De vraag is: waar leg je de grens. Ik herken er wel wat in, mensen die zich heel kwetsbaar opstellen, daar houd ik ook niet van. Auti’s die rustig de boot proberen af te houden met: ‘Dan krijg ik te veel prikkels’. Oefenen met drukte is net als met leren hardlopen: je kunt beginnen met kleine stappen, en door gewenning kun je uiteindelijk een stuk meer aan.quote:Op maandag 7 december 2009 11:32 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Klopt, je hebt helemaal gelijk. Ik spreek nu dagelijks een autistische jongen via een chat van een RLS, en ik heb er grote moeite mee hem serieus te nemen, vooral als ie het heeft over zijn dagbesteding etc.
Ik heb er sowieso erg veel moeite mee om mensen die zwak zijn en zich niet sterk opstellen, serieus te nemen. Da's dan misschien mijn gebrek.
Steeds iets meer proberen moet wel op de goeie manier gebeuren, anders raak je op een gegeven moment tóch overloadedquote:Op maandag 7 december 2009 13:19 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
De vraag is: waar leg je de grens. Ik herken er wel wat in, mensen die zich heel kwetsbaar opstellen, daar houd ik ook niet van. Auti’s die rustig de boot proberen af te houden met: ‘Dan krijg ik te veel prikkels’. Oefenen met drukte is net als met leren hardlopen: je kunt beginnen met kleine stappen, en door gewenning kun je uiteindelijk een stuk meer aan.
Dat klopt voor de 1 misschien wel maar lang niet voor iedereen, er zijn ook genoeg mensen die hun grenzen nu wel kennen en gewoon (al is het tijdelijk) geen behoefte hebben aan telkens over het randje te gaan. Zodat ze op hun manier het beste functioneren op de voor hen meest prettige en rustige manier.quote:Op maandag 7 december 2009 13:19 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
De vraag is: waar leg je de grens. Ik herken er wel wat in, mensen die zich heel kwetsbaar opstellen, daar houd ik ook niet van. Auti’s die rustig de boot proberen af te houden met: ‘Dan krijg ik te veel prikkels’. Oefenen met drukte is net als met leren hardlopen: je kunt beginnen met kleine stappen, en door gewenning kun je uiteindelijk een stuk meer aan.
tja...iedereen is anders..dus ook is elke autist weer anders.quote:De vraag is: waar leg je de grens. Ik herken er wel wat in, mensen die zich heel kwetsbaar opstellen, daar houd ik ook niet van. Auti’s die rustig de boot proberen af te houden met: ‘Dan krijg ik te veel prikkels’. Oefenen met drukte is net als met leren hardlopen: je kunt beginnen met kleine stappen, en door gewenning kun je uiteindelijk een stuk meer aan.
Ja, dat kan best kloppen. Ik ken geen autist echt goed, of ik moet eigenlijk zeggen, geen autisten die gewoon aanspreekbaar zijn als normale mensen, dus bij mij is dat alleen nog in vooroordelen bekend. Ik verdiep me ook liever in mensen, niet in stoornissen en labeltjes.quote:Op maandag 7 december 2009 12:54 schreef Cassandra87 het volgende:
[..]
En dít is dus een vooroordeel. Had dat zelfde vooroordeel trouwens op basis van t beeld wat in de maatschappij werd geschetst. Maar ben toch van t tegendeel bewezen
How true... Dat is ook nog één van de doelen die ik het liefst dit jaar zou willen verwezenlijkenquote:Op maandag 7 december 2009 17:21 schreef Logician het volgende:
pm gelezen en beantwoord
wbt jezelf over je grenzen trekken, ik heb perioden dat ik er op fiep om mijn grenzen op te zoeken en perioden dat ik de rust nodig heb en mezelf even in mijn veilige zone laat. Ups and downs, maar ik zou nooit een oordeel kunnen en willen geven over een ander omdat ik geen enkel idee heb van wat hun grenzen zijn en hoe hun overload zich uit. m.a.w gewoon iedereen in zijn waarde laten en als die gene zelf aangeeft iets te willen diegene daarin steunen zo veel als ik kan. Ik zou nooit iemand pushen ieg mijn ervaring met autisten is dat dit vaak ook juist net avrechts werkt en juist extra stress oplevert.
Je kan het vergelijken met stoppen met roken, dat lukt ook alleen als je er echt zelf achter staat.
Dat was een van de dingen die me zo nieuwsgierig maakten.. Ik was benieuwd of hoe een buitenstaander tegen een autist aankeek zorgdroeg voor hoe een autist zich naar de buitenwereld opstelde. En deels is dit inderdaad bevestigd. Een soort houding door onzekerheid die 100% meevalt indien je er doorheen prikt. Verder heb ik niet zo veel moeite met mensen die zich anders gedragen zoals spraak wat ik ergens zag terugkomen.quote:Ja, dat kan best kloppen. Ik ken geen autist echt goed, of ik moet eigenlijk zeggen, geen autisten die gewoon aanspreekbaar zijn als normale mensen, dus bij mij is dat alleen nog in vooroordelen bekend. Ik verdiep me ook liever in mensen, niet in stoornissen en labeltjes
Ik doelde op mijzelf dat ik geen Wajong heb en dat ook niet aan de orde is.quote:Op zondag 6 december 2009 22:20 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Wijzigingen wajong
Je bedoelt de mensen die al in de wajong zitten?
