Omgaan met het overlijden van een dierbare #3

Die automatische piloot, die ken ik goed ja. Toen mijn vader overleed (5 maanden na m'n moeder) was er eerst een heel erge paniek (want heel erg onverwachts enzo), maar daarna gewoon een soort rust, een 'het is nou eenmaal niet anders' gevoel. Schouders ophalen en doorgaan.
Inderdaad als bescherming want man man wat een ellende allemaal en wat moest er veel geregeld worden.

Je verdriet komt nog wel Starr_003, je bent echt niet gevoelloos nu Maar laat het dan gewoon over je heen komen en laat jezelf dat verdriet ook hebben. Ook al is het pas over maanden. Ik heb nog steeds huilbuien om m'n ouders, hoewel het allemaal 7 jaar geleden is gebeurd. Is soms wel lekker, gewoon even een potje janken

Vanmorgen en vanmiddag had ik het heel erg moeilijk. Nu probeer ik me groot te houden want mijn papa heeft het heel erg zwaar.. de kamer opruimen, mijn moeders grote verzameling aan kerstwaxinelichthoudertjes aan het oppoetsen en plaatsen.. De lakens waar mama op lag toen ik afscheid nam in de was.. en vooral mijn papa extra veel knuffelen als hij even breekt..

En even, op een moment dat niemand kijkt, toch even de kraan aanzetten in mijn hoofd.. even terugtrekken. Even snel naar de badkamer, even mama's vest tegen mijn gezicht aan drukken want tsja, het ruikt wel naar mama..

Morgenochtend vroeg gaan ze kijken wat er nu voor heeft gezorgd dat mijn mama van ons is afgepakt.. want ik heb het risico dat ik hetzelfde lot heb, dankzij een erfelijke hartziekte, en ik enkele symptonen al toon van dat mijn moeder mijn leeftijd had...

Mama, ik mis je..

quote:

Op maandag 13 december 2010 21:17 schreef Hitomi het volgende:
Vanmorgen en vanmiddag had ik het heel erg moeilijk. Nu probeer ik me groot te houden want mijn papa heeft het heel erg zwaar.. de kamer opruimen, mijn moeders grote verzameling aan kerstwaxinelichthoudertjes aan het oppoetsen en plaatsen.. De lakens waar mama op lag toen ik afscheid nam in de was.. en vooral mijn papa extra veel knuffelen als hij even breekt..

En even, op een moment dat niemand kijkt, toch even de kraan aanzetten in mijn hoofd.. even terugtrekken. Even snel naar de badkamer, even mama's vest tegen mijn gezicht aan drukken want tsja, het ruikt wel naar mama..

Morgenochtend vroeg gaan ze kijken wat er nu voor heeft gezorgd dat mijn mama van ons is afgepakt.. want ik heb het risico dat ik hetzelfde lot heb, dankzij een erfelijke hartziekte, en ik enkele symptonen al toon van dat mijn moeder mijn leeftijd had...

Mama, ik mis je..

Hitomi, ik weet dat ik niks tegen je kan zeggen waardoor ik je ook maar enigszins beter kan laten voelen, maar ik wil je heel heel heel veel sterkte wensen en eigenlijk een dikke knuffel geven. Ik ga nu een kaarsje aansteken voor je mama

Jezus wat erg, sterkte! Moet er niet aan denken dat het mij of een naaste zou overkomen zeg....

Hoe is het nu met je Hitomi?

Heel beroerd. Het is zo moeilijk, je moet zoveel regelen. Maar de mensen die alles met ons regelen zijn zo lief, zo persoonlijk, zo geduldig. Ze laten je wel duidelijk de deadlines weten wanneer bijvoorbeeld kaarten verstuurd moeten zijn, bloemen geregeld moeten zijn, noem het op, maar ze zeggen ook, het hoeft niet vandaag, dat kan morgen ook nog.

Gisteren voor het eerst mama gezien. Alleen haar haar was nog niet goed. Meteen werd er een kammetje tevoorschijn getoverd door de eigenaresse van de uitvaartverzorging en werd alles precies zo gekamd dat het weer precies mama was. Dat moment was zo moeilijk. De kist maakt het zo confronterend.. daarvoor denk je nog "ze is even naar een wedstrijd, ze komt zo weer terug."

