De kunst van het loslaten van je ex. - deel 106

quote:

Op maandag 1 februari 2010 19:08 schreef Sjechov het volgende:
Ondanks het feit dat ik al 4 mnd geen relatie meer heb, ben ik er toch elk uur v/d dag mee bezig.
Het maalt gewoon.
Ik hang aan het elastiek omdat haar moeder ernstig ziek is (ligt momenteel op sterven in het zeikenhuis) en daar had ik gewoon een gigantisch goede band mee.
Ook met haar vader kon ik hardstikke goed.
Mijn ex en ik hebben ook geen ruzie, maar we leefden gewoon de laatste periode (1,5 jr denk ik zo) al broer en zus ipv geliefden.

Toch (ondanks het feit dat het goed is dat we uit elkaar zijn (mijn verstand)) kan ik haar niet loslaten.
Zelf is ze een ander pad ingeslagen (wordt momenteel behandeld voor psychische klachen in een kliniek) heb ik het gevoel dat ik haar in de steek gelaten heb (terwijl daar echt geen sprake van is).
Ook heb ik dat haar afgelopen vrijdag gevraagd en toen gaf ze aan dat het niet zo was.
Waarom voelt het dan toch zo?
Ik voel me nu zo verdomde kut echt niet geloven.

Als ik er over nadenk dan is het elastiek richting haar moeder mijn huidige "probleem".
Ik blijf er nu aan hangen.
Haar moeder houd nu al zolang vol (de doktoren roepen bijna dagelijks (sinds november) dat ze binnen 3 dgn overleid dat ik er op een of andere manier echt naar uitkijk dat ze werkelijk overleden is.
Hoe schandelig mijn verstand het ook vind.

Wat kan een mens zich kloten voelen, niet te geloven!

Je moet heel goed uitkijken hoe je hier dadelijk mee omgaat. Mocht ze komen te overlijden kunnen er 2 dingen gebeuren. Jullie trekken weer naar elkaar toe of je zult haar met rust moeten laten omdat ze het "zelf" moet gaan verwerken.

Ik zou gewoon aangeven dat je het ook moeilijk hebt vanwege de band met haar moeder en kijken hoe ze daar op reageert. Ze zal het allicht begrijpen maar je zult haar nu de ruimte moeten geven. Communiceer duidelijk met haar wat ze zelf wilt.

En pas er voor op dat ze je niet gaat "gebruiken" voor emotionele steun. Waar jij natuurlijk hoop van gaat krijgen en voor haar is het dan misschien niet meer dan broer en zus.

Hoop je trouwens nog dat het goed komt? Want anders, als je zelf sterk in de schoenen staat, kun er natuurlijk gewoon voor haar zijn en steunen. Als jullie duidelijk met elkaar communiceren en aangeeft dat het voor je eigen verwerking ook belangrijk is, zal ze dat ook begrijpen. Heb je wel nog hoop, dan moet je heel erg gaan oppassen want je maakt jezelf kapot dan...

volgens mij heb ik bijna een deeeet.

Gister smste mijn ex me weer. Dat hij hoopte dat we nog contact zouden hebben ondanks dat het uit is. Dat hij graag wil weten hoe het met me gaat hier in Berlijn en hij vroeg aan me waarom we moeten vervreemden. En of ik echt niks meer om hem gaf of maar deed alsof.

Teruggestuurd dat ik contact veel te moeilijk vind nu, en iedere x verdrietig word als we dat wel hebben. Verder dat ik niet weet waarom hij denkt dat ik niks meer om hem geef, dat ik dat juist van hem dacht en dat mijn gevoel voor hem niet zomaar weg gaat, maar het wel zal moeten. Hij heeft niet op mijn sms gereageerd.

Blijkbaar staat hij wel zo sterk in z'n schoenen al om al contact met me te hebben zonder dat rot te vinden. Zo zie je weer hoeveel sneller dat bij hem gaat. Alhoewel ik niet begrijp dat hij niet kon inzien waarom ik geen contact met hem wilde. Dat is toch logisch.. maar goed, hij voelt zich anders en vindt dat helemaal niet zo kut.

Vandaag had ik mijn eerste dag op mijn stage. En ik miste het daarna zo erg om aan hem te vertellen hoe het was geweest. Om zijn lieve, steunende woorden te horen. Ik mis hem echt nog steeds verschrikkelijk, ik dacht echt dat hij mijn ware liefde was. Mijn gevoel voor hem zit zo ontzettend diep in me... Het is niet dat ik nu heel depri ga wezen hier, maar diep van binnen zit er een heel leeg, hol gevoel. Een ongelukkig gevoel. Ik vind het zo moeilijk om dit te accepteren, om iets te accepteren wat zo ontzettend klote is. Bah....

quote:

Op zondag 31 januari 2010 19:09 schreef Liebe het volgende:
@ SuperFokker, knap van je dat je de verleiding om te smsen hebt kunnen weerstaan, zeker met alcohol. As I said, niet op hyves kijken werkt echt. En ik ben er een grote addict van, mensen nachecken. Je gaat dingen in je hoofd halen die misschien helemaal niet zo hoeven te zijn maar je overtuigd jezelf er wel van. Onwetendheid is af en toe een zege voor je eigen gemoedsrust. Wel minder dat je zoveel aan haar denkt nu ineens, maar is misschien wel logisch, na zo'n lange relatie. Ik vind het iig heel knap van je dat het zo goed gaat zou zelf helemaal lange tijd verdrietig worden gok ik..

Wat lief

quote:

Op maandag 1 februari 2010 23:04 schreef Liebe het volgende:


volgens mij heb ik bijna een deeeet.

En je vindt hem ook écht leuk? Dan zou je wel veel makkelijker over je ex heen zijn als het gezellig wordt

Nouja, ik ken hem niet goed, maar het is een leuke afleiding. En dus de eerste jongen weer waarvan ik een klein beetje kriebels kreeg, dus ik hoop dat het doorgaat.. en dat het idd gezellig word. hoeft echt niet op iets uit te lopen, misschien liever niet zelfs. Maar het is fijn om erachter te komen dat er ook nog andere kerels zijn

quote:

Op maandag 1 februari 2010 23:20 schreef Liebe het volgende:
Nouja, ik ken hem niet goed, maar het is een leuke afleiding. En dus de eerste jongen weer waarvan ik een klein beetje kriebels kreeg, dus ik hoop dat het doorgaat.. en dat het idd gezellig word. hoeft echt niet op iets uit te lopen, misschien liever niet zelfs. Maar het is fijn om erachter te komen dat er ook nog andere kerels zijn

Heb ik ook precies hetzelfde... Zelf heb ik misschien deze week ook een soort van afspraakje...maar is meer om het gewoon gezellig te hebben dan dat ik er serieus iets van verwacht

Volgens mij zitten we qua verwerking beetje op 1 lijn nu.

quote:

Op maandag 1 februari 2010 22:37 schreef wht het volgende:

[..]

Je moet heel goed uitkijken hoe je hier dadelijk mee omgaat. Mocht ze komen te overlijden kunnen er 2 dingen gebeuren. Jullie trekken weer naar elkaar toe of je zult haar met rust moeten laten omdat ze het "zelf" moet gaan verwerken.

Ik zou gewoon aangeven dat je het ook moeilijk hebt vanwege de band met haar moeder en kijken hoe ze daar op reageert. Ze zal het allicht begrijpen maar je zult haar nu de ruimte moeten geven. Communiceer duidelijk met haar wat ze zelf wilt.

En pas er voor op dat ze je niet gaat "gebruiken" voor emotionele steun. Waar jij natuurlijk hoop van gaat krijgen en voor haar is het dan misschien niet meer dan broer en zus.

Hoop je trouwens nog dat het goed komt? Want anders, als je zelf sterk in de schoenen staat, kun er natuurlijk gewoon voor haar zijn en steunen. Als jullie duidelijk met elkaar communiceren en aangeeft dat het voor je eigen verwerking ook belangrijk is, zal ze dat ook begrijpen. Heb je wel nog hoop, dan moet je heel erg gaan oppassen want je maakt jezelf kapot dan...

We zijn echt uit elkaar en hebben afgesproken verder niet direct meer met elkaar te communiceren, tenzij zij dat wil. Dat past mij ook het beste.
Daarnaast zit zij de hele week intern waar ze niet bereikbaar is.
Mijn band met haar moeder is gewoon heel sterk en aan dat elastiek hang ik ook nu.
Morgen ga ik in het ziekenhuis een kijkje nemen en dan zien we weer verder.
Vanavond even kort op visite geweest bij haar vader (die dus nu alleen in huis is) en daar eigenlijk een heel goed gesprek mee gehad.
Dat hadden we eigenlijk niet meer gehad sinds het moment dat we aangegeven hadden dat me ex en ik uit elkaar gegaan zijn.
Mijn band met haar ouders is door omstandigheden (mede het overlijden van mijn vader jaren terug) erg sterk, maar de conclusie was wel dat na het overlijden van haar moeder dat we het contact sterk gaan verminderen en dat we dan wel verder kijken.

quote:

Op maandag 1 februari 2010 23:07 schreef Faerie het volgende:
Gister smste mijn ex me weer. Dat hij hoopte dat we nog contact zouden hebben ondanks dat het uit is. Dat hij graag wil weten hoe het met me gaat hier in Berlijn en hij vroeg aan me waarom we moeten vervreemden. En of ik echt niks meer om hem gaf of maar deed alsof.

Teruggestuurd dat ik contact veel te moeilijk vind nu, en iedere x verdrietig word als we dat wel hebben. Verder dat ik niet weet waarom hij denkt dat ik niks meer om hem geef, dat ik dat juist van hem dacht en dat mijn gevoel voor hem niet zomaar weg gaat, maar het wel zal moeten. Hij heeft niet op mijn sms gereageerd.

Blijkbaar staat hij wel zo sterk in z'n schoenen al om al contact met me te hebben zonder dat rot te vinden. Zo zie je weer hoeveel sneller dat bij hem gaat. Alhoewel ik niet begrijp dat hij niet kon inzien waarom ik geen contact met hem wilde. Dat is toch logisch.. maar goed, hij voelt zich anders en vindt dat helemaal niet zo kut.

Vandaag had ik mijn eerste dag op mijn stage. En ik miste het daarna zo erg om aan hem te vertellen hoe het was geweest. Om zijn lieve, steunende woorden te horen. Ik mis hem echt nog steeds verschrikkelijk, ik dacht echt dat hij mijn ware liefde was. Mijn gevoel voor hem zit zo ontzettend diep in me... Het is niet dat ik nu heel depri ga wezen hier, maar diep van binnen zit er een heel leeg, hol gevoel. Een ongelukkig gevoel. Ik vind het zo moeilijk om dit te accepteren, om iets te accepteren wat zo ontzettend klote is. Bah....

Herkenbaar.
De zaken die ik mee maak op mijn werk wil ik ook graag kwijt en zij (mijn ex) snapte mij heel goed.
Dat mis ik gewoon elke dag.
Heel pijnlijk om elke keer weer te moeten constateren.

quote:

Op maandag 1 februari 2010 23:04 schreef Liebe het volgende:


volgens mij heb ik bijna een deeeet.

Wat leeuk!

quote:

Op maandag 1 februari 2010 23:07 schreef Faerie het volgende:
Gister smste mijn ex me weer. Dat hij hoopte dat we nog contact zouden hebben ondanks dat het uit is. Dat hij graag wil weten hoe het met me gaat hier in Berlijn en hij vroeg aan me waarom we moeten vervreemden. En of ik echt niks meer om hem gaf of maar deed alsof.

Teruggestuurd dat ik contact veel te moeilijk vind nu, en iedere x verdrietig word als we dat wel hebben. Verder dat ik niet weet waarom hij denkt dat ik niks meer om hem geef, dat ik dat juist van hem dacht en dat mijn gevoel voor hem niet zomaar weg gaat, maar het wel zal moeten. Hij heeft niet op mijn sms gereageerd.

Blijkbaar staat hij wel zo sterk in z'n schoenen al om al contact met me te hebben zonder dat rot te vinden. Zo zie je weer hoeveel sneller dat bij hem gaat. Alhoewel ik niet begrijp dat hij niet kon inzien waarom ik geen contact met hem wilde. Dat is toch logisch.. maar goed, hij voelt zich anders en vindt dat helemaal niet zo kut.

Vandaag had ik mijn eerste dag op mijn stage. En ik miste het daarna zo erg om aan hem te vertellen hoe het was geweest. Om zijn lieve, steunende woorden te horen. Ik mis hem echt nog steeds verschrikkelijk, ik dacht echt dat hij mijn ware liefde was. Mijn gevoel voor hem zit zo ontzettend diep in me... Het is niet dat ik nu heel depri ga wezen hier, maar diep van binnen zit er een heel leeg, hol gevoel. Een ongelukkig gevoel. Ik vind het zo moeilijk om dit te accepteren, om iets te accepteren wat zo ontzettend klote is. Bah....

Pff, zo herkenbaar. Zelfs het deel van het afvragen waarom we moeten vervreemden van elkaar en dat ik denk dat hij niets meer om mij geeft. Herken dus deels zijn vragen en gedachten maar ook dingen van jouw kant.
Vind je het niet rot dat hij niet meer reageert? Ik heb dat namelijk wel echt heel erg. Had hem zaterdagnacht geSMSt, geen reactie gekregen, en uiteindelijk zit dat me toch wel dwars. Dat geeft me gewoon zó erg het gevoel dat 't hem allemaal NIETS doet en dat hij niet meer om me geeft, en dat doet pijn.

Ik mis mijn ex ook nogsteeds verschrikkelijk, zag echt een toekomst voor me met hem, hij was de eerste waarbij ik dat had. Ik zit hier ook niet ontzettend depri te wezen, maar het knaagt en doet toch wat met je..

voor jou in ieder geval!

Pffffffff......denk je de scheiding rond te hebben, er hoeft alleen nog maar getekend te worden, komt ze opeens met andere eisen en wensen. Kan dat kind me niet gewoon met rust laten? Ik dacht dat ze van me af wou...

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 09:30 schreef Barbusse het volgende:
Pffffffff......denk je de scheiding rond te hebben, er hoeft alleen nog maar getekend te worden, komt ze opeens met andere eisen en wensen. Kan dat kind me niet gewoon met rust laten? Ik dacht dat ze van me af wou...

Hé Barbus, was niet de bedoeling om jou weer hier te zien toch? Balen zeg! Zijn het wel haalbare eisen en wensen voor jou of ben je 't er totaal niet mee eens?

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 09:48 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Hé Barbus, was niet de bedoeling om jou weer hier te zien toch? Balen zeg! Zijn het wel haalbare eisen en wensen voor jou of ben je 't er totaal niet mee eens?

Klopt. Maar nu post ik dus hier omdat zij niet los kan laten....
En of ze haalbaar zijn...over alles valt te praten natuurlijk. Maar opeens uit het niets nieuwe wensen/eisen stellen terwijl alles al rond was is gewoon wazig...

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 09:51 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Klopt. Maar nu post ik dus hier omdat zij niet los kan laten....
En of ze haalbaar zijn...over alles valt te praten natuurlijk. Maar opeens uit het niets nieuwe wensen/eisen stellen terwijl alles al rond was is gewoon wazig...

Ja dat is wel raar, lijkt er inderdaad op alsof zíj het niet los kan/wil laten.. hmm.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 08:54 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Wat leeuk!
[..]

Pff, zo herkenbaar. Zelfs het deel van het afvragen waarom we moeten vervreemden van elkaar en dat ik denk dat hij niets meer om mij geeft. Herken dus deels zijn vragen en gedachten maar ook dingen van jouw kant.
Vind je het niet rot dat hij niet meer reageert? Ik heb dat namelijk wel echt heel erg. Had hem zaterdagnacht geSMSt, geen reactie gekregen, en uiteindelijk zit dat me toch wel dwars. Dat geeft me gewoon zó erg het gevoel dat 't hem allemaal NIETS doet en dat hij niet meer om me geeft, en dat doet pijn.

Ik mis mijn ex ook nogsteeds verschrikkelijk, zag echt een toekomst voor me met hem, hij was de eerste waarbij ik dat had. Ik zit hier ook niet ontzettend depri te wezen, maar het knaagt en doet toch wat met je..

voor jou in ieder geval!

Dat toekomstbeeld aan moeten passen is zo moeilijk... We hadden net een huis gekocht, hadden het over kinderen. Alles goed op een rijtje. Buiten de liefde is dat ook allemaal weg.. Al heb ik godzijdank dat huis kunnen behouden.
Als je pech hebt schiet je er financieel ook nog is flink bij in..

Gelukkig is het nu grotendeels over, maar tot een paar maanden geleden begon ik gewoon te huilen als ik haar zag Je doet de deur open, daar staat ze, 2 min later... HOPPAAA huilen. Nog geen woord gewisseld met elkaar en toch huilen.
Bij haar durfde ik kwetsbaar te zijn, daar was het veilig. Volgens mij was het zien van haar gezicht een soort teken dat ik m'n verdriet mocht uiten.

Volgende week moet ik samen met haar langs de notaris om iets te tekenen.. ik heb er zo geen zin in. Ga ik gezellig 3 zoenen en een knuffel staan geven, terwijl ze al een ander heeft! Dat idee trek ik echt niet..

Veel mensen zeggen trouwens dat je pas aan nieuwe partner toe bent als je over de vorige heen bent, daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens. Je moet over je 'ex' heen zijn, het verdriet van de 'situatie' opzich is heel wat anders. Staat voor mij wel wat los van elkaar.

Pfff... er is een meisje dat me zo leuk lijkt. Msn en sms... uitnodiging om naar haar nieuwe huis te komen kijken. Maar ik durf gewoon niet Wat is dat voor raars, echt te bang om te falen nu

Zet hem op allemaal trouwens! M'n vader zegt altijd dat ik sterk moet zijn... Zo simpel is het Haha gewoon sterk zijn! Dus dan doen we dat maar.. Al is het alleen maar om anderen te laten zien dat jij je in ieder geval niet gek laat maken.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 10:20 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Ja dat is wel raar, lijkt er inderdaad op alsof zíj het niet los kan/wil laten.. hmm.

Ghehehe.... En dan vraag je naar het hoe en waarom, en het antwoord is oorverdovende stilte 't vage wijf....

Vandaag heb ik een hele slechte dag.
Gisteravond even langs de vader van mijn ex geweest om even bij te praten over de toestand van haar moeder ed.
Vandaag even langs het ziekenhuis geweest.

Alles grijpt mij logischerwijs erg aan.
Ze ligt daar in kritieke toestand en is meer dood dan levend en dat bind mij nog met hen.
Ik kan hen gewoon niet loslaten.

