quote:
Op dinsdag 8 september 2009 09:39 schreef usrfobiwan het volgende:Nou coenW je hebt er wel alles aan gedaan om je relatie te redden. Alleen als die vrouwen éénmaal hun 'gevoel' kwijt zijn (wat dat dan ook moge zijn) dan is het voorbij. En dat is echt niet op het moment dat ze het het jouw vertelt, maar loopt daar al maanden mee rond hoor. En die beslissing is dan allang genomen alleen om het de man de vertellen is zo lastig. En je merkt het onbewust want het gaat al een aantal maanden niet helemaal zoals je zou willen. Je probeert het maar ze is al maanden zo afstandelijk. Je hebt alleen nog niet door dat ze er al klaar mee is. Of dat ze verliefd is geworden op een ander en daar al maanden mee rondloopt. En dat is het erge aan de vrouwen met hun 'gevoel is weg' denkwijze. Als ze nou gewoon zeggen dat ze niet meer van je houdt of verliefd zijn geworden op een ander, ok. Nee het gevoel is weg, en daar moet je het maar mee doen...
Sorry voor de rant..
Klopt wel dat ze inderdaad erg afstandelijk was de laatste maanden en dat ze zich aan alles wat ik ook probeerde alleen maar kon irriteren.... Ze had er in principe in mei/juni al een punt achter gezet maar omdat het zo moeilijk was mee blijven lopen tot twee weken geleden.
Maar als ik haar dan weer zoveel zie huilen en hoe ze dan bij me in mn armen komt liggen en steeds om een knuffel vraagt en een kusje, dan voelt het zo enorm tegenstrijdig....
Dan vraag ik me weer af van, meisje wat wil je nu eigenlijk, weet je het allemaal toch wel zeker.... ?
quote:
Op dinsdag 8 september 2009 10:18 schreef Barbusse het volgende:[..]
Nee, niet je excuus aanbieden. Die rant was goed en bovendien zeer herkenbaar.

Zulk soort vrouwen die niet aan kunnen of durven geven waarom het "gevoel" weg is...
@Coen: Volgens mij heb je gedaan wat je kon doen. Het is en blijft haar keuze, en ik denk niet dat je die nog verder kunt beinvloeden. Probeer verder te gaan en haar los te laten. Probeer verder in eventueel noodzakelijk contact zo zakelijk mogelijk te blijven. Sterkte verder kerel.
Ik voel me nog steeds erg lekker, alleen ben ik zo gaar als het maar kan. Geen idee waarom eigenlijk.
Denk ook zeker niet dat ik haar nu kan beinvloeden, en dat zou op dit moment niet goed zijn ook....
Mijn psycholoog zei dat het beste wat ik kan doen is, haar loslaten en haar de wereld laten zien zonder mij.... mocht ze gelukkig worden in die wereld dan moet ik dat accepteren. Mocht ze niet gelukkig worden dan bestaat er misschien nog een kans voor ons... een hele kleine maar niet uitgesloten kans....
Mn verstand is het ook wel eens met die gedachte maar mn gevoel wil nog niet....