Verloofde overweegt ineens er een punt achter te zetten.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 15:58 schreef kikoooooo het volgende:
Ik had de eer aan mezelf gehouden en haar het huis uit gezet

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 15:49 schreef Johan_81 het volgende:
ze moet er ernstig bij huilen wanneer ze me antwoord geeft (en ik ook) dus ik weet dat het diep zit.

Vrouwen zetten de kraan open en dan komen ze overal mee weg

Beetje zoals kinderen doen.

quote:

Op zondag 30 augustus 2009 01:14 schreef Greys het volgende:
Als ze het ineens een eng idee vindt om met jou kinderen te krijgen maar verder alles nog wel top zou vinden, kan ze ook gewoon zeggen dat ze daar nog even mee wil wachten natuurlijk. Dus er zit meer achter, dat kan niet anders.

Waarom zou je een relatie hebben met iemand als je uiteindelijke doel trouwen en kinderen krijgen is maar je dat toch niet met hem wil?

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 15:49 schreef Johan_81 het volgende:
Hallo allemaal,

hoi

quote:

Ik ben niet echt iemand die normaalgesproken dingen op een forum post tegenover onbekende mensen, dat vind ik nooit zo nodig. In dit geval kan ik echter even niets anders bedenken en heb ik denk ik raad nodig... van vrouwen óf mannen die verstand hebben van vrouwen. (niet mijn sterkste eigenschap, vandaar) Ik kan dit verhaal omwille van haar privacy niet kwijt bij familie of vrienden maar dat betekent dat ik m'n ei niet kwijt kan en.. nouja, ik kan nergens anders meer aan denken dus dat is lastig.

wat is er mis met wat advies en raad vragen aan bekenden?, ik denk dat je vriendin dat ook gedaan heeft met haar vriendinnen

quote:

Het zit zo...

Mijn vriendin (verloofde) en ik zijn ruim 5 en half jaar samen, we wonen daarvan al 5 jaar samen in een koophuis. Tot voor kort was alles prima in orde, we hebben het vorig jaar veel gehad over kinderen (ik ben 28, zij 27) en dat kwam voornamelijk door haar.. ze bleef er over door gaan en was echt heel enthousiast. Ook hadden we het dan vaak over een groter huis kopen met een grote tuin.. nouja je kent het wel. Onze relatie was "solid as a rock", onze beide families accepteren ons en zijn blij dat wij elkaar gevonden hebben.

en hoe enthousiast was jij?

quote:

Vaak zei mijn vriendin ook zelf (nog geen 3 maanden geleden), dat ze zich een leven zonder me niet voor kon stellen, ze me nogsteeds leuk vindt, met mij verder wil enz enz enz... er is ook nooit sprake geweest van misschien uit elkaar gaan.

misschien lees ik er teveel in maar dit zijn echt van die probeer vragen, ze was je aan het wikken en wegen

quote:

... de laatste weken doet ze vreemd. Ik dacht eerst, misschien is er iemand anders, maar ik ben er vrij zeker van dat dat niet het geval is. Plotseling gaat ze erg vaak met haar vriendinnen weg en ze is nooit meer echt zo vrolijk en enthousiast als ze was. Recentelijk hebben we ons huis te koop gezet en ik was al bezig met een nieuw huis uit te zoeken... volledig onder de indruk dat we over een paar maanden zouden proberen een gezin te stichten. Vorige week was ze weer nergens voor te porren en ik vroeg terloops "je bent me toch niet zat ofzo?" Nou... toen kwam het hoor. Ze houdt van me, maar ze weet niet zeker of ze nou wel met mij een gezin wil stichten.. Ik begreep er niets van.. kaboem, donderslag. Na een beetje relativeren dacht ik.. tja dat krijg je na zo lang, dat is vast bindingsangst. Maar na dat aan haar gevraagd te hebben kreeg ik een volmondig "nee, ik wil juist heel graag kinderen, maar ik weet niet of ik dat met jou wil." Ze vindt me nog steeds erg knap en grappig en ,.. nouja wat ze altijd vond.. maar ze voelt zich niet meer tot me aangetrokken.. denkt ze.(?) Ik was er van overtuigd dat dit gewoon zo'n dipje was, ik vroeg haar of ik haar kan helpen of dat ik misschien iets aan mijzelf kon veranderen maar dat was het allemaal niet... inmiddels plan ik uitjes en kook ik enzo.. ik weet niet beter. Uiteindelijk als klap op de vuurpijl zei ik: "ben je nu aan het uitdokteren of je er wel of niet een eind aan maakt (of is het gewoon iets tijdelijks) " ze antwoorde: "Nou ja als je het zo wilt noemen.. maargoed, daar komt het wel op neer ja"
ze moet er ernstig bij huilen wanneer ze me antwoord geeft (en ik ook) dus ik weet dat het diep zit.

