De kunst van het loslaten van je ex. - deel 107

Pfff. Hier nog 1! Maar de mijne woont op 3 uur reizen afstand met trein! Dus dan zit ik alleen maar te denken aan: wat zou die nu aan het doen zijn? Zou die met die ander nu zijn? Wat doet ie nu met haar?

Gister ging ik ff in mijn eentje de stad in. Bleef me herinneren aan plaatsen. Daar aten we voor het eerst samen, daar kocht hij zijn jas, hier haalden we toen een loempia, etc.
Traantjes zijn op, maar de herinneringen nog overal!

tvp even snel

4 maand geleden maakt ze uit... 4 weken geleden belt ze me huilend op dat ze me terug wil. Ik zeg nee. Nu blijkt dat ze alweer een ander heeft (bijna). Morgen naar een feestje wat ik niet kan afzeggen waar ze allebei komen. Baal er toch een beetje van en ik kan het denk ik niet aanzien. Wordt een korte verjaardag...

quote:

Op zondag 7 februari 2010 20:23 schreef Sabientjee het volgende:
Pfff. Hier nog 1! Maar de mijne woont op 3 uur reizen afstand met trein! Dus dan zit ik alleen maar te denken aan: wat zou die nu aan het doen zijn? Zou die met die ander nu zijn? Wat doet ie nu met haar?

Gister ging ik ff in mijn eentje de stad in. Bleef me herinneren aan plaatsen. Daar aten we voor het eerst samen, daar kocht hij zijn jas, hier haalden we toen een loempia, etc.
Traantjes zijn op, maar de herinneringen nog overal!

Dat lijkt me erg vervelend, sterkte!

quote:

Op zondag 7 februari 2010 20:56 schreef Everlong het volgende:

[..]

Tot vanmiddag was ik dus ook op ruim 3uur afstand, ik vond het geloof ik makkelijker..
Dat van die herinneringen herken ik ook heel erg, volgens mij is dat echt iets wat vrouwen doen.

Niet alleen vrouwen hoor.
Ik herken het (helaas) ook.

Over spullen die herinneringen oproepen: verzamel ze allemaal en stop ze weg. Ik heb alle spullen van mijn ex in een kartonnen doos gedaan en heel goed dicht geplakt. Dan heb je ze nog om te bekijken wanneer je je er beter bij voelt en kun je ze ook niet meer tegenkomen terwijl het nog zwaar kut is.

quote:

Op zondag 7 februari 2010 22:00 schreef EviL_AleX het volgende:
Over spullen die herinneringen oproepen: verzamel ze allemaal en stop ze weg. Ik heb alle spullen van mijn ex in een kartonnen doos gedaan en heel goed dicht geplakt. Dan heb je ze nog om te bekijken wanneer je je er beter bij voelt en kun je ze ook niet meer tegenkomen terwijl het nog zwaar kut is.

Ik heb in opslag (bij wijze van spreke) de halve inboedel staan.
Ooit, als ik een plek voor mezelf weer heb, komt dat eruit.
Het is helaas teveel waarde om allemaal weg te doen.
Dus ......

quote:

Op zondag 7 februari 2010 22:00 schreef EviL_AleX het volgende:
Over spullen die herinneringen oproepen: verzamel ze allemaal en stop ze weg. Ik heb alle spullen van mijn ex in een kartonnen doos gedaan en heel goed dicht geplakt. Dan heb je ze nog om te bekijken wanneer je je er beter bij voelt en kun je ze ook niet meer tegenkomen terwijl het nog zwaar kut is.

Tja dat kan je wel met spullen doen, maar helaas gaat dat niet op voor plaatsen waar je samen heen bent geweest, en plaatsen/gebouwen in de stad waar je woont.
Er zijn nog steeds veel dingen in de stad, of routes die ik fiets die me aan haar herinneren, en ik fiets ongeveer 100 m langs haar huis als ik de stad in ga. Soms vraag ik me wel af van hoe ik het beste daar mee om kan gaan met zulke dingen.( behalve ogen dicht oren dicht en hard neuriën)

Ik heb meteen alles van m'n ex weggeflikkerd in een kast waar ik nooit in kijk
haar hyves en msn weg....
Als je een smsert bent, ook telefoonnummer gewoon weggooien.
Alles, maar dan ook ALLES waardoor je wordt herinnerd aan je ex....WEG!!!

Verder niet afspreken....:) Als je elkaar noodgedwongen moet zien...dan is het niet anders, maar dan gewoon afstand proberen te houden.

En niet toegeven als je zwakke momenten hebt....als het nog maar een week of 2 uit is mag je nog best wel janken enz...maar daarna op zwakke momenten meteen afleiding zoeken. En vooral niet al het bovenstaande gaan doen

Als je een sterke wil hebt om je ex te doen vergeten....houdt je aan bovenstaande

Wanneer dat echt niet gaat met die spullen dan is het klote, ja. Maar dan kan je nog de hoeveelheid proberen terug te dringen. Een andere optie, en die heeft mijn persoonlijke voorkeur, is juist in die herinneringen duiken en beseffen dat die tijden niet meer zijn. Complete overgave aan de pijn. Dat moet je wel kunnen, maar het versnelt de verwerking vaak wel.

quote:

Op zondag 7 februari 2010 22:46 schreef EviL_AleX het volgende:
Wanneer dat echt niet gaat met die spullen dan is het klote, ja. Maar dan kan je nog de hoeveelheid proberen terug te dringen. Een andere optie, en die heeft mijn persoonlijke voorkeur, is juist in die herinneringen duiken en beseffen dat die tijden niet meer zijn. Complete overgave aan de pijn. Dat moet je wel kunnen, maar het versnelt de verwerking vaak wel.

Inderdaad wat jij ook zegt...je moet toewerken naar de juiste instelling om naar de situatie te kijken.
Het is over....je past niet bij elkaar...je moet degene dus ook niet terug willen...er lopen zoveel andere leuke mensen rond.

Maar het kan best lastig zijn om zo te gaan denken...het is geen knop die je meteen om kan zetten.

tvp'tje

quote:

Op maandag 8 februari 2010 06:27 schreef Everlong het volgende:
Net weer wakker geworden in de veronderstelling dat alles nog goed is..nog geen half minuutje later komt het besef dat het niet zo is. Het opstaan is zo rot en het is geen goede start van de dag. Nu voor het eerst weer naar m'n werk. Zo geen zin, maar ik hoop dat het afleiding geeft.

