Afscheid nemen en waarheid vertellen?

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 12:39 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ik ben gisteravond ook wat aan het googlen geslagen, maar ik kan er niets over vinden, of het eerst aan de familie of aan het patient te vertellen een algemeen (on) geschreven beleid is. En of er iets is waar artsen of ouders aan moeten voldoen om het nog stil te houden ivm iets.

Een goed woord voor haar moeder heb ik sowieso niet en dat menig FOK!ker het weet is natuurlijk mijn schuld. Ik heb ook mijn twijfels gehad of ik het hier wel wilde neerzetten, maar het heeft wel aan inzichten geholpen en ik doe er natuurlijk alles aan om haar privacy te waarborgen. Dit topic is meer 'mijn issue' waarom ik het heb geopend dan het over haar te hebben, ik kan het niet goed uitleggen denk ik, maar het was meer om het van mij af te schrijven.

Ik kan je zeggen dat het absoluut zeer ongebruikelijk is dat de patient niet rechtstreeks te horen krijgt dat het een aflopende zaak is (tenzij comateus of heel jong ofzo).

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 12:39 schreef Triggershot het volgende:

Een goed woord voor haar moeder heb ik sowieso niet en dat menig FOK!ker het weet is natuurlijk mijn schuld. Ik heb ook mijn twijfels gehad of ik het hier wel wilde neerzetten, maar het heeft wel aan inzichten geholpen en ik doe er natuurlijk alles aan om haar privacy te waarborgen. Dit topic is meer 'mijn issue' waarom ik het heb geopend dan het over haar te hebben, ik kan het niet goed uitleggen denk ik, maar het was meer om het van mij af te schrijven.

Je hoeft je echt niet schuldig te voelen over het openen van dit topic. Het is nou eenmaal een heel lastige situatie en een nog lastigere keuze die je moet maken. Dan is het niet zo vreemd dat je advies vraagt hier op een forum. Nu kan je in elk geval een weloverwogen beslissing nemen en daar gaat het om. Ik zou juist dankbaar zijn dat je er zo goed over nadenkt. Beter op deze manier dan later spijt hebben van een belissing omdat je bepaalde gevolgen niet had voorzien.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 12:44 schreef Sachertorte het volgende:

[..]

Ik kan je zeggen dat het absoluut zeer ongebruikelijk is dat de patient niet rechtstreeks te horen krijgt dat het een aflopende zaak is (tenzij comateus of heel jong ofzo).

Ik heb er verder - gelukkig - geen ervaring mee, maar mij lijkt het ook heel ongebruikelijk...
Het is totaal niet logisch ook.

Ik neem aan dat die vriendin volwassen is, dus dan vind ik het al vreemd dat ze zelf niet weet dat ze nog maar zo kort heeft, maar haar moeder wel....
Nog vreemder dat als haar moeder het niet wil vertellen er kennelijk geen arts beschikbaar is die dat kan doen, want dat de artsen het niet tegen je vriendin verteld hebben kan vrijwel alleen zijn op verzoek van de familie, dus dan vind ik het nogal wat om een vriend daarmee op te zadelen.

Overigens vind ik het volstrekt ongepast dat de moeder ook van jou verwacht dat je haar dochter even op de hoogte stelt van wie haar vader werkelijk is en dat er nog een zusje is dat ze niet kent.

Al met al vind ik dat de moeder een onredelijke hoeveelheid last op jouw schouders legt.

Hoe moeilijk het ook is zou ik tegen de moeder zeggen dat het jouw taak niet is, verzoeken of een arts je vriendin goed kan uitleggen wat de situatie precies is en wat ze nog kan verwachten, en niet het de kans lopen dat je vriendin jou in haar laatste levensdagen nog als boodschapper van het slechte nieuws gaat zien, want dat verdien je niet.

Sterkte

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 12:46 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Maar is dit ook het geval wanneer ze al meegedeeld was dat ze zou sterven wanneer ze zich niet behandelen, worden de falende resultaten dan ook meteen meegedeeld, of wordt eerst de familie ingelicht?

Dat is een kwestie van omstandigheden wegen, maar de patient krijgt het uiteindelijk altijd te horen. Ook beslissingen over stoppen met behandelen worden altijd met de patient besproken.

quote:

Op verschillende fora staat er namelijk dat eerst de familie wordt voorbereid?

Dat lijkt me geen wet van meden en perzen.

Lastige situatie! Niet echt netjes van die moeder om het bij jou neer te leggen. Natuurlijk blijft het haar taak om het te vertellen, maar als ze dit niet doet blijf jij met een dilemma zitten.

Je hebt zelf aangegeven dat je vindt dat ze er recht op heeft om het te weten, maar dat het misschien toch beter is dat ze het niet te weten komt. Je zou er voor kunnen kiezen om de situatie uit te leggen zoals deze is. Iemand heeft jou ineens opgezadeld met een dilemma. Jou oordeel, als goede vriend, is dat ze er recht op heeft om het te weten, maar dat ze er niets mee op gaat schieten. Dan kan ze zelf besluiten of ze de waarheid van je wil horen of dat ze het wil laten voor wat het is en vertrouwt op jou oordeel.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 12:39 schreef Triggershot het volgende:
[..]
Ik ben gisteravond ook wat aan het googlen geslagen, maar ik kan er niets over vinden, of het eerst aan de familie of aan het patient te vertellen een algemeen (on) geschreven beleid is. En of er iets is waar artsen of ouders aan moeten voldoen om het nog stil te houden ivm iets.

In het ene geval zal dat anders zijn dan in het andere geval, maar over het algemeen is men tegenwoordig een stuk opener en heeft men een stuk meer vertrouwen in de patiënt dan 40 jaar geleden.

Dat bij een volwassen vrouw de familie op de hoogte is voordat zij het zelf weet lijkt me tegenwoordig redelijk uitzonderlijk, tenzij de patiënt erom gevraagd heeft de informatie eerst bij de familie te toetsen, zodat die kunnen beoordelen of de patiënt dat kan handelen.

Al met al begint het dus alleen maar lastiger te worden, behalve dat de moeder haar kennelijk in haar laatste levensdagen nog even op wil schepen met kennis waar ze niets mee kan (vader en zus ontmoeten zit er immers niet in) en waardoor haar hele leven zoals ze het kende eigenlijk een farce wordt, is de kans nu dus ook groot dat moeder en artsen beslissingen nemen (haar niet vertellen) waar zij niet voor gekozen zou hebben?

Darn, al met al komt het er dus eigenlijk op neer dat je haar moet gaan vertellen dat haar moeder niet alleen in het verleden de boel heeft lopen bespelen, maar dat nu dus kennelijk nog doet....

Ik weet niet, maar dit zou mij eigenlijk allemaal een stapje te ver gaan, IMHO vraagt moeder je simpelweg de complete bodem onder het bestaan van haar dochter weg te slaan

Wat een verschrikkelijke situatie om in te zitten, buiten je eigen verdriet over haar lijden om

Ik zou het voor me houden. Je hebt er niks aan om het haar alsnog te vertellen en wie weet maakt het haar wel heel verdrietig. Eigenlijk wat Aneurism zegt dus.

[ Bericht 11% gewijzigd door goofy_goober op 08-07-2010 14:20:00 ]

Ik snap trouwens ook niet goed hoe de gemoedsrust van moeder erbij gebaat is om haar dochter deze informatie vlak voor haar overlijden nog te geven. Misschien wordt haar dochter heel erg verdrietig en misschien wel zo boos dat ze haar moeder niet meer wil zien. Gaat dat dan niet zwaar op het gemoed van moeder drukken?

Die moeder is een egoïst en denk er niet bij na, die wilt nu gewoon van haar geheim af nu het nog kan, zodat zij verder in rust leeft, maar denkt niet aan de dochter, want ja, die gaat toch dood.. Ik zou d'r verdorie mijn gedacht eens goed gezegd hebben hierover moest ik in TS' zijn schoenen staan

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:03 schreef NotYou het volgende:

[..]

Ik zou zelf niet als een klein kind behandeld en vertroeteld willen worden, beschermd van de grote mensen wereld waarin shit nou eenmaal gebeurt. Als ik m'n leven lang voorgelogen ben over waar ik vandaan kom en wie mijn familie is, zou ik dat willen weten zelfs als ik op sterven lig.

Hangt trouwens wel enigszins van de leeftijd van het meisje af; is ze nog een kind dan zou verzwijgen eventueel nog een optie zijn, anders niet. Overigens zou ik al helemaal niet willen dat (iemand uit) mijn vriendengroep wel de waarheid over mij weet em ikzelf niet.

Maar wat voor nut heeft dat nu nog voor het meisje en hoe weet je of zij het op dezelfde manier ervaart als jij? Ik begrijp werkelijk waar niet waarom die moeder dat aan haar dochter zou willen vertellen. Volgens mij is het juist een soort egoisme van haar kant. Het 'geheim' drukt natuurlijk al heel lang op haar en daar wil ze nu vanaf zijn. Terwijl die dochter er eigenlijk weinig/niets aan heeft. Als zij het niet weet is het toch gewoon klaar? Zij zal niet verlangen naar de waarheid als ze niet weet dat dat waarheid is. Zo simpel is het. Dus ik weet niet of ik 'recht op waarheid' wel zo gepast is.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 14:17 schreef Lienekien het volgende:
Ik snap trouwens ook niet goed hoe de gemoedsrust van moeder erbij gebaat is om haar dochter deze informatie vlak voor haar overlijden nog te geven. Misschien wordt haar dochter heel erg verdrietig en misschien wel zo boos dat ze haar moeder niet meer wil zien. Gaat dat dan niet zwaar op het gemoed van moeder drukken?

Inderdaad, dit vroeg ik mij ookal af.

Lekker dilemma zeg.
Het al dan niet moeten vertellen in de laatste weken dat ze nog leeft lijkt me al iets om goed over na te denken aangezien je nooit weet hoe ze reageert, laat staan of jij degene bent die die boodschap moet verkondigen.
Ik heb zelf in een vergelijkbare situatie gezeten waarbij de tijdsduur zo'n 12 uur was om iets te kunnen vertellen en heb er uiteindelijk voor gekozen om dit niet te doen, puur een gevoelskwestie.

Denk dat je zelf ook zo moet handelen, gewoon puur op gevoel.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 14:38 schreef YouCanLeaveYourHeadOn het volgende:
[..]
Maar wat voor nut heeft dat nu nog voor het meisje en hoe weet je of zij het op dezelfde manier ervaart als jij? Ik begrijp werkelijk waar niet waarom die moeder dat aan haar dochter zou willen vertellen. Volgens mij is het juist een soort egoisme van haar kant. Het 'geheim' drukt natuurlijk al heel lang op haar en daar wil ze nu vanaf zijn. Terwijl die dochter er eigenlijk weinig/niets aan heeft. Als zij het niet weet is het toch gewoon klaar? Zij zal niet verlangen naar de waarheid als ze niet weet dat dat waarheid is. Zo simpel is het. Dus ik weet niet of ik 'recht op waarheid' wel zo gepast is.

Dat dus, ze kan feitelijk niets met die waarheid, behalve sterven met de wetenschap dat haar hele leven een leugen was.

En dat alleen omdat de moeder last van haar geweten heeft??
Ik vind het nogal wat als die moeder haar stervende kind daar ook nog eens mee opscheept.

Ik heb nog even nagedacht, maar een ziekenhuis heeft een overeenkomst met een klant, een volwassen klant. Wat er met die klant gebeurd is tussen ziekenhuis en klant.
In principe had de moeder nooit voor de klant dit bericht mogen horen, er is immers geen overeenkomst tussen moeder en ziekenhuis.
Heel vreemd, de moeder is in deze een derde partij en had zo niet ingelicht mogen worden.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 14:17 schreef Lienekien het volgende:
Ik snap trouwens ook niet goed hoe de gemoedsrust van moeder erbij gebaat is om haar dochter deze informatie vlak voor haar overlijden nog te geven. Misschien wordt haar dochter heel erg verdrietig en misschien wel zo boos dat ze haar moeder niet meer wil zien. Gaat dat dan niet zwaar op het gemoed van moeder drukken?

Goed punt, ik denk dat die moeder ook wel weet dat dit nieuws onmogelijk goed zal gaan vallen...
Dus dan zit de kans erin dat haar dochter haar niet meer wil zien.

Waarom ze dan toch nu met dit nieuws aan komt zetten snap ik dan ook niet.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 15:13 schreef Triggershot het volgende:

[..]

kan ik als relatieve buitenstaander de artsen dan onder druk zetten om het alsnog meteen en zelf te vertellen?

Dat kan, beter zou zijn als je vriendin jou als vertrouwenspersoon aanwijst.

En vergis je niet, iemand die te horen krijgt dat hij/zij gaat sterven gaat door zo'n emotionele ellende, die zit niet te wachten op ontboezemingen waar ze niets meer mee kan
.

Lees deze eens heel goed door.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Rouwverwerking dan weet je een klein beetje wat je te wachten staat en begrijp je waarom zo'n "oh ik moet je nog wat vertellen hihih" niet echt slim is van die moeder.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:49 schreef ShadyLane het volgende:
Ik zou de taak terugschuiven naar waar ie hoort: de moeder. Dit is helemaal niet aan jou.