KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Om in de vaart der volkeren mee te blijven kunnen gaan, hebben de Zuid-Koreaanse en Japanse overheden bedacht dat je moet proberen om de beste onderzoekers aan je te binden. De VS hadden daar jarenlang een patent op, maar dat patent lijkt een beetje te zijn verlopen, nu ze daar liever geld aan speculerende banken en vakbondswerkers van autofabrieken besteden.
Daarnaast is Azie vanwege de taal nog steeds erg geisoleerd van de rest van de wetenschappelijke wereld. Als je wel eens op een wetenschappelijke conferentie hebt geprobeerd om een verhaal van een onderzoeker uit Taiwan, China, of Japan te volgen, dan snap je waar ik het over heb. Vooral de Japanners hebben enorm veel moeite met het Engels, de taal die in de wetenschappelijke wereld het meest gebruikt wordt.
Zowel de Japanse als de Zuid-Koreaanse overheden stellen daarom geld ter beschikking om buitenlandse onderzoekers aan te stellen. Afgelopen jaar was ik al twee weken in Zuid-Korea en Japan geweest, en met name Japan vond ik erg indrukwekkend. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en nu zit ik in een provinciestad buiten Tokyo. Omdat ik een bloedhekel heb aan mensen die naar Nederland of de VS komen zonder de plaatselijke taal te kennen, had ik besloten om Japans te leren. Maar de laatste maanden in de VS waren nogal hectisch, dus van dat Japans leren kwam bijzonder weinig. De afgelopen week heb ik lang Japans gestudeerd, en ik pik zo nu en dan op waar een gesprek over gaat, maar ik kan me nog steeds niet verstaanbaar maken.
De studenten spreken mondjesmaat Engels, de ene wat beter dan de andere, terwijl de meeste professoren iets meer Engels spreken. Maar in de bus, winkels en restaurant is het een stuk lastiger. Het leuke is wel dat de Japanners erg geduldig en behulpzaam zijn en er de lol wel van in zien. In het begin dacht ik dat ze heel erg verlegen waren, maar dat valt eigenlijk best mee. Ik heb al een aantal keren met winkelpersoneel gelachen, omdat we elkaar met handen en voeten duidelijk probeerde te maken wat het probleem was. De afgelopen week heb ik een aantal makelaars proberen te spreken, maar die spraken allemaal geen Engels. Gelukkig kon een van de secretaresses voor mij vertalen, want anders had ik echt een probleem gehad. Tokyo is in die zin wat internationaler georienteerd, maar in deze provinciestad zijn ze echt niet aan buitenlanders gewend. Ik ben ook de enige Europeaan op de campus hier, en ik zie af en toe een blank gezicht in het straatbeeld. In restaurants merk ik dat kinderen naar me staren, en gelukkig doen veel Japanse dames dat ook. Ja, die Japanse vrouwen... vooral vergeleken met Amerikaanse vrouwen zijn ze beter gekleed, en hebben nog gevoel voor stijl. Een zwarte legging, witte sweater en badslippers heb ik hier nog niet gezien.
Conclusie na 1 week: De mensen zijn vriendelijk, het land is mooi en de vrouwen zijn hot. De taal is een probleem, maar daar werk ik hard aan. Een andere nadeel is dat ze hier net als in Nederland op elkaar's lip wonen, en net zo idioot hard rijden. Wat dat betreft heeft de VS een streepje voor.
Wtf... Tommy Lee Jones? Blijkbaar waren ze hier net zo onder de indruk van zijn rol in 'the Fugitive' als ik. Boss... Hij ziet er trouwens erg Japans uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 09-08-2016 08:21:39 ]
Daarnaast is Azie vanwege de taal nog steeds erg geisoleerd van de rest van de wetenschappelijke wereld. Als je wel eens op een wetenschappelijke conferentie hebt geprobeerd om een verhaal van een onderzoeker uit Taiwan, China, of Japan te volgen, dan snap je waar ik het over heb. Vooral de Japanners hebben enorm veel moeite met het Engels, de taal die in de wetenschappelijke wereld het meest gebruikt wordt.
Zowel de Japanse als de Zuid-Koreaanse overheden stellen daarom geld ter beschikking om buitenlandse onderzoekers aan te stellen. Afgelopen jaar was ik al twee weken in Zuid-Korea en Japan geweest, en met name Japan vond ik erg indrukwekkend. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en nu zit ik in een provinciestad buiten Tokyo. Omdat ik een bloedhekel heb aan mensen die naar Nederland of de VS komen zonder de plaatselijke taal te kennen, had ik besloten om Japans te leren. Maar de laatste maanden in de VS waren nogal hectisch, dus van dat Japans leren kwam bijzonder weinig. De afgelopen week heb ik lang Japans gestudeerd, en ik pik zo nu en dan op waar een gesprek over gaat, maar ik kan me nog steeds niet verstaanbaar maken.
De studenten spreken mondjesmaat Engels, de ene wat beter dan de andere, terwijl de meeste professoren iets meer Engels spreken. Maar in de bus, winkels en restaurant is het een stuk lastiger. Het leuke is wel dat de Japanners erg geduldig en behulpzaam zijn en er de lol wel van in zien. In het begin dacht ik dat ze heel erg verlegen waren, maar dat valt eigenlijk best mee. Ik heb al een aantal keren met winkelpersoneel gelachen, omdat we elkaar met handen en voeten duidelijk probeerde te maken wat het probleem was. De afgelopen week heb ik een aantal makelaars proberen te spreken, maar die spraken allemaal geen Engels. Gelukkig kon een van de secretaresses voor mij vertalen, want anders had ik echt een probleem gehad. Tokyo is in die zin wat internationaler georienteerd, maar in deze provinciestad zijn ze echt niet aan buitenlanders gewend. Ik ben ook de enige Europeaan op de campus hier, en ik zie af en toe een blank gezicht in het straatbeeld. In restaurants merk ik dat kinderen naar me staren, en gelukkig doen veel Japanse dames dat ook. Ja, die Japanse vrouwen... vooral vergeleken met Amerikaanse vrouwen zijn ze beter gekleed, en hebben nog gevoel voor stijl. Een zwarte legging, witte sweater en badslippers heb ik hier nog niet gezien.
Conclusie na 1 week: De mensen zijn vriendelijk, het land is mooi en de vrouwen zijn hot. De taal is een probleem, maar daar werk ik hard aan. Een andere nadeel is dat ze hier net als in Nederland op elkaar's lip wonen, en net zo idioot hard rijden. Wat dat betreft heeft de VS een streepje voor.
Wtf... Tommy Lee Jones? Blijkbaar waren ze hier net zo onder de indruk van zijn rol in 'the Fugitive' als ik. Boss... Hij ziet er trouwens erg Japans uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 09-08-2016 08:21:39 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik ga dit topic zekers volgen 
Succes met Japans leren! Het lijkt iig wel wat makkelijker dan Mandarijn
Succes met Japans leren! Het lijkt iig wel wat makkelijker dan Mandarijn
succes! en daarna maar weer terug naar de good old us and a
Mijn usericon is mede mogelijk gemaakt door wonderer.
Live from Sparta MO
JOE-ES-EE!!
Live from Sparta MO
JOE-ES-EE!!
In Japan schijn je inderdaad echt ALLES uit automaten te kunnen kopen, tot aan ondergoed/BH's etc aan toe. 
Ik blijf dit topic ook volgen
Ik blijf dit topic ook volgen
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Het enige Japans wat ik ken is: Otokonohito en Otokonohito to. En ga dit topic even volgen, interessant 
Leuke intro gelijk, Lyrebird!! 
Ik ben hartstikke benieuwd naar je nieuwe avontuur!! Succes daar!
En sterkte bij het Japans leren ook!
Ik ben hartstikke benieuwd naar je nieuwe avontuur!! Succes daar!
En sterkte bij het Japans leren ook!
FR
Goed topic. Ben benieued naar de komende posten.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Ha! Japan. Lijkt me opzich ook wel tof. En er zit mountain dew in die machine! Die shit hebben ze hier niet in de UK :- (
En Aziatische vrouwtjes vergelijken met de dames van Amerika. Kom op zeg
En Aziatische vrouwtjes vergelijken met de dames van Amerika. Kom op zeg
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Je krijgt je portie nog wel. En zeg niet dat je niet gewaarschuwd was.quote:Op dinsdag 5 mei 2009 21:53 schreef sitting_elfling het volgende:
En Aziatische vrouwtjes vergelijken met de dames van Amerika. Kom op zeg
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hoe zit het met aanspraak enzo? Ik heb welleens vernomen dat Jappaners een beetje schuchter zijn, niet zo snel tegen Europeanen/toeristen zullen praten. Of was dat bij chinezen 
Ze zijn over het algemeen schuchter. Tot nu toe vind ik dat wel gemakkelijk, omdat ik maar een paar woorden Japans spreek. Maar eergisteren liep ik over straat, en toen hoorde ik achter me "excuse me, excuse me.... Sir, my daughter wants to practice speaking English with you." Dat wilde die dochter helemaal niet, maar zo raak je wel aan de praat. De Japanse studenten vallen me reuze mee. Die stappen zo op je af en beginnen tegen je aan te praten, maar het zou me niet verbazen als die iets ingefluisterd hebben gekregen.quote:Op woensdag 6 mei 2009 01:12 schreef whataboutit het volgende:
Hoe zit het met aanspraak enzo? Ik heb welleens vernomen dat Jappaners een beetje schuchter zijn, niet zo snel tegen Europeanen/toeristen zullen praten. Of was dat bij chinezen
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hoe ben je precies daar gekomen? Via je studie? Wil ook wel naar Japan en dan studeren, maar voor me idee zijn er meer beurzen voor andere vakgebieden dan ik doe (AI).
ik dacht dat jij terug naar NL zou komenquote:Op woensdag 6 mei 2009 01:18 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ze zijn over het algemeen schuchter. Tot nu toe vind ik dat wel gemakkelijk, omdat ik maar een paar woorden Japans spreek. Maar eergisteren liep ik over straat, en toen hoorde ik achter me "excuse me, excuse me.... Sir, my daughter wants to practice speaking English with you." Dat wilde die dochter helemaal niet, maar zo raak je wel aan de praat. De Japanse studenten vallen me reuze mee. Die stappen zo op je af en beginnen tegen je aan te praten, maar het zou me niet verbazen als die iets ingefluisterd hebben gekregen.
Overigens waar ben je wetenschapper in?
Maar goed ontopic klopt het dat japanners zeer racistisch zijn of niet, ik had uit een ander kaastopic begrepen dat ze westerlingen maar een stel wilden vinden.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Ik had het idee dat vooral de oudere generatie nog erg racistisch is.
De jongere generatie vindt het wel interessant had ik het idee, soms maken ze een praatje of je krijgt een knik. Tijdens het uitgaan komen ze soms Engels met je praten, gezellig doen enzo, was een keer zo erg dat een dude me half zat te stalken.
Dan de oudere generatie. Er was een keer een oud stel dat me echt heel vies aan zat te kijken en het de hele tijd over gaijin had, werd er bijna ongemakkelijk van. Je hebt ook nog nationalistische verenigingen, waarvan 1 in Osaka naast een hoerenbuurt ligt
Maar erg veel racisme ben ik niet tegengekomen tijdens mijn tijd daar.
De jongere generatie vindt het wel interessant had ik het idee, soms maken ze een praatje of je krijgt een knik. Tijdens het uitgaan komen ze soms Engels met je praten, gezellig doen enzo, was een keer zo erg dat een dude me half zat te stalken.
Dan de oudere generatie. Er was een keer een oud stel dat me echt heel vies aan zat te kijken en het de hele tijd over gaijin had, werd er bijna ongemakkelijk van. Je hebt ook nog nationalistische verenigingen, waarvan 1 in Osaka naast een hoerenbuurt ligt
Maar erg veel racisme ben ik niet tegengekomen tijdens mijn tijd daar.
