In Memoriam #2

Sterkte oh-oh.

Frits is precies een maand voor zijn tiende verjaardag overleden ( 24 september 2009 zou hij 10 geworden zijn en 24 -8 heb ik hem in laten slapen) dus dat onthou ik wel makkelijk.
De eerste 6 maanden telde ik zelfs de maanden hoor...
En zo een gek idee dat Karel nu alweer 4 maanden 10 is, en dat Frits nooit zo oud geworden is, terwijl Kareltje altijd zoveel jonger leek...

oh-oh

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 17:01 schreef Nonneke het volgende:
oh-oh

Oh-oh, sterkte

Ik moet altijd weer ff slikken als ik in dit topic lees.
En ik word er een beetje angstig van, als ik naar mijn bejaarde Bink kijk.

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 17:07 schreef CherryLips het volgende:

[..]

De eerste zes maanden telde ik zowat de weken. Gisteren was het precies 18 maanden geleden maar ik heb er helemaal niet aan gedacht.

Ja ik heb ook eerst echt weken geteld.
De eerste tijd had ik echt echt een hekel aan de maandagen, omdat ik op maandag Frits in had laten slapen

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 17:18 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ik ook, maandag kwart voor 4 . Ik had die dinsdag op dat tijdstip ook echt iets van: shit, dat was de eerste hele dag zonder Sanne.

Echt gruwelijk he?
Gisteren voelde ik me rotter dan vandaag, gisteren had ik vrij en was het maandag, toen zat ik ook telkens op de klok te kijken van oh nu leefde hij nog , nu ook, nu waren we bij de da, nu waren we weer thuis.
Blegh.

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 17:10 schreef Greys het volgende:
Oh-oh, sterkte

Ik moet altijd weer ff slikken als ik in dit topic lees.
En ik word er een beetje angstig van, als ik naar mijn bejaarde Bink kijk.

Heb ik ook wel hoor Greys

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 17:42 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ja precies. We kregen bij het crematorium een bewijs met het tijdstip erop: zes uur. Toen stond ik onder de douche, bedacht ik me.

Cremeren was op woensdag, en daarna issie gelijk opgehaald door een vriend van me
Beetje suf wel, die dame zei dat te om 14.00 gecremeerd zou worden, dus ik zat om 14.00 heel dramatisch op mn werk met een kaarsje aan aan m te denken.
Stond op t certificaat dat ie om 10.00 al in vlammen opgegaan was
Dan voel je je wel een bietje lullig maar daar doe je niks meer aan he
Zojuist een hele lieve kaart in de bus van een vriendin, met allemaal Frips foto's, zo lief
Niet alleen ik, maar ook al zijn fans zijn m nog lang niet vergeten hoor, die kleine brompot

quote:

Op dinsdag 24 augustus 2010 18:52 schreef oh-oh het volgende:

Zojuist een hele lieve kaart in de bus van een vriendin, met allemaal Frips foto's, zo lief

Wat enorm lief, mensen die zo aan je denken En hij wordt zeker niet vergeten

Veel sterkte oh-oh

awww

dirkje

ze is eindelijk gevonden

wat nu?

Wat een prachtig poesje was Dirkje

Ah Dirkje
Toch lijkt het me wel erg fijn om uiteindelijk te weten dat ze echt dood is.

zusjes

Toen ik vanmorgen opstond, wist ik nog niet dat het vandaag zo ver was. Mijn wit spookje kwam nog fijn onder mijn deken liggen, al ging het toch al wat moeizamer...

Door de dag werd het alleen maar erger; je wou niet eten, kotste alleen maar geel water/slijm op, zakte door je pootjes, zonderde je af etc. Toen je omstreeks 20 uur helemaal niet meer op je pootjes kon staan, hebben we die vreselijke beslissing genomen. Het doet onbeschrijflijk veel pijn, ik wil alleen maar wenen omdat je er niet meer bent. Maar je lichaampje was op... Je streed al een tijdje tegen je leverziekte en je kon niet meer. Je hebt alles gegeven, maar het was je niet gegund...

Mijn meisje was al zo ver heen, dat de DA geen ader vond (ze had geen bloeddruk meer) om een spuitje te geven. Bijgevolg heeft-ie wel vijf keer een spuitje gegeven! Gelukkig voelde ze er niks meer van, ze was al in een coma aan het glippen Al d'r spulletjes liggen nog overal rond, het zal zwaar worden die op te bergen. Het is zo raar dat ze er niet meer is. Geen geblaf meer op de postpode, geen getik van pootjes op de vloer, geen gekras aan de deur, geen klein wit dingetje dat lekker warm bij je op de bank ligt, niemand meer die me zo enthousiast als jij verwelkomt als ik thuiskom,... Het lijkt momenteel nog zo onecht, pas in de komende dagen zal het echt duidelijk worden dat ze voorgoed weg is...

Ik weet wel dat het goed is dat ze nu geen pijn meer heeft, maar het doet zo verdomd veel pijn vanbinnen... Mijn hart breekt gewoon Men zegt dat tijd alle wonden heelt, maar er zal geen dag voorbij gaan dat ik niet aan je zal denken, dat ik je niet zal missen en dat ik niet zal wensen dat je er nog was

Flavie, je blijft voor altijd onze kleine witte rebel, met de liefste snoet en het hartje van goud

*slik*

Veel sterkte.

Heel veel sterkte

Sterkte

Ik heb Binky.


In moeten laten slapen,hij is 14 jaar geworden.
Hij had last van nierfalen,en was gewoon op.
Ik mis hem zo,zie hem overal zitten waar hij was.

Voor iedereen......

quote:

Op donderdag 16 september 2010 01:11 schreef vronie het volgende:
Ik heb Binky.

In moeten laten slapen,hij is 14 jaar geworden.
Hij had last van nierfalen,en was gewoon op.
Ik mis hem zo,zie hem overal zitten waar hij was.

Veel sterkte vronie

Ik heb precies hetzelfde Elke keer als ik in de woonkamer kom, kijk ik automatisch meteen naar de plaats(en) waar ze altijd lag, en dan constateer je dat het plaatsje leeg is en altijd leeg zal blijven

's Morgens is nog het ergst van al voor mij; geen gesnuffel aan de deur horen als je een beetje lawaai maakt in je kamer, geen lieve witte bol die je met grote ogen staat op te wachten als je de deur opent, geen kwispelend staartje meer zien...

Ik kan het niet over m'n hart krijgen om al haar speeltjes en mandjes weg te doen De tuin ligt ook nog vol balletjes en flessen (ze was echt verzot op spelen met lege plastic flessen ).

*zucht* Het is best hard zonder mijn lieve meid

sterkte allemaal met het gemis van jullie lieve vriendjes

Sterkte iedereen. Hier loopt ook een kandidaat (Palle, Noorse Boskatkater)rond waarmee het eigenlijk elk moment afgelopen kan zijn, nierfalen (althans dat nemen we aan a.d.h. van de bloedonderzoeken, we kunnen verder geen oorzaak vinden ondanks alle onderzoeken) in de laatste fase.....broodmager (alleen nog botten met een mottig en hier en daar kaal velletje er omheen) maar hij blijft maar doorgaan met eten, zeer actief zijn en gewoon lol hebben in het leven. Elke keer als ik thuiskom of 's morgens naar beneden ga verwacht ik hem stervend of dood aan te treffen maar hij weigert . 2 november zal hij 13 jaar oud worden mocht het lukken.....we wachten af. Zolang meneertje aangeeft dat hij er nog zin in heeft gaan we gewoon door ondanks zijn behoorlijk enge uiterlijk (en de voortdurende uitleg die ik moet geven aan bezoekers dat de kat niet verwaarloosd is )

Sterkte Vronie

quote:

Op zondag 19 september 2010 08:47 schreef ferrari_rood het volgende:
Sterkte Vronie

Dank je wel

quote:

Op zondag 19 september 2010 06:39 schreef trovey het volgende:
Sterkte iedereen. Hier loopt ook een kandidaat (Palle, Noorse Boskatkater)rond waarmee het eigenlijk elk moment afgelopen kan zijn, nierfalen (althans dat nemen we aan a.d.h. van de bloedonderzoeken, we kunnen verder geen oorzaak vinden ondanks alle onderzoeken) in de laatste fase.....broodmager (alleen nog botten met een mottig en hier en daar kaal velletje er omheen) maar hij blijft maar doorgaan met eten, zeer actief zijn en gewoon lol hebben in het leven. Elke keer als ik thuiskom of 's morgens naar beneden ga verwacht ik hem stervend of dood aan te treffen maar hij weigert . 2 november zal hij 13 jaar oud worden mocht het lukken.....we wachten af. Zolang meneertje aangeeft dat hij er nog zin in heeft gaan we gewoon door ondanks zijn behoorlijk enge uiterlijk (en de voortdurende uitleg die ik moet geven aan bezoekers dat de kat niet verwaarloosd is )

