Studeren met ADD, wat zijn de ervaringen?

Psychologie is zeer theoretisch, er word heel veel verwacht qua discipline en zelfstudie. Bovendien is het oersaai. Blijkbaar leer jij het beste in de praktijk, afgezien of je dan ADD hebt, is het sowieso een kutopleiding. Het gat tussen HBO en universiteit is ook erg groot, dat is voor mensen zonder concentratieproblemen al amper te doen.

Wat verwacht je van de opleiding?

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:10 schreef RRGJL het volgende:
Ik heb even getwijfeld of dit topic hier moest of in SES, maar het lijkt me hier meer gepast.

Mijn diagnose is nog niet officieel, maar ik heb het grootste deel van het onderzoek wel al achter de rug. Mijn onderzoekster hintte ook al dat zij neigde naar ADD, wat ook mijn vermoeden was.

Nou zou dat voor mij een hoop verklaren. Ik heb altijd al problemen gehad op school, waarvan ik weet dat ze niet aan mijn intelligentie hebben gelegen. Ik was laks, ongemotiveerd, altijd te laat met het inleveren van dingen, ik onderschatte vanalles en kon me erg slecht concentreren op de stof die ik moest kennen. Ik was in het begin erg gemotiveerd, maar uiteindelijk snel uitgekeken op een studie. Gelukkig gaat dat sinds ik op het HBO zit een stuk beter. In eerste instantie dacht ik dat dit te maken had met het niveau. Ik werd nu waarschijnlijk meer geprikkeld waardoor ik ook beter mijn best deed.

Ik krijg nu echter langzaam het idee dat ik geluk heb met het soort studie.
Ik doe Software Engineering. Waar ik vroeger op het MBO bij de slechtste in mijn klas zat, zit ik nu bij de beste. Ik denk dat dat komt doordat mijn vorige studies echt veel stof in je kop knallen waren, en dat deze studie software engineering ook veel aan komt op 'oefenen, oefenen, oefenen'. Het programmeerwerk is vooral veel gepuzzel, en dat bevalt me wel.

Ik wil echter (ik ga niet uitwijden over het 'waarom', dan gaan we teveel afwijken van het onderwerp) na mijn propedeuse naar de universiteit om psychologie te studeren. Een compleet andere richting dus, en waarschijnlijk weer veel / vooral stof in je kop stampen.
Nou ben ik op zich nu ook al vaker bezig met psychologie, neurologie en alle onderwerpen die enigszins met de hersenen te maken hebben. Ik merk dat ik goed naar videos op Youtube kan kijken, zelfs als die een uur duren (mits die persoon een beetje boeiend kan vertellen natuurlijk). Dat kan ik prima volgen. Wanneer ik echter een boek ga lezen ben ik na luttele minuten al afgeleid. Ik ga altijd over vanalles nadenken tijdens het lezen, in plaats van me echt te focussen op het boek. En dat is dus ook precies waar ik me zorgen om maak.

In hoeverre kan medicatie hierin een uitkomst bieden? Wat zijn de ervaringen van andere studenten met een 'afwijking' als deze?

Ik heb de attentiespanne van een klein knaagdier, wat tegenwoordig ongetwijfeld onder het kopje ADD (of zelfs ADHD) zou vallen. Toch heb ik gewoon universitaire studies afgerond. Schema's opstellen voor jezelf, zelfdiscipline kweken. Dan is het gewoon mogelijk, ook zonder medicijnen.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:30 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Ja oke, dat is heel leuk, maar als ik me niet kan concentreren tijdens het lezen van een boek gaat een schema me daar niet bij helpen
Daarom heb ik dus medicatie vrij zeker wel nodig.
Overigens is ADD wel wat meer dan gebrek aan aandacht. Plannen en gemotiveerd blijven voor iets voor een langere tijd zijn nog wat problemen, en zo nog wel wat meer.

