Meld hier je onverklaarbare gebeurtenissen #2

toen ik klein was zag ik een kangoeroe in de veluwe... maar dat kan helemaal niet

We sliepen bij een vriend van ons. Hij woonde destijds in een oud pand wat altijd al bekend stond als spookhuis. (Hij nam deel aan een 'anti-kraak-project ) Er sliepen die avond nog 2 mensen dus we waren met z'n zessen.
We sliepen met z'n allen in de oude 'opkamer'. We gingen rond drie uur 'snachts naar bed.

We waren bezig de logeerbedden klaar aan het maken toen er om 10 voor 3 een belletje klonk. Het klonk als een klein handbelletje. In goede kringen gebruikt als 'etensbelletje'om de maaltijd aan te kondigen.
Het was een helder geluid en iedereen keek elkaar aan.We waren allemaal in dezelfde kamer.
De huurder bevstigde dat hij dit geluid wel kende en dat hij het vaker hoorde.
Het is een vrijstaand huis.
Tenzij er een malloot van buiten naar binnen kwam stiekum met een belletje , kan ik het echt niet verklaren.

IN dat huis gebeuren meer rare dingen. Een aantal jaren geleden logeerden we daar regelmatig. Mijn man heeft in zo'n nacht duidelijk pianospel gehoord. Ook onverklaarbaar.
Mijn zwager heeft daar ook echt schimmen gezien , maar ik persoonlijk heb daar niets gezien.
Alleen een diepe, diepe angst.. maar goed dat is subjectief en is gewoon te verklaren.
Creepy shit. Ben blij dat die vriend daar niet meer woont.

Het is de afgelopen week nogal rustig hier Ik heb alleen wat schimmen gezien, en was een paar keer wakker geworden omdat er "iemand" aan mijn dekens trok. Verder zijn er alleen wat spulletjes verdwenen die op rare plekken weer opdoken

Was een keer met me pa aan het darten op de zolder.
Toen begon oppeens het licht te flikkeren, en beide van onze rekemachinetjes( Ja..rekenmachinetjes bij het darten, liever lui dan rekenen!) waren uitgevallen.

Kan allemaal toeval zijn, mja, geen idee how that happend

De helft is toch zeker te verklaren

Toen ik jong was zag ik vaak vreemde indentiteiten uit de televisie komen terwijl deze uit stond. Was er wel altijd bang voor maar heb het er nooit met iemand over gesproken. Niet omdat ik eventueel bang was om voor gek uitgemaakt te worden, daar was ik te jong voor en had ik nog geen besef van. Maar dacht gewoon dat dat zo hoorde/was.

tvp!!!

quote:

Op woensdag 15 september 2010 11:31 schreef DjinN het volgende:
Het is de afgelopen week nogal rustig hier Ik heb alleen wat schimmen gezien, en was een paar keer wakker geworden omdat er "iemand" aan mijn dekens trok. Verder zijn er alleen wat spulletjes verdwenen die op rare plekken weer opdoken

Dat noem je rustig? Als iemand aan je dekens trekt?
Dat je daar nog durft te slapen

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 16:14 schreef Lavenderr het volgende:

[..]


Dat noem je rustig? Als iemand aan je dekens trekt?
Dat je daar nog durft te slapen

Ja, dat is idd rustig Wanneer het niet rustig is slaan de deuren soms dicht, word ik soms gek van het geklop op de deur, gaat mijn bureaustoel spontaan draaien met mij erop, schuiven drinkflesjes spontaan voorbij of zie ik door het gat in mijn deur voeten voorbij komen (dat gat is speciaal voor mijn kater dat ie makkelijk in en uit mijn kamer kan, soort geïmproviseerd kattenluik zeg maar )
Ja ach, ik kan er wel om lachen soms, heb nog niet echt hele enge dingen meegemaakt ofzo

Leuk om te lezen op een later tijdstip

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 17:15 schreef DjinN het volgende:

[..]

Ja, dat is idd rustig Wanneer het niet rustig is slaan de deuren soms dicht, word ik soms gek van het geklop op de deur, gaat mijn bureaustoel spontaan draaien met mij erop, schuiven drinkflesjes spontaan voorbij of zie ik door het gat in mijn deur voeten voorbij komen (dat gat is speciaal voor mijn kater dat ie makkelijk in en uit mijn kamer kan, soort geïmproviseerd kattenluik zeg maar )
Ja ach, ik kan er wel om lachen soms, heb nog niet echt hele enge dingen meegemaakt ofzo

The horror

Ik zou naar mijn ouders rennen en tussen hen in gaan liggen en nooit meer terug naar dat huis, wat een verschrikking

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 18:10 schreef Lavenderr het volgende:

[..]


The horror

Ik zou naar mijn ouders rennen en tussen hen in gaan liggen en nooit meer terug naar dat huis, wat een verschrikking

mja dat dacht ik in het begin ook, toen we hier net woonden Nu ben ik er aan gewend, en maakt het me niet meer zoveel uit. Ik heb ook nooit daadwerkelijk gevoeld dat het "slecht" is ofzo Alleen die voeten achter mijn kamerdeur vind ik dan weer iets minder

Ik weet nu de naam van 2 geesten die bij me zitten: Sitag en Taaterik (oid ), verklaart waarom er 1 Erik genoemd wou worden.
Te horen gekregen van iemand die zag dat ik demonen bij me heb.

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 18:58 schreef Manke het volgende:
Ik weet nu de naam van 2 geesten die bij me zitten: Sitag en Taaterik (oid ), verklaart waarom er 1 Erik genoemd wou worden.
Te horen gekregen van iemand die zag dat ik demonen bij me heb.

Hoe gaat het verder met je Manke?
En vind je het fijn dat je de namen weet?

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 18:58 schreef Manke het volgende:
Ik weet nu de naam van 2 geesten die bij me zitten: Sitag en Taaterik (oid ), verklaart waarom er 1 Erik genoemd wou worden.
Te horen gekregen van iemand die zag dat ik demonen bij me heb.

