De kunst van het loslaten van je ex. - deel 100

Tequila = antivries

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:02 schreef Barbusse het volgende:

[..]


[..]

Ik heb geen herinneringen aan tequila.

ja herkenbaar...weet wel nog dat ik door de ambulance naar huis ben gebracht

Tequila gold

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:03 schreef Metalfreak het volgende:
Tequila = antivries

Eerder raketbrandstof.... Dronk het vroeger ook vaak, maar kan me niet meer bedenken waarom ik het toen wel lekker vond.

Bah wat een bagger weer is het zeg. Wil eigenlijk even lekker uitwaaien buiten, maar het regent echt al 4uur lang.

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:02 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Niemand maakt mij in met mariokart!
[..]

Ik heb geen herinneringen aan tequila.

whaha bring it oooonnn!

Oke, nou zal het een beetje proberen te omschrijven:

6 Jaar geleden was ik op vakantie met mijn ouders, in Frankrijk, op de camping, jaartje of 17 was ik.. Hartstikke leuk allemaal, kregen we ineens nieuwe buren. Stapte daar toch een super mooie meid uit de auto Opslag verliefd, maar helaas, er zat een witte kentekenplaat op de auto met een dikke D van DL erop Een dag of 2 later vroeg ze aan mn zusje of ze een keer zin had om mee te gaan naar zon disco daar, naja van t een kwam t ander.. ik ging ook mee natuurlijk haha, en de rest van de vakantie zijn we met elkaar opgetrokken, we waren soms samen de hele dag in t zwembad, en we draaiden de rest van de vakantie om elkaar heen. Super klik, alles in t engels, en gewoon een droom. Ze vond me zelfs leuk had ze gezegd, ik haar ook, maar t kon niks worden want we woonden 300km van elkaar vandaan, blabla.
-------------------------------------INTRO----------------------------------------------------------------------------
Oke, we kwamen thuis, zij in DL, ik in NL.. en op MSN ging het verder. Uren lange gesprekken, dagen, weken, maandan achter elkaar. Alles wisten we van elkaar. We vonden elkaar super leuk, maar het kon niet.. zij was 16 ikke 17.., zij duits, ikke nederlands.. allemaal redenen etc bla bla.. Na een klein jaartje later kreeg ze toch een vriendje, wat ik natuurlijk helemaal kudt vond. Vlak voordat we elkaar weer zagen op de camping in Frankrijk, want daar gingen we weer heen, en zij ook!! Nauw die vakantie ging het dus best raar, we gingen weer met elkaar om, maar wel met een afstandje ertussen zeg maar.. Daarna weinig contact meer gehad op MSN, ik kreeg een maandje later ook een relatie etc..
Ongeveer ander half jaar later gingen onze beide relaties uit, we kregen weer contact, en steunden elkaar weer via msn, kortom weer de beste vrienden. Het was weer helemaal super, maar we waren ouder geworden! Zij was bijna klaar met dr Gynasium, en wou graag Psychologie doen, maar had te weinig punten om dat op een duitse Uni te morgen doen. Ook ik was wel weer toe aan een uitdaging, en van het een kwam het ander. Ik heb haar voorgesteld om bij mij in NL te komen wonen, naja op kamers in de zelfde stad dan, zodat ze hier Psychologie kon studeren. Na een jaartje werken, en elkaar af en toe een week zien, kwam ze een jaar later bij me wonen! Een droom die uitkwam, maar voor haar heel moeilijk in het begin, andere taal, miste haar ouders, geen vrienden hier, etc.. Was echt heel moeilijk, ook voor mij, maar we zijn er voor gegaan!

-------------------------------------------- NU KOMT HET ----------------------------------------------------
Goed, na elkaar een jaar lang af en toe gezien te hebben, is ze dus in NL komen wonen 2 jaar geleden. Ze is hier gaan werken bij een restaurant, en ze had allemaal leuke collega's. De taal leerde ze snel, want ze is niet echt dom zeg maar, alleen ze miste haar ouders en haar duitse leventje enorm. Ik en mn ouders hebben haar in het begin super gesteund. Naja na de zomer 2 jaar geleden begon haar opleiding. Super drukke studie, maja ze is duits, dus haalde alleen maar 8-en en 9's. Aangezien hier veel duitsers zijn, had ze in een korte tijd ook allemaal duitse vrienden gekregen. Nauw prima vond ik dat, kon ze lekker dr gang gaan. Alles ging super...
Tot op en gegeven moment zij bijna geen tijd meer voor mij maakte, t was alleen nog ‘s weekends, met een beetje geluk 1 avondje in de week en verder wou ze liever bij dr vrienden zijn en in de studie duiken. Er kwamen wat irritaties en er volgde na 1,5 jaar relatie een periode waar we redelijk vaak ruzie hadden. Zij deed totaal niet meer haar best, en ik gaf er nog alles voor. We zouden zelfs zowat gaan samen wonen, en ik heb een groot appartement gehuurd. Daar zit ik nu nog steeds in. We zijn deze zomer nog ff een weekje bij haar ouders geweest samen, om te kijken hoe het ging, maar ik zag aan haar kant, dat ze totaal haar best niet meer deed. Naja en ik dus ook niet meer echt. Dus toen waren we weer thuis. Is ze nog 1 keer bij me langs geweest in mn appartement, waar we dus zowat zouden gaan samen wonen. Naja, na nog 1 irritatie daar besloot zij het uit te maken.
Na een periode van 6 jaar ( ik ben nu 23 en zij 22) waarvan zij 4 jaar lang mijn beste vriendin was, en 2 jaar een relatie te hebben gehad, kon ik er echt niet bij. Ze wou me totaal geen kans meer geven, en zei dat ze niet meer van me hield.

--------------------------------- The End ------------------------------------------------------------------------------------
Nu 4 maand later, voel ik me nog helemaal kudt. Ik ben mn allerbeste vriendin kwijt, iemand waar ik lief en leed mee deelde 4 jaar lang. En mn vriendin waar ik 2 jaar lang alles voor heb gegeven. Ik heb/had het er zo moeilijk mee, dat ik haar laatst een email heb gestuurd van 2 A4tjes hoeveel ik van haar hou, en hoe zeer ik hoop, dat ze het na 1 break nog 1 keer een kans wou geven. Hierop kreeg ik een reactie dat ik niks meer moest verwachten, en dat ze niet meer van me hield. AUW! 6 jaar weg, mooiste tijd van mn leven weg, het meisje waarvoor ik leefde weg, etc. jullie kennen het gevoel waarschijnlijk. Ik heb haar in paniek opgebeld, was helemaal kapot, en ik heb het uit haar gekregen. Letterlijk: Ik ben misschien verliefd op een collega van mij, en die jongen steunde me al die tijd toen ik het moeilijk had… NOG MEER AUW! En nu dus alles kwijt.. al 4 maand.. Ik weet me echt geen raad op een saaie zondag, normaal was ik dan bij haar ofzo. Kijk ik heb heus wel vrienden, maar die hebben ook allemaal een eigen leven… Naja dat was het wel voor vandaag..


Thanx voor het lezen!

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:
Oke, nou zal het een beetje proberen te omschrijven:

[...verhaal...]

Thanx voor het lezen!

quote:

vrouwen zijn harteloze hoeren zonder moraal, trouw of rationaliteit.

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:
...

Sterkte!

quote:

Op zondag 6 december 2009 13:01 schreef Barbusse het volgende:
Lieve mensen, fuck die zondagdip; jullie moeten dansen! [ afbeelding ]

New Cool Collective - Flootie

Ik ben ook weer wakker
Tsja, zondag. Ik overleef het wel!

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:
Oke, nou zal het een beetje proberen te omschrijven:


Thanx voor het lezen!

Jep... herkenbaar helaas. Wat doe je er aan? He-le-maal niks.
Jezelf herpakken, and move on.

Heb ik ook gedaan.... ik ben nu ongeveer 5 maanden verder. Gaat best goed, alleen financieel heb ik het zwaar omdat ik met haar samenwoonde en alle rekeningen deelde, die ik nu opeens in mijn eentje moet dokken
.
Ik denk nog regelmatig aan haar... dat is ook vrij normaal (we hebben bijna 7 jaar wat gehad). Ook zit ik soms met zo'n gevoel van 'wat de neuk hebben we al die jaren bij elkaar gedaan als het zo keihard en ijskoud opeens allemaal weg is'.... beetje zo'n gevoel van I wasted my time on her...
Maar daar probeer ik me zo min mogelijk mee bezig te houden. Heeft toch allemaal geen zin.....

Zondag is dan de ideale dag om in een dipje te vallen he! Ik voel het ook hoor.... maar ik kan mezelf er inmiddels wel uit trekken. Ga gewoon lekker wat voor mezelf doen... beetje muziek luisteren, chillen...


This too, shall pass

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:

sterkte!

Echt kut.. ik weet precies hoe je je voelt. Het voelt ook echt alsof al die jaren wegvallen. Daar ga je nog wel een tijdje mee lopen, heb ik zelf ook heel veel last van. Ook 6 jaar (relatie) die ineens minder voorstellen dan ik altijd dacht. Ik kende dr ook van rond m'n 17e dus ik herken veel in je verhaal. Succes jongen !!

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:03 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Dance, baby, DANCE, DANCE, DANCE!

En om 4 uur wakker worden, doe je goed.

New cool collective is vet! Gisteren heb ik echter wel weer genoeg gedanst voor de rest van de week
Ook cool:


Nouja, ik was eigenlijk al om drie uur wakker hoor

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:54 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Vanwaar die laatste quote kerel? Het verhaal zelf is al verdrietig genoeg joh....

Omdat ik verbitterd ben en elke keer hier weer zie dat vrouwen het 'plotseling' uitmaken zonder ook maar enige redelijkheid of empathie voor de ander. Er is geen 'leuke' manier om het uit te maken, maar dit snap ik nog steeds niet. Voor mezelf maakt dat het moeilijker om haar los te laten omdat het zo onpersoonlijk en onredelijk is gegaan. En daarbij ook nog eens een groot eigen schuldgevoel met 'wat als...' gedachtes.

Het bekijken van een ernstige documentaire over Rwanda bijvoorbeeld helpt trouwens best wel...dan besef je je ineens van 'wtf waar ben ik mee bezig me zo rot voelen over m'n ex! Er zijn veel ergere dingen en zelfmedelijden slaat nergens op'.

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:08 schreef DeuceFour het volgende:

[..]

Omdat ik verbitterd ben en elke keer hier weer zie dat vrouwen het 'plotseling' uitmaken zonder ook maar enige redelijkheid of empathie voor de ander. Er is geen 'leuke' manier om het uit te maken, maar dit snap ik nog steeds niet. Voor mezelf maakt dat het moeilijker om haar los te laten omdat het zo onpersoonlijk en onredelijk is gegaan. En daarbij ook nog eens een groot eigen schuldgevoel met 'wat als...' gedachtes.

Je komt in dit topic denk ik vooral mensen tegen die gedumpt zijn en niet degenen die het zelf uit hebben gemaakt. Dat zijn namelijk niet degenen die de meeste moeite hebben over hun ex heen te komen, denk ik.

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:08 schreef DeuceFour het volgende:

[..]

Omdat ik verbitterd ben en elke keer hier weer zie dat vrouwen het 'plotseling' uitmaken zonder ook maar enige redelijkheid of empathie voor de ander. Er is geen 'leuke' manier om het uit te maken, maar dit snap ik nog steeds niet. Voor mezelf maakt dat het moeilijker om haar los te laten omdat het zo onpersoonlijk en onredelijk is gegaan. En daarbij ook nog eens een groot eigen schuldgevoel met 'wat als...' gedachtes.

Het bekijken van een ernstige documentaire over Rwanda bijvoorbeeld helpt trouwens best wel...dan besef je je ineens van 'wtf waar ben ik mee bezig me zo rot voelen over m'n ex! Er zijn veel ergere dingen en zelfmedelijden slaat nergens op'.

Ik ben ook verbitterd soms... maar dat probeer ik niet al teveel te laten merken. Als zoiets gebeurd (wat jou en mij dus is overkomen) voel je je gewoon gigantisch gekwetst en lam geslagen.... Ergens vrij logisch dat je dan geen vertrouwen meer hebt in de "liefde"

Maar zo wil ik niet zijn, ik weiger.... dus ik blijf positief.... zoals ik al zei: This too, shall pass

Nu zie ik snooker op tv en moet ik daar zelfs om huilen _{dat keek hij graag}

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:16 schreef Barbusse het volgende:
Pieken en dalen in het leven hè? Dit is een dal. Nu kun je wel denken "wat een enorm zware beklimming gaat dat worden om er uit te komen", maar bedenk je eens hoe geweldig het uitzicht is als je de top hebt bereikt!

_{En dat was mijn tegeltjeswijheid voor deze zondag.}

Haha, ik vind 'm wel goed.

Ik ben bereid om liefde nog wel een kans te geven, en volgens mij iedereen in dit topic wel. Maar als m'n hart nog een keer zo gebroken wordt, vraag ik me serieus af of het niet verstandiger is gewoon vrijgezel te blijven.. Dat vraag ik me nu ook al af eigenlijk.

Ik zit met een grote brok wrok, die zich af en toe aan mij opdringt. Maar echt droevig word ik niet meer. Iedere keer dat droevenis opkomt wordt het meteen weggedrukt door gruwelijke woede. Ik heb het hele "wat als..." kunnen ontwijken door de relatie een verlenging te geven, en juist ervoor te zorgen dat ik alles heb gegeven wat ik kon in die verlenging. Ik WEET dat het niet aan mij heeft gelegen, ik WEET dat er geen ander in het spel was, maar ik WEET NIET waarom het nu precies uit is. Zij weet het ook niet, maar ze wenst er niet echt over na te denken. Ze heeft wel oppervlakkige redenen gegeven, maar die smaken sterk naar rationalisatie in plaats van rationaliteit. Maar ach, het is nu eenmaal wat het is...