Ik heb wel es vids gezien van zo'n nationalistische groep, maja vond nog wel meevallen... ik bedoel het is niet alsof er allemaal 2 meter kleerkasten bij staan zoals je bij europese groepen soms ziet 
verder wel pics gezien van 'no gaijins' borden, maar komt meer neer op dat je japans moet kunnen naar het schijnt.
verder wel pics gezien van 'no gaijins' borden, maar komt meer neer op dat je japans moet kunnen naar het schijnt.
Ik kreeg een baan aangeboden. In deze tijden - vooral nu de Amerikaanse academische markt potdicht zit - kon ik dat niet weigeren. Ik had nog een sollicitatie lopen bij een Amerikaanse universiteit voor een positie, maar die procedure werd gestopt vanwege een hiring freeze.quote:Op zondag 10 mei 2009 20:58 schreef koffiegast het volgende:
Hoe ben je precies daar gekomen? Via je studie? Wil ook wel naar Japan en dan studeren, maar voor me idee zijn er meer beurzen voor andere vakgebieden dan ik doe (AI).
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nee, ik kom waarschijnlijk nooit meer terug. Althans, niet voor goed. Mijn vakgebied is de biofysica, en dan met name de interactie tussen licht en (menselijk) weefsel. Praktisch gezien moet je dan denken aan het wegbranden van specifiek weefsel, en het maken van plaatjes van/in weefsel met speciale microscopen.quote:Op zondag 10 mei 2009 21:29 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
ik dacht dat jij terug naar NL zou komen
Overigens waar ben je wetenschapper in?
Ik voel me regelmatig een wilde. De mensen zijn hier zo verschrikkelijk beleefd en het is heel moeilijk om daar gelijke tred mee te houden. Nou ben ik na 8 jaar Amerika soieso al behoorlijk bot en direct, dus ik moet me echt aanpassen. Tot nu toe nog helemaal niets van racisme gemerkt, integendeel. Nou is het wel zo dat ik zo'n beetje de enige blanke in deze stad ben. Tot nu toe heb ik drie stellen rond zien lopen met een blank hoofd, en een Russiche dame met kind. That's it. Dus veel reden tot klagen hebben ze hier niet.quote:Maar goed ontopic klopt het dat japanners zeer racistisch zijn of niet, ik had uit een ander kaastopic begrepen dat ze westerlingen maar een stel wilden vinden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Misschien is het onderstaande wat voor je TS. Ook iemand die in Japan woont en werkt. En daar heel grappig over schrijft.
http://www.amychavez.addr.com/news/index.shtml
http://www.amychavez.addr.com/news/index.shtml
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Geweldig! En erg herkenbaar.quote:Op maandag 11 mei 2009 03:06 schreef Megumi het volgende:
Misschien is het onderstaande wat voor je TS. Ook iemand die in Japan woont en werkt. En daar heel grappig over schrijft.
http://www.amychavez.addr.com/news/index.shtml
Ik heb me toch een honger! Zelfs na al die jaren in Amerika was ik geen kilo aangekomen, dus ik weeg nog steeds bijna niets, maar op het dieet wat ik nu heb, ben ik bang dat er nog wel wat kilo's vanaf gaan. Vet, dat kennen ze hier niet!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
ah ok een gebied wat hier op de TU ook in opkomst is, ze hebben hier nu een of andere cryo microscoop gekocht en dat ding schijnt heel goed te zijn.quote:Op maandag 11 mei 2009 03:00 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Nee, ik kom waarschijnlijk nooit meer terug. Althans, niet voor goed. Mijn vakgebied is de biofysica, en dan met name de interactie tussen licht en (menselijk) weefsel. Praktisch gezien moet je dan denken aan het wegbranden van specifiek weefsel, en het maken van plaatjes van/in weefsel met speciale microscopen.
[..]
Ik voel me regelmatig een wilde. De mensen zijn hier zo verschrikkelijk beleefd en het is heel moeilijk om daar gelijke tred mee te houden. Nou ben ik na 8 jaar Amerika soieso al behoorlijk bot en direct, dus ik moet me echt aanpassen. Tot nu toe nog helemaal niets van racisme gemerkt, integendeel. Nou is het wel zo dat ik zo'n beetje de enige blanke in deze stad ben. Tot nu toe heb ik drie stellen rond zien lopen met een blank hoofd, en een Russiche dame met kind. That's it. Dus veel reden tot klagen hebben ze hier niet.
Hier heet het biomedische technologie
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Vervolg op deel 1 (vertraagd met een week):
Uiteindelijk werd het tijd om een woning te vinden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Na de 15e woning had ik het echt wel gehad, en gelukkig was de 16e raak. Op 10 minuten afstand lopen van het werk, 1 slaapkamer, semi-aparte keuken en een redelijke woonkamer. Prijs viel ook nog mee, en toen daar nog $30 per maand van af ging, was de keus snel gemaakt. Probleem is wel dat de eerste maand huur + een "goodwill fee" van een maand huur + een deposit (raad eens, ja precies, een maand huur, terug te krijgen na vertrek) en een halve maand voor de makelaar en een brandverzekering contant betaald moesten worden. Bedenk overigens wel dat dit verreweg het goedkoopste arrangement was dat ik van de 16 was tegengekomen. Sommige van de andere leases waren ECHT absurd. Daarbij valt zelfs de situatie in Boston in het niet, en dat zegt wat.
Maar ik moest dus het huurcontract tekenen, en heel veel geld betalen. En zonder contract, of beter, zonder adres, kon ik geen "Alien Registration Card" krijgen. En zonder Alien Registration Card kon ik geen bankrekening openenen. En zonder bankrekening had ik geen geld om huur te betalen... dus geen contract. Maar toen bleek dat ik geen bewijs voor een adres nodig had om de ADR te krijgen. Op naar het gemeentehuis. De ADR was eigenlijk een fluitje van een cent. Toen naar de bank. Heel Japans: zonder "Japanese Signature Stamp" kon ik geen bankrekening openen. Maar er zat een stempelmaker op de hoek, en na een half uur wachten had ik mijn eigen stempel. Het ziet er wel chicque uit, en ik ben de enige "Japanner" met een stempel met in Katakana "Lyrebird" erop (dat ziet er grofweg zo uit: ライレビレド en zie dat maar eens op een stempeltje te krijgen :p). Dat stempeltje heb ik in de dagen daarna vaak gebruikt; verbazend hoe onderontwikkeld bepaalde dingen zijn. De bank bijvoorbeeld: dat gaat nog allemaal zoals het 30 jaar geleden in Nederland gebeurde (zo ver ik me kan herinneren). Ik heb nu zelfs een spaarbankboekje! Ergens niet zo raar dat Japanse banken niet ten onder zijn gegaan bij de crediet crisis, want ze bankieren nog zoals dat 30 jaar geleden gebeurde! En er werken wel 20 man, daar waar er in Nederland bij wijze van spreken vijf rondlopen. Ook heb ik een aantal dagen bij de administratie van onze universiteit doorgebracht, en daar zitten ze soms de hele dag te stempelen. Iets wat in Nederland of de VS door een computer wordt gedaan. Vreemd...
Met stempel een bankrekening geopend. Maar mijn salaris wordt pas over weken overgeboekt, dus geen geld voor de lease. Geld overhalen vanuit de VS? Geld zat, maar het oversturen gaat veel te veel geld kosten. Uiteindelijk heeft het hoofd van de afdeling me het geld voorgeschoten. Allemaal cash. Lease getekend. Stempel stempel stempel en daar nog een stempel. De dames van het makelaarskantoor vonden het een uiterst schattig stempeltje.
Dus ik had een huis, maar verder helemaal niets. Samen met een van de secretaresses was ik al eerder op zoek gegaan naar spullen, maar dat was nog voordat ik geld had. Dus niets gekocht, maar wel rondgekeken voor een ijskast, wasmachine, kookplaat (zit niet standaard in het appartement) en bed. Tja, bed. Japanse matrassen zijn zo hard als beton, en ik ben in het hotel al twee keer 's nachts wakker geworden met een slapende arm. Gelukkig had een beddenzaak Amerikaanse bedden in de aanbieding. Die moesten $2000 gaan kosten, terwijl ze in de VS voor de helft van de prijs over de toonbank gaan. Leve het internet voor een eerlijke prijsvergelijking. Van de gekke! Nog maar es een nachtje over slapen, op een luchtbed dus. Is wel een stuk goedkoper!
Oh, het appartement heeft ook geen gordijnen. Het is raar hoe snel je aan bepaalde (Amerikaanse) dingen gewend raakt. Een Amerikaans appartement heeft een ijskast, een vaatwasser, een kookplaat en luxaflex. Niets van dat alles in Japan.
Dan de eerste werkdag. Tot nu toe was het een beetje aanrommelen, maar er werd me gevraagd om een 10 minuten durende voordracht voor de studenten te houden. Erg belangrijk, want het is de manier om studenten te werven, en ik heb er minstens twee nodig. Slides erg simpel gehouden, heel rustig en traag Engels gesproken, en ik denk dat iets van 25% van de studenten er iets van begreep. Engels is echt een probleem voor ze. Daarna heb ik nog zes verhalen in het Japans mogen aanhoren. Verrassing: Japans is een probleem voor mij. De verhalen hielpen wel om mijn Katakana bij te spijkeren, met woorden zoals FU O TO N KA U N TA (photon counter, FU, O, TO, etc. zijn aparte karakters in het Katakana), KO N TO RO O R(L)AA (controller) op de slides. Ook leuk: algorithm (A LE GO RI SU ME).
Japanners hebben ook een goed, maar apart gevoel voor humor. Een van de studenten kreeg z'n presentatie niet aan de praat. Ik kon op z'n laptopscherm de presentatie zien, maar op het grote scherm was alleen z'n achtergrond te zien. Na een tijdje kreeg ie door dat hij z'n laptop in 2 schermen mode had, en sleepte hij tergend langzaam - onder luid gebulder van het publiek - z'n presentatie in het scherm dat we met z'n allen konden zien. Dat werkte erg aanstekelijk.
Mindere punten. Communicatie is een probleem, en ik heb ook wel eens wat moeite met de culturele verschillen. Japanners zijn heel erg beleefd, en het is erg lastig om daar gelijke tred mee te houden. Na een tijdje heb ik het wel gezien, al die beleefdheid, en wil ik over gaan tot de orde van de dag, wat natuurlijk niet zo beleefd is. Verder ben ik afhankelijk van de secretaresses hier, en dat vind ik ook minder, want het is lastig om "moeilijk" te doen. Hoe ver kun je gaan zonder je "gastgezin" tegen het zere been te stoten? Ze zijn hier op school erg vriendelijk en geduldig, maar met dat bed bijvoorbeeld, daar konden ze zich bij de administratie weinig bij voorstellen, en ik kreeg de indruk dat ze een beetje moe van mijn halstarrigheid werden (dat wil wat zeggen; dan moet ik het echt verbruid hebben!). Japanners slapen soms op de grond, waarom moest ik nou perse een zacht bed hebben? En waarom $2000 betalen voor een bed waar ik maar 2 jaar op ga slapen. Tja, daar zit natuurlijk wat in, maar ik slaap er wel minstens 1/3e van een etmaal op. Verdeeld over 2 jaar is dat slechts $3 per dag. Op zo'n moment verlang ik naar een auto en een Target/K-mart waar je binnen kunt struinen en alles wat je nodig hebt kunt kopen, zonder dat iemand zich er mee bemoeit. American convenience... Afijn, ik hoop na dit weekend gesettled te zijn.
Uiteindelijk werd het tijd om een woning te vinden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Na de 15e woning had ik het echt wel gehad, en gelukkig was de 16e raak. Op 10 minuten afstand lopen van het werk, 1 slaapkamer, semi-aparte keuken en een redelijke woonkamer. Prijs viel ook nog mee, en toen daar nog $30 per maand van af ging, was de keus snel gemaakt. Probleem is wel dat de eerste maand huur + een "goodwill fee" van een maand huur + een deposit (raad eens, ja precies, een maand huur, terug te krijgen na vertrek) en een halve maand voor de makelaar en een brandverzekering contant betaald moesten worden. Bedenk overigens wel dat dit verreweg het goedkoopste arrangement was dat ik van de 16 was tegengekomen. Sommige van de andere leases waren ECHT absurd. Daarbij valt zelfs de situatie in Boston in het niet, en dat zegt wat.
Maar ik moest dus het huurcontract tekenen, en heel veel geld betalen. En zonder contract, of beter, zonder adres, kon ik geen "Alien Registration Card" krijgen. En zonder Alien Registration Card kon ik geen bankrekening openenen. En zonder bankrekening had ik geen geld om huur te betalen... dus geen contract. Maar toen bleek dat ik geen bewijs voor een adres nodig had om de ADR te krijgen. Op naar het gemeentehuis. De ADR was eigenlijk een fluitje van een cent. Toen naar de bank. Heel Japans: zonder "Japanese Signature Stamp" kon ik geen bankrekening openen. Maar er zat een stempelmaker op de hoek, en na een half uur wachten had ik mijn eigen stempel. Het ziet er wel chicque uit, en ik ben de enige "Japanner" met een stempel met in Katakana "Lyrebird" erop (dat ziet er grofweg zo uit: ライレビレド en zie dat maar eens op een stempeltje te krijgen :p). Dat stempeltje heb ik in de dagen daarna vaak gebruikt; verbazend hoe onderontwikkeld bepaalde dingen zijn. De bank bijvoorbeeld: dat gaat nog allemaal zoals het 30 jaar geleden in Nederland gebeurde (zo ver ik me kan herinneren). Ik heb nu zelfs een spaarbankboekje! Ergens niet zo raar dat Japanse banken niet ten onder zijn gegaan bij de crediet crisis, want ze bankieren nog zoals dat 30 jaar geleden gebeurde! En er werken wel 20 man, daar waar er in Nederland bij wijze van spreken vijf rondlopen. Ook heb ik een aantal dagen bij de administratie van onze universiteit doorgebracht, en daar zitten ze soms de hele dag te stempelen. Iets wat in Nederland of de VS door een computer wordt gedaan. Vreemd...
Met stempel een bankrekening geopend. Maar mijn salaris wordt pas over weken overgeboekt, dus geen geld voor de lease. Geld overhalen vanuit de VS? Geld zat, maar het oversturen gaat veel te veel geld kosten. Uiteindelijk heeft het hoofd van de afdeling me het geld voorgeschoten. Allemaal cash. Lease getekend. Stempel stempel stempel en daar nog een stempel. De dames van het makelaarskantoor vonden het een uiterst schattig stempeltje.
Dus ik had een huis, maar verder helemaal niets. Samen met een van de secretaresses was ik al eerder op zoek gegaan naar spullen, maar dat was nog voordat ik geld had. Dus niets gekocht, maar wel rondgekeken voor een ijskast, wasmachine, kookplaat (zit niet standaard in het appartement) en bed. Tja, bed. Japanse matrassen zijn zo hard als beton, en ik ben in het hotel al twee keer 's nachts wakker geworden met een slapende arm. Gelukkig had een beddenzaak Amerikaanse bedden in de aanbieding. Die moesten $2000 gaan kosten, terwijl ze in de VS voor de helft van de prijs over de toonbank gaan. Leve het internet voor een eerlijke prijsvergelijking. Van de gekke! Nog maar es een nachtje over slapen, op een luchtbed dus. Is wel een stuk goedkoper!
Oh, het appartement heeft ook geen gordijnen. Het is raar hoe snel je aan bepaalde (Amerikaanse) dingen gewend raakt. Een Amerikaans appartement heeft een ijskast, een vaatwasser, een kookplaat en luxaflex. Niets van dat alles in Japan.
Dan de eerste werkdag. Tot nu toe was het een beetje aanrommelen, maar er werd me gevraagd om een 10 minuten durende voordracht voor de studenten te houden. Erg belangrijk, want het is de manier om studenten te werven, en ik heb er minstens twee nodig. Slides erg simpel gehouden, heel rustig en traag Engels gesproken, en ik denk dat iets van 25% van de studenten er iets van begreep. Engels is echt een probleem voor ze. Daarna heb ik nog zes verhalen in het Japans mogen aanhoren. Verrassing: Japans is een probleem voor mij. De verhalen hielpen wel om mijn Katakana bij te spijkeren, met woorden zoals FU O TO N KA U N TA (photon counter, FU, O, TO, etc. zijn aparte karakters in het Katakana), KO N TO RO O R(L)AA (controller) op de slides. Ook leuk: algorithm (A LE GO RI SU ME).
Japanners hebben ook een goed, maar apart gevoel voor humor. Een van de studenten kreeg z'n presentatie niet aan de praat. Ik kon op z'n laptopscherm de presentatie zien, maar op het grote scherm was alleen z'n achtergrond te zien. Na een tijdje kreeg ie door dat hij z'n laptop in 2 schermen mode had, en sleepte hij tergend langzaam - onder luid gebulder van het publiek - z'n presentatie in het scherm dat we met z'n allen konden zien. Dat werkte erg aanstekelijk.
Mindere punten. Communicatie is een probleem, en ik heb ook wel eens wat moeite met de culturele verschillen. Japanners zijn heel erg beleefd, en het is erg lastig om daar gelijke tred mee te houden. Na een tijdje heb ik het wel gezien, al die beleefdheid, en wil ik over gaan tot de orde van de dag, wat natuurlijk niet zo beleefd is. Verder ben ik afhankelijk van de secretaresses hier, en dat vind ik ook minder, want het is lastig om "moeilijk" te doen. Hoe ver kun je gaan zonder je "gastgezin" tegen het zere been te stoten? Ze zijn hier op school erg vriendelijk en geduldig, maar met dat bed bijvoorbeeld, daar konden ze zich bij de administratie weinig bij voorstellen, en ik kreeg de indruk dat ze een beetje moe van mijn halstarrigheid werden (dat wil wat zeggen; dan moet ik het echt verbruid hebben!). Japanners slapen soms op de grond, waarom moest ik nou perse een zacht bed hebben? En waarom $2000 betalen voor een bed waar ik maar 2 jaar op ga slapen. Tja, daar zit natuurlijk wat in, maar ik slaap er wel minstens 1/3e van een etmaal op. Verdeeld over 2 jaar is dat slechts $3 per dag. Op zo'n moment verlang ik naar een auto en een Target/K-mart waar je binnen kunt struinen en alles wat je nodig hebt kunt kopen, zonder dat iemand zich er mee bemoeit. American convenience... Afijn, ik hoop na dit weekend gesettled te zijn.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dit ga ik zeker volgen. :-) Hoop volgend jaar richting Japan te kunnen gaan.
Hier in Laos werken ze trouwens ook nog met bankboekjes en is het ook errug belangrijk om je vooral niet op te gaan winden in het openbaar maar gelukkig kunnen de mensen hier direct zijn best wel waarderen :-)
Hier in Laos werken ze trouwens ook nog met bankboekjes en is het ook errug belangrijk om je vooral niet op te gaan winden in het openbaar maar gelukkig kunnen de mensen hier direct zijn best wel waarderen :-)
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Een behoorlijke culture shock
Maar dat van die bedden vind ik dan weer raar waarom zou je in hemelsnaam op de grond gaan liggen dat doe ik wanneer ik ga kamperen niet eens
Maar dat van die bedden vind ik dan weer raar waarom zou je in hemelsnaam op de grond gaan liggen dat doe ik wanneer ik ga kamperen niet eens
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Nu begrijp ik ook waarom in mijn hotel alle Europese en Amerikaanse gasten klagen dat de bedden te hard zijn en waarom ik nooit iets van Japanse gasten hoorquote:Op zondag 17 mei 2009 19:04 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Een behoorlijke culture shock
Maar dat van die bedden vind ik dan weer raar waarom zou je in hemelsnaam op de grond gaan liggen dat doe ik wanneer ik ga kamperen niet eens
(ongeveer 50% van alle gasten is Japans).
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Leuk weer om lezen. En idd slapen op een futon is drie keer niks.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Ik heb ondertussen een betaalbaar zacht bed (van Duitse makelij) besteld ,dat de helft van het Amerikaanse bed kost.quote:Op maandag 18 mei 2009 03:50 schreef breaky het volgende:
[..]
Nu begrijp ik ook waarom in mijn hotel alle Europese en Amerikaanse gasten klagen dat de bedden te hard zijn en waarom ik nooit iets van Japanse gasten hoor
... en ik heb mijn eerste loon binnen!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Puntje plusquote:Op maandag 18 mei 2009 04:36 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik heb ondertussen een betaalbaar zacht bed (van Duitse makelij) besteld ,dat de helft van het Amerikaanse bed kost.
... en ik heb mijn eerste loon binnen!
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
Heel veel succes! Lijkt me een fascinerende maatschappij, Japan. Helemaal als je in een provinciestadje gaat wonen en werken...
[b]@RemiLehmann[/b]
TVP..quote:Op maandag 18 mei 2009 05:37 schreef reem het volgende:
Heel veel succes! Lijkt me een fascinerende maatschappij, Japan. Helemaal als je in een provinciestadje gaat wonen en werken...
Heb er ook een tijdje gewoond en je verhalen klinkt behoorlijk bekend.
Belangrijkste is nu dat je de taal leert, leuk zo'n tekens, kan altijd handig zijn, maar probeer meer machtig te zijn met verbaal Japans! De tekens kan behoorlijk verwarrend zijn (zelfs als je de tekens machtig bent), vraag dus aan kennis hier en daar om je te helpen!
Voordat er 'japankenners' lopen zeuren
, ken veel buitenlandse kennissen dat meer dan 20 jaar in Japan woont en ze vertellen dat ook niet zomaar..De japanse cultuur zal je misschien in begin geweldig vinden, maar later irritant (weinig contact met Japanners o.a.) maar geloof me, daarna voel je zeker wat meer japans cultuur!
Ooit vertelde een kennis, dat 35 jaar woont in Japan 'in Nederland ben ik een Japanner, in Japan ben ik een Nederlander..'
Ik begin de problemen met de Japanners nu al te zien. Voor mij is de cultuurschok nog groter, omdat ik vanuit de VS naar Japan ben geimigreerd.
* Grote auto's vs. kleine auto's
* Ruime wegen vs. nauwe wegen
* Veel vet Amerikaans eten vs. weinig vetarm Japans eten
* Dikke Amerikanen vs. graatmagere Japanners
* Uitbundige Amerikanen vs. ingetogen Japanners
etc.
Vandaag heb ik ook gevraagd waarom iedereen zo verschrikkelijk bloedserieus is. Als ik bij de studenten langs ga, dan zitten ze allemaal stil achter hun computer keihard te werken. Ik heb er nog geen een kunnen betrappen die met z'n benen op tafel na zat te denken, of dat er twee met elkaar een luidruchtige discussie aan het voeren waren. En ze hebben het allemaal verschrikkelijk druk. Ik ben hier op uitnodiging van een groep van een andere Japanse universiteit, en die had ik om technische ondersteuning gevraagd (een a twee dagen werk). Ging niet, te druk. Dat snap ik dus gewoon niet. Hoezo te druk?? Kijk, ik stel zo'n vraag niet voor de lol, het moge duidelijk zijn dat ik die ondersteuning hard nodig heb. Andersom had ik hen natuurlijk wel uit de brand geholpen.
