Nogmaals, problemen met vriend en schoonmoeder..wat te doen?

Ik heb al eerder bepaalde topics geopend over mijn vriend en zijn moeder, maar ik wil echt graag dat jullie het bij het verhaal houden wat ik nu ga neerzetten, en daarop ingaan. Want dit is wat nu aan de orde is en wat belangrijk is voor me. Graag serieuze reacties waar ik iets aan heb, dat zou ik erg op prijs stellen.
Hier komt het dan..

Ik zit echt met mijn handen in mijn haar.

Ik ben 15 maanden samen met mijn vriend, maar het gaat al maanden niet meer goed. En dat komt (grotendeels) door zijn moeder. Hij heeft een moeder die naar mijn mening haar zoon nog niet volledig kan loslaten (terwijl hij dit jaar 25 wordt en al een behoorlijk tijdje uit huis is). Zo belt zij hem bijvoorbeeld elke dag minstens 2 keer..wat mij ongelovelijk irriteert en dwarszit. Maar ook in het gewone leven behandeld ze hem vind ik niet naar zijn leeftijd, eerder als een 15 jarige puber. Ze wil alles in de hand houden, in controle houden, ze is in mijn ogen een behoorlijk dwangmatig persoon. Dit merk ik aan kleine dingen maar ook aan grotere dingen, vind het heel moeilijk om uit te leggen maar hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel.
Dat bellen zit me alleen het meest dwars. Ik vind het niet normaal dat je als 24 jarige jongen 2x per dag door je moeder gebelt word..altijd belt ze 's middags en moet ze 's avonds persé nog een keer bellen..meestal rond een uur of half 10/half 11..ik denk dat dit puur is om haarzelf gerust te stellen zodat ze met een gerust hart kan gaan slapen..

Mijn vriend is niet bereid dit te veranderen. Hij geeft wel toe dat het soms wat veel is en onzinnig is waar ze om belt, maar hij wil dit niet veranderen. Terwijl hij weet hoe hoog me dit zit, en mensen, dit zit me echt hoog. Ik ben er helemaal door geobsedeerd geraakt en denk de hele dag aan niks anders. Kan geeneens meer genieten van de tijd met hem, omdat het constant door mijn hoofd spookt. Nou is het gister enorm uit de hand gelopen door een ruzie hierover, en heeft hij het uitgemaakt.
Ik weet het allemaal niet meer. Zit de hele dag al met dikke ogen achter me laptop, radeloos. Hij is nu op zijn werk en komt vanavond terug, en ik weet niet meer wat ik moet doen. Wat zouden jullie doen, en wat vinden jullie hiervan?
Ik heb mijn vriend al keihard geconfronteerd hiermee..heb gezegt dat hij háár op de bovenste plek zet en geen rekening houd met hoeveel pijn hij mij ermee doet. Het enige wat ik vraag is om te zorgen dat zij het gewoon bij één keer per dag houd en graag in de middag, omdat we 'savonds toch vaak samen bezig zijn met gezellige dingetjes of met vrienden.

Hij doet het voor zover ik kan peilen en uit zijn reacties opmaak voor haar..Hij heeft zoiets van, als het haar een geruststellend gevoel geeft hij dat niet wil ''verpesten'' voor haar zeg maar.
En hij zegt dat hij het niet wil veranderen omdat hij er geen vertrouwen in heeft dat het genoeg zal zijn..en dat er wel weer nieuwe irritaties bijkomen.. (zoals ik al vermeld is het niet alleen het bellen wat vervelend is, maar haar hele gedrag en omgang met hem, alleen het bellen is het meest vervelende nu omdat je daar elke dag weer mee geconfronteerd wordt..)

Hoop dat het duidelijk is..en dat er tips kunnen komen.. bedankt alvast

heeft niks met de reacties uit het vorige topic te maken..ik ben hier omdat ik met een probleem zit en niet weet hoe ik deze op moet lossen. Jullie hoeven niet mee te lullen, ik wil graag horen of er hier mensen zijn die weten wat ik hier mee aan moet,hoe IK hier nog wat van kan maken, aangezien mijn vriend dit niet wil veranderen voor mij.
Hij doet me geen pijn door het feit dat hij de telefoon opneemt, kijk niet zo zwart wit. Hij doet me pijn om het feit dat hij weet hoeveel het mij dwarszit (en niet alleen het telefoneren maar alles eromheen) en het vertikt om ook maar één stap mee te zetten. Jammer dat je dit niet begrijpt.
En hoe kom je erbij dat ik hem laat kiezen tussen mij en zijn moeder?
Het enige wat ik vraag is of hij ervoor kan zorgen dat ze het bij één telefoontje per dag laat! Kom op zeg!

quote:

Op maandag 30 maart 2009 14:25 schreef Copycat het volgende:

[..]

Dat dus.
Je maakt het probleem imo enkel groter dan groot in je hoofd. Hij heeft zijn moeder twee keer per dag aan de telefoon. Ben blij dat het zijn minnares niet is ...

Minstens 2 keer per dag. VInd jij dit een normale gang van zaken dan, voor een volwassen jongen die 25 wordt en al lang uit huis is?

@ copycat: een heleboel. Ik vind het irritant, en ik vind het geen gezonde gang van zaken. Zijn moeder laat hem nog niet los en dat is precies wat een moeder (een ouder) hoort te doen als het kind volwassen wordt en een eigen leven gaat leiden. Het is niet alleen het bellen, het zijn nog 100 andere dingen, maar het bellen is bij mij nr 1 hoofdzaak omdat, wat ik al zei in de OP, dat iets is waar ik dagelijks mee geconfronteerd wordt.
En voor zover ik weet is dit voor veel mensen niet normaal, en hij geeft zelf ook aan dat het soms wel veel is en overdreven is.

@lienekien: Vind ik nog veel, maar is al veel minder overdreven. Dan kan het nog gaan om het feit dat ze even een babbeltje maken, bij dat 2e (of 3e) telefoontje op diezelfde dag gaat het puur om het feit dat zij zich wel gerustgesteld voelt, waarom zou ze anders nog een keer bellen rond een uurtje of 10, om de meest stomzinnige dingen?

quote:

Op maandag 30 maart 2009 14:30 schreef Lienekien het volgende:
Trouwens. Hij heeft het uitgemaakt. Wat ga jij nu doen om het weer goed te maken? Lijkt me niet dat je dat bereikt door maar moeilijk te blijven doen over zijn moeder.

Dat is dus mijn vraag hier Hoe gaat dit weer goedkomen. Hij heeft er dan een punt achter gezet, maar staat hier niet voor 100% achter omdat hij wel aangeeft vanavond erover te praten en omdat hij me nog wel een kus gaf toen hij vandaag ging werken en omdat hij wel blijft zeggen dat ik me niet druk moet maken enz. enz.
Vandaar dus ook mijn vraag hier, wat kan IK doen (want hij doet er niks aan) om het toch nog te laten werken? Dit is iets wat ik niet opzij kan zetten, dat heb ik al geprobeerd maar daar zit het me te dwars voor..