R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 12:51 schreef Duur het volgende:
[..]
Ik heb ooit de stommiteit begaan, om op te merken dat als ze een gesprek wilde, ze ook wel eens een gespreks onderwerp mocht verzinnen en gaande houden.....
Dat viel niet echt in goede aarde....
(maar je aandacht houden bij het praten om het praten is totaal onmogelijk, dus ben ik zo weer andere dingen doen.... )
briljante opmerking 
Ikzelf krijg regelmatig het verwijt dat ik te weinig interesse toon in andere mensen. Klopt ook, maar die lui interesseren me ook totaal niet. Het schijnt niet beleefd te zijn, of zo.
Ach ja, de laatste paar weken heerst de apathie sowieso bij mij.
Dat van "wat kan ik nou nog meer vragen?", herken ik wel. Ik voel me ook altijd wat schuldig als een gesprek stilvalt, ook al mag die ander ook wel wat zeggen. En als er een stilte is, dan vind ik het altijd moeilijk om hem te doorbreken. Maar ik denk niet dat dit aan de AD(H)D ligt.
En ik ben iemand die non-verbaal vaak te goed laat zien wat ik voel, zelfs al wil ik het helemaal niet tonen. Dus als een gesprek mij verveelt, dan merkt mijn gesprekspartner dat meestal ook wel. Maar soms heb je er mensen tussen zitten die gewoon doordraven. Daar weet ik dan geen raad mee.
En ik ben iemand die non-verbaal vaak te goed laat zien wat ik voel, zelfs al wil ik het helemaal niet tonen. Dus als een gesprek mij verveelt, dan merkt mijn gesprekspartner dat meestal ook wel. Maar soms heb je er mensen tussen zitten die gewoon doordraven. Daar weet ik dan geen raad mee.
Ik heb dat juist totaal de andere kant opquote:Op dinsdag 18 augustus 2009 13:00 schreef Howl het volgende:
En ik ben iemand die non-verbaal vaak te goed laat zien wat ik voel, zelfs al wil ik het helemaal niet tonen. Dus als een gesprek mij verveelt, dan merkt mijn gesprekspartner dat meestal ook wel. Maar soms heb je er mensen tussen zitten die gewoon doordraven. Daar weet ik dan geen raad mee.
Ik kan mensen totaal niet aankijken en naar hun luisteren. Ik moet of het 1, of het ander doen.Dus als ik je heel aandachtig aankijk tijdens een gesprek, hoor ik er niets van
Als ik mensen echt bewust aankijk, en er dus bij nadenk, dan hoor ik ook maar de helft. Maar als het over iets interessants gaat, geen idee of ik mensen dan goed aankijk, daar let ik dan niet op. Toch komt op een of andere manier de boodschap wel over dat ik interesse heb.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 13:02 schreef RvLaak het volgende:
Ik heb dat juist totaal de andere kant op
Dus als ik je heel aandachtig aankijk tijdens een gesprek, hoor ik er niets van
Bekend 
Zelfs als mijn moeder over de dagelijkse dingen begint tijdens het eten denk ik regelmatig "Ja en? Boeiend? Moet ik hier wat mee?".
Tenzij iemand gewoon een leuke anekdote heeft, dan wil ik nog wel eens naar "niks" blijven luisteren.
Zelfs als mijn moeder over de dagelijkse dingen begint tijdens het eten denk ik regelmatig "Ja en? Boeiend? Moet ik hier wat mee?".Tenzij iemand gewoon een leuke anekdote heeft, dan wil ik nog wel eens naar "niks" blijven luisteren.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Jep jep jep.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 11:32 schreef RRGJL het volgende:
Stomme vraag misschien, maar ik ben even aan het onderzoeken voor mezelf in hoeverre dingen aan elkaar gelinkt zijn. Hebben jullie ook problemen met het voeren van gesprekken? Ik weet vaak gewoon niet wat ik nog kan zeggen, vooral bij oppervlakkige gesprekken of met mensen die ik nog niet goed ken. Maar soms ook met mensen die ik wat beter ken. Helaas ben ik zo iemand die altijd aardig is tegen mensen die aardig tegen hem zijn, ookal is er niet echt een klik. En dan krijg je dus van die rare gesprekken, stiltes, niet echt weten waar je het over moet hebben
Precies zo.
Daarom heb ik ook behoefte aan veel verschillende mensen om me heen die ik kort zie enzo. En dan vaak hele intensieve gesprekken, over diepgaande zaken. "hoi hoe is het"- "hoe gaat t met je werk"- of "heb je nog wat leuks gedaan"-gesprekken komen bij dan ook amper voor. Ik zeg dat ook nooit "hoi" en "hoe is het". Vind ik zonde van mn tijd en je weet t antwoord altijd al. Dat is het: voorspelbaarheid zuigt.
edit:
Ook van die studentikoze gesprekken staan me wel aan. Als wij in de keuken zitten dan zitten de andere mensen altijd van eh
. Gewoon veel absurditeiten en af en toe lekker gespeeld denigrerend doen over andere mensen ("Ja die Ruud, die is echt lelijk", terwijl ie er bij zit en hem dan uitlachen en dan zeggen dat het een grapje is met een joviale pets op z'n schouder en daarna een biertje geven). Dat zijn nog wel dingen die ik een tijdje uithoud. Ergo: ik ben gewoon een gigantische klootzak 
[ Bericht 10% gewijzigd door wallofdolls op 18-08-2009 14:52:28 ]
Misschien komt het bij mij wel door het feit dat de vraag "hoe gaat het" ook daadwerkelijk betekent dat ik wil weten hoe het met de persoon gaat. Ik heb geen behoefte aan onzinnige gesprekken, die voer ik al genoeg met mezelfquote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:45 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Jep jep jep.
Precies zo.
Daarom heb ik ook behoefte aan veel verschillende mensen om me heen die ik kort zie enzo. En dan vaak hele intensieve gesprekken, over diepgaande zaken. "hoi hoe is het"- "hoe gaat t met je werk"- of "heb je nog wat leuks gedaan"-gesprekken komen bij dan ook amper voor. Ik zeg dat ook nooit "hoi" en "hoe is het". Vind ik zonde van mn tijd en je weet t antwoord altijd al. Dat is het: voorspelbaarheid zuigt.
Ja dat zou het inderdaad kunnen zijn, de voorspelbaarheid. Maar meestal boeit het me ook niet zo, de antwoorden op vragen als 'hoe gaat het' of 'hoe is het op je werk'. Natuurlijk wil ik van vrienden wel weten hoe het met ze gaat en vind ik het vervelend als het niet goed met ze gaat, maar de vraag wordt gebruikt als een gespreksopener en niet oprecht. Daarnaast vind ik ook wel dat als iemand echt iets kwijt wil waar ze mee zitten, ze dat zelf maar aan moeten geven. Ik luister graag, maar waarom moet ik het eruit trekken?
Dat aankijken herken ik overigens ook wel, dat je dan minder bewust met het gesprek bezig bent. Maar ik heb het idee dat dat ook onzekerheid of zenuwachtigheid is. Doordat ik de ander aankijk word ik zenuwachtig. Ik kan het wel, geforceerd, maar doe het liever niet. Ik voer de beste gesprekken in de auto of tijdens een wandeling, danwel online via MSN ofzo. Op een terras tegenover elkaar zitten vind ik geen prettige situatie voor een gesprek.
Dat aankijken herken ik overigens ook wel, dat je dan minder bewust met het gesprek bezig bent. Maar ik heb het idee dat dat ook onzekerheid of zenuwachtigheid is. Doordat ik de ander aankijk word ik zenuwachtig. Ik kan het wel, geforceerd, maar doe het liever niet. Ik voer de beste gesprekken in de auto of tijdens een wandeling, danwel online via MSN ofzo. Op een terras tegenover elkaar zitten vind ik geen prettige situatie voor een gesprek.
Lol dat laatste is wel vrij lullig ja.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:45 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Jep jep jep.
