Wat lees je nu deel 34

quote:

Op dinsdag 5 mei 2009 10:23 schreef oh-oh het volgende:
Je hebt vast nog wel wat liggen toch?
Hoe ver ben je gekomen?
Tot waar in het verhaal?

Heb genoeg liggen. Zeker nog zo'n 150 ongelezen boeken in mijn boekenkast... en ik werk in een bibliotheek. Keuze genoeg. Heb alleen geen zin om weer aan een boek te beginnen dat me niet kan boeien.

Wat betreft 'The book thief', niet ver. Pagina 90 ofzo? Die vader heeft haar net leren lezen.
Het zal vast een goed boek zijn, ben er nu alleen niet voor in de stemming...

Oh daar vond ik het ook nog niet echt wat idd.
Komt pas veel later dat het me een beetje begon te boeien

quote:

Op dinsdag 5 mei 2009 11:17 schreef oh-oh het volgende:
Oh daar vond ik het ook nog niet echt wat idd.
Komt pas veel later dat het me een beetje begon te boeien

Heb er nu het geduld niet voor Komt wel weer als het buiten koud en nat is (al is het nu ook niet echt warm en droog )

Nu aan het lezen:

Ik wilde trouwens vroegâh ook altijd in een bieb werken.

Begonnen aan

Life, the universe and everything van Douglas Adams

ben begonnen aan:

Ik was een week op vakantie en omdat ik zin had in dikke boeken heb ik gekocht (en nu dus gelezen):

Lucca van Jens Christian Grondahl en Mannen die vrouwen haten (uit de 'Millenium'-trilogie) van Stieg Larsson - ik zit in mijn Scandinavische periode, zullen we maar zeggen

Het eerste boek is fantastisch, misschien nog wel beter dan De tijd die nodig is, zijn meest recente roman. Ik heb met Grondahl echt een ontdekking gedaan, vind ik zelf - ik bedoel niet dat ik hem heb ontdekt, maar voor mij persoonlijk is dit zo'n prachtige vondst, ik word zo gelukkig van deze romans, van de spectaculaire schrijfstijl - poëtisch en hyperrealistisch tegelijk - en ik wil het liefst iedereen een boek van Grondahl in de maag splitsen. Lucca, in dat geval. Het boek kost maar 10 euro, geen geld, en daarvoor heb je zo'n 500 pagina's schitterend proza. Wat zijn romans zo bijzonder maakt, is in de eerste plaats de betoverende schrijfstijl, en in de tweede plaats de thematiek: Lucca gaat over de manier waarop mensen de liefde 'consumeren', dat wil zeggen: gedachteloos van de ene relatie in de andere stappen, zonder te beseffen dat ze daarmee niet alleen hun geliefde(s) verliezen, maar vooral ook zichzelf.

Het tweede boek, Mannen die vrouwen haten, is heel populair - toevallig vertelde een vriendin van mij erover, en de volgende dag lag het opeens voor mijn neus in de boekwinkel. Het is erg dik, dus vooruit - ik hou niet zo van 'misdaadromans', maar dit moest iets heel bijzonders zijn. Mij viel het bitter tegen. Zoals dat gaat met boeken waarvan je hoge verwachtingen hebt: de eerste 100 pagina's hield ik mezelf kranig voor dat het best heel behoorlijk was, maar daarna werd ik een beetje pissig. Ik ga geen 560 pagina's voor straf zitten lezen, dus ik ben er vervolgens al scannend doorheen gevlogen, want ja, natuurlijk wilde ik toch weten hoe de vork in de steel zat, qua 'bloedstollende plot'. (Aangekomen in ons vakantiehuis lag ditzelfde boek trouwens bovenop een stapel in de woonkamer, dus dat zegt wel iets over de populariteit. Ik denk dat mijn vader (of zijn vriendin) het er met kerstmis heeft neergelegd. Kortom: dubbel zonde van het geld).

Ik houd gewoon niet zo van romans over 'gekken', en daar draaien de meeste misdaadromans vaak op uit: moorden worden gepleegd door gevaarlijke maniakken. De psychologie erachter interesseert me niet zo, of eigenlijk IS er geen diepere psychologie, daar zijn die mensen tenslotte gestoord voor.

Nu ga ik naar de winkel om een nieuw boek van Grondahl te zoeken.

Heet dat boek in het Engels "The girl with the dragon tattoo"? of iets dergelijks? Die heb ik ook liggen. Gelukkig geleend en niet gekocht

na het zien van een leuk interview met de auteur in vpro programma boeken

ben ik vandaag mee begonnen.

quote:

Op woensdag 6 mei 2009 16:16 schreef Nadine26 het volgende:
Ik was een week op vakantie en omdat ik zin had in dikke boeken heb ik gekocht (en nu dus gelezen):

Lucca van Jens Christian Grondahl en Mannen die vrouwen haten (uit de 'Millenium'-trilogie) van Stieg Larsson - ik zit in mijn Scandinavische periode, zullen we maar zeggen

Het eerste boek is fantastisch, misschien nog wel beter dan De tijd die nodig is, zijn meest recente roman. Ik heb met Grondahl echt een ontdekking gedaan, vind ik zelf - ik bedoel niet dat ik hem heb ontdekt, maar voor mij persoonlijk is dit zo'n prachtige vondst, ik word zo gelukkig van deze romans, van de spectaculaire schrijfstijl - poëtisch en hyperrealistisch tegelijk - en ik wil het liefst iedereen een boek van Grondahl in de maag splitsen. Lucca, in dat geval. Het boek kost maar 10 euro, geen geld, en daarvoor heb je zo'n 500 pagina's schitterend proza. Wat zijn romans zo bijzonder maakt, is in de eerste plaats de betoverende schrijfstijl, en in de tweede plaats de thematiek: Lucca gaat over de manier waarop mensen de liefde 'consumeren', dat wil zeggen: gedachteloos van de ene relatie in de andere stappen, zonder te beseffen dat ze daarmee niet alleen hun geliefde(s) verliezen, maar vooral ook zichzelf.

Het tweede boek, Mannen die vrouwen haten, is heel populair - toevallig vertelde een vriendin van mij erover, en de volgende dag lag het opeens voor mijn neus in de boekwinkel. Het is erg dik, dus vooruit - ik hou niet zo van 'misdaadromans', maar dit moest iets heel bijzonders zijn. Mij viel het bitter tegen. Zoals dat gaat met boeken waarvan je hoge verwachtingen hebt: de eerste 100 pagina's hield ik mezelf kranig voor dat het best heel behoorlijk was, maar daarna werd ik een beetje pissig. Ik ga geen 560 pagina's voor straf zitten lezen, dus ik ben er vervolgens al scannend doorheen gevlogen, want ja, natuurlijk wilde ik toch weten hoe de vork in de steel zat, qua 'bloedstollende plot'. (Aangekomen in ons vakantiehuis lag ditzelfde boek trouwens bovenop een stapel in de woonkamer, dus dat zegt wel iets over de populariteit. Ik denk dat mijn vader (of zijn vriendin) het er met kerstmis heeft neergelegd. Kortom: dubbel zonde van het geld).

Ik houd gewoon niet zo van romans over 'gekken', en daar draaien de meeste misdaadromans vaak op uit: moorden worden gepleegd door gevaarlijke maniakken. De psychologie erachter interesseert me niet zo, of eigenlijk IS er geen diepere psychologie, daar zijn die mensen tenslotte gestoord voor.

Nu ga ik naar de winkel om een nieuw boek van Grondahl te zoeken.

Wat schrijf je mooie recensies .
Nu wil ik Lucca ook lezen .

Heb je letterkunde gestudeerd trouwens?

Jammer dat je niet verder dan 100 pagina's bent gekomen. De eerste 200 pagina's zijn niet superspannend ofzo (maar wel goed door te komen wat mij betreft) en daarna vind ik het boek (de serie) echt supergoed worden. Het gaat ook helemaal niet om de 'gekken' die moorden plegen.
Het gaat erom dat je mee gaat leven met de hoofdpersonen, die goed zijn uitgewerkt.
En je wil het 'raadsel' oplossen (dat hoort idd bij het genre en daar hou je dus blijkbaar niet van, kwestie van smaak) en dat is juist zo mooi gedaan door de opbouw van het verhaal. Verschillende verhaallijnen en steeds een switchend perspectief.

Ik respecteer je mening natuurlijk wel, maar zou het zonde vinden als mensen er daardoor niet meer aan het boek beginnen.

Ik heb Une Vie halverwege maar weggelegd. Werd er een beetje somber van. Ik zal later de rest wel een keer lezen. Ga nu beginnen in:

quote:

Op woensdag 6 mei 2009 19:47 schreef Viking84 het volgende:
Wat schrijf je mooie recensies .
Nu wil ik Lucca ook lezen .

Dank je wel Je moet Lucca zeker lezen, het is zo'n mooi boek en er is dus zo'n goedkope uitgave van 10 euro van uitgebracht (boek zit nog in mijn koffer, maar volgens mij wordt Grondahl in Nederland uitgegeven door Meulenhoff).

quote:

Heb je letterkunde gestudeerd trouwens?

Franse letterkunde. Maar ik schrijf recensies over Nederlandse literatuur

quote:

Op woensdag 6 mei 2009 21:10 schreef Rest het volgende:
Jammer dat je niet verder dan 100 pagina's bent gekomen. De eerste 200 pagina's zijn niet superspannend ofzo (maar wel goed door te komen wat mij betreft) en daarna vind ik het boek (de serie) echt supergoed worden. Het gaat ook helemaal niet om de 'gekken' die moorden plegen.
Het gaat erom dat je mee gaat leven met de hoofdpersonen, die goed zijn uitgewerkt.
En je wil het 'raadsel' oplossen (dat hoort idd bij het genre en daar hou je dus blijkbaar niet van, kwestie van smaak) en dat is juist zo mooi gedaan door de opbouw van het verhaal. Verschillende verhaallijnen en steeds een switchend perspectief.

Ik respecteer je mening natuurlijk wel, maar zou het zonde vinden als mensen er daardoor niet meer aan het boek beginnen.

Nee, ik ben niet na 100 pagina's afgehaakt, ik heb alleen de eerste 100 pagina's onbevangen gelezen, daarna ben ik overgestapt op de 'professionele' modus, zoals ik voor mijn (recensie)werk boeken lees. De truc bij de meeste boeken (en Mannen die vrouwen haten is zo'n boek) is dat je alleen de 1e en de laatste zin van een alinea hoeft te lezen om te weten wat er staat - in de tussenliggende zinnen wordt alleen de deegroller eroverheen gehaald, zogezegd. Ik heb het boek dus snel maar wel geconcentreerd gelezen, en ik ben eigenlijk heel erg benieuwd naar de reden van de ongekende populariteit van dit boek.

Ik vond de personages vooral 'excentriek', maar dan op een opgelegde manier. Dat meisje (Lisbeth) heeft piercings en tatoeages en zwarte kleren en een anorexia-achtig voorkomen, en daar gaat dan een heel tragisch verleden achter schuil, maar het bleef voor mijn gevoel toch vooral buitenkant. Hetzelfde probleem had ik met de man, die niet tot leven kwam - hij was een beetje gevoelloos, een lege huls, dus. Typisch een personage dat in dienst staat van de plot, maar geen volwaardig figuur met een interessante psychologie. En dat gaat zich wel wreken in een boek van bijna 600 pagina's. Ik vond vooral de 'persoonlijke' passages over Lisbeth en Mikael ontstellend vervelend. Volgens mij was het een beter boek geweest als de schrijver al die achtergrondinformatie gewoon had geschrapt, maar dan nog vraag ik me af of de plot wel sterk genoeg is. Want die draait wel degelijk om 'gekken' die moorden hebben gepleegd, en de ontknoping is toch wel tamelijk ridicuul.

Dat neemt allemaal niet weg dat mijn (negatieve) oordeel het moet afleggen tegen miljoenen juichkreten, want in de misdaadliteratuur is dit blijkbaar het neusje van de zalm. De vraag is natuurlijk of dat iets zegt over mij , of over het niveau van de misdaadliteratuur

quote:

Op donderdag 7 mei 2009 00:55 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Dank je wel Je moet Lucca zeker lezen, het is zo'n mooi boek en er is dus zo'n goedkope uitgave van 10 euro van uitgebracht (boek zit nog in mijn koffer, maar volgens mij wordt Grondahl in Nederland uitgegeven door Meulenhoff).

Ik ga hem straks even lenen bij de bieb .

quote:

Franse letterkunde. Maar ik schrijf recensies over Nederlandse literatuur

Ah. Het is te merken dat je er verstand van hebt in ieder geval .

quote:

Op zaterdag 2 mei 2009 20:52 schreef Phenomenon. het volgende:
Ik ga zometeen maar eens een beginnetje maken in het Bernini mysterie van Dan Brown
Iemand die dat boek al gelezen heeft? Ik heb namelijk gehoord dat het nogal lastig door te komen is
[ afbeelding ]

Bernini mysterie en moeilijk door te komen? Bernini Mysterie is een leuk, snel en spannend boek maar alles behalve moeilijk. Snel lezen voordat de film in de nederlandse bioscopen verschijnt.

Komt er een film van?

Ik vond The Da Vinci Code zo belachelijk slecht dat ik niet hoop dat die film door de zelfde filmmaker wordt gedaan.

quote:

Op donderdag 7 mei 2009 09:37 schreef wallofdolls het volgende:
Komt er een film van?

Ik vond The Da Vinci Code zo belachelijk slecht dat ik niet hoop dat die film door de zelfde filmmaker wordt gedaan.

Wel dus .
En de filmrechten van de nieuwste Dan Brown zijn ook al verkocht. En die zal ws wederom door Ron Howard geregisseerd worden .

Angels and Demons draait volgens mij vanaf volgende week in de bios . Ik ga hem wel zien, ook al vond ik DVC slecht.

Die hype heb ik ook nooit begrepen, ik ben in het boek al heel snel afgehaakt, in de film nog sneller ( DVC dus), de rest van Dan Brown laat ik met vreugde aan me voorbij gaan.

Best aardig, maar meer ook niet.

Ik lees nu dus:



Ik hoop dat de vertaling beter is dan de tekst op de achterkant .

Ben momenteel op de helft, verhalen wisselen wel vrij sterk van niveau.

quote:

Op donderdag 7 mei 2009 11:05 schreef Viking84 het volgende:
Ik lees nu dus:

[ afbeelding ]

Ik hoop dat de vertaling beter is dan de tekst op de achterkant .

Leuk De flaptekst kwam mij ook wat cryptisch voor, maar ik vond de vertaling van de roman wel heel goed. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt. Op de achterflap staat trouwens ook een quote van Arnon Grunberg, hè: 'Ik ben, vrees ik, verslaafd aan Grondahl.' Nou vrees ik voor mezelf hetzelfde, maar het verbaasde me toch een beetje van Grunberg. Ik vind de boeken van Grondahl namelijk - en ik zeg het heel zachtjes - echte vrouwenboeken. Hij kan zich zo goed in vrouwen verplaatsen dat het iets griezeligs heeft. Hij moet wel één van de nieuwsgierigste mensen ter wereld zijn, een hele goede luisteraar (of een afluisteraar, of een extreem scherpe vragensteller, of een stiekeme dagboekenlezer) om zo gedetailleerd, echt van binnenuit, over het gevoelsleven van vrouwen te kunnen schrijven.

Anyway, ik hoop dat ik je geen kat in de zak heb verkocht