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:22 schreef Barbusse het volgende:


Volgens mij ga ik dit, hoewel niet zelf verkozen, vrijgezellenbestaan wel waarderen.

O, dat zeker wel!

Jezelf leren kennen. Doen waar je zelf zin in hebt. Eten wat je zelf wil. Weer kunnen flirten met meisjes. En erover praten met vrienden. Allemaal ideaal!

Alleen zijn er ook moeilijkere tijden. En nu ik de banners zie hierboven, vraag ik me nu al af hoe ik de kerst ga doorkomen.. Lang geleden dat ik bij het familiediner ben gekomen zonder m'n vriendin.. Ik hoop dat niemand gaat vragen hoe het gelopen is allemaal, want dan breek ik echt. Vooral als een lieve tante dat vraagt

er mag best minder geslowchat worden

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:28 schreef EviL_AleX het volgende:
Ik zit met een grote brok wrok, die zich af en toe aan mij opdringt. Maar echt droevig word ik niet meer. Iedere keer dat droevenis opkomt wordt het meteen weggedrukt door gruwelijke woede. Ik heb het hele "wat als..." kunnen ontwijken door de relatie een verlenging te geven, en juist ervoor te zorgen dat ik alles heb gegeven wat ik kon in die verlenging. Ik WEET dat het niet aan mij heeft gelegen, ik WEET dat er geen ander in het spel was, maar ik WEET NIET waarom het nu precies uit is. Zij weet het ook niet, maar ze wenst er niet echt over na te denken. Ze heeft wel oppervlakkige redenen gegeven, maar die smaken sterk naar rationalisatie in plaats van rationaliteit. Maar ach, het is nu eenmaal wat het is...

Je hebt je trots nog Goed dat je alles ervoor geprobeerd hebt, anders blijf je waarschijnlijk inderdaad met zo'n kutgevoel zitten. Ik heb er ook alle moeite in gestoken die ik kon. De redenen waar zij mee kwam waren ook te lomp voor worden, waarschijnlijk gewoon uit ontkenning dat het eigenlijk volledig haar schuld was. k weet denk ik precies wat je bedoelt. Maar ik ben niet boos, juist wel droevig af en toe om hoe het gelopen is. Dit had niet gehoeven..

pff, ze was echt een leuk meisje. Nu aan mij de mission impossible om een leuker iemand te vinden..

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:36 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ik ben met kerst en oud&nieuw alleen. Lijkt me kutje, maar het is nu eenmaal zo. Maak er het beste van, en je zult merken dat dat beter is dan je dacht. Je gaat je toch niet zielig voelen omdat je zonder je vriendin bij famlie op bezoek gaat? Fuck dat, ze had erbij kunnen zijn, nu mist ze een heerlijk diner met gezellige mensen.

@evil_alex: waarom die wrok? is ze dat waard, al die zelfvergiftiging?

Goed punt. Ik ga me ook zeker wel vermaken, maar het zal wel anders zijn.

Wel kut dat je alleen zit met kerst en oud&nieuw. *die troostende smiley*

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:36 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ik ben met kerst en oud&nieuw alleen. Lijkt me kutje, maar het is nu eenmaal zo. Maak er het beste van, en je zult merken dat dat beter is dan je dacht. Je gaat je toch niet zielig voelen omdat je zonder je vriendin bij famlie op bezoek gaat? Fuck dat, ze had erbij kunnen zijn, nu mist ze een heerlijk diner met gezellige mensen.

@evil_alex: waarom die wrok? is ze dat waard, al die zelfvergiftiging?

Ik beschouw het als iets wat ik blijkbaar moet voelen. Ik laat het mijn acties niet beheersen. De wrok is een resultaat van frustratie en de kennis dat ik iets ben verloren zonder dat mij blaam treft. Een confrontatie met de fundamentele waarheid dat het leven niet (volgens menselijke maatstaf) eerlijk is. En dat zuigt. Hard. En niet op de lekkere manier.

Het is ook een typisch geval van iets wel rationeel weten maar emotioneel nog niet kunnen verkroppen omwille van te weinig vervlogen tijd.

Ik begin de goede weg een beetje kwijt te raken :s. Ik weet niet meer waar ik naartoe ga. Ik weet wel waar ik wil eindigen maar zie de middelen niet om er te komen..

Ben te afhankelijk van de paar vrienden die ik nog over heb. En aangezien dat hun ook niet altijd tijd voor mij hebben (ook heel logisch natuurlijk!) zit ik dan weer in me eentje mezelf van binnen op te vreten.

Ik heb zoveel kwa persoonlijkheid en kundigheden waar ik mee gezegend bent, alleen mijn sociale vaardigheden, dat is het enige waar ik niet tevreden over ben eigenlijk. En juist daar loop ik constant tegenaan. Nieuwe mensen leren kennen? Ho maar.. Een echt vaste vriendengroep hebben om tussendoor langs te gaan of af te spreken? Nee hoor.. Vooruitzicht op een leuk nieuwe meisje? None what so ever..

Sorry dat ik even zo negatief doe maar het is echt een klote weekend geworden zeg, en ik zeg al, ben even helemaal het spoor bijster..

quote:

Op zondag 6 december 2009 18:55 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Gaat wel weer over hoor, dit dipje... [ afbeelding ]

Ja maar weet je.. ik weet alsnog niet goed hoe ik verder moet daarna. Ik zit op het moment met mijn ex deels ja maar eigenlijk zit ik meer in de knoop met mijn eigen leven en mijn eigen toekomst. Ik wil gewoon niet weer die loner worden die ik vroeger was. Maar krijg zo weinig kansen om nieuwe mensen te leren kennen, dat in combinatie met overdreven verlegenheid (en op het moment frustratie dat het dus niet wilt lukken, dat ik het teveel probeer te forceren) zorgt er voor dat het helemaal tegenzit op dat gebied.

quote:

Op zondag 6 december 2009 19:00 schreef Snikch het volgende:

[..]

Ja maar weet je.. ik weet alsnog niet goed hoe ik verder moet daarna. Ik zit op het moment met mijn ex deels ja maar eigenlijk zit ik meer in de knoop met mijn eigen leven en mijn eigen toekomst. Ik wil gewoon niet weer die loner worden die ik vroeger was. Maar krijg zo weinig kansen om nieuwe mensen te leren kennen, dat in combinatie met overdreven verlegenheid (en op het moment frustratie dat het dus niet wilt lukken, dat ik het teveel probeer te forceren) zorgt er voor dat het helemaal tegenzit op dat gebied.

Come on dude... get your shit together!

Je moet je gewoon over die negatieve gevoelens heen zetten. Ik heb ze ook, ik ken het maar al te goed.
Punt is dat je, als je er in blijft hangen, dingen alleen maar opblaast en zodoende jezelf alleen maar verder de put in helpt. Snap je wat ik bedoel? Geloof me, I've been there... maar op n bepaald moment moet je echt jezelf er uit trekken en dingen gaan doen. Maakt niet uit wat, maar gewoon shit ondernemen. Als ik zo in je fb kijk ben je geen lelijke gast...dus wat houdt je tegen om contact te maken met mensen??

Snikch zullen we een keer samen onze PUA skillz in praktijk brengen? Ik heb het ook, maar ik ben al een loner, maarja het begint bij je 'inner game', je goed voelen zonder daarvoor perse anderen nodig te hebben. Misschien helpt het om flink/regelmatig te sporten? Ik heb ook nog wel dipjes, vannacht zelfs weer over dr gedroomd (heel fijn...zolang je niet wakker wordt )..

Extra zondagtip:
Ga intensief sporten en/of luister powermetal

quote:

Op zondag 6 december 2009 19:18 schreef dick_laurent het volgende:

[..]

Come on dude... get your shit together!

Je moet je gewoon over die negatieve gevoelens heen zetten. Ik heb ze ook, ik ken het maar al te goed.
Punt is dat je, als je er in blijft hangen, dingen alleen maar opblaast en zodoende jezelf alleen maar verder de put in helpt. Snap je wat ik bedoel? Geloof me, I've been there... maar op n bepaald moment moet je echt jezelf er uit trekken en dingen gaan doen. Maakt niet uit wat, maar gewoon shit ondernemen. Als ik zo in je fb kijk ben je geen lelijke gast...dus wat houdt je tegen om contact te maken met mensen??

Het is inderdaad een negatieve spiraal die je moet zien te verbreken. Soms blijft er wel terugval, maar dat wordt beter met de tijd. Je hebt al doelen gesteld, maar die blijken moeilijker te behalen dan verwacht en daarom misschien weer even negatief? Crawl back up again and try again!

Tip aan aan snickz ik denk dat je beter voor jezelf een lijstje kan gaan maken van dingen die je kan doen , samen of alleen.
Ik denk dat je namelijk te graag wilt in de contacten en juist als je er zo'n druk op legt dan lukt het niet.
Leer even te vreden met jezelf zijn en doe wat je zelf wilt dan komt de rest vanzelf wel.

Verder trouwens voor mezelf zal ik eens heel eerlijk zijn. Op bepaalde momenten is voor mij dit topic wel goed maar op de moeilijke momenten kan het even tegenwerken.
Van mezelf heb ik het idee als ik het echt moeilijk heb kan ik beter iets ondernemen dan achter de computer zitten omdat het mijn bui juist dan versterkt.

quote:

Op zondag 6 december 2009 19:18 schreef dick_laurent het volgende:

[..]

Come on dude... get your shit together!

Je moet je gewoon over die negatieve gevoelens heen zetten. Ik heb ze ook, ik ken het maar al te goed.
Punt is dat je, als je er in blijft hangen, dingen alleen maar opblaast en zodoende jezelf alleen maar verder de put in helpt. Snap je wat ik bedoel? Geloof me, I've been there... maar op n bepaald moment moet je echt jezelf er uit trekken en dingen gaan doen. Maakt niet uit wat, maar gewoon shit ondernemen. Als ik zo in je fb kijk ben je geen lelijke gast...dus wat houdt je tegen om contact te maken met mensen??

Ja k snap heel goed wat je bedoeld.. dat is ook precies wat ik mezelf een maand gelede heb aangepraat om toen weer vooruit te komen . Beetje jammer dat nu alle slechte dingen samenvallen in één weekend dus het is even lastig. Maar je hebt ook helemaal gelijk, met een slachtoffer rol aannemen schiet ik niks op! 't Begint naarmate de dag voorbij gaat weer wat beter te gaan nu. Heb toch geen keus, moet wel weer vooruit gaan he, maar't helpt wel om ff een schop onder me donder te krijge dus ty .

En k zeg al, k heb ook nie't gevoel dat ik te klagen heb. Ben nie de knapste maar wat ik van de meeste meiden hoor ben ik ook niet lelijk ofzo nee. En degene die me kennen vinden me een goed persoon, en kunnen meestal ook met me lachen. Alleen wanneer het dan op een onbekende aankom voel ik me gewoon niet op me gemak waardoor ik ook niet mijn ware aard kan laten zien zeg maar :S. En het is ook frustrerend omdat ik dat probleem vroeger niet had (is al heel lang geleden hoor), weet ook precies hoe het gekomen is en ik zit er ook niet meer mee met wat er gebeurd is. Maar toch, die schakelaar omzetten lukt me niet.. Daar wil ik ook aan werken maar is lastig, probeer maar eens een begin te maken zeg maar.
Maar ja, we gaan het in ieder geval gewoon proberen weer , ty.

Het is echt najaar he? Gezien de drukte hier..
Er is trouwens een probaat middel tegen sociale armoede.. Een meeting! :P:P
We zijn ooit eens met een paar mensen naar A'dam geweest... Was echt een hele opsteker.
Misschien een idee?

Sjees, wat een drukte. Ik kijk ff niet, meteen een half topic verder...

Vol weekend gehad. Raar weekend. Heel gezellig weekend.
Geen dipje hiero. Wel errug moe en brak, en waarschijnlijk gisteren iets verkeerd gegeten. Dus vandaag is een beetje aan me voorbij gegaan...

quote:

Op zondag 6 december 2009 19:26 schreef DeuceFour het volgende:
Snikch zullen we een keer samen onze PUA skillz in praktijk brengen? Ik heb het ook, maar ik ben al een loner, maarja het begint bij je 'inner game', je goed voelen zonder daarvoor perse anderen nodig te hebben. Misschien helpt het om flink/regelmatig te sporten? Ik heb ook nog wel dipjes, vannacht zelfs weer over dr gedroomd (heel fijn...zolang je niet wakker wordt )..

Het is inderdaad een negatieve spiraal die je moet zien te verbreken. Soms blijft er wel terugval, maar dat wordt beter met de tijd. Je hebt al doelen gesteld, maar die blijken moeilijker te behalen dan verwacht en daarom misschien weer even negatief? Crawl back up again and try again!

Hehe, nou de PUA theorie zit er allemaal al heel solide ingestampt hoor . Alleen ene beetje vervelend dat ik hier inderdaad geen vrienden heb die dit ook kennen of waar ik hier over mee kan praten. En in de praktijk nog weinig mee gedaan omdat ik niet over mijn Approach Anxiety (AA) heen kan komen.
Zo en nu weer gewoon in het nederlands . Ik ben te verlegen/forceer mezelf teveel om een leuk praatje met iemand (al dan niet een leuke meid) aan te gaan. Zelfs hoi zeggen wanneer ik iemand voorbijloop komt er af en toe niet eens uit of soms heel onzeker/zachtjes.
En over dat dromen, ben ik met je eens. Laatste dagen ook weer over mijn ex gedroomd, is heerlijk om te dromen hoe we weer bij elkaar komen. Maar dan wordt je wakker..

Verder ben ik zelf meer een death metal en grindcore fan dus helaas . Maar sporten doe ik ook aardig weer, ben nog maar sinds van de week weer begonnen te fitnessen maar daar vindt ik mijn draai wel weer in .

En wat je zegt klopt helemaal. Ik heb voor mezelf gezegd dat ik geen loner meer wil zijn, ik wil mijn sociale leven uitbreiden, that's my goal in life. En klinkt misschien heel triest of weet ik vele wat, maar dit is het enige waar ik nog tegenaan loop. Ik ben redelijk tevreden over mijn uiterlijk (goed ik ben geen hunk ofzo , maar ik kan met mezelf leven zoals ik ben), mijn karakter zit wel goed kwa normen en waarden, ben ook tevreden over mijn verstand en studie e.d. Alleen het sociale aspect in mijn leven is iets waar ik tegenaan blijf lopen, al zo een 7 jaar nu volgens mij en er MOET gewoon verandering in komen!! Maar dat is moeilijker dan het lijkt, ondanks dat ik nu dus super gemotiveerd bent om er ook daadwerkelijk verandering in aan te brengen. En daarmee is mijn zelfvertrouwen ook nog niet wat het hoort te zijn, ondanks dat ik dus redelijk tevreden ben over het meeste, ik weet dat ik sociaal zwak ben (ok, niet super zwak maar niet zoals ik het wil in ieder geval), en dat blijft door mijn hoofd spelen, ondanks dat ik weet dat ik er beter niet teveel mee bezig moet zijn in mijn hoofd, zulke gedachtes laat ik niet zomaar los helaas.
Maar er over klagen schiet ook niet op, ik moet geen slachtoffer rol aannemen, dat heb ik al te lang gedaan. Maar er aan werken kost gewoon moeite en levert tot nu toe meer tegenslagen dan resultaat op. En het is extra frustrerend dat ik weet dat dat voor mijn ex dus absoluut géén probleem is. Dus zij gaat weer lekker verder en ik blijf hier tegenop lopen, niet fijn. Want als ik hier echt verbeteringen in aan breng ben ik ook niet bang dat ik alleen eindig, er zijn zat goede meisjes op deze wereld. Maar als je niet een beetje sociaal vaardig bent of een sociaal leven op bouwt kom je die ook niet zomaar tegen he.

quote:

Op zondag 6 december 2009 19:26 schreef formerjellybean het volgende:
Tip aan aan snickz ik denk dat je beter voor jezelf een lijstje kan gaan maken van dingen die je kan doen , samen of alleen.
Ik denk dat je namelijk te graag wilt in de contacten en juist als je er zo'n druk op legt dan lukt het niet.
Leer even te vreden met jezelf zijn en doe wat je zelf wilt dan komt de rest vanzelf wel.

Verder trouwens voor mezelf zal ik eens heel eerlijk zijn. Op bepaalde momenten is voor mij dit topic wel goed maar op de moeilijke momenten kan het even tegenwerken.
Van mezelf heb ik het idee als ik het echt moeilijk heb kan ik beter iets ondernemen dan achter de computer zitten omdat het mijn bui juist dan versterkt.

Formerjellybean, ik ben het helemaal met je eens over het meeste hoor. Ik heb/had voor mezelf ook een aantal dingen op een rijtje gezet om én bezig te zijn én aan mijn contacten te werken: Sporten, oude vriendschappen oppakken, bijbaantje zoeken, hobbies oppakken. Maar tot nu toe lukt het meeste daarvan maar half of niet. Oude vriendschappen oppakken gaat redelijk maar ben nogsteeds redelijk afhankelijk van hun schema's, maar goed dat moet groeien dat weet ik. Ben weer aan het sporten maar sociaal schiet dat nog niet op . En bijbaantje en hobbies wordt aan gewerkt maar nog geen resultaat bij kunnen boeken (sollicitaties afgeslagen en wachtlijsten voor van alles en nog wat, etc.).

En zoals ik hierboven in mijn ellenlange verhaal al heb gezegd : ik ben over het algemeen heel tevreden met mezelf, eigenlijk heb ik bar weinig te klagen. Maar ik wil gewoon mensen (en uiteindelijk een meisje) hebben om mijn geluk mee te delen. Maar je hebt zeker wel gelijk als je zegt dat het niet gaat lukken wanneer ik me er teveel mee bezig houd. Maar nogmaals, is moeilijk om die schakelaar om te gooien, eigenlijk alle wat ik nu doe/wil doen (zie lijstje vorige allinea) is om naar die zelfontwikkeling toe te werken.

Verder heb je ook al gelijk dat ondernemen beter is als er over zeuren. Daarom zeg ik ook al, wil niet de slachtoffer rol aannemen. Ik zit het alleen even van me af te schrijven en er zit genoeg in jullie reacties om me juist weer te motiveren om uit die dip te komen . En op een zondag iets ondernemen is lastig, was al te laat om te gaan sporten (sluit om 4 uur) en wat ik al zeg, verder ben ik té afhankelijk van die vrienden om de deur uit te komen dus dat schiet ook niet op.

Nou bij deze een veel te lange post . Er staat btw niets in waar ik mee wil klagen, hooguit om advies te vragen . En het gaat alweer wat beter met me dipje, maar goed ik blijf er gewoon tegenaan lopen dat sociale aspect. Was er maar een simpele oplossing voor he (weet ik is er niet, maar een man mag dromen).

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:08 schreef DeuceFour het volgende:

[..]

Omdat ik verbitterd ben en elke keer hier weer zie dat vrouwen het 'plotseling' uitmaken zonder ook maar enige redelijkheid of empathie voor de ander. Er is geen 'leuke' manier om het uit te maken, maar dit snap ik nog steeds niet. Voor mezelf maakt dat het moeilijker om haar los te laten omdat het zo onpersoonlijk en onredelijk is gegaan. En daarbij ook nog eens een groot eigen schuldgevoel met 'wat als...' gedachtes.

kijk, het is natuurlijk altijd heel kudt enzo... maar... het gaat nooit ZOMAAR uit...
komt t dan echt niet in jullie (mannen, even veralgemeniseerd) op dat als je niks hebt gemerkt, er misshcien wel wat aan de hand is, en dat het feit dat je het niet gemerkt hebt niet betekent dat er niks was? en misshcien aan jezelf ligt?

zo was t bij mijn ex vriendje ook. toen t net uit ging snapte ik niet waarom, zo onredelijk, geen kans meer, zo plotseling, boehoe...

maar nu we een poos verder zijn en ik eindelijk over hem heen ben (goede kennissen, ook met zn nieuwe vriendin. inmiddelss in de fase "hmmmm eigenlijk ben je helemaaaal niet interessant en wat hebben wij elkaar weinig te melden zeg...") kan ik wel zien dat ik het ten eerste aan had kunnen zien/heb zien komen maar genegeerd heb. en dat er wel degelijk goede redenen waren waardoor het uitging. dat het eigenlijk helemaal niet liep, ook al dacht ik van wel. en dat dat aan ons allebei lag maar vooral aan de combinatie...

serieously, meestal is dat gewoon de reden hoor... en dat dat soort dingen niet gezien worden door jongens/meisjes die gedumpt zijn betekent nog niet dat er niks aan de hand was, en vaak juist dat er communicatief iets niet helemaal in de haak was

niet lullig bedoeld maar ik verbaas me gewoon een beetje over het gehalte "er was echt NIKS aan de hand" ghevoelens hier...

tvptje

okej, dan heb ik t topic misshcien verkeerd begrepen... ik dacht: de kunst van het loslaten... nou, dat is stap 1: inzien dat t om een rden mis is gegaan

(dat, en ik hoor liever de waarheid dan dat er mensen met me meepraten in mn verkeerde veronderstellingen waardoor ik er langer in blijf hangen)

maar dan laat ik jullie fijn je gang gaan!

quote:

Op maandag 7 december 2009 00:18 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Oh, maar je hebt grotendeels ook wel gelijk hoor. Alleen komt dat besef helaas niet 5 minuten nadat de relatie beëindigd is...
Stap 1 is radeloos janken en wakker liggen, wat jij zegt is stap 5 of 6.

been there...done that... en het meeste met een paar maanden vertraging nóg een keer herhaald (zonder herhaling van de relatie...puur de heartache...)

pffff dipje. Ik hou nog steeds van dr

Wat was dit een cool weekend! Ik kom nu net weer thuis. Maar ik had het licht aan laten staan toen ik wegging. Ik dacht dat zij het was.. Misschien moet ik toch maar verhuizen..

Heeft iemand ervaring met hoe lang deze terugvallen door gaan? En iemand die in z'n eentje woont in een huis wat je jaren gedeeld hebt?

Maarja, terwijl ik dit typ gaat het alweer wat beter.


En Snick, je weet het al, maar je moet je er niet zo op focussen. Probeer te genieten van de sociale momenten die je wél hebt, dan gaan de eenzame momenten ook een stuk beter. Op de manier dat je er nu tegenaan kijkt, kan je er volgens mij niet echt van genieten. Het is lastig, dat weet ik.. maar je kan het wel En begin bij jezelf.