De kunst van het loslaten van je ex. - deel 105

Ik had gister echt een gigantische dip. Heb zo hard gehuild en voelde me zo rot toen ik ging slapen. Ik heb hem dus op MSN gesproken en hij deed gewoon zo ontzettend koel en gevoelloos tegen mij. Ik snap dat we nu exen van elkaar zijn en niet allemaal ontzettend lief kan gaan zitten doen, maar zo? Hij lijkt voor mij te willen bepalen hoe ik hier mee om moet gaan. Maar wat hij denkt dat goed is, betekent niet dat het dan ook meteen goed is...

Ik wil hem zo graag mailen en dit allemaal zeggen. Hij zegt dat ie hoopt dat ik niet verander. Hoezo dan? Voor wie zou dit dan belangrijk zijn? Ik bepaal zelf hoe ik leef en zoals ik het nu doe vind ik goed.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 15:24 schreef Faerie het volgende:
Ik had gister echt een gigantische dip. Heb zo hard gehuild en voelde me zo rot toen ik ging slapen. Ik heb hem dus op MSN gesproken en hij deed gewoon zo ontzettend koel en gevoelloos tegen mij. Ik snap dat we nu exen van elkaar zijn en niet allemaal ontzettend lief kan gaan zitten doen, maar zo? Hij lijkt voor mij te willen bepalen hoe ik hier mee om moet gaan. Maar wat hij denkt dat goed is, betekent niet dat het dan ook meteen goed is...

Ik wil hem zo graag mailen en dit allemaal zeggen. Hij zegt dat ie hoopt dat ik niet verander. Hoezo dan? Voor wie zou dit dan belangrijk zijn? Ik bepaal zelf hoe ik leef en zoals ik het nu doe vind ik goed.

hoop voor je dat je dip al wat minder is geworden sinds gister.

Zelf herken ik het ook wel hoe mijn ex nu doet.
Ook heel koel, en een beetje willen bepalen wat ik wel en niet doe. Ook bijvoorbeeld het contact dat ik wil onderhouden met gezamenlijke vrienden van haar kant.
ook verder niet op dingen ingaan war ik haar nog over had gemaild, dat wordt dan gegooid op dat ze het ook lastig heeft.
Dan zegt ze ineens dat het dan wel lastig word omdat ik het er nu nog erg lastig mee heb om haar te zien.
Dan zegt ze hoe ik het dan voor me zag ook met Koninginnedag als we samen met de groep uit zouden gaan, en nog meer om me maar te ontmoedigen om het contact af te bouwen.
Ik had echt zoiets van mens ik ben nog lang niet zover om daar over na te denken, en ik dacht dat ze dat ook niet zou doen aangezien ze ook aangaf telkens aan dingen in het verleden bleef denken en niet los kon laten. Nu nu het over is denkt ze heel ver vooruit, en moet ik ook sommige dingen maar niet doen omdat het in de toekomst lastig kan zijn.
Ik had ook zoiets van dat bepaal ik zelf wel wat ik doe en wat ik wil. en wat in de toekomst komt, tja dat komt wel. Ze zegt de dingen niet zo hardop wat ze wel en niet van me verwacht, maar impliceert ze meer door wat subtiele hints. al zegt ze wel dat ik vrij ben om contact te onderhouden als ik dat wil, met een wat sarcastische ondertoon. tenminste dat haal ik eruit.
Laat je inderdaad niet teveel op de kop zitten door hem, zeker omdat hij het uit heeft gemaakt, je hebt gewoon het recht om te doen wat je goed lijkt en je goed doet.

Zelf kan ik er nog steeds niet bij dat ze al zover is, en zo koel doet en verder met d'r leven gaat na 1 jaar te hebben samengewoond.

Hmm ja.

Had afgelopen vrijdag dus schoolfeest, ben haar 1x tegengekomen en gewoon geglimlacht. Die zaterdagochtend had ik haar nog gesproken maar bleek dat ze schoolfeest niet leuk vond omdat haar vriendinnen haar een beetje in de steek lieten.
Met die gedachte ben ik die zaterdagmiddag en zondagmiddag gaan nadenken en ik weet het haast zeker: er klopt iets niet. Ze is misschien onzeker.
Dat beeld werd vanmiddag bevestigd toen ik haar weer sprak (was expres 2 dagen niet op MSN geweest), toen ik vroeg hoe het met haar ging. Ze zij niet echt goed en ze dacht dat ze in een dip zat. Dus ik ging doorvragen en zo van: komt het door de breuk? Ze zei weet niet, maar vervolgens zij ze dat het vast wel weer over ging...
Ik had haar gezegd dat ze de laatste tijd onzeker overkwam en dat ik me zorgen maakte, maar ze ontkende dat weer. Ik snap het eigenlijk niet echt meer, ik wil haar eigenlijk zo graag helpen maar zit ik wel goed met mijn gedachten? Wat kan ik doen?

Nu nog op MSN praat ze nog steeds met mij en doet nog steeds geïnteresseerd en enthousiast...

quote:

Op zondag 24 januari 2010 22:55 schreef Snikch het volgende:

[..]
En het ging al wel beter met me hoor, maar die foto van me ex met haar nieuwe vriendje was me echt te veel, ook al heb ik 'm niet goed kunnen bekijken. Die moet zo snel mogeijk me gedachte uit.

Zie het van de zonnige kant, die klap heb je alvast gehad. Sommige mensen "wachten" daar nog op. Het zal toch wel een keer gebeuren en dan komt er een dip. Erg leuk om te weten dat je nog een dip gaat krijgen daarvan...

ik ga slapen. ik weet niet wat ik heb hoor maar ik ben zo, ZO vreselijk moe sinds het over is tussen ons.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 21:37 schreef maartjeh het volgende:
ik ga slapen. ik weet niet wat ik heb hoor maar ik ben zo, ZO vreselijk moe sinds het over is tussen ons.

Ik heb juist het tegenovergestelde..ik kan niet meer slapen.
Ben echt vaak tot 3 uur half 4 wakker, dan begin ik pas eindelijk een beetje moe te worden en denk ik 'ok, nu ga ik maar proberen te slapen'.
Das nog veel kutter, want ik voel me 's nachts juist het meest eenzaam. Al die stilte om je heen, buiten donker enz.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 22:01 schreef VeerEli het volgende:

[..]

Ik heb juist het tegenovergestelde..ik kan niet meer slapen.
Ben echt vaak tot 3 uur half 4 wakker, dan begin ik pas eindelijk een beetje moe te worden en denk ik 'ok, nu ga ik maar proberen te slapen'.
Das nog veel kutter, want ik voel me 's nachts juist het meest eenzaam. Al die stilte om je heen, buiten donker enz.

Pff da's ook vervelend. Moet je niet werken of naar school?
Ik voel me 's avonds en 's nachts ook het meest eenzaam. Inderdaad de stilte, de sfeer in het algemeen (donker, kaarsjes, en als ik de honden uitlaat zie ik overal huizen die gezellig verlicht zijn met stelletjes op de bank die samen t.v. kijken ofzo ) en als ik in bed lig voelt mijn bed veel te groot en mis ik een arm om me heen.

buh.

'Hoi Liebe, ik ben je dipje. Ik kom je dag/week verpesten.'

quote:

Op maandag 25 januari 2010 22:04 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Pff da's ook vervelend. Moet je niet werken of naar school?
Ik voel me 's avonds en 's nachts ook het meest eenzaam. Inderdaad de stilte, de sfeer in het algemeen (donker, kaarsjes, en als ik de honden uitlaat zie ik overal huizen die gezellig verlicht zijn met stelletjes op de bank die samen t.v. kijken ofzo ) en als ik in bed lig voelt mijn bed veel te groot en mis ik een arm om me heen.

buh.

Op het moment niet, moest eigenlijk vanaf vandaag beginnen met stage voor 10 maanden maar heb nog geen stageplek..Dus ben nu 'vrij'.
En inderdaad, precies wat jij zegt heb ik ook.

quote:

Op maandag 25 januari 2010 22:42 schreef Liebe het volgende:
'Hoi Liebe, ik ben je dipje. Ik kom je dag/week verpesten.'

Klinkt bijna als een zin uit 'De genezing van de krekel'

Heb het vanavond uitgemaakt na een relatie van twee jaar. Ze heeft psychische problemen die neigen naar borderline en ik kan er niet meer mee omgaan. Ik wil gewoon gelukkig zijn en me niet steeds moeten verantwoorden als ik eens wat ga drinken met een vriend. Na de zoveelste beschuldiging (en dat zijn er heel wat geweest) dat ik vreemd zou gaan en dat ze niks waard is en dat het allemaal mijn schuld zou zijn heb ik haar gezegd dat ik er geen zin meer in heb en dat we elkaar maar even niet meer moeten zien. Op dat soort momenten is er geen land mee te bezeilen met haar. Overal wordt dan een probleem van gemaakt, dat steevast uitmondt in ruzie en moddergooien. Naar een psycholoog wil ze ook niet. Ik heb te lang de klappen opgevangen. Nu is het genoeg. Maar ik voel me wel kut.

Oeff borderliners zijn lastig in een relatie ja, vertel mij wat.
Een ex van me had dat ook en dat was inderdaad nogal een opgave om het zo maar te zeggen

Wat een bizarre week. Mijn ex doet er alles aan om me terug te krijgen en het andere meisje vind mij ook leuk. Het 1 houdt natuurlijk verband met het andere.

Ah menn Mint_Clansell.. Dat lijkt me heftig. Sterkte ermee!

Ik ben zelf weer een beetje verdrietig nu. Vorige week ging heel goed. En het gaat ook gewoon goed tussen ons, op zich. Als vrienden. Maar ik ben bang dat ik nog steeds meer wil. Nog steeds hoop heb. Misschien moet ik hem gewoon een tijdje niet zien maar ik hou hem toch wel in de gaten via andere mensen, facebook of hyves. En dan staan er allemaal leuke berichtjes van zijn ex op. Waar hij ook weer heel erg leuk op reageert. En dat doet me pijn. Omdat dat me weer herinnert aan dat ik mezelf voor de gek heb gehouden. Omdat het tussen ons is mis gegaan omdat hij nog iets voor haar voelde, en zijn gevoel voor mij langzaam wegging. Ook al zei hij aan het einde van ons dat hij ook over haar heen was.. Het doet wel gewoon pijn. Ik was wel echt echt verliefd op hem. En hij was wel echt echt verliefd op haar. En ik heb niet echt een kans gekregen. En als ik dan zie hoe ze nog steeds zo leuk met elkaar om gaan ben ik zo bang dat ze nog iets voor elkaar voelen. Dat zou zoveel pijn doen gewoon. En ik word er gewoon steeds aan herinnerd dat ik niet goed genoeg was.

Ik ben in de war. Nu komen er ook allemaal weer andere dingen in mn hoofd op. Ik weet het niet meer. Ik vind het nu ook echt wel weer lang genoeg geduurd. Maar het lukt gewoon niet om door te gaan.

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 09:58 schreef Liebe het volgende:
Ah menn Mint_Clansell.. Dat lijkt me heftig. Sterkte ermee!

Ik ben zelf weer een beetje verdrietig nu. Vorige week ging heel goed. En het gaat ook gewoon goed tussen ons, op zich. Als vrienden. Maar ik ben bang dat ik nog steeds meer wil. Nog steeds hoop heb. Misschien moet ik hem gewoon een tijdje niet zien maar ik hou hem toch wel in de gaten via andere mensen, facebook of hyves. En dan staan er allemaal leuke berichtjes van zijn ex op. Waar hij ook weer heel erg leuk op reageert. En dat doet me pijn. Omdat dat me weer herinnert aan dat ik mezelf voor de gek heb gehouden. Omdat het tussen ons is mis gegaan omdat hij nog iets voor haar voelde, en zijn gevoel voor mij langzaam wegging. Ook al zei hij aan het einde van ons dat hij ook over haar heen was.. Het doet wel gewoon pijn. Ik was wel echt echt verliefd op hem. En hij was wel echt echt verliefd op haar. En ik heb niet echt een kans gekregen. En als ik dan zie hoe ze nog steeds zo leuk met elkaar om gaan ben ik zo bang dat ze nog iets voor elkaar voelen. Dat zou zoveel pijn doen gewoon. En ik word er gewoon steeds aan herinnerd dat ik niet goed genoeg was.

Ik ben in de war. Nu komen er ook allemaal weer andere dingen in mn hoofd op. Ik weet het niet meer. Ik vind het nu ook echt wel weer lang genoeg geduurd. Maar het lukt gewoon niet om door te gaan.

Echt, stoppen met dat lezen van zijn Hyves/Facebook etc. Je kwelt alleen jezelf ermee, en waarvoor??

Nieuwsgierigheid denk ik? Je ne sais pas. Maar ik zal het niet meer doen. Heb al ingesteld dat ik niet meer op háár hyves kan kijken. Scheelt al. Deed ik sowieso niet vaak meer hoor. Maar toch, soms werd de verleiding te groot

Maar echt. Jezus. Ik haat dit. (Liefdes)verdriet is maar klote. Ik wil gewoon weer door kunnen gaan maar ik kan er nog steeds niet meer omgaan. Bah! Dat je humeur de hele tijd zo kan omslaan. Ik vind het echt genoeg zo nou.

15 november. Toen was het echt voorbij.

Maar het is nooit echt iets officieels geweest.
Heel lang verhaal, maar ik voelde wel heel veel voor hem.
Hij had mij ontmaagd en zo.. (ja misschien hoor ik hier niet echt.. ben nog maar 20, maar liefdesverdriet is liefdesverdriet en dit is voor mij de eerste keer en het doet wel gewoon pijn)

Maar het komt er wel op neer dat ik vijf maanden lang op hem heb lopen wachten
gewoon omdat hij geen keuze kon maken, wat hij nou precies wilde.
in die vijf maanden wel gewoon veel afgesproken, bij elkaar geslapen ook,
het wás ook echt wel wat toen. Maar uiteindelijk wilde hij het toch niet met mij.
Hij was wel echt verliefd maar dat was langzaam weggegaan. En misschien is dat nog wel het pijnlijkste,
it just slipped away.

en hij kan er ook echt niks aan doen. heb mezelf gewoon voor de gek gehouden denk ik.
het is niks vergeleken met wat jullie allemaal doormaken, en dat weet ik. maar ik ben daar best gevoelig in.

thx doet me goed dat het toch soort van normaal is. Ofzo.

geen contact meer hebben is eigenlijk geen optie. zelfde vrienden. bovendien kan ik het nog wel steeds heel erg goed met hem vinden, vind het fijn om met hem te praten en chillen en dat vind hij ook. weet dat het misschien niet slim is.. maar voor nu zie ik er echt geen optie in.

anyhow.. ik doe m'n best, maar net zoals vanochtend had ik dus weer een dipje. maar merk wel dat ze minder heftig worden/ik het beter kan relativeren/ze minder vaak komen. maar..het..blijft..een..slepend..proces

zal daarom ook nog wel regelmatig in dit topic te vinden zijn komende tijd heb er veel aan namelijk

dus. THX & voor iedereen ook veel sterkte of course!

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 10:56 schreef Liebe het volgende:
15 november. Toen was het echt voorbij.

Maar het is nooit echt iets officieels geweest.
Heel lang verhaal, maar ik voelde wel heel veel voor hem.
Hij had mij ontmaagd en zo.. (ja misschien hoor ik hier niet echt.. ben nog maar 20, maar liefdesverdriet is liefdesverdriet en dit is voor mij de eerste keer en het doet wel gewoon pijn)

Maar het komt er wel op neer dat ik vijf maanden lang op hem heb lopen wachten
gewoon omdat hij geen keuze kon maken, wat hij nou precies wilde.
in die vijf maanden wel gewoon veel afgesproken, bij elkaar geslapen ook,
het wás ook echt wel wat toen. Maar uiteindelijk wilde hij het toch niet met mij.
Hij was wel echt verliefd maar dat was langzaam weggegaan. En misschien is dat nog wel het pijnlijkste,
it just slipped away.

en hij kan er ook echt niks aan doen. heb mezelf gewoon voor de gek gehouden denk ik.
het is niks vergeleken met wat jullie allemaal doormaken, en dat weet ik. maar ik ben daar best gevoelig in.

Het is net als Superfokker zegt, niks geks aan hoe jeje voelt. Er is namelijk geen tijdslimiet op hoe lang de relatie geduurd moet hebben om er liefdes verdriet over te hebben.
Het gaat erom hoe emotioneel het voor jou is geweest, en wat het voor jou heeft betekend.
En je kunt relaties niet gaan vergelijken op tijdsduur om te zeggen dat je minder verdriet zou moeten hebben omdat het voor jou maar en paar maand heeft geduurd terwijl iemand anders 6 jaar een relatie heeft gehad.
Al is het vaak wel zo dat een langdurige relatie wel wat dieper gaat als een kortdurende relatie, maar dat zegt niks over het verdriet die je hebt, en mag hebben.
Iedereen zal verdriet hebben hoe lang of kort het ook geduurd heeft, en de intensietijd zal afhangen van wat het voor jou betekend heeft, en wat het met jou als persoon doet.
Iedereen hier weet hoe het voelt ook al is elke relatie uniek, en elk verdriet uniek er is voor iedereen een groot raakvlak op het gebied van verdriet en de pijn.
En om je even niet alleen te laten voelen, dit is ook mijn eerste echte liefdesverdriet, en liefdes verdriet doet gewoon pijn.
Zie het maar zo dat je er ook weer van leert voor een volgende keer, tenminste zo probeer ik het nu maar te gaan zien.

Kreeg vanmiddag een sms of ik vreemd ging en haar daarvoor heb gedumpt. Had niet gedacht dat ik zo snel iets van haar zou horen. Tja, het is natuurlijk weer allemaal mijn schuld, ben het ondertussen wel gewend.

Ik heb hier zelf niet zo'n last van, van lostlaten van een ex.
Fascinerend dit allemaal te lezen enzo.

voor mij is het besef dat er hoogstwaarschijnlijk een volgende keer komt al een soort van verzachting

zo van, over deze kom ik wel weer heen. toch? it just wasn't ment to be.

zo. ben zondag ingestort.
na 4 maanden geen emoties laten zien, niet gehuild te hebben,niks werd ik toch wel heel erg emotioneel.
huiluitbarstingen tot de volgende dag.


wat mis ik die klootzak.

Hier nog eentje!

We praatte over samenwonen, nog geen 3,5 week terug.
En ineens, uit het niets, zegt ie dat het voorbij is.

Ben al een paar dagen helemaal van slag! Huilen, huilen, huilen en afvragen waarom!
Ik wil hem alleen maar terug, omdat het zo plotseling en onlogisch is gegaan dat ik het niet goed begrijp.

Denk dat ik er nog wel even mee zit eer ik hem kan loslaten!