Zie ook de eindlijstjes op de fp:
FOK! Jaarlijstjes 2008Veel te weinig geluisterd dit jaar, maar in de top staan toch wel een aantal albums die mij nog heel lang gaan bij blijven.
1.) The Tallest Man on Earth – Shallow GravesHet debuutalbum van de Zweedse singer-songwriter Kristian Matsson is al meerdere malen met de vroege folk van Bob Dylan, en ook ik zal dat niet nalaten. De belangrijkste overeenkomst zit hem niet zozeer in het minimalistische, akoestische gitaarwerk, maar vooral in de stem. Net als Dylan heeft de langste man op aarde nou niet echt een mooie zangstem, in tegendeel zelfs. Maar de krakerige vocalen zijn zo vol van emotie, dat je vanaf minuut 1 de wereld van Mattson wordt binnen gesleurd, waarna je hem nooit meer zal willen verlaten.
2.) Merz – Moi et mon CamionMagisch, dromerig, betoverend. Er zullen nooit genoeg adjectieven zijn om de schoonheid van de derde plaat van de Britse singer-songwriter Conrad Lambert aka Merz recht te doen. Een betere combinatie van Britse folk, pop en een vleugje elektronica is ondenkbaar.
3.) Bon Iver – For Emma, Forever AgoNet als Merz en The Tallest Man on Earth is het debuut van Bon Iver niet veel meer dan een man met zijn gitaar. Justin Vernon sloot zich, vol liefdesverdriet, drie maanden op in een afgelegen hutje in Wisconsin. For Emma, Forever Ago is breekbaar, intens en vooral ongelofelijk mooi. Aan de vrouw die Vernons hart heeft gebroken: bedankt.
4. ) Sigur Rós – Með suð í eyrum við spilum endalaustMet opener Gobbledigook begint het vijfde album van de IJslanders behoorlijk verrassend. Ze tonen een andere kant van zichzelf, meer gitaren, energieker en met zowaar (min of meer) conventionele structuren. Gelukkig ontbreken dromerige symfonieën als Ára bátur ook niet. Zowel intiem als bombastisch en grotesk, maar altijd met een pure en natuurlijke schoonheid die alleen maar afkomstig kan zijn van dat bijna failliete eiland in de Atlantische Oceaan
5.) Amanda Palmer - Who Killed Amanda Palmer?De donkere en humoristische songs die het solodebuut van Amanda Palmer (Dresden Dolls) bevolken hebben stuk voor stuk een unieke feel, die ik nog niet helemaal heb weten te plaatsen. Krachtig en intiem, dreigend en romantisch, divers en toch een eenheid. Een dialectisch meesterwerkje.
6.) Okkervil River – The Stand InsMisschien niet zo goed als The Stage Names uit 2007, maar heel veel doet het nieuwe album van de indierockers uit Austin, Texas er niet voor onder. Misschien geen plaat die je voor eeuwig bij blijft, maar met songs als Singer Songwriter en afsluiter Bruce Wayne Campbell Interviewed... is er genoeg kwaliteit aanwezig om hoog in de jaarlijst te eindigen.
7.) TV on the Radio – Dear ScienceDe Talking Heads zijn terug! Dwingende ritmes en verschillende muziekstijlen komen als een wervelstorm op je af. Eclecticisme klonk sinds de jaren '80 niet meer zo goed.
8.) Girls in Hawaii – Plan your EscapeHet heeft vier jaar geduurd voordat de Walen weer meer een nieuwe plaat kwamen, maar het was het wachten waard. Heerlijke songs met catchy refreintjes en dromerige, gelaagde melodieën. Geen diepgaand meesterwerk zoals bijvoorbeeld de eerste drie platen in mijn jaarlijst, maar toch een zeer geslaagde indiepopplaat.
9.) Noah and the Whale – Peaceful the World Lays Me DownGewoon heerlijke indiepop, zoals het eigenlijk bedoeld is. Vol vrolijke, verslavende refreintjes.
10.) Portugal The Man – Censored ColorsElk nummer van deze plaat bestaat weer uit 10 verschillende nummers. Verwarrend en niet altijd even goed, maar van elke song zijn er wel een aantal seconden of minuten die echt fantastisch zijn.
11.) James Yorkston – When The Haar Rolls In 12.) Jolie Holland – The Living and the Dead 13.) Plus/Minus – Xs on your eyes 14.) Portishead – Third15.) The Last Shadow Puppets – The Age of the Understatement 16.) The Week That Was – s/t17.) Destroyer – Trouble in Dreams 18.) Islands – The Arm19.) Juana Molina – Un Dia 20.) Girl Talk – Feed the Animals