quote:
Onwaarschijnlijk? En wat bedoel je daar mee?
quote:
Op maandag 19 januari 2009 06:44 schreef Luchtbel het volgende:En ik wil echt geen zwangere vrouw bang maken maar ik vind wel dat zoiets een keer gezegd moet worden.
Ik vind het alleen maar heel fijn dat je reageert, daar heb ik veel aan!
Ik denk dat ik toch ga kijken of er een doula is die me kan begeleiden (als het financieel haalbaar is).
Je vroeg of ze in het ziekenhuis niks gezegd hebben, dat hebben ze idd niet. (En het lijkt voor een hoop mensen zo makkelijk om te zeggen dat er altijd iemand is, maar m'n halve familie woont in het buitenland en de andere helft is een piepkleine familie. Niet iedereen heeft een familie bestaand uit tientallen personen en een vriendenkring om alles mee te delen...)
Ze vinden het alleen jammer voor me en begrijpen heel goed dat ik dit niet met een willekeurige vriend/in/kennis wil delen. Niet iedereen is hetzelfde, als er niet iets als een doula zou bestaan beval ik nog steeds liever alleen dan met een vriend/in waar ik dit gewoon niet mee wil delen. Ik ben echt iemand die in moeilijke tijden dan liever gewoon in rust zelf dingen verwerkt, dan puur om dat extra handje iemand erbij laat zijn, waarvan je het eigenlijk niet wilt. Mensen die mij kennen verbazen zich er ook niet over, ik ben liever alleen dan samen met de niet-juiste persoon. Nu zeg ik ziekenhuisbezoek ook liever af, dan dat ik iemand langs laat komen die van te voren aangeeft dat het wel érg lang reizen is, om mij even op te komen zoeken. Het is echt niet fijn als iemand langskomt maar het gevoel geeft dat je wel een hoop werk bent. (En bepaalde vrienden bellen elke keer lief om te vragen hoe het gaat, dat voelt gewoon alsof ze op bezoek zijn geweest, ik trek zoveel bezoek tenslotte ook niet als ik met zoveel pijn lig. Als je écht heel erg ziek bent is drukte niet fijn).
Hoe dan ook... Wie weet hebben ze in het ziekenhuis wel ervaring in deze regio met bepaalde doula's die ze mij aan kunnen bevelen

En mocht het niet haalbaar zijn, wie weet dat ik dan toch op iemand hier inga, want ik heb wel het gevoel dat er hier ongelofelijk veel lieve meiden rondlopen (bij wie ik me ook wel prettig zou kunnen voelen), die het notabene nog aanbieden terwijl ze zelf een erg druk gezinsleven hebben. Dat gebaar alleen al brengt me tranen in de ogen.
Ik heb vanochtend weer tot 08:30 wakker gelegen van de pijn, ik had nog medicijnen liggen, hetzelfde dat ik normaal in infuusvorm krijg, soms helpt het en zwakt het dan af, meestal niet. Ik zit echt weer dubbelgevouwen van de krampen nu, dus ik ga zo weer naar het ziekenhuis, als het daar niet afzakt word het weer een opname en infuus, hopelijk zakt het dan na een paar dagen weer.
Morgen heb ik een afspraak staan bij m'n uroloog. Maar hij kan niet meer dan een simpel gesprekje doen, het infuus is het enige tegen de pijn en dus de enige oplossing. Pas na de bevalling zal het ws minder worden. omdat ik morgen pas 34 weken ben denken ze nog echt niet aan inleiden en dat begrijp ik ook.
Het valt allemaal ook wel mee ergens, want ik kan de laatste weken nu wel min of meer aftellen.
Ik ben nu even snel wat kleding in een tas aan het mikken, ik red het niet meer om te reageren op de (lieve) pb's.
Ik hoop dat ik vanavond nog terug kom en anders snel te kunnen reageren!
Eigenlijk post ik liever gewoon standaard met 'ik ben weer thuis' of 'ik ben weer een week weg', dan deze eindeloze lange klaagposts, maar dat terzijde