De kunst van het loslaten van je ex #127

Wat een kut streek is dat, zo'n e-mail.. het zou het voor mij op de langere termijn in ieder geval makkelijker maken om haar links te laten liggen en verder te gaan met me eigen leven..

Net weer semi contact gehad, ze vroeg of ik thuis was, ik zei ja, maar verder niks meer.. Ach maar weer terug naar niet reageren, het heeft verder toch geen nut .

Geen contact is het beste. Ik weet alleen nog niet wat ik met die sms aan moet van mijn ex met de vraag of ik iets weet over dat haar scooter is gestolen. Kreeg door zoiets doms eigenlijk ook weer een kut gevoel.

Naast je gevoelens is het nog steeds een persoon.. Je zou gewoon wat terug kunnen smsen in de trant van "Nee, niks gezien, lullig voor je, succes er mee." en that's it.

Nu toch inderdaad maar iets gestuurd is eigenlijk wel beter.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 18:47 schreef De_Melkboer het volgende:
2 weken geleden heeft mijn vriendin het plotseling uitgemaakt, ze zei dat ze al lang twijfelde. Ik kreeg donderdag een mail van haar dat ze dit weekend al bezoek van een ander kreeg.
Ik heb zo ongeveer het hele weekend niet geslapen, met de wetenschap dat ze het op dat moment met een ander deed.

Dan zal die ander al langer in the picture zijn.

Ik vind dat soort acties erg triest. Even een schop na geven. Eigenlijk zou je blij moeten zijn dat je die tactloze muts kwijt bent. Of terug moeten sms'en: 'je bent niet de enige'. Maar ja, met dit soort acties verlaag je jezelf tot haar niveau.

Precies, gewoon niks terug sturen lijkt me het beste in zo'n geval.. "be the bigger person" en waarom ook niet, wat heb je er (nog) aan?

Ik ga lekker vroeg naar bed.. toch weer een drukke week voor de boeg.

Ja echt, ik ben van stoere bink naar zacht gekookt eitje veranderd in de ogen van mijn ex omdat ik mij steeds bleef verantwoorden. Gewoon de eer aan je zelf houden zodra het klaar is is het beste, maar daar moet je soms op de harde manier achter komen

Gisteren was het feestje waarop ook mijn ex zou zijn. Feest was enorm geslaagd, echt superleuk en in eerste instantie de omgang met mijn ex ook. Het was echt gezellig.

Op het einde gebeurde er alleen iets waardoor hij heel boos werd. Iemand anders had in mijn kast geneusd en daar een flirterige opmerking over gemaakt. En omdat mijn ex naast me zat toen dat gebeurde zei ik wat er was. Niet echt handig van mij maar niets zeggen was ook verkeerd geweest omdat ie wel aan mijn gezicht kon zien dat er iets was.

Hij werd toen echt heel boos daarover, met name op de andere man, vond het heel onbeschoft en was echt goed kwaad. Hij ging toen naar huis, nadat ik m gevraagd had me er gewoon op te vertrouwen dat ik dat wel kon handelen. Later smste ik hem dat het me speet dat ik wat over die sms had gezegd en belde hij me op om zijn excuses te maken.

Ik heb m net weer gesmst of alles goed was met hem, omdat hij vannacht dronken was, en ik gewoon even niet wist of ik er wat mee moest. Dat hoeft gelukkig niet.

Maar verrek, door gisteravond voel ik me wel weer behoorlijk in de war. Ik merk dat ik hem echt enorm mis, het was echt heel gezellig en leuk gisteren, maar ook zou ik willen dat hij 100 km verderop zat omdat ik er zo'n hekel heb als hij zo enorm giftig reageert op iets. Het maakt hem zo lelijk.

Na de beste week sinds het uit gegaan is achter de rug te hebben nu weer even flink het dal in gevallen...

Ben er via via achter gekomen dat mijn ex een paar dingen tegen mensen rond loopt te bazuinen over mij die we ooit in elkanders grootste vertrouwen aan elkaar verteld hebben. Wat voelt dat kut zeg! Het boeit me eigenlijk niet eens zozeer dat anderen dit nu over mij weten, maar gewoon het feit dat ze dit doet steekt me enorm..

De vraag is ook echt heel erg waarom. Als vrienden uit elkaar gegaan, en inmiddels al bijna 3 maanden geen contact. Daar had ik het al moeilijk mee aan het begin, maar waarom laten we elkaar dan niet ook gewoon lekker in ons waarde. Vind het echt klote dit...Doet me heel veel pijn..

Sowiezo ken ik om me heen heel weinig ''ex'' stelletjes die zo afstandelijk van elkaar leven. Allemaal hebben ze nog wel eens contact, en ondanks die kutactie vind ik het nog steeds raar dat we echt nooit meer van elkaar horen.

Als ik dat bericht van mevrouw hier boven lees dan vind ik het toch wel eens jammer. Tussen mij en mijn ex is helemaal niets meer. Logisch zou je misschien denken, maar ik zie haar dus echt nooit meer boos worden om dat soort dingen. Het is alsof we weer vreemden voor elkaar zijn, ik vind dat ergens toch wel heel vreemd.
Zal er vast mee te maken hebben dat ze flink is afgevallen, waarschijnlijk heeft ze echt een ''kijk mij nou'' attitude.. In principe heb ik daar niet eens zo' n moeite mee, maar als ik dan terugdenk aan hoe het er nog maar 5 maandjes geleden voorstond is het toch wel een heel raar gevoel...

Ik snap wel dat het raar is als er helemaal niets meer is, maar dit is ook niet ideaal.
Mijn ex werd trouwens nooit boos om flirterijtjes van andere mannen, dit is eigenlijk de eerste keer dat hij zo reageert. Het klinkt stom, maar ergens denk ik ook van 'was je maar zo voor me opgekomen toen we nog samen waren, dan was er een redelijke kans geweest dat het niet uitgegaan was.' Maar das natuurlijk ook weer niet eerlijk. Maargoed, maar weer even rustig aan doen denk ik.

