quote:
Op zaterdag 6 december 2008 17:43 schreef Burdie het volgende:[..]
Nixxx komt vanavond een update geven, tot die tijd kunnen jullie even je F5-knop wat rust geven

.
Joh Burd

Je had het ook mogen posten hoor

nu heb je alle hennetjes nog langer in spanning laten zitten..
hier dus de
UPDATEReinhilde is vanochtend om 11:15 bevallen van een heeeeeel lief rustig klein frummeljongetje met lange vingers!
Thomas Pieter Jan Maurits Alexander X. weegt 3770 gram en is gehaald met een keizersnede.
Zo, dat was het de samenvatting, nu ga ik de details uittikken in een edit op deze post.
Het begon op donderdag, ik weet niet precies wat Reinhilde allemaal nog gepost heeft sindsdien dus ik vertel het hele verhaal maar.
Donderdagavond zitten we samen op de bank tv te kijken, R heeft al pijnlijke krampen sinds de middag, maar het wordt steeds erger en regelmatiger. Vanaf een uur of 9 de weeen bijhouden op een papiertje, vanaf 11 uur komen ze om de 3-4 minuten dus om half 1 de verloskundige gebeld. Die kwam langs even kijken en voelen bleek nog steeds weinig ontsluiting 1-1,5 cm. bij inwendig voelen tijdens weeen leek de baarmoedermond niet echt mee te werken dus ze dacht dat het indalingsweeen waren en dat thomas zich weer uit en ingedaald had. Na een tijdje meegekeken te hebben overlegd wat wijsheid was, de pijn was zo heftig dat er van slaap echt niets terecht zou komen en die rust zou wel nodig zijn voor de bevalling om energie te sparen.
Dus..
NAcht van donderdag op vrijdag wij naar het ziekenhuis. Daar zoals standaard aan de ctg en voelen, was er nog steeds evenveel onsluiting en thomas deed het nog goed. R kreeg toen een prik in haar been met petidine? een verdovend middel wat de scherpte van de weeen afhaalt. Er werd een klapbed naast gezet waar ik mocht slapen en zo hebben we de nacht doorgebracht. Door alle onderzoeken was het wel tegen 4 uur dat we eindelijk eens gingen slapen. Half stoned heeft R toch wat slaap kunnen pakken en ik ook.
Vrijdagmorgen...
Eigenlijk hadden we een afspraak voor onderzoek op vrijdagmiddag, maar omdat we er toch waren werd dat wat naar voren verschoven.. slecht nieuws, omdat het niet doorzette en er nog zo weinig ontsluiting was werden we weer naar huis gestuurd met een slaappiletje om de volgende nacht door te komen. Grote deceptie... het was weer niet begonnen, weer zoveel pijn en weinig resultaat. (Ps R lag af en toe echt dubbel van de pijn tijdens weeen, maar bleef ze goed opvangen met de ademhaling die ze op yoga geleerd had.... ik heb plotseling een heel gezond respect voor bevallen gekreggen en ben blij dat ik dat niet hoef mee te maken, ben heel trots op mijn sterke vrouw hoe ze zich daaronder gehouden heeft, niet alleen die nacht maar de hele rest van de bevalling ook, maar daar kom ik zo aan toe)
dus... vrijdag aan het begin van de middag weer naar huis gestuurd.. weeen waren iets onregelmatiger geworden maar nog wel pijnlijk. Ik had eigenlijk de middag vrij genomen van werk, maar dat was dus de ochtend geworden.. omdat ik niet zoveel vrije dagen meer over had toch maar op vrijdagmiddag gaan werken ( *kuch* werken.. met een half slapend hoofd en bezorgd om R op kantoor aanwezig zijn dekt de lading beter.) Vanwege sinterklaas mochten we eerder weg dus was ik ook vroeger thuis.. loop ik de trap op en hoor ik al heftig gepuf en gekreun voordat ik boven ben.. ik meteen de slapakamer in en daar ligt R op bed weer dubbel van de pijn. Even een paar weeen aangekeken en meegepuft en toen besloten dat dit echt niet goed was zo dus de verloskundige weer gebeld. Die was er gelukkig weer heel snel. Na toucheren bleek dat er eigenlijk weer nauwelijks ontsluitng bij was, maar ze zag ook dat met zoveel pijn het niet te doen was, dus besluit genoemn, we gaan naar het ziekenhuis voor een pijnbestrijdingsconsult, met keuze uit : weer een petidine prik, een pca pomp waarbij je zelf kunt doseren of de ruggeprik. In het ziekenhuis eerst weer aan de ctg en daarna overleggen.. de verloskundige en arts vonden allebei de ruggeprik het meest verstandig omdat dat eigenlijk het enige is dat de pijn "bijna" volledig wegneemt en de gedachte was dat er nog lang te gaan was omdat de ontsluiting er nog steed niet eecht was.. ja ondertussen ongeveer 3 cm.
Nu is mijn herinnering een beetje vaag over de volgorde van wat er gebeurde, maar ik denk dat eerst de vliezen doorgeprikt werden om hartslag en toco meting intern in t brengen, daarna de anesthesiste pas met ruggeprik. Toen de vliezen geprikt werden zag ik dat het groen was en de gynaecoloog zei ook dat thomas gepoept had dus dat sowieso het ziekenhuis over ging nemen. Daarna kwam geloof ik de anesthesiste die de ruggeprik zette. Hallelujah wat een goed spul is dat zeg!!

Waar R voor de ruggeprik krom lag van de ppijn was het na de ruggeprik "ik voel wel een licht krampje maar niet echt erg" ..nou gelukkig maar want dat hadden we nog hard nodig... maar ik loop weer vooruit.
Vrijdagavond, pakjesavond.. de verloskundige heeft gedag gezegd, R ligt in bed met ruggeprik, en intern ctg en ondertussen ook een infuus met weeenopwekker, (infuus was voor de ruggeprik al gezet trouwens om vocht toe te dienen) ik lig in een bed ernaast. Weeen komen heel regelmatig om de 5 minuten eigenlijk, verpleegkundige komt af en toe kijken en de arts-assistente ook. na verloop van tijd trekken de pijnen van de weeen omhoog tot boven het stuk dat door de ruggeprik is verdoofd, weer pijn dus, maar wel de scherpe randen eraf. Volgende probleem... als de weeenopwekkers snel druppelen dan rijgen de weeen zich aaneen en is er geen ademmogelijkheid meer tussen en ook thomas reageert daarop door af en toe te stressen en lage hartslag.. dan gaan de weeenopwekkers weer uit.. en zakken de weeen weer af naar langere tussenpozen. Gedurende denacht heeft de arts-assistente twee keer wat bloed afgenomen van het hoofdje om de zuustofsaturatie te meten... die was wel telkens goed. Dit was echt een heel erg zware nacht want R heeft alleen telken een paar minuutjes doezelen tussen de weeen kunnen pakken omdat ze wakker werd tijdens de wee. Aan het eind van de nacht was de ontsluiting wel verder gevorderd to ~7 cm.
zaterdagochtend de gynaecoloog weer aan bed.. nog te weinig ontsluiting en R was ondertussen zo uitgeput dat er besloten werd tot een keizersnee ook omdat thomas het toch steeds minder lekker kreeg en sterk reageerde op weeen. R was heel opgelucht toen dat besluit was genomen en ik ook! we hebben nog samen de laatste weeen weggepuft en toen werd ze voorbereid ..ik mocht ondertussen in een kantoortje met twee operatie assistenten gaan wachten in mijn operatiepak met rode muts op. (ps Rob, Ingrid, jullie kantoortje ziet er echt mooier uit met alle bureaus en planken op dezelfde hoogte! pps, jullie lijken wel een getrouwd stel!

) Toen mocht ik er weer bij, ik kreeg een stoeltje bij R's hoofd en de operatie begon.. allerlei rare geluiden van de andere kant van het laken en toen zei de anesthesist, ga maar staan dan kan je zien hoe je zoontje geboren wordt.
En daar was ie dan, eerst zijn hoofdje door de snede en toen in een paar seconden de rest, onze zoon

mooi rood en huilend

. Hij werd naar een aangrenzend kamertje gebracht voor een check en schoonmaken en ik mocht daar ook heen.. wat een lief lief klein ventje met alles erop en eraan, een punthoofd van zo lang in het geboortekanaal zitten en vervellende handjes en voetjes van zo lang in vruchtwater liggen, maar zo mooi! Hij was ook al meteen vrij rustig en helemaal niet huilerig. symbolisch mocht ik het laatste stuk navelstreng afknippen en toen werd hij even naar R's hoofd gebracht zodat ze hem kon zien. Later zei ze dat dat echt heel raar was en dat ze hem niet zo goed kon zien omdat het dekentje ervoor zat en haar bril niet goed zat.. en toen was hij meteen weg voor haar terwijl zij nog gehecht werd enz. Ondertussen ging iik met thomas naar de babykamer, daar werd hij gewogen en kon ik even rustig met hem zitten en vasthouden. ondertussen ook de familie gebeld, en na drie kwartiertjes mochten we naar R die in een kamer aan de andere kant van de gang gelegd was..
De blik dat ze hem zag en op haar borst kreeg vergeet ik nooit meer, zo gelukkig

daarna samen gezeten en genoten van onze jongen.. familie op de hogote gesteld van de bezoektijden en die kwamen 's middags en 's avonds langs. ook twee keer aangelegd vor voeding en dat ging ook al heeft hij niet zo lang gedronken. Hij slaapt echt veel en is helemaal niet huilerig, voor hem is het natuurlijk ook zwaar geweest. hij heeft wat donker haar met een beetje krullen een heel leuk kinnetje en lange vingers die hij heel veel voor zijn gezichtje en mond houdt net als bij alle echo's die we van hem gezien hebben.
Eigenlijk was dit het wel... R ligt nu nog in het zieknhuis en moet een week blijven, en ik ben nu thuis.. net wat boterhammen en een glas wijn op, zometeen douchen en in bed crashen. Foto's zijn er heel veel gemaakt al en die staan allemaal leuk op de camera die R nu nog heeft in het ziekenhuis, die verschijnen vanzelf ook hier.
Iedereen hier ook erg bedankt voor de steun die R en ik hebben gevoeld van jullie, moeders, aanstaande moeder en rammelaars,

. En de nachtdienst verpleegkundigen/artsen/etc zijn ook geweldig geweest!

welterusten iedereen!
[ Bericht 81% gewijzigd door nixxx op 06-12-2008 22:17:40 ]
ik ben niet gek.. ik ben volstrekt niet gek, ik ben helemaal niet gek... ik ben een nagemaakte gek
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw