De kunst van het loslaten van je ex. - deel 105

quote:

Op zondag 24 januari 2010 17:01 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Maar goed..wat had je dan gedaan? Terug gesmst, maar dan houdt het toch ook weer op

quote:

Op zondag 24 januari 2010 16:49 schreef SuperFokker het volgende:
Iedereen een beetje een zondagdip zo te zien?
[..]

Inderdaad, ik heb ook al een aantal keren gevraagd hoe het kan dat haar gevoel opeens weg is, en waarom ze nooit iets eerder heeft gezegd of problemen heeft aangegeven. We hadden echt weinig ruzie of andere problemen. Snap het nog steeds niet, maar eigenlijk moet ik het ook niet precies willen weten. Het is over en uit...valt verder niks meer aan te doen.
[..]

quote:

Op zondag 24 januari 2010 16:49 schreef SuperFokker het volgende:
Iedereen een beetje een zondagdip zo te zien?
[..]

Ik heb anders nog geen positieve verhalen over Helmond gehoord Maar hoe is het met jou gister op stap gegaan? Nog aan je ex gedacht of helemaal los kunnen laten en los kunnen gaan?
Ik ben gisteren in mijn stamkroeg op stap gegaan...was lekker druk en veel met verschillende mensen gepraat Dan kijk je zo rond in de kroeg en dan denk ik wel van....hoe moet ik toch ooit weer een leuke dame gaan ontmoeten
Maar dat zal wel niet in de kroeg gaan gebeuren

quote:

Op zondag 24 januari 2010 19:16 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Ow Brandevoort ja, daar heeft een nicht van mij nog gewoond kom ik nu pas achter Niet heel Helmond is pauper inderdaad
Misschien ken ik nog wel een van die jongens uit Nijmegen Zitten er een aantal in mijn klas die daar voetballen
Maar goed van je dat je het gezellig hebt gehad Op de naar volgende week!! Weer 4x uitgaan?
Ik hou het dit keer denk ik bij 3 x
[..]

Hij mist je dat is wel duidelijk.
Maar wat wil jij?

quote:

Op zondag 24 januari 2010 19:16 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Ow Brandevoort ja, daar heeft een nicht van mij nog gewoond kom ik nu pas achter Niet heel Helmond is pauper inderdaad
Misschien ken ik nog wel een van die jongens uit Nijmegen Zitten er een aantal in mijn klas die daar voetballen
Maar goed van je dat je het gezellig hebt gehad Op de naar volgende week!! Weer 4x uitgaan?
Ik hou het dit keer denk ik bij 3 x

quote:

Op zondag 24 januari 2010 19:45 schreef Tegan het volgende:
Maarja, kut als hij het uitmaakt en hij blijft smsen, maar hij heeft er natuurlijk ook moeite mee. Beetje dubbel idd .

quote:

Op zondag 24 januari 2010 20:18 schreef Faerie het volgende:

[..]

Hahaha nee volgende week ga ik niet meer zo veel uit denk ik. Ik verhuis namelijk naar Berlijn voor een half jaar om daar stage te gaan lopen. Maar we zullen zien.

Pffff... ik heb net gepraat met mijn ex op msn. Hij zei: "je bent weer goed hersteld zie ik op hyves?". Dus toen heb ik gezegd dat dat gewoon afleiding voor mij is. Hij zei dat ie hoopt dat ik niet verander, en niet anders ga zijn dan ik echt ben. Daar bedoelt hij dus mee dat ik niet ga rondsletten ofzo. Terwijl hij zelf gewoon al een aantal dates heeft gehad. :s Bah.... Hoe moet ik hier nu mee omgaan? Ik weet t allemaal niet. Ik voel me in ieder geval weer heel rot....:(

Ik bepaal toch verdorie wel zelf hoe ik ermee om ga???

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:16 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Ja, heel dubbel. Want op deze manier krijg ik toch weer die hoop van 'zal hij zich misschien bedenken?'
En dat is gewoon vervelend, omdat dat waarschijnlijk toch niet gaat gebeuren..zucht.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:20 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Wat toch raar zeg. Tuurlijk bepaal jij zelf hoe je er mee omgaat. Bij mij is het ook net een week uit en ik ben gister ook gewoon wezen stappen. Dat houd niet in dat ik me minder rot voel, dat is gewoon afleiding.
En ik begrijp dat hij het heeft uitgemaakt? Dan heeft hij helemaal niks te zeggen..zeker niet als hij zelf ook al een paar dates gehad heeft. Hoe je er mee om moet gaan? Duidelijk tegen hem zeggen dat je zelf uitmaakt wat je doet en waarom hij die dingen tegen je zegt, wat hij daarmee bedoelt. Ben wel benieuwd naar zijn antwoord.

quote:

Op zaterdag 23 januari 2010 01:37 schreef Tegan het volgende:
Ik twijfel steeds, weer alle contact verbreken? En dan als ik net op het punt sta om dat te doen, doet hij weer iets liefs...

quote:

Op zondag 24 januari 2010 21:55 schreef Snikch het volgende:
Hey jongens (en meiden), ik en ook weer even terug. Het gaat allemaal al wat beter hier en daar. Zit verder geen vooruitgang in het liefdesleven (of sociale leven for that matter) dus dat is negatief maar goed ik probeer er zo weinig mee te worstelen en gewoon door te gaan.

Maar nu zat ik net op de hyves van me zus te kijken, en aangezien zij die echt nooit gebruikt was de laatste krabbel die ze had nog van mijn ex.. die stond dus bovenaan. En op haar profielfoto stond ze liefdevol met een nieuwe kerel (een enorme kneus als ik zo eens keek maar hoe dan ook, een nieuwe kerel). En logischerwijs weet ik dat ze op die 3 maanden allang bezig was met andere kerels, of het nou een nieuwe vriend was of een scharrel, haar kennende heeft ze niet stil gezeten, dat wist ik.

Maar ik werpte een blik op die foto, kreeg er maar een glans van want klikte zo snel mogelijk de site weg, maar het brande gewoon van binne. Er schoot gelijk zo een k.u.t. gevoel door me hele lichaam heen, niet voor moelijk. En ondanks dat ik die foto maar een seconde gezien heb (stomme reactietijd!) zit die foto de rest van de week zoiezo in me geheugen geprent.
Ik weet dat het stom is maar ik moet dit even van me borst, de mense op msn zijn schijnbaar niet zo geinteresseerd op't moment (ben ook neit bij iedereen me verhaal gaan doen or, zo erg ben'k niet gezakt maar dit kutgevoel wil ik echt weghebben, hoe dan ook). Het enige wat ik KAN doen is die foto zo snel mogelijk uit me geheugen proberen te wissen maar dat lukt me toch niet, daar gaat eerst weer een hele tijd overheen. Crapzooi!

quote:

In 1985, Bobby Petrocelli thought he had it all: a great
job coaching sports in a sports - crazy Texas high school, and
his two - and - half - year marriage to his beautiful wife, Ava,
the love of his life. That night, he got home about 10:30 PM
and ate a big bowl of rigatoni, another of his loves. He and
Ava nestled close on the sofa as they always did, and talked
softly about how their day had gone and the approaching
Thanksgiving and Christmas holidays. When they went to
sleep that night, they couldn ’ t have been happier.

The next thing Bobby knew, he was looking at the
headlights of a pickup truck. A man stepped out of the truck
and asked, “ Is there anyone else in the house? ” Bobby looked
around. His bed was gone. Ava was gone. The smell of tar
and burning rubber filled his bedroom.
The driver of the three - quarter - ton pickup truck had
been drinking that night. In fact, he was drunk — he had a
blood alcohol content of 0.19, almost twice the legal limit.
He ’ d sped at 70 mph across a grassy field, traveling 313
feet — more than the length of a football field — and smashed
straight through the brick wall of Bobby ’ s house. As the
truck hit the concrete foundation slab, it went airborne for
an instant, landing on Bobby and Ava as they were sleep-
ing. The truck landed right on top of Bobby, running him
over completely. The tires, still spinning, burned hot rubber
into his leg, back, and abdomen. Then the truck kept going,
throwing him on top of the hood and carrying him out of
the bedroom and twenty - five feet through the house into
the dining room, where his face shattered the window.
While Bobby was riding on the hood of the truck, Ava
was underneath it, rolled up in the sheets and a mattress. As the
truck plowed through the house, it dragged Ava along. Later,
Bobby learned that when the truck landed on her, it most likely
knocked the air out of her body. Simultaneously, the sheets and
the mattress wrapped around her face and body so tightly that
she never got another breath of air. She died of suffocation,
wrapped in the sheets of their bed. It took thirty minutes to dig
her body out from underneath the rubble. When they found her,
she didn ’ t have a single scratch on her or even one broken bone.

From start to finish, the accident had taken about ten
seconds. All of Bobby ’ s hopes and dreams for a happy mar-
riage and future with Ava were gone. All he could think about
was that ten seconds. Ten seconds can change a life forever.
The next several months were very, very difficult.
Every time he took off his shirt, he saw the scars left by
tire tracks across his body. He did what anyone would do
to save his sanity: he went into denial and shock. Bobby
was numb, refusing to accept the fact that the tragedy had
taken place. Eventually, however, the shock wore off, and
he felt his pain head - on. For a while, he wrapped his pain
around him like a blanket, justifying it by saying to himself,
“ I would let go of this pain, BUT that would be dishon-
oring Ava. ” Sadly, the longer he sat back on this BUT, the
weaker he felt. Finally, even through his sadness and despair,
he understood that holding on to his sadness and anger was
not healing in any way. Maybe holding on to her memory
really meant letting go.
He stopped talking to himself about dis honoring Ava
and started thinking about honoring her instead. To Bobby,
that meant speaking about how he felt rather than giving
himself BUT excuses not to talk at all. He began to open up
and talk to family and friends about his true feelings, his
confusion and his pain. He was no longer afraid to cry if
he felt he needed to. This release eventually allowed him to
begin to move on — in a way he never expected.
Bobby found that speaking positively was so empow-
ering that he began to want to share his story with others
outside his personal circle. So Bobby volunteered with
youth organizations, such as Students Against Drunk
Driving and the Fellowship of Christian Athletes, which he
had sponsored in Santa Fe. The more he shared, the more
he felt in his heart that his life had been spared for just
this purpose: so that he could share with young people the
dangers of drinking and driving. Now his healing began in
earnest. Instead of focusing on the scars from the accident
that covered his body, he started to exercise again, getting
back into shape and feeling more confident.
There was one more thing, however. Bobby had to for-
give the man who caused this tragedy. Forgiving him didn ’ t
mean that he was letting him off the hook or that it was okay
that he ’ d killed Ava, either. It didn ’ t mean that he shouldn ’ t
have to pay back something to society. But Bobby knew he
had to forgive this man so that he himself could be free —
from the hatred and bitterness that could enslave him for the
rest of his life. When Bobby finally said the words, “ I forgive
you, ” to the man who drove a truck through his perfect life,
he felt a burden being lifted from his shoulders. It was the
last of his anger, floating away. He began to heal for good.
By 1986, Bobby realized that making a fresh start would
mean leaving Texas and moving back home, to New York.
He didn ’ t know what lay ahead, but he felt peaceful about
taking that step. Soon he found a job teaching and coach-
ing. The school asked Bobby to share his story at a large
assembly. Since then, Bobby has gone on to speak in hun-
dreds of assemblies every year. Over one million people
have now seen him share his story live.

Once, I asked Bobby, “ Were you afraid you ’ d never
find love again? ”
“ Actually, Sean, I was haunted more by the thought
that I ’ d never be able to love again. However, one day I met
a beautiful young woman. ” Like Bobby, she was an athlete.
Three years later, on May 6, 1989, they were married and
soon had two beautiful boys.
Today Bobby is one of the most sought - after motivational
speakers in the country. He has authored several books, includ-
ing his autobiography, 10 Seconds. Beyond his message about the
dangers of drinking and driving, he feels that the most impor-
tant message he can share is that, “ Each decision has the power
to affect not only us but also the lives of others. ” Choose wisely.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:17 schreef DeuceFour het volgende:

[..]

