De kunst van het loslaten van je ex. - deel 104

Zo, hier kom ik er ook bij zitten dan

21 jaar oud momenteel, ruim anderhalf jaar relatie gehad met een vrouw. Weet niet hoe fok.nl tegen lesbische relaties aankijken, ben zelf meer van bi-kant. Haar moeder accepteerde het niet en verbood mij om contact te zoeken. Dat was toen in oktober 2007. Alsnog geprobeerd, zo'n beetje achter d'r moeder's rug om, en we hebben echt een geweldige tijd gehad.

In de tussentijd heel vaak aan m'n kaak geopereerd, ze was in 't begin bij me. Eerste operatie kwam ze zelfs voor mij op bezoek, alles ging goed. Maar de operaties daarna was ze er alleen maar virtueel, ze had geen mogelijkheid meer om langs te komen. Anders zou haar moeder 't weten en was ik haar kwijt.

Totdat er een vriendin bij kwam en mee ging bemoeien, zo gauw ze ons samen zag, werd ze jaloers en dwong ze m'n ex letterlijk om dit alles tegen haar moeder te zeggen. Daar zijn we allebei zo enorm van geschrokken. Nu besef ik dat dit dus de reden geweest is waarom het uitgeraakt is tussen ons, en ik kan het niet accepteren.

Dus sinds april 2009 zijn we officieel uit elkaar. Althans, dat dacht ik.

Ik spreek haar nog dagelijks op MSN, we mailen elkaar elke dag, op werk, thuis, overal. Vorig jaar was ik nog best vaak langsgekomen, als vrienden zijnde, maar ik besefte dat die klik er nog steeds was. Het had niet veel gescheeld of we waren weer in elkaar's armen gevallen. Toen maar besloten niet meer af te spreken en gewoon virtueel contact te houden.

Nu is het zo dat ik bezig ben/was met autorijlessen en dat ze dan al aangaf dat ik langs mocht komen naar d'r werk, zodat ik d'r toch weer kon zien. Dus kreeg ik weer een beetje hoop, die klik in m'n achterhoofd bezighoudend, zodat ik wel kon zien hoe het zou gaan.

Paar maanden geleden gaf ze aan dat ze een leuke jongen ontmoet had en was daar dol op. Een jongen die voor de verandering wel goedgekeurd wordt door haar - je wilt niet weten hoe streng die mens is, autorijbewijs afgepakt, bepalen met wie ze mag omgaan en al - moeder. Dus dan heb ik zo'n gevoel dat ze niet haar hart kiest, maar haar gedachten. Haar vrijheid.

Gisteren kreeg ik dus een smsje, dat ze een vriend heeft. Sinds dit weekend dus samen. En dat laat ze natuurlijk als eerste aan d'r ex weten.

En nu pas besef ik dat ik haar kwijt ben. Dat het absoluut niks meer gaat worden tussen ons. Daar word ik chagrijnig, verdrietig en kwaad om. Voel me zo gebruikt de afgelopen maanden, alsof ik een tweede keus was. Die jongen weet heel goed dat zij nog van me houdt, dat we contact hebben, de rol die haar moeder in speelt, en toch wilt hij een relatie proberen. Is dat niet vreemdgaan voordat een relatie zelfs begonnen is?

Kan haar niet loslaten, wil het ook niet, want zij is echt m'n beste vriendin. Op andere vlakken dan, niet op een liefdesvlak.

Wat nu?

quote:

Op zondag 10 januari 2010 13:10 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dankjewel voor je reactie, doet me goed. Het zal inderdaad niet makkelijk worden, maar uiteindelijk alleen maar beter. Zo zie ik het.

Een tijd geleden was ik daar inderdaad heilig van overtuigd, maar nu begin ik wel in te zien dat ik door moet, hoe dan ook. Met of zonder hem. En dat er vast wel mannen zijn die (ook) goed voor me zijn en waar ik gelukkig mee kan zijn. Het is alleen nu dat ik dat nog niet wíl met een ander dan hem.

Kijkend naar het verleden kan het inderdaad alleen maar beter worden/zijn. Met hem of met een ander. Uiteindelijk zal het dit laatste wel worden. Maar die definitieve keuze.. inderdaad. Juist omdat we 't nu écht leuk hebben samen is 't nog moeilijker voor me, want ik wil dat niet kwijt.

Echt balen voor je! Maar je zegt eigenlijk zelf al dat je misschien gewoon een beetje tijd nodig hebt
om tot de goeie keuze te komen. Het lijkt me alleen heel moeilijk om na een relatie toch nog
goeie vrienden te worden, vooral als er nog gevoelens in het spel zijn, maar alles is mgl
Gun jezelf gewoon de tijd, maar als ik het zo lees maak je vast niet dezelfde fout als mij

quote:

Op zondag 10 januari 2010 15:28 schreef Kentalis het volgende:
Zo, hier kom ik er ook bij zitten dan

21 jaar oud momenteel, ruim anderhalf jaar relatie gehad met een vrouw. Weet niet hoe fok.nl tegen lesbische relaties aankijken, ben zelf meer van bi-kant. Haar moeder accepteerde het niet en verbood mij om contact te zoeken. Dat was toen in oktober 2007. Alsnog geprobeerd, zo'n beetje achter d'r moeder's rug om, en we hebben echt een geweldige tijd gehad.

In de tussentijd heel vaak aan m'n kaak geopereerd, ze was in 't begin bij me. Eerste operatie kwam ze zelfs voor mij op bezoek, alles ging goed. Maar de operaties daarna was ze er alleen maar virtueel, ze had geen mogelijkheid meer om langs te komen. Anders zou haar moeder 't weten en was ik haar kwijt.

Totdat er een vriendin bij kwam en mee ging bemoeien, zo gauw ze ons samen zag, werd ze jaloers en dwong ze m'n ex letterlijk om dit alles tegen haar moeder te zeggen. Daar zijn we allebei zo enorm van geschrokken. Nu besef ik dat dit dus de reden geweest is waarom het uitgeraakt is tussen ons, en ik kan het niet accepteren.

Dus sinds april 2009 zijn we officieel uit elkaar. Althans, dat dacht ik.

Ik spreek haar nog dagelijks op MSN, we mailen elkaar elke dag, op werk, thuis, overal. Vorig jaar was ik nog best vaak langsgekomen, als vrienden zijnde, maar ik besefte dat die klik er nog steeds was. Het had niet veel gescheeld of we waren weer in elkaar's armen gevallen. Toen maar besloten niet meer af te spreken en gewoon virtueel contact te houden.

Nu is het zo dat ik bezig ben/was met autorijlessen en dat ze dan al aangaf dat ik langs mocht komen naar d'r werk, zodat ik d'r toch weer kon zien. Dus kreeg ik weer een beetje hoop, die klik in m'n achterhoofd bezighoudend, zodat ik wel kon zien hoe het zou gaan.

Paar maanden geleden gaf ze aan dat ze een leuke jongen ontmoet had en was daar dol op. Een jongen die voor de verandering wel goedgekeurd wordt door haar - je wilt niet weten hoe streng die mens is, autorijbewijs afgepakt, bepalen met wie ze mag omgaan en al - moeder. Dus dan heb ik zo'n gevoel dat ze niet haar hart kiest, maar haar gedachten. Haar vrijheid.

Gisteren kreeg ik dus een smsje, dat ze een vriend heeft. Sinds dit weekend dus samen. En dat laat ze natuurlijk als eerste aan d'r ex weten.

En nu pas besef ik dat ik haar kwijt ben. Dat het absoluut niks meer gaat worden tussen ons. Daar word ik chagrijnig, verdrietig en kwaad om. Voel me zo gebruikt de afgelopen maanden, alsof ik een tweede keus was. Die jongen weet heel goed dat zij nog van me houdt, dat we contact hebben, de rol die haar moeder in speelt, en toch wilt hij een relatie proberen. Is dat niet vreemdgaan voordat een relatie zelfs begonnen is?

Kan haar niet loslaten, wil het ook niet, want zij is echt m'n beste vriendin. Op andere vlakken dan, niet op een liefdesvlak.

Wat nu?

Ik heb nu niet de tijd uitgebreid te reageren, maar het belangrijkste wat ik je kan vertellen is dat je gevoel nu niet de beste raadgever is voor handelen. Je vraagt je irrelevante dingen af (zoals of iets niet vreemdgaan is voor de relatie begint), waarmee je jezelf alleen maar verder op de kast jaagt. De pijn is er nu, en de kans dat het echt goed komt binnen afzienbare tijd lijkt vrij klein. Nu besef ik best dat het heel moeilijk is om die knop om te zetten, maar probeer het toch. Op dit moment heb je een helder verstand nodig om de zaak goed in kaart te brengen, en alle realistische mogelijkheden te zien. Als hereniging er nog inzit, dan kun je het dan echt goed aanpakken. In plaats van een emotionele wanhoopsdaad naar haar toe, of iets dergelijks.

Sterkte!