Geen idee of je ritaline zo maar gaat krijgen onder het mom van "ik heb het nodig voor te studeren"

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:21 schreef Seven.of.Nine het volgende:
Het gat tussen HBO en universiteit is ook erg groot, dat is voor mensen zonder concentratieproblemen al amper te doen.

Dit is onzin trouwens.

Tvp.
Bij mij zijn twee universitaire studies 'stukgelopen' op mijn ADD..
Nouja, 't is lastig vast te stellen welk deel door die 'handicap' komt, en wat gewoon mijn eigen schuld is, maar ik werd enorm onrustig van het stilzitten en luisteren in de collegezaal, had door die verveling heel veel tijd om na te denken, sloeg aan het twijfelen of ik dit wel wilde, werd nog onrustiger, etc, etc..

Op de middelbare school had ik dat probleem in zekere zin ook wel, zat ik in de les ook continu te tekenen/schrijven/kletsen om de tijd enigszins door te komen, maar daar had ik niet het idee dat er andere opties waren, 'ik moest wel'.

Naast onrust en motivatie-issues was de vrijheid van de universiteit ws wat me nog het meest de das omdeed, als ik geen motivatie/rust had om naar een college te gaan was er niemand die er iets van zei als ik wegbleef. Andere studenten gingen ook lang niet naar alle colleges (dat hoeft ook niet persé) maar ik kon de balans niet goed vinden. "Als het toch niet uitmaakt of ik er wel of niet zit, waarom zou ik dan nog gaan?"
Stom genoeg haalde ik nog wel prima cijfers toen ik nog amper naar colleges ging of een boek opensloeg, maar het 'bezig zijn met iets wat me totaal niet kan boeien/motiveren' zorgde voor zo'n onrust dat ik toch afhaakte. Vervolgens ging ik werken (dat leverde tenminste nog geld op), had dat na een jaar ook wel weer gezien, probeerde weer een studie, en het was wederom precies hetzelfde verhaal.

Sindsdien (inmiddels alsweer 8 jaar geleden) heb ik me voorgenomen alleen nog aan een studie te beginnen als ik er echt zeker van ben dat ik er voor wil gaan.. het resultaat is alleen dat ik nu nog steeds met een VWO-denkniveau ongeschoold werk moet doen, wat me ook totaal niet motiveert of uitdaagt..

Wat kan ik jou aanraden?
Ik hoop dat medicatie al wat verschil zal brengen, vooral qua rust in je hoofd (ook voor mezelf, ik heb momenteel nog geen behandeling/medicatie).. Daarnaast is het belangrijkste dat je gemotiveerd bent.. als je het echt wilt, en goed onthoud waarom je het wilt, sleep je jezelf er wel doorheen. Qua structuur, discipline van buitenaf, en wat meer interactiviteit in de lessen (ipv steeds uren zitten luisteren) denk ik dat HBO voor een ADD-er over het algemeen makkelijker/prettiger gaat. De grote mate aan vrijheid van een universiteit lijkt verleidelijk (we zijn nou niet echt gek op opgelegde structuur) maar ondertussen ook een behoorlijke valkuil omdat het wel echt op jou aankomt..

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:27 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Zoals ik al zei is het simpelweg een grote interesse van me
Ik ben me er volledig bewust van dat het veel theorie is en dat er veel discipline van je verwacht wordt.
Tja, en of je het een kutopleiding vindt / het een kutopleiding is, is natuurlijk iets heel persoonlijks
Ik wil vooralsnog de biologische kant op, richting het onderzoek. Maar les geven zie ik zeker ook wel zitten. Ik hou wat dat betreft nog wat deuren open, aangezien je nooit weet hoe het loopt / hoe het bevalt tijdens de studie zelf.

Nee, daar ben je je niet volledig van bewust. Studenten zonder ADD redden dit al zelden. Geloof me nou maar, ik heb ooit ook zoiets uitgehaald. Ik dacht ook met mijn P psychologie te studeren. Ik kan prima leren, het lag niet eens aan de moeilijkheidsgraad maar gewoon aan de discipline en de hoeveelheid. Je onderschat het volledig. Als deze opleiding werkt omdat je veel in de praktijk brengt, dan moet je niet de illusie hebben dat je met ADD wel een psychologie-opleiding kunt doen.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:35 schreef mirved het volgende:

[..]