Precies zo.
Daarom heb ik ook behoefte aan veel verschillende mensen om me heen die ik kort zie enzo. En dan vaak hele intensieve gesprekken, over diepgaande zaken. "hoi hoe is het"- "hoe gaat t met je werk"- of "heb je nog wat leuks gedaan"-gesprekken komen bij dan ook amper voor. Ik zeg dat ook nooit "hoi" en "hoe is het". Vind ik zonde van mn tijd en je weet t antwoord altijd al. Dat is het: voorspelbaarheid zuigt.
edit:
Ook van die studentikoze gesprekken staan me wel aan. Als wij in de keuken zitten dan zitten de andere mensen altijd van eh
Ik kan mensen juist slecht kwetsen, vooral als ik ze aardig vind. Ik kwets ze meestal als geintje, en zeg er direct achteraan dat het maar een geintje is
Zelfs als ze dat zelf ook wel door hebben. Ik kan niet goed leven met het idee dat ik iets lulligs tegen een aardig persoon zei ofzo 
Precies!quote:
[..]
Misschien komt het bij mij wel door het feit dat de vraag "hoe gaat het" ook daadwerkelijk betekent dat ik wil weten hoe het met de persoon gaat. Ik heb geen behoefte aan onzinnige gesprekken, die voer ik al genoeg met mezelf
Ja precies, dat doen wij ook wel hoor. Althans, ik doe dat sowieso altijd als ik alleen ben Maar het is een beetje de verveling ofzo. Dat je niet van die burgerlijke voorspelbare kutgesprekken met psycholgietrutjes of economiejongetjes hoeft te voeren. Die geveinsde hipheid van de meeste mensen staat me ook totaal niet aan. Maar goed. Voorspelbaarheid. Als je zo lullig doet maak je onverwachte reacties los en dat is het mooie er aan. En je verbergt dat je problemen hebt om normaal te communiceren. dat is ook een belangrijkequote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:54 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Lol dat laatste is wel vrij lullig ja.
Ik kan mensen juist slecht kwetsen, vooral als ik ze aardig vind. Ik kwets ze meestal als geintje, en zeg er direct achteraan dat het maar een geintje is
Ik heb ook vaak het idee dat ik met aankijken zo veel moeite moet doen dat ik het gesprek amper meer volg. Op zich heb ik ontdekt dat ik niet echt verlegen was (dat leek ik vroeger wel) , maar meer moeite heb om 'adequaat' te reageren op mijn directe omgeving.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:53 schreef RRGJL het volgende:
Ja dat zou het inderdaad kunnen zijn, de voorspelbaarheid. Maar meestal boeit het me ook niet zo, de antwoorden op vragen als 'hoe gaat het' of 'hoe is het op je werk'. Natuurlijk wil ik van vrienden wel weten hoe het met ze gaat en vind ik het vervelend als het niet goed met ze gaat, maar de vraag wordt gebruikt als een gespreksopener en niet oprecht. Daarnaast vind ik ook wel dat als iemand echt iets kwijt wil waar ze mee zitten, ze dat zelf maar aan moeten geven. Ik luister graag, maar waarom moet ik het eruit trekken?
Dat aankijken herken ik overigens ook wel, dat je dan minder bewust met het gesprek bezig bent. Maar ik heb het idee dat dat ook onzekerheid of zenuwachtigheid is. Doordat ik de ander aankijk word ik zenuwachtig. Ik kan het wel, geforceerd, maar doe het liever niet. Ik voer de beste gesprekken in de auto of tijdens een wandeling, danwel online via MSN ofzo. Op een terras tegenover elkaar zitten vind ik geen prettige situatie voor een gesprek.
Precies hetzelfde hiero.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 13:28 schreef Thrackan het volgende:
Bekend
In dat kader zie ik wel best op tegen vanavond, de verjaardag van een neef van me. Aardige familie hoor, maar ik zit mezelf daar de hele avond op te vreten omdat ik het domweg niet interessant vind wat iedereen te melden heeft. Het is toch altijd weer dezelfde bullshit. Werk, school, het weer... Ik denk dan de hele avond: ik had nu ook iets leukers kunnen doen.
Sowieso heb ik ook altijd moeite met interesse tonen wanneer ik het eigenlijk helemaal niet heb. Op mijn werk negeerde ik altijd iedereen als ik binnen kwam of weg ging, gewoon omdat ik het 'hallo' of 'doei' zeggen niet belangrijk vond. Dat heb ik echt moeten aanleren. Gelukkig voel ik me nu dermate thuis op mijn werk dat ik ook echt mezelf kan zijn in gesprekken. Doorgaans komt dat op neer op veel absurde grappen en rare opmerkingen (in de positieve zin van het woord). Het valt niet altijd even goed, maar de meeste tijd lijken mensen het tof te vinden dat ik dingen gewoon zeg, zonder na te denken of het eigenlijk wel 'kan'.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Ahhhh nog zoiets herkenbaars. Die routine allemaal, vreselijk. Inderdaad zoals het elke ochtend weer 'goede morgen' tegen iedereen. Pffff.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 15:25 schreef Rikketik het volgende:
[..]
Precies hetzelfde hiero.
In dat kader zie ik wel best op tegen vanavond, de verjaardag van een neef van me. Aardige familie hoor, maar ik zit mezelf daar de hele avond op te vreten omdat ik het domweg niet interessant vind wat iedereen te melden heeft. Het is toch altijd weer dezelfde bullshit. Werk, school, het weer... Ik denk dan de hele avond: ik had nu ook iets leukers kunnen doen.
Sowieso heb ik ook altijd moeite met interesse tonen wanneer ik het eigenlijk helemaal niet heb. Op mijn werk negeerde ik altijd iedereen als ik binnen kwam of weg ging, gewoon omdat ik het 'hallo' of 'doei' zeggen niet belangrijk vond. Dat heb ik echt moeten aanleren. Gelukkig voel ik me nu dermate thuis op mijn werk dat ik ook echt mezelf kan zijn in gesprekken. Doorgaans komt dat op neer op veel absurde grappen en rare opmerkingen (in de positieve zin van het woord). Het valt niet altijd even goed, maar de meeste tijd lijken mensen het tof te vinden dat ik dingen gewoon zeg, zonder na te denken of het eigenlijk wel 'kan'.
Damn, dit gaat allemaal weer heel erg de herkenbare richting uit zeg
Ik vraag me toch van steeds meer dingen van "vroegah" af of het geen ADD gerelateerde dingen zijn nu...
Ik vraag me toch van steeds meer dingen van "vroegah" af of het geen ADD gerelateerde dingen zijn nu...
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Herken ik wel heel erg. Bij mij in de familie gaat het altijd over vakantiebestemmingen of uit eten gaan. 9 van de 10 vakantiebestemmingen interesseert me geen bal en als ik aan iets een schijthekel heb is het wel aan uit eten gaan. Eten en opruimen doe ik zoals alle vervelende dingen liefst zo snel mogelijk.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 15:25 schreef Rikketik het volgende:
[..]
Precies hetzelfde hiero.
In dat kader zie ik wel best op tegen vanavond, de verjaardag van een neef van me. Aardige familie hoor, maar ik zit mezelf daar de hele avond op te vreten omdat ik het domweg niet interessant vind wat iedereen te melden heeft. Het is toch altijd weer dezelfde bullshit. Werk, school, het weer... Ik denk dan de hele avond: ik had nu ook iets leukers kunnen doen.
Ik kom altijd gewoon binnenlopen en dan zitten ze in een gesprek en dan zeg ik "ja ja ja, dat heb ik ook gehoord" -> "quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 15:27 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Ahhhh nog zoiets herkenbaars. Die routine allemaal, vreselijk. Inderdaad zoals het elke ochtend weer 'goede morgen' tegen iedereen. Pffff.
goedemorgn wallofdolls"Maar sowieso dat hele ochtendritueel. Eten -> Douchen -> Haren kammen. Ik moet er echt elke dag bijna nog een lijstje van maken anders vergeet ik dat
. Of nee vergeet niet. Dan zie ik interessantere dingen. Ik moet ook echt 3 uur van te voren opstaan om op tijd te komen ofzo. 