Ik kom er ook bij. 2,5 Jaar een relatie met een Spaans meisje gehad. Leren kennen aan het einde van een Erasmusperiode in Madrid (uitwisseling universiteit). Half jaartje op afstand gezeten, daarna besloten om weer terug te gaan naar Madrid. Daar hebben we 7 maanden zo goed als samengewoond. Ik had wel een eigen kamer, maar was daar bijna nooit. Heel relaxte periode en het bewijs dat er wel toekomst in zat.

Daarna moest ik weer terug naar Nederland om af te studeren. De lange afstandsrelatie maakt het allemaal een stuk moeilijker als er geen duidelijk toekomstperspectief is. Zij besloot toen om een half jaar in Parijs te gaan studeren. Je zou zeggen dichterbij, dus beter. Maar nee, er veranderde niet veel. Zij zat in een andere omgeving, leerde nieuwe mensen kennen. Ik wist hoe het ging, want ik had het zelf ook meegemaakt.

De vechtlust verdween, en meer en meer kwam het initiatief enkel van mijn kant. Ze vergat dingen die erg belangrijk voor mij waren, maar dat verweet ze aan het feit dat ze het heel druk had.
Volhouden dat er niets speelt, maar je eigen gevoel spreekt uiteindelijk toch de waarheid.

14 uur geleden heeft ze er een punt achter gezet via msn, Ik had gelijk gebeld, want dat slaat natuurlijk nergens op. Haar gevoelens waren onderkoeld, en ze had meer momenten dat ze geen gevoelens meer had, dan wel gevoelens. Maar ik was wel geweldig en blabla. en ze had me liever op een ander moment leren kennen. Allemaal leuk en aardig, praatjes. Een dag eerder zegt ze nog dood leuk dat we samen dit en dat moeten doen, maar na een avondje met haar vrienden te hebben gesproken besloot ze om er mee te kappen. Had nog kaartjes gekocht om naar Depeche Mode te gaan volgende week nota bene, super lang op verheugd. Ik weet nu niet wat ik moet doen. Zou daar dan 3 dagen moeten blijven. Aan de ene kant denk ik er wel aan om nog te gaan, want het gaat waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we elkaar zien. Als het dan uitloopt op een knallende ruzie, misschien maar beter dan ga ik gelijk ook weer naar huis.

Keihard bier wezen zuipen met vrienden, maar toch de hele nacht niet kunnen slapen. Het bekende verhaal, die film telkens maar weer, die duizend momenten die voorbij vliegen. Totdat alles teruggaat naar het begin. Doe er alles aan om er niet aan te denken, om het te rationaliseren, haar slechte kanten voor me zien, maar het lukt niet. Nu heb ik de hele nacht niet kunnen slapen en toch die mail gestuurd die ik niet wilde sturen. De eerste keer dat ik dit zo erg heb. Gelukkig ben ik vandaag vrij zodat ik verneukt kan blijven.

Zo maar een eindje lopen, het mooie in het leven buiten de relaties opzoeken.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 21:52 schreef buzz_aldrin het volgende:

Zit zelf in een beetje dezelfde situatie als jij. Nadat het uitging hebben we na een paar weken contact echt een erg leuke, gezellige en spontane (en dure..klote afstanden) maand gehad waarin we beide afvroegen waarom het ooit geëindigd is. Alleen de afgelopen weken was het gewoon weer driewerf ruk, geen reactie op sms, geen reactie op mails. En als er reactie was dan was het kort en zakelijk. Alleen met oud en nieuw kreeg ik een lief sms-je van der. Vanwege het feit dat ik haar niet face to face kan spreken heb ik haar een mail gestuurd met de vraag wat ze nu verder wil van me en wat ik ervan verwacht. Ze geeft iedere keer aan dat ze het nog een kans wil geven maar ik heb geen trek om continue op mevrouw te wachten qua sms, mail of uberhaupt contact. Heb het idee dat het momenteel weer van 1 kant komt, en daar zit ik echt niet op te wachten. Hoop dat we het daar vanavond of anders dit weekend over kunnen hebben zodat ik voor mezelf ook eens duidelijk antwoord krijg.

Gister het er over gehad en de uitkomst was minder positief dan ik had gehoopt. De afstand van de afgelopen maand had ze grotendeels bewust gecreeerd omdat ze zich niet comfortabel voelde met hoe close we weer waren geworden. Ze vond dat ze dat niet kon maken in haar huidige relatie. Beetje jammer omdat we juist hadden afgesproken dit soort zaken (afstand nemen zonder wat te zeggen) niet meer te doen maar gewoon te zeggen wat je dwars zit. Daarnaast vond ze dat ik nogal wat druk op haar legde door te proberen haar tot een soort van keuze te bewegen. Toen ik vroeg wat ze dan van me verwacht de komende tijd kreeg ik de dooddoener dat ik vooral moest doen wat ik zelf vond dat het beste was. Ze gaf wel aan dat ze nog niet de neiging had om haar huidige relatie op te geven voor mij en dat ze moest nadenken of ze wel haar leven opnieuw wil omgooien. Ook zaken waar ze eerder stellig positief op reageerde (of we nog wel een kans hebben bv.) werden minder stellig beantwoord dit keer (ipv. een ja was het nu 'er is een kans dat er een kans is, of dat dichter bij ja of nee ligt kan ik nu nog niet zeggen') en toen ik dat opmerkte wilde ze het daar verder niet over hebben.

Maakte nog wel de opmerking dat ze klonk alsof ze al een beslissing had genomen en dat ik het gevoel had dat ik haar kwijt was maar daar reageerde ze op dat er nog helemaal niets besloten is en dat ik haar zeker nog niet kwijt ben. Maar voor mijn gevoel is dat een beetje een soort van zoethoudertje omdat ze me niet teveel wil kwetsen. Het plan om in maart elkaar weer te zien (ze zit momenteel in Amerika) is erg onwaarschijnlijk oa. vanwege onzekerheden met haar studie. Daarnaast heeft ze volgens mij ook niet de behoefte dat te versnellen waardoor we waarschijnlijk pas aanstaande zomer elkaar kunnen zien. Ben erg gek op der, maar om nog eens 6 maanden te gaan zitten wachten, terwijl zij vrolijk doorgaat in haar relatie, ondertussen continue tegen mij zeggend dat ze moet nadenken, is niet echt waarschijnlijk.

Moet het allemaal nog een beetje laten bezinken, maar voor mezelf heb ik wel een beetje de keuze gemaakt om het hier maar even bij te laten. Ga er niet nog meer energie in steken en ga gewoon maar door zonder haar.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:31 schreef buzz_aldrin het volgende:

[..]

Gister het er over gehad en de uitkomst was minder positief dan ik had gehoopt. De afstand van de afgelopen maand had ze grotendeels bewust gecreeerd omdat ze zich niet comfortabel voelde met hoe close we weer waren geworden. Ze vond dat ze dat niet kon maken in haar huidige relatie. Beetje jammer omdat we juist hadden afgesproken dit soort zaken (afstand nemen zonder wat te zeggen) niet meer te doen maar gewoon te zeggen wat je dwars zit. Daarnaast vond ze dat ik nogal wat druk op haar legde door te proberen haar tot een soort van keuze te bewegen. Toen ik vroeg wat ze dan van me verwacht de komende tijd kreeg ik de dooddoener dat ik vooral moest doen wat ik zelf vond dat het beste was. Ze gaf wel aan dat ze nog niet de neiging had om haar huidige relatie op te geven voor mij en dat ze moest nadenken of ze wel haar leven opnieuw wil omgooien. Ook zaken waar ze eerder stellig positief op reageerde (of we nog wel een kans hebben bv.) werden minder stellig beantwoord dit keer (ipv. een ja was het nu 'er is een kans dat er een kans is, of dat dichter bij ja of nee ligt kan ik nu nog niet zeggen') en toen ik dat opmerkte wilde ze het daar verder niet over hebben.

Maakte nog wel de opmerking dat ze klonk alsof ze al een beslissing had genomen en dat ik het gevoel had dat ik haar kwijt was maar daar reageerde ze op dat er nog helemaal niets besloten is en dat ik haar zeker nog niet kwijt ben. Maar voor mijn gevoel is dat een beetje een soort van zoethoudertje omdat ze me niet teveel wil kwetsen. Het plan om in maart elkaar weer te zien (ze zit momenteel in Amerika) is erg onwaarschijnlijk oa. vanwege onzekerheden met haar studie. Daarnaast heeft ze volgens mij ook niet de behoefte dat te versnellen waardoor we waarschijnlijk pas aanstaande zomer elkaar kunnen zien. Ben erg gek op der, maar om nog eens 6 maanden te gaan zitten wachten, terwijl zij vrolijk doorgaat in haar relatie, ondertussen continue tegen mij zeggend dat ze moet nadenken, is niet echt waarschijnlijk.

Moet het allemaal nog een beetje laten bezinken, maar voor mezelf heb ik wel een beetje de keuze gemaakt om het hier maar even bij te laten. Ga er niet nog meer energie in steken en ga gewoon maar door zonder haar.

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.


Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:19 schreef Jed1Gam het volgende:
Ik kom er ook bij. 2,5 Jaar een relatie met een Spaans meisje gehad. Leren kennen aan het einde van een Erasmusperiode in Madrid (uitwisseling universiteit). Half jaartje op afstand gezeten, daarna besloten om weer terug te gaan naar Madrid. Daar hebben we 7 maanden zo goed als samengewoond. Ik had wel een eigen kamer, maar was daar bijna nooit. Heel relaxte periode en het bewijs dat er wel toekomst in zat.

Daarna moest ik weer terug naar Nederland om af te studeren. De lange afstandsrelatie maakt het allemaal een stuk moeilijker als er geen duidelijk toekomstperspectief is. Zij besloot toen om een half jaar in Parijs te gaan studeren. Je zou zeggen dichterbij, dus beter. Maar nee, er veranderde niet veel. Zij zat in een andere omgeving, leerde nieuwe mensen kennen. Ik wist hoe het ging, want ik had het zelf ook meegemaakt.

De vechtlust verdween, en meer en meer kwam het initiatief enkel van mijn kant. Ze vergat dingen die erg belangrijk voor mij waren, maar dat verweet ze aan het feit dat ze het heel druk had.
Volhouden dat er niets speelt, maar je eigen gevoel spreekt uiteindelijk toch de waarheid.

14 uur geleden heeft ze er een punt achter gezet via msn, Ik had gelijk gebeld, want dat slaat natuurlijk nergens op. Haar gevoelens waren onderkoeld, en ze had meer momenten dat ze geen gevoelens meer had, dan wel gevoelens. Maar ik was wel geweldig en blabla. en ze had me liever op een ander moment leren kennen. Allemaal leuk en aardig, praatjes. Een dag eerder zegt ze nog dood leuk dat we samen dit en dat moeten doen, maar na een avondje met haar vrienden te hebben gesproken besloot ze om er mee te kappen. Had nog kaartjes gekocht om naar Depeche Mode te gaan volgende week nota bene, super lang op verheugd. Ik weet nu niet wat ik moet doen. Zou daar dan 3 dagen moeten blijven. Aan de ene kant denk ik er wel aan om nog te gaan, want het gaat waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we elkaar zien. Als het dan uitloopt op een knallende ruzie, misschien maar beter dan ga ik gelijk ook weer naar huis.

Keihard bier wezen zuipen met vrienden, maar toch de hele nacht niet kunnen slapen. Het bekende verhaal, die film telkens maar weer, die duizend momenten die voorbij vliegen. Totdat alles teruggaat naar het begin. Doe er alles aan om er niet aan te denken, om het te rationaliseren, haar slechte kanten voor me zien, maar het lukt niet. Nu heb ik de hele nacht niet kunnen slapen en toch die mail gestuurd die ik niet wilde sturen. De eerste keer dat ik dit zo erg heb. Gelukkig ben ik vandaag vrij zodat ik verneukt kan blijven.

Zo maar een eindje lopen, het mooie in het leven buiten de relaties opzoeken.

Klote man, zeker dat ze het via msn deed. Als je die kaartjes hebt zou ik gewoon gaan, zeker als het waarschijnlijk de laatste keer is dat je haar ziet.
Sterkte ermee.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:54 schreef buzz_aldrin het volgende:

[..]

Klote man, zeker dat ze het via msn deed. Als je die kaartjes hebt zou ik gewoon gaan, zeker als het waarschijnlijk de laatste keer is dat je haar ziet.
Sterkte ermee.

Gelukkig ga ik over een paar weken weg. Half jaar in Berlijn wonen/werken, probeer mezelf daar maar blij mee te maken. Maar wat is dit zuur zeg. Daadwerkelijk alle contact verbreken is de enige mogelijkheid om er bovenop te komen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:44 schreef maartjeh het volgende:

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.

Ja inderdaad, ze zegt nu al 2 maanden dat ze moet nadenken maar dat houdt voor mij ook een keertje op. Zeker gezien onze geschiedenis. Het lijkt af en toe wel alsof ze struisvogelpolitiek speelt, kop in het zand, nergens aan denken, hopen dat het overwaait. En daar word ik juist gek van, neem 'gewoon' een beslissing. Het is niet zo dat ik vraag om te trouwen of wat dan ook, ik wil haar gewoon zien en van daar uit verder kijken. Maar zij is nu al aan het verder kijken. Waar ik stapje voor stapje wil gaan zit zij in gedachten al 5 stappen verder. Waarschijnlijk spreek ik haar vanavond of morgen weer en dan laat ik het aan haar of ze het er nog verder over wil hebben (zal wel niet). Maar ik neig steeds meer naar het hele gebeuren maar op te geven.

quote:

Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

Denk dat je vrienden gelijk hebben eerlijk gezegd. Na je verhaal gelezen te hebben en als hij dan nog steeds geen duidelijk antwoord kan geven verdien je mijn inziens gewoon beter. Hoe rot dat ook is momenteel voor je. Zeker omdat de huidige situatie je alleen maar verdrietig maakt, en zolang hij aangeeft geen relatie met je te kunnen hebben zal dat niet veranderen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:44 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.


Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

Ik blijf mezelf niet herhalen, maar nog één keer dan: je verdient beter en kan dat zeker ook krijgen!

Als je de balans opmaakt van de laatste tijd dan kun je niet anders concluderen dan dat je jezelf meer pijn hebt aangedaan dan geluk door dit te laten voortslepen. Laat jezelf niet zo'n emo-masochist zijn en hak die knoop door! Als je een man was zou ik zeggen:"grow some balls!"

Je kunt het, echt!

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:44 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.


Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

Het is de beste keuze, voor jou en voor hem. Hij kan niet zomaar zijn familie in de steek laten en dus zullen jullie nooit een gelukkig koppel kunnen worden in zijn idealen. Jij wilt een man die voor jou gaat en die zal je niet vinden bij hem. Zowel jij als hij hebben hier beiden niets aan, hoe mooi die liefde ook is als jullie met zijn twee zijn.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:19 schreef Jed1Gam het volgende:

Keihard bier wezen zuipen met vrienden, maar toch de hele nacht niet kunnen slapen. Het bekende verhaal, die film telkens maar weer, die duizend momenten die voorbij vliegen. Totdat alles teruggaat naar het begin. Doe er alles aan om er niet aan te denken, om het te rationaliseren, haar slechte kanten voor me zien, maar het lukt niet. Nu heb ik de hele nacht niet kunnen slapen en toch die mail gestuurd die ik niet wilde sturen. De eerste keer dat ik dit zo erg heb. Gelukkig ben ik vandaag vrij zodat ik verneukt kan blijven.

Zo maar een eindje lopen, het mooie in het leven buiten de relaties opzoeken.

Ik heb precies hetzelfde, Alle leuke momenten spelen zich als een film af in je gedachten. Dat maakt het zo moeilijk. Toch helpt het wel om aan de negatieve dingen te denken, het is nu bijna een maand uit met mijn ex maar in het begin idealiseerde ik hem nog helemaal. Nu gaat het steeds beter en ik weet zeker dat dat bij jou ook nog komt. Vergeet niet dat het niet voor niks is uitgegaan, en dat je daar nu niks meer aan kunt doen. Ik denk zelf wel eens: waarom is het nou zo gelopen? Omdat het gewoon zo heeft moeten lopen.. hoe rot dat ook is. Sterkte!

p.s. ga jij ook een half jaar in Berlijn wonen/werken? Ik ook!

Ik heb even geen tijd om uitgebreid te reageren, maar ik wil iedereen sterkte wensen. Vooral de nieuwkomers Jed1Gam en Kentalis; sterkte. Vooral in het begin is het heel erg kut.


Sinds gisteren voel ik me niet zo goed. Een beetje neerslachtig. Het liefst zou ik heel de dag in bed blijven liggen. Eerst wist ik niet waarom, maar nu besef ik me dat de liefde voor m'n ex langzaam aan het verdwijnen is en het laat een lege koude plek achter... Ik heb nooit echt beseft dat van iemand houden zo'n goed gevoel kon geven.

Maar het is beter zo. Zaterdag zag ik haar voorlopig voor het laatst en ze bevestigde weer precies waarom ik haar niet terug wil. Het blijft raar dat zij het uit moest maken voordat ik dit inzag. Misschien had het anders nog jaren geduurd of was het nooit gebeurd. Liefde is een vreemd iets en maakt echt blind.

Ik heb zo'n zin om mijn ex een mail of sms te sturen om te zeggen dat ik nu wel weet wat zijn ware aard is, en dat ik nu ook weet wat onze relatie voorstelde. Helemaal niks. Hij gaat gewoon al na 3 weken naar een ander meisje toe. Wat een eikel. Al die tijd zoveel liefde gegeven aan zo'n lulhannes, alsof het allemaal maar niks is. God, wat was ik dan lekker vervangbaar bij hem.

Ik denk dat ik het heerlijk zou vinden om dit eindelijk eens tegen hem te zeggen. Ik heb altijd zo mijn mond gehouden tegen hem, hij wilde altijd boven me staan. Dat wil ik nu niet meer laten gebeuren, ik wil dat hij zich eens een keer kut voelt en het een keer anders zou zien.

Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:06 schreef rijsttafel het volgende: Het blijft raar dat zij het uit moest maken voordat ik dit inzag. Misschien had het anders nog jaren geduurd of was het nooit gebeurd. Liefde is een vreemd iets en maakt echt blind.

Ik voel precies hetzelfde...

In tegenstelling tot de mensen in dit topic die zeggen alleen aan de mooie herinneringen te denken, denk ik alleen maar aan de slechte dingen. Of naja, omdat ik er nu achter ben dat hij een leugenaar is, geloof ik niet meer dat de mooie herinneringen die ik had, ook daadwerkelijk voor hem iets hebben betekend. En dat vind ik best wel jammer, maar ik geloof hem gewoon niet meer als hij zegt dat het wel wat betekende voor hem...

Ik zou willen dat ik kon terugkijken op een mooie tijd die we samen hadden, maar misschien komt dat nog.

Voel me trouwens wel echt supergoed sinds ik geen contact meer met m'n ex heb
Dat had ik echt niet verwacht. Ik weet ook dat als er iets is, dat ik hem kan bellen, maar ik heb er voor het eerst gewoon geen behoefte aan. Al die tijd heeft m'n verstand geweten dat het beter was om het los te laten, geen contact te hebben, maar m'n gevoel werkte altijd tegen. Maar nu is m'n gevoel het met m'n verstand eens, en dat maakt het een stuk makkelijker.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:14 schreef Faerie het volgende:
Ik heb zo'n zin om mijn ex een mail of sms te sturen om te zeggen dat ik nu wel weet wat zijn ware aard is, en dat ik nu ook weet wat onze relatie voorstelde. Helemaal niks. Hij gaat gewoon al na 3 weken naar een ander meisje toe. Wat een eikel. Al die tijd zoveel liefde gegeven aan zo'n lulhannes, alsof het allemaal maar niks is. God, wat was ik dan lekker vervangbaar bij hem.

Ik denk dat ik het heerlijk zou vinden om dit eindelijk eens tegen hem te zeggen. Ik heb altijd zo mijn mond gehouden tegen hem, hij wilde altijd boven me staan. Dat wil ik nu niet meer laten gebeuren, ik wil dat hij zich eens een keer kut voelt en het een keer anders zou zien.

Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

Dat had ik ook. Vier jaar een relatie, en dan heel snel weer een ander. Hij kon wel zeggen dat ik belangrijk voor m was, maar zulk soort acties laten dat niet echt merken... Ik herken dus je gevoel.

Bij mij bleek dat hij al eerder was vreemdgegaan met haar, en hij het alleen maar met mij had uitgemaakt zodat hij met haar verder kon... Verklaarde ook waarom hij zo snel een ander had...

Ik zou de eer aan jezelf houden. Je kunt de mail altijd schrijven, je gevoelens van je afschrijven, en over een paar dagen nog eens nadenken of je m ook daadwerkelijk wilt versturen.
Overigens lijkt het me niet verkeerd om hem te laten weten hoe je je voelt, maar probeer het wel rustig en eerlijk te houden, en schrijf niet opzettelijk dingen om hem te kwetsen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:14 schreef Faerie het volgende:
Ik heb zo'n zin om mijn ex een mail of sms te sturen om te zeggen dat ik nu wel weet wat zijn ware aard is, en dat ik nu ook weet wat onze relatie voorstelde. Helemaal niks. Hij gaat gewoon al na 3 weken naar een ander meisje toe. Wat een eikel. Al die tijd zoveel liefde gegeven aan zo'n lulhannes, alsof het allemaal maar niks is. God, wat was ik dan lekker vervangbaar bij hem.

Ik denk dat ik het heerlijk zou vinden om dit eindelijk eens tegen hem te zeggen. Ik heb altijd zo mijn mond gehouden tegen hem, hij wilde altijd boven me staan. Dat wil ik nu niet meer laten gebeuren, ik wil dat hij zich eens een keer kut voelt en het een keer anders zou zien.

Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

Ik zou niks sturen. Heb me ook al weer schuldig gemaakt aan mailtjes sturen. Dat was een aardig mailtje, nadat ik nogal kwaad ben geworden. Dat ik wel weer dacht dat we contact konden houden, maar ik weet uit ervaring dat het gewoon onzin is. Je moet niks meer weten, want je doe je er alleen zelf meer pijn mee.
Uiteindelijk geen aandacht aan schenken. Het moeilijkste wat er is, ik probeer de verleiding zoveel mogelijk te weerstaan. Ik ga me dus nu ook opleggen om ook echt niks meer te sturen. Msn weggegooid, afgelopen.
Was het maar zo makkelijk als ik nu typ

Ja ik ga naar Berlijn eind februari. Wel nodig trek het slecht hier.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:14 schreef Faerie het volgende:
Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

Je moet het zelf beslissen, maar ik raad je ook aan om niets te sturen. Ik zat ook met die gedachte te spelen, had al een hele brief geschreven, maar heb 'm uiteindelijk niet verstuurd. Het van je af schrijven kan wel helpen, maar de reactie die je terug krijgt kan je alleen maar verder omlaag helpen. Denk je nu echt dat je een sorry krijgt ofzo? Ik denk het niet.

Maar nogmaals, een brief schrijven om zaken in je eigen hoofd op een rijtje te zetten kan wel helpen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 11:20 schreef Prenzlauer het volgende:

[..]

Het is de beste keuze, voor jou en voor hem. Hij kan niet zomaar zijn familie in de steek laten en dus zullen jullie nooit een gelukkig koppel kunnen worden in zijn idealen. Jij wilt een man die voor jou gaat en die zal je niet vinden bij hem. Zowel jij als hij hebben hier beiden niets aan, hoe mooi die liefde ook is als jullie met zijn twee zijn.

Dit heb ik al eens gezegd, maar zijn familie speelt helemaal geen rol (meer) in dit verhaal. Het is juist MIJN familie..


&Dankjewel, jullie zijn lieverds en jullie hebben gelijk. Voor m'n eigen bestwil en eigen geluk zal ik dit gewoon moeten stopzetten. and I will. Misschien niet vandaag of morgen, but soon I will.

Hij zegt me niet kwijt te willen maar dat is wel wat zal gaan gebeuren, omdat hij de beslissing heeft genomen geen relatie meer met me aan te willen gaan, maar wel 'met mij samen' te willen zijn. I just can't, gewoon voor m'n eigen gevoel. Ik word er alleen maar verdrietig van (en bij het idee hem helemaal kwijt te zijn ook, maar misschien zal dat wel beter zijn uiteindelijk.).

[ Bericht 29% gewijzigd door maartjeh op 11-01-2010 17:56:07 ]

Voel me ff weer goed K.
Krijg ik een (eindelijk)reactie op mijn voorstel van vorige week wanneer ze langs komt om de spullen te verdelen, begint het met dat ze even vergeten was en reactie terug te sturen.
Dan denk ik wel van nu al vergeet ze me, en is ze mijlen ver voor me uit..
Maar toch zou ik haar zooo graag zien en spreken.
Ik voelde me na het weekend weer even lekker wordt je weer terug geworpen dor zo'n stomme zin als even vergeten.
Maar even zien hoe het morgen gaat als ze langs komt.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 18:54 schreef achi het volgende:
Voel me ff weer goed K.
Krijg ik een (eindelijk)reactie op mijn voorstel van vorige week wanneer ze langs komt om de spullen te verdelen, begint het met dat ze even vergeten was en reactie terug te sturen.
Dan denk ik wel van nu al vergeet ze me, en is ze mijlen ver voor me uit..
Maar toch zou ik haar zooo graag zien en spreken.
Ik voelde me na het weekend weer even lekker wordt je weer terug geworpen dor zo'n stomme zin als even vergeten.
Maar even zien hoe het morgen gaat als ze langs komt.

Geloof me, morgen zal niet makkelijk gaan, of de aftermath van morgen in ieder geval niet. Maar daar moet je echt even doorheen bijten!! Die dipjes, en vooral in het begin, dat herkend iedereen.. behalve onze exen lijkt wel maar daar moeten wij ons niks van aantrekke !
Dat je aangeeft dat het na het weekend alweer wat beter gaat is iets positiefs dus probeer daar aan vast te houden!! Het is ook elke keer 2 stappen vooruit en dan weer 1 stap terug, doe je weinig aan die dipjes, maar probeer er zo goed mogelijk doorheen te bijten en vooral ook zo snel mogelijk weer de positieve weg te vervolgen! Want als je erin blijft hangen dat helpt niemand he.
Sterkte ermee !

quote:

Op maandag 11 januari 2010 19:54 schreef Snikch het volgende:

[..]

Die dipjes, en vooral in het begin, dat herkend iedereen.. behalve onze exen lijkt wel maar daar moeten wij ons niks van aantrekke !

Ja, degene die dumpt heeft het echt wel makkelijker dan degene die gedumpt wordt. Ik wou dat ik mijn ex zelf gedumpt had, maar dat zal iedereen op een gegeven moment wel denken na een hele rotperiode door te moeten zijn gegaan.

Wat ik hier wel van geleerd heb is dat ik de eer voortaan aan mezelf hou, en zodra ik iets aanvoel, maakt ik het uit en ik zal NOOOOIT meer iemand smeken om bij me te blijven.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 16:31 schreef Jed1Gam het volgende:

[..]

Ik zou niks sturen. Heb me ook al weer schuldig gemaakt aan mailtjes sturen. Dat was een aardig mailtje, nadat ik nogal kwaad ben geworden. Dat ik wel weer dacht dat we contact konden houden, maar ik weet uit ervaring dat het gewoon onzin is. Je moet niks meer weten, want je doe je er alleen zelf meer pijn mee.
Uiteindelijk geen aandacht aan schenken. Het moeilijkste wat er is, ik probeer de verleiding zoveel mogelijk te weerstaan. Ik ga me dus nu ook opleggen om ook echt niks meer te sturen. Msn weggegooid, afgelopen.
Was het maar zo makkelijk als ik nu typ

Ja ik ga naar Berlijn eind februari. Wel nodig trek het slecht hier.

Haha ja dat is echt heel moeilijk om die verleiding te weerstaan. Je moet zo ontzettend naar je verstand luisteren, ik zou willen dat ik meer een rationele denker was maar helaas! Ik stuur hem maar niks want ik vind eigenlijk dat hij mijn aandacht niet meer verdient.

Even off-topic: ik ga ook naar Berlijn vanaf eind januari. Heb je al een kamer enzo? En hoe ga je er naartoe?

quote:

Op maandag 11 januari 2010 19:54 schreef Snikch het volgende:

[..]

Geloof me, morgen zal niet makkelijk gaan, of de aftermath van morgen in ieder geval niet. Maar daar moet je echt even doorheen bijten!! Die dipjes, en vooral in het begin, dat herkend iedereen.. behalve onze exen lijkt wel maar daar moeten wij ons niks van aantrekke !
Dat je aangeeft dat het na het weekend alweer wat beter gaat is iets positiefs dus probeer daar aan vast te houden!! Het is ook elke keer 2 stappen vooruit en dan weer 1 stap terug, doe je weinig aan die dipjes, maar probeer er zo goed mogelijk doorheen te bijten en vooral ook zo snel mogelijk weer de positieve weg te vervolgen! Want als je erin blijft hangen dat helpt niemand he.
Sterkte ermee !

Tja, gezien de mails wisseling die we de afgelopen tijd af en toe hadden wil ze me eigenlijk niet zien, en is ze druk met haar eigen leven bezig.
Al neemt ze het me wel kwalijk geloof ik dat ik nog met haar vrienden groepje had afgesproken, terwijl ze zelf gezegd had dat het ook mijn vrienden zijn geworden..
Misschien wil ze me niet zien omdat ze dan ziet hoe verrot ik me voel, maar dat blijft speculeren, hoop dat ik me morgen een beetje sterk kan houden.
Naja moet me er maar doorheen slepen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 20:32 schreef achi het volgende:

[..]

Tja, gezien de mails wisseling die we de afgelopen tijd af en toe hadden wil ze me eigenlijk niet zien, en is ze druk met haar eigen leven bezig.
Al neemt ze het me wel kwalijk geloof ik dat ik nog met haar vrienden groepje had afgesproken, terwijl ze zelf gezegd had dat het ook mijn vrienden zijn geworden..
Misschien wil ze me niet zien omdat ze dan ziet hoe verrot ik me voel, maar dat blijft speculeren, hoop dat ik me morgen een beetje sterk kan houden.
Naja moet me er maar doorheen slepen.

Idd toch proberen om je zo sterk mogelijk te houden. Luister naar je verstand en niet naar je gevoelens nu! Sterkte ermee..

Hmm.. Ging redelijk goed tot vanavond. Kwam erachter dat mister ex een nieuwe vriendin heeft, namelijk één van de meiden waar hij mee vreemd was gegaan. Grmbl.

Eén van dé? Er waren er dus meerdere? Damn wat zijn sommige mensen (in dit geval jou ex) toch lomp..

Sterkte! Laat hem maar lekker stikken.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 20:17 schreef Faerie het volgende:

[..]

Ja, degene die dumpt heeft het echt wel makkelijker dan degene die gedumpt wordt. Ik wou dat ik mijn ex zelf gedumpt had, maar dat zal iedereen op een gegeven moment wel denken na een hele rotperiode door te moeten zijn gegaan.

Wat ik hier wel van geleerd heb is dat ik de eer voortaan aan mezelf hou, en zodra ik iets aanvoel, maakt ik het uit en ik zal NOOOOIT meer iemand smeken om bij me te blijven.

Tja, om nou te zeggen dat je nooit meer zal 'smeken' aan iemand om niet weg te gaan... kweenie, het zegt gewoon dat je heel veel om iemand gaf, en dat is juist heel mooi.

Je moet niet voortaan heel snel in relaties de boel afkappen, alleen uit eigenbehoud zeg maar. Dan maak je in de toekomst misschien juist iets kapot wat niet kapot hoefde te gaan, snap je?

Oh, en ik heb trouwens vorig jaar ook in Berlijn gewoond... en geloof me, die stad ROCKT!
Je zal het geweldig gaan hebben daar! (ik wil ook weer terug....snik )

quote:

Op maandag 11 januari 2010 23:18 schreef rijsttafel het volgende:
Eén van dé? Er waren er dus meerdere? Damn wat zijn sommige mensen (in dit geval jou ex) toch lomp..

Sterkte! Laat hem maar lekker stikken.

Ja, het waren er 3 geloof ik.

Dankje! Zal ik zeker doen

Pff net een mailtje getypt, gelukkig toch niet verstuurt. Dat mailtje dat ik eergisteren had verstuurd had ze uiteindelijk beantwoord. Ze moest veel huilen, vond het erg dat ze me zoveel pijn deed maar vond me ook een beetje aanstellerig met sommige dingen. Dat kwam omdat ik boos was, had wat nare dingen gezegd in het moment, maar het viel nog wel mee.

Dat ze via msn het slechte nieuws had doorgegeven vond ze zelf ook slecht. Daar had ik over gezegd dat het een kinderachtige laffe manier was. Ben je 25 jaar, kom op zeg. Uiteindelijk draaide ze toch haar uitleg weer zo dat ze er zelf het beste van af komt. Ik zei natuurlijk iets over haar gedrag, dat kan ze niet hebben. Uiteindelijk vond ze het goed dat we nog samen naar het concert gaan.

Gisteren nog wel 1 keer aangesproken op msn, maar ze reageerde niet. Hoewel ik in die mail had gezet dat ik niet meer met haar wilde chatten. Het was dus ook wel een beetje mijn eigen schuld. Ik weet heel goed dat het achteraf beter is, maar nu wil ik gewoon constant met haar praten. De volgende stap is blokkeren en van mijn lijst gooien, maar ik kan het nog niet. Al haar slechte punten opgesomd, uiteindelijk waren het er nog best veel. Ik werd gewoon boos over het feit dat ik zo dom kon zijn. Wat ik in haar zie. Voordat ik haar echt leerde ken had ik een hekel aan haar gedrag, die gedacht probeer ik nu weer naar boven te halen.

Nu zit ik alleen maar te denken aan volgende week woensdag. Het moment van het optreden. Ik denk aan de dingen die ze zei over de telefoon. Ze zag enerzijds een toekomst voor me met mij, maar op dit moment kon ze niet voluit leven. Ze stond niet in het moment. Komt ook door de afstand. Het spookt nog door me heen dat ze een maand geleden zei dat ze samen met me wilde wonen, ze verlangde er naar. En kort daarop dat ik de keuze maakte om naar Berlijn te gaan. Lag het daar aan? Niet dat er nu verder veel mogelijkheden zijn voor mij met de crisis. Anderzijds zegt ze ook dat ze denkt dat ze niet meer verliefd op me zou worden, dus tja. Je zal het nooit weten.

Ik wil haar nog 1 keer duidelijk maken wat ze mist en dat ik gewoon echt niet open sta voor verder contact. Niet dat er wat gaat veranderen, maar het lucht wel op. Ik zei dan wel dat ik vrienden zou willen blijven, maar het is gewoon onzin. Het gaat gewoon nooit gebeuren. Nu ga ik er aan onder door en later heb ik er geen behoefte aan. Ik wil geen valse hoop creëren voor mezelf. De eer aan jezelf houden, constant hier aan proberen te denken.

[ Bericht 0% gewijzigd door Jed1Gam op 12-01-2010 12:51:10 ]

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 12:35 schreef Jed1Gam het volgende:
Pff net een mailtje getypt, gelukkig toch niet verstuurt. Dat mailtje dat ik eergisteren had verstuurd had ze uiteindelijk beantwoord. Ze moest veel huilen, vond het erg dat ze me zoveel pijn deed maar vond me ook een beetje aanstellerig met sommige dingen. Dat kwam omdat ik boos was, had wat nare dingen gezegd in het moment, maar het viel nog wel mee.

Dat ze via msn het slechte nieuws had doorgegeven vond ze zelf ook slecht. Daar had ik over gezegd dat het een kinderachtige laffe manier was. 25 jaar, kom op zeg. Uiteindelijk draaide ze toch haar uitleg weer zo dat ze er zelf het beste van af komt. Ik zei natuurlijk iets over haar gedrag, dat kan ze niet hebben. Uiteindelijk vond ze het goed dat we nog samen naar het concert gaan.

Gisteren nog wel 1 keer aangesproken op msn, maar ze reageerde niet. Hoewel ik in die mail had gezet dat ik niet meer met haar wilde chatten. Het was dus ook wel een beetje mijn eigen schuld. Ik weet heel goed dat het achteraf beter is, maar nu wil ik gewoon constant met haar praten. De volgende stap is blokkeren en van mijn lijst gooien, maar ik kan het nog niet. Al haar slechte punten opgesomd, uiteindelijk waren het er nog best veel. Ik werd gewoon boos over het feit dat ik zo dom kon zijn. Wat ik in haar zie. Voordat ik haar echt leerde ken had ik een hekel aan haar gedrag, die gedacht probeer ik nu weer naar boven te halen.

Nu zit ik alleen maar te denken aan volgende week woensdag. Het moment van het optreden. Ik denk aan de dingen die ze zei over de telefoon. Ze zag enerzijds een toekomst voor me met mij, maar op dit moment kon ze niet voluit leven. Ze stond niet in het moment. Komt ook door de afstand. Het spookt nog door me heen dat ze een maand geleden zei dat ze samen met me wilde wonen, ze verlangde er naar. En kort daarop dat ik de keuze maakte om naar Berlijn te gaan. Lag het daar aan? Niet dat er nu verder veel mogelijkheden zijn voor mij met de crisis. Anderzijds zegt ze ook dat ze denkt dat ze niet meer verliefd op me zou worden, dus tja. Je zal het nooit weten.

Ik wil haar nog 1 keer duidelijk maken wat ze mist en dat ik gewoon echt niet open sta voor verder contact. Niet dat er wat gaat veranderen, maar het lucht wel op. Ik zei dan wel dat ik vrienden zou willen blijven, maar het is gewoon onzin. Het gaat gewoon nooit gebeuren. Nu ga ik er aan onder door en later heb ik er geen behoefte aan. Ik wil geen valse hoop creëren voor mezelf. De eer aan jezelf houden, constant hier aan proberen te denken.

Herken erg veel in jouw verhaal, ook bij mij draait ze het vaak zo dat ze er zelf het best uit komt. Als ik iets aangeef komt zij met een verhaal waarom het voor haar nog moeilijker is. Als ik iets aangeef over haar karakter of gewoontes is ze direct beledigd. Dingen die ze me nu verwijt als druk uitoefenen op haar (ik had bijvoorbeeld aangegeven dat ik het fijn had gevonden als ze er met kerst bij mijn familie en vrienden geweest was) heeft ze zelf vorige week uit eigen beweging nog aangegeven heeft als dingen die ze zelf fijn zou vinden als ze hier op bezoek zou komen.

Ook dat van haar gedrag komt bekend voor, er zijn zoveel punten aan haar waar ik me aan erger. Maar daar tegenover staan zoveel punten waardoor ik nog steeds gek op der ben.
Zat gisteravond wat berichten van een paar maanden terug uit een online profiel terug te lezen en te verwijderen, en het irriteerde me gewoon. Continue die loze beloften van haar kant, al 2 jaar hetzelfde excuus van 'sorry, ik heb het zo druk, maar ik beloof je dat het beter zal worden, als je me tenminste nog een kans wilt geven'. En die gaf ik haar dan ook weer. Ze heeft geen eenduidig antwoord waarom ze het heeft uitgemaakt, ze dacht dat het beter zou zijn voor mij. Ze kon niet aangeven wat ik fout had gedaan, maar de kans die ik haar nu vraag krijg ik vooralsnog niet.

Vorige maand gaf ze nog aan dat dingen heel anders gelopen zouden zijn en we waarschijnlijk nog bij elkaar waren als ze ipv alles op eigen houtje te beslissen gewoon eens met me gepraat had over de dingen die ze in haar hoofd had afgelopen zomer. Dat is zo fucking frustrerend. Ze geeft aan dat ik voor haar altijd meer dan gewoon een vriend zal zijn. Maar dat ze nu niet de behoefte heeft om haar leventje waar ze net aan begint te wennen weer overhoop te gooien 'omdat ze nu ook best gelukkig is, en haar huidige vriend niet wil kwetsen'. Daar kan ik zo pissig om worden. Aanstaande zomer (dat word nog geopperd als mogelijkheid om elkaar weer eens te zien) zal ze helemaal aan dat leventje gewend zijn. Ze heeft de deur nog niet dichtgegooid voor ons, maar heb het gevoel dat dat vooral een gebrek aan daadkracht van haar kant is.

Ondanks dat ik nog 1001 vragen heb laat ik het opnemen van contact gewoon aan haar over nu, we zullen zien of de vermoedens die ik heb kloppen. Ze gaf aan dat ze iedere keer blij wordt als ik haar een berichtje stuur en dat ze vaak zelfs midden in de nacht wakker wordt en als eerste checkt of ze wat van me ontvangen heeft. Maar dan vraag ik me echt af waarom ze ze dan amper wat terug stuurt? En voorlopig heb ik sinds zondag niets van haar gehoord verwacht ook dat daar weinig verandering in gaat komen deze week.

Heel herkenbaar ook van dat willen praten, maar heb wel gemerkt dat je het ook niet moet willen overdrijven om het er maar continue over willen te hebben. Dat werkt vaak averechts of wekt irritatie op (of in ieder geval in mijn geval is dat zo).

Zou ze trouwens bij jou in NL komen wonen of was het al bekend dat je ergens anders zou gaan wonen? Vreemd ook dat ze aangeeft dat ze wel een toekomst met je ziet, maar niet meer verliefd op je zou worden.

Ik zou inderdaad gewoon de eer aan jezelf houden, naar dat concert gaan, en ondanks alles er een leuke avond voor jezelf van maken (hoe lastig dat ook zal zijn).

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 13:33 schreef buzz_aldrin het volgende:

[..]

Herken erg veel in jouw verhaal, ook bij mij draait ze het vaak zo dat ze er zelf het best uit komt. Als ik iets aangeef komt zij met een verhaal waarom het voor haar nog moeilijker is.
.......

Ik zou inderdaad gewoon de eer aan jezelf houden, naar dat concert gaan, en ondanks alles er een leuke avond voor jezelf van maken (hoe lastig dat ook zal zijn).

Het is die knop omdraaien. Ik weet ook van haar dat ze een hele leuke kant heeft, maar tegelijkertijd weet ik dat ik dat idealiseer. Ik heb haar een hele grote kans gegeven aan het begin van onze relatie. Ik had besloten om weer naar Madrid te gaan om stage te lopen, ook om haar weer te zien. En daar kwam ik erachter dar ze 1 dag nadat ik vertrokken was tijdens de kerstvakantie met haar ex-vriend had gezoend. Had ze me nooit verteld. Het was een opwelling, blabla. Uiteindelijk besloten om het haar te vergeven en toch in Madrid te blijven, maar het was een hele moeilijke keuze. Ik zit mezelf wel tegen te houden om niet echt boos te worden .

Dat ze het over samenwonen had was toen ik nog eigenlijk 0 idee had wat ik ging doen met mijn leven, net afgestudeerd. Ik heb er nog wel over nagedacht om dus weer naar Spanje te gaan om bij haar te zijn, maar kreeg de aanbod om naar Berlijn te gaan. Misschien is het maar beter ook dat het over is.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 23:30 schreef dick_laurent het volgende:

[..]

Tja, om nou te zeggen dat je nooit meer zal 'smeken' aan iemand om niet weg te gaan... kweenie, het zegt gewoon dat je heel veel om iemand gaf, en dat is juist heel mooi.

Je moet niet voortaan heel snel in relaties de boel afkappen, alleen uit eigenbehoud zeg maar. Dan maak je in de toekomst misschien juist iets kapot wat niet kapot hoefde te gaan, snap je?

Oh, en ik heb trouwens vorig jaar ook in Berlijn gewoond... en geloof me, die stad ROCKT!
Je zal het geweldig gaan hebben daar! (ik wil ook weer terug....snik )

Mja, dat is denk ik ook een fase waarin ik nu zit. Het is ook mooi dat ik zoveel om hem gaf, maar dat gevoel had hij dus niet voor mij. Dus alles komt nu in een ander daglicht te staan. Ik vind nu nog echt dat ik tijd heb weggegooid met hem, maar daar heb ik niks aan want het is verleden tijd en daar kan ik niks meer aan doen.

Jaaa ik heb super veel zin in Berlijn! Waar woonde jij? Ik heb een kamer in Tiergarten/Mitte. Ik zou het liefst nu al willen gaan!!!

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 14:40 schreef Faerie het volgende:

[..]

Mja, dat is denk ik ook een fase waarin ik nu zit. Het is ook mooi dat ik zoveel om hem gaf, maar dat gevoel had hij dus niet voor mij. Dus alles komt nu in een ander daglicht te staan. Ik vind nu nog echt dat ik tijd heb weggegooid met hem, maar daar heb ik niks aan want het is verleden tijd en daar kan ik niks meer aan doen.

Zo voel ik me nu ook... Aan de ene kant vind ik ook dat het weggegooide tijd is, maar ik besef ook wel dat ik er alleen maar van geleerd heb. Ik ben gegroeid door alles wat er gebeurd is, dat kan ik van hem nog niet zeggen...