Dit is onzin trouwens.

Heb jij het gedaan? TS geeft toch aan dat hij nu veel in de praktijk leert? Dan ben je gewoon geen universiteitsstudent. Niks mis mee natuurlijk. En als hij het doorzet, dan hoop ik dat hij het haalt. Maar mijn ervaring is dat iemand die makkelijk leert in de praktijk, op de universiteit niet ver komt.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:36 schreef RRGJL het volgende:

[..]

_{Daar gaat het verder ook niet over, dus blijf aub ontopic. Ik heb tot nu toe alleen maar antwoorden gekregen die scepsis uiten naar het ADD verhaal of die de studie psychologie afkraken. Daar vraag ik toch niet om?}

Dan moet je geen topic openen.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:56 schreef Maartel het volgende:
-knip-

Ik had precies hetzelfde, maar ik heb geen ADD.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 14:06 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Volgens mij geef ik in de OP prima aan welke kant ik op wil. Het is nog altijd aan de TS om te bepalen welke richting een topic op gaat. Maar als je dat liever ziet kan ik ook wel gewoon niet meer op offtopic reacties reageren hoor dan is het ook opgelost.

Ik ben nergens offtopic gegaan, je wil alleen maar horen dat het wel kan. Je vraagt je waarschijnlijk niet eens af waarom het een kutopleiding is. Je vindt psychologie interessant maar de stof die je aangeboden krijgt is echt niet wat jij op youtube leuk vindt om te kijken hoor.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 14:10 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Ze redden het inderdaad zelden. Ik denk echter, en dat is niet arrogant bedoeld, dat dat gewoon te maken heeft met een te hoog niveau voor de gemiddelde HBO'er. Ik weet van mezelf dat dat geen probleem zal zijn.

Ik herhaal het nog eens: het niveau is voor de meeste mensen het probleem niet. Zo moeilijk is universiteit ook weer niet. Maar wel dodelijk saai, dodelijk theoretisch en dodelijk veel voor de meeste mensen.

quote:

De discipline misschien wel, maar daar komen we alleen achter door het te proberen. Ik zal mezelf waarschijnlijk mijn leven lang blijven straffen dat ik het risico niet heb genomen, als ik het niet gewoon probeer. Mocht het mislukken dan ga ik wel weer terug naar mijn HBO-studie... Ik wil het gewoon geprobeerd hebben.
[..]

Snap ik. Had ik ook. Maar achteraf ga je je best kut voelen want veel mensen keken in mijn geval toch zo van 'nou nou, universiteit, knap hoor!'. Het is ronduit kut om te falen, vond ik. Ik zei dan ook altijd maar dat het echt niet mijn richting was. Ja, de studie was niet mijn ding maar het werk zelf waarschijnlijk wel. Ik zal het nooit weten.

quote:

We zullen zien

Ik hoop dat je het redt en als dat zo is: dikke respect.

quote:

Wanneer ik echter een boek ga lezen ben ik na luttele minuten al afgeleid.

Dan is een universitaire opleiding niets voor jou. Tenzij je medicatie je opeens een beest in concentreren maakt. En omdat je misschien al weer afgeleid bent even opnieuw: de uni is véél lezen.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 14:15 schreef Seven.of.Nine het volgende:
Ik herhaal het nog eens: het niveau is voor de meeste mensen het probleem niet. Zo moeilijk is universiteit ook weer niet. Maar wel dodelijk saai, dodelijk theoretisch en dodelijk veel voor de meeste mensen.

Klinkt toch best lastig zo die laatste zin

Ik heb ADD, enorm hard ook. Maar ik zit bij de beste van psychologie, heb m'n P in 1 jaar gehaald en zelden iets moeten herkansen. Komt omdat ik psychologie echt ontzettend interessant vind, het was m'n passie al vanaf m'n 12e ofzo. Ik lees nog steeds voor de lol de studieboeken, ga nog steeds voor de lol op zoek naar psychische scripties, praat nog steeds voor de lol met afgestudeerde psychologen die in mijn vriendenkring zitten. Het is qua studie mijn alles, vooral pathologie, en daarom is de studie voor mij gewoon leuk. Behalve dataverwerking

Ja.

Ik heb op een blauwe maandag op de universiteit gezeten.

Het is makkelijk uit te houden zolang je in practica rondhangt. Het is zelfs heerlijk om op zo'n hoog niveau en tempo gedwongen te worden niet af te dwalen met je gedachten. Ik heb in een half jaar universiteit meer geleerd dan in 4 jaar HBO.

Colleges en praktica gingen me daarom ook vrij goed af. Ik nam alles goed op als ik het direct opschreef (dat is een goede tip!) en de oefeningen waren ook niet lastig te noemen. Alleen leren en vooral het plannen hiervan was een groot disaster. Ik heb me een paar dagen gedwongen. Op een gegeven moment stortte ik totaal in omdat ik mezelf tot op het bot dwong om te concentreren op de stof. Hier haakte ik af: ik had gewoon totaal het vermogen niet om goed te plannen. dat wil zeggen: ik plande wel, maar na 2 pagina's leren was ik alweer in 35 zijtakken aan het denken, waardoor mn schema's niet uitkwamen. Ik achtte mezelf niet geschikt voor de universiteit vanwege mn inzet en heb mn conclusies getrokken

Nu is bij jou het geval anders... ik deed Artificial Intelligence (interessante studie!), dat is toch meer abstract denken en af en toe psychologiedingen die niet extreem diepgaand zijn. Ook wel veel stampen, maar niet extreem veel stampen.

Dus, wat mij betreft.. geen ervaring met medicatie, maar zeker doen als je de potentie hebt. I.t.t. wat Seven.of.Nine hier zegt valt het met het gat best wel mee als je een beetje instelling hebt. In mijn jaar zaten allemaal mensen die met een MBO-opleiding en propedeuse HBO makkelijk meedraaiden. En dan is AI nog bijna de zwaarste opleiding van UvA ook.

Je zult je er alleen bewust van moeten zijn dat je er meer aan moet doen dan anderen, desnoods met een jaar of twee jaar extra en heel veel discipline.

Lezen is absoluut niet mijn sterkste punt, het is een soort haat/liefde verhouding. Ik ben best wel nieuwsgierig en wil eigenlijk behoorlijk veel weten, maar ik moet de pagina's vaak echt doorworstelen en zit panisch de bladzijdes te bekijken of ik alweer verder ben. Ik haal m'n tentamens dus ook niet door boeken te lezen. Als ik al lees, dan is het scannen. Mijn strategie: college sheets zeer goed leren met daarbij de aantekeningen van de colleges.

Tijdens colleges:
Schrijf alles op. Ook als je denkt, goh sheets, die kan ik toch wel thuis uitprinten... schrijf toch maar mee. Je moet sowieso toch iets te doen hebben. Als ik niet schrijf, verveel ik me echt helemaal kapot. Dat is voor andere studenten vast ook, maar omdat ik het niet van het thuis studeren moet hebben en ik er dan toch al zit, let ik daar wel op.

Studeren zelf:
Ik kan thuis niet leren, dus verplicht ik mezelf om naar de universiteit toe te gaan. Misschien dat dit voor jou ook geldt.

Tentamens:
Met deadlines - dus laten we zeggen de dag ervoor - leer ik echt super snel en ben ik me haast niet meer bewust van m'n omgeving zo goed dat het gaat. Dat zijn dan ook de weinige momenten dat ik het leuk vind dat ik studeer ADD is niet alleen dat je 'geen concentratie' hebt. Het is zoals zoals sommige wetenschappers zeggen niet alleen attention deficitit als ook wel inconsistency disorder.

Met medicatie heb ik geen ervaring, maar blijf vooral realistisch en eerlijk naar jezelf. Ik moet mezelf ook niet opleggen dat ik per se de boeken wil lezen of dat ik wel thuis moet kunnen leren. Het gaat gewoon niet, klaar. Dus dan moet je op zoek gaan naar methodes die wel werken.

Ja doen! Ook ik heb na mijn HBO propedeuse een heel andere richting op de universiteit gekozen welke ik louter positief heb ervaren.

De universiteit is vrijer en daarom makkelijker zelf te bepalen wanneer je zin hebt en waarin. Vooruitschuiven moet je zien te voorkomen door een beetje interesse te hebben in het onderwerp, maar dat geef je al aan met je keuze psychologie. Jezelf te verplichten in de bibliotheek (lees: weinig impulsen makkelijker lezen etc) te gaan zitten helpt ook en ik vind het zelfs wel prettig tegenwoordig.

De universiteit is niet per definitie veel moeilijker wel meer en theoretischer. Ik vind het juist prettiger werken omdat ik buiten de kaders kan denken, zoeken en schrijven. De louter afgebakende HBO studiemethode liet mij meer uitstellen en niet afmaken dan de grotere hoeveelheid stof waarover ik zelf kan schrijven en nadenken op de universiteit.

Leren is soms nog wel ietwat problematisch maar dat zal je de rest van je leven, net als ik, ook wel houden. De bibliotheek + methylfenidaat helpt bij mij zeer goed bij het stampen/leren voor tentames. Boeken lezen en alles uitpluizen in de weken daarvoor zonder.

Woensdag laatste tentamen en nu alweer afgeleid door fok succes! ik ga mezelf weer dwingen

quote:

Op maandag 13 juli 2009 21:55 schreef RRGJL het volgende:
Nouja ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat de universiteit te moeilijk zou zijn. Op het HBO merk ik op dit moment dat veel ook gewoon neer komt op maken / doen / inleveren. De kwaliteit moet uiteraard wel enigszins goed zijn, maar ik kan het niet moeilijk vinden. Het zou wel apart zijn als ik dan ineens grote problemen op de universiteit zou ervaren, maar ik onderschat het zeker niet. Natuurlijk is het 'moeilijk'.

De vrijheid is inderdaad iets dat mij erg aanspreekt. Op het HBO loop ik er toch wel vaker tegenaan dat ik vind dat er teveel gestuurd wordt. We krijgen, om maar iets te noemen, ook een vak dat puur gaat over zelfreflectie. Dat heb ik, toegegeven: mede door mijn interesse voor psychologie, echt niet meer nodig.
Bij andere vakken merk ik dat ik juist de theoretische aanpak wel mis. Ik wil dingen begrijpen, en niet alleen doen. Bij het programmeren bijvoorbeeld merk ik dat ik beter ben dan mijn studiegenoten door mijn nieuwsgierigheid. Ik wil begrijpen waarom iets op een bepaalde manier moet gebeuren en vooral ook waarom je het niet anders zou kunnen doen, of beter.

Zij (mijn studiegenoten) vinden sommige redelijke basic dingen vaak nog lastig. Ik zei dan ook tegen ze: Dat is niet gek. Jullie leren jezelf "Chinese" woorden en zinnen perfect schrijven, maar je hebt geen idee wat ze betekenen dus je kunt ze niet toepassen.

Wat Appletree zegt herken ik ook wel. Stress kan me enerzijds volledig blokkeren zodat ik niet eens meer helder kan denken. Anderzijds kan het er ook voor zorgen dat ik juist maar door blijf gaan totdat het werkt. Ik heb al momenten gehad dat ik 4/5 uur aan een stuk met een opdracht bezig was ookal hoefde die niet per se af. Ik kon het dan niet laten rusten. Soms zei ik tegen mezelf: 'en nu stop ik ermee. Morgen weer een dag.' , 10 minuten later was ik weer bezig.

Dat heb ik ook en dat is bar vervelend. Dat eerste is vooral vervelend omdat je heel vaak in teams moet werken en die mensen zijn er dan weliswaar goed in om iets te maken wat volstaat, maar niet om iets (voor studentenbegrippen) grensverleggends te maken. Het geeft wel aan dat je toch ergens wel de juiste motivatie hebt om naar de universiteit te gaan. Maar dat is ook de valkuil. Op de universiteit zijn er gewoon vakken/studies waar je neit te lang kan filosoferen of afdwalen.

De tweede is vaak wel zo dat je onder onmenselijke druk moet staan om te presteren. Dat is uiteraard een voordeel. Het nadeel is dat je alles uitstelt. Qua dat zou ik je toch echt aanraden om veel met mensen samen te doen. Papers moest ik altijd met 2 of 3 mensen doen en dat werkt gewoon lekker, in de zin van dat jij helemaal los kunt gaan en zij tijdsbesef hebben.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 13:56 schreef Maartel het volgende:
Tvp.
Bij mij zijn twee universitaire studies 'stukgelopen' op mijn ADD..
Nouja, 't is lastig vast te stellen welk deel door die 'handicap' komt, en wat gewoon mijn eigen schuld is, maar ik werd enorm onrustig van het stilzitten en luisteren in de collegezaal, had door die verveling heel veel tijd om na te denken, sloeg aan het twijfelen of ik dit wel wilde, werd nog onrustiger, etc, etc..

Op de middelbare school had ik dat probleem in zekere zin ook wel, zat ik in de les ook continu te tekenen/schrijven/kletsen om de tijd enigszins door te komen, maar daar had ik niet het idee dat er andere opties waren, 'ik moest wel'.

Naast onrust en motivatie-issues was de vrijheid van de universiteit ws wat me nog het meest de das omdeed, als ik geen motivatie/rust had om naar een college te gaan was er niemand die er iets van zei als ik wegbleef. Andere studenten gingen ook lang niet naar alle colleges (dat hoeft ook niet persé) maar ik kon de balans niet goed vinden. "Als het toch niet uitmaakt of ik er wel of niet zit, waarom zou ik dan nog gaan?"
Stom genoeg haalde ik nog wel prima cijfers toen ik nog amper naar colleges ging of een boek opensloeg, maar het 'bezig zijn met iets wat me totaal niet kan boeien/motiveren' zorgde voor zo'n onrust dat ik toch afhaakte. Vervolgens ging ik werken (dat leverde tenminste nog geld op), had dat na een jaar ook wel weer gezien, probeerde weer een studie, en het was wederom precies hetzelfde verhaal.

Sindsdien (inmiddels alsweer 8 jaar geleden) heb ik me voorgenomen alleen nog aan een studie te beginnen als ik er echt zeker van ben dat ik er voor wil gaan.. het resultaat is alleen dat ik nu nog steeds met een VWO-denkniveau ongeschoold werk moet doen, wat me ook totaal niet motiveert of uitdaagt..

Wat kan ik jou aanraden?
Ik hoop dat medicatie al wat verschil zal brengen, vooral qua rust in je hoofd (ook voor mezelf, ik heb momenteel nog geen behandeling/medicatie).. Daarnaast is het belangrijkste dat je gemotiveerd bent.. als je het echt wilt, en goed onthoud waarom je het wilt, sleep je jezelf er wel doorheen. Qua structuur, discipline van buitenaf, en wat meer interactiviteit in de lessen (ipv steeds uren zitten luisteren) denk ik dat HBO voor een ADD-er over het algemeen makkelijker/prettiger gaat. De grote mate aan vrijheid van een universiteit lijkt verleidelijk (we zijn nou niet echt gek op opgelegde structuur) maar ondertussen ook een behoorlijke valkuil omdat het wel echt op jou aankomt..

Maar als je dus een studie vindt die je wel boeit.. dan heb je genoeg motivatie om het af te ronden toch?
dus dan moet het ook lukken zonder medicatie.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 14:08 schreef Seven.of.Nine het volgende:

[..]

