De kunst van het loslaten van je ex #127

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:51 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Gevonden!

De "KUNST" van het loslaten van een ex...

Ik was wel heel zielig als ik het zo terug lees zeg!
Nu ja, na een maandje of zes wilde hij weer terug (reboundfail!) en dat heb ik maar gedaan. We hebben twee kinderen inmiddels. Ik wil maar zeggen: je weet het dus maar nooit. Mijn toenmalige ex was echt een gruwelijke lamlul, zak hooi, eikel, klootzak, rottevis etcetera en ineens besloot hij dat hij zich heus wel kon gedragen en dat zou bewijzen. Ik geloofde er eerst niet zo in, maar had zoiets van wat maakt het allemaal ook nog uit, als jij dat nou zo graag wil dan doe je je best maar, ik doe even helemaal niet mijn best en veel succes ermee. Heb ik geloof ik ook nog gezegd. Ik had er niet zoveel verwachtingen meer van, maar voilà!

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:23 schreef Tjingtjangtjong het volgende:
Kijk, hier hebben jullie heulemaal niks aan maar ik was errrrrbij!! Bij deel 1 van deze topicreeks! Ergens in 2002? En het loopt nog steeds, warm gevoel van binnen enzo.


(Met het loslaten ging het niet zo goed dus ik ben maar met hem getrouwd.)

Volgens mij willen we allemaal wel zo'n verhaal als jou.

quote:

Op maandag 1 november 2010 12:09 schreef Tjingtjangtjong het volgende:

[..]

Ik was wel heel zielig als ik het zo terug lees zeg!
Nu ja, na een maandje of zes wilde hij weer terug (reboundfail!) en dat heb ik maar gedaan. We hebben twee kinderen inmiddels. Ik wil maar zeggen: je weet het dus maar nooit. Mijn toenmalige ex was echt een gruwelijke lamlul, zak hooi, eikel, klootzak, rottevis etcetera en ineens besloot hij dat hij zich heus wel kon gedragen en dat zou bewijzen. Ik geloofde er eerst niet zo in, maar had zoiets van wat maakt het allemaal ook nog uit, als jij dat nou zo graag wil dan doe je je best maar, ik doe even helemaal niet mijn best en veel succes ermee. Heb ik geloof ik ook nog gezegd. Ik had er niet zoveel verwachtingen meer van, maar voilà!

Goh nou! Zo zie je maar he..

Jeetje, zou ik niet kunnen.

Dip-alert...

De dag begon best goed, voelde me prima vanmorgen. Tot ik een film ging kijken, enorm drama over de liefde, weet ik veel. Daarna zat ik de hele tijd met mijn ex in m'n hoofd en wat hij aan het doen was.. Dom als ik was, heb ik op z'n twitter gekeken. Dat had ik al een paar weken niet gedaan, net als dat ik al een hele tijd geen contact meer met hem heb. Meteen al spijt natuurlijk.. Leuke foto's, blije berichtjes hoe ongelooflijk zijn weekenden wel niet zijn en veel berichtjes naar allerlei meisjes. En alles wat aan mij deed denken is verwijderd, alsof ik niet bestaan heb.

Wat doet dat zeer.. Ook al doe ik precies hetzelfde. Ik ben nu gewoon meteen terug bij af. Buikpijn, geen honger meer, huilen, misselijk en een enorm zwart gat. Het is gewoon zo bizar dat we nu niks meer met elkaars leven te maken hebben, elkaar niet meer alles vertellen wat we hebben meegemaakt en gaan doen, we niets meer delen. Na 6 jaar voelt dat zo onnatuurlijk.

Heb al een aantal keer een mailtje getypt en vervolgens weer verwijderd. Contact zoeken is gewoon een slecht idee, want hij wil mij niet. Hij wil ons niet meer en is gelukkig zonder mij. Afgelopen week voelde ik me zo sterk en nu komt het weer als een klap in mijn gezicht. 'We komen nooit meer bij elkaar.'

