De kunst van het loslaten van je ex. - deel 100

Tequila = antivries

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:02 schreef Barbusse het volgende:

[..]


[..]

Ik heb geen herinneringen aan tequila.

ja herkenbaar...weet wel nog dat ik door de ambulance naar huis ben gebracht

Tequila gold

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:03 schreef Metalfreak het volgende:
Tequila = antivries

Eerder raketbrandstof.... Dronk het vroeger ook vaak, maar kan me niet meer bedenken waarom ik het toen wel lekker vond.

Bah wat een bagger weer is het zeg. Wil eigenlijk even lekker uitwaaien buiten, maar het regent echt al 4uur lang.

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:02 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Niemand maakt mij in met mariokart!
[..]

Ik heb geen herinneringen aan tequila.

whaha bring it oooonnn!

Oke, nou zal het een beetje proberen te omschrijven:

6 Jaar geleden was ik op vakantie met mijn ouders, in Frankrijk, op de camping, jaartje of 17 was ik.. Hartstikke leuk allemaal, kregen we ineens nieuwe buren. Stapte daar toch een super mooie meid uit de auto Opslag verliefd, maar helaas, er zat een witte kentekenplaat op de auto met een dikke D van DL erop Een dag of 2 later vroeg ze aan mn zusje of ze een keer zin had om mee te gaan naar zon disco daar, naja van t een kwam t ander.. ik ging ook mee natuurlijk haha, en de rest van de vakantie zijn we met elkaar opgetrokken, we waren soms samen de hele dag in t zwembad, en we draaiden de rest van de vakantie om elkaar heen. Super klik, alles in t engels, en gewoon een droom. Ze vond me zelfs leuk had ze gezegd, ik haar ook, maar t kon niks worden want we woonden 300km van elkaar vandaan, blabla.
-------------------------------------INTRO----------------------------------------------------------------------------
Oke, we kwamen thuis, zij in DL, ik in NL.. en op MSN ging het verder. Uren lange gesprekken, dagen, weken, maandan achter elkaar. Alles wisten we van elkaar. We vonden elkaar super leuk, maar het kon niet.. zij was 16 ikke 17.., zij duits, ikke nederlands.. allemaal redenen etc bla bla.. Na een klein jaartje later kreeg ze toch een vriendje, wat ik natuurlijk helemaal kudt vond. Vlak voordat we elkaar weer zagen op de camping in Frankrijk, want daar gingen we weer heen, en zij ook!! Nauw die vakantie ging het dus best raar, we gingen weer met elkaar om, maar wel met een afstandje ertussen zeg maar.. Daarna weinig contact meer gehad op MSN, ik kreeg een maandje later ook een relatie etc..
Ongeveer ander half jaar later gingen onze beide relaties uit, we kregen weer contact, en steunden elkaar weer via msn, kortom weer de beste vrienden. Het was weer helemaal super, maar we waren ouder geworden! Zij was bijna klaar met dr Gynasium, en wou graag Psychologie doen, maar had te weinig punten om dat op een duitse Uni te morgen doen. Ook ik was wel weer toe aan een uitdaging, en van het een kwam het ander. Ik heb haar voorgesteld om bij mij in NL te komen wonen, naja op kamers in de zelfde stad dan, zodat ze hier Psychologie kon studeren. Na een jaartje werken, en elkaar af en toe een week zien, kwam ze een jaar later bij me wonen! Een droom die uitkwam, maar voor haar heel moeilijk in het begin, andere taal, miste haar ouders, geen vrienden hier, etc.. Was echt heel moeilijk, ook voor mij, maar we zijn er voor gegaan!

-------------------------------------------- NU KOMT HET ----------------------------------------------------
Goed, na elkaar een jaar lang af en toe gezien te hebben, is ze dus in NL komen wonen 2 jaar geleden. Ze is hier gaan werken bij een restaurant, en ze had allemaal leuke collega's. De taal leerde ze snel, want ze is niet echt dom zeg maar, alleen ze miste haar ouders en haar duitse leventje enorm. Ik en mn ouders hebben haar in het begin super gesteund. Naja na de zomer 2 jaar geleden begon haar opleiding. Super drukke studie, maja ze is duits, dus haalde alleen maar 8-en en 9's. Aangezien hier veel duitsers zijn, had ze in een korte tijd ook allemaal duitse vrienden gekregen. Nauw prima vond ik dat, kon ze lekker dr gang gaan. Alles ging super...
Tot op en gegeven moment zij bijna geen tijd meer voor mij maakte, t was alleen nog ‘s weekends, met een beetje geluk 1 avondje in de week en verder wou ze liever bij dr vrienden zijn en in de studie duiken. Er kwamen wat irritaties en er volgde na 1,5 jaar relatie een periode waar we redelijk vaak ruzie hadden. Zij deed totaal niet meer haar best, en ik gaf er nog alles voor. We zouden zelfs zowat gaan samen wonen, en ik heb een groot appartement gehuurd. Daar zit ik nu nog steeds in. We zijn deze zomer nog ff een weekje bij haar ouders geweest samen, om te kijken hoe het ging, maar ik zag aan haar kant, dat ze totaal haar best niet meer deed. Naja en ik dus ook niet meer echt. Dus toen waren we weer thuis. Is ze nog 1 keer bij me langs geweest in mn appartement, waar we dus zowat zouden gaan samen wonen. Naja, na nog 1 irritatie daar besloot zij het uit te maken.
Na een periode van 6 jaar ( ik ben nu 23 en zij 22) waarvan zij 4 jaar lang mijn beste vriendin was, en 2 jaar een relatie te hebben gehad, kon ik er echt niet bij. Ze wou me totaal geen kans meer geven, en zei dat ze niet meer van me hield.