Tja die hebben het ook niet breed hoor![]()
Die vage 25% regeling voor "studenten" ook. Straks is een (re) integratie traject ook nog een studie zeker.
Als het gezellig wordt kom ik niet hoor veels te engquote:
Wat is er mis met een Wajongquote:Op maandag 7 december 2009 19:06 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik doelde op mijzelf dat ik geen Wajong heb en dat ook niet aan de orde is.
Er is niets mis met wajong. Alleen het heeft ook een keerzijde. Maar als ik in aanmerking voor wajong kom dan zou ik dat niet erg vinden. Alleen dat is voorlopig nog niet aan de orde.quote:Op maandag 7 december 2009 19:17 schreef DeHovenier het volgende:
[..]
Wat is er mis met een Wajong't schijnt dat het aantrekkelijker wordt voor werkgevers om een wajonger in te huren vanwege de financiele voordelen. En zeker vanaf 1 januari 2010.
Ik heb er ook niet veel moeite mee, maar het vereist wel extra aandacht om met zo iemand echt goed om te kunnen gaan. IRL vooral. Daarnaast is het voor de persoon in kwestie lastig om met mij om te gaan. IRL ben ik net zoals hier, vaak hard en direct, maar ook wel eens compleet niet serieusquote:Op maandag 7 december 2009 18:54 schreef Cassandra87 het volgende:
Nog niet gestopt thrackan?
[..]
Dat was een van de dingen die me zo nieuwsgierig maakten.. Ik was benieuwd of hoe een buitenstaander tegen een autist aankeek zorgdroeg voor hoe een autist zich naar de buitenwereld opstelde. En deels is dit inderdaad bevestigd. Een soort houding door onzekerheid die 100% meevalt indien je er doorheen prikt. Verder heb ik niet zo veel moeite met mensen die zich anders gedragen zoals spraak wat ik ergens zag terugkomen.
Ik merk dat autisten via internet heel normale personen zijn en ontzettend leuk in de omgang, maar dat je IRL wel vaak meteen merkt dat er iets mis is. Maar als je dan hoort dat zo'n persoon in de WAO (WIA) zit, in de dagbesteding zit waar ie dan de snoeppot ofzo mag beheren, en geen noemenswaardig sociaal leven heeft dan heb ik wel even medelijden; zo'n persoon kan toch een veel leuker leven hebben dan ie nu heeft?quote:De meeste autisten ken ik via internet, met de meesten gewoon redelijk tot goed contact, 1 vanuit mijn schooltijd dat er belletjes gaan rinkelen, dit en dit is daar naar terug te leiden. En ook nog bijv. dat ik iemand ken en nog steeds totaal niet met t labeltje eens ben. Dus t verschilt per persoon.
Ik moet bekennen dat ik geinteresseerd ben in het onderwerp autisme maar veel meer nog in de personen omdat ik sowieso sociaal gezien nieuwsgierig ben naar mensen en hun opvattingen, autist of niet.
Dus als je leven bestaat uit snoeppotbeheer bij de dagbesteding dan denk je van jezelf, ik voel me gelukkig zo, ik had niet liever een leuke baan met veel sociale contacten, een hoop leuke vrienden om dingen mee te gaan doen, en een vriendin/vrouw om gelukkig mee te worden gehad?quote:Op maandag 7 december 2009 19:39 schreef Logician het volgende:
Wie bepaald er wat een leuk leven is jij? Of de (elke) persoon in kwestie zelf?
Wie zegt dat diegene daar behoefte aan heeft? Wie ben jij om te bepalen wat iemand nodig heeft om gelukkig te zijn? Wat is geluk eigenlijk?quote:Op maandag 7 december 2009 19:48 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Dus als je leven bestaat uit snoeppotbeheer bij de dagbesteding dan denk je van jezelf, ik voel me gelukkig zo, ik had niet liever een leuke baan met veel sociale contacten, een hoop leuke vrienden om dingen mee te gaan doen, en een vriendin/vrouw om gelukkig mee te worden gehad?
Ja dat weet ik niet, als je gehandicapt bent dan verlang je ook naar een leven zonder deze handicap, tenminste dat is doorgaans het geval, dus ik dacht eigenlijk dat dat bij Autisme ook wel het geval zou zijn?quote:Op maandag 7 december 2009 19:52 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Wie zegt dat diegene daar behoefte aan heeft? Wie ben jij om te bepalen wat iemand nodig heeft om gelukkig te zijn? Wat is geluk eigenlijk?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |