De kunst van het loslaten van je ex. - deel 104

Zo, hier kom ik er ook bij zitten dan

21 jaar oud momenteel, ruim anderhalf jaar relatie gehad met een vrouw. Weet niet hoe fok.nl tegen lesbische relaties aankijken, ben zelf meer van bi-kant. Haar moeder accepteerde het niet en verbood mij om contact te zoeken. Dat was toen in oktober 2007. Alsnog geprobeerd, zo'n beetje achter d'r moeder's rug om, en we hebben echt een geweldige tijd gehad.

In de tussentijd heel vaak aan m'n kaak geopereerd, ze was in 't begin bij me. Eerste operatie kwam ze zelfs voor mij op bezoek, alles ging goed. Maar de operaties daarna was ze er alleen maar virtueel, ze had geen mogelijkheid meer om langs te komen. Anders zou haar moeder 't weten en was ik haar kwijt.

Totdat er een vriendin bij kwam en mee ging bemoeien, zo gauw ze ons samen zag, werd ze jaloers en dwong ze m'n ex letterlijk om dit alles tegen haar moeder te zeggen. Daar zijn we allebei zo enorm van geschrokken. Nu besef ik dat dit dus de reden geweest is waarom het uitgeraakt is tussen ons, en ik kan het niet accepteren.

Dus sinds april 2009 zijn we officieel uit elkaar. Althans, dat dacht ik.

Ik spreek haar nog dagelijks op MSN, we mailen elkaar elke dag, op werk, thuis, overal. Vorig jaar was ik nog best vaak langsgekomen, als vrienden zijnde, maar ik besefte dat die klik er nog steeds was. Het had niet veel gescheeld of we waren weer in elkaar's armen gevallen. Toen maar besloten niet meer af te spreken en gewoon virtueel contact te houden.

Nu is het zo dat ik bezig ben/was met autorijlessen en dat ze dan al aangaf dat ik langs mocht komen naar d'r werk, zodat ik d'r toch weer kon zien. Dus kreeg ik weer een beetje hoop, die klik in m'n achterhoofd bezighoudend, zodat ik wel kon zien hoe het zou gaan.

Paar maanden geleden gaf ze aan dat ze een leuke jongen ontmoet had en was daar dol op. Een jongen die voor de verandering wel goedgekeurd wordt door haar - je wilt niet weten hoe streng die mens is, autorijbewijs afgepakt, bepalen met wie ze mag omgaan en al - moeder. Dus dan heb ik zo'n gevoel dat ze niet haar hart kiest, maar haar gedachten. Haar vrijheid.

Gisteren kreeg ik dus een smsje, dat ze een vriend heeft. Sinds dit weekend dus samen. En dat laat ze natuurlijk als eerste aan d'r ex weten.

En nu pas besef ik dat ik haar kwijt ben. Dat het absoluut niks meer gaat worden tussen ons. Daar word ik chagrijnig, verdrietig en kwaad om. Voel me zo gebruikt de afgelopen maanden, alsof ik een tweede keus was. Die jongen weet heel goed dat zij nog van me houdt, dat we contact hebben, de rol die haar moeder in speelt, en toch wilt hij een relatie proberen. Is dat niet vreemdgaan voordat een relatie zelfs begonnen is?

Kan haar niet loslaten, wil het ook niet, want zij is echt m'n beste vriendin. Op andere vlakken dan, niet op een liefdesvlak.

Wat nu?

quote:

Op zondag 10 januari 2010 13:10 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dankjewel voor je reactie, doet me goed. Het zal inderdaad niet makkelijk worden, maar uiteindelijk alleen maar beter. Zo zie ik het.

Een tijd geleden was ik daar inderdaad heilig van overtuigd, maar nu begin ik wel in te zien dat ik door moet, hoe dan ook. Met of zonder hem. En dat er vast wel mannen zijn die (ook) goed voor me zijn en waar ik gelukkig mee kan zijn. Het is alleen nu dat ik dat nog niet wíl met een ander dan hem.

Kijkend naar het verleden kan het inderdaad alleen maar beter worden/zijn. Met hem of met een ander. Uiteindelijk zal het dit laatste wel worden. Maar die definitieve keuze.. inderdaad. Juist omdat we 't nu écht leuk hebben samen is 't nog moeilijker voor me, want ik wil dat niet kwijt.

Echt balen voor je! Maar je zegt eigenlijk zelf al dat je misschien gewoon een beetje tijd nodig hebt
om tot de goeie keuze te komen. Het lijkt me alleen heel moeilijk om na een relatie toch nog
goeie vrienden te worden, vooral als er nog gevoelens in het spel zijn, maar alles is mgl
Gun jezelf gewoon de tijd, maar als ik het zo lees maak je vast niet dezelfde fout als mij

quote:

Op zondag 10 januari 2010 15:28 schreef Kentalis het volgende:
Zo, hier kom ik er ook bij zitten dan

21 jaar oud momenteel, ruim anderhalf jaar relatie gehad met een vrouw. Weet niet hoe fok.nl tegen lesbische relaties aankijken, ben zelf meer van bi-kant. Haar moeder accepteerde het niet en verbood mij om contact te zoeken. Dat was toen in oktober 2007. Alsnog geprobeerd, zo'n beetje achter d'r moeder's rug om, en we hebben echt een geweldige tijd gehad.

In de tussentijd heel vaak aan m'n kaak geopereerd, ze was in 't begin bij me. Eerste operatie kwam ze zelfs voor mij op bezoek, alles ging goed. Maar de operaties daarna was ze er alleen maar virtueel, ze had geen mogelijkheid meer om langs te komen. Anders zou haar moeder 't weten en was ik haar kwijt.

Totdat er een vriendin bij kwam en mee ging bemoeien, zo gauw ze ons samen zag, werd ze jaloers en dwong ze m'n ex letterlijk om dit alles tegen haar moeder te zeggen. Daar zijn we allebei zo enorm van geschrokken. Nu besef ik dat dit dus de reden geweest is waarom het uitgeraakt is tussen ons, en ik kan het niet accepteren.

Dus sinds april 2009 zijn we officieel uit elkaar. Althans, dat dacht ik.

Ik spreek haar nog dagelijks op MSN, we mailen elkaar elke dag, op werk, thuis, overal. Vorig jaar was ik nog best vaak langsgekomen, als vrienden zijnde, maar ik besefte dat die klik er nog steeds was. Het had niet veel gescheeld of we waren weer in elkaar's armen gevallen. Toen maar besloten niet meer af te spreken en gewoon virtueel contact te houden.

Nu is het zo dat ik bezig ben/was met autorijlessen en dat ze dan al aangaf dat ik langs mocht komen naar d'r werk, zodat ik d'r toch weer kon zien. Dus kreeg ik weer een beetje hoop, die klik in m'n achterhoofd bezighoudend, zodat ik wel kon zien hoe het zou gaan.

Paar maanden geleden gaf ze aan dat ze een leuke jongen ontmoet had en was daar dol op. Een jongen die voor de verandering wel goedgekeurd wordt door haar - je wilt niet weten hoe streng die mens is, autorijbewijs afgepakt, bepalen met wie ze mag omgaan en al - moeder. Dus dan heb ik zo'n gevoel dat ze niet haar hart kiest, maar haar gedachten. Haar vrijheid.

Gisteren kreeg ik dus een smsje, dat ze een vriend heeft. Sinds dit weekend dus samen. En dat laat ze natuurlijk als eerste aan d'r ex weten.

En nu pas besef ik dat ik haar kwijt ben. Dat het absoluut niks meer gaat worden tussen ons. Daar word ik chagrijnig, verdrietig en kwaad om. Voel me zo gebruikt de afgelopen maanden, alsof ik een tweede keus was. Die jongen weet heel goed dat zij nog van me houdt, dat we contact hebben, de rol die haar moeder in speelt, en toch wilt hij een relatie proberen. Is dat niet vreemdgaan voordat een relatie zelfs begonnen is?

Kan haar niet loslaten, wil het ook niet, want zij is echt m'n beste vriendin. Op andere vlakken dan, niet op een liefdesvlak.

Wat nu?

Ik heb nu niet de tijd uitgebreid te reageren, maar het belangrijkste wat ik je kan vertellen is dat je gevoel nu niet de beste raadgever is voor handelen. Je vraagt je irrelevante dingen af (zoals of iets niet vreemdgaan is voor de relatie begint), waarmee je jezelf alleen maar verder op de kast jaagt. De pijn is er nu, en de kans dat het echt goed komt binnen afzienbare tijd lijkt vrij klein. Nu besef ik best dat het heel moeilijk is om die knop om te zetten, maar probeer het toch. Op dit moment heb je een helder verstand nodig om de zaak goed in kaart te brengen, en alle realistische mogelijkheden te zien. Als hereniging er nog inzit, dan kun je het dan echt goed aanpakken. In plaats van een emotionele wanhoopsdaad naar haar toe, of iets dergelijks.

Sterkte!

Ik kom er ook bij. 2,5 Jaar een relatie met een Spaans meisje gehad. Leren kennen aan het einde van een Erasmusperiode in Madrid (uitwisseling universiteit). Half jaartje op afstand gezeten, daarna besloten om weer terug te gaan naar Madrid. Daar hebben we 7 maanden zo goed als samengewoond. Ik had wel een eigen kamer, maar was daar bijna nooit. Heel relaxte periode en het bewijs dat er wel toekomst in zat.

Daarna moest ik weer terug naar Nederland om af te studeren. De lange afstandsrelatie maakt het allemaal een stuk moeilijker als er geen duidelijk toekomstperspectief is. Zij besloot toen om een half jaar in Parijs te gaan studeren. Je zou zeggen dichterbij, dus beter. Maar nee, er veranderde niet veel. Zij zat in een andere omgeving, leerde nieuwe mensen kennen. Ik wist hoe het ging, want ik had het zelf ook meegemaakt.

De vechtlust verdween, en meer en meer kwam het initiatief enkel van mijn kant. Ze vergat dingen die erg belangrijk voor mij waren, maar dat verweet ze aan het feit dat ze het heel druk had.
Volhouden dat er niets speelt, maar je eigen gevoel spreekt uiteindelijk toch de waarheid.

14 uur geleden heeft ze er een punt achter gezet via msn, Ik had gelijk gebeld, want dat slaat natuurlijk nergens op. Haar gevoelens waren onderkoeld, en ze had meer momenten dat ze geen gevoelens meer had, dan wel gevoelens. Maar ik was wel geweldig en blabla. en ze had me liever op een ander moment leren kennen. Allemaal leuk en aardig, praatjes. Een dag eerder zegt ze nog dood leuk dat we samen dit en dat moeten doen, maar na een avondje met haar vrienden te hebben gesproken besloot ze om er mee te kappen. Had nog kaartjes gekocht om naar Depeche Mode te gaan volgende week nota bene, super lang op verheugd. Ik weet nu niet wat ik moet doen. Zou daar dan 3 dagen moeten blijven. Aan de ene kant denk ik er wel aan om nog te gaan, want het gaat waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we elkaar zien. Als het dan uitloopt op een knallende ruzie, misschien maar beter dan ga ik gelijk ook weer naar huis.

Keihard bier wezen zuipen met vrienden, maar toch de hele nacht niet kunnen slapen. Het bekende verhaal, die film telkens maar weer, die duizend momenten die voorbij vliegen. Totdat alles teruggaat naar het begin. Doe er alles aan om er niet aan te denken, om het te rationaliseren, haar slechte kanten voor me zien, maar het lukt niet. Nu heb ik de hele nacht niet kunnen slapen en toch die mail gestuurd die ik niet wilde sturen. De eerste keer dat ik dit zo erg heb. Gelukkig ben ik vandaag vrij zodat ik verneukt kan blijven.

Zo maar een eindje lopen, het mooie in het leven buiten de relaties opzoeken.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2010 21:52 schreef buzz_aldrin het volgende:

Zit zelf in een beetje dezelfde situatie als jij. Nadat het uitging hebben we na een paar weken contact echt een erg leuke, gezellige en spontane (en dure..klote afstanden) maand gehad waarin we beide afvroegen waarom het ooit geëindigd is. Alleen de afgelopen weken was het gewoon weer driewerf ruk, geen reactie op sms, geen reactie op mails. En als er reactie was dan was het kort en zakelijk. Alleen met oud en nieuw kreeg ik een lief sms-je van der. Vanwege het feit dat ik haar niet face to face kan spreken heb ik haar een mail gestuurd met de vraag wat ze nu verder wil van me en wat ik ervan verwacht. Ze geeft iedere keer aan dat ze het nog een kans wil geven maar ik heb geen trek om continue op mevrouw te wachten qua sms, mail of uberhaupt contact. Heb het idee dat het momenteel weer van 1 kant komt, en daar zit ik echt niet op te wachten. Hoop dat we het daar vanavond of anders dit weekend over kunnen hebben zodat ik voor mezelf ook eens duidelijk antwoord krijg.

Gister het er over gehad en de uitkomst was minder positief dan ik had gehoopt. De afstand van de afgelopen maand had ze grotendeels bewust gecreeerd omdat ze zich niet comfortabel voelde met hoe close we weer waren geworden. Ze vond dat ze dat niet kon maken in haar huidige relatie. Beetje jammer omdat we juist hadden afgesproken dit soort zaken (afstand nemen zonder wat te zeggen) niet meer te doen maar gewoon te zeggen wat je dwars zit. Daarnaast vond ze dat ik nogal wat druk op haar legde door te proberen haar tot een soort van keuze te bewegen. Toen ik vroeg wat ze dan van me verwacht de komende tijd kreeg ik de dooddoener dat ik vooral moest doen wat ik zelf vond dat het beste was. Ze gaf wel aan dat ze nog niet de neiging had om haar huidige relatie op te geven voor mij en dat ze moest nadenken of ze wel haar leven opnieuw wil omgooien. Ook zaken waar ze eerder stellig positief op reageerde (of we nog wel een kans hebben bv.) werden minder stellig beantwoord dit keer (ipv. een ja was het nu 'er is een kans dat er een kans is, of dat dichter bij ja of nee ligt kan ik nu nog niet zeggen') en toen ik dat opmerkte wilde ze het daar verder niet over hebben.

Maakte nog wel de opmerking dat ze klonk alsof ze al een beslissing had genomen en dat ik het gevoel had dat ik haar kwijt was maar daar reageerde ze op dat er nog helemaal niets besloten is en dat ik haar zeker nog niet kwijt ben. Maar voor mijn gevoel is dat een beetje een soort van zoethoudertje omdat ze me niet teveel wil kwetsen. Het plan om in maart elkaar weer te zien (ze zit momenteel in Amerika) is erg onwaarschijnlijk oa. vanwege onzekerheden met haar studie. Daarnaast heeft ze volgens mij ook niet de behoefte dat te versnellen waardoor we waarschijnlijk pas aanstaande zomer elkaar kunnen zien. Ben erg gek op der, maar om nog eens 6 maanden te gaan zitten wachten, terwijl zij vrolijk doorgaat in haar relatie, ondertussen continue tegen mij zeggend dat ze moet nadenken, is niet echt waarschijnlijk.

Moet het allemaal nog een beetje laten bezinken, maar voor mezelf heb ik wel een beetje de keuze gemaakt om het hier maar even bij te laten. Ga er niet nog meer energie in steken en ga gewoon maar door zonder haar.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:31 schreef buzz_aldrin het volgende:

[..]

Gister het er over gehad en de uitkomst was minder positief dan ik had gehoopt. De afstand van de afgelopen maand had ze grotendeels bewust gecreeerd omdat ze zich niet comfortabel voelde met hoe close we weer waren geworden. Ze vond dat ze dat niet kon maken in haar huidige relatie. Beetje jammer omdat we juist hadden afgesproken dit soort zaken (afstand nemen zonder wat te zeggen) niet meer te doen maar gewoon te zeggen wat je dwars zit. Daarnaast vond ze dat ik nogal wat druk op haar legde door te proberen haar tot een soort van keuze te bewegen. Toen ik vroeg wat ze dan van me verwacht de komende tijd kreeg ik de dooddoener dat ik vooral moest doen wat ik zelf vond dat het beste was. Ze gaf wel aan dat ze nog niet de neiging had om haar huidige relatie op te geven voor mij en dat ze moest nadenken of ze wel haar leven opnieuw wil omgooien. Ook zaken waar ze eerder stellig positief op reageerde (of we nog wel een kans hebben bv.) werden minder stellig beantwoord dit keer (ipv. een ja was het nu 'er is een kans dat er een kans is, of dat dichter bij ja of nee ligt kan ik nu nog niet zeggen') en toen ik dat opmerkte wilde ze het daar verder niet over hebben.

Maakte nog wel de opmerking dat ze klonk alsof ze al een beslissing had genomen en dat ik het gevoel had dat ik haar kwijt was maar daar reageerde ze op dat er nog helemaal niets besloten is en dat ik haar zeker nog niet kwijt ben. Maar voor mijn gevoel is dat een beetje een soort van zoethoudertje omdat ze me niet teveel wil kwetsen. Het plan om in maart elkaar weer te zien (ze zit momenteel in Amerika) is erg onwaarschijnlijk oa. vanwege onzekerheden met haar studie. Daarnaast heeft ze volgens mij ook niet de behoefte dat te versnellen waardoor we waarschijnlijk pas aanstaande zomer elkaar kunnen zien. Ben erg gek op der, maar om nog eens 6 maanden te gaan zitten wachten, terwijl zij vrolijk doorgaat in haar relatie, ondertussen continue tegen mij zeggend dat ze moet nadenken, is niet echt waarschijnlijk.

Moet het allemaal nog een beetje laten bezinken, maar voor mezelf heb ik wel een beetje de keuze gemaakt om het hier maar even bij te laten. Ga er niet nog meer energie in steken en ga gewoon maar door zonder haar.

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.


Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:19 schreef Jed1Gam het volgende:
Ik kom er ook bij. 2,5 Jaar een relatie met een Spaans meisje gehad. Leren kennen aan het einde van een Erasmusperiode in Madrid (uitwisseling universiteit). Half jaartje op afstand gezeten, daarna besloten om weer terug te gaan naar Madrid. Daar hebben we 7 maanden zo goed als samengewoond. Ik had wel een eigen kamer, maar was daar bijna nooit. Heel relaxte periode en het bewijs dat er wel toekomst in zat.

Daarna moest ik weer terug naar Nederland om af te studeren. De lange afstandsrelatie maakt het allemaal een stuk moeilijker als er geen duidelijk toekomstperspectief is. Zij besloot toen om een half jaar in Parijs te gaan studeren. Je zou zeggen dichterbij, dus beter. Maar nee, er veranderde niet veel. Zij zat in een andere omgeving, leerde nieuwe mensen kennen. Ik wist hoe het ging, want ik had het zelf ook meegemaakt.

De vechtlust verdween, en meer en meer kwam het initiatief enkel van mijn kant. Ze vergat dingen die erg belangrijk voor mij waren, maar dat verweet ze aan het feit dat ze het heel druk had.
Volhouden dat er niets speelt, maar je eigen gevoel spreekt uiteindelijk toch de waarheid.

14 uur geleden heeft ze er een punt achter gezet via msn, Ik had gelijk gebeld, want dat slaat natuurlijk nergens op. Haar gevoelens waren onderkoeld, en ze had meer momenten dat ze geen gevoelens meer had, dan wel gevoelens. Maar ik was wel geweldig en blabla. en ze had me liever op een ander moment leren kennen. Allemaal leuk en aardig, praatjes. Een dag eerder zegt ze nog dood leuk dat we samen dit en dat moeten doen, maar na een avondje met haar vrienden te hebben gesproken besloot ze om er mee te kappen. Had nog kaartjes gekocht om naar Depeche Mode te gaan volgende week nota bene, super lang op verheugd. Ik weet nu niet wat ik moet doen. Zou daar dan 3 dagen moeten blijven. Aan de ene kant denk ik er wel aan om nog te gaan, want het gaat waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we elkaar zien. Als het dan uitloopt op een knallende ruzie, misschien maar beter dan ga ik gelijk ook weer naar huis.

Keihard bier wezen zuipen met vrienden, maar toch de hele nacht niet kunnen slapen. Het bekende verhaal, die film telkens maar weer, die duizend momenten die voorbij vliegen. Totdat alles teruggaat naar het begin. Doe er alles aan om er niet aan te denken, om het te rationaliseren, haar slechte kanten voor me zien, maar het lukt niet. Nu heb ik de hele nacht niet kunnen slapen en toch die mail gestuurd die ik niet wilde sturen. De eerste keer dat ik dit zo erg heb. Gelukkig ben ik vandaag vrij zodat ik verneukt kan blijven.

Zo maar een eindje lopen, het mooie in het leven buiten de relaties opzoeken.

Klote man, zeker dat ze het via msn deed. Als je die kaartjes hebt zou ik gewoon gaan, zeker als het waarschijnlijk de laatste keer is dat je haar ziet.
Sterkte ermee.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:54 schreef buzz_aldrin het volgende:

[..]

Klote man, zeker dat ze het via msn deed. Als je die kaartjes hebt zou ik gewoon gaan, zeker als het waarschijnlijk de laatste keer is dat je haar ziet.
Sterkte ermee.

Gelukkig ga ik over een paar weken weg. Half jaar in Berlijn wonen/werken, probeer mezelf daar maar blij mee te maken. Maar wat is dit zuur zeg. Daadwerkelijk alle contact verbreken is de enige mogelijkheid om er bovenop te komen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:44 schreef maartjeh het volgende:

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.

Ja inderdaad, ze zegt nu al 2 maanden dat ze moet nadenken maar dat houdt voor mij ook een keertje op. Zeker gezien onze geschiedenis. Het lijkt af en toe wel alsof ze struisvogelpolitiek speelt, kop in het zand, nergens aan denken, hopen dat het overwaait. En daar word ik juist gek van, neem 'gewoon' een beslissing. Het is niet zo dat ik vraag om te trouwen of wat dan ook, ik wil haar gewoon zien en van daar uit verder kijken. Maar zij is nu al aan het verder kijken. Waar ik stapje voor stapje wil gaan zit zij in gedachten al 5 stappen verder. Waarschijnlijk spreek ik haar vanavond of morgen weer en dan laat ik het aan haar of ze het er nog verder over wil hebben (zal wel niet). Maar ik neig steeds meer naar het hele gebeuren maar op te geven.

quote:

Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

Denk dat je vrienden gelijk hebben eerlijk gezegd. Na je verhaal gelezen te hebben en als hij dan nog steeds geen duidelijk antwoord kan geven verdien je mijn inziens gewoon beter. Hoe rot dat ook is momenteel voor je. Zeker omdat de huidige situatie je alleen maar verdrietig maakt, en zolang hij aangeeft geen relatie met je te kunnen hebben zal dat niet veranderen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:44 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.


Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

Ik blijf mezelf niet herhalen, maar nog één keer dan: je verdient beter en kan dat zeker ook krijgen!

Als je de balans opmaakt van de laatste tijd dan kun je niet anders concluderen dan dat je jezelf meer pijn hebt aangedaan dan geluk door dit te laten voortslepen. Laat jezelf niet zo'n emo-masochist zijn en hak die knoop door! Als je een man was zou ik zeggen:"grow some balls!"

Je kunt het, echt!

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:44 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dus eigenlijk heb je sinds dat gesprek nog meer twijfels en onzekerheden.. o.a. over jullie ontmoeting in maart/zomer.. Denk dat het een hele goede beslissing is van je als je besluit door te gaan zonder haar. Het zal niet makkelijk worden, maar uiteindelijk wel goed voor jou als ik dit zo lees.


Ik heb nu al een rotdag. Voel me bagger wat betreft m'n ex en afgelopen weekend. M'n vrienden zeggen me allemaal dat ik ermee moet kappen en dat als 'ie nu nog niet echt voor mij kiest (omdat hij zegt dat we geen relatie meer kunnen hebben maar hij me ook niet kwijt wil) dat ik dan beter verdien.. Helemaal niet wat ik wilde horen dus. Misschien moet ik hem inderdaad maar zeggen dat ik ermee wil kappen omdat ik hier alleen maar verdrietig van word, maar ik weet écht niet of dat de beste keuze is..

Het is de beste keuze, voor jou en voor hem. Hij kan niet zomaar zijn familie in de steek laten en dus zullen jullie nooit een gelukkig koppel kunnen worden in zijn idealen. Jij wilt een man die voor jou gaat en die zal je niet vinden bij hem. Zowel jij als hij hebben hier beiden niets aan, hoe mooi die liefde ook is als jullie met zijn twee zijn.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 09:19 schreef Jed1Gam het volgende:

Keihard bier wezen zuipen met vrienden, maar toch de hele nacht niet kunnen slapen. Het bekende verhaal, die film telkens maar weer, die duizend momenten die voorbij vliegen. Totdat alles teruggaat naar het begin. Doe er alles aan om er niet aan te denken, om het te rationaliseren, haar slechte kanten voor me zien, maar het lukt niet. Nu heb ik de hele nacht niet kunnen slapen en toch die mail gestuurd die ik niet wilde sturen. De eerste keer dat ik dit zo erg heb. Gelukkig ben ik vandaag vrij zodat ik verneukt kan blijven.

Zo maar een eindje lopen, het mooie in het leven buiten de relaties opzoeken.

Ik heb precies hetzelfde, Alle leuke momenten spelen zich als een film af in je gedachten. Dat maakt het zo moeilijk. Toch helpt het wel om aan de negatieve dingen te denken, het is nu bijna een maand uit met mijn ex maar in het begin idealiseerde ik hem nog helemaal. Nu gaat het steeds beter en ik weet zeker dat dat bij jou ook nog komt. Vergeet niet dat het niet voor niks is uitgegaan, en dat je daar nu niks meer aan kunt doen. Ik denk zelf wel eens: waarom is het nou zo gelopen? Omdat het gewoon zo heeft moeten lopen.. hoe rot dat ook is. Sterkte!

p.s. ga jij ook een half jaar in Berlijn wonen/werken? Ik ook!

Ik heb even geen tijd om uitgebreid te reageren, maar ik wil iedereen sterkte wensen. Vooral de nieuwkomers Jed1Gam en Kentalis; sterkte. Vooral in het begin is het heel erg kut.


Sinds gisteren voel ik me niet zo goed. Een beetje neerslachtig. Het liefst zou ik heel de dag in bed blijven liggen. Eerst wist ik niet waarom, maar nu besef ik me dat de liefde voor m'n ex langzaam aan het verdwijnen is en het laat een lege koude plek achter... Ik heb nooit echt beseft dat van iemand houden zo'n goed gevoel kon geven.

Maar het is beter zo. Zaterdag zag ik haar voorlopig voor het laatst en ze bevestigde weer precies waarom ik haar niet terug wil. Het blijft raar dat zij het uit moest maken voordat ik dit inzag. Misschien had het anders nog jaren geduurd of was het nooit gebeurd. Liefde is een vreemd iets en maakt echt blind.

Ik heb zo'n zin om mijn ex een mail of sms te sturen om te zeggen dat ik nu wel weet wat zijn ware aard is, en dat ik nu ook weet wat onze relatie voorstelde. Helemaal niks. Hij gaat gewoon al na 3 weken naar een ander meisje toe. Wat een eikel. Al die tijd zoveel liefde gegeven aan zo'n lulhannes, alsof het allemaal maar niks is. God, wat was ik dan lekker vervangbaar bij hem.

Ik denk dat ik het heerlijk zou vinden om dit eindelijk eens tegen hem te zeggen. Ik heb altijd zo mijn mond gehouden tegen hem, hij wilde altijd boven me staan. Dat wil ik nu niet meer laten gebeuren, ik wil dat hij zich eens een keer kut voelt en het een keer anders zou zien.

Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:06 schreef rijsttafel het volgende: Het blijft raar dat zij het uit moest maken voordat ik dit inzag. Misschien had het anders nog jaren geduurd of was het nooit gebeurd. Liefde is een vreemd iets en maakt echt blind.

Ik voel precies hetzelfde...

In tegenstelling tot de mensen in dit topic die zeggen alleen aan de mooie herinneringen te denken, denk ik alleen maar aan de slechte dingen. Of naja, omdat ik er nu achter ben dat hij een leugenaar is, geloof ik niet meer dat de mooie herinneringen die ik had, ook daadwerkelijk voor hem iets hebben betekend. En dat vind ik best wel jammer, maar ik geloof hem gewoon niet meer als hij zegt dat het wel wat betekende voor hem...

Ik zou willen dat ik kon terugkijken op een mooie tijd die we samen hadden, maar misschien komt dat nog.

Voel me trouwens wel echt supergoed sinds ik geen contact meer met m'n ex heb
Dat had ik echt niet verwacht. Ik weet ook dat als er iets is, dat ik hem kan bellen, maar ik heb er voor het eerst gewoon geen behoefte aan. Al die tijd heeft m'n verstand geweten dat het beter was om het los te laten, geen contact te hebben, maar m'n gevoel werkte altijd tegen. Maar nu is m'n gevoel het met m'n verstand eens, en dat maakt het een stuk makkelijker.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:14 schreef Faerie het volgende:
Ik heb zo'n zin om mijn ex een mail of sms te sturen om te zeggen dat ik nu wel weet wat zijn ware aard is, en dat ik nu ook weet wat onze relatie voorstelde. Helemaal niks. Hij gaat gewoon al na 3 weken naar een ander meisje toe. Wat een eikel. Al die tijd zoveel liefde gegeven aan zo'n lulhannes, alsof het allemaal maar niks is. God, wat was ik dan lekker vervangbaar bij hem.

Ik denk dat ik het heerlijk zou vinden om dit eindelijk eens tegen hem te zeggen. Ik heb altijd zo mijn mond gehouden tegen hem, hij wilde altijd boven me staan. Dat wil ik nu niet meer laten gebeuren, ik wil dat hij zich eens een keer kut voelt en het een keer anders zou zien.

Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

Dat had ik ook. Vier jaar een relatie, en dan heel snel weer een ander. Hij kon wel zeggen dat ik belangrijk voor m was, maar zulk soort acties laten dat niet echt merken... Ik herken dus je gevoel.

Bij mij bleek dat hij al eerder was vreemdgegaan met haar, en hij het alleen maar met mij had uitgemaakt zodat hij met haar verder kon... Verklaarde ook waarom hij zo snel een ander had...

Ik zou de eer aan jezelf houden. Je kunt de mail altijd schrijven, je gevoelens van je afschrijven, en over een paar dagen nog eens nadenken of je m ook daadwerkelijk wilt versturen.
Overigens lijkt het me niet verkeerd om hem te laten weten hoe je je voelt, maar probeer het wel rustig en eerlijk te houden, en schrijf niet opzettelijk dingen om hem te kwetsen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:14 schreef Faerie het volgende:
Ik heb zo'n zin om mijn ex een mail of sms te sturen om te zeggen dat ik nu wel weet wat zijn ware aard is, en dat ik nu ook weet wat onze relatie voorstelde. Helemaal niks. Hij gaat gewoon al na 3 weken naar een ander meisje toe. Wat een eikel. Al die tijd zoveel liefde gegeven aan zo'n lulhannes, alsof het allemaal maar niks is. God, wat was ik dan lekker vervangbaar bij hem.

Ik denk dat ik het heerlijk zou vinden om dit eindelijk eens tegen hem te zeggen. Ik heb altijd zo mijn mond gehouden tegen hem, hij wilde altijd boven me staan. Dat wil ik nu niet meer laten gebeuren, ik wil dat hij zich eens een keer kut voelt en het een keer anders zou zien.

Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

Ik zou niks sturen. Heb me ook al weer schuldig gemaakt aan mailtjes sturen. Dat was een aardig mailtje, nadat ik nogal kwaad ben geworden. Dat ik wel weer dacht dat we contact konden houden, maar ik weet uit ervaring dat het gewoon onzin is. Je moet niks meer weten, want je doe je er alleen zelf meer pijn mee.
Uiteindelijk geen aandacht aan schenken. Het moeilijkste wat er is, ik probeer de verleiding zoveel mogelijk te weerstaan. Ik ga me dus nu ook opleggen om ook echt niks meer te sturen. Msn weggegooid, afgelopen.
Was het maar zo makkelijk als ik nu typ

Ja ik ga naar Berlijn eind februari. Wel nodig trek het slecht hier.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 15:14 schreef Faerie het volgende:
Wat vinden jullie, mail sturen of niet? Mijn vriendinnen zeggen dat ik er niks mee opschiet, maar ik vind dit gewoon belachelijk en dat zou hij moeten weten ook...

Je moet het zelf beslissen, maar ik raad je ook aan om niets te sturen. Ik zat ook met die gedachte te spelen, had al een hele brief geschreven, maar heb 'm uiteindelijk niet verstuurd. Het van je af schrijven kan wel helpen, maar de reactie die je terug krijgt kan je alleen maar verder omlaag helpen. Denk je nu echt dat je een sorry krijgt ofzo? Ik denk het niet.

Maar nogmaals, een brief schrijven om zaken in je eigen hoofd op een rijtje te zetten kan wel helpen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 11:20 schreef Prenzlauer het volgende:

[..]

Het is de beste keuze, voor jou en voor hem. Hij kan niet zomaar zijn familie in de steek laten en dus zullen jullie nooit een gelukkig koppel kunnen worden in zijn idealen. Jij wilt een man die voor jou gaat en die zal je niet vinden bij hem. Zowel jij als hij hebben hier beiden niets aan, hoe mooi die liefde ook is als jullie met zijn twee zijn.

Dit heb ik al eens gezegd, maar zijn familie speelt helemaal geen rol (meer) in dit verhaal. Het is juist MIJN familie..


&Dankjewel, jullie zijn lieverds en jullie hebben gelijk. Voor m'n eigen bestwil en eigen geluk zal ik dit gewoon moeten stopzetten. and I will. Misschien niet vandaag of morgen, but soon I will.

Hij zegt me niet kwijt te willen maar dat is wel wat zal gaan gebeuren, omdat hij de beslissing heeft genomen geen relatie meer met me aan te willen gaan, maar wel 'met mij samen' te willen zijn. I just can't, gewoon voor m'n eigen gevoel. Ik word er alleen maar verdrietig van (en bij het idee hem helemaal kwijt te zijn ook, maar misschien zal dat wel beter zijn uiteindelijk.).

[ Bericht 29% gewijzigd door maartjeh op 11-01-2010 17:56:07 ]

Voel me ff weer goed K.
Krijg ik een (eindelijk)reactie op mijn voorstel van vorige week wanneer ze langs komt om de spullen te verdelen, begint het met dat ze even vergeten was en reactie terug te sturen.
Dan denk ik wel van nu al vergeet ze me, en is ze mijlen ver voor me uit..
Maar toch zou ik haar zooo graag zien en spreken.
Ik voelde me na het weekend weer even lekker wordt je weer terug geworpen dor zo'n stomme zin als even vergeten.
Maar even zien hoe het morgen gaat als ze langs komt.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 18:54 schreef achi het volgende:
Voel me ff weer goed K.
Krijg ik een (eindelijk)reactie op mijn voorstel van vorige week wanneer ze langs komt om de spullen te verdelen, begint het met dat ze even vergeten was en reactie terug te sturen.
Dan denk ik wel van nu al vergeet ze me, en is ze mijlen ver voor me uit..
Maar toch zou ik haar zooo graag zien en spreken.
Ik voelde me na het weekend weer even lekker wordt je weer terug geworpen dor zo'n stomme zin als even vergeten.
Maar even zien hoe het morgen gaat als ze langs komt.

Geloof me, morgen zal niet makkelijk gaan, of de aftermath van morgen in ieder geval niet. Maar daar moet je echt even doorheen bijten!! Die dipjes, en vooral in het begin, dat herkend iedereen.. behalve onze exen lijkt wel maar daar moeten wij ons niks van aantrekke !
Dat je aangeeft dat het na het weekend alweer wat beter gaat is iets positiefs dus probeer daar aan vast te houden!! Het is ook elke keer 2 stappen vooruit en dan weer 1 stap terug, doe je weinig aan die dipjes, maar probeer er zo goed mogelijk doorheen te bijten en vooral ook zo snel mogelijk weer de positieve weg te vervolgen! Want als je erin blijft hangen dat helpt niemand he.
Sterkte ermee !

quote:

Op maandag 11 januari 2010 19:54 schreef Snikch het volgende:

[..]

Die dipjes, en vooral in het begin, dat herkend iedereen.. behalve onze exen lijkt wel maar daar moeten wij ons niks van aantrekke !

Ja, degene die dumpt heeft het echt wel makkelijker dan degene die gedumpt wordt. Ik wou dat ik mijn ex zelf gedumpt had, maar dat zal iedereen op een gegeven moment wel denken na een hele rotperiode door te moeten zijn gegaan.

Wat ik hier wel van geleerd heb is dat ik de eer voortaan aan mezelf hou, en zodra ik iets aanvoel, maakt ik het uit en ik zal NOOOOIT meer iemand smeken om bij me te blijven.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 16:31 schreef Jed1Gam het volgende:

[..]

Ik zou niks sturen. Heb me ook al weer schuldig gemaakt aan mailtjes sturen. Dat was een aardig mailtje, nadat ik nogal kwaad ben geworden. Dat ik wel weer dacht dat we contact konden houden, maar ik weet uit ervaring dat het gewoon onzin is. Je moet niks meer weten, want je doe je er alleen zelf meer pijn mee.
Uiteindelijk geen aandacht aan schenken. Het moeilijkste wat er is, ik probeer de verleiding zoveel mogelijk te weerstaan. Ik ga me dus nu ook opleggen om ook echt niks meer te sturen. Msn weggegooid, afgelopen.
Was het maar zo makkelijk als ik nu typ

Ja ik ga naar Berlijn eind februari. Wel nodig trek het slecht hier.

Haha ja dat is echt heel moeilijk om die verleiding te weerstaan. Je moet zo ontzettend naar je verstand luisteren, ik zou willen dat ik meer een rationele denker was maar helaas! Ik stuur hem maar niks want ik vind eigenlijk dat hij mijn aandacht niet meer verdient.

Even off-topic: ik ga ook naar Berlijn vanaf eind januari. Heb je al een kamer enzo? En hoe ga je er naartoe?

quote:

Op maandag 11 januari 2010 19:54 schreef Snikch het volgende:

[..]

Geloof me, morgen zal niet makkelijk gaan, of de aftermath van morgen in ieder geval niet. Maar daar moet je echt even doorheen bijten!! Die dipjes, en vooral in het begin, dat herkend iedereen.. behalve onze exen lijkt wel maar daar moeten wij ons niks van aantrekke !
Dat je aangeeft dat het na het weekend alweer wat beter gaat is iets positiefs dus probeer daar aan vast te houden!! Het is ook elke keer 2 stappen vooruit en dan weer 1 stap terug, doe je weinig aan die dipjes, maar probeer er zo goed mogelijk doorheen te bijten en vooral ook zo snel mogelijk weer de positieve weg te vervolgen! Want als je erin blijft hangen dat helpt niemand he.
Sterkte ermee !

Tja, gezien de mails wisseling die we de afgelopen tijd af en toe hadden wil ze me eigenlijk niet zien, en is ze druk met haar eigen leven bezig.
Al neemt ze het me wel kwalijk geloof ik dat ik nog met haar vrienden groepje had afgesproken, terwijl ze zelf gezegd had dat het ook mijn vrienden zijn geworden..
Misschien wil ze me niet zien omdat ze dan ziet hoe verrot ik me voel, maar dat blijft speculeren, hoop dat ik me morgen een beetje sterk kan houden.
Naja moet me er maar doorheen slepen.

quote:

Op maandag 11 januari 2010 20:32 schreef achi het volgende:

[..]

Tja, gezien de mails wisseling die we de afgelopen tijd af en toe hadden wil ze me eigenlijk niet zien, en is ze druk met haar eigen leven bezig.
Al neemt ze het me wel kwalijk geloof ik dat ik nog met haar vrienden groepje had afgesproken, terwijl ze zelf gezegd had dat het ook mijn vrienden zijn geworden..
Misschien wil ze me niet zien omdat ze dan ziet hoe verrot ik me voel, maar dat blijft speculeren, hoop dat ik me morgen een beetje sterk kan houden.
Naja moet me er maar doorheen slepen.

Idd toch proberen om je zo sterk mogelijk te houden. Luister naar je verstand en niet naar je gevoelens nu! Sterkte ermee..