En mijn goede gevoel is er nog steeds! Ik heb er 100 % vertrouwen in dat het met mij helemaal gaat goedkomen, en zie de toekomst zonnig tegemoet Ik kan er nog steeds niet echt bij dat het zo is omgeslagen. Als je me dit 2 weken terug had gezegd, dan had ik wel geloof dat het goed zou komen, maar dan met kleine stapjes vooruit en pas over een hele tijd... maar ik ben helemaal blij Glimlach de hele tijd
Aan iedereen in dit topic dus: blijf hoop houden, t komt echt goed! T lijkt misschien lang te duren, maar als je dan eenmaal die omslag hebt meegemaakt, weet je gewoon dat je in een stijgende lijn zit

* EviL_AleX voelt zich alsof hij eroverheen is

Inderdaad, het komt wel goed!

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 16:03 schreef EviL_AleX het volgende:
* EviL_AleX voelt zich alsof hij eroverheen is

Inderdaad, het komt wel goed!

Das mooi dat je er overheen bent nu. Kan je beginnen met verder leven
Hoe lang heeft het voor jou nu geduurd?

Voor mij vrees ik dat het nog wel even kan duren, ze komt vanavond langs om de gezamenlijke dingen nog te verdelen.
Ben haast aan het aftellen tot ik d'r weer zie, ik heb haar 3 weken voor het laats gezien en gesproken

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 16:29 schreef achi het volgende:

[..]

Das mooi dat je er overheen bent nu. Kan je beginnen met verder leven
Hoe lang heeft het voor jou nu geduurd?

Voor mij vrees ik dat het nog wel even kan duren, ze komt vanavond langs om de gezamenlijke dingen nog te verdelen.
Ben haast aan het aftellen tot ik d'r weer zie, ik heb haar 3 weken voor het laats gezien en gesproken

Na even geteld te hebben is het vandaag ongeveer 3,5 maanden geleden. De relatie had dezelfde duur in jaren.

In mijn geval was afstand (zowel geografisch, als sociaal) een enorme hulp. Verder heb ik zo mijn eigen methode voor verwerking van emotionele pijn die voor mij erg goed werkt. Kern-ingrediënt: wilskracht!

Maar ik heb haar niet meer face-to-face gezien sindsdien en 3 maanden zo goed als geen contact gehad. Ik verwacht niet dat ik ineens terugval, maar helemaal zeker kan ik dat nooit weten.

Ja, die dingen verdelen lijkt me ook moeilijk. Zeker als je veel gedeelde zaken hebt. Mijn ex heeft ook nog een aantal dingen van mij, maar die krijg ik nog wel een keer terug. Ik heb haar de dag dat het uitging alles al terug gegeven. Ik zag het einde aankomen, dus ik had alle spullen al verzameld de dag voor ze kwam.

Hmm, maar weer eens eeb berichtje van me. Heb een tijdje geleden hier gepost dat ik het uit was met mijn vriendin, met wie ik 15 maanden samen was.
Het is nu 8 weken uit. In het begin was het pure ellende, echt niet leuk. Veel gezopen en op stap geweest om de boel maar wat te vergeten. De laatste week gaat het eigenlijk best goed op het ene na dat ik d’r ontzettend mis, en nog heel veel van haar hou. Ik heb veel nagedacht over onze relatie en de periode erna.
Gister na wat biertjes begon heb ik een verhaal geschreven over die gedachtes, het is uiteindelijk een verhaal geworden van 2 pagina’s.
Ik zit ontzettend te twijfelen of ik het haar ook moet gaan vertellen. Het ene moment denk ik van doen! Andere moment heb ik zoiets van “wat schiet ik er mee op”
Zij gaat vrolijk verder met haar leven, en heb sterk het idee van haar kant dat ze er klaar mee is, maar ik heb toch ook ergens idee dat ze dat niet is.
Ze is inmiddels al weer aan het daten geslagen, nou zijn er bij mij ook al weer een aantal vrouwen de revue gepasseerd. Maar dat blijft maar bij een avond, heb een paar keer nog dates gehad, maar ik ben daar helemaal niet aan toe. Er was zelfs een meisje die mij iets te leuk is gaan vinden, heb haar vertelt dat ik er nog niet aan toe ben.

Er is maar een meisje om wie ik zo veel geef en dat is mijn ex…..

Wat zouden jullie doen?

Maximale terugval hier. Voelde me net echt chill, kon de hele wereld aan. Zit ik hier weer. Ik wil zeggen dat ik haar mis en dat ik ontzettend veel van haar hou. Dat het inderdaad de grootste fout van haar leven is die ze maakt, zoals ze tegen me zei. Gelukkig dat ik het nu hier kan typen, en niet naar haar. Ik snap er ook geen bal van. Ik geloofde echt dat zij degene zou kunnen zijn waar ik een toekomst mee zou hebben. En ze zegt het me ook doodleuk dat ze het ook voor zich ziet, maar nu dacht ze de laatste tijd niet veel meer aan me.
Die afstand godverdomme, denk dat het echt de dooddoener is geweest. Het loopt gewoon dood op een gegeven moment. Er zijn te weinig leuke nieuwe momenten en je begint steeds meer te teren op die periode dat je echt samen bent geweest. Het gevoel werd minder en ja bij mij natuurlijk ook. Je moet er voor vechten. Praten op internet wordt langzaam een verplichting. Proberen de illusie te onderhouden dat je samen bent. Je kan het contact gewoon niet onderhouden.

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 14:40 schreef Faerie het volgende:

[..]

Mja, dat is denk ik ook een fase waarin ik nu zit. Het is ook mooi dat ik zoveel om hem gaf, maar dat gevoel had hij dus niet voor mij. Dus alles komt nu in een ander daglicht te staan. Ik vind nu nog echt dat ik tijd heb weggegooid met hem, maar daar heb ik niks aan want het is verleden tijd en daar kan ik niks meer aan doen.

Jaaa ik heb super veel zin in Berlijn! Waar woonde jij? Ik heb een kamer in Tiergarten/Mitte. Ik zou het liefst nu al willen gaan!!!

Nouja je zal ook vast genoeg gelukkige momenten met je ex beleefd hebben...dus om te zeggen dat je je tijd verspild hebt? Kweenie.... ach ja, van elke relatie leer je he. Ik zal in een eventuele toekomstige relatie ook dingen heel anders aanpakken, dat weet ik wel

Ik woonde in mitte, aan de Friedrichstraße! Zit er serieus aan te denken om in de toekomst weer terug te keren naar Berlin... zo'n heerlijke stad.
Ik ben jaloers op je!! Mag ik mee?

Iemand ervaring met het behouden van hyves en msn van ex? Is het verwerken hiermee moeilijker geworden, makkelijker of maakte het niet uit? Moeilijker in de zin van dat je elke dag de neiging hebt om ernaar te kijken, makkelijker omdat je nog enige contactopties open laat en stiekem toch kan achterhalen waar ze mee bezig is zonder dat zij het weet, of maakt het niet uit? vorige keer toen het uit ging, had ik haar hyves en msn verwijdert. Ik had daar een dubbel gevoel over, aan de ene kant was het een opluchting, aan de andere kant was het toch moeilijk omdat je dan helemaal geen ontwikkelingen van haar meer kan volgen. Ik zit nu in een dubio hoe ik het deze keer moet doen. Ik voel me wel beter dan de eerste keer, de drang om haar terug te krijgen is veel minder, maar ik betrap mezelf erop dat ik toch stiekem op haar hyves ga kijken en d'r krabbels ga lezen. Wat te doen?

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 22:31 schreef Merziyas het volgende:
Iemand ervaring met het behouden van hyves en msn van ex? Is het verwerken hiermee moeilijker geworden, makkelijker of maakte het niet uit? Moeilijker in de zin van dat je elke dag de neiging hebt om ernaar te kijken, makkelijker omdat je nog enige contactopties open laat en stiekem toch kan achterhalen waar ze mee bezig is zonder dat zij het weet, of maakt het niet uit? vorige keer toen het uit ging, had ik haar hyves en msn verwijdert. Ik had daar een dubbel gevoel over, aan de ene kant was het een opluchting, aan de andere kant was het toch moeilijk omdat je dan helemaal geen ontwikkelingen van haar meer kan volgen. Ik zit nu in een dubio hoe ik het deze keer moet doen. Ik voel me wel beter dan de eerste keer, de drang om haar terug te krijgen is veel minder, maar ik betrap mezelf erop dat ik toch stiekem op haar hyves ga kijken en d'r krabbels ga lezen. Wat te doen?

Ik heb mijn ex ook verwijderd van hyves en msn. Maar ik kan dus nog steeds op zijn hyves kijken en zie alles gewoon nog, en ik blijf het maar checken.. En dat maakt mij niet gelukkig. Het was wel echt een opluchting om hem te verwijderen van MSN, want in het begin zat ik er nog heel de tijd op te wachten tot hij online kwam. en als hij dan online kwam, praatte hij niet tegen me en vroeg ik me de hele tijd af wat hij aan het doen was en of hij aan me dacht.

Eigenlijk kun je alle contact het beste helemaal kappen. Ik weet dat mijn ex afgelopen weekend en vandaag weer naar twee meisjes toe is gegaan, en niet zomaar meisjes, die vindt hij echt leuk. Doordat ik dat nu weet voel ik me veel kutter. Dus beter kun je helemaal niks meer weten van je ex en wat zij allemaal doet. Maakt het alleen maar moeilijker voor jou!

Alles afknijpen, is de lastigste stap op te doen, maar geeft je de meeste rust op de langere termijn.
Msn kan je verwijderen maar niet blokkeren, jij wordt niet geconfronteerd met de andere partij, en mocht die andere partij contact met jou willen opnemen dan kan dat.

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 22:31 schreef Merziyas het volgende:
Iemand ervaring met het behouden van hyves en msn van ex? Is het verwerken hiermee moeilijker geworden, makkelijker of maakte het niet uit? Moeilijker in de zin van dat je elke dag de neiging hebt om ernaar te kijken, makkelijker omdat je nog enige contactopties open laat en stiekem toch kan achterhalen waar ze mee bezig is zonder dat zij het weet, of maakt het niet uit? vorige keer toen het uit ging, had ik haar hyves en msn verwijdert. Ik had daar een dubbel gevoel over, aan de ene kant was het een opluchting, aan de andere kant was het toch moeilijk omdat je dan helemaal geen ontwikkelingen van haar meer kan volgen. Ik zit nu in een dubio hoe ik het deze keer moet doen. Ik voel me wel beter dan de eerste keer, de drang om haar terug te krijgen is veel minder, maar ik betrap mezelf erop dat ik toch stiekem op haar hyves ga kijken en d'r krabbels ga lezen. Wat te doen?

Even vluchtig dit topic gelezen en ik zag je vraag, heel herkenbaar dit!
Aan de ene kant wil je jezelf beschermen door geen contact meer te hebben, maar aan de andere kant wil je toch nog alles van diegene weten.
Bij mij is het alweer lang geleden, maar ik weet nu achteraf dat met name in het begin alle connecties verbreken het beste is. Als je op hyves blijf kijken of gaat wachten tot diegene online komt, koester je toch een soort van hoop en je komt dan een boel dingen die je niet wilt weten, maar ook een boel dingen waardoor je denkt, misschien komt het toch nog goed!
Zo was het bij mij in ieder geval.

Ik heb toen de knoop doorgehakt om al het contact te verbreken en dit heeft me goed geholpen. Het was een grote stap, maar achteraf gezien zeker de juiste! Je wordt niet meer continue met diegene geconfronteerd en dat is juist wat je dan nodig hebt. Je eigen leven zonder die persoon weer op de rit krijgen.

Pas toen het voor mezelf zeker was dat ik het allemaal wel ging redden zonder hem, heb ik weer eens contact gezocht om te kijken hoe het gaat. En nu spreken we elkaar heel af en toe eens op msn. Maar of dat voor jou ook werkt moet je natuurlijk zelf bepalen, het kan er ook voor zorgen dat je weer terug bij af bent.
Dus mijn advies: contact verbreken, zeker tot je zeker weet dat je er overheen bent.

Hoe doen jullie dat met telefoonnummers? Ook verwijderen? Nu weet ik gelukkig dat mijn drang om haar te smsen of bellen een heel stuk minder is dan haar hyves bekijken.. Zeggen jullie ook tegen jullie ex dat je hem of haar van hyves en msn hebt verwijdert, en de reden daarvoor? vorige keer vroeg ze het zelf aan me waarom ik het gedaan had, netjes uitgelegd in een mail, kreeg geen reactie terug

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 00:16 schreef Merziyas het volgende:
Hoe doen jullie dat met telefoonnummers? Ook verwijderen? Nu weet ik gelukkig dat mijn drang om haar te smsen of bellen een heel stuk minder is dan haar hyves bekijken.. Zeggen jullie ook tegen jullie ex dat je hem of haar van hyves en msn hebt verwijdert, en de reden daarvoor? vorige keer vroeg ze het zelf aan me waarom ik het gedaan had, netjes uitgelegd in een mail, kreeg geen reactie terug

Had je niet op moeten reageren.

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 00:29 schreef Wupppie het volgende:

[..]

Had je niet op moeten reageren.

ja ach het was een mailtje waarin ik mijn gevoelens nogmaals en voor de laatste keer voor haar uitlegde. toen ik haar later tegenkwam, vertelde ze mij dat ze niet precies wist hoe ze moest reageren omdat ze zelf ook niet meer zeker wist of ze de juiste keuze had gemaakt. uiteindelijk was het dus goedgekomen, 7 maanden later is het alsnog misgegaan.

Kun je vrienden blijven met je ex?

In mijn situatie ben ik denk ik bang van niet. Ik voel nog heel veel voor hem.
Alleen weet ik dus niet meer wat ik moet doen.. Hij zei toen met veel emotie dan hij echt heel graag nog vrienden wilde blijven. Ik zei dat ik dat waarschijnlijk niet kon en sowieso de eerste tijd heb ik toen ook het contact via MSN/Hyves verbroken. Dit was 2 maanden terug.
Echter heb ik hem twee weken terug weer toegevoegd, ik wilde zo graag proberen vrienden te blijven en dacht dat ik er dan zo misschien sneller overheen was. Gewoon met hem omgaan en er maar aan wennen..
Ik hem toegevoegd en gezegd dat ik het wel weer tijd vond om met elkaar om te gaan.. Hij vond dat ook.
Echter, ik werd knettergek. Als hij online was en hij zei niks, dan bleef ik steeds checken of hij er nog was en als hij uiteindelijk weg was gegaan zonder iets te zeggen was ik teleurgesteld. Hij wilde toch vrienden blijven? Waarom zei hij dan niks uit zichzelf? Dus ik begon maar met hem te praten, hopend dat hij een van de volgende gesprekken misschien zelf zou beginnen. Niet dus.
En als ik hem zag, dan deed hij altijd heel vriendelijk en begon altijd wel een praatje te maken. Alleen laatst zag ik dat hij aan het werk was & ik moest ook beginnen met werken. En ik had al gezien dat hij me had gezien. Hij moest echter binnen een uur al weer naar huis, want hij was klaar. Hij heeft geen 'hoi' of 'doei' gezegd. Dat kon ik echt niet hebben.. als je vrienden blijft en je maakt normaal wel een praatje, waarom kan er nou geen begroeting meer vanaf opeens?

Hij zegt dat hij eroverheen is, over ons. Dus waarom doet hij dan zo wazig? Waarom zegt hij eerst heel emotioneel met tranen in z'n ogen dat ik het eerste meisje was waar hij om huilde en dat hij echt vrienden wilde blijven.. en doet er vervolgens geen flikker aan?

Zaterdag ging het van mijn kant helemaal mis. We hadden een bedrijfsuitje en ik zag hem > teveel gedronken > huilbui. Ik ben niet over hem heen en heb dat hem gisteren verteld op MSN & dat ik het gewoon nogsteeds niet kan.. en toen heb ik hem weer verwijderd. Zonder zijn antwoord af te wachten.

Ik wil hem zo graag vanalles vertellen wat er in m'n leven gebeurd. Maar het lijkt net of het hem niet boeit. Vrienden/vriendinnen zeggen dat hij er mss nog moeite mee heeft, maar hij zelf zegt dat hij eroverheen is. Of ze zeggen dat hij rustig aan wilt doen en me geen pijn wilt doen, maar ik heb aangegeven contact te willen en zoek het ook zelf! Ik wilde eens dat hij moeite zou doen.. of zou zeggen wat er aan de hand is..

Het liefst voeg ik hem toch weer toe, maar ik denk dat ik het los moet laten..
Ik wil hem nog zoveel vertellen.. ik wil gewoon met hem om kunnen gaan! Hoe moet ik dit in godsnaam aanpakken. Ik wil hem niet ook kwijt op vriendschappelijke manier..

Iemand ervaringen met dit soort situaties? Help me alsjeblieft.

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 23:51 schreef Wupppie het volgende:
Alles afknijpen, is de lastigste stap op te doen, maar geeft je de meeste rust op de langere termijn.
Msn kan je verwijderen maar niet blokkeren, jij wordt niet geconfronteerd met de andere partij, en mocht die andere partij contact met jou willen opnemen dan kan dat.

Erg relaxt ja, gewoon uit je lijst zetten. Net wel weer gechat, was wel leuk. Ik kon aardig doen. Ze sprak mij aan. Ze deed eerst moeilijk of ik nog mocht komen voor dat concert. Zou 5 dagen blijven, veel te lang. 5 dagen. Nu blijf ik 3. Ze was bang voor eindeloze discussie en dat ik haar terug zou willen. Daarna begon ze te praten over dingen die ze kwijt moest. Gelukkig snel haar ei kunnen afkappen, werd me teveel. Merkte dat ik niks wilde weten wat voor plannen ze had en ik wil er ook niet voor haar zijn. De situatie leek net als voorheen, dacht zij ook waarschijnlijk. Verkeerd. Nu zie ik haar gelukkig niet als ze online zou zijn. Rustig een weekje afwachten.