Het maakt me zo intens verdrietig dat ik gewoon niet weet wat ik moet doen.
Om het minst geringste kan ik al janken.
Dat is toch echt zo kloten.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 12:25 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ghehehe.... En dan vraag je naar het hoe en waarom, en het antwoord is oorverdovende stilte 't vage wijf....

Misschien is dit haar straf
^{kun je er niet stiekem van genieten nu whehehe!}

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 13:32 schreef Sjechov het volgende:
Vandaag heb ik een hele slechte dag.
Gisteravond even langs de vader van mijn ex geweest om even bij te praten over de toestand van haar moeder ed.
Vandaag even langs het ziekenhuis geweest.

Alles grijpt mij logischerwijs erg aan.
Ze ligt daar in kritieke toestand en is meer dood dan levend en dat bind mij nog met hen.
Ik kan hen gewoon niet loslaten.

Het maakt me zo intens verdrietig dat ik gewoon niet weet wat ik moet doen.
Om het minst geringste kan ik al janken.
Dat is toch echt zo kloten.

Gewoon lekker huilen, dat lucht op en misschien ook gewoon met je ex als dat goed voelt,
de situatie is al rot genoeg nu, dan kun je alle steun die je krijgt goed gebruiken
Heel veel sterkte!

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 15:39 schreef gekkie_ het volgende:

[..]

Misschien is dit haar straf
^{kun je er niet stiekem van genieten nu whehehe!}

Haar tijd is helaas voorbij.
Ik ga mijn geluk toch niet van zo'n vaag kind af laten hangen? Ik geniet wel van andere dingen, waar zij geen ene frikkin' donder mee te maken heeft.

Waarom is het eigenlijk zo dat loyaliteit een positieve eigenschap is, maar als je het moeilijk hebt met het loslaten van je ex dat er dan reacties zijn als:
'get over it... '
'het gebeurt wel meer mensen..'
'je maakt er een drama van...'
'there are more fish in the sea..'

het is toch een vorm van geestelijke loyaliteit of niet? Ik kan zeggen dat ik nog van haar hou, en dat zij waarschijnlijk nooit heeft geweten hoeveel omdat ze d'r eigen issues had (waardoor ze het uitmaakte) maar heb haar wel losgelaten zeg maar. En ja, ik weet het; biologisch/fysiologisch gezien is het eigenlijk gewoon een verslaving waar je van moet afkicken.

p.s. Swingers is een leuke film

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 13:32 schreef Sjechov het volgende:
Vandaag heb ik een hele slechte dag.
Gisteravond even langs de vader van mijn ex geweest om even bij te praten over de toestand van haar moeder ed.
Vandaag even langs het ziekenhuis geweest.

Alles grijpt mij logischerwijs erg aan.
Ze ligt daar in kritieke toestand en is meer dood dan levend en dat bind mij nog met hen.
Ik kan hen gewoon niet loslaten.

Het maakt me zo intens verdrietig dat ik gewoon niet weet wat ik moet doen.
Om het minst geringste kan ik al janken.
Dat is toch echt zo kloten.

Een dikke (digitale) knuffel voor jou. Ik kan het echt zo goed begrijpen dat jij het niet los kunt laten... Ik wens je heel veel sterkte toe. Ik denk dat het ook heel erg rot voor je is dat je hen eigenlijk los zou moeten laten na het uitgaan van een relatie. Maar ik vind wel dat de situatie nu heel anders is... Jij hebt een dusdanige band met ze opgebouwd, dat dat niet zomaar voorbij gaat als de relatie over is. Hou dat dan ook niet tegen, vooral nu niet, nu je ex haar moeder op sterven ligt. Wel een erg moeilijke situatie, en ik wens jou dan ook alle sterkte toe..

Ik erger me ook dood aan dat soort opmerkingen. Maar als je realistisch nadenkt, dan zijn die opmerkingen wel waar. Maar juist het verlies van iemand waarvan je zo houdt, zorgt voor een rouwproces waar je doorheen moet.

Ik heb het er zelf ook nog steeds heel erg moeilijk mee. Het is nu 1,5 week geleden dat ie voor de deur stond en ik heb al een aantal dagen geen enkel contact met hem gehad. De tranen zijn op, maar de pijn en de leegte zit er nog steeds. Heel langzaam komt de acceptatie, maar telkens word ik toch weer even aan hem herinnert.

Zoals vandaag:
Uit verveling zap ik langs Disney XD en er is een donald duck tekenfilm bezig, uiteraard precies dezelfde tekenfilm die we samen in Disneyland Parijs hebben gezien in die grote Moviehal.

SF heeft een officiële date morgen met het meisje van donderdag

Herkenbaar drama nog steeds hier... Maar geloof me, lieve mensen; het wordt echt minder na verloop van tijd!

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 15:41 schreef gekkie_ het volgende:

[..]

Gewoon lekker huilen, dat lucht op en misschien ook gewoon met je ex als dat goed voelt,
de situatie is al rot genoeg nu, dan kun je alle steun die je krijgt goed gebruiken
Heel veel sterkte!

Dat heb ik vandaag inderdaad gedaan en het luchte wel op.
Al had ik het wel in buien.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 20:05 schreef Faerie het volgende:

[..]

Een dikke (digitale) knuffel voor jou. Ik kan het echt zo goed begrijpen dat jij het niet los kunt laten... Ik wens je heel veel sterkte toe. Ik denk dat het ook heel erg rot voor je is dat je hen eigenlijk los zou moeten laten na het uitgaan van een relatie. Maar ik vind wel dat de situatie nu heel anders is... Jij hebt een dusdanige band met ze opgebouwd, dat dat niet zomaar voorbij gaat als de relatie over is. Hou dat dan ook niet tegen, vooral nu niet, nu je ex haar moeder op sterven ligt. Wel een erg moeilijke situatie, en ik wens jou dan ook alle sterkte toe..

Bedankt voor je lieve reactie.
Een knuffel op zijn tijd doet het erg goed!

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 20:40 schreef Underverse het volgende:
Wat lief?

Waar heb je het over?

