De kunst van het loslaten van je ex. - deel 106

dubbel..

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 09:53 schreef Everlong het volgende:

[..]

Tnx, ik hoop het ook. Zo uit het niets komt het bijzonder hard aan. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar het is zo moeilijk om hem niet te bellen of naar hem toe te gaan, dat is namelijk het enige wat ik wil

Dat kan ik begrijpen, dat het bijzonder hard aankomt als je het absoluut niet verwacht had. (een tijdje) Geen contact hebben werkt eigenlijk het beste, al herken ik dat 'naar hem toe willen' wel heel erg. Denk dat de meesten dan wel hebben.. Heeft hij eigenlijk nog iets van zich laten horen in de tussentijd?

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 09:57 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dat kan ik begrijpen, dat het bijzonder hard aankomt als je het absoluut niet verwacht had. (een tijdje) Geen contact hebben werkt eigenlijk het beste, al herken ik dat 'naar hem toe willen' wel heel erg. Denk dat de meesten dan wel hebben.. Heeft hij eigenlijk nog iets van zich laten horen in de tussentijd?

Nee, gistermiddag heeft hij het gezegd en hij zou me vandaag bellen..Ik ben benieuwd en ik hoop dat hij wel belt, want ik heb al 100 keer m'n telefoon vast gehad om hem te bellen. Geen contact is misschien wel het beste, maar dat gaat niet lukken omdat er een aantal belangrijke dingen geregeld moeten worden.

Hoog tijd dat ik me hier ook maar weer eens meld. Dwaalde hier kort rond toen mn relatie net uit was, maar heb daarna dit topic vermeden.
Hoe is de situatie nu? Inmiddels ben ik 5 maanden verder nadat mijn vriendin eind augustus de relatie verbrak. We waren 4,5 jaar samen. Ze had te lang het gevoel gehad dat ik haar niet meer aantrekkelijk vond, dat ik niet meer genoeg van haar hield. Dat gevoel was terecht want ik had te weinig geinvesteerd in onze relatie het laatste jaar. Echter ik merk nu dat ze alles voor me is en wil laten zien dat ik wel anders kan. Dit heb ik de afgelopen maanden laten zien en nu ziet ze dat ik wel van haar hou en wel anders kan zijn, gevoelens kan tonen, etc...
In eerste instantie wilde ze meteen alles regelen met ons koophuis en spullen en dergelijke, maar al na 2/3 weken hing ze huilend aan de telefoon dat ze het allemaal niet zeker wist en dat ze het toch wel allemaal te snel vond gaan.
We hebben toen contact onderhouden, bijna dagelijks. Toch kon ze de knop nog niet omdraaien en er niet opnieuw voor gaan. Ze had tijd nodig, tijd om uit te zoeken wat ze wilde en hoopte alles een plaatsje te kunnen geven. Toch bleven we contact houden, contact kwam ook van haar kant.
We hebben zelfs kerst en oud & nieuw samen met haar familie gevierd.
Twee weken geleden kwamen we erachter dat het op deze manier niet opschoot. Misschien dat het beter was om helemaal geen contact te hebben. Zij zou aan zichzelf gaan werken (o.a. naar een psycholoog) en hoopt dat ze over een tijdje de relatie weer een kans kan geven. (Ik loop zelf al een half jaar bij een psycholoog en werk al hard aan mezelf).
Ik merk dat zij het voor elkaar krijgt nu om geen contact te hebben, en dat ik het er moeilijk mee heb. Ze heeft me de afgelopen maanden zoveel hoop gegeven en nu val ik in een diep zwart gat en weet totaal niet wat er nu in haar omgaat.
Heb haar gister weer een sms-je gestuurd om te vragen hoe het bij haar psycholoog was. Ik kreeg een zakelijk sms-je terug dat het goed was, dat het haar goed deed en dat ze merkte dat ze beter in haar vel zat. That's it.
Mijn verstand zegt, zoek totaal geen contact en probeer je leven op te pakken.
Mijn gevoel zegt, ik kan niet zonder haar, denk 24 uur per dag/nacht aan haar en wil haar nu terug!!

Het feit dat ze zelf al zo lang twijfelt en de knoop niet kan doorhakken om er helemaal voorgoed mee te stoppen en het geen kans meer kan geven, zegt toch ook wel dat er nog genoeg bij haar zit qua liefde? Of ben ik blind? Kijk ik door een roze bril?
Zo staat ons koophuis ook nog steeds niet te koop omdat ze die stap te definitief vindt.
Wat zij wil is tijd en ruimte om erachter te komen of ze er nog voor kan gaan, of het gevoel weer voor volle 100% trugkomt, iets waar ze nu al maanden over twijfelt en alleen niet uitkomt. Vandaar dat ze professionele hulp is gaan zoeken.

Graag eerlijke (wat mij betreft harde) reacties/adviezen.

[ Bericht 1% gewijzigd door CoendeW op 03-02-2010 13:31:36 ]

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 13:26 schreef CoendeW het volgende:
Hoog tijd dat ik me hier ook maar weer eens meld. Dwaalde hier kort rond toen mn relatie net uit was, maar heb daarna dit topic vermeden.
Hoe is de situatie nu? Inmiddels ben ik 5 maanden verder nadat mijn vriendin eind augustus de relatie verbrak. We waren 4,5 jaar samen. Ze had te lang het gevoel gehad dat ik haar niet meer aantrekkelijk vond, dat ik niet meer genoeg van haar hield. Dat gevoel was terecht want ik had te weinig geinvesteerd in onze relatie het laatste jaar. Echter ik merk nu dat ze alles voor me is en wil laten zien dat ik wel anders kan. Dit heb ik de afgelopen maanden laten zien en nu ziet ze dat ik wel van haar hou en wel anders kan zijn, gevoelens kan tonen, etc...
In eerste instantie wilde ze meteen alles regelen met ons koophuis en spullen en dergelijke, maar al na 2/3 weken hing ze huilend aan de telefoon dat ze het allemaal niet zeker wist en dat ze het toch wel allemaal te snel vond gaan.
We hebben toen contact onderhouden, bijna dagelijks. Toch kon ze de knop nog niet omdraaien en er niet opnieuw voor gaan. Ze had tijd nodig, tijd om uit te zoeken wat ze wilde en hoopte alles een plaatsje te kunnen geven. Toch bleven we contact houden, contact kwam ook van haar kant.
We hebben zelfs kerst en oud & nieuw samen met haar familie gevierd.
Twee weken geleden kwamen we erachter dat het op deze manier niet opschoot. Misschien dat het beter was om helemaal geen contact te hebben. Zij zou aan zichzelf gaan werken (o.a. naar een psycholoog) en hoopt dat ze over een tijdje de relatie weer een kans kan geven. (Ik loop zelf al een half jaar bij een psycholoog en werk al hard aan mezelf).
Ik merk dat zij het voor elkaar krijgt nu om geen contact te hebben, en dat ik het er moeilijk mee heb. Ze heeft me de afgelopen maanden zoveel hoop gegeven en nu val ik in een diep zwart gat en weet totaal niet wat er nu in haar omgaat.
Heb haar gister weer een sms-je gestuurd om te vragen hoe het bij haar psycholoog was. Ik kreeg een zakelijk sms-je terug dat het goed was, dat het haar goed deed en dat ze merkte dat ze beter in haar vel zat. That's it.
Mijn verstand zegt, zoek totaal geen contact en probeer je leven op te pakken.
Mijn gevoel zegt, ik kan niet zonder haar, denk 24 uur per dag/nacht aan haar en wil haar nu terug!!

Het feit dat ze zelf al zo lang twijfelt en de knoop niet kan doorhakken om er helemaal voorgoed mee te stoppen en het geen kans meer tegen, zegt toch ook wel dat er nog genoeg bij haar zit qua liefde? Of ben ik blind? Kijk ik door een roze bril?
Zo staat ons koophuis ook nog steeds niet te koop omdat ze die stap te definitief vindt.
Wat zij wil is tijd en ruimte om erachter te komen of ze er nog voor kan gaan, of het gevoel weer voor volle 100% trugkomt, iets waar ze nu al maanden over twijfelt en alleen niet uitkomt. Vandaar dat ze professionele hulp is gaan zoeken.

Graag eerlijke (wat mij betreft harde) reacties/adviezen.

Zolang je dit niet hebt afgesloten zul je in ieder geval ook niet door kunnen met je leven. Wil je dat wel?
Misschien dat het dan beter is om toch alles af te kappen en dan komt het cliché....als je voor elkaar gemaakt bent dan kom je wel weer bij elkaar

Daar denkt zijn vriendin toch anders over, aangezien die al een paar stappen verder is. Waarom gaat CoendeW ook niet eens babbelen met zo'n therapeut, want eigenlijk is het zijn eigen schuld dat zijn vriendin denkt dat je niet meer van haar houdt... Moet toch ergens vandaan komen dat soort gedrag.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 13:50 schreef Mint_Clansell het volgende:
Daar denkt zijn vriendin toch anders over, aangezien die al een paar stappen verder is. Waarom gaat CoendeW ook niet eens babbelen met zo'n therapeut, want eigenlijk is het zijn eigen schuld dat zijn vriendin denkt dat je niet meer van haar houdt... Moet toch ergens vandaan komen dat soort gedrag.

Ik loop al 6 maanden bij een psycholoog en begrijp ook volledig wat mijn vriendin zo gemist heeft. (mijn hele verhaal staat ergens in topics van september). Als ik was doorgegaan zoals ik toen was, had mn vriendin niet getwijfeld zegt ze en had ze achter haar beslissing blijven staan. Juist nu ze ziet dat ik wel anders kan, wel aan mezelf werk en wel duidelijk laat zien dat ik veel van haar houdt en er alles voor over heb om voor onze relatie te vechten, juist daardoor is ze op haar beslissing teruggekomen en twijfelt ze al 5 maanden. Alleen kan ze de knop niet omzetten, is ze te gekwetst en heeft ze professionele hulp nodig om dit misschien eenmaal wel te kunnen.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 13:32 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Zolang je dit niet hebt afgesloten zul je in ieder geval ook niet door kunnen met je leven. Wil je dat wel?
Misschien dat het dan beter is om toch alles af te kappen en dan komt het cliché....als je voor elkaar gemaakt bent dan kom je wel weer bij elkaar

Ik wil hier niet mee afsluiten. Ik wil juist nog een keer samen met haar vechten voor onze relatie. Want zij heeft er aleen voor gevochten, ik vecht er nu alleen voor, maar samen hebben we er nog niet voor gevochten. Ik denk dan aan relatietherapie en dergelijke.
Maar afsluiten wil ik dit alles niet.

Gelukkig is de dag weer bijna voorbij..Alleen wordt het met het uur zwaarder. Het dringt langzamerhand steeds meer door en ik krijg steeds meer paniekgedachten dat het niet waar kan zijn. Ik haat dit en ik mis hem zo

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 19:42 schreef Everlong het volgende:
Gelukkig is de dag weer bijna voorbij..Alleen wordt het met het uur zwaarder. Het dringt langzamerhand steeds meer door en ik krijg steeds meer paniekgedachten dat het niet waar kan zijn. Ik haat dit en ik mis hem zo

Dat het niet waar kan zijn en paniekgevoelens zijn heel 'normaal' op dit moment, probeer iemand te vinden op wiens schouder je dan flink kan uithuilen. Ooit wordt dit een donkere nachtmerrie uit het verleden, je moet alleen nu overleven en er doorheen Veel sterkte.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 19:45 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Dat het niet waar kan zijn en paniekgevoelens zijn heel 'normaal' op dit moment, probeer iemand te vinden op wiens schouder je dan flink kan uithuilen. Ooit wordt dit een donkere nachtmerrie uit het verleden, je moet alleen nu overleven en er doorheen Veel sterkte.

Bedankt, ik hoop het zo...maar het gevoel overstemt steeds het rationele. Ik weet wat slim is en wat ik moet laten, maar ik kan het zo slecht. Het zit zo in mijn systeem om dagelijks te bellen en hem te zien. En nu, van het ene op het andere moment mag het niet meer. De afgelopen 7 jaar was hij mijn middelpunt van het leven en dat is nu weg. Ik denk de hele dag non stop aan hem, wat zou hij doen? hoe voelt hij zich? etc. Het maakt me gek!

Meldt me ook maar weer.

Ik twijfel zoveel dat ik denk dat het beter is als we niet meer samen komen. Nu nog erover beginnen.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 00:08 schreef Everlong het volgende:
Helaas hoor ik sinds vanmiddag ook bij deze groep... Na 7 jaar is het sinds vanmiddag over Ik besef het nog totaal niet. Over 3 weekjes zouden we gaan samenwonen, maar m'n vriend gaf aan dat hij niet meer genoeg voelt. Wat is dit ontzettend kut en weet niet meer wat ik moet.. Hij zit helemaal in m'n leven en alles doet me aan hem denken. Gelukkig is er totaal geen sprake van ruzie, dat geeft me dan weer wel een erg fijn gevoel. Desalniettemin voel ik me intens kut, misschien helpt dit een beetje

Heel veel sterkte!
Knuffel van mij!