Pfft... zo herkenbaar.. Je wordt wakker en de eerste paar seconden is er geen besef van wat er aan de hand is of dat er uberhaupt iets aan de hand is en in eens wordt je geheugen opgestart en is het zo van "ohnee..." en voel je je weer kut. En eigenlijk zijn die eerste paar seconden gewoon lekker.

Heeft iemand dit ook trouwens.. Je bent aan het rationaliseren in je hoofd over de situatie, je denkt in stappen over "hoe nu verder" (als in samenvatten -> waarnemen -> toegeven -> woede -> verlangen ->accepteren -> ontkennen etc.)

Dat alles gebuurt in cycli van een stuk of 10 keer per dag tijdens elk willekeurig moment met verschillende gemoedstoestanden. De gevoelens zijn telkens anders, maar het patroon blijft ongeveer het zelfde tot dat er nieuwe informatie wordt aangevoerd.

Een beetje zoals dit

1 - 2 - 3 - 4
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6
2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7
4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9

Elk cijfer representeert een stap in de progressie in je hoofd over "hoe nu verder"

voorbeeld:

12:00uur
1) wat was het leuk toen
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschikkelijk boos op me zelf

13:00uur
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschrikkelijk boos op me zelf
5) wat maakt het allemaal nog uit

14:00uur
3) ik mis haar niet meer zo
4) ze kan de tering krijgen
5) het maakt niet uit, het leven gaat door
6) wat is ze nu aan het doen

----

Dit is zomaar een voorbeeldje van een dag en bij iedereen anders
Maar het patroon herhaalt zich ook in grotere omvang maar is min of meer het zelfde als je kijkt naar hoe het per maand verloopt zegmaar.
Dat je per dag een conclusie trekt uit het laatste rondje piekeren, mee neemt naar de dag er na en daar weer een conclusie uit trekt. zo heb je na een week weer zeven punten waar je op terug valt net als die kleine punten per uur.


Het is misschien heel systematisch uitgedacht en niet te volgen, maar ik herken een dergelijk patroon bij mij zelf. Je werkt in principe naar een bepaald punt toe, min of meer met tegenzin, maar je doet het automatisch..

Naja, als iemand dit herkent hoor ik het wel

quote:

Op maandag 8 februari 2010 06:52 schreef MOD het volgende:

[..]

Pfft... zo herkenbaar.. Je wordt wakker en de eerste paar seconden is er geen besef van wat er aan de hand is of dat er uberhaupt iets aan de hand is en in eens wordt je geheugen opgestart en is het zo van "ohnee..." en voel je je weer kut. En eigenlijk zijn die eerste paar seconden gewoon lekker.

Heeft iemand dit ook trouwens.. Je bent aan het rationaliseren in je hoofd over de situatie, je denkt in stappen over "hoe nu verder" (als in samenvatten -> waarnemen -> toegeven -> woede -> verlangen ->accepteren -> ontkennen etc.)

Dat alles gebuurt in cycli van een stuk of 10 keer per dag tijdens elk willekeurig moment met verschillende gemoedstoestanden. De gevoelens zijn telkens anders, maar het patroon blijft ongeveer het zelfde tot dat er nieuwe informatie wordt aangevoerd.

Een beetje zoals dit

1 - 2 - 3 - 4
1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6
2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7
4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9

Elk cijfer representeert een stap in de progressie in je hoofd over "hoe nu verder"

voorbeeld:

12:00uur
1) wat was het leuk toen
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschikkelijk boos op me zelf

13:00uur
2) het is niet meer ze moet me niet meer
3) ik mis haar
4) ik ben verschrikkelijk boos op me zelf
5) wat maakt het allemaal nog uit

14:00uur
3) ik mis haar niet meer zo
4) ze kan de tering krijgen
5) het maakt niet uit, het leven gaat door
6) wat is ze nu aan het doen

----

Dit is zomaar een voorbeeldje van een dag en bij iedereen anders
Maar het patroon herhaalt zich ook in grotere omvang maar is min of meer het zelfde als je kijkt naar hoe het per maand verloopt zegmaar.
Dat je per dag een conclusie trekt uit het laatste rondje piekeren, mee neemt naar de dag er na en daar weer een conclusie uit trekt. zo heb je na een week weer zeven punten waar je op terug valt net als die kleine punten per uur.


Het is misschien heel systematisch uitgedacht en niet te volgen, maar ik herken een dergelijk patroon bij mij zelf. Je werkt in principe naar een bepaald punt toe, min of meer met tegenzin, maar je doet het automatisch..

Naja, als iemand dit herkent hoor ik het wel

Yes dat heb ik ook zo...is eigenlijk hetzelfde als wat ik in mijn vorige post zei, dat je toewerkt naar dat je je ex niet meer terug wilt en uiteindelijk geen rot gevoel meer hebt. Alleen jij zegt het wat gedetailleerder.
Het is geen knop die je zomaar om kan zetten, maar zoals jij zegt, een cyclus die tijd nodig heeft.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 08:35 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Yes dat heb ik ook zo...is eigenlijk hetzelfde als wat ik in mijn vorige post zei, dat je toewerkt naar dat je je ex niet meer terug wilt en uiteindelijk geen rot gevoel meer hebt. Alleen jij zegt het wat gedetailleerder.
Het is geen knop die je zomaar om kan zetten, maar zoals jij zegt, een cyclus die tijd nodig heeft.

Tsja, hoe cliché het ook mag klinken; tijd heelt écht alle wonden!
Zo weer lekker werken!

quote:

Op zondag 7 februari 2010 19:09 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Ongelovelijk klote situatie!
Ik maak af en toe ook zoiets mee.
Dan stuurt me ex in ene mailtjes, terwijl er juist de afspraak was even geen contact.
Ik voel me daardoor dan inderdaad ook extreem slecht.

Overigens lijkt het me wel heerlijk om zoals jij in het buitenland te zitten.
Je hebt een hele andere omgeving en je kunt gewoon lekker je gang gaan.
Kon ik zoiets maar doen .....