Ken je mensen die Sitag (is het geen Sita?) Taaterik heten? (dirk Taat )

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 18:58 schreef Manke het volgende:
Ik weet nu de naam van 2 geesten die bij me zitten: Sitag en Taaterik (oid ), verklaart waarom er 1 Erik genoemd wou worden.
Te horen gekregen van iemand die zag dat ik demonen bij me heb.

Ik keek voor Taaterik, taatrik, taartrik enz.
En bij Taatrik vond ik iets over Tibetaanse priesters...
Misschien heb je er wat aan?

@ Manke
http://books.google.nl/bo(...)ge&q=taatrik&f=false

Nooit van gehoord wel interessant, zou het toeval zijn? Hij spreekt wel vloeiend Nederland (maar hij kent veel meer talen heb ik gemerkt, "alle talen" zelfs als ik ze moet geloven).
Misschien was het zo'n priester, als het ooit mens was (wat ze ontkennen).

Ik weet niet, ik vind mezelf niet paranormaal begaafd ofzo en geloof er zelf ook nauwelijks in maar ik heb wel een keer toch een raar moment gehad. We waren in Frankrijk op vakantie (ouders & ik) en we hadden onze camper vrij dicht bij een lange rechte en overzichtelijke weg geparkeerd op de camping. ik vond dat ze niet zo dicht bij de weg een plek moesten zoeken "er gebeurt dadelijk een ongeluk" m'n ouders lachen...zitten we 's avonds in de camper, hoop herrie, gierende remmen....natuurlijk een ongeluk.

...en vaak heb ik ook dat ik gewoon weet dat iemand gaat bellen maar da's op zich niet zo vreemd want de meeste vrienden/vriendinnen bellen eigenlijk wel op redelijk vaste tijden.

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 17:15 schreef DjinN het volgende:

[..]

Ja, dat is idd rustig Wanneer het niet rustig is slaan de deuren soms dicht, word ik soms gek van het geklop op de deur, gaat mijn bureaustoel spontaan draaien met mij erop, schuiven drinkflesjes spontaan voorbij of zie ik door het gat in mijn deur voeten voorbij komen (dat gat is speciaal voor mijn kater dat ie makkelijk in en uit mijn kamer kan, soort geïmproviseerd kattenluik zeg maar )
Ja ach, ik kan er wel om lachen soms, heb nog niet echt hele enge dingen meegemaakt ofzo

filmpjes anders is het niet waar.

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 17:15 schreef DjinN het volgende:

[..]

Ja, dat is idd rustig Wanneer het niet rustig is slaan de deuren soms dicht, word ik soms gek van het geklop op de deur, gaat mijn bureaustoel spontaan draaien met mij erop, schuiven drinkflesjes spontaan voorbij of zie ik door het gat in mijn deur voeten voorbij komen (dat gat is speciaal voor mijn kater dat ie makkelijk in en uit mijn kamer kan, soort geïmproviseerd kattenluik zeg maar )
Ja ach, ik kan er wel om lachen soms, heb nog niet echt hele enge dingen meegemaakt ofzo

Ik kom nooit bij jou slapen..

Uhh hier bij mij is het rustig.. Wel paar keer wakker geworden van iemand die mijn naam aan het roepen was. Nee niet gedroomd.

Voor de rest gaan de katten soms raar doen. Of bang in een hoekje zitten of door het huis rennen achter dingen die ik niet zie.

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 20:17 schreef BlueMage het volgende:
Ik weet niet, ik vind mezelf niet paranormaal begaafd ofzo en geloof er zelf ook nauwelijks in maar ik heb wel een keer toch een raar moment gehad. We waren in Frankrijk op vakantie (ouders & ik) en we hadden onze camper vrij dicht bij een lange rechte en overzichtelijke weg geparkeerd op de camping. ik vond dat ze niet zo dicht bij de weg een plek moesten zoeken "er gebeurt dadelijk een ongeluk" m'n ouders lachen...zitten we 's avonds in de camper, hoop herrie, gierende remmen....natuurlijk een ongeluk.

...en vaak heb ik ook dat ik gewoon weet dat iemand gaat bellen maar da's op zich niet zo vreemd want de meeste vrienden/vriendinnen bellen eigenlijk wel op redelijk vaste tijden.

Ja dat ken ik...

Vaak komt het in een flits voorbij. Je heb het dan niet eens in de gaten wat het is maar paar seconden en soms minuten later gebeurt het echt.
Dat maak ik regelmatig mee. Niet alles wat ik "zie" gebeurt ook echt maar soms wel.
Soms is het best wel eng. Niet alles wat ik "zie" is even onschuldig en leuk.

..Jaren geleden draaide ik me om bij mijn deur en ineens leek het alsof ik door een geest heenliep
Ik heb nog nooit zoiets raars gevoeld en het leek wel wederzijds oid ik voelde ook een mega verbazing van dat andere, ik liep ergens tegenaan wat ik niet kon zien.
En nu nog kan ik dat gevoel niet verklaren ik heb het nog nooit eerder ervaren en ook erna niet meer..

Jongens, help mij even:

Ik lig vanochtend in bed wakker te worden (alleen, vriend is nachtje weg) als ik ineens op zolder een enorme klap hoor... en vervolgens, eerlijk waar, 3 voetstappen. Terwijl ik dit schrijf krijg ik alweer kippenvel.
Ik twijfel even, maar sta dan toch op, vreselijk geschrokken en trillend op mijn benen, telefoon in de aanslag op 112, en loop naar boven. Maar daar tref ik in eerste instantie niks aan, niet de ravage die ik verwacht. Dan zie ik dat de tv, een jaren '90 bakbeest van ik schat zo'n 10 kilo, op de grond ligt. Die is een week geleden op zolder gezet omdat we een nieuwe hebben aangeschaft en deze oude staat sindsdien, stabiel, op een bank, op zolder. En nu ligt hij uit zichzelf op de grond? Verder is niets te zien of te merken van een aanwezigheid.
Maar zo mogelijk ben ik hier nog meer van geschrokken. Kan zo'n ding een week stabiel staan en dan ineens van de bank afschuiven? Wat waren dan die voetstappen die ik toch echt gehoord meen te hebben?
Nu is onze zolder altijd al gehorig: vloer, trap en dakplaten die regelmatig kraken en andere geluiden die je (wij wonen hier nu een jaar) gaat herkennen, maar ik moet zeggen dat het afgelopen half uur van elk geluid mijn haren recht overeind gaan staan.

Kan iemand mij helpen om weer even te relativeren?

Ik heb wel eens rare dingen meegemaakt... Meestlal kleine nutteloze dingetjes, maar de meest boeiende zal ik hier vertellen:

Ik lag heerlijk te slapen tot ik rond een uurtje of half drie 's nachts wakker werd. Ik staarde naar mijn wekkerradio (die ik vanuit liggende positie kon zien toen) en besefte me dat ik nog heerlijk wat uurtjes kon gaan slapen Vroeg me nog even af waarom ik wakker werd, aangezien ik niets hoorde en ook niet naar de wc moest...

Dus ik doe m'n ogen dicht en precies op dat moment voel (en hoorde...) ik een keiharde *POF* tussen mijn benen. Ik lag lekker lomp in bed, het hele bed claimende, en dit was net alsof iemand een vuist tussen m'n benen op het bed sloeg.

Natuurlijk schrok ik mij kapot en besloot even met mijn ogen wijd open naar de wekker te staren en te luisteren... Ik hoorde niets, dus ik trok de conclusie dat het zo'n ''wakker schrik'' half droompje was.
Ik sluit wederom mijn ogen en meteen was het weer raak! Het viel me op dat ik de plof ook daadwerkelijk hoorde en dat m'n dekens tussen m'n benen wat ''aangeduwd'' waren.

Nu had ik overal kippenvel en het was sinds dat ik wakker was geworden nog geen 2 minuten later... Na 5 minuten naar de wekker gestaard te hebben besloot ik de lamp aan te knippen en te kijken (wat ik echt doodseng vond). Conclusie: er was niets te zien of te horen, behalve dan dus dat m'n dekens wat strakker om m'n benen lagen dan eerst.

Licht uit. En dit keer nog voor ik m'n ogen dicht deed 2 keer zo'n slag. Ik was echt doodsbang, ookal was het waarschijnlijk niets gevaarlijks (dan was er wel wat gebeurd) durfde ik me niet te bewegen... Paar uur naar de wekker gestaard tot ik uiteindelijk echt in slaap viel...

------------------------------
Freaky fact: ik vertelde dit de volgende ochtend aan mijn moeder en die wist mij te vertellen dat ze 't geloofde, aangezien zij zelf ook al een paar nachten rond die tijd wakker werd en bijvoorbeeld het gevoel had dat er een man over d'r heen ging hangen terwijl ze naar d'r wekker staarde... Terwijl mijn vader nachtdienst had en dus niet thuis was... Of een kat op bed voelde springen (en zo spelen met die klauwtjes voor ze gaan liggen weet je wel )... En wij hebben geen kat...

________________________
Sindsdien niks echt extreems meer meegemaakt though...
PS: mijn ouders geloven absoluut niet in ''geesten'' etcetera, en als deze al bestaan ''hoeven ze het niet te weten'', dus dat zij dit erbij vertelde was extra freaky...

Ik heb ook veel rare dingen meegemaakt, apart om dit te lezen trouwens.

Laatste tijd is het wel vrij rustig moet ik zeggen..
Maar vorige winter had ik last van een aantal rare gebeurtenissen die altijd PRECIES om 01:30 s'nachts gebeurden. Een keer was ik op een dag niet zo moe(dit was de eerste dag die de ketting van 01:30 startte.) en ging ik beneden televisie kijken, fijn en aardig. Na een tijdje om 01:30 begon opeens de tv te knipperen en weg te vallen, absoluut niet raar natuurlijk. Toen hoorde ik wat getik uit de CV, ook niet zo vreemd op zich. Toen begonnen de lamellen op en neer te bewegen. Er was die hele avond nog niks raars gebeurd, en toen kwam alles in 1x dus ik heb alles uitgezet en ben naar bed gegaan. De tweede nacht om 01:30 ging ik rustig wat computeren, iedereen lag al te slapen en ik hoorde geklop op mijn deur.(Om 01:30!) Ik ga kijken, niks te zien en ik hoorde iedereen luid en duidelik snurken. Ik ging dus weer zitten en hoorde die 5min erna nog wat rare geluiden. Nacht 3, had ik honger (Ook zo rond 01:30.) Ik ging dus naar beneden om te kijken of er wat te eten lag, ik loop de keuken in en de lamp sprong. Ik schrok toen, niet normaal. Ben toen naar boven gerend en ben gaan slapen.

Ook heb ik wel eens last van slaapwandelen, maar nooit echt meer gedaan volgens mij sinds mijn 14e. Het schijnt ook dat ik met regelmaat een vreemde taal spreek in mijn slaap. Mijn ouders hoorden mij dan altijd praten en gingen dan bij mijn deur luisteren maar dan hield ik altijd automatisch op. Schijnbaar leek het op Pools of iets anders uit die richtingen. Ik heb ze een keer gevraagd om het op te nemen maar ik heb het niet meer gedaan sindsdien volgens mij. Ook herinner ik me dat ik een keer s'nachts naar beneden ging in mijn slaap, en mijn vader zat nog beneden. Ik liep naar de keuken en mijn vader vroeg: 'wat doe je hier?' en ik pakte een glas en schonk melk in, terwijl ik nooit melk drink. En toen klopte mijn vader op mijn schouder en schoot ik opeens wakker. Dit was wel een heel raar moment. Ook vroeger toen de legobak achter mijn bed stond ging ik regelmatig in mijn slaap erin staan en lopen konden mijn ouders ook niet echt waarderen. Ik heb ook 1x een witte vaag gezien net voordat ik in slaap viel, of dit iets van een lichtreflexie was of iets tussen de oren weet ik dus nog steeds niet. En dit heb ik volgens mij nog 1x redelijk recent meegemaakt. Ook toen we nog in het huis woonden van toen ik nog een jaar of 6 was had mijn vader last van een demon, ik heb een keer een verhaal gehoord van dat er een schim boven zijn bed hing die een kleerhanger naar hem aan het gooien was( of dit een echte kleerhanger was of een schim ervan weet ik dus niet.) en toen had hij mijn moeder wakker gemaakt en die had het ook gezien. Ze zijn regelmatig aan de drank, maar ze waren ervan overtuigd dat dit wel echt was. We zijn toen verhuist en hebben geen last meer gehad van dat ding, maar blijkbaar waren er in dat huis meer dingen gebeurd met die demon. Ik heb ook een periode op die zolder geslapen, maar ik werd s'nachts ook schreeuwend wakker en ik heb nog altijd een beeld in mijn hoofd van die bomen naast dat huis, daar klopte iets niet mee. Ook heb ik regelmatig dat iemand mij roept, en dan kom ik naar beneden toe en blijkt dat niemand mij heeft geroepen..

Ook kan ik bijna al mijn dromen de volgende ochtend gewoon verklaarbaar herinneren, dat heet dan toch een lucide droom?

quote:

Op maandag 27 september 2010 09:30 schreef Zwappel het volgende:
dat heet toch lucide droom?

Nee, dat heet dromen herinneren!
Lucide droom houd in dat je tijdens het dromen doorhebt dat je droomt en dus zeg maar regisseur van je eigen droom word... je kan alles doen wat je wilt. Vaak op 't moment dat dit niet meer lukt word je ook direct wakker...

quote:

Op maandag 27 september 2010 09:52 schreef Maharajah het volgende:

[..]

Nee, dat heet dromen herinneren!
Lucide droom houd in dat je tijdens het dromen doorhebt dat je droomt en dus zeg maar regisseur van je eigen droom word... je kan alles doen wat je wilt. Vaak op 't moment dat dit niet meer lukt word je ook direct wakker...

Oh, dat heb ik ook regelmatig. Dan heb ik vaak ook een soort interface waarmee ik het kan beeindigen wanneer ik het wil, maar soms lukt dat niet en dan ben ik in mijn droom aan het zoeken naar de manier waarop het wel kan. Heel vaag

jaren geleden had ik een zomerhuisje op een volkstuincomplex en sliep daar ook regelmatig, op een keer kwam ik daar aan om half één 's nachts, het was stikdonker en doodstil en ik wilde het hekje van de tuin opendoen en hoorde fluitspelen in mijn eigen tuin
eerst keek ik goed om me heen of er buren op waren maar alles was stil en donker, ik heb toen nog een tijdje geluisterd en ging uiteindelijk de tuin in, het fluitspelen stopte direkt en na een onderzoek in de tuin en kijkend naar de tuinen van de buren was er niets te ontdekken
wat zou dat nou geweest kunnen zijn?, een elfje of zo??

quote:

Op maandag 27 september 2010 14:16 schreef pinine het volgende:
jaren geleden had ik een zomerhuisje op een volkstuincomplex en sliep daar ook regelmatig, op een keer kwam ik daar aan om half één 's nachts, het was stikdonker en doodstil en ik wilde het hekje van de tuin opendoen en hoorde fluitspelen in mijn eigen tuin
eerst keek ik goed om me heen of er buren op waren maar alles was stil en donker, ik heb toen nog een tijdje geluisterd en ging uiteindelijk de tuin in, het fluitspelen stopte direkt en na een onderzoek in de tuin en kijkend naar de tuinen van de buren was er niets te ontdekken
wat zou dat nou geweest kunnen zijn?, een elfje of zo??

Ik denk een kaboutert.

Een paar jaar geleden, ik denk een jaar of tien terug heb ik voor een periode van ongeveer 3 maanden de eigennaardigheid gehad dat steeds, dat wil ECHT zeggen: ELKE keer dat ik [per ongeluk] omhoog keek.... ik oog in oog stond met een vliegtuig in de lucht...

Kijk we hebben allemaal weleens dat we in de lucht kijken en dan een vliegtuig zien, maaar de volgende keer dat je dan weer in de lucht kijkt, zie je misschien een vogel, een wolk, een insect, de regen aan komen, of misschien zie je wel helemaal niks en valt het je niet eens op dat de lucht blauw lijkt... Maar ik... ELKE keer dat ik naar de lucht keek.... zag ik hoe ver weg soms ook... een vliegtuig vliegen...


Tsja dat was ook al een maffe periode. Ik weet me nog uit die periode te herinneren dat ik op bepaald moment als gewoonlijk was gaan slapen. Heerlijk inslaap was gevallen, helemaal niks aan de hand maar toch plots werd ik midden in de nacht omstreeks een uur of drie wakker, ging rechtop in bed zitten en vroeg me af: "Waarom ben ik in vredesnaam wakker?"

Vervolgens stond ik als vanzelf op, liep de slaap kamer uit, richting woonkamer, loop richting raam, doe mijn vingers tussen de luxaflex waardoor er een opening ontstond en ik er door naar buiten kon kijken....

Op dat moment zie ik rechtvoor mij, in de verte een vliegtuig met knipperende lichtjes.... "Ah, dacht ik, dan is dat de reden..."Ik draaide me om, liep terug naar bed en viel als een blok weer in slaap

Daarna is dat zo nog een poos doorgegaan toch het fenomeen op een bepaald moment weer verdween en ik weer net zoals iedereen zo nu en dan, afhankelijk van het seizoen en de drukte een vliegtuigje zie.

Maar ja.. dan zie ik tegenwoordig in plaats van vliegtuigen wel U.F.O's En ik hoor vleermuizen, tenminste die ultra hoge irritante geluiden die ze uitzenden Nxsnaputnie

Heel vaak katten die op mijn bed springen terwijl er geen katten in de buurt zijn. Fucking wazig.

Ik hoor ook konijnen achter de bank maar als ik dan kijk zijn er geen konijnen.