Joh wees nou maar blij dat je geen contact meer met haar hebt, want het zou je echt geen goed doen. Misschien dat in jouw omgeving ex'en nog vaak contact met elkaar hebben maar in veel gevallen is dat gewoon niet zo. Je bent trouwens wel een ster in zelfmedelijden hebben hoor..

Ik heb ook best veel zelfmedelijden

Ik begrijp dat jouw situatie ook niet ideaal is mevrouw, maar op de een of andere manier klinkt het toch ''normaler'' , dan hoe het bij ons gaat...

Ik en mijn ex leven volledig langs elkaar heen, en hoewel dit logisch klinkt is dat het in mijn ogen niet, aangezien we vaak in hetzelfde dorp uitgaan/ werken etc.

Ik vind het moeilijk dat mijn ex in slechts 4 maanden tijd een ander persoon is geworden. We werkten samen al jaren bij dezelfde supermarkt met een leuke groep collega' s. Zij was altijd heel fanatiek daarin, personeelsvereniging, alle feestjes was ze bij etc.

Nu is ze flink afgevallen, werkt daar inmiddels niet meer, loopt ze tegen mij te verkondigen dat ze het ineens allemaal nerds vindt daar.. Loopt opeens in zo' n foute glimmende winterjas met enorme bontkraag, hangt helemaal vol sieraden.
Ik gun haar het zelfvertrouwen, maar ik vind het nog wel eens moeilijk hiermee om te gaan...

Bartinhoo, niet om flauw te doen, maar heb je al eens aan professionele hulp gedacht?
Het lijkt me behoorlijk ongezond als je 4 maanden na het uit gaan van een verkering van 8 maanden nog depressief bent. Of heb je haar tot een obsessie gemaakt?
Ik las op een site dat er blijkbaar een vuistregel is voor hoeveel tijd er verstreken zou moeten zijn eer je aan een nieuwe relatie begint. Namelijk 1 maand voor elk jaar dat je samen was. Dat betekent in jouw geval: ruim 3 weken.

Het is zo normaal als dat je het zelf maakt. Je zoekt van alles achter haar acties en haar hele leven op dit moment. Dat doet zij ws niet, jij bent haar ex en het boeit haar misschien helemaal niet meer. Ze is er klaar mee. Het is ook niet echt gezond om iemand in je hoofd te blijven adoreren. Net als zo een gestoorde fan van een beroemdheid. Probeer je eens in te beelden hoe het zou zijn als een meid jou op een voetstuk geplaatst zou hebben en al die dingen. Ik zou het best eng vinden. En dat krijg je uiteindelijk terug.

Probeer je er niet mee bezig te houden en haar acties in een bepaald stramien te plaatsen en alles. Ik herken het wel maar heb nu ook gezien wat het doet en je jaagt haar er alleen maar mee weg.

Zit je nog regelmatig foto's terug te kijken en oude gesprekken terug te lezen?

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:27 schreef Miasan het volgende:
Bartinhoo, niet om flauw te doen..

Tja, ik heb er eerlijk gezegd zelf ook al eens over nagedacht..

Vooral omdat ik de eerste 3 maanden eigenlijk weinig tot geen verbetering voelde. Heb de laatste tijd het idee dat het wel wat beter gaat dus ik bekijk even of dit van blijvende aard is...

Maar ik hink op 2 gedachtes wat betreft jouw post. Slechts 8 maanden, maar we waren wel heel close samen. We zeiden echt alles tegen- en over elkaar in elkanders bijzijn. Kan me niet herinneren dat ik me ooit zo mezelf bij iemand heb gevoeld. En ik kan met redelijke zekerheid zeggen dat zij dit ook bij mij had. Het was in mijn ogen wel een diepgaande relatie, met huilbuien, emoties, gesprekken en alles wat daarbij hoort..

Anderzijds denk ik ook weleens of ik het niet te speciaal maak allemaal. Het was mijn eerste relatie, en voor mij voelde het heel speciaal met haar omdat ik zoiets nog nooit eerder gekend heb. Voor haar was het al haar 4e serieuze relatie en wellicht was het (voor haar) allemaal lang niet zo bijzonder als dat het voelde. Ik kan niet vergelijken, maar misschien is dat juist wel de reden waarom zij het zo makkelijk los kan laten.
Waar ik denk in termen van '' elkaar niet vergeten, hield zoveel van haar'' denkt zij waarschijnlijk ''het was maar 8 maandjes'' oid, en ziet ze het misschien nieteens als een serieuze relatie...

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:37 schreef Bartinhoo het volgende:
Tja, ik heb er eerlijk gezegd zelf ook al eens over nagedacht..

Tegenwoordig is het helemaal niet zo raar om hulp te zoeken. Begin met een gesprekje met de huisarts, misschien lucht dat ook al op. En anders kan hij/zij je doorverwijzen.

Verder klinkt het wel logisch wat je zegt. Eerste grote liefde, heel erg close.. het is wel herkenbaar. Maar de situatie waar jij inzit, is niet gezond. Zij heeft het allang verwerkt. Nu jij nog..

Na regen komt zonneschijn, zoek professionele hulp en nu geen zelfmedelijden meer hebben. Zo.

Ik heb naderhand ook hulp gezocht bij de psych. Niet om mijn ex te verwerken maar voor me zelf, ook al komt mn ex wel bijna altijd ter spraken. Het is ook iets dat je moet willen.

Het is denk ik ook niet nodig om jou telkens op je fouten te wijzen, dat is iets dat je zelf moet inzien, maar belangrijker is dat je het wílt inzien.

De fase waar je inzit herken ik wel, maar dat heeft er meer mee te maken dat mijn ex me ook een tijd "aan het lijntje" heeft gehouden en ik dus nog kansen leek te hebben. Maar ik zie niet dat het in jouw geval ook zo is.

Zo te lezen is zij er niet echt meer mee bezig en wellicht is heeft ze zelfs een ander op het oog al. Zie het realistisch en niet hoe je het graag had willen zien.

Het feit dat je ex zo veranderd is, is omdat ze er niet in blijft hangen. Ze gaat door met haar leven. Jij kan daar redenen voor gaan zoeken, maar daar heb je gewoon niks aan.

Wat voor jou belangrijk is denk ik, is dat je zelf ook een andere kant op moet gaan. Zoek een ander baantje, ga met vrienden op stap, doe gek, stel je zelf weer open voor nieuwe dingen en het geluk komt je uiteindelijk wel weer te gemoed.

Voel je kut, gooi het er uit, maak iets kapot en alles, maar zet er wel wat tegen over. Dus ga daarna wat anders doen om je zelf weer goed te laten voelen. Iets fysieks.

Maar goed, zoek hulp, is vet relaxed, maar sta er wel voor open.

Kijk, hier hebben jullie heulemaal niks aan maar ik was errrrrbij!! Bij deel 1 van deze topicreeks! Ergens in 2002? En het loopt nog steeds, warm gevoel van binnen enzo.


(Met het loslaten ging het niet zo goed dus ik ben maar met hem getrouwd.)

Wtf Doe je verhaal es even!

Met link!

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:26 schreef MOD het volgende:
Wtf Doe je verhaal es even!

Met link!

Gevonden!

De "KUNST" van het loslaten van een ex...

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 21:49 schreef Bartinhoo het volgende:
Sowiezo ken ik om me heen heel weinig ''ex'' stelletjes die zo afstandelijk van elkaar leven. Allemaal hebben ze nog wel eens contact, en ondanks die kutactie vind ik het nog steeds raar dat we echt nooit meer van elkaar horen.

Dat komt omdat je in een klein rotdorpje woont. In grotere steden is het veel makkelijker om aparte vriendengroepen te hebben die elkaar niet iedere zaterdag tegenkomen. Maargoed, vanaf vandaag mag je in Amsterdam gaan wonen, dus gewoon daar maar een vriendin zoeken

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:15 schreef Bartinhoo het volgende:
Nu is ze flink afgevallen, werkt daar inmiddels niet meer, loopt ze tegen mij te verkondigen dat ze het ineens allemaal nerds vindt daar.. Loopt opeens in zo' n foute glimmende winterjas met enorme bontkraag, hangt helemaal vol sieraden.
Ik gun haar het zelfvertrouwen, maar ik vind het nog wel eens moeilijk hiermee om te gaan...

Klinkt meer alsof ze in een schrale pauper is veranderd man. Beter kwijt dan rijk, want waarschijnlijk heeft ze ook een flinke attitude gekweekt. Het besef moet bij jou geloof ik nog wat groeien dat wat je had nooit meer terug gaat komen. Een van de belangrijkste redenen waarom ik mijn ex niet teruggenomen heb.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:37 schreef Bartinhoo het volgende:
Slechts 8 maanden, maar we waren wel heel close samen. We zeiden echt alles tegen- en over elkaar in elkanders bijzijn. Kan me niet herinneren dat ik me ooit zo mezelf bij iemand heb gevoeld. En ik kan met redelijke zekerheid zeggen dat zij dit ook bij mij had. Het was in mijn ogen wel een diepgaande relatie, met huilbuien, emoties, gesprekken en alles wat daarbij hoort..

Anderzijds denk ik ook weleens of ik het niet te speciaal maak allemaal. Het was mijn eerste relatie, en voor mij voelde het heel speciaal met haar omdat ik zoiets nog nooit eerder gekend heb. Voor haar was het al haar 4e serieuze relatie en wellicht was het (voor haar) allemaal lang niet zo bijzonder als dat het voelde. Ik kan niet vergelijken, maar misschien is dat juist wel de reden waarom zij het zo makkelijk los kan laten.
Waar ik denk in termen van '' elkaar niet vergeten, hield zoveel van haar'' denkt zij waarschijnlijk ''het was maar 8 maandjes'' oid, en ziet ze het misschien nieteens als een serieuze relatie...

Wauw, echt eng hoeveel gelijkenis er tussen ons zit wat betreft dit. Relatie duurde ook ongeveer 8 maanden, was eerste relatie van mij en 4e van haar, was erg intensief en ik merkte eigenlijk voor het eerst in mijn leven dat ik een redelijke hoeveelheid emoties had ergens diep weggestopt in mij.
Dat er dan wel een enorm verschil zit in snelheid en mate van loslaten is dan wel opvallend overigens. Toch hele andere persoonlijkheden ofzo, denk ik dan.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 21:49 schreef Bartinhoo het volgende:

Sowiezo ken ik om me heen heel weinig ''ex'' stelletjes die zo afstandelijk van elkaar leven. Allemaal hebben ze nog wel eens contact, en ondanks die kutactie vind ik het nog steeds raar dat we echt nooit meer van elkaar horen.

No worries. Ik heb m'n ex al bijna 5 maanden geen één keer gezien. 1x per maand komt er een smsje van haar kant, en that's it.

Misschien dat het contact ooit weer wat opbloeit, maar het hoeft van mij nu nog steeds niet.

Ik had overigens een rare droom gisternacht....ik droomde dat ik met m'n ex aan het kaarten was. Kaarten, wtf?

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:53 schreef Stefka het volgende:



Wauw, echt eng hoeveel gelijkenis er tussen ons zit wat betreft dit.

Dat gevoel van dieper liggende emoties voor iemand inderdaad!
Voor mijn relatie was ik ook echt absoluut niet bezig om een vriendin te krijgen oid. Dacht er nooit aan, vond het prima, en vond dat gezwemel tussen stelletje altijd maar een beetje overdreven aanstellerig gedrag...

Topics die ik hier soms ook lees over mensen die ergens een meisje zien lopen / hebben gesproken en daar vervolgens helemaal weg van zijn, nooit gehad
Met mijn ex dus als eerste persoon ooit wel, maar dat is het gevolg van het feit dat ze zich nogal aan mij heeft ''opgedrongen''. Had ze dit niet gedaan, dan had ik ook haar gewoon laten lopen...

Hmm schrale pauper is niet echt het geval, al is het wel typisch iets voor haar om zich zo te gaan gedragen. Naar mij is ze in real life heel aardig en ook wel geinteresseerd. Ze zegt dat ze het altijd leuk vindt om af te spreken, maar als ik haar niet bij toeval tegen kom dan hoor ik ook niets van haar... Maar ik weet dat het beter is zo

En inderdaad die snelheid van loslaten verschilt dan wel aardig. Komt waarschijnlijk omdat ik ook nog vrij lang schuldgevoelens jegens haar heb gehad...

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:27 schreef Miasan het volgende:
Bartinhoo, niet om flauw te doen, maar heb je al eens aan professionele hulp gedacht?
Het lijkt me behoorlijk ongezond als je 4 maanden na het uit gaan van een verkering van 8 maanden nog depressief bent. Of heb je haar tot een obsessie gemaakt?
Ik las op een site dat er blijkbaar een vuistregel is voor hoeveel tijd er verstreken zou moeten zijn eer je aan een nieuwe relatie begint. Namelijk 1 maand voor elk jaar dat je samen was. Dat betekent in jouw geval: ruim 3 weken.

ik was weer ff aan het lurken maar ik vind het altijd zo dikke vette onzin , zo'n vuistregel. Val jou niet aan hoor maar ik kan me er echt aan lopen ergeren. Je bent een mens. De ene is er sneller mee klaar en de ander kan het niet of minder snel loslaten. En wie zegt dat je er na 3 weken overheen moet zijn als je maar 8 maanden een relatie hebt gehad? SOrry maar dat is in mijn ogen de dikste lariekoek die ik heb gehoord. Nogmaals, ik val jou, Miasan , niet aan hoor. Ik val die zogenaamde vuistregel aan en diegene die dat uit zijn of haar duim gezogen heeft.

quote:

Op maandag 1 november 2010 10:42 schreef Apotheose het volgende:
ik was weer ff aan het lurken maar ik vind het altijd zo dikke vette onzin , zo'n vuistregel. Val jou niet aan hoor maar ik kan me er echt aan lopen ergeren. Je bent een mens. De ene is er sneller mee klaar en de ander kan het niet of minder snel loslaten. En wie zegt dat je er na 3 weken overheen moet zijn als je maar 8 maanden een relatie hebt gehad? SOrry maar dat is in mijn ogen de dikste lariekoek die ik heb gehoord. Nogmaals, ik val jou, Miasan , niet aan hoor. Ik val die zogenaamde vuistregel aan en diegene die dat uit zijn of haar duim gezogen heeft.

Ik snap wel wat je bedoelt hoor. Die vuistregels zullen wel weer van site tot site verschillen. Het betreffende artikel ging over reboundrelaties (relatie om je vorige relatie te verwerken), en wat daar de kenmerken van konden zijn. Eéntje was dus die net genoemde vuistregel.
Maar goed, met een korreltje zout nemen dus.

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:51 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Gevonden!

De "KUNST" van het loslaten van een ex...

Ik was wel heel zielig als ik het zo terug lees zeg!
Nu ja, na een maandje of zes wilde hij weer terug (reboundfail!) en dat heb ik maar gedaan. We hebben twee kinderen inmiddels. Ik wil maar zeggen: je weet het dus maar nooit. Mijn toenmalige ex was echt een gruwelijke lamlul, zak hooi, eikel, klootzak, rottevis etcetera en ineens besloot hij dat hij zich heus wel kon gedragen en dat zou bewijzen. Ik geloofde er eerst niet zo in, maar had zoiets van wat maakt het allemaal ook nog uit, als jij dat nou zo graag wil dan doe je je best maar, ik doe even helemaal niet mijn best en veel succes ermee. Heb ik geloof ik ook nog gezegd. Ik had er niet zoveel verwachtingen meer van, maar voilà!

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:23 schreef Tjingtjangtjong het volgende:
Kijk, hier hebben jullie heulemaal niks aan maar ik was errrrrbij!! Bij deel 1 van deze topicreeks! Ergens in 2002? En het loopt nog steeds, warm gevoel van binnen enzo.


(Met het loslaten ging het niet zo goed dus ik ben maar met hem getrouwd.)

Volgens mij willen we allemaal wel zo'n verhaal als jou.

quote:

Op maandag 1 november 2010 12:09 schreef Tjingtjangtjong het volgende:

[..]

Ik was wel heel zielig als ik het zo terug lees zeg!
Nu ja, na een maandje of zes wilde hij weer terug (reboundfail!) en dat heb ik maar gedaan. We hebben twee kinderen inmiddels. Ik wil maar zeggen: je weet het dus maar nooit. Mijn toenmalige ex was echt een gruwelijke lamlul, zak hooi, eikel, klootzak, rottevis etcetera en ineens besloot hij dat hij zich heus wel kon gedragen en dat zou bewijzen. Ik geloofde er eerst niet zo in, maar had zoiets van wat maakt het allemaal ook nog uit, als jij dat nou zo graag wil dan doe je je best maar, ik doe even helemaal niet mijn best en veel succes ermee. Heb ik geloof ik ook nog gezegd. Ik had er niet zoveel verwachtingen meer van, maar voilà!

Goh nou! Zo zie je maar he..

Jeetje, zou ik niet kunnen.