Ja, dat is echt heel moeilijk. En het is zeker heerlijk om nu lekker in het buitenland te zitten. In de plaats waar ik normaal in Nederland woon heb ik zoveel meer herinneringen, en hier bouw ik gewoon mijn eigen leven op. Helemaal van mij alleen. Maar ik ben hier dus met mijn ex geweest, en de Fernsehturm (Tv-tower) zie je hier overal, en daar ben ik dus ook met mijn ex geweest. Dus ik word zelfs hier helaas nog aan hem herinnert. Waarom zou je niet gewoon lekker naar het buitenland gaan? Mijn ex gaat misschien ook 2 of 3 weken backpacken in Japan, en dat vind ik echt goed voor hem. Zoiets kun jij ook doen! Ook al is het misschien eng, je moet juist dingen doen die je eng vindt en uitdagingen opzoeken. Dat helpt me zoveel nu.

Nou mensen, mijn ex twijfelt dus. Ik heb gister een heel lang gesprek gehad met hem op MSN, waaruit bleek dat hij vaak in de war is en zich heel erg bezorgd maakt om mij. Hij voelt zich vaak alleen en het is zo saai. Uiteindelijk is al dat uitgaan en die feestjes helemaal niet zo geweldig zei hij.

Naast dat ik zijn vriendin was, was ik ook zijn beste vriendin. Wij kennen elkaar echt zei hij. En juist dat vind hij zo ongelooflijk klote. Ik vroeg aan hem: denk je nog steeds dat je de goede keuze hebt gemaakt? Toen zei hij: ik denk het wel, maar dat weet ik nu eigenlijk nog niet.

Hij komt er denk ik nu pas écht achter wat hij heeft weggegooid. En hij verdient het om zich zo kut te voelen. Ik ben echt door een hel gegaan gewoon, en het is op een of andere manier goed om te horen dat het hem ook zoveel doet...

Al met al kwam dus heel erg naar voren dat hij erover twijfelt en zich heel kut voelt nu. Maar ik denk niet dat hij gaat zeggen dat ie me terug wil, zo is hij niet, alhoewel het nu wel even die kant op lijkt te gaan. Maar ik hoop voor mezelf dat hij dat niet gaat zeggen nu, want ik ben nu gewoon nog te zwak om nee tegen hem te zeggen, want ik geef nog steeds vreselijk veel om hem... Hij is gewoon in de war nu en weet niet goed wat hij wil. Hij gaat in mei misschien alleen 2 of 3 weken backpacken in Japan en dat vind ik echt heel goed voor hem. Misschien dat dan alles meer duidelijk wordt voor hem. Maargoed, nu zit ik hier dus wel weer mee. Had hij deze gevoelens niet al meteen in het begin kunnen hebben? Sukkel...

quote:

Op zondag 7 februari 2010 10:57 schreef maartjeh het volgende:

[..]


[..]

Ik weet niet. Ik hoor mensen altijd zeggen dat je gewoon helemaal geen contact met elkaar moet hebben de eerste periode, maar ik ben er nog niet over uit of ik dat met ze eens ben, en of wél contact hebben echt geen optie is. Ik denk dat dat best kan werken soms. Als je beide contact WILT houden, dan moet het gaan, toch? Ik denk alleen dat gevoelens voor de ander het wel kunnen dwarsbomen. Misschien is contact langzaam afbouwen een idee, maar ik denk niet dat je je daar teveel (bewust) mee bezig moet houden. Geen of minder contact kan een mens goed doen hoor, maar als het zo moet zijn dat jullie geen contact meer moeten hebben dan ebt dat vanzelf wel langzaam weg?

Dit zie ik ook zo. Mijn ex en ik hebben de afgelopen 5 maanden wel veel contact gehouden en dat zegt mij gewoon ergens dat er nog genoeg liefde aanwezig is. Als ze er helemaal klaar mee was dan zou ze toch het contact wel verbreken en zo snel mogelijk verder gaan met dr leven? Dan zou ze toch het huis te koop willen zetten?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 11:08 schreef Faerie het volgende:
Nou mensen, mijn ex twijfelt dus. Ik heb gister een heel lang gesprek gehad met hem op MSN, waaruit bleek dat hij vaak in de war is en zich heel erg bezorgd maakt om mij. Hij voelt zich vaak alleen en het is zo saai. Uiteindelijk is al dat uitgaan en die feestjes helemaal niet zo geweldig zei hij.

Naast dat ik zijn vriendin was, was ik ook zijn beste vriendin. Wij kennen elkaar echt zei hij. En juist dat vind hij zo ongelooflijk klote. Ik vroeg aan hem: denk je nog steeds dat je de goede keuze hebt gemaakt? Toen zei hij: ik denk het wel, maar dat weet ik nu eigenlijk nog niet.

Hij komt er denk ik nu pas écht achter wat hij heeft weggegooid. En hij verdient het om zich zo kut te voelen. Ik ben echt door een hel gegaan gewoon, en het is op een of andere manier goed om te horen dat het hem ook zoveel doet...

Al met al kwam dus heel erg naar voren dat hij erover twijfelt en zich heel kut voelt nu. Maar ik denk niet dat hij gaat zeggen dat ie me terug wil, zo is hij niet, alhoewel het nu wel even die kant op lijkt te gaan. Maar ik hoop voor mezelf dat hij dat niet gaat zeggen nu, want ik ben nu gewoon nog te zwak om nee tegen hem te zeggen, want ik geef nog steeds vreselijk veel om hem... Hij is gewoon in de war nu en weet niet goed wat hij wil. Hij gaat in mei misschien alleen 2 of 3 weken backpacken in Japan en dat vind ik echt heel goed voor hem. Misschien dat dan alles meer duidelijk wordt voor hem. Maargoed, nu zit ik hier dus wel weer mee. Had hij deze gevoelens niet al meteen in het begin kunnen hebben? Sukkel...

Mijn ex had dit al na 3 weken en uiteindelijk zijn we nu meer dan 5 maanden verder en is de breuk nog steeds niet helemaal definitief. Dus wat dat betreft maakt het weinig uit of de twijfel in het begin komt of pas later. Feit is dat er twijfel is en de vraag is hoe sta jij hier tegenover?
Hoe lang zijn jullie officieel uit elkaar? Hoe lang hadden jullie een relatie eigenlijk?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 11:48 schreef CoendeW het volgende:

Mijn ex had dit al na 3 weken en uiteindelijk zijn we nu meer dan 5 maanden verder en is de breuk nog steeds niet helemaal definitief. Dus wat dat betreft maakt het weinig uit of de twijfel in het begin komt of pas later. Feit is dat er twijfel is en de vraag is hoe sta jij hier tegenover?
Hoe lang zijn jullie officieel uit elkaar? Hoe lang hadden jullie een relatie eigenlijk?

Ja dat zou ook best kunnen. Maar ik denk niet dat het verstandig is om weer een relatie te beginnen met iemand die je zoveel verdriet heeft gebracht. Ik heb me echt ontzettend klote gevoeld, alsof ik door een hel ging. En eigenlijk moet je toch niet een relatie met iemand willen die je niet 100% wil?

Het is uitgegaan op 17 december 2009 en we hadden 2,5 jaar een relatie. Dus het is bijna twee maanden uit. Ik voel me heel raar nu, want ik weet niet wat ik hiervan moet denken, of hij misschien denkt dat hij het wil terugdraaien.. ik heb namelijk altijd het gevoel gehad dat we echt bij elkaar hoorden en dat we op een of andere manier aan elkaar "vastzaten". En daar wil ik nog steeds graag in wil geloven, omdat dat gevoel anders helemaal niet klopte, en bij volgende relaties zou ik dat gevoel daarom misschien niet meer kunnen hebben of erin geloven.

Hoe komt het dat het bij jullie nog niet definitief over is? Is dat niet slopend?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 12:06 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ja dat zou ook best kunnen. Maar ik denk niet dat het verstandig is om weer een relatie te beginnen met iemand die je zoveel verdriet heeft gebracht. Ik heb me echt ontzettend klote gevoeld, alsof ik door een hel ging. En eigenlijk moet je toch niet een relatie met iemand willen die je niet 100% wil?

Het is uitgegaan op 17 december 2009 en we hadden 2,5 jaar een relatie. Dus het is bijna twee maanden uit. Ik voel me heel raar nu, want ik weet niet wat ik hiervan moet denken, of hij misschien denkt dat hij het wil terugdraaien.. ik heb namelijk altijd het gevoel gehad dat we echt bij elkaar hoorden en dat we op een of andere manier aan elkaar "vastzaten". En daar wil ik nog steeds graag in wil geloven, omdat dat gevoel anders helemaal niet klopte, en bij volgende relaties zou ik dat gevoel daarom misschien niet meer kunnen hebben of erin geloven.

Hoe komt het dat het bij jullie nog niet definitief over is? Is dat niet slopend?

Nee alleen als het 100% zeker is dan kan het goed gaan. En daar is ze op dit moment niet achter. Ze is erg gekwetst en zit met veel pijn en woede binnenin. Op dit moment kan ze niet voor ons kiezen maar moet ze eerst proberen om de pijn en woede een plaatsje te geven. Misschien dat ze daarna weer voor onze relatie kan vechten.

Je gevoel ken ik. Ook ik dacht dat het voor altijd zou zijn, en ergens denk ik dit nog steeds. Dat we hier samen uit komen en dat we daarna sterker zijn dan ooit.

In het kort: ik heb mn ex een jaar lang het gevoel gegeven dat ik niet meer van haar hield. Door mijn gesloten karakter had ik moeite met het uiten van emoties en gevoelens. De eerste drie jaar was dit voor haar geen probleem, maar daarna ging dat aan haar vreten. Ze kreeg zeg maar weinig tot geen bevestiging van mijn kant. Ik gaf haar nooit geen complimentjes dat ze er leuk uit zag, de sex en intimiteit werden minder, gaf haar het gevoel dat ik op haar uitgekeken was. Heb toen in die tijd gezegd dat ik nou eenmaal zo in elkaar zat en dat ik daar niks aan kon veranderen. Ze heeft dat meerdere malen aangegeven dat ze ongelukkig was maar nog deed ik niks. Ik dacht, het komt allemaal vanzelf wel goed, zonder erin te investeren. Toen heeft ze na lang twijfelen en lang verdrietig te zijn geweest de knoop doorgehakt en is een tijdje naar haar ouders gegaan. Toen gingen bij mij pas de alarmbellen rinkelen en zag ik pas de ernst van de zaak in. Ik was dus eigenlijk gewoon een enorme klootzak dat ik eerder nisk had gedaan.

Vanaf dat moment ben ik aan mezelf gaan werken, psycholoog, veel praten, etc.... Maar helaas had zij haar keuze al gemaakt, wat ik ook deed het hielp niet meer, het was al te laat. Ze verbrak eind augustus de relatie. Echter na 3 weken begon ze te twijfelen of het toch wel de juiste keuze was geweest. Ze zag in dat ik wel degelijk anders kon zijn en zo enorm me best deed. Ze kreeg nu wel die bevestiging die ze zolang gemist had.

Alleen geeft ze nu nog steeds aan dat er vanbinnen bij haar zoveel kapot is gemaakt dat ze op dit moment niet terug samen kan komen. Het gekwetste gevoel, die pijn en die woede zullen moeten slijten. Dit zal ze een plaatsje moeten kunnen geven voordat ze weer aan ons kan denken.

Ik kan haar goed begrijpen en wil haar dan ook alle tijd en ruimte geven om dit voor elkaar te krijgen. De onzekerheid of dit ooit gaat lukken is enorm slopend. Maar goed, ik wil er graag op wachten.

We hebben hebben samen een koophuis wat geen van beide in zn eentje kan betalen. We zullen het huis dus uiteindelijk moeten verkopen, mocht het toch niet goedkomen. Maar zoals al aangegeven staat het huis nog niet te koop. We wonen er nu om de beurt een paar weken in. Niet ideaal natuurlijjk, maar we moeten wat.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 12:36 schreef CoendeW het volgende:

[..]
-

Hmm ok... moeilijke situatie. Maar ik kan het zelf niet helemaal begrijpen dat je daar op kunt wachten. Eigenlijk is het graag of niet, en anders werkt het gewoon niet. Ik zou zo absoluut niet met mijn leven verder kunnen, en uiteindelijk is je eigen leven het belangrijkst, niet je mogelijke leven samen met je ex. Dat is dan even heel rationeel bekeken. Volgens mij ga jij hier heel emotioneel mee om, je houdt ontzettend veel van haar en het is dus logisch dat je dan op haar blijft wachten. Maar eigenlijk, is het niet voor niks uitgegaan... en ze gaat nu niet 100% voor jou. Dus waarom kies je dan niet voor jezelf? Houden van is niet het belangrijkste in een relatie...

ik zag hem zaterdag nog en we hadden het best OK..maar..


WAAROM KIJKEN MANNEN ALTIJD NAAR JE OGEN-TIETEN-OGEN-TIETEN-OGEN.

in die volgorde nog wel.
explain.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 14:31 schreef Faerie het volgende:

[..]

Hmm ok... moeilijke situatie. Maar ik kan het zelf niet helemaal begrijpen dat je daar op kunt wachten. Eigenlijk is het graag of niet, en anders werkt het gewoon niet. Ik zou zo absoluut niet met mijn leven verder kunnen, en uiteindelijk is je eigen leven het belangrijkst, niet je mogelijke leven samen met je ex. Dat is dan even heel rationeel bekeken. Volgens mij ga jij hier heel emotioneel mee om, je houdt ontzettend veel van haar en het is dus logisch dat je dan op haar blijft wachten. Maar eigenlijk, is het niet voor niks uitgegaan... en ze gaat nu niet 100% voor jou. Dus waarom kies je dan niet voor jezelf? Houden van is niet het belangrijkste in een relatie...

Ik wacht omdat het is uitgegaan door oorzaken die inmiddels anders zijn. Ik heb toen aangegeven dat ik geen emoties en gevoelens kan tonen en dat ze het daarmee kan doen. Nu blijkt dus dat ik het wel kan. Ik heb hard aan mezelf gewerkt en doe dit nog steeds. Ik zit nu heel anders in mn vel en ben veel opener geworden. Zelf voel ik me ook een stuk prettiger met mn "nieuwe ik".
Bij ons is er veel misgegaan door miscommunicatie of eigenlijk geen communicatie.

Probleem is natuurlijk dat ze erg gekwetst is en dat ze niet kan begrijpen waarom ik nu wel al die dingen kan die ze zo gemist heeft en waarom ik dat toen niet kon. Ze is dus eigenlijk bang dat het maar een tijdelijke opwelling is, en ik straks weer terug val in mn oude gesloten patroon. Ik kan die angst bij haar begrijpen.
Plus het feit dat er bij haar gewoon veel kapot gegaan is door de vele teleurstellingen. begrijpelijk dat ze dat niet zomaar kan vergeven en vergeten. Zoiets heeft tijd nodig en zal moeten slijten. Maar ik weet zeker dat ze genoeg van me houdt dat dit kan slijten. Hoe lang dit gaat duren weet ik niet en maakt me ook niet uit. Ik ben bereid om erop te wachten omdat ze alles voor me is.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 15:03 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
ik zag hem zaterdag nog en we hadden het best OK..maar..


WAAROM KIJKEN MANNEN ALTIJD NAAR JE OGEN-TIETEN-OGEN-TIETEN-OGEN.

in die volgorde nog wel.
explain.

Misschien dat je even foto's moet plaatsen om een mening te kunnen vormen

quote:

Op maandag 8 februari 2010 15:03 schreef Johnfuckinmayer het volgende:
ik zag hem zaterdag nog en we hadden het best OK..maar..


WAAROM KIJKEN MANNEN ALTIJD NAAR JE OGEN-TIETEN-OGEN-TIETEN-OGEN.

in die volgorde nog wel.
explain.

Start een topic zou ik zeggen, hier gaat het over het loslaten van je ex.

Ik denk dat ik binnenkort hier veel ga meelezen dus tvp maar alvast

quote:

Op maandag 8 februari 2010 16:48 schreef N-E-R-D het volgende:
Ik denk dat ik binnenkort hier veel ga meelezen dus tvp maar alvast

Ga jij het uitmaken of denk je dat je vriend/vriendin dit gaat doen?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 16:51 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ga jij het uitmaken of denk je dat je vriend/vriendin dit gaat doen?

Mijn vriendin. Ze wou afgelopen week al een weekje rust en nadenken en dan weet je eigenlijk meestal ook wel hoe ver het is.. Donderdag uitgepraat maar gisteren reageerde ze al niet meer op een sms vandaag nog een gestuurd en nu hebben we over een uur afgesproken want, ze wil me iets vertellen..

Dus ik denk dat ze het gaat uitmaken. Ik vermoed eigenlijk dat ze dit een week geleden al wou doen maar niet durfde en afgelopen donderdag ook niet. Ik had deze week nog wel een aantal dingen gepland om te laten zien dat ik echt wel gek op haar ben

Misschien maak ik me wel druk om niks maar denk het eigenlijk niet

quote:

Op maandag 8 februari 2010 17:05 schreef N-E-R-D het volgende:

[..]

Mijn vriendin. Ze wou afgelopen week al een weekje rust en nadenken en dan weet je eigenlijk meestal ook wel hoe ver het is.. Donderdag uitgepraat maar gisteren reageerde ze al niet meer op een sms vandaag nog een gestuurd en nu hebben we over een uur afgesproken want, ze wil me iets vertellen..

Dus ik denk dat ze het gaat uitmaken. Ik vermoed eigenlijk dat ze dit een week geleden al wou doen maar niet durfde en afgelopen donderdag ook niet. Ik had deze week nog wel een aantal dingen gepland om te laten zien dat ik echt wel gek op haar ben

Misschien maak ik me wel druk om niks maar denk het eigenlijk niet

Sterkte kerel!
Je bent hier welkom

quote:

Op maandag 8 februari 2010 17:05 schreef N-E-R-D het volgende:

[..]

Mijn vriendin. Ze wou afgelopen week al een weekje rust en nadenken en dan weet je eigenlijk meestal ook wel hoe ver het is.. Donderdag uitgepraat maar gisteren reageerde ze al niet meer op een sms vandaag nog een gestuurd en nu hebben we over een uur afgesproken want, ze wil me iets vertellen..

Dus ik denk dat ze het gaat uitmaken. Ik vermoed eigenlijk dat ze dit een week geleden al wou doen maar niet durfde en afgelopen donderdag ook niet. Ik had deze week nog wel een aantal dingen gepland om te laten zien dat ik echt wel gek op haar ben

Misschien maak ik me wel druk om niks maar denk het eigenlijk niet

Hou ons op de hoogte..hoop voor je dat je verkeerd zit met je gevoel.
Sterkte ermee!

Vandaag heb ik een goede dag gehad.
Eigenlijk niet zo zeer aan haar gedacht.
Moet nog wel voor mezelf zaken gaan ondernemen, maar ik voelde me gelukkig een stuk beter.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 19:15 schreef Sjechov het volgende:
Vandaag heb ik een goede dag gehad.
Eigenlijk niet zo zeer aan haar gedacht.
Moet nog wel voor mezelf zaken gaan ondernemen, maar ik voelde me gelukkig een stuk beter.

Goed zo! En waardoor kwam dat dan? Heb je iets anders gedaan vandaag?
Overigens had ik in het begin ook wel eens een goede dag zonder reden. Dat is fijn!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 19:22 schreef Faerie het volgende:

[..]

Goed zo! En waardoor kwam dat dan? Heb je iets anders gedaan vandaag?
Overigens had ik in het begin ook wel eens een goede dag zonder reden. Dat is fijn!

Moest vandaag naar Belgie voor een sollicitatie gesprek.
Een leuke dag gehad (ruim 7,5 uur in de auto gezeten).
Goed gesprek gehad, met een goed gevoel.

Oh man, ik mis mijn ex weer even heel erg na gisteren. Vooral nu blijkt dat hij zo twijfelt en in de war is... Ik voel me heel stom en schaam me er eigenlijk voor, maar het állerliefst zou ik willen dat het weer goed kwam.
Maar nu nog niet, ik zou liever zelf ook nog een pauze willen, zodat we er goed over kunnen nadenken. Maar dat moet maar van hem komen hoor, ik loop niet achter 'm aan...

Eigenlijk belachelijk dat ik dat nog wil met iemand die me zoveel verdriet heeft gedaan. Zo diep zit het gewoon bij me. Wat moet ik nu doen, helemaal geen contact meer of juist wel? En hem helemaal geen kans meer geven?

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:26 schreef Faerie het volgende:
Oh man, ik mis mijn ex weer even heel erg na gisteren. Vooral nu blijkt dat hij zo twijfelt en in de war is... Ik voel me heel stom en schaam me er eigenlijk voor, maar het állerliefst zou ik willen dat het weer goed kwam.
Maar nu nog niet, ik zou liever zelf ook nog een pauze willen, zodat we er goed over kunnen nadenken. Maar dat moet maar van hem komen hoor, ik loop niet achter 'm aan...

Eigenlijk belachelijk dat ik dat nog wil met iemand die me zoveel verdriet heeft gedaan. Zo diep zit het gewoon bij me. Wat moet ik nu doen, helemaal geen contact meer of juist wel? En hem helemaal geen kans meer geven?

Hoe cliché het ook klinkt, maar volg je hart. Hoe groot acht je de kans dat het weer goed kan komen? Denk je dat die kans er best nog in zit? Hou dan gewoon contact. Denk je dat de kans heel klein is, kies dan voor jezelf en dan dus geen contact houden.
Ik denk dat er bij mij en me ex nog best een kans in zit dat het goedkomt, dus hou ik gewoon contact met hem, spreken we nog af en doen we leuke dingen, en er proberen niet zoveel bij stil te staan, en maar zien waar het balletje naartoe rolt.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:30 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Hoe cliché het ook klinkt, maar volg je hart. Hoe groot acht je de kans dat het weer goed kan komen? Denk je dat die kans er best nog in zit? Hou dan gewoon contact. Denk je dat de kans heel klein is, kies dan voor jezelf en dan dus geen contact houden.
Ik denk dat er bij mij en me ex nog best een kans in zit dat het goedkomt, dus hou ik gewoon contact met hem, spreken we nog af en doen we leuke dingen, en er proberen niet zoveel bij stil te staan, en maar zien waar het balletje naartoe rolt.

Ja als ik mijn hart volg gaat die naar hem toe... en weet je wat het is, ik weet niet of die kans er nog inzit.. Kijk hij twijfelde heel erg gister, maar ik weet niet of dat gewoon even tijdelijk een dip was, en of hij niet gewoon een vriendin om zich heen mist, en niet mij specifiek. Dat weet ik allemaal niet. Maar ik zei tegen hem gister dat hij na zijn 1e ex waar hij 1 jaar een relatie mee heeft gehad, toch ook weer verliefd is geworden. Maar het kwam echt op me over dat hij daar nu geen vertrouwen in had. Hij zei dat onze relatie veel en veel dieper gaat, we zoveel hebben meegemaakt samen en we elkaar echt kennen.

Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik en mijn ex echt bij elkaar horen, en dat we aan elkaar "vastzitten" ofzo. En ik doe echt mijn best, maar ik vond onze relatie helemaal niet slecht. Maar blijkbaar vindt hij dat niet. Ik weet het allemaal niet meer en weet niet wat ik moet doen. Het liefst heb ik contact met hem, maar ben bang dat ik dan hoop heb en het uiteindelijk toch niks wordt...

Ik had ook altijd het gevoel dat we bij elkaar hoorden.
We accepteerden elkaars tekortkomingen, maar helaas bleek dat niet voldoende uiteindelijk.

Persoonlijk denk ik dat als het al eens "fout" is gegaan het slecht goed kan gaan.
Of er moet een flinke poos (misschien paar jaar) tussen gezeten hebben.
Dan ben je toch een ander persoon denk ik zo.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:48 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ja als ik mijn hart volg gaat die naar hem toe... en weet je wat het is, ik weet niet of die kans er nog inzit.. Kijk hij twijfelde heel erg gister, maar ik weet niet of dat gewoon even tijdelijk een dip was, en of hij niet gewoon een vriendin om zich heen mist, en niet mij specifiek. Dat weet ik allemaal niet. Maar ik zei tegen hem gister dat hij na zijn 1e ex waar hij 1 jaar een relatie mee heeft gehad, toch ook weer verliefd is geworden. Maar het kwam echt op me over dat hij daar nu geen vertrouwen in had. Hij zei dat onze relatie veel en veel dieper gaat, we zoveel hebben meegemaakt samen en we elkaar echt kennen.

Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik en mijn ex echt bij elkaar horen, en dat we aan elkaar "vastzitten" ofzo. En ik doe echt mijn best, maar ik vond onze relatie helemaal niet slecht. Maar blijkbaar vindt hij dat niet. Ik weet het allemaal niet meer en weet niet wat ik moet doen. Het liefst heb ik contact met hem, maar ben bang dat ik dan hoop heb en het uiteindelijk toch niks wordt...

Praat met hem. Vraag hem alle dingen die je niet weet, en wel moet/wil weten.
En weet je wat mijn gedachtegang is, dat ik het nog aankijk? Ik heb die gedachte ook hoor, van ja, straks wordt het uiteindelijk toch niks meer en wordt ik over een tijdje wéér gekwetst en moet ik dit proces wéér door.
Maar dan denk ik van, IK denk dat dit mijn ware liefde is, ik denk dat ik niet snel weer zo veel van een jongen kan houden, en me zo fijn kan voelen bij een jongen. Als ik nu wegloop, ben ik hem echt kwijt. Blijf ik volhouden, is er nog een kans. Als het dan uiteindelijk nog niks wordt, kan ik in ieder geval nooit spijt krijgen van dat ik ben weggelopen, en altijd met de gedachte blijf van 'wat als ik hem de tijd had gegeven, en contact had blijven houden?'. Dat wil ik voorkomen.
Plus de kans dat het nog wat kán worden, is mij het eventuele verdriet over een tijd wel waard..

quote:

Op maandag 8 februari 2010 21:33 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Praat met hem. Vraag hem alle dingen die je niet weet, en wel moet/wil weten.
En weet je wat mijn gedachtegang is, dat ik het nog aankijk? Ik heb die gedachte ook hoor, van ja, straks wordt het uiteindelijk toch niks meer en wordt ik over een tijdje wéér gekwetst en moet ik dit proces wéér door.
Maar dan denk ik van, IK denk dat dit mijn ware liefde is, ik denk dat ik niet snel weer zo veel van een jongen kan houden, en me zo fijn kan voelen bij een jongen. Als ik nu wegloop, ben ik hem echt kwijt. Blijf ik volhouden, is er nog een kans. Als het dan uiteindelijk nog niks wordt, kan ik in ieder geval nooit spijt krijgen van dat ik ben weggelopen, en altijd met de gedachte blijf van 'wat als ik hem de tijd had gegeven, en contact had blijven houden?'. Dat wil ik voorkomen.
Plus de kans dat het nog wat kán worden, is mij het eventuele verdriet over een tijd wel waard..

Je bent 18. Hoe kun je nou spreken van ware liefde? Je hebt nog helemaal niks meegemaakt op liefdesgebied. Niet lullig bedoelt, dus niet kwaad worden...luister eerst naar mijn uitleg

Toen ik net zo oud was als jij dacht ik bij mijn 1e vriendinnetje ook van.....dit is de ware...ik ben nog nooit zo gek op iemand geweest...zo verliefd. Toen ze het uitmaakte was ik 1,5 jaar kapot.
Nu ik er op terugkijk is het ook begrijpelijk dat ik zo dacht, maar moet er wel om lachen nu

Even kijken wat de wereld nog meer te bieden heeft zal je goed doen Ik dacht toen ook dat dat niet zo was, dus begrijp het als je het niet met me eens bent

Heb in een moment van zwakte op haar hyves gekeken, had ik dus beter niet kunnen doen
Lijkt er haast op dat ze een nieuwe vriend heeft, binnen 2 maand dat het uit is gegaan dus
pff voel me wel leeg zo.
Dan denk ik hoe kan je zo snel al wat anders hebben als het het de relatie toch zoveel voor haar heeft betekend als ze zelf heeft gezegd, ook al is het niet gelukt de relatie.
Beetje suf, ben ergens wel beetje blij voor haar dat het goed met haar gaat, alleen doet het wel ff verdomde pijn.
Had haar nog een mailtje gestuurd want ik moest nog wat doorgeven kwa gegevens om af te wikkelen. Heb daarin ook maar even geschreven dat ik haar hyves had bekeken, en dat ik blij voor haar was dat het goed met d'r ging, maar dat het toch wel even pijn deed. Ben benieuwd wat er terug komt, als er wat terug komt want ze was de laatste 2 maand redelijk kortaf en heeft inhoudelijk niet echt op dingen gereageerd die ik haar had gestuurd. en dat was dan onder het mom van dat ze het ook moeilijk vindt. Dat moeilijke kan ik nu inderdaad zien aan haar hyves krabbels
Ze had ook aangegeven dat ze wel vrienden wou blijven, maar dat ze het contact aan mij eerst zou overlaten omdat ik het er erg moeilijk mee had en dat geen contact eerst even beter voor mij zou zijn.. benieuwd wat van die insteek overblijft nu.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 20:48 schreef Faerie het volgende:

[..]

Maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik en mijn ex echt bij elkaar horen, en dat we aan elkaar "vastzitten" ofzo. En ik doe echt mijn best, maar ik vond onze relatie helemaal niet slecht. Maar blijkbaar vindt hij dat niet. Ik weet het allemaal niet meer en weet niet wat ik moet doen. Het liefst heb ik contact met hem, maar ben bang dat ik dan hoop heb en het uiteindelijk toch niks wordt...

Herken erg het gevoel, maar zoals ik er weer achter kom nu is geen contact beter voor jezelf. En dat je voor jezelf moet kiezen, en de ander los moet laten. Goed klinkt makkelijk, maar de uitvoering zoals maar weer blijkt een stuk moeilijker. Echt wees sterk en kies voor jezelf. Hoop doet leven zeggen ze wel, maar zulke hoop is vaak valse hoop, en het beschadigt je alleen maar.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 21:38 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Je bent 18. Hoe kun je nou spreken van ware liefde? Je hebt nog helemaal niks meegemaakt op liefdesgebied. Niet lullig bedoelt, dus niet kwaad worden...luister eerst naar mijn uitleg

Toen ik net zo oud was als jij dacht ik bij mijn 1e vriendinnetje ook van.....dit is de ware...ik ben nog nooit zo gek op iemand geweest...zo verliefd. Toen ze het uitmaakte was ik 1,5 jaar kapot.
Nu ik er op terugkijk is het ook begrijpelijk dat ik zo dacht, maar moet er wel om lachen nu

Even kijken wat de wereld nog meer te bieden heeft zal je goed doen Ik dacht toen ook dat dat niet zo was, dus begrijp het als je het niet met me eens bent

Wil je alsjeblieft ophouden met de wijsneus uit te hangen die alles van iedereen weet zonder diegene te kennen?
Toen ik 13 was heb ik een jaar lang met een enorm verknipte gozer gehad die me heel goed geleerd heeft hoe het NIET hoord, ben op alle vlakken door die gozer misbruikt en heb zieke dingen meegemaakt die je niet mee wil maken als je 13 jaar bent.
Daarna heb ik meer vriendjes gehad, elk met een andere persoonlijkheid, dus praat me er niet over dat ik niks op liefdesgebied heb meegemaakt, want ik heb genoeg meegemaakt op liefdesgebied.
Juist door die ex vriend(jes) heb ik geleerd hoe het NIET hoort en hoe ik het niet wil zien, ook de jongens na die 1e waren het gewoon niet, ook al waren die niet slecht voor me.
Deze jongen ben ik ruim 2 jaar mee samengeweest, en ondanks dat ik 18 ben, ben ik door bepaalde gebeurtenissen (waaronder exvriend 1) mijn pubertijd sneller doorschoten als zou moeten.
Dit is niet mijn eerste liefde, maar wel de eerste liefde waarvan ik wéét dat het goed zit en waarbij ik écht samen wil blijven.

Hoi.

CoendeW, respect.
Als je na een lange periode van situaties en chaos en alles tot die conclusie komt en bereid bent te wachten tot zij er klaar voor is. Er zijn genoeg mensen die er lak aan hebben en alles over boord gooien.


Afgelopen zondag was het precies een jaar geleden dat ik er de brij aan gaf. heel veel geheen en weer het hele jaar tot dat zij er de laatste keer een paar weken terug echt een eind aan heeft gemaakt. Ik vertelde dat ik nog slechts één ding nodig had om het af te sluiten. Die zondag heb ik haar best wel persoonlijk iets gegeven waar ik de afgelopen vier maanden aan bezig ben geweest. om het af te sluiten...

Ik wil haar heel graag terug, gewoon omdat ik weet dat ze de beste voor me is. Maar daar doe je niks mee als het niet wederzijds is..

Nu hebben we het er net nog even over gehad en ze heeft mijn project gezien en ze gaf toe, nog steeds, na een jaar, enorm te twijfelen.

Ik heb haar enorm gekwetst en alles, ik heb daar spijt van. Zij geeft wel aan dat ze enorm veel van me houdt..
Weet nu alleen echt niet meer wat ik kan doen om haar over de streep te trekken.. heb me zelf de laatste maanden al zo enorm gegeven en heb niet gezien dat het vruchten afwierp. Maar geeft wel aan te twijfelen.. Omdat ze van me houd, maar wel gekwetst is ..

Ik weet t niet meer.. Wat kan ik doen, naast het de tijd geven..
(laten zien dat ik er voor haar ben, doe ik al..)
(proberen te overtuigen, doe ik al)

mindfuckers al de hele tijd..

Een (virtuele) knuffel voor VeerEli om even bij te komen!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:10 schreef Sjechov het volgende:
Een (virtuele) knuffel voor VeerEli om even bij te komen!

Dank je.

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:09 schreef MOD het volgende:

...

Sterkte!

quote:

Op maandag 8 februari 2010 22:06 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Wil je alsjeblieft ophouden met de wijsneus uit te hangen die alles van iedereen weet zonder diegene te kennen?
Toen ik 13 was heb ik een jaar lang met een enorm verknipte gozer gehad die me heel goed geleerd heeft hoe het NIET hoord, ben op alle vlakken door die gozer misbruikt en heb zieke dingen meegemaakt die je niet mee wil maken als je 13 jaar bent.
Daarna heb ik meer vriendjes gehad, elk met een andere persoonlijkheid, dus praat me er niet over dat ik niks op liefdesgebied heb meegemaakt, want ik heb genoeg meegemaakt op liefdesgebied.
Juist door die ex vriend(jes) heb ik geleerd hoe het NIET hoort en hoe ik het niet wil zien, ook de jongens na die 1e waren het gewoon niet, ook al waren die niet slecht voor me.
Deze jongen ben ik ruim 2 jaar mee samengeweest, en ondanks dat ik 18 ben, ben ik door bepaalde gebeurtenissen (waaronder exvriend 1) mijn pubertijd sneller doorschoten als zou moeten.
Dit is niet mijn eerste liefde, maar wel de eerste liefde waarvan ik wéét dat het goed zit en waarbij ik écht samen wil blijven.

Ow jij bent zo'n puber die denkt al heel volwassen te zijn

Ik wil niet zeggen dat dit alles niks voorstelt, maar relativeren is niet echt je sterkste punt. Begrijpelijk...komt over een paar jaar wel als je hier weer op terugkijkt


Edit: Ik bedenk me nu trouwens pas dat ik hier vroeger ook heb gepost nadat mijn 1e vriendinnetje het uitmaakte....dus dat moet gewoon nog te vinden zijn

Edit 2: Mijn 1e post!!! haha
De kunst van het loslaten van een ex. (#26)
Blijkbaar zat ik er toen ook nog niet echt mee na 3 weken...toch 1,5 jaar geduurd voordat het daarna beter ging Hoop niet dat ik nu ook opeens weer zoals toen een terugval krijg

Edit 3: Ben mijn posts van toen terug aan het lezen....ben nu 3 maanden later en toen was ik me nog aan het bezatten omdat ik haar zo miste Volgens mij is het verschil met nu dat ik mijn 1e ex vaak tegenkwam en mijn 2e niet meer heb gezien. Denk dat dat niet meer zien of spreken wel een grote factor is in hoe snel je door kan gaan.

Edit 4: De een-na-laatste post van toen...iets van 4 maanden nadat het uit was
De Kunst van het loslaten van een ex. (#33)

quote:

Op donderdag 29 december 2005 15:34 schreef partyyboyy het volgende:

[..]

Als je straks iemand tegenkomt die je leuk vindt dan denk je niet meer van 'nee dat wil ik niet'.
Dan ga je er weer helemaal voor.

Leuk om terug te zien

[ Bericht 6% gewijzigd door SuperFokker op 08-02-2010 23:05:37 ]