Daarnaast is Azie vanwege de taal nog steeds erg geisoleerd van de rest van de wetenschappelijke wereld. Als je wel eens op een wetenschappelijke conferentie hebt geprobeerd om een verhaal van een onderzoeker uit Taiwan, China, of Japan te volgen, dan snap je waar ik het over heb. Vooral de Japanners hebben enorm veel moeite met het Engels, de taal die in de wetenschappelijke wereld het meest gebruikt wordt.
Zowel de Japanse als de Zuid-Koreaanse overheden stellen daarom geld ter beschikking om buitenlandse onderzoekers aan te stellen. Afgelopen jaar was ik al twee weken in Zuid-Korea en Japan geweest, en met name Japan vond ik erg indrukwekkend. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en nu zit ik in een provinciestad buiten Tokyo. Omdat ik een bloedhekel heb aan mensen die naar Nederland of de VS komen zonder de plaatselijke taal te kennen, had ik besloten om Japans te leren. Maar de laatste maanden in de VS waren nogal hectisch, dus van dat Japans leren kwam bijzonder weinig. De afgelopen week heb ik lang Japans gestudeerd, en ik pik zo nu en dan op waar een gesprek over gaat, maar ik kan me nog steeds niet verstaanbaar maken.
De studenten spreken mondjesmaat Engels, de ene wat beter dan de andere, terwijl de meeste professoren iets meer Engels spreken. Maar in de bus, winkels en restaurant is het een stuk lastiger. Het leuke is wel dat de Japanners erg geduldig en behulpzaam zijn en er de lol wel van in zien. In het begin dacht ik dat ze heel erg verlegen waren, maar dat valt eigenlijk best mee. Ik heb al een aantal keren met winkelpersoneel gelachen, omdat we elkaar met handen en voeten duidelijk probeerde te maken wat het probleem was. De afgelopen week heb ik een aantal makelaars proberen te spreken, maar die spraken allemaal geen Engels. Gelukkig kon een van de secretaresses voor mij vertalen, want anders had ik echt een probleem gehad. Tokyo is in die zin wat internationaler georienteerd, maar in deze provinciestad zijn ze echt niet aan buitenlanders gewend. Ik ben ook de enige Europeaan op de campus hier, en ik zie af en toe een blank gezicht in het straatbeeld. In restaurants merk ik dat kinderen naar me staren, en gelukkig doen veel Japanse dames dat ook. Ja, die Japanse vrouwen... vooral vergeleken met Amerikaanse vrouwen zijn ze beter gekleed, en hebben nog gevoel voor stijl. Een zwarte legging, witte sweater en badslippers heb ik hier nog niet gezien.
Conclusie na 1 week: De mensen zijn vriendelijk, het land is mooi en de vrouwen zijn hot. De taal is een probleem, maar daar werk ik hard aan. Een andere nadeel is dat ze hier net als in Nederland op elkaar's lip wonen, en net zo idioot hard rijden. Wat dat betreft heeft de VS een streepje voor.
Wtf... Tommy Lee Jones? Blijkbaar waren ze hier net zo onder de indruk van zijn rol in 'the Fugitive' als ik. Boss... Hij ziet er trouwens erg Japans uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 09-08-2016 08:21:39 ]
Succes met Japans leren! Het lijkt iig wel wat makkelijker dan Mandarijn
Ik blijf dit topic ook volgen
Ik ben hartstikke benieuwd naar je nieuwe avontuur!! Succes daar!
En sterkte bij het Japans leren ook!
En Aziatische vrouwtjes vergelijken met de dames van Amerika. Kom op zeg
quote:Je krijgt je portie nog wel. En zeg niet dat je niet gewaarschuwd was.Op dinsdag 5 mei 2009 21:53 schreef sitting_elfling het volgende:
En Aziatische vrouwtjes vergelijken met de dames van Amerika. Kom op zeg
quote:Ze zijn over het algemeen schuchter. Tot nu toe vind ik dat wel gemakkelijk, omdat ik maar een paar woorden Japans spreek. Maar eergisteren liep ik over straat, en toen hoorde ik achter me "excuse me, excuse me.... Sir, my daughter wants to practice speaking English with you." Dat wilde die dochter helemaal niet, maar zo raak je wel aan de praat. De Japanse studenten vallen me reuze mee. Die stappen zo op je af en beginnen tegen je aan te praten, maar het zou me niet verbazen als die iets ingefluisterd hebben gekregen.Op woensdag 6 mei 2009 01:12 schreef whataboutit het volgende:
Hoe zit het met aanspraak enzo? Ik heb welleens vernomen dat Jappaners een beetje schuchter zijn, niet zo snel tegen Europeanen/toeristen zullen praten. Of was dat bij chinezen
quote:ik dacht dat jij terug naar NL zou komenOp woensdag 6 mei 2009 01:18 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ze zijn over het algemeen schuchter. Tot nu toe vind ik dat wel gemakkelijk, omdat ik maar een paar woorden Japans spreek. Maar eergisteren liep ik over straat, en toen hoorde ik achter me "excuse me, excuse me.... Sir, my daughter wants to practice speaking English with you." Dat wilde die dochter helemaal niet, maar zo raak je wel aan de praat. De Japanse studenten vallen me reuze mee. Die stappen zo op je af en beginnen tegen je aan te praten, maar het zou me niet verbazen als die iets ingefluisterd hebben gekregen.
Overigens waar ben je wetenschapper in?
Maar goed ontopic klopt het dat japanners zeer racistisch zijn of niet, ik had uit een ander kaastopic begrepen dat ze westerlingen maar een stel wilden vinden.
De jongere generatie vindt het wel interessant had ik het idee, soms maken ze een praatje of je krijgt een knik. Tijdens het uitgaan komen ze soms Engels met je praten, gezellig doen enzo, was een keer zo erg dat een dude me half zat te stalken.
Dan de oudere generatie. Er was een keer een oud stel dat me echt heel vies aan zat te kijken en het de hele tijd over gaijin had, werd er bijna ongemakkelijk van. Je hebt ook nog nationalistische verenigingen, waarvan 1 in Osaka naast een hoerenbuurt ligt
Maar erg veel racisme ben ik niet tegengekomen tijdens mijn tijd daar.
verder wel pics gezien van 'no gaijins' borden, maar komt meer neer op dat je japans moet kunnen naar het schijnt.
mitsuketa~~~~~~~~
quote:Ik kreeg een baan aangeboden. In deze tijden - vooral nu de Amerikaanse academische markt potdicht zit - kon ik dat niet weigeren. Ik had nog een sollicitatie lopen bij een Amerikaanse universiteit voor een positie, maar die procedure werd gestopt vanwege een hiring freeze.Op zondag 10 mei 2009 20:58 schreef koffiegast het volgende:
Hoe ben je precies daar gekomen? Via je studie? Wil ook wel naar Japan en dan studeren, maar voor me idee zijn er meer beurzen voor andere vakgebieden dan ik doe (AI).
quote:Nee, ik kom waarschijnlijk nooit meer terug. Althans, niet voor goed. Mijn vakgebied is de biofysica, en dan met name de interactie tussen licht en (menselijk) weefsel. Praktisch gezien moet je dan denken aan het wegbranden van specifiek weefsel, en het maken van plaatjes van/in weefsel met speciale microscopen.Op zondag 10 mei 2009 21:29 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
ik dacht dat jij terug naar NL zou komen
Overigens waar ben je wetenschapper in?
quote:Ik voel me regelmatig een wilde. De mensen zijn hier zo verschrikkelijk beleefd en het is heel moeilijk om daar gelijke tred mee te houden. Nou ben ik na 8 jaar Amerika soieso al behoorlijk bot en direct, dus ik moet me echt aanpassen. Tot nu toe nog helemaal niets van racisme gemerkt, integendeel. Nou is het wel zo dat ik zo'n beetje de enige blanke in deze stad ben. Tot nu toe heb ik drie stellen rond zien lopen met een blank hoofd, en een Russiche dame met kind. That's it. Dus veel reden tot klagen hebben ze hier niet.Maar goed ontopic klopt het dat japanners zeer racistisch zijn of niet, ik had uit een ander kaastopic begrepen dat ze westerlingen maar een stel wilden vinden.
http://www.amychavez.addr.com/news/index.shtml
quote:Geweldig! En erg herkenbaar.Op maandag 11 mei 2009 03:06 schreef Megumi het volgende:
Misschien is het onderstaande wat voor je TS. Ook iemand die in Japan woont en werkt. En daar heel grappig over schrijft.
http://www.amychavez.addr.com/news/index.shtml
Ik heb me toch een honger! Zelfs na al die jaren in Amerika was ik geen kilo aangekomen, dus ik weeg nog steeds bijna niets, maar op het dieet wat ik nu heb, ben ik bang dat er nog wel wat kilo's vanaf gaan. Vet, dat kennen ze hier niet!
quote:ah ok een gebied wat hier op de TU ook in opkomst is, ze hebben hier nu een of andere cryo microscoop gekocht en dat ding schijnt heel goed te zijn.Op maandag 11 mei 2009 03:00 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Nee, ik kom waarschijnlijk nooit meer terug. Althans, niet voor goed. Mijn vakgebied is de biofysica, en dan met name de interactie tussen licht en (menselijk) weefsel. Praktisch gezien moet je dan denken aan het wegbranden van specifiek weefsel, en het maken van plaatjes van/in weefsel met speciale microscopen.
[..]
Ik voel me regelmatig een wilde. De mensen zijn hier zo verschrikkelijk beleefd en het is heel moeilijk om daar gelijke tred mee te houden. Nou ben ik na 8 jaar Amerika soieso al behoorlijk bot en direct, dus ik moet me echt aanpassen. Tot nu toe nog helemaal niets van racisme gemerkt, integendeel. Nou is het wel zo dat ik zo'n beetje de enige blanke in deze stad ben. Tot nu toe heb ik drie stellen rond zien lopen met een blank hoofd, en een Russiche dame met kind. That's it. Dus veel reden tot klagen hebben ze hier niet.
Hier heet het biomedische technologie
Veel succes toegewenst Lyrebird
Uiteindelijk werd het tijd om een woning te vinden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Na de 15e woning had ik het echt wel gehad, en gelukkig was de 16e raak. Op 10 minuten afstand lopen van het werk, 1 slaapkamer, semi-aparte keuken en een redelijke woonkamer. Prijs viel ook nog mee, en toen daar nog $30 per maand van af ging, was de keus snel gemaakt. Probleem is wel dat de eerste maand huur + een "goodwill fee" van een maand huur + een deposit (raad eens, ja precies, een maand huur, terug te krijgen na vertrek) en een halve maand voor de makelaar en een brandverzekering contant betaald moesten worden. Bedenk overigens wel dat dit verreweg het goedkoopste arrangement was dat ik van de 16 was tegengekomen. Sommige van de andere leases waren ECHT absurd. Daarbij valt zelfs de situatie in Boston in het niet, en dat zegt wat.
Maar ik moest dus het huurcontract tekenen, en heel veel geld betalen. En zonder contract, of beter, zonder adres, kon ik geen "Alien Registration Card" krijgen. En zonder Alien Registration Card kon ik geen bankrekening openenen. En zonder bankrekening had ik geen geld om huur te betalen... dus geen contract. Maar toen bleek dat ik geen bewijs voor een adres nodig had om de ADR te krijgen. Op naar het gemeentehuis. De ADR was eigenlijk een fluitje van een cent. Toen naar de bank. Heel Japans: zonder "Japanese Signature Stamp" kon ik geen bankrekening openen. Maar er zat een stempelmaker op de hoek, en na een half uur wachten had ik mijn eigen stempel. Het ziet er wel chicque uit, en ik ben de enige "Japanner" met een stempel met in Katakana "Lyrebird" erop (dat ziet er grofweg zo uit: ライレビレド en zie dat maar eens op een stempeltje te krijgen :p). Dat stempeltje heb ik in de dagen daarna vaak gebruikt; verbazend hoe onderontwikkeld bepaalde dingen zijn. De bank bijvoorbeeld: dat gaat nog allemaal zoals het 30 jaar geleden in Nederland gebeurde (zo ver ik me kan herinneren). Ik heb nu zelfs een spaarbankboekje! Ergens niet zo raar dat Japanse banken niet ten onder zijn gegaan bij de crediet crisis, want ze bankieren nog zoals dat 30 jaar geleden gebeurde! En er werken wel 20 man, daar waar er in Nederland bij wijze van spreken vijf rondlopen. Ook heb ik een aantal dagen bij de administratie van onze universiteit doorgebracht, en daar zitten ze soms de hele dag te stempelen. Iets wat in Nederland of de VS door een computer wordt gedaan. Vreemd...
Met stempel een bankrekening geopend. Maar mijn salaris wordt pas over weken overgeboekt, dus geen geld voor de lease. Geld overhalen vanuit de VS? Geld zat, maar het oversturen gaat veel te veel geld kosten. Uiteindelijk heeft het hoofd van de afdeling me het geld voorgeschoten. Allemaal cash. Lease getekend. Stempel stempel stempel en daar nog een stempel. De dames van het makelaarskantoor vonden het een uiterst schattig stempeltje.
Dus ik had een huis, maar verder helemaal niets. Samen met een van de secretaresses was ik al eerder op zoek gegaan naar spullen, maar dat was nog voordat ik geld had. Dus niets gekocht, maar wel rondgekeken voor een ijskast, wasmachine, kookplaat (zit niet standaard in het appartement) en bed. Tja, bed. Japanse matrassen zijn zo hard als beton, en ik ben in het hotel al twee keer 's nachts wakker geworden met een slapende arm. Gelukkig had een beddenzaak Amerikaanse bedden in de aanbieding. Die moesten $2000 gaan kosten, terwijl ze in de VS voor de helft van de prijs over de toonbank gaan. Leve het internet voor een eerlijke prijsvergelijking. Van de gekke! Nog maar es een nachtje over slapen, op een luchtbed dus. Is wel een stuk goedkoper!
Oh, het appartement heeft ook geen gordijnen. Het is raar hoe snel je aan bepaalde (Amerikaanse) dingen gewend raakt. Een Amerikaans appartement heeft een ijskast, een vaatwasser, een kookplaat en luxaflex. Niets van dat alles in Japan.
Dan de eerste werkdag. Tot nu toe was het een beetje aanrommelen, maar er werd me gevraagd om een 10 minuten durende voordracht voor de studenten te houden. Erg belangrijk, want het is de manier om studenten te werven, en ik heb er minstens twee nodig. Slides erg simpel gehouden, heel rustig en traag Engels gesproken, en ik denk dat iets van 25% van de studenten er iets van begreep. Engels is echt een probleem voor ze. Daarna heb ik nog zes verhalen in het Japans mogen aanhoren. Verrassing: Japans is een probleem voor mij. De verhalen hielpen wel om mijn Katakana bij te spijkeren, met woorden zoals FU O TO N KA U N TA (photon counter, FU, O, TO, etc. zijn aparte karakters in het Katakana), KO N TO RO O R(L)AA (controller) op de slides. Ook leuk: algorithm (A LE GO RI SU ME).
Japanners hebben ook een goed, maar apart gevoel voor humor. Een van de studenten kreeg z'n presentatie niet aan de praat. Ik kon op z'n laptopscherm de presentatie zien, maar op het grote scherm was alleen z'n achtergrond te zien. Na een tijdje kreeg ie door dat hij z'n laptop in 2 schermen mode had, en sleepte hij tergend langzaam - onder luid gebulder van het publiek - z'n presentatie in het scherm dat we met z'n allen konden zien. Dat werkte erg aanstekelijk.
Mindere punten. Communicatie is een probleem, en ik heb ook wel eens wat moeite met de culturele verschillen. Japanners zijn heel erg beleefd, en het is erg lastig om daar gelijke tred mee te houden. Na een tijdje heb ik het wel gezien, al die beleefdheid, en wil ik over gaan tot de orde van de dag, wat natuurlijk niet zo beleefd is. Verder ben ik afhankelijk van de secretaresses hier, en dat vind ik ook minder, want het is lastig om "moeilijk" te doen. Hoe ver kun je gaan zonder je "gastgezin" tegen het zere been te stoten? Ze zijn hier op school erg vriendelijk en geduldig, maar met dat bed bijvoorbeeld, daar konden ze zich bij de administratie weinig bij voorstellen, en ik kreeg de indruk dat ze een beetje moe van mijn halstarrigheid werden (dat wil wat zeggen; dan moet ik het echt verbruid hebben!). Japanners slapen soms op de grond, waarom moest ik nou perse een zacht bed hebben? En waarom $2000 betalen voor een bed waar ik maar 2 jaar op ga slapen. Tja, daar zit natuurlijk wat in, maar ik slaap er wel minstens 1/3e van een etmaal op. Verdeeld over 2 jaar is dat slechts $3 per dag. Op zo'n moment verlang ik naar een auto en een Target/K-mart waar je binnen kunt struinen en alles wat je nodig hebt kunt kopen, zonder dat iemand zich er mee bemoeit. American convenience... Afijn, ik hoop na dit weekend gesettled te zijn.
Keep us updated!
Hier in Laos werken ze trouwens ook nog met bankboekjes en is het ook errug belangrijk om je vooral niet op te gaan winden in het openbaar maar gelukkig kunnen de mensen hier direct zijn best wel waarderen :-)
Maar dat van die bedden vind ik dan weer raar waarom zou je in hemelsnaam op de grond gaan liggen dat doe ik wanneer ik ga kamperen niet eens
quote:Nu begrijp ik ook waarom in mijn hotel alle Europese en Amerikaanse gasten klagen dat de bedden te hard zijn en waarom ik nooit iets van Japanse gasten hoorOp zondag 17 mei 2009 19:04 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Een behoorlijke culture shock
Maar dat van die bedden vind ik dan weer raar waarom zou je in hemelsnaam op de grond gaan liggen dat doe ik wanneer ik ga kamperen niet eens
(ongeveer 50% van alle gasten is Japans).quote:Ik heb ondertussen een betaalbaar zacht bed (van Duitse makelij) besteld ,dat de helft van het Amerikaanse bed kost.Op maandag 18 mei 2009 03:50 schreef breaky het volgende:
[..]
Nu begrijp ik ook waarom in mijn hotel alle Europese en Amerikaanse gasten klagen dat de bedden te hard zijn en waarom ik nooit iets van Japanse gasten hoor
... en ik heb mijn eerste loon binnen!
quote:Puntje plusOp maandag 18 mei 2009 04:36 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik heb ondertussen een betaalbaar zacht bed (van Duitse makelij) besteld ,dat de helft van het Amerikaanse bed kost.
... en ik heb mijn eerste loon binnen!
quote:TVP..Op maandag 18 mei 2009 05:37 schreef reem het volgende:
Heel veel succes! Lijkt me een fascinerende maatschappij, Japan. Helemaal als je in een provinciestadje gaat wonen en werken...
Heb er ook een tijdje gewoond en je verhalen klinkt behoorlijk bekend.
Belangrijkste is nu dat je de taal leert, leuk zo'n tekens, kan altijd handig zijn, maar probeer meer machtig te zijn met verbaal Japans! De tekens kan behoorlijk verwarrend zijn (zelfs als je de tekens machtig bent), vraag dus aan kennis hier en daar om je te helpen!
Voordat er 'japankenners' lopen zeuren
, ken veel buitenlandse kennissen dat meer dan 20 jaar in Japan woont en ze vertellen dat ook niet zomaar..De japanse cultuur zal je misschien in begin geweldig vinden, maar later irritant (weinig contact met Japanners o.a.) maar geloof me, daarna voel je zeker wat meer japans cultuur!
Ooit vertelde een kennis, dat 35 jaar woont in Japan 'in Nederland ben ik een Japanner, in Japan ben ik een Nederlander..'
* Grote auto's vs. kleine auto's
* Ruime wegen vs. nauwe wegen
* Veel vet Amerikaans eten vs. weinig vetarm Japans eten
* Dikke Amerikanen vs. graatmagere Japanners
* Uitbundige Amerikanen vs. ingetogen Japanners
etc.
Vandaag heb ik ook gevraagd waarom iedereen zo verschrikkelijk bloedserieus is. Als ik bij de studenten langs ga, dan zitten ze allemaal stil achter hun computer keihard te werken. Ik heb er nog geen een kunnen betrappen die met z'n benen op tafel na zat te denken, of dat er twee met elkaar een luidruchtige discussie aan het voeren waren. En ze hebben het allemaal verschrikkelijk druk. Ik ben hier op uitnodiging van een groep van een andere Japanse universiteit, en die had ik om technische ondersteuning gevraagd (een a twee dagen werk). Ging niet, te druk. Dat snap ik dus gewoon niet. Hoezo te druk?? Kijk, ik stel zo'n vraag niet voor de lol, het moge duidelijk zijn dat ik die ondersteuning hard nodig heb. Andersom had ik hen natuurlijk wel uit de brand geholpen.
Het is wel een apart contrast. Als je ziet hoe behulpzaam, geduldig en vriendelijk het ondersteunend personeel is (administratie, secretaresses), dan valt die botte houding van de wetenschappers/ingenieurs eigenlijk niet uit te leggen. Andersom is het in de VS (en in Nederland) helaas heel gewoon dat het ondersteunend personeel totaal lak aan je heeft. In Nederland (N-Brabant, Limburg) moet je dan gewoon es met ze gaan koffiedrinken, en dan komt het allemaal goed, in de VS heb ik de sleutel nooit kunnen vinden. Sommige mensen zijn nou eenmaal bot en incompetent. Mijn indruk is echter dat de hoger-opgeleiden in de VS en Nederland behulpzamer zijn. Die zien het nut van een kortstondig samenwerkingsverband wel in.
Komt dit verhaal bekend voor?
quote:Haha..ken het!Op dinsdag 19 mei 2009 06:19 schreef Lyrebird het volgende:
Ik begin de problemen met de Japanners nu al te zien. Voor mij is de cultuurschok nog groter, omdat ik vanuit de VS naar Japan ben geimigreerd.
* Grote auto's vs. kleine auto's
* Ruime wegen vs. nauwe wegen
* Veel vet Amerikaans eten vs. weinig vetarm Japans eten
* Dikke Amerikanen vs. graatmagere Japanners
* Uitbundige Amerikanen vs. ingetogen Japanners
etc.
Vandaag heb ik ook gevraagd waarom iedereen zo verschrikkelijk bloedserieus is. Als ik bij de studenten langs ga, dan zitten ze allemaal stil achter hun computer keihard te werken. Ik heb er nog geen een kunnen betrappen die met z'n benen op tafel na zat te denken, of dat er twee met elkaar een luidruchtige discussie aan het voeren waren. En ze hebben het allemaal verschrikkelijk druk. Ik ben hier op uitnodiging van een groep van een andere Japanse universiteit, en die had ik om technische ondersteuning gevraagd (een a twee dagen werk). Ging niet, te druk. Dat snap ik dus gewoon niet. Hoezo te druk?? Kijk, ik stel zo'n vraag niet voor de lol, het moge duidelijk zijn dat ik die ondersteuning hard nodig heb. Andersom had ik hen natuurlijk wel uit de brand geholpen.
Het is wel een apart contrast. Als je ziet hoe behulpzaam, geduldig en vriendelijk het ondersteunend personeel is (administratie, secretaresses), dan valt die botte houding van de wetenschappers/ingenieurs eigenlijk niet uit te leggen. Andersom is het in de VS (en in Nederland) helaas heel gewoon dat het ondersteunend personeel totaal lak aan je heeft. In Nederland (N-Brabant, Limburg) moet je dan gewoon es met ze gaan koffiedrinken, en dan komt het allemaal goed, in de VS heb ik de sleutel nooit kunnen vinden. Sommige mensen zijn nou eenmaal bot en incompetent. Mijn indruk is echter dat de hoger-opgeleiden in de VS en Nederland behulpzamer zijn. Die zien het nut van een kortstondig samenwerkingsverband wel in.