ik denk dat de combinatie, nieuw huis en vernieuwd contact met vriendinnen haar referentiekader wat heeft verbreed, grote stap en misschien wat twijfel en dan zijn vriendinnen altijd een leuke manier om je eigen twijfels wat uit te vergroten.

quote:

Ik ben zelf na al die jaren nog stapelgek op haar en dat maakt het ontzettend moeilijk, ik zou bij ieder ander de eer aan mezelf houden maar als je bij iemand bent waarvan je dacht er mee oud te gaan worden gaat dat gewoon niet.

nee, maar dat is toch ook niet erg

quote:

Wtf kan ik doen... het voelt alsof ik aan het wachten ben op mijn doodvonnis...

Kan iemand mij een heel klein beetje inzicht geven? Of misschien is er iemand die dit ook door heeft gemaakt maar vanaf de andere kant?... die misschien door dit verhaal al lang weet hoe de vork in de steel steekt? Want ik kom er in m'n eentje niet uit.

Ze is nu weg, blijft waarschijnlijk weg, tijd om voor jezelf te gaan zorgen

quote:

Alvast bedankt voor het lezen van dit mega omslachtige verhaal.. en eventuele input.

sterkte

quote:

Op zondag 30 augustus 2009 12:44 schreef Aneurism het volgende:

[..]
Ow en dat mevrouw het huis uit gaat om bij Pa te pitten zegt mij al genoeg, dat is jouw moment om er zelf een punt achter te zetten. Je hebt je antwoorden al.

Tsja, misschien een beetje laat om 'de eer' aan jezelf te houden en dus maar snel de handdoek in de ring te gooien, maar ook ik vrees dat het een zinkend schip is. Een schip waar zij zojuist is van afgesprongen, mind you.

Verwacht niets en wie weet wat er nog gaat gebeuren. Sterkte in ieder geval, een vrolijke verjaardag zal het niet worden dit jaar denk ik...

quote:

Op zondag 30 augustus 2009 22:59 schreef Johan_81 het volgende:
Gelukkig kon ik haar nog even tegenhouden maar tijdens de knuffel daarna fluisterde ze: "je weet toch dat ik er morgen niet meer ben heh?" ..

Ajj


Ze heeft haar keuze goed overwogen lees ik hieruit.

quote:

Op zondag 30 augustus 2009 01:36 schreef zhe-devilll het volgende:
Eh nou dat uitgaan met vriendinnen en ineens het zat zijn?
Eh nou...denk dat ze of een ander ontmoet heeft...ja is hard...of dat haar vriendinnen haar wijs maakten dat het beter kan...allemaal!

Dat dus. Misschien hebben ze niet bewust zo opgezet, maar hebben hun verhalen haar aan het twijfelen gebracht. Vriendinnen (vrienden onderling trouwens ook)hebben nogal de neiging om met een vriendin mee te praten, en maken het dus alleen maar erger als er twijfels zijn. Er zijn maar heel weinig mensen die een stapje terug doen om van een afstandje te kijken naar een relatie.

pffff sterkste TS

Heb ongeveer hetzelfde als jou gemaakt een aantal jaar geleden. Werd ook opeens gedumpd en maakte de domme fout haar toch uit te nodigen op mijn verjaardag (een week nadat het uit was) wat een kutavond was dat, gespannen sfeer in de woonkamer, konden totaal niet meer normaal met elkaar praten en nadat ze wegging (al na een uur!) heb ik het op het zuipen gezet met een goede vriend van me.

Uiteindelijk wel over haar heen gekomen, maar heeft me wel een jaar gekost....(zat heel diep).


Het enige wat je kunt doen TS is afleiding zoeken en proberen alles een plekje te geven. Het zal niet makkelijk zijn, maar ooit, en die tijd komt er echt, begint ook voor jou het zonnetje opeens weer te schijnen. Bij de één al binnen een paar maanden bij de ander na 1 of 2 jaar..Een rebound zoeken kan het verwerkingsproces ook versnellen overigens MITS het meisje leuker is dan je ex.

Succes..

ik denk dat je juist zelf het initiatief moet nemen tot wat lucht, zeg dat je tijdelijk ergens anders slaapt (thuis bv) kijken hoe zij dan reageert. Wat je ook doet, zorg ervoor dat zij in dat huis blijft en geen nieuwe omgeving kan ervaren, omdat zij weggaat.


Dan ben je r namelijk wel kwijt.

Ik denk dat ze na een tijdje beseft dat ze jou wel wil!

quote:

Op maandag 31 augustus 2009 00:00 schreef dabadbass het volgende:
ik denk dat je juist zelf het initiatief moet nemen tot wat lucht, zeg dat je tijdelijk ergens anders slaapt (thuis bv) kijken hoe zij dan reageert. Wat je ook doet, zorg ervoor dat zij in dat huis blijft en geen nieuwe omgeving kan ervaren, omdat zij weggaat.


Dan ben je r namelijk wel kwijt.

Ik denk dat ze na een tijdje beseft dat ze jou wel wil!

Ik ook denk eerlijk gezegd dat ze 'dicht geklapt' is. trouwen en kinderen zijn grote veranderingen en ging voor haar miss te snel. Je ziet dat vaker in relaties, stellen leven ergens naartoe en zodra die periode aanbreekt wordt het toch allemaal wat te benauwd. Je zei zelf dat de familie ook verwachtingen heeft (tijdens de verjaardagen) dat voert de druk nog meer op.

Ga idd zelf weg...geef de situatie wat lucht en kijk dan nog eens!

Herkenbare situatie. Mijn vriendin heeft een week geleden ook een punt achter onze relatie gezet.
We waren 4,5 jaar samen, hadden alles samen zoals huis, samenlevingscontract, rekeningen, etc...
Ook mijn vriendin gaf 3 maanden geleden aan een tijdje wat tijd voor zichzelf nodig te hebben. Nu 3 maanden later bleek dat ze er eigenlijk al klaar mee was maar het toen toch nog wilde proberen door even uit elkaar te zijn. Helaas is het gevoel bij haar niet terug gekomen. Ze zegt dat ze nog wel van me houdt maar niet meer genoeg om een relatie te onderhouden. Dit is niet van de een op de andere dag gekomen, maar is er langzaam ingeslopen.
Toen bij mij duidelijk werd hoe ernstig het allemaal was, was zij al stukken verder en in principe al klaar met onze relatie.
Er is dan ook niets meer wat je kunt doen om het te redden. Ik ging opeens compleet veranderen en deed mn best om het weer allemaal aan te wakkeren, maar helaas werkte dat alles averechts. Ze kon er niet meer van genieten en begon zich zelfs aan me te irriteren.
Ze zag wel in dat ik mn best deed, maar helaas was dit voor haar allemaal te laat. Het gevoel was weg en kwam niet meer terug. Dat tijdnemen van haar was meer een soort uitstel van executie. Het langzaam brengen van de uiteindelijk onvermijdbare breuk.
Ook al zie je het misschien aankomen en heb je zelf het gevoel dat je relatie nog een kans heeft en er alles aan wil doen, dan blijkt de vrouw dit allemaal al achter de rug te hebben en er klaar mee te zijn.
Zelf is bij mij dit besef er nu, alleen ben ik ook nog lang niet zo ver dat ik er vrede mee kan hebben. Het verstand zegt van wel maar je gevoel zegt wat anders. Het zal lange tijd duren voor deze op een lijn zitten. En daar zullen we zelf hard aan moeten werken.
Een schrale troost voor mij (en ook voor jou en vele anderen) is, dat overal rond ons heen hetzelfde gebeurt. Je bent dus echt niet de enige die zulke dingen meemaakt. Tijd heelt alle wonden! Sterkte ermee!