Papa heeft het ook heel moeilijk. Gisteren tijdens het opvouwen van de was, dan staat hij haar hemdjes en haar shirts op te vouwen en dan denkt hij, waarom doe ik dit, ze pakt het toch nooit meer. En dan schiet hij weer vol. Normaal tovert hij zo mooie teksten tevoorschijn voor dit soort momenten, maar voor zijn maatje blijft hij leeg.

Vanavond gaan we nog even naar mama. Ik zou gisteren een sigaretje voor haar meenemen, maar die ben ik vergeten. Ik heb haar beloofd dat ik hem vandaag mee zou brengen voor haar.

Ik ga een ketting laten maken met ruimte voor wat as, zodat ik mama altijd bij me kan dragen.

Logisch dat het beroerd gaat, ik moet er echt niet aan denken om mee te maken. Bij het idee alleen al word ik hartstikke verdrietig, en jij ondergaat het gewoon. Bah, ik vind het echt verschrikkelijk voor je. Heel veel sterkte gewenst.

Zijn ze er trouwens al achter waaraan je moeder nou precies is overleden?

Je kan wel erg mooi schrijven Hitomi!

quote:

Op woensdag 15 december 2010 11:38 schreef Hitomi het volgende:

Vanavond gaan we nog even naar mama. Ik zou gisteren een sigaretje voor haar meenemen, maar die ben ik vergeten. Ik heb haar beloofd dat ik hem vandaag mee zou brengen voor haar.

Grappig We hebben mijn moeder ook nog een pakje sigaretten meegegeven Wordt ze begraven of gecremeerd? De dienst zal wel vandaag of morgen zijn (geweest) gok ik zo, heb niet ver terug gelezen. Veel sterkte.

Ik lees de laatste tijd niet veel mee hier.. Even een dikke knuffel voor iedereen..
Hitomi heel herkenbaar om iets mee te willen geven. Ik heb een briefje in de kist mee gegeven met daarop de namen van onze dochter zouden we die ooit gaan krijgen (mijn schoonmoeder wilde zo graag oma worden en wij waren daar ook mee bezig)
Een kettinkje met as is een mooi idee. Manlief wil dat ook. Vooral omdat het de wens van (schoon)mama was om uitgestrooid te worden. Zowel mijn man, als schoonzus en haar zoon willen een ketting. Voor (schoon)pap hoeft dat niet zo.

Ik merk wel dat ik de laatste dagen erg down ben, mis haar ontzettend, de feestdagen komen eraan en ze was 1e kerstdag jarig, dat zijn dagen waar ik wel tegenop zie. Als mensen vragen en hoe gaat het, dan krijgen ze gewoon te horen goed, terwijl als ik heel eerlijk ben het eigelijk toch niet zo goed gaat. Ze was niet mijn moeder, maar zo voelde het wel. Ik ben gewoon heel blij als deze maand voorbij is.

quote:

Op donderdag 16 december 2010 19:12 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Grappig We hebben mijn moeder ook nog een pakje sigaretten meegegeven Wordt ze begraven of gecremeerd? De dienst zal wel vandaag of morgen zijn (geweest) gok ik zo, heb niet ver terug gelezen. Veel sterkte.

Een pakje shag en een aansteker in haar favoriete handtas

quote:

Op donderdag 16 december 2010 16:52 schreef Oognip het volgende:
Logisch dat het beroerd gaat, ik moet er echt niet aan denken om mee te maken. Bij het idee alleen al word ik hartstikke verdrietig, en jij ondergaat het gewoon. Bah, ik vind het echt verschrikkelijk voor je. Heel veel sterkte gewenst.

Zijn ze er trouwens al achter waaraan je moeder nou precies is overleden?

Je kan wel erg mooi schrijven Hitomi!

Ze hebben obductie (of zoiets) gedaan, maar we hebben de resultaten nog niet. Ze zijn er wel al, maar ze gaan nu naar een cardioloog die met erfelijkheidsonderzoek bezig is, ook binnen mijn familie. Die gaat de resultaten onderzoeken en gaat ons dan precies vertellen wat er is gebeurd.

quote:

Op donderdag 16 december 2010 19:12 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Grappig We hebben mijn moeder ook nog een pakje sigaretten meegegeven Wordt ze begraven of gecremeerd? De dienst zal wel vandaag of morgen zijn (geweest) gok ik zo, heb niet ver terug gelezen. Veel sterkte.

De dienst is morgen. Ze wordt gecremeerd.

quote:

Op donderdag 16 december 2010 19:56 schreef droomvrouwtje het volgende:
Ik lees de laatste tijd niet veel mee hier.. Even een dikke knuffel voor iedereen..
Hitomi heel herkenbaar om iets mee te willen geven. Ik heb een briefje in de kist mee gegeven met daarop de namen van onze dochter zouden we die ooit gaan krijgen (mijn schoonmoeder wilde zo graag oma worden en wij waren daar ook mee bezig)
Een kettinkje met as is een mooi idee. Manlief wil dat ook. Vooral omdat het de wens van (schoon)mama was om uitgestrooid te worden. Zowel mijn man, als schoonzus en haar zoon willen een ketting. Voor (schoon)pap hoeft dat niet zo.

Ik merk wel dat ik de laatste dagen erg down ben, mis haar ontzettend, de feestdagen komen eraan en ze was 1e kerstdag jarig, dat zijn dagen waar ik wel tegenop zie. Als mensen vragen en hoe gaat het, dan krijgen ze gewoon te horen goed, terwijl als ik heel eerlijk ben het eigelijk toch niet zo goed gaat. Ze was niet mijn moeder, maar zo voelde het wel. Ik ben gewoon heel blij als deze maand voorbij is.

"Zullen we december voortaan overslaan?" was een vraag van mijn oom. Dit omdat mijn oma op eerste kerstdag is overleden, mijn tante een paar dagen voor kerst en mijn moeder nu dus twee weken voor kerst. Dus het is een erg vervelende maand voor die kant van de familie zeg maar. De enige uitzondering op deze 'regel' is mijn opa geweest, die mid-zomer is overleden.

quote:

Op donderdag 16 december 2010 20:40 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Een pakje shag en een aansteker in haar favoriete handtas

Ik hou het bij één symbolische sigaret met haar handen eroverheen gevouwen. Als ik haar handtas mee zou geven met een aansteker zou ik een bijl in mijn nek krijgen, want ze was vreselijk zuinig op haar spulletjes en die tas was net nieuw. Ik wil hem sowieso ook zelf bij me houden, zeg maar.

Ik heb haar net een paar uur geleden nog even gezien. Mijn neefje is vandaag pas op de hoogte gesteld door zijn vader, dus die wilde ook nog even kijken. Alle bloemen waren ondertussen gebracht, haar wisselbeker van het sjoelen stond er en eerder vandaag hadden we twee sjoelbakken meegebracht. Ze is nu dus omringd door alles waar ze in het leven plezier aan had.

* Ze was top 3 van Nederland met wedstrijdsjoelen. Uitgedrukt door de sjoelbakken.
* Ze hield ervan om in de tuin te zitten, dat was haar alles. Uitgedrukt door de bloemen.
* Ze kon zo genieten van een sigaretje. Uitgedrukt door de symbolische sigaret. Haar favo merk

Wat ik zo mooi vind is dat mama niet een lijkbleke kleur heeft.. en ze had van haarzelf al een rood gevlekt gezicht en dat is dinsdag of woensdag weer teruggekomen. Ze hebben alleen haar nagels gelakt met een lakje dat ik haar een jaar geleden ongeveer heb gegeven, omdat die begonnen te verkleuren.

Ik ga nu slapen.. morgen een drukke dag. Ik vind het zo vervelend dat ik in principe goed slaap, maar er geen energie van krijg.

Herkenbaar Hitomi, ik moest er toevallig eerder op de dag aan denken... Hoe goed ik sliep, de eerste weken na vriendliefs dood maar hoe weinig het me opleverde. Doodmoe stond ik op, al had ik 10 uren geslapen.. (overigens sla ik december dus echt over, sedert 2 jaar al.. het voelt goed)

Heel veel sterkte morgen..