Snikch, heel klote, maar ik hoop dat je je eroverheen kunt zetten. Er is wel een manier om gevoel los te koppelen van een (nare) herinnering of een beeld. Hier een link: http://www.manifestation.com/neurotoys/swish.php3 Als je vragen hebt laat maar weten.
En daarnaast heb ik een verhaal voor je (ook voor anderen hier) uit een geweldig boek, over het accepteren van nare gebeurtenissen... of gewoon om je eigen stituatie even te relativeren. Best lang, maar het lezen waard:
[..]

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:30 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ik kan me wel vinden in het verhaal. Op het eind zegt hij ook dat hij bang is dat hij niet meer van iemand kan houden. Dat heb ik dus ook nu. Ik heb zoveel van mijn ex gehouden en dit is wat ik ervoor terug krijg. Ik heb zoveel energie en moeite erin gestoken... Het zal vanzelf allemaal wel goed komen en ik ben er ook heel trots op dat ik echt zoveel van iemand kan houden en zoveel liefde kan geven aan iemand anders, maar dat maakt het ook heel erg rot dat je er dan niet voor terugkrijgt wat je wil...

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:36 schreef Snikch het volgende:

[..]

Dat herken ik hoor. Toen ik met me ex was zei iedereen dat ik gek was, zoveel deed ik voor haar. En dan niet dat ik haar slaafje was maar bijvoorbeeld al een half jaar met haar verjaardag bezig zijn voor een zelfgemaakt foto/dagboek over ons tweetjes.. Iedereen vond het prachtig, alleen het idee al, en dat ik daar elke avond een uur mee bezig geweest bent, ik vondt het geweldig om te doen omdat ik wist voor wie ik het deed.

Maar nu, blijkbaar heb ik er alleen een klotegevoel aan overgehoude (en natuurlijk veel van geleerd enzo maar dat zijn nu niet de gedachtes die bovendrijven) en ik zit weer alleen. Ik geloof niet dat ik de volgende keer (wanneer die gebeurd want dat kan nog eeuwen duren zoals het nu gaat) weer zoveel in me relatie kan (of durf te) steken..

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:44 schreef Tegan het volgende:
Hoe ouder je wordt, je gaat je steeds meer beseffen dat relaties niet voor altijd zijn, en dan is het leuk om terug te denken aan de tijd dat je er echt alles voor over had. Kalverliefde .

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:42 schreef Faerie het volgende:

[..]

Inderdaad. Je kunt uiteindelijk nooit weten of het het allemaal waard is. Wat ik dan wel denk daarbij is dat je jezelf er op dat moment goed bij voelde. Toen vond je het leuk om dat te doen, dus het is geen fout geweest. Ik vind het juist heel erg veel van jou zeggen dat je zoiets hebt gedaan voor je vriendin. En eigenlijk moet je dat nu niet laten verpesten. Vooral niet door je ex. Eigenlijk is het allemaal zo, maar zo voel je je niet natuurlijk. Ik ook niet. Het rotgevoel nu overheerst en het is moeilijk om het dan zo te relativeren. Maar we zullen wel moeten.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 23:26 schreef SuperFokker het volgende:
Zojuist mn ex gesproken op msn...had er echt behoefte aan. Woensdag een smsje van haar gehad en daarvoor hadden we maandag nog een keer gemsnt.

Zelf maar het initiatief genomen op msn.
Gevraag hoe het met haar ging...of we niet eens wat konden gaan drinken ofzo (nu 1,5 week uit)...
Ze praatte wel gewoon met mij, vond het niet relaxt dat ze had gehoord dat ik al met een andere dame had afgesproken maar veroordeelde het niet.

Voor mij was het fijn om even te horen hoe het allemaal gaat Wat ik er nu verder mee moet weet ik ook niet Heb maar tegen haar gezegd dat de volgende keer zij maar initiatief moet nemen...heb namelijk geen zin om als een hondje achter haar aan te lopen ofzo.

Mijn gevoel is nu beetje leeg eigenlijk....