Pff, vanmiddag weer de hele middag m'n ex om me heen gehad op de zaak. Dan loopt 'ie constant langs me en zoekt dingen te doen die bij me in de buurt zijn. Ik begrijp het gewoon niet.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 21:55 schreef maartjeh het volgende:
Pff, vanmiddag weer de hele middag m'n ex om me heen gehad op de zaak. Dan loopt 'ie constant langs me en zoekt dingen te doen die bij me in de buurt zijn. Ik begrijp het gewoon niet.

Hmm... wat een onmogelijke situatie zeg. Kan me goed voorstellen dat je dan echt niet weet waar je het moet zoeken..

Zet hem op hoor, ook al is dat de moeilijkste opgave die er is.. Sterk zijn, er komen betere momenten.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:07 schreef Underverse het volgende:

[..]

Zoek dan op internet om dat te compenseren aangezien je lackt of knowledge!

Wat moet ik zoeken op internet?

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:15 schreef achi het volgende:

[..]

Lijkt me ook wel erg lastig om het los te kunne laten als je hem elke dag op het werk ziet.
Mischien wil die wel gewoon de aandacht hebben vna je ofzo, maar hij maakt het je inderdaad het er niet vele makkelijker mee.
Ik heb er zelf nu nog erg lastig mee op niet even snel op haar hyves te spieken ook al is het 2 1/2 week geleden dat ik haar voor het laatst zag en sprak.

Veel sterkte.

Niet elke dag hoor, gelukkig. Hij werkt voor mijn ouders. Was leuk toen we wat hadden, soms ook niet, maar nu alleen nog maar níét leuk.
Als hij aandacht van me zou willen hebben, waarom reageert hij dan niet op mijn SMSje?

Hm, ik zou toch wel proberen vol te houden hoor om niet op haar Hyves te spieken! Mijn ex heeft geen Hyves meer en dat vind ik stiekem zó fijn.
Jij ook!

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:17 schreef Just-Lost het volgende:

[..]

Hmm... wat een onmogelijke situatie zeg. Kan me goed voorstellen dat je dan echt niet weet waar je het moet zoeken..

Zet hem op hoor, ook al is dat de moeilijkste opgave die er is.. Sterk zijn, er komen betere momenten.

Nee precies. Ik probeer het te negeren maar toch ben je er mee bezig, gewoon omdat hij in beeld is. Dan denk ik echt; laat me ALSJEBLIEFT met rust. Doe je werk, doe ik ook, en voor de rest; laat het gewoon.

Die komen ook, ze zijn er ook wel, alleen is dit weer even een bummer.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 21:41 schreef Underverse het volgende:

[..]

Lees het voorgenoemde... Ik herhaal geen zaken die voor de hand liggen... ..

Ja, en? Wie ben jij dan? Lekker stoer op internet leuke opmerkingen maken?

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:35 schreef Underverse het volgende:
[quote]Op dinsdag 2 februari 2010 22:29 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Wat moet ik zoeken op internet?
[..]

Dat vereist wel een stukje autodidactisch inzicht.. Dat heeft te maken met de opbouw van deze variant kennis..

Daar kan ik je helaas niet verder mee helpen dan te spreken over: "Gij zoekt en gij zult vinden"...

Toverwoord van vandaag; "GRAVEN"

Toverhint van vandaag; "ANDER TOPIC"

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:29 schreef maartjeh het volgende:

Niet elke dag hoor, gelukkig. Hij werkt voor mijn ouders. Was leuk toen we wat hadden, soms ook niet, maar nu alleen nog maar níét leuk.
Als hij aandacht van me zou willen hebben, waarom reageert hij dan niet op mijn SMSje?

Omdat hij dat waarschijnlijk moeilijk vindt en hij waarschijnlijk denkt dat jullie beter helemaal geen contact kunnen hebben zodat hij er makkelijker en sneller beter mee om kan gaan. Mijn ex heeft mij zoals je weet ook een aantal smsjes gestuurd. Daar heb ik iedere x wel op gereageerd, maar achteraf denk ik dat ik dat toch niet had moeten doen. Je wordt dan zo ontzettend geconfronteerd met hoe het echt zit, dat al die mooie dingen voorbij zijn. Het is ook nodig dat je dat accepteert, maar waarschijnlijk wil jou ex dat nu ook gewoon niet. En misschien denkt jou ex ook wel dat hij toch niet de reactie van jou krijgt die hij eigenlijk wil. Want bij mijn ex kreeg ik dus geen een keer reactie op mijn sms, terwijl hij begon met smsen. Dus vanaf nu ga ik hem negeren, als hij ooit nog iets stuurt want ben volgens mij erg duidelijk geweest. Misschien kan je het zo een beetje begrijpen, dat je het eens van de andere kant ziet..

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:45 schreef Faerie het volgende:

[..]

Omdat hij dat waarschijnlijk moeilijk vindt en hij waarschijnlijk denkt dat jullie beter helemaal geen contact kunnen hebben zodat hij er makkelijker en sneller beter mee om kan gaan. Mijn ex heeft mij zoals je weet ook een aantal smsjes gestuurd. Daar heb ik iedere x wel op gereageerd, maar achteraf denk ik dat ik dat toch niet had moeten doen. Je wordt dan zo ontzettend geconfronteerd met hoe het echt zit, dat al die mooie dingen voorbij zijn. Het is ook nodig dat je dat accepteert, maar waarschijnlijk wil jou ex dat nu ook gewoon niet. En misschien denkt jou ex ook wel dat hij toch niet de reactie van jou krijgt die hij eigenlijk wil. Want bij mijn ex kreeg ik dus geen een keer reactie op mijn sms, terwijl hij begon met smsen. Dus vanaf nu ga ik hem negeren, als hij ooit nog iets stuurt want ben volgens mij erg duidelijk geweest. Misschien kan je het zo een beetje begrijpen, dat je het eens van de andere kant ziet..

Hmm ik weet niet of hij helemaal geen contact wil. Want op de zaak lacht 'ie af en toe naar me alsof hij iets wil zeggen, en ik kijk dan terug met een blanco blik zeg maar en zeg niets. Draai me dan om en loop weg, gewoon omdat ik niet weet wat ik ermee moet.
Ik kreeg vandaag heel erg het gevoel dat hij niet het gevoel heeft dat het nu écht definitief over is, en hij gaf me dat gevoel vandaag dus ook een beetje, terwijl het voor mij écht de laatste keer is geweest dat ik hem weer teruggenomen heb of hij mij.

Ik weet niet of hij het er moeilijk mee heeft. Hij laat het ALLES BEHALVE merken, spreekt af met verschillende meisjes (maar doet er niets mee) en wordt ook gewoon gebeld door die meiden als hij in mijn buurt is (en dan spreekt hij tijd en lokatie met ze af waar ik bij zit in de kantine bijv.). Hij kijkt me dan soms ook aan, alsof hij me jaloers wil maken of weet ik veel.. Ik weet niet wat hij ermee wil bereiken.

Gezamelijke vriend van ons (aan wie mijn ex écht alles vertelt, al jaren) zegt dat mijn ex echt nog gek op me is en het hem echt wel wat doet, maar ik weet het niet. Waarom merk ik er dan niets van, spreekt hij af met verschillende meiden, en reageert hij niet op een smsje van me? Hij denkt dat het miss. gewoon 'stoerdoenerij' of een houding van hem is, maar ik weet écht niet of 't hem wel íéts doet.

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:51 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Hmm ik weet niet of hij helemaal geen contact wil. Want op de zaak lacht 'ie af en toe naar me alsof hij iets wil zeggen, en ik kijk dan terug met een blanco blik zeg maar en zeg niets. Draai me dan om en loop weg, gewoon omdat ik niet weet wat ik ermee moet.
Ik kreeg vandaag heel erg het gevoel dat hij niet het gevoel heeft dat het nu écht definitief over is, en hij gaf me dat gevoel vandaag dus ook een beetje, terwijl het voor mij écht de laatste keer is geweest dat ik hem weer teruggenomen heb of hij mij.

Ik weet niet of hij het er moeilijk mee heeft. Hij laat het ALLES BEHALVE merken, spreekt af met verschillende meisjes (maar doet er niets mee) en wordt ook gewoon gebeld door die meiden als hij in mijn buurt is (en dan spreekt hij tijd en lokatie met ze af waar ik bij zit in de kantine bijv.). Hij kijkt me dan soms ook aan, alsof hij me jaloers wil maken of weet ik veel.. Ik weet niet wat hij ermee wil bereiken.

Gezamelijke vriend van ons (aan wie mijn ex écht alles vertelt, al jaren) zegt dat mijn ex echt nog gek op me is en het hem echt wel wat doet, maar ik weet het niet. Waarom merk ik er dan niets van, spreekt hij af met verschillende meiden, en reageert hij niet op een smsje van me? Hij denkt dat het miss. gewoon 'stoerdoenerij' of een houding van hem is, maar ik weet écht niet of 't hem wel íéts doet.

Tis een man he... die willen vaak dingen koel en met hun verstand oplossen. Of ik kan beter zeggen, koel en door het weg te stoppen. Volgens mij is het dus gewoon stoerdoenerij van zijn kant want anders had ie je echt wel een sms teruggestuurd. Hij wil je jaloers maken en de enige reden die ik daarvoor kan bedenken is dat hij wil kijken of jij dan ook daadwerkelijk jaloers wordt. Als die vriend dat zegt, dan moet je dat ook geloven. Maar misschien moet je daar ook niet meer je energie op richten, wat maakt het eigenlijk uit of het hem iets doet? Ik heb me dat ook heel lang afgevraagd bij mijn ex, maar ben er nu mee gestopt want het moet me niks meer boeien!

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:59 schreef Faerie het volgende:

[..]

Tis een man he... die willen vaak dingen koel en met hun verstand oplossen. Of ik kan beter zeggen, koel en door het weg te stoppen. Volgens mij is het dus gewoon stoerdoenerij van zijn kant want anders had ie je echt wel een sms teruggestuurd. Hij wil je jaloers maken en de enige reden die ik daarvoor kan bedenken is dat hij wil kijken of jij dan ook daadwerkelijk jaloers wordt. Als die vriend dat zegt, dan moet je dat ook geloven. Maar misschien moet je daar ook niet meer je energie op richten, wat maakt het eigenlijk uit of het hem iets doet? Ik heb me dat ook heel lang afgevraagd bij mijn ex, maar ben er nu mee gestopt want het moet me niks meer boeien!

Kon ik dat maar.
Kon ik het maar wegstoppen en doorgaan.
Wegstoppen en vergeten ....

Helaas hoor ik sinds vanmiddag ook bij deze groep... Na 7 jaar is het sinds vanmiddag over Ik besef het nog totaal niet. Over 3 weekjes zouden we gaan samenwonen, maar m'n vriend gaf aan dat hij niet meer genoeg voelt. Wat is dit ontzettend kut en weet niet meer wat ik moet.. Hij zit helemaal in m'n leven en alles doet me aan hem denken. Gelukkig is er totaal geen sprake van ruzie, dat geeft me dan weer wel een erg fijn gevoel. Desalniettemin voel ik me intens kut, misschien helpt dit een beetje

[ Bericht 2% gewijzigd door Everlong op 03-02-2010 00:14:57 ]

quote:

Op dinsdag 2 februari 2010 22:59 schreef Faerie het volgende:

[..]

Tis een man he... die willen vaak dingen koel en met hun verstand oplossen. Of ik kan beter zeggen, koel en door het weg te stoppen. Volgens mij is het dus gewoon stoerdoenerij van zijn kant want anders had ie je echt wel een sms teruggestuurd. Hij wil je jaloers maken en de enige reden die ik daarvoor kan bedenken is dat hij wil kijken of jij dan ook daadwerkelijk jaloers wordt. Als die vriend dat zegt, dan moet je dat ook geloven. Maar misschien moet je daar ook niet meer je energie op richten, wat maakt het eigenlijk uit of het hem iets doet? Ik heb me dat ook heel lang afgevraagd bij mijn ex, maar ben er nu mee gestopt want het moet me niks meer boeien!

Het moet me ook niets meer boeien, en dat doet het me langzaam maar zeker ook steeds minder. Maar juist doordat hij zich zo gedraagt krijg ik soms even een gevoel over me heen van 'maar ben ik 't dan niet waard? kon ik hem niet genoeg geven?'. Maar ik heb mezelf 200% gegeven en dat wetende scheelt een hoop.

