LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
De topictitel spreek al voor zich, maar voor de duidelijkheid hier nog even de reactie die ik net plaatste in het topic 'Wat lees je nu?':
Kennelijk gaan deze schrijfsters ervan uit dat WIJ zo leven. En misschien is dat ook wel zo, wie zal het zeggen. Maar dan komt de vraag: Willen we daar ook over lezen? Ik zou zeggen: nee. Maar de rest van Nederland zegt blijkbaar: ja, dolgraag.
Conclusie: we lezen het liefst romans over onszelf, of over mensen die heel veel weghebben van onszelf, maar die iets verschrikkelijks meemaken (kenmerk van de thriller, nietwaar). We willen ons kennelijk met de personages identificeren. Daarom kiezen Verhoef en Noort zo opzichtig voor transparante personages op wie wij al onze persoonlijke eigenschappen kunnen projecteren. Dan komt het lekker dichtbij - en daar begint het ware griezelen
Oké, ter zake: het lijkt mij leuk om eens te proberen zelf zo'n 'doorzon-thriller' te schrijven. Ik denk er niet te licht over; het lijkt me ontzettend moeilijk. Ik vind het gewone, het alledaagse juist NIET interessant. Voor dit project is dat een handicap. Toch wil ik een poging wagen.
Ik speel - in tegenstelling tot de vorige keer, toen ik Dagboek van een kindermeisje schreef - open kaart: het is fictie, de bedoeling is duidelijk. Voor mij is de thriller onontgonnen terrein - ik heb nooit eerder zoiets geschreven, en ik weet ook absoluut niet of ik het kan. Maar proberen kan geen kwaad.
Ik ben benieuwd of iemand goede ideeën heeft voor zo'n verhaal. Ik denk zelf nog niet verder dan: seks en liefde. Die twee ingrediënten moeten erin. Verder dus een doorzon-setting. De hoofdpersoon wordt vermoedelijk een 'gewone vrouw', al is er natuurlijk ruimte voor nuance. Ze is getrouwd. (Ze kan ook een zielige single zijn, in dat soort personages grossiert Esther Verhoef, maar ik geef de voorkeur aan de personages van Saskia Noort, omdat die voor mijzelf herkenbaarder zijn, en dus gemakkelijker te beschrijven).
Ze heeft twee kinderen.
WAT OVERKOMT HAAR?
Iets verschrikkelijks... ja... iets dat haar hele leven op zijn kop zet
Ik ga nu zelf even in een vuilniszak graven naar de 'Vrij Nederland Thriller Gids' die ik gisteren onnadenkend heb weggegooid, maar die nu nog wel eens goed van pas kan komen. De plot is cruciaal. Maar voor dit type thriller geldt bovendien dat de plot heel simpel is.
Mijn vraag: waar willen we over lezen? Welke onderwerpen moeten hoognodig eens aan de orde worden gesteld in een doorzon-thriller?
Zoals gezegd: het fenomeen Esther Verhoef fascineert mij. Hetzelfde geldt voor Saskia Noort, die ook precies de juiste snaar weet te raken bij honderdduizenden lezers (of lezeressen) met haar literaire thrillers. Over het literaire gehalte van deze romans valt te twisten, maar laten we dat voor het gemak eens níet doen, want wat kan het ons verder schelen. Ik denk trouwens dat de term 'doorzon-thriller' veel sterker is - de romans van Verhoef, Noort en consorten worden gekenmerkt door een evidente doorzonmentaliteit: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. De personages wonen dus in keurige woonwijkjes, ze kopen hun meubels bij IKEA, ze hebben anderhalf kind, ze hebben betrekkelijk oninspirerende banen ('iets op kantoor') en ze zijn over het algemeen 'best gelukkig, wat ongeveer hetzelfde betekent als 'best ongelukkig'. Kortom: weinig pieken, weinig dalen.quote:Inmiddels gelezen: het cadeauboekje Erken mij van Esther Verhoef, dat zij heeft geschreven voor de Week van het Spannende Boek.
In één woord:
Wat een kinderachtig gedoe. Dit verhaal van 91 bladzijden ('thriller', zeg je dan) had evengoed in 91 zinnen kunnen worden verteld, en dan was het nog langdradig geweest. En toen... en toen... en toen... toen werd het heel eng! Maar niet heus.
Toch fascineert het fenomeen Esther Verhoef mij. Want dit is wat mensen willen lezen. Ik heb al eerder een roman van Verhoef na 30 pagina's weggesmeten, Rendez vous, als ik me niet vergis, en wat me aan dat boek zo tegenstond, komt in het cadeauboekje weer terug: de vlakheid. De hoofdpersonen zijn zo opzichtig gemodelleerd naar 'de gewone vrouw' - en bij Verhoef is 'gewoon' hetzelfde als suf, saai, kleurloos, dommig, naïef, ongeïnspreerd, onzeker, of in de woorden van het personage zelf: 'Ik ben een zesje' - dat je eigenlijk al na drie bladzijden in slaap valt. De bedoeling is natuurlijk dat wij - de vrouwelijke lezer die zo dol is op de thrillers van Esther Verhoef, en ook op die van Saskia Noort - ons aan dat personage kunnen spiegelen. Maar dat is een regelrechte belediging!
Eigenlijk is het hele boekje een belediging. De plot is kut. De personages zijn volstrekte karikaturen. De manier van schrijven is efficiënt, meer niet - het gaat er bij dit soort romans kennelijk alleen om dat er informatie wordt doorgegeven, En toen... en toen... en toen...
Kennelijk gaan deze schrijfsters ervan uit dat WIJ zo leven. En misschien is dat ook wel zo, wie zal het zeggen. Maar dan komt de vraag: Willen we daar ook over lezen? Ik zou zeggen: nee. Maar de rest van Nederland zegt blijkbaar: ja, dolgraag.
Conclusie: we lezen het liefst romans over onszelf, of over mensen die heel veel weghebben van onszelf, maar die iets verschrikkelijks meemaken (kenmerk van de thriller, nietwaar). We willen ons kennelijk met de personages identificeren. Daarom kiezen Verhoef en Noort zo opzichtig voor transparante personages op wie wij al onze persoonlijke eigenschappen kunnen projecteren. Dan komt het lekker dichtbij - en daar begint het ware griezelen
Oké, ter zake: het lijkt mij leuk om eens te proberen zelf zo'n 'doorzon-thriller' te schrijven. Ik denk er niet te licht over; het lijkt me ontzettend moeilijk. Ik vind het gewone, het alledaagse juist NIET interessant. Voor dit project is dat een handicap. Toch wil ik een poging wagen.
Ik speel - in tegenstelling tot de vorige keer, toen ik Dagboek van een kindermeisje schreef - open kaart: het is fictie, de bedoeling is duidelijk. Voor mij is de thriller onontgonnen terrein - ik heb nooit eerder zoiets geschreven, en ik weet ook absoluut niet of ik het kan. Maar proberen kan geen kwaad.
Ik ben benieuwd of iemand goede ideeën heeft voor zo'n verhaal. Ik denk zelf nog niet verder dan: seks en liefde. Die twee ingrediënten moeten erin. Verder dus een doorzon-setting. De hoofdpersoon wordt vermoedelijk een 'gewone vrouw', al is er natuurlijk ruimte voor nuance. Ze is getrouwd. (Ze kan ook een zielige single zijn, in dat soort personages grossiert Esther Verhoef, maar ik geef de voorkeur aan de personages van Saskia Noort, omdat die voor mijzelf herkenbaarder zijn, en dus gemakkelijker te beschrijven).
Ze heeft twee kinderen.
WAT OVERKOMT HAAR?
Iets verschrikkelijks... ja... iets dat haar hele leven op zijn kop zet
Ik ga nu zelf even in een vuilniszak graven naar de 'Vrij Nederland Thriller Gids' die ik gisteren onnadenkend heb weggegooid, maar die nu nog wel eens goed van pas kan komen. De plot is cruciaal. Maar voor dit type thriller geldt bovendien dat de plot heel simpel is.
Mijn vraag: waar willen we over lezen? Welke onderwerpen moeten hoognodig eens aan de orde worden gesteld in een doorzon-thriller?
Ach, al die huismiepen mogen nu boeken schrijven, omdat het blijkbaar lekker wegleest voor andere huisvrouwtjes, en de publishers die zien dat het verkoopt.
Het is gewoon een nieuw alternatief voor 'het dokters-romannetje'.
Het is gewoon een nieuw alternatief voor 'het dokters-romannetje'.
Dat ben ik wel met je eens, maar tegelijkertijd zeg ik: probeer het zelf maar eensquote:Op donderdag 4 juni 2009 12:08 schreef Yi-Long het volgende:
Ach, al die huismiepen mogen nu boeken schrijven, omdat het blijkbaar lekker wegleest voor andere huisvrouwtjes, en de publishers die zien dat het verkoopt.
Het is gewoon een nieuw alternatief voor 'het dokters-romannetje'.
Ik denk dat het nog vies tegenvalt. Bovendien: het niveau kan altijd omhoog
Ze wordt gestalkt via Hyves en de stalker neemt langzaam haar identiteit over!quote:Op donderdag 4 juni 2009 12:01 schreef Nadine26 het volgende:
Mijn vraag: waar willen we over lezen? Welke onderwerpen moeten hoognodig eens aan de orde worden gesteld in een doorzon-thriller?
.Aan een dergelijk plot zou ik best zelf wel eens een verhaal willen wagen
.
Je kent mijn werkwijze toch?quote:Op donderdag 4 juni 2009 12:17 schreef Lienekien het volgende:
Vraag je nu om suggesties voor de plot?
Suggesties voor de plot, maar vooral ideeën voor de losse ingrediënten: wat willen we lezen? Ik lees zelden thrillers, daarom is dit ook een eigenaardig project, maar het heeft mijn interesse. Hoe zoiets werkt. Waarom zoveel lezers zich voelen aangetrokken tot boeken waaraan ze zich volledig kunnen spiegelen - volgens mij is de truc dat de lezer het gevoel moet hebben, tijdens het lezen dus, dat het hem allemaal zélf overkomt. Dat is voor nu even het uitgangspunt.
Rest de vraag: wat willen we lezen? Ik dacht net nog aan: GELD. (En ik denk niet aan het criminele milieu dat zo vaak zijdelings opduikt in de literaire thriller - in de vorm van een oude vriend die bij de 'heel gewone' hoofdpersoon aanklopt, en die allerlei drugsgerelateerde connecties blijkt te hebben, en dan begint de ellende... Nee, dat dus niet).
Ik heb zelf geen Hyves-account, maar vertel meer!quote:Op donderdag 4 juni 2009 12:20 schreef DaMart het volgende:
[..]
Ze wordt gestalkt via Hyves en de stalker neemt langzaam haar identiteit over!
Aan een dergelijk plot zou ik best zelf wel eens een verhaal willen wagen
Broer! Long time...quote:Op donderdag 4 juni 2009 12:16 schreef broer het volgende:
Dit wil ik wel even volgen.
Geld kan een motief zijn. Ik denk aan een heel plotselinge gebeurtenis. Iemand meldt zich bij haar, iemand die ze dood gewaand had. Waarom weten we nog niet. Maar de hoofdpersoon komt onmiddellijk in actie met een paar drastische handelingen. Kinderen worden bij grootouders gedropt, al het geld wordt van de rekening gehaald en ze zet koers naar een voorlopig onderduikadres.
The love you take is equal to the love you make.
Ja, dat is heel goed. Ik zou zelf tenminste wel gegrepen worden door een eerste hoofdstuk waarin de hoofdpersoon hals over kop op de vlucht slaat, zonder dat duidelijk is wat er speelt. Ik ga er eens rustig over nadenken.quote:Op donderdag 4 juni 2009 12:51 schreef Lienekien het volgende:
Geld kan een motief zijn. Ik denk aan een heel plotselinge gebeurtenis. Iemand meldt zich bij haar, iemand die ze dood gewaand had. Waarom weten we nog niet. Maar de hoofdpersoon komt onmiddellijk in actie met een paar drastische handelingen. Kinderen worden bij grootouders gedropt, al het geld wordt van de rekening gehaald en ze zet koers naar een voorlopig onderduikadres.
Jammer dat ik niet naar Parijs kan...
Ik las een interview met Esther Verhoef waarin ze zei: "Voordat ik begin te schrijven, probeer ik een verhaal te bedenken dat past bij de setting die ik voor ogen heb. In Erken mij is dat Parijs. Ik ben samen met mijn man aan de oever van de Seine gaan zitten, en daar ben ik gaan nadenken en associëren: wat kan er gebeuren in een stad als deze? Toen kwam al snel deze plot bovendrijven."
Ik wil maar zeggen: zo gemakkelijk kan het dus zijn
Ik heb overigens nooit een boek gelezen van een van de dames die jij noemt, maar dat terzijde.
Wat ik in thrillers leuk vind, zijn meerdere verhaallijnen tegelijk waarvan je je dan afvraagt hoe ze met elkaar te maken hebben.
Wat ik in thrillers leuk vind, zijn meerdere verhaallijnen tegelijk waarvan je je dan afvraagt hoe ze met elkaar te maken hebben.
The love you take is equal to the love you make.
Je zou toch denken dat er in die rivier hoogstens een losse scène naar boven komt drijven.quote:
Ik ben samen met mijn man aan de oever van de Seine gaan zitten, en daar ben ik gaan nadenken en associëren: wat kan er gebeuren in een stad als deze? Toen kwam al snel deze plot bovendrijven.
Geld vind ik een doorzonwoningmotief. Ik denk nog even over alternatieven en tvp hiermee.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Zeggen ze van thrillers trouwens niet dat je achterstevoren moet werken? Dus eerst: wat is de eindsituatie van het verhaal? En vervolgens per gebeurtenis terugwerken. (Niet dat het uiteindelijke boek zo in elkaar moet zitten, maar puur hoe je het geheel vóór het schrijven construeert.)
Geen idee of dat gemakkelijk werkt, maar het kan er wel voor zorgen dat je geen losse eindjes overhoudt - omdat je het dus meteen aan het begin van het schrijven al aan elkaar knoopt.
Geen idee of dat gemakkelijk werkt, maar het kan er wel voor zorgen dat je geen losse eindjes overhoudt - omdat je het dus meteen aan het begin van het schrijven al aan elkaar knoopt.
meerdere verhaallijnen? maar dan zou het bijna een echte thriller worden, en dat lijkt me nu ook weer niet de bedoeling...quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:08 schreef Lienekien het volgende:
Ik heb overigens nooit een boek gelezen van een van de dames die jij noemt, maar dat terzijde.
Wat ik in thrillers leuk vind, zijn meerdere verhaallijnen tegelijk waarvan je je dan afvraagt hoe ze met elkaar te maken hebben.
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Geld is één ding, maar wat is nou een sterkere motivatie dan je kinderen die op de een of andere manier gevaar lopen?
Kun je ook meteen even inpluggen in het oermoedergevoel en het Susan Smitpubliek meepakken.
Kun je ook meteen even inpluggen in het oermoedergevoel en het Susan Smitpubliek meepakken.
misschien iets met een nieuwe buurman....of nee, een nieuwe buurvrouw....met een GEHEIM (jeetje, wat spannend...)....of een VERLEDEN DAT HAAR ACHTERVOLGT... (het wordt toch niet te eng, hè?!) ...waarin de hoofdpersoon langzaam wordt betrokken....beetje bij beetje meegezogen in een draaikolk van GEWELD of WRAAK of ANDERE HELE ERGE DINGEN!
dus...
dus...
Give a man a fire and he'll be warm for a day. Set a man on fire and he'll be warm for the rest of his life.
Oké, aangezien ik in een opwelling heb bedacht dat het leuk is om een doorzon-thriller te schrijven, moet ik eerst bij mezelf nagaan welke boeken ik als 'voorbeeld-romans' wil gebruiken. Als gezegd: ik lees zelden thrillers, ik hou niet van recht-toe recht-aan verhaaltjes die uitsluitend tot doel hebben om een verrassende ontknoping uit de hoed te toveren. De voorafgaande bladzijden moeten óók de moeite waard zijn; er is dus meer dan alleen de clou.
Toen ik net probeerde te bedenken wat ik wél goed vond aan Erken mij van Esther Verhoef, kwam ik uit op: Niks. Of nu ja, ze kan goede seksscènes schrijven. Verder nog iets? Ja, haar beschrijvingen van luxe hotels (gezien door de ogen van de diep geïmponeerde hoofdpersoon Daphne) zijn adequaat, maar ook niet meer dan dat.
Heeft iemand toevallig 'De verbouwing' van Saskia Noort gelezen?
De enige ijzersterke thriller die ik me zo snel kan herinneren, is A kiss before dying van Ira Levin. Meesterlijk; toen ik het een paar zomers geleden herlas, was het weer net zo spannend en verrassend als de eerste keer.
Goed, dat is te hoog gegrepen. Maar het idee om het verhaal te vertellen vanuit de dader, zonder dat iets er ook maar op wijst dat hij (in dit geval: zij) de dader is, is natuurlijk interessant. Ik citeer even uit een samenvatting:
Toen ik net probeerde te bedenken wat ik wél goed vond aan Erken mij van Esther Verhoef, kwam ik uit op: Niks. Of nu ja, ze kan goede seksscènes schrijven. Verder nog iets? Ja, haar beschrijvingen van luxe hotels (gezien door de ogen van de diep geïmponeerde hoofdpersoon Daphne) zijn adequaat, maar ook niet meer dan dat.
Heeft iemand toevallig 'De verbouwing' van Saskia Noort gelezen?
De enige ijzersterke thriller die ik me zo snel kan herinneren, is A kiss before dying van Ira Levin. Meesterlijk; toen ik het een paar zomers geleden herlas, was het weer net zo spannend en verrassend als de eerste keer.
Goed, dat is te hoog gegrepen. Maar het idee om het verhaal te vertellen vanuit de dader, zonder dat iets er ook maar op wijst dat hij (in dit geval: zij) de dader is, is natuurlijk interessant. Ik citeer even uit een samenvatting:
quote:Wijze van vertellen
De auteur vertelt het verhaal vanuit een hij/zij-figuur. Je beleeft het verhaal niet in elk deel vanuit dezelfde persoon. Zo beleef je deel 1 door de ogen van Bud, deel 2 door de ogen van Ellen en deel 3 door de ogen van Marion. Doordat je deel 2 door de ogen van Ellen beleeft kom je er samen met Ellen aan het einde van deel 2 achter dat Bud de moordenaar is. Marion weet dat nog niet dus als je deel 3 leest, weet je als lezer meer dan degene door wiens ogen je meeleeft in het verhaal. Dat maakt het boek extra spannend.
Doordat het verhaal zich in het verleden afspeelt is het geschreven in de onvoltooid verleden tijd
Ik dacht: dumpen die kinderen. Hoeven ze verder ook geen rol te spelen.quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:16 schreef Frollo het volgende:
Geld is één ding, maar wat is nou een sterkere motivatie dan je kinderen die op de een of andere manier gevaar lopen?
Kun je ook meteen even inpluggen in het oermoedergevoel en het Susan Smitpubliek meepakken.
The love you take is equal to the love you make.
Oh, ze mogen ook best gedumpt worden. Maar pas nadat ze bedreigd zijn.quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:23 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ik dacht: dumpen die kinderen. Hoeven ze verder ook geen rol te spelen.
In Terug naar de kust sleept de hoofdpersonage haar kinderen de hele tijd mee, geloof ik, en dat is inderdaad best irritant.
Ja, dat is een goede tip. Sowieso moet éérst het geraamte worden opgezet: hoofdstukindeling, precies van gebeurtenis naar gebeurtenis, inclusief het SCHOKKENDE SLOTHOOFDSTUK. Er moet dus een gedetailleerde synopsis komen, en eigenlijk denk ik dat daarin het meeste (denk)werk gaat zitten. De rest (het schrijfwerk) is bij wijze van spreken een invuloefening. Nou ja, zo stel ik me dat voor als ik denk aan Saskia Noort die op haar doorzonzolder driftig zit te tikken aan haar dertigste bestsellerquote:Op donderdag 4 juni 2009 13:13 schreef broer het volgende:
Zeggen ze van thrillers trouwens niet dat je achterstevoren moet werken? Dus eerst: wat is de eindsituatie van het verhaal? En vervolgens per gebeurtenis terugwerken. (Niet dat het uiteindelijke boek zo in elkaar moet zitten, maar puur hoe je het geheel vóór het schrijven construeert.)
Geen idee of dat gemakkelijk werkt, maar het kan er wel voor zorgen dat je geen losse eindjes overhoudt - omdat je het dus meteen aan het begin van het schrijven al aan elkaar knoopt.
Overigens moet ik wel eerlijk bekennen dat het maken van een synopsis niet mijn sterkste kant is. Ik ben al een tijdje bezig aan een roman (niet van het doorzon-genre) waarop ik telkens stuk loop. Ik krijg de plot niet rond. En ik wil niet beginnen met schrijven voordat alles klopt.
Deze thriller zou dus wel eens een goede oefening kunnen zijn. Een les.
Die kinderen moeten er sowieso in. Denk aan de doelgroep! Bovendien is dat iets waarmee ik me kan identificeren.quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:16 schreef Frollo het volgende:
Geld is één ding, maar wat is nou een sterkere motivatie dan je kinderen die op de een of andere manier gevaar lopen?
Kun je ook meteen even inpluggen in het oermoedergevoel en het Susan Smitpubliek meepakken.
Wat is precies het oermoedergevoel van Susan Smit? Zij heeft toch geen kinderen?
Denk aan de doelgroep!
Maar ik heb en wil geen kinderen.
Ik hoor niet bij de doelgroep.
Maar ik heb en wil geen kinderen.
Ik hoor niet bij de doelgroep.
The love you take is equal to the love you make.
Maar dan nog maken die kinderen haar zo lekker gewoon. Zo herkenbaar, zo 'Gut, dat lijk ik zelf wel,' snap je? Als ze geen kinderen heeft, wat natuurlijk een mogelijkheid is, zou ik denken aan een IVF-drama, iets met een draagmoeder en alle verwikkelingen die daaruit voortkomen. (Maar dat thema heeft Saskia Noort ook al uitgemolken in Nieuwe buren).quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:36 schreef Lienekien het volgende:
Denk aan de doelgroep!
Maar ik heb en wil geen kinderen.
Ik hoor niet bij de doelgroep.
Dit was eigenlijk alles wat ik had bedacht voor de hoofdlijn. Maar nu begin ik hem te combineren met een ander idee dat ik van de week kreeg. Als het tot een verhaal komt, zet ik het in ieder geval in TTK neerquote:
[..]
Ik heb zelf geen Hyves-account, maar vertel meer!
. Als ik ga schrijven bedenk ik hoe ik wil beginnen en hoe ik wil eindigen. De rest vul ik vaak tijdens het schrijven wel in. .quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:13 schreef broer het volgende:
Zeggen ze van thrillers trouwens niet dat je achterstevoren moet werken? Dus eerst: wat is de eindsituatie van het verhaal? En vervolgens per gebeurtenis terugwerken. (Niet dat het uiteindelijke boek zo in elkaar moet zitten, maar puur hoe je het geheel vóór het schrijven construeert.)
Geen idee of dat gemakkelijk werkt, maar het kan er wel voor zorgen dat je geen losse eindjes overhoudt - omdat je het dus meteen aan het begin van het schrijven al aan elkaar knoopt.
Voor het boek dat ik nu probeer te schrijven, werk ik ook zo. Ik heb een synopsis bedacht, waarin ik begin en einde uitvoerig heb beschreven. Het middenstuk heb ik wat algemener omschreven. Dat bedenk ik wel als ik aan het schrijven ben, dan bedenk ik ineens weer iets wat later moet gebeuren.
Ik heb wel van tevoren bedacht welke voorgeschiedenis er is geweest, zodat ik fragmenten daarvan af en toe kan plaatsen in het verhaal, zonder de hele voorgeschiedenis meteen prijs te geven. Er moet wel wat te raden blijven, natuurlijk
.Maar het belangrijkste is voor mij om te weten waar ik naartoe schrijf, en zo mogelijk af en toe wat aanwijzingen te plaatsen naar wat nog komen gaat, zonder de ontknoping te verraden of het verhaal voorspelbaar te maken. En dat is soms best ingewikkeld.
Dat niet nee. Ik bedoelde meer het idee dat er een kracht bestaat buiten jezelf waar je uit kunt putten.quote:
Wat is precies het oermoedergevoel van Susan Smit? Zij heeft toch geen kinderen?
Of de vader heeft de kinderen ontvoerd en meegenomen naar het buitenland. En nu komt je hoofdpersoon oog in oog te staan met haar zoon, die wraak komt nemen. Misschien heeft de vader wel verhalen verteld over dingen die ze gedaan zou hebben, waar het kind zich door geschaad voelt.quote:
[..]
Maar dan nog maken die kinderen haar zo lekker gewoon. Zo herkenbaar, zo 'Gut, dat lijk ik zelf wel,' snap je? Als ze geen kinderen heeft, wat natuurlijk een mogelijkheid is, zou ik denken aan een IVF-drama, iets met een draagmoeder en alle verwikkelingen die daaruit voortkomen. (Maar dat thema heeft Saskia Noort ook al uitgemolken in Nieuwe buren).
Wordt dat ook een thriller? Zou je het zo omschrijven? Of is het gewoon een roman die met veel suspense wordt geschreven?quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:44 schreef DaMart het volgende:
[..]
Dit was eigenlijk alles wat ik had bedacht voor de hoofdlijn. Maar nu begin ik hem te combineren met een ander idee dat ik van de week kreeg. Als het tot een verhaal komt, zet ik het in ieder geval in TTK neer
[..]
Als ik ga schrijven bedenk ik hoe ik wil beginnen en hoe ik wil eindigen. De rest vul ik vaak tijdens het schrijven wel in. .
Voor het boek dat ik nu probeer te schrijven, werk ik ook zo. Ik heb een synopsis bedacht, waarin ik begin en einde uitvoerig heb beschreven. Het middenstuk heb ik wat algemener omschreven. Dat bedenk ik wel als ik aan het schrijven ben, dan bedenk ik ineens weer iets wat later moet gebeuren.
Ik heb wel van tevoren bedacht welke voorgeschiedenis er is geweest, zodat ik fragmenten daarvan af en toe kan plaatsen in het verhaal, zonder de hele voorgeschiedenis meteen prijs te geven. Er moet wel wat te raden blijven, natuurlijk
Maar het belangrijkste is voor mij om te weten waar ik naartoe schrijf, en zo mogelijk af en toe wat aanwijzingen te plaatsen naar wat nog komen gaat, zonder de ontknoping te verraden of het verhaal voorspelbaar te maken. En dat is soms best ingewikkeld.
Die kracht is mij persoonlijk volkomen onbekendquote:Op donderdag 4 juni 2009 13:47 schreef Frollo het volgende:
Dat niet nee. Ik bedoelde meer het idee dat er een kracht bestaat buiten jezelf waar je uit kunt putten.
Grappig, die thriller is net verschenen onder de titel Het dossier Tobias, geschreven door Annet de Jong. Ik ken haar zijdelings en ik weet toevallig dat zij het boek op waargebeurde feiten heeft gebaseerd - en dat lijkt me in zo'n geval ook wel handig.quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:47 schreef DaMart het volgende:
[..]
Of de vader heeft de kinderen ontvoerd en meegenomen naar het buitenland. En nu komt je hoofdpersoon oog in oog te staan met haar zoon, die wraak komt nemen. Misschien heeft de vader wel verhalen verteld over dingen die ze gedaan zou hebben, waar het kind zich door geschaad voelt.
Het is wel de bedoeling om er een thriller van te maken. Maar dat brengt me dan meteen bij de vraag wanneer er sprake is van een thriller? Welke criteria bestaan daarvoor? Is er sprake van een thriller als je een spannend verhaal schrijft, waarin je als lezer maar langzaam te weten komt wat er precies gebeurt, of moet er (de dreiging van) misdaad in zitten?quote:
[..]
Wordt dat ook een thriller? Zou je het zo omschrijven? Of is het gewoon een roman die met veel suspense wordt geschreven?
Grappig, dat boek is mij niet bekend, ik riep dus gewoon maar watquote:
[..]
Grappig, die thriller is net verschenen onder de titel Het dossier Tobias, geschreven door Annet de Jong. Ik ken haar zijdelings en ik weet toevallig dat zij het boek op waargebeurde feiten heeft gebaseerd - en dat lijkt me in zo'n geval ook wel handig.
.
Je hebt nu dus: Liefde, Geld, Seks, Kinderen. Plus Dreiging en Geweld want het wordt een thriller.
Als ik deze ingrediënten in de plotbot gooi komt er uit: Naieve, hitsige puberdochter blijkt door hoge drugsschuld in de prostitutie beland te zijn. Een gelekt SMSje attendeert de gechoqueerde moeder, duffe huisvrouw maar eigenlijk MILF, die een geile outfit aantrekt en haar dochter redt door haar rol over te nemen en grootgeschapen heren met bizarre wensen te gerieven. Door heroiek optreden van haar verontruste maar begripvolle echtgenoot, duffe kantoorlul die zich tot woestaantrekkelijke held ontpopt, wordt uiteindelijk een compleet drugs- en sekssyndicaat opgerold. Glanzende bijrol voor hoofdpersoon's eerste vriendje, dat hoofd van een arrestatieteam geworden blijkt. Het geredde gezin, waarvan de dochter inmiddels weer goede schoolresultaten boekt, viert de goede afloop met een weekje CenterParcs, waarvan met name het subtropisch zwemparadijs, de tapas-bar en de ruim gesorteerde kiosk geroemd worden, en dat in ruil hiervoor een afname van 10000 exemplaren garandeert.
Als ik deze ingrediënten in de plotbot gooi komt er uit: Naieve, hitsige puberdochter blijkt door hoge drugsschuld in de prostitutie beland te zijn. Een gelekt SMSje attendeert de gechoqueerde moeder, duffe huisvrouw maar eigenlijk MILF, die een geile outfit aantrekt en haar dochter redt door haar rol over te nemen en grootgeschapen heren met bizarre wensen te gerieven. Door heroiek optreden van haar verontruste maar begripvolle echtgenoot, duffe kantoorlul die zich tot woestaantrekkelijke held ontpopt, wordt uiteindelijk een compleet drugs- en sekssyndicaat opgerold. Glanzende bijrol voor hoofdpersoon's eerste vriendje, dat hoofd van een arrestatieteam geworden blijkt. Het geredde gezin, waarvan de dochter inmiddels weer goede schoolresultaten boekt, viert de goede afloop met een weekje CenterParcs, waarvan met name het subtropisch zwemparadijs, de tapas-bar en de ruim gesorteerde kiosk geroemd worden, en dat in ruil hiervoor een afname van 10000 exemplaren garandeert.
quote:Op donderdag 4 juni 2009 15:56 schreef dvr het volgende:
Je hebt nu dus: Liefde, Geld, Seks, Kinderen. Plus Dreiging en Geweld want het wordt een thriller.
Als ik deze ingrediënten in de plotbot gooi komt er uit: Naieve, hitsige puberdochter blijkt door hoge drugsschuld in de prostitutie beland te zijn. Een gelekt SMSje attendeert de gechoqueerde moeder, duffe huisvrouw maar eigenlijk MILF, die een geile outfit aantrekt en haar dochter redt door haar rol over te nemen en grootgeschapen heren met bizarre wensen te gerieven. Door heroiek optreden van haar verontruste maar begripvolle echtgenoot, duffe kantoorlul die zich tot woestaantrekkelijke held ontpopt, wordt uiteindelijk een compleet drugs- en sekssyndicaat opgerold. Glanzende bijrol voor hoofdpersoon's eerste vriendje, dat hoofd van een arrestatieteam geworden blijkt. Het geredde gezin, waarvan de dochter inmiddels weer goede schoolresultaten boekt, viert de goede afloop met een weekje CenterParcs, waarvan met name het subtropisch zwemparadijs, de tapas-bar en de ruim gesorteerde kiosk geroemd worden, en dat in ruil hiervoor een afname van 10000 exemplaren garandeert.
Dvr, ik wist dat ik op je kon rekenenquote:Op donderdag 4 juni 2009 15:56 schreef dvr het volgende:
Je hebt nu dus: Liefde, Geld, Seks, Kinderen. Plus Dreiging en Geweld want het wordt een thriller.
Als ik deze ingrediënten in de plotbot gooi komt er uit: Naieve, hitsige puberdochter blijkt door hoge drugsschuld in de prostitutie beland te zijn. Een gelekt SMSje attendeert de gechoqueerde moeder, duffe huisvrouw maar eigenlijk MILF, die een geile outfit aantrekt en haar dochter redt door haar rol over te nemen en grootgeschapen heren met bizarre wensen te gerieven. Door heroiek optreden van haar verontruste maar begripvolle echtgenoot, duffe kantoorlul die zich tot woestaantrekkelijke held ontpopt, wordt uiteindelijk een compleet drugs- en sekssyndicaat opgerold. Glanzende bijrol voor hoofdpersoon's eerste vriendje, dat hoofd van een arrestatieteam geworden blijkt. Het geredde gezin, waarvan de dochter inmiddels weer goede schoolresultaten boekt, viert de goede afloop met een weekje CenterParcs, waarvan met name het subtropisch zwemparadijs, de tapas-bar en de ruim gesorteerde kiosk geroemd worden, en dat in ruil hiervoor een afname van 10000 exemplaren garandeert.
We zijn er dus uit. Ik ben LOS!!!
Mooi!
Dat die huisvrouw zich zo voor haar dochter opoffert, is natuurlijk maar een excuus om haar ingedutte huwelijksleven in te ruilen voor weken, nee máánden van ongeremde, linnenschroeiend ruige seks. Dus niet van "na twee minuten kwam de norse tuinder met een laatste stoot in haar klaar. Hij overhandigde haar het condoom, dat ze met enig afgrijzen in het Curver afvalbakje naast het bed deponeerde"-- maar meer van "na een behendige draai van zijn pols gleed zijn hand dan eindelijk haar kletsnatte kut binnen, en ze slaakte een verraste kreet die evenveel wellust als pijn verried. Al snel voelde ze hoe haar getormenteerde liefdeskanaal zich weer samentrok, en nu stevig zijn donkerbehaarde pols omsloot. Met langzame, ritmische bewegingen van zijn vuist zette de mysterieuze, zwijgzame Arabier haar onderbuik in vuur en vlam. Een siddering van genot trok uit haar tenen omhoog en als vanzelf spande haar rug zich tot een strakke boog. In de gelukzalige vergetelheid van het meest intense orgasme dat ze ooit beleefde, realiseerde ze zich dat Rob, met wie ze nu veertien jaar getrouwd was, haar nooit op zo'n manier had kunnen gerieven".
Dat die huisvrouw zich zo voor haar dochter opoffert, is natuurlijk maar een excuus om haar ingedutte huwelijksleven in te ruilen voor weken, nee máánden van ongeremde, linnenschroeiend ruige seks. Dus niet van "na twee minuten kwam de norse tuinder met een laatste stoot in haar klaar. Hij overhandigde haar het condoom, dat ze met enig afgrijzen in het Curver afvalbakje naast het bed deponeerde"-- maar meer van "na een behendige draai van zijn pols gleed zijn hand dan eindelijk haar kletsnatte kut binnen, en ze slaakte een verraste kreet die evenveel wellust als pijn verried. Al snel voelde ze hoe haar getormenteerde liefdeskanaal zich weer samentrok, en nu stevig zijn donkerbehaarde pols omsloot. Met langzame, ritmische bewegingen van zijn vuist zette de mysterieuze, zwijgzame Arabier haar onderbuik in vuur en vlam. Een siddering van genot trok uit haar tenen omhoog en als vanzelf spande haar rug zich tot een strakke boog. In de gelukzalige vergetelheid van het meest intense orgasme dat ze ooit beleefde, realiseerde ze zich dat Rob, met wie ze nu veertien jaar getrouwd was, haar nooit op zo'n manier had kunnen gerieven".
"Godsamme, Nadine, wat ben jij toch een domme hoer!"
Deze zin moet je even in je plot verwerken.
Deze zin moet je even in je plot verwerken.
And it's only the giving
That makes you
What you are
That makes you
What you are
-Manlief werkt in de IT
-Vrouw werkt twee dagen per week als overblijfjuffrouw op de basisschool, verder huisvrouw, hobby's tuinieren en televisieseries kijken?
-Ze hebben een werkster en oppas (een van beiden kun je in het complot betrekken).
En wat haar dan overkomt? Ik zou gaan voor iets schokkends, met kinderen (want dat ligt altijd gevoelig bij huismoeders..) moord op het 6-jarige buurmeisje o.i.d.?
-Vrouw werkt twee dagen per week als overblijfjuffrouw op de basisschool, verder huisvrouw, hobby's tuinieren en televisieseries kijken?
-Ze hebben een werkster en oppas (een van beiden kun je in het complot betrekken).
En wat haar dan overkomt? Ik zou gaan voor iets schokkends, met kinderen (want dat ligt altijd gevoelig bij huismoeders..) moord op het 6-jarige buurmeisje o.i.d.?
Wat een grappig idee. Ik heb ook erg weinig van die literaire thrillers gelezen (vroeger wel eens een nicci french en recentelijk het boek van Lieneke Dijkzeul), maar ik vind ze veel te vrouwelijk naar mijn smaak. D'r zit ook altijd een oudere agent in die relatieproblemen heeft enzo, volgens mij, die moet je niet vergeten. Maak 'm homo, heb je in ieder geval een origineel puntje.
Kun je niet een crimineel kindermeisje opvoeren of zo?
Kun je niet een crimineel kindermeisje opvoeren of zo?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Tegen deze seksscène kan zelfs Esther Verhoef niet opquote:Op vrijdag 5 juni 2009 00:32 schreef dvr het volgende:
Mooi!
Dat die huisvrouw zich zo voor haar dochter opoffert, is natuurlijk maar een excuus om haar ingedutte huwelijksleven in te ruilen voor weken, nee máánden van ongeremde, linnenschroeiend ruige seks. Dus niet van "na twee minuten kwam de norse tuinder met een laatste stoot in haar klaar. Hij overhandigde haar het condoom, dat ze met enig afgrijzen in het Curver afvalbakje naast het bed deponeerde"-- maar meer van "na een behendige draai van zijn pols gleed zijn hand dan eindelijk haar kletsnatte kut binnen, en ze slaakte een verraste kreet die evenveel wellust als pijn verried. Al snel voelde ze hoe haar getormenteerde liefdeskanaal zich weer samentrok, en nu stevig zijn donkerbehaarde pols omsloot. Met langzame, ritmische bewegingen van zijn vuist zette de mysterieuze, zwijgzame Arabier haar onderbuik in vuur en vlam. Een siddering van genot trok uit haar tenen omhoog en als vanzelf spande haar rug zich tot een strakke boog. In de gelukzalige vergetelheid van het meest intense orgasme dat ze ooit beleefde, realiseerde ze zich dat Rob, met wie ze nu veertien jaar getrouwd was, haar nooit op zo'n manier had kunnen gerieven".
Then again: Esther Verhoef bakt er sowieso weinig van. Ik ben nog steeds niet helemaal bekomen van de leeservaring van Erken mij, daarom zal ik in het kort, en aan de hand van deze thriller-novelle, uitleggen Hoe Het Niet Moet:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Toch is het nuttig, want ongeveer zo moet een synopsis eruit zien. Alle lijnen zijn helder, alle motieven zijn aangestipt - aan de hand van dit skelet kan een echt verhaal worden geschreven. Maar dan niet dit verhaal. Het is volkomen ongeloofwaardig. Het grootste probleem wordt gevormd door de twee hoofdpersonages, Daphne en Etienne, die vlak en transparant worden neergezet - je hebt nergens de behoefte om mee te leven, zelfs niet met die arme Daphne, omdat je als lezer voortdurend beseft dat het papieren popjes zijn, sjablonen.
Tegelijk is dat meteen de rare tegenstrijdigheid van de doorzonthriller, want daarin zijn de personages altijd vlak en transparant. Bij Saskia Noort is het niet anders. Waarom worden die boeken dan toch door zovelen verslonden?
Dat is de vraag waarmee ik de nacht in ga...
Dat gaat wel lukken, Ollie. Verder alles goed?quote:Op vrijdag 5 juni 2009 00:38 schreef OllieA het volgende:
"Godsamme, Nadine, wat ben jij toch een domme hoer!"
Deze zin moet je even in je plot verwerken.
Toen ik vanmiddag even vooronderzoek deed in de boekwinkel, zag ik het boek 'Maddie' liggen, een reconstructie van de Maddie McCann-zaak. Zou interessant kunnen zijn. Ik ben het met je eens dat kinderen het altijd goed doen. En ook: seks, geld, overspel, familiegeheimen. Ik zit te denken aan dat laatste. Het is goed om het klein te houden, in de huiselijke sfeer.quote:Op vrijdag 5 juni 2009 01:43 schreef KdR het volgende:
-Manlief werkt in de IT
-Vrouw werkt twee dagen per week als overblijfjuffrouw op de basisschool, verder huisvrouw, hobby's tuinieren en televisieseries kijken?
-Ze hebben een werkster en oppas (een van beiden kun je in het complot betrekken).
En wat haar dan overkomt? Ik zou gaan voor iets schokkends, met kinderen (want dat ligt altijd gevoelig bij huismoeders..) moord op het 6-jarige buurmeisje o.i.d.?
Volgens mij is er een verschil tussen de 'literaire thriller' en de 'misdaadroman'; in het laatste genre komen politie-inspecteurs voor, in het eerste volgens mij niet.quote:Op vrijdag 5 juni 2009 02:16 schreef wonderer het volgende:
Wat een grappig idee. Ik heb ook erg weinig van die literaire thrillers gelezen (vroeger wel eens een nicci french en recentelijk het boek van Lieneke Dijkzeul), maar ik vind ze veel te vrouwelijk naar mijn smaak. D'r zit ook altijd een oudere agent in die relatieproblemen heeft enzo, volgens mij, die moet je niet vergeten. Maak 'm homo, heb je in ieder geval een origineel puntje.
Overigens is er net een 'literaire thriller' bekroond met de Gouden Strop - van Marion Pauw. De titel weet ik niet, maar het genre rukt op
Staat genoteerdquote:Kun je niet een crimineel kindermeisje opvoeren of zo?
Hm, toch was er in het boek van Dijkzeul een flinke rol weggelegd voor de politieman die de moord onderzocht. Hoewel het meer over zijn flatje en zijn liefde voor planten ging dan over politiewerkquote:
[..]
Volgens mij is er een verschil tussen de 'literaire thriller' en de 'misdaadroman'; in het laatste genre komen politie-inspecteurs voor, in het eerste volgens mij niet.
Overigens is er net een 'literaire thriller' bekroond met de Gouden Strop - van Marion Pauw. De titel weet ik niet, maar het genre rukt op
[..]
Staat genoteerd
Ik vind dat het label "literaire thriller" wel heel snel geplakt wordt, trouwens. "Stuk" van Judith Visser (Gouden Strop nominatie) was helemaal niet met die intentie geschreven, de uitgever kwam er ineens mee.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Dat weet ik eigenlijk ook niet. Wel heb ik het idee dat de 'literaire thriller' een oer-Hollands marketingidee is, veel méér dan een (literair) genre. Want de boeken van Noort, Verhoef etc. zijn voornamelijk efficiënt geschreven, bijna zakelijk, want elke zin staat in dienst van het verhaal, en dat is in literaire romans veel minder het geval; daar is ook ruimte voor zijpaden, losse impressies etc.quote:Op donderdag 4 juni 2009 14:01 schreef DaMart het volgende:
Het is wel de bedoeling om er een thriller van te maken. Maar dat brengt me dan meteen bij de vraag wanneer er sprake is van een thriller? Welke criteria bestaan daarvoor? Is er sprake van een thriller als je een spannend verhaal schrijft, waarin je als lezer maar langzaam te weten komt wat er precies gebeurt, of moet er (de dreiging van) misdaad in zitten?
Voor de literaire thriller zoals wij die tegenwoordig kennen, geldt volgens mij in de eerste plaats dat het verhaal realistisch moet zijn, en daarbij is realistisch hetzelfde als herkenbaar, vertrouwd. Kortom: net echt. Dan is het alleen maar een voordeel als de taal een beetje droog is, weinig poëtisch. Dat leidt maar af van de plot. Toen ik een keer een boek van Saskia Noort las, viel me vooral op dat er niet één opmerkelijke zin in stond, en niet één verrassend gekozen woord. Het is een beetje damesbladenbrij. Dat heet: 'Lekker makkelijk'. En dat hoor je ook vaak over haar boeken - ze lezen zo lekker makkelijk, dat vinden mensen fijn. Als Esther Verhoef haar hoofdpersoon beschrijft, zal zij altijd iets verzinnen in de trant van: "Zij droeg een nette, zwarte broek en een crèmekleurige top met een bescheiden decolleté. Om toch wat pit aan te brengen in haar outfit, koos ze voor halfhoge rode pumps. Ze bracht een lichte make-up aan; haar lippen stipte ze even aan met een rode lipstick. Nadat ze haar lange, blonde haar had opgestoken, haakte ze met haar vingers achter haar oren om een een paar plukjes los te trekken."
Allemaal VERSCHRIKKELIJK. Let vooral op de woorden 'top' (damesbladenwoord), 'pit' (idem), 'pumps' (ouderwets), 'lipstick' (idem). Ook wordt alles overduidelijk gedownplayed - becheiden, halfhoog, lichtjes - we hebben te maken met een doodgewone vrouw, laat dat duidelijk zijn. Het is allemaal van een ongelooflijke non-descriptheid, en dat is precies de bedoeling. Want Verhoeft zinspeelt erop dat wij onszelf zien staan in die zwarte broek met die crèmekleurige top - zij denkt dat wij zulke kleren dragen.
Nou ja, dat is dus allemaal juist niet literair, want met fantasie, verbeeldingskracht of originaliteit heeft het niks te maken.
Kortom: een thriller kan van alles zijn. Ik denk alleen dat het etiket 'literaire thriller' niet op jouw boek van toepassing is, al was het maar omdat jij ongetwijfeld ook voor mannelijke lezers schrijft
Eigenlijk is het gewoon "spannende" chicklit, maar dan voor de vrouwen die neerkijken op de echte chicklit, volgens mij.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
TVP. En ik wens TS veel succes, want ik denk dat het nog een hele klus gaat worden .
.
Niet meer actief op Fok!
Tja, als die literaire thrillers daadwerkelijk zo kleurloos en saai zijn, ben ik bang dat mijn glijscene toch wat aan de ruige kant was. Ik dacht dat de nieuwe generatie huisvrouwen (opgegroeid met immer haar Viva-vibrator in de aanslag) wel tegen een stootje kon, maar de Libelle is niet voor niets al eeuwenlang Nederlands meestverkochte damestijdschrift.
Laatst maakte Connie Palmen ten overstaan van Saskia Noort in De Wereld Draait Door op voortreffelijke wijze gehakt van het begrip Literaire Thriller. Hier te bekijken.
edit: bah, link-code werkt niet. Probeer dit naar de adresbalk van je browser te kopiëren en plakken:
Laatst maakte Connie Palmen ten overstaan van Saskia Noort in De Wereld Draait Door op voortreffelijke wijze gehakt van het begrip Literaire Thriller. Hier te bekijken.
edit: bah, link-code werkt niet. Probeer dit naar de adresbalk van je browser te kopiëren en plakken:
| 1 |
Nou ja, tja. Long- en prostaatkanker tegelijkertijd is wel wat veel hoor...quote:Op vrijdag 5 juni 2009 02:31 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Dat gaat wel lukken, Ollie. Verder alles goed?
Maar we slaan ons er dapper doorheen, en ik ben blij dat je mijn korte zinnetje gaat opnemen in je nieuwe klapper. Toch leuk dat het een oeuvre wordt!
And it's only the giving
That makes you
What you are
That makes you
What you are
Literaire Thriller, de naam alleen al...
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
"Het stempel 'literair' dat veel misdaadromans opgeplakt krijgen, is een onverkwikkelijke leugen. De meeste lezers van Saskia Noort weten echt wel dat ze niet met Tolstoj op de bank zitten."quote:Op zaterdag 6 juni 2009 10:03 schreef Pietverdriet het volgende:
Literaire Thriller, de naam alleen al...
Aldus Bas Heijne in het boekenkatern van NRC Handelsblad gisteren
We zijn het dus eens. Nog een citaat: "Zoals de mode tegenwoordig krampachtige pogingen doet om voor kunst te worden aangezien, zo proberen steeds meer uitgevers hun misdaadromans het stempel 'literair' te geven, zodat de koper in de boekhandel zich niet meer hoeft te schamen."
Tja.
De droom wordt me nu toch een beetje uit handen geslagen. Een 'literaire thriller' (ook wel: doorzonthriller) is een genre op zich, en dat genre lijkt zich vooral te onderscheiden door vlakheid, herkenbaarheid bij de lezer, clichés en sjablonen.
Ik vraag het nog maar eens: Heeft iemand De verbouwing van Saskia Noort gelezen? Ik kan het wel gaan kopen, maar iets in mij komt in opstand - ik vind het zonde van mijn tijd om een roman te lezen waarvan ik eigenlijk de plot al kan voorspellen. Ik weet dat het boek gaat over een plastisch chirurge genaamd Mathilde. Zij is mooi, succesvol, rijk, moeder van een zoon en gelukkig getrouwd. Maar schijn bedriegt. Terwijl het huis van Mathilde en haar echtgenoot wordt verbouwd door een holistische aannemer - en dat vind ik dan wel weer een leuk gegeven - die de werkzaamheden laat slepen en traineren, krijgt Mathilde hulp uit onverwachtse hoek: een ex-vriendje meldt zich. En dit ex-vriendje blijkt haar mee te sleuren in een kolk van gebeurtenissen waarop zij alle grip verliest. Zoiets. Dus dat ex-vriendje zal wel een criminele achtergrond hebben, daar kun je vergif op innemen, of hij heeft zich in de nesten gewerkt en nu trekt hij Mathilde mee in zijn duistere wereld. De zoon wil ook niet deugen, geloof ik.
Intussen brainstorm ik rustig verder... aan de over van de Seine
Natuurlijk neem ik jouw zinnetje op. Dat is wel het minste wat ik kan doen voor een stervendequote:Op zaterdag 6 juni 2009 01:15 schreef OllieA het volgende:
Nou ja, tja. Long- en prostaatkanker tegelijkertijd is wel wat veel hoor... Maar we slaan ons er dapper doorheen, en ik ben blij dat je mijn korte zinnetje gaat opnemen in je nieuwe klapper. Toch leuk dat het een oeuvre wordt!
De stand van zaken...
Vandaag ben ik begonnen aan een synopsis. Ik heb een idee, dat is één, en ik ben nu aan het nadenken over de vertelvorm. Dat is ingewikkeld, want in een thriller (of een suspenseverhaal) draait het niet alleen om de vraag HOE je het opschrijft (de stijl) en WAT je vertelt (het thema) maar vooral ook om de TIMING: op welk moment in het verhaal geef je welke informatie prijs? Welke hints stop je waar in de tekst? Hoe presenteer je de vooruitwijzingen? Enzovoort.
Het verhaal moet helemaal kloppen voordat ik begin met schrijven. Daarom heb ik besloten om het simpel te houden: zo min mogelijk personages. Ik kom tot nu toe uit op 3 hoofdpersonen en 3 bijfiguren. Het wordt een verhaal over een familiegeheim. Dat is inderdaad niet erg origineel, maar ik wil met suspense schrijven (of: leren met suspense te schrijven) en de klassieke doorzonthriller - geweld, criminaliteit, bloed - spreekt bij nader inzien niet erg tot mijn verbeelding.
Misschien komt er nog bloed aan te pas, dat zal moeten blijken, maar ik geloof dat mijn aankondiging om een 'literaire thriller' te schrijven (à la Saskia Noort/Esther Verhoef) een vorm van zelfoverschatting was - alsof ik dat wel even zou doen. Dat is natuurlijk onzin. Sowieso geloof ik dat je alleen een goed verhaal kunt schrijven met passie, obsessie, aandacht, fascinatie. Er moet, kortom, een persoonlijk raakvlak zijn. Ik kom dan al snel uit bij het thema 'familie', maar gelukkig kun je daar alle kanten mee uit, en het enige verschil met de klassieke 'doorzon'-thematiek is dat het hier gaat om spanning die van binnenuit komt (ik bedoel: vanuit de familie zelf, vanuit het 'vertrouwde'), en dus niet om dreiging van buitenaf (bijvoorbeeld in in de vorm van een dubieuze ex-vriend die plotseling opduikt.)
Een paar ideeën die hier zijn aangedragen, heb ik geprobeerd in het verhaal te verwerken. Ik kan nu nog niet inschatten of het me lukt om de synopsis rond te krijgen, maar ik zwoeg nog even voort. Ik heb eerst een samenvatting geschreven: het hele verhaal van a tot z. Daarbij ben ik inderdaad, zoals Broer al suggereerde, uitgegaan van de ontknoping - het grote geheim, dus. Alles wat daaraan vooraf gaat, staat in die samenvatting. Hoe het zo gekomen is, waarom, wanneer, wie erbij betrokken waren, wat de gevolgen zijn geweest, enzovoort. Met de synopsis (de losse hoofdstukken in chronologische volgorde) ben ik ongeveer op de helft - ik heb een proloog bedacht, plus tien hoofdstukken die samen het eerste deel vormen. Morgen ga ik werken aan deel 2, en dat is tevens het slotdeel.
Het grootste probleem is, als gezegd, de vertelvorm. Dit type verhaal kun je niet chronologisch vertellen - het verleden speelt een belangrijke rol, en dus moeten er flashbacks in. Het valt me op dat er werkelijk duizend manieren zijn waarop je zoiets kunt vertellen, en het vervelende is natuurlijk dat maar één manier de juiste is, namelijk: de meest logische. Maar ja... bomen & bossen
Ik ben toch wel beniewd hoe de literaire thrillerschrijfsters dit aanpakken. Heeft iemand van jullie er ervaring mee? Is het echt zo belangrijk om een heel gedetailleerde en dichtgeschroeide synopsis te hebben, of kun je een suspenseverhaal ook intuïtief schrijven? (Ik kan het me niet voorstellen)
Vandaag ben ik begonnen aan een synopsis. Ik heb een idee, dat is één, en ik ben nu aan het nadenken over de vertelvorm. Dat is ingewikkeld, want in een thriller (of een suspenseverhaal) draait het niet alleen om de vraag HOE je het opschrijft (de stijl) en WAT je vertelt (het thema) maar vooral ook om de TIMING: op welk moment in het verhaal geef je welke informatie prijs? Welke hints stop je waar in de tekst? Hoe presenteer je de vooruitwijzingen? Enzovoort.
Het verhaal moet helemaal kloppen voordat ik begin met schrijven. Daarom heb ik besloten om het simpel te houden: zo min mogelijk personages. Ik kom tot nu toe uit op 3 hoofdpersonen en 3 bijfiguren. Het wordt een verhaal over een familiegeheim. Dat is inderdaad niet erg origineel, maar ik wil met suspense schrijven (of: leren met suspense te schrijven) en de klassieke doorzonthriller - geweld, criminaliteit, bloed - spreekt bij nader inzien niet erg tot mijn verbeelding.
Misschien komt er nog bloed aan te pas, dat zal moeten blijken, maar ik geloof dat mijn aankondiging om een 'literaire thriller' te schrijven (à la Saskia Noort/Esther Verhoef) een vorm van zelfoverschatting was - alsof ik dat wel even zou doen. Dat is natuurlijk onzin. Sowieso geloof ik dat je alleen een goed verhaal kunt schrijven met passie, obsessie, aandacht, fascinatie. Er moet, kortom, een persoonlijk raakvlak zijn. Ik kom dan al snel uit bij het thema 'familie', maar gelukkig kun je daar alle kanten mee uit, en het enige verschil met de klassieke 'doorzon'-thematiek is dat het hier gaat om spanning die van binnenuit komt (ik bedoel: vanuit de familie zelf, vanuit het 'vertrouwde'), en dus niet om dreiging van buitenaf (bijvoorbeeld in in de vorm van een dubieuze ex-vriend die plotseling opduikt.)
Een paar ideeën die hier zijn aangedragen, heb ik geprobeerd in het verhaal te verwerken. Ik kan nu nog niet inschatten of het me lukt om de synopsis rond te krijgen, maar ik zwoeg nog even voort. Ik heb eerst een samenvatting geschreven: het hele verhaal van a tot z. Daarbij ben ik inderdaad, zoals Broer al suggereerde, uitgegaan van de ontknoping - het grote geheim, dus. Alles wat daaraan vooraf gaat, staat in die samenvatting. Hoe het zo gekomen is, waarom, wanneer, wie erbij betrokken waren, wat de gevolgen zijn geweest, enzovoort. Met de synopsis (de losse hoofdstukken in chronologische volgorde) ben ik ongeveer op de helft - ik heb een proloog bedacht, plus tien hoofdstukken die samen het eerste deel vormen. Morgen ga ik werken aan deel 2, en dat is tevens het slotdeel.
Het grootste probleem is, als gezegd, de vertelvorm. Dit type verhaal kun je niet chronologisch vertellen - het verleden speelt een belangrijke rol, en dus moeten er flashbacks in. Het valt me op dat er werkelijk duizend manieren zijn waarop je zoiets kunt vertellen, en het vervelende is natuurlijk dat maar één manier de juiste is, namelijk: de meest logische. Maar ja... bomen & bossen
Ik ben toch wel beniewd hoe de literaire thrillerschrijfsters dit aanpakken. Heeft iemand van jullie er ervaring mee? Is het echt zo belangrijk om een heel gedetailleerde en dichtgeschroeide synopsis te hebben, of kun je een suspenseverhaal ook intuïtief schrijven? (Ik kan het me niet voorstellen)
Het klinkt inmiddels als een aardig serieus plan. Ga je ook weer 'voorpublicaties' op FOK! zetten als het zover is?
Ik denk dat een technisch perfecte synopsis geen goed boek gaat vormen als het niet met enige bezieling is geschreven. Dan is het een technisch kunststukje, geen verhaal. Maar met alleen bezielig kom je ook niet ver. Dus we komen uit op de bekende gulden middenweg, het evenwicht.
Volgens mij kun je best wat open eindjes hebben, als je stijl het maar goedmaakt. Dat de lezer het je vergeeft, zeg maar. Niet dat je expres dingen moet gaan open laten, maar mocht je iets missen, denk ik niet dat dat veel problemen gaat opleveren.
Volgens mij kun je best wat open eindjes hebben, als je stijl het maar goedmaakt. Dat de lezer het je vergeeft, zeg maar. Niet dat je expres dingen moet gaan open laten, maar mocht je iets missen, denk ik niet dat dat veel problemen gaat opleveren.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ik probeer mezelf voor het blok te zetten door het serieus te makenquote:Op donderdag 11 juni 2009 00:44 schreef broer het volgende:
Het klinkt inmiddels als een aardig serieus plan. Ga je ook weer 'voorpublicaties' op FOK! zetten als het zover is?
Tegelijk zie ik het als een (nieuw) experiment, en dus kan het ook mislukken. Ik heb eigenlijk geen idee waar ik aan begin. Normaal schrijf ik voor de vuist weg, op intuïtie, maar voor dit type verhaal heb je eigenlijk het brein van een grootschaakmeester nodig, heel koel en analystisch. Dat is precies mijn zwakste punt. Het kan dus nog lachen worden Maar ik wil het proberen, ik geef het een kans.Als het lukt, ga ik zeker voorpubliceren. Ik heb geen redacteur - ik kan alle adviezen en commentaar goed gebruiken. Bij mijn vorige project, Dagboek van een kindermeisje, hielpen de reacties me vooral bij het bepalen van het tempo. En tempo is in dit verhaal heel belangrijk, denk ik.
Volgens mij heb je gelijk. Ik probeer mezelf ook voor te houden dat het uiteindelijk gaat om het vertelplezier. Als dat uit de verf komt - en dat geldt voor alle verhalen - kun je álles vertellen of verkopen. En ik moet er inderdaad voor waken om al te obsessief bezig te zijn met de 'outline', want daarmee kan ik het hele idee doodknuppelen. Ik heb dat wel vaker meegemaakt: dan had ik zo lang en intensief op een idee zitten broeden, dat ik het uiteindelijk niet meer kon opbrengen om het op te schrijven, omdat het voelde als een invuloefening.quote:Op donderdag 11 juni 2009 01:07 schreef wonderer het volgende:
Ik denk dat een technisch perfecte synopsis geen goed boek gaat vormen als het niet met enige bezieling is geschreven. Dan is het een technisch kunststukje, geen verhaal. Maar met alleen bezielig kom je ook niet ver. Dus we komen uit op de bekende gulden middenweg, het evenwicht.
Volgens mij kun je best wat open eindjes hebben, als je stijl het maar goedmaakt. Dat de lezer het je vergeeft, zeg maar. Niet dat je expres dingen moet gaan open laten, maar mocht je iets missen, denk ik niet dat dat veel problemen gaat opleveren.
Het moet voor mezelf ook een beetje spannend blijven. Dus dat is de balans die ik zoek: genoeg houvast om vooruit te kunnen kijken, maar binnen dat strakke schema moet ruimte overblijven voor plotselinge invallen of verrassende wendingen.
Kortom: niet te lang broeden en piekeren
Dat treft, ik zie wel iets in een baan als redacteur. Kom maar eens door met een eerste hoofdstuk, dan haal ik de rode pen tevoorschijnquote:Op donderdag 11 juni 2009 11:59 schreef Nadine26 het volgende:
Als het lukt, ga ik zeker voorpubliceren. Ik heb geen redacteur - ik kan alle adviezen en commentaar goed gebruiken. Bij mijn vorige project, Dagboek van een kindermeisje, hielpen de reacties me vooral bij het bepalen van het tempo. En tempo is in dit verhaal heel belangrijk, denk ik.
Je vorige boek heb ik gelezen. Hier en in boekvorm. Goed geschreven, vermakelijk en bij vlagen ook triest. Maar de dagboekvorm, daar kom je idd geen tweede keer mee weg. Tijd voor iets nieuws, dus. Een echte thriller
Ik zou zeggen: plankgas met dat boek.
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Interessant, tvp voor een nuchter moment.
In these days of moral hypocrisy certain valuable commodities can be hard to import.
- Donald Love
- Donald Love
Je had met het vorige boek toch wel een redacteur? Wat is daarmee gebeurd... burn out?quote:Op donderdag 11 juni 2009 11:59 schreef Nadine26 het volgende:
Ik heb geen redacteur - ik kan alle adviezen en commentaar goed gebruiken.
En hoe gaat 't met de synopsis? * trommelt met vingers op tafel *
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
quote:En hoe gaat 't met de synopsis? * trommelt met vingers op tafel *
quote:Maria Finck heeft een tijdelijk baantje als secretaresse bij een klein advocatenkantoor.
Zij is het enige kind van Ada Finck, die onlangs, na een huwelijk van veertig jaar, door haar man is verlaten voor een veel jongere vrouw. Kort na de scheiding wordt bij Ada een tumor ontdekt; zij heeft nog kort te leven. Hoewel Maria op de hoogte is van de trouwplannen van haar vader, besluit zij dit nieuws voor haar zieke moeder verborgen te houden.
Ada wil haar laatste weken thuis doorbrengen, in het gezelschap van dochter Maria en pleegdochter Claire, een succesvol schrijfster die als puber bij de familie in huis is gekomen. Ada lijkt haar tragische lot te aanvaarden en maakt zich op voor haar afscheid.
Dan verdwijnt zij opeens.
Maria weet niet wat haar ertoe heeft bewogen te vertrekken. Waar is ze? Samen met Claire gaat zij op zoek en stuit op het schokkende geheim dat haar moeder haar leven lang gekweld heeft.
Het stukje hierboven is natuurlijk niet de synopsis; die is heel uitgebreid en gedetailleerd. Dit is de tekst die normaal op een achterflap staat - ik realiseer me eigenlijk voor het eerst dat zo'n 'flaptekst' heel nuttig kan zijn, juist bij een thriller of suspenseboek, omdat je alvast vooruit wijst naar de clou: er is dus sprake van een geheim. De lezer weet bij voorbaat waar hij naar moet zoeken, de schrijver en de lezer gaan vanaf hier dus een verbond aan. Tegelijk maakt zo'n concrete tekst het schrijven er natuurlijk moeilijker op, omdat je jezelf vastlegt.
Toen ik een aantal suspenseboeken bekeek, ontdekte ik dat dit de manier is waarop die flapteksten in elkaar zitten. Ze zijn dus heel functioneel.
Toen ik een aantal suspenseboeken bekeek, ontdekte ik dat dit de manier is waarop die flapteksten in elkaar zitten. Ze zijn dus heel functioneel.
En verder... verder heb ik dit weekend wat research gedaan, om niet te zeggen dat ik de nodige deep throat-informatie bij elkaar heb gesprokkeld Ik was op een feestje en daar liep ik een schrijfster van 'literaire thrillers' tegen het lijf en ik vroeg haar hoe zij te werk ging. Zij gaf me de volgende tips:
* Een gedetailleerde synopsis maken;
* Een flaptekst schrijven (zie boven);
* Een uitgever benaderen (oké, die stap slaan we over);
* Elke dag 800 woorden schrijven, weer of geen weer (dat heet "vlieguren maken");
* Elke week (à 5 werkdagen per week) dus 4000 woorden schrijven in de avonduren;
* Na 5 maanden is het boek - tussen de 70.000 en de 80.000 woorden - af
Ja, dat klinkt allemaal heel simpel. De uitdrukking 'vlieguren maken' klinkt mij als muziek in de oren, maar ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zo pragmatisch zou kunnen werken. Op zich lijkt 4000 woorden per week me nog wel haalbaar, maar het is wel even iets anders om dat vijf maanden lang gedisciplineerd en op de automatische piloot - want daar komt het dan wel op neer - vol te houden.
Conclusie: deze schrijfster moet wel met een fantastische synopsis werken. Of dat inderdaad het geval is, kan ik nog niet beoordelen. Ik heb haar boek vanmiddag opgestuurd gekregen; ik ga het eerst maar eens lezen.
Toch vind ik het erg knap. Ik hou wel van zo'n pragmatische aanpak. Niet lullen maar doen.
Ik was op een feestje en daar liep ik een schrijfster van 'literaire thrillers' tegen het lijf en ik vroeg haar hoe zij te werk ging. Zij gaf me de volgende tips:* Een gedetailleerde synopsis maken;
* Een flaptekst schrijven (zie boven);
* Een uitgever benaderen (oké, die stap slaan we over);
* Elke dag 800 woorden schrijven, weer of geen weer (dat heet "vlieguren maken");
* Elke week (à 5 werkdagen per week) dus 4000 woorden schrijven in de avonduren;
* Na 5 maanden is het boek - tussen de 70.000 en de 80.000 woorden - af
Ja, dat klinkt allemaal heel simpel. De uitdrukking 'vlieguren maken' klinkt mij als muziek in de oren, maar ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zo pragmatisch zou kunnen werken. Op zich lijkt 4000 woorden per week me nog wel haalbaar, maar het is wel even iets anders om dat vijf maanden lang gedisciplineerd en op de automatische piloot - want daar komt het dan wel op neer - vol te houden.
Conclusie: deze schrijfster moet wel met een fantastische synopsis werken. Of dat inderdaad het geval is, kan ik nog niet beoordelen. Ik heb haar boek vanmiddag opgestuurd gekregen; ik ga het eerst maar eens lezen.
Toch vind ik het erg knap. Ik hou wel van zo'n pragmatische aanpak. Niet lullen maar doen.
Weet je al wat Het Geheim is? Of is dat voor jou ook nog een vraag?
Ik neem aan dat Maria eigenlijk een andere vader heeft? Of dat Claire stiekem een onwettige dochter is die ze tijdens een jaar 'rondreizen' heeft gekregen?
Ik neem aan dat Maria eigenlijk een andere vader heeft? Of dat Claire stiekem een onwettige dochter is die ze tijdens een jaar 'rondreizen' heeft gekregen?
Overigens zou zo'n strakke aanpak ook wel wat voor mij zijn. De discipline dwingt je te werken.
Ik weet alleen niet of ik die discipline wel zou hebben.
Ik weet alleen niet of ik die discipline wel zou hebben.
Ja, ik weet wat het geheim is. De oplossingen die jij aandraagt, liggen voor de hand en het is ook de bedoeling dat je in die richting denkt - maar verder zeg ik niksquote:Op woensdag 17 juni 2009 23:45 schreef broer het volgende:
Weet je al wat Het Geheim is? Of is dat voor jou ook nog een vraag?
Ik neem aan dat Maria eigenlijk een andere vader heeft? Of dat Claire stiekem een onwettige dochter is die ze tijdens een jaar 'rondreizen' heeft gekregen?
Ik zou natuurlijk ook kunnen kiezen voor een raadselachtige flaptekst à la Esther Verhoef, die op het geschenkboekje Erken mij alleen het volgende prijs geeft: "Mensen kunnen je alleen negeren als je dat toelaat." En dan in kleinere letters: "Erken mij is een indringende thriller over machtsmisbruik, egoïsme, en een vrouw die tot het uiterste wordt gedreven." Op de achtergrond horen wij aanzwellende trommels
Ik heb hetzelfde probleem, maar ik denk dat het minder te maken heeft met discipline en meer met de mate waarin ik mezelf al dan niet serieus neem. Als je elke dag denkt dat je 800 meesterlijke woorden moet schrijven, begin je er niet aan. Daarentegen: als je gewoon, net als die thrillerschrijfster met de vlieguren en het straffe werktempo, besluit om in elk geval DIE opdracht te vervullen, heb je na 5 maanden inderdaad een boek geschreven. Misschien een slecht boek, dat is goed mogelijk. Maar ik schrijf in 5 maanden liever een slecht boek dan helemaal geen boek, en vervolgens neem ik dan nog eens 5 maanden de tijd om aan dat slechte boek te schaven.quote:Op woensdag 17 juni 2009 23:47 schreef broer het volgende:
Overigens zou zo'n strakke aanpak ook wel wat voor mij zijn. De discipline dwingt je te werken.
Ik weet alleen niet of ik die discipline wel zou hebben.
Overigens beweerde de thrillerschrijfster dat zij nooit iets herschreef. Dat wekte mijn argwaan. Hoe kan dat nou? Ik heb nog nooit iets niet herschreven, en dan heb ik het over kleine stukjes - en zij rammelt er in één vloeiende beweging 80.000 woorden uit, zonder ooit over haar schouder te kijken?! Misschien is dat ook wel haar geheim: zij hoeft niet goed te schrijven, zij wil gewoon productie draaien. Voor mij moet het er wel tussenin liggen. Productie draaien lijkt me geweldig, maar ik moet het de volgende dag wel zonder buikpijn kunnen teruglezen
Dat ze zelf niets herschrijft, betekent niet dat haar redacteur óók niets hoeft te doen...
Of het komt gewoon omdat ze inderdaad zo'n strakke synopsis maakt en - zoals je zelf al zei - alleen efficiënte zinnen schrijft.
Overigens heb ik afgelopen week een thriller gelezen waar wel hier en daar 'mooie' alinea's in voorkwamen, maar die vond ik maar irritant. Ik dwaalde ook elke keer af. Zodra er weer actie in het verhaal kwam, was ik weer geboeid. Mijn verwachtingen zijn kennelijk anders bij thrillers dan bij literatuur.
Of het komt gewoon omdat ze inderdaad zo'n strakke synopsis maakt en - zoals je zelf al zei - alleen efficiënte zinnen schrijft.
Overigens heb ik afgelopen week een thriller gelezen waar wel hier en daar 'mooie' alinea's in voorkwamen, maar die vond ik maar irritant. Ik dwaalde ook elke keer af. Zodra er weer actie in het verhaal kwam, was ik weer geboeid. Mijn verwachtingen zijn kennelijk anders bij thrillers dan bij literatuur.
Maria, Ada en Claire. Perfecte doorzonthrillernamen.
Mijn schoonzus vreet dat soort boeken en ik krijg ze dus ook regelmatig mee. "Dit moet je echt lezen! Geweldig boek!"
Het is vermakelijke maandagmiddag-literatuur voor als je met je weekendkater een dagje spijbelt van je werk. Als je na het ontbijt met een pot thee op het terras gaat zitten kan je zo'n boekje precies uit lezen voor de piepers klaar zijn. Klokslag zes uur uiteraard.
Mijn schoonzus vreet dat soort boeken en ik krijg ze dus ook regelmatig mee. "Dit moet je echt lezen! Geweldig boek!"
Het is vermakelijke maandagmiddag-literatuur voor als je met je weekendkater een dagje spijbelt van je werk. Als je na het ontbijt met een pot thee op het terras gaat zitten kan je zo'n boekje precies uit lezen voor de piepers klaar zijn. Klokslag zes uur uiteraard.
There is no love sincerer than the love of food.
'De verbouwing' van Saskia Noort gelezen?quote:Op donderdag 4 juni 2009 13:23 schreef Nadine26 het volgende:
Oké, aangezien ik in een opwelling heb bedacht dat het leuk is om een doorzon-thriller te schrijven, moet ik eerst bij mezelf nagaan welke boeken ik als 'voorbeeld-romans' wil gebruiken. Als gezegd: ik lees zelden thrillers, ik hou niet van recht-toe recht-aan verhaaltjes die uitsluitend tot doel hebben om een verrassende ontknoping uit de hoed te toveren. De voorafgaande bladzijden moeten óók de moeite waard zijn; er is dus meer dan alleen de clou.
Toen ik net probeerde te bedenken wat ik wél goed vond aan Erken mij van Esther Verhoef, kwam ik uit op: Niks. Of nu ja, ze kan goede seksscènes schrijven. Verder nog iets? Ja, haar beschrijvingen van luxe hotels (gezien door de ogen van de diep geïmponeerde hoofdpersoon Daphne) zijn adequaat, maar ook niet meer dan dat.
Heeft iemand toevallig 'De verbouwing' van Saskia Noort gelezen?
De enige ijzersterke thriller die ik me zo snel kan herinneren, is A kiss before dying van Ira Levin. Meesterlijk; toen ik het een paar zomers geleden herlas, was het weer net zo spannend en verrassend als de eerste keer.
Goed, dat is te hoog gegrepen. Maar het idee om het verhaal te vertellen vanuit de dader, zonder dat iets er ook maar op wijst dat hij (in dit geval: zij) de dader is, is natuurlijk interessant. Ik citeer even uit een samenvatting:
[..]
inderdaad een doktersroman met een moord, vreselijk. poldertroep.
Erken mij [/i]van Esther Verhoef, meer van hetzelfde, je leest het in 2 uur door, die boeken gaan ook meteen in de doos voor de 2e hands boekenverkoop, voor de missie, wat dat ook mag zijn.
ik hoop op een beter verhaal.
De Puta Madre
Ik heb voor mijn tweede roman ook drie maanden lang elke dag (of nou ja, bijna elke dag) 1000 woorden per dag geschreven. Het is hartstikke vermoeiend, maar je hebt daarna wel de bulk waarna je kunt gaan finetunen (daar ben ik dus inmiddels ook alweer drie maanden mee bezig ). Dat is wel lekker. En zeker als je een goede synopsis hebt, kun je die woorden er echt wel uitrammelen zonder dat het productiewerk wordt.
). Dat is wel lekker. En zeker als je een goede synopsis hebt, kun je die woorden er echt wel uitrammelen zonder dat het productiewerk wordt.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
wat je zegt. Stephen King noemen ze een broodschrijver. ieder jaar een boek. ik ben er fan van, maar niet van al zijn boeken, SF boeit me niet. de rest wel,quote:Op donderdag 18 juni 2009 00:33 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik heb hetzelfde probleem, maar ik denk dat het minder te maken heeft met discipline en meer met de mate waarin ik mezelf al dan niet serieus neem. Als je elke dag denkt dat je 800 meesterlijke woorden moet schrijven, begin je er niet aan. Daarentegen: als je gewoon, net als die thrillerschrijfster met de vlieguren en het straffe werktempo, besluit om in elk geval DIE opdracht te vervullen, heb je na 5 maanden inderdaad een boek geschreven. Misschien een slecht boek, dat is goed mogelijk. Maar ik schrijf in 5 maanden liever een slecht boek dan helemaal geen boek, en vervolgens neem ik dan nog eens 5 maanden de tijd om aan dat slechte boek te schaven.
Overigens beweerde de thrillerschrijfster dat zij nooit iets herschreef. Dat wekte mijn argwaan. Hoe kan dat nou? Ik heb nog nooit iets niet herschreven, en dan heb ik het over kleine stukjes - en zij rammelt er in één vloeiende beweging 80.000 woorden uit, zonder ooit over haar schouder te kijken?! Misschien is dat ook wel haar geheim: zij hoeft niet goed te schrijven, zij wil gewoon productie draaien. Voor mij moet het er wel tussenin liggen. Productie draaien lijkt me geweldig, maar ik moet het de volgende dag wel zonder buikpijn kunnen teruglezen
een boek is goed als de gewone mens iets overkomt wat niet strookt met zijn of haar normale leven, daar is hij een meester in .
die polder thrilles staan daar te ver vanaf. te Goois en overdreven.
De Puta Madre
Ik denk zeker dat een strakke synopsis enorm kan helpen. Dan wordt het schrijven bijna een journalistieke opdracht: het onderwerp staat vast, het aantal woorden ook - nou ja, dat lukt altijd welquote:Op donderdag 18 juni 2009 00:54 schreef broer het volgende:
Dat ze zelf niets herschrijft, betekent niet dat haar redacteur óók niets hoeft te doen...
Of het komt gewoon omdat ze inderdaad zo'n strakke synopsis maakt en - zoals je zelf al zei - alleen efficiënte zinnen schrijft.
De problemen beginnen pas als je zelf moet gaan verzinnen. Zo maar iets uit de lucht grijpen en daar een stukje over schrijven. Dat is leuker, maar ook veel moeilijker. Dan kan een 'slechte dag' uitdraaien op nul geschreven woorden, terwijl een journalistieke opdracht ook op slechte dagen gewoon wordt ingeleverd op de deadline. Dat is misschien het geheime elixer.Welke thriller was dat?quote:Overigens heb ik afgelopen week een thriller gelezen waar wel hier en daar 'mooie' alinea's in voorkwamen, maar die vond ik maar irritant. Ik dwaalde ook elke keer af. Zodra er weer actie in het verhaal kwam, was ik weer geboeid. Mijn verwachtingen zijn kennelijk anders bij thrillers dan bij literatuur.
Ik heb hier nu trouwens naast Rendez vous van Esther Verhoeff en Nieuwe buren van Saskia Noort, jouw boek liggen.
Ze houdt een soort van dagboek bij door in ieder boek dat ze koopt voorin een stukje te schrijven over wat haar op dat moment bezig hield. Grappige gewoonte, al is het stukje in jouw boek niet echt inspirerend.
12-03-'07
Maart alweer! De tijd vliegt zo hard voorbij!
Dit weekend veel aan school gedaan en niet naar mijn vriendje gegaan!
Het gaat wel nog steeds super!
Ze houdt een soort van dagboek bij door in ieder boek dat ze koopt voorin een stukje te schrijven over wat haar op dat moment bezig hield. Grappige gewoonte, al is het stukje in jouw boek niet echt inspirerend.
12-03-'07
Maart alweer! De tijd vliegt zo hard voorbij!
Dit weekend veel aan school gedaan en niet naar mijn vriendje gegaan!
Het gaat wel nog steeds super!
There is no love sincerer than the love of food.
Dacht ik ook, jaquote:Op donderdag 18 juni 2009 01:00 schreef MinderMutsig het volgende:
Maria, Ada en Claire. Perfecte doorzonthrillernamen.
Maar nu twijfel ik toch aan Claire. En eigenlijk ook aan Maria. Ik zie die mensen niet voor me, ik vind het zo moeilijk om goede namen te bedenken. En een titel Ik heb in mijn hele leven nog nooit een goede titel bedacht, ook niet voor mijn journalistieke stukken. (En ze zeggen dat een goede schrijver pas aan een boek kan beginnen als de titel vast staat. Ik ken ook iemand - serieus! - die voordat zij begint met schrijven, al een dummy maakt van het boek, met schaar en plakband. Dus met een cover, een titel, een auteursfoto achterop - en dat allemaal om het 'echt' te laten lijken. Dat vind ik wel mooi. Het is uiteindelijk allemaal lucht, dus dan kan zo'n dummy wel helpen).
Grappig. Ik bedenk de titel pas achteraf en werk tot die tijd met een werktitel (what's in a name).quote:
[..]
Dacht ik ook, ja
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Wat dacht je van Ineke, Astrid of Daniëlle. Bij dat soort namen moet ik altijd denken aan vrouwen die Douwe Egberts punten sparen.
There is no love sincerer than the love of food.
Maar hoe zat het met de ontknoping? Ik heb twee boeken van Saskia Noort gelezen, De eetclub en Nieuwe buren. Wat mij vooral opviel, was de enorme onhandigheid van de ontknopingen. In het eerste boek bleek na 250 pagina's dat de moord was gepleegd door de schimmige figuur die op pagina 3 voor het laatst in beeld was geweest, met andere woorden: nee, dát hadden we niet zien aankomen, en in Nieuwe buren wist je al na de proloog op de 1e pagina wat er ging gebeuren, en wie het zou gaan doen.quote:Op donderdag 18 juni 2009 01:06 schreef Killer_Mom het volgende:
'De verbouwing' van Saskia Noort gelezen?
inderdaad een doktersroman met een moord, vreselijk. poldertroep.
Ik ookquote:Erken mij [/i]van Esther Verhoef, meer van hetzelfde, je leest het in 2 uur door, die boeken gaan ook meteen in de doos voor de 2e hands boekenverkoop, voor de missie, wat dat ook mag zijn.
ik hoop op een beter verhaal.
Ik vind het knapquote:Op donderdag 18 juni 2009 01:14 schreef wonderer het volgende:
Ik heb voor mijn tweede roman ook drie maanden lang elke dag (of nou ja, bijna elke dag) 1000 woorden per dag geschreven. Het is hartstikke vermoeiend, maar je hebt daarna wel de bulk waarna je kunt gaan finetunen (daar ben ik dus inmiddels ook alweer drie maanden mee bezig
Geef eens wat tips, in de zin van: hoe pep je jezelf op, hoe houd je de twijfels eronder, hoe blijf je jezelf wijsmaken, elke dag weer, dat je goed bezig bent? Herlees je elke dag? En herschrijf je dan ook? Of doe je het in één golfbeweging, zonder terug te kijken?
Mijn boek?quote:Op donderdag 18 juni 2009 01:26 schreef MinderMutsig het volgende:
Ik heb hier nu trouwens naast Rendez vous van Esther Verhoeff en Nieuwe buren van Saskia Noort, jouw boek liggen.
Wie is de 'ze' die een dagboek bijhoudt en met wie het zo super ging, toen ze het las?quote:Ze houdt een soort van dagboek bij door in ieder boek dat ze koopt voorin een stukje te schrijven over wat haar op dat moment bezig hield. Grappige gewoonte, al is het stukje in jouw boek niet echt inspirerend.
12-03-'07
Maart alweer! De tijd vliegt zo hard voorbij!
Dit weekend veel aan school gedaan en niet naar mijn vriendje gegaan!
Het gaat wel nog steeds super!
Hmm, ik had een schrijfmaatje. Ik gooide zonder terug te lezen wat ik die dag geschreven had op de mail en kreeg het dan de dag erop, of iets later, terug met opmerkingen, die ik opspaarde tot ik mijn hoofdstuk af had (ik las ze wel, voor het geval ik ergens op doorging dat niet klopte). Dan trok ik een dag uit om ze te verwerken en ging verder met het volgende hoofdstuk. Via MSN spraken we er dan over, als ik twijfels had, een beetje brainstormen. Ik heb soms iemand nodig om tegenaan te lullen om te kijken of dingen wel kunnen.quote:
[..]
Ik vind het knap
Geef eens wat tips, in de zin van: hoe pep je jezelf op, hoe houd je de twijfels eronder, hoe blijf je jezelf wijsmaken, elke dag weer, dat je goed bezig bent? Herlees je elke dag? En herschrijf je dan ook? Of doe je het in één golfbeweging, zonder terug te kijken?
Echt herschrijven deed ik pas toen het klaar was en ik het naar een stel proeflezers had gestuurd. Toen heb ik een hoofdstuk geschrapt en er eentje bij geschreven, en wat stukken omgegooid omdat het feitelijk niet klopte. Ik had niet echt een supersolide synopsis, ik wist alleen waar het ging eindigen en een paar grote gebeurtenissen, maar het is uiteindelijk heel anders geworden dan ik in mijn hoofd had (da's de lol van schrijven ook). Het is echter geen thriller.
Als ik eenmaal bezig ben, rammel ik er in twee uur wel 1000 woorden uit, maar mezelf ertoe zetten kostte nog wel eens moeite
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Astrid.quote:Op donderdag 18 juni 2009 01:35 schreef MinderMutsig het volgende:
Wat dacht je van Ineke, Astrid of Daniëlle. Bij dat soort namen moet ik altijd denken aan vrouwen die Douwe Egberts punten sparen.
Astrid is goed. Astrid is heel goed.
Astrid, Astrid. Ja, ik kan me mijn personage voorstellen als een Astrid. Wat een rare naam is dat eigenlijk. Mijn beste vriendinnetje op de middelbare school heette Astrid. In de eerste klas ging haar vader dood. Ik schrok daar zo van, dat ik er nooit iets over heb durven zeggen. Zij zei ook niks. En dus fietsten Astrid en ik elke dag samen naar school zonder ooit één woord te wisselen over haar dode vader, en later - niet eens zo veel later - pleegde haar zus zelfmoord.
Ook nooit over gesproken.
Astrid, Astrid. Ik krijg omineuze gevoelens bij die naam. Ik moet denken aan een geruïneerd gezin. Dat is het thema van mijn boek.
Rendez vous is een grote terugblik. Het verhaal begint met de hoofdpersoon die in Frankrijk de gevangenis zit en in paniek is en zij kijkt terug op hoe ze daar gekomen is. Dat ze met haar man en twee kinderen naar Frankrijk is gegaan omdat hij zijn geluk daar wilde zoeken en zij is hem gevolgd omdat ze, zoals ze zichzelf beschrijft, een ruggegraatloze volgzame doos is zonder eigen mening. Volgde ze vroeger haar moeders aanwijzingen, nu volgt ze die van haar man.
Ze hebben een landhuis in beroerde staat gekocht waarin ze zo natuurlijk helemaal niet kunnen wonen (drama!) en besluiten om een Belgische aannemer in de arm te nemen die ze 'toevallig' tegen het lijf zijn gelopen in de supermarkt. De aannemer heeft het helemaal gemaakt in het nieuwe land en zit goed in de slappe was.
Het werk schiet aardig op en hun droom, van een hotelletje op het Franse platteland lijkt waarheid te worden.
Dan krijgt de hoofdpersoon de zomer in de bol bij het zien van al die gebronsde (of bronstige) halfnaakte klusjesmannen en begint een affaire met een van hen omdat ze ook wel eens wat voor zichzelf wil doen dan alleen maar braaf volgen. Ze maakt stiekeme afspraakjes met hem in zijn huis terwijl ze doet of ze boodschappen doet.
De aannemer helpt vaker mensen uit Nederland en België met het verbouwen van hun huizen en nu zijn bedrijf zoveel jaar bestaat geeft hij een feestje zodat die mensen elkaar ook eens kunnen ontmoeten. Daar hoort de hoofdpersoon van de andere klanten dat de aannemer een beetje dubieus is en 'twee gezichten heeft' maar als ze doorvraagt willen die mensen hier verder niets meer over zeggen. DUDUDUDUUUUUU
Op dat feestje wordt de hoofdpersoon dronken en zij en de bronstige klusjesman scheuren elkaar buiten de kleren van het lijf. De aannemer ziet dit, maakt stiekem een foto en chanteert vervolgens de hoofdpersoon hiermee.
Het blijkt hem financieel helemaal niet zo goed te gaan en hij is jaloers op al die Nederlanders die met de overwaarde van hun doorzonwoning in Frankrijk een nieuw leven op kunnen bouwen zonder schulden terwijl hij daar jaren terug krom voor moest liggen.
Zijn verleden blijkt schimmig te zijn en ook zijn werknemers zijn allemaal ex-criminelen. De hoofdpersoon begint zich erg zorgen te maken.
Het huis is inmiddels zo ver klaar dat zij hun intrek kunnen nemen en haar man maakt toekomstplannen met de aannemer voor een groot project om bungalows te bouwen en zo geld te verdienen aan huur.
De bronstige klusjesman is ineens verdwenen en ze hoort niets meer van hem. Uiteindelijk komt ze er achter dat de aannemer hem naar een klus aan de andere kant van het land heeft gestuurd.
De aannemer maakt haar wijs dat de bronstige klusjesman en hij samen het plan hebben opgezet om haar te chanteren zodat ze zich helemaal in het nauw gedreven voelt. Ze kan nergens naartoe en zal de aannemer moeten blijven betalen.
Manlief en de aannemer zijn intussen dikke vrienden aan het worden en dat bevalt de hoofdpersoon helemaal niet dus zij zegt tegen haar man dat als hij zaken gaat doen met de aannemer, zij hem zal verlaten.
Tussendoor ga je steeds even terug naar het heden, waarbij de hoofdpersoon in de gevangenis zich zorgen maakt over wat de politie allemaal weet, wat voor bewijsmateriaal er is en of haar man nu van haar affaire weet.
Uiteindelijk komt het goed tussen haar en de aannemer, hij biedt zijn excuses aan en geeft haar het geld terug. Het duurt even maar langzaamaan begint zij hem weer te vertrouwen.
De bronstige klusjesman komt ook weer terug maar zij zet een punt achter de affaire.
Er gaat een tijdje voorbij waarin alles goed lijkt te zijn gekomen maar dan vertelt de klusjesman haar dat zij al tijden geen loon meer krijgen omdat haar man de aannemer niet betaalt en zo komt ze er achter dat de aannemer geld achter houdt.
Bovendien komt de aannemer er achter dat zij een stokje heeft gestoken voor het bungalowplan. Hij bedreigt haar en verkracht haar bijna en beloofd om het de volgende keer echt te doen als zij haar man niet ompraat.
Na de aanranding door de aannemer gaat ze in paniek naar de bronstige klusjesman om uit te huilen, vertelt hem dat de aannemer geld achterhoudt en dat hij haar gechanteerd en bedreigd heeft. De klusjesman en zijn klusjesmannenvriendje worden woest en vliegen de deur uit. De hoofdpersoon blijft bezorgt achter.
Vervolgens ga je weer naar het heden en dan blijkt dat de bronstige klusjesman alle schuld op zich genomen heeft, haar beschermd heeft, alle bewijsmateriaal dat de aannemer had over de affaire vernietigd heeft en haar zo volledig vrijgepleit heeft.
En zij en haar man en kinderen leefden nog lang en gelukkig zonder ooit nog aan de bronstige klusjesman te denken.
[ Bericht 1% gewijzigd door MinderMutsig op 18-06-2009 02:26:11 ]
Ze hebben een landhuis in beroerde staat gekocht waarin ze zo natuurlijk helemaal niet kunnen wonen (drama!) en besluiten om een Belgische aannemer in de arm te nemen die ze 'toevallig' tegen het lijf zijn gelopen in de supermarkt. De aannemer heeft het helemaal gemaakt in het nieuwe land en zit goed in de slappe was.
Het werk schiet aardig op en hun droom, van een hotelletje op het Franse platteland lijkt waarheid te worden.
Dan krijgt de hoofdpersoon de zomer in de bol bij het zien van al die gebronsde (of bronstige) halfnaakte klusjesmannen en begint een affaire met een van hen omdat ze ook wel eens wat voor zichzelf wil doen dan alleen maar braaf volgen. Ze maakt stiekeme afspraakjes met hem in zijn huis terwijl ze doet of ze boodschappen doet.
De aannemer helpt vaker mensen uit Nederland en België met het verbouwen van hun huizen en nu zijn bedrijf zoveel jaar bestaat geeft hij een feestje zodat die mensen elkaar ook eens kunnen ontmoeten. Daar hoort de hoofdpersoon van de andere klanten dat de aannemer een beetje dubieus is en 'twee gezichten heeft' maar als ze doorvraagt willen die mensen hier verder niets meer over zeggen. DUDUDUDUUUUUU
Op dat feestje wordt de hoofdpersoon dronken en zij en de bronstige klusjesman scheuren elkaar buiten de kleren van het lijf. De aannemer ziet dit, maakt stiekem een foto en chanteert vervolgens de hoofdpersoon hiermee.
Het blijkt hem financieel helemaal niet zo goed te gaan en hij is jaloers op al die Nederlanders die met de overwaarde van hun doorzonwoning in Frankrijk een nieuw leven op kunnen bouwen zonder schulden terwijl hij daar jaren terug krom voor moest liggen.
Zijn verleden blijkt schimmig te zijn en ook zijn werknemers zijn allemaal ex-criminelen. De hoofdpersoon begint zich erg zorgen te maken.
Het huis is inmiddels zo ver klaar dat zij hun intrek kunnen nemen en haar man maakt toekomstplannen met de aannemer voor een groot project om bungalows te bouwen en zo geld te verdienen aan huur.
