L'avventura (1960, It, Michelangelo Antonioni)Een man, Sandro, gaat met zijn vriendin, Anna, haar vriendin, Claudia en wat andere rijke vrienden op een bootcruise. Na een ruzie tussen Anna en Sandro op een eilandje, verdwijnt Anna spoorloos. Ze zoeken tevergeefs naar haar. Daarna worden Sandro en Claudia tot elkaar aangetrokken en krijgen een relatie.
Maar waar de film echt over gaat is het onvermogen van de karakters om hun gevoelens om te gaan. Het is niet dat Sandro en Claudia niets voelen. Vooral Claudia wordt geplaagd door een schuldgevoel over hoe ze een relatie aangaat met Sandro, de man van haar verdwenen vriendin. Op het eind van de film kan ze niet slapen, omdat ze bang is dat Claudia terug is gekomen om Sandro van haar weg te nemen.
Maar beide karakters zijn niet goed in staat hun gevoelens te uiten. Ze kunnen of willen niet communiceren met elkaar. In plaats daarvan onderdrukken ze hun gevoelens met de verveling en sleur van hun bestaan.
Voor Sandro geldt dit nog meer dan voor Claudia. Het gemak waarmee Anna wordt ingeruild voor Claudia is opzienbarend. Sandro gaat wel nog opzoek gedurende de film naar aanwijzingen over Anna's verdwijning. Maar het is de vraag of hij dat niet meer doet als een soort plichtbesef en tijdverdrijf, dan dat hij haar echt wil vinden. Later in de film gaat Sandro vreemd. Pas als hij erachter komt dat Claudia dit heeft gezien, zien we eindelijk emotie in zijn gezicht.
Het is waar, in een Antonioni film gebeurt niet heel veel. Maar saai zou ik het niet noemen. Het klinkt misschien paradoxaal, maar juist daarom is het perfect om de film de bios te zien. (Net zoals ik deed, dankzij het retrospectief.)Daar kan je de film niet even stop zetten, vooruit/terugspoelen, zappen of op een andere manier afgeleid worden, maar moet je de film volledig ondergaan. Je zou het kunnen vergelijken met een meditatie. Er gebeurt weinig, maar als je er gevoelig voor bent, ben je een mooie ervaring rijker. Maar je moet er natuurlijk wel open voor staan en gevoelig voor zijn.
cijfer: 9
Rocco e i suoi fratelli (Rocco and His Brothers) (1960, It, Luchino Visconti)Rocco verhuist samen met zijn broers en moeder van het zuiden naar Milaan, waar hun oudere broer Vincenzo, die net is verloofd, al woont. Daar aangekomen hebben ze bijna niets. En zelfs Vincenzo kan hun geen onderdak bieden. Al snel vindt de familie geluk wel een huisje. Langzaam komen hun levens op gang. Iedereen gaat steeds meer zijn eigen weg. Rocco heeft een baantje. Simone is op weg professioneel bokser te worden. Ciro werkt bij Alfa-Romeo naast zijn avondstudie. En de jonge Luca doet ook iets. Maar doordat iedereen zijn eigen droom achterna gaat, groeit de familie ook steeds meer uitelkaar. Simone raakt ondertussen steeds meer op het slechte pad. Nadat Rocco een relatie begint met Nadia, de ex-vriendin van zijn geweldadige broer Simone, is het hek echt van de dam.
Tot dat moment maakte de film zijn klassiekerstatus waar. De gebeurtenissen volgen elkaar langzaam op. Zodat tijdens het kijken niet duidelijk is hoe iedereen verandert en van elkaar wegdrijft. Pas als je terugkijkt begrijp je wat er gebeurd en veranderd is.
Maar daarna ging de film maar door en door. Misschien had het gescheeld als ik me erop voorbereid had dat de film bijna 3 uur ging duren. Maar de film zakte daarna steeds vaker in. Natuurlijk zijn er nog steeds ook goede scené's. Dat ik niet kon meeleven de broers en ook Rocco zelf niet, zorgde er ook niet voor dat de film me bleef grijpen.
cijfer: 7
Five Easy Pieces (1970, VS, Bob Rafelson)Het is zeer knap om zo'n goede film te kunnen maken met in de hoofdrol een karakter, dat tegelijkertijd zowel een koning als een klootzak is. Een karakter dat elk doel in zijn leven lijkt te missen. Iemand die maar een beetje doelloos door het leven dwaalt zonder zich ergens vast te willen binden. Hij is zo bang is voor elke vorm van verantwoordelijkheid, dat hij er liever voor vlucht dan dat hij ermee geconfronteerd wordt.
Iemand, die stiekem het hart op de goede plek heeft zitten en daarom soms het juiste doet. Zoals het moment dat hij voor zijn vrouw opstaat tegen een stel snobistische vrienden van zijn ouders. Of neem de pracht scené's waarin hij tijdens een file piano gaat spelen. Of als hij later in een restaurant een sandwich met kipsalade zonder de kipsalade bestelt.
Maar ook iemand, die zijn vrouw zonder problemen dagen alleen laat in een motel. Terwijl hij opzoek is bij zijn familie, waar hij wat flirt met de vriendin van zijn broer. Om maar te zwijgen over het einde van de film.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn
ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis
Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Jack Nicholson is in absolute topvorm en zet één van zijn beste rollen ooit neer.
cijfer: 8.5
Il conformista (The Conformist) (1970, It, Bernardo Bertolucci)Marcello wil het liefst doodnormaal zijn. Hij wil zich compleet conformeren naar de wensen van de maatschappij, een deugdzaam leven met een brave vrouw, kindje en een baan bij de overheid. De grote vraag is natuurlijk waarom wil Marcello dit zo graag? Waarom die hang naar veiligheid en zekerheid? Is hij bang voor zijn ware aard als hij zich niet geschikt naar het gangbare keurslijf? Een flashback naar een trauma in zijn jeugd geeft een beetje antwoord op die vraag.
cijfer: 8
Entre les murs (The Class) (2008, Fr, Laurent Cantet)Ik ben geen leraar (na het zien van deze film zal ik dat ook niet snel worden) en de laatste keer dat ik een klaslokaal van binnen zag is nu ook al 8 jaar geleden, maar toch laat deze film volgens mij een realistisch beeld zien van hoe het er tegenwoordig aan toe gaat in de moderne multiculturele school. De film is Frans, maar dezelfde problemen spelen hier ook. De problemen met de verschillen in cultuur tussen de leraar en de leerlingen en leerlingen onderling. De problemen van de leraar, die zijn autoriteit probeert te behouden maar ondertussen ook als een moderne leraar in discussie gaat met zijn leerlingen. De problemen die ontstaan door het verschil tussen de hoogopgeleide leraar en de laagopgeleide ouders en kinderen.
Dit alles in een film, die het midden houdt tussen fictie en documentaire. De kracht van de film zit hem erin dat de film nooit partij kiest. Zowel van de kinderen als van leraar Francois worden de goede als slechte eigenschappen getoond.
cijfer: 8