Beter dat ze het nu tegen je zegt, in plaats van wanneer jullie al kinderen hebben.

Zo snel mogelijk alles alleen doen en 0,0 contact zoeken met je ex.

Dan pas weten jullie hoe het zonder elkaar is.

Maar waarschijnlijk zul je dat niet doen en kwel je jezelf veel te lang door toch contact te blijven zoeken (is begrijpelijk, ik deed dat destijds ook).

Maar echt waar, contact 100% verbreken is het allerbeste. Mocht ze je toch de moeite waard vinden dan vindt ze dat over een maand of drie ook nog wel. Wil ze niets meer, doet het je minder pijn want het contact is toch al weg.

Maar goed, leuk advies maar de praktijk is meestal dat de man als een klein kind achter zijn ex aan blijft rennen en pas na een paar maanden wakker wordt, dat zul jij ook wel doen.

aii pijnlijk.. =(

Vooral als je niet weet hoe of wat alles zal verlopen! ='(

en dan heb je idd zon leeg gevoel :/

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 15:58 schreef kikoooooo het volgende:
Ik had de eer aan mezelf gehouden en haar het huis uit gezet

Gelijk zo lomp en tactloos Alsof zijn vriendin dit allemaal zo gepland heeft.

Geef d'r tijd en ruimte, maar niet oneindig veel tijd en ruimte, want dat verdien je niet als partner-van-de-afgelopen-vijf-jaar.

quote:

Op maandag 31 augustus 2009 21:57 schreef Johan_81 het volgende:
Nou.. het is in ieder geval zo ver. Ik ben met heel mijn hebben en houwen vertrokken, mijn familie is inmiddels op de hoogte want dat kon ik niet langer geheim houden. Zit nu in m'n eentje in mijn ouders huis(zijn op vakantie) .. beetje stil M'n vader kwam met allemaal tips... leuk maar heb ik niet veel aan, goed bedoeld.

Ik verwacht geen wonder maar ik hoop dat ze tot inkeer komt.. ik zal me in ieder geval een beetje voorbereiden op het ergste en alvast dat "hoe kom ik over mijn ex heen" topic gaan lezen.. wie weet helpt dat

en in de tussentijd geen contact opnemen he? Dan ben je haar namelijk kwijt!!!

ook niet antwoorden als zij contact opneemt over koetjes en kalfjes ipv herreniging, dan ben je haar ook kwijt namelijk!!

poot stijfhouden!

contact kan weken of maanden op zich laten wachten, geen paniek, houd je poot stijf!

succes

quote:

Op maandag 31 augustus 2009 21:57 schreef Johan_81 het volgende:
Nou.. het is in ieder geval zo ver. Ik ben met heel mijn hebben en houwen vertrokken, mijn familie is inmiddels op de hoogte want dat kon ik niet langer geheim houden. Zit nu in m'n eentje in mijn ouders huis(zijn op vakantie) .. beetje stil M'n vader kwam met allemaal tips... leuk maar heb ik niet veel aan, goed bedoeld.

Ik verwacht geen wonder maar ik hoop dat ze tot inkeer komt.. ik zal me in ieder geval een beetje voorbereiden op het ergste en alvast dat "hoe kom ik over mijn ex heen" topic gaan lezen.. wie weet helpt dat

Goede beslissing denk ik. Sterkte verder kerel.

vrouwen maken het in hun hoofd uit voordat ze het daadwerkelijk uit maken

dus ze gaat nu door het verwerkingsproces en over minder dan een maand ben je gedumpt, is zij weer fris en fruitig en zit jij voor minstens 3 maanden in de put

succes!

jemig.. het ergste wat je kan overkomen zo ongeveer.. godzijdank geen ervaring en ik hoop dat het me niet zal overkomen, maar ik wil je iig wel heel veel sterkte wensen TS

muurbloempje??

Ook een beetje dom om een hypotheek op basis van 2 inkomens te nemen vind je ook niet? Nu krijg je de deksel op de neus zoals je merkt.

Maar goed, voor een sociale huurwoning sta je idd lang op de wachtlijst, particuliere markt moet opzich wel lukken maar houdt rekening met een gemiddelde huur van 750 euro voor een 3 kamer app (in leeuwarden dan).

In jouw situatie zou ik proberen zo snel mogelijk je huis te verkopen en een kamer huren (á 300 per maand) goedkoopste oplossing en als tijdelijke noodoplossing prima te doen. Vanaf die positie kun je weer een beetje je leven op orde krijgen (ander huis/ app etc).

quote:

Op dinsdag 1 september 2009 23:07 schreef Johan_81 het volgende:

[..]

Heheh.. Oops!

Ik moest hard lachen.

quote:

Op dinsdag 1 september 2009 23:39 schreef SuperrrTuxxx het volgende:

[..]

Ik moest hard lachen.

Ik vind zijn situatie anders niet zo grappig, hoe graag ik ook lach. Maar ja, als alles toch langzaamaan instort, is lachen de beste remedie. Dus ik lach maar mee.

OT: Ergens een goedkoop kamrteje vinden oké, maar wil ts dat wel? Ik weet niet wat zijn leeftijd is. Als je 35 bent kan ik me voorstellen dat je geen zin hebt om tussen 20-jarige studenten te zitten?

quote:

Op dinsdag 1 september 2009 23:45 schreef Barbusse het volgende:

[..]

Ik vind zijn situatie anders niet zo grappig, hoe graag ik ook lach. Maar ja, als alles toch langzaamaan instort, is lachen de beste remedie. Dus ik lach maar mee.

Nee niet de situatie, maar dat hij motorbloempje muurbloempje noemde.

quote:

Op dinsdag 1 september 2009 21:35 schreef Johan_81 het volgende:
Bedankt Muurbloempje, hoe langer ik hier zit na te denken enzo.. hoe minder ik er zelf behoefte aan heb om bij haar terug te komen.. ik word een beetje rancuneus merk ik, zo van, hoe kon je me dit aan doen!! En waarom bel/sms je me niet? en dan heb ik zo'n boos moment en denk ik, ik ga flirten met iemand en haar lekker jaloers maken.. maar ik ken helemaal geen meisjes heheh ... en tjah ik vraag me af waar ze is, wat ze doet en,.. misschien met wie Maar ik vraag me één ding nog meer af... voornamelijk de mensen die hier hebben gereageerd en hetzelfde hebben meegemaakt... waar zijn jullie gaan wonen dan? De hypotheek die wij hebben kan geen van ons alleen rond krijgen, voor huren sta je mega lang op een wachtlijst en kopen voor zo weinig is hier niet te doen... wonen jullie dan weer thuis??? Alleen daarom zou ik het al aan houden.. beetje fout maja.

Mijn situatie was eigenlijk precies andersom. Ik was al een tijdje klaar met school, leerde toe mijn vriend kennen, een klein jaar later wouden we een huis gaan kopen en 3 weken later maakte hij het uit
Ik heb de koop toch maar doorgezet omdat ik de flat die we op het oog hadden ook zelf kon betalen (En waar ik achteraf ook absoluut geen spijt van heb gehad. ) Misschien geldt dat voor jouw ook. Ga eerst goed je financiele situatie nakijken. Kijk wat je per maand kwijt bent en wat je misschien kan besparen. Ga desnoods op zoek naar een andere job waar je iets meer kan verdienen. Misschien is het meer 100 euro per maand extra. Anders kan je naar een hypotheekadviseur gaan en vragen of je maandlasten verlaagd kunnen worden.
Dit idee slaat misschien nergens op, maar het is in zo'n situatie altijd makkelijk te zeggen dat iets niet lukt terwijl het met een beetje extra moeite misschien wel kan

Verder: Succes en sterkte met alles

[ Bericht 7% gewijzigd door cmck op 02-09-2009 10:42:22 ]

quote:

Op woensdag 2 september 2009 08:43 schreef cmck het volgende:

[..]

Onhoud ook dat als jij en je vriendin en jii uit elkaar gaan (wat we natuurlijk allemaal niet hopen voor je ) je vriendin zichzelf uit zal moeten kopen en dat levert je ook weer geld op. [..]

Zijn vriendin hoeft zichzelf niet uit te kopen, zij moet haar helft van het huis aan hem verkopen, en dat levert haar dus geld op. Hem kost het alleen maar extra. Tenzij zijn vriendin HEM uitkoopt, dan zou hij er gunstig uit kunnen springen.

quote:

Op woensdag 2 september 2009 09:28 schreef RonaldV het volgende:

[..]

Zijn vriendin hoeft zichzelf niet uit te kopen, zij moet haar helft van het huis aan hem verkopen, en dat levert haar dus geld op. Hem kost het alleen maar extra. Tenzij zijn vriendin HEM uitkoopt, dan zou hij er gunstig uit kunnen springen.

Uiteraard.
Het is andersom natuurlijk.

Sorry hoor, het was vroeg toen ik het schreef. Ik had mijn koffie nog niet op

quote:

Op woensdag 2 september 2009 08:47 schreef Johan_81 het volgende:

[..]

.... tjah en hoe doen anderen dat dan met een modaal inkomen?? van 35000 E per jaar koop je geen huis voor 2 personen hoor (35000 * 4,5 = 157500, daar koop je in de randstad geen huis voor!) Plus, ik kan de hypotheek wel betalen, maar hij zal op één naam moeten komen te staan en dan toetst de bank gewoon opnieuw en met nieuwe percentages, je inkomen.. nou.. shake it

Ik heb een waanzinnig mooi/ leuk appartement (3 kamers 100m2) (Net buiten de Randstad.) gekocht voor 158.500 op basis van alleen mijn eigen inkomen. (Iets minder dan dat van jouw berekening.) Dus het kan!

Kunnen je ouders niet mee tekenen oid.? Om je huidige huis te behouden? Banken willen ook nog wel eens naar groei potentie kijken met het verstrekken van hypotheken en zien liever dat jij blijft dan gedwongen wordt te verkopen!

Verder veel sterkte met deze k*t situatie.

Wat dat betreft zit ik met hetzelfde probleem. Wij hebben ook een huis gekocht op basis van twee inkomens.
geen van beiden kan dat huis alleen bekostigen en ik wil er niet blijven wonen vanwege de herinneringen.
Zij wil er echter dolgraag blijven wonen en gaat dit waarschijnlijk doen dmv hulp van haar ouders.
Vanavond hebben we een afspraak om te kijken wat de mogelijkheden zijn...

Eigenlijk wil ik helemaal niet naar de mogelijkheden kijken, ik wil alleen haar terug en samen verder..... maar dat gaat dus niet meer.... wat een klotezooi toch allemaal.....

quote:

Op woensdag 2 september 2009 16:48 schreef Johan_81 het volgende:

[..]

Sterkte man, het is inderdaad ruk! Soms hoor je "ja, we hebben samen besloten om uit elkaar te gaan", dan is het in ieder geval iets wat je beiden wilt.. maar als alleen zij van je af wilt dan wil je haar alleen maar terug en verder niks! Ik zou de herinneringen ook moeilijk vinden maar toch zou ik er misschien wel willen wonen, het is een leuk en goed opgeknapt huis die ik anders niet ga vinden.. nouja, laat ik niet op de zaken vooruit lopen In ieder geval succes vanavond, hou je sterk!

Als het inderdaad in goed overleg zou zijn en van twee kanten, dan is het allemaal anders. Maar nu blijft er een (jij en ik en velen hier) met heel veel verdriet en een grote leegte achter.
Probleem is ook dat ik gewoon ervan overtuigd ben dat we wel gelukkig zouden worden. We hebben dezelfde verwachtingen, zelfde behoeftes, zelfde ideeen, maar toch is bij haar het gevoel weg. En dit omdat ik 1,5 jaar niet aan onze realtie heb gewerkt zoals had gemoeten. En natuurlijk is dat harstikke verkeerd, maar ik weet ook dat het anders kan en zie mn fouten in. Maar toch word je er eigenlijk voor de rest van je leven voor gestraft. Dit vind ik nooit meer. (tenminste zo zie ik het nu)
Bedankt, laat morgen hier wel weten hoe het gegaan is. Jij ook sterkte!

quote:

Op zondag 30 augustus 2009 22:59 schreef Johan_81 het volgende:
Gelukkig kon ik haar nog even tegenhouden maar tijdens de knuffel daarna fluisterde ze: "je weet toch dat ik er morgen niet meer ben heh?" ... ik kan er echt niks meer aan doen nu. Iig meest fuck up verjaardag ooit natuurlijk.