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 20:54 schreef Sjechov het volgende:

[..]

Heel veel sterkte!
Knuffel van mij!

dank je, doet me goed Toch ergens fijn dat ik niet de enige ben die zich ellendig voelt.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 21:08 schreef Everlong het volgende:

[..]

dank je, doet me goed Toch ergens fijn dat ik niet de enige ben die zich ellendig voelt.

Dat ben je zeker niet. Ik ben hier maar heel kort even want moet nu meer weg, maar wil je ook sterkte wensen. Huil lekker alles uit, echt, dat lucht op. En opschrijven hoe je je voelt kan ook wel eens helpen, dan gooi je als het ware al die rotgevoelens er even uit. Sterkte en keep your head up!

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 22:18 schreef achi het volgende:

[..]

Ik denk dat iedereen in dit topic wel weet hoe ellendig het voelt, zoals ook eerder gezegd, gooi het eruit, huil als je het gevoel hebt om te moeten huilen. De eerste tijd is enorm ellendig, maar het zal langzaam afnemen.
Schrijf hier ook dingen op hier, het kan je ook erg steunen om je verhaal even kwijt te moeten, het heeft mij in elk geval wel geholpen
Erg veel sterkte,

Ja, dat probeer ik ook wel te doen. Ik heb nu even het gevoel dat het elke dag erger wordt, maar goed, het is nog zo nieuw en wennen. Bedankt in ieder geval Ik ga zo maar proberen te slapen, ik hoop dat dat een beetje lukt.

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 22:18 schreef achi het volgende:

[..]

Ik denk dat iedereen in dit topic wel weet hoe ellendig het voelt, zoals ook eerder gezegd, gooi het eruit, huil als je het gevoel hebt om te moeten huilen. De eerste tijd is enorm ellendig, maar het zal langzaam afnemen.
Schrijf hier ook dingen op hier, het kan je ook erg steunen om je verhaal even kwijt te moeten, het heeft mij in elk geval wel geholpen
Erg veel sterkte,

Hoe gaat het nu met jou?

quote:

Op woensdag 3 februari 2010 20:29 schreef Everlong het volgende:

[..]

Bedankt, ik hoop het zo...maar het gevoel overstemt steeds het rationele. Ik weet wat slim is en wat ik moet laten, maar ik kan het zo slecht. Het zit zo in mijn systeem om dagelijks te bellen en hem te zien. En nu, van het ene op het andere moment mag het niet meer. De afgelopen 7 jaar was hij mijn middelpunt van het leven en dat is nu weg. Ik denk de hele dag non stop aan hem, wat zou hij doen? hoe voelt hij zich? etc. Het maakt me gek!

Hier precies hetzelfde gevoel. Mij houdt het ook 24 uur per dag bezig en ik zou zo graag een tweede kans voor onze relatie willen. Nu we geen contact hebben , heb ik geen idee wat ze doet en wat er in haar omgaat. Zou ze me missen? Is ze aan zichzelf aan het werken om daarna sterk genoeg te zijn om onze relatie nog een tweede kans te geven? Of is ze aan zichzelf aan het werken om afstand te nemen en mij uit haar leven proberen te krijgen? Dat is haar de afgelopen 5 maanden niet gelukt door het contact dat we hadden, maar hoe zal dat nu zijn?
Ze zegt dat ze zich nog gekwetst voelt en die woede binnenin nog niet over is. Ze spreekt wel de hoop uit dat dat weggaat en misschien weer voor ons kan vechten over een tijdje....
Hier kan ik alleen zo weinig mee op dit moment. Die onzekerheid, dat wachten dat vreet zo enorm aan me...

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 10:30 schreef CoendeW het volgende:

[..]

Hier precies hetzelfde gevoel. Mij houdt het ook 24 uur per dag bezig en ik zou zo graag een tweede kans voor onze relatie willen. Nu we geen contact hebben , heb ik geen idee wat ze doet en wat er in haar omgaat. Zou ze me missen? Is ze aan zichzelf aan het werken om daarna sterk genoeg te zijn om onze relatie nog een tweede kans te geven? Of is ze aan zichzelf aan het werken om afstand te nemen en mij uit haar leven proberen te krijgen? Dat is haar de afgelopen 5 maanden niet gelukt door het contact dat we hadden, maar hoe zal dat nu zijn?
Ze zegt dat ze zich nog gekwetst voelt en die woede binnenin nog niet over is. Ze spreekt wel de hoop uit dat dat weggaat en misschien weer voor ons kan vechten over een tijdje....
Hier kan ik alleen zo weinig mee op dit moment. Die onzekerheid, dat wachten dat vreet zo enorm aan me...

