ja ik weet het,quote:Op dinsdag 15 september 2009 15:47 schreef CANARIS het volgende:
Ik heb geen idee wat tumormarkers in het NL zijn. Het gaat om proteienen ofwel Eiwitjes die verraden dat een tumor in je lichaam actief is.
Wanneer je eenmaal een tumor hebt , wordt de tumormarker vastgesteld en telkens weer gemeten. aan de hand hiervan kan worden vastgesteld of een tumor nog dormant , actief of weg is.
oeps ...quote:Op dinsdag 15 september 2009 15:56 schreef Re het volgende:
[..]
ja ik weet het,
ik werk nu aan een paar medicijnen tegen kanker, o.a. ovarian cancer, vandaar
is verder ook niet belangrijk trouwens hoor.... maar hoe ben je er zelf mee omgegaan uiteindelijk? als je dat al wil beantwoorden natuurlijkquote:Op dinsdag 15 september 2009 16:05 schreef CANARIS het volgende:
[..]
oeps ...![]()
Had je post fout begrepen
Ik weet niet percies welke marker het is.
Ik moet nakijken.
we hebben de kinderen bewust niet gezegd dat het Kanker was. (ONze hond is 2 jaar gelden aanknaker gestorben en dat weten ze. Dus vanuit hun perspectief betekend Kanker = dood) Wel dat mama heel ziek is. Ik heb een Nanny aangenomen die er een prachtige zomer van heeft gemaakt. Als alles goed gaat , dan hadden die kinderen de zomer van hun leven.quote:Op dinsdag 15 september 2009 16:46 schreef drijfhout het volgende:
Voorspoed gewenst Canaris!
Wat een verhaal, gelukkig dat jullie nu bergop lijken te gaan.
Hoe is het met je kinderen?
Ik heb zelf toen ik klein was mijn moeder verloren na een jarenlang gevecht met kanker.
Ik weet ook dat je dat als kind wel een plaats geeft, maar ik ben nieuwgierig of kinderen anno nu daar in begeleid worden ofzo. Je jonge leventje staat toch compleet op zijn kop.
Dank je zwaaibaaiquote:Op woensdag 16 september 2009 09:44 schreef zwaaibaai het volgende:
Goed nieuws dus canaris!!!
De herstelperiode zal lang duren en ups en downs hebben. Maar geloof me, dat neem je voor lief. Veel geduld, een hoop lol en je gaat het redden.
Kolere. Ik heb je topic toen gevolgd, want mijn vader had ook kanker in die tijd. Nu lees ik dit, en eigenlijk word ik een beetje terug geworpen nu. Mijn vader is inmiddels vorig jaar, op 1 augustus overleden, maar, de wanhoop die tussen de regels door te lezen in je posts raakt me, vooral omdat ik het zo herken.quote:Op vrijdag 18 maart 2011 15:33 schreef CANARIS het volgende:
Update
Het is al weer een hele tijd geleden ,d at ik deze post openende en toch zijn die laatste 2 jaar vergaan alsof het niets was. Helaas zijn die 2 jaar ook niet goed verlopen.
Na de aanvankelijk optimistische prognose kreeg mijn vrouw al een heel snel een metastase wat bij deze kanker heel zelden gebeurd. De Meta zat in haar Schede ! Daarop kreeg ze weer een heel bestralingspaket wat uiteindelijk haar dikke darm volledig heeft geruineerd. Daarnaast ook nog een volledige Chemokuur met 2 bijzonder aggresieve middellen. Toen al een teken aan de wand dat de artsen een beetje hopeloos ageerden , wat ik wist toen al dat Chemo bij Baarmoederhalskanker eigenlijk niet werkt.
In juli vorig jaar werd mij verteld , dat mijn vrouw het niet gaat redden. Bij een van haar vele CT´s had men in haar kleine bekken een terugval geconstateerd en daar is in de regel niets meer an te doen.
Ik heb de Mayo Clinic gecontacteerd. Het FRaueninstituut in Leipzig en Charité in Berlijn. Op de hele wereld bestaat geen curatiefe behandling meer.