--------------------------------- The End ------------------------------------------------------------------------------------
Nu 4 maand later, voel ik me nog helemaal kudt. Ik ben mn allerbeste vriendin kwijt, iemand waar ik lief en leed mee deelde 4 jaar lang. En mn vriendin waar ik 2 jaar lang alles voor heb gegeven. Ik heb/had het er zo moeilijk mee, dat ik haar laatst een email heb gestuurd van 2 A4tjes hoeveel ik van haar hou, en hoe zeer ik hoop, dat ze het na 1 break nog 1 keer een kans wou geven. Hierop kreeg ik een reactie dat ik niks meer moest verwachten, en dat ze niet meer van me hield. AUW! 6 jaar weg, mooiste tijd van mn leven weg, het meisje waarvoor ik leefde weg, etc. jullie kennen het gevoel waarschijnlijk. Ik heb haar in paniek opgebeld, was helemaal kapot, en ik heb het uit haar gekregen. Letterlijk: Ik ben misschien verliefd op een collega van mij, en die jongen steunde me al die tijd toen ik het moeilijk had… NOG MEER AUW! En nu dus alles kwijt.. al 4 maand.. Ik weet me echt geen raad op een saaie zondag, normaal was ik dan bij haar ofzo. Kijk ik heb heus wel vrienden, maar die hebben ook allemaal een eigen leven… Naja dat was het wel voor vandaag..


Thanx voor het lezen!

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:
Oke, nou zal het een beetje proberen te omschrijven:

[...verhaal...]

Thanx voor het lezen!

quote:

vrouwen zijn harteloze hoeren zonder moraal, trouw of rationaliteit.

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:
...

Sterkte!

quote:

Op zondag 6 december 2009 13:01 schreef Barbusse het volgende:
Lieve mensen, fuck die zondagdip; jullie moeten dansen! [ afbeelding ]

New Cool Collective - Flootie

Ik ben ook weer wakker
Tsja, zondag. Ik overleef het wel!

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:
Oke, nou zal het een beetje proberen te omschrijven:


Thanx voor het lezen!

Jep... herkenbaar helaas. Wat doe je er aan? He-le-maal niks.
Jezelf herpakken, and move on.

Heb ik ook gedaan.... ik ben nu ongeveer 5 maanden verder. Gaat best goed, alleen financieel heb ik het zwaar omdat ik met haar samenwoonde en alle rekeningen deelde, die ik nu opeens in mijn eentje moet dokken
.
Ik denk nog regelmatig aan haar... dat is ook vrij normaal (we hebben bijna 7 jaar wat gehad). Ook zit ik soms met zo'n gevoel van 'wat de neuk hebben we al die jaren bij elkaar gedaan als het zo keihard en ijskoud opeens allemaal weg is'.... beetje zo'n gevoel van I wasted my time on her...
Maar daar probeer ik me zo min mogelijk mee bezig te houden. Heeft toch allemaal geen zin.....

Zondag is dan de ideale dag om in een dipje te vallen he! Ik voel het ook hoor.... maar ik kan mezelf er inmiddels wel uit trekken. Ga gewoon lekker wat voor mezelf doen... beetje muziek luisteren, chillen...


This too, shall pass

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:27 schreef Je_moeder1 het volgende:

sterkte!

Echt kut.. ik weet precies hoe je je voelt. Het voelt ook echt alsof al die jaren wegvallen. Daar ga je nog wel een tijdje mee lopen, heb ik zelf ook heel veel last van. Ook 6 jaar (relatie) die ineens minder voorstellen dan ik altijd dacht. Ik kende dr ook van rond m'n 17e dus ik herken veel in je verhaal. Succes jongen !!

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:03 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Dance, baby, DANCE, DANCE, DANCE!

En om 4 uur wakker worden, doe je goed.

New cool collective is vet! Gisteren heb ik echter wel weer genoeg gedanst voor de rest van de week
Ook cool:


Nouja, ik was eigenlijk al om drie uur wakker hoor

quote:

Op zondag 6 december 2009 15:54 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Vanwaar die laatste quote kerel? Het verhaal zelf is al verdrietig genoeg joh....

Omdat ik verbitterd ben en elke keer hier weer zie dat vrouwen het 'plotseling' uitmaken zonder ook maar enige redelijkheid of empathie voor de ander. Er is geen 'leuke' manier om het uit te maken, maar dit snap ik nog steeds niet. Voor mezelf maakt dat het moeilijker om haar los te laten omdat het zo onpersoonlijk en onredelijk is gegaan. En daarbij ook nog eens een groot eigen schuldgevoel met 'wat als...' gedachtes.

Het bekijken van een ernstige documentaire over Rwanda bijvoorbeeld helpt trouwens best wel...dan besef je je ineens van 'wtf waar ben ik mee bezig me zo rot voelen over m'n ex! Er zijn veel ergere dingen en zelfmedelijden slaat nergens op'.

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:08 schreef DeuceFour het volgende:

[..]

Omdat ik verbitterd ben en elke keer hier weer zie dat vrouwen het 'plotseling' uitmaken zonder ook maar enige redelijkheid of empathie voor de ander. Er is geen 'leuke' manier om het uit te maken, maar dit snap ik nog steeds niet. Voor mezelf maakt dat het moeilijker om haar los te laten omdat het zo onpersoonlijk en onredelijk is gegaan. En daarbij ook nog eens een groot eigen schuldgevoel met 'wat als...' gedachtes.

Je komt in dit topic denk ik vooral mensen tegen die gedumpt zijn en niet degenen die het zelf uit hebben gemaakt. Dat zijn namelijk niet degenen die de meeste moeite hebben over hun ex heen te komen, denk ik.

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:08 schreef DeuceFour het volgende:

[..]

Omdat ik verbitterd ben en elke keer hier weer zie dat vrouwen het 'plotseling' uitmaken zonder ook maar enige redelijkheid of empathie voor de ander. Er is geen 'leuke' manier om het uit te maken, maar dit snap ik nog steeds niet. Voor mezelf maakt dat het moeilijker om haar los te laten omdat het zo onpersoonlijk en onredelijk is gegaan. En daarbij ook nog eens een groot eigen schuldgevoel met 'wat als...' gedachtes.

Het bekijken van een ernstige documentaire over Rwanda bijvoorbeeld helpt trouwens best wel...dan besef je je ineens van 'wtf waar ben ik mee bezig me zo rot voelen over m'n ex! Er zijn veel ergere dingen en zelfmedelijden slaat nergens op'.

Ik ben ook verbitterd soms... maar dat probeer ik niet al teveel te laten merken. Als zoiets gebeurd (wat jou en mij dus is overkomen) voel je je gewoon gigantisch gekwetst en lam geslagen.... Ergens vrij logisch dat je dan geen vertrouwen meer hebt in de "liefde"

Maar zo wil ik niet zijn, ik weiger.... dus ik blijf positief.... zoals ik al zei: This too, shall pass

Nu zie ik snooker op tv en moet ik daar zelfs om huilen _{dat keek hij graag}

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:16 schreef Barbusse het volgende:
Pieken en dalen in het leven hè? Dit is een dal. Nu kun je wel denken "wat een enorm zware beklimming gaat dat worden om er uit te komen", maar bedenk je eens hoe geweldig het uitzicht is als je de top hebt bereikt!

_{En dat was mijn tegeltjeswijheid voor deze zondag.}

Haha, ik vind 'm wel goed.

Ik ben bereid om liefde nog wel een kans te geven, en volgens mij iedereen in dit topic wel. Maar als m'n hart nog een keer zo gebroken wordt, vraag ik me serieus af of het niet verstandiger is gewoon vrijgezel te blijven.. Dat vraag ik me nu ook al af eigenlijk.

Ik zit met een grote brok wrok, die zich af en toe aan mij opdringt. Maar echt droevig word ik niet meer. Iedere keer dat droevenis opkomt wordt het meteen weggedrukt door gruwelijke woede. Ik heb het hele "wat als..." kunnen ontwijken door de relatie een verlenging te geven, en juist ervoor te zorgen dat ik alles heb gegeven wat ik kon in die verlenging. Ik WEET dat het niet aan mij heeft gelegen, ik WEET dat er geen ander in het spel was, maar ik WEET NIET waarom het nu precies uit is. Zij weet het ook niet, maar ze wenst er niet echt over na te denken. Ze heeft wel oppervlakkige redenen gegeven, maar die smaken sterk naar rationalisatie in plaats van rationaliteit. Maar ach, het is nu eenmaal wat het is...

quote:

Op zondag 6 december 2009 16:22 schreef Barbusse het volgende:


Volgens mij ga ik dit, hoewel niet zelf verkozen, vrijgezellenbestaan wel waarderen.

O, dat zeker wel!

Jezelf leren kennen. Doen waar je zelf zin in hebt. Eten wat je zelf wil. Weer kunnen flirten met meisjes. En erover praten met vrienden. Allemaal ideaal!

Alleen zijn er ook moeilijkere tijden. En nu ik de banners zie hierboven, vraag ik me nu al af hoe ik de kerst ga doorkomen.. Lang geleden dat ik bij het familiediner ben gekomen zonder m'n vriendin.. Ik hoop dat niemand gaat vragen hoe het gelopen is allemaal, want dan breek ik echt. Vooral als een lieve tante dat vraagt