Het is wel een apart contrast. Als je ziet hoe behulpzaam, geduldig en vriendelijk het ondersteunend personeel is (administratie, secretaresses), dan valt die botte houding van de wetenschappers/ingenieurs eigenlijk niet uit te leggen. Andersom is het in de VS (en in Nederland) helaas heel gewoon dat het ondersteunend personeel totaal lak aan je heeft. In Nederland (N-Brabant, Limburg) moet je dan gewoon es met ze gaan koffiedrinken, en dan komt het allemaal goed, in de VS heb ik de sleutel nooit kunnen vinden. Sommige mensen zijn nou eenmaal bot en incompetent. Mijn indruk is echter dat de hoger-opgeleiden in de VS en Nederland behulpzamer zijn. Die zien het nut van een kortstondig samenwerkingsverband wel in.
Komt dit verhaal bekend voor?
* Grote auto's vs. kleine auto's
* Ruime wegen vs. nauwe wegen
* Veel vet Amerikaans eten vs. weinig vetarm Japans eten
* Dikke Amerikanen vs. graatmagere Japanners
* Uitbundige Amerikanen vs. ingetogen Japanners
etc.
Vandaag heb ik ook gevraagd waarom iedereen zo verschrikkelijk bloedserieus is. Als ik bij de studenten langs ga, dan zitten ze allemaal stil achter hun computer keihard te werken. Ik heb er nog geen een kunnen betrappen die met z'n benen op tafel na zat te denken, of dat er twee met elkaar een luidruchtige discussie aan het voeren waren. En ze hebben het allemaal verschrikkelijk druk. Ik ben hier op uitnodiging van een groep van een andere Japanse universiteit, en die had ik om technische ondersteuning gevraagd (een a twee dagen werk). Ging niet, te druk. Dat snap ik dus gewoon niet. Hoezo te druk?? Kijk, ik stel zo'n vraag niet voor de lol, het moge duidelijk zijn dat ik die ondersteuning hard nodig heb. Andersom had ik hen natuurlijk wel uit de brand geholpen.
Het is wel een apart contrast. Als je ziet hoe behulpzaam, geduldig en vriendelijk het ondersteunend personeel is (administratie, secretaresses), dan valt die botte houding van de wetenschappers/ingenieurs eigenlijk niet uit te leggen. Andersom is het in de VS (en in Nederland) helaas heel gewoon dat het ondersteunend personeel totaal lak aan je heeft. In Nederland (N-Brabant, Limburg) moet je dan gewoon es met ze gaan koffiedrinken, en dan komt het allemaal goed, in de VS heb ik de sleutel nooit kunnen vinden. Sommige mensen zijn nou eenmaal bot en incompetent. Mijn indruk is echter dat de hoger-opgeleiden in de VS en Nederland behulpzamer zijn. Die zien het nut van een kortstondig samenwerkingsverband wel in.
Komt dit verhaal bekend voor?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Haha..ken het!quote:Op dinsdag 19 mei 2009 06:19 schreef Lyrebird het volgende:
Ik begin de problemen met de Japanners nu al te zien. Voor mij is de cultuurschok nog groter, omdat ik vanuit de VS naar Japan ben geimigreerd.
* Grote auto's vs. kleine auto's
* Ruime wegen vs. nauwe wegen
* Veel vet Amerikaans eten vs. weinig vetarm Japans eten
* Dikke Amerikanen vs. graatmagere Japanners
* Uitbundige Amerikanen vs. ingetogen Japanners
etc.
Vandaag heb ik ook gevraagd waarom iedereen zo verschrikkelijk bloedserieus is. Als ik bij de studenten langs ga, dan zitten ze allemaal stil achter hun computer keihard te werken. Ik heb er nog geen een kunnen betrappen die met z'n benen op tafel na zat te denken, of dat er twee met elkaar een luidruchtige discussie aan het voeren waren. En ze hebben het allemaal verschrikkelijk druk. Ik ben hier op uitnodiging van een groep van een andere Japanse universiteit, en die had ik om technische ondersteuning gevraagd (een a twee dagen werk). Ging niet, te druk. Dat snap ik dus gewoon niet. Hoezo te druk?? Kijk, ik stel zo'n vraag niet voor de lol, het moge duidelijk zijn dat ik die ondersteuning hard nodig heb. Andersom had ik hen natuurlijk wel uit de brand geholpen.
Het is wel een apart contrast. Als je ziet hoe behulpzaam, geduldig en vriendelijk het ondersteunend personeel is (administratie, secretaresses), dan valt die botte houding van de wetenschappers/ingenieurs eigenlijk niet uit te leggen. Andersom is het in de VS (en in Nederland) helaas heel gewoon dat het ondersteunend personeel totaal lak aan je heeft. In Nederland (N-Brabant, Limburg) moet je dan gewoon es met ze gaan koffiedrinken, en dan komt het allemaal goed, in de VS heb ik de sleutel nooit kunnen vinden. Sommige mensen zijn nou eenmaal bot en incompetent. Mijn indruk is echter dat de hoger-opgeleiden in de VS en Nederland behulpzamer zijn. Die zien het nut van een kortstondig samenwerkingsverband wel in.
Komt dit verhaal bekend voor?
Gelukkig ben ik ooit eens naar USA geweest en mijn zus heeft er een aantal jaren gewoond!
In Japan leven ze van regels en daar houden ze ook aan, initiatief hebben ze nog nooit van gehoord! Maar regels zijn regels, hou daar ook aan! Anders krijg je problemen..
Over regeltjes gesproken, had ooit een ambassadeur van Nederland op bezoek dat niet door mocht van bewaking (hij had geen geldig kaart bij zich), na twee uurtjes mocht hij wel door..
Tevens bij moet voegen, ik was ook 'opgevoed' door een secretaresse...
[ Bericht 0% gewijzigd door JoeThePlumber op 19-05-2009 06:50:01 ]
Yep.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 06:19 schreef Lyrebird het volgende:
Komt dit verhaal bekend voor?
Toen ik in Osaka op uitwisseling was had je zo'n programma met Japanse studenten, kon je hun Engels leren en zij jou Japans. BIj heel veel mensen verbrak de Japanse student ineens al het contact, mailde nooit meer omdat ze het ineens te druk hadden met school.
Gelukkig had ik nog wel een cool meisje die het niet te druk had
tvp, leuk topic
Hoe heb je het opgelost zonder technische ondersteuning (post 19 mei, 06.19)? En kun je nog wel sparren als iedereen het zo druk heeft?
Hoe heb je het opgelost zonder technische ondersteuning (post 19 mei, 06.19)? En kun je nog wel sparren als iedereen het zo druk heeft?
Daar ben ik ook naar op zoek.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 10:27 schreef seto het volgende:
Gelukkig had ik nog wel een cool meisje die het niet te druk had
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik heb uiteindelijk een student gevonden die over de juiste kennis zou moeten beschikken. Maar toen ik 'm had uitgelegd wat ik precies wilde, zag ik de vertwijfeling in z'n ogen. Nu ga ik me er dan maar zelf in verdiepen, het moet ten slotte gebeuren. Samen met die student zal het waarschijnlijk wel lukken, maar het gaat wat langer kosten (i1 a 2 weken ipv 1 a 2 dagen).quote:Op dinsdag 19 mei 2009 10:35 schreef femmeChantal het volgende:
tvp, leuk topic
Hoe heb je het opgelost zonder technische ondersteuning (post 19 mei, 06.19)? En kun je nog wel sparren als iedereen het zo druk heeft?
Van sparren is eigenlijk geen sprake. Ze lijken dat hier niet te kennen. D'r is een andere hoogleraar waar ik wel eens binnen kan lopen, en die ik wel eens iets kan vragen, maar ondanks dat hij heel behulpzaam is, voel ik gewoon dat ie het liefst terug zou gaan naar z'n artikel, of z'n simulatie.
In de VS kende ik een hoogleraar in een andere groep, maar hetzelfde vakgebied. Niet de eerste de beste overigens, voorheen was hij verbonden aan Harvard (ik ook, maar dan niet als hoogleraar
). Daar zat ik soms uren lang mee te bomen over allerlei gekke dingen, die niet altijd direct te maken hadden met het werk waar we dan mee bezig waren. Daar neem je gewoon de tijd voor. Je moet af en toe met je benen op tafel achterover gaan zitten en over de volgende nieuwe ontwikkelingen na gaan denken.Het verklaart volgens mij ook waarom Japanners - althans in mijn vakgebied - evolutionair bezig zijn. Ondanks dat ze minstens zo slim zijn als wij, over dezelfde kennis beschikken en veel harder werken, komt er eigenlijk nooit iets revolutionairs uit Japanse groepen. Het zijn altijd wel ontwikkelingen van hoog niveau, maar het is nooit echt veel beter. Een publicatie in Science of Nature is daardoor te hoog gegrepen. Ik snap ook waarom dat zo is. Als ik 12 uur per dag keihard werk, dan zie ik het allemaal niet meer zo, en doe ik mijn werk op de automatische piloot. Maar voor iets creatiefs hoef je dan bij mij niet meer aan te kloppen. Voor hen geldt waarschijnlijk hetzelfde.
Dan vraag ik me af: als je minstens 12 uur per dag keihard werkt, zonder dat je daarbij een keer in schaterlachen uitbarst, of zonder dat je tien minuten hebt lopen dollen met je collega's, wat is dan de zin van zo veel werken? Ik houd van m'n werk, maar op deze manier wordt het wel erg eentonig. Navraag bij een van de secretaresses (die wel altijd tijd voor me vrij maakt) leert me dat de wetenschappers er gelukkig mee zijn.
Je krijgt overigens wel een boel gedaan zo, dat is wel positief. Bij mijn vorige baan stond er om de vijf minuten iemand aan m'n bureau. Hier durven ze vaak niet mijn kantoor binnen te komen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik heb het - heel Japans - nu te druk, maar zal over een week wat foto's uploaden. Maar ik kan het niet laten om toch nog even een interessante observatie neer te pennen.quote:
Afgelopen zaterdag liep ik om 2 uur 's nachts op straat, toen er een bromfiets over de weg kwam gescheurd. Het was een 4- baans weg (2x2), en de bromfiets reed op het verkeerde wegdeel. Op het andere wegdeel reed een heel klein politieautootje, zonder sirene maar met rode zwaailichten. Uit dat autootje werd er iets door een luidspreker gezegd, dat klonk als "Jongens, zouden jullie dat nou wel doen? Het is erg gevaarlijk om aan de verkeerde kant van de weg te rijden. Misschien kunnen jullie beter stoppen." (waarschijnlijk was het niet zo vriendelijk, maar mijn Japans is nog steeds niet up to date). Voor Nederlandse begrippen was dat een vreemd schouwspel, maar ik ben de Amerikaanse cultuur gewend, waar meteen drie politieauto's met loeiende sirenes en witte, blauwe en rode zwaailichten zo'n brommer van de weg af zouden hebben geduwd.
Om zo iets moet ik dan toch lachen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Japanse politie werkt inderdaad heel erg met vertrouwen, ze laten ook vaak mensen gaan als ze denken dat ze niet weer iets zullen flikken.
Kom je nog veel Engrish tegen?
engrish.com
(er komen alleen steeds meer foto's uit China)
[ Bericht 21% gewijzigd door KingLysandus op 25-05-2009 12:38:06 ]
engrish.com
(er komen alleen steeds meer foto's uit China)
[ Bericht 21% gewijzigd door KingLysandus op 25-05-2009 12:38:06 ]
----
Fantastisch, je maakt echt letterlijk mee wat ik twee jaar terug ook heb meegemaakt toen m'n vriendin en ik voor onderzoek in Japan zaten. En Tokyo is dan misschien wat internationaal georienteerder, voor de rest verschilt het niks met de mensen en hun kennis van het Engels.. Welke universiteit zit je?
Hier nog onze reisverhalen:
www.befocused.nl/japan
Hier nog onze reisverhalen:
www.befocused.nl/japan
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ik weet niet of ze over dezelfde kennis beschikken. De Engelse taal is toch wel echt een groot probleem. De professor die ons uitgenodigd had was een kleine beroemdheid binnen het departement, want hij kon Engels en daarom naar buitenlandse conferenties toe. M'n vriendin had een papertje gepubliceerd op een Japanse conferentie. Elke andere paper was in het Japans (hilarisch boekwerkje, met één Engelse paper ertussen), en tijdens de presentatie zat elke Japanner te kijken alsof de Twin Towers zich ergens achter haar spontaan assembleerden.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 14:23 schreef Lyrebird het volgende:
Het verklaart volgens mij ook waarom Japanners - althans in mijn vakgebied - evolutionair bezig zijn. Ondanks dat ze minstens zo slim zijn als wij, over dezelfde kennis beschikken en veel harder werken, komt er eigenlijk nooit iets revolutionairs uit Japanse groepen. Het zijn altijd wel ontwikkelingen van hoog niveau, maar het is nooit echt veel beter. Een publicatie in Science of Nature is daardoor te hoog gegrepen. Ik snap ook waarom dat zo is. Als ik 12 uur per dag keihard werk, dan zie ik het allemaal niet meer zo, en doe ik mijn werk op de automatische piloot. Maar voor iets creatiefs hoef je dan bij mij niet meer aan te kloppen. Voor hen geldt waarschijnlijk hetzelfde.
Daarbij zijn Japanners door hun cultuur geobsedeerd met zuiver technische dingen, engineering is er heel groot, maar mensen vinden ze maar eng en ingewikkeld, dat maakt het moeilijk voor ze om dingen in context te zien. En het helpt inderdaad helemaal niet dat je je baas niet tegen mag spreken. Als je 's avonds in de metro staat moet je eens zien hoeveel mensen compleet bezopen zijn. Het is usance om na afloop van een werkdag met het hele lab te gaan zuipen; iedereen schenkt dan de beker van de baas bij (een hele eer, en je moet nooit jezelf bijschenken), totdat deze kachellam is. Pas dan is het toegestaan om hem uit te leggen dat zijn plannen die hij die dag heeft ontvouwen enigszins debiel zijn. Ook mooi: als je je compleet misdraagt in je delerium, heeft niemand het er de volgende dag nog over.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Leuk om te horen Speknek, ik was je nog vergeten op de hoogte te brengen van mijn overstap.
Wat betreft het tegenspreken van de baas: het mooie is nu dat ik eigen baas ben! Ik heb er 14 jaar op moeten wachten, maar ik mag nu mijn eigen beslissingen maken. Dat scheelt echt een slok op een borrel!
Vooral de afgelopen vier jaar waren flink afzien, omdat mijn baas en ik totaal verschillend dachten over hoe onderzoek gedaan moest worden. Als gevolg daarvan heb ik 1 artikel gepubliceerd in 4 jaar, terwijl ik voorheen op een moyenne van 1.5 / jaar zat. Het gaat nu weer lekker, en ik hoop over een maand of drie mijn eerste "Japanse" artikel te publiceren.
Over dat drinken he: het lastige is dat onze afdeling slechts bestaat uit 3 fulltime professoren (incl. mezelf), die het altijd druk hebben (exc. mezelf). De studenten hebben het ook druk, maar die zijn wel te porren voor een biertje, als ze geld hadden - en dat hebben ze vaak niet.
Het plan is nu om ze een keer thuis uit te nodigen. Mijn appartement ligt op minder dan 10 minuten lopen van het lab, maar ik heb nog geen meubilair. Komt allemaal wel, als ik weer geld heb...
Wat betreft het tegenspreken van de baas: het mooie is nu dat ik eigen baas ben! Ik heb er 14 jaar op moeten wachten, maar ik mag nu mijn eigen beslissingen maken. Dat scheelt echt een slok op een borrel!
Vooral de afgelopen vier jaar waren flink afzien, omdat mijn baas en ik totaal verschillend dachten over hoe onderzoek gedaan moest worden. Als gevolg daarvan heb ik 1 artikel gepubliceerd in 4 jaar, terwijl ik voorheen op een moyenne van 1.5 / jaar zat. Het gaat nu weer lekker, en ik hoop over een maand of drie mijn eerste "Japanse" artikel te publiceren.
Over dat drinken he: het lastige is dat onze afdeling slechts bestaat uit 3 fulltime professoren (incl. mezelf), die het altijd druk hebben (exc. mezelf). De studenten hebben het ook druk, maar die zijn wel te porren voor een biertje, als ze geld hadden - en dat hebben ze vaak niet.
Het plan is nu om ze een keer thuis uit te nodigen. Mijn appartement ligt op minder dan 10 minuten lopen van het lab, maar ik heb nog geen meubilair. Komt allemaal wel, als ik weer geld heb...
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hoe werkt dat studeren trouwens in Japan is het amerikaans met zie maar hoe je je beurs bij elkaar sprokkelt of meer het europese model met royale overheidssubsidie ?
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Amerikaans. Maar de Japanse overheid wil zelf ook wel eens lekkere beurzen geven voor buitenlanders.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ha, die klacht heb ik eerder gehoord ja.quote:Op maandag 11 mei 2009 03:20 schreef Lyrebird het volgende:
Ik heb me toch een honger! Zelfs na al die jaren in Amerika was ik geen kilo aangekomen, dus ik weeg nog steeds bijna niets, maar op het dieet wat ik nu heb, ben ik bang dat er nog wel wat kilo's vanaf gaan. Vet, dat kennen ze hier niet!
En in Tokyo scheen het al lastig te zijn om vet voedsel te vinden, is dat je waar je nu zit inmiddels wel gelukt?Leuk topic, en ook een goed idee om buiten Tokyo te gaan wonen. Hoofdsteden zitten toch vaak te vol met immigrantenmeuk om het land echt te leren kennen.
FAIL ... Osaka is niet waar TS zit zie ik nu ja. Bedankt voor je oplettendheid, speknek.
[ Bericht 10% gewijzigd door LintuxCx op 05-06-2009 10:06:26 ]
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Lyrebird zit niet in Osaka. Maar hij moet gewoon een Izakaya vinden waar ze 
Okonomiyaki verkopen. Is wel lastig, want het zijn vaak plekjes waar ze niet zo internationaal gericht zijn.
Okonomiyaki verkopen. Is wel lastig, want het zijn vaak plekjes waar ze niet zo internationaal gericht zijn.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
De beloofde fotoos. Je hebt ze vast wel eens op Engrish.com gezien, maar als je het zelf ziet, dan is het nog grappiger. Zo kocht ik een "nylon towel", genaamd sweet bath, die "bubbles and it is possible to wash neatly richly". Oelala, wash neatly richly...
Deze kaas werd er in ieder geval erg vrolijk van:
Afgelopen week was ik op bezoek bij een belangrijke industriele partner van onze universiteit. Ik kreeg de dag voor het bezoek een e-mail of ik "like to eat Japanese sushi delicioulsy". Nou dat gaat er natuurlijk in als pap!
Deze kaas werd er in ieder geval erg vrolijk van:
Afgelopen week was ik op bezoek bij een belangrijke industriele partner van onze universiteit. Ik kreeg de dag voor het bezoek een e-mail of ik "like to eat Japanese sushi delicioulsy". Nou dat gaat er natuurlijk in als pap!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk topic. LB, ik bewonder je overstap maar ik zou heel rap gek worden van al die dingen die je beschrijft. Wat mij betreft moet je als je serieus onderzoek wil doen, fatsoenlijk Engels spreken. Punt. Zo niet, dan ga je maar lekker ergens frobelen maar daar wil ik niets mee te maken hebben.
Ik ben aan het nadenken om maar eens voor faculty te solliciteren, zoals je weet zit ik nu in Boston waar dit niet gemakkelijk is. We zullen zien.
Ik ben aan het nadenken om maar eens voor faculty te solliciteren, zoals je weet zit ik nu in Boston waar dit niet gemakkelijk is. We zullen zien.
Jesus saves but death prevails.
Wat betreft dat laatste: een van de redenen voor mij om naar Japan uit te wijken.quote:Op vrijdag 5 juni 2009 15:51 schreef Shivo het volgende:
Leuk topic. LB, ik bewonder je overstap maar ik zou heel rap gek worden van al die dingen die je beschrijft. Wat mij betreft moet je als je serieus onderzoek wil doen, fatsoenlijk Engels spreken. Punt. Zo niet, dan ga je maar lekker ergens frobelen maar daar wil ik niets mee te maken hebben.
Ik ben aan het nadenken om maar eens voor faculty te solliciteren, zoals je weet zit ik nu in Boston waar dit niet gemakkelijk is. We zullen zien.
En ja, dat Engels is niet best. Overigens is het zo dat de studenten hier voor toelating tot het MS/PhD
programma niet op hun Engels werden getoetst (op die manier konden ze meer studenten aantrekken), wat het belabberde Engels verklaart. Maar ze leren snel. Ze lopen nu bijna allemaal met een vertaalcomputer rond, en ik zie nu ook dat presentaties deels in het Engels gemaakt worden. Bij de eerste presentaties was het 100% Japans. De andere hoogleraren spreken overigens heel behoorlijk Engels, de een wat beter dan de ander, dus blijkbaar komt het op een gegeven moment wel goed.
Van de ene kant is het hier iedere dag een avontuur en een onvergetelijke ervaring. Van de andere kant is het vaak aankloten, wat ook wel eens z'n voordelen heeft. De afgelopen 8 jaar heb ik bijvoorbeeld bijna niet geinvesteerd in m'n eigen opleiding. Ik heb nu tijd om m'n simulatiekennis bij te spijkeren. Daarnaast word ik ook niet belast met allerlei facullteitsonzin waar Amerikaanse universiteiten ten onder aan dreigen te gaan. Na een maand heb ik precies 0 faculteitsvergaderingen gehad. Die hebben ze wel, maar ik hoef geen les te geven en spreek geen Japans, dus daar zijn ze me liever kwijt dan rijk. En Japanse TV is drie keer niks, dus dat levert ook zeeen van tijd op.
Het grootste probleem is dat ik te weinig hoe zal ik het zeggen, traction heb. Mijn budget is beperkt (op zich heb ik daar geen problemen mee - faculty moeten hun eigen boontjes doppen), maar daardoor kan ik geen personeel aantrekken. Ik dacht dat met studenten op te lossen, maar dat blijkt een enorm probleem. De taal schrikt ze af.
Dus ik kijk het nog even aan. Of solliciteren in de VS en over een maand of 11 terug naar de VS, nadat ik wat artikelen heb geschreven, of een grant schrijven en hier nog twee jaar blijven. Ik ben nog steeds adjunct faculty bij mijn oude school en werk daar nog mee samen, dus als het echt te gek wordt dan ga ik voor een maand of wat terug om meer metingen te doen. Die vrijheid is overigens geweldig. Ik heb me in geen jaren zo goed gevoeld! Heerlijk.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Heb je wel eens over Singapore nagedacht? Ik ben daar vorig jaar gevraagd voor een junior-faculty position (jaja, klinkt opschepperig, sorry) en ben daar voor interviews geweest. Dat was bij het nieuw op te zetten kankercentrum. Ik was erg onder de indruk van de professionaliteit en de toekomstplannen. Het is duidelijk dat ze daar bakken met geld hebben en ze heel graag mensen met internationale ervaring aannemen. De kloof met het Westen is er ook wat kleiner vermoed ik.
Jesus saves but death prevails.
Afgelopen jaar heb ik alleen over Zuid-Korea en Japan nagedacht. Toen ik afgelopen week in Z-Korea voor een conferentie was, kon ik me ook niet meer zo goed herinneren waarom ik niet voor dat land heb gekozen. Net zoals in Singapore hebben ze daar bakken met geld, en de mensen spreken veel beter Engels. Qua salaris zou ik er in Zuid-Korea een factor 2 a 3 op vooruit gaan. Maar toen ik de Koreaanse vrouwen zag, ging er een lampje branden.quote:Op vrijdag 5 juni 2009 19:29 schreef Shivo het volgende:
Heb je wel eens over Singapore nagedacht? Ik ben daar vorig jaar gevraagd voor een junior-faculty position (jaja, klinkt opschepperig, sorry) en ben daar voor interviews geweest. Dat was bij het nieuw op te zetten kankercentrum. Ik was erg onder de indruk van de professionaliteit en de toekomstplannen. Het is duidelijk dat ze daar bakken met geld hebben en ze heel graag mensen met internationale ervaring aannemen. De kloof met het Westen is er ook wat kleiner vermoed ik.
Er is meer in het leven dan onderzoek en Japanse vrouwen zijn een klasse apart.
Op die conferentie kwam ik trouwens een Brit tegen die in Singapore was begonnen, en volgens hem was het vochtige klimaat niet te harden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Oooooeeh.. die foto! Dat roept een hoop herinneringen op. Die Hokkaido cheese is wat zouter en zit ook in zo'n ronde zes-puntjes verpakking. Ik kocht bij elk "konbini" bezoek zo'n zakje met mini ronde kaasjes, als een soort toffees zo klein en idem dito verpakt en ook die langwerpige kaasjes 6 in een slof waren maar gewoon 100 yen of zo. Echt te gek. Ik begin het weer te missen zeg...
[ Bericht 2% gewijzigd door Brett-Anderson op 06-06-2009 09:51:14 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door Brett-Anderson op 06-06-2009 09:51:14 ]
The feasibility of an idea is inversely proportional to its initial apparent plausibility. .
Erg interessant om te lezen, schaamteloze tvp dus.
"Beware the Jabberwock, my son!
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!"
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!"
Koreaanse vrouwen niet mooi?quote:Op zaterdag 6 juni 2009 07:00 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Afgelopen jaar heb ik alleen over Zuid-Korea en Japan nagedacht. Toen ik afgelopen week in Z-Korea voor een conferentie was, kon ik me ook niet meer zo goed herinneren waarom ik niet voor dat land heb gekozen. Net zoals in Singapore hebben ze daar bakken met geld, en de mensen spreken veel beter Engels. Qua salaris zou ik er in Zuid-Korea een factor 2 a 3 op vooruit gaan. Maar toen ik de Koreaanse vrouwen zag, ging er een lampje branden.
Er is meer in het leven dan onderzoek en Japanse vrouwen zijn een klasse apart.
Op die conferentie kwam ik trouwens een Brit tegen die in Singapore was begonnen, en volgens hem was het vochtige klimaat niet te harden.
Hoe staat het met je Japans, ben wel zo benieuwd?
Op zich best aardig hoor, maar ze missen net dat aparte, dat Japanse vrouwen hebben. Flair, stijl, dat soort zaken.quote:Op zaterdag 6 juni 2009 16:17 schreef koffiegast het volgende:
Koreaanse vrouwen niet mooi?
Ben hard aan het oefenen. Ben bijna op de helft van m'n Rosetta Stone cursus. "Senshuu no getsuyobi ni, watashi wa kuruma o urimashita"quote:Hoe staat het met je Japans, ben wel zo benieuwd?
Over auto's gesproken: ik heb nog een auto te koop in de VS. Audi A6, 2002.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
先週の月曜日に、私は車を売りましたという。。。quote:Op zaterdag 6 juni 2009 16:39 schreef Lyrebird het volgende:
Ben hard aan het oefenen. Ben bijna op de helft van m'n Rosetta Stone cursus. "Senshuu no getsuyobi ni, watashi wa kuruma o urimashita"
Over auto's gesproken: ik heb nog een auto te koop in de VS. Audi A6, 2002.
bedoel je dat je je auto verkocht heb vorige week maandag? Dus je had 2 auto's (samen met die in vs?)
漢字を読むことが出来ますか
ローマ字より漢字のほうが宜しいです
(Tis al weer maande geleden dat ik echt serieus nog tijd investeerde in japans leren... was een hobby)
Nee, het was de moeilijkste zin die ik tot nu toe kan vertalen Japans-Engels en Engels-Japans, van de cursus Ik heb geen auto verkocht.
Oh, en aan dat kanji ga ik niet eens beginnen. Het is nu zaak om zo snel mogelijk gesprekken te kunnen voeren. Misschien dat ik het kanji tzt wel oppik, maar ik behelp me nu met hiragana en katakana.
Ik heb geen auto verkocht.Oh, en aan dat kanji ga ik niet eens beginnen. Het is nu zaak om zo snel mogelijk gesprekken te kunnen voeren. Misschien dat ik het kanji tzt wel oppik, maar ik behelp me nu met hiragana en katakana.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Aha, dus iets verder dan de basics (meest basic stuff is kore wa ringo desu). Ik vind tijden/momenten moeilijkst in Japans desondanks dat het eigenlijk erg simpel is :/quote:Op zaterdag 6 juni 2009 17:17 schreef Lyrebird het volgende:
Nee, het was de moeilijkste zin die ik tot nu toe kan vertalen Japans-Engels en Engels-Japans, van de cursus
Oh, en aan dat kanji ga ik niet eens beginnen. Het is nu zaak om zo snel mogelijk gesprekken te kunnen voeren. Misschien dat ik het kanji tzt wel oppik, maar ik behelp me nu met hiragana en katakana.
Kanji vind ik zelf niet zo moeilijk, waar het omgaat is dat je het passief kunt lezen, schrijven hebben japanners naar het schijnt zelf ook steeds meer moeite mee (internet/jeugd enzo). Qua passief lezen is het vrij easy want het is uitgebouwd uit basiselementen en die in een volgorde zetten. Ik vergelijk het met een alfabet met 50 tekens (hiragana heeft er ongeveer evenveel) en dan 1 a 4 letters samen. Als je maar wekelijks paar keer oefent en beetje rondkijkt leer je er van zelf meer dan honderden. En dat kan best handig zijn denk ik.
Alhoewel ik wel kan begrijpen dat je daar liever zo snel mogelijk wilt kunnen praten/horen. Moet zeggen dat ik zelf niet goed ben in mooie Japanse zinnen maken, horen/spreken ben ik wel qua uitspraak beter waarsch. dan de gemiddelde toerist maar of ik ver kom, nee. Lezen kom ik dan wel redelijk ergens
maar dat zal ongetwijfeld wat verwaterd zijn
Koreaanse vrouwen zijn vierkant, Japanse vrouwen extreem knap. Japan is een van de weinige landen waar ik een hogere dichtheid lekkere wijven gezien heb dan Nederland, en ik val op blond. In Korea heb ik geen enkel knap meisje gezien, en dat rauwe knoflook vreten helpt ook niet.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Totdat ze hun mond opendoen btw, want ze hebben allemaal schots en scheve tanden.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
orthodontisten bestaan idd niet in aziequote:Op zondag 7 juni 2009 13:35 schreef speknek het volgende:
Totdat ze hun mond opendoen btw, want ze hebben allemaal schots en scheve tanden.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Ja van de films/fotos etc die ik heb gezien zijn ze in Azië niet zo nauwlettend op hun tanden. Het was iets als dat het iets luxueus werd gezien ofzo.quote:Op zondag 7 juni 2009 13:35 schreef speknek het volgende:
Totdat ze hun mond opendoen btw, want ze hebben allemaal schots en scheve tanden.
Maja ik ben er nog nooit geweest, weet niet hoe het zit qua de girls. Maar als je zegt dat je op blond valt en er meer knappe meiden in Japan zitten dan Nederland, vraag ik me toch af hoe ik zo snel mogelijk kan boeken. Wat is de vergelijking met Scandinavië?
Leuk om te lezen.
Het zou nog leuker zijn als je wat meer foto's van de omgeving maakt!
Het zou nog leuker zijn als je wat meer foto's van de omgeving maakt!
Be water my friend
en van de vrouwen die je dan klaarblijkelijk ontmoet. Al lijkt me dat in een land als Japan met al die bordjes 'verboten fur allochtonen' het voor een Japans meisje toch een beetje not-done is om iets te beginnen met een gaijin?quote:Op zondag 7 juni 2009 14:44 schreef Charizma het volgende:
Leuk om te lezen.
Het zou nog leuker zijn als je wat meer foto's van de omgeving maakt!
beter een knipoog dan een blauw oog
Oke, maar hoe je schrijft en alles uitlegt geeft mij niet een beeld van iemand prof.dr. voor zijn naam heeft staan dus als je ff iets wilt neerzetten dat jouw bewering kan onderschrijven dan zou ik iets meer geloofwaardigheid aan je verhaal hechten. En graag ook een voorproefje van je eigen geschreven artikel.quote:Op maandag 25 mei 2009 14:29 schreef Lyrebird het volgende:
Vooral de afgelopen vier jaar waren flink afzien, omdat mijn baas en ik totaal verschillend dachten over hoe onderzoek gedaan moest worden. Als gevolg daarvan heb ik 1 artikel gepubliceerd in 4 jaar, terwijl ik voorheen op een moyenne van 1.5 / jaar zat. Het gaat nu weer lekker, en ik hoop over een maand of drie mijn eerste "Japanse" artikel te publiceren.
Over dat drinken he: het lastige is dat onze afdeling slechts bestaat uit 3 fulltime professoren (incl. mezelf),
75 topics = FIN
Ik zag dit topic over het hoofd. Leuk om te lezen Lyre.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Hoogleraren zijn ook maar mensen.quote:Op zondag 7 juni 2009 15:43 schreef FP128 het volgende:
[..]
Oke, maar hoe je schrijft en alles uitlegt geeft mij niet een beeld van iemand prof.dr. voor zijn naam heeft staan dus als je ff iets wilt neerzetten dat jouw bewering kan onderschrijven dan zou ik iets meer geloofwaardigheid aan je verhaal hechten. En graag ook een voorproefje van je eigen geschreven artikel.
Maar ergens heb je wel gelijk. Mijn achtergrond is verre van klassiek; ik heb het grootste deel van mijn kennis al doende opgedaan en heb de Feynman Lectures indertijd goed bestudeerd, ipv dat ik jarenlang op een universiteit heb doorgebracht. Ik ben avontuurlijk ingesteld, ken m'n tekortkomingen, werk hard, gebruik mijn intuitie en heb daardoor soms een briljant idee. Blijkbaar zijn die ingredienten genoeg om die twee titels voor m'n naam te mogen zetten.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik weet niet hoe de tandartsen in een ontwikkeld land als Japan zijn...maar hier in Laos zijn het beulen. Voor een goede tandarts ben ik dan toch maar even naar Bangkok afgereisd om in een prive kliniek behandeld te worden.quote:Op zondag 7 juni 2009 13:35 schreef speknek het volgende:
Totdat ze hun mond opendoen btw, want ze hebben allemaal schots en scheve tanden.
Overigens heb ik nogal veel Japanners hier als gast....waarvan een groot deel vrouwen die alleen reizen..alleen valt de schoonheid me behoorlijk tegen (maarja dat vond ik van Zweedse meiden ook al
).Daar in tegen hebben we best wel wat bloedmooie koreaanse en chinese meiden op bezoek gehad....
Is het trouwens waar dat je gelijk een nieuwe mobiele telefoon mag aanschaffen omdat ze daar in Japan hun eigen mobiele netwerk hebben?
[ Bericht 0% gewijzigd door breaky op 10-06-2009 11:15:46 ]
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Dat werd van Zuid-Korea iig wel gezegd toen familie van me daarheen ging ja. Hetzelfde lijkt het geval te zijn in Japan: http://euc.jp/misc/cellphones.en.html#import
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Japanse collega's
Het blijft ploeteren met mijn Japanse collega's. Mijn uitermate ruim bemeten kantoor, bijna zo groot als mijn eigen appartement, ligt tussen twee kantoren in, met aan de linkerkant een kantoor dat wordt overbevolkt door een groep studenten, varierend van 1 a 2 ('s nachts) tot 10 (overdag).
Vlak voordat ik naar Europa vertrok, had ik ze zo ver gekregen om me even een seintje te geven als ze gingen lunchen. De eerste paar weken liepen ze mijn kantoor straal voorbij, maar de laatste paar dagen vroeg er altijd wel iemand of "Mr. Lyre" ook mee wilde gaan lunchen. Nog een hele discussie gehad waarom ze me niet gewoon Lyre noemde, of Mr. Bird. Blijkbaar gebruiken ze de voornaam alleen voor kleine kinderen. Ok, dan is het dus vanaf nu Mr. Lyre, of Lyre-san.
Het samen lunchen was stap 1 op weg naar een wat soepelere relatie. Stap 2 bestond uit mijn aanmelding voor een softbaltoernooi. Tijdens de wekelijkse bijeenkomst ging er een stuk papier rond, waarop iedereen z'n naam kon zetten om zich aan te melden voor het toernooi. Daar had ik wel zin in! Er werd verbaasd op gereageerd, maar eigenlijk vond iedereen het wel leuk dat ik me zo spontaan inschreef.
Het was behoorlijk warm die dag - normaal voor de tijd van het jaar - maar gelukkig niet zo drukkend heet dat het onaangenaam was. Ons team mocht als eerste het veld in, en de eerste ronde gebeurde er niet zo veel. Toen we aan slag waren, was ik als laatste aan de beurt. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, maar toen ik toch een honkslag maakte, werd er enthousiast gereageerd vanaf de kant. Dat hadden ze toch niet verwacht! Zelfs van de bank van de tegenpartij hoorde ik iets in de trant van "Nice! America jin!" ( net zoals wij denken dat alle Aziaten Chinees zijn, denken Japanners dat alle Westerlingen Amerikaan zijn).
Enfin, in een wedstrijd later die dag heb ik zelfs nog een vangbal en een outfield-assist gemaakt, waardoor de inning meteen over was, dus eigenlijk kon het niet meer stuk. Uiteindelijk hebben we zelfs de finales gehaald (wat niet aan mij lag; de rest van het team was gewoon veel beter dan de andere spelers), waar we moesten verliezen. Want de winnaars moesten een "champions" bokaal vol met sterke drank leegdrinken. Die finale wonnen we toch, want de andere partij wilde ook niet winnen. Mijn Japanse collega's hebben me toen beschermd tegen die sterke drank (ik wilde wel, maar mocht niet), en de dag erop zag ik ze allemaal met zware hoofdpijn en knikkende knieen rondlopen.
Dat was dus net voor mijn vakantie/werkbezoek aan Europa. Maar toen ik terugkwam, kon ik weer gewoon van voor af aan beginnen, want ze liepen m'n kantoor weer voorbij rond lunchtijd. Wat ook niet helpt, is dat de meest assertieve studenten er de afgelopen dagen niet waren (conferentie), dus ik hoop dat het beter gaat als ze weer terug zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 05-07-2009 16:54:03 ]
Het blijft ploeteren met mijn Japanse collega's. Mijn uitermate ruim bemeten kantoor, bijna zo groot als mijn eigen appartement, ligt tussen twee kantoren in, met aan de linkerkant een kantoor dat wordt overbevolkt door een groep studenten, varierend van 1 a 2 ('s nachts) tot 10 (overdag).
Vlak voordat ik naar Europa vertrok, had ik ze zo ver gekregen om me even een seintje te geven als ze gingen lunchen. De eerste paar weken liepen ze mijn kantoor straal voorbij, maar de laatste paar dagen vroeg er altijd wel iemand of "Mr. Lyre" ook mee wilde gaan lunchen. Nog een hele discussie gehad waarom ze me niet gewoon Lyre noemde, of Mr. Bird. Blijkbaar gebruiken ze de voornaam alleen voor kleine kinderen. Ok, dan is het dus vanaf nu Mr. Lyre, of Lyre-san.
Het samen lunchen was stap 1 op weg naar een wat soepelere relatie. Stap 2 bestond uit mijn aanmelding voor een softbaltoernooi. Tijdens de wekelijkse bijeenkomst ging er een stuk papier rond, waarop iedereen z'n naam kon zetten om zich aan te melden voor het toernooi. Daar had ik wel zin in! Er werd verbaasd op gereageerd, maar eigenlijk vond iedereen het wel leuk dat ik me zo spontaan inschreef.
Het was behoorlijk warm die dag - normaal voor de tijd van het jaar - maar gelukkig niet zo drukkend heet dat het onaangenaam was. Ons team mocht als eerste het veld in, en de eerste ronde gebeurde er niet zo veel. Toen we aan slag waren, was ik als laatste aan de beurt. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen, maar toen ik toch een honkslag maakte, werd er enthousiast gereageerd vanaf de kant. Dat hadden ze toch niet verwacht! Zelfs van de bank van de tegenpartij hoorde ik iets in de trant van "Nice! America jin!" ( net zoals wij denken dat alle Aziaten Chinees zijn, denken Japanners dat alle Westerlingen Amerikaan zijn).
Enfin, in een wedstrijd later die dag heb ik zelfs nog een vangbal en een outfield-assist gemaakt, waardoor de inning meteen over was, dus eigenlijk kon het niet meer stuk. Uiteindelijk hebben we zelfs de finales gehaald (wat niet aan mij lag; de rest van het team was gewoon veel beter dan de andere spelers), waar we moesten verliezen. Want de winnaars moesten een "champions" bokaal vol met sterke drank leegdrinken. Die finale wonnen we toch, want de andere partij wilde ook niet winnen. Mijn Japanse collega's hebben me toen beschermd tegen die sterke drank (ik wilde wel, maar mocht niet), en de dag erop zag ik ze allemaal met zware hoofdpijn en knikkende knieen rondlopen.
Dat was dus net voor mijn vakantie/werkbezoek aan Europa. Maar toen ik terugkwam, kon ik weer gewoon van voor af aan beginnen, want ze liepen m'n kantoor weer voorbij rond lunchtijd. Wat ook niet helpt, is dat de meest assertieve studenten er de afgelopen dagen niet waren (conferentie), dus ik hoop dat het beter gaat als ze weer terug zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 05-07-2009 16:54:03 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dit ga ik even volgen. Altijd leuk om te lezen hoe iemand een cultuur ervaart die zo vreselijk anders is dan de onze. Het moet soms lijken of je op een andere planeet zit.
Bureaucratie in Japan, of de reden waarom ik vandaag not amused ben en zo veel tijd op deze site besteed 
Ik was er voor gewaarschuwd, de befehl ist befehl mentaliteit van de Japanners, en het begint nu echt te irriteren. Ze bedoelen het allemaal erg goed, en ze doen er alles aan om het proces zo soepel mogelijk te laten verlopen, maar wat betreft het schuilen achter regeltjes, zijn het net Amerikanen.
Een voorbeeldje:
Afgelopen week was ik bij de bank om wat geld over te maken. Mijn Japans is nog steeds erg beroerd, maar ik red me eigenlijk altijd. Zo had ik gordijnen laten maken (mijn Japanse buren kunnen nu al twee maanden Lyrebird in z'n blote kont zien rondlopen), iets dat je niet zo maar kunt doen zonder dat je een paar woorden Japans spreekt en begrijpt, niet? Afijn, de bankmedewerker kreeg snel door hoe beroerd mijn Japans was. Daar werd de manager bij gehaald, die in perfect Engels vroeg of ik Japans sprak. Mijn antwoord was een heel eerlijk "chotto" (beetje), waarop haar antwoord was dat ik dan maar terug moest komen met iemand die wel Japans sprak. Toen ik verrast reageerde met "but your English is perfect, all I need to do is to wire some money", was het antwoord dat ik maar terug moest komen met iemand die wel Japans sprak. Ja, dat had ik al eerder gehoord, maar daar had ik niks aan. Het speet hun heel erg, they were very sorry, maar ipv die tijd te gebruiken voor uitleg van het overschrijfformulier, werd ik de bank uitgestuurd.
Later die dag ben ik naar het postkantoor gegaan, waar ik zonder problemen (en voor de helft van de prijs), het geld kon overmaken.
Nog eentje dan, om het af te leren.
Voor mijn onderzoek heb ik componenten nodig die door verschillende Amerikaanse en Europese leveranciers geleverd worden. Die leveranciers hebben echter contracten met Japanse importeurs, waardoor ik verplicht ben om die componenten van de importeur af te nemen. Dat heeft die importeur mooi voor elkaar, want die voegt een toeslag van meer dan 50% toe op de Amerikaanse of Europse prijs. Mijn krappe budget staat dit soort frivoliteiten niet toe, ik heb er gewoon het geld niet voor.
Ik had dus het briljante idee om zelf parallel te gaan importeren. Ik heb immers een Amerikaanse credit card, kan de spullen naar een Amerikaans adres via www.bongous.com sturen, waarna ze netjes hier bij de universiteit worden afgeleverd. Ik had al een component zelf uit de VS geimporteerd op mijn eigen credit card. 3.5% invoerrechten betaald en iets van $25 voor het vervoer. Een toeslag van minder dan 10%. Zo $300 uitgespaard.
Dat geld kreeg ik nog wel terug van de universiteit, maar er werd meteen bij gezegd dat dit de laatste keer was. In het verleden hadden medewerkers onderzoeksgeld misbruikt bij aankopen, en daarom ging mijn opzet niet door. Ik kon immers onderzoeksgeld misbruiken.
Alsof een toeslag van 50% geen misbruik is!
Uiteindelijk was het compromis dat de universiteit de producten in de VS zou kopen. Dat gaat natuurlijk nooit lukken. Want zodra die bedrijven zien dat het om een Japans adres gaat, verwijzen ze naar de Japanse dealer. Die dan 50% extra vraagt. Dat had ik al lang uitgezocht, maar blijkbaar moeten ze dat eerst zelf voelen. Maar eens zien hoe lang ik het volhoud in dit gekkenhuis.
Ik was er voor gewaarschuwd, de befehl ist befehl mentaliteit van de Japanners, en het begint nu echt te irriteren. Ze bedoelen het allemaal erg goed, en ze doen er alles aan om het proces zo soepel mogelijk te laten verlopen, maar wat betreft het schuilen achter regeltjes, zijn het net Amerikanen.
Een voorbeeldje:
Afgelopen week was ik bij de bank om wat geld over te maken. Mijn Japans is nog steeds erg beroerd, maar ik red me eigenlijk altijd. Zo had ik gordijnen laten maken (mijn Japanse buren kunnen nu al twee maanden Lyrebird in z'n blote kont zien rondlopen), iets dat je niet zo maar kunt doen zonder dat je een paar woorden Japans spreekt en begrijpt, niet? Afijn, de bankmedewerker kreeg snel door hoe beroerd mijn Japans was. Daar werd de manager bij gehaald, die in perfect Engels vroeg of ik Japans sprak. Mijn antwoord was een heel eerlijk "chotto" (beetje), waarop haar antwoord was dat ik dan maar terug moest komen met iemand die wel Japans sprak. Toen ik verrast reageerde met "but your English is perfect, all I need to do is to wire some money", was het antwoord dat ik maar terug moest komen met iemand die wel Japans sprak. Ja, dat had ik al eerder gehoord, maar daar had ik niks aan. Het speet hun heel erg, they were very sorry, maar ipv die tijd te gebruiken voor uitleg van het overschrijfformulier, werd ik de bank uitgestuurd.
Later die dag ben ik naar het postkantoor gegaan, waar ik zonder problemen (en voor de helft van de prijs), het geld kon overmaken.
Nog eentje dan, om het af te leren.
Voor mijn onderzoek heb ik componenten nodig die door verschillende Amerikaanse en Europese leveranciers geleverd worden. Die leveranciers hebben echter contracten met Japanse importeurs, waardoor ik verplicht ben om die componenten van de importeur af te nemen. Dat heeft die importeur mooi voor elkaar, want die voegt een toeslag van meer dan 50% toe op de Amerikaanse of Europse prijs. Mijn krappe budget staat dit soort frivoliteiten niet toe, ik heb er gewoon het geld niet voor.
Ik had dus het briljante idee om zelf parallel te gaan importeren. Ik heb immers een Amerikaanse credit card, kan de spullen naar een Amerikaans adres via www.bongous.com sturen, waarna ze netjes hier bij de universiteit worden afgeleverd. Ik had al een component zelf uit de VS geimporteerd op mijn eigen credit card. 3.5% invoerrechten betaald en iets van $25 voor het vervoer. Een toeslag van minder dan 10%. Zo $300 uitgespaard.
Dat geld kreeg ik nog wel terug van de universiteit, maar er werd meteen bij gezegd dat dit de laatste keer was. In het verleden hadden medewerkers onderzoeksgeld misbruikt bij aankopen, en daarom ging mijn opzet niet door. Ik kon immers onderzoeksgeld misbruiken.
Alsof een toeslag van 50% geen misbruik is!
Uiteindelijk was het compromis dat de universiteit de producten in de VS zou kopen. Dat gaat natuurlijk nooit lukken. Want zodra die bedrijven zien dat het om een Japans adres gaat, verwijzen ze naar de Japanse dealer. Die dan 50% extra vraagt. Dat had ik al lang uitgezocht, maar blijkbaar moeten ze dat eerst zelf voelen. Maar eens zien hoe lang ik het volhoud in dit gekkenhuis.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat irritant, vooral van die bank. Ik denk dat ik ontploft was.
Wat voor werk doe je eigenlijk precies?
Ik denk dat ik ontploft was. Wat voor werk doe je eigenlijk precies?
Weet je wat het is, die Japanners zijn zo vriendelijk en beleefd, dat het moeite kost om kwaad op ze te worden. En als ze zich ergens voor verontschuldigen, dan is het ook echt gemeend. In het geval van de bank kon ik zien dat de bankmedewerker (dus niet de manager) op het punt stond om harikiri te plegen, omdat hij zich schaamde voor zijn slechte kennis van het Engels. Die keek me aan alsof mijn moeder net overleden was.quote:Op woensdag 15 juli 2009 12:24 schreef Isegrim het volgende:
Wat irritant, vooral van die bank.
Ik bouw apparatuur voor oogonderzoek om daarmee ... oogonderzoek te doen. Er staat een fotootje in mijn fotoboek van apparatuur die wij ontwikkeld hebben (die donkere foto met rood laserlicht).quote:Wat voor werk doe je eigenlijk precies?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
quote:Op woensdag 15 juli 2009 12:35 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Weet je wat het is, die Japanners zijn zo vriendelijk en beleefd, dat het moeite kost om kwaad op ze te worden. En als ze zich ergens voor verontschuldigen, dan is het ook echt gemeend. In het geval van de bank kon ik zien dat de bankmedewerker (dus niet de manager) op het punt stond om harikiri te plegen, omdat hij zich schaamde voor zijn slechte kennis van het Engels. Die keek me aan alsof mijn moeder net overleden was.
Gekke mensen, die Japanners. Maar was het dan misschien ook niet zozeer dat die manager je niet wilde helpen maar dat hij zich gedwongen voelt zich aan De Regels te houden?
Aha, thanks voor de info.quote:Ik bouw apparatuur voor oogonderzoek om daarmee ... oogonderzoek te doen. Er staat een fotootje in mijn fotoboek van apparatuur die wij ontwikkeld hebben (die donkere foto met rood laserlicht).
Japanse banken . Legendarisch. 300 medewerkers per klant en nog steeds duurt het een uur voordat je je geld hebt. Elke medewerker heeft zijn vaste nutteloze taakje, iemand om geld wat uit de computer komt na te tellen, iemand om het geld van de ene persoon naar de andere te brengen, iemand om het geld in een envelop te stoppen, etc. etc. en daar houden ze allemaal extreem krampachtig aan vast, omdat zodra iemand doorkrijgt wat een absurde situatie het is, ze ontslagen worden.
. Legendarisch. 300 medewerkers per klant en nog steeds duurt het een uur voordat je je geld hebt. Elke medewerker heeft zijn vaste nutteloze taakje, iemand om geld wat uit de computer komt na te tellen, iemand om het geld van de ene persoon naar de andere te brengen, iemand om het geld in een envelop te stoppen, etc. etc. en daar houden ze allemaal extreem krampachtig aan vast, omdat zodra iemand doorkrijgt wat een absurde situatie het is, ze ontslagen worden.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Hey, maar dat is op Aruba ook zo. Daar kocht ik een jurkje en ik werd achtereenvolgens door vijf mensen geholpen (eentje maakt bonnetje, eentje bedient kassa, eentje doet jurkje in tasje etc. ).
Daar kocht ik een jurkje en ik werd achtereenvolgens door vijf mensen geholpen (eentje maakt bonnetje, eentje bedient kassa, eentje doet jurkje in tasje etc. ).
Mogelijk kon ze zelf ook niet echt Engels, het blijft raar. Hier in Nederland zul je zien dat ze koste wat kost mensen probere binnen te halen voor geld.
Nou nee, ook hier in Nederland kunnen ze er wat van. Wil je een gezamenlijke rekening openen terwijl je allebei al een rekening hebt, sturen ze je weg omdat je geen loonstrookje bij je hebt. Wil je de mogelijkheid hebben om duizend euro rood te staan, kan dat niet omdat je een hypotheek hebt en dus iets over het maximale krediet heen bent (never mind dat half nederland een hypotheek heeft). Dat soort zaken, banken zijn over de hele wereld extreme molochen die het verdiend hadden keihard failliet te gaan. Maar goed. De bureaucratie in Japan is stuitend omdat ze zo ontzettend veel incapabele mensen in een bank hebben.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Het zou logisch zijn dat ze aan regels gebonden zijn. Maar dat is juist het probleem: mensen die zich achter regeltjes verschuilen. Soms is het in het belang van het bedrijf dat een medewerker zich niet achter regels verschuilt, omdat daarmee klanten verloren gaan. Met regels kan nooit ieder specifiek geval goed geregeld worden. Dat geldt voor deze bank ook: hoe veel buitenlanders die slecht Japans spreken, krijgen ze daar over de vloer? Pas er dan even een mouw aan, denk ik dan (tegelijkertijd moet ik natuurlijk gewoon m'n Japans op orde krijgen).quote:Op woensdag 15 juli 2009 12:38 schreef Isegrim het volgende:
Maar was het dan misschien ook niet zozeer dat die manager je niet wilde helpen maar dat hij zich gedwongen voelt zich aan De Regels te houden?
Mijn universiteit is precies hetzelfde. Als ik een Japanner was, die niet beter wist, dan zou ik niet van de universiteitsregels afwijken. Maar nu ik weet dat 33% van mijn budget verloren gaat aan luie importeurs, vind ik dat er iets aan gedaan moet worden. Mijn universiteit zou me daarin moeten steunen, het is immers in hun belang. Nu werken ze me alleen maar tegen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Het is een beetje een autistische manier van omgaan met regels, maar dat past wel bij wat ik over Japan weet. Ik herken het een beetje omdat ik zelf soms de neiging heb om op die manier star te zijn. Het is misschien ook helemaal geen kwade wil.quote:Op woensdag 15 juli 2009 14:32 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Het zou logisch zijn dat ze aan regels gebonden zijn. Maar dat is juist het probleem: mensen die zich achter regeltjes verschuilen. Soms is het in het belang van het bedrijf dat een medewerker zich niet achter regels verschuilt, omdat daarmee klanten verloren gaan. Met regels kan nooit ieder specifiek geval goed geregeld worden. Dat geldt voor deze bank ook: hoe veel buitenlanders die slecht Japans spreken, krijgen ze daar over de vloer? Pas er dan even een mouw aan, denk ik dan (tegelijkertijd moet ik natuurlijk gewoon m'n Japans op orde krijgen).
Mijn universiteit is precies hetzelfde. Als ik een Japanner was, die niet beter wist, dan zou ik niet van de universiteitsregels afwijken. Maar nu ik weet dat 33% van mijn budget verloren gaat aan luie importeurs, vind ik dat er iets aan gedaan moet worden. Mijn universiteit zou me daarin moeten steunen, het is immers in hun belang. Nu werken ze me alleen maar tegen.
Nee, haar Engels was echt goed. Na een maand of drie in Japan heb ik binnen een zin al door of iemand goed of slecht Engels spreekt. En dat is in 90% van de gevallen slecht of helemaal geen Engels.quote:Op woensdag 15 juli 2009 13:32 schreef koffiegast het volgende:
Mogelijk kon ze zelf ook niet echt Engels, het blijft raar. Hier in Nederland zul je zien dat ze koste wat kost mensen probere binnen te halen voor geld.
Het is nu zelfs zo dat ik me erover verbaas als iemand wel vloeiend Engels spreekt, zoals een sales manager van een laserbedrijf die gisteren even op bezoek kwam. Dat je daar op gewone snelheid tegenaan kan praten, best handig!
Ok, genoeg geklaagd. Ik heb net voor het eerst 100 yen sushi gegeten, aan zo'n lopende band, met de studenten hier. Dat was toch wel weer erg leuk, dat maakt m'n dag weer goed.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Mijn vriendin heeft nog een keer vijf minuten compleet langs een Japanner heen zitten praten die zei dat hij onderzoek naar 'razors' deedquote:Op woensdag 15 juli 2009 14:41 schreef Lyrebird het volgende:
Het is nu zelfs zo dat ik me erover verbaas als iemand wel vloeiend Engels spreekt, zoals een sales manager van een laserbedrijf die gisteren even op bezoek kwam. Dat je daar op gewone snelheid tegenaan kan praten, best handig!
. Interesting, like how to make them sharper and stuff? Etttoooooo.Kaitenzushiquote:Ok, genoeg geklaagd. Ik heb net voor het eerst 100 yen sushi gegeten, aan zo'n lopende band, met de studenten hier. Dat was toch wel weer erg leuk, dat maakt m'n dag weer goed.
. Al een keer Okonomiyaki gegeten? En Shabu Shabu?Toch jammer dat je niet in Tokyo zit, ik had je heel veel uitstekende eetplekjes kunnen aanraden.
[ Bericht 0% gewijzigd door speknek op 15-07-2009 15:18:50 (spelfout in okonomiyaki) ]
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ik kom de laatste weken minstens een keer per week in Akabane, een voorstad van Tokyo. Kost me meer dan anderhalf uur met de trein. Shinkansen helpt niet, omdat ik over moet stappen. Hoe ver zijn jouw eethuizen van Akabane af?quote:Op woensdag 15 juli 2009 14:55 schreef speknek het volgende:
[/quoteKaitenzushi
Toch jammer dat je niet in Tokyo zit, ik had je heel veel uitstekende eetplekjes kunnen aanraden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ver . Ik woonde helemaal aan de andere kant van de megalopolis.
Vreemd trouwens, het enige waar ik jouw plaats van ken is dat ik er de Shinkansen naar Tokyo heb gepakt (of bedoel je dat je eerst lang naar de opstapplaats moet reizen?). Niet dat het veel uitmaakt want het is toch te duur om wekelijks te doen.
(ik moest even zoeken, want het metrostation Akabanebashi, die ik wel kende, ligt in het hart van Tokyo).
. Ik woonde helemaal aan de andere kant van de megalopolis.Vreemd trouwens, het enige waar ik jouw plaats van ken is dat ik er de Shinkansen naar Tokyo heb gepakt (of bedoel je dat je eerst lang naar de opstapplaats moet reizen?). Niet dat het veel uitmaakt want het is toch te duur om wekelijks te doen.
(ik moest even zoeken, want het metrostation Akabanebashi, die ik wel kende, ligt in het hart van Tokyo).
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
