De kunst van het loslaten van je ex. - deel 105

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:17 schreef DeuceFour het volgende:

[..]

Snikch, heel klote, maar ik hoop dat je je eroverheen kunt zetten. Er is wel een manier om gevoel los te koppelen van een (nare) herinnering of een beeld. Hier een link: http://www.manifestation.com/neurotoys/swish.php3 Als je vragen hebt laat maar weten.
En daarnaast heb ik een verhaal voor je (ook voor anderen hier) uit een geweldig boek, over het accepteren van nare gebeurtenissen... of gewoon om je eigen stituatie even te relativeren. Best lang, maar het lezen waard:
[..]

Ik kan me wel vinden in het verhaal. Op het eind zegt hij ook dat hij bang is dat hij niet meer van iemand kan houden. Dat heb ik dus ook nu. Ik heb zoveel van mijn ex gehouden en dit is wat ik ervoor terug krijg. Ik heb zoveel energie en moeite erin gestoken... Het zal vanzelf allemaal wel goed komen en ik ben er ook heel trots op dat ik echt zoveel van iemand kan houden en zoveel liefde kan geven aan iemand anders, maar dat maakt het ook heel erg rot dat je er dan niet voor terugkrijgt wat je wil...

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:30 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ik kan me wel vinden in het verhaal. Op het eind zegt hij ook dat hij bang is dat hij niet meer van iemand kan houden. Dat heb ik dus ook nu. Ik heb zoveel van mijn ex gehouden en dit is wat ik ervoor terug krijg. Ik heb zoveel energie en moeite erin gestoken... Het zal vanzelf allemaal wel goed komen en ik ben er ook heel trots op dat ik echt zoveel van iemand kan houden en zoveel liefde kan geven aan iemand anders, maar dat maakt het ook heel erg rot dat je er dan niet voor terugkrijgt wat je wil...

Dat herken ik hoor. Toen ik met me ex was zei iedereen dat ik gek was, zoveel deed ik voor haar. En dan niet dat ik haar slaafje was maar bijvoorbeeld al een half jaar met haar verjaardag bezig zijn voor een zelfgemaakt foto/dagboek over ons tweetjes.. Iedereen vond het prachtig, alleen het idee al, en dat ik daar elke avond een uur mee bezig geweest bent, ik vondt het geweldig om te doen omdat ik wist voor wie ik het deed.

Maar nu, blijkbaar heb ik er alleen een klotegevoel aan overgehoude (en natuurlijk veel van geleerd enzo maar dat zijn nu niet de gedachtes die bovendrijven) en ik zit weer alleen. Ik geloof niet dat ik de volgende keer (wanneer die gebeurd want dat kan nog eeuwen duren zoals het nu gaat) weer zoveel in me relatie kan (of durf te) steken..

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:36 schreef Snikch het volgende:

[..]

Dat herken ik hoor. Toen ik met me ex was zei iedereen dat ik gek was, zoveel deed ik voor haar. En dan niet dat ik haar slaafje was maar bijvoorbeeld al een half jaar met haar verjaardag bezig zijn voor een zelfgemaakt foto/dagboek over ons tweetjes.. Iedereen vond het prachtig, alleen het idee al, en dat ik daar elke avond een uur mee bezig geweest bent, ik vondt het geweldig om te doen omdat ik wist voor wie ik het deed.

Maar nu, blijkbaar heb ik er alleen een klotegevoel aan overgehoude (en natuurlijk veel van geleerd enzo maar dat zijn nu niet de gedachtes die bovendrijven) en ik zit weer alleen. Ik geloof niet dat ik de volgende keer (wanneer die gebeurd want dat kan nog eeuwen duren zoals het nu gaat) weer zoveel in me relatie kan (of durf te) steken..

Inderdaad. Je kunt uiteindelijk nooit weten of het het allemaal waard is. Wat ik dan wel denk daarbij is dat je jezelf er op dat moment goed bij voelde. Toen vond je het leuk om dat te doen, dus het is geen fout geweest. Ik vind het juist heel erg veel van jou zeggen dat je zoiets hebt gedaan voor je vriendin. En eigenlijk moet je dat nu niet laten verpesten. Vooral niet door je ex. Eigenlijk is het allemaal zo, maar zo voel je je niet natuurlijk. Ik ook niet. Het rotgevoel nu overheerst en het is moeilijk om het dan zo te relativeren. Maar we zullen wel moeten.

Hoe ouder je wordt, je gaat je steeds meer beseffen dat relaties niet voor altijd zijn, en dan is het leuk om terug te denken aan de tijd dat je er echt alles voor over had. Kalverliefde .

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:44 schreef Tegan het volgende:
Hoe ouder je wordt, je gaat je steeds meer beseffen dat relaties niet voor altijd zijn, en dan is het leuk om terug te denken aan de tijd dat je er echt alles voor over had. Kalverliefde .

Ja, maar hoe kan een relatie dan nog leuk zijn als je denkt dat het toch niet voor altijd is? Dan zou ik het echt een waste of time vinden. Nou, doe mij er dan maar even 5 jaar bij, want ik wil hier echt vanaf.

Relaties zijn niet voor altijd. Je eigen geluk creeeren zonder dat afhankelijk te maken van een relatie. Die komen en gaan . Genieten van het moment en niet dromen over de toekomst. Ofzo?

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:42 schreef Faerie het volgende:

[..]

Inderdaad. Je kunt uiteindelijk nooit weten of het het allemaal waard is. Wat ik dan wel denk daarbij is dat je jezelf er op dat moment goed bij voelde. Toen vond je het leuk om dat te doen, dus het is geen fout geweest. Ik vind het juist heel erg veel van jou zeggen dat je zoiets hebt gedaan voor je vriendin. En eigenlijk moet je dat nu niet laten verpesten. Vooral niet door je ex. Eigenlijk is het allemaal zo, maar zo voel je je niet natuurlijk. Ik ook niet. Het rotgevoel nu overheerst en het is moeilijk om het dan zo te relativeren. Maar we zullen wel moeten.

Ja dankjewel, ik was er op dat moment ook enorm trots op hoor, en ik heb er geen spijt van want ik vondt het geweldig om te doen. Maar het idee aan dat boek heeft nu toch echt wel een heel andere betekenis als toen. Nu is het alsof het een mooie droom geweest is die nooit meer werkelijkheid zal worden.

En het ging al wel beter met me hoor, maar die foto van me ex met haar nieuwe vriendje was me echt te veel, ook al heb ik 'm niet goed kunnen bekijken. Die moet zo snel mogeijk me gedachte uit.

Die 'Swish Pattern' vindt ik trouwens wel een heel goeie, bedankt daarvoor . Alhowel dat niet zo zeer voor die foto geldt maar voor mezelf. Ik wil weer me gelukkige zelf worde, dus inplaats van dat ik weer de slachtofferrol aanneem zie ik liever verder naar de enthousiaste Snikch die op het moment diep verborgen in me zit.

quote:

Op zondag 24 januari 2010 23:26 schreef SuperFokker het volgende:
Zojuist mn ex gesproken op msn...had er echt behoefte aan. Woensdag een smsje van haar gehad en daarvoor hadden we maandag nog een keer gemsnt.

Zelf maar het initiatief genomen op msn.
Gevraag hoe het met haar ging...of we niet eens wat konden gaan drinken ofzo (nu 1,5 week uit)...
Ze praatte wel gewoon met mij, vond het niet relaxt dat ze had gehoord dat ik al met een andere dame had afgesproken maar veroordeelde het niet.

Voor mij was het fijn om even te horen hoe het allemaal gaat Wat ik er nu verder mee moet weet ik ook niet Heb maar tegen haar gezegd dat de volgende keer zij maar initiatief moet nemen...heb namelijk geen zin om als een hondje achter haar aan te lopen ofzo.

Mijn gevoel is nu beetje leeg eigenlijk....

Waarom wil je wat met haar gaan drinken? Denk je niet dat dat 'te vroeg' is? Ik kan daar natuurlijk niet over oordelen, zoiets ligt voor iedereen anders en ik ken jullie situatie natuurlijk ook niet.

Twee weken geleden uitgegaan, zie voor het hele verhaal: Twijfels, moeilijkheden en onmacht Maar eigenlijk veranderde er weinig, spraken elkaar nog meerdere keren per week en hyve en msn waren onveranderd, tot eergisteren. Toen allerlei dingen besproken, maar ook toen liepen we soms nog hand in hand, je valt zo makkelijk terug in oud gedrag. En gistermiddag heb ik d'r weer bijna de hele middag gesproken, vanochtend nog gesmst. De aandacht van elkaar is leuk, maar valse hoop is niet tof. Aan de andere kant, allerlei foto's van ons staan nog gewoon op haar kamer, en de gevoelens voor elkaar zijn zeker niet verdwenen. Ze kan hierin wel dubbel gedrag vertonen. Want sinds het uit is, is het contact ineens beter. Dat gaf ze ook toe, want dan is de 'druk' eraf. Maar daardoor kan het lijken alsof het weer de goede kant opgaat. Dus eigenlijk moet er even geen contact zijn, maar dat willen we beide niet.

Ik weet dat we op dit moment als vrienden doorgaan, dat weet zij ook. Maar toch vind ik het lastig. Want we zijn ooit begonnen als vrienden, dus vrienden blijven zou kunnen. Maar toentertijd voelde ik al meer voor haar dan alleen vriendschap. Ik slecht zou trekken als zij een nieuwe vriend krijgt. Ik weet niet of ik genoegen kan nemen met 'een' vriend zijn ipv 'd'r' vriend.

Ik had gister echt een gigantische dip. Heb zo hard gehuild en voelde me zo rot toen ik ging slapen. Ik heb hem dus op MSN gesproken en hij deed gewoon zo ontzettend koel en gevoelloos tegen mij. Ik snap dat we nu exen van elkaar zijn en niet allemaal ontzettend lief kan gaan zitten doen, maar zo? Hij lijkt voor mij te willen bepalen hoe ik hier mee om moet gaan. Maar wat hij denkt dat goed is, betekent niet dat het dan ook meteen goed is...

Ik wil hem zo graag mailen en dit allemaal zeggen. Hij zegt dat ie hoopt dat ik niet verander. Hoezo dan? Voor wie zou dit dan belangrijk zijn? Ik bepaal zelf hoe ik leef en zoals ik het nu doe vind ik goed.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 15:24 schreef Faerie het volgende:
Ik had gister echt een gigantische dip. Heb zo hard gehuild en voelde me zo rot toen ik ging slapen. Ik heb hem dus op MSN gesproken en hij deed gewoon zo ontzettend koel en gevoelloos tegen mij. Ik snap dat we nu exen van elkaar zijn en niet allemaal ontzettend lief kan gaan zitten doen, maar zo? Hij lijkt voor mij te willen bepalen hoe ik hier mee om moet gaan. Maar wat hij denkt dat goed is, betekent niet dat het dan ook meteen goed is...

Ik wil hem zo graag mailen en dit allemaal zeggen. Hij zegt dat ie hoopt dat ik niet verander. Hoezo dan? Voor wie zou dit dan belangrijk zijn? Ik bepaal zelf hoe ik leef en zoals ik het nu doe vind ik goed.

hoop voor je dat je dip al wat minder is geworden sinds gister.

Zelf herken ik het ook wel hoe mijn ex nu doet.
Ook heel koel, en een beetje willen bepalen wat ik wel en niet doe. Ook bijvoorbeeld het contact dat ik wil onderhouden met gezamenlijke vrienden van haar kant.
ook verder niet op dingen ingaan war ik haar nog over had gemaild, dat wordt dan gegooid op dat ze het ook lastig heeft.
Dan zegt ze ineens dat het dan wel lastig word omdat ik het er nu nog erg lastig mee heb om haar te zien.
Dan zegt ze hoe ik het dan voor me zag ook met Koninginnedag als we samen met de groep uit zouden gaan, en nog meer om me maar te ontmoedigen om het contact af te bouwen.
Ik had echt zoiets van mens ik ben nog lang niet zover om daar over na te denken, en ik dacht dat ze dat ook niet zou doen aangezien ze ook aangaf telkens aan dingen in het verleden bleef denken en niet los kon laten. Nu nu het over is denkt ze heel ver vooruit, en moet ik ook sommige dingen maar niet doen omdat het in de toekomst lastig kan zijn.
Ik had ook zoiets van dat bepaal ik zelf wel wat ik doe en wat ik wil. en wat in de toekomst komt, tja dat komt wel. Ze zegt de dingen niet zo hardop wat ze wel en niet van me verwacht, maar impliceert ze meer door wat subtiele hints. al zegt ze wel dat ik vrij ben om contact te onderhouden als ik dat wil, met een wat sarcastische ondertoon. tenminste dat haal ik eruit.
Laat je inderdaad niet teveel op de kop zitten door hem, zeker omdat hij het uit heeft gemaakt, je hebt gewoon het recht om te doen wat je goed lijkt en je goed doet.

Zelf kan ik er nog steeds niet bij dat ze al zover is, en zo koel doet en verder met d'r leven gaat na 1 jaar te hebben samengewoond.

Hmm ja.

Had afgelopen vrijdag dus schoolfeest, ben haar 1x tegengekomen en gewoon geglimlacht. Die zaterdagochtend had ik haar nog gesproken maar bleek dat ze schoolfeest niet leuk vond omdat haar vriendinnen haar een beetje in de steek lieten.
Met die gedachte ben ik die zaterdagmiddag en zondagmiddag gaan nadenken en ik weet het haast zeker: er klopt iets niet. Ze is misschien onzeker.
Dat beeld werd vanmiddag bevestigd toen ik haar weer sprak (was expres 2 dagen niet op MSN geweest), toen ik vroeg hoe het met haar ging. Ze zij niet echt goed en ze dacht dat ze in een dip zat. Dus ik ging doorvragen en zo van: komt het door de breuk? Ze zei weet niet, maar vervolgens zij ze dat het vast wel weer over ging...
Ik had haar gezegd dat ze de laatste tijd onzeker overkwam en dat ik me zorgen maakte, maar ze ontkende dat weer. Ik snap het eigenlijk niet echt meer, ik wil haar eigenlijk zo graag helpen maar zit ik wel goed met mijn gedachten? Wat kan ik doen?

Nu nog op MSN praat ze nog steeds met mij en doet nog steeds geïnteresseerd en enthousiast...

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:55 schreef Snikch het volgende:

[..]
En het ging al wel beter met me hoor, maar die foto van me ex met haar nieuwe vriendje was me echt te veel, ook al heb ik 'm niet goed kunnen bekijken. Die moet zo snel mogeijk me gedachte uit.

Zie het van de zonnige kant, die klap heb je alvast gehad. Sommige mensen "wachten" daar nog op. Het zal toch wel een keer gebeuren en dan komt er een dip. Erg leuk om te weten dat je nog een dip gaat krijgen daarvan...

ik ga slapen. ik weet niet wat ik heb hoor maar ik ben zo, ZO vreselijk moe sinds het over is tussen ons.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 21:37 schreef maartjeh het volgende:
ik ga slapen. ik weet niet wat ik heb hoor maar ik ben zo, ZO vreselijk moe sinds het over is tussen ons.

Ik heb juist het tegenovergestelde..ik kan niet meer slapen.
Ben echt vaak tot 3 uur half 4 wakker, dan begin ik pas eindelijk een beetje moe te worden en denk ik 'ok, nu ga ik maar proberen te slapen'.
Das nog veel kutter, want ik voel me 's nachts juist het meest eenzaam. Al die stilte om je heen, buiten donker enz.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 22:01 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Ik heb juist het tegenovergestelde..ik kan niet meer slapen.
Ben echt vaak tot 3 uur half 4 wakker, dan begin ik pas eindelijk een beetje moe te worden en denk ik 'ok, nu ga ik maar proberen te slapen'.
Das nog veel kutter, want ik voel me 's nachts juist het meest eenzaam. Al die stilte om je heen, buiten donker enz.

Pff da's ook vervelend. Moet je niet werken of naar school?
Ik voel me 's avonds en 's nachts ook het meest eenzaam. Inderdaad de stilte, de sfeer in het algemeen (donker, kaarsjes, en als ik de honden uitlaat zie ik overal huizen die gezellig verlicht zijn met stelletjes op de bank die samen t.v. kijken ofzo ) en als ik in bed lig voelt mijn bed veel te groot en mis ik een arm om me heen.

buh.

'Hoi Liebe, ik ben je dipje. Ik kom je dag/week verpesten.'

quote:

Op maandag 25 januari 2010 22:04 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Pff da's ook vervelend. Moet je niet werken of naar school?
Ik voel me 's avonds en 's nachts ook het meest eenzaam. Inderdaad de stilte, de sfeer in het algemeen (donker, kaarsjes, en als ik de honden uitlaat zie ik overal huizen die gezellig verlicht zijn met stelletjes op de bank die samen t.v. kijken ofzo ) en als ik in bed lig voelt mijn bed veel te groot en mis ik een arm om me heen.

buh.

Op het moment niet, moest eigenlijk vanaf vandaag beginnen met stage voor 10 maanden maar heb nog geen stageplek..Dus ben nu 'vrij'.
En inderdaad, precies wat jij zegt heb ik ook.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 22:42 schreef Liebe het volgende:
'Hoi Liebe, ik ben je dipje. Ik kom je dag/week verpesten.'

Klinkt bijna als een zin uit 'De genezing van de krekel'

Heb het vanavond uitgemaakt na een relatie van twee jaar. Ze heeft psychische problemen die neigen naar borderline en ik kan er niet meer mee omgaan. Ik wil gewoon gelukkig zijn en me niet steeds moeten verantwoorden als ik eens wat ga drinken met een vriend. Na de zoveelste beschuldiging (en dat zijn er heel wat geweest) dat ik vreemd zou gaan en dat ze niks waard is en dat het allemaal mijn schuld zou zijn heb ik haar gezegd dat ik er geen zin meer in heb en dat we elkaar maar even niet meer moeten zien. Op dat soort momenten is er geen land mee te bezeilen met haar. Overal wordt dan een probleem van gemaakt, dat steevast uitmondt in ruzie en moddergooien. Naar een psycholoog wil ze ook niet. Ik heb te lang de klappen opgevangen. Nu is het genoeg. Maar ik voel me wel kut.

Oeff borderliners zijn lastig in een relatie ja, vertel mij wat.
Een ex van me had dat ook en dat was inderdaad nogal een opgave om het zo maar te zeggen