De kunst van het loslaten van je ex #127

Wat een kut streek is dat, zo'n e-mail.. het zou het voor mij op de langere termijn in ieder geval makkelijker maken om haar links te laten liggen en verder te gaan met me eigen leven..

Net weer semi contact gehad, ze vroeg of ik thuis was, ik zei ja, maar verder niks meer.. Ach maar weer terug naar niet reageren, het heeft verder toch geen nut .

Geen contact is het beste. Ik weet alleen nog niet wat ik met die sms aan moet van mijn ex met de vraag of ik iets weet over dat haar scooter is gestolen. Kreeg door zoiets doms eigenlijk ook weer een kut gevoel.

Naast je gevoelens is het nog steeds een persoon.. Je zou gewoon wat terug kunnen smsen in de trant van "Nee, niks gezien, lullig voor je, succes er mee." en that's it.

Nu toch inderdaad maar iets gestuurd is eigenlijk wel beter.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 18:47 schreef De_Melkboer het volgende:
2 weken geleden heeft mijn vriendin het plotseling uitgemaakt, ze zei dat ze al lang twijfelde. Ik kreeg donderdag een mail van haar dat ze dit weekend al bezoek van een ander kreeg.
Ik heb zo ongeveer het hele weekend niet geslapen, met de wetenschap dat ze het op dat moment met een ander deed.

Dan zal die ander al langer in the picture zijn.

Ik vind dat soort acties erg triest. Even een schop na geven. Eigenlijk zou je blij moeten zijn dat je die tactloze muts kwijt bent. Of terug moeten sms'en: 'je bent niet de enige'. Maar ja, met dit soort acties verlaag je jezelf tot haar niveau.

Precies, gewoon niks terug sturen lijkt me het beste in zo'n geval.. "be the bigger person" en waarom ook niet, wat heb je er (nog) aan?

Ik ga lekker vroeg naar bed.. toch weer een drukke week voor de boeg.

Ja echt, ik ben van stoere bink naar zacht gekookt eitje veranderd in de ogen van mijn ex omdat ik mij steeds bleef verantwoorden. Gewoon de eer aan je zelf houden zodra het klaar is is het beste, maar daar moet je soms op de harde manier achter komen

Gisteren was het feestje waarop ook mijn ex zou zijn. Feest was enorm geslaagd, echt superleuk en in eerste instantie de omgang met mijn ex ook. Het was echt gezellig.

Op het einde gebeurde er alleen iets waardoor hij heel boos werd. Iemand anders had in mijn kast geneusd en daar een flirterige opmerking over gemaakt. En omdat mijn ex naast me zat toen dat gebeurde zei ik wat er was. Niet echt handig van mij maar niets zeggen was ook verkeerd geweest omdat ie wel aan mijn gezicht kon zien dat er iets was.

Hij werd toen echt heel boos daarover, met name op de andere man, vond het heel onbeschoft en was echt goed kwaad. Hij ging toen naar huis, nadat ik m gevraagd had me er gewoon op te vertrouwen dat ik dat wel kon handelen. Later smste ik hem dat het me speet dat ik wat over die sms had gezegd en belde hij me op om zijn excuses te maken.

Ik heb m net weer gesmst of alles goed was met hem, omdat hij vannacht dronken was, en ik gewoon even niet wist of ik er wat mee moest. Dat hoeft gelukkig niet.

Maar verrek, door gisteravond voel ik me wel weer behoorlijk in de war. Ik merk dat ik hem echt enorm mis, het was echt heel gezellig en leuk gisteren, maar ook zou ik willen dat hij 100 km verderop zat omdat ik er zo'n hekel heb als hij zo enorm giftig reageert op iets. Het maakt hem zo lelijk.

Na de beste week sinds het uit gegaan is achter de rug te hebben nu weer even flink het dal in gevallen...

Ben er via via achter gekomen dat mijn ex een paar dingen tegen mensen rond loopt te bazuinen over mij die we ooit in elkanders grootste vertrouwen aan elkaar verteld hebben. Wat voelt dat kut zeg! Het boeit me eigenlijk niet eens zozeer dat anderen dit nu over mij weten, maar gewoon het feit dat ze dit doet steekt me enorm..

