Geen kinderwens # 2

Deel 1:
Geen kinderwens

Tevens tvp.

Als de vrouw het kind wilt en de man niet. Wat vinden jullie dat de vrouw dan moet doen?

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als de vrouw alsnog de zwangerschap doorzet.

als je geen kinderen wil dan neem je ze niet, wil je ze wel dan neem je ze wel.
zo moeilijk is dat toch niet? als je er maar verantwoordelijkheid voor neemt.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:07 schreef Fortitude het volgende:
Als de vrouw het kind wilt en de man niet. Wat vinden jullie dat de vrouw dan moet doen?

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als de vrouw alsnog de zwangerschap doorzet.

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als een man zo'n reactie heeft. Ik heb van nabij meegemaakt dat een man zijn vrouw bleef vertellen dat hij geen kinderen wilde. Zij heeft zich uiteindelijk (ze hield tenslotte van hem?) bij zijn wens neergelegd, al wou ze ze heel graag. Wat blijkt? Zodra mevrouw eind 30 is blijkt meneer er een vriendin op na te houden die inmiddels zwanger van hem is. Niet alleen scheiden ze, maar inmiddels heeft haar ex een gezin met meerdere kinderen bij elkaar geneukt, en hij vindt het geweldig. Dat hij zijn ex 'gedwongen' heeft om tegen haar natuur in te gaan waardoor ze nu een kinderloos leven leidt, daar wenst hij niet verantwoordelijk voor te zijn.

Op basis van dat verhaal vertel ik alle dames met een kinderwens en een partner zonder die wens: "Denk vooral heel goed na over wat je gaat opgeven, want de kans is (statistisch) enorm groot dat hij niet bij je blijft, en dan zit jij op je 40e in je eentje."

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:07 schreef Fortitude het volgende:
Als de vrouw het kind wilt en de man niet. Wat vinden jullie dat de vrouw dan moet doen?

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als de vrouw alsnog de zwangerschap doorzet.

De vrouw moet dan een andere man zoeken. Lijkt me niet echt een moeilijke kwestie.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:17 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

De vrouw moet dan een andere man zoeken. Lijkt me niet echt een moeilijke kwestie.

dat dus

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:15 schreef RonaldV het volgende:

[..]

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als een man zo'n reactie heeft. Ik heb van nabij meegemaakt dat een man zijn vrouw bleef vertellen dat hij geen kinderen wilde. Zij heeft zich uiteindelijk (ze hield tenslotte van hem?) bij zijn wens neergelegd, al wou ze ze heel graag. Wat blijkt? Zodra mevrouw eind 30 is blijkt meneer er een vriendin op na te houden die inmiddels zwanger van hem is. Niet alleen scheiden ze, maar inmiddels heeft haar ex een gezin met meerdere kinderen bij elkaar geneukt, en hij vindt het geweldig. Dat hij zijn ex 'gedwongen' heeft om tegen haar natuur in te gaan waardoor ze nu een kinderloos leven leidt, daar wenst hij niet verantwoordelijk voor te zijn.

Op basis van dat verhaal vertel ik alle dames met een kinderwens en een partner zonder die wens: "Denk vooral heel goed na over wat je gaat opgeven, want de kans is (statistisch) enorm groot dat hij niet bij je blijft, en dan zit jij op je 40e in je eentje."

dat is verre van netjes zeg!

jemig...

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:17 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

De vrouw moet dan een andere man zoeken. Lijkt me niet echt een moeilijke kwestie.

Ik bedoelde natuurlijk in de situatie van een onverwachte zwangerschap.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:22 schreef Fortitude het volgende:

[..]

Ik bedoelde natuurlijk in de situatie van een ongewenste zwangerschap.

als je in principe samen de keus hebt gemaakt om geen kinderen te willen en men wordt toch ongepland zwanger, dan is het wat mij betreft nog steeds de eerder gemaakte beslissing die telt. Mocht de vrouw het kind wel willen houden en de man nog steeds niet (zoals 'de afspraak' was), dan heeft de man wmb het recht om het kind niet te erkennen en er niet aan vast te zitten voor wat betreft alimentatie en dergelijken, mocht dit de relatie opbreken.