Ik ben nergens offtopic gegaan, je wil alleen maar horen dat het wel kan. Je vraagt je waarschijnlijk niet eens af waarom het een kutopleiding is. Je vindt psychologie interessant maar de stof die je aangeboden krijgt is echt niet wat jij op youtube leuk vindt om te kijken hoor.

geef is een voorbeeld van de stof die je moet leren?
zeg maar wat je het saaiste vond..

wat is er nou echt saai aan psychologie?

quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 00:00 schreef 2strive4 het volgende:

[..]

Maar als je dus een studie vindt die je wel boeit.. dan heb je genoeg motivatie om het af te ronden toch?
dus dan moet het ook lukken zonder medicatie.

Ja, áls.. maar geen enkele studie is natuurlijk 100% interessant (met 50% mag je al blij zijn denk ik) en ik ben enorm snel verveeld.. Het enige wat me al jaren echt aanspreekt is de filmacadamie, maar het kost mij héél veel moeite om een hele film uit te zitten, dus dat wordt ook niet veel

quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 00:32 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Mwa daar kan ik het toch niet mee eens zijn Maar ik kan me wel voorstellen dat je dat denkt als je nog geen echt passende studie tegen bent gekomen hoor.
Mijn studie Software Engineering is toch wel een 80% match op zijn minst. Ik heb het prima naar mijn zin. Maar 'computers' is meer een hobby van me, en niet iets waar ik de rest van mijn leven mee verder zou willen. Het beval me nu goed omdat ik weet dat het maar voor even is. Ik denk dat psychologie me ook erg gaat bevallen, maar je weet het nooit van tevoren natuurlijk

Puur uit interesse en offtopic: wat leer jij allemaal met SE?

En ontopic: een hobby lijkt me juist een goede basis om me verder te gaan.

Wat een ongelooflijke lulkoek van niet ADDers hier zeg als je niet weet wat het inhoudt reageer dan gewoon niet

ADD kan een belemmering zijn voor je studie maar juist ook een pre. Wij hebben namelijk hyperfocus, als je iets interessant vindt ga je er veel meer in op dan anderen. Dus dat even voor de mensen die zeggen dat ADDers geen moeilijke studies aankunnen

wat betreft Ritalin, dat helpt echt enorm de saaiste teksten kan ik nu moeiteloos lezen sinds ik Ritalin slik heb ik 2 tentamens gehaald die me daarvoor nooit gelukt zijn

bespreek het ook even met je studieadviseur. Ik mag tentamens maken in een andere ruimte zodat ik niet snel afgeleid ben, dat helpt echt een boel!

en check IBGroep, je krijgt een jaar extra stufi met ADD

quote:

en check IBGroep, je krijgt een jaar extra stufi met ADD

En met adhd?

quote:

Op woensdag 15 juli 2009 04:41 schreef 2strive4 het volgende:

[..]

En met adhd?

Ook en ook met dyslexie

Ik ben een psychologie student met adhd, geen medicatie.
Ik zelf heb totaal geen problemen met de opleiding / vakken an sich. Vindt t moeilijk me tot leren aan te zetten, maar ga gewoon een aantal dagen van te voren naar de universiteit om daar te leren zodat ik weinig afleiding heb en me beter kan focussen op de stof. Ik heb vooral problemen (gehad) met de verplichte dingen. Practica, werkgroepen etc. Ik vergeet ze gewoon...

Ik heb zelf het meeste last gehad van mijn adhd in het eerste jaar, dan heb je een verplicht vakkenpakket waar erg saaie vakken tussen zullen zitten (van allemaal verschillende richtingen, de kans dat je alles leuk vind is heel klein). Daarna kun je kiezen en is bijna alles interessant genoeg om me te boeien.