Komt dit verhaal bekend voor?
Gelukkig ben ik ooit eens naar USA geweest en mijn zus heeft er een aantal jaren gewoond!
In Japan leven ze van regels en daar houden ze ook aan, initiatief hebben ze nog nooit van gehoord! Maar regels zijn regels, hou daar ook aan! Anders krijg je problemen..
Over regeltjes gesproken, had ooit een ambassadeur van Nederland op bezoek dat niet door mocht van bewaking (hij had geen geldig kaart bij zich), na twee uurtjes mocht hij wel door..
Tevens bij moet voegen, ik was ook 'opgevoed' door een secretaresse...
[ Bericht 0% gewijzigd door JoeThePlumber op 19-05-2009 06:50:01 ]
quote:Yep.Op dinsdag 19 mei 2009 06:19 schreef Lyrebird het volgende:
Komt dit verhaal bekend voor?
Toen ik in Osaka op uitwisseling was had je zo'n programma met Japanse studenten, kon je hun Engels leren en zij jou Japans. BIj heel veel mensen verbrak de Japanse student ineens al het contact, mailde nooit meer omdat ze het ineens te druk hadden met school.
Gelukkig had ik nog wel een cool meisje die het niet te druk had
Hoe heb je het opgelost zonder technische ondersteuning (post 19 mei, 06.19)? En kun je nog wel sparren als iedereen het zo druk heeft?
quote:Daar ben ik ook naar op zoek.Op dinsdag 19 mei 2009 10:27 schreef seto het volgende:
Gelukkig had ik nog wel een cool meisje die het niet te druk had
quote:Ik heb uiteindelijk een student gevonden die over de juiste kennis zou moeten beschikken. Maar toen ik 'm had uitgelegd wat ik precies wilde, zag ik de vertwijfeling in z'n ogen. Nu ga ik me er dan maar zelf in verdiepen, het moet ten slotte gebeuren. Samen met die student zal het waarschijnlijk wel lukken, maar het gaat wat langer kosten (i1 a 2 weken ipv 1 a 2 dagen).Op dinsdag 19 mei 2009 10:35 schreef femmeChantal het volgende:
tvp, leuk topic
Hoe heb je het opgelost zonder technische ondersteuning (post 19 mei, 06.19)? En kun je nog wel sparren als iedereen het zo druk heeft?
Van sparren is eigenlijk geen sprake. Ze lijken dat hier niet te kennen. D'r is een andere hoogleraar waar ik wel eens binnen kan lopen, en die ik wel eens iets kan vragen, maar ondanks dat hij heel behulpzaam is, voel ik gewoon dat ie het liefst terug zou gaan naar z'n artikel, of z'n simulatie.
In de VS kende ik een hoogleraar in een andere groep, maar hetzelfde vakgebied. Niet de eerste de beste overigens, voorheen was hij verbonden aan Harvard (ik ook, maar dan niet als hoogleraar
). Daar zat ik soms uren lang mee te bomen over allerlei gekke dingen, die niet altijd direct te maken hadden met het werk waar we dan mee bezig waren. Daar neem je gewoon de tijd voor. Je moet af en toe met je benen op tafel achterover gaan zitten en over de volgende nieuwe ontwikkelingen na gaan denken.Het verklaart volgens mij ook waarom Japanners - althans in mijn vakgebied - evolutionair bezig zijn. Ondanks dat ze minstens zo slim zijn als wij, over dezelfde kennis beschikken en veel harder werken, komt er eigenlijk nooit iets revolutionairs uit Japanse groepen. Het zijn altijd wel ontwikkelingen van hoog niveau, maar het is nooit echt veel beter. Een publicatie in Science of Nature is daardoor te hoog gegrepen. Ik snap ook waarom dat zo is. Als ik 12 uur per dag keihard werk, dan zie ik het allemaal niet meer zo, en doe ik mijn werk op de automatische piloot. Maar voor iets creatiefs hoef je dan bij mij niet meer aan te kloppen. Voor hen geldt waarschijnlijk hetzelfde.
Dan vraag ik me af: als je minstens 12 uur per dag keihard werkt, zonder dat je daarbij een keer in schaterlachen uitbarst, of zonder dat je tien minuten hebt lopen dollen met je collega's, wat is dan de zin van zo veel werken? Ik houd van m'n werk, maar op deze manier wordt het wel erg eentonig. Navraag bij een van de secretaresses (die wel altijd tijd voor me vrij maakt) leert me dat de wetenschappers er gelukkig mee zijn.
Je krijgt overigens wel een boel gedaan zo, dat is wel positief. Bij mijn vorige baan stond er om de vijf minuten iemand aan m'n bureau. Hier durven ze vaak niet mijn kantoor binnen te komen.
quote:Ik heb het - heel Japans - nu te druk, maar zal over een week wat foto's uploaden. Maar ik kan het niet laten om toch nog even een interessante observatie neer te pennen.
Afgelopen zaterdag liep ik om 2 uur 's nachts op straat, toen er een bromfiets over de weg kwam gescheurd. Het was een 4- baans weg (2x2), en de bromfiets reed op het verkeerde wegdeel. Op het andere wegdeel reed een heel klein politieautootje, zonder sirene maar met rode zwaailichten. Uit dat autootje werd er iets door een luidspreker gezegd, dat klonk als "Jongens, zouden jullie dat nou wel doen? Het is erg gevaarlijk om aan de verkeerde kant van de weg te rijden. Misschien kunnen jullie beter stoppen." (waarschijnlijk was het niet zo vriendelijk, maar mijn Japans is nog steeds niet up to date). Voor Nederlandse begrippen was dat een vreemd schouwspel, maar ik ben de Amerikaanse cultuur gewend, waar meteen drie politieauto's met loeiende sirenes en witte, blauwe en rode zwaailichten zo'n brommer van de weg af zouden hebben geduwd.
Om zo iets moet ik dan toch lachen.
engrish.com
(er komen alleen steeds meer foto's uit China)
[ Bericht 21% gewijzigd door KingLysandus op 25-05-2009 12:38:06 ]
Hier nog onze reisverhalen:
www.befocused.nl/japan
quote:Ik weet niet of ze over dezelfde kennis beschikken. De Engelse taal is toch wel echt een groot probleem. De professor die ons uitgenodigd had was een kleine beroemdheid binnen het departement, want hij kon Engels en daarom naar buitenlandse conferenties toe. M'n vriendin had een papertje gepubliceerd op een Japanse conferentie. Elke andere paper was in het Japans (hilarisch boekwerkje, met één Engelse paper ertussen), en tijdens de presentatie zat elke Japanner te kijken alsof de Twin Towers zich ergens achter haar spontaan assembleerden.Op dinsdag 19 mei 2009 14:23 schreef Lyrebird het volgende:
Het verklaart volgens mij ook waarom Japanners - althans in mijn vakgebied - evolutionair bezig zijn. Ondanks dat ze minstens zo slim zijn als wij, over dezelfde kennis beschikken en veel harder werken, komt er eigenlijk nooit iets revolutionairs uit Japanse groepen. Het zijn altijd wel ontwikkelingen van hoog niveau, maar het is nooit echt veel beter. Een publicatie in Science of Nature is daardoor te hoog gegrepen. Ik snap ook waarom dat zo is. Als ik 12 uur per dag keihard werk, dan zie ik het allemaal niet meer zo, en doe ik mijn werk op de automatische piloot. Maar voor iets creatiefs hoef je dan bij mij niet meer aan te kloppen. Voor hen geldt waarschijnlijk hetzelfde.
Daarbij zijn Japanners door hun cultuur geobsedeerd met zuiver technische dingen, engineering is er heel groot, maar mensen vinden ze maar eng en ingewikkeld, dat maakt het moeilijk voor ze om dingen in context te zien. En het helpt inderdaad helemaal niet dat je je baas niet tegen mag spreken. Als je 's avonds in de metro staat moet je eens zien hoeveel mensen compleet bezopen zijn. Het is usance om na afloop van een werkdag met het hele lab te gaan zuipen; iedereen schenkt dan de beker van de baas bij (een hele eer, en je moet nooit jezelf bijschenken), totdat deze kachellam is. Pas dan is het toegestaan om hem uit te leggen dat zijn plannen die hij die dag heeft ontvouwen enigszins debiel zijn. Ook mooi: als je je compleet misdraagt in je delerium, heeft niemand het er de volgende dag nog over.
Wat betreft het tegenspreken van de baas: het mooie is nu dat ik eigen baas ben! Ik heb er 14 jaar op moeten wachten, maar ik mag nu mijn eigen beslissingen maken. Dat scheelt echt een slok op een borrel!
Vooral de afgelopen vier jaar waren flink afzien, omdat mijn baas en ik totaal verschillend dachten over hoe onderzoek gedaan moest worden. Als gevolg daarvan heb ik 1 artikel gepubliceerd in 4 jaar, terwijl ik voorheen op een moyenne van 1.5 / jaar zat. Het gaat nu weer lekker, en ik hoop over een maand of drie mijn eerste "Japanse" artikel te publiceren.
Over dat drinken he: het lastige is dat onze afdeling slechts bestaat uit 3 fulltime professoren (incl. mezelf), die het altijd druk hebben (exc. mezelf). De studenten hebben het ook druk, maar die zijn wel te porren voor een biertje, als ze geld hadden - en dat hebben ze vaak niet.
Het plan is nu om ze een keer thuis uit te nodigen. Mijn appartement ligt op minder dan 10 minuten lopen van het lab, maar ik heb nog geen meubilair. Komt allemaal wel, als ik weer geld heb...
quote:Ha, die klacht heb ik eerder gehoord ja.Op maandag 11 mei 2009 03:20 schreef Lyrebird het volgende:
Ik heb me toch een honger! Zelfs na al die jaren in Amerika was ik geen kilo aangekomen, dus ik weeg nog steeds bijna niets, maar op het dieet wat ik nu heb, ben ik bang dat er nog wel wat kilo's vanaf gaan. Vet, dat kennen ze hier niet!
En in Tokyo scheen het al lastig te zijn om vet voedsel te vinden, is dat je waar je nu zit inmiddels wel gelukt?Leuk topic, en ook een goed idee om buiten Tokyo te gaan wonen. Hoofdsteden zitten toch vaak te vol met immigrantenmeuk om het land echt te leren kennen.
FAIL ... Osaka is niet waar TS zit zie ik nu ja. Bedankt voor je oplettendheid, speknek.
[ Bericht 10% gewijzigd door LintuxCx op 05-06-2009 10:06:26 ]
Okonomiyaki verkopen. Is wel lastig, want het zijn vaak plekjes waar ze niet zo internationaal gericht zijn.
Deze kaas werd er in ieder geval erg vrolijk van:
Afgelopen week was ik op bezoek bij een belangrijke industriele partner van onze universiteit. Ik kreeg de dag voor het bezoek een e-mail of ik "like to eat Japanese sushi delicioulsy". Nou dat gaat er natuurlijk in als pap!
Ik ben aan het nadenken om maar eens voor faculty te solliciteren, zoals je weet zit ik nu in Boston waar dit niet gemakkelijk is. We zullen zien.
quote:Wat betreft dat laatste: een van de redenen voor mij om naar Japan uit te wijken.Op vrijdag 5 juni 2009 15:51 schreef Shivo het volgende:
Leuk topic. LB, ik bewonder je overstap maar ik zou heel rap gek worden van al die dingen die je beschrijft. Wat mij betreft moet je als je serieus onderzoek wil doen, fatsoenlijk Engels spreken. Punt. Zo niet, dan ga je maar lekker ergens frobelen maar daar wil ik niets mee te maken hebben.
Ik ben aan het nadenken om maar eens voor faculty te solliciteren, zoals je weet zit ik nu in Boston waar dit niet gemakkelijk is. We zullen zien.
En ja, dat Engels is niet best. Overigens is het zo dat de studenten hier voor toelating tot het MS/PhD
programma niet op hun Engels werden getoetst (op die manier konden ze meer studenten aantrekken), wat het belabberde Engels verklaart. Maar ze leren snel. Ze lopen nu bijna allemaal met een vertaalcomputer rond, en ik zie nu ook dat presentaties deels in het Engels gemaakt worden. Bij de eerste presentaties was het 100% Japans. De andere hoogleraren spreken overigens heel behoorlijk Engels, de een wat beter dan de ander, dus blijkbaar komt het op een gegeven moment wel goed.
Van de ene kant is het hier iedere dag een avontuur en een onvergetelijke ervaring. Van de andere kant is het vaak aankloten, wat ook wel eens z'n voordelen heeft. De afgelopen 8 jaar heb ik bijvoorbeeld bijna niet geinvesteerd in m'n eigen opleiding. Ik heb nu tijd om m'n simulatiekennis bij te spijkeren. Daarnaast word ik ook niet belast met allerlei facullteitsonzin waar Amerikaanse universiteiten ten onder aan dreigen te gaan. Na een maand heb ik precies 0 faculteitsvergaderingen gehad. Die hebben ze wel, maar ik hoef geen les te geven en spreek geen Japans, dus daar zijn ze me liever kwijt dan rijk. En Japanse TV is drie keer niks, dus dat levert ook zeeen van tijd op.
Het grootste probleem is dat ik te weinig hoe zal ik het zeggen, traction heb. Mijn budget is beperkt (op zich heb ik daar geen problemen mee - faculty moeten hun eigen boontjes doppen), maar daardoor kan ik geen personeel aantrekken. Ik dacht dat met studenten op te lossen, maar dat blijkt een enorm probleem. De taal schrikt ze af.
Dus ik kijk het nog even aan. Of solliciteren in de VS en over een maand of 11 terug naar de VS, nadat ik wat artikelen heb geschreven, of een grant schrijven en hier nog twee jaar blijven. Ik ben nog steeds adjunct faculty bij mijn oude school en werk daar nog mee samen, dus als het echt te gek wordt dan ga ik voor een maand of wat terug om meer metingen te doen. Die vrijheid is overigens geweldig. Ik heb me in geen jaren zo goed gevoeld! Heerlijk.
quote:Afgelopen jaar heb ik alleen over Zuid-Korea en Japan nagedacht. Toen ik afgelopen week in Z-Korea voor een conferentie was, kon ik me ook niet meer zo goed herinneren waarom ik niet voor dat land heb gekozen. Net zoals in Singapore hebben ze daar bakken met geld, en de mensen spreken veel beter Engels. Qua salaris zou ik er in Zuid-Korea een factor 2 a 3 op vooruit gaan. Maar toen ik de Koreaanse vrouwen zag, ging er een lampje branden.Op vrijdag 5 juni 2009 19:29 schreef Shivo het volgende:
Heb je wel eens over Singapore nagedacht? Ik ben daar vorig jaar gevraagd voor een junior-faculty position (jaja, klinkt opschepperig, sorry) en ben daar voor interviews geweest. Dat was bij het nieuw op te zetten kankercentrum. Ik was erg onder de indruk van de professionaliteit en de toekomstplannen. Het is duidelijk dat ze daar bakken met geld hebben en ze heel graag mensen met internationale ervaring aannemen. De kloof met het Westen is er ook wat kleiner vermoed ik.
Er is meer in het leven dan onderzoek en Japanse vrouwen zijn een klasse apart.
Op die conferentie kwam ik trouwens een Brit tegen die in Singapore was begonnen, en volgens hem was het vochtige klimaat niet te harden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Brett-Anderson op 06-06-2009 09:51:14 ]
quote:Koreaanse vrouwen niet mooi?Op zaterdag 6 juni 2009 07:00 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Afgelopen jaar heb ik alleen over Zuid-Korea en Japan nagedacht. Toen ik afgelopen week in Z-Korea voor een conferentie was, kon ik me ook niet meer zo goed herinneren waarom ik niet voor dat land heb gekozen. Net zoals in Singapore hebben ze daar bakken met geld, en de mensen spreken veel beter Engels. Qua salaris zou ik er in Zuid-Korea een factor 2 a 3 op vooruit gaan. Maar toen ik de Koreaanse vrouwen zag, ging er een lampje branden.
Er is meer in het leven dan onderzoek en Japanse vrouwen zijn een klasse apart.
Op die conferentie kwam ik trouwens een Brit tegen die in Singapore was begonnen, en volgens hem was het vochtige klimaat niet te harden.
Hoe staat het met je Japans, ben wel zo benieuwd?
quote:Op zich best aardig hoor, maar ze missen net dat aparte, dat Japanse vrouwen hebben. Flair, stijl, dat soort zaken.Op zaterdag 6 juni 2009 16:17 schreef koffiegast het volgende:
Koreaanse vrouwen niet mooi?
quote:Ben hard aan het oefenen. Ben bijna op de helft van m'n Rosetta Stone cursus. "Senshuu no getsuyobi ni, watashi wa kuruma o urimashita"Hoe staat het met je Japans, ben wel zo benieuwd?
Over auto's gesproken: ik heb nog een auto te koop in de VS. Audi A6, 2002.
quote:先週の月曜日に、私は車を売りましたという。。。Op zaterdag 6 juni 2009 16:39 schreef Lyrebird het volgende:
Ben hard aan het oefenen. Ben bijna op de helft van m'n Rosetta Stone cursus. "Senshuu no getsuyobi ni, watashi wa kuruma o urimashita"
Over auto's gesproken: ik heb nog een auto te koop in de VS. Audi A6, 2002.
bedoel je dat je je auto verkocht heb vorige week maandag? Dus je had 2 auto's (samen met die in vs?)
漢字を読むことが出来ますか
ローマ字より漢字のほうが宜しいです
(Tis al weer maande geleden dat ik echt serieus nog tijd investeerde in japans leren... was een hobby)
Ik heb geen auto verkocht.Oh, en aan dat kanji ga ik niet eens beginnen. Het is nu zaak om zo snel mogelijk gesprekken te kunnen voeren. Misschien dat ik het kanji tzt wel oppik, maar ik behelp me nu met hiragana en katakana.
quote:Aha, dus iets verder dan de basics (meest basic stuff is kore wa ringo desu). Ik vind tijden/momenten moeilijkst in Japans desondanks dat het eigenlijk erg simpel is :/Op zaterdag 6 juni 2009 17:17 schreef Lyrebird het volgende:
Nee, het was de moeilijkste zin die ik tot nu toe kan vertalen Japans-Engels en Engels-Japans, van de cursus
Oh, en aan dat kanji ga ik niet eens beginnen. Het is nu zaak om zo snel mogelijk gesprekken te kunnen voeren. Misschien dat ik het kanji tzt wel oppik, maar ik behelp me nu met hiragana en katakana.
Kanji vind ik zelf niet zo moeilijk, waar het omgaat is dat je het passief kunt lezen, schrijven hebben japanners naar het schijnt zelf ook steeds meer moeite mee (internet/jeugd enzo). Qua passief lezen is het vrij easy want het is uitgebouwd uit basiselementen en die in een volgorde zetten. Ik vergelijk het met een alfabet met 50 tekens (hiragana heeft er ongeveer evenveel) en dan 1 a 4 letters samen. Als je maar wekelijks paar keer oefent en beetje rondkijkt leer je er van zelf meer dan honderden. En dat kan best handig zijn denk ik.
Alhoewel ik wel kan begrijpen dat je daar liever zo snel mogelijk wilt kunnen praten/horen. Moet zeggen dat ik zelf niet goed ben in mooie Japanse zinnen maken, horen/spreken ben ik wel qua uitspraak beter waarsch. dan de gemiddelde toerist maar of ik ver kom, nee. Lezen kom ik dan wel redelijk ergens
maar dat zal ongetwijfeld wat verwaterd zijnquote:orthodontisten bestaan idd niet in azieOp zondag 7 juni 2009 13:35 schreef speknek het volgende:
Totdat ze hun mond opendoen btw, want ze hebben allemaal schots en scheve tanden.
quote:Ja van de films/fotos etc die ik heb gezien zijn ze in Azië niet zo nauwlettend op hun tanden. Het was iets als dat het iets luxueus werd gezien ofzo.Op zondag 7 juni 2009 13:35 schreef speknek het volgende:
Totdat ze hun mond opendoen btw, want ze hebben allemaal schots en scheve tanden.
Maja ik ben er nog nooit geweest, weet niet hoe het zit qua de girls. Maar als je zegt dat je op blond valt en er meer knappe meiden in Japan zitten dan Nederland, vraag ik me toch af hoe ik zo snel mogelijk kan boeken. Wat is de vergelijking met Scandinavië?
Het zou nog leuker zijn als je wat meer foto's van de omgeving maakt!
quote:en van de vrouwen die je dan klaarblijkelijk ontmoet. Al lijkt me dat in een land als Japan met al die bordjes 'verboten fur allochtonen' het voor een Japans meisje toch een beetje not-done is om iets te beginnen met een gaijin?Op zondag 7 juni 2009 14:44 schreef Charizma het volgende:
Leuk om te lezen.
Het zou nog leuker zijn als je wat meer foto's van de omgeving maakt!
quote:Oke, maar hoe je schrijft en alles uitlegt geeft mij niet een beeld van iemand prof.dr. voor zijn naam heeft staan dus als je ff iets wilt neerzetten dat jouw bewering kan onderschrijven dan zou ik iets meer geloofwaardigheid aan je verhaal hechten. En graag ook een voorproefje van je eigen geschreven artikel.Op maandag 25 mei 2009 14:29 schreef Lyrebird het volgende:
Vooral de afgelopen vier jaar waren flink afzien, omdat mijn baas en ik totaal verschillend dachten over hoe onderzoek gedaan moest worden. Als gevolg daarvan heb ik 1 artikel gepubliceerd in 4 jaar, terwijl ik voorheen op een moyenne van 1.5 / jaar zat. Het gaat nu weer lekker, en ik hoop over een maand of drie mijn eerste "Japanse" artikel te publiceren.
Over dat drinken he: het lastige is dat onze afdeling slechts bestaat uit 3 fulltime professoren (incl. mezelf),
quote:Hoogleraren zijn ook maar mensen.Op zondag 7 juni 2009 15:43 schreef FP128 het volgende:
[..]
Oke, maar hoe je schrijft en alles uitlegt geeft mij niet een beeld van iemand prof.dr. voor zijn naam heeft staan dus als je ff iets wilt neerzetten dat jouw bewering kan onderschrijven dan zou ik iets meer geloofwaardigheid aan je verhaal hechten. En graag ook een voorproefje van je eigen geschreven artikel.
Maar ergens heb je wel gelijk. Mijn achtergrond is verre van klassiek; ik heb het grootste deel van mijn kennis al doende opgedaan en heb de Feynman Lectures indertijd goed bestudeerd, ipv dat ik jarenlang op een universiteit heb doorgebracht. Ik ben avontuurlijk ingesteld, ken m'n tekortkomingen, werk hard, gebruik mijn intuitie en heb daardoor soms een briljant idee. Blijkbaar zijn die ingredienten genoeg om die twee titels voor m'n naam te mogen zetten.
quote:Ik weet niet hoe de tandartsen in een ontwikkeld land als Japan zijn...maar hier in Laos zijn het beulen. Voor een goede tandarts ben ik dan toch maar even naar Bangkok afgereisd om in een prive kliniek behandeld te worden.Op zondag 7 juni 2009 13:35 schreef speknek het volgende:
Totdat ze hun mond opendoen btw, want ze hebben allemaal schots en scheve tanden.
