Wat was ik gisteren
kwaad woest

op Lara.
Bij het over water zwemmen staat ze in het bos gewoon een eend op te vreten.Ze bleef nu wel heel lang weg en haar energie was ze inmiddels wel kwijt, want dit was onze laatste oefening deze les, dus was ze voor zichzelf iets aan het doen. Ik had al twee keer gefloten en madam kwam maar niet. Ik dus rond de vijver gelopen en het bos in om Lara te zoeken. Aan de linkse kant hoor ik wat geritsel, maar daar was niets te zien. Opeens hoor ik achter me wat takjes kraken, staat die joekel daar. Ik rende er op af, greep haar vast in een judoworp en probeerde wat verstand in die hersenpan te schudden en schreeuwen. Aangelijnd gingen we weer terug.
De juf riep dat ze toch die eend moest meebrengen, dus wij op zoek naar dat beest en toen zag ik het al. Deze eend had bekant geen eendeborstfiletjes meer over. Een groot, gapend, rood, bloederig gat zag ik vanaf een flinke afstand al. Er omheen had ze keurig netjes de borstveren weer uitgespuugd, want die hoefde madam natuurlijk niet.
Die eend in d'r bek gepropt en wij weer terug naar de rest. Onderweg kon ik haar ik weet niet wat wel doen. De rest had het niet zo in de gaten, maar ik kon wel janken. Twee weken voor het examen gaat ze lopen klooien... en dat terwijl dit het enige B-onderdeel was wat ze vorig jaar WEL gehaald had.
Ik vroeg dus wat ik hier nu weer mee aanmoest en kreeg een andere eend, die Lara op korte afstand moest gaan apporteren. Tot overmaat van ramp had deze eend z'n nek gebroken, dus toen ik hem lichtjes op wilde gooien, hielt ik z'n kop + nek ineens nog wel in m'n handen, en lag de rest van z'n lijf in het gras. Iedereen lachen, maar ik vond het niet grappig. Ik kon Lara wel een rotschop verkopen. Ze klooide wel eens met het wild, maar nooit bij een verloren zoek. Op het veld wilde ze nog wel eens uitdagen om te spelen of om bevestiging vragen, maar nooit dit soort flauwekul.
Ze moest die koploze eend gaan apporteren en als ze verpakte of ging klooien, dan moest ik er maar op af rennen. De eerste twee keer ging het bar slecht, en dat vond de eend niet leuk [lees: ze kreeg een oplawaai met die eend om d'r oren, want ze moet hem respecteren]. De andere 20 keren ging het redelijk. Maar nu zijn we dus wel een heel eind teruggevallen in de training door die stomme actie van d'r. En hebben we voor de komende weken dus genoeg te doen EN twee eenden in de vriezer liggen, want fatsoenlijk apporteren... dat zal ze.
Eerder op de training deden we een 5-sprong oefening in het bos. Op een 5-sprong werkt iedereen een andere kant op en de honden moeten wachten tot ze aan de beurt zijn EN hun eigen apport halen, niet dat van een andere hond. We hadden een twee vooruiten, één met een konijn en één met een harige dummy. Een verloren zoek met een eend en twee apporten uit het bos met een gewone dummy. Bij het konijn stond ze wat te treuzelen, maar kwam ze hem netjes binnen brengen, net als de andere 4 apporten.
Even later gingen we om de beurt een verloren zoek doen in het bos. Inzetplaats was een greppeltje, waarna ze over een heuveltje [obstakel 1] moesten, een pad oversteken [obstakel 2] en tegen de volgende heuvel [obstakel 3] aan liepen, waar bovenaan het apport te vinden was. Daar zag ik Lara een eend aantikken met haar neus en vervolgens naar links rennen [waar ze niets te zoeken had, ze was immers bij het apport geweest]. Ze liep toch weer terug en stond een beetje met die eend te hannessen, alsof ze er nog nooit eentje van dichtbij gezien had. Maar toen ze hem vast had [en helaas nog minstens 2 keer verpakte], kwam ze hem in een recht lijn toch terugbrengen.
Het nadeel bij een verloren zoek is dat je over het algemeen niet kunt zien wat ze aan het doen zijn. En al kan je het wel zien, dan mag je toch geen commando's meer geven, ze moeten het zelfstandig oplossen. Doen ze zoiets op een wedstrijd dan lig je er gelijk uit en kan je het diploma wel vergeten. Als ze al te hard vast gepakt hebben en er staat een tandafdruk in het vlees, dan heb je al een 0 te pakken, laat staan dat ze hem op d'r gemak naar binnen staat te peuzelen.
Om Lara duidelijk te maken dat een eend niet haar eigendom is, lag ze tijdens de koffie onder appel aan de rand van het veld te wachten. Met naast haar die koploze eend, waar ze wel af en toe wat geur van oppikte, maar toch netjes afbleef. Dat was al een begin in ieder geval. De rest van de groep wist eigenlijk ook niet wat ze van Lara's actie moesten denken... of waar dit zo ineens vandaan komt. Wel is het zo dat Lara deze week dus onwijs de klos is, ik moet na vandaag nog 2,5 dag werken en dan ben ik er 6 achter elkaar vrij. Lara gaat dus op strafkamp. Anders heb ik er een hard hoofd in dat we überhaupt ooit een diploma gaan halen.
Nu nog een veldje zoeken waar we kunnen trainen met wild, niet overal kan dat zo maar, want de meeste mensen die gewoon maar hun hond uitlaten, willen zulke dingen helemaal niet zien, maar met een lange lijn ergens achteraan in de polder moet dat wel lukken.
Het lijkt nu alsof ik alleen maar negatief ben over Lara, maar dat is niet zo. Ze is nog steeds de leukste en de liefste en voor geen goud zou ik haar willen missen. Ze hoeft dan ook niet bang te zijn dat ze op Marktplaats terecht komt of wat dan ook. Maar ik baal er gewoon van dat ik al meer dan een jaar aan jachttraining doe, daar een hoop tijd [en ook geld] insteek, omdat we dat allebei leuk vinden en dan door zo'n achterlijke actie ineens weer een heel eind terugvallen in de training. En net nu ik steeds meer vertrouwen in haar kreeg, nadat ze in december achter de reeën aan was geweest, en haar op het jachtveld ook gewoon zonder lijn of halsband het bos in stuurde om te werken. Ik had liever dat ze dit helemaal niet gedaan had, maar als ze het dan toch moest doen, dan liever aan het begin van het seizoen, niet twee weken voor de diplomadag.
Ze was wel superaanhankelijk de rest van de dag en vanochtend was ze al wakker geworden van mijn gespetter in de badkamer en sprong ze zowat in mijn nek toen ik de kenneldeur open deed. En dat is nog steeds het belangrijkste. We hebben een goede band samen en daar komt niets meer tussen. Vandaag neemt

haar met de bus mee naar Tilburg, zodat ze ook mee kan naar de verjaardag van mijn moeder en daarna mee naar Charlotte om bij Valerie beschuitjes te eten.
En als ik heel eerlijk ben schijt ik op een stapel jachtdiploma's. Ik heb liever een hond die sociaal is en zich weet te gedragen, dan een stapel diploma's, maar een hond waarmee je nergens kan komen. Lara zou ik bij wijze van spreken mee naar de zondagse mis kunnen nemen, en aan het eind van de dienst zou niemand in de gaten hebben gehad dat ze er ook was geweest. Ik heb niet alleen een hond om mee naar de jachttraining te gaan, ook de rest van de week moet ik er plezier aan beleven en dat gaat helemaal goedkomen.
Zo... frustraties zijn er weer uit, inmiddels is de pauze voorbij en zal ik weer eens wat centjes gaan verdienen om weer lekkere snoepjes voor Lara te kunnen kopen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sjeekie_Beekie op 20-06-2010 11:03:09 ]