Geen kinderwens # 2

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:42 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Abortus is ook de enigste logisch keuze in dit geval.

In het geval waarbij de vrouw ongepland zwanger blijkt? Ik vind dat je een beetje voorbij gaat aan de emotie die bij zoiets om de hoek komt kijken, van zowel de man als de vrouw.

goeie post vriendin van dalaiblama!

Ben zelf 'nog maar' 25 en uiteraard kan er nog vanalles veranderen in ons leven waardoor we 'omslaan', maar vooralsnog blijft het nee, en daar hebben we het regelmatig over: ook omdat ik mijn vriend/verloofde geen beloftes wil doen die ik niet zeker weten kan vervullen! Stel dat hij ineens zeker weten wel kinderen wil, en ik het op het moment van trouwen echt nog niet weet, dan trouw ik liever niet, zeg maar, als ons huwelijk dan daar op stuk zou lopen!

Ook ik werkte met kinderen en ben van plan om dat in de toekomst weer te gaan doen: ben gediplomeerd zwemjuf en vind 't leuk en belangrijk om kinderen te leren zwemmen en watervrij te maken. Kinderen zijn over het algemeen dol op me, en ik kan ook wel met ze overweg, zolang ze weer na een tijdje terug gaan naar hun ouders en deze ouders iets van opvoeden snappen en het dus geen asociale ongeleide projectielen zijn

"Maar je bent zo leuk met kinderen!" en "Kinderen zijn zo dol op je!" we gaan trouwen in juli en ik verwacht nu al de vragen met 'wanneer gaan jullie aan de kinderen' 'zou toch wel heel leuk zijn!', etc.
Mijn moeder heeft het godzijdank wel opgegeven om over 'later, met de kleinkinderen' te praten dat is wel fijn

Als het gebeurt, dan gebeurt het en dan zullen we er tegen die tijd ook wel blij mee zijn, anders kies je er niet voor, maar als het niet gebeurt, dan is dat onze keuze en daar heeft niemand iets over te zeggen, me dunkt

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:43 schreef Lily-Ella het volgende:

[..]

In het geval waarbij de vrouw ongepland zwanger blijkt?

Nee in het geval waar we het over hebben namelijk waarbij beide partners geen kinderwens hebben en onverwacht zwanger raken.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:52 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Nee in het geval waar we het over hebben namelijk waarbij beide partners geen kinderwens hebben en onverwacht zwanger raken.

Dat is niet waar ik het over had.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:07 schreef Fortitude het volgende:
Als de vrouw het kind wilt en de man niet.

Als je het beide echt niet wilt dan is de keuze redelijk voor hand liggend. Je moet wel erg tegen abortus zijn om het alsnog door te zetten in jou geval.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:52 schreef klaagbaas het volgende:

[..]

Nee in het geval waar we het over hebben namelijk waarbij beide partners geen kinderwens hebben en onverwacht zwanger raken.

Aha, ja, dán zou abortus denk ik wel de meest voor de hand liggende optie zijn.

Zou ik onverhoopt zwanger worden ondanks mijn beperkte fertiliteit/spiraaltje dan weet ik niet of ik het zo 1 2 3 zou aborteren. Ik zou wel willen weten of alles erop en eraan zit en of het gezond is. Dan zou ik wel een beslissing maken. De kans is groot dat het kindje wat heeft en als het geen normaal leven zou kunnen leiden omdat het een arm en een been mist zou ik nog wel na gaan denken.

Misschien is dat wel egoistisch dat ik alleen een perfect kind op de wereld zou willen zetten. Dat is het niet maar wat doe je een kind aan wat bijvoorbeeld misvormt is.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:44 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

We besteden het gewoon uit aan de Tokkies.

Ik zie dat het vooral die wajong types zijn (met sigaret en tijger print legging) die vanaf hun 16de tot hun 30ste constant achter de kinderwagen lopen.

Iedere 2 jaar weer een nieuwe Delano of Desteney.

Ik weet niet of ik kinderen wil, kan me er nu niks bij voorstellen. Vind kinderen vanaf een jaar of 6 wel leuk, maar baby's, daar gruwel ik van

Wat ik soms wel eens denk is het volgende, inhakend op de post van Rubber Johnny. Volgens mij zijn het hoofdzakelijk hogeropgeleiden en mensen uit de hogere sociale klasse die geen kinderen nemen. Terwijl het wel zo lijkt alsof tokkies, <100 iq en andere minder sociaal bedeeld volk wel kinderen blijven krijgen. Op wereldschaal is het natuurlijk Afrika dat als konijnen blijft fokken terwijl (op een paar landen na) de rest minder kinderen neemt. Wat voor wereld cq samenleving krijg je dan?

Het klink misschien een beetje arrogant, maar soms vind ik dat wel eens jammer. Ik weet dat kinderen niet verdoemd zijn als ze in zo'n omgeving opgroeien, maar het lijkt me toch stuk moeilijker om er welbespraakte, beschaafde en ontwikkelde mensen van te maken op die manier. Nouja, na mij de zondvloed natuurlijk, maar ik moet er soms toch wel aan denken

Ik had ook zeer duidelijk geen kinderwens. Ik ben gek op kinderen maar fulltime verantwoordelijk zijn voor een kind in een wereld die veranderd zoals dat nu gebeurd leek me niet alleen een bijzonder slechte beslissing maar ook een enorme domper op mijn levensvreugde. Niet meer iedere week naar de sauna, twee keer per week uit eten, luxe auto's voor de deur, drie keer per jaar vliegen - want dat kun je namelijk prima doen van 3000 euro netto als je in een flatje van 255 euro woont.

Toen leerde ik mijn huidige vrouw kennen, vanaf het begin heb ik haar duidelijk gemaakt dat ik geen kinderen wilde. Omdat zij toen nog erg jong was (zij was 21, ik 27) was dat geen issue. In de jaren daarna hebben we het er een aantal keren over gehad tijdens - steeds door haar gestarte - discussies. Om ons heen kregen (veel jongere) stellen wél kinderen en eigenlijk wilde zij ze toch ook wel graag, Tijdens een flinke ruzie waarin mij verweten werd dat ik niet aan haar gevoelens dacht (terwijl ik vanaf ons tweede afspraakje altijd heel stellig ben geweest op dit vlak, maargoed, vrouwen he) heb ik gezegd dat ik er serieus over na zou denken maar dat ik daaraan geen periode wilde verbinden. Uiteindelijk heeft het zeven jaar geduurd. Zeven jaar waarin ik heel overwogen dingen tegenover elkaar heb gezet, feitelijk gewoon een pluspunten/minpunten lijstje. Dat en het feit dat veel dingen waar ik op mijn 27e erg mee bezig was (stappen, vijf avonden per week sporten, veel vrienden over de vloer, last minute vliegvakanties boeken) minder belangrijk werden kan ik rustig beweren dat ik héél bewust heb gekozen voor het vaderschap; veel bewuster dan zeker 75% van de andere mannen.

Al voor mijn vrouw zwanger werd had ik alle punten goed op een rijtje, zowel tijdens als na de zwangerschap ben ik nooit voor enige verrassing komen te staan (behalve dan dat mijn dochter met negen maanden en een week binnen een half uur ging kruipen, staan en lopen ) en heb ik nooit enige twijfel gehad over het ouderschap (*sinds* mijn beslissing dan). Mijn dochter is ondertussen 3½ en één van de beste dingen die ik ooit in mijn leven gehad heb (want "overkomen" is ze ons niet ).

Natuurlijk moeten we er dingen voor laten - een kind opvoeden in de buurt waar we woonden zou echt een nachtmerrie zijn (groepen criminele antillianen op straat, drugsdealers onder ons balkon, burenruzies waarbij geschoten wordt) dus de goedkope flat moest plaats maken voor een (bijna vier keer zo dure) koopwoning. De auto's moesten de deur uit voor een "gezinsauto", dure hobbies als squash zijn stopgezet, ik ben al vier jaar niet op wintersport geweest, ga niet meer wekelijks uit eten (ook niet maandelijks overigens, ik kook liever zelf), ga nooit meer stappen (heeft overigens weinig te maken met vader worden) en inderdaad gaan we sinds haar geboorte eens per jaar naar center parcs (wat ze helemaal geweldig vindt) en vanaf dit jaar naar een nudistencamping ergens in europa met een tent (geen gesleep met aanhanger dus lekker doorrijden).

Heb ik veel moeten opgeven "voor mijn dochter"? Ja, best wel, en sommige dingen mis ik ook wel eens. Heerlijk een dag naar de sauna tussendoor moet je nu plannen, je moet oppas hebben en wil toch op tijd zijn om je kind zelf naar bed te brengen. Krijg je er (mega-Cliché) zoveel voor terug? Ja. Zonder enige twijfel. Mijn grote voordeel is dat ik jaren de tijd heb gehad om erover te denken en heel bewust heb gekozen voor afstand doen van veel van die dingen in ruil voor het ouderschap en ik zou nooit meer terug willen.

Ter verduidelijking: veel van de dingen die we NU moeten missen komen natuurlijk in de loop van de tijd wel weer terug; vanaf volgend jaar kan ze mee naar de sauna en op wintersport, vanaf een jaar of zes kan een strandvakantie ver weg weer prima, vanaf acht tot tien jaar zijn parijs en londen (en new york) weer een optie, tegen die tijd kun je rustig eens een dag weggaan omdat ze bij een vriendinnetje kan logeren... En niet veel later zul je haar zelf steeds meer los moeten gaan laten omdat ze wil gaan stappen, bij een vriendje slapen ( ), alleen op vakantie wil..

Ok, ok, dan ben je tien-tot-vijftien jaar in de toekomst maar ondertussen zijn er nog zoveel dingen te ontdekken samen. Haar eerste keer vliegen, duiken, chic uit eten, stedenreizen..

quote:

Op donderdag 22 april 2010 11:07 schreef Fortitude het volgende:
Als de vrouw het kind wilt en de man niet. Wat vinden jullie dat de vrouw dan moet doen?

Ik vind het eigenlijk wel egoïstisch als de vrouw alsnog de zwangerschap doorzet.

Ik vind dit heel dubbel. De man is er toch zelf ook bij geweest. Hoe je het ook wendt of keert, als je sex met iemand hebt is er altijd een kans op zwangerschap en dat risico neem je als man en als vrouw samen als je het bed in stapt.

Als een vrouw dan ongepland zwanger blijkt te zijn, en het kind wil houden dan vind ik dat de vader zijn verantwoordelijkheid moet nemen en in elk geval een deel van de kosten voor zijn rekening moet nemen.
Zowel de man als de vrouw hebben mogelijkheden om zwangerschap te voorkomen.

Het afbreken kan denk ik voor vrouwen een heel moeilijke keuze zijn die niet erg rationeel is. Wel denk ik dat als een man echt geen kinderen wil en de vrouw een zwangerschap toch doorzet ze moet accepteren dat de opvoeding voor haar eigen rekening komt en ze zich dat ook moet beseffen.

Jouw post ben ik het ook wel mee eens.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:29 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Het afbreken kan denk ik voor vrouwen een heel moeilijke keuze zijn die niet erg rationeel is.

Alleen dit. Het is inderdaad een moeilijke keuze, maar waarom is dit niet rationeel? Dit komt voor mij over als een zwak excuus om toch je zin met een goed geweten door te kunnen zetten.

Heel je leven geen seks hebben voor het geval dat je een vrouw treft die de moeilijke keuzes niet kan maken, dat is pas irrationeel.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 12:51 schreef SadKingBilly het volgende:
*knip*

Dit vind ik dan wel weer een heel zoet verhaal. Het verandert niets aan mijn standpunt, maar ik krijg wel warme, fuzzy gevoelens van zulke weloverwogen happy endings.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:29 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik vind dit heel dubbel. De man is er toch zelf ook bij geweest. Hoe je het ook wendt of keert, als je sex met iemand hebt is er altijd een kans op zwangerschap en dat risico neem je als man en als vrouw samen als je het bed in stapt.

Als een vrouw dan ongepland zwanger blijkt te zijn, en het kind wil houden dan vind ik dat de vader zijn verantwoordelijkheid moet nemen en in elk geval een deel van de kosten voor zijn rekening moet nemen.
Zowel de man als de vrouw hebben mogelijkheden om zwangerschap te voorkomen.

Het afbreken kan denk ik voor vrouwen een heel moeilijke keuze zijn die niet erg rationeel is. Wel denk ik dat als een man echt geen kinderen wil en de vrouw een zwangerschap toch doorzet ze moet accepteren dat de opvoeding voor haar eigen rekening komt en ze zich dat ook moet beseffen.

Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat die keuze hartstikke rationeel is hoor


Verder dien je als mens je eigen verantwoordelijkheden te dragen en een ander niet op te zadelen met je keuzes. Ja, je bent beiden verantwoordelijk voor anticonceptie, maar er bestaat zoiets als misleiding of ongelukjes.
In dat geval vind ik het immoreel om als vrouw een man te verplichten voor het kind te zorgen als deze er niet achter staat.
Als jij het kind wilt houden, dan moet je het ook maar zelf opvoeden en betalen.

De vrouwelijke drang om te baren is onvoorstelbaar hevig en je moet ze de kost geven die hun partner erin luizen. Wat dat betreft loopt de wetgeving ernstig achter op de hedendaagse maatschappij.
Je bent als man hoe dan ook de lul; je mag ervoor betalen en als je nog meer pech hebt mag je je kroost niet eens zien.

Sad.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 16:15 schreef dalaiblama het volgende:

In dat geval vind ik het immoreel om als vrouw een man te verplichten voor het kind te zorgen als deze er niet achter staat.
Als jij het kind wilt houden, dan moet je het ook maar zelf opvoeden en betalen.

Dat zijn nog de minder belangrijke punten, het gaat mij meer om:
1. Dat er een kind van mij rond zou lopen waar ik niet 100% achter sta.
2. Dat een kind opgroeit met maar 1 ouder, elk kind zou 2 ouders moeten hebben. Er moet in ieder geval niet bewust gekozen worden om het maar met 1 ouder te doen.

Dat verhaal van SadKingBilly vind ik helemaal niet zoet. Dat vind ik normaal.

Maak trouwens is een eigenlijk account.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:37 schreef Fortitude het volgende:
Jouw post ben ik het ook wel mee eens.
[..]

Alleen dit. Het is inderdaad een moeilijke keuze, maar waarom is dit niet rationeel? Dit komt voor mij over als een zwak excuus om toch je zin met een goed geweten door te kunnen zetten.

Omdat er ook nog zulk iets is als moedergevoel, spijt? Ik heb al aangegeven dat ik zoals ik er nu over denk waarschijnlijk geen kinderen hoef. Maar ik weet niet of ik voor een abortus zou kunnen kiezen. Ik zou elke dag denken, wat als? Me bedenken hoe oud het zou zijn, hoe het eruit zou zien. Ik denk dat ik een emotioneel wrak zou worden
Ik ben echt geen pro-life figuur, maar het is geen pop die je weggooit.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 16:28 schreef alors het volgende:

[..]

Omdat er ook nog zulk iets is als moedergevoel, spijt? Ik heb al aangegeven dat ik zoals ik er nu over denk waarschijnlijk geen kinderen hoef. Maar ik weet niet of ik voor een abortus zou kunnen kiezen. Ik zou elke dag denken, wat als? Me bedenken hoe oud het zou zijn, hoe het eruit zou zien. Ik denk dat ik een emotioneel wrak zou worden
Ik ben echt geen pro-life figuur, maar het is geen pop die je weggooit.

Dat snap ik ook wel, maar dat gaat wel ten koste van de man. En een sterk gezin met 2 ouders voor dat kind.

Sowieso vind ik het wel erg zweverig om het heel vroeg al als een kind te zien. Sterker nog, ik geloof niet dat veel mensen dat al als een kind zien. Het is gewoon iets waar ze naar grijpen om het houden van het kind goed te praten.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 16:15 schreef dalaiblama het volgende:

[..]

Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat die keuze hartstikke rationeel is hoor


Verder dien je als mens je eigen verantwoordelijkheden te dragen en een ander niet op te zadelen met je keuzes. Ja, je bent beiden verantwoordelijk voor anticonceptie, maar er bestaat zoiets als misleiding of ongelukjes.
In dat geval vind ik het immoreel om als vrouw een man te verplichten voor het kind te zorgen als deze er niet achter staat.
Als jij het kind wilt houden, dan moet je het ook maar zelf opvoeden en betalen.

De vrouwelijke drang om te baren is onvoorstelbaar hevig en je moet ze de kost geven die hun partner erin luizen. Wat dat betreft loopt de wetgeving ernstig achter op de hedendaagse maatschappij.
Je bent als man hoe dan ook de lul; je mag ervoor betalen en als je nog meer pech hebt mag je je kroost niet eens zien.

Sad.

Ik heb juist de ervaring dat die keuze niet rationeel is. Zo zie je maar dat dat voor iedereen anders ligt. Ik wil zelf geen kinderen maar durf niet te zeggen hoe ik zou reageren als ik zwanger zou zijn ongeacht wat mijn partner ervan zou vinden.

Natuurlijk moet je je verantwoordelijkheid nemen, en vrouwen die expres een 'ongelukje' veroorzaken om daar vervolgens een man mee op te zadelen vind ik verwerpelijk. Ik vind wel dat als het echt een ongelukje is beiden verantwoordelijk blijven ongeacht de keuze van de moeder.

Reactie op overige reacties:
Een kind zou het beste gebaat zijn bij 2 ouders die van elkaar, en van het kind houden. Maar ook bij scheidingen heb je dat niet altijd en er zijn ook gezinnen waarbij ruzie schering en inslag is. Ik denk dat een moeder of vader die het kind alleen en liefdevol opvoedt dan nog het beste is.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:04 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Ik heb juist de ervaring dat die keuze niet rationeel is.

Logisch, maar dat maakt het niet minder egoïstisch. En dit is juist waar ik als man zijnde zo bang voor ben.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:04 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

Maar ook bij scheidingen heb je dat niet altijd en er zijn ook gezinnen waarbij ruzie schering en inslag is. Ik denk dat een moeder of vader die het kind alleen en liefdevol opvoedt dan nog het beste is.

Een scheiding is een hele andere situatie. Flauw om deze erbij te halen.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 13:37 schreef Fortitude het volgende:
Jouw post ben ik het ook wel mee eens.
[..]
Alleen dit. Het is inderdaad een moeilijke keuze, maar waarom is dit niet rationeel? Dit komt voor mij over als een zwak excuus om toch je zin met een goed geweten door te kunnen zetten.

Heel je leven geen seks hebben voor het geval dat je een vrouw treft die de moeilijke keuzes niet kan maken, dat is pas irrationeel.

Je hebt kennelijk geen flauw idee van de hoeveeheid hormonen die door een vrouwenlijf gieren als ze zwanger is, daar is PMS niets bij.

Als je allebei geen kinderen wilt lijkt de keuze me vrij makkelijk, als dat niet bij allebei zo is en er blijkt toch sprake van een ongeplande zwangerschap dan kun je net zomin een abortus bij een vrouw afdwingen omdat meneer geen zin heeft in een kind, als dat je een voortzetting van de zwangerschap gaat eisen omdat meneer het wel wil maar mevrouw niet. Dan hadden ze maar moeten zorgen dat ze niet zwanger werd.

Het recht willen hebben een abortus af te dwingen is net zo hard terug naar de middeleeuwen als het recht willen hebben een abortus te verbieden.

Maar volgens mij is dat een discussie die niet in dit topic thuishoort, want de geen kinderwens situatie is waar het om draait, en volgens mij lopen vrouwen in dat geval tegen veel meer commentaar op dan mannen, want bij mannen is er een beduidend minder beperkte vruchtbaarheidsperiode.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:19 schreef Leandra het volgende:

Als je allebei geen kinderen wilt lijkt de keuze me vrij makkelijk, als dat niet bij allebei zo is en er blijkt toch sprake van een ongeplande zwangerschap dan kun je net zomin een abortus bij een vrouw afdwingen omdat meneer geen zin heeft in een kind, als dat je een voortzetting van de zwangerschap gaat eisen omdat meneer het wel wil maar mevrouw niet. Dan hadden ze maar moeten zorgen dat ze niet zwanger werd.

Het recht willen hebben een abortus af te dwingen is net zo hard terug naar de middeleeuwen als het recht willen hebben een abortus te verbieden.

Heerlijk die denigrerende toon.

Forceren kan natuurlijk niet en daar heb ik het helemaal niet over. Ik heb het over de juiste keuze maken als vrouw zijnde. Dat dit erg moeilijk is begrijp ik, maar dit is nog steeds geen excuus.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:24 schreef Fortitude het volgende:
[..]
Heerlijk die denigrerende toon.

Forceren kan natuurlijk niet en daar heb ik het helemaal niet over. Ik heb het over de juiste keuze maken als vrouw zijnde. Dat dit erg moeilijk is begrijp ik, maar dit is nog steeds geen excuus.

Ik ben niet degene die verontwaardigd is dat ik geen abortus mag afdwingen, jij wel.

En wat is "de juiste keuze" nou helemaal??
Een abortus moeten ondergaan omdat de verwekker van het kind heeft bedacht dat hij toch niet blij is met de gevolgen van het zonder condoom neuken?
Of een zwangerschap moeten doormaken omdat de verwekker van het kind vindt dat hij recht op inspraak heeft over de voortzetting van je zwangerschap, terwijl jij helemaal geen kind wilt.

Wie gaat beslissen wat voor die vrouw "de juiste keuze" is?

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:28 schreef Leandra het volgende:

Ik ben niet degene die verontwaardigd is dat ik geen abortus mag afdwingen, jij wel.

Nogmaals: Nee ik heb het helemaal niet over afdwingen.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:28 schreef Leandra het volgende:

Een abortus moeten ondergaan omdat de verwekker van het kind heeft bedacht dat hij toch niet blij is met de gevolgen van het zonder condoom neuken?

Kort door de bocht. Als de man zonder condoom neukt betekend niet dat hij een abortus moet ondergaan. Daar zit als het goed is nog de pil tussen, zoals je afgesproken hebt met de vrouw.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 17:28 schreef Leandra het volgende:

Wie gaat beslissen wat voor die vrouw "de juiste keuze" is?

De vrouw op basis van een gezond rationeel verstand. Waarbij ze de wensen van haar / de man en de toekomst van het kind overweegt.