De kunst van het loslaten van je ex. - deel 105

Wat een bizarre week. Mijn ex doet er alles aan om me terug te krijgen en het andere meisje vind mij ook leuk. Het 1 houdt natuurlijk verband met het andere.

Ah menn Mint_Clansell.. Dat lijkt me heftig. Sterkte ermee!

Ik ben zelf weer een beetje verdrietig nu. Vorige week ging heel goed. En het gaat ook gewoon goed tussen ons, op zich. Als vrienden. Maar ik ben bang dat ik nog steeds meer wil. Nog steeds hoop heb. Misschien moet ik hem gewoon een tijdje niet zien maar ik hou hem toch wel in de gaten via andere mensen, facebook of hyves. En dan staan er allemaal leuke berichtjes van zijn ex op. Waar hij ook weer heel erg leuk op reageert. En dat doet me pijn. Omdat dat me weer herinnert aan dat ik mezelf voor de gek heb gehouden. Omdat het tussen ons is mis gegaan omdat hij nog iets voor haar voelde, en zijn gevoel voor mij langzaam wegging. Ook al zei hij aan het einde van ons dat hij ook over haar heen was.. Het doet wel gewoon pijn. Ik was wel echt echt verliefd op hem. En hij was wel echt echt verliefd op haar. En ik heb niet echt een kans gekregen. En als ik dan zie hoe ze nog steeds zo leuk met elkaar om gaan ben ik zo bang dat ze nog iets voor elkaar voelen. Dat zou zoveel pijn doen gewoon. En ik word er gewoon steeds aan herinnerd dat ik niet goed genoeg was.

Ik ben in de war. Nu komen er ook allemaal weer andere dingen in mn hoofd op. Ik weet het niet meer. Ik vind het nu ook echt wel weer lang genoeg geduurd. Maar het lukt gewoon niet om door te gaan.

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 09:58 schreef Liebe het volgende:
Ah menn Mint_Clansell.. Dat lijkt me heftig. Sterkte ermee!

Ik ben zelf weer een beetje verdrietig nu. Vorige week ging heel goed. En het gaat ook gewoon goed tussen ons, op zich. Als vrienden. Maar ik ben bang dat ik nog steeds meer wil. Nog steeds hoop heb. Misschien moet ik hem gewoon een tijdje niet zien maar ik hou hem toch wel in de gaten via andere mensen, facebook of hyves. En dan staan er allemaal leuke berichtjes van zijn ex op. Waar hij ook weer heel erg leuk op reageert. En dat doet me pijn. Omdat dat me weer herinnert aan dat ik mezelf voor de gek heb gehouden. Omdat het tussen ons is mis gegaan omdat hij nog iets voor haar voelde, en zijn gevoel voor mij langzaam wegging. Ook al zei hij aan het einde van ons dat hij ook over haar heen was.. Het doet wel gewoon pijn. Ik was wel echt echt verliefd op hem. En hij was wel echt echt verliefd op haar. En ik heb niet echt een kans gekregen. En als ik dan zie hoe ze nog steeds zo leuk met elkaar om gaan ben ik zo bang dat ze nog iets voor elkaar voelen. Dat zou zoveel pijn doen gewoon. En ik word er gewoon steeds aan herinnerd dat ik niet goed genoeg was.

Ik ben in de war. Nu komen er ook allemaal weer andere dingen in mn hoofd op. Ik weet het niet meer. Ik vind het nu ook echt wel weer lang genoeg geduurd. Maar het lukt gewoon niet om door te gaan.

Echt, stoppen met dat lezen van zijn Hyves/Facebook etc. Je kwelt alleen jezelf ermee, en waarvoor??

Nieuwsgierigheid denk ik? Je ne sais pas. Maar ik zal het niet meer doen. Heb al ingesteld dat ik niet meer op háár hyves kan kijken. Scheelt al. Deed ik sowieso niet vaak meer hoor. Maar toch, soms werd de verleiding te groot

Maar echt. Jezus. Ik haat dit. (Liefdes)verdriet is maar klote. Ik wil gewoon weer door kunnen gaan maar ik kan er nog steeds niet meer omgaan. Bah! Dat je humeur de hele tijd zo kan omslaan. Ik vind het echt genoeg zo nou.

15 november. Toen was het echt voorbij.