Ja of met oma's en tantes over de vrienden van de buren, de bakker en de hond van Pietquote:Op dinsdag 18 augustus 2009 18:30 schreef northernlight81 het volgende:
[..]
Herken ik wel heel erg. Bij mij in de familie gaat het altijd over vakantiebestemmingen of uit eten gaan. 9 van de 10 vakantiebestemmingen interesseert me geen bal en als ik aan iets een schijthekel heb is het wel aan uit eten gaan. Eten en opruimen doe ik zoals alle vervelende dingen liefst zo snel mogelijk.
.Uit eten ook, dat moet je gewoon vlot doen. Zitten, drankje, direct eten, hoofdgerecht en dan meteen betalen. Geen zinloos gehang enzo, bah
Mijn ervaring van medicatie was dat het wel degelijk heel goed hielp voor studie. Maar de normale zaken in het leven (zoals geldzaken, even de afwas doen of kleren wassen) lukte eigenlijk nog steeds voor geen meter. Het bleven gewoon vervelende taken.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 10:24 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Meditatie ipv medicatie. Dr zijn sowieso allemaal trucjes die je kunnen helpen, van tappen tot Jacobson oefeningen
Ik denk ook dat dat de beste manier is. Maar ik wil nu ook wel eens proberen wat voor invloed medicatie en/of drugs op mij hebben (gewoon voor de ervaring).
Tolle heb ik ook, maar nog niet helemaal doorheen gekomen (ik vind mn leesboeken ook heel interessant :p). Ook goed doch redelijk rigoreus ("kanker is een oorzaak van negatieve gedachten") is Louise Hay's Je kunt je leven helen
Juist door meditatie en bewustwording ga je inzien dat er geen minder leuke taken bestaan. Je bent gewoon bezig in het moment en je voelt geen verschil in gemoedstoestand als je de afwas doet of een film aan het kijken bent. Heerlijk is dat gevoel, kan het iedereen aanraden.
Eckhart Tolle heb ik ook niet in een keer uitgelezen, eigenlijk pas na 3x. Zware kost, maar heel erg waar. Zeker in combinatie met meditatie ga je het echt nog veel beter begrijpen en als je het dan later nog een keer leest zie je weer zoveel nieuwe dingen.
Ik vind ook dat de westerse psychologie hopeloos achterloopt wat betreft de manier van behandelen van gedachten. Het is puur symptoom bestrijding, maar de ware oorzaak van gedachten wordt gewoon niet aangepakt. Deze wijsheid heeft men in Oosterse tradities wel.
Hahahaha hoe vet! Dit zeg ik altijd, en niemand snapt mij.quote:
[..]
Ja of met oma's en tantes over de vrienden van de buren, de bakker en de hond van Piet
Uit eten ook, dat moet je gewoon vlot doen. Zitten, drankje, direct eten, hoofdgerecht en dan meteen betalen. Geen zinloos gehang enzo, bah
Ik vat het hele concept ook niet. En dan ook altijd voortafelen en, eerst even wat drinken en vooral op je gemak doen. WTF. Ik wil gewoon eten en dan zo snel mogelijk weg uit deze mensenmassa.
PRECIES PRECIES PRECIES (ik ben enthousiast :p )quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 21:32 schreef frenkck het volgende:
Ik vind ook dat de westerse psychologie hopeloos achterloopt wat betreft de manier van behandelen van gedachten. Het is puur symptoom bestrijding, maar de ware oorzaak van gedachten wordt gewoon niet aangepakt. Deze wijsheid heeft men in Oosterse tradities wel.
Dit was pre-cies wat ik dacht toen ik bij de GGZ zat. Wat een heikneuters zijn dat met hun manse praatjes. Die hele mentaliteit is al kut. Het gaat er niet om dat ze je helpen, in hun perspectief, het gaat er om dat ze willen laten zien hoe goed ze een plakkaat op jou kunnen plakken
.Uit het rapport dat ze over mij schreven (ik durf dat hier neer te zetten omdat het toch onwaar is): "Meneer (
meneer, de arrogantie) heeft een onrjipe geest. Meneer heeft regelmatig last van kortdurende psychoses maar herstelt hier dan weer aardig van. Hij heeft aangegeven zich bij een natuurgeneeskundige onder behandeling te hebben gesteld. Dit raden wij ten zeerste af. Meneer zal onder permanente intensieve behandeling gesteld worden in ons centrum. Meneer zal zijn hele leven antidepressiva of zelfs antipsychotica ,moeten slikken". _!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Even ter vergelijking de reactie van de natuurgeneeskundige (1: iriscopist 2: kinesioloog, gebaseerd op 'oosterse wijsheden', 3: acupuncturist).
1: "wallofdolls, je hebt zwakke zenuwen, je kunt het beste gezond eten, vitamine B en magnesium"
2: "wallofdolls, ik zie veel knopen in jouw energiebanen, je moet meer bewegen, JE MOET OP DANSLES, dat is heel goed voor jou. En op zangles. Sporten is goed voor jou. Bewegen, schud alles los."
2: "wallofdolls, jij kunt na een dag hard werken niet zo veel meer doen, je moet dan echt rust nemen en niet te veel computeren en tv kijken.
2: "wallofdolls, computeren en andere multiemedia zijn erg slecht voor jou, niet te veel doen"
2: "wallofdolls, je hebt de geest van een voorvader van je. Hij droeg veel problemen met zich mee. Die heb jij overgenomen. Ik zal het zo uitleggen: dat is in zijn genen gaan zitten en jij hebt nu ook die slechte genen. Je moet die problemen loslaten. Je piekert teveel. Je moet niet piekeren. Je moet dingen loslaten"
3: "veel mensen leren in hun puberteit verkeerde gewoonten aan, die spanningen met zich meebrengen. Je moet elke dag even 10 minuten op je rug vlaklliggen en nergens aan denken."
Zie het verschil in pragmatiek.
. Ik heb me aan die punten gehouden van die natuurgeneeskundigen en toen ging het gigantisch bergopwaarts.Doeg GGZ
Ik denk dat in bepaalde van die Oosterse geneeswijzen, als je dat zo wil noemen, zoals de voorbeelden die jij noemt, wel waarheid zit wat betreft de werkzaamheid. Ik denk alleen dat de achterliggende gedachte complete bullshit is. Maar dat boeit niet, als het werkt is het goed he
Ja nee kijk, dat is dus het grappige. Die kinesioloog, dat is gewoon iemand die een medische opleiding++ heeft gedaan. Eerst geneeskunde, daarna specialiseren in dit. Het knappe is dat ze zonder mij te kennen dingen uit me kan aflezen aan de hand van spierspanningen. Dan kun je zeggen, dat is zweverig. Dat zegt zij ook: "jaaa dat klinkt best zweverig. Wacht ik leg t even medisch uit". Weet je wel. "heb je vaak eens pijn in je hartstreek?...ja... ja dat kan kloppen want ik zie dat je bijnier uitgeput is, ben je vaak gestressd de laatste tijd?... Ja... je bijnier maakt een stresshormoon aan en is zo vaak aan het werk gezet dat ie rust nodig heeft". Voila. Geen bullshit, gewoon keihard medisch logisch geredeneerd bewijs aan de hand van 'vage' handelingen. Net als die iriscopist. " Ja ik zie niets fysieks wat je vermoeidheid veroorzaakt. Het enige fysieke wat ik zie is dat je rug scheef staat (klopt, want ik heb altijd gigantische rugpijn). Sterker, ik zie dat dat komt door een klap op je hoofd. Heb jij ooit een gigantische klap op je hoofd gehad?... Ja ik ben op n zwembadrand gesprongen met mijn kin". Snap je? Die achterliggende gedachte maakt dat mensen op basis van hele subtiele fysiologische kenmerken kunnen zien wat er aan jou mankeert. Dat is vele malen verfijnder dan dat belachelijke bewierookte medische 'niks is waar tot het wetenschappelijk bewezen is' stelsel
Mensen zijn er vaak sceptisch over omdat het door de huidige wetenschap niet is aangetoond dat die dingen werking hebben. Er zit echter altijd ijzersterk denkwerk achter dat veel dieper gaat dan 'aura', 'energiebanen' e.d. dat minimaal de oorzaak kan herleiden. En dat gaat zelfs nog vele malen dieper dan die oppervlakkige conclusies die psychologen en psychiaters aan je binden. Als je de directe oorzaak hebt kom je ook al makkelijker tot n oplossing.
Want wie kwam er in de richting van een goede oplossing? Die natuurgeneeskundigen of die GGZ. Als je structureel kijkt naar wat die eersten mij hebben duidelijk gemaakt komen daar alle structurele ADHD kenmerken naar voren (piekeraar, gevoelig voor multimediale prikkels, genetisch bepaald. zonder dat zij mij dat label opplakten) en hebben ze mij van verschrikkelijk goede adviezen voorzien die me ondersteuning bieden. Wat de GGZ er van bakte is echt zo dramatisch dat ik me afvraag of die mensen zelf niet ernstig hulp nodig hebben
[ Bericht 15% gewijzigd door wallofdolls op 18-08-2009 23:36:29 ]
Mensen zijn er vaak sceptisch over omdat het door de huidige wetenschap niet is aangetoond dat die dingen werking hebben. Er zit echter altijd ijzersterk denkwerk achter dat veel dieper gaat dan 'aura', 'energiebanen' e.d. dat minimaal de oorzaak kan herleiden. En dat gaat zelfs nog vele malen dieper dan die oppervlakkige conclusies die psychologen en psychiaters aan je binden. Als je de directe oorzaak hebt kom je ook al makkelijker tot n oplossing.
Want wie kwam er in de richting van een goede oplossing? Die natuurgeneeskundigen of die GGZ. Als je structureel kijkt naar wat die eersten mij hebben duidelijk gemaakt komen daar alle structurele ADHD kenmerken naar voren (piekeraar, gevoelig voor multimediale prikkels, genetisch bepaald. zonder dat zij mij dat label opplakten) en hebben ze mij van verschrikkelijk goede adviezen voorzien die me ondersteuning bieden. Wat de GGZ er van bakte is echt zo dramatisch dat ik me afvraag of die mensen zelf niet ernstig hulp nodig hebben
[ Bericht 15% gewijzigd door wallofdolls op 18-08-2009 23:36:29 ]
Het is wel opmerkelijk ja, de reactie van de GGZ (of dergelijk tuig) als je ze vertelt dat je ook bij een alternatief genezer onder behandeling bent. Ik ga dan zelf eens in de twee maanden naar een haptonoom, hoewel dat in het verleden veel meer is geweest. Hoe dan ook, het helpt me enorm. Ik had heel veel last van spanning, het kon nergens naartoe. De haptonoom heeft me geleerd, door met me te praten maar vooral door me te masseren, hoe ik die spanning los kon laten. Toen ik dat vervolgens aan mijn psych vertelde, ging er wel een wenkbrauw omhoog. Nu is het gelukkig wel zo iemand die vind dat je moet doen waar je je goed bij voelt, maar het was wel duidelijk dat het niet de ideale behandeling was, 'volgens de richtlijnen'.
Nu is het gelukkig wel zo iemand die vind dat je moet doen waar je je goed bij voelt, maar het was wel duidelijk dat het niet de ideale behandeling was, 'volgens de richtlijnen'.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Maar dat moet je dan vergelijken met een huisarts. Daar ga je heen voor klachten en die stuurt je dan door naar een specialist of als het iets kleins is doet hij zelf de diagnose en behandeling. Maar er is geen huisarts die iets kan en gaat doen aan ADHD.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 23:29 schreef wallofdolls het volgende:
Die kinesioloog, dat is gewoon iemand die een medische opleiding++ heeft gedaan. Eerst geneeskunde, daarna specialiseren in dit. Het knappe is dat ze zonder mij te kennen dingen uit me kan aflezen aan de hand van spierspanningen. Dan kun je zeggen, dat is zweverig. Dat zegt zij ook: "jaaa dat klinkt best zweverig. Wacht ik leg t even medisch uit". Weet je wel. "heb je vaak eens pijn in je hartstreek?...ja... ja dat kan kloppen want ik zie dat je bijnier uitgeput is, ben je vaak gestressd de laatste tijd?... Ja... je bijnier maakt een stresshormoon aan en is zo vaak aan het werk gezet dat ie rust nodig heeft". Voila. Geen bullshit, gewoon keihard medisch logisch geredeneerd bewijs aan de hand van 'vage' handelingen.
Maar als jij er baadt bij hebt is dat natuurlijk hartstikke mooi.
De richtlijnenquote:Op dinsdag 18 augustus 2009 23:47 schreef Rikketik het volgende:
Het is wel opmerkelijk ja, de reactie van de GGZ (of dergelijk tuig) als je ze vertelt dat je ook bij een alternatief genezer onder behandeling bent. Ik ga dan zelf eens in de twee maanden naar een haptonoom, hoewel dat in het verleden veel meer is geweest. Hoe dan ook, het helpt me enorm. Ik had heel veel last van spanning, het kon nergens naartoe. De haptonoom heeft me geleerd, door met me te praten maar vooral door me te masseren, hoe ik die spanning los kon laten. Toen ik dat vervolgens aan mijn psych vertelde, ging er wel een wenkbrauw omhoog.
.Zolang de Westerse psychologie gedachten en bewustzijn nog als één en dezelfde persoon bljiven zien en blijven behandelen, zullen ze nooit veel progressie boeken.
Vanuit de boeddhistische kant beweert men al heel lang dat gedachten en bewustzijn (je ware zelf) 2 losstaande dingen zijn. Je gedachten zijn slechts een handig instrument in je hersenpan, niks meer, niks minder. Als je die identificatie los weet te breken, zullen gedachten de overhand niet meer hebben op je.
Eckhart Tolle beschrijft dit ook heel sterk en ik weet nu dat het ook zo is. Hoe het voelt kan ik niet uitleggen, maar zodra je langer met meditatie bezig bent voel je dat het 2 compleet verschillende dingen zijn. Heerlijk om je gedachten vervolgens meer te kunnen sturen en ze af en toe even op de 2e plaats te zetten.
Ja goed, maar het gebied waar het over gaat (stress) is psychologie. Als je tegen de dokter zegt: ik ben gestresst dan stuurt ie je naar de psycholoog. Als je tegen de kinesioloog zegt: ik ben gestresst dan kan ze direct zien welk deel van je lichaam de oorzaak of het gevolg inhoudt. Ik kreeg dan ook de stoffen die in de bijnier uitgeput waren aangevuld plus advies, waardoor een negatieve spiraal (depressie) voorkomen werd. Het briljante is dat die natuurgeneeswijzen geen onderscheid maken tussen lichaam en geest. Alles is lichaam en elk geestelijke probleem kan worden herleid tot iets fysieks en praktisch altijd tot gedrag wat daar aan ten grondslag ligt.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 06:13 schreef northernlight81 het volgende:
[..]
Maar dat moet je dan vergelijken met een huisarts. Daar ga je heen voor klachten en die stuurt je dan door naar een specialist of als het iets kleins is doet hij zelf de diagnose en behandeling. Maar er is geen huisarts die iets kan en gaat doen aan ADHD.
Maar als jij er baadt bij hebt is dat natuurlijk hartstikke mooi.
Bij een dokter moet je nog maar zien of ie ooit door heeft wat er gaande is. Laat staan bij een psycholoog/psychiater. Die moet je eerst 5 sessies doorzagen en dan nog is er niet echt duidelijk wat het probleem nou is.