Dip-alert...

De dag begon best goed, voelde me prima vanmorgen. Tot ik een film ging kijken, enorm drama over de liefde, weet ik veel. Daarna zat ik de hele tijd met mijn ex in m'n hoofd en wat hij aan het doen was.. Dom als ik was, heb ik op z'n twitter gekeken. Dat had ik al een paar weken niet gedaan, net als dat ik al een hele tijd geen contact meer met hem heb. Meteen al spijt natuurlijk.. Leuke foto's, blije berichtjes hoe ongelooflijk zijn weekenden wel niet zijn en veel berichtjes naar allerlei meisjes. En alles wat aan mij deed denken is verwijderd, alsof ik niet bestaan heb.

Wat doet dat zeer.. Ook al doe ik precies hetzelfde. Ik ben nu gewoon meteen terug bij af. Buikpijn, geen honger meer, huilen, misselijk en een enorm zwart gat. Het is gewoon zo bizar dat we nu niks meer met elkaars leven te maken hebben, elkaar niet meer alles vertellen wat we hebben meegemaakt en gaan doen, we niets meer delen. Na 6 jaar voelt dat zo onnatuurlijk.

Heb al een aantal keer een mailtje getypt en vervolgens weer verwijderd. Contact zoeken is gewoon een slecht idee, want hij wil mij niet. Hij wil ons niet meer en is gelukkig zonder mij. Afgelopen week voelde ik me zo sterk en nu komt het weer als een klap in mijn gezicht. 'We komen nooit meer bij elkaar.'

Misschien is het eigenlijk wel goed dat ik gekeken heb op zijn twitter, aangezien ik de laatste dagen meer bezig was met doen alsof hij niet meer bestond, dan daadwerkelijk verwerken. Ik leefde mijn leven en negeerde zijn bestaan min of meer (net zoals hij nu waarschijnlijk bij mij doet). Nu realiseer ik me weer wat er aan de hand is en is het goed om verdrietig te zijn. Het voelt dan wel klote, maar ik kan niet blijven doen alsof er niets aan de hand is en mijn verdriet alsmaar weg blijven stoppen, terwijl ik flirtend in de kroeg sta. (haha dit bedenk ik me terwijl ik dit typ. Bewijst maar weer hoe nuttig het van je afschrijven is voor zelfreflectie )

Het hoort erbij. Dan gaat het een paar dagen fantastisch en dan weer dag minder. Ik vond mezelf al zo abnormaal dat ik me na een maand al zo goed kon voelen. Had het denk ik moeten afkloppen

Hmm as we speak heb ik onwijs veel contact met me ex in een best goed gesprek, we hebben ruzie maar praten dingen tegelijk uit..

Voelt op zich best goed, als in hey ik krijg weer hoop.

Of dat dan weer iets goeds is hou ik even in het midden

quote:

Op maandag 1 november 2010 12:39 schreef Tegan het volgende:

[..]

Volgens mij willen we allemaal wel zo'n verhaal als jou.

Nou, nee.

quote:

Op maandag 1 november 2010 15:31 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Nou, nee.

Jij hoort hier niet meer tussen eigenlijk.

quote:

Op maandag 1 november 2010 14:56 schreef Amede het volgende:
Dip-alert...

De dag begon best goed, voelde me prima vanmorgen. Tot ik een film ging kijken, enorm drama over de liefde, weet ik veel. Daarna zat ik de hele tijd met mijn ex in m'n hoofd en wat hij aan het doen was.. Dom als ik was, heb ik op z'n twitter gekeken. Dat had ik al een paar weken niet gedaan, net als dat ik al een hele tijd geen contact meer met hem heb. Meteen al spijt natuurlijk.. Leuke foto's, blije berichtjes hoe ongelooflijk zijn weekenden wel niet zijn en veel berichtjes naar allerlei meisjes. En alles wat aan mij deed denken is verwijderd, alsof ik niet bestaan heb.

Wat doet dat zeer.. Ook al doe ik precies hetzelfde. Ik ben nu gewoon meteen terug bij af. Buikpijn, geen honger meer, huilen, misselijk en een enorm zwart gat. Het is gewoon zo bizar dat we nu niks meer met elkaars leven te maken hebben, elkaar niet meer alles vertellen wat we hebben meegemaakt en gaan doen, we niets meer delen. Na 6 jaar voelt dat zo onnatuurlijk.

Heb al een aantal keer een mailtje getypt en vervolgens weer verwijderd. Contact zoeken is gewoon een slecht idee, want hij wil mij niet. Hij wil ons niet meer en is gelukkig zonder mij. Afgelopen week voelde ik me zo sterk en nu komt het weer als een klap in mijn gezicht. 'We komen nooit meer bij elkaar.'

Misschien is het eigenlijk wel goed dat ik gekeken heb op zijn twitter, aangezien ik de laatste dagen meer bezig was met doen alsof hij niet meer bestond, dan daadwerkelijk verwerken. Ik leefde mijn leven en negeerde zijn bestaan min of meer (net zoals hij nu waarschijnlijk bij mij doet). Nu realiseer ik me weer wat er aan de hand is en is het goed om verdrietig te zijn. Het voelt dan wel klote, maar ik kan niet blijven doen alsof er niets aan de hand is en mijn verdriet alsmaar weg blijven stoppen, terwijl ik flirtend in de kroeg sta. (haha dit bedenk ik me terwijl ik dit typ. Bewijst maar weer hoe nuttig het van je afschrijven is voor zelfreflectie )

Het hoort erbij. Dan gaat het een paar dagen fantastisch en dan weer dag minder. Ik vond mezelf al zo abnormaal dat ik me na een maand al zo goed kon voelen. Had het denk ik moeten afkloppen

Het is vallen en opstaan totdat je niet meer valt en je je evenwicht hebt hervonden.

quote:

Op maandag 1 november 2010 14:56 schreef Amede het volgende:
Dip-alert...

De dag begon best goed, voelde me prima vanmorgen. Tot ik een film ging kijken, enorm drama over de liefde, weet ik veel. Daarna zat ik de hele tijd met mijn ex in m'n hoofd en wat hij aan het doen was.. Dom als ik was, heb ik op z'n twitter gekeken. Dat had ik al een paar weken niet gedaan, net als dat ik al een hele tijd geen contact meer met hem heb. Meteen al spijt natuurlijk.. Leuke foto's, blije berichtjes hoe ongelooflijk zijn weekenden wel niet zijn en veel berichtjes naar allerlei meisjes. En alles wat aan mij deed denken is verwijderd, alsof ik niet bestaan heb.

Wat doet dat zeer.. Ook al doe ik precies hetzelfde. Ik ben nu gewoon meteen terug bij af. Buikpijn, geen honger meer, huilen, misselijk en een enorm zwart gat. Het is gewoon zo bizar dat we nu niks meer met elkaars leven te maken hebben, elkaar niet meer alles vertellen wat we hebben meegemaakt en gaan doen, we niets meer delen. Na 6 jaar voelt dat zo onnatuurlijk.

Heb al een aantal keer een mailtje getypt en vervolgens weer verwijderd. Contact zoeken is gewoon een slecht idee, want hij wil mij niet. Hij wil ons niet meer en is gelukkig zonder mij. Afgelopen week voelde ik me zo sterk en nu komt het weer als een klap in mijn gezicht. 'We komen nooit meer bij elkaar.'

Misschien is het eigenlijk wel goed dat ik gekeken heb op zijn twitter, aangezien ik de laatste dagen meer bezig was met doen alsof hij niet meer bestond, dan daadwerkelijk verwerken. Ik leefde mijn leven en negeerde zijn bestaan min of meer (net zoals hij nu waarschijnlijk bij mij doet). Nu realiseer ik me weer wat er aan de hand is en is het goed om verdrietig te zijn. Het voelt dan wel klote, maar ik kan niet blijven doen alsof er niets aan de hand is en mijn verdriet alsmaar weg blijven stoppen, terwijl ik flirtend in de kroeg sta. (haha dit bedenk ik me terwijl ik dit typ. Bewijst maar weer hoe nuttig het van je afschrijven is voor zelfreflectie )

Het hoort erbij. Dan gaat het een paar dagen fantastisch en dan weer dag minder. Ik vond mezelf al zo abnormaal dat ik me na een maand al zo goed kon voelen. Had het denk ik moeten afkloppen

Wat ongelovelijk naar voor je zeg! Ik snap ook niet waarom men dat soort dingen heeft uitgevonden. Het is allemaal zo schijnheilig. Vind het ook erg lullig dat hij dat allemaal post! Leuk dat je het naar je zin hebt, maar hou het lekker voor je!

Ik weet absoluut niet wat je zou kunnen doen met je verdriet. Kan wel zeggen zoek lekker afleiding, maar dat is iets wat mij nou niet echt helpt. Je denkt toch alleen maar was hij nou maar hier, deden we dit maar samen...

quote:

Op maandag 1 november 2010 15:31 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Nou, nee.

ik pas ook.

Wou haar voor geen goud missen maar neem haar voor nog geen stuiver weer terug.

quote:

Op maandag 1 november 2010 16:57 schreef Flappieee het volgende:

[..]

Wat ongelovelijk naar voor je zeg! Ik snap ook niet waarom men dat soort dingen heeft uitgevonden. Het is allemaal zo schijnheilig. Vind het ook erg lullig dat hij dat allemaal post! Leuk dat je het naar je zin hebt, maar hou het lekker voor je!

Ik weet absoluut niet wat je zou kunnen doen met je verdriet. Kan wel zeggen zoek lekker afleiding, maar dat is iets wat mij nou niet echt helpt. Je denkt toch alleen maar was hij nou maar hier, deden we dit maar samen...

Haha, hou het inderdaad lekker voor je! (of ik moet gewoon niet kijken..) Hij weet ook dat ik af en toe op zijn twitter kijk, dus misschien ook weer ergens bewust aandikken hoe fantastisch het allemaal wel niet is.
En al zou het zo enorm geweldig zijn, dat maakt dan eigenlijk ook niet uit. Ik heb er geen moeite mee dat hij al die leuke dingen doet, maar meer dat we inderdaad die leuke dingen niet samen doen. Ik maak geen deel meer uit van zijn leven.

Ik gun het hem ook echt allemaal. Ik wil dat hij gelukkig is en dat lijkt hij hiermee te zijn. Ik voel me soms zo leeg en alleen en hij zal dat ongetwijfeld ook hebben, maar zal dat niet op twitter gaan zetten.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 23:41 schreef MOD het volgende:
Ik heb naderhand ook hulp gezocht bij de psych

De situatie is precies zoals jij het beschrijft

Ik denk dat ik het er moeilijk mee heb omdat het van de een op de andere dag de wereld op zijn kop is...
Zij was altijd degene die er alles aan deed om mij te behouden, het leuk voor mij te maken, haar best voor mij deed, zij dat ze nog nooit zoveel voor iemand gevoeld heeft, etc etc...

Ik ben daar verkeerd mee omgegaan, en ik weet eigenlijk zeker dat ze diep van binnen nooit mijn waardering en liefde gevoeld heeft. Ik heb daarvan geleerd !

Maar sinds het uit is is ze dus omgeslagen naar compleet de andere kant. Heeft me nergens meer voor nodig, heeft echt ''schijt'' aan mij..
Ik begrijp ergens heel goed hoe het allemaal zit, en dit is mijn verdiende loon, maar in mijn hoofd kan ik nog steeds de connectie niet maken dat iemand zo om kan slaan qua gedrag en kennelijk ook gevoelens... Er was geen ander, dus dat zal de reden niet zijn...