Dit is mij een aantal jaar geleden gebeurt:
We waren net verhuisd naar een behoorlijk groot huis. Ik was hier best bang omdat je altijd geluiden hoorde snachts en daarom sliep altijd met het licht aan. Op een nacht was ik in diepe slaap, en ik droomde dat er een soort schim mijn licht uit deed.
Meteen werd ik wakker en keek recht naar boven naar mijn lamp die nog aan was, vrijwel direct zag ik hem uit gaan.
Ik doodsbang natuurlijk. Uiteindelijk al mijn moed bij elkaar geraapt en naar het lichtknopje gelopen. Het licht deed het alleen niet meer. (In de rest van het huis deden de lichten het nog gewoon) Ik was toen maar op een matras bij mijn zusje op de kamer gaan liggen . De volgende ochtend werkte het licht op mijn kamer gewoon.

In diezelfde periode heb ik wel meer vreemde dingen gehoort in huis, en ik begon bijna te geloven dat het er spookte. Mijn zus was ook doodsbang in dit huis, en durfde absoluut niet alleen thuis te zijn. Ze had al meerdere malen huilend mijn ouders opgebeld dat er zo maar kastdeuren open gingen als ze alleen was.
Ik had daarom samen met een vriend besloten om geesten op te gaan roepen, om te kijken of er dan echt iets zou gebeuren. Wij dus lekker een avond uitgezocht dat mijn ouders van huis waren, en we gingen googlen hoe je een ouija bord moest maken. Toen we een geschikte hadden gevonden wilden we hem uit printen en POEF de computer viel uit. Deze computer was nog nooit uitgevallen, en niemand van ons was in de buurt van het knopje of de stekkerdoos. het leek wel alsof iets niet wilde dat we geesten op gingen roepen. Hier waren we behoorlijk van geschrokken, en we hebben het nooit weer geprobeerd.
Na deze gebeurtenis heb ik alles van mezelf afgezet, gezworen dat ik me nooit meer met geesten of wat dan ook bezig zou houden, en ik heb nooit meer iets vreemds mee gemaakt. Nu ben ik een stuk ouder en wijzer, en ik geloof niet in geesten, hogere machten, e.d. maar deze gebeurtenissen blijven voor mij een raadsel

Een jaar of vier, vijf geleden ging ik voor het eerst naar het graf van mijn opa en oma. Omdat ik hun aanwezigheid heel sterk ervaar in mijn leven wilde ik er een keer naar toe. Het bevond zich in een deel van de Nieuwe Oosterbegraafplaats in Amsterdam waar weinig kleur was: het graf was in de 70er jaren gemaakt en daardoor zag ik ook nergens bloemen liggen op alle graven in dat stuk begraafplaats. Alweer een tijd terug natuurlijk. Dat stuk van de begraafplaats kwam op mij toen kleurloos over.

Ik had twee dingen meegenomen om op hun graf te zetten. Het eerste was een engeltje wat je neer kon zetten en dan kon je de beentjes over elkaar slaan. Héél lief, net als mijn oma. Die had ik op de naam van mijn oma gelegd (het was een schuinliggende steen met een rechtopstaande steen erachter). Voor mijn opa had ik een soort kristalbolletje op een metalen, koperen plaatje gelijmd - kristal als teken voor zijn liefde voor mij en het koper als teken van zijn bedrijf (metaalwarenfabriek). Met daar omheen een goudkleurige strik. Die heb ik op de naam van mijn opa gelegd. Ik heb er nog wat schoongemaakt en opgeruimd om het weer netjes achter te laten.

Een paar weken later was ik weer in de buurt en wilde ik weer een kijkje nemen en nog wat meer dingetjes neerleggen. Ik loop diezelfde hoek van het kerkhof in en ik dacht: wat zie ik nou? Ik kon die hele steen niet meer zien. Was er in de tussentijd een rozenstruik die achter de rechtopstaande steen stond, ontworteld en met zijn takken precies over de liggende steen gevallen. Helemaal plat lag hij ook weer niet, want de stam werd tegengehouden door de staande steen.

Het rare was dat ik mij die hele (kleurige) rozenstruik niet eens kan herinneren bij mijn eerste bezoek. Volgens mij waren het allemaal groene struiken achter de graven. Het tweede was dat die struik ontworteld was, terwijl er geen storm of iets dergelijks, geweest was. En het derde wat mij opviel (althans dat realiseerde ik me later) dat de takken zó lagen dat de beide dingen die ik op de steen had gelegd, geen klap hadden gehad. Alsof er een hele grote hand met vingers vol met rozen over mijn spulletjes lag.

Ik liep terug naar de hoofdingang om te vragen of die rozenstruik weer rechtgezet of weggehaald kon worden. Er is toen iemand met mij meegelopen en die keek ook nogal onthutst. Het was gewoon een vreemd gezicht. Ook precies op het graf van mijn opa en oma, niet op de naastgelegen graven. Het was ook helemaal niet opgemerkt door iemand.

Affijn, de boom is weer rechtgezet. Maar nog steeds heb ik het gevoel dat dat een teken van mijn opa en oma is geweest.

Toen ik jaar of 4/5 was zag ik een keer een raaf tussen mijn gordijnen zitten die maar naar me bleef staren. Nooit vergeten.

Als ik hier in de huiskamer op de bank ga zitten (ik heb er 3) die het dichtst bij het raam staat krijg ik koude rillingen en heb ik heel stek het gevoel dat er iemand achter mij staat. Alsof iemand je aanraakt. Ook heb ik een keer een geest gezien (geen drugs/alcohol/schizofrenie). Soms doodeng.
Een keer werd ik na een nachtmerrie wakker en had ik 2 handafdrukken die groter waren dan mijn handen op mijn enkels. Brrr.

Nou, ook maar eens mijn verhaaltjes posten dan. Als kind zag ik bijna elke avond een man met een bijl die de zoldertrap afliep. Hij keek niet, deed niks en ik wende eraan. Hij verdween in mijn kamer en dan was ie weg.
Vorig huis was niet grappig. Gevoel dat er mensen op bed kwamen zitten, gevoel dat mn ex tegen me aan kwam liggen maar hij lag helemaal niet in bed, onverklaarbare paniekaanvallen als ik in de badkamer stond en een keer trok ik de gordijnen dicht en die werden uit mijn handen weer opengetrokken.
In dit huis is het ook erg vaag. Ik hoor regelmatig boven voetstappen of voetstappen die de trap aflopen, ik droom over een klein blond meisje die hier woont maar het meest gekke is dat we weleens plassen water voor elektrische apparatuur hebben liggen. Klinkt heel erg the ring, I know maar het is echt zo.
Laatste keer was voor de subwoofer, het was echt water (geroken) en de woofer staat tegen een muur waar verder geen leidingen lopen of wat dan ook. Het plasje was ook niet ergens uitgelopen, het lag er gewoon

quote:

Op maandag 27 september 2010 09:30 schreef Zwappel het volgende:
...

Ook heb ik wel eens last van slaapwandelen, maar nooit echt meer gedaan volgens mij sinds mijn 14e. Het schijnt ook dat ik met regelmaat een vreemde taal spreek in mijn slaap. Mijn ouders hoorden mij dan altijd praten en gingen dan bij mijn deur luisteren maar dan hield ik altijd automatisch op. Schijnbaar leek het op Pools of iets anders uit die richtingen. Ik heb ze een keer gevraagd om het op te nemen maar ik heb het niet meer gedaan sindsdien volgens mij. Ook herinner ik me dat ik een keer s'nachts naar beneden ging in mijn slaap, en mijn vader zat nog beneden. Ik liep naar de keuken en mijn vader vroeg: 'wat doe je hier?' en ik pakte een glas en schonk melk in, terwijl ik nooit melk drink. En toen klopte mijn vader op mijn schouder en schoot ik opeens wakker.
..

Dat slaapwandelen had ik vroeger ook, ben wel eens de trap afgelopen, op de bank gaan zitten naast mijn vader, en weer terug naar boven gelopen en in bed gaan liggen.
Maar ook dat praten in m'n slaap, vaak in een inderdaad onherkenbare taal. Dat heb ik overigens nogsteeds wel soms, maar alleen in periodes van spanningen of wanneer ik het druk heb. Soms is het wel te verstaan en dan kun je me alles vragen. Maar ik weet niet of dat iets te maken heeft met dit topic, voor mijn gevoel niet echt.

Tegenover mijn ouders staan een heleboel rijtjeshuizen rondom een pleintje met op de hoeken 2 appartementencomplexen. Ze wonen trouwens in een vinexwijk wat vroeger een polder was met oude nederzettingen.
Ongeveer 2 weken geleden is in een van de appartementencomplexen een auto tegen de gevel gereden na kortsluiting in de auto zelf. De eigenaar van de auto was zelf buiten de auto toen het gebeurde en had de auto in de juiste versnelling staan (geen idee welke geen verstand van auto's). Na onderzoek bleek dat de versnelling van de auto in een andere stand stond als waarin hij was achtergebleven. Daarbij moest de auto wel heel hard rijden om over de beruchte drempel aan het eind van een parkeerplek te komen. De auto is in de fik gevlogen toen hij de gevel raakte. Op zich geen bij zonder verhaal, techniek heeft zo zijn fouten.
Toen het complex van rijtjeshuizen gebouwd werd zo'n 3 jaar geleden, was er ook al een onverklaarbare brand uitgebroken middenin de nacht. De politie en brandweer denken dat het aangestoken is, maar geen goed bewijs ervoor. Ook waren er veel andere tegenslagen bij de bouw van dit gehele complex.
Op de plek waar het complex nu staat heeft lang geleden een boerderij gestaan die compleet is afgebrand in de nacht, hierbij is o.a. een 8 jarig meisje omgekomen.
Mijn moeder ziet geesten en ziet ook regelmatig dit meisje met haar oude lappenpop in het beruchte appartementencomplex voor het raam staan, bij ons in de tuin spelen of 's nachts naast haar bed staan. Dat laatste gebeurde ook in de nacht van de autobrand.
Stiekem ben ik wel benieuwd of het nog meer spookt in het appartementencomplex en ben stiekem ook wel benieuwd wat het volgende is dat er gaat gebeuren. Niets is leuker dan een buurt spook

Ik woon in een meer als 400 jaar oud vakwerkhuis wat in een heel rustige omgeving staat. Vaak genoeg hoor ik buiten iemand lopen rond een uur of 3 snachts. of ik hoor gewoon duidelijk voetstappen op zolder, maar...onze "zolder" is niet meer dan een kleine kruipruimte.

Mijn opa heeft de laatste jaren van zijn leven bij ons gewoond en is ook hier in huis gestorven. Het ging een tijd lang slecht met hem, maar toen op een dag zei hij dat hij mijn oma had gezien. Dus wij vragen: Ja? Wat zei ze dan? Opa: dat het nog niet mijn tijd was. (hij was toen 88) ons antwoord: JA? Dan doe daar eens wat aan!! En ik weet niet hoe, en artsen konden het ook niet verklaren, maar sinds die dag ging hij met grote sprongen vooruit! Hij ging zelfs weer wandelen, kilometers lang met zn 88 jaar is dat toch wel een prestatie vind ik! Samen voetbal kijken als Roda op tv was, dat kon ie toen hij zwaar ziek was nog niet meer, je moest hem het eten zowat voeren. Sinds die dag ging hij mee naar de markt om de beste vis uit te zoeken Echt raar

Een half jaar voordat hij stierf begon hij altijd over de hoek van de kamer rechtsvoor zijn bed, daar stond een vitrinekast met wat beeldjes van mijn toen al overleden oma. Hij zei dat hij daar altijd mijn oma zag staan. Iedere dag!
Toen op de laatste dag van zijn leven, hoorde ik hem tegen mn vader en mn tante (zijn enige 2 kinderen) zeggen dat het nogal druk was op zn kamer, al zn broers en zussen die al jaaaaaaren dood zijn stonden op hem te wachten. De laatste 10 seconden kwam hij uit zijn bed omhoog en stak allebei zijn armen in de lucht richting de vitrine-kast en maakt een beweging met zn handen of hij een soort van hand vastpakte. Toen zakte hij in elkaar, dood. Hoe erg ik het ook vond, tegelijkertijd vond ik het ook heel speciaal!