De vraag is ook echt heel erg waarom. Als vrienden uit elkaar gegaan, en inmiddels al bijna 3 maanden geen contact. Daar had ik het al moeilijk mee aan het begin, maar waarom laten we elkaar dan niet ook gewoon lekker in ons waarde. Vind het echt klote dit...Doet me heel veel pijn..

Sowiezo ken ik om me heen heel weinig ''ex'' stelletjes die zo afstandelijk van elkaar leven. Allemaal hebben ze nog wel eens contact, en ondanks die kutactie vind ik het nog steeds raar dat we echt nooit meer van elkaar horen.

Als ik dat bericht van mevrouw hier boven lees dan vind ik het toch wel eens jammer. Tussen mij en mijn ex is helemaal niets meer. Logisch zou je misschien denken, maar ik zie haar dus echt nooit meer boos worden om dat soort dingen. Het is alsof we weer vreemden voor elkaar zijn, ik vind dat ergens toch wel heel vreemd.
Zal er vast mee te maken hebben dat ze flink is afgevallen, waarschijnlijk heeft ze echt een ''kijk mij nou'' attitude.. In principe heb ik daar niet eens zo' n moeite mee, maar als ik dan terugdenk aan hoe het er nog maar 5 maandjes geleden voorstond is het toch wel een heel raar gevoel...

Ik snap wel dat het raar is als er helemaal niets meer is, maar dit is ook niet ideaal.
Mijn ex werd trouwens nooit boos om flirterijtjes van andere mannen, dit is eigenlijk de eerste keer dat hij zo reageert. Het klinkt stom, maar ergens denk ik ook van 'was je maar zo voor me opgekomen toen we nog samen waren, dan was er een redelijke kans geweest dat het niet uitgegaan was.' Maar das natuurlijk ook weer niet eerlijk. Maargoed, maar weer even rustig aan doen denk ik.

Joh wees nou maar blij dat je geen contact meer met haar hebt, want het zou je echt geen goed doen. Misschien dat in jouw omgeving ex'en nog vaak contact met elkaar hebben maar in veel gevallen is dat gewoon niet zo. Je bent trouwens wel een ster in zelfmedelijden hebben hoor..

Ik heb ook best veel zelfmedelijden

Ik begrijp dat jouw situatie ook niet ideaal is mevrouw, maar op de een of andere manier klinkt het toch ''normaler'' , dan hoe het bij ons gaat...

Ik en mijn ex leven volledig langs elkaar heen, en hoewel dit logisch klinkt is dat het in mijn ogen niet, aangezien we vaak in hetzelfde dorp uitgaan/ werken etc.

Ik vind het moeilijk dat mijn ex in slechts 4 maanden tijd een ander persoon is geworden. We werkten samen al jaren bij dezelfde supermarkt met een leuke groep collega' s. Zij was altijd heel fanatiek daarin, personeelsvereniging, alle feestjes was ze bij etc.

Nu is ze flink afgevallen, werkt daar inmiddels niet meer, loopt ze tegen mij te verkondigen dat ze het ineens allemaal nerds vindt daar.. Loopt opeens in zo' n foute glimmende winterjas met enorme bontkraag, hangt helemaal vol sieraden.
Ik gun haar het zelfvertrouwen, maar ik vind het nog wel eens moeilijk hiermee om te gaan...

Bartinhoo, niet om flauw te doen, maar heb je al eens aan professionele hulp gedacht?
Het lijkt me behoorlijk ongezond als je 4 maanden na het uit gaan van een verkering van 8 maanden nog depressief bent. Of heb je haar tot een obsessie gemaakt?
Ik las op een site dat er blijkbaar een vuistregel is voor hoeveel tijd er verstreken zou moeten zijn eer je aan een nieuwe relatie begint. Namelijk 1 maand voor elk jaar dat je samen was. Dat betekent in jouw geval: ruim 3 weken.

Het is zo normaal als dat je het zelf maakt. Je zoekt van alles achter haar acties en haar hele leven op dit moment. Dat doet zij ws niet, jij bent haar ex en het boeit haar misschien helemaal niet meer. Ze is er klaar mee. Het is ook niet echt gezond om iemand in je hoofd te blijven adoreren. Net als zo een gestoorde fan van een beroemdheid. Probeer je eens in te beelden hoe het zou zijn als een meid jou op een voetstuk geplaatst zou hebben en al die dingen. Ik zou het best eng vinden. En dat krijg je uiteindelijk terug.

Probeer je er niet mee bezig te houden en haar acties in een bepaald stramien te plaatsen en alles. Ik herken het wel maar heb nu ook gezien wat het doet en je jaagt haar er alleen maar mee weg.

Zit je nog regelmatig foto's terug te kijken en oude gesprekken terug te lezen?

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:27 schreef Miasan het volgende:
Bartinhoo, niet om flauw te doen..

Tja, ik heb er eerlijk gezegd zelf ook al eens over nagedacht..

Vooral omdat ik de eerste 3 maanden eigenlijk weinig tot geen verbetering voelde. Heb de laatste tijd het idee dat het wel wat beter gaat dus ik bekijk even of dit van blijvende aard is...

Maar ik hink op 2 gedachtes wat betreft jouw post. Slechts 8 maanden, maar we waren wel heel close samen. We zeiden echt alles tegen- en over elkaar in elkanders bijzijn. Kan me niet herinneren dat ik me ooit zo mezelf bij iemand heb gevoeld. En ik kan met redelijke zekerheid zeggen dat zij dit ook bij mij had. Het was in mijn ogen wel een diepgaande relatie, met huilbuien, emoties, gesprekken en alles wat daarbij hoort..

Anderzijds denk ik ook weleens of ik het niet te speciaal maak allemaal. Het was mijn eerste relatie, en voor mij voelde het heel speciaal met haar omdat ik zoiets nog nooit eerder gekend heb. Voor haar was het al haar 4e serieuze relatie en wellicht was het (voor haar) allemaal lang niet zo bijzonder als dat het voelde. Ik kan niet vergelijken, maar misschien is dat juist wel de reden waarom zij het zo makkelijk los kan laten.
Waar ik denk in termen van '' elkaar niet vergeten, hield zoveel van haar'' denkt zij waarschijnlijk ''het was maar 8 maandjes'' oid, en ziet ze het misschien nieteens als een serieuze relatie...

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:37 schreef Bartinhoo het volgende:
Tja, ik heb er eerlijk gezegd zelf ook al eens over nagedacht..

Tegenwoordig is het helemaal niet zo raar om hulp te zoeken. Begin met een gesprekje met de huisarts, misschien lucht dat ook al op. En anders kan hij/zij je doorverwijzen.

Verder klinkt het wel logisch wat je zegt. Eerste grote liefde, heel erg close.. het is wel herkenbaar. Maar de situatie waar jij inzit, is niet gezond. Zij heeft het allang verwerkt. Nu jij nog..

Na regen komt zonneschijn, zoek professionele hulp en nu geen zelfmedelijden meer hebben. Zo.

Ik heb naderhand ook hulp gezocht bij de psych. Niet om mijn ex te verwerken maar voor me zelf, ook al komt mn ex wel bijna altijd ter spraken. Het is ook iets dat je moet willen.

Het is denk ik ook niet nodig om jou telkens op je fouten te wijzen, dat is iets dat je zelf moet inzien, maar belangrijker is dat je het wílt inzien.

De fase waar je inzit herken ik wel, maar dat heeft er meer mee te maken dat mijn ex me ook een tijd "aan het lijntje" heeft gehouden en ik dus nog kansen leek te hebben. Maar ik zie niet dat het in jouw geval ook zo is.

Zo te lezen is zij er niet echt meer mee bezig en wellicht is heeft ze zelfs een ander op het oog al. Zie het realistisch en niet hoe je het graag had willen zien.

Het feit dat je ex zo veranderd is, is omdat ze er niet in blijft hangen. Ze gaat door met haar leven. Jij kan daar redenen voor gaan zoeken, maar daar heb je gewoon niks aan.

Wat voor jou belangrijk is denk ik, is dat je zelf ook een andere kant op moet gaan. Zoek een ander baantje, ga met vrienden op stap, doe gek, stel je zelf weer open voor nieuwe dingen en het geluk komt je uiteindelijk wel weer te gemoed.

Voel je kut, gooi het er uit, maak iets kapot en alles, maar zet er wel wat tegen over. Dus ga daarna wat anders doen om je zelf weer goed te laten voelen. Iets fysieks.

Maar goed, zoek hulp, is vet relaxed, maar sta er wel voor open.

Kijk, hier hebben jullie heulemaal niks aan maar ik was errrrrbij!! Bij deel 1 van deze topicreeks! Ergens in 2002? En het loopt nog steeds, warm gevoel van binnen enzo.


(Met het loslaten ging het niet zo goed dus ik ben maar met hem getrouwd.)

Wtf Doe je verhaal es even!

Met link!

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:26 schreef MOD het volgende:
Wtf Doe je verhaal es even!

Met link!

Gevonden!

De "KUNST" van het loslaten van een ex...

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 21:49 schreef Bartinhoo het volgende:
Sowiezo ken ik om me heen heel weinig ''ex'' stelletjes die zo afstandelijk van elkaar leven. Allemaal hebben ze nog wel eens contact, en ondanks die kutactie vind ik het nog steeds raar dat we echt nooit meer van elkaar horen.

Dat komt omdat je in een klein rotdorpje woont. In grotere steden is het veel makkelijker om aparte vriendengroepen te hebben die elkaar niet iedere zaterdag tegenkomen. Maargoed, vanaf vandaag mag je in Amsterdam gaan wonen, dus gewoon daar maar een vriendin zoeken

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:15 schreef Bartinhoo het volgende:
Nu is ze flink afgevallen, werkt daar inmiddels niet meer, loopt ze tegen mij te verkondigen dat ze het ineens allemaal nerds vindt daar.. Loopt opeens in zo' n foute glimmende winterjas met enorme bontkraag, hangt helemaal vol sieraden.
Ik gun haar het zelfvertrouwen, maar ik vind het nog wel eens moeilijk hiermee om te gaan...

Klinkt meer alsof ze in een schrale pauper is veranderd man. Beter kwijt dan rijk, want waarschijnlijk heeft ze ook een flinke attitude gekweekt. Het besef moet bij jou geloof ik nog wat groeien dat wat je had nooit meer terug gaat komen. Een van de belangrijkste redenen waarom ik mijn ex niet teruggenomen heb.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:37 schreef Bartinhoo het volgende:
Slechts 8 maanden, maar we waren wel heel close samen. We zeiden echt alles tegen- en over elkaar in elkanders bijzijn. Kan me niet herinneren dat ik me ooit zo mezelf bij iemand heb gevoeld. En ik kan met redelijke zekerheid zeggen dat zij dit ook bij mij had. Het was in mijn ogen wel een diepgaande relatie, met huilbuien, emoties, gesprekken en alles wat daarbij hoort..

Anderzijds denk ik ook weleens of ik het niet te speciaal maak allemaal. Het was mijn eerste relatie, en voor mij voelde het heel speciaal met haar omdat ik zoiets nog nooit eerder gekend heb. Voor haar was het al haar 4e serieuze relatie en wellicht was het (voor haar) allemaal lang niet zo bijzonder als dat het voelde. Ik kan niet vergelijken, maar misschien is dat juist wel de reden waarom zij het zo makkelijk los kan laten.
Waar ik denk in termen van '' elkaar niet vergeten, hield zoveel van haar'' denkt zij waarschijnlijk ''het was maar 8 maandjes'' oid, en ziet ze het misschien nieteens als een serieuze relatie...

Wauw, echt eng hoeveel gelijkenis er tussen ons zit wat betreft dit. Relatie duurde ook ongeveer 8 maanden, was eerste relatie van mij en 4e van haar, was erg intensief en ik merkte eigenlijk voor het eerst in mijn leven dat ik een redelijke hoeveelheid emoties had ergens diep weggestopt in mij.
Dat er dan wel een enorm verschil zit in snelheid en mate van loslaten is dan wel opvallend overigens. Toch hele andere persoonlijkheden ofzo, denk ik dan.

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 21:49 schreef Bartinhoo het volgende:

Sowiezo ken ik om me heen heel weinig ''ex'' stelletjes die zo afstandelijk van elkaar leven. Allemaal hebben ze nog wel eens contact, en ondanks die kutactie vind ik het nog steeds raar dat we echt nooit meer van elkaar horen.

No worries. Ik heb m'n ex al bijna 5 maanden geen één keer gezien. 1x per maand komt er een smsje van haar kant, en that's it.

Misschien dat het contact ooit weer wat opbloeit, maar het hoeft van mij nu nog steeds niet.

Ik had overigens een rare droom gisternacht....ik droomde dat ik met m'n ex aan het kaarten was. Kaarten, wtf?

quote:

Op maandag 1 november 2010 00:53 schreef Stefka het volgende:



Wauw, echt eng hoeveel gelijkenis er tussen ons zit wat betreft dit.

Dat gevoel van dieper liggende emoties voor iemand inderdaad!
Voor mijn relatie was ik ook echt absoluut niet bezig om een vriendin te krijgen oid. Dacht er nooit aan, vond het prima, en vond dat gezwemel tussen stelletje altijd maar een beetje overdreven aanstellerig gedrag...

Topics die ik hier soms ook lees over mensen die ergens een meisje zien lopen / hebben gesproken en daar vervolgens helemaal weg van zijn, nooit gehad
Met mijn ex dus als eerste persoon ooit wel, maar dat is het gevolg van het feit dat ze zich nogal aan mij heeft ''opgedrongen''. Had ze dit niet gedaan, dan had ik ook haar gewoon laten lopen...

Hmm schrale pauper is niet echt het geval, al is het wel typisch iets voor haar om zich zo te gaan gedragen. Naar mij is ze in real life heel aardig en ook wel geinteresseerd. Ze zegt dat ze het altijd leuk vindt om af te spreken, maar als ik haar niet bij toeval tegen kom dan hoor ik ook niets van haar... Maar ik weet dat het beter is zo

En inderdaad die snelheid van loslaten verschilt dan wel aardig. Komt waarschijnlijk omdat ik ook nog vrij lang schuldgevoelens jegens haar heb gehad...

quote:

Op zondag 31 oktober 2010 22:27 schreef Miasan het volgende:
Bartinhoo, niet om flauw te doen, maar heb je al eens aan professionele hulp gedacht?
Het lijkt me behoorlijk ongezond als je 4 maanden na het uit gaan van een verkering van 8 maanden nog depressief bent. Of heb je haar tot een obsessie gemaakt?
Ik las op een site dat er blijkbaar een vuistregel is voor hoeveel tijd er verstreken zou moeten zijn eer je aan een nieuwe relatie begint. Namelijk 1 maand voor elk jaar dat je samen was. Dat betekent in jouw geval: ruim 3 weken.

ik was weer ff aan het lurken maar ik vind het altijd zo dikke vette onzin , zo'n vuistregel. Val jou niet aan hoor maar ik kan me er echt aan lopen ergeren. Je bent een mens. De ene is er sneller mee klaar en de ander kan het niet of minder snel loslaten. En wie zegt dat je er na 3 weken overheen moet zijn als je maar 8 maanden een relatie hebt gehad? SOrry maar dat is in mijn ogen de dikste lariekoek die ik heb gehoord. Nogmaals, ik val jou, Miasan , niet aan hoor. Ik val die zogenaamde vuistregel aan en diegene die dat uit zijn of haar duim gezogen heeft.

quote:

Op maandag 1 november 2010 10:42 schreef Apotheose het volgende:
ik was weer ff aan het lurken maar ik vind het altijd zo dikke vette onzin , zo'n vuistregel. Val jou niet aan hoor maar ik kan me er echt aan lopen ergeren. Je bent een mens. De ene is er sneller mee klaar en de ander kan het niet of minder snel loslaten. En wie zegt dat je er na 3 weken overheen moet zijn als je maar 8 maanden een relatie hebt gehad? SOrry maar dat is in mijn ogen de dikste lariekoek die ik heb gehoord. Nogmaals, ik val jou, Miasan , niet aan hoor. Ik val die zogenaamde vuistregel aan en diegene die dat uit zijn of haar duim gezogen heeft.

Ik snap wel wat je bedoelt hoor. Die vuistregels zullen wel weer van site tot site verschillen. Het betreffende artikel ging over reboundrelaties (relatie om je vorige relatie te verwerken), en wat daar de kenmerken van konden zijn. Eéntje was dus die net genoemde vuistregel.
Maar goed, met een korreltje zout nemen dus.