Het feit dat ze fulltime werkt en flink afgevallen is en dus veel complimenten krijgt steunt haar ongetwijfeld. Het is beter zo en dat weet ik ergens zelf ook wel, laat ik mezelf daar maar aan vasthouden

Bartinhoo, eigenlijk zijn jouw posts hier allemaal hetzelfde, al maandenlang. Je blijft je elke dag maar druk maken om dezelfde dingen. En het lijkt wel alsof je het echt niet kan hebben dat je ex gelukkig is zonder jou. Doe wat zij ook doet, ga verder met je leven en blijf jezelf niet oh zo zielig vinden.

Ik heb het ook weer wat lastiger. Ik voel me heel erg alleen, baal van mezelf en loop vast in mijn gedachte.

Ik realiseer me dat het echt niet meer goed gaat komen. Echter blijft ze steeds in mijn hoofd en denk te veel aan de leuke momenten en denk daarbij dat dit allemaal niet nodig was geweest als we meer zouden praten. Het voelt zo nutteloos dit, waarom gaan we niet gewoon genieten van elkaar?

Ik heb ook steeds het idee dat als het me nu niet lukt het me nooit gaat lukken. Kun je wel ooit echt gelukkig met iemand worden voor de rest van je leven? Tuurlijk heb je ups en downs maar kom je denk je echt iemand tegen waar je super trots op bent en waarmee je altijd uit de dalen kan komen. Een relatie waarvan je aan het eind van je leven kan zeggen dat het een dikke 8 waard was?
Ik heb nu een beetje het idee dat het allemaal niet zo veel zin heeft, dat je na denkt over een relatie die je graag zou willen maar nooit tegen gaat komen. Je bent eerst een hele tijd heel close maar uit eindelijk zet je elkaar gewoon weer aan de kant. Waarom vraag ik me af?

Ik weet het allemaal even niet zo goed meer, een hoop vragen, dat wel.

Ik heb er wel vertrouwen in dat ik weer een leuke gozer vind!
Ik vind het ook zo leuk om van die oude bejaarde stelletjes saampjes over straat te zien lopen

ENNN het heeft alweer gebackfired dat "leuke" contact.

En nu moet ik het maar is leren en het gewoon niet meer doen, hop overal verwijderen dat wief, direct to voicemail en klaar er mee.

quote:

Op maandag 1 november 2010 21:06 schreef ex het volgende:
ENNN het heeft alweer gebackfired dat "leuke" contact.

En nu moet ik het maar is leren en het gewoon niet meer doen, hop overal verwijderen dat wief, direct to voicemail en klaar er mee.

Heel goed! Werkt echt het beste om die chaos in je hoofd een beetje op een rijtje te krijgen. (bij mij dan..)

quote:

Op maandag 1 november 2010 20:39 schreef melanie_x het volgende:
Ik heb er wel vertrouwen in dat ik weer een leuke gozer vind!
Ik vind het ook zo leuk om van die oude bejaarde stelletjes saampjes over straat te zien lopen

Ik hoop het ook! Als hopeloze romanticus geloof ik daar ook heilig in. Nu nog niet, maar inderdaad ooit..

Oud en grijs hand in hand op een bankje zitten in de zon, zo lief!

quote:

Op maandag 1 november 2010 19:09 schreef Bartinhoo het volgende:
De situatie is precies zoals jij het beschrijft

Ik denk dat ik het er moeilijk mee heb omdat het van de een op de andere dag de wereld op zijn kop is...
Zij was altijd degene die er alles aan deed om mij te behouden, het leuk voor mij te maken, haar best voor mij deed, zij dat ze nog nooit zoveel voor iemand gevoeld heeft, etc etc...

Ik ben daar verkeerd mee omgegaan, en ik weet eigenlijk zeker dat ze diep van binnen nooit mijn waardering en liefde gevoeld heeft. Ik heb daarvan geleerd !

Maar sinds het uit is is ze dus omgeslagen naar compleet de andere kant. Heeft me nergens meer voor nodig, heeft echt ''schijt'' aan mij..
Ik begrijp ergens heel goed hoe het allemaal zit, en dit is mijn verdiende loon, maar in mijn hoofd kan ik nog steeds de connectie niet maken dat iemand zo om kan slaan qua gedrag en kennelijk ook gevoelens... Er was geen ander, dus dat zal de reden niet zijn...

Het feit dat ze fulltime werkt en flink afgevallen is en dus veel complimenten krijgt steunt haar ongetwijfeld. Het is beter zo en dat weet ik ergens zelf ook wel, laat ik mezelf daar maar aan vasthouden

Ja, fijn, mooi! Prachtige analyse!
Vraag je nu even af wat je er aan hebt, waarschijnlijk geen reet.

Breakdown:

quote:

Ik denk dat ik het er moeilijk mee heb omdat het van de een op de andere dag de wereld op zijn kop is...

WAS jongen, Was!

quote:

Zij was altijd degene die er alles aan deed om mij te behouden, het leuk voor mij te maken, haar best voor mij deed, zij dat ze nog nooit zoveel voor iemand gevoeld heeft, etc etc...

Geschiedenis! Had ik ook! En in eens trapt er iemand je benen van onder je lijf en ga je op je bek. Kut man.

quote:

Ik ben daar verkeerd mee omgegaan

moet zijn "Ik ga daar nog steeds verkeerd mee om"

quote:

en ik weet eigenlijk zeker dat ze diep van binnen nooit mijn waardering en liefde gevoeld heeft. Ik heb daarvan geleerd !

Oke, heb je daar een diploma voor behaald? Kan je nu zeg maar ergens er mee aan de bak komen?

quote:

Maar sinds het uit is is ze dus omgeslagen naar compleet de andere kant. Heeft me nergens meer voor nodig, heeft echt ''schijt'' aan mij..