Adhder meld zich heb zelf al jaren Chlonidine (Ritalin werkte niet goed) en doe nu een Mbo Ict beheerder en zo lang het boeiend is haal ik prima cijfers. Ik merk alleen wel dat als het me niet boeit dat het me erg veel moeite kost om het toch te doen en ik denk dat het best herkenbaar is voor andere Add/Adhd ers en dat je daar best rekening mee moet houden in je studie

Ik zou het dan erg knap vinden als je dan de uni haalt als je van MBO 3 komt. Tvp van mijn kant omdat HBO me ook interessant lijkt.

quote:

Op woensdag 15 juli 2009 04:18 schreef MaJo het volgende:
en check IBGroep, je krijgt een jaar extra stufi met ADD

heb je misschien de link ervan, want ik kan dat nergens vinden.

Check anders even je decaan. Het gaat dus om het formulier 'chronische ziekten'

quote:

Op maandag 13 juli 2009 16:20 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Kijk

En hoe ervaar jij het studeren? Je kunt je wel concentreren op de stof? Je ondervindt geen problemen bij het lezen van langere stukken, juist omdat het je interesseert? (en dataverwerking, is wat ook wel bekend staat als 'statistiek' ?)

Edit: gebruik jij overigens medicatie?

Nou, elke studie is saai dus ik ervaar het zeker wel eens als vervelend, maar omdat het onder psychologie valt vind ik het wel wat minder erg dan ik het leren voor een vak als ANW of Wiskunde vond. Langere stukken stof zijn geen probleem, deels vanwege mijn eerder genoemde interesse, maar ook omdat mijn `hyperfocus` in werking gaat zodra ik begin iets te lezen (lees soms een boek in 'n dag uit, gaat heel snel en ik sla het ook allemaal op), roman, scriptie of studieboek. Dataverwerking is statistiek, en dat was wel echt kut. Is, eigenlijk, ik krijg het nog wel een tijd

En ik zit op een medicatie van 2x36mg Concerta. Te hoog maar ik neem het al tijden omdat het de beste werking heeft van alle doseringen waar ik mee ge"experimenteerd heb.

quote:

Op donderdag 16 juli 2009 15:48 schreef Syheriat het volgende:

[..]

Nou, elke studie is saai dus ik ervaar het zeker wel eens als vervelend, maar omdat het onder psychologie valt vind ik het wel wat minder erg dan ik het leren voor een vak als ANW of Wiskunde vond. Langere stukken stof zijn geen probleem, deels vanwege mijn eerder genoemde interesse, maar ook omdat mijn `hyperfocus` in werking gaat zodra ik begin iets te lezen (lees soms een boek in 'n dag uit, gaat heel snel en ik sla het ook allemaal op), roman, scriptie of studieboek. Dataverwerking is statistiek, en dat was wel echt kut. Is, eigenlijk, ik krijg het nog wel een tijd

En ik zit op een medicatie van 2x36mg Concerta. Te hoog maar ik neem het al tijden omdat het de beste werking heeft van alle doseringen waar ik mee ge"experimenteerd heb.

Hmm ik krijg juist die hyperfocus vooral bij statistiek. Ik zie het als een soort puzzels die opgelost moeten worden, en dan kan ik er niet tegen als het niet lukt ^_^

quote:

Op woensdag 15 juli 2009 04:18 schreef MaJo het volgende:

ADD kan een belemmering zijn voor je studie maar juist ook een pre. Wij hebben namelijk hyperfocus, als je iets interessant vindt ga je er veel meer in op dan anderen. Dus dat even voor de mensen die zeggen dat ADDers geen moeilijke studies aankunnen

wat betreft Ritalin, dat helpt echt enorm de saaiste teksten kan ik nu moeiteloos lezen sinds ik Ritalin slik heb ik 2 tentamens gehaald die me daarvoor nooit gelukt zijn

Dit is zooo herkenbaar. Ik gebruik weliswaar geen ritalin meer, omdat dat bij mij een omgekeerd effect heeft. Toch wil ik nog wel eens een halfje(5mg) doen, als ik veel moet leren. Die hyperfocus kan ik overigens ook zonder ritalin bereiken, maar wel iets moeilijker.

trouwens: zelf aanklooien met medicijnen van dit kaliber is natuurlijk niet echt verstandig