Overigens heb ik nogal veel Japanners hier als gast....waarvan een groot deel vrouwen die alleen reizen..alleen valt de schoonheid me behoorlijk tegen (maarja dat vond ik van Zweedse meiden ook al
).Daar in tegen hebben we best wel wat bloedmooie koreaanse en chinese meiden op bezoek gehad....
Is het trouwens waar dat je gelijk een nieuwe mobiele telefoon mag aanschaffen omdat ze daar in Japan hun eigen mobiele netwerk hebben?
[ Bericht 0% gewijzigd door breaky op 10-06-2009 11:15:46 ]
Ook succes met CN
Het blijft ploeteren met mijn Japanse collega's. Mijn uitermate ruim bemeten kantoor, bijna zo groot als mijn eigen appartement, ligt tussen twee kantoren in, met aan de linkerkant een kantoor dat wordt overbevolkt door een groep studenten, varierend van 1 a 2 ('s nachts) tot 10 (overdag).
Vlak voordat ik naar Europa vertrok, had ik ze zo ver gekregen om me even een seintje te geven als ze gingen lunchen. De eerste paar weken liepen ze mijn kantoor straal voorbij, maar de laatste paar dagen vroeg er altijd wel iemand of "Mr. Lyre" ook mee wilde gaan lunchen. Nog een hele discussie gehad waarom ze me niet gewoon Lyre noemde, of Mr. Bird. Blijkbaar gebruiken ze de voornaam alleen voor kleine kinderen. Ok, dan is het dus vanaf nu Mr. Lyre, of Lyre-san.
Het samen lunchen was stap 1 op weg naar een wat soepelere relatie. Stap 2 bestond uit mijn aanmelding voor een softbaltoernooi. Tijdens de wekelijkse bijeenkomst ging er een stuk papier rond, waarop iedereen z'n naam kon zetten om zich aan te melden voor het toernooi. Daar had ik wel zin in! Er werd verbaasd op gereageerd, maar eigenlijk vond iedereen het wel leuk dat ik me zo spontaan inschreef.
Het was behoorlijk warm die dag - normaal voor de tijd van het jaar - maar gelukkig niet zo drukkend heet dat het onaangenaam was. Ons team mocht als eerste het veld in, en de eerste ronde gebeurde er niet zo veel. Toen we aan slag waren, was ik als laatste aan de beurt. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, maar toen ik toch een honkslag maakte, werd er enthousiast gereageerd vanaf de kant. Dat hadden ze toch niet verwacht! Zelfs van de bank van de tegenpartij hoorde ik iets in de trant van "Nice! America jin!" ( net zoals wij denken dat alle Aziaten Chinees zijn, denken Japanners dat alle Westerlingen Amerikaan zijn).
Enfin, in een wedstrijd later die dag heb ik zelfs nog een vangbal en een outfield-assist gemaakt, waardoor de inning meteen over was, dus eigenlijk kon het niet meer stuk. Uiteindelijk hebben we zelfs de finales gehaald (wat niet aan mij lag; de rest van het team was gewoon veel beter dan de andere spelers), waar we moesten verliezen. Want de winnaars moesten een "champions" bokaal vol met sterke drank leegdrinken. Die finale wonnen we toch, want de andere partij wilde ook niet winnen. Mijn Japanse collega's hebben me toen beschermd tegen die sterke drank (ik wilde wel, maar mocht niet), en de dag erop zag ik ze allemaal met zware hoofdpijn en knikkende knieen rondlopen.
Dat was dus net voor mijn vakantie/werkbezoek aan Europa. Maar toen ik terugkwam, kon ik weer gewoon van voor af aan beginnen, want ze liepen m'n kantoor weer voorbij rond lunchtijd. Wat ook niet helpt, is dat de meest assertieve studenten er de afgelopen dagen niet waren (conferentie), dus ik hoop dat het beter gaat als ze weer terug zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 05-07-2009 16:54:03 ]
Ik was er voor gewaarschuwd, de befehl ist befehl mentaliteit van de Japanners, en het begint nu echt te irriteren. Ze bedoelen het allemaal erg goed, en ze doen er alles aan om het proces zo soepel mogelijk te laten verlopen, maar wat betreft het schuilen achter regeltjes, zijn het net Amerikanen.
Een voorbeeldje:
Afgelopen week was ik bij de bank om wat geld over te maken. Mijn Japans is nog steeds erg beroerd, maar ik red me eigenlijk altijd. Zo had ik gordijnen laten maken (mijn Japanse buren kunnen nu al twee maanden Lyrebird in z'n blote kont zien rondlopen), iets dat je niet zo maar kunt doen zonder dat je een paar woorden Japans spreekt en begrijpt, niet? Afijn, de bankmedewerker kreeg snel door hoe beroerd mijn Japans was. Daar werd de manager bij gehaald, die in perfect Engels vroeg of ik Japans sprak. Mijn antwoord was een heel eerlijk "chotto" (beetje), waarop haar antwoord was dat ik dan maar terug moest komen met iemand die wel Japans sprak. Toen ik verrast reageerde met "but your English is perfect, all I need to do is to wire some money", was het antwoord dat ik maar terug moest komen met iemand die wel Japans sprak. Ja, dat had ik al eerder gehoord, maar daar had ik niks aan. Het speet hun heel erg, they were very sorry, maar ipv die tijd te gebruiken voor uitleg van het overschrijfformulier, werd ik de bank uitgestuurd.
Later die dag ben ik naar het postkantoor gegaan, waar ik zonder problemen (en voor de helft van de prijs), het geld kon overmaken.
Nog eentje dan, om het af te leren.
Voor mijn onderzoek heb ik componenten nodig die door verschillende Amerikaanse en Europese leveranciers geleverd worden. Die leveranciers hebben echter contracten met Japanse importeurs, waardoor ik verplicht ben om die componenten van de importeur af te nemen. Dat heeft die importeur mooi voor elkaar, want die voegt een toeslag van meer dan 50% toe op de Amerikaanse of Europse prijs. Mijn krappe budget staat dit soort frivoliteiten niet toe, ik heb er gewoon het geld niet voor.
Ik had dus het briljante idee om zelf parallel te gaan importeren. Ik heb immers een Amerikaanse credit card, kan de spullen naar een Amerikaans adres via www.bongous.com sturen, waarna ze netjes hier bij de universiteit worden afgeleverd. Ik had al een component zelf uit de VS geimporteerd op mijn eigen credit card. 3.5% invoerrechten betaald en iets van $25 voor het vervoer. Een toeslag van minder dan 10%. Zo $300 uitgespaard.
Dat geld kreeg ik nog wel terug van de universiteit, maar er werd meteen bij gezegd dat dit de laatste keer was. In het verleden hadden medewerkers onderzoeksgeld misbruikt bij aankopen, en daarom ging mijn opzet niet door. Ik kon immers onderzoeksgeld misbruiken.
Alsof een toeslag van 50% geen misbruik is!
Uiteindelijk was het compromis dat de universiteit de producten in de VS zou kopen. Dat gaat natuurlijk nooit lukken. Want zodra die bedrijven zien dat het om een Japans adres gaat, verwijzen ze naar de Japanse dealer. Die dan 50% extra vraagt. Dat had ik al lang uitgezocht, maar blijkbaar moeten ze dat eerst zelf voelen. Maar eens zien hoe lang ik het volhoud in dit gekkenhuis.
Ik denk dat ik ontploft was. Wat voor werk doe je eigenlijk precies?
quote:Weet je wat het is, die Japanners zijn zo vriendelijk en beleefd, dat het moeite kost om kwaad op ze te worden. En als ze zich ergens voor verontschuldigen, dan is het ook echt gemeend. In het geval van de bank kon ik zien dat de bankmedewerker (dus niet de manager) op het punt stond om harikiri te plegen, omdat hij zich schaamde voor zijn slechte kennis van het Engels. Die keek me aan alsof mijn moeder net overleden was.Op woensdag 15 juli 2009 12:24 schreef Isegrim het volgende:
Wat irritant, vooral van die bank.
quote:Ik bouw apparatuur voor oogonderzoek om daarmee ... oogonderzoek te doen. Er staat een fotootje in mijn fotoboek van apparatuur die wij ontwikkeld hebben (die donkere foto met rood laserlicht).Wat voor werk doe je eigenlijk precies?
quote:Op woensdag 15 juli 2009 12:35 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Weet je wat het is, die Japanners zijn zo vriendelijk en beleefd, dat het moeite kost om kwaad op ze te worden. En als ze zich ergens voor verontschuldigen, dan is het ook echt gemeend. In het geval van de bank kon ik zien dat de bankmedewerker (dus niet de manager) op het punt stond om harikiri te plegen, omdat hij zich schaamde voor zijn slechte kennis van het Engels. Die keek me aan alsof mijn moeder net overleden was.
Gekke mensen, die Japanners. Maar was het dan misschien ook niet zozeer dat die manager je niet wilde helpen maar dat hij zich gedwongen voelt zich aan De Regels te houden?
quote:Aha, thanks voor de info.Ik bouw apparatuur voor oogonderzoek om daarmee ... oogonderzoek te doen. Er staat een fotootje in mijn fotoboek van apparatuur die wij ontwikkeld hebben (die donkere foto met rood laserlicht).
. Legendarisch. 300 medewerkers per klant en nog steeds duurt het een uur voordat je je geld hebt. Elke medewerker heeft zijn vaste nutteloze taakje, iemand om geld wat uit de computer komt na te tellen, iemand om het geld van de ene persoon naar de andere te brengen, iemand om het geld in een envelop te stoppen, etc. etc. en daar houden ze allemaal extreem krampachtig aan vast, omdat zodra iemand doorkrijgt wat een absurde situatie het is, ze ontslagen worden. Daar kocht ik een jurkje en ik werd achtereenvolgens door vijf mensen geholpen (eentje maakt bonnetje, eentje bedient kassa, eentje doet jurkje in tasje etc. ).quote:Het zou logisch zijn dat ze aan regels gebonden zijn. Maar dat is juist het probleem: mensen die zich achter regeltjes verschuilen. Soms is het in het belang van het bedrijf dat een medewerker zich niet achter regels verschuilt, omdat daarmee klanten verloren gaan. Met regels kan nooit ieder specifiek geval goed geregeld worden. Dat geldt voor deze bank ook: hoe veel buitenlanders die slecht Japans spreken, krijgen ze daar over de vloer? Pas er dan even een mouw aan, denk ik dan (tegelijkertijd moet ik natuurlijk gewoon m'n Japans op orde krijgen).Op woensdag 15 juli 2009 12:38 schreef Isegrim het volgende:
Maar was het dan misschien ook niet zozeer dat die manager je niet wilde helpen maar dat hij zich gedwongen voelt zich aan De Regels te houden?
Mijn universiteit is precies hetzelfde. Als ik een Japanner was, die niet beter wist, dan zou ik niet van de universiteitsregels afwijken. Maar nu ik weet dat 33% van mijn budget verloren gaat aan luie importeurs, vind ik dat er iets aan gedaan moet worden. Mijn universiteit zou me daarin moeten steunen, het is immers in hun belang. Nu werken ze me alleen maar tegen.
quote:Het is een beetje een autistische manier van omgaan met regels, maar dat past wel bij wat ik over Japan weet. Ik herken het een beetje omdat ik zelf soms de neiging heb om op die manier star te zijn. Het is misschien ook helemaal geen kwade wil.Op woensdag 15 juli 2009 14:32 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Het zou logisch zijn dat ze aan regels gebonden zijn. Maar dat is juist het probleem: mensen die zich achter regeltjes verschuilen. Soms is het in het belang van het bedrijf dat een medewerker zich niet achter regels verschuilt, omdat daarmee klanten verloren gaan. Met regels kan nooit ieder specifiek geval goed geregeld worden. Dat geldt voor deze bank ook: hoe veel buitenlanders die slecht Japans spreken, krijgen ze daar over de vloer? Pas er dan even een mouw aan, denk ik dan (tegelijkertijd moet ik natuurlijk gewoon m'n Japans op orde krijgen).
Mijn universiteit is precies hetzelfde. Als ik een Japanner was, die niet beter wist, dan zou ik niet van de universiteitsregels afwijken. Maar nu ik weet dat 33% van mijn budget verloren gaat aan luie importeurs, vind ik dat er iets aan gedaan moet worden. Mijn universiteit zou me daarin moeten steunen, het is immers in hun belang. Nu werken ze me alleen maar tegen.
quote:Nee, haar Engels was echt goed. Na een maand of drie in Japan heb ik binnen een zin al door of iemand goed of slecht Engels spreekt. En dat is in 90% van de gevallen slecht of helemaal geen Engels.Op woensdag 15 juli 2009 13:32 schreef koffiegast het volgende:
Mogelijk kon ze zelf ook niet echt Engels, het blijft raar. Hier in Nederland zul je zien dat ze koste wat kost mensen probere binnen te halen voor geld.
Het is nu zelfs zo dat ik me erover verbaas als iemand wel vloeiend Engels spreekt, zoals een sales manager van een laserbedrijf die gisteren even op bezoek kwam. Dat je daar op gewone snelheid tegenaan kan praten, best handig!
Ok, genoeg geklaagd. Ik heb net voor het eerst 100 yen sushi gegeten, aan zo'n lopende band, met de studenten hier. Dat was toch wel weer erg leuk, dat maakt m'n dag weer goed.
Dat lijkt me toch wel het grootste voordeel van Japan. quote:Mijn vriendin heeft nog een keer vijf minuten compleet langs een Japanner heen zitten praten die zei dat hij onderzoek naar 'razors' deedOp woensdag 15 juli 2009 14:41 schreef Lyrebird het volgende:
Het is nu zelfs zo dat ik me erover verbaas als iemand wel vloeiend Engels spreekt, zoals een sales manager van een laserbedrijf die gisteren even op bezoek kwam. Dat je daar op gewone snelheid tegenaan kan praten, best handig!
. Interesting, like how to make them sharper and stuff? Etttoooooo.quote:KaitenzushiOk, genoeg geklaagd. Ik heb net voor het eerst 100 yen sushi gegeten, aan zo'n lopende band, met de studenten hier. Dat was toch wel weer erg leuk, dat maakt m'n dag weer goed.
. Al een keer Okonomiyaki gegeten? En Shabu Shabu?Toch jammer dat je niet in Tokyo zit, ik had je heel veel uitstekende eetplekjes kunnen aanraden.
[ Bericht 0% gewijzigd door speknek op 15-07-2009 15:18:50 (spelfout in okonomiyaki) ]
quote:Ik kom de laatste weken minstens een keer per week in Akabane, een voorstad van Tokyo. Kost me meer dan anderhalf uur met de trein. Shinkansen helpt niet, omdat ik over moet stappen. Hoe ver zijn jouw eethuizen van Akabane af?Op woensdag 15 juli 2009 14:55 schreef speknek het volgende:
[/quoteKaitenzushi
Toch jammer dat je niet in Tokyo zit, ik had je heel veel uitstekende eetplekjes kunnen aanraden.
. Ik woonde helemaal aan de andere kant van de megalopolis.Vreemd trouwens, het enige waar ik jouw plaats van ken is dat ik er de Shinkansen naar Tokyo heb gepakt (of bedoel je dat je eerst lang naar de opstapplaats moet reizen?). Niet dat het veel uitmaakt want het is toch te duur om wekelijks te doen.
(ik moest even zoeken, want het metrostation Akabanebashi, die ik wel kende, ligt in het hart van Tokyo).
quote:De Shinkansen stopt er inderdaad, maar ik moet in Omniya (spelling?) overstappen om in Akabane te komen.Op woensdag 15 juli 2009 15:18 schreef speknek het volgende:
Ver
Vreemd trouwens, het enige waar ik jouw plaats van ken is dat ik er de Shinkansen naar Tokyo heb gepakt (of bedoel je dat je eerst lang naar de opstapplaats moet reizen?). Niet dat het veel uitmaakt want het is toch te duur om wekelijks te doen.
(ik moest even zoeken, want het metrostation Akabanebashi, die ik wel kende, ligt in het hart van Tokyo).
quote:Mooi geschreven stuk over je ervaringen. De reden trouwens dat Japanners er altijd verzorgd uitzien is omdat zij vinden dat vanwege hun cultuur het inherent is zich netjes aan te kleden wanneer men erop uitgaat.Op maandag 4 mei 2009 06:05 schreef Lyrebird het volgende:
Om in de vaart der volkeren mee te blijven kunnen gaan, hebben de Zuid-Koreaanse en Japanse overheden bedacht dat je moet proberen om de beste onderzoekers aan je te binden. De VS hadden daar jarenlang een patent op, maar dat patent lijkt een beetje te zijn verlopen, nu ze daar liever geld aan speculerende banken en vakbondswerkers van autofabrieken besteden.
Daarnaast is Azie vanwege de taal nog steeds erg geisoleerd van de rest van de wetenschappelijke wereld. Als je wel eens op een wetenschappelijke conferentie hebt geprobeerd om een verhaal van een onderzoeker uit Taiwan, China, of Japan te volgen, dan snap je waar ik het over heb. Vooral de Japanners hebben enorm veel moeite met het Engels, de taal die in de wetenschappelijke wereld het meest gebruikt wordt.
Zowel de Japanse als de Zuid-Koreaanse overheden stellen daarom geld ter beschikking om buitenlandse onderzoekers aan te stellen. Afgelopen jaar was ik al twee weken in Zuid-Korea en Japan geweest, en met name Japan vond ik erg indrukwekkend. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en nu zit ik in een provinciestad buiten Tokyo. Omdat ik een bloedhekel heb aan mensen die naar Nederland of de VS komen zonder de plaatselijke taal te kennen, had ik besloten om Japans te leren. Maar de laatste maanden in de VS waren nogal hectisch, dus van dat Japans leren kwam bijzonder weinig. De afgelopen week heb ik lang Japans gestudeerd, en ik pik zo nu en dan op waar een gesprek over gaat, maar ik kan me nog steeds niet verstaanbaar maken.
De studenten spreken mondjesmaat Engels, de ene wat beter dan de andere, terwijl de meeste professoren iets meer Engels spreken. Maar in de bus, winkels en restaurant is het een stuk lastiger. Het leuke is wel dat de Japanners erg geduldig en behulpzaam zijn en er de lol wel van in zien. In het begin dacht ik dat ze heel erg verlegen waren, maar dat valt eigenlijk best mee. Ik heb al een aantal keren met winkelpersoneel gelachen, omdat we elkaar met handen en voeten duidelijk probeerde te maken wat het probleem was. De afgelopen week heb ik een aantal makelaars proberen te spreken, maar die spraken allemaal geen Engels. Gelukkig kon een van de secretaresses voor mij vertalen, want anders had ik echt een probleem gehad. Tokyo is in die zin wat internationaler georienteerd, maar in deze provinciestad zijn ze echt niet aan buitenlanders gewend. Ik ben ook de enige Europeaan op de campus hier, en ik zie af en toe een blank gezicht in het straatbeeld. In restaurants merk ik dat kinderen naar me staren, en gelukkig doen veel Japanse dames dat ook. Ja, die Japanse vrouwen... vooral vergeleken met Amerikaanse vrouwen zijn ze beter gekleed, en hebben nog gevoel voor stijl. Een zwarte legging, witte sweater en badslippers (het uniform voor sorostitutes in Indiana) heb ik hier nog niet gezien.
Conclusie na 1 week: De mensen zijn vriendelijk, het land is mooi en de vrouwen zijn hot. De taal is een probleem, maar daar werk ik hard aan. Een andere nadeel is dat ze hier net als in Nederland op elkaar's lip wonen, en net zo idioot hard rijden. Wat dat betreft heeft de VS een streepje voor.
[ afbeelding ]
Wtf... Tommy Lee Jones? Blijkbaar waren ze hier net zo onder de indruk van zijn rol in 'the Fugitive' als ik. Boss... Hij ziet er trouwens erg Japans uit.
.Je zou in Akabane de Namboku line helemaal naar het zuiden... neeeh.
Oh ik zie dat er in Ikebukuro een MoMo Paradise zit. Goed, dat is niet superheerlijk eten, maar het is ShabuShabu/Sukiyaki all you can eat voor ~1500 yen, wat echt absurd weinig is gegeven hoe duur rundvlees normaal in Japan is. (ik heb ook een keer Shabu Shabu voor 10.000 yen de man gegeten, go figure)
http://www.sunnypages.jp/(...)ki/Momo+Paradise/665
Misschien zelfs wel nog iets dichterbij Akabane.
quote:Omiya, dat had ik moeten weten. Ik denk nog steeds niet als een Japanner.Op woensdag 15 juli 2009 15:53 schreef speknek het volgende:
Omiya waarschijnlijk, ze hebben geen losse m
Je zou in Akabane de Namboku line helemaal naar het zuiden... neeeh.
Oh ik zie dat er in Ikebukuro een MoMo Paradise zit. Goed, dat is niet superheerlijk eten, maar het is ShabuShabu/Sukiyaki all you can eat voor ~1500 yen, wat echt absurd weinig is gegeven hoe duur rundvlees normaal in Japan is. (ik heb ook een keer Shabu Shabu voor 10.000 yen de man gegeten, go figure)
http://www.sunnypages.jp/(...)ki/Momo+Paradise/665
Misschien zelfs wel nog iets dichterbij Akabane.
Uhoh, ik eet geen vlees. Dat vinden ze hier heel erg vreemd, maar mijn collega's zijn er ondertussen aan gewend. Nog andere tips?
. Nee. Hoe houd je het uit in Japan?!De eerste dag dat ik aankwam in Japan, met fikse jetlag en twee dagen niet gewassen, nam onze professor ons mee naar een restaurant waar ik gelijk (o.a.) een grote slak, visjes die je met hoofd en al op moet eten en rauwe krabbenpoot voorgeschoteld kreeg. Real Japanese delicacy. Volgens mij is het echt onmogelijk om vegetarisch te leven in Japan, al was het maar omdat ze soms alleen een Japanse kaart hebben en je maar op goed geluk wat aanwijst.
quote:Geen vlees, maar wel vis!Op woensdag 15 juli 2009 16:50 schreef speknek het volgende:
De eerste dag dat ik aankwam in Japan, met fikse jetlag en twee dagen niet gewassen, nam onze professor ons mee naar een restaurant waar ik gelijk (o.a.) een grote slak, visjes die je met hoofd en al op moet eten en rauwe krabbenpoot voorgeschoteld kreeg. Real Japanese delicacy. Volgens mij is het echt onmogelijk om vegetarisch te leven in Japan, al was het maar omdat ze soms alleen een Japanse kaart hebben en je maar op goed geluk wat aanwijst.
De visjes die je met hoofd en al op moet eten heb ik ook geprobeerd. Dat viel me reuze mee. Voor een rauwe krabbenpoot of slak hoef je me niet wakker te maken.
Sommige restaurants hebben hun eten "in plastic" in de etalage staan. Ik heb een keer meegemaakt dat ik daar naar toe werd verwezen toen ik niet begrijpend naar de menukaart wees.
quote:Zeer herkenbaar, en gecombineerd met de rest van de in dit (goede) topic geschreven ervaringen laat ik mn interesse in Japan als onderzoeksland toch even hangen, evt. in afwachting van betere Japanse taalkennis.Op maandag 4 mei 2009 06:05 schreef Lyrebird het volgende:
...
Daarnaast is Azie vanwege de taal nog steeds erg geisoleerd van de rest van de wetenschappelijke wereld. Als je wel eens op een wetenschappelijke conferentie hebt geprobeerd om een verhaal van een onderzoeker uit Taiwan, China, of Japan te volgen, dan snap je waar ik het over heb. Vooral de Japanners hebben enorm veel moeite met het Engels, de taal die in de wetenschappelijke wereld het meest gebruikt wordt.
...
Ik moet snel een keer een congres in Japan vinden om langs te komen. Is er nog interessant kanker onderzoek op jouw instituut? Ga binnenkort ook beginnen met een faculty plek te zoeken, hoewel Japan me daarvoor echt iets te exotisch is.
quote:Op woensdag 15 juli 2009 17:20 schreef Shivo het volgende:
LB eet geen vlees? Ga me niet vertellen dat dit uit ethische overtuiging is, jij was toch wel eens gaan jagen?
Nee, alhoewel ik het lidmaatschap van de NRA heb overwogen, heb ik nog nooit gejaagd of met een geweer geschoten.quote:Wij doen niet aan kankeronderzoek. Ik ben de enige onderzoeker hier die iets met biologie doet, de rest zit allemaal zwaar in de techniek (engineering). Maar er moeten toch voldoende (hoogstaande) kankerconferenties zijn in Japan. Grin, ik bezoek er in ieder geval genoeg, niet dat ze over kanker gaan, maar ala.Ik moet snel een keer een congres in Japan vinden om langs te komen. Is er nog interessant kanker onderzoek op jouw instituut? Ga binnenkort ook beginnen met een faculty plek te zoeken, hoewel Japan me daarvoor echt iets te exotisch is.
PM me maar als je iets hebt gevonden. Ik introduceer je wel tot het leven van een onderzoeker in Japan (anglicisme?).
quote:Ja, vorig jaar al, na mijn sollicitatiegesprek. Schitterend gebied, ik heb er echt van genoten!
quote:Seppuku. Harakiri wordt als nogal boers beschouwd heb ik mij eens laten vertellen.Op woensdag 15 juli 2009 12:35 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
<snip>
..bank kon ik zien dat de bankmedewerker (dus niet de manager) op het punt stond om harikiri te plegen..
Geniet overigens van je verhalen.. Zal het zelf nooit meemaken denk ik, dus dit is wel the next best thing.
Ik weet bijv. dat Ichiro Suzuki een grootheid is. (Seattle Mariners, baseball)
Wat ik gewoon vreemd vind zijn dat ze daar in Japan nog steeds aan werkverschaffing doen.
Nu heb dat ook in andere Aziatische landen gezien (voor elke stomme taak een ander persoon) maar ik probeer hier mijn personeel dat af te leren.
quote:De enige sporter die ik herken in Japanse advertenties, is Ichiro. Volgens mij staat hij op eenzame hoogte. Eergisteren zag ik vijf minuten van de All Star wedstrijd op de Japanse TV, en Ichiro was constant in beeld.Op vrijdag 17 juli 2009 04:15 schreef popolon het volgende:
De Japanese sprinters op de schaats, zijn dat nu (sport)goden in Japan?
Ik weet bijv. dat Ichiro Suzuki een grootheid is. (Seattle Mariners, baseball)
quote:En Matsui van de Yankees natuurlijk. Verder worden voetballers ook steeds populairder. Bijvoorbeeld Shunsuke Nakamura (afgelopen seizoen Celtic, komend seizoen Espagnol). Schaatser zijn voor zover ik weet niet erg bekend. Heeft waarschijnlijk iets te maken met het feit dat schaatsen, behalve in Nederland, nergens serieus wordt genomen.Op vrijdag 17 juli 2009 06:08 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
De enige sporter die ik herken in Japanse advertenties, is Ichiro. Volgens mij staat hij op eenzame hoogte. Eergisteren zag ik vijf minuten van de All Star wedstrijd op de Japanse TV, en Ichiro was constant in beeld.
quote:Campagnes weet ik ook niet, maar popolon had het over sportgoden in Japan...Op zondag 19 juli 2009 07:12 schreef Lyrebird het volgende:
maar ik kan me verder geen campagne herinneren
Helaas, de zonsverduistering is aan ons voorbij gegaan. Het zou toch geen complete zonsverduistering geweest zijn, want daarvoor moesten we in China of een stel eilandjes ten zuiden van het Japanse vasteland zijn, voor zover er zoiets bestaat als Japans vaste land. Het zat vanochtend potdicht. Kon wel merken dat het iets minder licht werd, maar het wolkendek was zo dik dat we geen zon gezien hebben. Geen geen zon dus. Het is hier overigens vaker bewolkt dan niet bewolkt, een groot verschil met Indiana. Vraag me nog steeds af hoe ze aan "het land van de rijzende zon" komen.
Tot zo ver Japan.
In een ander topic hadden we het laatst kort over beschadigingen die je aan je netvlies kunt oplopen door in de zon te staren. Dat valt eigenlijk best mee. Ik ga niet verklappen hoe lang je met het blote oog precies in de zon kunt kijken zonder dat je een beschadiging aan je netvlies oploopt, maar het is langer dan een seconde.
Het wordt echter een heel ander verhaal als je met een verrekijker of telescoop naar de zon gaat turen. Er zijn mensen die dat doen, en meestal raak je daardoor PERMANENT een deel van je gezichtsveld kwijt. Kwalijker nog, het is meestal het centrale deel van je zicht, het deel waarmee je leest en naar plaatjes kijkt. Mensen die dit meemaken, weten meteen wat het is om aan "ouderdomsgerelateerde maculaire degeneratie" (zo noemen ze dat geloof ik in het Nederlands) te lijden. Dat is een oogziekte waar we op termijn allemaal mee te maken krijgen. Genoeg groente en fruit eten en niet roken schijnt dit ziekteproces lang uit te stellen. Ik heb overigens metingen die laten zien dat jonge dertigers de eerste verschijnselen van deze ziekte al hebben...
Nog even terugkomen op die beschadiging.
Beneden zie je een plaatje van het netvlies van mijn collega, gemaakt met een door ons ontwikkeld instrument. De techniek die we gebruiken lijkt een beetje op ultrasound, maar dan beter, met een hogere resolutie. Het is een dwarsdoorsnede van het netvlies. De zwarte balkjes zijn 100 micrometer lang. Mijn collega heeft in zijn jonge jaren met een verrekijker naar de zon gekeken. Precies in het midden van zijn netvlies zijn alle kegeltjes verdwenen, over een lengte van ongeveer 150 micrometer (een halve graad), daar waar de middelste donkere lijn wordt onderbroken. Ter vergelijking, je duim op een arm afstand is ongeveer 2 graden breed (hangt natuurlijk van je duim af). Dus hij is slechts blind over een kwart duim afstand. Dat valt nog best mee, alhoewel dit natuurlijk het meest licht-gevoelige deel van het oog is, waarmee je leest en zo.
Ter vergelijking, een gewoon netvlies, maar dan in beeld gebracht over een breder gebied, ziet er zo uit:
Die kleuren in dit plaatje geven aan hoe veel licht er gereflecteerd wordt. Wij houden daar niet zo van; in onze plaatjes betekent een donkerder gebied meer reflectie. Het bovenste plaatje past in het midden van het onderste plaatje, over een breedte van iets van 2 a 3 cm. Het gaat natuurlijk wel om twee verschillende ogen.
Voor alle duidelijkheid, het licht komt door je hoornvlies en lens en het glasachtig lichaam, en raakt het netvlies in de richting van de gele pijl. Dan gaat het licht door een aantal lagen heen, waarna het de kegeltjes raakt. Als er kegeltjes zijn...
Moraal van dit verhaal: gebruik NOOIT een verrekijker of telescoop om naar de zon te kijken, zelfs niet als daar een zonnefilter voor zit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 22-07-2009 10:13:36 (leiden is geen lijden) ]
De dichte bewolking (en vaak mist, en eigenlijk gewoon uberhaupt de vochtigheid) in Japan is echt reteirritant, hoe vaak ik ook wel niet dat spectaculaire uitzicht over Mount Fuji, of over Hakodate, of over het Toya meer, etc. etc. heb gemist omdat je nauwelijks honderd meter ver kon kijken...
quote:Omdat Japan ten Oosten van China ligt, noemden de Chinezen Japan "het land waar de zon rijst". Daar komt het vandaan. Meer info hierOp woensdag 22 juli 2009 06:29 schreef Lyrebird het volgende:
Vraag me nog steeds af hoe ze aan "het land van de rijzende zon" komen.
quote:Ik denk dat ze geïntimideerd zijn omdat Japanse vrouwen westerse mannen leuker vinden.Op donderdag 23 juli 2009 07:42 schreef Lyrebird het volgende:
Een vraag aan de experts hier: waarom zijn Japanse mannen zo verlegen, met name als je ze vergelijkt met Japanse vrouwen? De weinige keren dat ik met (totaal onbekende) Japanse vrouwen van doen heb, zitten ze bij wijze van spreke bij mij op schoot, terwijl Japanse mannen niet eens mijn kantoor binnen durven te lopen. Beter zo dan andersom, ware het niet dat er op onze afdeling bijna alleen maar mannen werken, en ik 12 uur per dag werk. Het is echt heel lastig om met die lui regelmatig een praatje te maken.
En terecht, want de meeste Japanse mannen zijn niet bepaald knap. 
In tegenstelling tot veel Japanse vrouwen.quote:Ja, daar kun je wel eens gelijk in hebben. Het is wel knap irritant, ik begin er schoon genoeg van te krijgen.Op donderdag 23 juli 2009 07:57 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Ik denk dat ze geïntimideerd zijn omdat Japanse vrouwen westerse mannen leuker vinden.
Ik ben echt jaloers op de TS, ik wil ook naar japan.
quote:Als je over een half jaar in de buurt bent, dan ben je altijd welkom als proefpersoon. Ik ben nu nog apparatuur aan het opbouwen, maar tzt moet ik toch wel weer plaatjes kunnen maken. Hoe kleiner de beschadiging, hoe groter de uitdaging om het goed in beeld te krijgen.Op donderdag 23 juli 2009 23:14 schreef raptorix het volgende:
Hey Lyre je schrijfstijl en verhalen blijven prettig om te lezen, misschien idee om een blog aan te maken? Overigens heb ik vroeger eens per ongeluk met een verrekijker in de zon gekeken, maar echt super kort, ik weet nog wel dat je het gelijk merkt! Geen idee of ik er last van heb, maar me ogen zijn opzich ok.
Bloggen heb ik al eens geprobeerd, in mijn beginjaren in de VS, maar het aantal lezers daarvam was niet om naar huis te schrijven. Tegelijkertijd heb ik ook nog eens een cover van Rage Against the Machine uit eigen keuken geupload, die uiteindelijk grofweg 100 x meer hits kreeg...
Misschien dat ik tzt nog eens een boekje publiceer. Daarin ook the dark side of Lyrebird's life. Wel zo smeuiig.
Na twee weken lang meer dan 12 uur per dag - en dat 7 dagen per week - aan een onderzoeksvoorstel te hebben geschreven, had ik het voorstel zo'n anderhalve week geleden af. Dat succes wilde ik met m'n collega's (studenten) delen, maar die zaten daar niet op te wachten. Nou was ik al behoorlijk over de zeik omdat ik te lang te hard gewerkt had, maar het feit dat zij geen boeh of bah zeiden, maakte het er niet beter op. Toen ben ik als sociaal experiment gewoon blijven zitten. Maar eens zien wat ze zouden doen. Niks. Helemaal niks. Ik heb een uur lang bij hun op de kamer gezeten, terwijl ik gewoon voor me uit staarde. Alle vier de studenten bleven naar hun monitor turen, terwijl ze aan het typen waren, en dat hielden ze een uur vol. Zonder ook maar iets te zeggen, zonder de kamer te verlaten, zonder iets te eten of te drinken. Toen ben ik maar weggelopen. Maar zodra ik weg was, begonnen ze wel op en neer naar het lab te lopen. Ik kan niet zeggen dat het mijn gelukkigste dag hier was.
Afgelopen vrijdag zijn we met z'n allen naar een nationaal park gegaan, om daar te gaan hiken en flink feest te vieren. Op het programma stond namelijk het welkomsfeest voor Lyrebird-sensei (ik zit hier al meer dan 3 maanden, maar dat mag de pret niet drukken). 's Middags zouden we ook nog gaan volleyballen. Dat volleballen was erg leuk, want Japanners hebben de grootste lol als iemand iets verkeerds doet, en natuurlijk ging ook bijna alles fout want bijna niemand kon goed volleyballen.
Wat later die dag was er een Japanse voordracht en daar hoefde ik gelukkig niet bij te zijn. Ik mocht meehelpen met het koken. Voor 50 man koken is niet eenvoudig, vooral niet als dat op een houtsvuur moet gebeuren. Eerst een gigantische hoeveelheid uien, aardappels en wortelen schoongemaakt (hutspot??), waarna ik me met het vuur ben gaan bemoeien, want dat liep voor geen meter. In de VS had ik een apartement met open haard, en 1 ding dat je dan leert, is hoe je een vuurtje moet stoken. Het hout was echter aan de natte kant (het regent nogal vaak in Japan), en pas na een uur zweten hadden we alle drie de houtvuren aan het branden. Rijst op 1 vuur, een grote ketel met een zoete schotel op vuur nummer 2 en de scherpere schotel op vuur nummer 3. Uiteindelijk was dat eten nog gaar ook, vlak voordat de hele groep terug kwam van de lezing. Hmmm, wat smaakt eten toch goed als je er zelf hard voor gewerkt hebt! Er was helaas niet zo veel bier, dus mijn welkomsfeest was wat aan de zuinig kant. Dacht ik.
Want later die avond begon het feest pas echt! Ze hadden een gigantische hoeveelheid drank meegenomen, en na een half uurtje was het tijd voor een speech. Een van de studenten had het weekend georganiseerd, en hij moest ook de speech geven. Erg moedig, want hij deed dat in het Engels, en dat voor een groep van bijna 50 Japanners. De boodschap was dat ze erg gelukkig waren met het feit dat ik er ook bij was. Ik kon dat niet echt op waarde schatten, vanwege de spreekwoordelijke Japanse beleefdheid. Toen heb ik ook nog een aantal woorden gesproken en toen ging het feest echt van start. Dat bestond uit het drinken van verschillende soorten Soju en Sake, en Japans bier. Kirin is toch lekkerder dan Nederlands bier.
De Japanners werden steeds luidruchtiger, en kregen er steeds meer lol in. Na een uur hadden ze een grote kring gevormd en werd er een drinking game gehouden. Hoe het precies werkte, wist ik niet, maar daar kwam ik al snel achter. Of Lyrebird-san ook mee wilde doen? Onder voorwaarde dat het spel in het Engels zou plaatsvinden, stemde ik - onder luid gejuich van de studenten - toe. Hoe het spel precies werkt, kun je hier lezen. Het is toch wel apart om aan zoiets mee te mogen doen. Gelukkig lukte het me om onder het gemiddelde te blijven, zo nuchter was ik nog wel.
In die toestand is het ook gemakkelijker om je Japanse collega's aan te spreken op hun botte gedrag van anderhalve week eerder. Daar werd heel open en nuchter op gereageerd. Ze vonden het zelf ook erg vreemd en vervelend, maar het feit dat ze daar met z'n vieren zaten en niet goed Engels konden spreken (wat onzin is, hun Engels is niet perfect, maar wel verstaanbaar), maakte het onmogelijk voor ze om spontaan een gesprek te houden. Ergens kan ik het wel begrijpen. Japans spreken is niet eenvoudig, maar het wordt nog veel lastiger als er een andere Nederlander bij is die net iets beter Japans praat. Die kou was gelukkig ook uit de lucht.
Toen het feest op z'n einde liep, hielp iedereen mee met opruimen. Zowel bij het avondeten als bij het feest hoefde daar niemand het voortouw voor te nemen, of orders uit te delen. Zoiets gebeurt gewoon. Iedereen doet iets en voor je het weet is alles netjes opgeruimd. Toch wel indrukwekkend, vooral als je je realiseert in wat voor een staat de meeste mensen waren.
De dag erop kwam ik vroeg in de ochtend per ongeluk in een groep van 30 Japanse 7-jarigen terecht. Toch wel grappig als die je allemaal tegelijk aankijken, en daarbij allemaal een fietsenrek laten zien. Die begonnen meteen allemaal vragen te stellen. Eerst in het Japans. Hoe oud ik was. Nou dat ging nog net. Of ik Amerikaans was. Ook die vraag kon ik in het Japans beantwoorden. Maar toen raakte ik toch snel de draad kwijt. Het hielp ook niet dat ik de avond er voor behoorlijk wat sake naar binnen had gewerkt. Een kind riep in het Engels "I am hungry", en een ander vroeg me in het Engels of ik zwart was. Daar moest ik wel om lachen. Probleem was echter dat onze hike van start ging, en ik zat opgesloten in een zee van kinderen. Uiteindelijk heb ik me daar toch uitgeschuifeld, maar het leerde me wel dat ik echt een bezienswaardigheid hier ben, en dat Japanners heel graag dingen van je willen weten. Vaak durven ze dat niet te vragen, maar kinderen hebben daar wat minder moeite mee. Toen kon ik de speech van de Japanse student ook beter plaatsen. Ik zie het als een voorrecht om deze ervaring te hebben.
De hike was overigens schitterend (het bovenste plaatje in mijn fotoboek is vorig jaar in hetzelfde park gemaakt). Ze hebben er ook van die vliegend herten, hele kleine gifgroene kikkertjes en hele grote slangen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 02-08-2009 16:34:39 ]
quote:Rollen er ook Nintendo DS spellen uit zo'n machine?Op maandag 4 mei 2009 21:22 schreef maartena het volgende:
In Japan schijn je inderdaad echt ALLES uit automaten te kunnen kopen, tot aan ondergoed/BH's etc aan toe.
Ik blijf dit topic ook volgen
quote:Ik neem aan dat ze ook een Ikea in Japan hebben, en dat die ook wel matrassen verkoopt. Nu kost een goed matras bij de Ikea hier in NL zo'n 200 a 400 euro. Dat kan hooguit het dubbele zijn in Japan. Hoe kan zoiets nu 2000 dollar zijnOp vrijdag 15 mei 2009 16:06 schreef Lyrebird het volgende:
Dus ik had een huis, maar verder helemaal niets. Samen met een van de secretaresses was ik al eerder op zoek gegaan naar spullen, maar dat was nog voordat ik geld had. Dus niets gekocht, maar wel rondgekeken voor een ijskast, wasmachine, kookplaat (zit niet standaard in het appartement) en bed. Tja, bed. Japanse matrassen zijn zo hard als beton, en ik ben in het hotel al twee keer 's nachts wakker geworden met een slapende arm. Gelukkig had een beddenzaak Amerikaanse bedden in de aanbieding. Die moesten $2000 gaan kosten, terwijl ze in de VS voor de helft van de prijs over de toonbank gaan. Leve het internet voor een eerlijke prijsvergelijking. Van de gekke! Nog maar es een nachtje over slapen, op een luchtbed dus. Is wel een stuk goedkoper!
quote:Engels bedoel je neem ik aan?Op zondag 2 augustus 2009 16:25 schreef Lyrebird het volgende:
Ergens kan ik het wel begrijpen. Japans spreken is niet eenvoudig, maar het wordt nog veel lastiger als er een andere Nederlander bij is die net iets beter Japans praat. Die kou was gelukkig ook uit de lucht.
Hoe lastig het ook is als je 7x12 uur werkt, denk ik dat het erg zal helpen als je je Japans verbetert. Ik bedoel het is niet meer dan redelijk dat jij je meer aanpast aan hen dan andersom. Blijkbaar voelen je collega's/studenten zich ongemakkelijk als ze Engels moeten spreken. Als het in het Japans kan is hier geen sprake meer van.
Bij mij in de stad kun je 2x in de week gratis Japanse les krijgen. Ik merk dat dit erg helpt. Je wordt gedwongen 2 uur lang alleen maar in het Japans te communiceren. Ik zou eens kijken of er bij jou ook zoiets mogelijk is.
[ Bericht 12% gewijzigd door captaintokyo op 04-08-2009 04:01:34 ]
quote:Ik bedoelde dat ik begrijp in wat voor een positie ze zitten. Als ik Japans moet praten, wat voor mij geen gemakkelijke taal is, dan wordt het nog veel moeilijker als er een Nederlander luistert die wel goed Japans spreekt.Op dinsdag 4 augustus 2009 03:55 schreef captaintokyo het volgende:
[..]
Engels bedoel je neem ik aan?
Hoe lastig het ook is als je 7x12 uur werkt, denk ik dat het erg zal helpen als je je Japans verbetert. Ik bedoel het is niet meer dan redelijk dat jij je meer aanpast aan hen dan andersom. Blijkbaar voelen je collega's/studenten zich ongemakkelijk als ze Engels moeten spreken. Als het in het Japans kan is hier geen sprake meer van.
Bij mij in de stad kun je 2x in de week gratis Japanse les krijgen. Ik merk dat dit erg helpt. Je wordt gedwongen 2 uur lang alleen maar in het Japans te communiceren. Ik zou eens kijken of er bij jou ook zoiets mogelijk is.
Maar je hebt helemaal gelijk. Mijn Japans moet gewoon beter worden, en snel ook. Ik heb vanaf nu iedere avond minstens 1 uur ingepland staan. Ik kan hier op de universiteit ook een Japanse curus volgen, maar ik heb het niet zo op huiswerk en overhoringen.
quote:Merkte je echt niks anders van de verduistering dan dat het iets minder licht werd? Ik kan mij nog goed de zonsverduistering in Nederland herinneren, wij zaten met de zeilboot op het IJsselmeer, en toen de verduistering zijn maximum naderde viel de wind weg en werd het ineens gevoelig kouder. Hoewel ik nog erg jong was, was dat een ervaring om nooit te vergeten, ik had mij destijds al behoorlijk verdiept in de meteorologie (en was mij dus bewust van de effecten van de zon op de troposfeer), maar dat het wegvallen van ook maar een fractie van de energie van de zon die de aarde bereikt zo'n groot effect kon hebben had ik niet verwacht.Op woensdag 22 juli 2009 06:29 schreef Lyrebird het volgende:
Geen zonsverduistering
Helaas, de zonsverduistering is aan ons voorbij gegaan. Het zou toch geen complete zonsverduistering geweest zijn, want daarvoor moesten we in China of een stel eilandjes ten zuiden van het Japanse vasteland zijn, voor zover er zoiets bestaat als Japans vaste land. Het zat vanochtend potdicht. Kon wel merken dat het iets minder licht werd, maar het wolkendek was zo dik dat we geen zon gezien hebben. Geen geen zon dus.
Hoeveel procent verduistering was er in het gebied waar je op dat moment was?
) van een Japans vrouwenziekenhuis, en ik kan mij ook herinneren dat er een oogarts in de familie zat. Ik denk het wel een ervaring is zeker om daar te zijn als "leidinggevende", zeker met de machtsverhoudingen in de japanse cultuur.quote:Hmmm, goede vraag. Dat antwoord moet ik schuldig blijven. Maar het maximum lag iets van 4-500 km ten Zuiden van ons.Op dinsdag 4 augustus 2009 04:46 schreef Bolkesteijn het volgende:
[..]
Merkte je echt niks anders van de verduistering dan dat het iets minder licht werd? Ik kan mij nog goed de zonsverduistering in Nederland herinneren, wij zaten met de zeilboot op het IJsselmeer, en toen de verduistering zijn maximum naderde viel de wind weg en werd het ineens gevoelig kouder. Hoewel ik nog erg jong was, was dat een ervaring om nooit te vergeten, ik had mij destijds al behoorlijk verdiept in de meteorologie (en was mij dus bewust van de effecten van de zon op de troposfeer), maar dat het wegvallen van ook maar een fractie van de energie van de zon die de aarde bereikt zo'n groot effect kon hebben had ik niet verwacht.
Hoeveel procent verduistering was er in het gebied waar je op dat moment was?
Het zat echt potdicht. Het werd wel ietsje donkerder, maar dat was te vergelijken met een tikkeltje meer bewolking.
Ik kan die Nederlandse zonsverduistering nog herinneren, en toen hadden wij in Eindhoven wat sluierbewolking. Eigenlijk ideaal, want je kon bijna zonder zonnefilter naar de hlave verduisering kijken.
quote:Wie zegt dat ik op zoek was naar een goed matras.Op dinsdag 4 augustus 2009 03:24 schreef slashdotter3 het volgende:
[..]
Ik neem aan dat ze ook een Ikea in Japan hebben, en dat die ook wel matrassen verkoopt. Nu kost een goed matras bij de Ikea hier in NL zo'n 200 a 400 euro. Dat kan hooguit het dubbele zijn in Japan. Hoe kan zoiets nu 2000 dollar zijn
Ik wilde een zacht bed hebben, American style. Als je daar wel eens op geslapen hebt, dan wil je niet anders. Die bedden zijn een stuk zachter dan wat je in Nederland kunt krijgen. Het bed wat ik nu heb is een stuk zachter dan Japanse bedden, maar is nog steeds harder dan wat ik in de VS had.Zelf heb ik nooit in Japan gewoond maar ik ben er voor het werk wel een aantal keren geweest, soms voor een paar weken achter elkaar. Daarnaast heb ik veel met Japanners en Japanse bedrijven gewerkt op andere plaatsen (China, Taiwan,...). Ik moet zeggen dat ik niet alles herken wat hier geschreven is. Maar waarschijnlijk is een bedrijfsomgeving ook anders dan een universiteits omgeving.
Het meest karakteristieke van de Japanse (bedrijfs)cultuur vind ik het belang en harmonie van de groep boven het belang van het individu. Dat zie je goed als er een beslissing moet worden genomen. Er wordt dan altijd gestreefd naar een concensus; de beslissing moet door de hele groep worden gedragen en begrepen. Dit leidt tot een eindeloos proces van vergaderen en opnieuw vergaderen totdat iedereen op één lijn zit.
Dit heeft voordelen en nadelen. Om met de nadelen te beginnen: het duurt eindeloos lang voordat er een beslissing wordt genomen. Japanners zijn daarom ook notoir slecht in crisismanagement. Als iets niet volgens plan gaat dan komt de boel vaak dagenlang tot stilstand totdat er een nieuwe concensus is wat er moet gebeuren. Het voordeel is echter wel dat de gekozen richting de buy-in heeft van de hele groep en dat iedereen er ook precies dezelfde uitleg aan geeft. In westerse landen wordt een beslissing vaak snel genomen als dat nodig is, maar vervolgens geeft iedereen er z'n eigen uitleg aan en zijn acties minder gefocusseerd. Dit is een van de redenen imo waarom Japanse bedrijven er in een samenwerking met een westers bedrijf strategisch gezien meestal beter uitkomen (dat heb ik iig gezien in de electronica sector).
Als je een meeting hebt met Japanners of je geeft een business presentatie ofzo, dan is het volkomen normaal dat de Japanners plotseling met elkaar beginnen te praten en hun eigen sub-meeting beginnen om een concensus te vormen over wat er wordt gepresenteerd. Ik heb meegemaakt dat zo'n onderbreking >2 uur duurde voordat je weer verder kon, om dan na 15 minuten opnieuw zo'n onderbreking te krijgen. Heel irritant voor ons, maar zo werken die mensen nu eenmaal. Ik heb er mee leren leven en maak van de gelegenheid gebruik om even koffie te gaan halen of even buiten een frisse neus te gaan halen. Je kunt je voorstellen dat zo'n meeting makkelijk 12 uur kan duren. Wat nog veel irritanter is, is dat wanneer je tegen middernacht eindelijk een conclusie hebt bereikt het dan de volgende morgen blijkt dat alles weer van voor af aan begint omdat er iemand van mening is veranderd
. Het belang dat wordt gehecht aan harmonie van de groep zie je ook terug in de layout van de werkomgeving. Waar in het westen mensen vaak zitten afgesloten in cubicles en met management in aparte kantoortjes (status symbool) zag je in de Japanse bedrijven waar ik kwam dat de buro's waren opgesteld in een rechthoek (een rechthoek per project) en de projectmanager zat gewoon aan één van de bureaus in de rechthoek. Waar in het westen het management een andere dresscode heeft (pak + das) dragen ze in Japan allemaal hetzelfde bedrijfsuniform.
En dan die typische kamikaze houding als er een probleem is. Wij hadden bijvoorbeeld een product dat zowel mechanische als electronische onderdelen had. Mechanisch was het klaar, maar electronisch zat het nog vast. Toch bleven alle mechanische engineers (die niets konden bijdragen) tot even laat doorwerken, uit solidariteit.
Ik heb ervaren dat in een samenwerking met een Japans bedrijf waarbij je beiden hetzelfde directe belang hebt (co-development, beiden wil je het product op tijd op de markt hebben) Japanners veel minder bereid zijn om informatie te delen dan wij, uit angst om 'teveel weg te geven'. Ook zullen ze jou niks vertellen over problemen in 'hun' gedeelte tenzij ze geen keus hebben, ook niet als jij technisch kunt bijdragen aan de oplossing.
Zelf heb ik niets gemerkt van genegeerd worden enzo (wat Lyrebird schreef). In tegendeel zelfs. Maar dat is wellicht het verschil tussen een universitaire omgeving en een bedrijfsomgeving waar je voor hetzelfde doel werkt.
Wat ik wel herken van wat er hierboven werd genoemd is het feit dat alles wat je doet als je dronken bent niet meetelt en de volgende dag niet meer over wordt gesproken. Aardig voorbeeld is een ontmoeting die ik had in Tokyo met een groepje van een groot Japans camera bedrijf in Tokyo die aan het eten/drinken waren in een of ander fastfood restaurant: 5 mannen en 2 (zeer knappe) vrouwen. Ik had overigens niets met dat bedrijf te maken. Ik was alleen, en één van de dames van dat groepje kwam spontaan naar mij toe om te vragen of ik bij hun wou zitten. Het bleek dat de twee dames vloeiend Engels spraken en de mannen helemaal niet. Beide dames waren overigens getrouwd. Om een lang verhaal kort te maken, ik eindigde met de twee dames en één van de mannen in zo'n privé karaoke-kamertje en de het topje van 'mijn' dame ging in elk geval uit. Iets dergelijks lijkt me in het westen redelijk ondenkbaar want collegas lullen alles door, maar toen ik het verhaal de volgende dag aan één van mijn Japanse collegas vertelde zei hij dat dit typisch Japans was en dat de volgende dag in dat andere bedrijf iedereen zou doen alsof zijn neus bloedde.
Anyway, Japan is tof en ik zou er best meer tijd willen doorbrengen. Ik vind Japan meer anders dan bijvoorbeeld de Chinese cultuur waar ik veel meer ervaring mee hebt. De Chinese manier van denken ligt dichter bij de westerse manier van denken (bijv Chinezen werken hard en lang als ze daarmee veel geld verdienen, Japanners doen het uit een soort van 'loyaliteit').
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 05-08-2009 15:42:16 ]
quote:Tijdens de zonsverduistering van 1999 was ik aan de kust in Dieppe, waar de verduistering totaal was. Helaas was het op het moment van de totaliteit volledig bewolkt, maar het blijft onvergetelijk hoe de zeemeeuwen totaal in paniek raakten en meteen weer rustig werden toen de totaliteit voorbij was.Op dinsdag 4 augustus 2009 04:46 schreef Bolkesteijn het volgende:
[..]
Merkte je echt niks anders van de verduistering dan dat het iets minder licht werd? Ik kan mij nog goed de zonsverduistering in Nederland herinneren, wij zaten met de zeilboot op het IJsselmeer, en toen de verduistering zijn maximum naderde viel de wind weg en werd het ineens gevoelig kouder. Hoewel ik nog erg jong was, was dat een ervaring om nooit te vergeten, ik had mij destijds al behoorlijk verdiept in de meteorologie (en was mij dus bewust van de effecten van de zon op de troposfeer), maar dat het wegvallen van ook maar een fractie van de energie van de zon die de aarde bereikt zo'n groot effect kon hebben had ik niet verwacht.
Wat ik minstens zo interessant vond was het feit dat 99% van de mensen dit fenomeen volledig misten omdat ze alleen maar met elkaar bezig waren: klappen, gillen, etc,... Een interessant sociologisch verschijnsel.
quote:Ik heb gedurende m'n hele verblijf in Japan geworsteld met 'tot ziens' zeggen. Dat kennen ze daar niet. Als je Sayonara zegt lacht iedereen je uit (dat betekent 'vaarwel'), iets als Ja Ne is dan weer veel te informeel en betekent zoiets als 'laterzz'.Op woensdag 5 augustus 2009 15:23 schreef SeLang het volgende:
En dan die typische kamikaze houding als er een probleem is. Wij hadden bijvoorbeeld een product dat zowel mechanische als electronische onderdelen had. Mechanisch was het klaar, maar electronisch zat het nog vast. Toch bleven alle mechanische engineers (die niets konden bijdragen) tot even laat doorwerken, uit solidariteit.
Wat je eigenlijk hoort te zeggen als je weggaat bij je kantoor is Osaki ni shitsurei shimasu, wat letterlijk betekent "sorry, ik ben onbeleefd omdat ik eerder wegga dan jullie", waarna de werkvloer hoort terug te roepen Otsukare sama deshita ("je bent vast moe"). Maar dat deed ik zo min mogelijk, in de eerste plaats natuurlijk omdat ik het helemaal niet erg vond dat ik wegging, in de tweede plaats omdat shitsurei een echte tongbreker is (de i en u zijn allebei stil) die ik er nooit goed hoorbaar uitkreeg. Gelukkig vonden de Japanners dat schijnbaar ook, want bij binnenkomst en weggang zeiden ze alleen maar "ssssssssssss", alsof woorden vormen eigenlijk ook al te onbeleefd is.
quote:Om een lang verhaal kort te maken, ik eindigde met de twee dames en één van de mannen in zo'n privé karaoke-kamertje en de het topje van 'mijn' dame ging in elk geval uit. Iets dergelijks lijkt me in het westen redelijk ondenkbaar want collegas lullen alles door, maar toen ik het verhaal de volgende dag aan één van mijn Japanse collegas vertelde zei hij dat dit typisch Japans was en dat de volgende dag in dat andere bedrijf iedereen zou doen alsof zijn neus bloedde.
quote:Mooie post SeLang. Wat je zegt herken ik overigens wel. Het project dat ik heb opgestart, is een samenwerking tussen mijn universiteit en een Japans bedrijf. Voor dat project ben ik een paar keer in Tokyo geweest, en ik kan me geen betere samenwerking voorstellen. Daar ben ik gewoon een deel van het team. Wat me wel verbaasde, was dat bij mijn eerste bezoek de manager van de afdeling (n-3), zijn baas (n-2) en de baas daarboven (n-1) aanwezig waren. Alleen de allerhoogste baas (n) van het bedrijf heb ik niet ontmoet. Toen ik nog bij Philips werkte, heb ik wel eens met n-5 of zo gesproken, maar dat was het wel. Niet dat dit bedrijf met Philips is te vergelijken, maar ik vond het toch apart dat de bazen voor mijn kleine project langskwamen.Op woensdag 5 augustus 2009 15:23 schreef SeLang het volgende:
Zelf heb ik niets gemerkt van genegeerd worden enzo (wat Lyrebird schreef). In tegendeel zelfs. Maar dat is wellicht het verschil tussen een universitaire omgeving en een bedrijfsomgeving waar je voor hetzelfde doel werkt.
En wat je schrijft over het delen van informatie, klopt met mijn observatie. Pas toen ik door ging vragen, kwamen ze met belangrijke informatie over de brug, en ik kon wel merken dat ze niet stonden te springen om er nog meer over te vertellen. Maar ik mocht op de eerste dag wel in de fabriek rondkijken, en daar heb ik heel wat van opgestoken.
Qua besluitvorming heb ik niet te klagen. Dat loopt als een speer. Nu helpt het wel dat het bedrijf er niet veel geld in hoeft te steken (het gaat om onderzoeksgeld van het Japanse ministerie van wetenschap en techniek), dus dat de belangen niet erg groot zijn.
Enne, wat betreft het negeren door de studenten: na het feest zijn ze plotseling een stuk gemakkelijker geworden. Het gaat hier de goede kant op. Nu het weer nog.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 05-08-2009 16:13:27 ]
quote:Op woensdag 5 augustus 2009 15:53 schreef speknek het volgende:
[..]
Ik heb gedurende m'n hele verblijf in Japan geworsteld met 'tot ziens' zeggen. Dat kennen ze daar niet. Als je Sayonara zegt lacht iedereen je uit (dat betekent 'vaarwel'), iets als Ja Ne is dan weer veel te informeel en betekent zoiets als 'laterzz'.
Ik begon netjes met Ittekimas, maar dan kwam ik niet terug, dus dat vonden ze erg raar. Mijn secretaresse begreep ook niet zo goed waarom ik perse zoiets als "bye" wilde zeggen. Ze adviseerde me om domo te zeggen.Bye bye vind ik zelf wat voor jongeren toepasselijk. Domo kan ik me wel voorstellen dat het toepasselijk is.
Dat ittekimasu is letterlijk (ik) ga en kom (terug) want komt gewoon van itte (van iku, gaan) en kimasu (van kuru, komen). Het is dus geen wonder dat ze dat raar vinden
. Stel je maar voor als je tegen een Nederlandse collega zou zeggen "ik kom later terug" en vervolgens niet terugkomt.Wat ik wel leuk vind is dat je met zo'n taal als Japans ook gewoon kunt zeggen waar het op slaat (terwijl je in Nederlands ervan afwijkt) of juist dat je iets anders zegt dat ook van toepassing kan zijn. Zoals 'mata ashita' ipv 'bye bye'.
Het grootste probleem met zulke dingen als dag zeggen en paar andere is dat vertalingen en uitleggen soms erg moeilijk zijn of gewoon worden geskipt in het algeheel als je het leert. En het gebeurt nog vaker bij Japans helaas. Ik vind het verder ook dubieus dat mensen meestal eerst de -masu vorm leren en dan pas de stem, terwijl je vanuit de stem elke vorm juist kunt maken.
(weet iemand trouwens van welke film all i need de soundtrack van was)
Heb je overigens nog enig sociaal leven (buiten de studenten van je onderzoek) daar of valt dat tegen?
quote:Dat sociaal leven begint langzaam op gang te komen. Ik heb nu een vriendengroep van met name Chinezen en Indiers en dat is erg gezellig. Er is wel sprake van een Babylonische spraakverwarring, omdat er Chinezen tussen zitten die geen Engels spreken, en alleen mondjesmaat Japans. Daar moet ik dan in het Japans mee communiceren.Op donderdag 6 augustus 2009 10:22 schreef ArcticBlizzard het volgende:
Heb je overigens nog enig sociaal leven (buiten de studenten van je onderzoek) daar of valt dat tegen?
Ik was vandaag voor het eerst met de Shinkansen geweest, voor het werk, en raakte bijna verdwaald op het station van Ueno. Maar ik heb me daar toch een hoop mooie vrouwen gezien... Maar vaker in Tokyo op stap gaan.
Aardbevingen #7
Afgelopen jaar heb ik bij een bezoek aan Tsukuba tijdens mijn eerste nacht in Japan ook een aardbeving meegemaakt. Die was een stuk heftiger dan deze. Het blijft toch een vreemde en grappige ervaring. Toen ik m'n camera gevonden had, waren de bevingen al weer over.
Deze week mocht ik mijn eerste Japanse patent begroeten. We zullen er niet veel geld mee verdienen, maar het was een voorwaarde om een onderzoeksvoorstel, beter het onderzoeksvoorstel, in te mogen dienen. Dat voorstel is nu dus ingediend. Helemaal in het Japans. Die gekkigheid moet echt snel afgelopen zijn. Hoe kun je jezelf als Japanse wetenschap serieus nemen, als je onderzoeksvoorstellen in het Japans laat schrijven? Daar kleven namelijk een aantal grote nadelen aan:
Als ik het goed heb, worden daarom alle Nederlandse voorstellen in het Engels geschreven. Deze week maar eens informeren bij wie ik moet gaan klagen om dit veranderd te krijgen.
Maar Japan dus. Ik was een keer in Tokyo met een paar collegas en onze kamers waren op de 20-ste verdieping. S'avonds laat was ik iets eerder naar boven gegaan dan de rest en toen kwam er dus een aardbeving. Vlak daarna riepen ze om dat er niks aan de hand was maar dat ze voor de zekerheid de lift hadden uitgeschakeld. pwned
Bekijk deze YouTube-video
Ik heb nog geen auto, maar kan heel veel op de fiets doen. De straatjes bij mij in de buurt zijn wel aan de nauwe kant.
[ Bericht 32% gewijzigd door Lyrebird op 14-08-2009 13:26:51 ]
quote:Vet filmpje, ben zelf vanuit Nagasaki naar Nara gefietst. Echt een hele ervaring, en je ziet echt dingen die je met andere vervoersmiddelen niet gauw zult zien...Op vrijdag 14 augustus 2009 05:58 schreef Lyrebird het volgende:
Fietsen!
Bekijk deze YouTube-video
Ik heb nog geen auto, maar kan heel veel op de fiets doen. De straatjes bij mij in de buurt zijn wel aan de nauwe kant.
en scary: int donker fietsen.
dank je voor je boeiende verhalen. Keep them coming.
* terug in lurkstand.
quote:Ze maken wel een tof geluid.Op vrijdag 14 augustus 2009 09:19 schreef speknek het volgende:
Ugh cicades, wat een pleurisbeesten, en binnenkort vallen ze allemaal uit de lucht en ligt de grond dus bezaaid met insecten ter grootte van je handpalm. Wel leuke buurt waar je woont zo te zien. Ik zag zelfs een vrijstaand huis hier en daar.
Je kunt ze eten, lees ik net op Wikipedia.
.quote:Op woensdag 5 augustus 2009 17:40 schreef koffiegast het volgende:
Ik moet zeggen dat ik met japans leren ook met moeite een goed woord voor dag kan vinden. Ik heb hier bij de plaatselijke japanse winkel keer sayonara gezegd, en gelijk zat ik van 'maar dat is alsof ik er nooit meer zal zien!?'.
Bye bye vind ik zelf wat voor jongeren toepasselijk. Domo kan ik me wel voorstellen dat het toepasselijk is.
Dat ittekimasu is letterlijk (ik) ga en kom (terug) want komt gewoon van itte (van iku, gaan) en kimasu (van kuru, komen). Het is dus geen wonder dat ze dat raar vinden
Wat ik wel leuk vind is dat je met zo'n taal als Japans ook gewoon kunt zeggen waar het op slaat (terwijl je in Nederlands ervan afwijkt) of juist dat je iets anders zegt dat ook van toepassing kan zijn. Zoals 'mata ashita' ipv 'bye bye'.
Het grootste probleem met zulke dingen als dag zeggen en paar andere is dat vertalingen en uitleggen soms erg moeilijk zijn of gewoon worden geskipt in het algeheel als je het leert. En het gebeurt nog vaker bij Japans helaas. Ik vind het verder ook dubieus dat mensen meestal eerst de -masu vorm leren en dan pas de stem, terwijl je vanuit de stem elke vorm juist kunt maken.
Als Europeaan en nederlander: Heb je nou niet het gevoel dat je in Japan erg op je tenen moet lopen om grammaticaal geen fouten te maken als je mensen aanspreekt in jet Japans? Of vergeven ze je het en vinden ze het eigenlijk wel grappig dat zo een blonde God hun taal probeert te leren..
quote:Ik merk eerder het tegenovergestelde. Mijn (beperkte) Japans is nu erg formeel en mijn Japanse collega's vertellen me dat zij zelf bepaalde dingen niet zo zouden zeggen. Misschien dat ze het zo zouden schrijven, maar ik ben eigenlijk niet van plan om ook maar ooit iets in het Japans te gaan schrijven, of het moet puur Katakana of Hiragana zijn.Op vrijdag 14 augustus 2009 12:54 schreef FP128 het volgende:
[..]
Als Europeaan en nederlander: Heb je nou niet het gevoel dat je in Japan erg op je tenen moet lopen om grammaticaal geen fouten te maken als je mensen aanspreekt in jet Japans? Of vergeven ze je het en vinden ze het eigenlijk wel grappig dat zo een blonde God hun taal probeert te leren..
quote:Nee, dat heb ik nog niet gehoord, ook niet op de andere universiteit waar ik wel eens op bezoek ga.Op vrijdag 14 augustus 2009 14:20 schreef speknek het volgende:
Zeggen ze bij jullie in het lab ook allemaal 'sssssssssssss' als je binnenkomt, of is dat iets typisch Tokyoites?
Wellicht kijk je vaak verrast?
Je filmpje bekeken, in linksrijdende landen vind ik het de eerste paar uur altijd maar freaky. Bij een kruispunt rechts afslaan, ik heb altijd het idee dat de auto op de verkeerde weghelft komt
quote:Mijn ervaring was dat ze het altijd wel leuk vinden, ze lachen om je uitspraken en zijn bereid je te helpen.Op vrijdag 14 augustus 2009 12:54 schreef FP128 het volgende:
[..]
Als Europeaan en nederlander: Heb je nou niet het gevoel dat je in Japan erg op je tenen moet lopen om grammaticaal geen fouten te maken als je mensen aanspreekt in jet Japans? Of vergeven ze je het en vinden ze het eigenlijk wel grappig dat zo een blonde God hun taal probeert te leren..
Als je vloeiend Japans spreekt zonder fouten, worden ze eerder achterdochtig.
quote:Interessant artikel, en je zou wel eens gelijk kunnen hebben. Ik kijk van nature niet verrast, maar heb wel de neiging om enorm met m'n wenkbrauwen te trekken. Westerlingen die mij niet kennen, interpreteren dat als arrogantie. Misschien dat daar hier een andere betekenis aan wordt gegeven.Op vrijdag 14 augustus 2009 23:16 schreef ArcticBlizzard het volgende:
http://www.nu.nl/wetensch(...)iet-universeel-.html
Wellicht kijk je vaak verrast?
Je filmpje bekeken, in linksrijdende landen vind ik het de eerste paar uur altijd maar freaky. Bij een kruispunt rechts afslaan, ik heb altijd het idee dat de auto op de verkeerde weghelft komt
En dat links rijden is nog steeds lastig. Soms ga ik automatisch rechts rijden als het spannend wordt, bijvoorbeeld als er plotsklaps een fietser van de andere kant af komt die ik te laat gezien heb. Dat is een van de redenen dat ik me nog niet aan een auto heb gewaagd.
Overigens zijn er geen links/rechts regels op het fietspad. Je kunt zowel links als rechts rijden. Op de wat bredere fietspaden fietsen ze hier meestal rechts, maar dan op de smalle paden links. Of rechts. Erg verwarrend. Vreemd dat in een land waar alles tot in de puntjes geregeld is, er geen duidelijke regels over links of rechts fietsen bestaan.
quote:Geinig!Op zaterdag 15 augustus 2009 12:41 schreef SeLang het volgende:
Ik switch tegenwoordig moeiteloos tussen links en rechts rijden. Ik zou niet meer kunnen zeggen wat mijn voorkeur heeft.
Van die situtatie in Japan zou ik helemaal hoorndol worden!
'k Kan me prima voorstellen dat je nog even wacht met autorijden...
quote:Het links of rechts rijden zelf daar ben je zo aan gewend. Het is een groter probleem als je een verkeerde auto hebt (dus stuur rechts in Japan/Engeland) omdat je dan geen overzicht hebt in sommige bochten en kruizingen en als je moet inhalen.Op zaterdag 15 augustus 2009 13:18 schreef Bora-Bora het volgende:
Van die situtatie in Japan zou ik helemaal hoorndol worden!
'k Kan me prima voorstellen dat je nog even wacht met autorijden...
Ik vond autorijden in Engeland met een Nederlandse auto maar klote om die reden. Autorijden in Nederland met een Engelse auto gaat een stuk soepeler want de wegen in NL zijn rechter en breder dus je hebt minder last van het feit dat je stuur verkeerdom zit.
) en dat was echt geniaal. Zover ik wist mocht je daar echt overal fietsen (stoep, straat, fietspad, etc) en daar maakte ik gretig gebruik van. Erg beleefde chauffeurs allemaal daar en als aggressieve Nederlander op de fiets kan je veel maken Links rijden is niet heel veel anders dan rechts rijden, zolang er ander verkeer is
Eerste keer links rijden voor mij ging prima, pas 2 maanden later maakte ik de fout om aan de rechterkant te rijden. Dit kwam omdat er totaal geen verkeer was en ik er niet echt bij was met mn gedachte Vrienden in de auto vonden het minder leuk (verder ook stiekeme tvp
)BTW, ben sinds kort miljonair! In Yen dan, maar toch. Het wordt tijd om een auto te kopen.
quote:1 miljoen Yen is een dikke 7000 euro. Zou nog maar even doorsparen voor een autoOp vrijdag 21 augustus 2009 13:46 schreef Lyrebird het volgende:
Vraag aan de andere Japanse Nederlanders hier: hoe veel procent inkomstenbelasting betalen jullie?
BTW, ben sinds kort miljonair! In Yen dan, maar toch. Het wordt tijd om een auto te kopen.
Hier in Laos kun je daar net een chinees voor kopen. En moet je niet ontzettend veel parkeergeld betalen daar?
[ Bericht 0% gewijzigd door breaky op 22-08-2009 05:18:12 ]
quote:Een vriend van me is Chinees, dus jij zegt, voor 7k Euro, kan ik hem op kopen? FTW.
[..]
1 miljoen Yen is een dikke 7000 euro. Zou nog maar even doorsparen voor een auto
En moet je niet ontzettend veel pakeergeld betalen daar?
quote:Op vrijdag 14 augustus 2009 06:03 schreef Poepoog het volgende:
[..]
Vet filmpje, ben zelf vanuit Nagasaki naar Nara gefietst. Echt een hele ervaring, en je ziet echt dingen die je met andere vervoersmiddelen niet gauw zult zien...
...geweldig lijkt me dat! Roep al eeuwen te schreeuwen dat het leuker is om even de andere kant te zien van Japan, bijvoorbeeld alleen al om even een blokje om je hotel te lopen ...Heb je hier een blog/website van?...
quote:Moet meteen aan Golden Boy denken.
[..]
Vet filmpje, ben zelf vanuit Nagasaki naar Nara gefietst. Echt een hele ervaring, en je ziet echt dingen die je met andere vervoersmiddelen niet gauw zult zien...
quote:Bijna goed.Op zaterdag 22 augustus 2009 05:12 schreef Nachtraaf het volgende:
[..]
Een vriend van me is Chinees, dus jij zegt, voor 7k Euro, kan ik hem op kopen? FTW.
(niet zo heel verkapte tvp)Ik wil stereotypisch toch wel veelal in Tokyo hangen, omdat het gewoonweg lonkt. Maar ik merk toch dat ik erbuiten toch wel wat meer cultuur wil mee maken, het liefst zou ik van de Ryukyu via Honshu naar Hokkaido trekken en dan vervolgens via de oostkust van Honshu naar Tokyo gaan (basicly om alle prefecturen af te gaan), maar helaas ben ik niet een multi-miljonair.
Als Hagenees heb ik een pleurishekel aan onze hoofdstad, daarom ook als een vakantieganger in mijn jeugd via mijn ouders meer in contact te staan met rurale gebieden, in hoe verre is er buiten Tokyo in Honshu veel te beleven? Is de westkust erg leuk om heen te gaan?
Ik wil 2 á 3 weken gaan. Maar ik voel mij weinig voor een hele tour. Ik ben inmiddels 25 dus ik wil wel een avondje "los gaan" in Tokyo, zonder de volgende dag om 6 uur in de bus (of eigenlijk de bullit train dan..
) te moeten naar Kyoto.Moet eerlijk bekennen dat ik nog maar erg weinig van Japan heb gezien. Ga er binnenkort werk van maken en ieder weekend met de trein er op uit.
quote:Kun je programmeren in C#?Op vrijdag 28 augustus 2009 14:58 schreef Nachtraaf het volgende:
Heb je niet nog een stage plek voor me?
quote:Klein beetje, nooit echt lang achter gezeten tbh.
quote:In Japan heb je een soort APK voor auto's die ouder zijn dan een bepaald jaartal, de APK is echter zeer prijzig, en dat is de reden dat tweedehandse auto's zo goedkoop zijn. Gewoon een verkapte stimulering van de autobouwers, en als gevolg een enorme export naar bv. Pakistan oid. Tweedehandsjes zijn goedkoop in aanschaf en meestal in tiptop conditie, echter pas wel op die keuring.
[..]
1 miljoen Yen is een dikke 7000 euro. Zou nog maar even doorsparen voor een auto
En moet je niet ontzettend veel parkeergeld betalen daar?
quote:Nope was een tijdje geleden, zeg maar 6-7 jaar geleden. Het was wel lachen om te doen, zeker omdat er niet veel andere (Japanse) fietsers zijn voor lange afstanden, maar die je ziet, daar heb je zo een gesprekje mee.Op zaterdag 22 augustus 2009 05:14 schreef JoeThePlumber het volgende:
[..]
Heb je hier een blog/website van?...
quote:Dat is een goeie tip! Tx.Op vrijdag 28 augustus 2009 17:26 schreef Poepoog het volgende:
[..]
In Japan heb je een soort APK voor auto's die ouder zijn dan een bepaald jaartal, de APK is echter zeer prijzig, en dat is de reden dat tweedehandse auto's zo goedkoop zijn. Gewoon een verkapte stimulering van de autobouwers, en als gevolg een enorme export naar bv. Pakistan oid. Tweedehandsjes zijn goedkoop in aanschaf en meestal in tiptop conditie, echter pas wel op die keuring.
Afgelopen vrijdag ben ik 's middags gaan zwemmen. Kwam om 4 uur terug op de universiteit, parkeer mijn fiets en ga weer aan het werk. Om 2 uur 's nachts wilde ik naar huis gaan. Bij de fietsenstalling stond ik met een sleuteltje in m'n handen, maar mijn slechts twee maanden oude fiets stond er niet meer! WTF... in Japan blijven ze toch met hun poten van andermans spullen af? En je kunt het niet eens op allochtonen afschuiven. Het zijn die verdomde autochtonen die het verzieken.
Navraag leert me dat er regelmatig fietsen in de stad waar ik woon gestolen worden. Vanaf nu zal ik dus - heel Nederlands - twee sloten gebruiken.
quote:Ik kon het ook niet helemaal bevatten. Bij mij thuis zette ik de fiets vaak niet eens meer op slot. Maar ja, studenten he. Mijn collega's hebben me aangeraden om op het treinstation te kijken. De kans is groot dat een student 's avonds laat er achter kwam dat ie geen fiets had, maar toch de trein moest halen.Op maandag 31 augustus 2009 10:57 schreef SeLang het volgende:
Iets dat gestolen wordt in Japan, het moet niet gekker worden
quote:Weer een mythe doorgeprikt.Op maandag 31 augustus 2009 10:57 schreef SeLang het volgende:
Iets dat gestolen wordt in Japan, het moet niet gekker worden
(tvp)
quote:dat durf ik in NL ook gewoonOp zaterdag 12 september 2009 10:46 schreef seto het volgende:
Toen ik net in Japan was kon ik het ook helemaal niet bevatten dat Japanners gewoon hun tas gewoon bij een tafel in bijv. Mcdonalds neerleggen om aan te geven dat er iemand zit, en dan weglopen om eten te halen.
quote:Ik zit nu in Californie, en de komende maand blijf ik in de VS, dus voorlopig geen updates vanuit Japan.Op zaterdag 12 september 2009 03:49 schreef ShinobizWinter het volgende:
ha! erg leuk om je ervaringen te lezen! keep 'em coming!
(tvp)
Nog even iets over leeftijd.
Japanners hebben erg veel moeite om mijn leeftijd te schatten. Ze zitten er gemakklijk een jaar of 10 naast. De eerste of tweede vraag die ik meestal van (aantrekkelijke) Japanse dames krijg, is hoe oud ik ben (36). Een leeftijdsverschil van 10 of 15 jaar doet ze ogenschijnlijk niets; ik krijg de indruk dat ze me jonger schatten dan ik daadwerkelijk ben.
Maar soms ook ouder. Er was een oproep voor onderzoeksvoorstellen voor jonge onderzoekers (jonger dan 39 jaar). Dus vroeg ik aan de directeur van ons instituut of ik niet beter zo'n grant kon aanvragen, dan een standaard grant, waarop hij verbaasd naar mijn leeftijd vroeg.
Ergens maar goed dat de dames mij jonger schatten, en de wetenschappers mij ouder - beter dan andersom - maar het is wel opvallend.
Iemand dezelfde ervaring?
[ Bericht 1% gewijzigd door neo2000 op 12-09-2009 18:47:18 ]
quote:Oh, dat is wel jammer. Kom ik net je topic tegen en dan geen updates meer uit JapanOp zaterdag 12 september 2009 15:59 schreef Lyrebird het volgende:
Ik zit nu in Californie, en de komende maand blijf ik in de VS, dus voorlopig geen updates vanuit Japan.
. Maar ja, ik wens je wel veel succes in the states .quote:Ook als je geen zicht op je tas meer hebt in een volle Mac? Hier durf ik dat echt niet.Op zaterdag 12 september 2009 15:16 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
dat durf ik in NL ook gewoon
quote:Snif!! We gaan je verhalen zeker missen!Op zaterdag 12 september 2009 15:59 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik zit nu in Californie, en de komende maand blijf ik in de VS, dus voorlopig geen updates vanuit Japan.
Over een maandje keer je weer terug daar?
quote:Natuurlijk! Kijk er ook eigenlijk weer best naar uit: langzamerhand begin ik gevoel te krijgen voor de Japanse manier van leven. Het is net als met sport kijken. Kijk niet naar rugby met het idee dat je naar voetbal zit te kijken. Of naar crickett als je honkbal verwacht. Als je die nieuwe sport eenmaal door hebt, dan snap je pas hoe mooi de sport is. Hetzelfde geldt voor een land.Op zondag 13 september 2009 04:09 schreef Bora-Bora het volgende:
Over een maandje keer je weer terug daar?
quote:Interessante vergelijking, en je hebt er helemaal gelijk in! Het is een soort instelling die je je eigen moet maken, en dat maakt het je mogelijk om een totaal "vreemd" land dat ver van je af staat, ook te gaan waarderen.Op zondag 13 september 2009 06:51 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Natuurlijk! Kijk er ook eigenlijk weer best naar uit: langzamerhand begin ik gevoel te krijgen voor de Japanse manier van leven. Het is net als met sport kijken. Kijk niet naar rugby met het idee dat je naar voetbal zit te kijken. Of naar crickett als je honkbal verwacht. Als je die nieuwe sport eenmaal door hebt, dan snap je pas hoe mooi de sport is. Hetzelfde geldt voor een land.
Just keep pushing until it breaks
Een stukje geschiedenis. De hoeveelheid geld die ik heb om onderzoek te doen, is aan de beperkte kant. Zeker in vergelijking met een gemiddelde Amerikaanse universiteit waren ze hier niet scheutig, maar daar waren meerdere oorzaken voor. Het goede nieuws is dat er volgend jaar - dat fiscaal gezien in april begint - meer geld is. Maar je moet toch roeien met de riemen die je hebt, en in dit geval betekent dat ieder dubbeltje omdraaien en kijken of er niet goedkoper ingekocht kan worden.
In mijn lab gebruik ik veel optische en elektronische componenten van Amerikaanse makelij. Deels komt dat omdat ik bekend ben met die apparatuur, deels omdat het materiaal de beste prijs/kwaliteitsverhouding heeft. In Amerika dan. Hier in Japan rekenen de Japanse importeurs een toeslag van tussen de 50% en 100% van de cataloguswaarde in de VS. Als een van de weinige "Japanners" ben ik bekend met die prijzen, dus ik schrok me een hoedje toen ik zag hoe veel ik voor een electro optic modulator of een optische isolator moest betalen. Je mag wel zeggen dat ik daar knap pissig van werd. Helaas was en is mijn Japans nog steeds aan de bedroevende kant, dus ik kon de importeur de huid niet volschelden. Maar, bij de pakken neerzitten heeft ook geen zin, dus had ik een slim plan bedacht.
In plaats van via de officiele importeur te gaan, zou ik de goederen parallel gaan importeren. Dat gaat niet zo maar, want Amerikaanse leveranciers leveren niet aan Japanse universiteiten, omdat ze een exclusief contract hebben met de Japanse importeur. Nou ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen. In de VS kun je via internet een postbus huren, die al je bestelde spulletjes doorstuurt naar welk adres ook in de wereld. Je betaalt huur van de postbus + de kosten van transport, en dat kan via een wire transfer vanuit Japan. Als je een order via internet of via de telefoon plaatst, en je geeft dat Amerikaanse adres op, dan is er niets aan de hand. Nog beter, de meeste van deze forwarding services hebben een eigen credit card, zodat je niet eens zelf een credit card nodig hebt. Volgens mijn berekeningen zou de importeurstoeslag van 50%-100% terug kunnen worden gebracht naar 5%, en daar zat importbelasting bij inbegrepen. Alleen al voor mijn lab zou dat op jaarbasis tienduizenden dollars kunnen schelen.
Het bovenstaande verhaal had ik dus aan mijn administratie voorgelegd, die daar helemaal niets in zag. Ik zou immers misbruik van het systeem kunnen maken. Dat schoot bij mij in het verkeerde keelgat, alsof de importeurs geen misbruik van het systeem aan het maken waren! Uiteindelijk via de baas van ons instituut een Japanse contactpersoon in de VS gevonden, die me uit de brand kon helpen. Hij zou de order plaatsen voor een apparaat, deze na ontvangst doorsturen en wij zouden de totale kosten + een kleine vergoeding terugbetalen. Dat ging als een speer. Binnen no time had ik het apparaat binnen. Een seintje gegeven aan de administratie dat het apparaat binnen was en of ze de goede man in de VS konden betalen.
Een maand later krijg ik een mailtje van de Amerikaanse Japanner met de mededeling dat hij nog steeds geen geld had ontvangen. Ik zat op dat moment in de VS, dus het was een beetje lastig om ruzie te gaan maken met mijn adminstratie, maar ze toch nog maar eens dringend maar vriendelijk verzocht om het geld zo spoedig over te boeken, en ook gevraagd waarom dat nog niet gebeurd was. Blijkbaar hadden ze niet gehoord dat ik het apparaat al ontvangen had. Jaja. Na twee weken kreeg ik nog een e-mail van de Amerikaanse Japanner, met de mededeling dat hij het geld nog steeds niet had ontvangen. Toen brak dus mijn klomp. Ik was net terug in Japan en heb een hartig gesprek met de administratie gehad. Hun antwoord: ze vonden het heel erg vervelend, maar het was een ongebruikelijke transactie, en daarom had het langer geduurd. Deze boodschap stuurde ik door naar de Amerikaanse Japanner, die mij toen terugschreef dat ik nu aan den lijve had ondervonden dat Japanners niet goed zijn in "ongebruikelijke transacties". Zaken waar ze mee bekend zijn, verlopen soepeltjes; al het andere kan voor grote problemen zorgen.
Vanochtend kreeg ik het bericht dat het geld in de VS was aangekomen. In de e-mail van de Amerikaanse Japanner stond nog iets dat me echt een hart onder de riem stak. Het volgende stukje is een vertaling:
Lyrebird,
Hartelijk dank voor je medewerking om het geld overgeboekt te krijgen. Ik neem aan dat het niet eenvoudig was.
Japan was gedurende de Edo periode een samenleving die was afgesloten van de buitenwereld, door de Japanners aangeduidt als "Sakoku". De meeste mensen waren daar tevreden mee. Pas nadat vier oorlogschepen van de Amerikaanse Admiraal Perry in Japan aankwamen, waartegen de Shogun niets uit konden richten, werd Japan gedwongen om zichzelf open te stellen tot de rest van de wereld, en het Shogun systeem te veranderen.
Lyrebird, wat je nu aan het doen bent, is vergelijkbaar met hetgeen Admiraal Perry 200 jaar geleden deed, maar dan zonder oorlogschepen. De overheid en ambtenaren ("Yakusho" en "Yakunin" of "Kanryo") staan bekend als uitermate conservatief met als lijfspreuk "If it works, don't fix it!"
Ik heb jouw idee aan een kennis in de Japanse import/export business voorgelegd, en hij vertelde me dat wat je nu aan het doen bent, nog nooit eerder geprobeerd is bij een Japanse overheidsinstelling. Ik denk dat mijn kennis en andere importeurs, maar ook andere wetenschappers met kleine budgetten halsreikend uitkijken naar de uitkomst van je plan.
BTW, vraag aan de directeur van je instituut om je wat meer wegwijs te maken in de cultuur van het overleven in de Japanse overheidsbureaucratie. Mvgr, de Japanse Amerikaan.
Ergens kan ik me wel inleven in de positie van mijn administratie. Als ze iets doen dat als illegaal wordt gezien door geldschieters, dan kunnen ze het voor onze groep, maar ook voor de hele universiteit verknallen. Daar wordt echt niet moeilijk over gedaan; je onderzoeksgeld kan van de ene op de andere dag opgeeist worden. Het plan is nu om een in het Japans vertaalde brief naar de belangrijkste Japanse grant agencies, het Japanse NWO te sturen, met de vraag of ze een oordeel kunnen vellen over de bedachte constructie. Indien positief moet dat een goed breekijzer zijn om mijn administratie te overtuigen. De brief ligt nu bij een Japanse collega die goed Engels spreekt; ik heb hem gevraagd voor een vertaling.
Waar ik een beetje benauwd voor ben, is dat die ambtenaren bij het Japanse NWO net zo halstarrig zijn. Een bezoek zou denk ik beter uitpakken, maar hoe krijg ik mezelf daar uitgenodigd? Tips zijn welkom.
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
quote:Er zijn nogal wat wetenschappers die hetzelfde probleem als ik hebben: weinig geld om goed onderzoek te doen. Als ik hun naam onder die brief krijg, en dan vooral van invloedrijke professoren, dan moet dat een goede stap in de richting zijn. Misschien is het nog beter om - zoals je hier voorstelt - bijvoorbeeld politici achter het plan te krijgen, maar dan zal ik me eerst eens in de Japanse politiek moeten verdiepen.Op zaterdag 17 oktober 2009 08:08 schreef femmeChantal het volgende:
Leuk verhaal!
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
quote:Dat kon in Nederland vroeger ook. Overigens kun je in Japan ongebruikt én gebruikt ondergoed uit de automaat halen.Op maandag 4 mei 2009 21:22 schreef maartena het volgende:
In Japan schijn je inderdaad echt ALLES uit automaten te kunnen kopen, tot aan ondergoed/BH's etc aan toe.
Ik blijf dit topic ook volgen
quote:De term invloedrijk was meer algemeen bedoeld. Soms zijn er, zoals je al schrijft, ook invloedrijke wetenschappers die je kunnen helpen. Succes ermee!Op zaterdag 17 oktober 2009 08:32 schreef Lyrebird het volgende:
Misschien is het nog beter om - zoals je hier voorstelt - bijvoorbeeld politici achter het plan te krijgen, maar dan zal ik me eerst eens in de Japanse politiek moeten verdiepen.
We hebben ook kantoren in Japan zitten en dat biedt mogelijkheden qua werk, alleen merk ik dat je met Engels niet ver komt in Japan. Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
quote:Ik spreek nu net voldoende Japans om niet als een volslagen idioot over te komen, maar het is nog steeds behelpen. De taal is op zich niet zo moeilijk: als je een beetje gediciplineerd bent, dan kun je volgens mij binnen een jaar het spreken onder de knie krijgen.Op maandag 19 oktober 2009 08:56 schreef Rbhp het volgende:
Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
Ben afgelopen week tegen een leuke dame aangelopen die haar Engels graag wil bijspijkeren. Ik moet nog wat aan m'n Japans schaven, dus dit kan een goede uitwisseling zijn.
Tokyo is geweldig!
quote:Oh, een soort vanOp maandag 19 oktober 2009 09:37 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik spreek nu net voldoende Japans om niet als een volslagen idioot over te komen, maar het is nog steeds behelpen. De taal is op zich niet zo moeilijk: als je een beetje gediciplineerd bent, dan kun je volgens mij binnen een jaar het spreken onder de knie krijgen.
Ben afgelopen week tegen een leuke dame aangelopen die haar Engels graag wil bijspijkeren. Ik moet nog wat aan m'n Japans schaven, dus dit kan een goede uitwisseling zijn.
Tokyo is geweldig!
Is de taal te leren 'on the job'? Of moet je eerst een flink stuk theorie doen voordat je uberhaupt het kan toepassen?
quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:47 schreef Rbhp het volgende:
[..]
Oh, een soort vanliquidlanguage exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.
same here, same here, met het verschil dat het samen ontbijten - mits met de juiste vrouw - een van de redenen was om naar Japan uit te wijken.quote:Ik spreek Japans op hetzelfde niveau als dat ik Frans sprak na 1 jaar Frans te hebben gehad op het VWO. Ik hoor te weinig Japans (ik zit vaak opgesloten in m'n eigen kantoor) om het echt on the job te leren. De studenten zijn na een erg schuchtere en nerveuze start wat losser geworden, en hebben nu minder moeite met het Engels. Met uitzondering van een lezingensessie per week, die volledig in het Japans gaat, kan ik me redden met het weinige Japans dat ik ken.Is de taal te leren 'on the job'? Of moet je eerst een flink stuk theorie doen voordat je uberhaupt het kan toepassen?
Ik heb twee CDs van de Rosetta Stone gedaan, en probeer nu met het boek Genki de theorie wat beter te begrijpen. Dat boek kan ik aanraden.
Misschien dat ik dat boek ook maar ga aanschaffen, want interesse in de Japanse taal heb ik zowieso.
Edit: over leeftijden inschatten. Kan jij dat bij Japanse vrouwen? Ik vind dat zo moeilijk bij Chinese vrouwen. Ik schat ze meestal jonger in (wat natuurlijk leuk is voor ze).
quote:Ik zie het probleem niet........ tenzij je een vriendin/vrouw hebt.Op maandag 19 oktober 2009 09:47 schreef Rbhp het volgende:
[..]
Oh, een soort vanliquidlanguage exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.
Ik heb een beginnerscursus japans gedaan (japans is net wiskunde erg fijn), en hoop eigenlijk in feb met een vervolg cursus te beginnen. Wij werkten met Japanese for Busy people (erg fijn boek), Rosseta stone is ook fijn maar waar ik erg veel aan heb gehad is ReadWrite Hiragana/katakana/kanji.
Ik was eerst van plan om Japans in Leiden erbij te doen, maar ze schijnen wat stricter te zijn geworden dus concentreer ik me maar gewoon op rechten.
LyreBird, erg goed idee om proxy buying te gebruiken. Hier in Nederland zijn er ook nogal altijd veel bedrijven die misbruik maken van hun positie als importeur. Overigens zijn er wel meer Amerikaanse bedrijven die gaan zaken willen doen met niet Amerikanen. Met auto onderdelen soms ook het probleem tegengekomen dat men niet eens een creditcard accepteer die niet op een adres in de VS geregistreerd staat. Heel veel succes maar ik denk wel dat je het beter stil kan houden aangezien de importeur/exporteur niet blij zullen zijn dat je hun afspraak ondermijnt.
quote:Vraag me af hoe lang het zal duren voordat de Yakuza bij mij op de stoep staan.Op maandag 19 oktober 2009 11:47 schreef ArcticBlizzard het volgende:
Heel veel succes maar ik denk wel dat je het beter stil kan houden aangezien de importeur/exporteur niet blij zullen zijn dat je hun afspraak ondermijnt.
De eerste stap is overigens gezet. Op mijn universiteit bestaat er (nu nog) geen mogelijkheid om zaken op een credit card te kopen. Een collega op een andere Japanse universiteit heeft die mogelijkheid wel, voor kleine aankopen, en kan daarmee op bijvoorbeeld Amazon natuurkundeboeken kopen die niet in Japan te koop zijn. Hij gaat nu proberen om daarmee een order te plaatsen bij een Amerikaanse leverancier, voor een relatief kleine aankoop, om deze dan via de forwarding service door te laten sturen naar Japan. Als dit gaat lukken, dan hebben we alleen maar een credit card en een flinke limiet nodig om het zaakje aan het rollen te krijgen. Als dat niet lukt dan hebben we in ieder geval een bewijs dat het kan.
quote:Haha, dat zal niet snel gebeuren (hoop ik, ik weet er eerlijk gezegd helemaal niets vanaf). Bij het Htforum hebben ze een keer problemen gehad omdat de importeur er lucht van kreeg dat spullen via het grijze circuit binnen kwamen (inkoopactie voor spullen uit de VS). Die er toen vervolgens een stokje voor heeft weten te steken via de fabrikant/exporteur in de VS.Op maandag 19 oktober 2009 13:40 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Vraag me af hoe lang het zal duren voordat de Yakuza bij mij op de stoep staan.
Toevallig weet ik ook nog van een ander conflict tussen een japans en amerikaans bedrijf waarbij afspraken waren gemaakt dat het japanse bedrijf alleen aan het amerikaanse bedrijf zou leveren. Desondanks werd er van een aantal constructies gebruik gemaakt waardoor de goederen toch te krijgen waren in de VS zonder dat het via het amerikaanse bedrijf verliep. ER is een Rechtzaak geweest met als gevolg dat het japanse bedrijf helemaal geen zaken meer mag doen buiten japan. Voor mij reden genoeg om over een jaar of 2 naar japan af te reizen om het persoonlijk te bestellen en op te halen.
In hoop dat het je lukt, zou erg fijn zijn als het geld wat je tot je beschikking hebt ook daadwerkelijk aan research kunt uitgeven ipv winstmarge voor de importeur.
BTW, iedereen die hier meeleest en een beetje handelsgeest heeft, snapt dat er een goede boterham te verdienen valt. Het is dat ik onderzoek doen leuker vind dan geld verdienen, want anders had ik m'n baan opgegeven en was ik een parallel import business begonnen. Vandelay imports.
quote:Dat lijkt me wel. Het is me een raadsel waarom dit wordt toegestaan.Op maandag 19 oktober 2009 14:31 schreef koffiegast het volgende:
Klinkt als monopolie op bepaalde producten voor mij?
quote:Ik heb er naar geinformeerd, maar werd er niet veel wijzer van. Het is in ieder geval niet zo gemakkelijk als in de VS of Nederland. Het grootste probleem is de taal. Je zult Japans moeten kunnen lezen en formulieren in moeten vullen. Heel VEEL formulieren. Een Japanse werknemer met de juiste papieren zou in principe genoeg moeten zijn om het bedrijf op te starten.Op maandag 19 oktober 2009 14:54 schreef Rbhp het volgende:
Hoe makkelijk is dat om als buitenlander een onderneming op te zetten in Japan? Heb je een Japanse partner nodig voor de registratie van je business?
quote:Ach de Amerikanen hechten nu eenmaal erg veel waarde aan een contract, vandaar dat dat ook altijd verschrikkelijke boekwerken zijn (want alles moet erin staan). In Nederland hebben we "redelijkheid en billijkheid" als laatste redmiddel evenaals een scala aan europese wetgeving. Over het algemeen gebruiken we ons gezond verstand (in California heb je tegenwoordig ook de common sense law). Zo nu heb ik even alle Amerikanen over 1 kam geschorenOp maandag 19 oktober 2009 14:31 schreef koffiegast het volgende:
Klinkt als monopolie op bepaalde producten voor mij?
Het punt is dat er genoeg alternatieven zijn, al zijn ze van mindere kwaliteit. Helaas is nu juist die kwaliteit/balans zo verschrikkelijk belangrijk.
Overigens vind ik het nog steeds een heel raar verhaal aangezien de Amerikaanse rechtbank m.i. niet de jurisdictie heeft om een japans bedrijf te verbieden zaken te doen in europa. Het zal ongetwijfel met het contract te maken hebben wat tussen die twee partijen is gesloten.
Ik zal de thread niet veder hijacken
quote:Kan je verhaal alleen maar beamen. Heb er 8 jaar gewoond, dus ik weet hoe gek Amerikanen zijn op contracten. Overigens, zonder contract zijn ze niet te vertrouwen. Dat is het mooie van Japan, als mensen iets beloven, dan doen ze het ook.Op maandag 19 oktober 2009 15:08 schreef ArcticBlizzard het volgende:
Zo nu heb ik even alle Amerikanen over 1 kam geschoren
Het enige wat ik inkoop voor een vertrek uit Nederland is drop, of iets dat er op lijkt, zoals de beruchte Napoleon "Echte zwart wit kogels".
Nou is drop al behoorlijk lastig te pruimen voor buitenlanders, maar deze zwart wit kogels zijn een constante bron van (leed)vermaak. In de VS had ik op het werk altijd een schaal met deze snoepjes staan, en menig bezoeker kon de uitnodiging niet afslaan, zelfs niet als ik ze vertelde dat de smaak "ongebruikelijk" was. De zwart wit kogels zijn van buiten anijsachtigzoet, met verder een niet al te afschrikwekkende smaak. Dat verandert zodra de snoeper de binnenkant van de kogel heeft bereikt, waar een kleine hoeveelheid salmiakzout aanwezig is. Dat zout heeft een erg sterke smaak. Muv een collega konden al mijn andere collega's de snoepjes niet waarderen. Ze spuugden een voor een hun "lekkernij' uit zodra ze bij het zout kwamen. Lyrebird, that's fucking cat pee!!
Hoe anders gaat zoiets in Japan. Een van de studenten was op stage in Finland geweest en hij had de andere studenten bekend gemaakt met de drop die hij uit Finland had meegenomen, wat geen onverdeeld succes bleek te zijn. Ze konden de smaak niet waarderen. Toen ik ze vertelde dat ik zwart wit kogels had, die nog veel viezer waren, konden ze eigenlijk niet wachten. Zwart wit kogels uitgedeeld. Neuh, dat was helemaal niet zo vies. Effe doorgeouwehoerd over sauna's en vodka in Finland, totdat de eerste student de salmiak bereikt had. Het is jammer dat ik geen videocamera bij had, want het was een schitterend schouwspel. NAN des??, wat MI redelijke vertaald kan worden met WTF??. Een student stond met open mond te knipperen, tranen in z'n ogen en contactlenzen die zwaar aan het schuiven waren. De andere kon alleen maar lachen met een vertrokken gezicht, terwijl de derde onverstoorbaar achter z'n computer bleef zitten met een i-pod in z'n hoofd. In tegenstelling tot mijn Amerikaanse vrienden spuugden ze de zwart wit kogels niet uit, wat me wel verbaasde. Misschien waren ze er wat beter op voorbereid, misschien is het Japans om je niet te laten kennen. Maar het was duidelijk dat de smaak niet gewaardeerd werd. Toen deze storm over was, begon de derde student te kermen. Hij was zo verdiept in z'n programmatuur, dat hij niet doorhad wat er gaande was, en had wat later de salmiak bereikt.
Dit schouwspel bracht een andere herinnering omhoog. Nadat mijn Amerikaanse collega's de zwart wit kogels hadden geproefd, hadden ze een hele fles met zogenaamde Atomic Fireballs gekocht.
Atomic Fireballs zijn keiharde snoepjes die zoet beginnen, met een aantal heel erg scherpe, naar kaneel smakende lagen onder het oppervlak. Wij hadden een keer een Japanse delegatie van een man of 10 op bezoek, die we op Fireballs hadden getracteerd (NB, dat was niet mijn idee, die Fireballs zijn echt heftig). Nadat ze aan de Fireballs waren begonnen, kwam mijn baas binnen, die een lang verhaal tegen ze af begon te steken. De Japanners gaven geen kik, maar toen ik ze een half jaar geleden hier in Japan bezocht, hadden ze een doos met Atomic Fireballs staan, en werd er in geuren en kleuren verteld hoe ze daar hadden geleden, terwijl mijn baas maar bleef doorouwehoeren. Na van de schok bekomen te zijn, vonden ze de snoepjes wel ok, en hadden ze zelfs een doos besteld.
Dit experiment vertelt ook iets over de verschillende volkeren. Daar waar Amerikanen weinig van het onbekende moeten hebben en niet zullen lijden voor een nieuwe ervaring, bijten Japanners zich door de zure appel heen.
Over zure appel gesproken. De volgende keer dat ik in de VS ben, moet ik niet vergeten om wat Warheads te kopen:
Warheads zijn zo verschrikkelijk zuur, dat het water nu al in m'n mond staat als ik er aan denk.
.Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
quote:Het is een tijd geleden, maar ik denk dat je gelijk hebt en dat wij ze vroeger ook hadden. Maar waren ze ook zooo verschrikkelijk scherp? Denk je dat die Fireballs gaan werken in China? Daar zijn ze toch wel gewend, als het om scherp eten gaat, of niet?Op dinsdag 20 oktober 2009 09:28 schreef Rbhp het volgende:
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Maar hele grappig actie.
quote:Jaw breakers/Mouth busters volgens mij?Op dinsdag 20 oktober 2009 09:28 schreef Rbhp het volgende:
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Ik heb een keer iemand hier in Ierland zo'n salmiak kogel gegeven, met vergelijkbaar effect. "Oh, dit ken ik, best lekker." Maar zodra de salmiak vrijkwam begon 'ie naar een dokter te roepen.
quote:Klopt, een Japanse vertrouwenspersoon of een Japans partner.Op maandag 19 oktober 2009 14:59 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik heb er naar geinformeerd, maar werd er niet veel wijzer van. Het is in ieder geval niet zo gemakkelijk als in de VS of Nederland. Het grootste probleem is de taal. Je zult Japans moeten kunnen lezen en formulieren in moeten vullen. Heel VEEL formulieren. Een Japanse werknemer met de juiste papieren zou in principe genoeg moeten zijn om het bedrijf op te starten.
Er is hier in Tokyo een Nederlander die een bar en een importbedrijf heeft. Hij importeert Nederlandse fietstassen hierheen. Schijnt redelijk te lopen.
ik had paar jaar geleden al gelezen dat ze totaal niet gewend zijn aan voedsel dat zo zout is (ofzoiets).
Kan me het alleen maar inbeelden, hier is men ook meestal niet echt liefhebber van zoiets als napoleon of kogels
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
!Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
quote:Daar heb ik ook nog eens gewoond. Tussen Harvard en Porter Square. Spelen die ouwe rockers nog steeds op vrijdag en zaterdagavond op Harvard Square, vlak bij de T? Je ziet het, we kunnen overal terecht!Op zondag 25 oktober 2009 04:04 schreef Falcon4ever het volgende:
Leuk en interessant topic Lyrebird!
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
Mijn optimisme wat betreft het verkrijgen van onderzoeksgeld in Japan is een beetje teruggelopen. Mijn grant had een uitermate goede beoordeling gekregen, maar was aan de veilige kant geschreven; ze hadden graag meer risico gezien. Daarnaast werd slechts 4% van de aanvragen gehonoreerd. Waar heb ik dat eerder gehoord? Weer misgeschoten. Mijn verdriet afgelopen vrijdag bij een internationale party hier op de universiteitscampus weggedronken. Japanse studentes zijn een beetje schuchter, maar dat verandert als ze een slok op hebben. Die dames zijn niet te houden.
quote:Ik woon nu zelf in Somerville en als ik dan tussen Porter Square en Harvard Square reis met de T dan spelen daar inderdaad nog leuke muzikanten! Zaterdag avond speelt er meestal iemand (voor de au bon pain) op Harvard Square best wel leuke rock muziekOp zondag 25 oktober 2009 06:28 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Daar heb ik ook nog eens gewoond. Tussen Harvard en Porter Square. Spelen die ouwe rockers nog steeds op vrijdag en zaterdagavond op Harvard Square, vlak bij de T? Je ziet het, we kunnen overal terecht!
!quote:Lucky you ;D... hoewel ik ook niet hoef te klagen hoor... zo veel leuke Aziatische dames hier op de Harvard campusMijn verdriet afgelopen vrijdag bij een internationale party hier op de universiteitscampus weggedronken. Japanse studentes zijn een beetje schuchter, maar dat verandert als ze een slok op hebben. Die dames zijn niet te houden.
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
quote:Hebben ze bij jullei dan geen abbo op die dingen.Op maandag 26 oktober 2009 16:46 schreef Lyrebird het volgende:
Open source ellende
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Hier op de TU vindt ik dan weer dat ze te ver zijn doorgeslagen.
10 verschillende mathprogramma`s (van matlab tot maple tot ...)
Verschillende soorten
spss Alles maar dan ook echt alles van microsoft.
alles van autodesk (en concurrerende programma`s daar weer van).
En volgens mij wordt maar de helft er van gebruikt.
PS is het trouwens niet mogelijk om voor eventjes een illegale versie te downloaden en daarna een request te doen om de sofware aan te schaffen
quote:In Thailand (en dus ook Laos) zijn ze juist helemaal doorgeslagen de andere kant op.Op maandag 26 oktober 2009 16:46 schreef Lyrebird het volgende:
Open source ellende
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Op werkelijk alles staat illegale software.
En dan koop je een nieuwe laptop met officiele oem Windows in Bangkok .....ik kon nog net voorkomen dat de nieuwe laptop door de winkel mee naar achter werd genomen om een andere (illegale) versie van Windows op te zetten! Compleet met Office en een heleboel andere meuk, dat dan weer wel.
Maarja ik heb mijn assistant-manager (aka tech-guy) al een paar keer een waarschuwing moeten geven. Voor al die illegale shit moeten ook illegale cracks gedownload worden die bol staan met virussen. Niet lachen als dat op je server terecht komt en je bedrijfs-kritieke app er dan door vernacheld wordt.
Helaas is de instelling van de meeste bedrijven hier dat IT zo goedkoop mogelijk moet zijn. Dat er dan een virusje hier en daar op je pc staat..tja...
Daarom maak ik ook gebruik van open-source. Niet omdat ik zonodig met linux wil werken maar omdat ik dan zeker ben dat ik zonder illegale, vol met virus zittende software zit die niet te de-installeren valt.
Helaas werkt inderdaad niet alle open-source even goed zodat ik ook illegale meuk draai (lees Windows 7
)Gaaf land, en leuke mensen!
quote:Het wereldje waarin ik werk is erg klein, dus iedereen kent elkaar. Zo ook een groep Japanners. Zij hebben me indertijd uitgenodigd om hier te komen werken. Het is allemaal een beetje anders aan het lopen dan verwacht, maar het ziet er nu naar uit dat m'n onderzoek het komend jaar gefinancierd is, door een grote industriele partner, dus het feest kan beginnen!Op dinsdag 10 november 2009 17:07 schreef Dickbride het volgende:
Misschien is dat al gevraagd, maar hoe heb je die baan gekregen?
quote:Heb je dezelfde ervaring als ik, of zit je voor korte tijd in Japan?Op woensdag 11 november 2009 00:14 schreef LintuxCx het volgende:
* LintuxCx zit nu in Japan, maar dan niet in Tokyo
Gaaf land, en leuke mensen!
quote:Je blijft toch wel dus? Ik dacht dat je het alweer een beetje zat was?Op woensdag 11 november 2009 03:07 schreef Lyrebird het volgende:
Het wereldje waarin ik werk is erg klein, dus iedereen kent elkaar. Zo ook een groep Japanners. Zij hebben me indertijd uitgenodigd om hier te komen werken. Het is allemaal een beetje anders aan het lopen dan verwacht, maar het ziet er nu naar uit dat m'n onderzoek het komend jaar gefinancierd is, door een grote industriele partner, dus het feest kan beginnen!
quote:Het leven is behoorlijk frustrerend, maar als het gemakkelijk was, dan deed iedereen het. Het is een kwestie van doordouwen. Zo had ik vandaag problemen met een aanvraag voor een credit card. Die was afgekeurd, "vanwege de regels". Welke regels zijn dat dan? Alsof je tegen een hele lieve vriendelijke muur aan het praten bent! Binnenkort maar eens met mijn bank gaan praten.Op woensdag 11 november 2009 09:03 schreef speknek het volgende:
[..]
Je blijft toch wel dus? Ik dacht dat je het alweer een beetje zat was?
Ook leuk: mijn universiteit heeft me bevolen om een nieuwe mileage account te openen bij JAL, omdat ik mijn vliegmiles niet voor privegebruik mag gebruiken. Ergens snap ik dat wel, maar andersom kraait er niemand naar als ik onbetaald overuren draai.
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan.
quote:Ja nergensIk zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
.quote:Yep, nog steeds zo. Was van de zomer twee weken in Europa en heb toen een flink aantal landen bezocht. Het was allemaal voor het werk en ik heb er veel van opgestoken. Het grootste deel van de trip was betaald door de instituten/universiteiten die ik bezocht, maar na terugkomst vond ik een flinke som geld in mijn bankrekenening. Bleek dat ik voor iedere dag dat ik op reis was geweest een onkostenvergoeding had gekregen. Bij m'n laatste trip naar de VS was ik een maand weg. Toen heb ik maar aangegeven dat ik geen onkostenvergoeding wilde hebben. Het geld komt allemaal uit m'n eigen budget, en ik kan het wel beter gebruiken in het lab.Op woensdag 11 november 2009 10:05 schreef speknek het volgende:
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan.
Heb jij in Japan een credit card aangevraagd?
quote:Hihi, multi-interpretabel.Op woensdag 11 november 2009 09:43 schreef Lyrebird het volgende:
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
quote:Je vroeg het niet aan mij, maar... ik heb gewoon zonder problemen een credit card gekregen in Japan. Bij welke bank zit je? Ik heb bij SMBC een rekening geopend en kreeg een pasje dat zowel cash-card is (om gewoon te pinnen) als credit card.Op woensdag 11 november 2009 10:12 schreef Lyrebird het volgende:
Heb jij in Japan een credit card aangevraagd?
quote:Ik zit bij Ashigin bank. Ik heb een pinpas met chip voor ATMs, en een spaarbankboekje, maar geen creditcard.Op woensdag 11 november 2009 10:18 schreef captaintokyo het volgende:
[..]
Je vroeg het niet aan mij, maar... ik heb gewoon zonder problemen een credit card gekregen in Japan. Bij welke bank zit je? Ik heb bij SMBC een rekening geopend en kreeg een pasje dat zowel cash-card is (om gewoon te pinnen) als credit card.
quote:Hehe, wat betreft de dames hier: dat gaat bijna automatisch. Heel anders dan in de VS.
quote:Ik zal eens bij SMBC gaan informeren. Ben soieso niet echt te spreken over mijn bank; de tarieven zijn veel te hoog.Op woensdag 11 november 2009 10:29 schreef RipCore het volgende:
SMBC bood zelfs mij, een student voor een jaar hier, een credit card aan toen ik mijn rekening opende een maand terug.
quote:Korte tijd, helaas. Twee weken maar en ik zit al in de tweede week.Op woensdag 11 november 2009 03:08 schreef Lyrebird het volgende:
Heb je dezelfde ervaring als ik, of zit je voor korte tijd in Japan?
Eerst een paar dagen Tokyo en toen de Nozomi naar Hiroshima gepakt. Daar zit ik nu op een conferentie vol bebaard en langharig open source en open standaarden tuig.
Wel grappig, want de stad is haast in teken van de conferentie (met maar net >1k bezoekers). Ze hebben de kerstverlichting speciaal voor ons een maand eerder neergezet, borden op het centraal station en extra experimenten met techniek in het openbaar vervoer.
'k Vond het wel apart dat het OV hier een stuk minder modern was qua bijvoorbeeld ticket/betaling dan in Tokyo. De Suica in Tokyo werkte echt geweldig, en hier moest ik contant betalen aan de chauffeur van de tram. Er staat een automaat naast hem, maar dat is alleen een automatische geldwisselaar.
Ze hebben hier geen Sinterklaas ( ), dus ik denk dat ze het gewoon eerder uit de kast trekken..[ Bericht 99% gewijzigd door RipCore op 11-11-2009 14:34:42 (Edit en quote zijn twee verschillende buttons.....) ]
quote:Ja, Tokyo was redelijk kerstig, heb al wat zeer storende kerstmuziek gehoord daar in winkels en restaurants.Op woensdag 11 november 2009 14:33 schreef RipCore het volgende:
Nou, die kerstverlichting is hier (Tokyo) al overal te zien, denk niet dat ze het speciaal voor jullie hebben gedaan.
Maar de kerstverlichting hier, da's een hele straat vol met lichtgevende decoratie, die normaal een paar weken later uit de kast gehaald wordt. Het heeft zelfs een website: http://www.dreamination.com/
Net Hiroshima Beef gegeten. Het wordt vergeleken met Kobe Beef maar dan iets minder duur. Geen idee of die koeien ook elke dag een biertje krijgen.
quote:Ik wil mijn goedheiligman!Op woensdag 11 november 2009 16:03 schreef LintuxCx het volgende:
[..]
Ja, Tokyo was redelijk kerstig, heb al wat zeer storende kerstmuziek gehoord daar in winkels en restaurants.
Maar de kerstverlichting hier, da's een hele straat vol met lichtgevende decoratie, die normaal een paar weken later uit de kast gehaald wordt. Het heeft zelfs een website: http://www.dreamination.com/
Net Hiroshima Beef gegeten. Het wordt vergeleken met Kobe Beef maar dan iets minder duur. Geen idee of die koeien ook elke dag een biertje krijgen.
Of iig niet kerstmeuk rond eind oktober... Ruim 2 maanden van tevoren.. Behalve als het speciaal voor mij is opgehangen zoals bij jou.. Ik ben trouwens te arm voor Kobe beef, het meest exotische/elitaire wat ik hier heb gegeten, was walvis. Nog geen 150gr voor 17¤.. Ik wil mijn rib terug!En mjah, liever kerstversiering begin november dan halverwege augustus al pepernoten in de winkel. Dat is pas vroeg.
[/offtopic]Als klein jongetje heb ik de James Bond film You only live twice gezien. Die film had het allemaal: geweldige gadgets, een echte snodaard, Blofeld, en een exotische omgeving, Japan. De film heeft zijn eigen parodie in de vorm van Austin Powers gekregen.
Wat ik indertijd wel apart vond aan de slechterikken, was dat ze allemaal hetzelfde gekleed waren, op dezeflde manier liepen, en helmen droegen. Die helmen kun je in de laatste paar seconden (rond 2:57) zien in deze trailer:
Tijdens de verhuizing van ons instituut, afgelopen week, moest ik aan deze film denken. Als er in Japan namelijk iets gedaan moet worden, dan wordt er een blik met mannen met helmen opengetrokken, die dan aan de weg gaan werken, takken van bomen afknippen of helpen verhuizen.
In de optika maken we gebruik van hele zware optische tafels, omdat onze opstellingen stabiel moeten zijn. Die tafels die verhuis je niet zo maar. In Massachusetts heb ik wel eens een verhuizing van vijf van die tafels gemanaged, en daar kwamen toen drie stevige kerels voor opdagen. Zwaar Massachusetts accent, broeken die bij het buigen afzakken tot bedenkelijke diepte, je kent het wel. Lui die elkaar constant af lopen te zeiken, en die je echt op hun vingers moet kijken, want anders zetten ze de tafels verkeerd in elkaar.
Zo niet in Japan. Daar hebben ze soieso geen opzichter nodig, dat gebeurt allemaal vanzelf. 's morgens vroeg kwam er een grote kraanwagen aangereden, met wel tien mannen met helmen, en allemaal dezelfde grijze pakken. Geen stevige mannen, maar dunne pezige kereltjes. Eerst netjes overal de vloerbedekking afgedekt met een dik blauw zeil, en daarna werden de tafels verplaatst van drie oude gebouwen naar een nieuw gebouw. Die tafels werden uit de oude gebouwen getakeld, en weer in het nieuwe gebouw getakeld. Echt indrukwekkend, hoe vlotjes dat allemaal verliep. Kortom: lof voor de mannen met helmen!
Het enge aan tien mannen met helmen is wel dat ze er allemaal hetzelfde uitzien, en allemaal hetzelfde werk doen, net zoals in de James Bond film. Vroeger werd wel eens gezegd dat Japanners heel goed zijn in het copieren van producten, maar het valt me op dat ze ook heel goed in het copieren van elkaar zijn.
Een Koreaanse vriendin van me geeft les aan Japanse kinderen, en vertelde me dat alle kinderen op precies dezelfde manier hardop lezen, als ze tijdens de les samen een boek lezen. Een eigen stijl, dat kennen ze hier blijkbaar niet. In het zwembad waar ik wel eens baantjes trek, was een klas van dertig lage schoolkinderen ook aan het oefenen. Die kinderen zwommen alle dertig op precies dezelfde manier vrije slag! Wat me namelijk opviel, was dat ze dat alle dertig met de verkeerde techniek deden. Nu maar hopen dat ze in hun vrije uurtjes een beetje aan hun techniek werken, maar ik vrees het ergste.
quote:Gaaf hoor!Op woensdag 11 november 2009 09:43 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Het leven is behoorlijk frustrerend, maar als het gemakkelijk was, dan deed iedereen het. Het is een kwestie van doordouwen. Zo had ik vandaag problemen met een aanvraag voor een credit card. Die was afgekeurd, "vanwege de regels". Welke regels zijn dat dan? Alsof je tegen een hele lieve vriendelijke muur aan het praten bent! Binnenkort maar eens met mijn bank gaan praten.
Ook leuk: mijn universiteit heeft me bevolen om een nieuwe mileage account te openen bij JAL, omdat ik mijn vliegmiles niet voor privegebruik mag gebruiken. Ergens snap ik dat wel, maar andersom kraait er niemand naar als ik onbetaald overuren draai.
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
Geniet er maar van!
En erg geinig ook, je post over (zeg maar) 'het Japanse stereotype'! Interessante illustratie van je dagelijks leven daar.
Een paar maanden geleden heb ik samen met een industriele partner een onderzoeksvoorstel geschreven voor een nieuw product. Dat onderzoek is toen ingediend bij het Japanse ministerie van onderwijs en wetenschappen, of zo, en heeft het uiteindelijk niet gehaald. Slechts 4% van de voorstellen kregen subsidie toegewezen, dus in zo'n geval heb je meer nodig dan alleen een goed voorstel. Althans, dat is wat ik mezelf blijf vertellen. Niet getreurd, de industriele partner was behoorlijk in zijn nopjes met het onafhankelijke reviewrapport voor mijn voorstel, en gaf aan wel interesse te hebben om het onderzoek te financieren.
Dus ik ging zo'n twee maanden geleden vol goede moed bij hen op bezoek, maar daar kwam niet zo veel uit. Een maand geleden nog maar eens op bezoek gegaan, nu met een ander voorstel, en gedreigd om naar de concurrent te gaan als er niets met het voorstel gedaan werd. Daar werd geschokt op gereageerd, want men zag echt wel wat in het voorstel, maar ze wilden eerst intern overleggen.
Uiteindelijk kreeg ik via via te horen dat ze mijn onderzoek zouden gaan financieren. Vorige week zou het dan zo ver zijn: niet alleen de CTO, maar ook de vice president en misschien zelfs de president van het bedrijf (toch 5000 man groot) zouden aanwezig zijn bij een vergadering waar van onze kant het hoofd van ons instituut, onze industriele coordinator en ik aanwezig zouden zijn. Na de vergadering zouden we dan ergens gaan eten. Ik had m'n beste pak aangetrokken en een nieuwe stropdas gekocht. Toch best spannend, zo'n meeting. De vergadering begon wel raar. Er werden een aantal details besproken, wel belangrijk, maar nou niet echt wereldschokkend, en ik gaf aan dat ik een Amerikaans patentvoorstel had, dat ik graag naar Japan zou halen. Daar moesten ze even over nadenken en daar zouden ze dan na twee weken op terugkomen. Maar ergens had ik verwacht over een contract te praten, of een contract te zien, of een contract te tekenen. Of dat we ten minste over geld zouden praten. 10 miljoen yen, 20 miljoen yen, 30 miljoen yen? Niets van dat alles. Na een uur vergaderen werd aangegeven dat de taxi stond te wachten, want we moesten naar het restaurant.
WTF...
Of zoals ze dat hier dan zeggen, nan de??...
Ik kan niet zeggen dat ik met een tevreden gevoel in de taxi stapte. Afijn, het was een hele rit naar het centrum van Tokyo, waar we samen met de CTO en vice president (de president had het te druk) in een peper, maar dan ook peperduur restaurant gingen eten. Ik wilde niet weten hoe hoog de rekening was, maar moest onwillekeurig wel denken aan hoe veel lenzen en lasers ik ipv dit etentje had kunnen kopen, als ze mijn onderzoek gefinancierd hadden (bij nader inzien slaat die vergelijking nergens op, want lenzen en lasers zijn absurd duur, daar kun je echt heeeel erg goed voor eten en drinken). Het eten (en drinken) was uitmuntend, echt genieten. Maar ja, geen contract. Ze zouden over een week of twee dan bij ons langs komen, om de details mbt het Amerikaanse patent uit te werken.
Vandaag toch nog maar eens met de industriele coordinator overlegd: wat willen ze nou precies, waarom werd er niet over een contract gesproken? Welnu Lyrebird, zo legde hij uit, het feit dat ze met jou naar een heeel erg duur restaurant zijn gegaan, en daarvoor betaald hebben, betekent dat ze verder met je willen, daar is geen contract voor nodig. Dat geld voor je onderzoek komt er wel, er zal tzt ook een contract getekend worden, maar maak je verder geen zorgen. Het zit wel goed.
Moraal van dit verhaal: verwacht als je naar Japan gaat niet met Amerikanen of Europeanen van doen te hebben. Accepteer hun manier van zaken doen. Of zoals ik het al eens in een ander topic verwoord heb: als je voor de eerste keer American Football kijkt, kijk daar dan niet naar alsof je naar voetbal zit te kijken, waarbij je corners en buitenspel verwacht, ipv interference en touchdowns. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun eigen charmes hebben. Het duurt even om dat te herkennen en te erkennen, maar dan ben je wel een ervaring rijker.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
quote:Ik ben van nature best beleefd en vriendelijk, maar het druipt er niet van af. Gelijke tred houden met de Japanners is onmogelijk. Geduld is ook niet mijn sterkste kant, en de taal maakt het soms ook erg lastig. Om een (beetje off-topic maar toch on-topic) voorbeeld te geven: ik ben een keer in een zwembad gesprongen, terwijl alle Japanners (vijf man) aan de kant aan het uitrusten waren. Ik kwam er immers om te zwemmen. Toen ik met mijn hoofd boven water kwam, stond de badmeester aan de kant en legde me (blijikbaar) uit dat ik niet in het water mocht zwemmen, omdat ze het water aan het controleren waren. Ik had het bord met - in het Japans - "nu niet zwemmen" of zo wel gezien, maar niet begrepen dat er "nu niet zwemmen" op stond. Op zo'n moment zou ik door de grond willen zakken, want zoiets zou me in Nederland of de VS echt nooit overkomen. Daar kan ik me behoorlijk aan mensen ergeren die (doelbewust) de regels overtreden.Op zaterdag 12 december 2009 19:38 schreef Pietverdriet het volgende:
Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Van de andere kant: Japanners weten dat ze niet met Japanners van doen hebben., en accepteren een heleboel. Meer dan Nederlanders!
quote:Dit is waar vele buitenlanders de mist in gaan met het zakendoen met de Aziaten. Als je tijd had om wat in hun zakencultuur in te lezen, dan had je veel van dit soort ergenissen kunnen voorkomen. Ikzelf ben hier zeer weinig problemen tegen gekomen.Op dinsdag 8 december 2009 14:38 schreef Lyrebird het volgende:
Een duur dinee zegt alles, blijkbaar...
Wel interessante stukjes om te lezen.
Staan de dagen nog steeds allemaal in teken van je onderzoek of ben je ook aan sightseeing begonnen en/of sport?
quote:Achteraf gezien, realiseerde ik me dat ik wel eens over dit soort zaken gelezen had. Maar "in het echt" voelt het toch anders aan. Ik bedoel, ik wist dat ik geduldig moest zijn, en ik was zeker wel op de hoogte van hun overlegcultuur. Die cultuur maak ik in het dagelijks leven ook mee. Als ik bijvoorbeeld een brief ontvang in het Japans, en ik ga daarmee naar de studenten voor een vertaling, dan verloopt dat bijna altijd volgens het volgende protocol:Op zondag 13 december 2009 15:11 schreef Crashcat het volgende:
[..]
Dit is waar vele buitenlanders de mist in gaan met het zakendoen met de Aziaten. Als je tijd had om wat in hun zakencultuur in te lezen, dan had je veel van dit soort ergenissen kunnen voorkomen. Ikzelf ben hier zeer weinig problemen tegen gekomen.
Wel interessante stukjes om te lezen.
* 1 student pakt het briefje. Fronst zijn wenkbrouwen. "Tjotto matte kudasai (effe wachten, aub)"
* Loopt naar drie andere studenten. Laat hun het briefje lezen. Overleg volgt.
* Alle vier de studenten knikken nu instemmend
* De eerste student komt terug met het briefje en legt me in het Engels uit wat er op het briefje staat
Dus ondanks dat ik iedere dag met die cultuur geconfronteerd word, had ik niet verwacht dat er op zo'n hoog niveau binnen een bedrijf op dezelfde manier wordt gewerkt. Als er voor mijn project, dat echt niets voorstelt voor een bedrijf van dit caliber, zoveel overlegt moet worden, dan snap ik niet dat ze tijd hebben voor belangrijke zaken. Of misschien verklaart dit waarom Japanners zo verschrikkelijk lang werken, iedere dag.
quote:Op maandag 14 december 2009 03:18 schreef Lyrebird het volgende:
Of misschien verklaart dit waarom Japanners zo verschrikkelijk lang werken, iedere dag.
Dat is op zich een leuke conclusie, waar of niet.quote:Ooh..leuk om te weten..
Wat ik van Japan weet is dat zaken doen erg een kwestie is van de relatie, en dat beslissingen wel even kunnen duren. even in een vergadering zo een besluit nemen is not done. Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
Dachte dat het om rechten ging...
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
quote:Nou ja, hier gaat dat wel een stuk erger hoor..
[..]
Ik ben van nature best beleefd en vriendelijk, maar het druipt er niet van af. Gelijke tred houden met de Japanners is onmogelijk. Geduld is ook niet mijn sterkste kant, en de taal maakt het soms ook erg lastig. Om een (beetje off-topic maar toch on-topic) voorbeeld te geven: ik ben een keer in een zwembad gesprongen, terwijl alle Japanners (vijf man) aan de kant aan het uitrusten waren. Ik kwam er immers om te zwemmen. Toen ik met mijn hoofd boven water kwam, stond de badmeester aan de kant en legde me (blijikbaar) uit dat ik niet in het water mocht zwemmen, omdat ze het water aan het controleren waren. Ik had het bord met - in het Japans - "nu niet zwemmen" of zo wel gezien, maar niet begrepen dat er "nu niet zwemmen" op stond. Op zo'n moment zou ik door de grond willen zakken, want zoiets zou me in Nederland of de VS echt nooit overkomen. Daar kan ik me behoorlijk aan mensen ergeren die (doelbewust) de regels overtreden.
Van de andere kant: Japanners weten dat ze niet met Japanners van doen hebben., en accepteren een heleboel. Meer dan Nederlanders!
Als je wat toelaat hier, net zoals Japanners je behandelt, dan is zowat je huis leeg! Even iets anders, wordt helemaal gek van dat mijn geld maar steeds gecheckt word hier in Nederland als je iets koopt, zoiets zal je dus in Japan weinig meemaken!
quote:Er zijn hier veel (oude) topics hierover in FOK! succes met lezen..
TVP
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
quote:maar in japan hebben ze dan ook geen bulgaarse drukkerijen die en masse geld namakenOp maandag 14 december 2009 04:16 schreef JoeThePlumber het volgende:
[..]
Nou ja, hier gaat dat wel een stuk erger hoor..
Even iets anders, wordt helemaal gek van dat mijn geld maar steeds gecheckt word hier in Nederland als je iets koopt, zoiets zal je dus in Japan weinig meemaken!
quote:Ik heb me met alleen Engels en "Arigato gazaimas" overigens uitstekend gered daar. Maar dat was alleen in Tokyo en Hiroshima.Op maandag 14 december 2009 04:12 schreef LittleTortillaBoy het volgende:
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
Voedsel bestellen lukt sowieso altijd wel, want de plaatjes op de menu's hoef je geen enkele taal voor te spreken. En als je moet betalen laten ze je het te betalen bedrag op een rekenmachine zien. Ik dacht eerst dat ze dat alleen voor buitenlanders doen, maar later zag ik het ook voor een Japanner gedaan worden volgens mij.
De afgelopen week hadden we de het eindejaarsfeest voor alle werknemers van ons instituut, in een restaurant in het centrum van onze stad. Dat koste 5000 Yen (39 euro), waarna er heel veel verschillende heerlijke gerechten op tafel werden gezet. Verschillende soorten krab, sushi, vlees, groenten en nabe. Bier erbij, later nog wat sake. Nou woon ik al een tijdje in Japan, maar echt bekend met deze manier van feesten was ik nog niet. Want het ging er erg beschaafd aan toe, met zelfs een aantal professoren aan een mineraalwatertje, en geen overdreven geschrans of gezuip. Dan pas ik mij moeiteloos aan.
Gisteren deden we het dunnetjes over met de studenten. Die hadden een andere tent gevonden waar we slechts 3500 Yen (27 euro) hoefden te betalen. Dat begon beschaafd, maar het werd gaandeweg steeds luidruchtiger. Waar had ik dat eerder gezien, o ja, tijdens mijn welkomsfeest. Luidruchtig, maar vrolijk. Zelfs nadat de eerste student z'n maaltijd onder tafel uit had gekotst en door drie andere studenten naar het toilet moest worden gedragen, bleef het gezellig. Ik had toen al een tijdje (pas??) door dat er in dit format geen limiet was aan de hoeveelheid alcohol die er genuttigd kon worden. All you can drink! Met al die zuinige professoren had ik dat over het hoofd gezien.
Na het feest zijn we met een tiental studenten verder gegaan naar een andere gelegenheid, waar we aan de whiskey gingen. Er waren wel twee studenten die wat witjes zagen, maar die hadden aan het begin van de avond ook heel erg rap sterke drank naar binnen geslagen. Afijn, toen ik later op mijn fietsje stapte, stond een van die twee jongens een paaltje te voorzien van een whiskey coating. "Are you ok?" "Yeah, not so bad now, but I have job interview tomorrow". In deze barre economische tijden ligt er een enorme druk op die jongens, omdat zij voor hun ouders moeten zorgen. Van deze student wist ik dat zijn moeder blind was, wat het allemaal nog lastiger maakte. Het zijn stuk voor stuk harde werkers hier, niet altijd even efficient, maar wel constant bezig. En vaak met passie. Op zo'n moment heb ik het wel met ze te doen. Dan hebben wij Nederlanders het een stuk gemakkelijker.
Ik ben net even gaan informeren hoe z'n solicitatie was verlopen, maar hij was er (nog) niet. Ik zag wel vier studenten die met hun hoofd op tafel lagen te slapen. Of rechtop voor de computer, met gesloten ogen. Ze moeten nog veel leren.
quote:Japanners hebben er meer moeite mee dan de gemiddelde Nederlander, deels ook omdat het van die magere pezige kereltjes zijn. Ik heb eens een dikkere Japanner een hele fles soju naar binnen zien werken, en daar kon je niet aan merken dat ie ook maar iets gedronken had. De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.Op vrijdag 18 december 2009 10:22 schreef Pietverdriet het volgende:
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
quote:Maar dat komt volgens mij wel op meer plekken voor in de wereld. Ik heb ook wel eens een uur in de struiken gelegen na een avond uit. Nu niet meer, omdat ik beheerster drink.Op vrijdag 18 december 2009 10:37 schreef Lyrebird het volgende:
De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.
quote:Bedankt Bolkesteijn! Leuk ook om te zien dat er hier een publiek voor is.Op vrijdag 18 december 2009 11:46 schreef Bolkesteijn het volgende:
Leuke verhalen Lyrebird, je hebt een prettige en leuke manier van schrijven.
quote:Klopt, en zoals ik eerder al eerder opmerkte, ze moeten nog veel leren.Maar dat komt volgens mij wel op meer plekken voor in de wereld. Ik heb ook wel eens een uur in de struiken gelegen na een avond uit. Nu niet meer, omdat ik beheerster drink.
Om daar nog even op terug te komen, heel Japans: we kregen vandaag een e-mail van de onverlaat die gisteren zijn maaltijd onder tafel was kwijtgeraakt en die door drie man naar de toiletten moest worden gebracht. Hij had enorm veel spijt van zijn onverantwoorde gedrag en we konden er gerust op zijn dat het niet nog eens zou gebeuren. Het blijft een apart volk, die Japanners.
quote:zover ik ooit mee gekregen heb, missen aziaten ook een specifiek enzym wat alcohol beter afbreektOp vrijdag 18 december 2009 10:37 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Japanners hebben er meer moeite mee dan de gemiddelde Nederlander, deels ook omdat het van die magere pezige kereltjes zijn. Ik heb eens een dikkere Japanner een hele fles soju naar binnen zien werken, en daar kon je niet aan merken dat ie ook maar iets gedronken had. De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.
quote:D'r zijn idd Japanners die dat hebben. Die krijgen een enorm rood hoofd na een of twee glazen en beginnen dan heel glazig te kijken. Maar het is zeker geen enzym dat alle Japanners missen.Op vrijdag 18 december 2009 16:30 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
zover ik ooit mee gekregen heb, missen aziaten ook een specifiek enzym wat alcohol beter afbreekt
quote:Shibuya at night = vomit galore and everybody is invited... and partakes!Op vrijdag 18 december 2009 10:22 schreef Pietverdriet het volgende:
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
Dus niet alleen studenten... Ugh.
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
quote:Kerst is behoorlijk Amerikaans, Oud & Nieuw een beetje Nederlands. Van mijn collega's hoorde ik dat zij heel erg veel gegeten hebben, waarbij grote hoeveelheden alcohol werden gedronken, terwijl ze televisie keken. Twee van mijn collega's kwamen aanmerkelijk dikker terug van hun vakantie. Vuurwerk, daar doen ze met Oud & Nieuw niet aan. Daarnaast vieren Japanners Oud & Nieuw ook op traditioneel Japanse wijze, door naar de tempel te gaan.Op woensdag 13 januari 2010 13:26 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
ff een TVP, lijkt me vet om naar japan te gaan om daar mee te maken hoe ze daar leven, en natuurlijk de cultuur
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
Wij hebben Oud & Nieuw dit jaar in Kyoto doorgebracht. Kyoto staat vol met tempels, en we konden dus van dichtbij zien hoe Japanners naar een tempel gaan met Oud & Nieuw. Om te beginnen gaat het om heel veel Japanners. Er moge dan wel veel tempels in Kyoto zijn, er zijn natuurlijk nog veel meer Japanners. En die willen allemaal die tempel in, om een nieuwe motorfiets of een mooi gebit te wensen. Dat doe je door muntjes in een bak te gooien, twee keer met je handen te klappen, te buigen en nog een keer met je handen te klappen. De volgorde heb ik misschien niet goed onthouden; afijn, als de beurskoersen aan het einde van het jaar niet hoger staan, dan weten jullie waar het aan gelegen heeft.
Maareh, al die Japanners willen dus na twaalf uur die tempel in, om voor het eerst in het jaar de tempel bezocht te hebben. Daar trekken ze drie dagen voor uit, en wij waren zo stom om in die drie dagen tempels te bezoeken, die natuurlijk allemaal stampvol zaten. Je kunt trouwens ook een soort van lotje trekken (moet je wel voor betalen), wat je toekomst voorspelt. Ook opvallend: alle dames zijn heel leuk gekleed, sommige dames in traditionele klederdracht, dus ook aan het oog is gedacht. We zagen ook een paar dames in hele korte rokjes/broekjes, zonder panties, terwijl het toch bijna vroor. Vraag me niet hoe ze dat volhouden.
Tijdens het wachten voor de tempel hebben wij ons ook te goed gedaan aan goedkope (warme) sake, cake en soep. In Kyoto was het behoorlijk koud, dus die warme sake kwam wel van pas. Bij dit soort gelegenheden kun je altijd bij kraampjes eten kopen. Japanners doen dat massaal.
Dat brengt me op een interessante observatie. Vaak komt het voor in Japan dat je ergens naar toe gaat, naar bijvoorbeeld een "braderie", of zo'n enorme tempel, en op weg naar die tempel zie je niet echt veel mensen, auto's of bussen. Maar als je dan eenmaal op het terrein aankomt, dan ziet het er zwart van de mensen. Waar komen ze allemaal vandaan, hoe zijn ze daar gekomen?? Net alsof ze ter plaatse een blik Japanners hebben opengetrokken voor de toeristen. Vreemd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 14-01-2010 03:29:15 ]
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.
quote:Dat is idd een (groot) deel van de verklaring. Wat ook speelt denk ik, is dat Japanners zo gediciplineerd en ordelijk zijn. Ze verplaatsen zich efficient.Op donderdag 14 januari 2010 03:21 schreef RipCore het volgende:
Ze zijn er lang voordat jij aankomt en gaan pas weg als het sluit.
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.