In een relatie heb je het als het goed is over dat soort dingen, en aangezien het een best belangrijk element is in een relatie: wel of geen kinderwens en relaties daar op gebaseerd kunnen zijn, vind ik dat je daar mocht het 'fout' gaan ook over blijven praten met als basis de beslissing die je in eerste instantie SAMEN hebt gemaakt.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:07 schreef Fortitude het volgende:
Als de vrouw het kind wilt en de man niet. Wat vinden jullie dat de vrouw dan moet doen?

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als de vrouw alsnog de zwangerschap doorzet.

Kiezen tussen haar vriend en het ongeboren kind. Als de vrouw dolgraag moeder wil worden, kan ik me voorstellen dat ze voor het laatste gaat. Tenslotte kunnen vrouwen niet hun hele leven zwanger worden.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:15 schreef RonaldV het volgende:

[..]

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als een man zo'n reactie heeft.

Dit snap ik niet. Een vrouw met een kinderwens die geen kinderen krijgt is imo even gaar als een man die absoluut geen kinderen wilt die ze toch krijgt.

De man in jou verhaal is natuurlijk wel een eikel. Tenzij de vrouw meerdere keren per ongeluk zwanger is geworden.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:22 schreef Fortitude het volgende:

[..]

Ik bedoelde natuurlijk in de situatie van een onverwachte zwangerschap.

Naja dat is nog steeds makkelijk. Abortus plegen natuurlijk.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:26 schreef motorbloempje het volgende:

dan heeft de man wmb het recht om het kind niet te erkennen en er niet aan vast te zitten voor wat betreft alimentatie en dergelijken

Wettelijk heeft de man in ieder geval dit recht niet. Maar dat is een hele andere discussie.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:26 schreef Morrigan het volgende:

[..]

Kiezen tussen haar vriend en het ongeboren kind. Als de vrouw dolgraag moeder wil worden, kan ik me voorstellen dat ze voor het laatste gaat. Tenslotte kunnen vrouwen niet hun hele leven zwanger worden.

Klopt, maar dit maakt het niet minder egoïstisch. Dan had ze er niet zo laat aan moeten beginnen.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:29 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Naja dat is nog steeds makkelijk. Abortus plegen natuurlijk.

Was het leven maar zo simpel

(Verkapte tvp)

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:33 schreef Fortitude het volgende:

[..]

Wettelijk heeft de man in ieder geval dit recht niet. Maar dat is een hele andere discussie.

weet ik, helaas

daarom ook 'wat mij betreft'

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:33 schreef Lily-Ella het volgende:

[..]

Was het leven maar zo simpel

(Verkapte tvp)

Dat is het ook. Als je maar verantwoordelijkheid neemt voor je keuzes i.p.v emotioneel lopen janken als een klein kind. Je bent op een gegeven moment volwassen, gedraag je daar dan ook naar. Dat wil niet zeggen dat het niet vervelend voelt e.d. maar dat zijn slechts emotionele gevolgen van keuzes die je maakt.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:33 schreef Fortitude het volgende:

[..]

Wettelijk heeft de man in ieder geval dit recht niet. Maar dat is een hele andere discussie.

En dat is redelijk belachelijk in mijn ogen. Snap zo'n vrouw ook niet, jij kiest voor een kind, dan onderhoud je dat toch ook lekker zelf?

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:36 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Dat is het ook. Als je maar verantwoordelijkheid neemt voor je keuzes i.p.v emotioneel lopen janken als een klein kind. Je bent op een gegeven moment volwassen, gedraag je daar dan ook naar. Dat wil niet zeggen dat het niet vervelend voelt e.d. maar dat zijn slechts emotionele gevolgen van keuzes die je maakt.

Je stelt het alsof abortus de enige keuze is. Een kind krijgen en opvoeden is ook verantwoordelijkheid nemen.

Reactie vriendin van dalai:


Ik/wij hebben ook geen kinderwens. Althans, niet van onszelf. Een adoptie sluiten we niet perse uit, maar dat proces is zo mogelijk nog ingewikkelder en belastender.
Wij zien kinderen in deze tijd niet meer als een evolutionaire noodzaak. Een kind 'nemen' voor de leuk vinden we primitief en onverstandig.
( no pun voor mensen die dat wel doen ).
Ik geef zelf sportlessen aan kinderen en daaruit haal ik alles wat ik als vrouw nodig heb. Ze zien mij echt als 'tweede mama' en ik voel grenzeloos veel liefde voor ze.
Ik kan me dan ook levendig voorstellen hoe een moeder zich moet voelen en begrijp daarmee ook veel beter het primitieve instinct om kinderen op deze wereld te zetten.

Maar behalve deze liefde en al de vreugd die je ervoor terugkrijgt, is er ook nog zoiets als overbevolking en de zingeving in dit leven.
Wij kiezen ervoor een andere rol in dit leven te spelen. Niet door ouders te zijn, maar door kinderen les te geven en op andere manieren liefde te geven.
Daar zijn we oprecht goed in en we denken niet dat ouderschap een toegevoegde waarde heeft.


Daarbij is er natuurlijk ook nog wel de angst factor. We zijn geen over het paard getilde intellectuelen die denken dat ze het beter weten hoor. We hebben net als elk mens de instinctieve behoefte ons voort te planten. Gewoon omdat het kan
Alleen denken we dat de nadelen niet opwegen tegen de voordelen. Wij richten ons leven anders in en dempen die behoefte op bovenstaande manier.
We zijn beiden ook veel te bang om het 'verkeerd' te doen of om bijvoorbeeld een gehandicapt kind te krijgen, waarvan we weten dat we daar moeilijk mee om kunnen gaan.

Ik geef ook dansles aan gehandicapten en dus weet ik dat tegenover die onverdeelde liefde ook een hoop zorg/verdriet en moeilijkheid staat.
Ik kan dat niet (fulltime) opbrengen en mijn vriend ook niet.


Pfoe, lang verhaal geworden

Wij vinden het wel jammer dat onze omgeving onze overtuigingen zo afkeurt. Mensen denken OF dat je elitair zit te doen, OF dat je niet helemaal spoort omdat je niet doet wat een ander doet.
Zeker de moeders van de kinderen die les bij mij volgen zijn vervelend. Alleen omdat kinderen dol op mij zijn, maakt dat mij nog geen geschikte moeder.
Ik ben ook stapelgek op die kinderen, maar ik ben dat omdat ik me s'avonds kan terugtrekken en niet met de vervelende aspecten van kinderen hoef te dealen.
Dan is iedereen een toffe moeder!.


Maar goed, ik verwacht dat het maatschappelijke afkeuren nog wel verandert met de jaren. Steeds meer mensen zijn immers bewust kinderloos.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:37 schreef Lily-Ella het volgende:

[..]

En dat is redelijk belachelijk in mijn ogen. Snap zo'n vrouw ook niet, jij kiest voor een kind, dan onderhoud je dat toch ook lekker zelf?

Makkelijk gezegd vanuit het perspectief van de geëmancipeerde vrouw. Niet vanuit degene die op haar 20ste gestopt is met school of een pretopleiding gevolgd heeft omdat ze er toch vanuit ging dat er een man in het spel zou zijn.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:38 schreef Lily-Ella het volgende:

[..]

Je stelt het alsof abortus de enige keuze is. Een kind krijgen en opvoeden is ook verantwoordelijkheid nemen.

Abortus is ook de enigste logisch keuze in dit geval.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:41 schreef Fortitude het volgende:

[..]

Makkelijk gezegd vanuit het perspectief van de geëmancipeerde vrouw. Niet vanuit degene die op haar 20ste gestopt is met school of een pretopleiding gevolgd heeft omdat ze er toch vanuit ging dat er een man in het spel zou zijn.

Ik ben redelijk ervaringsdeskundige, dus zo makkelijk gezegd is dat niet.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:42 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Abortus is ook de enigste logisch keuze in dit geval.

In het geval waarbij de vrouw ongepland zwanger blijkt? Ik vind dat je een beetje voorbij gaat aan de emotie die bij zoiets om de hoek komt kijken, van zowel de man als de vrouw.

goeie post vriendin van dalaiblama!

Ben zelf 'nog maar' 25 en uiteraard kan er nog vanalles veranderen in ons leven waardoor we 'omslaan', maar vooralsnog blijft het nee, en daar hebben we het regelmatig over: ook omdat ik mijn vriend/verloofde geen beloftes wil doen die ik niet zeker weten kan vervullen! Stel dat hij ineens zeker weten wel kinderen wil, en ik het op het moment van trouwen echt nog niet weet, dan trouw ik liever niet, zeg maar, als ons huwelijk dan daar op stuk zou lopen!

Ook ik werkte met kinderen en ben van plan om dat in de toekomst weer te gaan doen: ben gediplomeerd zwemjuf en vind 't leuk en belangrijk om kinderen te leren zwemmen en watervrij te maken. Kinderen zijn over het algemeen dol op me, en ik kan ook wel met ze overweg, zolang ze weer na een tijdje terug gaan naar hun ouders en deze ouders iets van opvoeden snappen en het dus geen asociale ongeleide projectielen zijn

"Maar je bent zo leuk met kinderen!" en "Kinderen zijn zo dol op je!" we gaan trouwen in juli en ik verwacht nu al de vragen met 'wanneer gaan jullie aan de kinderen' 'zou toch wel heel leuk zijn!', etc.
Mijn moeder heeft het godzijdank wel opgegeven om over 'later, met de kleinkinderen' te praten dat is wel fijn

Als het gebeurt, dan gebeurt het en dan zullen we er tegen die tijd ook wel blij mee zijn, anders kies je er niet voor, maar als het niet gebeurt, dan is dat onze keuze en daar heeft niemand iets over te zeggen, me dunkt

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:43 schreef Lily-Ella het volgende:

[..]

In het geval waarbij de vrouw ongepland zwanger blijkt?

Nee in het geval waar we het over hebben namelijk waarbij beide partners geen kinderwens hebben en onverwacht zwanger raken.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:52 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Nee in het geval waar we het over hebben namelijk waarbij beide partners geen kinderwens hebben en onverwacht zwanger raken.

Dat is niet waar ik het over had.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:07 schreef Fortitude het volgende:
Als de vrouw het kind wilt en de man niet.

Als je het beide echt niet wilt dan is de keuze redelijk voor hand liggend. Je moet wel erg tegen abortus zijn om het alsnog door te zetten in jou geval.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:52 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Nee in het geval waar we het over hebben namelijk waarbij beide partners geen kinderwens hebben en onverwacht zwanger raken.

Aha, ja, dán zou abortus denk ik wel de meest voor de hand liggende optie zijn.

Zou ik onverhoopt zwanger worden ondanks mijn beperkte fertiliteit/spiraaltje dan weet ik niet of ik het zo 1 2 3 zou aborteren. Ik zou wel willen weten of alles erop en eraan zit en of het gezond is. Dan zou ik wel een beslissing maken. De kans is groot dat het kindje wat heeft en als het geen normaal leven zou kunnen leiden omdat het een arm en een been mist zou ik nog wel na gaan denken.

Misschien is dat wel egoistisch dat ik alleen een perfect kind op de wereld zou willen zetten. Dat is het niet maar wat doe je een kind aan wat bijvoorbeeld misvormt is.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:44 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

We besteden het gewoon uit aan de Tokkies.

Ik zie dat het vooral die wajong types zijn (met sigaret en tijger print legging) die vanaf hun 16de tot hun 30ste constant achter de kinderwagen lopen.

Iedere 2 jaar weer een nieuwe Delano of Desteney.

Ik weet niet of ik kinderen wil, kan me er nu niks bij voorstellen. Vind kinderen vanaf een jaar of 6 wel leuk, maar baby's, daar gruwel ik van

Wat ik soms wel eens denk is het volgende, inhakend op de post van Rubber Johnny. Volgens mij zijn het hoofdzakelijk hogeropgeleiden en mensen uit de hogere sociale klasse die geen kinderen nemen. Terwijl het wel zo lijkt alsof tokkies, <100 iq en andere minder sociaal bedeeld volk wel kinderen blijven krijgen. Op wereldschaal is het natuurlijk Afrika dat als konijnen blijft fokken terwijl (op een paar landen na) de rest minder kinderen neemt. Wat voor wereld cq samenleving krijg je dan?

Het klink misschien een beetje arrogant, maar soms vind ik dat wel eens jammer. Ik weet dat kinderen niet verdoemd zijn als ze in zo'n omgeving opgroeien, maar het lijkt me toch stuk moeilijker om er welbespraakte, beschaafde en ontwikkelde mensen van te maken op die manier. Nouja, na mij de zondvloed natuurlijk, maar ik moet er soms toch wel aan denken

Ik had ook zeer duidelijk geen kinderwens. Ik ben gek op kinderen maar fulltime verantwoordelijk zijn voor een kind in een wereld die veranderd zoals dat nu gebeurd leek me niet alleen een bijzonder slechte beslissing maar ook een enorme domper op mijn levensvreugde. Niet meer iedere week naar de sauna, twee keer per week uit eten, luxe auto's voor de deur, drie keer per jaar vliegen - want dat kun je namelijk prima doen van 3000 euro netto als je in een flatje van 255 euro woont.

Toen leerde ik mijn huidige vrouw kennen, vanaf het begin heb ik haar duidelijk gemaakt dat ik geen kinderen wilde. Omdat zij toen nog erg jong was (zij was 21, ik 27) was dat geen issue. In de jaren daarna hebben we het er een aantal keren over gehad tijdens - steeds door haar gestarte - discussies. Om ons heen kregen (veel jongere) stellen wél kinderen en eigenlijk wilde zij ze toch ook wel graag, Tijdens een flinke ruzie waarin mij verweten werd dat ik niet aan haar gevoelens dacht (terwijl ik vanaf ons tweede afspraakje altijd heel stellig ben geweest op dit vlak, maargoed, vrouwen he) heb ik gezegd dat ik er serieus over na zou denken maar dat ik daaraan geen periode wilde verbinden. Uiteindelijk heeft het zeven jaar geduurd. Zeven jaar waarin ik heel overwogen dingen tegenover elkaar heb gezet, feitelijk gewoon een pluspunten/minpunten lijstje. Dat en het feit dat veel dingen waar ik op mijn 27e erg mee bezig was (stappen, vijf avonden per week sporten, veel vrienden over de vloer, last minute vliegvakanties boeken) minder belangrijk werden kan ik rustig beweren dat ik héél bewust heb gekozen voor het vaderschap; veel bewuster dan zeker 75% van de andere mannen.

Al voor mijn vrouw zwanger werd had ik alle punten goed op een rijtje, zowel tijdens als na de zwangerschap ben ik nooit voor enige verrassing komen te staan (behalve dan dat mijn dochter met negen maanden en een week binnen een half uur ging kruipen, staan en lopen ) en heb ik nooit enige twijfel gehad over het ouderschap (*sinds* mijn beslissing dan). Mijn dochter is ondertussen 3½ en één van de beste dingen die ik ooit in mijn leven gehad heb (want "overkomen" is ze ons niet ).

Natuurlijk moeten we er dingen voor laten - een kind opvoeden in de buurt waar we woonden zou echt een nachtmerrie zijn (groepen criminele antillianen op straat, drugsdealers onder ons balkon, burenruzies waarbij geschoten wordt) dus de goedkope flat moest plaats maken voor een (bijna vier keer zo dure) koopwoning. De auto's moesten de deur uit voor een "gezinsauto", dure hobbies als squash zijn stopgezet, ik ben al vier jaar niet op wintersport geweest, ga niet meer wekelijks uit eten (ook niet maandelijks overigens, ik kook liever zelf), ga nooit meer stappen (heeft overigens weinig te maken met vader worden) en inderdaad gaan we sinds haar geboorte eens per jaar naar center parcs (wat ze helemaal geweldig vindt) en vanaf dit jaar naar een nudistencamping ergens in europa met een tent (geen gesleep met aanhanger dus lekker doorrijden).

Heb ik veel moeten opgeven "voor mijn dochter"? Ja, best wel, en sommige dingen mis ik ook wel eens. Heerlijk een dag naar de sauna tussendoor moet je nu plannen, je moet oppas hebben en wil toch op tijd zijn om je kind zelf naar bed te brengen. Krijg je er (mega-Cliché) zoveel voor terug? Ja. Zonder enige twijfel. Mijn grote voordeel is dat ik jaren de tijd heb gehad om erover te denken en heel bewust heb gekozen voor afstand doen van veel van die dingen in ruil voor het ouderschap en ik zou nooit meer terug willen.

Ter verduidelijking: veel van de dingen die we NU moeten missen komen natuurlijk in de loop van de tijd wel weer terug; vanaf volgend jaar kan ze mee naar de sauna en op wintersport, vanaf een jaar of zes kan een strandvakantie ver weg weer prima, vanaf acht tot tien jaar zijn parijs en londen (en new york) weer een optie, tegen die tijd kun je rustig eens een dag weggaan omdat ze bij een vriendinnetje kan logeren... En niet veel later zul je haar zelf steeds meer los moeten gaan laten omdat ze wil gaan stappen, bij een vriendje slapen ( ), alleen op vakantie wil..

Ok, ok, dan ben je tien-tot-vijftien jaar in de toekomst maar ondertussen zijn er nog zoveel dingen te ontdekken samen. Haar eerste keer vliegen, duiken, chic uit eten, stedenreizen..

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:07 schreef Fortitude het volgende:
Als de vrouw het kind wilt en de man niet. Wat vinden jullie dat de vrouw dan moet doen?

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als de vrouw alsnog de zwangerschap doorzet.

Ik vind dit heel dubbel. De man is er toch zelf ook bij geweest. Hoe je het ook wendt of keert, als je sex met iemand hebt is er altijd een kans op zwangerschap en dat risico neem je als man en als vrouw samen als je het bed in stapt.

Als een vrouw dan ongepland zwanger blijkt te zijn, en het kind wil houden dan vind ik dat de vader zijn verantwoordelijkheid moet nemen en in elk geval een deel van de kosten voor zijn rekening moet nemen.
Zowel de man als de vrouw hebben mogelijkheden om zwangerschap te voorkomen.

Het afbreken kan denk ik voor vrouwen een heel moeilijke keuze zijn die niet erg rationeel is. Wel denk ik dat als een man echt geen kinderen wil en de vrouw een zwangerschap toch doorzet ze moet accepteren dat de opvoeding voor haar eigen rekening komt en ze zich dat ook moet beseffen.

Jouw post ben ik het ook wel mee eens.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:29 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Het afbreken kan denk ik voor vrouwen een heel moeilijke keuze zijn die niet erg rationeel is.

Alleen dit. Het is inderdaad een moeilijke keuze, maar waarom is dit niet rationeel? Dit komt voor mij over als een zwak excuus om toch je zin met een goed geweten door te kunnen zetten.

Heel je leven geen seks hebben voor het geval dat je een vrouw treft die de moeilijke keuzes niet kan maken, dat is pas irrationeel.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 12:51 schreef SadKingBilly het volgende:
*knip*

Dit vind ik dan wel weer een heel zoet verhaal. Het verandert niets aan mijn standpunt, maar ik krijg wel warme, fuzzy gevoelens van zulke weloverwogen happy endings.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:29 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik vind dit heel dubbel. De man is er toch zelf ook bij geweest. Hoe je het ook wendt of keert, als je sex met iemand hebt is er altijd een kans op zwangerschap en dat risico neem je als man en als vrouw samen als je het bed in stapt.

Als een vrouw dan ongepland zwanger blijkt te zijn, en het kind wil houden dan vind ik dat de vader zijn verantwoordelijkheid moet nemen en in elk geval een deel van de kosten voor zijn rekening moet nemen.
Zowel de man als de vrouw hebben mogelijkheden om zwangerschap te voorkomen.

Het afbreken kan denk ik voor vrouwen een heel moeilijke keuze zijn die niet erg rationeel is. Wel denk ik dat als een man echt geen kinderen wil en de vrouw een zwangerschap toch doorzet ze moet accepteren dat de opvoeding voor haar eigen rekening komt en ze zich dat ook moet beseffen.

Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat die keuze hartstikke rationeel is hoor


Verder dien je als mens je eigen verantwoordelijkheden te dragen en een ander niet op te zadelen met je keuzes. Ja, je bent beiden verantwoordelijk voor anticonceptie, maar er bestaat zoiets als misleiding of ongelukjes.
In dat geval vind ik het immoreel om als vrouw een man te verplichten voor het kind te zorgen als deze er niet achter staat.
Als jij het kind wilt houden, dan moet je het ook maar zelf opvoeden en betalen.

De vrouwelijke drang om te baren is onvoorstelbaar hevig en je moet ze de kost geven die hun partner erin luizen. Wat dat betreft loopt de wetgeving ernstig achter op de hedendaagse maatschappij.
Je bent als man hoe dan ook de lul; je mag ervoor betalen en als je nog meer pech hebt mag je je kroost niet eens zien.

Sad.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 16:15 schreef dalaiblama het volgende:

In dat geval vind ik het immoreel om als vrouw een man te verplichten voor het kind te zorgen als deze er niet achter staat.
Als jij het kind wilt houden, dan moet je het ook maar zelf opvoeden en betalen.

Dat zijn nog de minder belangrijke punten, het gaat mij meer om:
1. Dat er een kind van mij rond zou lopen waar ik niet 100% achter sta.
2. Dat een kind opgroeit met maar 1 ouder, elk kind zou 2 ouders moeten hebben. Er moet in ieder geval niet bewust gekozen worden om het maar met 1 ouder te doen.

Dat verhaal van SadKingBilly vind ik helemaal niet zoet. Dat vind ik normaal.

Maak trouwens is een eigenlijk account.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:37 schreef Fortitude het volgende:
Jouw post ben ik het ook wel mee eens.
[..]

Alleen dit. Het is inderdaad een moeilijke keuze, maar waarom is dit niet rationeel? Dit komt voor mij over als een zwak excuus om toch je zin met een goed geweten door te kunnen zetten.

Omdat er ook nog zulk iets is als moedergevoel, spijt? Ik heb al aangegeven dat ik zoals ik er nu over denk waarschijnlijk geen kinderen hoef. Maar ik weet niet of ik voor een abortus zou kunnen kiezen. Ik zou elke dag denken, wat als? Me bedenken hoe oud het zou zijn, hoe het eruit zou zien. Ik denk dat ik een emotioneel wrak zou worden
Ik ben echt geen pro-life figuur, maar het is geen pop die je weggooit.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 16:28 schreef alors het volgende:

[..]

Omdat er ook nog zulk iets is als moedergevoel, spijt? Ik heb al aangegeven dat ik zoals ik er nu over denk waarschijnlijk geen kinderen hoef. Maar ik weet niet of ik voor een abortus zou kunnen kiezen. Ik zou elke dag denken, wat als? Me bedenken hoe oud het zou zijn, hoe het eruit zou zien. Ik denk dat ik een emotioneel wrak zou worden
Ik ben echt geen pro-life figuur, maar het is geen pop die je weggooit.

Dat snap ik ook wel, maar dat gaat wel ten koste van de man. En een sterk gezin met 2 ouders voor dat kind.

Sowieso vind ik het wel erg zweverig om het heel vroeg al als een kind te zien. Sterker nog, ik geloof niet dat veel mensen dat al als een kind zien. Het is gewoon iets waar ze naar grijpen om het houden van het kind goed te praten.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 16:15 schreef dalaiblama het volgende:

[..]

Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat die keuze hartstikke rationeel is hoor


Verder dien je als mens je eigen verantwoordelijkheden te dragen en een ander niet op te zadelen met je keuzes. Ja, je bent beiden verantwoordelijk voor anticonceptie, maar er bestaat zoiets als misleiding of ongelukjes.
In dat geval vind ik het immoreel om als vrouw een man te verplichten voor het kind te zorgen als deze er niet achter staat.
Als jij het kind wilt houden, dan moet je het ook maar zelf opvoeden en betalen.

De vrouwelijke drang om te baren is onvoorstelbaar hevig en je moet ze de kost geven die hun partner erin luizen. Wat dat betreft loopt de wetgeving ernstig achter op de hedendaagse maatschappij.
Je bent als man hoe dan ook de lul; je mag ervoor betalen en als je nog meer pech hebt mag je je kroost niet eens zien.

Sad.

Ik heb juist de ervaring dat die keuze niet rationeel is. Zo zie je maar dat dat voor iedereen anders ligt. Ik wil zelf geen kinderen maar durf niet te zeggen hoe ik zou reageren als ik zwanger zou zijn ongeacht wat mijn partner ervan zou vinden.

Natuurlijk moet je je verantwoordelijkheid nemen, en vrouwen die expres een 'ongelukje' veroorzaken om daar vervolgens een man mee op te zadelen vind ik verwerpelijk. Ik vind wel dat als het echt een ongelukje is beiden verantwoordelijk blijven ongeacht de keuze van de moeder.

Reactie op overige reacties:
Een kind zou het beste gebaat zijn bij 2 ouders die van elkaar, en van het kind houden. Maar ook bij scheidingen heb je dat niet altijd en er zijn ook gezinnen waarbij ruzie schering en inslag is. Ik denk dat een moeder of vader die het kind alleen en liefdevol opvoedt dan nog het beste is.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:04 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Ik heb juist de ervaring dat die keuze niet rationeel is.

Logisch, maar dat maakt het niet minder egoïstisch. En dit is juist waar ik als man zijnde zo bang voor ben.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:04 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Maar ook bij scheidingen heb je dat niet altijd en er zijn ook gezinnen waarbij ruzie schering en inslag is. Ik denk dat een moeder of vader die het kind alleen en liefdevol opvoedt dan nog het beste is.

Een scheiding is een hele andere situatie. Flauw om deze erbij te halen.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:37 schreef Fortitude het volgende:
Jouw post ben ik het ook wel mee eens.
[..]
Alleen dit. Het is inderdaad een moeilijke keuze, maar waarom is dit niet rationeel? Dit komt voor mij over als een zwak excuus om toch je zin met een goed geweten door te kunnen zetten.

Heel je leven geen seks hebben voor het geval dat je een vrouw treft die de moeilijke keuzes niet kan maken, dat is pas irrationeel.

Je hebt kennelijk geen flauw idee van de hoeveeheid hormonen die door een vrouwenlijf gieren als ze zwanger is, daar is PMS niets bij.

Als je allebei geen kinderen wilt lijkt de keuze me vrij makkelijk, als dat niet bij allebei zo is en er blijkt toch sprake van een ongeplande zwangerschap dan kun je net zomin een abortus bij een vrouw afdwingen omdat meneer geen zin heeft in een kind, als dat je een voortzetting van de zwangerschap gaat eisen omdat meneer het wel wil maar mevrouw niet. Dan hadden ze maar moeten zorgen dat ze niet zwanger werd.

Het recht willen hebben een abortus af te dwingen is net zo hard terug naar de middeleeuwen als het recht willen hebben een abortus te verbieden.

Maar volgens mij is dat een discussie die niet in dit topic thuishoort, want de geen kinderwens situatie is waar het om draait, en volgens mij lopen vrouwen in dat geval tegen veel meer commentaar op dan mannen, want bij mannen is er een beduidend minder beperkte vruchtbaarheidsperiode.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:19 schreef Leandra het volgende:

Als je allebei geen kinderen wilt lijkt de keuze me vrij makkelijk, als dat niet bij allebei zo is en er blijkt toch sprake van een ongeplande zwangerschap dan kun je net zomin een abortus bij een vrouw afdwingen omdat meneer geen zin heeft in een kind, als dat je een voortzetting van de zwangerschap gaat eisen omdat meneer het wel wil maar mevrouw niet. Dan hadden ze maar moeten zorgen dat ze niet zwanger werd.

Het recht willen hebben een abortus af te dwingen is net zo hard terug naar de middeleeuwen als het recht willen hebben een abortus te verbieden.

Heerlijk die denigrerende toon.

Forceren kan natuurlijk niet en daar heb ik het helemaal niet over. Ik heb het over de juiste keuze maken als vrouw zijnde. Dat dit erg moeilijk is begrijp ik, maar dit is nog steeds geen excuus.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:24 schreef Fortitude het volgende:
[..]
Heerlijk die denigrerende toon.

Forceren kan natuurlijk niet en daar heb ik het helemaal niet over. Ik heb het over de juiste keuze maken als vrouw zijnde. Dat dit erg moeilijk is begrijp ik, maar dit is nog steeds geen excuus.

Ik ben niet degene die verontwaardigd is dat ik geen abortus mag afdwingen, jij wel.

En wat is "de juiste keuze" nou helemaal??
Een abortus moeten ondergaan omdat de verwekker van het kind heeft bedacht dat hij toch niet blij is met de gevolgen van het zonder condoom neuken?
Of een zwangerschap moeten doormaken omdat de verwekker van het kind vindt dat hij recht op inspraak heeft over de voortzetting van je zwangerschap, terwijl jij helemaal geen kind wilt.

Wie gaat beslissen wat voor die vrouw "de juiste keuze" is?

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:28 schreef Leandra het volgende:

Ik ben niet degene die verontwaardigd is dat ik geen abortus mag afdwingen, jij wel.

Nogmaals: Nee ik heb het helemaal niet over afdwingen.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:28 schreef Leandra het volgende:

Een abortus moeten ondergaan omdat de verwekker van het kind heeft bedacht dat hij toch niet blij is met de gevolgen van het zonder condoom neuken?

Kort door de bocht. Als de man zonder condoom neukt betekend niet dat hij een abortus moet ondergaan. Daar zit als het goed is nog de pil tussen, zoals je afgesproken hebt met de vrouw.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:28 schreef Leandra het volgende:

Wie gaat beslissen wat voor die vrouw "de juiste keuze" is?

De vrouw op basis van een gezond rationeel verstand. Waarbij ze de wensen van haar / de man en de toekomst van het kind overweegt.