Zolang als hij de levenslust nog heeft,moet je voor hem gaan.
Sterkte voor de toekomst

Vandaag een kaart ontvangen van de DA.
Met de tekst, veel sterkte
Wat ontzettend verdrietig dat we Binky niet meer konden helpen.
Hij was op, zijn lijfje wilde niet meer,heel veel sterkte met het verlies.
Het was een goede keuze om hem verder ,zijn lijden te besparen.
De tranen biggelen over mijn wangen door die bericht.
Maar het werkt wel voor de verwerking.
Liefs Vronie

quote:

Op maandag 20 september 2010 02:04 schreef vronie het volgende:

[..]

Zolang als hij de levenslust nog heeft,moet je voor hem gaan.
Sterkte voor de toekomst

Sterkte nogmaals met je verlies, weet helaas maar al te goed hoe het voelt en het went nooit hoe vaak je die gang ook moet maken.

[ Bericht 51% gewijzigd door trovey op 21-09-2010 23:54:48 ]

Ik heb de hele discussie hier verwijderd, ik hoop dat ik niemand tegen de haren instrijk daarmee want ik weet dat iedereen het enorm goed bedoeld. Maar de discussie wakkert meer reacties aan en dat vind ik enorm zonde van dit topic. Trovey, je hebt me wel op een idee gebracht en ik heb je mee genomen
Mocht er bezwaar zijn dan hoor ik dat graag in PM of in ons FB topic.

vronie, heel veel sterkte

[ Bericht 100% gewijzigd door vronie op 26-09-2010 23:51:49 ]

Sterkte aan iedereen in dit topic.

Ongeveer een week geleden is "onze" cavia overleden. Ik leerde mijn vriend 2 jaar geleden kennen en dus ook zijn cavia met een zeer toffe naam, Henk. Echt een pracht van een cavia, wel heel verlegen en angstig dankzij zijn vorige baasje . Nooit ziek geweest, tot hij ineens niet meer wilde eten, en op een dag lag hij helemaal spastisch te doen in zijn kooi.. Naar de dierenarts gebracht waar hij uiteindelijk in shock is geraakt en is overleden. Dat ging echt zo snel gewoon, binnen een week was het gedaan..

Henk is ongeveer 7 jaar geworden.

Rust zacht, Henk!




[ Bericht 2% gewijzigd door verleiding op 30-09-2010 16:21:19 ]

wat een mooitje

sterkte ermee verleiding.

_{hoe oud kunnen cavia's worden eigenlijk?}

quote:

Op donderdag 30 september 2010 18:34 schreef lady-wrb het volgende:
wat een mooitje

sterkte ermee verleiding.

_{hoe oud kunnen cavia's worden eigenlijk?}

Bedankt . Het is wel raar, het eerste wat ik doe als ik de kamer in loop waar zijn kooi stond, is naar die plek kijken waar de kooi precies stond ..

_{5 á 8 jaar oud, meende ik.}

quote:

Op woensdag 2 december 2009 10:01 schreef Pien85 het volgende:
Deze dame hoort ook in dit topic
[ afbeelding ]
Als twee lieve bruine ogen vragen
Help me, ik voel me niet fijn
Mag je dan omdat je voelt dit is het einde
Egoïstisch zijn?

Als je van de dierenarts hoort
Dit komt nooit meer goed
En ze krijgt steeds meer pijn
Mag je dan omdat je haar niet kunt missen
Egoïstisch zijn?

Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed
En je zonder haar naar huis toe moet
Met een halster in je hand
En je hart vol pijn
Dan probeer je jezelf te overtuigen
Ik mocht niet egoïstisch zijn.

Al die tijd met zijn tweetjes
Elke dag samen was een feest
En in al die jaren
Is zij zelf niet één keer
Egoïstisch geweest...

Mistral
02-03-1994 – 04-09-2009
[ afbeelding ]

Gedichtje en foto's hangen sinds een paar weken op stal...
Mistral had de ziekte van Cushings, veroorzaakt door een hersentumor, ik ben blij dat ze nog een mooie zomer heeft gehad, en het daarna afgelopen was.

Ik moest 2 traantjes wegpinken

Jezus ik word echt heel verdrietig van dit topic . Ik ga maar snel weer weg...

Normaal doe ik dit niet, maar ik wilde het toch posten.