Ja je krijgt antidepressiva. Of antipsychotica. Lekker de put dempen als het kalf verdronken is. Als er maar een etiket aan zit. Ik ben jaren terug al tegen ADHD-klachten behandeld, zonder dat er iemand het woord ADHD in zn mond heeft genomen. Die mensen behandelen jouw problemen. Die zijn per persoon verschillend. Al heb je 1000 mensen met ADHD zal er geen éen precies het zelfde zijn. Daarom is dat zo goed. Nu was ik al enigszins ADHD-proof jaren voordat die diagnose gesteld was. Ik heb leren omgaan met zaken die me dwars zaten zonder in een eenheidsworstensysteem te zijn gestopt.
[ Bericht 15% gewijzigd door wallofdolls op 19-08-2009 09:40:55 ]
Kijk, de achterliggende gedachte van die psychiaters is complete bullshit. "je bent depressief? oh dan geef ik je antidepressiva.", "maar hoe werkt dat dan?", "ja dat weten we niet, we weten alleen dat er mensen zijn die er baat bij hebben"quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 22:53 schreef RRGJL het volgende:
Ik denk dat in bepaalde van die Oosterse geneeswijzen, als je dat zo wil noemen, zoals de voorbeelden die jij noemt, wel waarheid zit wat betreft de werkzaamheid. Ik denk alleen dat de achterliggende gedachte complete bullshit is. Maar dat boeit niet, als het werkt is het goed he
Lekker constructief
. En dan natuurgeneeskundigen kwakzalvers noemen Het symptoom wordt bestreden. De 3 miljoen mogelijke oorzaken laten ze links liggen. Dat is net zo iets als dat je van onkruid alleen de bovenkant er af schoffelt. Dan blijft het aanwezig en blijf het terugkomen. Naturgeneeskundigen zetten heel regelmatig gewoon de schop er in om het onkruid met wortel en al te vernietigen.
Nu ben ik doorgaans geen fan van de gehele GGZ hier in NL, maar ik denk dat je nu wat kort door de bocht gaat. Een goede psych zal AD's enkel gebruiken om inderdaad de symptomen te bestrijden, zodat een behandeling kans van slagen heeft om de oorzaak aan te pakken.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 09:47 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Kijk, de achterliggende gedachte van die psychiaters is complete bullshit. "je bent depressief? oh dan geef ik je antidepressiva.", "maar hoe werkt dat dan?", "ja dat weten we niet, we weten alleen dat er mensen zijn die er baat bij hebben"
Lekker constructief
Het symptoom wordt bestreden. De 3 miljoen mogelijke oorzaken laten ze links liggen. Dat is net zo iets als dat je van onkruid alleen de bovenkant er af schoffelt. Dan blijft het aanwezig en blijf het terugkomen. Naturgeneeskundigen zetten heel regelmatig gewoon de schop er in om het onkruid met wortel en al te vernietigen.
Daar heb je helemaal gelijk in. Ik loop wat betreft dat een beetje hard van stapel. Maar dat neemt niet weg dat die mensen ten onrechte sceptisch zijn over alternatieve geneeswijzen (en ook daar gedlt: heus niet iedere alternatieveling is briljant, genoeg prutesers te vinden, maar er wordt daar wel veel meer naar de fysiologische oorsprong van de problemen gekeken, daar waar psychiatrie vaak een beetje puzzelen en spelen met aannames is, waarvan vervolgens achteraf pas beoordeeld kan worden of het een goede behandeling is). Het is jammer dat er te veel psychiaters zijn die direct naar de medicijnen grijpen als oplossing en te weinig die medicijnen gebruiken waar ze vcoor bedoeld zijn: namelijk een opstapje geven voor behandeling.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 09:54 schreef RvLaak het volgende:
[..]
Nu ben ik doorgaans geen fan van de gehele GGZ hier in NL, maar ik denk dat je nu wat kort door de bocht gaat. Een goede psych zal AD's enkel gebruiken om inderdaad de symptomen te bestrijden, zodat een behandeling kans van slagen heeft om de oorzaak aan te pakken.
Eensquote:Op woensdag 19 augustus 2009 10:07 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Daar heb je helemaal gelijk in. Ik loop wat betreft dat een beetje hard van stapel. Maar dat neemt niet weg dat die mensen ten onrechte sceptisch zijn over alternatieve geneeswijzen (en ook daar gedlt: heus niet iedere alternatieveling is briljant, genoeg prutesers te vinden, maar er wordt daar wel veel meer naar de fysiologische oorsprong van de problemen gekeken, daar waar psychiatrie vaak een beetje puzzelen en spelen met aannames is, waarvan vervolgens achteraf pas beoordeeld kan worden of het een goede behandeling is). Het is jammer dat er te veel psychiaters zijn die direct naar de medicijnen grijpen als oplossing en te weinig die medicijnen gebruiken waar ze vcoor bedoeld zijn: namelijk een opstapje geven voor behandeling.
Maar goed. Het is niet zo dat ik nu de wijsneus probeer uit te hangen.
Ik ben van mening dat een evenwichtig leven bereikt kan worden door middel van medische kennis, natuurgeneeskundige kennis en religie (nee, niet: je moet geloven dat er een God bestaat. Maar wel: in de bijbel staan bijvoorbeeld buiten de slappe hapverhalen veel 'regeltjes' voor een prettig leven. Doe geen slechte dingen: dat is niet goed voor je gemoedstoestand. Vergeef mensen: als je dingen los laat hoef je niet te piekeren etc.)
Nu is dat wat ik denk natuurlijk niet de norm, maar wat wij hier posten kan natuurlijk wel net die openbaring voor iemand anders zijn die met ADHD kampt. Ik heb baat bij alternatieve geneeswijzen: misschien dat andere mensen dat ook hebben en daar door mijn pleidooi achterkomen. Ofzo
Ik ben van mening dat een evenwichtig leven bereikt kan worden door middel van medische kennis, natuurgeneeskundige kennis en religie (nee, niet: je moet geloven dat er een God bestaat. Maar wel: in de bijbel staan bijvoorbeeld buiten de slappe hapverhalen veel 'regeltjes' voor een prettig leven. Doe geen slechte dingen: dat is niet goed voor je gemoedstoestand. Vergeef mensen: als je dingen los laat hoef je niet te piekeren etc.)
Nu is dat wat ik denk natuurlijk niet de norm, maar wat wij hier posten kan natuurlijk wel net die openbaring voor iemand anders zijn die met ADHD kampt. Ik heb baat bij alternatieve geneeswijzen: misschien dat andere mensen dat ook hebben en daar door mijn pleidooi achterkomen. Ofzo
Eén ding wil ik benadrukken. Alternatieve geneeswijzen zijn echt niet zulk nattevingerwerk als de zgn. professionals doen geloven. Veel dingen zijn veel beter bewezen dan in de huidige westerse wetenschap en hebben een veel grotere historie. Bovendien: die westerse wetenschappelijke kijk van niks is waar tot de werking precies bewezen is brengt natuurlijk veel beperkingen met zich mee, vooral dat er een oneindig klein gedeelte van alle wegen naar Rome bewandeld kan worden. Dat is zonde.
Veel van de zaken die ooit in het Oosten bewezen zijn zijn nooit opnieuw bekeken terwijl ze praktisch altijd waarhede als koeien bevatten.
Veel van de zaken die ooit in het Oosten bewezen zijn zijn nooit opnieuw bekeken terwijl ze praktisch altijd waarhede als koeien bevatten.
Dit is dus ook de ware essentie van het geloof, dit is echter compleet verloren gegaan door de jaren heen. Waar het op neerkomt is een egoloze toestand. Geen ego hebben is nooit in strijd met jezelf zijn als iets niet helemaal naar je zin gaat. Wat is hetgeen wat je ego vormt? Je gedachten! Je ego is niets meer dan een constructie van je gedachten en daar identificeer je je mee als je zelf.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 10:44 schreef wallofdolls het volgende:
Maar goed. Het is niet zo dat ik nu de wijsneus probeer uit te hangen.
Ik ben van mening dat een evenwichtig leven bereikt kan worden door middel van medische kennis, natuurgeneeskundige kennis en religie (nee, niet: je moet geloven dat er een God bestaat. Maar wel: in de bijbel staan bijvoorbeeld buiten de slappe hapverhalen veel 'regeltjes' voor een prettig leven. Doe geen slechte dingen: dat is niet goed voor je gemoedstoestand. Vergeef mensen: als je dingen los laat hoef je niet te piekeren etc.)
Nu is dat wat ik denk natuurlijk niet de norm, maar wat wij hier posten kan natuurlijk wel net die openbaring voor iemand anders zijn die met ADHD kampt. Ik heb baat bij alternatieve geneeswijzen: misschien dat andere mensen dat ook hebben en daar door mijn pleidooi achterkomen. Ofzo
Door in te zien dat jij je gedachten niet bent, breek je ook de identificatie met je ego los. Heerlijk, nooit meer piekeren of inzitten over fouten of over een onzekere toekomst.
Je ego is echt niets meer dan een barrière / muur tussen je ware zelf en de buitenwereld. Breek die muur af en je ziet dat de mist opklaart.
Ik denk, nee ik weet, dat het vooral ligt aan de professional waar je mee te maken hebt. De ene professional is de andere niet. Je kunt ook kwakzalvers tegenkomen in het regulier medisch circuit.
Daarnaast snap ik waar je op doelt wbt. religie, zo denk ik er in principe ook over. Van de andere kant vind ik het wel vrij onzinnig want iedereen weet zelf ook wel hoe ze zich moeten gedragen voor een prettig leven. Ik wel iig. Heb ik geen bijbel voor nodig.
Daarnaast snap ik waar je op doelt wbt. religie, zo denk ik er in principe ook over. Van de andere kant vind ik het wel vrij onzinnig want iedereen weet zelf ook wel hoe ze zich moeten gedragen voor een prettig leven. Ik wel iig. Heb ik geen bijbel voor nodig.
Ik denk dat zeggen 'je bent je gedachten niet', niet de juiste manier is om het uit te leggen.quote:
[..]
Dit is dus ook de ware essentie van het geloof, dit is echter compleet verloren gegaan door de jaren heen. Waar het op neerkomt is een egoloze toestand. Geen ego hebben is nooit in strijd met jezelf zijn als iets niet helemaal naar je zin gaat. Wat is hetgeen wat je ego vormt? Je gedachten! Je ego is niets meer dan een constructie van je gedachten en daar identificeer je je mee als je zelf.
Door in te zien dat jij je gedachten niet bent, breek je ook de identificatie met je ego los. Heerlijk, nooit meer piekeren of inzitten over fouten of over een onzekere toekomst.
Je ego is echt niets meer dan een barrière / muur tussen je ware zelf en de buitenwereld. Breek die muur af en je ziet dat de mist opklaart.
Ik creëer mijn gedachten zelf, dus al BEN ik mijn gedachten niet, ik ben wel hetgeen dat gedachten creëert die ik niet wil creëren. Wat je uiteindelijk in moet willen zien is dat je kunt veranderen en dat je andere dingen kunt denken. Het heeft dus niet zoveel te maken met je niet identificeren met je gedachten, maar begrijpen dat jij zelf je gedachten vormt.
Hmmm, dat weet ik niet. Ik zie het meer als dat je gedachten te veel de wereld zoals ie is vervormen. Of zoals A.F.Th dat zo mooi verwoordde: 'we zijn blasé van een houten ham'. We zijn blasé van niets. Blasé van de voorpret voor de dingen die komen gaan. Het huidige leven draait alleen maar om de genoegdoeingen die je in je hoofd creeert en niet meer van wat er werkelijk om je heen gebeurt en wat je registreert.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 11:04 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Ik denk dat zeggen 'je bent je gedachten niet', niet de juiste manier is om het uit te leggen.
Ik creëer mijn gedachten zelf, dus al BEN ik mijn gedachten niet, ik ben wel hetgeen dat gedachten creëert die ik niet wil creëren. Wat je uiteindelijk in moet willen zien is dat je kunt veranderen en dat je andere dingen kunt denken. Het heeft dus niet zoveel te maken met je niet identificeren met je gedachten, maar begrijpen dat jij zelf je gedachten vormt.
Als je die 'voorpret', het eindeloze zoeken naar genoegdoening weet te stoppen is er eigenlijk niets, zoals frenckckckckckck (
) al zegt, wat je nog 'niet leuk' kunt vinden. Je kunt in alles wat je doet plezier stoppen, of je het van origine nou leuk vond of niet. En dat is een sleutel tot het natuurlijk 'genezen' van ADHD.
Ah, leuk dat het nu ook over "alternatieve" behandelwijzen gaat.
De reden dat ik bij PsyQ langs ben gegaan is wat mij betreft ook enkel en alleen om erachter te komen wat (volgens hun) de best passende diagnose is.
Wat vervolgens het behandeltraject gaat worden is iets wat ik zoveel mogelijk in eigen hand wil houden. Er werd mij in de eerste sessie al aangegeven dat de kans groot is dat er groepstherapie bij komt kijken. Dat wil ik niet.
Als ik de symptomen (tijdelijk) kan bestrijden met medicatie, dan verwacht ik dat ik daar ruimte en rust van krijg. Die ruimte wil ik gaan benutten met het verder ontdekken van de oorzaak van mijn problemen, om te zien of die ook weg te nemen is. Als dat haalbaar is kan je daarna de medicatie ook vaarwel zeggen.
Ik zal eens een kijkje nemen naar dat hele "Leven in het nu" gebeuren. Wat ik ervan gehoord heb is dat het een redelijk hedendaagse interpretatie is van nuttige dingen uit (o.a.) het boeddhisme. Misschien heb ik daar ook wel wat aan.
De reden dat ik bij PsyQ langs ben gegaan is wat mij betreft ook enkel en alleen om erachter te komen wat (volgens hun) de best passende diagnose is.
Wat vervolgens het behandeltraject gaat worden is iets wat ik zoveel mogelijk in eigen hand wil houden. Er werd mij in de eerste sessie al aangegeven dat de kans groot is dat er groepstherapie bij komt kijken. Dat wil ik niet.
Als ik de symptomen (tijdelijk) kan bestrijden met medicatie, dan verwacht ik dat ik daar ruimte en rust van krijg. Die ruimte wil ik gaan benutten met het verder ontdekken van de oorzaak van mijn problemen, om te zien of die ook weg te nemen is. Als dat haalbaar is kan je daarna de medicatie ook vaarwel zeggen.
Ik zal eens een kijkje nemen naar dat hele "Leven in het nu" gebeuren. Wat ik ervan gehoord heb is dat het een redelijk hedendaagse interpretatie is van nuttige dingen uit (o.a.) het boeddhisme. Misschien heb ik daar ook wel wat aan.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Je kan doelmatig gedachten creëren ja, maar ook onbewust komen er gedachten op die jij niet zelf hebt opgeroepen. Dat is juist waar mediteren om gaat. Je concentreert je op je ademhaling en probeert dat vast te houden. Uiteraard lukt dat niet heel lang en raak je weer verzeilt in gedachten.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 11:04 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Ik denk dat zeggen 'je bent je gedachten niet', niet de juiste manier is om het uit te leggen.
Ik creëer mijn gedachten zelf, dus al BEN ik mijn gedachten niet, ik ben wel hetgeen dat gedachten creëert die ik niet wil creëren. Wat je uiteindelijk in moet willen zien is dat je kunt veranderen en dat je andere dingen kunt denken. Het heeft dus niet zoveel te maken met je niet identificeren met je gedachten, maar begrijpen dat jij zelf je gedachten vormt.
Ik roep op dat moment mijn gedachten echt niet bewust op, want ik was net met mijn concentratie nog bij mijn ademhaling en ik was van plan om dat ook langer vol te houden.
Het moment dat je opmerkt dat je in gedachten verzeilt bent geraakt en je niet meer focust op je ademhaling is een belangrijk moment. Op dat moment word je je bewust van je gedachten, accepteert het en leg je je focus weer bij je ademhaling. Je leert op deze manier je gedachten herkennen en je kan je er dus steeds vaker van losbreken.
Maar dat neemt absoluut niet weg dat je gedachten een fantastisch product van de geest is, de mens is er niet voor niets zo ver mee gekomen. Het zou alleen fijn zijn om de 'overbodige' gedachten wat in te perken en het echt puur als een instrument te gaan beschouwen. Als je het als instrument beschouwd ga je er ook veel doelmatiger mee om en worden je gedachten veel productiever.
Ben ik het niet mee eens. Gedachten liggen altijd bij jezelf. Er is maar één jij. Als er gedachten naar boven zouden komen die je niet zelf creëert zou dat impliceren dat zich meerdere persoonlijkheden in je hoofd bevinden.quote:
[..]
Je kan doelmatig gedachten creëren ja, maar ook onbewust komen er gedachten op die jij niet zelf hebt opgeroepen. Dat is juist waar mediteren om gaat. Je concentreert je op je ademhaling en probeert dat vast te houden. Uiteraard lukt dat niet heel lang en raak je weer verzeilt in gedachten.
Ik roep op dat moment mijn gedachten echt niet bewust op, want ik was net met mijn concentratie nog bij mijn ademhaling en ik was van plan om dat ook langer vol te houden.
Het moment dat je opmerkt dat je in gedachten verzeilt bent geraakt en je niet meer focust op je ademhaling is een belangrijk moment. Op dat moment word je je bewust van je gedachten, accepteert het en leg je je focus weer bij je ademhaling. Je leert op deze manier je gedachten herkennen en je kan je er dus steeds vaker van losbreken.
Maar dat neemt absoluut niet weg dat je gedachten een fantastisch product van de geest is, de mens is er niet voor niets zo ver mee gekomen. Het zou alleen fijn zijn om de 'overbodige' gedachten wat in te perken en het echt puur als een instrument te gaan beschouwen. Als je het als instrument beschouwd ga je er ook veel doelmatiger mee om en worden je gedachten veel productiever.
Ik heb ook nog nooit het gevoel gehad dat gedachten niet van mij of onbegrijpbaar waren. Wel moet ik mezelf vaker vertellen dat het geen zin heeft om zo negatief te denken of iets dergelijks. Maar ik vind het raar om te zeggen dat het niet mijn gedachten zijn. Want dat zeg je eigenlijk wanneer je je er op genoemde wijze van distantieert.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-08-2009 11:45:13 ]
Er komen overigens inderdaad wel eens gedachten vanzelf. Uit het onbewuste. Maar dat maakt ze niet minder van mij. Wat ik mezelf moet uitleggen is waarom die gedachten wel of niet realistisch zijn. Of waarom ze wel of niet nuttig zijn. Ik zal echter nooit zeggen dat ik me er niet mee moet associeren. Ze zijn gewoon van mij. Het is wat ik op dat moment voel. Het is wat ik ben op dat moment. Het kan echter tegelijkertijd zo zijn dat je je realiseert dat zaken eigenlijk anders in elkaar steken. Je probeert het als het ware te bekijken vanuit de derde persoon. Je probeert je te bedenken hoe iemand anders jouw gedachten zou beoordelen, of je situatie.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-08-2009 11:50:39 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-08-2009 11:50:39 ]
Gedachten komen voort uit eerder beleefde situaties, herinneringen. Echter leef ik in het huidige moment en heb ik eigenlijk weinig te maken met mijn eerder beleefde momenten. Het is gebeurd.
Dat mijn gedachten me daar dan constant aan moet herinneren is niet mijn keuze, maar het is wel realiteit van de dag. Je gedachten leggen relaties met gebeurtenissen in het verleden en dingen die gebeuren in het huidige moment. Maar op deze manier ga je zelf een erg subjectief beeld vormen. Een gedachteloze waarneming is dus een veel objectievere waarneming.
Ik zie mijn gedachten wel als iets wat volledig los staat van mijzelf. Je gedachten vragen verschrikkelijk veel energie, het liefst zoveel mogelijk om een zo groot mogelijk onderdeel van je te zijn. Stop die energiestroom naar je gedachten en je hebt gewoon veel meer energie om eens echt iets te doen en te leven.
Dat mijn gedachten me daar dan constant aan moet herinneren is niet mijn keuze, maar het is wel realiteit van de dag. Je gedachten leggen relaties met gebeurtenissen in het verleden en dingen die gebeuren in het huidige moment. Maar op deze manier ga je zelf een erg subjectief beeld vormen. Een gedachteloze waarneming is dus een veel objectievere waarneming.
Ik zie mijn gedachten wel als iets wat volledig los staat van mijzelf. Je gedachten vragen verschrikkelijk veel energie, het liefst zoveel mogelijk om een zo groot mogelijk onderdeel van je te zijn. Stop die energiestroom naar je gedachten en je hebt gewoon veel meer energie om eens echt iets te doen en te leven.
Ik heb even vlug (onder werktijd natuurlijk weer ) het een en ander doorgelezen en ik denk dat ik wel een draai aan de uitleg kan geven die hier nog niet genoemd is. Ik zal proberen het op een duidelijke manier neer te zetten.
Gedachten zijn spinsels gebaseerd op het verleden.
Je zelfbeeld vormt zich op die gedachten, ervaringen en belevenissen.
Er is een verschil tussen het "uitbannen" van gedachten en ze accepteren. Op het moment dat je de gedachten kunt benoemen, duidelijk kunt merken dat je weet waar de gedachten over gaan, zal de noodzaak om deze gedachten door je hoofd te laten malen afnemen.
Vergelijk het met een zoekplaatje: Zoek je de 10 verschillen nog, dan ben je het hele plaatje aan het afzoeken. Als je ze eenmaal gevonden hebt en weet waar ze zitten, vind je ze zo weer terug.
Een andere manier om de gedachtenstroom af te laten nemen is intens bewust worden van het huidige moment. Bijvoorbeeld: Wat voel je nu? Hoe haal je nu adem? En als je denkt dat je verkeerd ademhaalt: dat is een gedachte. Observeer deze gedachte, accepteer dat je de gedachte hebt en uiteindelijk zal die gedachte ook weer in heftigheid afnemen.
Ik ben het absoluut eens met het feit dat gedachten uit jezelf voortkomen, maar dat wil ook zeggen dat je de mogelijkheid zou moeten hebben om die gedachten te sturen en stop te zetten.
Om dat te bereiken is het volgens mij de bedoeling dat je je niet bezighoudt met je zelfbeeld (aangezien dat beeld is gebaseerd op gedachten) maar dat je je bezighoudt met het "nu".
Je moet je losmaken van de gedachtenstroom en van je zelfbeeld om er wat aan te kunnen doen.
Anders ben je, spreekwoordelijk gezien, in het zeil van een zeilboot aan het blazen terwijl je er inzit. Of, op z'n Jerommekes, jezelf aan het optillen. Zolang je jezelf blijft identificeren met je gedachtenstromen kun je ze ook niet controleren.
) het een en ander doorgelezen en ik denk dat ik wel een draai aan de uitleg kan geven die hier nog niet genoemd is. Ik zal proberen het op een duidelijke manier neer te zetten.Gedachten zijn spinsels gebaseerd op het verleden.
Je zelfbeeld vormt zich op die gedachten, ervaringen en belevenissen.
Er is een verschil tussen het "uitbannen" van gedachten en ze accepteren. Op het moment dat je de gedachten kunt benoemen, duidelijk kunt merken dat je weet waar de gedachten over gaan, zal de noodzaak om deze gedachten door je hoofd te laten malen afnemen.
Vergelijk het met een zoekplaatje: Zoek je de 10 verschillen nog, dan ben je het hele plaatje aan het afzoeken. Als je ze eenmaal gevonden hebt en weet waar ze zitten, vind je ze zo weer terug.