We besloten mijn vrouw dit niet te vertellen en ik heb geprobeerd er een mooie intensieve tijd van te maken. We zijn overal geweest. Mallorca , Dominikaanse republiek. Salzburgerland , Winterberg ( don´t ask) Venetie . Ik heb haar ook nog voor het altaar gekregen en uiteindelijk na 16 jaar nog ringen uitgewisseld.
3 weken gelden kreeg ze een Ileus ( Darmaflsluiting ) waardoor ze een stoma kreeg en een week later moest ze weer worden geopereerd, nu om een kunstblaas te krijgen , die ook extern is aangebracht . ( Hangt aan haar bovenbeen)
Precies een week geleden heeft ze te horen gekregen , dat ze er mee moet rekenen niet meer lang te zullen leven. Een paar weken, misschien een paar maanden.
Ik sta er versteld van hoe zit dit heeft opgenomen. Ze was zo sterk. Ik heb daar staan huilen terwijl ik wist wat er aan kwam. Zij heeft mij staan troosten.
Ze krijgt nog wel een therapie. Antikörpertherapie. Hoe dit in NL heet weet ik niet ( antilichaampjes?) De kans dat dit iets gaat bewerkstelligen is heel klein , en zelfs als het is doet is het puur palliatief .
Tsja. Daar sta je dan met je 2 kinderen.
Ik leef nu al goed 9 maanden met dit weten en merk dat het mij natuurlijk op een bepaalde manier heeft gesloopt. Ik ben nu eigenlijk zelfs blij dat ze het nu weet want de druk werd bijna ondraagbaar. Het was een soort verraad. Ze was er zo van overtuigd kankervrij te zijn en had zoveel zin in de toekomst . Ik kon dan alleen maar meespelen. Ik heb zelfs een soort illusie moeten opbouwen, dat alles nog wel goed zou komen. Ik ging er op een bepaald moment zelfs in geloven. Tot dat ... tsja tot op het moment dat ik zag dat het aan het gebeuren was.
We leven op dit moment een raar soort alledaags leven. Het lijkt af en toe wel alsof alles weer in orde is. Dan lachen we weer , drinken een glas wijn en kijken televisie. Als dan zie hoe ze ´s avonds naar bed gaat , meet een 2 liter urine zak naast haar , weet ik weer wat mjj te wachten staat , en dan lig ik weer wakker......
Ik bekritiseer je niet, maar vroeg me wel af met welke redenen deze keuze is gemaakt. In Nederland zou het in ieder geval ongebruikelijk zijn. Als het voor jullie de juiste beslissing is, fijn!quote:Op vrijdag 18 maart 2011 16:20 schreef CANARIS het volgende:
Nee de patient wordt zelden metteen geinformeerd. Het gaat meestal zoals bij mij, dat het dichst bijzijnde familielid ( Meestal echtgenoot of "huiver" ouders) eerst wordt geinformeerd en dan wordt besproken hoe men verder gaat.
Daar kun je heel lang over discussieren , maar ik weet dat voor ons , het de juiste beslissing was. Ik ben mij terdegen bewust dat het misschien niet in orde was ,maar daar moet ik mee leven.
Ik voel me vereerd dat ik er naar mocht kijken... wat een mooie vrouw en moeder.quote:Op woensdag 12 oktober 2011 14:28 schreef CANARIS het volgende:
IK heb geen WIJ meer.
Wij hadden echte liefde. Wij waren altijd bij elkaar. Wij hebben zoveeel met elkaar meegemaakt.
Wij hebben 2 prachtige zonen.
ER is geen wij meer.
Alleen nog maar ik met mijn herinneringen.
Ik heb een film alle fotos en filmpjes zijn in het tijdsbestek van 1 jaar en 3 maanden.
Ik voel me vereerd wanneer jullie hiernaar kijken en zo de vrouw van mijn leven posthuum leren kennen.
De beelden maken het verhaal nog indrukwekkender. Wat een sterke en trotse vrouw!quote:Op woensdag 12 oktober 2011 14:28 schreef CANARIS het volgende:
Ik heb een film geplaatst. Alle fotos en filmpjes zijn in het tijdsbestek van 1 jaar en 3 maanden.
Ik voel me vereerd wanneer jullie hiernaar kijken en zo de vrouw van mijn leven posthuum leren kennen.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |