Tot hoe oud kan een man nog thuis wonen #2

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 00:32 schreef trovey het volgende:

[..]

Jij vindt dat blijkbaar waardevolle ervaringen, andere mensen blijkbaar niet. Niets mis mee dat jij voor deze manier hebt gekozen maar als je niet eeuwig blijft hangen is er voor de andere keuze net zoveel te zeggen. Gewoon beginnen met goede spullen in je eigen woning. Zelf zou ik gek worden in een (studenten)huis waar ik de keuken etc. zou moeten delen met anderen. Ook een kamer bij een hospita zou ik niet trekken. Zelf heb ik gewoon een paar jaar flink gespaard nadat ik ging werken en toen ben ik verhuisd naar mijn eigen woning, alles lekker voor mezelf zonder rekening te moeten houden met anderen in dezelfde woning waar ik me misschien dood aan erger.

tja, dan staan wij gewoon totaal anders in het leven. Het gaat toch ook niet om wat goed of fout is, het ging er hier om of je het een afknapper vindt in een partner. En alleen al omdat je dan dus duidelijk heel andere prioriteiten hebt in het leven, zou ik zeggen dat het geen relatiemateriaal is.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 08:03 schreef DeTolk het volgende:

[..]

Misschien staan z'n ouders wel garant?

Op welk punt ben je dan financieel onafhankelijk van je ouders? Laat me niet lachen zeg als dit het geval is. Dan heeft hij rijke / vermogende ouders, want dan nog zal een bank niet snel een hypotheek verstrekken aan twee studenten. Eén van de twee zal toch echt een vast inkomen moeten hebben gehad voor de hypotheek.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 07:59 schreef Bisamrat het volgende:

[..]

Welke bank wilde dan twee studenten genoeg geld lenen om een huis te kopen? Ben ik altijd wel benieuwd naar, want toen ik een hypotheek wilde moest ik aan een hoop voorwaarden voldoen

Ik werk naast mijn studie, heb een vast contract en een behoorlijke baan. Ik heb nu een tijdje gewerkt en begin dus binnenkort aan de volgende studie, dit maal in deeltijd. Ik begrijp dat dat niet voor iedereen is weggelegd, maar kort na je studie kan je absoluut in staat zijn om een huis te kopen.

Er staat overigens niemand garant voor mij.

Na de 25e wordt het toch echt wel even achter de oren krabben.

Daarbij komt dat ik zelf geen familiemens ben en dan is het toch 'raar' als een ander of nog thuis woont of nog paar keer per week bij z'n ouders op bezoek gaat om te eten of wat dan ook.

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 15:28 schreef rijsttafel het volgende:

[..]

Okee, uiteraard praten we hier in dit topic in het algemeen. Natuurlijk kan je geen gevallen opzich bespreken, duh. Maar het zegt wel degelijk iets over zelfstandigheid. Want hoeveel van die eerste gevallen ken jij? Ik persoonlijk geen. En wel heel wat die thuis blijven wonen omdat ze dat makkelijker vinden of bang zijn de stap te maken. Moeten ze zelf weten, heb ik niets op tegen, maar ik blijf wel bij wat ik gezegd heb: Ze missen wel een bepaalde ervaring die ik en vele anderen in dit topic belangrijk vinden. Volgens mij ging het topic over aantrekking in de eerste plaats en niet over financiën en op je eigen benen kunnen staan. En over aantrekking praat je altijd in het algemeen.

tja, ik ben omdat ik momenteel nog thuiswoon veel meer in de gelegenheid om naast mijn werk (3,5 dagen) + studie 1 (1 dag) mijn oma die met veel gezondheidsklachten kampt te begeleiden bij ziekenhuis afspraken. Daarnaast zorg ik met regelmaat dat ik de tuin van de oma's doe en andere dingen op knap. En eerlijk gezegt zou ik dit minder doen als ik uit huis zou wonen. Gewoon omdat het met lenen van auto's beter te regelen is en daarnaast als je alleen woont heb je daar gewoon minder oog meer voor omdat je daar minder van mee krijgt.

[ Bericht 12% gewijzigd door l3laster op 16-07-2010 09:26:38 ]

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 08:52 schreef Laydina het volgende:
Daarbij komt dat ik zelf geen familiemens ben en dan is het toch 'raar' als een ander of nog thuis woont of nog paar keer per week bij z'n ouders op bezoek gaat om te eten of wat dan ook.

Dus omdat jij geen familiemens bent is het "raar" dat een ander misschien een paar dagen in de week bij zijn ouders eet. Beetje krom als je het mij vraagt. Ik ga ook nog wel eens bij mij ouders eten, tja, als ze het vragen, waarom niet? Is altijd gezellig dan in mijn eentje eten. Niet dat ik dat erg vind, maar een beetje aanspraak tijdens het eten is wel leuk. Je kan ook zeggen dat het eventueel tijd scheelt met koken/afwassen, maar ik ga meestal niet gelijk na het eten weer naar huis, dus dat gaat niet echt op.

Ik word eerlijk gezegd een beetje moe van alle kortzichtige reacties hier. Mensen die denken dat de wereld om hen draait ofzo, als het bij een ander anders is dan bij hunzelf dan is het raar, of triest. Zelfde als die mensen die zeggen dat je persé op kamers moet als je gaat studeren Fucking bullshit. Dat bepaal je toch lekker zelf. Ik denk dat je zelfstandiger bent als je verstandig de keuze maakt om wel of niet op kamers te gaan, dan dat je op kamers gaat omdat een ander dat ook doet. Of omdat een ander dan misschien denkt dat het raar of triest is zoals sommige hier.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 09:17 schreef Kper_Norci het volgende:

Dus omdat jij geen familiemens bent is het "raar" dat een ander misschien een paar dagen in de week bij zijn ouders eet. Beetje krom als je het mij vraagt. Ik ga ook nog wel eens bij mij ouders eten, tja, als ze het vragen, waarom niet? Is altijd gezellig dan in mijn eentje eten. Niet dat ik dat erg vind, maar een beetje aanspraak tijdens het eten is wel leuk. Je kan ook zeggen dat het eventueel tijd scheelt met koken/afwassen, maar ik ga meestal niet gelijk na het eten weer naar huis, dus dat gaat niet echt op.

Er staan niet voor niet quotjes. IK vind het raar. Ik heb gemerkt dat ik het gewoon lastig te begrijpen vind als iemand paar keer per week naar z'n ouders of familie gaat of daar veel contact mee heeft. En evt dat contact gaat missen als het er niet is, etc.
Ik zie het dan ook niet zitten om in een relatie bv wekelijks bij z'n ouders op bezoek te gaan.

En dat ik daarin raar ben, so be it

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 09:31 schreef Laydina het volgende:

[..]

Er staan niet voor niet quotjes. IK vind het raar. Ik heb gemerkt dat ik het gewoon lastig te begrijpen vind als iemand paar keer per week naar z'n ouders of familie gaat of daar veel contact mee heeft. En evt dat contact gaat missen als het er niet is, etc.
Ik zie het dan ook niet zitten om in een relatie bv wekelijks bij z'n ouders op bezoek te gaan.

En dat ik daarin raar ben, so be it

No flame intended, maar heb je dan niet een probleem om je eigen in een ander in te leven ofzo? Wat is daar moeilijk aan te begrijpen? Op mijn beurt kan ik het namelijk prima begrijpen als iemand anders minder of zelfs geen contact met familie heeft, dat vind ik dan ook niet raar. De een kan wel goed met zijn familie omgaan, de ander niet, so be it. Maar het niet begrijpen dat iemand anders zijn familie, in dit geval ouders, een paar keer per week ziet, dat is raar ja. Zijn namelijk wel de mensen die je opgevoed hebben, waar je tot weet ik veel welke leeftijd bij gewoont heb. Moet je die dan in 1 klap laten vallen, en nog maar 1 keer per maand zien ofzo? Of nog minder.

Ik zie bijvoorbeeld mijn opa en oma ook nog elke week, daar ga ik elke woensdag op bezoek. Ik zou er niet aan moeten denken als ik daar een maand niet geweest ben, en ineens is er 1 van hun dood. Want ja, dat komt ook steeds dichterbij natuurlijk. En hun vinden het ook prettig als ze mij zien. Hoeft ook geen bezoek van uren te zijn, soms ben ik na een half uur ook alweer weg, als ik geen tijd heb. Maar goed, ik dwaal af.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 09:46 schreef Kper_Norci het volgende:

[..]

No flame intended, maar heb je dan niet een probleem om je eigen in een ander in te leven ofzo? Wat is daar moeilijk aan te begrijpen? Op mijn beurt kan ik het namelijk prima begrijpen als iemand anders minder of zelfs geen contact met familie heeft, dat vind ik dan ook niet raar. De een kan wel goed met zijn familie omgaan, de ander niet, so be it. Maar het niet begrijpen dat iemand anders zijn familie, in dit geval ouders, een paar keer per week ziet, dat is raar ja. Zijn namelijk wel de mensen die je opgevoed hebben, waar je tot weet ik veel welke leeftijd bij gewoont heb. Moet je die dan in 1 klap laten vallen, en nog maar 1 keer per maand zien ofzo? Of nog minder.

Ik zie bijvoorbeeld mijn opa en oma ook nog elke week, daar ga ik elke woensdag op bezoek. Ik zou er niet aan moeten denken als ik daar een maand niet geweest ben, en ineens is er 1 van hun dood. Want ja, dat komt ook steeds dichterbij natuurlijk. En hun vinden het ook prettig als ze mij zien. Hoeft ook geen bezoek van uren te zijn, soms ben ik na een half uur ook alweer weg, als ik geen tijd heb. Maar goed, ik dwaal af.

Daar heb ik ook wel problemen mee ja. Ben ook veels te nuchter/rationeel/relativerend persoon om veel zaken die om emoties gaan te begrijpen/in te kunnen verplaatsen.
Minder contact met familie heeft minder invloed dan veel contact. Minder contact betekend minder bezoekjes, evt geen verjaardagsgedoe etc etc. Meer contact betekend meer van dat alles, dus voor mijn idee een grotere invloed. Ik weet ook wel dat ik in een relatie echt niet altijd mee moet ofzo met die bezoekjes en ik hoef ook zeker niet die 7 dagen per week bij hem te zijn ofzo.

En natuurlijk moet je ze niet laten vallen. Ik zeg alleen dat ik er niet heel erg van hou, het maakt voor mij een man iets minder aantrekkelijk (waar de OP ook over ging).

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 09:17 schreef Kper_Norci het volgende:

[..]

Dus omdat jij geen familiemens bent is het "raar" dat een ander misschien een paar dagen in de week bij zijn ouders eet. Beetje krom als je het mij vraagt. Ik ga ook nog wel eens bij mij ouders eten, tja, als ze het vragen, waarom niet? Is altijd gezellig dan in mijn eentje eten. Niet dat ik dat erg vind, maar een beetje aanspraak tijdens het eten is wel leuk. Je kan ook zeggen dat het eventueel tijd scheelt met koken/afwassen, maar ik ga meestal niet gelijk na het eten weer naar huis, dus dat gaat niet echt op.

Dat inderdaad. En afwassen hoeft ook niet want daar hebben mijn ouders mevrouw Bosch voor. Daarbij kookt mijn stiefvader vele malen beter dan ik zelf.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 10:16 schreef Techno het volgende:

Met alle respect maar dat zou ik eerder een gebrek aan empathisch vermogen noemen. Jezelf in iemand kunnen verplaatsen heeft namelijk niets met ratio e.d. te maken.

Kon idd niet op dat woord komen. Maar die andere spelen wel mee in hoe je erop reageert en hoe je denkt enzo.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 10:16 schreef Techno het volgende:

[..]

Met alle respect maar dat zou ik eerder een gebrek aan empathisch vermogen noemen. Jezelf in iemand kunnen verplaatsen heeft namelijk niets met ratio e.d. te maken.

Dan kan je nog wel rationeel zijn. Ik vind het best als iemand de deur bij familie plat loopt, vrienden van mij doen dat ook. Dat betekent niet dat ik het goed kan begrijpen. Ook ik begrijp het gewoon oprecht niet wat iemand daar prettig aan vindt. Dat betekent niet dat ik het afkeur, alleen ik heb bewust voor een partner gekozen die ook niet enorm aan familie vastklampt.

Dus dan ben ik wel te rationeel, en uit zich dat in weinig empathisch vermogen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Mystikvm op 16-07-2010 11:03:07 ]

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 10:56 schreef Techno het volgende:

[..]

Redelijk goed kunnen koken is dan weer wel een teken van zelfstandigheid.

Of in interesse in koken

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 11:09 schreef Techno het volgende:

[..]

Als je jezelf niet kan inleven in een ander persoon, hoe wil je dan een rationeel en objectief oordeel vellen?

Ik vel ook geen oordeel. De rationaliteit uit zich in het niet nuttig vinden van bezoekjes aan familie. Die bezoekjes doet men meestal uit emotionele overwegingen. Dat iemand dat doet, daar hoef ik niets van te vinden. Ik hoef dat niet te veroordelen. Je kan toch ook rationeel zijn en niet snappen dat er mensen zijn die voetbal leuk vinden? Dat wil nog niet zeggen dat je het hun kwalijk neemt dat ze voetbal leuk vinden.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 10:56 schreef Techno het volgende:

[..]

Redelijk goed kunnen koken is dan weer wel een teken van zelfstandigheid.

Maar hij kan het net wat beter en lekkerder.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 11:00 schreef Laydina het volgende:

[..]

Of in interesse in koken

Ik heb er het geduld niet voor. Bovendien vind ik er niks aan om voor mezelf te koken.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 11:15 schreef RealZeus het volgende:

[..]

Ik heb er het geduld niet voor. Bovendien vind ik er niks aan om voor mezelf te koken.

Dit is bij mij ook wel het geval. In het weekend wil ik nog wel eens iets speciaals fabriceren, maar als ik door de weeks thuis eet, dan is het gewoon lekker simpel hoor. Dan wil ik er ook niet teveel tijd aan kwijt zijn, omdat ik na het werk graag ook nog wat anders doe.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 11:42 schreef Techno het volgende:

[..]

Ehm, ratio is het totaalplaatje van gevoel, verstand en het vermogen dat begrippen voortbrengt. Als het gevoel (c.q. emotie) ontbreekt is het geen ratio meer. Of jij moet een andere definitie van ratio hanteren?

Dan hanteren wij de woordenboekdefinitie. Ik vind mijzelf heel rationeel. Ik ben het blijkbaar niet. So be it.

Pfff probeer toch eens wat minder interessant te doen mensen komt zo fout over.

Voor mij is het hoe eerder hoe beter. Ik zal nooit een relatie meer kunnen hebben met iemand die thuiswoont. Ben 22 en woon sinds mn 18de uit huis. Weliswaar huur en heb best krap gezeten maar ik vind zelfstandigheid ongelofelijk belangrijk. Knap dus echt heel erg af op mama's-boys. Tot 25 is twijfelgeval daarna heb ik t wel gezien.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 14:32 schreef Jolene22 het volgende:
Pfff probeer toch eens wat minder interessant te doen mensen komt zo fout over.

Voor mij is het hoe eerder hoe beter. Ik zal nooit een relatie meer kunnen hebben met iemand die thuiswoont. Ben 22 en woon sinds mn 18de uit huis. Weliswaar huur en heb best krap gezeten maar ik vind zelfstandigheid ongelofelijk belangrijk. Knap dus echt heel erg af op mama's-boys. Tot 25 is twijfelgeval daarna heb ik t wel gezien.

Ik ben het wel met je eens idd. Zelfstandigheid is heel belangrijk. Ik ben zelf ook heel erg zelfstandig opgegroeid en merk dat ik hierdoor heel erg veel ervaring heb opgedaan.

Echte mamma kindjes heb ik ook een hekel aan

18

Tot je 23-25ste.

Als je de mogelijkheid hebt gewoon thuiswonend te blijven gedurende een opleiding zou ik zeker thuis blijven (geen studieschulden enz). Als je een behoorlijke opleiding afgerond hebt en een baan kan regelen dan een appartement(je) zoeken (bijv.).

23 en lekker thuis. Wel zoekende naar een betaalbare ruimte hoor maar door omstandigheden met mijn vader toch niet zoveel haast

Dus als ik het topic goed samenvat zeggen alle dames dat thuiswoners geen optie meer zijn en zijn alle thuis wonende mannen aan het verdedigen dat thuis wonen nog prima kan tot een leeftijd van 25?

Nee, dat heb je niet goed samengevat. Lees het hele topic nog eens.

quote:

Op zondag 18 juli 2010 03:30 schreef trovey het volgende:
Nee, dat heb je niet goed samengevat. Lees het hele topic nog eens.

ja, dat was juist hoe ik tot deze conclusie kwam...

Zelf vind ik dat tot 25 jaar zeker nog kan, zeker als iemand daar gewoon een goede reden voor heeft (dus bv studie), na de 25 jaar gaat het minder worden en boven de 30 jaar is bijzonder twijfelachtig, zeker als de persoon als reden heeft dat het wel "gemakkelijk is" om nog thuis te wonen. Echter mannen die zogenaamd wel zelfstandig wonen maar de was door mams laten doen en 6 van de 7 dagen nog aan de ouderlijke eettafel aanschuiven omdat het zo "makkelijk is", zijn net zo twijfelachtig.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 14:55 schreef saaw het volgende:

[..]

En wat vind je er zelf van? Heb je geen behoefte aan zelfstandigheid? En tot wanneer ben je van plan daar te blijven wonen dan?

Ik kan me er niets mij voorstellen en vind het dus mega interessant om je beweegredenen te horen.

Dat slaat nergens op, je hebt je hele leven nog om zelfstandig te zijn.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 15:22 schreef aychelle het volgende:
mijn buurman is rond de 60 en woont nog steeds thuis,

In sommige gebieden van nederland is dat vrij normaal Achterhoek etc

Wat is de definitie van zelfstandigheid?

Dat als je bij je ouders woont samen met je moeder kleren gaat kopen inplaats van alleen als je op jezelf woont? Dat je wordt begeleid naar de bushalte als je naar school gaat? Als je 16 bent en je hebt een krantenwijk moet je toch ook zelfstandig kunnen functioneren.

Mensen die niet zelfstandig kunnen functioneren wonen in zorginstellingen, woongroepen zijn meestal gehandicapt geestelijk of lichamelijk? Dus thuiswonen is eigenlijk een vorm van begeleid wonen.

Ik vind zelfstandigheid echt een nietszeggend argument van mensen zonder mening. De samenleving vind dat ik zelfstandig moet zijn dus ik moet zelfstandig gaan wonen.

Zeg gewoon:
- ik wil geen bemoeizucht van mijn ouders
- ik kan niet opschieten met ouders
- ik wil gewoon mijn eigen plekje
- ik wil dicht bij mijn studie wonen
- ik wil studiegenoten in mijn omgeving
- ik vind het leuk om alleen te wonen
- eindelijk kan ik elke avond chicks naar binnen halen zonder dat mijn ouders raar kijken.
- nu kan ik eindelijk om half 7 thuiskomen
- ik wil samenwonen

Uit sommige reacties lijkt wel dat je debiel bent als je thuis woont en 25 bent.

Ik heb meer respect voor iemand die wat langer thuis woont en daardoor kan sparen en een goede start kan maken dan iemand die koste wat het kost het huis uit wil en dikke schulden maakt door extra bij te lenen.

Ik ken diverse mensen die zitten nu op de blaren nou ik heb geen medelijden met ze.

Ik was 24 toen ik op mezelf ging.

Ondanks het feit dat ik er qua luxe en buurt enorm op achteruit ging, dacht ik nog bij mezelf "dit had ik veel eerder moeten doen"

Btw, ik had wel veel gespaard.. ik had destijds rond de 15k euro spaargeld. Kwestie van goede baan met mooi salaris en de helft sparen ervan elke maand. Kostgeld aan mijn ouders was 250 euro per maand en ik had een fulltime baan.

Als je echt lang erover doet, vind ik:
- tot 18e VWO
- 5 jaar studie WO
- 3 jaar werken en sparen voor op jezelf

Kom je op 18 + 8 = 26 jaar. Dat vind ik toch wel de maximale leeftijd om op jezelf te gaan als man (behalve bijzondere situaties waar een ouder ziek is etc). Bij mij was het tot 17e HAVO, 4 jaar werken + leren HBO, 3 jaar sparen.. en toen had ik er toch echt genoeg van

[ Bericht 15% gewijzigd door Marc1981 op 18-07-2010 12:16:36 ]

Ik ben 26, man en woon nog thuis. Ik heb tot mijn 24ste gestudeerd en ben nu iets meer dan een jaar aan het werk. Ik woon nu nog thuis omdat ik nu zoveel mogelijk probeer te sparen om zelf een huis te kopen met mijn vriendin later (zij is 21 en moet nog een paar jaar studeren). Ik kan perfect iets huren maar door de hoge huurprijzen zou ik in dat geval nog erg weinig kunnen sparen. Met de huidige woningprijzen zou ik een enorm lange lening moeten afsluiten om uberhaupt een huis te kunnen kopen later. Dit in tegenstelling tot een 'simpele fabrieksarbeider' die al van zijn 18e werkt, maar op mijn leeftijd al (ongeveer) een huis verdiend heeft. Dat haal ik nooit meer in. Het is echt een noodzaak om nu nog een paar jaar thuis te blijven wonen om toch nog iets te compenseren.

quote:

Op zondag 18 juli 2010 12:01 schreef Marc1981 het volgende:
Ik was 24 toen ik op mezelf ging.

Ondanks het feit dat ik er qua luxe en buurt enorm op achteruit ging, dacht ik nog bij mezelf "dit had ik veel eerder moeten doen"

Btw, ik had wel veel gespaard.. ik had destijds rond de 15k euro spaargeld. Kwestie van goede baan met mooi salaris en de helft sparen ervan elke maand. Kostgeld aan mijn ouders was 250 euro per maand en ik had een fulltime baan.

Als je echt lang erover doet, vind ik:
- tot 18e VWO
- 5 jaar studie WO
- 3 jaar werken en sparen voor op jezelf

Kom je op 18 + 8 = 26 jaar. Dat vind ik toch wel de maximale leeftijd om op jezelf te gaan als man (behalve bijzondere situaties waar een ouder ziek is etc). Bij mij was het tot 17e HAVO, 4 jaar werken + leren HBO, 3 jaar sparen.. en toen had ik er toch echt genoeg van

15k veel?

Ik woon vanaf mijn 17e volgens mij, 5 dagen in de week bij mijn broer (vooral vanwege school maar ook vrijheid), op mijn 18e ben ik in zwolle op kamers gaan wonen en op mijn 19e in Groningen op kamers... Ik denk niet dat ik nog snel terug zou kunnen naar mijn ouders, heerlijk de vrijheid. Ik zit nu meestal in de weekenden bij mijn ouders en dan snak ik ook wel weer naar mijn flatje in Groningen (vooral omdat mijn vriendin in de buurt van Groningen woont ).

quote:

Op zondag 18 juli 2010 12:45 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
15k veel?

Alles is relatief.. maar vergeleken met sommige leeftijdsgenoten van mij (geen spaargeld, maar wel studieschuld van 25k euro omdat ze oa bijleenden voor kamer) deed ik het goed met 15k in de plus zonder schulden (opleiding zelf betaald).

Ik spaar ook niet om het sparen, maar om eventuele calamiteiten op te vangen. Als norm houd ik inmiddels 6x netto maandsalaris aan. Alles daarboven spaar ik alleen voor incidentele dingen (auto, nieuwe badkamer, vakantie, etc).

En ja, ik heb ook collega's die meer dan 50k hebben gespaard.. dat is mooi als je een huis koopt enzo, maar ik vind het zonde om nu allerlei leuke dingen te laten zodat ik daar over 10 jaar een keer iets aan heb.

quote:

Op zondag 18 juli 2010 12:45 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:

[..]

15k veel?

Is gemiddeld bedrag, leuk om mee te starten.

Zelf begon ik met 33K, waarvan nu nog 20 over is (heb m'n hele appartement naar eigen smaak ingericht, geen lawaaibomenhout-meubels etc)

quote:

Op zondag 18 juli 2010 03:55 schreef trovey het volgende:
Zelf vind ik dat tot 25 jaar zeker nog kan, zeker als iemand daar gewoon een goede reden voor heeft (dus bv studie), na de 25 jaar gaat het minder worden en boven de 30 jaar is bijzonder twijfelachtig, zeker als de persoon als reden heeft dat het wel "gemakkelijk is" om nog thuis te wonen. Echter mannen die zogenaamd wel zelfstandig wonen maar de was door mams laten doen en 6 van de 7 dagen nog aan de ouderlijke eettafel aanschuiven omdat het zo "makkelijk is", zijn net zo twijfelachtig.

Als men toch nog 6 dagen aanschuift, zou dat dan zijn omdat die persoon hele toffe ouders heeft of toch nog te bang om te lang de ouders niet te zien? Of de ouders (meestal mams denk ik) die er slecht tegen kan dat zij haar 'kleintje' lang niet ziet, dat ze niet weet wat te doen als ze niet kan verzorgen.

quote:

Op donderdag 15 juli 2010 15:09 schreef Stansfield het volgende:
Ik vind dat je in beide gevallen niks kan zeggen over zelfstandig zijn als je je eigen huis/kamer hebt. Maar je kunt ook niks zeggen over niet zelfstandig zijn als je nog thuis woont.

Je hebt studenten die op kamers gaan waarbij alles betaald wordt door de ouders en hij in het weekend de was meeneemt. Daar word je niet echt zelfstandig van. Natuurlijk heb je ook mensen die op kamers gaan of een huis kopen/huren die wel alles zelf regelen en daar wel zelfstandig van worden.

en je hebt idd ook mensen die nog thuis wonen en alles door hun moedertje laten doen en dus niet zelfstandig worden. Maar je hebt ook mensen die thuis wonen omdat dat even zo uitkomt. Verder alles zelf regelen en dus ook zelfstandig zijn.

En je hebt mensen die nooit alleen hebben gewoond, maar meteen samen zijn gaan wonen en amper wat bijdragen in het huishouden. Ik breng volkomen kansloos de was nog eens in de week ofzo bij mijn ma, maar dat is een beetje zo gegroeid nadat mijn wasmachine een aantal jaar terug de geest gaf en ik het eigenlijk wel makkelijk vond zo (ze woont alleen, heeft dus altijd maar een halve wasmand en is bang dat ik niet meer langskom anders -wat onzin is natuurlijk- ). Ze strijkt ook haast niets meer. Maar ja, moederlijk he. Wil ook altijd bij me komen schoonmaken enzo, maar dat wijs ik pertinent af. De was en niet meer.

Ik vind mezelf zelfstandiger dan mensen die nooit alleen hebben gewoond omdat ik verder alles zelf regel, zelf klusjes moet doen, zelf,zelf,zelf. (mijn vader overleedt op mijn 19e; dan mis je toch wat van de vaderlijke overdracht op gebied van je gedragen als een volwassen werkende man en de huiselijke financien). Terwijl de samenwonenden de klusjes aan elkaar kunnen uitbesteden op stereotype wijze. Vrouw doet de was, man klust en doet vaak financien. D'r zullen genoeg koppeltjes zijn waarvan de man nog nooit een strijk heeft gedaan en niet weet hoe ie een ei moet bakken.

En om het eens om te draaien. Ergens zijn juist de mensen die op hun 18e het huis uitgaan en beetje raar. In andere landen kijken ze je raar aan als je op je 20e weggaat (Dan krijg je vragen als 'hou je dan niet van je ouders? denk je dan alleen maar korte termijn ipv eerst flink te sparen?'). Een beetje de ziekelijk doorgeslagen hang naar zelfstandigheid in NL gok ik. Maar goed. Ik ben 36 en ik doe alles zelf. Behalve op dit moment de was. En dat maakt me raar

Hoe zit het trouwens met luie donders die genoeg verdienen om een schoonmaakster elke week langs te laten komen het hele huis te doen? Of rijke kerels die werkelijk alles laten doen wat ook maar enigszins te maken heeft met 'zelfstandig' zijn. Ik durf te wedden dat dit niet als afknapper zal worden beschouwd

Vroegah (uit de oude doos) had ik een vriendinnetje die ging op der zelf wonen, ik woonde toen nog bij mijn ouders.

Wat hield dit in:
- ouders kochten een appartement voor haar circa anderhalve ton
- school en ziektekosten werden betaald
- kreeg ¤250,- tegemoedkoming van der ouders + uitwonende studiefinanciering mocht ze houden
- werken deed ze niet

Je begrijpt het al rijke ouders + verwend meisje. Huishouden had ze nog nooit van gehoord, afwas van 3/4 dagen stond vaak nog op het aanrecht, schoonmaken deed ze niet. Ging ze een keer voor mij koken dan moest ik bijna op mijn knieen gaan zij vond dan echt dat ze prestatie had geleverd

Er kwamen teksten uit haar mond van "ja ik woon zelfstandig dat is best zwaar hoor" Ze vond zichzelf heel wat, maja je begrijpt al ik was daar snel weg.

Waarschijnlijk woont ze daar nu met een of andere incompetente debiel die netjes zijn deel salaris afstaat

Ik woon al mijn hele leven thuis. De definitie van 'thuis' is in de loop der jaren alleen een paar keer meeverhuisd. Momenteel is dat een plek waar mijn ouders niet wonen.

Ik ben 27 en woon nog even thuis. Eind dit jaar ga ik het huis uit. Eerder had ik zeker leuk gevonden maar m'n werk was vlakbij en had nog geen zin om 4/5 van mijn loon af te geven aan huur en eten. Nu heb ik wat gespaard en ga ik meer verdienen, dus kan het wel.

Puur financieel dus al heb ik ook wel nood aan de buitenlucht en zal een apartementje wennen worden.

quote:

Op dinsdag 13 juli 2010 15:01 schreef walk-man het volgende:
kostgeld
gierige nederlanders. ben zelf ook nederlander daar niet van,maar mijn ouders zouden nooit geld vragen van mij.

Pfff... heeft niets met gierigheid te maken...

Toen ik werk had ging ik 275 eur kostgeld per maand betalen. Dat is een schijntje natuurlijk, maar het idee dat je lekker bij je ouders woont en zij eten, elektra etc betalen en je was doen en jij niets bijdraagt daarvoor (terwijl je ook gewoon salaris krijgt) vind ik heel vreemd.
Vind het heel normaal en opvoedkundig ook juist... dat je niet zomaar alles maar krijgt...

Hetzelfde denk ik over dingen als een rijbewijs of studiegelden... daar heb ik gewoon zelf voor gewerkt... en niet het handje opgehouden bij mijn ouders... Daar ben ik nog trots ook op...dat ik het allemaal zelf gedaan heb.

Ik ben 23 en heb net een huisje gekocht voor mezelf. Trek half augustus in.

quote:

Op zondag 18 juli 2010 20:46 schreef elkravo het volgende:

[..]

Pfff... heeft niets met gierigheid te maken...

Toen ik werk had ging ik 275 eur kostgeld per maand betalen. Dat is een schijntje natuurlijk, maar het idee dat je lekker bij je ouders woont en zij eten, elektra etc betalen en je was doen en jij niets bijdraagt daarvoor (terwijl je ook gewoon salaris krijgt) vind ik heel vreemd.
Vind het heel normaal en opvoedkundig ook juist... dat je niet zomaar alles maar krijgt...

Hetzelfde denk ik over dingen als een rijbewijs of studiegelden... daar heb ik gewoon zelf voor gewerkt... en niet het handje opgehouden bij mijn ouders... Daar ben ik nog trots ook op...dat ik het allemaal zelf gedaan heb.

Nja, ik wilde het ook best betalen, maar het hoeft niet van mijn ouders. Moet ik het ze dan toch opdringen? Rijbewijs betaalden ze ook, maar omdat ze dat zelf wilden, ik heb er nooit om gevraagd.

quote:

Op zondag 18 juli 2010 15:46 schreef Knipoogje het volgende:

[..]
Hoe zit het trouwens met luie donders die genoeg verdienen om een schoonmaakster elke week langs te laten komen het hele huis te doen? Of rijke kerels die werkelijk alles laten doen wat ook maar enigszins te maken heeft met 'zelfstandig' zijn. Ik durf te wedden dat dit niet als afknapper zal worden beschouwd

Lijkt me juist een grotere afknapper dan iemand die met een enigszins goeie reden nog bij zn ouders woont.