Zwangerschap en geboorte deel 638

Dat onwerkelijke kan ik me nog goed herinneren. Je weet dat er een baby in je buik zit, je voelt het, je ziet het op een echo, maar echt doordringen doet het niet. Tenminste bij mij niet.

Toen Guus eenmaal geboren was en ik hem zag, schrok ik ook echt (schreeuwde zelfs ), gewoon omdat je dan opeens beseft dat er echt een mensje in je heeft gezeten.

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 11:21 schreef Koningin het volgende:
Dat onwerkelijke kan ik me nog goed herinneren. Je weet dat er een baby in je buik zit, je voelt het, je ziet het op een echo, maar echt doordringen doet het niet. Tenminste bij mij niet.

Toen Guus eenmaal geboren was en ik hem zag, schrok ik ook echt (schreeuwde zelfs ), gewoon omdat je dan opeens beseft dat er echt een mensje in je heeft gezeten.

Ik heb zelfs pas op de dag na de geboorte opeens gezegd tegen mijn man: "ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat hij tot gisteren IN mij zat Een echt heel mensje zat in mij en nu ligt hij hier naast ons" Ik kan me er nu zelfs soms nog over verbazen.

En de naam? Wij twijfelden ook nog, maar na de geboorte waren de twijfels opeens weg (vraag me niet hoe het komt, maar toen de vroedvrouw vroeg hoe hij heette kwam er in één adem "Thomas" uit mijn mond.)

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 11:25 schreef Orea het volgende:
Maar heb je dan wel een punt van herkenning of komt dat later? Dat je denkt: ja natuurlijk ben jij het!

Wij zijn bijv. al helemaal uit de naam en gebruiken deze ook al. Heb je dan na de geboorte dat de naam nog gematcht moet worden aan je beeb (snapt iemand wat ik bedoel? ) of dat het gewoon duidelijk is?

Kan me daar zo weinig bij voorstellen

Ik kan me nu vaak nog wel eens verbazen dat wij zoiets moois hebben kunnen maken...
Onze naam was in week 9 al bekend, we wisten het geslacht al, tis alleen raar dat je het nu eindelijk hardop mag zeggen tegen iedereen. Maar geen moment verkeerd gevoel bij gehad.......
Je moet het ervaren hebben denk ik voordat je je er iets bij kunt voorstellen.

In week 9 al? Kunnen ze dat al zo vroeg zien? Amai, ik dacht dat het pas vanaf week 16 ofzo te zien was.

Volgens mij kunnen ze dat inderdaad pas vanaf week 16 zien, dan worden namelijk de uitwendige geslachtsorganen gevormd... Maar misschien wisten ze al 2 namen en hebben ze vanaf de echo het kind zo genoemd?

In week negen kun je het alleen weten met een vruchtwaterpunctie oid toch? Tijdens het 3d echo onderzoek waar ik aan mee heb gedaan zeiden ze tegen mij met week 11 dat het voor 75% een jongetje zou zijn. Nou het is toch echt een meissie wat er in mijn buik zit. De naam gebruiken wij alleen heel soms, vaak gewoon nog haar werktitel, is toch makkelijker want ik vind het echt veel te leuk dat geheim te houden.

Ik ben vooral heel nieuwsgierig hoe ze er uit ziet. Volgens de echoscoptiste is het een mollig kindje met een klein hoofd waar al wel haar op zit en heeft ze een spits kinnetje. In dat opzicht kan ik echt niet wachten tot ze er is, maar verder is het nog echt een ver van mijn bed show, moet alle kleertjes/knuffels/lakens en dekens nog wassen, nog veel doen in haar kamertje, plankjes kopen en ophangen en weet ik wat nog meer. Heb nog niet eens een kledingkast (wij zelf trouwens ook niet).

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 11:36 schreef leonieke het volgende:
In week 9 al? Kunnen ze dat al zo vroeg zien? Amai, ik dacht dat het pas vanaf week 16 ofzo te zien was.

Nee, je leest het verkeerd. In week 9 hadden we al de jongensnaam bedacht en de meisjes naam ook al.
Bij de 20 weken echo zagen we dat het een jongetje was (nou, ik niet, maar de echoscopiste gelukkig wel).

Wat zijn jullie allemaal lief hier, zeg . Bedankt voor de felicitaties!

enne:

quote:

Op dinsdag 23 maart 2010 18:41 schreef ziggyziggyziggy het volgende:

[..]

Voor de duidelijkheid: ik heb er niets mee te maken, hoor.

Nou, zoals gezegd vandaag dus de echo en de huisarts zat er naast . Ik ben volgens die piepkleine, schattige snoezepoezige armpjes, beentjes en het hoofdjes 'pas' 17weken en de uitgerekende datum is 29 augustus. Ik ben er blij mee, want ik miste toch wel wat voorbereidingstijd anders .

Wij hadden bij ons dochtertje (wat we dus niet wisten wat het ging worden) 2 namen, 1 voor een jongen en 1 voor n meisje. Tot het moment dat ze geboren was en de verloskundige vroeg "En hoe gaat jullie meiske heten?" en we tegelijk een andere naam op gaven dan we in gedachten hadden, en stom genoeg ook nog dezelfde
Ook nu hebben we 2 namen, 1 voor n jongetje en 1 voor een meisje. Ik kan niet wachten tot we 8 april gewoon duidelijkheid hebben en weten waar we aan toe zijn... zal dan ook pas voor mn gevoel echt kunnen gaan genieten denk ik
Helaas moet ik zelf namelijk constateren dat ik een muurtje om me heen gebouwd heb en het erg moeilijk is om hier doorheen te breken. Als in "Ik weet dat ik zwanger ben, vind het ook echt super en ben er ook veel mee bezig, maar het voelt aan de andere kant nog heel surrealistisch en eigenlijk ook wel angstig.
Mja goed.. egopost enzo

Orea wat fijn dat je er zo heerlijk van kan genieten ondanks de pijn
Pvoess Jij ook van harte welkom hier onder je eigen naam
Becky en Nikki al bijna met verlof, wat gaat de tijd toch snel eigenlijk
En alle anderen die ik vergeten ben sorry, maar jullie ook veel plezier met dit prachtige weer

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 12:17 schreef Orea het volgende:
Maffe, heb je al wat gehoord van je sollicitatie??

En ik herken het wel, toen we het geslacht eenmaal wisten werd het veel echter voor mijn gevoel en toen begon ook echt het grote genieten Maar vind jij het extra angstig i.v.m. je zoontje?

Sollicitatie was heel gezellig Was in principe aangenomen tot de arbo-arts zich er mee ging bemoeien (die zit standaard bij hun sollicitatie's) Omdat ik dus 17 weken zwanger was en je volgens de arbo-regelementen niet meer dan 5x per dag 10kilo mag tillen, zou ik al met 20 weken in de ziektewet belanden (verplicht in de zorg melde de arbo-arts) omdat je hier heel snel overheen komt. Proeftijd is bij hun standaard 1 maand, en dat had betekend dat ik dus al in mijn proeftijd verplicht de ziektewet in had gemoeten. Kortom ze wilden me na mn zwangerschap en bevallingsverlof nog wel eens spreken om te kijken wat ze voor me konden doen, maar nu toch maar even niet
Baal ik dus wel van aangezien ik van het UWV de verplichting heb gekregen te solliciteren naar een fulltime baan in de zorg (dit i.v.m mijn opleiding) Wel ging de arbo-arts contact opnemen met het UWV dat ze dit simpelweg niet mogen bij zwangerschap, dus dat is verder nog even afwachten.

En ja het verlies van mijn vlindertjes speelt een grote rol in mijn "angst" Ook al weet ik inmiddels dat het betreffende gen niet is aangetroffen blijft het toch een beetje eng. (En ja ze konden me met 65% zekerheid garantie geven dat het een bepaald geslacht zou zijn, maar heb afgeslagen om dit met zo'n relatief kleine zekerheid <echo is 85%+> te willen weten omdat ik me dan waarschijniljk helemaal had zitten opvreten tot de echo)

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 11:43 schreef Orea het volgende:
Hier zijn er overigens al best wat mensen die de naam al weten! Gooi hem alleen niet online Maken er geen geheim van, maar er zijn gewoon mensen die het niet leuk vinden om het al te weten, dus dan maar zo! Kan gewoon echt niet wachten tot ze er straks is

pm?

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 12:02 schreef missziggy het volgende:
Nou, zoals gezegd vandaag dus de echo en de huisarts zat er naast . Ik ben volgens die piepkleine, schattige snoezepoezige armpjes, beentjes en het hoofdjes 'pas' 17weken en de uitgerekende datum is 29 augustus. Ik ben er blij mee, want ik miste toch wel wat voorbereidingstijd anders .

Kan me er íets bij voorstellen, fijn dat je duidelijkheid en voorbereidingstijd erbij hebt!

Ah Missziigy! 5 weken extra tijd! Altijd fijn!

Dat surrealistische begint er bij mij nu wel wat af te gaan hoor, vooral als ik lekker uitgezakt aan het lezen ben met mn hand op mn buik en ik opeens "bonk" in mijn buik voel.
De werktitel is hier officieel plukje, maar we zijn daar eigenlijk nooit echt aan gewend. We hebben het altijd over het kindje, of de baby. En we blijven hem nog steeds stug "hem/hij" noemen. Maar als het een meisje is wennen we daar ook wel aan!
Een werktitel is ook wel een beetje verwarrend voor jonge kinderen denk ik. We hebben het neefje van mn man verteld dat we zwanger waren, zegt oom tegen z'n zoon, er zit een guus in de buik van pessie. tsja, zo wordt het nooit wat met die werktitel. En mn eigen nichtjes vinden het allemaal nog een beetje bizar dat ik niet naar het ziekenhuis hoef terwijl hun mama dat wel moest. En ze snappen niet goed dat er 1 komt en geen 2.

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 12:26 schreef maffemuts het volgende:

[..]

Sollicitatie was heel gezellig Was in principe aangenomen tot de arbo-arts zich er mee ging bemoeien (die zit standaard bij hun sollicitatie's) Omdat ik dus 17 weken zwanger was en je volgens de arbo-regelementen niet meer dan 5x per dag 10kilo mag tillen, zou ik al met 20 weken in de ziektewet belanden (verplicht in de zorg melde de arbo-arts) omdat je hier heel snel overheen komt. Proeftijd is bij hun standaard 1 maand, en dat had betekend dat ik dus al in mijn proeftijd verplicht de ziektewet in had gemoeten. Kortom ze wilden me na mn zwangerschap en bevallingsverlof nog wel eens spreken om te kijken wat ze voor me konden doen, maar nu toch maar even niet
Baal ik dus wel van aangezien ik van het UWV de verplichting heb gekregen te solliciteren naar een fulltime baan in de zorg (dit i.v.m mijn opleiding) Wel ging de arbo-arts contact opnemen met het UWV dat ze dit simpelweg niet mogen bij zwangerschap, dus dat is verder nog even afwachten.

En ja het verlies van mijn vlindertjes speelt een grote rol in mijn "angst" Ook al weet ik inmiddels dat het betreffende gen niet is aangetroffen blijft het toch een beetje eng. (En ja ze konden me met 65% zekerheid garantie geven dat het een bepaald geslacht zou zijn, maar heb afgeslagen om dit met zo'n relatief kleine zekerheid <echo is 85%+> te willen weten omdat ik me dan waarschijniljk helemaal had zitten opvreten tot de echo)

Fijn dat je sollicitatie in principe goed ging! Maar kunnen ze je niet aannemen per beëindiging van je zwangerschapsverlof en dit aangeven bij het UWV. Misschien hoef je dan nu niet weer te solliciteren?

Hier is het mini, ook in 'mini d'r kamertje', 'mini d'r wagen' etc. Soms is het ook etter (als ze mijn ribben raakt) of dikzak, haar kont zit namelijk vaak precies tussen mijn tieten en die voel/zie ik dan heen en weer gaan.

Ik heb gewoon geen bijnaam... en ook nog geen naam...

Wel raar, voor Jen had ik dat wel... Jeetje ik had zo wel 10 kinderen kunnen baren en ze allemaal namen kunnen geven en nu ben ik zo inspiratieloos..

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 11:43 schreef Orea het volgende:
Dat denk ik ook!! Dat je straks écht wereldkundig mag maken hoe je beeb heet!

Hier zijn er overigens al best wat mensen die de naam al weten! Gooi hem alleen niet online Maken er geen geheim van, maar er zijn gewoon mensen die het niet leuk vinden om het al te weten, dus dan maar zo! Kan gewoon echt niet wachten tot ze er straks is

Dat is toch niet jouw probleem? Of ben ik dan onaardig?

Ik heb ook iemand in m'n omgeving die het helemaal niet leuk vind dat we er open over zijn dat het een jongen is en hij Willem heet. Die persoon houdt zichzelf zelfs afzijdig als we het over Willem hebben...

En als je dan de achtergrond weet, waarom we ervoor gekozen hebben open te zijn (en die kent de persoon maar al te goed) vind ik dat eigenlijk wel heel erg zielig...

_{voor de mensen die het verhaal niet kennen, ik ben voor Willem 4 keer zwanger geweest en het mocht nooit zo zijn, die kindjes hoorden er niet bij... Ik had er bij Willem zo veel behoefte aan dat hij erbij zou horen en het was zo moeilijk om het gevoel van onwerkelijk naar 'werkelijk' te krijgen toen ik eenmaal wél een keertje na de 12 weken zwanger bleef dat we ervoor kozen om er maar gewoon open over te zijn in de hoop dat het voor mij werkelijker zou worden. Het werkte, binnen een week was ik écht zwanger... Willem hoort bij ons, nu al helemaal.....}