De bronstige klusjesman is ineens verdwenen en ze hoort niets meer van hem. Uiteindelijk komt ze er achter dat de aannemer hem naar een klus aan de andere kant van het land heeft gestuurd.
De aannemer maakt haar wijs dat de bronstige klusjesman en hij samen het plan hebben opgezet om haar te chanteren zodat ze zich helemaal in het nauw gedreven voelt. Ze kan nergens naartoe en zal de aannemer moeten blijven betalen.
Manlief en de aannemer zijn intussen dikke vrienden aan het worden en dat bevalt de hoofdpersoon helemaal niet dus zij zegt tegen haar man dat als hij zaken gaat doen met de aannemer, zij hem zal verlaten.
Tussendoor ga je steeds even terug naar het heden, waarbij de hoofdpersoon in de gevangenis zich zorgen maakt over wat de politie allemaal weet, wat voor bewijsmateriaal er is en of haar man nu van haar affaire weet.
Uiteindelijk komt het goed tussen haar en de aannemer, hij biedt zijn excuses aan en geeft haar het geld terug. Het duurt even maar langzaamaan begint zij hem weer te vertrouwen.
De bronstige klusjesman komt ook weer terug maar zij zet een punt achter de affaire.
Er gaat een tijdje voorbij waarin alles goed lijkt te zijn gekomen maar dan vertelt de klusjesman haar dat zij al tijden geen loon meer krijgen omdat haar man de aannemer niet betaalt en zo komt ze er achter dat de aannemer geld achter houdt.
Bovendien komt de aannemer er achter dat zij een stokje heeft gestoken voor het bungalowplan. Hij bedreigt haar en verkracht haar bijna en beloofd om het de volgende keer echt te doen als zij haar man niet ompraat.
Na de aanranding door de aannemer gaat ze in paniek naar de bronstige klusjesman om uit te huilen, vertelt hem dat de aannemer geld achterhoudt en dat hij haar gechanteerd en bedreigd heeft. De klusjesman en zijn klusjesmannenvriendje worden woest en vliegen de deur uit. De hoofdpersoon blijft bezorgt achter.
Vervolgens ga je weer naar het heden en dan blijkt dat de bronstige klusjesman alle schuld op zich genomen heeft, haar beschermd heeft, alle bewijsmateriaal dat de aannemer had over de affaire vernietigd heeft en haar zo volledig vrijgepleit heeft.
En zij en haar man en kinderen leefden nog lang en gelukkig zonder ooit nog aan de bronstige klusjesman te denken.
[ Bericht 1% gewijzigd door MinderMutsig op 18-06-2009 02:26:11 ]
There is no love sincerer than the love of food.
Ja.quote:
Lag klaar op het stapeltje 'moet je lezen' van mijn schoonzus.
Mijn schoonzus dus. En ik neem aan dat ze bedoelde dat het super ging tussen haar en haar vriendje.quote:[..]
Wie is de 'ze' die een dagboek bijhoudt en met wie het zo super ging, toen ze het las?
Maar als je een paar andere boeken bekijkt was dat nogal een dramarelatie en een paar maanden later was het uit.
Nu heeft ze met mijn broertje, wat natuurlijk veel beter is.
There is no love sincerer than the love of food.
Goh. Als je het zo bekijkt, zitten die literaire thrillers toch verdomd eenvoudig in elkaar. Het is een verhaaltje van niks - echtpaar begint droomhotelletje in Frankrijk en komt van een koude kermis thuis - en alweer is het een criminele figuur (meestal een buitenstaander cq. vage kennis) die het drama aan het rollen brengt. Een beetje seks erbij, wat romantische sfeertekeningen, en dan begint het op de achtergrond griezelig te donderen. Meestal is de hoofdpersoon (tevens het slachtoffer) een 'zwakke vrouw' die in haar jeugd is mishandeld/verkracht/gedomineerd door haar moeder, en daarom laat zij zich als volwassen vrouw gemakkelijk beïnvloeden door foute types.quote:Op donderdag 18 juni 2009 02:20 schreef MinderMutsig het volgende:
Rendez vous-samenvatting
Ik hou helemaal niet van boeken over zwakke vrouwen, zéker niet als die zwakke vrouwen in een later stadium - als ze eenmaal met messen zijn afgetuigd/bruut verkracht/in een donkere put naar adem liggen te happen - beschuldigend naar hun moeder wijzen, of naar een gewelddadige ex-man die hen alle geloof in de liefde heeft ontnomen
Opmerkelijk: volgens mij hebben alle heldinnen van Esther Verhoef een minderwaardigheidscomplex. Ze zitten ziek thuis vanwege een burnout, ze hebben geen zelfvertrouwen, ze geloven er niet meer in - ze zijn, kortom, zielig. En met die vrouwen willen miljoenen lezeressen zich identificeren. Zijn alle Nederlandse vrouwen zielenpoten, of vinden ze het gewoon lekker om te lezen over iemand die een nog veel grotere zielenpoot is dan zijzelf?
Eén ding snap ik trouwens niet: waarom zit die hoofdfiguur in de gevangenis? (Of heb je dat in het midden gelaten om de clou niet weg te geven?)
Spijker, meet kop Precies de reden waarom ik dat soort boeken echt niet prettig vind lezen: die zielige zeikerige vrouwtjes die gaan janken in plaats van daadkrachtig optreden. 
Precies de reden waarom ik dat soort boeken echt niet prettig vind lezen: die zielige zeikerige vrouwtjes die gaan janken in plaats van daadkrachtig optreden.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Dat laatste lijkt me waarschijnlijker. Hoop ik tenminste. Ik vond haar in ieder geval niet erg likeable en ik kan me niet voorstellen dat andere vrouwen dat wel vinden. Een betere ontknoping zou wat mij betreft zijn geweest dat haar man achter de affaire komt, de bronstige klusjesman haar ook figuurlijk naait en haar laat opdraaien voor de moord en iedereen nog lang en gelukkig leeft behalve dat zeikwijf.quote:
Opmerkelijk: volgens mij hebben alle heldinnen van Esther Verhoef een minderwaardigheidscomplex. Ze zitten ziek thuis vanwege een burnout, ze hebben geen zelfvertrouwen, ze geloven er niet meer in - ze zijn, kortom, zielig. En met die vrouwen willen miljoenen lezeressen zich identificeren. Zijn alle Nederlandse vrouwen zielenpoten, of vinden ze het gewoon lekker om te lezen over iemand die een nog veel grotere zielenpoot is dan zijzelf?
Dat wordt in het boek een beetje in het midden gelaten omdat daar juist de spanning in zit maar we moeten geloven dat zij daar zit omdat ze verdacht is van de moord. Er worden schimmige vragen gesteld over haar portemonnee die, naar later blijkt, gevonden is op de plek van de moord (waar zij helemaal niet geweest is) en zij kan zich niet herinneren wanneer ze die voor het laatst gezien heeft. Uiteindelijk blijkt ze er meer als getuige dan als verdachte te zijn maar daar komt zij zelf pas op het laatste moment achter.quote:Eén ding snap ik trouwens niet: waarom zit die hoofdfiguur in de gevangenis? (Of heb je dat in het midden gelaten om de clou niet weg te geven?)
Die portemonnee heeft ze in het huis van haar vriendje verloren en hij heeft die meegenomen zodat er in zijn huis geen bewijs van de affaire is. Hij bekend vervolgens aan de politie dat hij die gestolen heeft en dat ze de boel bij de aannemer kort en klein geslagen hebben omdat ze boos waren dat ze geen loon kregen. In werkelijkheid was dat om alle bewijsmateriaal van de affaire te vernietigen. Om die reden is ook de aannemer vermoord.
Hoe die andere klusjesman in die ontknoping past was mij trouwens ook een raadsel, beetje overbodig karakter voor de ontknoping volgens mij.
There is no love sincerer than the love of food.
Intussen brainstorm ik rustig verder... aan de over van de Seinequote:Op zaterdag 6 juni 2009 13:31 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
"Het stempel 'literair' dat veel misdaadromans opgeplakt krijgen, is een onverkwikkelijke leugen. De meeste lezers van Saskia Noort weten echt wel dat ze niet met Tolstoj op de bank zitten."
Aldus Bas Heijne in het boekenkatern van NRC Handelsblad gisteren
We zijn het dus eens. Nog een citaat: "Zoals de mode tegenwoordig krampachtige pogingen doet om voor kunst te worden aangezien, zo proberen steeds meer uitgevers hun misdaadromans het stempel 'literair' te geven, zodat de koper in de boekhandel zich niet meer hoeft te schamen."
Tja.
De droom wordt me nu toch een beetje uit handen geslagen. Een 'literaire thriller' (ook wel: doorzonthriller) is een genre op zich, en dat genre lijkt zich vooral te onderscheiden door vlakheid, herkenbaarheid bij de lezer, clichés en sjablonen.
Ik vraag het nog maar eens: Heeft iemand De verbouwing van Saskia Noort gelezen? Ik kan het wel gaan kopen, maar iets in mij komt in opstand - ik vind het zonde van mijn tijd om een roman te lezen waarvan ik eigenlijk de plot al kan voorspellen. Ik weet dat het boek gaat over een plastisch chirurge genaamd Mathilde. Zij is mooi, succesvol, rijk, moeder van een zoon en gelukkig getrouwd. Maar schijn bedriegt. Terwijl het huis van Mathilde en haar echtgenoot wordt verbouwd door een holistische aannemer - en dat vind ik dan wel weer een leuk gegeven - die de werkzaamheden laat slepen en traineren, krijgt Mathilde hulp uit onverwachtse hoek: een ex-vriendje meldt zich. En dit ex-vriendje blijkt haar mee te sleuren in een kolk van gebeurtenissen waarop zij alle grip verliest. Zoiets. Dus dat ex-vriendje zal wel een criminele achtergrond hebben, daar kun je vergif op innemen, of hij heeft zich in de nesten gewerkt en nu trekt hij Mathilde mee in zijn duistere wereld. De zoon wil ook niet deugen, geloof ik.
Intussen brainstorm ik rustig verder... aan de over van de Seine
weggooien zonde van de tijd.
ik heb het gekocht, gelezen in knap 3 uurtjes en het gaat regelrecht naar de verkoop voor een goed doel. heel jammer, ik had meer verwacht.
De Puta Madre
Hoe staat 't leven hier? Al een thriller in de maak? Ik zit klaar met de rode pen en de opbouwende commentaren dus Nadine, kom er maar in
Al een thriller in de maak? Ik zit klaar met de rode pen en de opbouwende commentaren dus Nadine, kom er maar in
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Wat mij altijd heeeeel erg stoort bij het lezen van thrillers is de-dader-die-het-niet-is. De man/vrouw die altijd op het juiste moment op de verkeerde plaats is, nog net niet met Het Steekwapen in de hand. De uiteindelijke redder/ster in nood. Wil je dat weglaten? Alsjeblieft? 
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Of waar de verdachte (die het dan niet is) dingen doet die hij eigenlijk nooit zou doen, maar nu wel zodat hij verdachte kan zijn.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ik heb er eentje geschreven (Maatschappijn). Is niet zo moeilijk. Gewoon gaan typen en dan zorgen dat het einde enigzins verband houdt met het midden en het begin. Die van mij is echter geen doktersroman niveau, maar nogal ingewikkeld, met hele lange zinnen en veel moeilijke woorden en ze gaan allemaal dood, inclusief de hoofdpersoon. Scoort inderdaad stukken minder bij het plebs. 
I see my path, but I don;t know where is leads me. It is this 'Not knowing' that gives me the inspiration to keep going.
Tofquote:Op woensdag 1 juli 2009 19:33 schreef MissDemolition het volgende:
Ik heb er eentje geschreven (Maatschappijn). Is niet zo moeilijk. Gewoon gaan typen en dan zorgen dat het einde enigzins verband houdt met het midden en het begin. Die van mij is echter geen doktersroman niveau, maar nogal ingewikkeld, met hele lange zinnen en veel moeilijke woorden en ze gaan allemaal dood, inclusief de hoofdpersoon. Scoort inderdaad stukken minder bij het plebs.
Die thriller klinkt idd meer als een literaire thriller in zo verre dat 't verhaal erg fictief (of geconstrueerd of hoe je 't wilt noemen) overkomt, met fictief bedoel ik dat je tijdens 't lezen (en jij dus tijdens 't schrijven) in het hoofd van de verwarde hoofdpersoon zit, met alle vage/weirde/onwerkelijke ideeën die daarbij horen, klopt dat?
En eeeuh... verkoopt 't een beetje?
(Titel 'Maatschappijn' vind ik trouwens minder, beetje woordspelerig moeilijk doen, maar oké, wordt mss duidelijker als je 't boek hebt gelezen)
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
http://www.boekscout.nl/html/boek.asp?id=682
Als ik het voorbeeldstukje zo lees, is het "gewoon gaan typen" misschien niet zo'n goed idee. In ieder geval niet zonder er een redacteur doorheen te laten gaan. Sorry.
Als ik het voorbeeldstukje zo lees, is het "gewoon gaan typen" misschien niet zo'n goed idee. In ieder geval niet zonder er een redacteur doorheen te laten gaan. Sorry.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Simone van der Vlugt heeft onlangs haar miljoenste thriller verkocht. Dat maakt het schrijven van dit type boek toch wel leuk, lijkt me zo. Ik ben benieuwd wat je ervan bakt, Nadine!
Dit topic ga ik in de gaten houden! erg leuk! ik speel zelf ook met de gedacht om een fictieboek te schrijven, dus leuk om wat medestanders te vinden!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |