De kunst van het loslaten van je ex. - deel 104

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 19:52 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Haha dat verschil kan ik als geen ander over meepraten. Helaas, moet ik zeggen. Want dat komt puur door het feit dat ik m'n gevoelens niet goed kan verwoorden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hm, vind je dat vervelend? Of geeft het je wel een soort van 'rust', die afstand?

Ik vind de afstand wel fijn. Maakt loslaten veel makkelijker. Zij kan haar ding doen en ik de mijne zonder bang te zijn dat we de ander pijn doen. Ook weet ik dat ik heel gemeen kan zijn (denk mind fucking), en me maar moeilijk zou kunnen beheersen in het begin. Nu gaat het erg goed met me, wat betreft het single zijn dan.

Sterkte vanavond!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 0% gewijzigd door EviL_AleX op 09-01-2010 20:36:38 ]

tvp

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 20:07 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

Ik vind de afstand wel fijn. Maakt loslaten veel makkelijker. Zij kan haar ding doen en ik de mijne zonder bang te zijn dat we de ander pijn doen. Ook weet ik dat ik heel gemeen kan zijn (denk mind fucking), en me maar moeilijk zou kunnen beheersen in het begin. Nu gaat het erg goed met me, wat betreft het single zijn dan.

Sterkte vanavond!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mijn ex woont 2 km verderop in dezelfde stad..... Toch kom ik haar nooit tegen

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 20:07 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

Ik vind de afstand wel fijn. Maakt loslaten veel makkelijker. Zij kan haar ding doen en ik de mijne zonder bang te zijn dat we de ander pijn doen. Ook weet ik dat ik heel gemeen kan zijn (denk mind fucking), en me maar moeilijk zou kunnen beheersen in het begin. Nu gaat het erg goed met me, wat betreft het single zijn dan.

Sterkte vanavond!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Goed om te horen, echt waar. Kan me voorstellen dat afstand wel positief effect kan hebben in een situatie als de jouwe.

&Cheesy of niet, m'n ex die houdt wel van dat soort dingen dus wat dat betreft alleen maar slim van me haha,

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 20:52 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Goed om te horen, echt waar. Kan me voorstellen dat afstand wel positief effect kan hebben in een situatie als de jouwe.

&Cheesy of niet, m'n ex die houdt wel van dat soort dingen dus wat dat betreft alleen maar slim van me haha,

Ik geef mijn ex'en altijd aan wat ze het beste kunnen doen zodra het uit is...

Hou tenminste 3 maanden afstand van me, zoek geen ruzie met me, en doe wat je maar wilt met wie maar ik wil het niet weten.

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 21:06 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

Ik geef mijn ex'en altijd aan wat ze het beste kunnen doen zodra het uit is...

Hou tenminste 3 maanden afstand van me, zoek geen ruzie met me, en doe wat je maar wilt met wie maar ik wil het niet weten.

Duidelijkheid is wel zo makkelijk haha.

Ik ben echt NOT amused nu. Ex en ik hadden vanmorgen leuk telefoongesprek. Hij zou me vanmiddag even laten weten hoelaat hij bij me zou zijn. Hem even gesmst om half acht, geen reactie. Om 21.00 meneer gebeld, meteen voicemail (dan begin ik al wantrouwend te worden.. that's só not me, maar komt door 'ons' verleden. Maar goed, misschien nog niet goed te praten.)

Dus ik heb hem net maar even gesmst dat ik dacht dat 'ie me wilde zien maar dat ik zo maar ga slapen. Krijg ik een smsje dat 'ie er 'zo aan komt'.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 9 januari 2010 21:19 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Duidelijkheid is wel zo makkelijk haha.

Ik ben echt NOT amused nu. Ex en ik hadden vanmorgen leuk telefoongesprek. Hij zou me vanmiddag even laten weten hoelaat hij bij me zou zijn. Hem even gesmst om half acht, geen reactie. Om 21.00 meneer gebeld, meteen voicemail (dan begin ik al wantrouwend te worden.. that's só not me, maar komt door 'ons' verleden. Maar goed, misschien nog niet goed te praten.)

Dus ik heb hem net maar even gesmst dat ik dacht dat 'ie me wilde zien maar dat ik zo maar ga slapen. Krijg ik een smsje dat 'ie er 'zo aan komt'.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dit voorspelt weinig goeds. Hij wist toch dat het om een belangrijk gesprek ging? Dit is echt respectloos, zeker op dit moment...

even een edit, heb ene paar berichten gemist van maartjeh.
Zwaar K is dat als je niks hoort, zeker als je had afgesproken.


Heb mijn ex gevraagd om volgende week toch maar langs te komen om wat spulletjes te verdelen, nog geen antwoord op gehad.
Alleen eerder in de week dat heeft ze aangegeven in een mail dat ze het lastig vond om hier te zijn.
Heb van haar ook alleen maar kort af mails verder gehad, terwijl ik juist een uitgebreide mail heb gestuurd, waar ze helaas helemaal niet op heeft gereageerd. misschien verwacht ik ook wel teveel.
Misschien vindt ze het ook wel erg lastig en te confronterend, maar ik vind het zwaar zaad dat ik gewoon niks hoor van wanneer ze dan komt, en dan ga ik daar weer over nadenken.
Ik weet gewoon nu niet hoe het nu precies zit of ze wel of geen contact wil, alles hangt een beetje in de lucht, en ik wordt er gek van. Maar ja dat ze niet ze vlot is met terug mailen spreekt natuurlijk ook wel een beetje voor zich..
Heb gister en de dag ervoor toch wel weer een flinke dip gehad, waar ik nu nog een beetje van de na effecten last heb,

hoowww ik dacht dat het me was gelukt maar ik zag hem vandaag weer op werk,en voordat ik wegging vroeg hij of we nog even gingen roken maar ik moest echt weg.

Nou, dat schoot nog niet echt op.

Gister uiteindelijk nog echt een leuke avond met hem gehad. Kwam tot de conclusie dat zijn begrip (tot op zekere hoogte) en zijn lieve houding tegenover mij het me niet echt makkelijk(er) zullen maken.

We zijn in ieder geval niet echt tot een duidelijk antwoord gekomen. Heb hem geprobeerd uit te leggen dat ik zo niet verder kan, en dat als mensen aan mij vragen of ik een relatie heb dat ik niet weet wat ik moet zeggen, omdat het niet zo is dat ik géén relatie heb, maar ook niet zo dat ik wél een (vaste) relatie heb met hem.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dusssss nu is het denk ik maar gewoon aan mij om voor mezelf te beslissen of ik zo door wil gaan, of het zelf af ga kappen. Ik heb in ieder geval een ander 06-nummer aangevraagd, krijg ik half volgende week binnen, en dat nummer geef ik voorlopig alleen aan m'n ouders & werk. Dit zodat ik m'n andere telefoon thuis kan laten en hem misschien wat meer los kan laten.

Ik ben gewoon bang om hem en de leuke tijden die we nu hebben samen kwijt te raken, en dat wil ik écht niet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 8% gewijzigd door maartjeh op 10-01-2010 10:40:02 ]

Ik weet echt niet hoe ik er nu mee om moet gaan. Het is nu 3 weken uit na 2,5 jaar relatie en ik heb via via gehoord dat hij gister al naar een meisje toe is geweest die hij voordat hij mij had al heel leuk vond. Ik voelde me gister dus heel de dag rot omdat ik me steeds afvroeg wat hij aan het doen was. Hoe kan hij dit al zo snel? Ik moet er niet aan denken om nu al zo met andere jongens te doen.

Iedereen zegt dat het genoeg over hem zegt, en dat ik hem niet eens meer moet willen... maar dat wil ik altijd nog wel omdat ik zoveel mooie dingen met hem deed en met hem heb meegemaakt. Het breekt echt mijn hart dat die dingen nooit meer zullen gebeuren.

Als ik aan de minder positieve dingen denk gaat het wel goed. Maar iedere keer komen die leuke dingen weer naar boven. Iemand een tip hoe ik hier mee om moet gaan?

Ik vind het oneerlijk dat hij leuk verdergaat met zijn leven en ik me nog zo rot voel...

-je voor maartjeh

quote:

Op zondag 10 januari 2010 10:32 schreef Faerie het volgende:
Ik weet echt niet hoe ik er nu mee om moet gaan. Het is nu 3 weken uit na 2,5 jaar relatie en ik heb via via gehoord dat hij gister al naar een meisje toe is geweest die hij voordat hij mij had al heel leuk vond. Ik voelde me gister dus heel de dag rot omdat ik me steeds afvroeg wat hij aan het doen was. Hoe kan hij dit al zo snel? Ik moet er niet aan denken om nu al zo met andere jongens te doen.

Iedereen zegt dat het genoeg over hem zegt, en dat ik hem niet eens meer moet willen... maar dat wil ik altijd nog wel omdat ik zoveel mooie dingen met hem deed en met hem heb meegemaakt. Het breekt echt mijn hart dat die dingen nooit meer zullen gebeuren.

Als ik aan de minder positieve dingen denk gaat het wel goed. Maar iedere keer komen die leuke dingen weer naar boven. Iemand een tip hoe ik hier mee om moet gaan?

Ik vind het oneerlijk dat hij leuk verdergaat met zijn leven en ik me nog zo rot voel...

Snap heel goed wat je bedoeld. En het ergste is, je doet er weinig aan. Bij mij is het nu al 2 en halve maand uit en ik zit nogsteeds met dat 'oneerlijke' gevoel dat je beschrijft. Enige wat je kunt proberen is afleiding zoeken, zoveel mogelijk. Het veranderd niets aan de situatie en dat onderbuik gevoel blijf je houden maar het verzet je gedachte toch, al is het maar tijdelijk. En met de tijd wordt die pijn dragelijker hoor.
Ik zeg al, ik heb het ook nogsteeds maar het zit telkens toch wat dieper en je leert er steeds meer mee om te gaan. Komt van zelf wel weer goed, ook al voelt dat nu niet zo dat snap ik, keep your head up .

Nadat ik haar gister gezien heb, heb ik het toch weer even behoorlijk moeilijk merk ik.

Vooral omdat we gewoon nog zo leuk en los met elkaar kunnen babbelen...
Als ik nou het gevoel had gehad dat ik helemaal niks met dr kon, ok... maar nee, we moesten gewoon heel hard lachen om dingen samen en we hadden meteen weer "chemie" voor mijn gevoel.
Ook vertelde ze bijvoorbeeld over mensen die ik eerst bijna elke week zag, en over haar pa en zijn vrouw waar we heel vaak waren (die mensen kon ik het ook echt heel goed mee vinden).
En dat is gewoon allemaal voorgoed weg... dat realiseer ik me dan weer even, en fuck....dat komt wel hard binnen.
Ik snap soms gewoon nog steeds niet waarom zij compleet klaar is met mij, terwijl we dus wel zo leuk klikken nog steeds als we praten. Doet het haar dan echt niks? Hoe kan dat.....

Ik heb gewoon soms een beetje het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta.... ondanks dat ik wel vrienden heb en mijn ouders me steunen.... Zit ik toch een groot deel van de tijd in mn uppie thuis.....
Voelt gewoon zo fucking kansloos soms.... Ik ben jaren elke dag met haar samen geweest...en dat is opeens allemaal weg.
Ook heb ik het gevoel dat zij dat niet heeft, omdat zij dus bij haar pa en zijn vrouw is gaan wonen. Zij is dus onder de mensen....altijd.... Ik niet, ik moet echt fysiek naar iemand toe gaan wil ik gezelschap hebben, en dat kan natuurlijk niet altijd.

Ik heb me voorgenomen om in 2010 positief te zijn, dus dat zal ik ook blijven doen, maar momenteel voel ik me gewoon echt effe sad and lonely

quote:

Op zondag 10 januari 2010 11:59 schreef dick_laurent het volgende:
Nadat ik haar gister gezien heb, heb ik het toch weer even behoorlijk moeilijk merk ik.

Vooral omdat we gewoon nog zo leuk en los met elkaar kunnen babbelen...
Als ik nou het gevoel had gehad dat ik helemaal niks met dr kon, ok... maar nee, we moesten gewoon heel hard lachen om dingen samen en we hadden meteen weer "chemie" voor mijn gevoel.
Ook vertelde ze bijvoorbeeld over mensen die ik eerst bijna elke week zag, en over haar pa en zijn vrouw waar we heel vaak waren (die mensen kon ik het ook echt heel goed mee vinden).
En dat is gewoon allemaal voorgoed weg... dat realiseer ik me dan weer even, en fuck....dat komt wel hard binnen.
Ik snap soms gewoon nog steeds niet waarom zij compleet klaar is met mij, terwijl we dus wel zo leuk klikken nog steeds als we praten. Doet het haar dan echt niks? Hoe kan dat.....

Ik heb gewoon soms een beetje het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta.... ondanks dat ik wel vrienden heb en mijn ouders me steunen.... Zit ik toch een groot deel van de tijd in mn uppie thuis.....
Voelt gewoon zo fucking kansloos soms.... Ik ben jaren elke dag met haar samen geweest...en dat is opeens allemaal weg.
Ook heb ik het gevoel dat zij dat niet heeft, omdat zij dus bij haar pa en zijn vrouw is gaan wonen. Zij is dus onder de mensen....altijd.... Ik niet, ik moet echt fysiek naar iemand toe gaan wil ik gezelschap hebben, en dat kan natuurlijk niet altijd.

Ik heb me voorgenomen om in 2010 positief te zijn, dus dat zal ik ook blijven doen, maar momenteel voel ik me gewoon echt effe sad and lonely

Dat alleen zijn gevoel herken ik ook wel erg goed, zeker als je elke dag met haar geleefd hebt.
En je afvragen hoe het kan dat ze er zo klaar mee is, naja in mijn geval wet ik het niet eens, ik krijg niet echt reactie op de mails die ik haar gestuurd heb.
Het zal toch moeten slijten, en loslaten. Zit je nog met dingen waar je nog antwoord op wilt hebben?
Aan mezelf merk ik wel dat ik dat nog wel heb, en dat maakt het niet makkelijker, en zal dat dan ook los moeten laten.
Dingen blijven doen is wel de sleutel tot beterschap in elk geval, en niet alleen thuis blijven zitten.
Dat sad en lonely heb ik nu ook wel, ik ga maar naar mijn pa om daar te klussen om maar iets anders aan mijn hoofd te hebben. Het sneeuwt hier alleen nog behoorlijk en ligt zon 25 cm sneeuw...

En idd positief (proberen) te blijven is een stap de goede kant op, sterkte.

quote:

Op zondag 10 januari 2010 12:23 schreef achi het volgende:

[..]

Dat alleen zijn gevoel herken ik ook wel erg goed, zeker als je elke dag met haar geleefd hebt.
En je afvragen hoe het kan dat ze er zo klaar mee is, naja in mijn geval wet ik het niet eens, ik krijg niet echt reactie op de mails die ik haar gestuurd heb.
Het zal toch moeten slijten, en loslaten. Zit je nog met dingen waar je nog antwoord op wilt hebben?
Aan mezelf merk ik wel dat ik dat nog wel heb, en dat maakt het niet makkelijker, en zal dat dan ook los moeten laten.
Dingen blijven doen is wel de sleutel tot beterschap in elk geval, en niet alleen thuis blijven zitten.
Dat sad en lonely heb ik nu ook wel, ik ga maar naar mijn pa om daar te klussen om maar iets anders aan mijn hoofd te hebben. Het sneeuwt hier alleen nog behoorlijk en ligt zon 25 cm sneeuw...

En idd positief (proberen) te blijven is een stap de goede kant op, sterkte.

Ja nouja weet je, het gaat eigenlijk over het algemeen best goed met me....
Natuurlijk denk ik nog regelmatig aan haar en word ik gemakkelijk aan haar herinnerd... is ook niet raar na bijna 7 jaar dag in dag uit samen zijn. Zoveel dingen samen meegemaakt.....
Ik zoek veel afleiding en hou me gewoon zoveel mogelijk met positieve dingen bezig.

Maar haar zien raakt me toch harder dan ik dacht.... vooral omdat het zo ontspannen gaat ofzo. Ik had bijna het gevoel gister toen we klaar waren met onze meeting van... nou, ik zie je zo thuis wel.
Antwoorden heb ik inmiddels wel gekregen, sommige dingen moet ik haar helaas gelijk in geven, I fucked up on some points...I really did.
En op sommige punten vind ik dat ze "zoekt" naar een reden om mij af te branden... alsof ze alleen maar de negatieve dingen wil zien.
Ze zei ook 'we zijn te verschillend om echt een toekomst te hebben'
Misschien is dat wel waar.....

Maar waarom heb ik dan het gevoel dat er niemand beter bij me paste dan haar

quote:

Op zondag 10 januari 2010 10:28 schreef maartjeh het volgende:
Nou, dat schoot nog niet echt op.

Gister uiteindelijk nog echt een leuke avond met hem gehad. Kwam tot de conclusie dat zijn begrip (tot op zekere hoogte) en zijn lieve houding tegenover mij het me niet echt makkelijk(er) zullen maken.

We zijn in ieder geval niet echt tot een duidelijk antwoord gekomen. Heb hem geprobeerd uit te leggen dat ik zo niet verder kan, en dat als mensen aan mij vragen of ik een relatie heb dat ik niet weet wat ik moet zeggen, omdat het niet zo is dat ik géén relatie heb, maar ook niet zo dat ik wél een (vaste) relatie heb met hem.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dusssss nu is het denk ik maar gewoon aan mij om voor mezelf te beslissen of ik zo door wil gaan, of het zelf af ga kappen. Ik heb in ieder geval een ander 06-nummer aangevraagd, krijg ik half volgende week binnen, en dat nummer geef ik voorlopig alleen aan m'n ouders & werk. Dit zodat ik m'n andere telefoon thuis kan laten en hem misschien wat meer los kan laten.

Ik ben gewoon bang om hem en de leuke tijden die we nu hebben samen kwijt te raken, en dat wil ik écht niet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

* EviL_AleX slaat een arm om maartjeh heen

Een erg emotioneel verhaal, en de komende tijd zal zeker erg zwaar zijn. Wat je ook besluit te doen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 10 januari 2010 12:54 schreef EviL_AleX het volgende:

[..]

* EviL_AleX slaat een arm om maartjeh heen

Een erg emotioneel verhaal, en de komende tijd zal zeker erg zwaar zijn. Wat je ook besluit te doen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dankjewel voor je reactie, doet me goed. Het zal inderdaad niet makkelijk worden, maar uiteindelijk alleen maar beter. Zo zie ik het.

Een tijd geleden was ik daar inderdaad heilig van overtuigd, maar nu begin ik wel in te zien dat ik door moet, hoe dan ook. Met of zonder hem. En dat er vast wel mannen zijn die (ook) goed voor me zijn en waar ik gelukkig mee kan zijn. Het is alleen nu dat ik dat nog niet wíl met een ander dan hem.

Kijkend naar het verleden kan het inderdaad alleen maar beter worden/zijn. Met hem of met een ander. Uiteindelijk zal het dit laatste wel worden. Maar die definitieve keuze.. inderdaad. Juist omdat we 't nu écht leuk hebben samen is 't nog moeilijker voor me, want ik wil dat niet kwijt.

Hallo lotgenoten , ik ben nieuw in dit topic. Ik zal jullie mijn verhaal vertellen ;

Ik ben 17 jaar en had nog nooit een echte relatie gehad , tot ik een man ontmoette. Hij was metteen verlieft en stapelgek op me , ik wist het allemaal nog niet zo zeker omdat er een paar problemen waren (Hij gebruikte in het weekend veel speed en ghb, 7 jaar ouder dan mij en heeft een kind) Maar de liefde groeide , en ik kon op dat moment niet zonder hem.

De 1e maand dat we echt wat hadden , was alles geweldig. Hij kwam terug van zn werk uit Duitsland en nam allemaal rozen en duitse drank voor me mee. Tot hij ontslagen werd , toen werd alles slechter. Hij had geen zin om ander werk te zoeken dus gaan maar weer dealen, verder verveelde hij zich zo erg dat hij veel meer ging gebruiken(eerst alleen in het weekend maar nu de hele week door)

Na 2 maanden kwamen me ouders erachter , mijn ouders waren woedend en hebben een duur corset , 5 rokjes en 1 paar plateaulaarzen van mij bewerkt met een mes. Wat mijn alleen nog maar meer naar hem toetrok (want hij 'accepteerde' me wel zoals ik ben) Toen had me moeder met hem gesproken en gaven ze hem een kans. Hij kwam bij ons wat drinken en daarna zouden we samen naar de bios gaan , alles ging goed.

Tot me ouders er een week later achterkwamen dat hij niet echt gestopt was met drugs en out was gegaan van de Ghb, ik mocht hem nooit meer zien.
Ik zag hem in het geheim en zag hem steeds verder gaan in zijn gebruik , en toch was ik degene die hem hielp en hem soms wat geld gaf zodat hij eten kon geven.

Op oud en nieuw hadden we ruzie wat we zouden gaan doen. We hadden besloten dat ik in de stad zou blijven en hij naar een andere stad zou gaan en nuchter zou blijven. Dus ik belde een vriend op bij wie ik zou gaan chillen , hoor ik dat hij er ook was en out was gegaan van de G.

Toen had ik het gehad ik had het uitgemaakt om ongeveer 12 uur , ik had geen zin meer om me zorgen te maken om iemand die toch meer om drugs gaf dan om mij. Want ik verdien beter dan dat,
Maar toch mis ik hem , hij zegt nu tegen mensen dat ik hem gebruikte voor drugs en dat ik alles fout was.
Dit doet zo'n pijn , aangezien ik altijd lief voor hem was en hem wat te eten gaf als hij weereens out was gegaan en andere mensen aan het zeiken waren over dat hij pep had moetten regelen. En met die mensen gaat hij wel nog om , maar ik heb een paar van zn vrienden gesproken zei zeggen ook dat het bullshit is wat hij zegt.

Ik weet dat ik beter verdien en dat het goed is dat het uit is , maar ik mis hem nog zo erg.
Doordat hij nu lullige dingen over mij zegt en ik hem toch mis is mijn hart helemaal in duizend stukken gebroken.

Gelukkig weet je zelf dat je beter verdient, en probeer alsjeblíéft weg te blijven uit dat drugswereldje, en mensen die daar iets mee te maken hebben.

quote:

Op zondag 10 januari 2010 13:31 schreef electro_kid het volgende:
Hallo lotgenoten , ik ben nieuw in dit topic. Ik zal jullie mijn verhaal vertellen ;

Ik ben 17 jaar en had nog nooit een echte relatie gehad , tot ik een man ontmoette. Hij was metteen verlieft en stapelgek op me , ik wist het allemaal nog niet zo zeker omdat er een paar problemen waren (Hij gebruikte in het weekend veel speed en ghb, 7 jaar ouder dan mij en heeft een kind) Maar de liefde groeide , en ik kon op dat moment niet zonder hem.

De 1e maand dat we echt wat hadden , was alles geweldig. Hij kwam terug van zn werk uit Duitsland en nam allemaal rozen en duitse drank voor me mee. Tot hij ontslagen werd , toen werd alles slechter. Hij had geen zin om ander werk te zoeken dus gaan maar weer dealen, verder verveelde hij zich zo erg dat hij veel meer ging gebruiken(eerst alleen in het weekend maar nu de hele week door)

Na 2 maanden kwamen me ouders erachter , mijn ouders waren woedend en hebben een duur corset , 5 rokjes en 1 paar plateaulaarzen van mij bewerkt met een mes. Wat mijn alleen nog maar meer naar hem toetrok (want hij 'accepteerde' me wel zoals ik ben) Toen had me moeder met hem gesproken en gaven ze hem een kans. Hij kwam bij ons wat drinken en daarna zouden we samen naar de bios gaan , alles ging goed.

Tot me ouders er een week later achterkwamen dat hij niet echt gestopt was met drugs en out was gegaan van de Ghb, ik mocht hem nooit meer zien.
Ik zag hem in het geheim en zag hem steeds verder gaan in zijn gebruik , en toch was ik degene die hem hielp en hem soms wat geld gaf zodat hij eten kon geven.

Op oud en nieuw hadden we ruzie wat we zouden gaan doen. We hadden besloten dat ik in de stad zou blijven en hij naar een andere stad zou gaan en nuchter zou blijven. Dus ik belde een vriend op bij wie ik zou gaan chillen , hoor ik dat hij er ook was en out was gegaan van de G.

Toen had ik het gehad ik had het uitgemaakt om ongeveer 12 uur , ik had geen zin meer om me zorgen te maken om iemand die toch meer om drugs gaf dan om mij. Want ik verdien beter dan dat,
Maar toch mis ik hem , hij zegt nu tegen mensen dat ik hem gebruikte voor drugs en dat ik alles fout was.
Dit doet zo'n pijn , aangezien ik altijd lief voor hem was en hem wat te eten gaf als hij weereens out was gegaan en andere mensen aan het zeiken waren over dat hij pep had moetten regelen. En met die mensen gaat hij wel nog om , maar ik heb een paar van zn vrienden gesproken zei zeggen ook dat het bullshit is wat hij zegt.

Ik weet dat ik beter verdien en dat het goed is dat het uit is , maar ik mis hem nog zo erg.
Doordat hij nu lullige dingen over mij zegt en ik hem toch mis is mijn hart helemaal in duizend stukken gebroken.

Hmm... klinkt niet echt als een gezonde relatie als ik het zo hoor
Ik denk dat je blij moet zijn dat je daar vanaf bent.

Ik ben ook blij dat ik er vanaf ben , en zou hem ook nevernooit meer terugnemen.
Maar toch mis ik hem , en ik voel me zo leeg van binnen.

Ik mis gewoon het knuffelen...


Een pluspunt is wel dat ik nu gestopt ben met gebruiken, gewoon door het feit dat ik nu gezien heb hoe iemand zijn leven zo kan verkloten door drugs.

quote:

Op zondag 10 januari 2010 13:10 schreef maartjeh het volgende:

[..]

Dankjewel voor je reactie, doet me goed. Het zal inderdaad niet makkelijk worden, maar uiteindelijk alleen maar beter. Zo zie ik het.

Een tijd geleden was ik daar inderdaad heilig van overtuigd, maar nu begin ik wel in te zien dat ik door moet, hoe dan ook. Met of zonder hem. En dat er vast wel mannen zijn die (ook) goed voor me zijn en waar ik gelukkig mee kan zijn. Het is alleen nu dat ik dat nog niet wíl met een ander dan hem.

Kijkend naar het verleden kan het inderdaad alleen maar beter worden/zijn. Met hem of met een ander. Uiteindelijk zal het dit laatste wel worden. Maar die definitieve keuze.. inderdaad. Juist omdat we 't nu écht leuk hebben samen is 't nog moeilijker voor me, want ik wil dat niet kwijt.

Je moet hem gewoon de degen op z'n borst zetten en de keuze laten maken: Ja óf Nee. Geen tussenweg, anders blijf je gaan. Wil hij die keuze niet maken dan moet je die inderdaad zelf durven maken.. Want zoals je zegt, van die halve wel/niet relaties wordt je gek.

SPOILER

Dit nummer is op je lijf geschreven:

Friends, Lovers Or Nothing - John Mayer (FULL SONG)

Fok!-reputatiemeter van Rijsttafel:
Slecht [-----X----------------------------------------------------------] Goed