Omgaan met borderliners

Dat had ik al een beetje, maar doordat ik me ook verdiept heb in wat borderline is en wat het met mij doet , is het beter geworden. En de therapie heeft er ook heel erg bij geholpen.
Voor de therapie overheerste de borderline en nu veel minder en is het hanteerbaar geworden.
Ik wil het ook niet als excuus gebruiken, ben nog altijd verantwoordelijk voor mezelf en sommige hebben wel echt de houding dat het als excuus gebruikt kan worden maar dat is toch niet zo.

Dat ligt heel erg aan de gradatie en of het echt behandelbaar is.
Bij mijn diagnose werd meteen al gesteld je hebt een behandelbare diagnose en dat is juist bij een boel niet omdat er vaak ook meer bij komt kijken als verslavingen, zelfmoordneigingen, eetsstoornissen en dan is inzicht in jezelf vaak heel moeilijk.

Ze zeiden tegen mij dat het al redelijk uitzonderlijk is dat ik dat zelfinzicht had, bij een boel borderliners is dat echt gewoon niet.

ja gelukkig voor mij wel.

Dat zou best een kunnen wat je zegt. Gelukkig herken ik zelf door de therapie wanneer het minder gaat en neem ik er zelf stappen voor zoals naar begeleider gaan, afleiding zoeken en je rust erin houden , dat soort dingen helpen dan juist , maar dat is het ook he dat moet je echt zelf inzien.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 19:59 schreef gifkwal het volgende:
Jammer... maar ja, des te beter voor jou!

Misschien dat veel borderliners het wel inzien op momenten dat het goed met ze gaat, maar wanneer ze worden getriggerd en het slecht gaat, dat ze het dan niet meer kunnen bevatten.

Het heeft bij mij ook best lang geduurd voordat ik erkend heb dat die "buien" onderdeel van een stoornis zijn. Toen ik erachter kwam dat het toch echt aan mij lag en niet aan de anderen, heb ik me een hele tijd schuldig gevoeld en mezelf veroordeeld. Soms zag ik in dat wat ik ervoer toch wel erg op borderline (en andere stoornissen) leek, maar de volgende dag kon ik het dan weer allemaal naast me neerleggen, alsof het allemaal een hersenspinsel was. Pas toen er een psychodiagnostisch onderzoek was gedaan begon het tot me door te dringen wat er aan de hand was en toen begreep ik de bizarre ideeën die ik vroeger had wat beter.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 20:03 schreef formerjellybean het volgende:
ja gelukkig voor mij wel.

Dat zou best een kunnen wat je zegt. Gelukkig herken ik zelf door de therapie wanneer het minder gaat en neem ik er zelf stappen voor zoals naar begeleider gaan, afleiding zoeken en je rust erin houden , dat soort dingen helpen dan juist , maar dat is het ook he dat moet je echt zelf inzien.

Wel knap als je jezelf erin kan corrigeren. Is het nu min of meer verdwenen of kan dat niet?

Het is veel milder geworden. Zelfverwonding is totaal over zelfmoordgedachtes ook .
Recentelijk even moeilijke periode gehad na aanleiding van zelfmoord in omgeving , maar dat is ook goed gegaan door juist emoties toe te laten, mezelf de ruimte te geven om het te verwerken en dag bij dag bekijken .

Een boel is bij mij over gegaan, het is er nog wel maar veel milder . Ik accepteer dat gedeelte van mezelf ook want juist door het te accepteren ging het veel minder worden.

Ik leer meer te relativeren, en ook juist gevoelens toe te staan en dat was het vroeger ook , ik stond het niet toe en dan werd het gewoon steeds minder omdat ik mijn eigen emoties af keurde.

Het heeft me een poos geduurd en het is nog steeds wel aan blijven werken , maar het is niet meer zoals voor de therapie geworden.

Voor mij heeft het dus heel erg geholpen.

Oei dat is vervelend om te horen van die zelfmoord. Het is zo vreselijk als zoiets echt gebeurd, je wil dan zo graag dat je terug in de tijd kon om nog even met die persoon te praten.

Ik ben blij dat er wel mogelijkheden zijn om de effecten te verminderen, want als je daar midden in zit kan het zo uitzichtloos lijken. Acceptatie maakt dingen inderdaad milder en ook meer informatie over hoe zoiets werkt zorgt dat je dingen leert herkennen. Schuld en zelfveroordeling kunnen zorgen dat je er diep in wegzinkt.

Weten veel mensen in je omgeving ervan of heb je het zoveel mogelijk geheim gehouden?

De meeste mensen in mijn omgeving weten er wel van. Bij sommige heb je dan een stempeltje gebaseerd op vooroordelen maar daar trek ik me niet zoveel aan.
Ik weet zelf wie ik ben ,en hoe ik ermee omga ,en bij de mensen bij wie ik echt dichtbij sta is het soms wel nodig om te weten omdat ik gewoon toch weleens time-outs in moet lassen omdat draagkracht soms wat minder is.
Maar dan is het ook meer dat ik niet echt hulp of gesprekken wil hebben want daar heb ik 1 iemand voor , maar meer van ok dit is er aan hand als ik wat emotioneler reageer is het even daardoor en laat het daarbij.
Hoe ik er zelf mee omga is mijn eigen verantwoordelijkheid, en ja soms is er onbegrip over borderline (juist ook door hele extreme verhalen etc ) maar vaak zegt het meer over de ander dan over mij.

quote:

Op maandag 1 februari 2010 16:23 schreef gifkwal het volgende:

[..]

Daar heb je een punt. Helaas zijn deze problemen al jarenlang gaande en wil mijn oma niks weten van wat het werkelijke probleem is. Ze wil er niks van horen als je zegt dat die persoon ziek is. Maar ja... ondertussen zijn wij nu zover dat we er ons maar proberen zo weinig mogelijk van aan te trekken. Misschien is dat de enige echte 'oplossing' in het omgaan met borderliners. Je kan ze toch onmogelijk veranderen.

Volgens mij heeft Oma het ook, en onmogelijk is niets, met een beetje(veel) goede wil en stamina...

met borderliners hoef je niet om te gaan, je moet ze vooral zoveel mogelijk vermijden. vooral in relaties. probeer het niet, ze zijn impulsief, kunnen dus ook niet budgetteren (met alle mogelijke problemen tot gevolg) en hebben weinig concentratievermogen.

deze personen zijn vooral slachtoffer van zichzelf. seks voor aandacht ruilen, niet nadenken over mogelijke gevolgen van daden. jaloezie (verlatingsangst)

quote:

Op donderdag 11 februari 2010 13:27 schreef gifkwal het volgende:

[..]

Nee, mijn oma is gewoon zo koppig als een ezel
[..]

Nogmaals, het gaat hier om FAMILIE, waar ik mee om WIL gaan omdat ik er van hou. Hoe zij jij het vinden als jij borderline zou hebben en iedereen je maar dumpt omdat dat het makkelijkste is om te doen? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar ik wil er juist mee leren omgaan ipv het maar lekker makkelijk te vermijden.

Niet alleen omdat het gemakkelijk is hoor. Gewoon, omdat het kán!

quote:

Op woensdag 10 februari 2010 23:23 schreef Synthesist het volgende:
(verlatingsangst)

Als ik al die reacties (dus niet alleen die van Synthesist, maar alle reacties in de trant van: niet mee omgaan) lees zou ik ook vanzelf verlatingsangst krijgen.

quote:

Op maandag 1 februari 2010 13:32 schreef Xtinction het volgende:

[..]

Wie zegt dat het familielid van TS dat niet doet? Het is geen ziekte waar je van gaat genezen of zo, je leert er alleen beter mee omgaan. Zelfs na rond de 20 uur therapie per week betekent dat echt niet dat ze niet af en toe uit hun slof kunnen schieten.

Maar goed, de vraag is valide, probeert je familielid er iets aan te doen of erkent ze/hij niet dat hij een probleem heeft?

Alsof therapie heilig is. Dat soort type mensen moet gewoon eens op hardhandige wijze een spiegel voorgehouden worden. Zelfreflectie kun je leren. Zij zijn niet de koning of de koningin waar alles om draait.

Een nichtje van mij is een borderliner, de meeste problemen die daarbij komen kijken worden veroorzaakt door keuzes die psychische quick-wins teweegbrengen. Ze moet haar zin hebben en ze moet dat nu. Daar moet je geduld mee hebben, uiteraard, maar je moet ook duidelijk maken dat er grenzen zijn. Mensen psychisch pijn doen is niet erg, als je ze op dat moment maar overal bij blijft betrekken. Ze moeten niet het gevoel krijgen dat ze en pijn gedaan worden en nergens bijhoren.

Overigens, mij is ook verteld dat ik 100% zeker borderliner ben. Buiten dat ik het er 100% niet mee eens ben, heb ik daardoor wel een stuk mentaliteit drastisch kunnen veranderen. Mijn leven draait nog steeds om de snelle kick, egocentrisme en dergelijke, maar er is echt niemand die er een moment last van heeft. Vooral het accepteren dat niet altijd alles zo is zoals jij wilt dat het is is erg goed om aan te leren. En dat kun je. Dat kan iedereen. Maar nogmaals, geduld is het sleutelwoord.

PS: TS, Dood Meisje van Geerten Meijsing is n erg leuk boek om eens te zien hoe het niet moet.

Altijd leuk de topics over borderliners. Van sommige reacties kan ik echt kotsen, nog even en er wordt voorgesteld alle borderliners maar in een concentratiekamp weg te stoppen.

Ik kan uit ervaring zeggen dat geen borderliner hetzelfde is. De ene variant kan zorgen voor agressief en manipulatief gedrag. De andere variant gaat meer gepaard met allerlei angsten en onzekerheden. Daar tussen heb je een hele regenboog aan combinaties van allerlei borderlinetrekken.

De enige tip die ik kan geven: als je om een borderliner geeft en wilt investeren in de omgang, dan begin met vertrouwen winnen, praten, afspraken maken (en eraan houden en dat geldt voor beide partijen!). Een borderliner met enig zelfinzicht is vaak best in staat om aan te geven waardoor bepaalde zaken voelen zoals ze voelen ook al kunnen deze gevoelens niet altijd gereguleerd worden. Probeer een situatie van wederzijds begrip te creeeren. Jij vindt bepaalde dingen niet tof, dat mag je gerust uitleggen. En omgekeerd mag de borderliner uitleggen waar hij mee zit.

En als de situatie echt onhoudbaar is en je zelf dreigt eraan onderdoor te gaan, ja dan is het je goed recht om voor jezelf te kiezen. Maar dat geldt voor alle psychische aandoeningen, die zullen allemaal zorgen voor bepaalde problemen in de omgang.

Het zou echt fijn zijn als er vanuit de maatschappij eens wat meer open minded zou worden gekeken naar borderline. Niet alles over een kam scheren want op die manier wordt een hoop mensen tekort gedaan.

Koppig?Als een ezel? Zie je nou wel....

quote:

Op donderdag 11 februari 2010 15:46 schreef Chanty het volgende:
Altijd leuk de topics over borderliners. Van sommige reacties kan ik echt kotsen, nog even en er wordt voorgesteld alle borderliners maar in een concentratiekamp weg te stoppen.

Nee, je moet juist zorgen dat ze onderdeel uitmaken van iets sociaals. Maar het is bullshit om je altijd aan te passen. Beide kanten moeten zich aanpassen.

Omgaan met borderliners

Absoluut totaal onzin dat je met borderliners geen goed gesprek kunt hebben.Niet elke borderliner is hetzelfde.Je hebt mensen die veel last hebben van de borderline en mensen die minder last hebben van de borderline.Je kan niet ALLE mensen met borderline over een kam scheren

Sorry er stond een bericht op pagina 1 maar weet niet hoe ik dat bericht bij mijn bericht moet zetten.Ben nieuw

Een vriendin van me heeft borderline. Nou ja, het was een vriendin van me want ik heb het contact verbroken. Ik ben echt blij dat ik van dat mens af ben.

quote:

Op donderdag 11 februari 2010 17:36 schreef Eleentje86 het volgende:
Sorry er stond een bericht op pagina 1 maar weet niet hoe ik dat bericht bij mijn bericht moet zetten.Ben nieuw

Met het knopje waar helemaal rechts, met dat aanhalingstekentje

quote:

Op donderdag 11 februari 2010 17:39 schreef leukvoorlater het volgende:
Een vriendin van me heeft borderline. Nou ja, het was een vriendin van me want ik heb het contact verbroken. Ik ben echt blij dat ik van dat mens af ben.

Maar heb je het contact verbroken omdat het toch eigenlijk al niet zo'n goeie vriendin was, of heb je het contact verbroken omdat ze borderline heeft?

quote:

Op donderdag 11 februari 2010 16:28 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Nee, je moet juist zorgen dat ze onderdeel uitmaken van iets sociaals. Maar het is bullshit om je altijd aan te passen. Beide kanten moeten zich aanpassen.

Als je de rest van mijn reactie leest dan zie je ook dat ik aangeef dat er van beide kanten aan het contact moet worden gewerkt.