Jouw meest bizarre werkwervaringen deel 2

quote:

Op donderdag 30 juni 2011 15:44 schreef Royco1 het volgende:

[..]

die vrouw verstond dus Belgische Trutten dus die word een partij kwaad op me.

Toen ik net naar een ander bedrijf was verkast nam ik uit gewoonte de telefoon op met de naam van m'n oude bedrijf. Zegt de klant: O, ik moest een andere garage hebben, sorry. Belt diezelfde vent me een minuut later terug, toen nam ik wel met de juiste naam de telefoon aan. Hij heeft helemaal niks gemerkt

quote:

Er is al 86 dagen niet in dit topic gepost. Bedenk je of het zinvol is dit topic omhoog te schoppen. Klik hier om tóch te reageren.

Ik denk wel dat het zinvol is.

Ik werkte vroeger ergens waar meneer van Toor klant was. Wist ik veel, ik had z'n naam wel zien staan in de computer. Komt op de bewuste dag een kleine man aan de balie, begint te praten... Ik hoor Bassie!
Ineens viel het kwartje, B. van Toor

Ook een keer de keeper van een van de grote landelijke voetbalclubs aan m'n bureau gehad. Alleen, wist ik niet wie die man was want ik heb niet zo veel met voetbal. Hij was toen nog niet zo lang in Nederland en wist me niet duidelijk te maken wat hij kwam doen, ik dacht dus dat hij kwam solliciteren of zo want hij vroeg de hele tijd naar de directeur, daar had hij een afspraak mee, en ik dacht, zo'n mooie jongen met z'n leren jack, die komt zeker auto's poetsen of zo bij ons.
Nou was de directeur er zelf niet dus ik heb 'm naar z'n plaatsvervanger op de boekhouding verwezen, wist ik veel. Ik het halve pand door met die gozer achter me aan, die er ook niks van snapte.
Pas toen m'n collega's onder de tafel vandaan kwamen van het lachen hebben ze me verteld wie 't was.

Nu eerst jullie weer, ik kan wel een heel topic aan verhalen uit m'n mouw schudden.

Ik had een keer meneer X van de pedogroep aan de telefoon. Heb hem vriendelijk uitgelegd dat het een leuk grapje was en dat ik ging ophangen omdat ik verder met werk moest. Maar hij bleef maar volhouden. Bleek dat hij van de Payroll-group was, maar z'n uitspraak was nogal belabberd...

quote:

Op zondag 25 september 2011 21:08 schreef El_Liberaliste het volgende:
Ik had een keer meneer X van de pedogroep aan de telefoon. Heb hem vriendelijk uitgelegd dat het een leuk grapje was en dat ik ging ophangen omdat ik verder met werk moest. Maar hij bleef maar volhouden. Bleek dat hij van de Payroll-group was, maar z'n uitspraak was nogal belabberd...

Joh!

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 10:39 schreef El_Liberaliste het volgende:
Laatst had ik een klant aan de telefoon, die belde 'goedendag met X van de pedogroep'
Pedogroep, rrrright, ik dacht dat ik door een collega in de zeik werd genomen. Dus ik vertelde hem dat het heel grappig was en zo, maar dat ik graag weer verder wilde gaan met werken.
Bleek dat hij van de Payroll Group was

quote:

Op zondag 25 september 2011 21:10 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Joh!

[..]

Ah my bad, dat krijg je met my active topics hé..

quote:

Op donderdag 30 juni 2011 17:40 schreef Gwywen het volgende:

[..]



Toen ik net naar een ander bedrijf was verkast nam ik uit gewoonte de telefoon op met de naam van m'n oude bedrijf. Zegt de klant: O, ik moest een andere garage hebben, sorry. Belt diezelfde vent me een minuut later terug, toen nam ik wel met de juiste naam de telefoon aan. Hij heeft helemaal niks gemerkt

Tijdje terug nam ik de telefoon op, bleek voor een collega op een ander toestel te zijn (in hetzelfde kantoor). Dus geef dat nummer door en hang op. Na een minuut gaat de telefoon van mn collega gaat over en ik neem zijn toestel op... die man aan de andere lijn... hij snapte er niks van.

Een aantal jaren geleden tijdens thuiszorg vakantiewerk. Kwam weer bij een voor mij nieuwe client aan, kom de woning binnen en het eerste wat ik zie is een gang bezaaid met afval, kleding en bierblikjes. In de woonkamer hangt een niet al te fris figuur op de bank. Ik stel me voor en vraag of hij meneer X. is. Dat is hij niet, die komt zo. Hmm ok, dus ik vraag of hij weet wat er gedaan moet worden (had beter kunnen vragen wat er niet gedaan hoeft te worden want de hele woning lag bezaaid met kleding, bierblikjes en afval ). De koelkast moest volgens hem een goede beurt krijgen en wat stoffen en stofzuigen.

Prima, ik de keuken in op zoek naar schoonmaakspullen... En wat ziet mijn oog daar liggen op het aanrecht, tussen alle afwas... een dildo inclusief diverse opzetstukken Ik vraag me onderhand serieus af of dit echt het goede adres is en besluit om af te gaan stoffen in de hoop dat ik een brief zie liggen met adresgegevens (het was echt zo'n verborgen cameramoment). Het adres en de naam klopten helaas toch echt en de verborgen camera was ook nergens te bekennen Wat ik wel aantrof tijdens het stoffen: twee weegschaaltjes om heel nauwkeurig grammen op af te wegen, inclusief een los scheermesje, wat restanten poeder en een fles chloroform (wie heeft dat niet in huis). Oh en een joint maar dat is al saai

Uiteindelijk kwam er ook nog een vrouw uit bed gerold (om half twee in de middag) en toen zaten ze met z'n drieen op de bank bier te drinken. Die vrouw vroeg of ik nog even de afwas wilde doen. Prima, maar haar speeltjes heb ik met een vork aan de kant geschoven Vervolgens tot drie keer toe de vraag gehad of ik de vuile was mee kon nemen en de week erop schoon mee terug kon nemen (week erop? Alsof ik nog terug kom in dat junkhol), want hun wasmachine was stuk.

Ze waren al met al wel vriendelijk en voelde me wel ongemakkelijk maar niet bedreigd dus vond zelf dat ik niet zomaar weg kon gaan zonder mijn werk te doen. Ben erna wel naar het kantoor gegaan om te vragen of ze op de hoogte zijn van de situatie daar en of dat normaal is? Toen ik vertelde wat ik daar had aangetroffen waren ze met stomheid geslagen. De vaste kracht blijkt notabene een oud-politieman te zijn Hoefde niet terug gelukkig maar wat er verder ondernomen is weet ik niet.

Zelfde zomerperiode ook nog bij een vrouw gewerkt met zes katten. Het hele huis was vies, muren ondergescheten, vlooien, alles vies en kapot, ze gooide ook niks weg. De situatie was gewoon mensonterend en ik wist niet goed wat ik ermee aan moest omdat het duidelijk was dat deze vrouw meer hulp nodig had dan alleen thuiszorg. Maar als ik de situatie zou melden (wat de vaste kracht kennelijk niet deed) was er kans dat ze haar katten de deur uit zou moeten doen. Uiteindelijk na twee weken besloten om toch het kantoor in te lichten dat de situatie daar te erg is voor mens en dier. En zelf ook nog de vlooien in huis gehad

Klantje pesten, sowieso altijd leuk.

Als autobedrijf leverde je vaak een serie auto's af met opvolgende kentekens. Dan zetten we een zaakauto met één nummer verschil en van dezelfde kleur naast de klantauto neer en dan kijken of-ie naar de verkeerde liep. Vooral leuk toen er nog geen centrale deurvergrendeling bestond, hehe. Stond zo'n kerel daar in het verkeerde slot te poeren.

We hebben wel eens een klant gehad die z'n stuur had afgebroken, geen idee hoe hij dat voor elkaar had gekregen, volgens mij moet je dan wel heel hard aan je stuur trekken.
Ook hadden we een keer een klant die z'n Dobermann in de auto had laten zitten, die had allemaal happen uit het dashboard genomen, duur grapje.
De klassieker zoals ik ergens in PTA ook al las, de klant die olie moest bijvullen en tot aan de vuldop bijvulde, en toen klaagde "dat hij nu helemaal aan alle kanten olie lekte".

Het mooiste verhaal (mss had ik dat al eens gepost hier) was van een man met weinig budget die z'n linker portierslot defect had. Mijn chef stelde voor om het linker- en het rechter portierslot om te wisselen, dan hoefde hij alleen arbeidsloon te betalen en scheelde hem dat de kosten van een slot.
Zo gezegd zo gedaan.
Komt die man een dag of twee later helemaal kwaad terug naar de garage: Jullie hebben mijn linker slot vervangen, maar sindsdien gaat m'n rechter slot niet meer open.

Of die man die klaagde over een geluid in zijn auto. Ging er een collega mee om te luisteren waar 't vandaan kwam, die hoorde niks. Zegt de klant: nee, ik hoor ook niks. Ik heb nog nooit wat gehoord.
Maar mijn hond kijkt altijd zo gek als hij meerijdt.

Whahaha stuur afgebroken.

De L2A (platform op de Noordzee) heeft een telefoonnummer dat blijkbaar veel lijkt op dat van een bedrijf dat afvalcontainers verhuurt. Als procesoperator heb je tijd zat natuurlijk en dan die mensen aan de lijn houden met vragen of ze een gele of een groene container hebben ivm ophaalschema etc. Sommigen werden echt heel boos =) Werk er al jaren niet meer maar volgens mij halen ze daar nog steeds hetzelfde geintje uit.

Ik zat vorige week op platform L-13, daar hebben ze een telefoonnummer wat erg lijkt op autodealer Martin Schilder (ik weet niet meer welke vestiging), daar werden ze ook om de haverklap opgebeld om een afspraak te maken voor een beurt of een APK.

quote:

Op dinsdag 27 september 2011 02:01 schreef bluemoon23 het volgende:
Ik zat vorige week op platform L-13, daar hebben ze een telefoonnummer wat erg lijkt op autodealer Martin Schilder (ik weet niet meer welke vestiging), daar werden ze ook om de haverklap opgebeld om een afspraak te maken voor een beurt of een APK.

En wat zei je? Breng maar langs.

quote:

Op maandag 26 september 2011 22:08 schreef Chanty het volgende:
-verhaal-

Welbekend probleem en gesjoemel in de thuiszorg. Mijn vriendin heeft dat 2 vakanties als vakantiewerk gedaan maar werd ook af en toe eens naar adressen gestuurd waar ze zich het laplazerus schrok. Denk aan buitenproportioneel gigantisch smerige woningen, gehandicapte mensen die niks zelf kunnen, enz. En dan deed de instantie waar ze voor werkte ook alsof hun neus bloedde wanneer mijn vriendin ze daarvan op de hoogte bracht. In de thuiszorg heb je verschillende niveau's van hulp, van een poetshulpje tot medewerkers die chronisch zieken / gehandicapten verzorgen (wassen e.d.), uiteraard is zo'n vakantiehulpje dat alleen maar even komt stoffen en stofzuigen veel goedkoper dan een gediplomeerd/gecertificeerd pedagogisch medewerk(st)er. Af en toe wordt er gewoon een vakantiehulpje naar zo'n 'duur' adresje gestuurd, waarna de zorginstantie gewoon de volle petoet incasseert.

Collega's die niet nadenken

Mijn topic

Niet echt bizar, wel niet nadenkende collega's waar je dit van gaat doen:

Mijn meest bizarre werkervaring was bij een bijbaantje; helpdeskmedewerker bij een mobiele telefonieaanbieder.

Een collega kreeg iemand aan de telefoon die dreigde met zelfmoord. M'n collega wist niet goed wat hij er mee moest een riep de hulp in van onze meerdere. Die heeft het gesprek overgenomen en schatte in dat het serieus was. Omdat het ook daadwerkelijk een klant was die belde, hadden we het adres en heeft onze meerdere iemand de politie laten bellen. Hij heeft verder de hele tijd het gesprek gaande gehouden en hoorde op een gegeven moment aan de andere kant de bel gaan, wat de politie bleek te zijn. Hij heeft toen nog even kort de agent in kwestie aan de telefoon gehad en die persoon was inderdaad bezig met voorbereidingen om zelfmoord te plegen.

quote:

Op woensdag 28 september 2011 12:12 schreef Semoi het volgende:
Mijn meest bizarre werkervaring was bij een bijbaantje; helpdeskmedewerker bij een mobiele telefonieaanbieder.

Een collega kreeg iemand aan de telefoon die dreigde met zelfmoord. M'n collega wist niet goed wat hij er mee moest een riep de hulp in van onze meerdere. Die heeft het gesprek overgenomen en schatte in dat het serieus was. Omdat het ook daadwerkelijk een klant was die belde, hadden we het adres en heeft onze meerdere iemand de politie laten bellen. Hij heeft verder de hele tijd het gesprek gaande gehouden en hoorde op een gegeven moment aan de andere kant de bel gaan, wat de politie bleek te zijn. Hij heeft toen nog even kort de agent in kwestie aan de telefoon gehad en die persoon was inderdaad bezig met voorbereidingen om zelfmoord te plegen.

Geheel eigen belang van je meerdere, anders waren jullie een klant kwijt

O, zoiets hebben wij ook wel eens gehad, een man die onwel werd terwijl m'n collega hem aan de telefoon had. Ook meteen 112 gebeld, en de man heeft het gered, hij heeft zelfs nog een auto bij ons gekocht.
Toch is hij een jaar of zo later alsnog overleden, heel zielig.

quote:

Op donderdag 30 juni 2011 14:25 schreef Daeron het volgende:
Binnen het personeel was het algemeen bekend dat de waterfietsen niet al te veel drijfvermogen hadden en bij zeer zwaarlijvige personen nog wel eens onder de waterrand konden verdwijnen.

Ik heb vroeger bij de attrackties bij Avonturenpark Hellendoorn gewerkt en daar had je zo iets met de wildwaterbaan. Zwaardere boten werd je natter in, en in de herfst werd je bovendien ook nog eens natter dan in de zomer (en niet door de regen ). Als je dan in het naseizoen op die attracktie zat en een familie dikkerds kwam, dan was dat altijd lachen. Ik zei meestal wel dat ze goed nat konden worden (het is gewoon klote als je om 10 uur 's ochtends zeiknat bent en niks droogs hebt) maar de gemiddelde tokkie neemt niks aan van een 17-jarige. En dan zie je ze dus van de helling afkomen, vertelt de rest van wat in de wachtrij staat even "dames en heren, let u NU even op de waterval!" en FLOTS! Gewoon een kuub water ongeveer die door die boot heenspoelt.

Genoeg meegemaakt daar, van agressieve gasten tot een hoop gevoos op personeelsfeestjes. Altijd lachen!

Meegemaakt toen ik stage liep in een computerwinkel.

Het was donderdag koopavond. Eerder in de week had iemand een supercomputer besteld, echt het nieuwste van het nieuwste. Alle onderdelen waren binnen en er kon gebouwd worden. Ergens in de middag belde de klant met de vraag of de computer al klaar was. We waren toen halverwege, maar gaven aan dat de computer om half negen wel klaar zou zijn. De klant kwam netjes om half negen binnen en wij waren nog bezig met het installeren van de laatste updates. Ik maakt een praatje met de klant en complimenteerde hem met zijn uitsteken keuze van onderdelen. En toen plots hoorde ik een hele harde klap, keek snel naar de computer en zag nog net een steekvlam van 10cm uit de voeding van de gloednieuwe krachtpatser komen. Ik heb, met een nieuwe voeding, nog geprobeerd de computer te reanimeren, maar het mocht niet baten. Gelukkig kon de klant er een beetje om lachen en, na het bestellen van nieuwe onderdelen, kon de klant tevreden met zijn computer naar huis.

quote:

Op woensdag 28 september 2011 16:25 schreef eviLmotion het volgende:
Meegemaakt toen ik stage liep in een computerwinkel.

Het was donderdag koopavond. Eerder in de week had iemand een supercomputer besteld, echt het nieuwste van het nieuwste. Alle onderdelen waren binnen en er kon gebouwd worden. Ergens in de middag belde de klant met de vraag of de computer al klaar was. We waren toen halverwege, maar gaven aan dat de computer om half negen wel klaar zou zijn. De klant kwam netjes om half negen binnen en wij waren nog bezig met het installeren van de laatste updates. Ik maakt een praatje met de klant en complimenteerde hem met zijn uitsteken keuze van onderdelen. En toen plots hoorde ik een hele harde klap, keek snel naar de computer en zag nog net een steekvlam van 10cm uit de voeding van de gloednieuwe krachtpatser komen. Ik heb, met een nieuwe voeding, nog geprobeerd de computer te reanimeren, maar het mocht niet baten. Gelukkig kon de klant er een beetje om lachen en, na het bestellen van nieuwe onderdelen, kon de klant tevreden met zijn computer naar huis.

ik heb ook stage gedaan in een computerwinkel .

kwam iemand binnen met een laserprinter die piepte. ik dacht : ff wat olie op die tandwieltjes dan loopt ie weer als een zonnetje! gepiep was weg. Maar het ding begon te roken als een frietpan omdat natuurlijk die olie verdampt werd door de fuser . Gelukkig was het wel op te lossen door het ding ff een half uurtje blaadjes te laten printen op de parkeerplaats .

Absoluut niet bizar, maar ik moest eraan denken bij het printer verhaal van Maanvis.

Ik had een vakantiebaantje bij systeembeheer bij het bedrijf waar mijn vader werkt. De systeembeheerder had me geleerd hoe ik printers moest reviseren en ik had er al een paar naar volle tevredenheid gedaan.

Op een gegeven moment moest ik een printer reviseren die al heel wat jaartjes meeging (lees als: hoogbejaard). Ik kreeg het echter niet voor elkaar en die printer deed ook gewoon helemaal niks meer. Uiteindelijk zei de systeembeheerder dat 'ie toch al een tijdje op de lijst stond om vervangen te worden en dat ik 'm in m'n auto mocht zetten en thuis mocht proberen als ik wilde. Zo gezegd, zo gedaan (het was toch een laser printer) en eenmaal thuis sluit ik die printer aan en hij werkte als een zonnetje. Tot op heden (8 jaar later) doet dat ding het nog steeds.

quote:

Op woensdag 28 september 2011 16:50 schreef Semoi het volgende:
Zo gezegd, zo gedaan (het was toch een laser printer) en eenmaal thuis sluit ik die printer aan en hij werkte als een zonnetje. Tot op heden (8 jaar later) doet dat ding het nog steeds.

Zo'n verhaal heb ik ook. Op een warme dag had ik, als buitendienstprobleemoplosser bij een IT-bedrijf een niet-werkende 3com-netwerkswitch bij een klant. Dus andere switch mee en naar klant, nog wat dingen getest maar maakte niets uit, ding vervangen, alles werkte weer.

De klant verzocht me om de oude switch in de container te gooien, ik gooi 'm in m'n auto en thuis doet het ding het gewoon weer. En dat zonder gebruik te maken van de levenslange garantie van 3Com. Sinds enige jaren lopen alle netwerkverbindingen hier thuis via dat apparaat. Het was die dag gewoon ontzettend warm en ik denk dat het ding daar niet goed tegen kon.

Ik had ooit een klant aan de telefoon, een beetje een kwal van een man, ik kende hem wel en stond eerlijk gezegd altijd te trillen op m'n benen als hij bij mij aan de balie kwam. Hij nam alles heel letterlijk en ook van een prijsopgave mocht je bijv. geen cent afwijken, ook bij vage werkzaamheden niet waar je vaak van te voren maar moest inschatten hoeveel arbeid er bijv. in ging zitten. Als je dan "rond de 200 euro" zei en het werd 203 euro, weigerde hij die drie euro te betalen.
Enfin, zo'n man dus.

Hij belde mij en vroeg: hoeveel uur arbeidsloon rekenen jullie bij een grote beurt voor mijn auto?
Ik dacht: dat is natuurlijk weer een vraag over z'n factuur, dus ik zeg bloedeerlijk: twee uur en een kwartier.
Bleek dat hij niet over een factuur belde, maar voor een afspraak. Hij had het expres zo verwoord dat ik erin zou stinken. Want zijn volgende vraag was: hoe laat gaat jullie werkplaats dicht?
Dat was dus om vijf uur.

O, zegt hij, dan breng ik vrijdag om kwart voor drie mijn auto voor de grote beurt.
Toen moest ik hem gaan uitleggen dat dat dus niet gaat. (op vrijdagmiddag heeft de halve ploeg ATV en is de rest bezig met afrondende werkzaamheden van die week en zo)
En hij maar voet bij stuk houden, want ik had toch gezegd dat het twee uur en een kwartier duurde.
Hij deed 't er gewoon om, wel meer van dit soort akkefietjes met die man gehad.

ik snap dat verhaal niet, dan krijgt ie de auto toch gewoon maandag tussen de middag met 2 uur en een kwartier arbeidsloon?

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:01 schreef Maanvis het volgende:
ik snap dat verhaal niet, dan krijgt ie de auto toch gewoon maandag tussen de middag met 2 uur en een kwartier arbeidsloon?

Hehe, dat is wel een goeie. Leert ie het gelijk af om de auto op vrijdagmiddag te brengen

Ik heb een werkgever gehad die op een dag binnen kwam gelopen om zijn nieuwe mes te showen.

Die vond het ook belangrijker om met zijn hondjes te gaan wandelen dan een goede deal te sluiten.

Hij moest niets hebben van negers, turken enz en liet dat ook duidelijk blijken. Stuurde racistische emails rond.

Vroegâh heb ik jarenlang een bijbaan in een lunchroom gehad. Daar werkte ik veel weekenden (zaterdag en zondag) en vakanties. Het betaalde toentertijd voor mijn leeftijd enorm veel en het werk en de mensen waren leuk.

Ik werkte 's morgens altijd veel in de kelder, dan werd er gebak gemaakt en bepaalde sauzen, broodjes e.d. voorbereid. Dat deed ik altijd samen met een oudere man van een jaar of 40 (zal nu wel rond de 50 zijn). Die man was de lopende definitie van bitterheid en zuurheid. Die liep de hele dag te klagen hoe kut z'n huwelijk wel niet was, dat 'ie al maandenlang niet 'er over heen' heeft mogen gaan, enzovoorts. Je had echt morgens dat die vent op het werk kwam en geen woord zei, een uur later stond je dan een ham te snijden of iets dergelijks, en dan galmde er iets in de trant van "Godverdomme, die kut van me heeft me al 3 maanden niks gegeven!" door de kelder. Ik als puberend kereltje lag daar natuurlijk helemaal van in een deuk. Hij had dus, op z'n zachts gezegd, een kuthuwelijk, maar had ook een zoontje dus daarom bleef die maar bij "die kut". Het was bij iedereen bekend dat hij een rothuwelijk had, zelfs vaste klanten wisten er van.

Toen was er na een aantal jaren tijdens een zomervakantie eens een nieuwe serveerster begonnen. Een blond vrouwtje van een jaar of 35. Na een paar weken bleek dat ook zij best wel een klote relatie had. Je raadt het al, meteen dikke mik met dat chagrijn van een kerel. Het huwelijk van die kerel begon, naar zijn eigen zeggen, uiteraard steeds slechter te lopen en hij begon het zelfs over een echtscheiding te hebben, z'n koter was nu toch inmiddels wel oud genoeg zei die.

En toen kwam er op een gegeven moment een keer een personeelsfeest. Je raadt het al, meneer de chagrijn en mevrouw de serveerster hadden zich stilletjes teruggetrokken naar een verlaten bezemkast. Duurde helemaal niet lang en het ging zo 'subtiel' dat iedere aanwezige wel wist wat in die bezemkast gebeurd is. De maanden daarop bestonden uiteraard uit een barrage aan spot met die twee, iedereen was wel blij voor ze maar ze werden flink afgezeken natuurlijk. Ze waren ook echt enorm klef met elkaar. De serveerster was inmiddels van haar vriend af en woonde weer op haarzelf, meneer de chagrijn was al bezig met zijn scheiding. Allemaal al aangevraagd en in gang gezet. Hij had ook zijn vrouw al verteld dat hij met iemand anders bezig was. Althans, dat vertelde hij.

Totdat op een dag opeens zijn vrouw voor de eerste keer bij op ons in de lunchroom verscheen. Tot ieders verbazing was het een spontaan, zacht, aardig en lief vrouwtje. Na alle horrorverhalen van meneer de chagrijn hadden we allemaal een draak van een vrouw voorgesteld. Zij was wegens een verbouwing op haar werk eerder klaar dan normaal en kwam haar man eens opzoeken, vertelde ze. Meneer de chagrijn was op dat moment onder in de kelder, één van mijn vrouwelijke collega's vertelde het vrouwtje "Die zal wel weer met [naam van de serveerster] in de kelder zitten!". De mevrouw reageerde nogal verbaast, "Wie is dat dan?" vroeg ze geschrokken... Nou, van het een kwam het ander en uiteindelijk kwam de aap dus uit de mouw. Meneer de chagrijn had ons dus jarenlang voor lopen liegen, is keihard vreemdgegaan en zijn vrouw wist helemaal nergens van af, laat staan van een scheiding. Hij heeft die dag het nodige gescheld en diverse potten en pannen over zich heen gekregen, van zowel zijn vrouw als die serveerster.

Die serveerster is niet lang daarna gestopt. Die man werkt er nu nog steeds en is zover ik weet nog steeds een mikpunt van grappen en grollen over zijn scharrel.

[ Bericht 0% gewijzigd door SecurityException op 28-09-2011 18:20:02 ]

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:04 schreef vogeltjesdans het volgende:
Ik heb een werkgever gehad die op een dag binnen kwam gelopen om zijn nieuwe mes te showen.

Die vond het ook belangrijker om met zijn hondjes te gaan wandelen dan een goede deal te sluiten.

Hij moest niets hebben van negers, turken enz en liet dat ook duidelijk blijken. Stuurde racistische emails rond.

reminds me. Ik had een leidinggevende die 1 van de 2 uitzendkrachten bij ons op de afdeling eruit moest gooien. Zegt ie tegen die meiskes: Getal onder de 10!

quote:

Op woensdag 28 september 2011 14:20 schreef Catbert het volgende:

[..]

Ik heb vroeger bij de attrackties bij Avonturenpark Hellendoorn gewerkt en daar had je zo iets met de wildwaterbaan. Zwaardere boten werd je natter in, en in de herfst werd je bovendien ook nog eens natter dan in de zomer (en niet door de regen ). Als je dan in het naseizoen op die attracktie zat en een familie dikkerds kwam, dan was dat altijd lachen. Ik zei meestal wel dat ze goed nat konden worden (het is gewoon klote als je om 10 uur 's ochtends zeiknat bent en niks droogs hebt) maar de gemiddelde tokkie neemt niks aan van een 17-jarige. En dan zie je ze dus van de helling afkomen, vertelt de rest van wat in de wachtrij staat even "dames en heren, let u NU even op de waterval!" en FLOTS! Gewoon een kuub water ongeveer die door die boot heenspoelt.

Genoeg meegemaakt daar, van agressieve gasten tot een hoop gevoos op personeelsfeestjes. Altijd lachen!

Werken in attractie/dierenparken is sowieso geniaal, ik heb 4 jaar lang een bijbaantje gehad in een dierentuin en je staat soms te kijken van de stomheid van mensen. Aapjes pesten door met je telefoon via de tralies in de aap te prikken, waardoor aap denkt "laat ik die telefoon eens pakken". En dan van het personeel verwachten dat ze je mobieltje wel even gaan pakken, no way .
Van ontsnapte dieren (lynxen, maki's tot japanse kraanvogels die ineens op het spoor van het parktreintje staan), met datzelfde treintje ontsporen en tegen het neushoornverblijf aankomen. Gevalletje "Oeps".
En inderdaad, van agressieve bezoekers tot gevoos onder het personeel, been there done that

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:08 schreef Maanvis het volgende:

[..]

reminds me. Ik had een leidinggevende die 1 van de 2 uitzendkrachten bij ons op de afdeling eruit moest gooien. Zegt ie tegen die meiskes: Getal onder de 10!

Wtf

Mijn ene baas heeft een hekel aan Turken en Marokkanen. Die willen niet werken zegt ie. Polen, Hongaren en Slowaken vind ie wel goede werknemers, dus er werken wel ongeveer 10 medewerkers uit die landen.

Bij m'n andere bijbaantje vragen we aan nieuwelingen altijd hoeveel subsidie m'n werkgever krijt om ze in dienst te nemen. In de keuken zijn we nogal lomp namelijk en beginnen we regelmatig met z'n allen keihard mee te zingen met allerlei soorten nummers; van hardrock tot kinderliedjes. Dan komt er weer iemand van de bediening binnen om te vragen hoe het in de sociale werkplaats gaat

Het is trouwens geen sociale werkplaats, maar een gewone keuken op een groot vakantiepark

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:51 schreef ArnosL het volgende:
Bij m'n andere bijbaantje vragen we aan nieuwelingen altijd hoeveel subsidie m'n werkgever krijt om ze in dienst te nemen.

Ik heb op een sollicitatiegesprek serieus een keer die vraag gehad, ze zeiden dat ik geschikt was maar als er iemand kwam die hetzelfde werk kon doen waarvoor ze dan subsidie kregen dan namen ze hem/haar aan ipv mij .

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:08 schreef Maanvis het volgende:

[..]

reminds me. Ik had een leidinggevende die 1 van de 2 uitzendkrachten bij ons op de afdeling eruit moest gooien. Zegt ie tegen die meiskes: Getal onder de 10!

Ik had ooit een sollicitatiegesprek (via uwv) bij een kerel die zo veel sigaren rookte dat dat kantoor helemaal blauw zag, ik zag die vent amper zitten. En ik maar hoesten, natuurlijk, ik stikte zowat.
Klap op de vuurpijl was dat hij nog zei: ons bedrijf zit in de internationale handel, maar waar wij in handelen hoef jij niet te weten.

Die werd het dus niet.

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:55 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik heb op een sollicitatiegesprek serieus een keer die vraag gehad, ze zeiden dat ik geschikt was maar als er iemand kwam die hetzelfde werk kon doen waarvoor ze dan subsidie kregen dan namen ze hem/haar aan ipv mij .

Bij ons juist niet, want je hebt altijd met klanten te maken, ook als je in de keuken werkt. Er zit namelijk nog een snackbar bij

Ik heb een keer 40 liter latex omgeflikkerd hierop ben ik 4 uur bezig geweest om het schoon te maken

Sex op de plee met de callcentre dames

In de keuken op nieuwjaarsdag:

Een collega van 20 komt binnen en ziet er nog niet al te nuchter uit. Hij lag al om 2 uur in bed vertelde hij. Chefkok: Zo vroeg al? Collega: Nee, 2 uur vanmiddag. Chefkok: Wtf? Het was 4 uur 's middags dat ie binnenkwam.

M'n collega was nog harstikke dronken dus. Uiteraard gewoon aan het werk gegaan in de snackbar. Die avond moest hij het frituurvet vervangen van 2 verschillende bakken. 2 keer heeft ie het over de grond laten gaan. Glad dat het daar was

Dat personen nog niet nuchter binnenkomen gebeurt vaker. En dan niet alleen de jeugd, ook de koks

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:08 schreef Maanvis het volgende:

[..]

reminds me. Ik had een leidinggevende die 1 van de 2 uitzendkrachten bij ons op de afdeling eruit moest gooien. Zegt ie tegen die meiskes: Getal onder de 10!

Toen ik een jaar of 16 was moest ik een EHBO cursus doen op het werk, ik werkte toen parttime bij AH. Ik moest zo'n hok in en kreeg wat video's mee. Bij het zien van wat minder prettige bloederige beelden ging ik knock out van mijn stoel. Ik lag daar op de grond en alles was groen voor mijn ogen maar niemand die het zag. Uiteindelijk wist ik rechtop te gaan zitten tegen de muur. Zeker een half uur zo blijven zitten en water gedronken, maar denk maar niet dat ik iemand erbij haalde hoor, nee ik wilde niet overkomen als een mietje. Maar goed, na een half uur verder gegaan met de cursus en na een minuut of 5 lag ik weer op de grond.

Flauwvallen bij een EHBO cursus is nooit grappig

Of die ene manager bij ons die zijn team had ingedeeld in de Mercedessen en Lada's van het bedrijf.
De lada's wachtten hem toen op na het werk

Verder nog een callcentre dame op leeftijd die met een 15 jochies/groentjes emailde in het bedrijf en sexafspraakjes had met hen. Uiteindelijk kwam men erachter dat er nog veel meer betrokkenen waren, je kon je melden bij de baas en anders zouden er maatregelen volgen want men zou al het emailverkeer gaan natrekken. Ik heb me ook gemeld

quote:

Op woensdag 28 september 2011 18:08 schreef Maanvis het volgende:

[..]

reminds me. Ik had een leidinggevende die 1 van de 2 uitzendkrachten bij ons op de afdeling eruit moest gooien. Zegt ie tegen die meiskes: Getal onder de 10!

LOL!

Ik moest eens naar een verzorgingstehuis gaan met een collega(inwerk periode) op de gesloten afdeling voor dementerende oudjes om een pc te fixen. Komt er een oud vrouwtje naar me, ik denk 85 jaar oid, die zei: 'Ik vind jou knap, mag ik je een zoentje geven?' Ik had medelijden met het vrouwtje, dus heb ik haar mij op de wang laten zoenen

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 10:50 schreef Gwywen het volgende:
O, dat heb ik ook een keer gehad, een klant waarvan ik dacht dat het een collega was die een gek stemmetje opzette. Dus ik zo "Ja, duh..."

Wij hadden ook een mevrouw met een heel hoog stemmetje als klant. Alleen wist ik dat niet, dus toen ik haar belde vroeg ik of haar moeder thuis was.

Vroeger had je zo'n nummer dat je kon bellen en dan kreeg je een bandje aan de lijn dat reageerde op je stem. Omdat het zo echt leek kon het wel eens een paar minuten duren voor iemand dat door had. Dan belden collega's dat nummer, zeiden niets en verbonden snel door naar een andere collega, die nietsvermoedend zijn naam zei en dan werd dat ding geactiveerd. En dan zaten wij in het kantoor ernaast te stikken van het lachen terwijl die collega helemaal kapotgescholden werd door een zogenaamde kwaaie klant.

Ik had ook een collega die het verschil niet hoorde tussen een interne telefoontjes en lijnen van buiten. Die hoorde een telefoon rinkelen, pakt hem op en brulde "WAT MOT JE!!!". Kijkt mij vervolgens verwonderd aan: "opgehangen".
Ik zei: het was een buitenlijn, sukkel

De scheldlijn of zo? Volgens mij heeft mijn vader zo'n lijn gehad

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 10:50 schreef Gwywen het volgende:
Wij hadden ook een mevrouw met een heel hoog stemmetje als klant. Alleen wist ik dat niet, dus toen ik haar belde vroeg ik of haar moeder thuis was.

Ik zag dit in de quote hierboven en toen moest ik terugdenken aan wat ik een keer heb horen gebeuren.

Ik zat destijds vlak bij de telefoniste en op een gegeven moment ging de telefoon en ze nam op, hoorde het verhaal aan en zei toen heel netjes "Ik zal kijken of hij aanwezig is, mevrouw DeKlant". Op zich niks vreemds, tot ik de klant door de telefoon hoorde schreeuwen "Het is MENEER DeKlant". Aiai, pijnlijk moment, maar ja, die dingen kunnen gebeuren. Een paar dagen later gebeurde echter precies hetzelfde. Ik had verwacht dat ze beter zou weten nu ze die fout al een keer had gemaakt, maar helaas.

Een paar weken later moest ik bij diezelfde klant langs en op het moment dat ik bij de klant naar binnen stapte en de klant zich voorstelde vergaf ik het haar meteen. Die man had zo'n hoge stem dat je gewoon nooit zou verwachten dat het een mannenstem zou zijn.

Op mijn werk ontmoet ik wel eens klanten maar ik ben érg slecht met gezichten onthouden, hóe slecht bleek toen ik me binnen twee maanden drie keer aan dezelfde man voorstelde

En mijn zus heeft toen ze een jaar of 12 was wel eens gevraagd of ze nog iemand zochten voor de folderBESTRIJDING

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 15:14 schreef hugsy33 het volgende:
En mijn zus heeft toen ze een jaar of 12 was wel eens gevraagd of ze nog iemand zochten voor de folderBESTRIJDING

Tja, op een gegeven moment ben je al die reclame zat.

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 15:14 schreef hugsy33 het volgende:
Op mijn werk ontmoet ik wel eens klanten maar ik ben érg slecht met gezichten onthouden, hóe slecht bleek toen ik me binnen twee maanden drie keer aan dezelfde man voorstelde

Ik ben ook zo'n held met gezichten.
Het komt ook zo lekker ongeïnteresseerd over.
Toch heeft mijn zus er ook last van, dus het zal wel in de familie zitten.

Zo had zij een collega met kort zwart haar. Die zag ze elke dag en daar zei ze altijd hallo tegen.
Totdat ze op een dag diezelfde collega op twee plekken tegelijk zag, eentje aan het bureau en eentje bij het kopieerapparaat.
Bleek dus dat er twee dames met kort zwart haar werkten, alleen, met zo'n slecht gezichtengeheugen, had zij dat dus een jaar lang niet opgemerkt.


Ikzelf heb wel eens de sleutel van een auto aan de verkeerde klant meegegeven. In mijn hoofd had ik zo goed mogelijk onthouden hoe de man eruit zag: grijs haar en baard. Kan niet missen, dacht ik toen ik hem de sleutel gaf. Die man wist nergens van.
"Bedoel je hém soms?" vroeg hij bijdehant, terwijl hij wees.

Verderop in de showroom stond nog een klant met grijs haar en baard.

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 14:21 schreef Hitomi het volgende:

[..]

De scheldlijn of zo? Volgens mij heeft mijn vader zo'n lijn gehad

Ja, de scheldlijn, zo heette dat inderdaad. Hilarisch, jammer alleen dat je het per collega maar 1 x kon uithalen.

Ik ben ook erg slecht in gezichten met namen van mensen die ik niet vaak ziet.
Kan pijnlijke momenten opleveren helaas, maar is niks aan te doen.

Kom je op een beurs een klant tegen die je herkent en je amicaal groet en dan moet je als een idioot gaan bedenken wie het is

Ik vind het toch best erg, soms herkende ik 's middags een klant niet die ik 's morgens had geholpen.
De kentekens van hun auto's daarentegen kon ik altijd wel onthouden. Dan wist ik wel dat bij een bepaald kenteken de naam Janssen hoorde, maar als de man zelf dan voor m'n neus stond had ik geen idee wie 't was en wat hij kwam doen.

Ook een keer zo'n spijt gehad toen ik met m'n jas aan en m'n tas in mijn hand nog even snel dat laatste telefoontje opnam. Een kwartier later was m'n oor vuurrood van de scheldwoorden die ik naar m'n hoofd had gekregen, een Hele Kwaaie Klant, zelden zo'n spijt gehad dat ik de telefoon niet voor m'n collega heb laten rinkelen. Is uiteindelijk nog een hele toestand geworden, klant was (ten onrechte overigens) zo kwaad dat de manager eraan te pas moest komen. De volgende dag weliswaar, want die was natuurlijk al wel fluitend naar huis gegaan.

Ook zo onbegrijpelijk: mensen die het tot het laatste moment uitstelden om naar hun auto te laten kijken. We hebben echt auto's volgeladen met kinderen en dakkoffers in de garage gehad, mensen die een uur voor ze naar Zuid-Frankrijk reden tóch maar even naar dat tikkende geluid wilden laten luisteren.
Tja, zo zijn er nogal eens wat vakanties in het water gevallen.
Mensen huilend aan de balie. "Maar het tikte al zes weken, we wisten niet dat 't kwaad kon"

We hebben ook een keer een stel gestrande Denen gehad die een paar dagen op onze parkeerplaats hebben geparkeerd omdat ze zonder auto, die bij ons in de garage op onderdelen wachtte, geen kant op konden. En de tent hadden ze toch al bij zich, handig toch?

Wel tof dat jullie ze daar lieten kamperen