9 jaar geleden waren mijn zusje, mijn vader en ik op een feest van een schutterij. Een meisje van een jaar of 12 (denk ik dat ze was) had een klein zwart poesje meegenomen. Mijn zusje en ik waren helemaal verkocht. ze vertelde als er geen baasje gevonden werd op dit feest haar vader het beestje af zou maken. Ze kwamen van een boerderij en ze hadden nog 3 nesten ofzo op de hooizolder.

Mijn zusje en ik deden er vanalles aan om ons pap te overtuigen om haar mee te nemen naar huis. "Nee, komt niets van in, we hebben er al veel te veel". Een aantal dronkelappen vonden het grappig om het beestje alcohol te geven. Mijn zusje en ik hebben haar helaas niet snel genoeg weten weg te halen, dus had ze al vrij veel vergif binnen gekregen en het meisje van 12 kon niet echt op tegen een aantal dronken mannen.

Anyway, een tijdje later komt ons pap met het heugelijke nieuws dat we haar toch mee gingen nemen, want het zou wel zielig zijn als ze dood gemaakt zou worden. Het meisje was blij dat de poes een toekomst tegemoet kon zien. Ze vroeg ons of we haar naam konden laten zoals hij was: Angel. Het was ook echt een engeltje, dus we besloten haar naam te behouden.

Angel is alsnog 9 jaar geworden. Haar leventje was een aaneenschakeling van ellende, maar ze was altijd blij.

Het begon als kitten, de reactie op de alcohol zorgde dat het poep eruit spoot als je haar oppakte. Ze heeft het overleeft door veel zorgen en knuffels.

Een aantal jaren later, werd astma vastgesteld. De dierenarts zei dat het misschien beter was haar in te laten slapen, want de medicatie zou te duur zijn. Bij ons zijn huisdieren een lid van het gezin, dus we hebben de kosten voor lief genomen. Het ging op en af met haar benauwdheid. Tot een jaar geleden, ze kreeg ook een astmapuffertje en nog wat andere medicatie. Het papieren propje zat ze niet meer achterna, om vervolgens terug te brengen zodat ik het weer weg kon gooien etc. Echter was ze nog goed in het zitten op m'n krant en een hap uit m'n boterham/ eierkoek weg te happen alsof het de normaalste zaak van de wereld was! Ook de melk was een lekkernij die ze niet wilde laten liggen.

Negen maanden geleden werd er geconstateerd dat haar hartje niet helemaal goed was. Een 2 maanden naderhand, bleek het erger zijn geworden. De rechterkamer was zodanig vergroot, dat dat misschien de oorzaak kon zijn van de benauwdheid. Toch maar in de gaten houden. Twee weken terug weer een hartfilmpje, oei linkerkamer ook al aangetast, nu toch maar medicijnen geven, maar die werken pas over 3 weken. In de tussentijd nog een aantal spuiten wezen halen voor benauwdheid en het vocht wat ineens in haar buik ontstond.

Helaas hebben de hartpilletjes nooit de 3 weken bereikt, waardoor we dus niet weten of de benauwdheid nu wel van het hart afkwam of weer een op zich zelf staand iets was. Vannacht kwam ze al bij mijn moeder liggen (had ze al heel lang niet gedaan). Vanochtend was het redelijk, en smiddags komt ze onder de kast vandaan, wilt ze naar mijn moeder rennen en ploft haar bipsje op de grond, tijdelijke verlamming, we weten het niet.

De keuze gemaakt om haar uit haar lijden te verlossen, dat wisten we wel. Dit kon zo niet verder gaan.

Juli- 2001 // 6-6-2010. Rust zacht lieve Angel <3

[ Bericht 2% gewijzigd door joyvke op 07-10-2010 17:18:07 ]

quote:

Op donderdag 7 oktober 2010 02:21 schreef joyvke het volgende:
*knip*

Verschrikkelijk zoveel meegemaakt in haar leventje, echt erg. Heel veel sterkte!

[ Bericht 79% gewijzigd door Oognip op 07-10-2010 08:51:26 ]

Wat een verhalen weer... Sterkte allemaal.

wat fijn dat angel bij jullie terecht is gekomen. jullie hebben haar fantastisch verzorgd.
veel sterkte voor jou en je familie

quote:

Op donderdag 7 oktober 2010 13:21 schreef lady-wrb het volgende:
wat fijn dat angel bij jullie terecht is gekomen. jullie hebben haar fantastisch verzorgd.
veel sterkte voor jou en je familie

De dierenartsen vonden het ook een echt 'wonderbeestje' wat dat betreft. Het was echt een vechtertje. Ze was ook altijd zo lief voor iedereen, eigenlijk nauwelijks ruzies met de andere katten wat dat betreft.