Heel veel sterkte vandaag Hitomi

Heel veel sterkte vandaag Hitomi! Het is ongelofelijk zwaar om afscheid te moeten nemen, maar als ik het zo lees maken jullie er een heel mooi, waardig afscheid van. Dat geeft, hoe gek het ook klinkt, rust en kracht.

Veel sterkte Hitomi! Je maakt er een mooi en passend afscheid van als ik het zo lees. Ik moest ook even lachen toen ik las dat je een bijl in je nek zou krijgen met die handtas, leuk dat je het zo kan verwoorden

Ik heb vorig jaar december ook overgeslagen, niks gedaan met kerst, enkel met oud/nieuw gevierd met vrienden, maar dat is ver weg van de omgeving waarin ik het zo moeilijk heb. Heb toen ook geen kaartjes uit mezelf verstuurd, enkel teruggestuurd naar de mensen die er een naar mij stuurden (puur uit beleefdheid dan), omdat er voor mij gewoonweg niks te vieren/wensen viel.
Dit jaar heb ik getwijfeld, heb een semi-nieuwe start genomen, maar ik had het er toch wel moeilijk mee om weer mee te gaan in de feestelijkheden. Kerst doe ik dit jaar bij m'n vriendin, dus das ook weer een andere wereld, en de week nadien tot na nieuwjaar zit ik in Oostenrijk wat dan weer heel typerend was voor hem. Ik had ook het standpunt ingenomen, ofwel in Oostenrijk doordoen, ofwel deed ik helemaal niks met oudjaar en zou ik gaan werken tussen kerst en nieuw. Ben wel blij dat het Oostenrijk is geworden

Ik wil bijdeze iedereen veel sterkte wensen die iemand hebben verloren met de feestdagen die komen gaan.
Zoals hier boven Jack al aangaf, zal er bij sommigen weinig aan kerst gedaan worden.
Ik ben anderhalf jaar terug ook mijn moeder helaas, dan leverd met kerst altijd extra veel herinneringen op.
Kerst vier ik dan ook dit jaar niet echt (zoals vorig jaar) en ik heb ero ok helemaal geen zin in en zie er ook niet naar uit.

Hitomi, ik hoop dat je crematie van je moeder goed is gelopen en dat je er een goed gevoel bij hebt gekregen dat je het waardig hebt kunnen afsluiten. Veel sterkte deze dagen.

De crematie is goed verlopen. Ondanks het feit dat 2/3e van de mensen had afgezegd omdat ze gestrand waren in de buurt van Lelystad zat de zaal alsnog propvol.

Ik heb zelf nog een stukje gezegd, wat heel moeilijk was, maar ik kon me vermannen. Het is toch mijn moeder en ze verdient het dat ik wat over haar heb gezegd.

Ik mis haar ontzettend, maar ze is voor altijd bij me.

heel veel sterkte de komende tijd. Hou dat stukje van ze is bij je erin want dat helpt zo goed bij de verwerking.

Ik had het laatst met een vriend erover en die vroeg of ik in het hiernamaals geloofde en ik antwoordde niet op de bijbelse manier maar ik denk wel dat er een andere wereld is waar degene die er niet meer zijn waken over hun nabestaanden.
Hij niet en ergens vind ik dat jammer voor hem , want het is gewoon mooi idee dat degenen die er niet meer toch ook zie je ze niet meer wel degelijk bij je zijn. Het is gewoon een troostende gedachte.

Voor mij merk ik nu het jaar over is , en zijn steen er is veel meer vrede mee heb. Er zit meer rust in en dat had ik eerst niet.
Wel moet ik zeggen dat ik hopelijk in mijn omgeving geen zelfmoord meer meemaak, want ik had nooit gedacht dat een verwerking redelijk heftig is.

Zo denk je dat je er al prima mee om kan gaan en zo rollen de tranen weer over je wangen. Ik pak net iets uit een doos die ik vorige week van mijn tante kreeg, en tot mijn verbazing zat er nog een gesloten envelop in met mijn naam erop. Een laatste kaartje van mijn moeder...

Ik denk dat bij een rouwproces toch altijd wel momenten blijven waar je een traantje wegpinkt , gewoon omdat er toch altijd wel momenten blijven dat je ze mist.
Het hoeven niet de droevige momenten te zijn maar ook de leuke dat je toch even denkt goh wat had ik graag diegene erbij gehad.
Je waardeert degene die er nog zijn soms meer om , dat vind ik ook het hele rare van rouwen.
Het is een heel raar ingewikkeld proces, waar sommige een tijd op willen prikken maar dat kan gewoon niet altijd.
Ook al zijn ze er niet meer die mensen blijven toch een plekje in je hart houden ook al ga je verder.

Ik heb vandaag geprobeerd mijn stukje op de crematie terug te luisteren (we hebben de hele ceremonie op CD), omdat ik wilde weten of ik wel verstaanbaar was doordat ik huilend sprak zegmaar.

Ik heb de eerste alinea nog niet eens beluisterd. De tranen schoten mijn ogen weer in.

Ben nu net ook thuisgekomen. Vind het zo vervelend dat mijn vader nu alleen thuis is. Hij is nooit alleen geweest zeg maar.

Hij draait het ochtendprogramma bij de radiozender van het dorp en omgeving. Morgenochtend begint hij weer en dan gaat hij alleen maar platen draaien die mijn moeder mooi vond. Ik heb mijn wekker dus ook al op 6:45 staan om mee te luisteren.

quote:

Op zondag 19 december 2010 18:18 schreef Hitomi het volgende:
Ik heb vandaag geprobeerd mijn stukje op de crematie terug te luisteren (we hebben de hele ceremonie op CD), omdat ik wilde weten of ik wel verstaanbaar was doordat ik huilend sprak zegmaar.

Ik heb de eerste alinea nog niet eens beluisterd. De tranen schoten mijn ogen weer in.

Ben nu net ook thuisgekomen. Vind het zo vervelend dat mijn vader nu alleen thuis is. Hij is nooit alleen geweest zeg maar.

Hij draait het ochtendprogramma bij de radiozender van het dorp en omgeving. Morgenochtend begint hij weer en dan gaat hij alleen maar platen draaien die mijn moeder mooi vond. Ik heb mijn wekker dus ook al op 6:45 staan om mee te luisteren.

Wat een ontzettend mooi eerbetoon aan je moeder Hitomi. Ik heb echt tranen in mn ogen bij alle verhalen hier. Heel veel sterkte voor iedereen

Veel sterkte gewenst Starr_003 en Hitomi. Dat plotselinge, verschrikkelijk.

Het is morgen precies 2 maanden geleden dat mijn moeder is overleden. Ze hield ontzettend van Kerst. Ze maakte de prachtigste kerststukken voor iedereen, daar was ze zo goed in! Ik ben afgelopen weekend verhuisd om samen te gaan wonen met m'n vriend. Kwam ik tijdens het inpakken nog een compleet kerststukje van haar tegen!! De hulst en dennengroen prachtig gedroogd. Er zat een mooie roos in, alles klopte nog! Die gaat dit jaar op tafel... en die wil ik vanaf nu met Kerst ook altijd hebben staan de komende jaren. Een laatste stukje Kerst van mama.

Bij mijn vader thuis is het zo gek nu. Mijn ouders hadden altijd van alles versierd in huis (geen kermis ofzo, maar juist erg stijlvol). En nu is er niets. M'n moeder voelde blijkbaar al aan afgelopen zomer dat ze de Kerst niet zou halen... ze zei dat ze dit jaar het huis niet ging versieren.

Nu woon ik samen, ben bij m'n vriend gaan wonen in Groningen... m'n moeder gaat dit allemaal niet zien. Ze is gelukkig nog wel een keertje in het huis van m'n vriend geweest, toen het nog helemaal van hem alleen was, dus ze wist wel waar ik ging wonen en had een erg goed gevoel bij het huisje en de omgeving.

Even over dat afgevlakte gevoel dat werd genoemd, dat herken ik wel. Toen ik mijn moeder voor het eerst weer zag (in de kist) toen ze vanuit het ziekenhuis naar de aula werd gebracht... de mensen eromheen huilen... en ik stond erbij met droge ogen met mijn hand over de hare. Ze was er niet meer, dat was zo duidelijk, dit was enkel het omhulsel, de schil. Ma is ergens anders. Dat gevoel had ik zo sterk. Ik ben niet religieus, maar ik heb een apart gevoel over datgeen wat ze de ziel noemen... volgens mij gebeurt daar nog iets mee. Of dat is dan weer mijn overlevingsmechanisme, waar ik troost uit haal. Hoe dan ook... ik vertelde m'n vriend over dat afgevlakte gevoel van me, dat ik niet kon huilen... toen zei hij dat de mate van verdriet die iemand voelt niet uit te drukken is in zout water. Iedereen gaat er op z'n eigen manier mee om.

Sterkte aan iedereen die een dierbare moet missen.

quote:

Op zondag 19 december 2010 01:30 schreef Cocktailprikker het volgende:
Zo denk je dat je er al prima mee om kan gaan en zo rollen de tranen weer over je wangen. Ik pak net iets uit een doos die ik vorige week van mijn tante kreeg, en tot mijn verbazing zat er nog een gesloten envelop in met mijn naam erop. Een laatste kaartje van mijn moeder...

Dat is ook wel even slikken, maar lijkt me erg mooi om een kaartje te krijgen van je moeder, terwijl ze er niet meer is.

Hitomi en Josie, veel sterkte gewenst...!!

Fijn dat je moeder er nog zo goed uit zag Hitomi...mijn vader zag er helaas niet zo best meer uit Hij was helemaal blauw (op de dag van de uitvaart hebben we de kist pas definitief gesloten -al was die bij de condoleance gesloten) en de laatste keer dat ik hem zag waren zijn oren al zwart..ook had ie een hele grote jaap in zijn schedel van de obductie (zo'n raar idee dat ze mijn vader hebben opengesneden!)..je hebt er als buitenstaander ook niets over te zeggen als iemand in het buitenland komt te overlijden..die wordt gewoon opengeritst! (als de doodsoorzaak niet duidelijk is dan..). En helaas..hebben we niets te horen gekregen over de uitkomst. Iets waar ik zelf wel behoorlijk van baal, te meer omdat mijn opa ook zeer vroeg en heel plotseling is overleden. 'Helaas' lijk ik behoorlijk op mijn vaders kant (uiterlijk en gedragskenmerken) dus ik hoop niet dat er iets erfelijks speelt.
Wat ook vreemd is, is dat mijn vader een aantal jaren geleden tegen mij vertelde dat hij wist dat ie niet oud zou worden (hij noemde letterlijk een leeftijd). En tja, helaas heeft ie die betreffende leeftijd nieteens gehaald. Ik baal nog steeds als een stekker dat ik het hier nooit meer met hem over heb gesproken (op dat moment was ik heel erg geschokt en kon er niet op doorgaan), nu blijf je met zoveel vragen zitten..

Het beeld van mijn vader zoals ik hem de laatste keer zag, blijft me altijd bij..al zie ik daarnaast gelukkig ook zeker de beelden van hoe mijn vader altijd was.
Mijn ouders waren gescheiden en mijn vader had geen officiele partner..dus ik moet ook nog eens alle zooi gaan regelen. Iets waar ik echt helemáál geen zin in heb het is ook nog eens complex omdat hij voor een buitendlands bedrijf werkte en in meerdere landen ingeschreven stond (betreft verzekeringen, postadres etc). Ik moet nu wachten op allerlei papieren en ik kan werkelijk nog niéts doen. En, de post die ik allemaal moet doorspitten en ontvang, is ook nog eens in andere talen..het werkt me allemaal maar op de zenuwen
Het is ook heel erg raar om alle administratie van je eigen vader te moeten doorspitten. Ik kom dingen tegen, die ik helemaal niet wilde weten..alsof dat niet bij mij 'hoort' te komen, maar bij mijn moeder ofzo...

[ Bericht 1% gewijzigd door Starr_003 op 22-12-2010 14:50:16 ]

Ondanks alles wat deze en gene hier allemaal meegemaakt hebben wil ik iedereen toch,in hoeverre dat mogelijk is, fijne feestdagen en alle goeds en gezondheid wensen voor 2011.

Het zal zeker niet makkelijk worden komende dagen maar je kunt er ook niet voor weglopen....En bedenk dat er altijd aan je gedacht wordt!!

nee ik heb vandaag al kerst geviert.
traditie is het dat we de 24e verjaardag van mn oom vieren en dan gelijk het kerstdiner/verjaardagsfeest hebben met oma erbij.
alleen is oma op 3 december overleden.
is gewoon kut en al zo snel, oma is nog niet eens een maand dood...
maarja ze wilde wel dat we doorgingen met ons leven.
alleen is zo klote allemaal en helaas komen de feestdagen wel heel snel.

ik wens verder ook iedereen toch fijne feestdagen in hoeverre dat kan en veel sterkte en hopelijk een mooi nieuw jaar

Weet je het blijft raar voor mijn gevoel als ik nu alleen naar huis toe ga na het uitgaan, hij reed vaak mee en dan gingen we samen wat bij kletsen.
Ook al is het een jaar terug ik kan er nog niet aan wennen.
Misschien is het ook omdat het een zelfmoord is en ook al weet ik verstandmatig dat die er niet meer is, maar met gevoel kan ik er niet bij, juist omdat het zo bizar blijft dat iemand waar je gewoon vaak goed mee om kon gaan, en ook wat af kon kibbelen juist zo zijn leven heeft beeindigd.

Ik mis toch echt dat heel erg aan hem want het was toch wel een paar wekelijks onze routine in de vriendschap.
Ook moest al met de feestdagen heel erg aan zijn familie denken, want hij heeft wel degelijk een leegte in ons leven qua vrienden achtergelaten, laat staan hoe het met zijn familie is.
Daar blijft het toch heel confronterend met de feestdagen van he hij is er niet mee.
Ook al ken ik zijn familie totaal niet , ik moet heel vaak aan ze denken. Het lijkt me zo moeilijk als het in je eigen familie is.

Net de kerstdagen doorlopen..

Kerstavond naar m'n schoonvader en diens vriendin. Heerlijk gegeten, leuke cadeautjes gehad.
1e Kerstdag een brunch gehad bij bovenstaande familie, daarna naar ons eigen huisje teruggekeerd om daar even nog flink te poetsen.
2e Kerstdag kwam m'n schoonmoeder dineren. Een lekker praktisch cadeautje gehad van haar. Ook lekker gegeten (we wisten niet zeker of het wat zou worden, de recepten van kalkoenfilet en gevulde kalkoen gecombineerd.. maar toch wel!)
3e Kerstdag (haha) zouden mijn vader en moeder langskomen.. uiteindelijk zijn in plaats van mijn moeder mijn oom en neefje met mijn vader meegekomen. Lekkere hertenbiefstukjes en nog meer cadeautjes.

Het waren heel gezellige dagen, dat wel. Maar nu mijn vader en oom weg zijn voel ik me toch weer behoorlijk leeg. En dan ga je natuurlijk denken aan hoe het geweest zou zijn als mama er was. Wat had zij van de recepten gevonden?

Ach, ik heb tenminste een van haar laatste wensen/verzoeken in vervulling kunnen doen gaan. Ze had de zondag dat we mijn vaders verjaardag vierden nog gezegd dat ze heel graag walnotenijs wilde hebben met kerst. Dus, uit respect voor mijn moeder, heb ik dat gehaald.

Edit: ik ben kerstochtend wel huilend naar beneden gegaan waar ik door de vriendin van m'n schoonpapa werd getroost. Had een nachtmerrie gehad over m'n moeder.. een hele stomme ook.

Ze deed aan wedstrijdsjoelen, behoorde tot de beste 3 van Nederland. Ik droomde dus dat ik met m'n pa op zo'n wedstrijd was, en in de rij van sjoelbakken lag halverwege in plaats van een sjoelbak op tafel dus mijn moeder in haar kist.. echt naar....

Ik hoop niet dat ik mij binnen korte tijd hier kan melden, maar ik heb op 2de kerstdag gehoord dat mijn moeder voor de 3de maal kanker heeft.
Mentaal sloeg dit in als een bom, maar ik probeer de situatie te relativeren. Donderdag is er 100% uitsluitsel of het uitgezaaid is of niet. Het is "slechts" beperkt tot de borsten zoals ze nu hebben gezien. Of er meer aangetast is hoor ik donderdag.
Ik hoop natuurlijk op het allerbeste en bid voor een goede afloop. Moge haar nog vele jaren gegund zijn..

Sterkte aan de rest.

quote:

Op dinsdag 28 december 2010 00:36 schreef mafkees01 het volgende:
Ik hoop niet dat ik mij binnen korte tijd hier kan melden, maar ik heb op 2de kerstdag gehoord dat mijn moeder voor de 3de maal kanker heeft.
Mentaal sloeg dit in als een bom, maar ik probeer de situatie te relativeren. Donderdag is er 100% uitsluitsel of het uitgezaaid is of niet. Het is "slechts" beperkt tot de borsten zoals ze nu hebben gezien. Of er meer aangetast is hoor ik donderdag.
Ik hoop natuurlijk op het allerbeste en bid voor een goede afloop. Moge haar nog vele jaren gegund zijn..

Sterkte aan de rest.

hey man veel sterkte.
Het blijft kut ondanks welke dag als het is, alleen kerst dan lijkt het misschien nog iets meer kut dan normaal kut.
Dierebare mensen kun je nooit missen.
Hoop dat je goed bericht krijgt!

ik hoorde net een nummer op de top 2000 wat we me veel doet denken aan mijn moeder.
misschien hebben jullie er ook wat mee

Ik kom me hier ook even melden. Weet niet meer of ik hier eerder iets heb gepost, waarschijnlijk niet..

Mijn beide ouders zijn inmiddels overleden, ik was wees op mijn 23ste. Dacht dat ik het allemaal zo goed verwerkt had, tótdat mijn laatste relatie stuk liep en ik me sindsdien voel alsof ik mijn ouders een week geleden heb begraven (resp. 22 en 6 jaar geleden..). Komt dagelijks heel veel oud zeer naar boven waar ik dus lang niet zo klaar mee was als ik dacht. Hoe nu verder weet ik ook even niet, to be honoust. Feestdagen zijn, ehm, niet bepaald leuk te noemen op het moment.

quote:

Op zondag 19 december 2010 01:30 schreef Cocktailprikker het volgende:
Zo denk je dat je er al prima mee om kan gaan en zo rollen de tranen weer over je wangen.

Dat is iets wat mij ook heel erg verbaast. Het ene moment denk je dat alles goed gaat, een volgend moment komt er weer van alles naar boven en jank je je een aap..

Op kerstavond is mijn vader overleden. Gisteravond hebben we met de meest naaste familie afscheid kunnen nemen. Morgen is de begrafenis..

Sterkte L-E, mafkees gecondoleerd Alicy!

Deze weken zijn zwaarder dan ik voor mogelijk had gehouden. De feestdagen (waarbij mama op eerste kerstdag jarig zou zijn geweest), een nieuwe drukke opdracht en boordevol emoties. Ik loop zo onderhand op mijn tandvlees maar heb geen keuze en moet door. Terwijl ik het liefst nu een maand of 3 onder een steen zou willen leven en nergens meer over nadenken

Bedankt teamlead. Iedereen zit anders in elkaar, maar aan mezelf merk ik wel dat het me goed doet om toch te proberen door te gaan met wat ik normaal zou doen. Voor jou misschien ook goed.

Misschien is het nog een "geluk" dat ik al de eerste keer kerstdagen zonder hem heb meegemaakt..

Ik denk dat je geen keus hebt of je wilt doorgaan of niet...
Mensen die zoiets niet hebben mee gemaakt, snappen het meestal ook niet dat dit juist de kutste dagen van het jaar zijn.

Alicey ik vind het (nu de tweede keer de feestdagen zonder mijn moeder) heftiger dan vorig jaar...