Een andere manier om de gedachtenstroom af te laten nemen is intens bewust worden van het huidige moment. Bijvoorbeeld: Wat voel je nu? Hoe haal je nu adem? En als je denkt dat je verkeerd ademhaalt: dat is een gedachte. Observeer deze gedachte, accepteer dat je de gedachte hebt en uiteindelijk zal die gedachte ook weer in heftigheid afnemen.
Ik ben het absoluut eens met het feit dat gedachten uit jezelf voortkomen, maar dat wil ook zeggen dat je de mogelijkheid zou moeten hebben om die gedachten te sturen en stop te zetten.
Om dat te bereiken is het volgens mij de bedoeling dat je je niet bezighoudt met je zelfbeeld (aangezien dat beeld is gebaseerd op gedachten) maar dat je je bezighoudt met het "nu".
Je moet je losmaken van de gedachtenstroom en van je zelfbeeld om er wat aan te kunnen doen.
Anders ben je, spreekwoordelijk gezien, in het zeil van een zeilboot aan het blazen terwijl je er inzit. Of, op z'n Jerommekes, jezelf aan het optillen. Zolang je jezelf blijft identificeren met je gedachtenstromen kun je ze ook niet controleren.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Misschien moet ik hier beter over nadenken, maar ik ben het er niet helemaal mee eens. Ik vond het zelf al genoeg dat ik een gedachte kreeg en gedachte als onderdeel van het nu zag. Snap je? Dus de gedachte kwam op, ik merkte hem op en dat was het. Toen liet ik hem weer gaan. Wat ik momenteel vooral niet goed doe is dat de gedachte die nu opkomt (bijvoorbeeld een associatie aan iets wat nu gebeurt) vastgrijp en er desnoods uren aan blijf vasthouden, al dan niet evoluerend.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 12:06 schreef frenkck het volgende:
Gedachten komen voort uit eerder beleefde situaties, herinneringen. Echter leef ik in het huidige moment en heb ik eigenlijk weinig te maken met mijn eerder beleefde momenten. Het is gebeurd.
Dat mijn gedachten me daar dan constant aan moet herinneren is niet mijn keuze, maar het is wel realiteit van de dag. Je gedachten leggen relaties met gebeurtenissen in het verleden en dingen die gebeuren in het huidige moment. Maar op deze manier ga je zelf een erg subjectief beeld vormen. Een gedachteloze waarneming is dus een veel objectievere waarneming.
Ik zie mijn gedachten wel als iets wat volledig los staat van mijzelf. Je gedachten vragen verschrikkelijk veel energie, het liefst zoveel mogelijk om een zo groot mogelijk onderdeel van je te zijn. Stop die energiestroom naar je gedachten en je hebt gewoon veel meer energie om eens echt iets te doen en te leven.
Juist, dat bedoel ik. Je krijgt een gedachte. En vervolgens denk je: ok. En als t een belangrijke gedachte is denk je: ok -> actie.quote:Op woensdag 19 augustus 2009 16:45 schreef Thrackan het volgende:
Ik heb even vlug (onder werktijd natuurlijk weer
Gedachten zijn spinsels gebaseerd op het verleden.
Je zelfbeeld vormt zich op die gedachten, ervaringen en belevenissen.
Er is een verschil tussen het "uitbannen" van gedachten en ze accepteren. Op het moment dat je de gedachten kunt benoemen, duidelijk kunt merken dat je weet waar de gedachten over gaan, zal de noodzaak om deze gedachten door je hoofd te laten malen afnemen.
Vergelijk het met een zoekplaatje: Zoek je de 10 verschillen nog, dan ben je het hele plaatje aan het afzoeken. Als je ze eenmaal gevonden hebt en weet waar ze zitten, vind je ze zo weer terug.
Een andere manier om de gedachtenstroom af te laten nemen is intens bewust worden van het huidige moment. Bijvoorbeeld: Wat voel je nu? Hoe haal je nu adem? En als je denkt dat je verkeerd ademhaalt: dat is een gedachte. Observeer deze gedachte, accepteer dat je de gedachte hebt en uiteindelijk zal die gedachte ook weer in heftigheid afnemen.
Ik ben het absoluut eens met het feit dat gedachten uit jezelf voortkomen, maar dat wil ook zeggen dat je de mogelijkheid zou moeten hebben om die gedachten te sturen en stop te zetten.
Om dat te bereiken is het volgens mij de bedoeling dat je je niet bezighoudt met je zelfbeeld (aangezien dat beeld is gebaseerd op gedachten) maar dat je je bezighoudt met het "nu".
Je moet je losmaken van de gedachtenstroom en van je zelfbeeld om er wat aan te kunnen doen.
Anders ben je, spreekwoordelijk gezien, in het zeil van een zeilboot aan het blazen terwijl je er inzit. Of, op z'n Jerommekes, jezelf aan het optillen. Zolang je jezelf blijft identificeren met je gedachtenstromen kun je ze ook niet controleren.
Ik moet overigens wel zeggen dat ik me wel eens bezig heb gehouden met 'de kracht van het nu', en ik kan bepaalde negatieve gedachten toch niet goed los laten. Ik kan mezelf wel zeggen waarom bepaalde dingen niet kloppen, maar ik kan ze niet uitbannen of de gedachten laten voor wat ze zijn. Dat heeft wellicht ook met mijn overtuiging te maken maar ik vind het ook moeilijk om die los te laten.
Ik ben momenteel heel erg onder de indruk van de filosofie van Eckhart Tolle. Ben er gister bewust even voor gaan zitten om te kijken of ik me los kon maken van mijn trein van gedachten.
Ik ben nog nooit zo relaxed naar huis gereden. Thuis ben ik op mijn bed gaan liggen om te proberen te visualiseren hoe ik mijn gedachtenstroom kon observeren en vervolgens ben ik door het raam naar buiten gaan kijken, beetje letten op de wapperende gordijnen. Wtf!
Ik zeg niet dat het een "wondermiddel" is of voor iedereen haalbaar, maar ik merk dat het mij een enorm ontspannen en rustig gevoel geeft. Nu kijken of ik ook vaak genoeg het besef heb om me er mee bezig te houden, dat ik het ook een beetje vast kan houden
Ik ben nog nooit zo relaxed naar huis gereden. Thuis ben ik op mijn bed gaan liggen om te proberen te visualiseren hoe ik mijn gedachtenstroom kon observeren en vervolgens ben ik door het raam naar buiten gaan kijken, beetje letten op de wapperende gordijnen. Wtf!
Ik zeg niet dat het een "wondermiddel" is of voor iedereen haalbaar, maar ik merk dat het mij een enorm ontspannen en rustig gevoel geeft. Nu kijken of ik ook vaak genoeg het besef heb om me er mee bezig te houden, dat ik het ook een beetje vast kan houden
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Dat is inderdaad nog zo'n probleem ervan. Het is verdomd moeilijk om altijd maar bewust ermee bezig te zijn.
Maar de theorie op zich kan wel helpen hoor, dat zul je mij niet horen zeggen, ik geloof het direct
Maar de theorie op zich kan wel helpen hoor, dat zul je mij niet horen zeggen, ik geloof het direct
Wel moeilijk, maar niet op een manier dat het druk geeft. De hele essentie is juist om de gedachtenstroom lekker los te laten, niet om constant na te denken dat je ermee bezig moet zijn.quote:Op vrijdag 21 augustus 2009 10:21 schreef RRGJL het volgende:
Dat is inderdaad nog zo'n probleem ervan. Het is verdomd moeilijk om altijd maar bewust ermee bezig te zijn.
Maar de theorie op zich kan wel helpen hoor, dat zul je mij niet horen zeggen, ik geloof het direct
Voor mij heeft het in ieder geval nut. Ik ben in tijden niet zo rustig en ontspannen geweest. En het heeft me nog niet eens wat gekost
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