Dit zegt volgens mij al voldoende. Zoals iemand in dit topic al zei lijkt het erop dat zij in haar hoofd al bezig is met de verwerking.

Sterkte!

Sterkte TS.

Zit ongeveer in hetzelfde schuitje, ietsje wreder maar toch. Het enige advies wat ik je kan geven is om je eigen leven op te pakken. Als jij lekkerder in je vel zit (zonder haar) dan zal je zelf ook aantrekkelijker worden voor haar. Enorm je best gaan doen zal uiteindelijk alleen maar geforceerd overkomen en averechts werken.

quote:

Op woensdag 2 september 2009 16:58 schreef CoendeW het volgende:

[..]

Als het inderdaad in goed overleg zou zijn en van twee kanten, dan is het allemaal anders. Maar nu blijft er een (jij en ik en velen hier) met heel veel verdriet en een grote leegte achter.
Probleem is ook dat ik gewoon ervan overtuigd ben dat we wel gelukkig zouden worden. We hebben dezelfde verwachtingen, zelfde behoeftes, zelfde ideeen, maar toch is bij haar het gevoel weg. En dit omdat ik 1,5 jaar niet aan onze relatie heb gewerkt zoals had gemoeten. En natuurlijk is dat harstikke verkeerd, maar ik weet ook dat het anders kan en zie mn fouten in. Maar toch word je er eigenlijk voor de rest van je leven voor gestraft. Dit vind ik nooit meer. (tenminste zo zie ik het nu)
Bedankt, laat morgen hier wel weten hoe het gegaan is. Jij ook sterkte!

Waak ervoor je niet alles aan te laten praten in dit soort situaties. Op iedereen valt wel wat kritiek te leveren, maar een relatie heb je samen. Als het niet goed loopt heb je daar samen schuld aan.

Holy shit, wat herkennen een hoop mensen dit probleem.

quote:

Op donderdag 3 september 2009 00:14 schreef Johan_81 het volgende:
Net een uur met m'n pa aan de telefoon.. we zijn nooit zo close Hij (en ik ook wel een beetje) is er toch wel van overtuigd dat het aan d'r vriendinnen ligt. Die zijn vrijgezel (lees: gescheiden met kind en bitter), rancuneus en met behoefte aan nieuwe vriendinnen. Zowat iedere vrije middag wordt voor hun ingepland en ze hebben er geen behoefte aan om mij er bij te hebben... naja, als ze zich door een stel van die uitgepoepte dozen laat beinvloeden is ze me toch niet waard.

ah, een stel verbitterde alimentatiehaaien dus.Die zullen inderdaad zoals je pa zei weinig goeds over jou en de man in het algemeen hebben verteld.

Ooit overwogen om eens flink boos op dr te worden? Als je na zoveel jaar in de steek wordt gelaten om een zooi vaagheden dan valt dat toch niet zomaar te accepteren? Je hebt inmiddels je leven ingericht met het idee om samen met haar invulling daaraan te geven en zij moet loyaal zijn. Als ze dat echt niet kan opbrengen, afijn, dan is het over, maar het klinkt mij allemaal nogal slapjes in de oren zo. En ik zou haar zeker uithoren over wat die 'vriendinnen' hebben lopen bekokstoven want dat klinkt inderdaad niet in de haak. Als die hebben lopen stoken dan moet je haar flink duidelijk maken dat ze geen jarenlange relatie heeft gehad met die opgeschoten stukken onbenul maar met jou en dat dat meer waard is dan de acceptatie van die bende teven.

Uiteraard kan ik er naast zitten want ik ben geen expert in dit soort zaken en al was ik dat wel dan is dit nog altijd geen exacte wetenschap.