R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hier verder
De kunst van het loslaten van je ex. - deel 105
Laatste bericht van Deel 105
quote:
Op donderdag 28 januari 2010 22:05 schreef Sjechov het volgende:
Ik heb volgens mij wel eerder gepost, maar heb toch de behoefte even mijn (beetje) ellende weg te schrijven.
Sinds afgelopen september ben ik weer vrijgezel na een relatie van 6 jr.
We hebben heel veel meegemaakt, maar helaas vooral veel negatieve zaken, hierbij doel ik op overlijden van vele mensen (gemiddeld 2 p/j).
Het meest ingrijpende was voor ons mijn vader (hart aanval en haar lievelings opa).
Ook ben ik in de tussentijd ben ernstig ziek geweest en waren we op elkaar aangewezen (we woonden in het westen en familie in het oosten).
In den beginnen groeiden we snel naar elkaar toe, maar heel langzaam merkte je dat het richting een broer/zus verhouding ging, tot we dan afgelopen september besloten er een eind aan te maken (de relatie).
Nu zul je denken, ok ... standaard verhaal.
Nee toch niet.
Bijkomend is dat mijn ex haar hele leven eigenlijk al kampt met psychische klachten welke ook onze relatie bemoeilijkt heeft.
Daarbij kwam voor haar dat een 3 jaar geleden haar moeder kanker kreeg en nu de strijd verloren heeft.
Mijn ex heeft besloten zich actief te laten behandelen waar ik heel blij van wordt, omdat ik gewoon nog veel van haar houd en haar echt het beste gun voor nu en de toekomst.
Maar nu komt het eigenlijk.
Hoe langer het uit is, hoe meer kloten ik mij begin te voelen.
Een gevoel dat ik hun allemaal in de steek heb gelaten, terwijl het besluit meer van haar kwam dan van mij.
Ik het gevoel heb haar nog veel te willen steunen, terwijl iedereen om mij heen roept "laat gaan".
Ook staat er een vakantie gepland voor over een week of 3 a 4 (tickets al in huis) echter ligt haar moeder op het randje van de hemelpoort, maar ze houd het bewonderingswaardig lang vol.
Het is een echte vechter die de doktoren al tijden versteld doet staan.
Nu heb ik besloten dat ik alles laat vallen om maar bij de uitvaart te kunnen zijn.
Mocht ze dus niet overleden zijn voordat ik op vakantie ga, dan ga ik niet.
Maar iedereen om mij heen bemoeid zich ermee.
Ik voel me kut ....
Ik voel me kloten ...
Mijn gevoel zegt dat ik haar zo weer terugnemen als ze tegen mij zou zeggen dat ze zich vergist heeft.
Maar mijn verstand ...
Ook krijg ik steeds meer en meer het gevoel dat ze zich de laatste periode zich anders gedroeg omdat ze altijd riep dat ze mij niet verdiende ... haar klachten mij tot last waren .... etc.
Ik voel me echt als een wrak.
Kan me slecht zetten tot dingen ...
Helaas moet ik concluderen dat ik er aardig alleen voor sta.
Mijn vertrek naar het westen in het verleden zorgde ervoor dat mijn 2 grote vriendschappen verwatert zijn.
De mensen waar ik goed me kan wonen in het westen (die ik als mijn vriend zie), maar ik zit nu weer in hhet oosten (wel weer bij familie).
Nu is mijn vraag of iemand zich hier een beetje in herkend en hoe hij/zij hiermee om is gegaan?
Sorry voor de onsamenhangende tekst, maar zo kwam het in mij op.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
erg lastige situatie.
Ik denk dat je moet doen wat je hart je ingeeft.
Ik ben er nu achter dat als je dat niet doet je hart volgen je erg veel spijt kan krijgen van dat je het niet hebt gedaan. En zeker in een situatie als dit dat iemand op sterven ligt, krijg je nooit meer de kans om het over te doen.
En het gaat er niet om wat anderen van jou keus vinden, want jij moet leven met de keuzes die je maakt.
Heel erg veel sterkte.
quote:
Op vrijdag 29 januari 2010 08:49 schreef Liebe het volgende:
as for me, ik wil hem uit m'n hoofd. ik wil dat het me niks meer kan schelen. ik wil aan andere dingen denken. tevreden zijn. gelukkig zijn. beseffen dat er meer is. en dat er heus wel iets nieuws op mn pad komt. en dat ik meer verdien dan dit.
Ik zou dat ook graag willen, maar na 7 weken wordt ik elke nacht nog steeds wakker, en denk ik aan haar.
Gelukkig gaat het overdag wel beter al. Het zal wel bij het verwerkings proces horen denk ik, maar het blijft soms wel aardig K.
De kunst van het loslaten van je ex. - deel 105
Laatste bericht van Deel 105
quote:
Op donderdag 28 januari 2010 22:05 schreef Sjechov het volgende:
Ik heb volgens mij wel eerder gepost, maar heb toch de behoefte even mijn (beetje) ellende weg te schrijven.
Sinds afgelopen september ben ik weer vrijgezel na een relatie van 6 jr.
We hebben heel veel meegemaakt, maar helaas vooral veel negatieve zaken, hierbij doel ik op overlijden van vele mensen (gemiddeld 2 p/j).
Het meest ingrijpende was voor ons mijn vader (hart aanval en haar lievelings opa).
Ook ben ik in de tussentijd ben ernstig ziek geweest en waren we op elkaar aangewezen (we woonden in het westen en familie in het oosten).
In den beginnen groeiden we snel naar elkaar toe, maar heel langzaam merkte je dat het richting een broer/zus verhouding ging, tot we dan afgelopen september besloten er een eind aan te maken (de relatie).
Nu zul je denken, ok ... standaard verhaal.
Nee toch niet.
Bijkomend is dat mijn ex haar hele leven eigenlijk al kampt met psychische klachten welke ook onze relatie bemoeilijkt heeft.
Daarbij kwam voor haar dat een 3 jaar geleden haar moeder kanker kreeg en nu de strijd verloren heeft.
Mijn ex heeft besloten zich actief te laten behandelen waar ik heel blij van wordt, omdat ik gewoon nog veel van haar houd en haar echt het beste gun voor nu en de toekomst.
Maar nu komt het eigenlijk.
Hoe langer het uit is, hoe meer kloten ik mij begin te voelen.
Een gevoel dat ik hun allemaal in de steek heb gelaten, terwijl het besluit meer van haar kwam dan van mij.
Ik het gevoel heb haar nog veel te willen steunen, terwijl iedereen om mij heen roept "laat gaan".
Ook staat er een vakantie gepland voor over een week of 3 a 4 (tickets al in huis) echter ligt haar moeder op het randje van de hemelpoort, maar ze houd het bewonderingswaardig lang vol.
Het is een echte vechter die de doktoren al tijden versteld doet staan.
Nu heb ik besloten dat ik alles laat vallen om maar bij de uitvaart te kunnen zijn.
Mocht ze dus niet overleden zijn voordat ik op vakantie ga, dan ga ik niet.
Maar iedereen om mij heen bemoeid zich ermee.
Ik voel me kut ....
Ik voel me kloten ...
Mijn gevoel zegt dat ik haar zo weer terugnemen als ze tegen mij zou zeggen dat ze zich vergist heeft.
Maar mijn verstand ...
Ook krijg ik steeds meer en meer het gevoel dat ze zich de laatste periode zich anders gedroeg omdat ze altijd riep dat ze mij niet verdiende ... haar klachten mij tot last waren .... etc.
Ik voel me echt als een wrak.
Kan me slecht zetten tot dingen ...
Helaas moet ik concluderen dat ik er aardig alleen voor sta.
Mijn vertrek naar het westen in het verleden zorgde ervoor dat mijn 2 grote vriendschappen verwatert zijn.
De mensen waar ik goed me kan wonen in het westen (die ik als mijn vriend zie), maar ik zit nu weer in hhet oosten (wel weer bij familie).
Nu is mijn vraag of iemand zich hier een beetje in herkend en hoe hij/zij hiermee om is gegaan?
Sorry voor de onsamenhangende tekst, maar zo kwam het in mij op.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
erg lastige situatie.
Ik denk dat je moet doen wat je hart je ingeeft.
Ik ben er nu achter dat als je dat niet doet je hart volgen je erg veel spijt kan krijgen van dat je het niet hebt gedaan. En zeker in een situatie als dit dat iemand op sterven ligt, krijg je nooit meer de kans om het over te doen.
En het gaat er niet om wat anderen van jou keus vinden, want jij moet leven met de keuzes die je maakt.
Heel erg veel sterkte.
quote:
Op vrijdag 29 januari 2010 08:49 schreef Liebe het volgende:
as for me, ik wil hem uit m'n hoofd. ik wil dat het me niks meer kan schelen. ik wil aan andere dingen denken. tevreden zijn. gelukkig zijn. beseffen dat er meer is. en dat er heus wel iets nieuws op mn pad komt. en dat ik meer verdien dan dit.