Je angstigheid is te begrijpen, maar wanneer je nu steeds bij haar om bevestiging gaat vragen dan loop je het risico dat je haar enorm irriteert. Misschien is het een idee om op een vast punt elke week even te praten...? In ieder geval niet vaker dan dat, ze zal echt ruimte nodig hebben.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 10:30 schreef CoendeW het volgende:

[..]

Hier precies hetzelfde gevoel. Mij houdt het ook 24 uur per dag bezig en ik zou zo graag een tweede kans voor onze relatie willen. Nu we geen contact hebben , heb ik geen idee wat ze doet en wat er in haar omgaat. Zou ze me missen? Is ze aan zichzelf aan het werken om daarna sterk genoeg te zijn om onze relatie nog een tweede kans te geven? Of is ze aan zichzelf aan het werken om afstand te nemen en mij uit haar leven proberen te krijgen? Dat is haar de afgelopen 5 maanden niet gelukt door het contact dat we hadden, maar hoe zal dat nu zijn?
Ze zegt dat ze zich nog gekwetst voelt en die woede binnenin nog niet over is. Ze spreekt wel de hoop uit dat dat weggaat en misschien weer voor ons kan vechten over een tijdje....
Hier kan ik alleen zo weinig mee op dit moment. Die onzekerheid, dat wachten dat vreet zo enorm aan me...

Het gevoel maakt gek, gelukkig weet ik wel dat hij veel aan me denkt, verdriet heeft en in een zwart gat zit. Ik kan me nog niet voorstellen dat we voor een lange periode geen contact hebben, van dat idee word ik nog gekker Hoe lang hebben jullie nu geen contact? En hoe hou je het vol om niet te bellen?? Ik kan me redelijk beheersen, maar gisteravond kon ik het toch niet laten om te bellen. Het is zo moeilijk, ook al weet ik dat het beter is.
Zijn jullie met ruzie uit elkaar gegaan? Omdat ze zegt dat ze nog woedend is..?

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 12:12 schreef Everlong het volgende:

[..]

Het gevoel maakt gek, gelukkig weet ik wel dat hij veel aan me denkt, verdriet heeft en in een zwart gat zit. Ik kan me nog niet voorstellen dat we voor een lange periode geen contact hebben, van dat idee word ik nog gekker Hoe lang hebben jullie nu geen contact? En hoe hou je het vol om niet te bellen?? Ik kan me redelijk beheersen, maar gisteravond kon ik het toch niet laten om te bellen. Het is zo moeilijk, ook al weet ik dat het beter is.
Zijn jullie met ruzie uit elkaar gegaan? Omdat ze zegt dat ze nog woedend is..?

Even in het kort: Op 21-08-09 heeft mn vriending het uitgemaakt. Ze was zeker van haar zaak dat het over was, het gevoel was weg, ik had haar een jaar lang het gevoel gegeven dat ik niet meer van haar hield, haar niet meer aantrekkelijk vond en te weinig in onze relatie geinvesteerd. Ik had met name moeite met het uiten van gevoelens en emoties. Ze had het vaak aangegeven op haar manier maar het drong niet tot me door. In mei 09 was ze al eens een tijdje naar haar ouders gegaan en toen gingen bij mij de alarmbellen pas rinkelen. Ik ben toen hard aan mezelf gaan werken, oa naar een psycholloog gegaan. Helaas alles wat ik deed hielp niet meer, ze had er al mee afgesloten.
Toen verbrak ze dus op 21-08-09 de relatie. Echter na 2 of 3 weken begon ze te twijfelen en in te zien dat ik erg mn best deed en toch wel anders kon zijn, haar wel kon bieden wat ze nodig had en wel enorm van haar hield. We hebben toen eigenlijk 5 maanden wat aangemodderd. Spraken een paar keer per week af, belden en smsten bijna dagelijks.
Alleen bleef bij haar de woede van binnen en het gekwetste. Ze kon het geen plaatsje geven. Hiervoor had ze tijd nodig. Ze wilde aan zichzelf gaan werken (oa ook naar een psycholoog).
Bijna drie weken geleden hebben we dus afgesproken om geen contact te hebben. Dat ging 5 dagen goed totdat ze ineens voor de deur stond omdat ze nog wat spullen nodig had die in ons huis lagen. Twee dagen later heb ik haar gesmst en hebben we gebeld. Toen 4 dagen geen contact en heb ik haar gesmst omdat ik benieuwd was hoe het bij de psycholoog was. Hebben toen afgesproken en wat gepraat. Dit was afgelopen zaterdag. Dinsdag heb ik haar weer gesmst hoe het bij de psycholoog was, want ze had nu haar tweede sessie gehad. Daarop kreeg ik dus een zakelijk afstandig smsje dat het haar goed deed en ze beter in haar vel zit nu. verder niks meer.
Ik denk dat het duidelijk is dat ze met rust gelaten wil worden nu, alleen vind ik dit erg moeilijk.

Jujj...leuke date gehad

Vraag me eigenlijk af of ik hier nog wel thuishoor Volgens mij ben ik veel te positief ingesteld op dit moment.

Het is nu 3 weken uit (wat gaat dat snel zeg)...ik denk nog maar een paar keer per dag aan haar....en dan nog eens niet het gevoel dat ik haar mis Heb het gevoel of ik veel meer overal voor deed en aan werkte.

Volgens mij heeft zij door de beslissing te nemen dat het over is meteen ook de goede beslissing voor mij gemaakt
Op dit moment hoop ik eigenlijk dat ik nooit meer iets van haar hoor Misschien over een paar jaar om te kijken wat er van terecht is gekomen

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 14:25 schreef SuperFokker het volgende:
Jujj...leuke date gehad

Vraag me eigenlijk af of ik hier nog wel thuishoor Volgens mij ben ik veel te positief ingesteld op dit moment.

Het is nu 3 weken uit (wat gaat dat snel zeg)...ik denk nog maar een paar keer per dag aan haar....en dan nog eens niet het gevoel dat ik haar mis Heb het gevoel of ik veel meer overal voor deed en aan werkte.

Volgens mij heeft zij door de beslissing te nemen dat het over is meteen ook de goede beslissing voor mij gemaakt
Op dit moment hoop ik eigenlijk dat ik nooit meer iets van haar hoor Misschien over een paar jaar om te kijken wat er van terecht is gekomen

Positieve berichtjes zijn hier ook meer dan welkom hoor! Laat alleen maar zien dat er een betere periode voor ons allen aankomt! Doet mij iig goed om dit soort berichtjes te lezen!


Net bij het opruimen de laatste foto's van hem en van ons samen tegengekomen. Vanmiddag zie ik m'n ex en ik heb besloten ze aan hem te gaan geven. Alles moet altijd maar gaan zoals HIJ het wil, en ik heb geen zin meer om daar gehoor aan te geven. Hij heeft me al eerder gezegd dat ik onze foto's moet houden als aandenken, maar nu ben ik het gewoon beu om ze steeds tegen te komen bij het opruimen e.d.

DUS ga ik ze straks gewoon in z'n handen duwen zonder iets te zeggen. Het is goed hoor, ik wil ze niet houden omdat HIJ wil dat ik ze houd. En weggooien kan ik ook niet somehow.

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 12:35 schreef CoendeW het volgende:

[..]
...

Heftig..tja, het lijkt er wel op dat ze met rust gelaten wil worden. Moeilijk hoor. Hoe vind je het dan om in jullie huis te wonen zonder haar?

quote:

Op donderdag 4 februari 2010 14:25 schreef SuperFokker het volgende:
Jujj...leuke date gehad

Vraag me eigenlijk af of ik hier nog wel thuishoor Volgens mij ben ik veel te positief ingesteld op dit moment.

Het is nu 3 weken uit (wat gaat dat snel zeg)...ik denk nog maar een paar keer per dag aan haar....en dan nog eens niet het gevoel dat ik haar mis Heb het gevoel of ik veel meer overal voor deed en aan werkte.

Volgens mij heeft zij door de beslissing te nemen dat het over is meteen ook de goede beslissing voor mij gemaakt
Op dit moment hoop ik eigenlijk dat ik nooit meer iets van haar hoor Misschien over een paar jaar om te kijken wat er van terecht is gekomen

Het geeft hoop ja Alhoewel, ik wil helemaal niet niks meer van hem horen...