Ook heb ik sinds hij overleden is het gevoel alsof ik bekeken wordt als ik alleen in de woonkamer ben. Altijd vanaf dezelfde plaats, vlakbij een oude lamp naast een bank.

Leuke verhalen allemaal!

Ik heb er ook nog 1. Ik zou voor lange tijd op reis gaan, en dan neem ik ook mijn creditcard mee. Alleen, ik was de pincode van mijn creditcard kwijt, en kon het nergens meer vinden. Ik was op weg om me te laten vaccineren (rustig blijven, aluhoedjes..) en ik wist dat je daar ook met creditcard kon betalen. Dus in gedachten vroeg ik mijn mattie aartsengel Michael om de juiste pincode, en voila, toen kreeg ik een code door van 4 cijfers.
Na het vaccineren vroeg ik of ik met mijn creditcard kon betalen, toetste de code in die Michael mij doorgegeven had, en.... het was FOUT. Er zat niks anders op, ik moest naar de bank om een nieuwe code aan te vragen. Ik vroeg nog aan de medewerker van mijn bank of ik een geheel nieuwe code zou krijgen, of dat ik gewoon een herinnering zou krijgen van mijn oude code. Ze zei dat er gewoon een nieuwe code voor me aangevraagd zou worden. Toen ik een paar dagen erna bericht van de bank kreeg met daarin mijn code was dat DE code die aan me doorgegeven was!

En nee, winnende lottonummers heb ik nooit om gevraagd overigens.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 22:48 schreef hans1988 het volgende:
De laatste 10 seconden kwam hij uit zijn bed omhoog en stak allebei zijn armen in de lucht richting de vitrine-kast en maakt een beweging met zn handen of hij een soort van hand vastpakte. Toen zakte hij in elkaar, dood. Hoe erg ik het ook vond, tegelijkertijd vond ik het ook heel speciaal!

Mooi verhaal.

Mijn verhaaltje:
Ik ging een tijd geleden voor 't eerst terug naar de begraafplaats van mijn overleden oma, just me.
Omdat deze begraafplaats ergens in een woonwijk lag, wist ik niet meer precies hoe ik er moest komen.
Een hoop 1 richting straatjes ook, dus ik dacht op een gegeven moment; "hier moet 't ergens zijn", dus ik parkeer m'n auto en ging te voet verder.
Er waren alleen weinig mensen op straat, want het was zondag, dus de weg vragen ging ook niet.
Toen ik het echt niet kon vinden (meerdere keren langs een bepaald stuk gekomen) was ik om gedraaid en weer richting m'n auto gelopen.
Er was alleen een erg dwangmatig gevoel dat ik perse nog door 1 straat moest lopen, omdat ik die kant nog niet uit was gelopen (wist nog wel precies waar m'n auto stond, dus die route kende ik nog wel).

Ik loop die straat in en zag in eerste instantie geen teken van een begraafplaats, tot plots, op een echte (wel droge, maar bewolkte) herfstdag de zon door de wolken kon schijnen voor een paar seconde, wat precies het pad (en natuurlijk ook wel wat stukken daarnaast) verlichtte dat naar de begraafplaats liep.
Dat pad (met name de paarse, ontzettend scheef gelegde tegels) herinnerde ik me nog goed en liep dan ook linea recta naar mijn oma.

Sindsdien kom ik er met regelmaat en krijg al-tijd een ontzettend warm gevoel van binnen als ik weer op dat stuk loop.
Zondag maar weer eens even langs gaan...

EDIT: Klinkt wel erg cliche matig als ik 't allemaal terug lees zo, net een film.
Moest ook best wel een traantje laten toen ik voor d'r graf stond, beetje uit schaamte omdat ik er zo lang niet was geweest na de begrafenis.
Het heeft mij er in ieder geval van overtuigd er vaker langs te moeten, en er gewoon tijd voor te moeten maken.

[ Bericht 4% gewijzigd door LePoo op 29-10-2010 14:47:10 ]

2 jaar geleden woonde ik nog in mijn ouderlijk huis. Er heeft ooit iemand zelfmoord gepleegd in dat huis. Op een nacht lag ik samen met mijn ex-vriendin in bed toen we plots allebei wakker schrokken en allerlei akkelige geluiden beneden in de woonkamer hoorde. Gestommel, gebonk, gepiep, dingen die vielen, gezucht en een harde gil. Mijn ex-vriendin begon helemaal te beven en ik moest van haar beneden gaan kijken of er inbrekers waren. Ik wist toen zeker dat alle deuren goed dicht waren en dat er nooit zomaar iemand naar beneden kon komen. Vol goede moed liep ik naar beneden, en zag dat er allerlei dingen op de grond lagen. Ik kreeg een koude rilling door mijn hele lichaam en kreeg het gevoel alsof er iemand naar mij keek. Ook voelde het alsof er vingertoppen mijn rug aanraakte. Heel creepy allemaal. Ik besloot maar weer naar boven te gaan om verder te slapen en er niet meer over na te denken. Het is nog een aantal keer vaker gebeurd. Ik heb toen maar besloten om te verhuizen. Sindsdien heb ik nooit meer zo iets meegemaakt. Mijn zusje schijnt ook soms wat gezien te hebben in de gang van het huis. brrrr krijg het weer koud bij het typen van dit..

Ik heb ook weleens aantal dingen meegemaakt in m'n ouderlijk huis .

Tegenover dat huis was een begraafplaats , je kon het niet zien want er stonden allemaal coniferen erom heen , maar ik denk wel dat die geesten ons kwamen plagen.
De t.v ging vaak aan en uit , videorecorder die vooruit en achteruit ging spoelen terwijl er geen band in zat ,gordijnen die bewogen en geen ramen open hebben staan , geklop op de deur , dus wij dachten dat het de hondjes waren , dus wij riepen allemaal , kom maar binnen tegen de hondjes want die konden op de klink springen en dan de deur open doen , maar ineens vliegt die deur met een rotgang open dat er een afdruk van de klink in de muur stond , maar geen hondjes dus wij kijken waar de hondjes waren , waren ze beneden en de deur naar boven zat op slot dus ze konden nog geen eens naar boven komen.

Vond het best freaky allemaal...

Vannacht was het weer zover...

Lag in bed tv te kijken, kon niet echt slapen enzo. Buiten was het vrij rustig, zacht windje, verder niks.
Opeens uit het niets begon het hele huis te kraken en te piepen. (jah is al 400 jaar oud, dus dat mag wel ) En terwijl dat aan de gang is hoorde ik duidelijk voetstappen op zolder, die vanuit de badkamer, richting de kamer van mn ouders gingen. (zolder is kruipruimte, en dichtgetimmerd, dus eigenlijk kun je daar niet lopen). Toen was het weer stil.

10 minuten was het weer zo ver, begint alles weer te kraken en hoor ik weer voetstappen, alleen nu vanuit mn ouders kamer richting de badkamer. Daarna hield het gekraak en gepiep op en heb ik verder niks meer gehoord.

Wahhh... ik krijg er echt de bibbers van om dit topic te lezen, maar toch kan ik niet ophouden. Zelf nooit van die gekke dingen meegemaakt gelukkig, ben er echt als de dood voor eigenlijk. Gekke films als (ookal zijn ze overduidelijk nep) paranormal activity jagen me echt de stuipen op het lijf...maar toch moet ik ze zien.

Hoe kan het zijn dat sommige van jullie met regelmaat deze dingen meemaken en er toch niks om geven? Voorbeeldje van rondgedraaid worden in je eigen bureaustoel.. wtf ? Ik zou per direct verhuizen.

Het enige wat ik mee heb gemaakt is toen ik een stuk jonger was (lees: tussen de... 10 en 16 jaar) dat 'visies' vaak uitkwamen. Vooral waren het dan dromen, over bijvoorbeeld een ongeluk, en dat dat later ook echt gebeurde met ALLES zoals ik me kon herinneren uit de droom/'visie'. Ik geloof totaal niet in paranormale shit en waarzegsters, bla bla.. maar toch wel vaag ;-). En het standaard dejavu verhaal... heb het wel eens meerdere malen per dag gehad dat ik gewoon 110% zeker wist dat ik het al eerder had meegemaakt. Ook weer afgezwakt naarmate ik ouder werd.. heb het nu nog maar hooguit 1x per maand of zo.

Edit.

Het enige 'paranormale' in m'n leven is m'n ma. Zij gelooft er wel in, en hoe raar het ook is, heeft ze ook bepaalde gaves. Zodra er iemand overlijd, of ze ziet een begrafenisauto (wat is hier een ander woord voor ) kan ze aan die persoon 'vragen' (zoals een gelovige bv. bid naar god) om wratten mee te nemen van iemand in de familie. Zo heeft m'n zusje een tijdje last gehad van wratten op 3 vingers op 1 hand, onwijs erg, op dr vingertoppen... was echt erg vies en was geen normale vinger meer over. Doktoren hebben er niks aan kunnen doen, aanstippen werkte niet, bla bla bla.. toen is m'n oom overleden en heeft m'n ma gevraagd of hij de wratten mee wou nemen; 2 dagen later begonnen ze al weg te gaan, week later.. over. En dit is niet de enige keer geweest. Als ik langere tijd een wrat had en niets hielp en m'n ma wist het... heeft ze het een aantal keer aangekondigd en niet aangekondigd weg'gewenst' zodra ze een begrafenisauto heeft zien rijden... en ze waren weer binnen een week volledig weg.

D'r tweede gave is dat ze brandwonden kan voorkomen. Op het moment dat iemand zichzelf verbrand (vuur/kokend water/hete pan, whatever) en zij legt dan haar handen hier op, (vlak) na het verbranden, dan komen er geen brandworden/littekens. Al meerdere malen bewezen dat dit echt het geval is, toendertijdse stiefbroer kreeg kokend water over z'n arm, vellen hingen er nog maar half aan, m'n ma heeft dr 'trucje' gedaan... NIKS aan over gehouden... en zo nog meer (kleinere) voorvallen geweest. Als ik mezelf pijn deed aan iets als kind zijnde kon ze op dezelfde manier ook de pijn wegnemen. Erg vaag gevoel.. de pijn vloeit dan zo weg.

[ Bericht 39% gewijzigd door baaart op 11-11-2010 17:08:00 ]

quote:

Op zaterdag 23 oktober 2010 16:32 schreef summer2bird het volgende:
Als ik hier in de huiskamer op de bank ga zitten (ik heb er 3) die het dichtst bij het raam staat krijg ik koude rillingen en heb ik heel stek het gevoel dat er iemand achter mij staat. Alsof iemand je aanraakt. Ook heb ik een keer een geest gezien (geen drugs/alcohol/schizofrenie). Soms doodeng.
Een keer werd ik na een nachtmerrie wakker en had ik 2 handafdrukken die groter waren dan mijn handen op mijn enkels. Brrr.

Dit kan nog wel verklaard worden door de kou die vanuit je raam komt. (Ook al is je raam dicht. Bij mij thuis bij de voorruit kan je ook koude lucht voelen)

quote:

Op donderdag 11 november 2010 17:43 schreef Romanus het volgende:

[..]

Dit kan nog wel verklaard worden door de kou die vanuit je raam komt. (Ook al is je raam dicht. Bij mij thuis bij de voorruit kan je ook koude lucht voelen)

Nee, echt alsof iemand achter je je aanraakt ofzo. Geen koude lucht maar gewoon voelen alsof je aangeraakt word.