Bedankt in ieder geval, ze zal gemist worden met haar aparte miauw en het stelen van mijn eierkoek . Nu zal ze het gelukkig nooit meer benauwd hebben. Ze heeft een propje papier in de doos meegekregen, wie weet als er iets is, holt ze er nu achteraan.

quote:

Op donderdag 7 oktober 2010 17:20 schreef joyvke het volgende:

[..]

De dierenartsen vonden het ook een echt 'wonderbeestje' wat dat betreft. Het was echt een vechtertje. Ze was ook altijd zo lief voor iedereen, eigenlijk nauwelijks ruzies met de andere katten wat dat betreft.

Bedankt in ieder geval, ze zal gemist worden met haar aparte miauw en het stelen van mijn eierkoek . Nu zal ze het gelukkig nooit meer benauwd hebben. Ze heeft een propje papier in de doos meegekregen, wie weet als er iets is, holt ze er nu achteraan.

Voor mijn lieve dikke bollie, je hebt geen pijn meer en je blijft altijd bij ons in gedachte.

Katja
5-5-1998 - 6-10-2010


Afgelopen woensdag is mijn poeske Katja heengegaan. Ze was al sinds dinsdagavond ziek en dinsdag nog naar de DA geweest voor pijnstiller, vochtinjecties, en pillen.
Woensdagmorgen had ze een kleine opleving, en heb ik haar nog flink kunnen aaien en ze deed zelfs soms spinnen ook al zag je dat ze pijn had.
Woensdagavond om 22:00 uur had ze zo'n erge pijn dat we weer terug zijn gegaan naar de DA en in overleg besloten dat we haar moesten laten inslapen.

Gelukkig hebben we allemaal nog afscheid kunnen nemen van ons meisje, en ben ik bij haar geweest tot ze heen ging.

Katja, ik wil je langs deze weg dan ook bedanken voor de mooie tijd die je met mij hebt gedeeld. Ik had graag gezien dat je langer bij ons bleef maar dat mocht niet zo zijn. Toch zal ik de 12,5 jaar dat jij ons baasje was koesteren en zal je voor altijd bij mij blijven in mijn hart.

Lieve kattekatar, slaap zacht...

Katja in 1998, zo'n gladde vloer is even wennen maar als snel was het haar racebaan geworden


Katja in 2010, ongeveer 2-3 weekjes geleden, lekker aan het genieten op een favoriet plekje in de tuin.

quote:

Het was geen kat, ze was Katja

[ Bericht 4% gewijzigd door Dawnbreaker op 08-10-2010 13:53:03 ]

Het verhaal van Katja is ook al zo treurig

Is het bekend geworden wat Katja nu precies had? Heel veel sterkte iig!

sterkte allemaal.
toch blijf ik het in laten slapen van je huisdier een (voorzover mogelijk) mooi iets vinden omdat je dan toch probeert het zo goed mogelijk te timen zodat je je beestje ellende en pijn bespaart en toch een kwaliteitsvol leven biedt.
het is het laatste dat je eigenlijk als huisdiereigenaar nog voor je beestje kunt doen; een respectvol pijnloos einde, iets dat ze in de vrije natuur niet gegund is en we doen het volgens mij zo goed en doordacht mogelijk.
je begeleidt je beestje zo rustig mogelijk en het verdriet dat wij er zelf van hebben maken ze niet meer mee, dat dragen wij zelf.

quote:

Op donderdag 7 oktober 2010 17:20 schreef joyvke het volgende:

[..]

De dierenartsen vonden het ook een echt 'wonderbeestje' wat dat betreft. Het was echt een vechtertje. Ze was ook altijd zo lief voor iedereen, eigenlijk nauwelijks ruzies met de andere katten wat dat betreft.

Bedankt in ieder geval, ze zal gemist worden met haar aparte miauw en het stelen van mijn eierkoek . Nu zal ze het gelukkig nooit meer benauwd hebben. Ze heeft een propje papier in de doos meegekregen, wie weet als er iets is, holt ze er nu achteraan.

*slik*
Die zin bracht me in een keer terug naar het overlijden van mijn poes Sietske. Die heb ik lekker neergelegd op een tv gids, want daar sliep ze altijd zo fijn op. En daarna op een mooie plek in de tuin begraven.

Heel veel sterkte aan alle achterblijvende baasjes.