Misschien is het eigenlijk wel goed dat ik gekeken heb op zijn twitter, aangezien ik de laatste dagen meer bezig was met doen alsof hij niet meer bestond, dan daadwerkelijk verwerken. Ik leefde mijn leven en negeerde zijn bestaan min of meer (net zoals hij nu waarschijnlijk bij mij doet). Nu realiseer ik me weer wat er aan de hand is en is het goed om verdrietig te zijn. Het voelt dan wel klote, maar ik kan niet blijven doen alsof er niets aan de hand is en mijn verdriet alsmaar weg blijven stoppen, terwijl ik flirtend in de kroeg sta. (haha dit bedenk ik me terwijl ik dit typ. Bewijst maar weer hoe nuttig het van je afschrijven is voor zelfreflectie )

Het hoort erbij. Dan gaat het een paar dagen fantastisch en dan weer dag minder. Ik vond mezelf al zo abnormaal dat ik me na een maand al zo goed kon voelen. Had het denk ik moeten afkloppen

Hmm as we speak heb ik onwijs veel contact met me ex in een best goed gesprek, we hebben ruzie maar praten dingen tegelijk uit..

Voelt op zich best goed, als in hey ik krijg weer hoop.

Of dat dan weer iets goeds is hou ik even in het midden

quote:

Op maandag 1 november 2010 12:39 schreef Tegan het volgende:

[..]

Volgens mij willen we allemaal wel zo'n verhaal als jou.

Nou, nee.

quote:

Op maandag 1 november 2010 15:31 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Nou, nee.

Jij hoort hier niet meer tussen eigenlijk.

quote:

Op maandag 1 november 2010 14:56 schreef Amede het volgende:
Dip-alert...

De dag begon best goed, voelde me prima vanmorgen. Tot ik een film ging kijken, enorm drama over de liefde, weet ik veel. Daarna zat ik de hele tijd met mijn ex in m'n hoofd en wat hij aan het doen was.. Dom als ik was, heb ik op z'n twitter gekeken. Dat had ik al een paar weken niet gedaan, net als dat ik al een hele tijd geen contact meer met hem heb. Meteen al spijt natuurlijk.. Leuke foto's, blije berichtjes hoe ongelooflijk zijn weekenden wel niet zijn en veel berichtjes naar allerlei meisjes. En alles wat aan mij deed denken is verwijderd, alsof ik niet bestaan heb.

Wat doet dat zeer.. Ook al doe ik precies hetzelfde. Ik ben nu gewoon meteen terug bij af. Buikpijn, geen honger meer, huilen, misselijk en een enorm zwart gat. Het is gewoon zo bizar dat we nu niks meer met elkaars leven te maken hebben, elkaar niet meer alles vertellen wat we hebben meegemaakt en gaan doen, we niets meer delen. Na 6 jaar voelt dat zo onnatuurlijk.

Heb al een aantal keer een mailtje getypt en vervolgens weer verwijderd. Contact zoeken is gewoon een slecht idee, want hij wil mij niet. Hij wil ons niet meer en is gelukkig zonder mij. Afgelopen week voelde ik me zo sterk en nu komt het weer als een klap in mijn gezicht. 'We komen nooit meer bij elkaar.'

Misschien is het eigenlijk wel goed dat ik gekeken heb op zijn twitter, aangezien ik de laatste dagen meer bezig was met doen alsof hij niet meer bestond, dan daadwerkelijk verwerken. Ik leefde mijn leven en negeerde zijn bestaan min of meer (net zoals hij nu waarschijnlijk bij mij doet). Nu realiseer ik me weer wat er aan de hand is en is het goed om verdrietig te zijn. Het voelt dan wel klote, maar ik kan niet blijven doen alsof er niets aan de hand is en mijn verdriet alsmaar weg blijven stoppen, terwijl ik flirtend in de kroeg sta. (haha dit bedenk ik me terwijl ik dit typ. Bewijst maar weer hoe nuttig het van je afschrijven is voor zelfreflectie )

Het hoort erbij. Dan gaat het een paar dagen fantastisch en dan weer dag minder. Ik vond mezelf al zo abnormaal dat ik me na een maand al zo goed kon voelen. Had het denk ik moeten afkloppen

Het is vallen en opstaan totdat je niet meer valt en je je evenwicht hebt hervonden.

quote:

Op maandag 1 november 2010 14:56 schreef Amede het volgende:
Dip-alert...

De dag begon best goed, voelde me prima vanmorgen. Tot ik een film ging kijken, enorm drama over de liefde, weet ik veel. Daarna zat ik de hele tijd met mijn ex in m'n hoofd en wat hij aan het doen was.. Dom als ik was, heb ik op z'n twitter gekeken. Dat had ik al een paar weken niet gedaan, net als dat ik al een hele tijd geen contact meer met hem heb. Meteen al spijt natuurlijk.. Leuke foto's, blije berichtjes hoe ongelooflijk zijn weekenden wel niet zijn en veel berichtjes naar allerlei meisjes. En alles wat aan mij deed denken is verwijderd, alsof ik niet bestaan heb.

Wat doet dat zeer.. Ook al doe ik precies hetzelfde. Ik ben nu gewoon meteen terug bij af. Buikpijn, geen honger meer, huilen, misselijk en een enorm zwart gat. Het is gewoon zo bizar dat we nu niks meer met elkaars leven te maken hebben, elkaar niet meer alles vertellen wat we hebben meegemaakt en gaan doen, we niets meer delen. Na 6 jaar voelt dat zo onnatuurlijk.

Heb al een aantal keer een mailtje getypt en vervolgens weer verwijderd. Contact zoeken is gewoon een slecht idee, want hij wil mij niet. Hij wil ons niet meer en is gelukkig zonder mij. Afgelopen week voelde ik me zo sterk en nu komt het weer als een klap in mijn gezicht. 'We komen nooit meer bij elkaar.'

Misschien is het eigenlijk wel goed dat ik gekeken heb op zijn twitter, aangezien ik de laatste dagen meer bezig was met doen alsof hij niet meer bestond, dan daadwerkelijk verwerken. Ik leefde mijn leven en negeerde zijn bestaan min of meer (net zoals hij nu waarschijnlijk bij mij doet). Nu realiseer ik me weer wat er aan de hand is en is het goed om verdrietig te zijn. Het voelt dan wel klote, maar ik kan niet blijven doen alsof er niets aan de hand is en mijn verdriet alsmaar weg blijven stoppen, terwijl ik flirtend in de kroeg sta. (haha dit bedenk ik me terwijl ik dit typ. Bewijst maar weer hoe nuttig het van je afschrijven is voor zelfreflectie )

Het hoort erbij. Dan gaat het een paar dagen fantastisch en dan weer dag minder. Ik vond mezelf al zo abnormaal dat ik me na een maand al zo goed kon voelen. Had het denk ik moeten afkloppen

Wat ongelovelijk naar voor je zeg! Ik snap ook niet waarom men dat soort dingen heeft uitgevonden. Het is allemaal zo schijnheilig. Vind het ook erg lullig dat hij dat allemaal post! Leuk dat je het naar je zin hebt, maar hou het lekker voor je!

Ik weet absoluut niet wat je zou kunnen doen met je verdriet. Kan wel zeggen zoek lekker afleiding, maar dat is iets wat mij nou niet echt helpt. Je denkt toch alleen maar was hij nou maar hier, deden we dit maar samen...

quote:

Op maandag 1 november 2010 15:31 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Nou, nee.

ik pas ook.

Wou haar voor geen goud missen maar neem haar voor nog geen stuiver weer terug.

quote:

Op maandag 1 november 2010 16:57 schreef Flappieee het volgende:

[..]

Wat ongelovelijk naar voor je zeg! Ik snap ook niet waarom men dat soort dingen heeft uitgevonden. Het is allemaal zo schijnheilig. Vind het ook erg lullig dat hij dat allemaal post! Leuk dat je het naar je zin hebt, maar hou het lekker voor je!

Ik weet absoluut niet wat je zou kunnen doen met je verdriet. Kan wel zeggen zoek lekker afleiding, maar dat is iets wat mij nou niet echt helpt. Je denkt toch alleen maar was hij nou maar hier, deden we dit maar samen...

Haha, hou het inderdaad lekker voor je! (of ik moet gewoon niet kijken..) Hij weet ook dat ik af en toe op zijn twitter kijk, dus misschien ook weer ergens bewust aandikken hoe fantastisch het allemaal wel niet is.
En al zou het zo enorm geweldig zijn, dat maakt dan eigenlijk ook niet uit. Ik heb er geen moeite mee dat hij al die leuke dingen doet, maar meer dat we inderdaad die leuke dingen niet samen doen. Ik maak geen deel meer uit van zijn leven.

Ik gun het hem ook echt allemaal. Ik wil dat hij gelukkig is en dat lijkt hij hiermee te zijn. Ik voel me soms zo leeg en alleen en hij zal dat ongetwijfeld ook hebben, maar zal dat niet op twitter gaan zetten.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 23:41 schreef MOD het volgende:
Ik heb naderhand ook hulp gezocht bij de psych

De situatie is precies zoals jij het beschrijft

Ik denk dat ik het er moeilijk mee heb omdat het van de een op de andere dag de wereld op zijn kop is...
Zij was altijd degene die er alles aan deed om mij te behouden, het leuk voor mij te maken, haar best voor mij deed, zij dat ze nog nooit zoveel voor iemand gevoeld heeft, etc etc...

Ik ben daar verkeerd mee omgegaan, en ik weet eigenlijk zeker dat ze diep van binnen nooit mijn waardering en liefde gevoeld heeft. Ik heb daarvan geleerd !

Maar sinds het uit is is ze dus omgeslagen naar compleet de andere kant. Heeft me nergens meer voor nodig, heeft echt ''schijt'' aan mij..
Ik begrijp ergens heel goed hoe het allemaal zit, en dit is mijn verdiende loon, maar in mijn hoofd kan ik nog steeds de connectie niet maken dat iemand zo om kan slaan qua gedrag en kennelijk ook gevoelens... Er was geen ander, dus dat zal de reden niet zijn...

Het feit dat ze fulltime werkt en flink afgevallen is en dus veel complimenten krijgt steunt haar ongetwijfeld. Het is beter zo en dat weet ik ergens zelf ook wel, laat ik mezelf daar maar aan vasthouden

Bartinhoo, eigenlijk zijn jouw posts hier allemaal hetzelfde, al maandenlang. Je blijft je elke dag maar druk maken om dezelfde dingen. En het lijkt wel alsof je het echt niet kan hebben dat je ex gelukkig is zonder jou. Doe wat zij ook doet, ga verder met je leven en blijf jezelf niet oh zo zielig vinden.

Ik heb het ook weer wat lastiger. Ik voel me heel erg alleen, baal van mezelf en loop vast in mijn gedachte.

Ik realiseer me dat het echt niet meer goed gaat komen. Echter blijft ze steeds in mijn hoofd en denk te veel aan de leuke momenten en denk daarbij dat dit allemaal niet nodig was geweest als we meer zouden praten. Het voelt zo nutteloos dit, waarom gaan we niet gewoon genieten van elkaar?

Ik heb ook steeds het idee dat als het me nu niet lukt het me nooit gaat lukken. Kun je wel ooit echt gelukkig met iemand worden voor de rest van je leven? Tuurlijk heb je ups en downs maar kom je denk je echt iemand tegen waar je super trots op bent en waarmee je altijd uit de dalen kan komen. Een relatie waarvan je aan het eind van je leven kan zeggen dat het een dikke 8 waard was?
Ik heb nu een beetje het idee dat het allemaal niet zo veel zin heeft, dat je na denkt over een relatie die je graag zou willen maar nooit tegen gaat komen. Je bent eerst een hele tijd heel close maar uit eindelijk zet je elkaar gewoon weer aan de kant. Waarom vraag ik me af?

Ik weet het allemaal even niet zo goed meer, een hoop vragen, dat wel.

Ik heb er wel vertrouwen in dat ik weer een leuke gozer vind!
Ik vind het ook zo leuk om van die oude bejaarde stelletjes saampjes over straat te zien lopen

ENNN het heeft alweer gebackfired dat "leuke" contact.

En nu moet ik het maar is leren en het gewoon niet meer doen, hop overal verwijderen dat wief, direct to voicemail en klaar er mee.

quote:

Op maandag 1 november 2010 21:06 schreef ex het volgende:
ENNN het heeft alweer gebackfired dat "leuke" contact.

En nu moet ik het maar is leren en het gewoon niet meer doen, hop overal verwijderen dat wief, direct to voicemail en klaar er mee.

Heel goed! Werkt echt het beste om die chaos in je hoofd een beetje op een rijtje te krijgen. (bij mij dan..)

quote:

Op maandag 1 november 2010 20:39 schreef melanie_x het volgende:
Ik heb er wel vertrouwen in dat ik weer een leuke gozer vind!
Ik vind het ook zo leuk om van die oude bejaarde stelletjes saampjes over straat te zien lopen

Ik hoop het ook! Als hopeloze romanticus geloof ik daar ook heilig in. Nu nog niet, maar inderdaad ooit..

Oud en grijs hand in hand op een bankje zitten in de zon, zo lief!

quote:

Op maandag 1 november 2010 19:09 schreef Bartinhoo het volgende:
De situatie is precies zoals jij het beschrijft

Ik denk dat ik het er moeilijk mee heb omdat het van de een op de andere dag de wereld op zijn kop is...
Zij was altijd degene die er alles aan deed om mij te behouden, het leuk voor mij te maken, haar best voor mij deed, zij dat ze nog nooit zoveel voor iemand gevoeld heeft, etc etc...

Ik ben daar verkeerd mee omgegaan, en ik weet eigenlijk zeker dat ze diep van binnen nooit mijn waardering en liefde gevoeld heeft. Ik heb daarvan geleerd !

Maar sinds het uit is is ze dus omgeslagen naar compleet de andere kant. Heeft me nergens meer voor nodig, heeft echt ''schijt'' aan mij..
Ik begrijp ergens heel goed hoe het allemaal zit, en dit is mijn verdiende loon, maar in mijn hoofd kan ik nog steeds de connectie niet maken dat iemand zo om kan slaan qua gedrag en kennelijk ook gevoelens... Er was geen ander, dus dat zal de reden niet zijn...

Het feit dat ze fulltime werkt en flink afgevallen is en dus veel complimenten krijgt steunt haar ongetwijfeld. Het is beter zo en dat weet ik ergens zelf ook wel, laat ik mezelf daar maar aan vasthouden

Ja, fijn, mooi! Prachtige analyse!
Vraag je nu even af wat je er aan hebt, waarschijnlijk geen reet.

Breakdown:

quote:

Ik denk dat ik het er moeilijk mee heb omdat het van de een op de andere dag de wereld op zijn kop is...

WAS jongen, Was!

quote:

Zij was altijd degene die er alles aan deed om mij te behouden, het leuk voor mij te maken, haar best voor mij deed, zij dat ze nog nooit zoveel voor iemand gevoeld heeft, etc etc...

Geschiedenis! Had ik ook! En in eens trapt er iemand je benen van onder je lijf en ga je op je bek. Kut man.

quote:

Ik ben daar verkeerd mee omgegaan

moet zijn "Ik ga daar nog steeds verkeerd mee om"

quote:

en ik weet eigenlijk zeker dat ze diep van binnen nooit mijn waardering en liefde gevoeld heeft. Ik heb daarvan geleerd !

Oke, heb je daar een diploma voor behaald? Kan je nu zeg maar ergens er mee aan de bak komen?

quote:

Maar sinds het uit is is ze dus omgeslagen naar compleet de andere kant. Heeft me nergens meer voor nodig, heeft echt ''schijt'' aan mij..

Ja, dat doen exen. De mijn ook. Moet niks van me weten. Logisch toch. Wat een kuthoer denk ik dan. En dan loop ik te schelden en te vloeken, maar dat is eigenlijk best zwakzinnig. Weer een fijne observatie. Wát ga je er mee doen?

quote:

Ik begrijp ergens heel goed hoe het allemaal zit

Mooi.

quote:

en dit is mijn verdiende loon

Jep.

quote:

maar in mijn hoofd kan ik nog steeds de connectie niet maken dat iemand zo om kan slaan qua gedrag en kennelijk ook gevoelens...

Hoef je ook niet te doen want je hebt er eveneens geen reet aan. Dat is gewoon wat er gebeurd na verloop van tijd. Gevoel is weg. Klaar. Door leven.

quote:

Er was geen ander, dus dat zal de reden niet zijn...

Dan is er een andere reden

quote:

Het feit dat ze fulltime werkt en flink afgevallen is en dus veel complimenten krijgt steunt haar ongetwijfeld.

Ja precies, zij moet ook weer aan de man gebracht worden dus gaat ze er nu stevig op los om aan haar zelf te werken. Jij bent compleet out of the picture, dus ze moet wat he.....

quote:

Het is beter zo en dat weet ik ergens zelf ook wel, laat ik mezelf daar maar aan vasthouden

Het is niet beter, het is klaar. Of dat beter is weet je niet. Het is een vaak genoemd argument.

Nogmaals, zoek hulp, want hier kan je niet de juiste vinden. Lees al je eigen berichten even terug van de afgelopen tijd en denk nog eens na over hulp van een psych of zo, want hier vind je blijkbaar niet de juiste hulp. Ik ben daarom ook maar klaar met jouw posts. We zitten hier om elkaar te helpen, maar je blijft maar vast zitten en daar kunnen we, of ik in ieder geval niks aan doen. Ik wil je niet persoonlijk aanvallen, maar je moet even bepaalde dingen gaan inzien en vooral door gaan met je leven.

Zie haar maar gewoon als een dood iemand. Ze bestaat niet meer. Ik kan ook eeuwig blijven rouwen om mijn oma, maar dood is dood kerel. Krijg haar niet meer terug.

---

Anyway. Van het weekend twee chickies gehosselt ( ) en dat streelt mijn ego. Heb inmiddels ook mijn doelen kunnen stellen, weet waar ik heen moet. Ik voel me superieur aan me zelf sinds ik dat allemaal ben gaan inzien. Ik weet alleen nog niet hoe ik het moet aanpakken. Maar daar kom ik maar op één manier achter.
Falen is de norm, want daar leer je van.

quote:

Op maandag 1 november 2010 15:33 schreef Tegan het volgende:

[..]

Jij hoort hier niet meer tussen eigenlijk.

Eigenlijk niet. Maar er staat nergens dat je niet meer zou mogen reageren als je er overheen bent.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:43 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Eigenlijk niet. Maar er staat nergens dat je niet meer zou mogen reageren als je er overheen bent.

Dat zeg ik ook niet. Ik zeg alleen dat iedereen hier die zijn/haar ex nog niet heeft losgelaten wel zo'n einde wil met zijn/haar ex als die post.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:48 schreef Tegan het volgende:

[..]

Dat zeg ik ook niet. Ik zeg alleen dat iedereen hier die zijn/haar ex nog niet heeft losgelaten wel zo'n einde wil met zijn/haar ex als die post.

Is dat zo? Het ligt er maar net aan in welke fase van loslaten je zit.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:50 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Is dat zo? Het ligt er maar net aan in welke fase van loslaten je zit.

Als je dat niet wilt heb je je ex al losgelaten imo.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:15 schreef Bartinhoo het volgende:
Ik heb ook best veel zelfmedelijden

Ik begrijp dat jouw situatie ook niet ideaal is mevrouw, maar op de een of andere manier klinkt het toch ''normaler'' , dan hoe het bij ons gaat...

Ik en mijn ex leven volledig langs elkaar heen, en hoewel dit logisch klinkt is dat het in mijn ogen niet, aangezien we vaak in hetzelfde dorp uitgaan/ werken etc.

Het is natuurlijk ook vreemd om iemand waarmee je lief en leed gedeeld hebt niet meer te zien of te spreken. Zelfs nu ik nog contact heb met mijn ex heb ik dat gevoel, dat ik geen echt deel uitmaak van zijn leven en andersom want geloof me, zo intens is het contact echt niet op dit moment.

Zaterdag was het met name gewoon grapjes en wat gezelligheid, daarna een klaagverhaal van hem over zijn studie, dat het allemaal niet lukte en daarna zijn ontploffing.

Nu ik er weer wat afstand van hem genomen merk ik dat het me irriteert wat er gebeurd is. Want ik zit er weer mee en hij gaat weer gewoon door zonder verder nog wat uit te leggen. Het is niet alsof ik er nog een gesprek over wil ofzo, maar hij verpest door dat soort gedrag wel de mogelijkheid om normaal met elkaar om te gaan. Voor mezelf heb ik nu besloten om een volgende keer wat harder te zijn, en hem ofwel te vragen de alcohol te laten staan of gewoon niet te komen als hij (blijkbaar) nog zoveel gevoelens geen plek heeft gegeven dat hij ontploft bij de eerste de beste die een flirtopmerking maakt waar hij van hoort. Ik zit eigenlijk helemaal niet te wachten op een ex die steeds pissig wordt als iemand anders iets doet wat ik niet leuk vind, ik kan ook wel voor mezelf opkomen.

quote:

Op maandag 1 november 2010 23:52 schreef Tegan het volgende:

[..]

Als je dat niet wilt heb je je ex al losgelaten imo.

Of je hoofd wint het van je hart. Wil verder niet zeggen dat je hem/haar al helemaal hebt losgelaten.