Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel CXLIII

quote:

Op woensdag 17 juni 2009 14:53 schreef FireFox1 het volgende:
Ik schaam me diep om dit te zeggen, maar ik heb gisteren pas voor het eerst Schindler's list gekeken.

[ afbeelding ]

Een zeer indrukwekkende film over de vervolging van Joden. Goede keus van Spielberg om de film geheel in zwart/wit te verfilmen. Dit gaf toch dat extra diepgang die de film helemaal te goede kwam.

9,5 (imdb 8,9)

niet geheel..
1 rode draad (naja, draad...)

quote:

Op woensdag 17 juni 2009 23:48 schreef mschol het volgende:

[..]

niet geheel..
1 rode draad (naja, draad...)

Het jasje van dat meisje toch

quote:

Op donderdag 18 juni 2009 09:14 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

Het jasje van dat meisje toch

Zatôichi abare-himatsuri (Zatoichi and the Fire Festival) (Kenji Misumi, 1970)

Welcome to the seventies, Zatoichi! Na een wat teleurstellende twintigste deel met de spektakel mashup met Yojimbo slaat de serie een iets andere weg in. Misumi zit weer op de regisseurstoel en hij is toch degene die verantwoordelijk is voor de beste films uit de serie. Daar hoort ook deze toe. Deze film vormt een voorbode op dingen die zouden komen in het samurai-genre, zoals de Lonewolf and Cub serie. Voor het eerst horen we funky muziek zoals we die kennen uit Kill Bill, er zit weer wat meer humor in, hoe flauw ook, en ook meer bloed/naakt. Oftewel een vernieuwende aanpak die de serie nodig had. ****

Saw V (David Hackl, 2008)

Aan de formule is helemaal niets veranderd. Het concept met inventieve deathtraps wordt ook hier weer effectief uitgemolken. Het blijft toch best knap hoe ze er toch telkens weer een draai aan weten te geven om er alsnog een volgend deel uit te kunnen persen. Er komt inmiddels wel wat sleet op de formule, maar tot dus ver is het nog wel kijkbaar. **½

Transporter 3 (Olivier Megaton, 2008)

Het verhaal is niet bijzonder en dat is ook niet echt te verwachten van een actiefilm als deze. Wat je wel verwacht zijn spectaculaire actiescenes. Helaas stelt de film op dat vlak ook teleur. Ze zijn slecht geregisseerd en totaal niet vernieuwend. Daardoor is er niet echt veel plezier te beleven aan dit nutteloze derde deel. **

Forgetting Sarah Marshall (2008)

My kind of movie, komedie die wel grappig is, en ja Kunis en Bell zijn adorable maar er wordt ook gewoon goed, sort off goed in gespeeld , die engelsman is een held.

8

quote:

Op donderdag 18 juni 2009 13:28 schreef sitting_elfling het volgende:
Forgetting Sarah Marshall (2008)
[ afbeelding ]
My kind of movie, komedie die wel grappig is, en ja Kunis en Bell zijn adorable maar er wordt ook gewoon goed, sort off goed in gespeeld , die engelsman is een held.

8

nee die engelsman is een ubersukkel.

Pineapple Express

Ik vond Rogen erg geestig in Knocked Up en Zack & Miri Make A Porno, maar hier was het een stuk minder. Een blowende gozer die in conflict komt met drugsmaffia. Hier en daar grappige momenten, maar doordat de film als geheel niet kan boeien slaan de grappen niet goed gaan.

6,5/10



The treasure of the Sierre Madre (1948)

Na High Noon had ik zin in wederom een goede western, maar hoewel er paardgereden wordt is dit voor mij niet echt een western. Enkele sterke stukken, maar toch wat minder grandioos dan ik had verwacht. Van het drietal hoofdpersonen komt Humphrey Bogart het beste uit de verf.

7/10

Le cercle rouge
Jaja, mooi, koud en een lekker langzaam tempo zijn steekwoorden die in me opkomen na het zien van deze film. De gangsters handelen uiterst beheersd en cool, iets wat me ook opviel in Le Samouraï (ook door JP Melville geregisseerd). De sfeer weet me gek genoeg wel te pakken en zo'n gave heist-scene van ruim een half uur wil ik vaker zien . Cijfer: 7,5

Stagecoach

Uitstekende klassieke western rond Monument Valley met een leuk gezelschap dat per postkoets door het Wilde Westen heen sjeest. De diverse karakters van het gezelschap wisten me erg te plezieren. Zo is er een dronken dokter aan boord, een lullo-zakenman met statements als "Reduce taxes! Our national debt is shocking!" en natuurlijk John Wayne, wat een baas is ie ook ! De actiescene met de Apaches is één van de meest spannende die ik ooit in een western gezien heb. Check hierboven hoe heldhaftig de stuntdouble van John Wayne van de koets richting de paarden vol in galop springt ! Cijfer: 8

Freaks
Hmm, beetje onsmakelijke exploitatieve film natuurlijk. De titel verklaart het onderwerp van de film: het laten tonen van freaks in allerlei soorten en maten. Zo worden dwergen getoond, een siamese tweeling, iemand zonder benen, iemand zonder armen en zelfs iemand zonder benen en armen. Wel fascinerend uiteindelijk door de freaks zelf en gelukkig duurt de film niet al te lang, want het acteerwerk was nou niet bepaald briljant van iedereen. Het einde van een suffig verhaaltje was desalniettemin nog bevredigend te noemen. Cijfer: 6

Night at the Museum: 2


Niet leuk, grappen op 1 hand te tellen, langdradig. Alleen de einsteins waren wel

5

the hangover

Veel geslaagde grappen, een goed op elkaar ingespeelde cast, mooie situaties
en een nacht zoals je hem zelf ook zou willen! Alle karakters in deze komedie hebben iets wat je kan aanspreken en ze gaan verder dan de standaard jocks en cheerleader types..

een 8

Donnie Brasco
Mooie combinatie van Johnny Depp en Al Pacino die allebei geloofwaardig overkwamen. Dit gecombineerd met een goed script en mooi verhaal maakt er een zeer goede film van.
9/10

A Very British Coup

Prachtige miniserie, eindelijk terug kunnen zien. De avonturen van Harry Perkins als socialistisch Prime Minister die traditioneel Engeland en de VS weerstaat.
Een 9, voor de acteerprestaties, de humor en de spanning.

Night At The Museum
Leuke film! Niet echt een topper, maar tof vermaak voor een avondje.
IMDB cijfer: 6.4/10
Mijn cijfer: 6.5/10

He's Just Not That Into You
Meh. Leuke momenten, en over het algemeen wel een leuke film, maar naar mijn mening had er veel meer ingezeten.
IMDB cijfer: 6.5/10
Mijn cijfer: 6/10

(#456) Distant Voices, Still Lives (Terence Davies, 1988)

Prachtige film die het best te omschrijven valt als de kitchen-sink variant van Tarkovsky's Zerkalo. Net als die film bestaat hij uit een verzameling herinneringen van de regisseur, in dit geval Terence Davies. Net als in het echte geheugen worden veel van de herinneringen getriggerd door muziek. De structuur van herinneringen maakt de film wel wat lastig te volgen. We krijgen steeds flarden uit de geschiedenis van het gezin te zien en langzamerhand ontstaat daardoor een beeld van ze. De prachtige verstilde compositities van de statische cameras zorgen er voor dat de film een geheel eigen stijl creëert, die mij vanaf het begin wist te grijpen. ****½

Silmido (2003)

WOW, wat een film!! Damn zeg, interessant stukje 'geschiedenis'over een groep ter dood veroordeelden en gevangenen die naar N-Korea moeten om de Kim il Sung de strot door te moeten snijden. Soort van oorlogs film. Ze krijgen een flinke training, die drill-captain is echt een dikke baas . Dan na verloop van tijd toch gezeik van boven af, en de woede en onbegrip is goed in beeld gebracht. En hoe verrot een land kan handelen als het om mensenlevens gaat.

Enige twijfel dat ik nergens echt goed bewijs kan vinden dat het echt zo gegaan is en waar de fictionele sausjes over gegooid zijn. Die eind scene is natuurlijk hartstikke bizar

8.5!

[ Bericht 3% gewijzigd door sitting_elfling op 19-06-2009 15:32:14 ]

quote:

Op vrijdag 19 juni 2009 13:05 schreef Gorro het volgende:
(#456) Distant Voices, Still Lives (Terence Davies, 1988)
[ afbeelding ]
Prachtige film die het best te omschrijven valt als de kitchen-sink variant van Tarkovsky's Zerkalo. Net als die film bestaat hij uit een verzameling herinneringen van de regisseur, in dit geval Terence Davies. Net als in het echte geheugen worden veel van de herinneringen getriggerd door muziek. De structuur van herinneringen maakt de film wel wat lastig te volgen. We krijgen steeds flarden uit de geschiedenis van het gezin te zien en langzamerhand ontstaat daardoor een beeld van ze. De prachtige verstilde compositities van de statische cameras zorgen er voor dat de film een geheel eigen stijl creëert, die mij vanaf het begin wist te grijpen. ****½

Klinkt interessant. Hopelijk is ie in de videotheek te vinden.

Swordfish

Ik vond het wel een boeiende film. John Travolta speelde zijn rol goed.

ImdB: 6,3
Mijn cijfer: 7,8

L'avventura (1960, It, Michelangelo Antonioni)
Een man, Sandro, gaat met zijn vriendin, Anna, haar vriendin, Claudia en wat andere rijke vrienden op een bootcruise. Na een ruzie tussen Anna en Sandro op een eilandje, verdwijnt Anna spoorloos. Ze zoeken tevergeefs naar haar. Daarna worden Sandro en Claudia tot elkaar aangetrokken en krijgen een relatie.
Maar waar de film echt over gaat is het onvermogen van de karakters om hun gevoelens om te gaan. Het is niet dat Sandro en Claudia niets voelen. Vooral Claudia wordt geplaagd door een schuldgevoel over hoe ze een relatie aangaat met Sandro, de man van haar verdwenen vriendin. Op het eind van de film kan ze niet slapen, omdat ze bang is dat Claudia terug is gekomen om Sandro van haar weg te nemen.
Maar beide karakters zijn niet goed in staat hun gevoelens te uiten. Ze kunnen of willen niet communiceren met elkaar. In plaats daarvan onderdrukken ze hun gevoelens met de verveling en sleur van hun bestaan.
Voor Sandro geldt dit nog meer dan voor Claudia. Het gemak waarmee Anna wordt ingeruild voor Claudia is opzienbarend. Sandro gaat wel nog opzoek gedurende de film naar aanwijzingen over Anna's verdwijning. Maar het is de vraag of hij dat niet meer doet als een soort plichtbesef en tijdverdrijf, dan dat hij haar echt wil vinden. Later in de film gaat Sandro vreemd. Pas als hij erachter komt dat Claudia dit heeft gezien, zien we eindelijk emotie in zijn gezicht.
Het is waar, in een Antonioni film gebeurt niet heel veel. Maar saai zou ik het niet noemen. Het klinkt misschien paradoxaal, maar juist daarom is het perfect om de film de bios te zien. (Net zoals ik deed, dankzij het retrospectief.)Daar kan je de film niet even stop zetten, vooruit/terugspoelen, zappen of op een andere manier afgeleid worden, maar moet je de film volledig ondergaan. Je zou het kunnen vergelijken met een meditatie. Er gebeurt weinig, maar als je er gevoelig voor bent, ben je een mooie ervaring rijker. Maar je moet er natuurlijk wel open voor staan en gevoelig voor zijn.
cijfer: 9

Rocco e i suoi fratelli (Rocco and His Brothers) (1960, It, Luchino Visconti)
Rocco verhuist samen met zijn broers en moeder van het zuiden naar Milaan, waar hun oudere broer Vincenzo, die net is verloofd, al woont. Daar aangekomen hebben ze bijna niets. En zelfs Vincenzo kan hun geen onderdak bieden. Al snel vindt de familie geluk wel een huisje. Langzaam komen hun levens op gang. Iedereen gaat steeds meer zijn eigen weg. Rocco heeft een baantje. Simone is op weg professioneel bokser te worden. Ciro werkt bij Alfa-Romeo naast zijn avondstudie. En de jonge Luca doet ook iets. Maar doordat iedereen zijn eigen droom achterna gaat, groeit de familie ook steeds meer uitelkaar. Simone raakt ondertussen steeds meer op het slechte pad. Nadat Rocco een relatie begint met Nadia, de ex-vriendin van zijn geweldadige broer Simone, is het hek echt van de dam.
Tot dat moment maakte de film zijn klassiekerstatus waar. De gebeurtenissen volgen elkaar langzaam op. Zodat tijdens het kijken niet duidelijk is hoe iedereen verandert en van elkaar wegdrijft. Pas als je terugkijkt begrijp je wat er gebeurd en veranderd is.
Maar daarna ging de film maar door en door. Misschien had het gescheeld als ik me erop voorbereid had dat de film bijna 3 uur ging duren. Maar de film zakte daarna steeds vaker in. Natuurlijk zijn er nog steeds ook goede scené's. Dat ik niet kon meeleven de broers en ook Rocco zelf niet, zorgde er ook niet voor dat de film me bleef grijpen.
cijfer: 7

Five Easy Pieces (1970, VS, Bob Rafelson)
Het is zeer knap om zo'n goede film te kunnen maken met in de hoofdrol een karakter, dat tegelijkertijd zowel een koning als een klootzak is. Een karakter dat elk doel in zijn leven lijkt te missen. Iemand die maar een beetje doelloos door het leven dwaalt zonder zich ergens vast te willen binden. Hij is zo bang is voor elke vorm van verantwoordelijkheid, dat hij er liever voor vlucht dan dat hij ermee geconfronteerd wordt.
Iemand, die stiekem het hart op de goede plek heeft zitten en daarom soms het juiste doet. Zoals het moment dat hij voor zijn vrouw opstaat tegen een stel snobistische vrienden van zijn ouders. Of neem de pracht scené's waarin hij tijdens een file piano gaat spelen. Of als hij later in een restaurant een sandwich met kipsalade zonder de kipsalade bestelt.
Maar ook iemand, die zijn vrouw zonder problemen dagen alleen laat in een motel. Terwijl hij opzoek is bij zijn familie, waar hij wat flirt met de vriendin van zijn broer. Om maar te zwijgen over het einde van de film.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Jack Nicholson is in absolute topvorm en zet één van zijn beste rollen ooit neer.
cijfer: 8.5

Il conformista (The Conformist) (1970, It, Bernardo Bertolucci)
Marcello wil het liefst doodnormaal zijn. Hij wil zich compleet conformeren naar de wensen van de maatschappij, een deugdzaam leven met een brave vrouw, kindje en een baan bij de overheid. De grote vraag is natuurlijk waarom wil Marcello dit zo graag? Waarom die hang naar veiligheid en zekerheid? Is hij bang voor zijn ware aard als hij zich niet geschikt naar het gangbare keurslijf? Een flashback naar een trauma in zijn jeugd geeft een beetje antwoord op die vraag.
cijfer: 8

Entre les murs (The Class) (2008, Fr, Laurent Cantet)
Ik ben geen leraar (na het zien van deze film zal ik dat ook niet snel worden) en de laatste keer dat ik een klaslokaal van binnen zag is nu ook al 8 jaar geleden, maar toch laat deze film volgens mij een realistisch beeld zien van hoe het er tegenwoordig aan toe gaat in de moderne multiculturele school. De film is Frans, maar dezelfde problemen spelen hier ook. De problemen met de verschillen in cultuur tussen de leraar en de leerlingen en leerlingen onderling. De problemen van de leraar, die zijn autoriteit probeert te behouden maar ondertussen ook als een moderne leraar in discussie gaat met zijn leerlingen. De problemen die ontstaan door het verschil tussen de hoogopgeleide leraar en de laagopgeleide ouders en kinderen.
Dit alles in een film, die het midden houdt tussen fictie en documentaire. De kracht van de film zit hem erin dat de film nooit partij kiest. Zowel van de kinderen als van leraar Francois worden de goede als slechte eigenschappen getoond.
cijfer: 8

Gisteren in de sneak:

Tenderness
Een jongen komt op z`n 18e vrij na een paar jaar van z`n celstraf te hebben uitgezeten die hij kreeg opgelegd na de brute moord op z`n ouders. Een meisje is helemaal gefixeerd op hem en zoekt `m op...

Dit waren waarschijnlijk de langste 90 minuten die ik in de afgelopen jaren heb meegemaakt. Eerst dacht ik dat het lage tempo van het begin na een tijdje omhoog zou gaan en dat er ook écht iets spannends zou gebeuren, al was het maar een heeeeeel klein beetje spannend. Maar nee. 90 minuten lang gebeurt er echt he-le-maal niets. Ontzettend slecht acteerwerk (waarom Russel Crowe en Laura Dern zich hiervoor laten gebruiken is een groot raadsel), een regisseur die denkt dat ie visueel vernieuwend bezig is terwijl het alleen maar irritatie opwekt, geen tempo en dus compleet geen spanning maken dit tot een compleet stuurloze film die geen kant noch wal raakt en waarbij je blij bent wanneer na het belachelijke einde ein-de-lijk de credits over het scherm rollen. Dat is dan meteen het spannendste van de hele film.

IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 2,0/10