Afscheid nemen en waarheid vertellen?

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:52 schreef vosss het volgende:

[..]

Jamaar hij weet het dus nu al, dus het maakt niet meer uit of die moeder het zelf gaat vertellen of niet, TS zit er nu mee in zn maag en dat is dus gewoon een naaistreek eerste klas van die moeder.

Letterlijk en figuurlijk overigens.

Maar daarom zou ik dus die moeder aanspreken en haar naar d'r dochter schoppen en het laten vertellen. Het is al een kutstreek dat ze het aan TS heeft vertelt, maar dat betekent niet dat TS het niet maar moet oplossen. Dat moet moeder zelf doen, waardoor ze meteen de mentale last van TS weer een stuk kan verlichten.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:37 schreef SpecialK het volgende:
Lijkt me dat het weinig nut heeft een terminaal patient op te gaan zadelen met dat soort jerry springer idioterie. Ik zou protesteren. Maargoed je hebt er weinig over te zeggen. Het is haar dochter.

Anderzijds is het wel haar leven en heeft ze imo het recht dit te weten. Fucked up situatie for sure, maar nu jij het weet TS heb je eigenlijk geen andere keuze dan het haar te zeggen, tenzij je de moeder er alsnog toe kan bewegen 't zelf te doen.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:53 schreef Mikkie het volgende:

[..]

Maar daarom zou ik dus die moeder aanspreken en haar naar d'r dochter schoppen en het laten vertellen. Het is al een kutstreek dat ze het aan TS heeft vertelt, maar dat betekent niet dat TS het niet maar moet oplossen. Dat moet moeder zelf doen, waardoor ze meteen de mentale last van TS weer een stuk kan verlichten.

Zeker dat niet. Maar hij zit er nu wel direct mee in zn maag.
Als hij het eerlijk vertelt denkt hij later gegarandeerd wat als ik het voor me gehouden had.
Als hij het niet vertelt denkt hij later gegarandeerd misschien had ik het toch moeten zeggen.

Dus wat TS ook doet, in een later stadium gaat dat aan hem knagen. Dat is gewoon zo.
Of hij het nou op gaat lossen of niet.

En dat die moeder dat bij hem neerlegt is volkomen ridicuul. Wat is voor de moeder de meerwaarde om TS puur en alleen al met deze informatie te belasten? Geen enkele, me dunkt.

En dat is afgezien van het feit of die moeder het nou wel of niet zelf gaat vertellen en of dat TS het wel of niet zelf gaat vertellen. Voor mijn part komt de koningin langs en verteld het tegen het zieke meisje.

Ik zou zwaar over de zeik zijn tegenover die moeder, want wat TS ook doet, later gaat het knagen. Dat kan over een maand zijn, over een jaar, of over 10 jaar, maar knagen gaat het doen en dat is die moeder schuld.

Wat heeft die waarheid voor haar nu nog van belang? Waarom zou ze de laatste tijd die ze heeft zich daarover zorgen moeten maken? En waarom zou jij je schuldig voelen als je het niet verteld? Je moet kijken naar wat voor haar het beste zal zijn, niet of jij dan nog jaren met een schuldgevoel zal lopen. Want als je doet waarvan jij weet dat het beste voor haar is, heb je geen schuldgevoel daar tegenover.

Als je het doet uit wat puur voor jezelf het beste is, zul je wel een schuldgevoel hebben en juist denken dat de andere keuze juist het beste was geweest.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:53 schreef vosss het volgende:

[..]

Of hij het nou zegt of niet, vroeg of laat denkt hij toch wel wat als. Dat blijf je toch houden.
Daarom is het ook gewoon een kutstreek van die moeder

Dat het een zeer lage streek is van haar moeder valt niet over te twijfelen.

Ik zou dit soort dingen haar besparen ,TS. Als ze nu gelukkig is zal ze waarschijnlijk haar laatste dagen in woede/verdriet of wat dan ook doorbrengen. Ik zou het haar niet aan willen doen, klinkt misschien heel erg cru maar ik zou het haar besparen.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:58 schreef vosss het volgende:

[..]

Zeker dat niet. Maar hij zit er nu wel direct mee in zn maag.
Als hij het eerlijk vertelt denkt hij later gegarandeerd wat als ik het voor me gehouden had.
Als hij het niet vertelt denkt hij later gegarandeerd misschien had ik het toch moeten zeggen.

Dus wat TS ook doet, in een later stadium gaat dat aan hem knagen. Dat is gewoon zo.
Of hij het nou op gaat lossen of niet.

En dat die moeder dat bij hem neerlegt is volkomen ridicuul. Wat is voor de moeder de meerwaarde om TS puur en alleen al met deze informatie te belasten? Geen enkele, me dunkt.

En dat is afgezien van het feit of die moeder het nou wel of niet zelf gaat vertellen en of dat TS het wel of niet zelf gaat vertellen. Voor mijn part komt de koningin langs en verteld het tegen het zieke meisje.

Ik zou zwaar over de zeik zijn tegenover die moeder, want wat TS ook doet, later gaat het knagen. Dat kan over een maand zijn, over een jaar, of over 10 jaar, maar knagen gaat het doen en dat is die moeder schuld.

Daar heb je helemaal gelijk in hoor. Vandaar dat ik ook moeder zou aansturen om het zelf alsnog te vertellen, dan is het meer haar stukje. En ja, dan zal TS er alsnog last van houden, maar helaas is het punt van onomkeerbaarheid al gepasseerd. En als moeder het per se niet wilt, zou ik het wel vertellen. Iemand heeft recht op de waarheid. Ik zou liever sterven met de waarheid in mijn gedachten, dan met de gedachten dat mensen in mijn omgeving me moedwillig dom gehouden hebben of gelogen hebben.

Ik zou even met de moeder gaan kletsen, haar uitleggen dat je je bezwaard voelt met deze taak. Uiteindelijk blijft het haar dochter, en toch wel degelijk haar taak..

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:58 schreef Myraela het volgende:
Wat heeft die waarheid voor haar nu nog van belang? Waarom zou ze de laatste tijd die ze heeft zich daarover zorgen moeten maken? En waarom zou jij je schuldig voelen als je het niet verteld? Je moet kijken naar wat voor haar het beste zal zijn, niet of jij dan nog jaren met een schuldgevoel zal lopen. Want als je doet waarvan jij weet dat het beste voor haar is, heb je geen schuldgevoel daar tegenover.

Als je het doet uit wat puur voor jezelf het beste is, zul je wel een schuldgevoel hebben en juist denken dat de andere keuze juist het beste was geweest.

Ik zou zelf niet als een klein kind behandeld en vertroeteld willen worden, beschermd van de grote mensen wereld waarin shit nou eenmaal gebeurt. Als ik m'n leven lang voorgelogen ben over waar ik vandaan kom en wie mijn familie is, zou ik dat willen weten zelfs als ik op sterven lig.

Hangt trouwens wel enigszins van de leeftijd van het meisje af; is ze nog een kind dan zou verzwijgen eventueel nog een optie zijn, anders niet. Overigens zou ik al helemaal niet willen dat (iemand uit) mijn vriendengroep wel de waarheid over mij weet em ikzelf niet.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:03 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Het *probleem* is dat ik het zwijgen zie als mijn aandeel in het idee dat ze een leugen leven heeft belijdt en dat wil ik als een goede vriend, voor zover ik gelijk heb en ze me nog zo ziet, niet op zo een manier afscheid van haar nemen.

Natuurlijk is het een familiekwestie, maar niet alleen dat. Omdat we bevriend zijn en het ook gaat over dat ze niet meer lang te leven heeft mij is gevraagd te vertellen is het veel breder dan alleen haar ware vader en zusje. Het alleen een familiekwestie noemen schiet in mijn ogen te kort als je naar heel het verhaal kijkt. En ik zit er tegenop om het te vertellen, maar ook om te zwijgen. Misschien val ik wel in herhaling en sorry dan daarvoor, maar het vreet gewoon aan me nu.

Als het verzwijgen oneerlijk is in jouw beleving, zorg dat de moeder het vertelt. Ga een gesprek met haar aan, dit lijkt mij het beste.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:03 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Het *probleem* is dat ik het zwijgen zie als mijn aandeel in het idee dat ze een leugen leven heeft belijdt en dat wil ik als een goede vriend, voor zover ik gelijk heb en ze me nog zo ziet, niet op zo een manier afscheid van haar nemen.

Natuurlijk is het een familiekwestie, maar niet alleen dat. Omdat we bevriend zijn en het ook gaat over dat ze niet meer lang te leven heeft mij is gevraagd te vertellen is het veel breder dan alleen haar ware vader en zusje. Het alleen een familiekwestie noemen schiet in mijn ogen te kort als je naar heel het verhaal kijkt. En ik zit er tegenop om het te vertellen, maar ook om te zwijgen. Misschien val ik wel in herhaling en sorry dan daarvoor, maar het vreet gewoon aan me nu.

Eerlijk gezegd is het ook niet meer echt een familiekwestie nu. Enerzijds inhoudelijk misschien wel, maar anderzijds ben jij er inmiddels bij betrokken, waardoor moeder het al uit familieverband heeft getrokken.

Al blijf ik erbij dat moeder het zelf moet vertellen.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:01 schreef Mikkie het volgende:
dan met de gedachten dat mensen in mijn omgeving me moedwillig dom gehouden hebben of gelogen hebben.

Maar dat weet je dan natuurlijk niet.

Ik zou nooit willen beweren dat het altijd beter is iemand op z'n sterfbed nog de waarheid te vertellen. Ik kan me heel goed voorstellen dat er situaties zijn waarin je naar beste weten en in alle oprechtheid de inschatting maakt dat diegene beter af is zonder bepaalde kennis. Het is niet ideaal om over iemand anders zo'n beslissing te nemen, maar zowel wanneer je kiest om het wel, als wanneer je kiest om het niet te vertellen neem jij voor de ander de beslissing. Daar valt toch niet aan te ontkomen.

Neem dus de beslissing die jij denkt dat het beste is en neem jezelf bovendien voor, wat je ook kiest, geen spijt te krijgen achteraf. Je hebt immers naar eer en geweten gehandeld. Er is geen "gegarandeerd juiste actie" in dit geval.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:07 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ja, ik ga het er sowieso nog uitvoerig met haar over hebben, eerst zeker weten dat ik haar er niet toe kan bewegen dat ze het zelf verteld, wil ik wel eerst goed geïnformeerd zijn en namen en verklaringen kunnen geven ipv mijn vriendin met een abstract verhaal haar laatste weken te vergallen.

Houd ons in elk geval op de hoogte. Wanneer zou je de moeder in kwestie kunnen spreken? Is de kans elke dag groot dat het te laat is of valt dat nog mee?

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 00:53 schreef vosss het volgende:

[..]

Of hij het nou zegt of niet, vroeg of laat denkt hij toch wel wat als. Dat blijf je toch houden.
Daarom is het ook gewoon een kutstreek van die moeder

Dat laatste zeker.

Ik zou het overigens zelf niet willen weten, bij dergelijk nieuws komen er zoveel gevoelens los en als ik zou sterven zou ik rustig afscheid willen nemen en vol liefde, niet vol vragen.
In dit geval, wat niet weet wat niet deert.

Jaja moeder van schuldgevoel af en haar kind opzadelen voor haar sterven met deze shit?
Zou ik niet doen.
Mensen die gaan sterven moet je niet belasten met ellende!
Die hebben ze zelf al genoeg immers...
Sterkte overigens met dit zware moeilijke deel in je leven.

[edit]Ik schreef hier in welke gevallen ik het wel, en wanneer niet zou willen weten, maar dat doet hier helemaal niet ter zake en ik wil de beslissing van TS ook niet beinvloeden. Weg dus!

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:03 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Het *probleem* is dat ik het zwijgen zie als mijn aandeel in het idee dat ze een leugen leven heeft belijdt en dat wil ik als een goede vriend, voor zover ik gelijk heb en ze me nog zo ziet, niet op zo een manier afscheid van haar nemen.

Natuurlijk is het een familiekwestie, maar niet alleen dat. Omdat we bevriend zijn en het ook gaat over dat ze niet meer lang te leven heeft mij is gevraagd te vertellen is het veel breder dan alleen haar ware vader en zusje. Het alleen een familiekwestie noemen schiet in mijn ogen te kort als je naar heel het verhaal kijkt. En ik zit er tegenop om het te vertellen, maar ook om te zwijgen. Misschien val ik wel in herhaling en sorry dan daarvoor, maar het vreet gewoon aan me nu.

Ik snap dat het aan je vreet, het is niet niks.

Als je het zo bekijkt, als jij vindt dat je, wanneer je zwijgt, ook schuldig bent dan zou ik het het haar wél vertellen, mits zij zo een persoon is die zoiets zou waarderen( iemand die altijd de waarheid wilt weten ), want jij bent degene die haar goed kent.

Als je het doet, alleen maar om van die schuldgevoel af te komen zou ik het niet doen.

Ik vind het een misselijke streek van die moeder. Nu zit jij ermee in de knoop.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:01 schreef Mikkie het volgende:

[..]
Ik zou liever sterven met de waarheid in mijn gedachten, dan met de gedachten dat mensen in mijn omgeving me moedwillig dom gehouden hebben of gelogen hebben.

Maar ze weet niet beter, dus ze weet ook niet dat ze moedwillig dom gehouden is of is voorgelogen.
waarom haar later sterven met verdriet die ze nu niet heeft?

Of ze moet altijd al getwijfeld hebben en altijd al met vragen hebben gezeten, dan is het wat anders.
Maar als ze dat nooit heeft gehad en altijd gelukkig is geweest binnen het gezin zou ik het zo laten.
De reden dat de moeder dit wil laten vertellen tegen haar dochter is denk ik ook voor haar eigen gemoedsrust, niet die van haar dochter.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:14 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Zie een later bericht. Ik ben ook van mening dat zij het zelf zou moeten vertellen, kan ze ook per slot van rekening beter en is haar taak in mijn ogen, mocht ik het moeten vertellen omdat zij zwijgt en het gevoel bij mij dominant is om het te vertellen, zit ik er tegenop om het te vertellen, maar nog meer tegenop om haar zo onwetend te laten gaan als een laf vriend in der laatste momenten.

Heel begrijpelijk. Had over die post heen gekeken, maar verder heb je voor mij gelijk.

quote:

Op donderdag 8 juli 2010 01:08 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Maar dat weet je dan natuurlijk niet.

Ik zou nooit willen beweren dat het altijd beter is iemand op z'n sterfbed nog de waarheid te vertellen. Ik kan me heel goed voorstellen dat er situaties zijn waarin je naar beste weten en in alle oprechtheid de inschatting maakt dat diegene beter af is zonder bepaalde kennis. Het is niet ideaal om over iemand anders zo'n beslissing te nemen, maar zowel wanneer je kiest om het wel, als wanneer je kiest om het niet te vertellen neem jij voor de ander de beslissing. Daar valt toch niet aan te ontkomen.

Neem dus de beslissing die jij denkt dat het beste is en neem jezelf bovendien voor, wat je ook kiest, geen spijt te krijgen achteraf. Je hebt immers naar eer en geweten gehandeld. Er is geen "gegarandeerd juiste actie" in dit geval.

Inderdaad, in mijn omgeving lag een man op sterven, zijn vrouw heeft op zijn sterfbed verteld dat ze een paar jaar daarvoor vreemd is gegaan, ze kon en wilde het niet meer voor zich houden.
Uiteindelijk is de man gestorven zonder zijn vrouw er bij, dat wilde hij niet....

Denk dat het prettiger voor hem was geweest als ze het niet had verteld en nog volledig van haar had gehouden zonder boosheid.