Ik zou dat ook graag willen, maar na 7 weken wordt ik elke nacht nog steeds wakker, en denk ik aan haar.
Gelukkig gaat het overdag wel beter al. Het zal wel bij het verwerkings proces horen denk ik, maar het blijft soms wel aardig K.
Gisteren is het verleden, morgen is de toekomst, je leeft nu in het heden!
Nieuw topic, weer eens even meelezen...
* RemcoDelft is nog steeds bezig met loslaten, hoewel het beter gaat. Heb haar bijna een maand niet meer gezien
* RemcoDelft is nog steeds bezig met loslaten, hoewel het beter gaat. Heb haar bijna een maand niet meer gezien
censuur :O
[quote]Op vrijdag 29 januari 2010 09:15 schreef achi het volgende:
foutje..
[/quote
Ja deze dag begint idd weer heel goed..
.. 
gelukkig kan ik nog om mezelf lachen!
foutje..
[/quote
Ja deze dag begint idd weer heel goed..
.. gelukkig kan ik nog om mezelf lachen!
Vrijwel een compleet topic gemist hiero.... 
Maar dat komt omdat ik vrijwel over haar heen ben (geloof ik). De scheiding is vrijwel rond en ik heb een tijdelijke andere woning. Het enige wat ik nu nog graag zou willen is een baan in het buitenland. Fearie zat in Berlijn geloof ik, daar nog werk voor mij?
Niet dat dat veel met m'n ex te maken heeft, behalve dat zij nooit naar het buitenland wou, behalve voor vakantie. Ze is behoorlijk honkvast, wat ik totaal niet ben. Dus nu ze weg is ben ik vrij om te gaan en te staan waar ik wil. 
Ik merk dat ik haar niet meer mis, hoogstens het gevoel van iemand om me heen hebben. Sterker nog, ik vraag me af wat ik ooit in haar gezien heb. Zelf zegt ze dat ze gegroeid is als persoonlijkheid, maar zie slechts dat ze veranderd is in een saai en lusteloos mens dat alleen maar werkt, want 'dat is pas echt belangrijk'.
En het beste; Barbusse heeft vanavond een date met een werkelijk ravissante schoonheid!
So goodbye misery! En natuurlijk sterkte voor iedereen, met name de nieuwkomers voor wie het allemaal nog erg vers is.
Maar dat komt omdat ik vrijwel over haar heen ben (geloof ik). De scheiding is vrijwel rond en ik heb een tijdelijke andere woning. Het enige wat ik nu nog graag zou willen is een baan in het buitenland. Fearie zat in Berlijn geloof ik, daar nog werk voor mij?
Niet dat dat veel met m'n ex te maken heeft, behalve dat zij nooit naar het buitenland wou, behalve voor vakantie. Ze is behoorlijk honkvast, wat ik totaal niet ben. Dus nu ze weg is ben ik vrij om te gaan en te staan waar ik wil. Ik merk dat ik haar niet meer mis, hoogstens het gevoel van iemand om me heen hebben. Sterker nog, ik vraag me af wat ik ooit in haar gezien heb. Zelf zegt ze dat ze gegroeid is als persoonlijkheid, maar zie slechts dat ze veranderd is in een saai en lusteloos mens dat alleen maar werkt, want 'dat is pas echt belangrijk'.
En het beste; Barbusse heeft vanavond een date met een werkelijk ravissante schoonheid!
So goodbye misery! En natuurlijk sterkte voor iedereen, met name de nieuwkomers voor wie het allemaal nog erg vers is.
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
quote:Op vrijdag 29 januari 2010 10:59 schreef Barbusse het volgende:
Vrijwel een compleet topic gemist hiero....
Maar dat komt omdat ik vrijwel over haar heen ben (geloof ik). De scheiding is vrijwel rond en ik heb een tijdelijke andere woning. Het enige wat ik nu nog graag zou willen is een baan in het buitenland. Fearie zat in Berlijn geloof ik, daar nog werk voor mij?
Ik merk dat ik haar niet meer mis, hoogstens het gevoel van iemand om me heen hebben. Sterker nog, ik vraag me af wat ik ooit in haar gezien heb. Zelf zegt ze dat ze gegroeid is als persoonlijkheid, maar zie slechts dat ze veranderd is in een saai en lusteloos mens dat alleen maar werkt, want 'dat is pas echt belangrijk'.