Maar het is nooit echt iets officieels geweest.
Heel lang verhaal, maar ik voelde wel heel veel voor hem.
Hij had mij ontmaagd en zo.. (ja misschien hoor ik hier niet echt.. ben nog maar 20, maar liefdesverdriet is liefdesverdriet en dit is voor mij de eerste keer en het doet wel gewoon pijn)

Maar het komt er wel op neer dat ik vijf maanden lang op hem heb lopen wachten
gewoon omdat hij geen keuze kon maken, wat hij nou precies wilde.
in die vijf maanden wel gewoon veel afgesproken, bij elkaar geslapen ook,
het wás ook echt wel wat toen. Maar uiteindelijk wilde hij het toch niet met mij.
Hij was wel echt verliefd maar dat was langzaam weggegaan. En misschien is dat nog wel het pijnlijkste,
it just slipped away.

en hij kan er ook echt niks aan doen. heb mezelf gewoon voor de gek gehouden denk ik.
het is niks vergeleken met wat jullie allemaal doormaken, en dat weet ik. maar ik ben daar best gevoelig in.

thx doet me goed dat het toch soort van normaal is. Ofzo.

geen contact meer hebben is eigenlijk geen optie. zelfde vrienden. bovendien kan ik het nog wel steeds heel erg goed met hem vinden, vind het fijn om met hem te praten en chillen en dat vind hij ook. weet dat het misschien niet slim is.. maar voor nu zie ik er echt geen optie in.

anyhow.. ik doe m'n best, maar net zoals vanochtend had ik dus weer een dipje. maar merk wel dat ze minder heftig worden/ik het beter kan relativeren/ze minder vaak komen. maar..het..blijft..een..slepend..proces

zal daarom ook nog wel regelmatig in dit topic te vinden zijn komende tijd heb er veel aan namelijk

dus. THX & voor iedereen ook veel sterkte of course!

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 10:56 schreef Liebe het volgende:
15 november. Toen was het echt voorbij.

Maar het is nooit echt iets officieels geweest.
Heel lang verhaal, maar ik voelde wel heel veel voor hem.
Hij had mij ontmaagd en zo.. (ja misschien hoor ik hier niet echt.. ben nog maar 20, maar liefdesverdriet is liefdesverdriet en dit is voor mij de eerste keer en het doet wel gewoon pijn)

Maar het komt er wel op neer dat ik vijf maanden lang op hem heb lopen wachten
gewoon omdat hij geen keuze kon maken, wat hij nou precies wilde.
in die vijf maanden wel gewoon veel afgesproken, bij elkaar geslapen ook,
het wás ook echt wel wat toen. Maar uiteindelijk wilde hij het toch niet met mij.
Hij was wel echt verliefd maar dat was langzaam weggegaan. En misschien is dat nog wel het pijnlijkste,
it just slipped away.

en hij kan er ook echt niks aan doen. heb mezelf gewoon voor de gek gehouden denk ik.
het is niks vergeleken met wat jullie allemaal doormaken, en dat weet ik. maar ik ben daar best gevoelig in.

Het is net als Superfokker zegt, niks geks aan hoe jeje voelt. Er is namelijk geen tijdslimiet op hoe lang de relatie geduurd moet hebben om er liefdes verdriet over te hebben.
Het gaat erom hoe emotioneel het voor jou is geweest, en wat het voor jou heeft betekend.
En je kunt relaties niet gaan vergelijken op tijdsduur om te zeggen dat je minder verdriet zou moeten hebben omdat het voor jou maar en paar maand heeft geduurd terwijl iemand anders 6 jaar een relatie heeft gehad.
Al is het vaak wel zo dat een langdurige relatie wel wat dieper gaat als een kortdurende relatie, maar dat zegt niks over het verdriet die je hebt, en mag hebben.
Iedereen zal verdriet hebben hoe lang of kort het ook geduurd heeft, en de intensietijd zal afhangen van wat het voor jou betekend heeft, en wat het met jou als persoon doet.
Iedereen hier weet hoe het voelt ook al is elke relatie uniek, en elk verdriet uniek er is voor iedereen een groot raakvlak op het gebied van verdriet en de pijn.
En om je even niet alleen te laten voelen, dit is ook mijn eerste echte liefdesverdriet, en liefdes verdriet doet gewoon pijn.
Zie het maar zo dat je er ook weer van leert voor een volgende keer, tenminste zo probeer ik het nu maar te gaan zien.