'It's awkward and silent as I wait for you to say, but what I need to hear now is your sincere apology. And when you mean it, I'll believe it. If you text it, I'll delete it. Let's be clear; I'm not coming back.'
Is van een liedje. Moet zeggen dat dat me heel erg aanspreekt, en vooral dat 'if you text it, I'll delete it.'. Ik zou zó graag eens één keer 'sorry' van hem horen uit zijn mond, recht in m'n gezicht, maar hij kán geen sorry zeggen en áls hij zijn excuses al aanbood was het altijd via SMS. Nouja however, het is ook eigenlijk niet meer nodig, want het zou niets meer veranderen, maar toch.. zou ik het graag horen.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 00:08 schreef Everlong het volgende:
Helaas hoor ik sinds vanmiddag ook bij deze groep... Na 7 jaar is het sinds vanmiddag over Ik besef het nog totaal niet. Over 3 weekjes zouden we gaan samenwonen, maar m'n vriend gaf aan dat hij niet meer genoeg voelt. Wat is dit ontzettend kut en weet niet meer wat ik moet.. Hij zit helemaal in m'n leven en alles doet me aan hem denken. Gelukkig is er totaal geen sprake van ruzie, dat geeft me dan weer wel een erg fijn gevoel. Desalniettemin voel ik me intens kut, misschien helpt dit een beetje

Wat klote! Dikke knuffel voor jou, ook al heb je daar vrij weinig mee. Hoop dat je een beetje steun kunt vinden in dit topic! Mij heeft het iig erg geholpen, en nogsteeds.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 09:18 schreef maartjeh het volgende:

Wat klote! Dikke knuffel voor jou, ook al heb je daar vrij weinig mee. Hoop dat je een beetje steun kunt vinden in dit topic! Mij heeft het iig erg geholpen, en nogsteeds.

Tnx, ik hoop het ook. Zo uit het niets komt het bijzonder hard aan. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar het is zo moeilijk om hem niet te bellen of naar hem toe te gaan, dat is namelijk het enige wat ik wil

dubbel..

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 09:53 schreef Everlong het volgende:

[..]

Tnx, ik hoop het ook. Zo uit het niets komt het bijzonder hard aan. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar het is zo moeilijk om hem niet te bellen of naar hem toe te gaan, dat is namelijk het enige wat ik wil

Dat kan ik begrijpen, dat het bijzonder hard aankomt als je het absoluut niet verwacht had. (een tijdje) Geen contact hebben werkt eigenlijk het beste, al herken ik dat 'naar hem toe willen' wel heel erg. Denk dat de meesten dan wel hebben.. Heeft hij eigenlijk nog iets van zich laten horen in de tussentijd?

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 09:57 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dat kan ik begrijpen, dat het bijzonder hard aankomt als je het absoluut niet verwacht had. (een tijdje) Geen contact hebben werkt eigenlijk het beste, al herken ik dat 'naar hem toe willen' wel heel erg. Denk dat de meesten dan wel hebben.. Heeft hij eigenlijk nog iets van zich laten horen in de tussentijd?

Nee, gistermiddag heeft hij het gezegd en hij zou me vandaag bellen..Ik ben benieuwd en ik hoop dat hij wel belt, want ik heb al 100 keer m'n telefoon vast gehad om hem te bellen. Geen contact is misschien wel het beste, maar dat gaat niet lukken omdat er een aantal belangrijke dingen geregeld moeten worden.

Hoog tijd dat ik me hier ook maar weer eens meld. Dwaalde hier kort rond toen mn relatie net uit was, maar heb daarna dit topic vermeden.
Hoe is de situatie nu? Inmiddels ben ik 5 maanden verder nadat mijn vriendin eind augustus de relatie verbrak. We waren 4,5 jaar samen. Ze had te lang het gevoel gehad dat ik haar niet meer aantrekkelijk vond, dat ik niet meer genoeg van haar hield. Dat gevoel was terecht want ik had te weinig geinvesteerd in onze relatie het laatste jaar. Echter ik merk nu dat ze alles voor me is en wil laten zien dat ik wel anders kan. Dit heb ik de afgelopen maanden laten zien en nu ziet ze dat ik wel van haar hou en wel anders kan zijn, gevoelens kan tonen, etc...
In eerste instantie wilde ze meteen alles regelen met ons koophuis en spullen en dergelijke, maar al na 2/3 weken hing ze huilend aan de telefoon dat ze het allemaal niet zeker wist en dat ze het toch wel allemaal te snel vond gaan.
We hebben toen contact onderhouden, bijna dagelijks. Toch kon ze de knop nog niet omdraaien en er niet opnieuw voor gaan. Ze had tijd nodig, tijd om uit te zoeken wat ze wilde en hoopte alles een plaatsje te kunnen geven. Toch bleven we contact houden, contact kwam ook van haar kant.
We hebben zelfs kerst en oud & nieuw samen met haar familie gevierd.
Twee weken geleden kwamen we erachter dat het op deze manier niet opschoot. Misschien dat het beter was om helemaal geen contact te hebben. Zij zou aan zichzelf gaan werken (o.a. naar een psycholoog) en hoopt dat ze over een tijdje de relatie weer een kans kan geven. (Ik loop zelf al een half jaar bij een psycholoog en werk al hard aan mezelf).
Ik merk dat zij het voor elkaar krijgt nu om geen contact te hebben, en dat ik het er moeilijk mee heb. Ze heeft me de afgelopen maanden zoveel hoop gegeven en nu val ik in een diep zwart gat en weet totaal niet wat er nu in haar omgaat.
Heb haar gister weer een sms-je gestuurd om te vragen hoe het bij haar psycholoog was. Ik kreeg een zakelijk sms-je terug dat het goed was, dat het haar goed deed en dat ze merkte dat ze beter in haar vel zat. That's it.
Mijn verstand zegt, zoek totaal geen contact en probeer je leven op te pakken.
Mijn gevoel zegt, ik kan niet zonder haar, denk 24 uur per dag/nacht aan haar en wil haar nu terug!!

Het feit dat ze zelf al zo lang twijfelt en de knoop niet kan doorhakken om er helemaal voorgoed mee te stoppen en het geen kans meer kan geven, zegt toch ook wel dat er nog genoeg bij haar zit qua liefde? Of ben ik blind? Kijk ik door een roze bril?
Zo staat ons koophuis ook nog steeds niet te koop omdat ze die stap te definitief vindt.
Wat zij wil is tijd en ruimte om erachter te komen of ze er nog voor kan gaan, of het gevoel weer voor volle 100% trugkomt, iets waar ze nu al maanden over twijfelt en alleen niet uitkomt. Vandaar dat ze professionele hulp is gaan zoeken.

Graag eerlijke (wat mij betreft harde) reacties/adviezen.

[ Bericht 1% gewijzigd door CoendeW op 03-02-2010 13:31:36 ]

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 13:26 schreef CoendeW het volgende:
Hoog tijd dat ik me hier ook maar weer eens meld. Dwaalde hier kort rond toen mn relatie net uit was, maar heb daarna dit topic vermeden.
Hoe is de situatie nu? Inmiddels ben ik 5 maanden verder nadat mijn vriendin eind augustus de relatie verbrak. We waren 4,5 jaar samen. Ze had te lang het gevoel gehad dat ik haar niet meer aantrekkelijk vond, dat ik niet meer genoeg van haar hield. Dat gevoel was terecht want ik had te weinig geinvesteerd in onze relatie het laatste jaar. Echter ik merk nu dat ze alles voor me is en wil laten zien dat ik wel anders kan. Dit heb ik de afgelopen maanden laten zien en nu ziet ze dat ik wel van haar hou en wel anders kan zijn, gevoelens kan tonen, etc...
In eerste instantie wilde ze meteen alles regelen met ons koophuis en spullen en dergelijke, maar al na 2/3 weken hing ze huilend aan de telefoon dat ze het allemaal niet zeker wist en dat ze het toch wel allemaal te snel vond gaan.
We hebben toen contact onderhouden, bijna dagelijks. Toch kon ze de knop nog niet omdraaien en er niet opnieuw voor gaan. Ze had tijd nodig, tijd om uit te zoeken wat ze wilde en hoopte alles een plaatsje te kunnen geven. Toch bleven we contact houden, contact kwam ook van haar kant.
We hebben zelfs kerst en oud & nieuw samen met haar familie gevierd.
Twee weken geleden kwamen we erachter dat het op deze manier niet opschoot. Misschien dat het beter was om helemaal geen contact te hebben. Zij zou aan zichzelf gaan werken (o.a. naar een psycholoog) en hoopt dat ze over een tijdje de relatie weer een kans kan geven. (Ik loop zelf al een half jaar bij een psycholoog en werk al hard aan mezelf).
Ik merk dat zij het voor elkaar krijgt nu om geen contact te hebben, en dat ik het er moeilijk mee heb. Ze heeft me de afgelopen maanden zoveel hoop gegeven en nu val ik in een diep zwart gat en weet totaal niet wat er nu in haar omgaat.
Heb haar gister weer een sms-je gestuurd om te vragen hoe het bij haar psycholoog was. Ik kreeg een zakelijk sms-je terug dat het goed was, dat het haar goed deed en dat ze merkte dat ze beter in haar vel zat. That's it.
Mijn verstand zegt, zoek totaal geen contact en probeer je leven op te pakken.
Mijn gevoel zegt, ik kan niet zonder haar, denk 24 uur per dag/nacht aan haar en wil haar nu terug!!

Het feit dat ze zelf al zo lang twijfelt en de knoop niet kan doorhakken om er helemaal voorgoed mee te stoppen en het geen kans meer tegen, zegt toch ook wel dat er nog genoeg bij haar zit qua liefde? Of ben ik blind? Kijk ik door een roze bril?
Zo staat ons koophuis ook nog steeds niet te koop omdat ze die stap te definitief vindt.
Wat zij wil is tijd en ruimte om erachter te komen of ze er nog voor kan gaan, of het gevoel weer voor volle 100% trugkomt, iets waar ze nu al maanden over twijfelt en alleen niet uitkomt. Vandaar dat ze professionele hulp is gaan zoeken.

Graag eerlijke (wat mij betreft harde) reacties/adviezen.

Zolang je dit niet hebt afgesloten zul je in ieder geval ook niet door kunnen met je leven. Wil je dat wel?
Misschien dat het dan beter is om toch alles af te kappen en dan komt het cliché....als je voor elkaar gemaakt bent dan kom je wel weer bij elkaar

Daar denkt zijn vriendin toch anders over, aangezien die al een paar stappen verder is. Waarom gaat CoendeW ook niet eens babbelen met zo'n therapeut, want eigenlijk is het zijn eigen schuld dat zijn vriendin denkt dat je niet meer van haar houdt... Moet toch ergens vandaan komen dat soort gedrag.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 13:50 schreef Mint_Clansell het volgende:
Daar denkt zijn vriendin toch anders over, aangezien die al een paar stappen verder is. Waarom gaat CoendeW ook niet eens babbelen met zo'n therapeut, want eigenlijk is het zijn eigen schuld dat zijn vriendin denkt dat je niet meer van haar houdt... Moet toch ergens vandaan komen dat soort gedrag.

Ik loop al 6 maanden bij een psycholoog en begrijp ook volledig wat mijn vriendin zo gemist heeft. (mijn hele verhaal staat ergens in topics van september). Als ik was doorgegaan zoals ik toen was, had mn vriendin niet getwijfeld zegt ze en had ze achter haar beslissing blijven staan. Juist nu ze ziet dat ik wel anders kan, wel aan mezelf werk en wel duidelijk laat zien dat ik veel van haar houdt en er alles voor over heb om voor onze relatie te vechten, juist daardoor is ze op haar beslissing teruggekomen en twijfelt ze al 5 maanden. Alleen kan ze de knop niet omzetten, is ze te gekwetst en heeft ze professionele hulp nodig om dit misschien eenmaal wel te kunnen.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 13:32 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Zolang je dit niet hebt afgesloten zul je in ieder geval ook niet door kunnen met je leven. Wil je dat wel?
Misschien dat het dan beter is om toch alles af te kappen en dan komt het cliché....als je voor elkaar gemaakt bent dan kom je wel weer bij elkaar

Ik wil hier niet mee afsluiten. Ik wil juist nog een keer samen met haar vechten voor onze relatie. Want zij heeft er aleen voor gevochten, ik vecht er nu alleen voor, maar samen hebben we er nog niet voor gevochten. Ik denk dan aan relatietherapie en dergelijke.
Maar afsluiten wil ik dit alles niet.

Gelukkig is de dag weer bijna voorbij..Alleen wordt het met het uur zwaarder. Het dringt langzamerhand steeds meer door en ik krijg steeds meer paniekgedachten dat het niet waar kan zijn. Ik haat dit en ik mis hem zo