En het beste; Barbusse heeft vanavond een date met een werkelijk ravissante schoonheid!
So goodbye misery! En natuurlijk sterkte voor iedereen, met name de nieuwkomers voor wie het allemaal nog erg vers is.
tvp
Goed bezig!quote:Op vrijdag 29 januari 2010 10:59 schreef Barbusse het volgende:
Vrijwel een compleet topic gemist hiero....
Maar dat komt omdat ik vrijwel over haar heen ben (geloof ik). De scheiding is vrijwel rond en ik heb een tijdelijke andere woning. Het enige wat ik nu nog graag zou willen is een baan in het buitenland. Fearie zat in Berlijn geloof ik, daar nog werk voor mij?
Ik merk dat ik haar niet meer mis, hoogstens het gevoel van iemand om me heen hebben. Sterker nog, ik vraag me af wat ik ooit in haar gezien heb. Zelf zegt ze dat ze gegroeid is als persoonlijkheid, maar zie slechts dat ze veranderd is in een saai en lusteloos mens dat alleen maar werkt, want 'dat is pas echt belangrijk'.
En het beste; Barbusse heeft vanavond een date met een werkelijk ravissante schoonheid!
So goodbye misery! En natuurlijk sterkte voor iedereen, met name de nieuwkomers voor wie het allemaal nog erg vers is.
Ik merk ook dat ik daten weer leuk vind
censuur :O
Daten IS natuurlijk ook gewoon leuk! En al helemaal als het met een vrouw is waarvan je normaal denkt dat ze te mooi is om bereikbaar te zijn.quote:Op vrijdag 29 januari 2010 12:17 schreef RemcoDelft het volgende:
[..]
Goed bezig!
Ik merk ook dat ik daten weer leuk vind
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
Dit is ook mijn gevoel.quote:Op vrijdag 29 januari 2010 03:14 schreef Tegan het volgende:
Als jij je voelt dat je daar moet zijn bij de uitvaart moet je gewoon gaan! Je hebt blijkbaar een sterke band nog met haar moeder (puur bloed delen betekent imo niets, het gaat om hoeveel je om elkaar geeft, en dat kan bij vrienden/schoonfamilie veel sterker zijn dan bij je eigen familie).
Deze hele kwestie staat volgens mij los van je ex. Dus gewoon gaan, en laat je vooral niet leiden door wat andere mensen 'vinden wat normaal is'. In dit soort kwesties moet je wel op gevoel afgaan, want het ergste is om over zoiets spijt te krijgen. Sterkte.
Afgelopen dinsdag ook een goed gesprek gehad met mijn tante.
Ik bleek er veel meer raakvlakken mee te hebben dan iik ooit gedacht had!
Wel merk ik dat ik er helemaal niet op uit wil.
Gewoon thuisblijven en een filmpje kijken.
Maar ik krijg meer en meer het gevoel er alleen voor te staan, voel me ook erg alleen.
Zoals eerder gezegd wonen mijn vrienden allemaal ver weg.
Ik heb ook geen idee hoe ik dat weer op moet pakken.
Ben geen type die zo het cafe inloopt en met jan en allemaal gaat praten
Je hoeft de wereld niet te snappen, je hoeft er alleen maar je weg in te vinden
Als je wat dwarszit mag je dat hier gewoon melden hoorquote:
Ik merkte dat ik er moeite mee had, maar het luchte gisteravond gigantisch op!
Anders zoek je contact via PM met iemand?
Je hoeft de wereld niet te snappen, je hoeft er alleen maar je weg in te vinden
Precies vandaag, een week geleden, dat ik zo uit het niets gedumpt ben.
Stort me maar op mijn studiewerk, misschien denk ik er dan wat minder aan....
Stort me maar op mijn studiewerk, misschien denk ik er dan wat minder aan....
Heb je echt geen idee waarom het uitgegaan is?quote:Op vrijdag 29 januari 2010 13:15 schreef Sabientjee het volgende:
Precies vandaag, een week geleden, dat ik zo uit het niets gedumpt ben.
Stort me maar op mijn studiewerk, misschien denk ik er dan wat minder aan....
Geen uitleg, niets?
Je hoeft de wereld niet te snappen, je hoeft er alleen maar je weg in te vinden
Barbusse, wat goed! Heeeel veel plezier vanavond! En ik ga echt duimen dat je binnenkort een leuke baan vind in het buitenland!
Met mij gaat het over het algemeen goed. Heb vandaag even een mindere dag. Ik heb mijn ex sinds ik het uitgemaakt heb 2 keer gezien op de zaak, maar het doet minder met me dan voorheen. Gister heeft hij een vast contract getekend bij mijn ouders, dus de komende jaren zijn we nog niet van elkaar af, helaas. Ik moet er maar mee om leren gaan I guess. Dat vind ik trouwens wel echt vervelend, dat vooruitzicht..
Het feit dat het voor mij deze keer écht over is, scheelt een hoop denk ik. Ik kon gewoon niet meer. Er is niemand en niets op de wereld geweest waar ik meer m'n best voor heb gedaan dan voor hem. En er is geen jongen geweest die ik meer lief heb gehad, dan mijn ex.. In some kind of way sta ik te kijken van mijn vermogen om niet op te geven. Want in dit geval had ik dat véél eerder moeten doen, omwille van mijzelf. Maar ik kon het niet. Ik was gewoon nog niet klaar met hem. And now I am, ook al zou ik liever willen van niet.
En ik ga echt duimen dat je binnenkort een leuke baan vind in het buitenland! Met mij gaat het over het algemeen goed. Heb vandaag even een mindere dag. Ik heb mijn ex sinds ik het uitgemaakt heb 2 keer gezien op de zaak, maar het doet minder met me dan voorheen. Gister heeft hij een vast contract getekend bij mijn ouders, dus de komende jaren zijn we nog niet van elkaar af, helaas. Ik moet er maar mee om leren gaan I guess. Dat vind ik trouwens wel echt vervelend, dat vooruitzicht..
Het feit dat het voor mij deze keer écht over is, scheelt een hoop denk ik. Ik kon gewoon niet meer. Er is niemand en niets op de wereld geweest waar ik meer m'n best voor heb gedaan dan voor hem. En er is geen jongen geweest die ik meer lief heb gehad, dan mijn ex.. In some kind of way sta ik te kijken van mijn vermogen om niet op te geven. Want in dit geval had ik dat véél eerder moeten doen, omwille van mijzelf. Maar ik kon het niet. Ik was gewoon nog niet klaar met hem. And now I am, ook al zou ik liever willen van niet.
Lief van jequote:Op vrijdag 29 januari 2010 13:07 schreef Sjechov het volgende:
[..]
Als je wat dwarszit mag je dat hier gewoon melden hoor
Ik merkte dat ik er moeite mee had, maar het luchte gisteravond gigantisch op!
Anders zoek je contact via PM met iemand?
Heb ik ook gedaan hoor in het vorige deel.En via PM heb ik ook al een paar x me hart kunnen luchten
Voor degenen die mijn verhaal een beeje gevolgd hebben:
Hij gaat dit weekend weer verhuizen. Dus ik was zo stom om hem te smsen dat als hij nog hulp nodig had met inpakken, hij me kon bellen. En ik moest ook dit weekend nog ff naar hem toe om een luchtje te brengen die me pa nog voor hem mee zou nemen uit Duitsland..En hij zou me nog ff helpen met me Ipod en Itunes omdat ik daar niks van snapte.
Dus hij mailde zostraks dat hij vnv hierheen komt (woonplaats van zijn moeder, waar nu zijn spullen weer staan vanwege vorige verhuizing) maar dat hij pas volgende week ging verhuizen omdat hij geen busje meer kon krijgen via zijn werk (autobedrijf).
Dus ik zei ok moet ik je dan helpen of niet want anders maak ik andere plannen. Nou ik kon wel komen ja was misschien ook wel zo gezellig zei die. Vroeg die hoe ik daar tegenaan keek..
Dus ik zei van naja ik moet je toch nog dat luchtje enz brengen dus dan doen we dat wel gelijk in één keer dan. Dus ik ga vnv naar hem toe..
B-b-b-bird, Bird, The Bird is the word.
Zucht, heb een lange, lange email gestuurd naar me ex waar ik al mijn gevoelens en emoties in gegooid heb.
weet niet of dat nu een domme zet was of niet
Kwou dat ze vlammetje opnieuw opspringt, tis zo abrupt geeindigd
weet niet of dat nu een domme zet was of nietKwou dat ze vlammetje opnieuw opspringt, tis zo abrupt geeindigd
Je wil zoveel, maar als je rationeel bekijkt slaat het natuurlijk nergens op dat hij weer verliefd wordt door een mail.quote:Op vrijdag 29 januari 2010 16:30 schreef Sabientjee het volgende:
Zucht, heb een lange, lange email gestuurd naar me ex waar ik al mijn gevoelens en emoties in gegooid heb.
Kwou dat ze vlammetje opnieuw opspringt, tis zo abrupt geeindigd
Beste is...geen contact...doorgaan met je leven..nergens op hopen....en zien waar het schip strandt.
In theorie makkelijk...in de praktijk werkt het vaak anders
Ik heb mijn fair share uitvaarten gehad, en mensen gezien waarvan ik dacht dat ze er echt niet te zoeken hadden (als in dat ik er zelf al niets te zoeken had, maar dat zij nog verder weg stonden). En toen heb ik de wijze les geleerd dat als je voelt dat je daarbij moet zijn, dan moet je dat doenquote:Op vrijdag 29 januari 2010 12:53 schreef Sjechov het volgende:
[..]
Dit is ook mijn gevoel.
Afgelopen dinsdag ook een goed gesprek gehad met mijn tante.
Ik bleek er veel meer raakvlakken mee te hebben dan iik ooit gedacht had!
Wel merk ik dat ik er helemaal niet op uit wil.
Gewoon thuisblijven en een filmpje kijken.
Maar ik krijg meer en meer het gevoel er alleen voor te staan, voel me ook erg alleen.
Zoals eerder gezegd wonen mijn vrienden allemaal ver weg.
Ik heb ook geen idee hoe ik dat weer op moet pakken.
Ben geen type die zo het cafe inloopt en met jan en allemaal gaat praten
. Want het maakt echt niemand verder uit daar tijdens de uitvaart, dan is het gewoon samen rouwen, en hoe meer hoe fijner. En je kan het dan goed afsluiten voor jezelf, en dat is het belangrijkste. Dat jij het afsluit wat er tussen jou en de moeder van je ex was.Ik ben ook niet zo'n uitgaand type, maar ik heb wel een paar mensen waar ik af en toe iets mee ga drinken 's avonds, gewoon kletsen, of een keer samen uit eten. Misschien kan je dat doen, of nodig een paar uit voor een filmpje. Of je moet gewoon geen behoefte hebben aan andere mensen, en dan maakt het toch allemaal niet uit, je moet doen wat jij fijn vindt, niet wat hoort ofzo.
Succesquote:Op vrijdag 29 januari 2010 15:22 schreef VeerEli het volgende:
[..]
Lief van je
En via PM heb ik ook al een paar x me hart kunnen luchten
Voor degenen die mijn verhaal een beeje gevolgd hebben:
Hij gaat dit weekend weer verhuizen. Dus ik was zo stom om hem te smsen dat als hij nog hulp nodig had met inpakken, hij me kon bellen. En ik moest ook dit weekend nog ff naar hem toe om een luchtje te brengen die me pa nog voor hem mee zou nemen uit Duitsland..En hij zou me nog ff helpen met me Ipod en Itunes omdat ik daar niks van snapte.
Dus hij mailde zostraks dat hij vnv hierheen komt (woonplaats van zijn moeder, waar nu zijn spullen weer staan vanwege vorige verhuizing) maar dat hij pas volgende week ging verhuizen omdat hij geen busje meer kon krijgen via zijn werk (autobedrijf).
Dus ik zei ok moet ik je dan helpen of niet want anders maak ik andere plannen. Nou ik kon wel komen ja was misschien ook wel zo gezellig zei die. Vroeg die hoe ik daar tegenaan keek..
Dus ik zei van naja ik moet je toch nog dat luchtje enz brengen dus dan doen we dat wel gelijk in één keer dan. Dus ik ga vnv naar hem toe..
.Met welk idee ga je daarheen?
Ik zou het niet weten..met het idee ''eens zien hoe het gaat'' denk ik?quote:Op vrijdag 29 januari 2010 17:27 schreef Tegan het volgende:
[..]
Succes
Met welk idee ga je daarheen?
B-b-b-bird, Bird, The Bird is the word.
Ik baal echt dat mijn ex nu een contract voor onbepaalde tijd heeft. Dat betekent dat ik hem de komende jaren nog wel zal zien. Heb 'm net nog gezien en voel me voor de tweede keer sinds onze break up écht goed kut.
Vandaag 3keer te horen gekregen dat ik een leuk meisje ben, maar WAAROM IN GODSNAAM heeft die klootzak nog invloed op mijn humeur zodra ik hem zie? 
Vandaag 3keer te horen gekregen dat ik een leuk meisje ben, maar WAAROM IN GODSNAAM heeft die klootzak nog invloed op mijn humeur zodra ik hem zie?