Kreeg vanmiddag een sms of ik vreemd ging en haar daarvoor heb gedumpt. Had niet gedacht dat ik zo snel iets van haar zou horen. Tja, het is natuurlijk weer allemaal mijn schuld, ben het ondertussen wel gewend.

Ik heb hier zelf niet zo'n last van, van lostlaten van een ex.
Fascinerend dit allemaal te lezen enzo.

voor mij is het besef dat er hoogstwaarschijnlijk een volgende keer komt al een soort van verzachting

zo van, over deze kom ik wel weer heen. toch? it just wasn't ment to be.

zo. ben zondag ingestort.
na 4 maanden geen emoties laten zien, niet gehuild te hebben,niks werd ik toch wel heel erg emotioneel.
huiluitbarstingen tot de volgende dag.


wat mis ik die klootzak.

Hier nog eentje!

We praatte over samenwonen, nog geen 3,5 week terug.
En ineens, uit het niets, zegt ie dat het voorbij is.

Ben al een paar dagen helemaal van slag! Huilen, huilen, huilen en afvragen waarom!
Ik wil hem alleen maar terug, omdat het zo plotseling en onlogisch is gegaan dat ik het niet goed begrijp.

Denk dat ik er nog wel even mee zit eer ik hem kan loslaten!

fok is aan t fokken

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 19:59 schreef SuperFokker het volgende:

[..]

Wie had het uitgemaakt?

oke ik weet dat het lost laten van je ex- is maar..we hadden niet echt.
we hebben een volle jaar om elkaar heen gedrommeld en uiteindelijk was het; ja weetje, it ain't gonna work
je zou nooit mijn 1e keuze zijn ditdat. en nu is ie bij zijn vriendin.

Hij vroeg mij om samen te wonen en vervolgens heeft hij het uitgemaakt!

Tuurlijk we hadden wel wat issues, maar daar hebben we goed over gepraat en we gingen er samen voor! En voor een gezamenlijk apartementje. Maarja, het mocht niet zo zijn!

quote:

Op zondag 24 januari 2010 17:03 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Nee, juist niet. Maar het is toch de verleiding van het terug SMSen en toch weer contact met hem. En ik wil geen contact met hem buiten de keren dat we elkaar zien op de zaak. Gewoon omdat ik nu écht voor mezelf kies.

Heel goed bezig nou volhouden he, maar ik denk dat je nu in ziet dat je zoveel beter verdient!
en Snikch, echt balen voor je, volgens mij blijft dat heel lang pijn doen, lekker huilen helpt echt,
sterkte mop

Ik heb het druk gehad de laatste tijd en zoveel gemist hier zie ik wel, sterkte voor jullie allemaal!
Was jullie zelfs even kwijt
En nog denk ik na bijna een jaar op de weinige rustige moment aan hem, als of ik hem niet mag vergeten, het lijkt wel een of andere vloek of zo Ik word er gek van!
Ik had juist in het begin het gevoel dat hij aan het vervagen was, wat sommige nu later pas hebben, maar nu ik juist probeer verder te gaan met m'n leven, dringt zijn geur, zijn lieve gezicht en zijn aanrakingen zich elke x aan me op
Ik mis hem zo!

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 20:31 schreef gekkie_ het volgende:

[..]

Heel goed bezig nou volhouden he, maar ik denk dat je nu in ziet dat je zoveel beter verdient!
en Snikch, echt balen voor je, volgens mij blijft dat heel lang pijn doen, lekker huilen helpt echt,
sterkte mop

Ik heb het druk gehad de laatste tijd en zoveel gemist hier zie ik wel, sterkte voor jullie allemaal!
Was jullie zelfs even kwijt
En nog denk ik na bijna een jaar op de weinige rustige moment aan hem, als of ik hem niet mag vergeten, het lijkt wel een of andere vloek of zo Ik word er gek van!
Ik had juist in het begin het gevoel dat hij aan het vervagen was, wat sommige nu later pas hebben, maar nu ik juist probeer verder te gaan met m'n leven, dringt zijn geur, zijn lieve gezicht en zijn aanrakingen zich elke x aan me op
Ik mis hem zo!

Dankjewel, lief dat je daar nog even op reageert! Ondertussen nogsteeds niets van hem gehoord & zelf ook niets laten horen. Reed net langs hun winkel en daar brandde licht, wich means dat hij daar was.. bezorgde me wel ff een knoop in m'n maag, maar ach. Gonna have to deal with that.

Maar op wat voor manier denk je aan hem? Aan de leuke tijden die jullie samen hadden of..?? Want die tijden hoef je niet te vergeten hè. Wel echt vervelend dat je hem juist nu gaat missen. Slechte timing? Maar je komt er doorheen, echt waar.

Bij mij nu ook. Het is nog zo vers dan ook. Alle leuke dingen die schieten voorbij. Alles wat we in de laatste 9 maanden samen deden. Alle kleine dingetjes, alle grote dingetjes. Centerparcs, parijs, zeiknat in de octopus op de kermis, samen koken, me eerste ontbijtje, de eerste keer jeweetwel , samen kerst, samen nieuwjaar en het belangrijkste....dat hij samen met mij wilde gaan wonen.

Maar dan ineens herinner ik me ook afgelopen vrijdag, half 10.....moment dat hij het kwam vertellen

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 10:56 schreef Liebe het volgende:
15 november. Toen was het echt voorbij.

Maar het is nooit echt iets officieels geweest.
Heel lang verhaal, maar ik voelde wel heel veel voor hem.
Hij had mij ontmaagd en zo.. (ja misschien hoor ik hier niet echt.. ben nog maar 20, maar liefdesverdriet is liefdesverdriet en dit is voor mij de eerste keer en het doet wel gewoon pijn)

Maar het komt er wel op neer dat ik vijf maanden lang op hem heb lopen wachten
gewoon omdat hij geen keuze kon maken, wat hij nou precies wilde.
in die vijf maanden wel gewoon veel afgesproken, bij elkaar geslapen ook,
het wás ook echt wel wat toen. Maar uiteindelijk wilde hij het toch niet met mij.
Hij was wel echt verliefd maar dat was langzaam weggegaan. En misschien is dat nog wel het pijnlijkste,
it just slipped away.

en hij kan er ook echt niks aan doen. heb mezelf gewoon voor de gek gehouden denk ik.
het is niks vergeleken met wat jullie allemaal doormaken, en dat weet ik. maar ik ben daar best gevoelig in.

Ik heb precies hetzelfde gehad met mijn ex, en ik heb toen voor hem gevochten en uiteindelijk hebben we toch 2,5 jaar een relatie gehad. Maar ik kan je vertellen, dat is geen goede basis, en ik kan je zelfs vertellen dat hoe het begonnen is ook oorzaak is van het uitgaan van ons. Je moet helemaal voor elkaar willen gaan, en als 1 persoon dat niet 100% wil, zal de ander zich toch altijd onzeker daarover voelen. Dus alsjeblieft, ik ben ook heel gevoelig zoals jij zegt, maar je wil het niet meemaken dat het uiteindelijk na 2,5 jaar uitgaat... het is heel erg kut nu, dat weet ik, want ik ben toen ook zo afgewezen. En ik weet niet of ik het wel zo goed had kunnen accepteren als ik geen relatie met hem had gekregen. Maar uiteindelijk had ik dat toch liever niet met hem gewild..

Voel me weer even goed kut.
Beetje mijn eigen schuld, er kwam nog wat post voor haar binnen, heb ik dus nog even op d'r hyve gekeken.
Had ik beter niet kunnen doen. Zie ik daar een krabbel staan van een gozer waar ze nog geen week geleden vrienden mee is geworden, met liefs en xjes erin
En ik voelde me zo goed vandaag en de afgelopen dagen, weer in 1 klap weg, stomstomstom dat ik er heb gekeken.
Ik kan er echt niet bij dat ze nu al weer zo verder is, en zo loopt te flirten met die gozer.
Terwijl ze telkens in onze relatie zei dat ze zo'n moeite had, en ik de eerste was voor haar waar ze zo zichzelf kon zijn.
Nou ik zie ineens andere dingen van haar, als ze nu al krabbels krijgt van lief en xjes, Kzooi.
Voel nu toch weer wat frustratie opkomen.
Hou mezelf maar even voor dat het zo is om snel een leegte op te vullen, en dat het niet al te veel betekend, dan ka ik er nog een beetje mee omgaan.