Ja, dat doen exen. De mijn ook. Moet niks van me weten. Logisch toch. Wat een kuthoer denk ik dan. En dan loop ik te schelden en te vloeken, maar dat is eigenlijk best zwakzinnig. Weer een fijne observatie. Wát ga je er mee doen?

quote:

Ik begrijp ergens heel goed hoe het allemaal zit

Mooi.

quote:

en dit is mijn verdiende loon

Jep.

quote:

maar in mijn hoofd kan ik nog steeds de connectie niet maken dat iemand zo om kan slaan qua gedrag en kennelijk ook gevoelens...

Hoef je ook niet te doen want je hebt er eveneens geen reet aan. Dat is gewoon wat er gebeurd na verloop van tijd. Gevoel is weg. Klaar. Door leven.

quote:

Er was geen ander, dus dat zal de reden niet zijn...

Dan is er een andere reden

quote:

Het feit dat ze fulltime werkt en flink afgevallen is en dus veel complimenten krijgt steunt haar ongetwijfeld.

Ja precies, zij moet ook weer aan de man gebracht worden dus gaat ze er nu stevig op los om aan haar zelf te werken. Jij bent compleet out of the picture, dus ze moet wat he.....

quote:

Het is beter zo en dat weet ik ergens zelf ook wel, laat ik mezelf daar maar aan vasthouden

Het is niet beter, het is klaar. Of dat beter is weet je niet. Het is een vaak genoemd argument.

Nogmaals, zoek hulp, want hier kan je niet de juiste vinden. Lees al je eigen berichten even terug van de afgelopen tijd en denk nog eens na over hulp van een psych of zo, want hier vind je blijkbaar niet de juiste hulp. Ik ben daarom ook maar klaar met jouw posts. We zitten hier om elkaar te helpen, maar je blijft maar vast zitten en daar kunnen we, of ik in ieder geval niks aan doen. Ik wil je niet persoonlijk aanvallen, maar je moet even bepaalde dingen gaan inzien en vooral door gaan met je leven.

Zie haar maar gewoon als een dood iemand. Ze bestaat niet meer. Ik kan ook eeuwig blijven rouwen om mijn oma, maar dood is dood kerel. Krijg haar niet meer terug.

---

Anyway. Van het weekend twee chickies gehosselt ( ) en dat streelt mijn ego. Heb inmiddels ook mijn doelen kunnen stellen, weet waar ik heen moet. Ik voel me superieur aan me zelf sinds ik dat allemaal ben gaan inzien. Ik weet alleen nog niet hoe ik het moet aanpakken. Maar daar kom ik maar op één manier achter.
Falen is de norm, want daar leer je van.

quote:

Op maandag 1 november 2010 15:33 schreef Tegan het volgende:

[..]

Jij hoort hier niet meer tussen eigenlijk.

Eigenlijk niet. Maar er staat nergens dat je niet meer zou mogen reageren als je er overheen bent.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:43 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Eigenlijk niet. Maar er staat nergens dat je niet meer zou mogen reageren als je er overheen bent.

Dat zeg ik ook niet. Ik zeg alleen dat iedereen hier die zijn/haar ex nog niet heeft losgelaten wel zo'n einde wil met zijn/haar ex als die post.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:48 schreef Tegan het volgende:

[..]

Dat zeg ik ook niet. Ik zeg alleen dat iedereen hier die zijn/haar ex nog niet heeft losgelaten wel zo'n einde wil met zijn/haar ex als die post.

Is dat zo? Het ligt er maar net aan in welke fase van loslaten je zit.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:50 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Is dat zo? Het ligt er maar net aan in welke fase van loslaten je zit.

Als je dat niet wilt heb je je ex al losgelaten imo.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:15 schreef Bartinhoo het volgende:
Ik heb ook best veel zelfmedelijden

Ik begrijp dat jouw situatie ook niet ideaal is mevrouw, maar op de een of andere manier klinkt het toch ''normaler'' , dan hoe het bij ons gaat...

Ik en mijn ex leven volledig langs elkaar heen, en hoewel dit logisch klinkt is dat het in mijn ogen niet, aangezien we vaak in hetzelfde dorp uitgaan/ werken etc.

Het is natuurlijk ook vreemd om iemand waarmee je lief en leed gedeeld hebt niet meer te zien of te spreken. Zelfs nu ik nog contact heb met mijn ex heb ik dat gevoel, dat ik geen echt deel uitmaak van zijn leven en andersom want geloof me, zo intens is het contact echt niet op dit moment.

Zaterdag was het met name gewoon grapjes en wat gezelligheid, daarna een klaagverhaal van hem over zijn studie, dat het allemaal niet lukte en daarna zijn ontploffing.

Nu ik er weer wat afstand van hem genomen merk ik dat het me irriteert wat er gebeurd is. Want ik zit er weer mee en hij gaat weer gewoon door zonder verder nog wat uit te leggen. Het is niet alsof ik er nog een gesprek over wil ofzo, maar hij verpest door dat soort gedrag wel de mogelijkheid om normaal met elkaar om te gaan. Voor mezelf heb ik nu besloten om een volgende keer wat harder te zijn, en hem ofwel te vragen de alcohol te laten staan of gewoon niet te komen als hij (blijkbaar) nog zoveel gevoelens geen plek heeft gegeven dat hij ontploft bij de eerste de beste die een flirtopmerking maakt waar hij van hoort. Ik zit eigenlijk helemaal niet te wachten op een ex die steeds pissig wordt als iemand anders iets doet wat ik niet leuk vind, ik kan ook wel voor mezelf opkomen.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:52 schreef Tegan het volgende:

[..]

Als je dat niet wilt heb je je ex al losgelaten imo.

Of je hoofd wint het van je hart. Wil verder niet zeggen dat je hem/haar al helemaal hebt losgelaten.