TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
26-11-2008
Bijna-doodervaringen, mediums, healings. Nederland is volgens de wetenschapsfilosofen Herman de Regt en Hans Dooremalen in de ban van een hype. Vandaag presenteren ze hun boek ‘Wat een onzin! Wetenschap en het paranormale’. Een gesprek met Herman de Regt.
"Bij mediums als Char of Ogilvie zijn mensen geneigd te geloven dat ze iets bijzonders zien waarvoor ze geen verklaring hebben. Omdat een 'bovennatuurlijke' of 'paranormale' verklaring het makkelijkst en snelst beschikbaar is, komen ze tot die conclusie. Bij een goocheltruc zie je hetzelfde, maar wéét je dat het een goochelaar is. Char en Ogilvie goochelen zonder dat ze zeggen dat ze goochelaars zijn. Hans Klok en David Copperfield doen dat wel. En toch zie je ook bij hen dat het menselijk lichaam in eerste instantie reageert alsof er iets wonderbaarlijks gebeurt. Dat zit in ons ingebakken. We poneren liefst zo snel mogelijk een oorzaak voor wat we zien. Drie, vier miljoen jaar geleden had dat ook evolutionaire voordelen. Mensen onthouden het beste de wonderbaarlijke dingen die ze zien. Drie, vier miljoen jaar geleden was het van belang de kenmerkende punten in het landschap te onthouden en te herkennen, om voldoende voedsel te kunnen verzamelen en te overleven. Om op bedreigingen te reageren, moet je ook snel oorzakelijke verbanden leggen, ook al betekent dat dat je daarin soms fouten maakt."
'Nederland lijkt in de ban te zijn van het paranormale en het bovennatuurlijke', schrijven jullie in het begin van jullie boek. Hoe kan dat in een ontkerkelijkte en 'wetenschappelijke' wereld?
" Mensen gaan inderdaad niet meer zo vaak naar plaatsen om God te eren. Tegelijk komt er een wetenschap op die de wereld steeds verder onttovert en ontnuchtert. Dat is niet leuk, het maakt de wereld minder spannend. Voor mij is de wereld ook mét de evolutietheorie nog steeds prachtig en mooi. Maar het raadselachtige over het ontstaan van het leven is wel weg. Er is sprake van een tegenreactie. Mensen willen niet leven in een lege, zinloze wereld. Daarom zijn ze van nature geïnteresseerd in het bovennatuurlijke."
Cardioloog Van Lommel krijgt er in het boek flink van langs over zijn theorie over bijna-doodervaringen (BDE). Maar hij heeft toch in hét wetenschappelijke tijdschrift The Lancet gestaan. Wat heeft hij verkeerd gedaan?
"Mensen die op het laatste moment gereanimeerd worden, rapporteren BDE's. Een van de dingen die ze rapporteren zijn buitenlichamelijke waarnemingen; ze menen uit hun lichaam te treden en zien zichzelf op de operatietafel liggen. Van Lommel heeft die voorvallen netjes geïnventariseerd en opgestuurd naar The Lancet. De redactie heeft dat gepubliceerd, plús een commentaar: 'uit deze inventarisatie blijkt niet dat er dus ook werkelijk zulke ervaringen zijn zonder dat er hersenactiviteit is'. In het artikel suggereert Van Lommel dat en in het boek dat hij vervolgens schreef, claimt hij dat zelfs. Tijdens experimenten zijn er in operatiekamers objecten geplaatst die alleen zichtbaar waren als je aan het plafond hing. Toch hebben mensen die uittraden die niet gezien. De enig mogelijke conclusie is dat buitenlichamelijke waarneming een constructie van de verbeelding is die op gang komt als je weer herstelt. Net zoiets als een droom. Die kunnen ook ontzettend levendig zijn. Feiten zijn er niet. Dat Van Lommel dat toch claimt, is ronduit schandalig."
Waarom slagen mediums als Char er in hele volksstammen aan de tv te kluisteren?
" Mensen zeggen weleens tegen ons: waarom doen jullie zo moeilijk, zoiets biedt mensen toch troost? Maar het kan ook leiden tot allerlei excessen, de affaire rond Jomanda en Sylvia Millecam (die in 2001 overleed aan borstkanker nadat ze hulp had gezocht bij alternatieve genezers, red.) is een goed voorbeeld. Tijdens healings treedt hoogstens een placebo-effect op. Patiënten leven soms heel even op maar hun ziekte geneest niet. Dat mensen als Jomanda zeggen dat ze kunnen genezen is ook schandalig. Hoeveel valse hoop kan een mens aan? Ik heb indertijd geprotesteerd tegen het KRO-programma Wie was ik? Een vrouw werd wijsgemaakt dat ze in een vorig leven haar kind had vermoord in Schotland. Ze werd daar mee naartoe genomen om de 'feiten' te checken en zat vertwijfeld te huilen aan de rand van een meer. Wat doe je zulke mensen als programmamakers aan?"
Intelligent Design (ID) is oude wijn in nieuwe zakken, schrijven jullie. Welke wijn en hoe zien die zakken er uit?
"ID claimt dat een intelligente ontwerper niet alleen met de vingers heeft geknipt om de wereld te scheppen, maar ook dat God, want daar gaat het uiteindelijk om, naderhand nog ingegrepen heeft. Hele complexe biologische structuren en organismen zouden met Darwins theorie niet te verklaren zijn. Hét voorbeeld dat ID-aanhangers altijd noemden was het oog. Totdat er wél een evolutionaire verklaring voor het oog kwam! Het probleem is dat ze altijd kunnen zeggen dat er ergens nog zo'n ingewikelde structuur is. Maar wetenschap laat altijd nieuwe vragen en mogelijkheden open. Tegelijkertijd verschrompelt de ID-theorie zo steeds verder. Naar het schijnt heeft Cees Dekker, dé ID-aanhanger van Nederland, pas nog gezegd dat de theorie toch niet zo goed is. Dat zou hem sieren, want Dekker is verder een hele goede wetenschapper."
Jullie besteden ook een hoofdstuk aan de onwerkzaamheid van homeopathie. Maar er zijn toch ook onderzoeken die er op wijzen dat homeopathie wel werkt?
"Nee, die zijn er niet. Het enige effect dat homeopathie soms lijkt te hebben, is dat van een placebo of suggestie. Middelen bieden dan enige verlichting. Maar na enige tijd keert de ziekte terug, tenzij die anders ook gewoon over zou zijn gegaan, zoals bij een gewone verkoudheid. Artsen die homeopathie toepassen blijven artsen: ze zouden beter moeten weten. Dat nemen we hen dan ook zeer kwalijk."
Wat is de remedie tegen al die 'onzin'?
"Over ons boek is gezegd dat het een mooie samenvatting is voor onze sympathisanten. Mensen die in onzin geloven, worden er niet op andere gedachten door gebracht. Maar wij hebben het boek geschreven voor de 'nieuwe generatie', al klinkt dat wel heel idealistisch. In onze colleges hebben we te maken met een nieuwe generatie 'jonge denkers', mensen die straks in onze maatschappij de beslissingen gaan nemen. We willen dat zij goed zijn ingelicht. Het extreme liberale denken dat zijn oorsprong vindt in de jaren zestig, toen de verbeelding aan de macht kwam, heeft ertoe geleid dat 'mensen mogen geloven wat ze willen geloven'. Maar bij wie moet beslissen, moet de wetenschap aan de macht zijn."
Komt het ooit nog goed?
"Ja en nee. Nee, omdat we een hele sterke natuurlijke neiging hebben onzin te geloven. Daar kunnen we niks aan doen. Ja, als we investeren in goed onderwijs, als we de volgende generatie duidelijk maken waar we wel en niet in moeten en kunnen geloven. We moeten mensen een handreiking geven om om te gaan met een wereld die nog steeds een regenboog heeft, maar waar die slechts de breking van licht in waterdruppels is en geen bijbelse duiding heeft. We zijn nog steeds bezig met de emancipatie van het denken. In feite breken we in ons boek een lans voor de wetenschappelijke methode als de enige juiste."
(bmdestem.nl)
Bijna-doodervaringen, mediums, healings. Nederland is volgens de wetenschapsfilosofen Herman de Regt en Hans Dooremalen in de ban van een hype. Vandaag presenteren ze hun boek ‘Wat een onzin! Wetenschap en het paranormale’. Een gesprek met Herman de Regt.
"Bij mediums als Char of Ogilvie zijn mensen geneigd te geloven dat ze iets bijzonders zien waarvoor ze geen verklaring hebben. Omdat een 'bovennatuurlijke' of 'paranormale' verklaring het makkelijkst en snelst beschikbaar is, komen ze tot die conclusie. Bij een goocheltruc zie je hetzelfde, maar wéét je dat het een goochelaar is. Char en Ogilvie goochelen zonder dat ze zeggen dat ze goochelaars zijn. Hans Klok en David Copperfield doen dat wel. En toch zie je ook bij hen dat het menselijk lichaam in eerste instantie reageert alsof er iets wonderbaarlijks gebeurt. Dat zit in ons ingebakken. We poneren liefst zo snel mogelijk een oorzaak voor wat we zien. Drie, vier miljoen jaar geleden had dat ook evolutionaire voordelen. Mensen onthouden het beste de wonderbaarlijke dingen die ze zien. Drie, vier miljoen jaar geleden was het van belang de kenmerkende punten in het landschap te onthouden en te herkennen, om voldoende voedsel te kunnen verzamelen en te overleven. Om op bedreigingen te reageren, moet je ook snel oorzakelijke verbanden leggen, ook al betekent dat dat je daarin soms fouten maakt."
'Nederland lijkt in de ban te zijn van het paranormale en het bovennatuurlijke', schrijven jullie in het begin van jullie boek. Hoe kan dat in een ontkerkelijkte en 'wetenschappelijke' wereld?
" Mensen gaan inderdaad niet meer zo vaak naar plaatsen om God te eren. Tegelijk komt er een wetenschap op die de wereld steeds verder onttovert en ontnuchtert. Dat is niet leuk, het maakt de wereld minder spannend. Voor mij is de wereld ook mét de evolutietheorie nog steeds prachtig en mooi. Maar het raadselachtige over het ontstaan van het leven is wel weg. Er is sprake van een tegenreactie. Mensen willen niet leven in een lege, zinloze wereld. Daarom zijn ze van nature geïnteresseerd in het bovennatuurlijke."
Cardioloog Van Lommel krijgt er in het boek flink van langs over zijn theorie over bijna-doodervaringen (BDE). Maar hij heeft toch in hét wetenschappelijke tijdschrift The Lancet gestaan. Wat heeft hij verkeerd gedaan?
"Mensen die op het laatste moment gereanimeerd worden, rapporteren BDE's. Een van de dingen die ze rapporteren zijn buitenlichamelijke waarnemingen; ze menen uit hun lichaam te treden en zien zichzelf op de operatietafel liggen. Van Lommel heeft die voorvallen netjes geïnventariseerd en opgestuurd naar The Lancet. De redactie heeft dat gepubliceerd, plús een commentaar: 'uit deze inventarisatie blijkt niet dat er dus ook werkelijk zulke ervaringen zijn zonder dat er hersenactiviteit is'. In het artikel suggereert Van Lommel dat en in het boek dat hij vervolgens schreef, claimt hij dat zelfs. Tijdens experimenten zijn er in operatiekamers objecten geplaatst die alleen zichtbaar waren als je aan het plafond hing. Toch hebben mensen die uittraden die niet gezien. De enig mogelijke conclusie is dat buitenlichamelijke waarneming een constructie van de verbeelding is die op gang komt als je weer herstelt. Net zoiets als een droom. Die kunnen ook ontzettend levendig zijn. Feiten zijn er niet. Dat Van Lommel dat toch claimt, is ronduit schandalig."
Waarom slagen mediums als Char er in hele volksstammen aan de tv te kluisteren?
" Mensen zeggen weleens tegen ons: waarom doen jullie zo moeilijk, zoiets biedt mensen toch troost? Maar het kan ook leiden tot allerlei excessen, de affaire rond Jomanda en Sylvia Millecam (die in 2001 overleed aan borstkanker nadat ze hulp had gezocht bij alternatieve genezers, red.) is een goed voorbeeld. Tijdens healings treedt hoogstens een placebo-effect op. Patiënten leven soms heel even op maar hun ziekte geneest niet. Dat mensen als Jomanda zeggen dat ze kunnen genezen is ook schandalig. Hoeveel valse hoop kan een mens aan? Ik heb indertijd geprotesteerd tegen het KRO-programma Wie was ik? Een vrouw werd wijsgemaakt dat ze in een vorig leven haar kind had vermoord in Schotland. Ze werd daar mee naartoe genomen om de 'feiten' te checken en zat vertwijfeld te huilen aan de rand van een meer. Wat doe je zulke mensen als programmamakers aan?"
Intelligent Design (ID) is oude wijn in nieuwe zakken, schrijven jullie. Welke wijn en hoe zien die zakken er uit?
"ID claimt dat een intelligente ontwerper niet alleen met de vingers heeft geknipt om de wereld te scheppen, maar ook dat God, want daar gaat het uiteindelijk om, naderhand nog ingegrepen heeft. Hele complexe biologische structuren en organismen zouden met Darwins theorie niet te verklaren zijn. Hét voorbeeld dat ID-aanhangers altijd noemden was het oog. Totdat er wél een evolutionaire verklaring voor het oog kwam! Het probleem is dat ze altijd kunnen zeggen dat er ergens nog zo'n ingewikelde structuur is. Maar wetenschap laat altijd nieuwe vragen en mogelijkheden open. Tegelijkertijd verschrompelt de ID-theorie zo steeds verder. Naar het schijnt heeft Cees Dekker, dé ID-aanhanger van Nederland, pas nog gezegd dat de theorie toch niet zo goed is. Dat zou hem sieren, want Dekker is verder een hele goede wetenschapper."
Jullie besteden ook een hoofdstuk aan de onwerkzaamheid van homeopathie. Maar er zijn toch ook onderzoeken die er op wijzen dat homeopathie wel werkt?
"Nee, die zijn er niet. Het enige effect dat homeopathie soms lijkt te hebben, is dat van een placebo of suggestie. Middelen bieden dan enige verlichting. Maar na enige tijd keert de ziekte terug, tenzij die anders ook gewoon over zou zijn gegaan, zoals bij een gewone verkoudheid. Artsen die homeopathie toepassen blijven artsen: ze zouden beter moeten weten. Dat nemen we hen dan ook zeer kwalijk."
Wat is de remedie tegen al die 'onzin'?
"Over ons boek is gezegd dat het een mooie samenvatting is voor onze sympathisanten. Mensen die in onzin geloven, worden er niet op andere gedachten door gebracht. Maar wij hebben het boek geschreven voor de 'nieuwe generatie', al klinkt dat wel heel idealistisch. In onze colleges hebben we te maken met een nieuwe generatie 'jonge denkers', mensen die straks in onze maatschappij de beslissingen gaan nemen. We willen dat zij goed zijn ingelicht. Het extreme liberale denken dat zijn oorsprong vindt in de jaren zestig, toen de verbeelding aan de macht kwam, heeft ertoe geleid dat 'mensen mogen geloven wat ze willen geloven'. Maar bij wie moet beslissen, moet de wetenschap aan de macht zijn."
Komt het ooit nog goed?
"Ja en nee. Nee, omdat we een hele sterke natuurlijke neiging hebben onzin te geloven. Daar kunnen we niks aan doen. Ja, als we investeren in goed onderwijs, als we de volgende generatie duidelijk maken waar we wel en niet in moeten en kunnen geloven. We moeten mensen een handreiking geven om om te gaan met een wereld die nog steeds een regenboog heeft, maar waar die slechts de breking van licht in waterdruppels is en geen bijbelse duiding heeft. We zijn nog steeds bezig met de emancipatie van het denken. In feite breken we in ons boek een lans voor de wetenschappelijke methode als de enige juiste."
(bmdestem.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Een illusionist werkt met conditionering en doet sneaky een stap extra of verandert een stap voor een andere. Het menselijke brein en de ogen vullen die info in. Een medium doet toch het omgekeerde, die past zich aan aan de mens en heeft niet duidelijk een regie. Dat vnd ik nogal een verschil.
Het enige wat zij qua aanpassing doet is het goede antwoord benadrukken en over de foute antwoorden heen lullen. Zij komt ook met info die zo algemeen mogelijk te interpreteren is.
Er zijn in mijn ogen genoeg overeenkomsten, al heb iik wel het idee dat er duidelijke verschilllen zijn.
Het enige wat zij qua aanpassing doet is het goede antwoord benadrukken en over de foute antwoorden heen lullen. Zij komt ook met info die zo algemeen mogelijk te interpreteren is.
Er zijn in mijn ogen genoeg overeenkomsten, al heb iik wel het idee dat er duidelijke verschilllen zijn.
De goeie ouwe tijd is schijt.
Een doos met foto's en de rest is kwijt.
Ik kijk niet om en heb ook geen spijt.
Want leven is streven naar een betere tijd.
Een doos met foto's en de rest is kwijt.
Ik kijk niet om en heb ook geen spijt.
Want leven is streven naar een betere tijd.
alleen vind ik dat men te hoog van de toren blaast. Ik vind niet dat alles ontnuchterd moet worden ook al kan dit.
De wetenschap heeft sowieso mijn voorkeur maar waarom men gedwongen moet ontnuchteren is beyond me. Ik ga het boek overigens sowieso halen;)
De wetenschap heeft sowieso mijn voorkeur maar waarom men gedwongen moet ontnuchteren is beyond me. Ik ga het boek overigens sowieso halen;)
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
mediums doen meer aanpassing dan dat hoor, maar ik zal je de info besparen(psychologische trucs).quote:Op donderdag 27 november 2008 10:27 schreef Guncta het volgende:
Een illusionist werkt met conditionering en doet sneaky een stap extra of verandert een stap voor een andere. Het menselijke brein en de ogen vullen die info in. Een medium doet toch het omgekeerde, die past zich aan aan de mens en heeft niet duidelijk een regie. Dat vnd ik nogal een verschil.
Het enige wat zij qua aanpassing doet is het goede antwoord benadrukken en over de foute antwoorden heen lullen. Zij komt ook met info die zo algemeen mogelijk te interpreteren is.
Er zijn in mijn ogen genoeg overeenkomsten, al heb iik wel het idee dat er duidelijke verschilllen zijn.
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
NLP en dan vooral lichaamshouding + gezicht aflezen?quote:Op donderdag 27 november 2008 10:29 schreef Michielos het volgende:
[..]
mediums doen meer aanpassing dan dat hoor, maar ik zal je de info besparen(psychologische trucs).
Was voor een dik jaar terug iets leuks op Jensen. Die gast gaf aan dat hij geen medium was, maar wist mensen wel perfect te sturen naar antwoorden. en dan op open vragen waarbij je het nooit verwacht. Vraag me nog steeds af hoe dat ging. Hij had ook bij de Big Ben eens een truuk gedaan. Iemand moest een bepaalde tijd zijn horloge terugdraaien en hij wist wat voor tijd er op het horloge stond.
De goeie ouwe tijd is schijt.
Een doos met foto's en de rest is kwijt.
Ik kijk niet om en heb ook geen spijt.
Want leven is streven naar een betere tijd.
Een doos met foto's en de rest is kwijt.
Ik kijk niet om en heb ook geen spijt.
Want leven is streven naar een betere tijd.
Las het stuk al in de volkskrant..
Zelfde topic staat ook in WFL, wellicht daar ook meer op zijn plek omdat het puur om een wetenschappelijke beschouwing gaat.
Het bekijken, en beoordelen van gebeurtenissen vlgs patronen en daar conclusies uittrekken.
Ik mis even wat je wilt bereiken met het copieeren van die lap tekst en het aanraden van het boekje eigenlijk TS?
Zelfde topic staat ook in WFL, wellicht daar ook meer op zijn plek omdat het puur om een wetenschappelijke beschouwing gaat.
Het bekijken, en beoordelen van gebeurtenissen vlgs patronen en daar conclusies uittrekken.
Ik mis even wat je wilt bereiken met het copieeren van die lap tekst en het aanraden van het boekje eigenlijk TS?
The truth was in here.
Ja derren brown maar hij geeft valse uitleg/pseudo explanations...quote:Op donderdag 27 november 2008 10:39 schreef Guncta het volgende:
[..]
NLP en dan vooral lichaamshouding + gezicht aflezen?
Was voor een dik jaar terug iets leuks op Jensen. Die gast gaf aan dat hij geen medium was, maar wist mensen wel perfect te sturen naar antwoorden. en dan op open vragen waarbij je het nooit verwacht. Vraag me nog steeds af hoe dat ging. Hij had ook bij de Big Ben eens een truuk gedaan. Iemand moest een bepaalde tijd zijn horloge terugdraaien en hij wist wat voor tijd er op het horloge stond.
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
Nee, Doug Segal dacht ik. Ken die andere gast amper, alleen met blanco blaadjes wat moeilijk is om voor waar aan te zien.
Zijn uitleg kwam wel aardig kloppend over, al heb ik me niet erg in verdiept.
Waar kan ik psychologische truukjes waar je het over hebt vinden?
Zijn uitleg kwam wel aardig kloppend over, al heb ik me niet erg in verdiept.
Waar kan ik psychologische truukjes waar je het over hebt vinden?
De goeie ouwe tijd is schijt.
Een doos met foto's en de rest is kwijt.
Ik kijk niet om en heb ook geen spijt.
Want leven is streven naar een betere tijd.
Een doos met foto's en de rest is kwijt.
Ik kijk niet om en heb ook geen spijt.
Want leven is streven naar een betere tijd.
28-11-2008
Onzin ontmaskerd
De waarheid is minder goed verteerbaar dan fijne verzinsels
Zweverige types die met geesten van overledenen praten, wetenschappers die de hand van een schepper in de natuur ontwaren, homeopaten die absurd ver verdunde oplossingen maken: ze krijgen er wetenschappelijk verantwoord van langs in het boek 'Wat een onzin!'. Ook God blijft niet gespaard.
Char Margolis kan communiceren met de doden, Derek Ogilvie ontvangt via telepathische weg klachten van baby’s en Pim van Lommel heeft wetenschappelijk bewijs geleverd voor het bestaan van een onsterfelijke ziel. Allemaal niet waar, maar miljoenen mensen geloven het toch. Hoe zijn ze op redelijker gedachten te brengen?
Met hun boek ‘Wat een onzin!’ doen wetenschapsfilosofen Herman de Regt en Hans Dooremalen een dappere poging. In het voorwoord schrijven ze: “Gelukkig merken we dat er ook mensen zijn die doorhebben dat er iets grondig mis is met een wereldbeeld waarin het bovennatuurlijke een plek heeft. Vaak vragen zij ons wat de argumenten zijn waarmee vrienden en familieleden van repliek gediend kunnen worden als tijdens diners of verjaardagen geopperd wordt ‘dat het toch zou kunnen’ dat de geest los van het lichaam kan bestaan.”
Een gids voor nuchtere feestgangers dus. Op honderdduizenden verjaardagen komen boeken van medium Char, babyfluisteraar Derek of zielzoeker Pim uit het pakpapier tevoorschijn, dus zo’n handleiding zou goed van pas kunnen komen voor aanwezigen die daar met kromme tenen naast staan.
De twee wetenschapsfilosofen pakken als eerste de gepensioneerde cardioloog (geen hersenonderzoeker) Pim van Lommel aan. Hij heeft bijna-doodervaringen wetenschappelijk onderzocht en daarover gepubliceerd in het gerenommeerde artsenvakblad The Lancet. Vervolgens schreef hij het boek ‘Oneindig bewustzijn’, waarvan al meer dan honderdduizend exemplaren zijn verkocht. Van Lommel heeft in allerlei televisieprogramma zijn overtuiging mogen verkondigen dat het bewustzijn losstaat van de hersenen.
Is dat wat hij bewezen heeft met zijn onderzoek? Hij wekt steeds die indruk, maar daar klopt niets van, schrijven De Regt en Dooremalen. Het enige wat Van Lommel heeft aangetoond, is dat een kleine twintig procent van de mensen na een reanimatie –zeer uiteenlopende - herinneringen zegt te hebben aan de periode dat ze bewusteloos waren. Of die gevormd zijn tijdens momenten dat er geen hersenactiviteit was, blijft onbewezen.
De conclusie dat het bewustzijn losstaat van de hersenen is daar natuurlijk helemaal niet uit te trekken. “De vraag die Van Lommel en collega’s in de Lancet stellen – hoe het kan dat er tijdens een periode van herseninactiviteit bewustzijn is – hoeven we helemaal niet te beantwoorden, want we hebben geen reden om aan te nemen dat dit verschijnsel bestaat.”
Er valt de cardioloog nog veel meer te verwijten, en dat doen de filosofen dan ook. Daarna maken ze gehakt van onder anderen Char Margolis, astrologen, homeopaten en aanhangers van‘Intelligent Design’ als alternatief voor de evolutietheorie. Onderweg verzamelen ze een lijst van twaalf criteria waaraan goede wetenschap moet voldoen.
Vervolgens wijden ze een hoofdstuk aan de vraag hoe het komt dat mensen zo’n sterke neiging hebben om onzin te geloven. Echte bewijzen zijn er niet, maar het is heel aannemelijk dat het een evolutionair voordeel oplevert om snel conclusies te trekken uit een beperkte set feiten, ook als dat betekent dat je af en toe een verkeerde oorzaak van een verschijnsel aanwijst.
Het hoofdstuk over heksen dat daarna komt, is maar een opmaat voor het echte werk. Hoeveel ruimte biedt de wetenschap voor het geloof in God? Net zoveel als voor het geloof in heksen: nagenoeg geen, concluderen de schrijvers. Wetenschappers die in God geloven, “hebben een ronduit verkeerd beeld van wetenschap”.
De Regt en Dooremalen pakken het grondig aan. Want als je wilt aantonen dat iets geen wetenschappelijke basis heeft, zul je moeten uitleggen wat wetenschap dan wél is. Daarbij een luchtige toon handhaven, is niet eenvoudig.
Dat is dan ook niet gelukt. ‘Wat een onzin!’ is beslist geen lichte kost. Wie al wat kaas heeft gegeten van wetenschapsfilosofie en niet schrikt van moeilijke woorden, zal zich er doorheen kunnen worstelen. Maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat dit een bestseller wordt die verkoopcijfers à la 'Eindeloos bewustzijn' van Pim van Lommel of de boeken van Char Margolis gaat halen.
De slotwoorden spreken boekdelen. “De lezer die tot hier is gekomen, bevindt zich nu in het kamp van de opgevoede burger. Geconfronteerd met de over onze hoofden uitgestorte grondeloze kletspraat heeft hij de plicht om hard uit te roepen: ‘Wat een onzin!’". Tja.
Elmar Veerman
(Noorderlicht)
Onzin ontmaskerd
De waarheid is minder goed verteerbaar dan fijne verzinsels
Zweverige types die met geesten van overledenen praten, wetenschappers die de hand van een schepper in de natuur ontwaren, homeopaten die absurd ver verdunde oplossingen maken: ze krijgen er wetenschappelijk verantwoord van langs in het boek 'Wat een onzin!'. Ook God blijft niet gespaard.
Char Margolis kan communiceren met de doden, Derek Ogilvie ontvangt via telepathische weg klachten van baby’s en Pim van Lommel heeft wetenschappelijk bewijs geleverd voor het bestaan van een onsterfelijke ziel. Allemaal niet waar, maar miljoenen mensen geloven het toch. Hoe zijn ze op redelijker gedachten te brengen?
Met hun boek ‘Wat een onzin!’ doen wetenschapsfilosofen Herman de Regt en Hans Dooremalen een dappere poging. In het voorwoord schrijven ze: “Gelukkig merken we dat er ook mensen zijn die doorhebben dat er iets grondig mis is met een wereldbeeld waarin het bovennatuurlijke een plek heeft. Vaak vragen zij ons wat de argumenten zijn waarmee vrienden en familieleden van repliek gediend kunnen worden als tijdens diners of verjaardagen geopperd wordt ‘dat het toch zou kunnen’ dat de geest los van het lichaam kan bestaan.”
Een gids voor nuchtere feestgangers dus. Op honderdduizenden verjaardagen komen boeken van medium Char, babyfluisteraar Derek of zielzoeker Pim uit het pakpapier tevoorschijn, dus zo’n handleiding zou goed van pas kunnen komen voor aanwezigen die daar met kromme tenen naast staan.
De twee wetenschapsfilosofen pakken als eerste de gepensioneerde cardioloog (geen hersenonderzoeker) Pim van Lommel aan. Hij heeft bijna-doodervaringen wetenschappelijk onderzocht en daarover gepubliceerd in het gerenommeerde artsenvakblad The Lancet. Vervolgens schreef hij het boek ‘Oneindig bewustzijn’, waarvan al meer dan honderdduizend exemplaren zijn verkocht. Van Lommel heeft in allerlei televisieprogramma zijn overtuiging mogen verkondigen dat het bewustzijn losstaat van de hersenen.
Is dat wat hij bewezen heeft met zijn onderzoek? Hij wekt steeds die indruk, maar daar klopt niets van, schrijven De Regt en Dooremalen. Het enige wat Van Lommel heeft aangetoond, is dat een kleine twintig procent van de mensen na een reanimatie –zeer uiteenlopende - herinneringen zegt te hebben aan de periode dat ze bewusteloos waren. Of die gevormd zijn tijdens momenten dat er geen hersenactiviteit was, blijft onbewezen.
De conclusie dat het bewustzijn losstaat van de hersenen is daar natuurlijk helemaal niet uit te trekken. “De vraag die Van Lommel en collega’s in de Lancet stellen – hoe het kan dat er tijdens een periode van herseninactiviteit bewustzijn is – hoeven we helemaal niet te beantwoorden, want we hebben geen reden om aan te nemen dat dit verschijnsel bestaat.”
Er valt de cardioloog nog veel meer te verwijten, en dat doen de filosofen dan ook. Daarna maken ze gehakt van onder anderen Char Margolis, astrologen, homeopaten en aanhangers van‘Intelligent Design’ als alternatief voor de evolutietheorie. Onderweg verzamelen ze een lijst van twaalf criteria waaraan goede wetenschap moet voldoen.
Vervolgens wijden ze een hoofdstuk aan de vraag hoe het komt dat mensen zo’n sterke neiging hebben om onzin te geloven. Echte bewijzen zijn er niet, maar het is heel aannemelijk dat het een evolutionair voordeel oplevert om snel conclusies te trekken uit een beperkte set feiten, ook als dat betekent dat je af en toe een verkeerde oorzaak van een verschijnsel aanwijst.
Het hoofdstuk over heksen dat daarna komt, is maar een opmaat voor het echte werk. Hoeveel ruimte biedt de wetenschap voor het geloof in God? Net zoveel als voor het geloof in heksen: nagenoeg geen, concluderen de schrijvers. Wetenschappers die in God geloven, “hebben een ronduit verkeerd beeld van wetenschap”.
De Regt en Dooremalen pakken het grondig aan. Want als je wilt aantonen dat iets geen wetenschappelijke basis heeft, zul je moeten uitleggen wat wetenschap dan wél is. Daarbij een luchtige toon handhaven, is niet eenvoudig.
Dat is dan ook niet gelukt. ‘Wat een onzin!’ is beslist geen lichte kost. Wie al wat kaas heeft gegeten van wetenschapsfilosofie en niet schrikt van moeilijke woorden, zal zich er doorheen kunnen worstelen. Maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat dit een bestseller wordt die verkoopcijfers à la 'Eindeloos bewustzijn' van Pim van Lommel of de boeken van Char Margolis gaat halen.
De slotwoorden spreken boekdelen. “De lezer die tot hier is gekomen, bevindt zich nu in het kamp van de opgevoede burger. Geconfronteerd met de over onze hoofden uitgestorte grondeloze kletspraat heeft hij de plicht om hard uit te roepen: ‘Wat een onzin!’". Tja.
Elmar Veerman
(Noorderlicht)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ahh dus als je het boek hebt gelezen dan hoor je in het kamp van de opgevoede burger .....
THE GREAT AWAKENING ! CHANGING OF THE GUARD GLOBALLY . MSM IS FAKE NEWS
Ja.. quoten kunnen we allemaal en als je zo een discussie wil starten dan is dat erg onhandig.quote:Op woensdag 3 december 2008 00:41 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
28-11-2008
Onzin ontmaskerd
De waarheid is minder goed verteerbaar dan fijne verzinsels
Zweverige types die met geesten van overledenen praten, wetenschappers die de hand van een schepper in de natuur ontwaren, homeopaten die absurd ver verdunde oplossingen maken: ze krijgen er wetenschappelijk verantwoord van langs in het boek 'Wat een onzin!'. Ook God blijft niet gespaard.
Char Margolis kan communiceren met de doden, Derek Ogilvie ontvangt via telepathische weg klachten van baby’s en Pim van Lommel heeft wetenschappelijk bewijs geleverd voor het bestaan van een onsterfelijke ziel. Allemaal niet waar, maar miljoenen mensen geloven het toch. Hoe zijn ze op redelijker gedachten te brengen?
...................
Nogmaals mijn eerdere vraag in dit topic, wat wil je bereiken?
The truth was in here.
Ik denk dat TS wil discussieren over het feit of paranormale dingessen wel of niet bestaan..
Ik moet zeggen dat ik ooit wel eens onder behandeling ben geweest van een homeopaat, en in de eerste instantie kreeg ik een middel voorgeschreven dat niet aansloeg. Een ander middel werkte wel.
Als de werking op suggestie berust, waarom werkte dan het eerste middel niet?
Ik moet zeggen dat ik ooit wel eens onder behandeling ben geweest van een homeopaat, en in de eerste instantie kreeg ik een middel voorgeschreven dat niet aansloeg. Een ander middel werkte wel.
Als de werking op suggestie berust, waarom werkte dan het eerste middel niet?
18-07-2009
Wetenschap op de grens van leven en dood
Bijna-doodervaringen: een bevestiging van de hemel of een bijzonder eindproduct van onze hersenen? Volgens de meeste wetenschappers hebben ze een biologische oorsprong, maar anderen denken dat elk mens deel uitmaakt van een groter, universeel bewustzijn.
“Ik was zeseneenhalve maand zwanger toen de bevalling begon. In het ziekenhuis kreeg ik medicijnen om de weeën te stoppen, maar die hielpen niet. Het hartje stopte en er ontstond één grote paniektoestand; de baby moest operatief gehaald worden. Voordat de anesthesist een kap op mijn gezicht duwde, kreeg ik te horen dat mijn kind ‘wel dood zou zijn’”, vertelt de zesenvijftigjarige Marga van Lennep-Kernkamp.
“Mijn dochtertje werd geboren, maar ikzelf had tijdens de operatie veel bloed verloren. De bloedtransfusie die daarop volgde, ging verkeerd; mijn lijf accepteerde het niet. Toen zweefde ik uit m’n lichaam en bevond ik me ineens onder het plafond. Ik keek neer op mijn eigen lichaam. Een paar gangen verderop zag ik de arts naar mijn kamer rennen. Hij onderzocht me en zei hardop: ‘Ze mag niet de pijp uitgaan!’ Ik weet nog dat ik dat een vreemde opmerking vond, want ik voelde me prima: heel vredig en wollig. Ik was totaal niet verbaasd dat ik uit mijn lichaam was getreden. Ik zweefde wat rond de lamp en dacht: wat doen ze toch allemaal? Het gaat toch gewoon goed met me?”
Grens
Vaak is er een grens, zoals een rivier
De ervaring van Marga van Lennep-Kernkamp staat in de wetenschap bekend als een bijna-doodervaring (BDE). Mensen die de dood nabij zijn of in ernstig lichamelijk gevaar verkeren, kunnen een BDE meemaken. Ze treden uit hun lichaam en zien bijvoorbeeld hoe ze zelf gereanimeerd worden. Ze kunnen in een tunnel getrokken worden en terechtkomen in een onaardse, bijna hemelse omgeving, omgeven door een paradijselijk licht. Soms zien ze hun eigen leven als een panoramafilm voorbijtrekken, waarbij ze herinneringen vanaf hun vroegste jeugd herbeleven en ervaren welke gevoelens hun eigen gedachten en acties bij anderen teweeg hebben gebracht. Sommige BDE’ers ontmoeten overleden personen. Vaak is er een grens, bijvoorbeeld een rivier. Wie deze grens passeert, kan nooit meer terug.
Inmiddels zijn alle wetenschappers het erover eens: om de bijna-doodervaring kun je niet heen. Zij bestaat. Maar over de verklaringen achter het fenomeen laaien de discussies hoog op.
Tijdens een bijna-doodervaring zien mensen soms de mooiste landschappen aan zich voorbijtrekken. Hebben ze de hemel gezien, of kwam dit beeld uit hun eigen brein?
Warm licht
“Ik was daar dus onder het plafond aan het zweven en plotseling begon ik enorm te draaien. Ik werd naar boven in een tunnel weggezogen”, gaat Marga van Lennep-Kernkamp verder. “Zonder angst flitste ik langs verschillende grijstinten en aan het einde kwam ik in een licht. Het is moeilijk om dit uit te leggen: het licht was ontzettend fel en aanwezig, maar het was niet schel. Ik kon er goed inkijken. Ik zag een adembenemend landschap met prachtige pastelkleuren, in de verte glinsterde een beekje en de stilte was als die op een bergweide in de zomer. Ik werd daar in dat warme licht overspoeld door een gevoel van thuiskomen. Ik heb naar mijn idee uren op die plek rondgezworven, ik wilde alles in me opnemen. Er was daar vrede, gelijkheid, geborgenheid en erkenning, en ik maakte er deel van uit. Het licht straalde liefde en volledige acceptatie uit. In heel mijn leven heb ik nog nooit zoiets moois ervaren.”
We weten niet of een bijna-doodervaring wel echt een kijkje geeft in of er iets na de dood komt (en zo ja, wat dan). De reden zit hem al in de naam: mensen die zo’n ervaring hebben gehad waren bijna dood, en dus niet helemaal
“Toen zei een stem tegen me dat ik terug moest. Dat wilde ik niet, maar voor ik het wist zat ik weer in mijn eigen lijf. Ik was ra-de-loos verdrietig. Mijn lichaam was geradbraakt: ik had een grote operatiesnee in mijn buik en ik was erg ziek door die verkeerd ontvangen bloedtransfusie. Ik had het gevoel dat ik niet meer in mijn lichaam paste. Iedereen was blij dat ik nog leefde, maar ik had alleen een knagend gevoel van heimwee. Ik wilde terug naar die mooie plaats waar ik was geweest.”
Klinisch dood
Een handvol wetenschappers heeft zich de laatste decennia gewaagd aan het in kaart brengen van bijna-doodervaringen. Eén hiervan is de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel. In vier jaar tijd, van 1988 tot 1992, interviewden hij en zijn team 344 hartpatiënten. Deze waren allemaal gereanimeerd na een hartstilstand. Op het moment van de reanimatie waren ze klinisch dood, wat betekent dat ze geen hartslag en geen ademhaling meer hadden. Van alle patiënten herinnerden zich er 282 niets van de periode van hun bewusteloosheid. Opvallend genoeg vertelden 62 patiënten een gelijksoortig verhaal als Marga van Lennep-Kernkamp.
Kritiek op Van Lommel
Hoewel The Lancet een toonaangevend vakblad is, was er een hoop kritiek op Van Lommels onderzoek. Zo gaat Van Lommel er vanuit dat mensen die langer dan tien seconden een hartstilstand hebben, automatisch geen hersenactiviteit meer vertonen: de EEG (een hersenscanner) wordt vlak. Maar dat klopt niet. Na tien seconden verandert de EEG, maar de activiteit verdwijnt nog niet. Bovendien kan een EEG niet alle hersenactiviteit meten: een vlakke EEG is geen garantie dat iemands brein het niet meer doet.
– Asha ten Broeke
Van Lommels onderzoek werd in 2001 gepubliceerd in het gerenommeerde medische vaktijdschrift The Lancet. Daarna schreef hij een bestsellerboek over zijn studie, getiteld Eindeloos bewustzijn, een wetenschappelijke visie op de Bijna-Dood Ervaring. Ook hielp hij (in 1988) mee met het oprichten van Merkawah, een stichting voor mensen die een BDE hebben meegemaakt, ter ondersteuning van wetenschappelijke studies naar bijna-doodervaringen.
In zijn boek vindt Van Lommel geen verband tussen het ervaren van een BDE en het geslacht, het ras, de sociale klasse, de religie en de eventuele voorkennis van een BDE van de patiënten. Iedereen kan er dus een krijgen. De enige voorspellende factor is leeftijd: hoe jonger de patiënt, des te groter de kans op een BDE.
Opiaatachtig
De sterk overeenkomende verhalen over het licht, een allesomvattend bewustzijn en prachtige kleuren en muziek blijven verbazing wekken. Valt zoiets wetenschappelijk uit te leggen? En zo ja, hoe? Staat ons dit misschien te wachten als we werkelijk zijn overleden of ervaren mensen een BDE alleen als ze de dood nabij zijn?
Zuurstoftekort kan ervoor zorgen dat je de prachtigste kleuren gaat zien
Neurobioloog Dick Swaab van het Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen meent dat alle kenmerken van een BDE verklaard kunnen worden vanuit het hersenonderzoek. “Tijdens experimenten kun je bij mensen het gevoel van uittreding opwekken door een bepaald hersengebied te stimuleren, de temporaalkwab. Zuurstoftekort heeft hetzelfde effect. Als je dit tijdens een BDE combineert met de verstoorde informatie van de spieren, het evenwichtszintuig en het zicht, lijkt het net alsof je boven je lichaam zweeft. Als je een ander hersendeel prikkelt, de hypothalamus, kun je mensen van alles laten herinneren. Ze kunnen het voor hun gevoel zelfs opnieuw beleven. Zo lijkt het alsof je leven aan je voorbij flitst. Het zien van een tunnel komt door een verminderde doorbloeding van de oogbol en tijdens het moment van stress en zuurstoftekort komen er opiaatachtige stoffen vrij. Die zorgen voor gevoelens van vrede en rust.”
Onthoofding
Een EEG
Neuropsycholoog Ton Coenen van de Radboud Universiteit in Nijmegen denkt ook dat de hersenen de motor achter een bijna-doodervaring zijn. Als hersencellen lijden aan zuurstoftekort, dan verandert hun elektrische spanning. Hierdoor geven de zintuigen afwijkende informatie door die niet altijd klopt. Coenen: “De hersenactiviteit wordt tijdens reanimatie gemeten met het Electro Encefalogram (EEG). Het EEG is best grof en meet vooral de activiteit van de bovenste hersenschors en hier en daar wat onderliggende delen. Als een EEG-signaal ophoudt, betekent dat dus niet dat er écht niets meer gebeurt. De preciezere microactiviteiten van andere hersendelen worden niet gemeten.”
“In mijn onderzoek naar het zo pijnloos mogelijk doden van kleine dieren, zag ik interessante dingen. Na een snelle onthoofding van ratten verdwijnt vanzelfsprekend hun bewustzijn en de hersenactiviteit, totdat er na een aantal seconden ineens een enorm actiepotentiaal door de hersenen golft. Vrijwel alle neuronen zijn op dat moment actief. Deze piek duurt eventjes, en dan is het voor de rat echt voorbij. Ik denk dat zoiets bij mensen met een BDE ook gebeurt, ze herinneren zich onbedoeld het verruimde bewustzijn van alle actieve neuronen die ‘aan’ staan. Als het zuurstoftekort langer duurt, weten deze mensen er niets meer van. Daarom heeft ook niet iedereen een BDE na een succesvolle reanimatie.”
Ton Coenen denkt dat een hartstilstand kan zorgen voor een golf van enorme activiteit in het brein. Alle actieve neuronen staan dan ‘aan’, wat zorgt voor een bijna-doodervaring.
.Brein als radio
Bestsellerauteur en cardioloog Van Lommel denkt er anders over. Volgens hem zijn de hersenen tijdens een vlak EEG-signaal wel met alle activiteiten opgehouden. Ook is hij van mening hij dat het hersenonderzoek alleen maar verklaringen probeert te geven voor de afzonderlijke kenmerken van een BDE, niet voor het geheel.
De afwezigheid van hersenactiviteit zou moeten betekenen dat er geen bewustzijn meer mogelijk is. Toch ervaren BDE’ers een helderder bewustzijn dan ze ooit hebben gehad en schijnen ze alle zintuigen nog gewoon te kunnen gebruiken. Op basis van prospectieve studies naar bijna-doodervaringen, recente uitkomsten van neurofysiologisch onderzoek en concepten uit de kwantumfysica, stelt Van Lommel daarom dat ons bewustzijn zich waarschijnlijk niet ín de hersenen bevindt. Hij meent dat de hersenen slechts een ontvangstapparaat zijn voor een universeel, non-lokaal bewustzijn buiten ons lichaam. Volgens Van Lommel werkt ons brein in dit geval als een complexe radio die op het juiste signaal uit de ether wordt afgestemd. Op het moment dat mensen een bijna-doodervaring hebben, komen ze in contact met dat grotere bewustzijn en kunnen ze er later over vertellen.
Volgens Van Lommel is ons brein een radio, die afgestemd staat op het signaal van ons grotere bewustzijn. Dat bewustzijn bevindt zich volgens deze lezing ergens buiten het lichaam.
Geheime codes
In Nederland en omstreken zijn er na aanleiding van het boek van Van Lommel heftige debatten ontstaan over onderwerpen als de dood en het bewustzijn. Dick Swaab vat deze discussie samen als wetenschap versus religie; een bijna-doodervaring kan voor de één het hiernamaals bevestigen en voor de ander niets meer betekenen dan een prachtige, neurologische illusie.
Tijdens een nieuw onderzoeksproject gaan artsen onder meer dieper in de hersenen van comapatiënten kijken.
Gelukkig groeit er ook internationale belangstelling voor wetenschappelijk bewijs rondom bijna-doodervaringen. Dit heeft er toe geleid dat de Britse universiteit van Southampton binnenkort gaat beginnen met het AWARE Human Consciousness Project: een grootschalig onderzoek naar het menselijk brein, bewustzijn en de (klinische) dood. Een team van internationale wetenschappers en doktoren gaat in verschillende ziekenhuizen in Engeland, Europa en Noord-Amerika aan de slag om bijna-doodervaringen met vergevorderde technologie te onderzoeken. Zo gaan ze de diepere hersenlagen meten en registreren ze bijvoorbeeld de breinactiviteit bij comapatiënten. Ook worden boven op kasten in de operatiekamers geheime codes geplaatst. Zo kunnen de wetenschappers concluderen of uittredende BDE’ers écht boven hun eigen lichaam zweven en zo dus op onmogelijke plaatsen kunnen rondkijken.
Afwachten
Wat er gebeurt als je werkelijk dood bent, weet niemand. Er is jammer genoeg nooit iemand teruggekeerd om te vertellen hoe het er daar aan toe gaat. Coenen concludeert: “Je steekt die mooie rivier over en dat is het einde. De hersenactiviteit houdt ermee op en dan ben je niet langer”. Mensen die een bijna-doodervaring hebben meegemaakt, denken daar anders over. Die zijn niet bang voor de dood, omdat ze ervan overtuigd zijn dat hen iets prachtigs te wachten staat aan de andere kant. Maar totdat de wetenschap het menselijk bewustzijn ontcijfert, zullen we moeten afwachten tot we het zelf meemaken.
Pim van Lommel wilde zelf niet meewerken aan dit artikel, omdat er wetenschappers aan bod komen met een andere visie dan de zijne op het ontstaan van bijna-doodervaringen.
(Kennislink)
Wetenschap op de grens van leven en dood
Bijna-doodervaringen: een bevestiging van de hemel of een bijzonder eindproduct van onze hersenen? Volgens de meeste wetenschappers hebben ze een biologische oorsprong, maar anderen denken dat elk mens deel uitmaakt van een groter, universeel bewustzijn.
“Ik was zeseneenhalve maand zwanger toen de bevalling begon. In het ziekenhuis kreeg ik medicijnen om de weeën te stoppen, maar die hielpen niet. Het hartje stopte en er ontstond één grote paniektoestand; de baby moest operatief gehaald worden. Voordat de anesthesist een kap op mijn gezicht duwde, kreeg ik te horen dat mijn kind ‘wel dood zou zijn’”, vertelt de zesenvijftigjarige Marga van Lennep-Kernkamp.
“Mijn dochtertje werd geboren, maar ikzelf had tijdens de operatie veel bloed verloren. De bloedtransfusie die daarop volgde, ging verkeerd; mijn lijf accepteerde het niet. Toen zweefde ik uit m’n lichaam en bevond ik me ineens onder het plafond. Ik keek neer op mijn eigen lichaam. Een paar gangen verderop zag ik de arts naar mijn kamer rennen. Hij onderzocht me en zei hardop: ‘Ze mag niet de pijp uitgaan!’ Ik weet nog dat ik dat een vreemde opmerking vond, want ik voelde me prima: heel vredig en wollig. Ik was totaal niet verbaasd dat ik uit mijn lichaam was getreden. Ik zweefde wat rond de lamp en dacht: wat doen ze toch allemaal? Het gaat toch gewoon goed met me?”
Grens
Vaak is er een grens, zoals een rivier
De ervaring van Marga van Lennep-Kernkamp staat in de wetenschap bekend als een bijna-doodervaring (BDE). Mensen die de dood nabij zijn of in ernstig lichamelijk gevaar verkeren, kunnen een BDE meemaken. Ze treden uit hun lichaam en zien bijvoorbeeld hoe ze zelf gereanimeerd worden. Ze kunnen in een tunnel getrokken worden en terechtkomen in een onaardse, bijna hemelse omgeving, omgeven door een paradijselijk licht. Soms zien ze hun eigen leven als een panoramafilm voorbijtrekken, waarbij ze herinneringen vanaf hun vroegste jeugd herbeleven en ervaren welke gevoelens hun eigen gedachten en acties bij anderen teweeg hebben gebracht. Sommige BDE’ers ontmoeten overleden personen. Vaak is er een grens, bijvoorbeeld een rivier. Wie deze grens passeert, kan nooit meer terug.
Inmiddels zijn alle wetenschappers het erover eens: om de bijna-doodervaring kun je niet heen. Zij bestaat. Maar over de verklaringen achter het fenomeen laaien de discussies hoog op.
Tijdens een bijna-doodervaring zien mensen soms de mooiste landschappen aan zich voorbijtrekken. Hebben ze de hemel gezien, of kwam dit beeld uit hun eigen brein?
Warm licht
“Ik was daar dus onder het plafond aan het zweven en plotseling begon ik enorm te draaien. Ik werd naar boven in een tunnel weggezogen”, gaat Marga van Lennep-Kernkamp verder. “Zonder angst flitste ik langs verschillende grijstinten en aan het einde kwam ik in een licht. Het is moeilijk om dit uit te leggen: het licht was ontzettend fel en aanwezig, maar het was niet schel. Ik kon er goed inkijken. Ik zag een adembenemend landschap met prachtige pastelkleuren, in de verte glinsterde een beekje en de stilte was als die op een bergweide in de zomer. Ik werd daar in dat warme licht overspoeld door een gevoel van thuiskomen. Ik heb naar mijn idee uren op die plek rondgezworven, ik wilde alles in me opnemen. Er was daar vrede, gelijkheid, geborgenheid en erkenning, en ik maakte er deel van uit. Het licht straalde liefde en volledige acceptatie uit. In heel mijn leven heb ik nog nooit zoiets moois ervaren.”
We weten niet of een bijna-doodervaring wel echt een kijkje geeft in of er iets na de dood komt (en zo ja, wat dan). De reden zit hem al in de naam: mensen die zo’n ervaring hebben gehad waren bijna dood, en dus niet helemaal
“Toen zei een stem tegen me dat ik terug moest. Dat wilde ik niet, maar voor ik het wist zat ik weer in mijn eigen lijf. Ik was ra-de-loos verdrietig. Mijn lichaam was geradbraakt: ik had een grote operatiesnee in mijn buik en ik was erg ziek door die verkeerd ontvangen bloedtransfusie. Ik had het gevoel dat ik niet meer in mijn lichaam paste. Iedereen was blij dat ik nog leefde, maar ik had alleen een knagend gevoel van heimwee. Ik wilde terug naar die mooie plaats waar ik was geweest.”
Klinisch dood
Een handvol wetenschappers heeft zich de laatste decennia gewaagd aan het in kaart brengen van bijna-doodervaringen. Eén hiervan is de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel. In vier jaar tijd, van 1988 tot 1992, interviewden hij en zijn team 344 hartpatiënten. Deze waren allemaal gereanimeerd na een hartstilstand. Op het moment van de reanimatie waren ze klinisch dood, wat betekent dat ze geen hartslag en geen ademhaling meer hadden. Van alle patiënten herinnerden zich er 282 niets van de periode van hun bewusteloosheid. Opvallend genoeg vertelden 62 patiënten een gelijksoortig verhaal als Marga van Lennep-Kernkamp.
Kritiek op Van Lommel
Hoewel The Lancet een toonaangevend vakblad is, was er een hoop kritiek op Van Lommels onderzoek. Zo gaat Van Lommel er vanuit dat mensen die langer dan tien seconden een hartstilstand hebben, automatisch geen hersenactiviteit meer vertonen: de EEG (een hersenscanner) wordt vlak. Maar dat klopt niet. Na tien seconden verandert de EEG, maar de activiteit verdwijnt nog niet. Bovendien kan een EEG niet alle hersenactiviteit meten: een vlakke EEG is geen garantie dat iemands brein het niet meer doet.
– Asha ten Broeke
Van Lommels onderzoek werd in 2001 gepubliceerd in het gerenommeerde medische vaktijdschrift The Lancet. Daarna schreef hij een bestsellerboek over zijn studie, getiteld Eindeloos bewustzijn, een wetenschappelijke visie op de Bijna-Dood Ervaring. Ook hielp hij (in 1988) mee met het oprichten van Merkawah, een stichting voor mensen die een BDE hebben meegemaakt, ter ondersteuning van wetenschappelijke studies naar bijna-doodervaringen.
In zijn boek vindt Van Lommel geen verband tussen het ervaren van een BDE en het geslacht, het ras, de sociale klasse, de religie en de eventuele voorkennis van een BDE van de patiënten. Iedereen kan er dus een krijgen. De enige voorspellende factor is leeftijd: hoe jonger de patiënt, des te groter de kans op een BDE.
Opiaatachtig
De sterk overeenkomende verhalen over het licht, een allesomvattend bewustzijn en prachtige kleuren en muziek blijven verbazing wekken. Valt zoiets wetenschappelijk uit te leggen? En zo ja, hoe? Staat ons dit misschien te wachten als we werkelijk zijn overleden of ervaren mensen een BDE alleen als ze de dood nabij zijn?
Zuurstoftekort kan ervoor zorgen dat je de prachtigste kleuren gaat zien
Neurobioloog Dick Swaab van het Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen meent dat alle kenmerken van een BDE verklaard kunnen worden vanuit het hersenonderzoek. “Tijdens experimenten kun je bij mensen het gevoel van uittreding opwekken door een bepaald hersengebied te stimuleren, de temporaalkwab. Zuurstoftekort heeft hetzelfde effect. Als je dit tijdens een BDE combineert met de verstoorde informatie van de spieren, het evenwichtszintuig en het zicht, lijkt het net alsof je boven je lichaam zweeft. Als je een ander hersendeel prikkelt, de hypothalamus, kun je mensen van alles laten herinneren. Ze kunnen het voor hun gevoel zelfs opnieuw beleven. Zo lijkt het alsof je leven aan je voorbij flitst. Het zien van een tunnel komt door een verminderde doorbloeding van de oogbol en tijdens het moment van stress en zuurstoftekort komen er opiaatachtige stoffen vrij. Die zorgen voor gevoelens van vrede en rust.”
Onthoofding
Een EEG
Neuropsycholoog Ton Coenen van de Radboud Universiteit in Nijmegen denkt ook dat de hersenen de motor achter een bijna-doodervaring zijn. Als hersencellen lijden aan zuurstoftekort, dan verandert hun elektrische spanning. Hierdoor geven de zintuigen afwijkende informatie door die niet altijd klopt. Coenen: “De hersenactiviteit wordt tijdens reanimatie gemeten met het Electro Encefalogram (EEG). Het EEG is best grof en meet vooral de activiteit van de bovenste hersenschors en hier en daar wat onderliggende delen. Als een EEG-signaal ophoudt, betekent dat dus niet dat er écht niets meer gebeurt. De preciezere microactiviteiten van andere hersendelen worden niet gemeten.”
“In mijn onderzoek naar het zo pijnloos mogelijk doden van kleine dieren, zag ik interessante dingen. Na een snelle onthoofding van ratten verdwijnt vanzelfsprekend hun bewustzijn en de hersenactiviteit, totdat er na een aantal seconden ineens een enorm actiepotentiaal door de hersenen golft. Vrijwel alle neuronen zijn op dat moment actief. Deze piek duurt eventjes, en dan is het voor de rat echt voorbij. Ik denk dat zoiets bij mensen met een BDE ook gebeurt, ze herinneren zich onbedoeld het verruimde bewustzijn van alle actieve neuronen die ‘aan’ staan. Als het zuurstoftekort langer duurt, weten deze mensen er niets meer van. Daarom heeft ook niet iedereen een BDE na een succesvolle reanimatie.”
Ton Coenen denkt dat een hartstilstand kan zorgen voor een golf van enorme activiteit in het brein. Alle actieve neuronen staan dan ‘aan’, wat zorgt voor een bijna-doodervaring.
.Brein als radio
Bestsellerauteur en cardioloog Van Lommel denkt er anders over. Volgens hem zijn de hersenen tijdens een vlak EEG-signaal wel met alle activiteiten opgehouden. Ook is hij van mening hij dat het hersenonderzoek alleen maar verklaringen probeert te geven voor de afzonderlijke kenmerken van een BDE, niet voor het geheel.
De afwezigheid van hersenactiviteit zou moeten betekenen dat er geen bewustzijn meer mogelijk is. Toch ervaren BDE’ers een helderder bewustzijn dan ze ooit hebben gehad en schijnen ze alle zintuigen nog gewoon te kunnen gebruiken. Op basis van prospectieve studies naar bijna-doodervaringen, recente uitkomsten van neurofysiologisch onderzoek en concepten uit de kwantumfysica, stelt Van Lommel daarom dat ons bewustzijn zich waarschijnlijk niet ín de hersenen bevindt. Hij meent dat de hersenen slechts een ontvangstapparaat zijn voor een universeel, non-lokaal bewustzijn buiten ons lichaam. Volgens Van Lommel werkt ons brein in dit geval als een complexe radio die op het juiste signaal uit de ether wordt afgestemd. Op het moment dat mensen een bijna-doodervaring hebben, komen ze in contact met dat grotere bewustzijn en kunnen ze er later over vertellen.
Volgens Van Lommel is ons brein een radio, die afgestemd staat op het signaal van ons grotere bewustzijn. Dat bewustzijn bevindt zich volgens deze lezing ergens buiten het lichaam.
Geheime codes
In Nederland en omstreken zijn er na aanleiding van het boek van Van Lommel heftige debatten ontstaan over onderwerpen als de dood en het bewustzijn. Dick Swaab vat deze discussie samen als wetenschap versus religie; een bijna-doodervaring kan voor de één het hiernamaals bevestigen en voor de ander niets meer betekenen dan een prachtige, neurologische illusie.
Tijdens een nieuw onderzoeksproject gaan artsen onder meer dieper in de hersenen van comapatiënten kijken.
Gelukkig groeit er ook internationale belangstelling voor wetenschappelijk bewijs rondom bijna-doodervaringen. Dit heeft er toe geleid dat de Britse universiteit van Southampton binnenkort gaat beginnen met het AWARE Human Consciousness Project: een grootschalig onderzoek naar het menselijk brein, bewustzijn en de (klinische) dood. Een team van internationale wetenschappers en doktoren gaat in verschillende ziekenhuizen in Engeland, Europa en Noord-Amerika aan de slag om bijna-doodervaringen met vergevorderde technologie te onderzoeken. Zo gaan ze de diepere hersenlagen meten en registreren ze bijvoorbeeld de breinactiviteit bij comapatiënten. Ook worden boven op kasten in de operatiekamers geheime codes geplaatst. Zo kunnen de wetenschappers concluderen of uittredende BDE’ers écht boven hun eigen lichaam zweven en zo dus op onmogelijke plaatsen kunnen rondkijken.
Afwachten
Wat er gebeurt als je werkelijk dood bent, weet niemand. Er is jammer genoeg nooit iemand teruggekeerd om te vertellen hoe het er daar aan toe gaat. Coenen concludeert: “Je steekt die mooie rivier over en dat is het einde. De hersenactiviteit houdt ermee op en dan ben je niet langer”. Mensen die een bijna-doodervaring hebben meegemaakt, denken daar anders over. Die zijn niet bang voor de dood, omdat ze ervan overtuigd zijn dat hen iets prachtigs te wachten staat aan de andere kant. Maar totdat de wetenschap het menselijk bewustzijn ontcijfert, zullen we moeten afwachten tot we het zelf meemaken.
Pim van Lommel wilde zelf niet meewerken aan dit artikel, omdat er wetenschappers aan bod komen met een andere visie dan de zijne op het ontstaan van bijna-doodervaringen.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Jezus ExperimentalFrentalMental, heb je last van quote diarree? Zou leuk zijn als je ook nog eens wat bijdraagt aan de discussie, dan dat je op meerdere plekker tegelijk andermans werk neerkwakt.
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Als dat zijn mening is, hoef je het wiel toch niet opnieuw uit te vinden?quote:Op zaterdag 18 juli 2009 11:42 schreef The_stranger het volgende:
Jezus ExperimentalFrentalMental, heb je last van quote diarree? Zou leuk zijn als je ook nog eens wat bijdraagt aan de discussie, dan dat je op meerdere plekker tegelijk andermans werk neerkwakt.
Of heb jij alles waar jij het me eens bent, zelf ontdekt in dit leven?
Dan ben ik benieuwd naar je theorieën i.i.g.
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
Maar is dat zijn mening? Dat vermeldt hij niet, hij neemt slechts een door anderen geschreven stukje over en kwakt dat in meerdere topics op Fok! neer (Wetenschap op de grens van leven en dood). Dat voegt weinig toe aan een eventuele discussie, is hij het er mee eens, juist niet, wil hij weten wat wij ervan denken?quote:Op zaterdag 18 juli 2009 11:46 schreef Michielos het volgende:
[..]
Als dat zijn mening is, hoef je het wiel toch niet opnieuw uit te vinden?
Of heb jij alles waar jij het me eens bent, zelf ontdekt in dit leven?
Dan ben ik benieuwd naar je theorieën i.i.g.
En waar wil hij heen met het topic? Het ene stuk gaat over een boek en de ideeen van de schrijvers, het tweede stukje heeft daar weinig mee te maken. Er zijn we overeenkomsten te verzinnen, maar is dat ook het uitgangspunt van de poster en is dat de reden waarom hij het heeft gepost? Zonder toelichting is dat onduidelijk en wederom voegt het weinig toe aan de, toch al niet door hem aan geslingerde, discussie.
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Waarom doe je zo onaardig beste Stranger
Als ik het er niet mee eens zou zijn, zou ik de artikels niet posten (mijn mening wordt al mooi verwoordt door 'experts' in artikels, zoals Michielos ook al aangeeft (thanks) ), de artikels hebben wel degelijk met elkaar te maken...Het boek "Wat een Onzin" behandelt ook het fenomeen 'bijna-doodervaring" en er wordt gepleit voor een wetenschappelijke verklaring... Er zijn 'wetenschappers' (zoals van Lommel) die claimen wetenschappelijk aangetoond te hebben dat de BDE plaatsvindt op het moment dat er geen hersenactiviteit meer is, en claims dat het bewustzijn zich niet in de hersenen bevindt e.d... terwijl dit gewoon niet het geval is. Ik ben het er zeer mee eens dat de heren Herman de Regt en Hans Dooremalen dat in hun boek onder de aandacht brengen en Pim van Lommel eens goed op zijn plaats zetten met zijn onwetenschappelijke beweringen...
Zoals in het andere artikel al wordt aangegeven, is het duidelijk dat mensen BDE's ervaren, iets wat ik ook niet ontken... Maar ik sta volledig achter de wetenschappelijke verklaring voor desbetreffende 'symptomen', zoals neurologen het beschrijven in het artikel... Ik wil met deze artikels de mensen die zoeken naar bovennatuurlijke verklaringen informeren dat dergelijke fenomenen makkelijk wetenschappelijk te verklaren valt... meer niet
hierbij wil ik graag quoten uit het boek "Wat een Onzin"
"Er zijn geen wetenschappelijke gegevens over bijna-doodervaringen die aantonen dat deze ervaringen plaatsvinden tijdens een periode van herseninactiviteit. Diegenen die menen dat dit wel zo is, accepteren ten onrechte anekdotisch materiaal als bewijs, schetsen in de populaire media een incorrect beeld van het wetenschappelijke onderzoek, en maken gebruik van ondeugdelijke redeneringen om op slinkse wijze hun gelijk te halen: allemaal kenmerken van pseudowetenschap. In de wetenschap moet men waarachtig zijn en correct redeneren. Anekdotes hebben hun functie binnen de wetenschap, nlk fungeren als mogelijk startpunt voor degelijk wetenschappelijk onderzoek, maar ze kunnen nooit dienen als bewijsmateriaal. Vasthouden aan spannende en wilde ideeën bij afwezigheid van goed wetenschappelijk onderzoek leidt tot pure onzin over geesten zonder lichaam. We hebben juist alle reden te denken dat geesten zonde lichaam niet bestaan en van Lommel weet dat ook".
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 19-07-2009 03:54:44 ]
Als ik het er niet mee eens zou zijn, zou ik de artikels niet posten (mijn mening wordt al mooi verwoordt door 'experts' in artikels, zoals Michielos ook al aangeeft (thanks) ), de artikels hebben wel degelijk met elkaar te maken...Het boek "Wat een Onzin" behandelt ook het fenomeen 'bijna-doodervaring" en er wordt gepleit voor een wetenschappelijke verklaring... Er zijn 'wetenschappers' (zoals van Lommel) die claimen wetenschappelijk aangetoond te hebben dat de BDE plaatsvindt op het moment dat er geen hersenactiviteit meer is, en claims dat het bewustzijn zich niet in de hersenen bevindt e.d... terwijl dit gewoon niet het geval is. Ik ben het er zeer mee eens dat de heren Herman de Regt en Hans Dooremalen dat in hun boek onder de aandacht brengen en Pim van Lommel eens goed op zijn plaats zetten met zijn onwetenschappelijke beweringen...
Zoals in het andere artikel al wordt aangegeven, is het duidelijk dat mensen BDE's ervaren, iets wat ik ook niet ontken... Maar ik sta volledig achter de wetenschappelijke verklaring voor desbetreffende 'symptomen', zoals neurologen het beschrijven in het artikel... Ik wil met deze artikels de mensen die zoeken naar bovennatuurlijke verklaringen informeren dat dergelijke fenomenen makkelijk wetenschappelijk te verklaren valt... meer niet
hierbij wil ik graag quoten uit het boek "Wat een Onzin"
"Er zijn geen wetenschappelijke gegevens over bijna-doodervaringen die aantonen dat deze ervaringen plaatsvinden tijdens een periode van herseninactiviteit. Diegenen die menen dat dit wel zo is, accepteren ten onrechte anekdotisch materiaal als bewijs, schetsen in de populaire media een incorrect beeld van het wetenschappelijke onderzoek, en maken gebruik van ondeugdelijke redeneringen om op slinkse wijze hun gelijk te halen: allemaal kenmerken van pseudowetenschap. In de wetenschap moet men waarachtig zijn en correct redeneren. Anekdotes hebben hun functie binnen de wetenschap, nlk fungeren als mogelijk startpunt voor degelijk wetenschappelijk onderzoek, maar ze kunnen nooit dienen als bewijsmateriaal. Vasthouden aan spannende en wilde ideeën bij afwezigheid van goed wetenschappelijk onderzoek leidt tot pure onzin over geesten zonder lichaam. We hebben juist alle reden te denken dat geesten zonde lichaam niet bestaan en van Lommel weet dat ook".
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 19-07-2009 03:54:44 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wat gek , we hebben juist alle reden om aan te nemen dat geesten zonder lichaam wel bestaan
en mensen hebben ook ervaringen met bewustzijn buiten het lichaam zonder een BDE of zuurstofgebrek en MET hersenactiviteit .
Die verklaring moet dan ook overeenkomen met mensen die gezond zijn en zulke ervaringen hebben .
en mensen hebben ook ervaringen met bewustzijn buiten het lichaam zonder een BDE of zuurstofgebrek en MET hersenactiviteit .
Die verklaring moet dan ook overeenkomen met mensen die gezond zijn en zulke ervaringen hebben .
THE GREAT AWAKENING ! CHANGING OF THE GUARD GLOBALLY . MSM IS FAKE NEWS
Kijk, nu hebben we ook een echte bijdrage van je, waarvoor dank...quote:Op zondag 19 juli 2009 03:48 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Waarom doe je zo onaardig beste Stranger
Als ik het er niet mee eens zou zijn, zou ik de artikels niet posten (mijn mening wordt al mooi verwoordt door 'experts' in artikels, zoals Michielos ook al aangeeft (thanks) ), de artikels hebben wel degelijk met elkaar te maken...Het boek "Wat een Onzin" behandelt ook het fenomeen 'bijna-doodervaring" en er wordt gepleit voor een wetenschappelijke verklaring... Er zijn 'wetenschappers' (zoals van Lommel) die claimen wetenschappelijk aangetoond te hebben dat de BDE plaatsvindt op het moment dat er geen hersenactiviteit meer is, en claims dat het bewustzijn zich niet in de hersenen bevindt e.d... terwijl dit gewoon niet het geval is. Ik ben het er zeer mee eens dat de heren Herman de Regt en Hans Dooremalen dat in hun boek onder de aandacht brengen en Pim van Lommel eens goed op zijn plaats zetten met zijn onwetenschappelijke beweringen...
Zoals in het andere artikel al wordt aangegeven, is het duidelijk dat mensen BDE's ervaren, iets wat ik ook niet ontken... Maar ik sta volledig achter de wetenschappelijke verklaring voor desbetreffende 'symptomen', zoals neurologen het beschrijven in het artikel... Ik wil met deze artikels de mensen die zoeken naar bovennatuurlijke verklaringen informeren dat dergelijke fenomenen makkelijk wetenschappelijk te verklaren valt... meer niet
hierbij wil ik graag quoten uit het boek "Wat een Onzin"
"Er zijn geen wetenschappelijke gegevens over bijna-doodervaringen die aantonen dat deze ervaringen plaatsvinden tijdens een periode van herseninactiviteit. Diegenen die menen dat dit wel zo is, accepteren ten onrechte anekdotisch materiaal als bewijs, schetsen in de populaire media een incorrect beeld van het wetenschappelijke onderzoek, en maken gebruik van ondeugdelijke redeneringen om op slinkse wijze hun gelijk te halen: allemaal kenmerken van pseudowetenschap. In de wetenschap moet men waarachtig zijn en correct redeneren. Anekdotes hebben hun functie binnen de wetenschap, nlk fungeren als mogelijk startpunt voor degelijk wetenschappelijk onderzoek, maar ze kunnen nooit dienen als bewijsmateriaal. Vasthouden aan spannende en wilde ideeën bij afwezigheid van goed wetenschappelijk onderzoek leidt tot pure onzin over geesten zonder lichaam. We hebben juist alle reden te denken dat geesten zonde lichaam niet bestaan en van Lommel weet dat ook".
Maar het feit dat je een stukje quote, wil niet perse zeggen dat je het er ook mee eens bent, misschien juist het tegenovergestelde en wil je daarover discussieren.
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Sympathieke reactie! +1 van mijquote:Op zondag 19 juli 2009 10:32 schreef The_stranger het volgende:
[..]
Kijk, nu hebben we ook een echte bijdrage van je, waarvoor dank...
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
Dick Mesland, Het biologische misverstand: Een gesprek over bewustzijn (Utrecht: Uitgeverij IJzer 2007; ISBN 978086840106)
Mesland is bioloog. Hij was hoofdwetenschappelijk medewerker aan het Nederlands Kanker Instituut te Amsterdam, en was betrokken bij het Europese Ruimtevaart Agentschap als wetenschappelijk projectleider voor diverse ruimteprojecten. Bovendien zat hij in de pool van 5 Nederlandse kandidaten om astronaut te worden.
[ Bericht 100% gewijzigd door Summers op 19-07-2009 11:01:21 ]
Mesland is bioloog. Hij was hoofdwetenschappelijk medewerker aan het Nederlands Kanker Instituut te Amsterdam, en was betrokken bij het Europese Ruimtevaart Agentschap als wetenschappelijk projectleider voor diverse ruimteprojecten. Bovendien zat hij in de pool van 5 Nederlandse kandidaten om astronaut te worden.
http://tasmedes.web-log.nl/tasmedes/2007/06/dick_mesland_he.htmlquote:Een moderne Kantiaan
Mesland geeft een moderne invulling aan Kants filosofie. Hij meent dat er een onderscheid is tussen de werkelijkheid zoals die zich aan ons voordoet (het Ding als Erscheinung in Kants terminologie) en een grotere, meer omvattende Realiteit die zich achter die werkelijkheid verbergt (het Ding an sich). Mesland neemt de door ons waargenomen werkelijkheid dus uiterst serieus (in tegenstelling tot veel op quantummechanica gerichte modellen, zoals die uit de film What the Bleep Do We Know?), maar stelt dat de Waargenomen Werkelijkheid (WW) een gereduceerde versie is van de Realiteit (met hoofdletter). Die reductie vindt plaats door ons lichaam. We kunnen immers waarnemen wat zich aan onze zintuigen voordoet. Daardoor wordt de waarneming altijd gefilterd door ons lichaam. Mesland sluit niet uit dat er wellicht een zesde zintuig bestaat, wat door sommige mensen gecultiveerd is, zodat die mensen dus een andere werkelijkheidswaarneming hebben.
De wetenschap werkt met die Waargenomen Werkelijkheid. Voor de wetenschap is de WW zelfs de enige werkelijkheid; over de Realiteit erachter kan de wetenschap niets zeggen. Ook Mesland pretendeert niet iets over die Realiteit te weten. Die Realiteit is uiteindelijk een mysterie, erkent ook Mesland. Dat belet hem niet om erover te speculeren; hij geeft toe dat hij metafysica bedrijft, en dat staat hem uiteraard volledig vrij. Mesland wordt daarmee helemaal niet zweverig, maar erkent simpelweg de grenzen van wetenschap: wetenschap houdt zich bezig met de WW en kan over de Realiteit niets zeggen. Op het moment dat wetenschappers echter claimen dat de WW de enige werkelijkheid is, daar gaat het volgens Mesland (terecht) mis. Ook denken sommige wetenschappers dat ze bepaalde verschijnselen, die als 'paranormaal' worden aangeduid, kunnen wegreduceren met behulp van natuurlijke verklaringen. Tegen een dergelijk reductionisme en sciëntisme verzet Mesland zich - opnieuw, mijns inziens terecht.
We zijn ons van de WW bewust door lichamelijke gewaarwordingen. Maar er is meer aan de hand. Volgens Mesland is bewustzijn niet alleen aan mensen voorbehouden, maar aan alle leven. Alles wat leeft, wil iets, en in dat willen schuilt bewustzijn. Mesland verwijst daarbij meer dan eens naar Schopenhauers Die Welt als Wille und Vorstellung. Bewustzijn is voor hem zo basaal, dat hij die uiteindelijk het primaat geeft, ook voor de Realiteit. De Realiteit is bewustzijn, die een geheel is van verschillende 'bewustzijnen'. Dat is alles speculatie, dat geeft Mesland toe, en kan niet bogen op wetenschappelijke zekerheid, maar het levert een plaatje op wat volgens Mesland past op de door hemzelf beleefde werkelijkheid.
Niet zomaar onderuit te halen
Ik doe hier geen recht aan Meslands complexe conceptuele bouwwerk. Door de dialogen weet hij een filosofische diepgang te bereiken, die ik indrukwekkend vond. En daarmee ben ik niet de enige.
Mesland heeft namelijk de neuroloog prof. Dick Swaab bereid gevonden om het nawoord van het boek te schrijven. Velen zullen Swaab kennen als een doorgewinterde materialist en atheïst (zo omschrijft hij zichzelf overigens in het nawoord ook) en Swaab geeft dan ook toe niet helemaal te begrijpen waarom Mesland juist hem heeft uitgenodigd het nawoord te schrijven.
Nu zou je verwachten dat iemand als Swaab de vloer aan zou vegen met Meslands ideeën. En dat is precies wat er niet gebeurt. Swaab schrijft:
Hoewel ik zijn boek met grote belangstelling heb gelezen, ben ik nog niet van mijn materialistische neurobiologische kijk op het bewustzijn genezen. Echter, door zijn boeiende scherpe manier van redeneren en zijn wetenschappelijke biologische achtergrond maakte Dick Mesland het mij, met mijn beperkte neurobiologische kijk op de besproken problemen en met mijn gebrek aan filosofische scholing, niet eenvoudig gaten te schieten in zijn redenering. Vaak als ik met een voorbeeld dacht te komen wat niet zou stroken met zijn opvattingen, werd datzelfde punt even later besproken en weerlegd. En dat is de kracht van dit boek. Het boeit, nodigt uit tot denken en tegenspraak zonder dat je het hele bouwwerk zomaar onderuit kan halen. (183)
[ Bericht 100% gewijzigd door Summers op 19-07-2009 11:01:21 ]
THE GREAT AWAKENING ! CHANGING OF THE GUARD GLOBALLY . MSM IS FAKE NEWS
heb het boek via bol.com besteld(wel de engelse versie). Bedankt voor de link.quote:Op zondag 19 juli 2009 10:55 schreef Summers het volgende:
Dick Mesland, Het biologische misverstand: Een gesprek over bewustzijn (Utrecht: Uitgeverij IJzer 2007; ISBN 978086840106)
Mesland is bioloog. Hij was hoofdwetenschappelijk medewerker aan het Nederlands Kanker Instituut te Amsterdam, en was betrokken bij het Europese Ruimtevaart Agentschap als wetenschappelijk projectleider voor diverse ruimteprojecten. Bovendien zat hij in de pool van 5 Nederlandse kandidaten om astronaut te worden.
[..]
http://tasmedes.web-log.nl/tasmedes/2007/06/dick_mesland_he.html
Hoop echter niet dat het zoals van Lommel's boek is
[ Bericht 7% gewijzigd door Michielos op 19-07-2009 11:19:52 ]
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
28-08-2009
De genezende illusie
Hoe een placebo werkt
Geef mensen een zoutoplossing, maak ze wijs dat het een medicijn is en zie: ze worden beter. Dat is het placebo-effect in een notendop. Vaak wordt smalend gezegd dat het ‘tussen de oren’ zit. Klopt. De werking is aantoonbaar in de hersenen, blijkt uit nieuw onderzoek.
Als de wetenschap íets heeft aangetoond, dan is het wel de werking van placebo’s. Al in 1572 viel het de Franse filosoof Michel de Montaigne op dat er mensen zijn voor wie alleen al de aanblik van een medicijn genoeg is om beter te worden.
Door de eeuwen heen hebben patiënten ontelbare zoete pilletjes, bittere drankjes en zoutoplossingen voorgeschreven gekregen. Er zat geen spoor van een medicijn in, maar ze werkten wel. Het idee een medicijn te krijgen, de bijbehorende verwachtingen en waarschijnlijk ook de aandacht van een expert zorgen vaak voor een wonderbaarlijk herstel.
In je hoofd
Hoe is dat mogelijk? Vaak wordt gezegd dat de werking ‘tussen de oren’ zit. Dat wordt vaak een beetje neerbuigend bedoeld, alsof de patiënt zichzelf maar wat wijsmaakt. Maar het placebo-effect speelt zich inderdaad letterlijk tussen de oren af, blijkt uit nieuw onderzoek.
De hersenen maken van nature een kleine hoeveelheid stoffen aan – endogene opioïden genaamd - die pijn en angst onderdrukken. Die stoffen worden vrijgegeven op het moment dat er een placebo wordt toegediend, schrijven onderzoekers in Neuron. Daarvoor is de hersenschors verantwoordelijk, die ook een belangrijke rol speelt bij het registreren en verwerken van pijn.
Dat leidt ertoe dat het ruggenmerg minder pijnsignalen registreert, waardoor er ook minder pijnsignalen worden doorgegeven naar de hogere hersendelen. Het gevolg is een ‘verminderde pijnervaring’, zoals hoofdonderzoeker Falk Eippert het uitdrukt.
Dat werd duidelijk toen de onderzoekers een aantal proefpersonen een pijnlijke stimulans gaven, en tegelijkertijd naar hun hersenactiviteit keken. De proefpersonen waren voor de test behandeld met een crème, die op twee plekken op hun onderarm werd aangebracht.
Ze kregen daarbij te horen dat op de ene plek een pijnverminderende crème zat, en dat de andere een controle-crème was voor testdoeleinden, zonder enige werkzame stof. Toen ze vervolgens de pijnlijke stimulans kregen, deed dat beduidend minder pijn op de plek waar de proefpersonen behandeld dachten te zijn met de pijnverminderende crème.
En dat allemaal dankzij een zalfje zonder enige werkzame stof en de suggestie van de onderzoekers, die er samen voor zorgden dat de endogene opioïden hun werk deden. Eippert vermoedt overigens dat hetzelfde mechanisme ook in gang kan worden gezet door hypnose en het afleiden van aandacht, en overweegt daar onderzoek naar te gaan doen.
Wondermiddel?
Als een placebo zo goed werkt, waarom is het dan geen algemeen erkend middel? Het probleem is dat een placebo alleen werkt als de patiënt denkt dat hij een echt medicijn krijgt. Vertel hem dat zijn pilletje alleen maar bestaat uit zetmeel met een beetje suiker, en de heilzame werking verdwijnt spontaan. Een placebo werkt dus pas als een dokter niet eerlijk is tegenover de patiënt.
Daar kleven natuurlijk ethische bezwaren aan. De American Medical Association waarschuwde in 2006 zelfs dat artsen alleen een placebo mogen voorschrijven als ze de patiënt daarvan op de hoogte stellen. Op zich begrijpelijk, want ruim de helft van de Amerikaanse artsen schrijft wel eens een placebo voor in de vorm van een vitaminepilletje of pijnstiller. Maar ook overbodig, want de werking van het placebo hangt immers af van de onwetendheid van de patiënt.
Het is dan ook de vraag of de waarschuwing veel heeft uitgehaald. Ook al omdat het voorschrijven van een placebo een effectieve methode is om een hypochonder of een zeurende patiënt uit je wachtkamer te krijgen. Bovendien werken placebo’s echt, en we weten nu ook hoe. De discussie over het gebruik van ervan zal dus nog zeker zo nu en dan oplaaien.
Bouwe van Straten
Falk Eippert e.a., ‘Activation of the opioidergic descending pain control system underlies placebo analgesia’, in: Neuron, 27 augustus 2009.
(Noorderlicht)
De genezende illusie
Hoe een placebo werkt
Geef mensen een zoutoplossing, maak ze wijs dat het een medicijn is en zie: ze worden beter. Dat is het placebo-effect in een notendop. Vaak wordt smalend gezegd dat het ‘tussen de oren’ zit. Klopt. De werking is aantoonbaar in de hersenen, blijkt uit nieuw onderzoek.
Als de wetenschap íets heeft aangetoond, dan is het wel de werking van placebo’s. Al in 1572 viel het de Franse filosoof Michel de Montaigne op dat er mensen zijn voor wie alleen al de aanblik van een medicijn genoeg is om beter te worden.
Door de eeuwen heen hebben patiënten ontelbare zoete pilletjes, bittere drankjes en zoutoplossingen voorgeschreven gekregen. Er zat geen spoor van een medicijn in, maar ze werkten wel. Het idee een medicijn te krijgen, de bijbehorende verwachtingen en waarschijnlijk ook de aandacht van een expert zorgen vaak voor een wonderbaarlijk herstel.
In je hoofd
Hoe is dat mogelijk? Vaak wordt gezegd dat de werking ‘tussen de oren’ zit. Dat wordt vaak een beetje neerbuigend bedoeld, alsof de patiënt zichzelf maar wat wijsmaakt. Maar het placebo-effect speelt zich inderdaad letterlijk tussen de oren af, blijkt uit nieuw onderzoek.
De hersenen maken van nature een kleine hoeveelheid stoffen aan – endogene opioïden genaamd - die pijn en angst onderdrukken. Die stoffen worden vrijgegeven op het moment dat er een placebo wordt toegediend, schrijven onderzoekers in Neuron. Daarvoor is de hersenschors verantwoordelijk, die ook een belangrijke rol speelt bij het registreren en verwerken van pijn.
Dat leidt ertoe dat het ruggenmerg minder pijnsignalen registreert, waardoor er ook minder pijnsignalen worden doorgegeven naar de hogere hersendelen. Het gevolg is een ‘verminderde pijnervaring’, zoals hoofdonderzoeker Falk Eippert het uitdrukt.
Dat werd duidelijk toen de onderzoekers een aantal proefpersonen een pijnlijke stimulans gaven, en tegelijkertijd naar hun hersenactiviteit keken. De proefpersonen waren voor de test behandeld met een crème, die op twee plekken op hun onderarm werd aangebracht.
Ze kregen daarbij te horen dat op de ene plek een pijnverminderende crème zat, en dat de andere een controle-crème was voor testdoeleinden, zonder enige werkzame stof. Toen ze vervolgens de pijnlijke stimulans kregen, deed dat beduidend minder pijn op de plek waar de proefpersonen behandeld dachten te zijn met de pijnverminderende crème.
En dat allemaal dankzij een zalfje zonder enige werkzame stof en de suggestie van de onderzoekers, die er samen voor zorgden dat de endogene opioïden hun werk deden. Eippert vermoedt overigens dat hetzelfde mechanisme ook in gang kan worden gezet door hypnose en het afleiden van aandacht, en overweegt daar onderzoek naar te gaan doen.
Wondermiddel?
Als een placebo zo goed werkt, waarom is het dan geen algemeen erkend middel? Het probleem is dat een placebo alleen werkt als de patiënt denkt dat hij een echt medicijn krijgt. Vertel hem dat zijn pilletje alleen maar bestaat uit zetmeel met een beetje suiker, en de heilzame werking verdwijnt spontaan. Een placebo werkt dus pas als een dokter niet eerlijk is tegenover de patiënt.
Daar kleven natuurlijk ethische bezwaren aan. De American Medical Association waarschuwde in 2006 zelfs dat artsen alleen een placebo mogen voorschrijven als ze de patiënt daarvan op de hoogte stellen. Op zich begrijpelijk, want ruim de helft van de Amerikaanse artsen schrijft wel eens een placebo voor in de vorm van een vitaminepilletje of pijnstiller. Maar ook overbodig, want de werking van het placebo hangt immers af van de onwetendheid van de patiënt.
Het is dan ook de vraag of de waarschuwing veel heeft uitgehaald. Ook al omdat het voorschrijven van een placebo een effectieve methode is om een hypochonder of een zeurende patiënt uit je wachtkamer te krijgen. Bovendien werken placebo’s echt, en we weten nu ook hoe. De discussie over het gebruik van ervan zal dus nog zeker zo nu en dan oplaaien.
Bouwe van Straten
Falk Eippert e.a., ‘Activation of the opioidergic descending pain control system underlies placebo analgesia’, in: Neuron, 27 augustus 2009.
(Noorderlicht)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
wel mensachtigen (australopithecus bijv)quote:Op vrijdag 28 november 2008 10:16 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
3, 4 miljoen jaar geleden.. Waren er nog echt geen mensen hoor
Placebo's werken voornamelijk bij geestelijke stoornissen, echte fysiologische problemen behoeven nog steeds werkende medicijnen.
The Rated-R Era ... A Decade of Decadence
Mr. Prolapse 2009
Mr. Prolapse 2009
Geef het je te doen, een operatie ondergaan, en dan een placebo als pijnstiller krijgen. Nou, dat helpt echt niet hoor. Dan is de good old morfine toch het aangewezen middel, voor de eerste uren in ieder geval.
31-08-2009
Irrationaliteit
De hang van mensen naar irrationaliteit en mystiek blijft wonderlijk. Dat Neanderthalers daar troost en steun aan ontleenden kan ik mij voorstellen, maar in onze maatschappij is het toch handiger om je verstand te gebruiken. De ratio heeft echter een slechte pers. Zelfs de overheid roept ons op van grote borden langs de weg “Rij Met Je Hart”. Trap het gaspedaal in als je gefrustreerd bent! Steek je vinger op tegen de medeautomobilisten! Doe maar wat je invalt. Geen wonder dat Nederlanders voortdurend tegen elkaar opbotsen.
Ik heb mijn portie irrationaliteit al weer gehad dit jaar. Ik had mij door de Universiteit van Amsterdam laten strikken om een voordracht over kwakzalverijbestrijding te houden bij de universiteitsdag. Zelf zou ik nooit een 70-plusser voor zo’n voordracht vragen. Die worden onwel of gaan dood en dan is je universiteitsdag bedorven. Ik zat daar niet mee. Ik was vereerd en schreef meteen een pittige samenvatting om duidelijk te maken hoe ik denk over kwakzalverij. Naast wetenschappelijk verantwoorde gegevens stonden daarin termen als oosterse hocus pocus (acupunctuur), westerse flauwekul (homeopathie) en alternatief gepruts.
De universiteit vond dat wel erg pittig en deed nog een poging om de tekst te kuisen. Bij een gekuiste samenvatting hoort echter een gekuiste redenaar en dat zou ik niet zijn. Zo werd mijn samenvatting toch maar afgedrukt in het programma van de universiteitsdag. Al gauw stroomden de brieven binnen. Er waren briefschrijvers die verdrietig hun lidmaatschap van de Amsterdamse Universiteits Vereniging opzegden; anderen eisten dat het College van Bestuur mijn voordracht zou verbieden. Censuur! De alternatieve genezers willen altijd dat wij met een open mind naar hun absurde behandelmethoden kijken, maar nu eisten zij censuur. Onder stress leert men zijn pappenheimers kennen.
Het meest vermakelijk vond ik het epistel van prof. dr. Jan Keppel Hesselink, de voorzitter van de stichting IOCOB (Innovatief Onderzoek en Onderwijs van Complementaire Behandelvormen). Bij voorbaat vond hij mijn voordracht “een miskleun” en “verontreiniging in een wetenschappelijk milieu”. Hij was er zeker van dat ik mijn “fundamentalistische kreupele stokpaarden zou berijden” en “sektarische waarheden” zou verkondigen. Let wel: dit alles voor ik een woord had uitgesproken.
Zoiets onschuldigs als een universiteitsdag en dan een stroom van protestbrieven, daar was de Universiteit van Amsterdam niet aan gewend, maar het bestuur hield de rug recht. Amsterdam is robuuster dan Rotterdam, waar professoren met impopulaire ideeën, zoals Tariq Ramadan, prompt door het universiteitsbestuur worden ontslagen in een vlaag van politieke correctheid en academische lafheid. Ik kon de universiteit ook geruststellen. Actievoerders tegen dierproeven zijn niet vies van geweld, maar alternatief blijft zachtaardig. In alle jaren dat ik mijn impopulaire standpunten over kwakzalverij naar voren heb gebracht in aanwezigheid van een (joelend) publiek ben ik nog nooit bekogeld met eieren of tomaten.
Mijn voordracht in een bomvolle, maar bomvrije Lutherse Kerk verliep dan ook zonder incident. Na afloop was er maar één mevrouw die mij toevoegde dat het goed was dat ik met emeritaat ben gegaan, omdat de universiteit behoefte heeft aan nieuwe mensen, die openstaan voor frisse ideeën. Zij heeft mij niet met haar karbies op het hoofd geslagen, ondanks mijn kritische woorden over de nieuwste ontwikkeling in de kwakzalverij, de mimicry.
De gevaarlijkste vorm van mimicry imiteert nieuwe experimentele behandelingsmethoden in de academische geneeskunde. Een karakteristiek voorbeeld is de stamceltherapie. Het is sinds kort mogelijk om somatische stamcellen te isoleren of in de reageerbuis te maken. Er is grote belangstelling in de serieuze geneeskunde voor het gebruik van zulke stamcellen (voorlopercellen) voor de vervanging van cellen in versleten weefsels, met name in hart en hersenen. De therapie is de fase van de dierproeven nog nauwelijks ontstegen. Desondanks bieden kwakzalvers, zoals de Nederlandse arts Trossel, de therapie aan voor allerlei chronische ziekten, zonder deugdelijk vooronderzoek of kwaliteitsbewaking. Radeloze patiënten worden misleid met uitvoerige medische gegevens over stamceltherapie, ontleend aan de serieuze medische literatuur, maar irrelevant voor de aangeboden therapieën. Voor leken niet te doorzien. In handen van kwakzalvers is deze experimentele therapie niet alleen peperduur en waardeloos, maar ook nog gevaarlijk, vanwege het risico op infecties en op het ontstaan van tumoren uit de stamcellen.
Een originelere en onschuldiger vorm van mimicry vinden wij bij de CAM-artsen, de artsen die Complementary and Alternative Medicine propageren. Deze artsen hebben de ultieme vorm van mimicry bedacht: zij beweren dat ze eigenlijk evidence based geneeskunde bedrijven. Zoals hun voorman Keppel Hesselink het formuleerde in zijn woedende brief aan de universiteit: “Van de alternatieve geneeskunde is minstens zoveel bewezen als van de reguliere geneeskunde”. If you cannot beat them, join them!
Als twee professoren het radicaal oneens zijn, hoe moet de leek dan weten wie gelijk heeft? In de Lutherse Kerk riep ik daarom een derde professor aan, prof. Edzard Ernst, die voor alle partijen acceptabel zou moeten zijn als een onverdachte arbiter. Prof. Ernst is hoogleraar complementaire geneeskunde in Engeland, auteur van The Oxford Handbook of Complementary Medicine en hij is opgeleid als homeopaat. Hij heeft zelfs een tijd als homeopathisch arts gewerkt in een homeopathisch ziekenhuis in München. Vorig jaar schreef hij met wetenschapsjournalist Simon Singh Trick or Treatment, the undeniable facts about alternative medicine, Norton, New York, 2008. In dit dikke boek legt prof. Ernst eerst uit hoe je er achterkomt of een behandelwijze werkt of niet en hoe je het kaf (alternatief) van het koren (evidence-based geneeskunde) scheidt. Vervolgens past prof. Ernst de criteria voor evidence-based geneeskunde toe op het bonte palet aan alternatieve behandelmethoden. Wat blijkt? De werkzaamheid van alternatief is niet aangetoond. Prof. Ernst denkt dat acupunctuur nog zou kunnen werken bij pijn en misselijkheid (maar niet voor alle andere indicaties waarvoor het in Nederland wordt toegepast) en manuele therapie voor rugklachten (maar niet voor schizofrenie of autisme). Ik vind dat nog te optimistisch, maar daar gaat het hier niet om. De essentie van de analyse van prof. Ernst is dat wij bijna de hele alternatieve handel bij de vuilnisbak kunnen zetten, inclusief de homeopathie.
In mijn lange, saaie, academisch onderbouwde voordracht ben ik natuurlijk ook ingegaan op de sociale, juridische en medische kanten van alternatief. Hoe gevaarlijk is het? Hoe krijgen wij de schurken en prutsers veroordeeld door de medische tuchtrechter? Hoe maken wij mensen weerbaarder tegen kwakzalvers? Het blijft sisyfusarbeid. Als een omroep als SBS6 de malafide lepelbuiger en oplichter Uri Geller opvoert als haar icoon (‘Wie wordt de nieuwe Uri Geller?’), waarna diezelfde Uri Geller nog een keer mag optreden als een serieuze, paranormaal begaafde gast in het VARA-programma van Pauw en Witteman, dan kun je daar als columnist niet tegenop tornen. De mens is tot zonde geboren en zwelgt in irrationaliteit en mystiek. Wij worden pas van deze puberale acné verlost als de balsem van de wetenschap diep in onze poriën doordringt.
(nrc)
Irrationaliteit
De hang van mensen naar irrationaliteit en mystiek blijft wonderlijk. Dat Neanderthalers daar troost en steun aan ontleenden kan ik mij voorstellen, maar in onze maatschappij is het toch handiger om je verstand te gebruiken. De ratio heeft echter een slechte pers. Zelfs de overheid roept ons op van grote borden langs de weg “Rij Met Je Hart”. Trap het gaspedaal in als je gefrustreerd bent! Steek je vinger op tegen de medeautomobilisten! Doe maar wat je invalt. Geen wonder dat Nederlanders voortdurend tegen elkaar opbotsen.
Ik heb mijn portie irrationaliteit al weer gehad dit jaar. Ik had mij door de Universiteit van Amsterdam laten strikken om een voordracht over kwakzalverijbestrijding te houden bij de universiteitsdag. Zelf zou ik nooit een 70-plusser voor zo’n voordracht vragen. Die worden onwel of gaan dood en dan is je universiteitsdag bedorven. Ik zat daar niet mee. Ik was vereerd en schreef meteen een pittige samenvatting om duidelijk te maken hoe ik denk over kwakzalverij. Naast wetenschappelijk verantwoorde gegevens stonden daarin termen als oosterse hocus pocus (acupunctuur), westerse flauwekul (homeopathie) en alternatief gepruts.
De universiteit vond dat wel erg pittig en deed nog een poging om de tekst te kuisen. Bij een gekuiste samenvatting hoort echter een gekuiste redenaar en dat zou ik niet zijn. Zo werd mijn samenvatting toch maar afgedrukt in het programma van de universiteitsdag. Al gauw stroomden de brieven binnen. Er waren briefschrijvers die verdrietig hun lidmaatschap van de Amsterdamse Universiteits Vereniging opzegden; anderen eisten dat het College van Bestuur mijn voordracht zou verbieden. Censuur! De alternatieve genezers willen altijd dat wij met een open mind naar hun absurde behandelmethoden kijken, maar nu eisten zij censuur. Onder stress leert men zijn pappenheimers kennen.
Het meest vermakelijk vond ik het epistel van prof. dr. Jan Keppel Hesselink, de voorzitter van de stichting IOCOB (Innovatief Onderzoek en Onderwijs van Complementaire Behandelvormen). Bij voorbaat vond hij mijn voordracht “een miskleun” en “verontreiniging in een wetenschappelijk milieu”. Hij was er zeker van dat ik mijn “fundamentalistische kreupele stokpaarden zou berijden” en “sektarische waarheden” zou verkondigen. Let wel: dit alles voor ik een woord had uitgesproken.
Zoiets onschuldigs als een universiteitsdag en dan een stroom van protestbrieven, daar was de Universiteit van Amsterdam niet aan gewend, maar het bestuur hield de rug recht. Amsterdam is robuuster dan Rotterdam, waar professoren met impopulaire ideeën, zoals Tariq Ramadan, prompt door het universiteitsbestuur worden ontslagen in een vlaag van politieke correctheid en academische lafheid. Ik kon de universiteit ook geruststellen. Actievoerders tegen dierproeven zijn niet vies van geweld, maar alternatief blijft zachtaardig. In alle jaren dat ik mijn impopulaire standpunten over kwakzalverij naar voren heb gebracht in aanwezigheid van een (joelend) publiek ben ik nog nooit bekogeld met eieren of tomaten.
Mijn voordracht in een bomvolle, maar bomvrije Lutherse Kerk verliep dan ook zonder incident. Na afloop was er maar één mevrouw die mij toevoegde dat het goed was dat ik met emeritaat ben gegaan, omdat de universiteit behoefte heeft aan nieuwe mensen, die openstaan voor frisse ideeën. Zij heeft mij niet met haar karbies op het hoofd geslagen, ondanks mijn kritische woorden over de nieuwste ontwikkeling in de kwakzalverij, de mimicry.
De gevaarlijkste vorm van mimicry imiteert nieuwe experimentele behandelingsmethoden in de academische geneeskunde. Een karakteristiek voorbeeld is de stamceltherapie. Het is sinds kort mogelijk om somatische stamcellen te isoleren of in de reageerbuis te maken. Er is grote belangstelling in de serieuze geneeskunde voor het gebruik van zulke stamcellen (voorlopercellen) voor de vervanging van cellen in versleten weefsels, met name in hart en hersenen. De therapie is de fase van de dierproeven nog nauwelijks ontstegen. Desondanks bieden kwakzalvers, zoals de Nederlandse arts Trossel, de therapie aan voor allerlei chronische ziekten, zonder deugdelijk vooronderzoek of kwaliteitsbewaking. Radeloze patiënten worden misleid met uitvoerige medische gegevens over stamceltherapie, ontleend aan de serieuze medische literatuur, maar irrelevant voor de aangeboden therapieën. Voor leken niet te doorzien. In handen van kwakzalvers is deze experimentele therapie niet alleen peperduur en waardeloos, maar ook nog gevaarlijk, vanwege het risico op infecties en op het ontstaan van tumoren uit de stamcellen.
Een originelere en onschuldiger vorm van mimicry vinden wij bij de CAM-artsen, de artsen die Complementary and Alternative Medicine propageren. Deze artsen hebben de ultieme vorm van mimicry bedacht: zij beweren dat ze eigenlijk evidence based geneeskunde bedrijven. Zoals hun voorman Keppel Hesselink het formuleerde in zijn woedende brief aan de universiteit: “Van de alternatieve geneeskunde is minstens zoveel bewezen als van de reguliere geneeskunde”. If you cannot beat them, join them!
Als twee professoren het radicaal oneens zijn, hoe moet de leek dan weten wie gelijk heeft? In de Lutherse Kerk riep ik daarom een derde professor aan, prof. Edzard Ernst, die voor alle partijen acceptabel zou moeten zijn als een onverdachte arbiter. Prof. Ernst is hoogleraar complementaire geneeskunde in Engeland, auteur van The Oxford Handbook of Complementary Medicine en hij is opgeleid als homeopaat. Hij heeft zelfs een tijd als homeopathisch arts gewerkt in een homeopathisch ziekenhuis in München. Vorig jaar schreef hij met wetenschapsjournalist Simon Singh Trick or Treatment, the undeniable facts about alternative medicine, Norton, New York, 2008. In dit dikke boek legt prof. Ernst eerst uit hoe je er achterkomt of een behandelwijze werkt of niet en hoe je het kaf (alternatief) van het koren (evidence-based geneeskunde) scheidt. Vervolgens past prof. Ernst de criteria voor evidence-based geneeskunde toe op het bonte palet aan alternatieve behandelmethoden. Wat blijkt? De werkzaamheid van alternatief is niet aangetoond. Prof. Ernst denkt dat acupunctuur nog zou kunnen werken bij pijn en misselijkheid (maar niet voor alle andere indicaties waarvoor het in Nederland wordt toegepast) en manuele therapie voor rugklachten (maar niet voor schizofrenie of autisme). Ik vind dat nog te optimistisch, maar daar gaat het hier niet om. De essentie van de analyse van prof. Ernst is dat wij bijna de hele alternatieve handel bij de vuilnisbak kunnen zetten, inclusief de homeopathie.
In mijn lange, saaie, academisch onderbouwde voordracht ben ik natuurlijk ook ingegaan op de sociale, juridische en medische kanten van alternatief. Hoe gevaarlijk is het? Hoe krijgen wij de schurken en prutsers veroordeeld door de medische tuchtrechter? Hoe maken wij mensen weerbaarder tegen kwakzalvers? Het blijft sisyfusarbeid. Als een omroep als SBS6 de malafide lepelbuiger en oplichter Uri Geller opvoert als haar icoon (‘Wie wordt de nieuwe Uri Geller?’), waarna diezelfde Uri Geller nog een keer mag optreden als een serieuze, paranormaal begaafde gast in het VARA-programma van Pauw en Witteman, dan kun je daar als columnist niet tegenop tornen. De mens is tot zonde geboren en zwelgt in irrationaliteit en mystiek. Wij worden pas van deze puberale acné verlost als de balsem van de wetenschap diep in onze poriën doordringt.
(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-09-2009
Blokkeerbaar placebo
Wanneer ik als kind mijn knie pijn deed gaf mijn moeder er een kusje op. Dat hielp. Dergelijke magische ingrepen helpen ook bij volwassenen. Een voorbeeld is het voedingssupplement glucosamine, dat kniepijn zou verminderen. In de Verenigde Staten is er grondig onderzoek naar gedaan. Driehonderd patiënten met kniepijn kregen een half jaar lang glucosamine, en het effect was spectaculair: 64procent van hen had beduidend minder pijn. Er was ook een controlegroep die placebotabletten kreeg, zonder glucosamine. Van hen had 60 procent beduidend minder pijn. Voor de onderzoekers was daarmee de kous af: in vergelijking met placebo doet glucosamine weinig of niets. Maar hoe kunnen placebotabletten waar niets in zit de pijn van een versleten knie verminderen?
Deels is dat verklaarbaar. Mensen melden zich bij de dokter als de pijn op zijn hoogst is, en dan kan het alleen maar minder worden. Verder wennen mensen aan pijn, zodat ze het minder gaan voelen.
Maar er bestaat ook een reëel effect van placebo’s. Pijn neemt meer af als een patiënt placebopillen krijgt dan als hij niets slikt. Dat komt niet door de inhoud van die pillen, dat is zetmeel of cellulose, en als je die stiekem door het eten van de patiënt prakt gebeurt er niets.
Het placebo-effect is niet een effect van een stof maar van verwachtingen en ervaringen. Het kusje van mijn moeder hielp omdat ik er in geloofde. Bij de volwassene schept de stem van de arts, het zien van de injectiespuit en het ruiken van de ziekenhuislucht diezelfde verwachting dat de pijn verzacht gaat worden.
Hersenonderzoek laat zien dat dit meer is dan suggestie. Bij kniepijn lopen er pijnsignalen van de knieën naar de hersenen. Daardoor gaan in de pijncentra in de hersenen als het ware rode lampjes branden. Als die aangaan voel je pijn. Inspuiten van morfine verlicht de pijn doordat morfine via het bloed naar de hersenen gaat, en daar de lampjes uitzet. Een dokter die een placebo-injectie geeft met de belofte dat het helpt, beïnvloedt diezelfde pijncentra in de hersenen. Het placebo-effect loopt nu niet via het bloed, want in de spuit zit niets, maar via de ogen en de oren van de patiënt. Oog en oor zetten het beeld van de spuit en de stem van de dokter om in elektrische stroompjes die naar de pijncentra in de hersenen lopen en de activatie daarvan verminderen. Je kunt dat zien op MRI-scans van de hersenen.
De overeenkomst tussen morfine en de geruststellende doktersstem is ook aangetoond in experimenten met een geneesmiddel dat de werking van morfine in de hersenen blokkeert. Toedienen van dat middel blokkeert de pijnstillende werking van morfine, maar ook van placebo’s. Er bestaat een andere stof die de werking van morfine juist versterkt. Die stof versterkt ook de pijnstillende werking van placebo’s.
Toen er nog geen werkzame geneesmiddelen bestonden, vormden zulke placebo-effecten de kern van de geneeskunde. Dokters dienden hun patiënten gemalen uilenballen toe of deden een aderlating. Sommige van de patiënten gingen nog steeds dood, maar er waren er genoeg die zich na de behandeling beter voelden, deels doordat de ziekte vanzelf overging, en deels doordat ze geloofden in de behandeling en daardoor minder pijn hadden.
Placebo’s verzachten pijn, en dat zonder bijwerkingen. Je zou daarom verwachten dat er veel onderzoek naar wordt gedaan, maar binnen de reguliere geneeskunde gebeurt dat weinig. De voornaamste reden daarvoor is dat mamma’s kusjes niet te patenteren zijn. Medisch onderzoek wordt namelijk grotendeels gefinancierd door industrieën. Als het nieuwe geneesmiddel of de nieuwe kunstknie werkt dan wil de betreffende industrie daar het alleenverkooprecht op, anders verdienen ze niets. Maar op geruststellende woorden krijg je nooit patent. Daarom laat het reguliere medische onderzoek de placebo’s grotendeels liggen
Maar de patiënt heeft pijn, en gaat op zoek naar genezers die de placebo wel in ere houden. Dat zijn de alternatieve genezers. Vaak lijken zij overtuigder van hun genezende krachten dan de reguliere dokters. Dat versterkt de hoop van de patiënt, en daarmee het pijnstillend effect. Bovendien begrijpt de patiënt beter wat de alternatieve genezer doet. Je ziet hoe hij de pijn uit je buik trekt en van zijn handen afslaat. Dat overtuigt. Alternatieve behandelingen werken niet in placebo gecontroleerd onderzoek, zegt de reguliere dokter, en hij heeft gelijk. Maar het helpt, zegt de alternatieve dokter, en hij heeft ook gelijk – zie glucosamine en de kniepijn.
Misschien kunnen de twee iets van elkaar leren. Bij de behandeling van pijn zijn vertrouwenwekkende rituelen belangrijk. Zelfs morfine werkt een stuk beter als het door een zichtbare verpleegkundige wordt ingespoten dan wanneer het door een onzichtbare computer wordt toegediend via een infuus. Maar laten we alsjeblieft de beperkingen van de placebo niet uit het oog verliezen. Placebotherapieën genezen geen kanker, zelfs tegen de pijn bij die ziekte en het verlies aan eetlust doen ze weinig. Ook bij de meeste andere ziekten helpen ze niet.
Vanwaar mijn interesse in placebo’s? Dat is vanwege hun effect op het prikkelbaredarmsyndroom. Een op de vijf vrouwen heeft daar last van. Het veroorzaakt chronische buikpijn, diarree en constipatie. Die symptomen worden minder bij vrijwel iedere behandeling die de patiënt hoop geeft op verlichting, en placebo’s helpen er vrijwel even goed tegen als echte pijnstillers. MRI-scans van de hersenen bevestigen de krachtige werking van placebo’s bij dit syndroom.
Dat stelt mij voor een penibele keuze. Veel vrouwen met prikkelbaredarmsyndroom gebruiken yoghurtjes met probiotische bacteriën om hun buikpijn en verstopping te bestrijden. Er is nooit bewezen dat die beter werken dan gewone yoghurt, maar dankzij het placebo-effect hebben veel gebruikers er ongetwijfeld baat bij. Mag ik dat in de media onderuithalen uit naam van de wetenschap? Of bewijs ik lijders aan prikkelbaredarmsyndroom een betere dienst als ik zwijg en de werkzaamheid van yoghurtjes in het vage laat?
Ik vind dat ik beter de waarheid kan zeggen. Een wetenschapper die gaat jokken voor de goede zaak begeeft zich op een hellend vlak, zeker als er zoveel geld op het spel staat als bij de yoghurtjes. Je raakt verwikkeld in een heilloze samenzwering van insiders tegen outsiders. Bij kinderen die in Sinterklaas geloven kan dat nog net, bij volwassen patiënten niet.
Laat de yoghurtfabrikanten iets ontwikkelen wat echt werkt, dan krijgen de patiënten het placebo-effect er gratis bij. Tot die tijd kunt u zich troosten met de gedachte dat de effectiviteit van kusjes tegen pijn wetenschappelijk bewezen is.
(nrc)
Blokkeerbaar placebo
Wanneer ik als kind mijn knie pijn deed gaf mijn moeder er een kusje op. Dat hielp. Dergelijke magische ingrepen helpen ook bij volwassenen. Een voorbeeld is het voedingssupplement glucosamine, dat kniepijn zou verminderen. In de Verenigde Staten is er grondig onderzoek naar gedaan. Driehonderd patiënten met kniepijn kregen een half jaar lang glucosamine, en het effect was spectaculair: 64procent van hen had beduidend minder pijn. Er was ook een controlegroep die placebotabletten kreeg, zonder glucosamine. Van hen had 60 procent beduidend minder pijn. Voor de onderzoekers was daarmee de kous af: in vergelijking met placebo doet glucosamine weinig of niets. Maar hoe kunnen placebotabletten waar niets in zit de pijn van een versleten knie verminderen?
Deels is dat verklaarbaar. Mensen melden zich bij de dokter als de pijn op zijn hoogst is, en dan kan het alleen maar minder worden. Verder wennen mensen aan pijn, zodat ze het minder gaan voelen.
Maar er bestaat ook een reëel effect van placebo’s. Pijn neemt meer af als een patiënt placebopillen krijgt dan als hij niets slikt. Dat komt niet door de inhoud van die pillen, dat is zetmeel of cellulose, en als je die stiekem door het eten van de patiënt prakt gebeurt er niets.
Het placebo-effect is niet een effect van een stof maar van verwachtingen en ervaringen. Het kusje van mijn moeder hielp omdat ik er in geloofde. Bij de volwassene schept de stem van de arts, het zien van de injectiespuit en het ruiken van de ziekenhuislucht diezelfde verwachting dat de pijn verzacht gaat worden.
Hersenonderzoek laat zien dat dit meer is dan suggestie. Bij kniepijn lopen er pijnsignalen van de knieën naar de hersenen. Daardoor gaan in de pijncentra in de hersenen als het ware rode lampjes branden. Als die aangaan voel je pijn. Inspuiten van morfine verlicht de pijn doordat morfine via het bloed naar de hersenen gaat, en daar de lampjes uitzet. Een dokter die een placebo-injectie geeft met de belofte dat het helpt, beïnvloedt diezelfde pijncentra in de hersenen. Het placebo-effect loopt nu niet via het bloed, want in de spuit zit niets, maar via de ogen en de oren van de patiënt. Oog en oor zetten het beeld van de spuit en de stem van de dokter om in elektrische stroompjes die naar de pijncentra in de hersenen lopen en de activatie daarvan verminderen. Je kunt dat zien op MRI-scans van de hersenen.
De overeenkomst tussen morfine en de geruststellende doktersstem is ook aangetoond in experimenten met een geneesmiddel dat de werking van morfine in de hersenen blokkeert. Toedienen van dat middel blokkeert de pijnstillende werking van morfine, maar ook van placebo’s. Er bestaat een andere stof die de werking van morfine juist versterkt. Die stof versterkt ook de pijnstillende werking van placebo’s.
Toen er nog geen werkzame geneesmiddelen bestonden, vormden zulke placebo-effecten de kern van de geneeskunde. Dokters dienden hun patiënten gemalen uilenballen toe of deden een aderlating. Sommige van de patiënten gingen nog steeds dood, maar er waren er genoeg die zich na de behandeling beter voelden, deels doordat de ziekte vanzelf overging, en deels doordat ze geloofden in de behandeling en daardoor minder pijn hadden.
Placebo’s verzachten pijn, en dat zonder bijwerkingen. Je zou daarom verwachten dat er veel onderzoek naar wordt gedaan, maar binnen de reguliere geneeskunde gebeurt dat weinig. De voornaamste reden daarvoor is dat mamma’s kusjes niet te patenteren zijn. Medisch onderzoek wordt namelijk grotendeels gefinancierd door industrieën. Als het nieuwe geneesmiddel of de nieuwe kunstknie werkt dan wil de betreffende industrie daar het alleenverkooprecht op, anders verdienen ze niets. Maar op geruststellende woorden krijg je nooit patent. Daarom laat het reguliere medische onderzoek de placebo’s grotendeels liggen
Maar de patiënt heeft pijn, en gaat op zoek naar genezers die de placebo wel in ere houden. Dat zijn de alternatieve genezers. Vaak lijken zij overtuigder van hun genezende krachten dan de reguliere dokters. Dat versterkt de hoop van de patiënt, en daarmee het pijnstillend effect. Bovendien begrijpt de patiënt beter wat de alternatieve genezer doet. Je ziet hoe hij de pijn uit je buik trekt en van zijn handen afslaat. Dat overtuigt. Alternatieve behandelingen werken niet in placebo gecontroleerd onderzoek, zegt de reguliere dokter, en hij heeft gelijk. Maar het helpt, zegt de alternatieve dokter, en hij heeft ook gelijk – zie glucosamine en de kniepijn.
Misschien kunnen de twee iets van elkaar leren. Bij de behandeling van pijn zijn vertrouwenwekkende rituelen belangrijk. Zelfs morfine werkt een stuk beter als het door een zichtbare verpleegkundige wordt ingespoten dan wanneer het door een onzichtbare computer wordt toegediend via een infuus. Maar laten we alsjeblieft de beperkingen van de placebo niet uit het oog verliezen. Placebotherapieën genezen geen kanker, zelfs tegen de pijn bij die ziekte en het verlies aan eetlust doen ze weinig. Ook bij de meeste andere ziekten helpen ze niet.
Vanwaar mijn interesse in placebo’s? Dat is vanwege hun effect op het prikkelbaredarmsyndroom. Een op de vijf vrouwen heeft daar last van. Het veroorzaakt chronische buikpijn, diarree en constipatie. Die symptomen worden minder bij vrijwel iedere behandeling die de patiënt hoop geeft op verlichting, en placebo’s helpen er vrijwel even goed tegen als echte pijnstillers. MRI-scans van de hersenen bevestigen de krachtige werking van placebo’s bij dit syndroom.
Dat stelt mij voor een penibele keuze. Veel vrouwen met prikkelbaredarmsyndroom gebruiken yoghurtjes met probiotische bacteriën om hun buikpijn en verstopping te bestrijden. Er is nooit bewezen dat die beter werken dan gewone yoghurt, maar dankzij het placebo-effect hebben veel gebruikers er ongetwijfeld baat bij. Mag ik dat in de media onderuithalen uit naam van de wetenschap? Of bewijs ik lijders aan prikkelbaredarmsyndroom een betere dienst als ik zwijg en de werkzaamheid van yoghurtjes in het vage laat?
Ik vind dat ik beter de waarheid kan zeggen. Een wetenschapper die gaat jokken voor de goede zaak begeeft zich op een hellend vlak, zeker als er zoveel geld op het spel staat als bij de yoghurtjes. Je raakt verwikkeld in een heilloze samenzwering van insiders tegen outsiders. Bij kinderen die in Sinterklaas geloven kan dat nog net, bij volwassen patiënten niet.
Laat de yoghurtfabrikanten iets ontwikkelen wat echt werkt, dan krijgen de patiënten het placebo-effect er gratis bij. Tot die tijd kunt u zich troosten met de gedachte dat de effectiviteit van kusjes tegen pijn wetenschappelijk bewezen is.
(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zijn die toevallig bekend?quote:Onderweg verzamelen ze een lijst van twaalf criteria waaraan goede wetenschap moet voldoen.
Ben wel benieuwd waar de grens ligt tussen goed onderzoek en nonsens (en sowieso waar de schrijvers die dan zien).Ik vind het zelf op zijn minst interessant om te zien dat we de afgelopen eeuwen/millenia eigenlijk maar quasi-wetenschappelijk bezig zijn geweest en we nu pas op het goede spoor zijn. Die claim.. daar heb ik soms wel moeite mee (en nou weet ik best dat die claim niet zo duidelijk bestaat, maar toch)
Wat maakt onze wetenschap tot de objectieve waarheidstoets tov de methoden die van vroegere tijden bestaan? Dat vraag ik me weleens af.. zijn het enkel afspraken?
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
07-10-2009
'Hersenactiviteit piekt vlak voor dood'
AMSTERDAM - Amerikaanse wetenschappers hebben ontdekt dat de hersenactiviteit van terminale patiënten sterk toeneemt vlak voordat de dood intreedt.
© www.gezondheidsnet.nlDe onderzoekers van George Washington University brachten de hersengolven in kaart van zeven mensen die stierven aan ernstige aandoeningen, zoals kanker en hartaanvallen.
Vlak voordat de dood intrad, bleek de hersenactiviteit van alle patiënten te pieken. Hun hersengolven namen op ongeveer hetzelfde moment met dezelfde sterkte toe.
De wetenschappers vermoeden dat die stijging van hersenactiviteit kan verklaren waarom mensen die een bijna-doodervaring hebben meegemaakt vaak bijzondere verschijnselen rapporteren. Meestal beweren ze een wit licht te hebben gezien, of herinneren ze zich dat ze uit hun lichaam zijn getreden.
Zuurstof
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Palliative Medicine.
Volgens de onderzoekers wordt de toenemende hersenactiviteit van stervende mensen mogelijk veroorzaakt door zenuwcellen die op hetzelfde moment worden afgesneden van zuurstoftoevoer door het wegvallen van de bloeddruk.
Vuren
“Alle zenuwcellen in de hersenen zijn met elkaar verbonden en wanneer ze geen zuurstof meer krijgen, verliezen ze hun vermogen om stroompjes te produceren”, zo verklaart hoofdonderzoeker Lakhmir Chawla op Discovery News.
“Als de stroming van het bloed helemaal stopt, vuren alle zenuwcellen nog één keer op bijna hetzelfde moment. Je krijgt een soort domino-effect. Dat zou de piek in hersenactiviteit kunnen verklaren”, aldus Chawla.
Herinnering
Het wegvallen van de zuurstoftoevoer aan de hersenen zou volgens de wetenschappers een grote impact kunnen hebben op het geheugen van mensen die een bijna-doodervaring beleven.
“Het is niet zo dat iedereen dezelfde ervaring rapporteert”, aldus Chawla. “De meeste mensen houden er in algemene zin gewoon een heel levendige herinnering aan over.”
De onderzoekers benadrukken overigens dat de hersengolven van veel meer terminale patiënten in kaart moeten worden gebracht om verdere conclusies te kunnen trekken uit de studie.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Hersenactiviteit piekt vlak voor dood'
AMSTERDAM - Amerikaanse wetenschappers hebben ontdekt dat de hersenactiviteit van terminale patiënten sterk toeneemt vlak voordat de dood intreedt.
© www.gezondheidsnet.nlDe onderzoekers van George Washington University brachten de hersengolven in kaart van zeven mensen die stierven aan ernstige aandoeningen, zoals kanker en hartaanvallen.
Vlak voordat de dood intrad, bleek de hersenactiviteit van alle patiënten te pieken. Hun hersengolven namen op ongeveer hetzelfde moment met dezelfde sterkte toe.
De wetenschappers vermoeden dat die stijging van hersenactiviteit kan verklaren waarom mensen die een bijna-doodervaring hebben meegemaakt vaak bijzondere verschijnselen rapporteren. Meestal beweren ze een wit licht te hebben gezien, of herinneren ze zich dat ze uit hun lichaam zijn getreden.
Zuurstof
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Palliative Medicine.
Volgens de onderzoekers wordt de toenemende hersenactiviteit van stervende mensen mogelijk veroorzaakt door zenuwcellen die op hetzelfde moment worden afgesneden van zuurstoftoevoer door het wegvallen van de bloeddruk.
Vuren
“Alle zenuwcellen in de hersenen zijn met elkaar verbonden en wanneer ze geen zuurstof meer krijgen, verliezen ze hun vermogen om stroompjes te produceren”, zo verklaart hoofdonderzoeker Lakhmir Chawla op Discovery News.
“Als de stroming van het bloed helemaal stopt, vuren alle zenuwcellen nog één keer op bijna hetzelfde moment. Je krijgt een soort domino-effect. Dat zou de piek in hersenactiviteit kunnen verklaren”, aldus Chawla.
Herinnering
Het wegvallen van de zuurstoftoevoer aan de hersenen zou volgens de wetenschappers een grote impact kunnen hebben op het geheugen van mensen die een bijna-doodervaring beleven.
“Het is niet zo dat iedereen dezelfde ervaring rapporteert”, aldus Chawla. “De meeste mensen houden er in algemene zin gewoon een heel levendige herinnering aan over.”
De onderzoekers benadrukken overigens dat de hersengolven van veel meer terminale patiënten in kaart moeten worden gebracht om verdere conclusies te kunnen trekken uit de studie.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Lees het boekquote:Op woensdag 16 september 2009 02:57 schreef Boswachtertje het volgende:
[..]
Zijn die toevallig bekend?
Ik vind het zelf op zijn minst interessant om te zien dat we de afgelopen eeuwen/millenia eigenlijk maar quasi-wetenschappelijk bezig zijn geweest en we nu pas op het goede spoor zijn. Die claim.. daar heb ik soms wel moeite mee (en nou weet ik best dat die claim niet zo duidelijk bestaat, maar toch)
Wat maakt onze wetenschap tot de objectieve waarheidstoets tov de methoden die van vroegere tijden bestaan? Dat vraag ik me weleens af.. zijn het enkel afspraken?
Vooruit dan. Dit is een lijst van een dozijn demacratiecriteria waarvan wetenschap van niet-wetenschap wordt onderscheiden, wetenschappelijke beweringen van pseudowetenschappleijke beweringen en wetenschappers van pseidowetenschappers
1. Wetenschap kenmerkt zich doorhaar streven naar waarheid en wetenschappers dienen waarachtig te zijn.
2. Wetenschappelijke beweringen zijn (empirisch) falsifieerbaar.
3. Wetenschap leidt tot intersubjectieve inzichtelijkheid.
4. Wetenschap levert functionele verklaringen binnen een context.
5. Wetenschap verheldert onze concepten.
6. Wetenschappers redeneren correct, drogredenen zijn uit den boze.
7. Wetenschap postuleert nooit meer dan nodig is.
8. Wetenschappers werken programmatisch en streven naar progressie
9. Wetenschappelijke beweringen vereisen empirische ondersteuning.
10 Wetenschap negeert eenmalige anekdotes als bewijsmateriaal.
11. Wetenschapers vatten vreemde ervaringgen niet automatisch op als empirisch bewijs voor onzinnige hypotheses.
12. Wetenschappers hebben oog voor de inhoudelijke relatie tussen verschillende wetenschappelijke disciplines
[ Bericht 17% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 08-10-2009 00:53:06 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Vlgs mij is het WFL onderdeel op FOK helemaal wat voor jouwquote:Op donderdag 8 oktober 2009 00:51 schreef Flammie het volgende:
Schitterende posts
Laat ze komen, laat ze komen
The truth was in here.
Ik ben op 't ogenblik op de helft in het boek, ik vind 't wel aardig maar ik vind ze soms erg kort door de bocht.
Een beetje in de stijl van "We hebben hier 2x aangetoond dat de boel besodemieterd werd, dus is het allemaal ONZIN".
Ze hebben wat mij betreft op zich vaak wel een punt, maar de manier waarop ze het brengen zal niemand overtuigen behalve de mensen die al overtuigd waren.
Een beetje de manier waarop hier in TRU ook gediscussieerd wordt vaak zeg maar
Gloeiende vinketering, dacht ik bij Bol.com het boek "Flim-flam!" van James Randi besteld te hebben, wordt het bezorgd, zijn het 2 audiocassettes waarop ie het voorleest. Ik heb gvd niet eens meer een cassettedeck
Een beetje in de stijl van "We hebben hier 2x aangetoond dat de boel besodemieterd werd, dus is het allemaal ONZIN".
Ze hebben wat mij betreft op zich vaak wel een punt, maar de manier waarop ze het brengen zal niemand overtuigen behalve de mensen die al overtuigd waren.
Een beetje de manier waarop hier in TRU ook gediscussieerd wordt vaak zeg maar
Gloeiende vinketering, dacht ik bij Bol.com het boek "Flim-flam!" van James Randi besteld te hebben, wordt het bezorgd, zijn het 2 audiocassettes waarop ie het voorleest. Ik heb gvd niet eens meer een cassettedeck
zzz
quote:Op donderdag 8 oktober 2009 09:22 schreef _Led_ het volgende:
Ik ben op 't ogenblik op de helft in het boek, ik vind 't wel aardig maar ik vind ze soms erg kort door de bocht.
Een beetje in de stijl van "We hebben hier 2x aangetoond dat de boel besodemieterd werd, dus is het allemaal ONZIN".
Ze hebben wat mij betreft op zich vaak wel een punt, maar de manier waarop ze het brengen zal niemand overtuigen behalve de mensen die al overtuigd waren.
Een beetje de manier waarop hier in TRU ook gediscussieerd wordt vaak zeg maar
Gloeiende vinketering, dacht ik bij Bol.com het boek "Flim-flam!" van James Randi besteld te hebben, wordt het bezorgd, zijn het 2 audiocassettes waarop ie het voorleest. Ik heb gvd niet eens meer een cassettedeck
James Randi Rules!
Een casettedek aanschaffen zou ik zeggen
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nah, heb net m'n bestelling op bol gecheckt, heb toch echt een hardcover boek besteld.quote:
[..]
James Randi Rules!
Terugsturen dus
zzz
ook goed
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Twee casettebandjes
wtf?? het is gewoon een boek inderdaad
wtf?? het is gewoon een boek inderdaad
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
Heb deze gekregen : http://www.amazon.com/Fli(...)usions/dp/1573920312quote:
Twee casettebandjes
wtf?? het is gewoon een boek inderdaad
zzz
ik zou alles van die bekrompen luizenbaard sowieso terugsturenquote:Op donderdag 8 oktober 2009 10:42 schreef _Led_ het volgende:
[..]
Heb deze gekregen : http://www.amazon.com/Fli(...)usions/dp/1573920312
Michielos topics zijn als het eten van oesters.
Tevens besteld en erg interessant :
http://www.amazon.com/Are-We-Spiritual-Machines-I/dp/0963865439
Interessant om te lezen wat 1 van de guru's op het gebied van AI denkt dat ons te wachten staat.
Leuke discussies tussen Ray Kurzweil en mensen die van mening zijn dat 'machines' nooit bewustzijn zullen kunnen bereiken.
http://www.amazon.com/Are-We-Spiritual-Machines-I/dp/0963865439
Interessant om te lezen wat 1 van de guru's op het gebied van AI denkt dat ons te wachten staat.
Leuke discussies tussen Ray Kurzweil en mensen die van mening zijn dat 'machines' nooit bewustzijn zullen kunnen bereiken.
zzz
Vriend!quote:Op donderdag 8 oktober 2009 10:45 schreef Michielos het volgende:
[..]
ik zou alles van die bekrompen luizenbaard sowieso terugsturen
Gaap Goals rulezzz!
Waarom staat dit in TRU?
Interessante posts. Mooie neurologische verklaringen voor bijna dood-ervaringen.
Zie trouwens ook: A Ghost in the Machine: zijn we onze hersenen of onze ziel?
Interessante posts. Mooie neurologische verklaringen voor bijna dood-ervaringen.
Zie trouwens ook: A Ghost in the Machine: zijn we onze hersenen of onze ziel?
We zijn onze ziel en de hersenen zijn een doorgeefluik.
En nee Michielos, ik kan dat godverruhdommuh niet bewijzen!
En nee Michielos, ik kan dat godverruhdommuh niet bewijzen!
Gaap Goals rulezzz!
Beetje een outdated filosofisch viewpoint.quote:Op zondag 11 oktober 2009 23:18 schreef M_Schtoppel het volgende:
We zijn onze ziel en de hersenen zijn een doorgeefluik.
En nee Michielos, ik kan dat godverruhdommuh niet bewijzen!
Wat gebeurt er dan met iemand volgens jou die hersendood is?
En hoe wordt er dan door de ziel via de hersenen gecommuniceerd?
En waar zat die ziel voor bevruchting?
En waar zit die ziel dan nu?
Had je die ziel tijdens je eerste levensjaren?
En was die ziel toen al "ontwikkeld"?
Op dinsdag 1 november 2016 00:05 schreef JanCees het volgende:
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
Jammer, was best een leuke discussie geweest misschienquote:Op maandag 12 oktober 2009 00:49 schreef Flammie het volgende:
Ik denk dat je een serieus antwoord op deze vragen van een andere user krijgt oompaloompa
Op dinsdag 1 november 2016 00:05 schreef JanCees het volgende:
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
16-10-2009
Placebo-effect niet alleen psychologisch
Patiënten die placebo krijgen, voelen minder pijn dankzij een psychologisch effect, maar ook omdat pijnsignalen in hun ruggenmerg worden geblokkeerd.
Een placebo-medicijn blijkt ook pijnprikkels in de ruggenmerg te blokkeren
Het placebo-effect
Dat concluderen onderzoekers van het universitair medisch centrum Hamburg-Eppendorf.
Zij hebben hun resultaten gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Science, meldt de Britse krant Times.
Werking
De onderzoekers hebben MRI-scans gemaakt van vijftien proefpersonen terwijl zij een niet-werkende zalf kregen opgesmeerd. Zij kregen vervolgens lichte pijnprikkels door laserstralen.
De proefpersonen kregen op de ene hand placebo-zalf en op de andere hand een controle-zalf. De proefpersonen hadden gemiddeld 25 procent minder pijn in de hand met de placebo-zalf.
Ruggenmerg
Op de MRI-scans bleek dat het placebo-effect niet alleen in hun hoofd zat. Bij proefpersonen die minder pijn voelden door de zalf, bleek de 'dorsale hoorn van het ruggenmerg' minder actief. Die geeft pijnsignalen uit het ruggenmerg door aan de hersenen.
Door Maartje Willems
(Elsevier)
Placebo-effect niet alleen psychologisch
Patiënten die placebo krijgen, voelen minder pijn dankzij een psychologisch effect, maar ook omdat pijnsignalen in hun ruggenmerg worden geblokkeerd.
Een placebo-medicijn blijkt ook pijnprikkels in de ruggenmerg te blokkeren
Het placebo-effect
Dat concluderen onderzoekers van het universitair medisch centrum Hamburg-Eppendorf.
Zij hebben hun resultaten gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Science, meldt de Britse krant Times.
Werking
De onderzoekers hebben MRI-scans gemaakt van vijftien proefpersonen terwijl zij een niet-werkende zalf kregen opgesmeerd. Zij kregen vervolgens lichte pijnprikkels door laserstralen.
De proefpersonen kregen op de ene hand placebo-zalf en op de andere hand een controle-zalf. De proefpersonen hadden gemiddeld 25 procent minder pijn in de hand met de placebo-zalf.
Ruggenmerg
Op de MRI-scans bleek dat het placebo-effect niet alleen in hun hoofd zat. Bij proefpersonen die minder pijn voelden door de zalf, bleek de 'dorsale hoorn van het ruggenmerg' minder actief. Die geeft pijnsignalen uit het ruggenmerg door aan de hersenen.
Door Maartje Willems
(Elsevier)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het topic heet toveren is goochelen, maar het gaat voornamelijk om het wetenschappelijk aangetoonde effect dat geloof heeft op materie.
(het placebo effect)
Werkt niet als je denkt dat het niet werkt.
Werkt wel als je denkt dat het wel werkt.
Er is behalve het placebo effect zelf ook nog een omgevings effect.
Als de dokter een witte jas aanheeft en dokterachtig doet, werkt het beter.
(hoe meer overtuigd dat het werkt, hoe beter het werkt)
Dus.
Denk jezelf eerst blij.
(easy peasy, herinner je gewoon hoe blij voelt.)
<snip de rest, echt praten ist verboten>
(het placebo effect)
Werkt niet als je denkt dat het niet werkt.
Werkt wel als je denkt dat het wel werkt.
Er is behalve het placebo effect zelf ook nog een omgevings effect.
Als de dokter een witte jas aanheeft en dokterachtig doet, werkt het beter.
(hoe meer overtuigd dat het werkt, hoe beter het werkt)
Dus.
Denk jezelf eerst blij.
(easy peasy, herinner je gewoon hoe blij voelt.)
<snip de rest, echt praten ist verboten>
02-11-2009
'Geloof in bovennatuurlijke bepaald bij geboorte'
AMSTERDAM – Mensen die op latere leeftijd geloven in bovennatuurlijke verschijnselen hebben gemiddeld genomen een relatief korte lichaamslengte bij de geboorte. Dat beweren onderzoekers van de universiteit van Wenen.
Wetenschappers van de universiteit van Wenen ondervroegen meer dan 1100 Oostenrijkers over hun geloof in bovennatuurlijke verschijnselen, zoals ongeluksgetallen en helderziendheid.
Vervolgens werden er verschillende lichaamsmaten verzameld van de proefpersonen. Ook werd er informatie opgevraagd over hun lengte en gewicht bij de geboorte.
Uit het onderzoek zou blijken dat mensen met een relatief korte lichaamslengte bij de geboorte op latere leeftijd vaker open staan voor paranormale verschijnselen en verklaringen.
Ringvinger
Ook een ringvinger die kleiner of gelijk is aan de wijsvinger vergroot volgens de onderzoekers de kans op geloof in bovennatuurlijke zaken.
Het verschil in lengte tussen de wijsvinger en ringvinger wordt vermoedelijk beïnvloed door blootstelling aan het mannelijk hormoon testosteron in de baarmoeder. Een relatief kleine ringvinger komt vaker voor bij vrouwen dan mannen.
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Personality and Individual Differences.
Biologisch proces
Volgens hoofdonderzoeker Martin Voracek wijzen de onderzoeksresultaten op een duidelijk link tussen geboortekenmerken en paranormale overtuigingen op latere leeftijd.
“De uitkomsten suggereren dat het geloof in bovennatuurlijke zaken al voor de geboorte wordt beïnvloed door biologische processen”, zo verklaart hij op Discovery News.
“Om de slogan van de bekende televisieserie The X-files te parafraseren: the truth is waarschijnlijk niet out there, maar in de baarmoeder”, aldus de onderzoeker.
Vrouwen
De bevindingen van Voracek ondersteunen overigens de resultaten van een eerdere studie aan de universiteit van Helsinki, waaruit bleek dat vrouwen over het algemeen meer open staan voor geloof in paranormale verschijnselen dan mannen.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Geloof in bovennatuurlijke bepaald bij geboorte'
AMSTERDAM – Mensen die op latere leeftijd geloven in bovennatuurlijke verschijnselen hebben gemiddeld genomen een relatief korte lichaamslengte bij de geboorte. Dat beweren onderzoekers van de universiteit van Wenen.
Wetenschappers van de universiteit van Wenen ondervroegen meer dan 1100 Oostenrijkers over hun geloof in bovennatuurlijke verschijnselen, zoals ongeluksgetallen en helderziendheid.
Vervolgens werden er verschillende lichaamsmaten verzameld van de proefpersonen. Ook werd er informatie opgevraagd over hun lengte en gewicht bij de geboorte.
Uit het onderzoek zou blijken dat mensen met een relatief korte lichaamslengte bij de geboorte op latere leeftijd vaker open staan voor paranormale verschijnselen en verklaringen.
Ringvinger
Ook een ringvinger die kleiner of gelijk is aan de wijsvinger vergroot volgens de onderzoekers de kans op geloof in bovennatuurlijke zaken.
Het verschil in lengte tussen de wijsvinger en ringvinger wordt vermoedelijk beïnvloed door blootstelling aan het mannelijk hormoon testosteron in de baarmoeder. Een relatief kleine ringvinger komt vaker voor bij vrouwen dan mannen.
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Personality and Individual Differences.
Biologisch proces
Volgens hoofdonderzoeker Martin Voracek wijzen de onderzoeksresultaten op een duidelijk link tussen geboortekenmerken en paranormale overtuigingen op latere leeftijd.
“De uitkomsten suggereren dat het geloof in bovennatuurlijke zaken al voor de geboorte wordt beïnvloed door biologische processen”, zo verklaart hij op Discovery News.
“Om de slogan van de bekende televisieserie The X-files te parafraseren: the truth is waarschijnlijk niet out there, maar in de baarmoeder”, aldus de onderzoeker.
Vrouwen
De bevindingen van Voracek ondersteunen overigens de resultaten van een eerdere studie aan de universiteit van Helsinki, waaruit bleek dat vrouwen over het algemeen meer open staan voor geloof in paranormale verschijnselen dan mannen.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
[qoute]Beetje een outdated filosofisch viewpoint.
Wat gebeurt er dan met iemand volgens jou die hersendood is?
En hoe wordt er dan door de ziel via de hersenen gecommuniceerd?
En waar zat die ziel voor bevruchting?
En waar zit die ziel dan nu?
Had je die ziel tijdens je eerste levensjaren?
En was die ziel toen al "ontwikkeld"?[/quote]
1. ziel kan een keuze maken, blijven of vertrekken.
2. we communiceren altijd met de ziel, althans bijna altijd. je lichaam is ook een manifestatie van je ziel.
3. de oorsprong van alles
4. je draagt je ziel onder je arm
je ziel bevind zich ter hoogte van je hoofd en erboven
5. Al sinds het begin.
6. Je ziel bezit de universele kennis...wil je het universum begrijpen, begrijp dan eerst jezelf....1e wet hermetica...so above so below
Wat gebeurt er dan met iemand volgens jou die hersendood is?
En hoe wordt er dan door de ziel via de hersenen gecommuniceerd?
En waar zat die ziel voor bevruchting?
En waar zit die ziel dan nu?
Had je die ziel tijdens je eerste levensjaren?
En was die ziel toen al "ontwikkeld"?[/quote]
1. ziel kan een keuze maken, blijven of vertrekken.
2. we communiceren altijd met de ziel, althans bijna altijd. je lichaam is ook een manifestatie van je ziel.
3. de oorsprong van alles
4. je draagt je ziel onder je arm
je ziel bevind zich ter hoogte van je hoofd en erboven5. Al sinds het begin.
6. Je ziel bezit de universele kennis...wil je het universum begrijpen, begrijp dan eerst jezelf....1e wet hermetica...so above so below
Stoked about surfing and living
Derek Ogilvie ontmaskerd
De sukkel scoorde zelfs 1/10
De sukkel scoorde zelfs 1/10
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Spuit 11quote:
Derek Ogilvie ontmaskerd
De sukkel scoorde zelfs 1/10
zzz
Het is eens en voor altijd bewezen. Homeopathie is Onzin
met dank aan niemand minder dan James Randi
Docu: BBC Horizon - Homeopathy The Test
Al 200 jaar weet homeopathie miljoenen mensen te bedonderen. BBC Horizon brengt een team van wetenschappers bij elkaar en gaat de uitdaging van James Randi aan om de claims van homeopathie te testen
Docu: BBC Horizon - Homeopathy, The Test
[ Bericht 34% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 09-12-2009 23:48:34 ]
met dank aan niemand minder dan James Randi
Docu: BBC Horizon - Homeopathy The Test
Al 200 jaar weet homeopathie miljoenen mensen te bedonderen. BBC Horizon brengt een team van wetenschappers bij elkaar en gaat de uitdaging van James Randi aan om de claims van homeopathie te testen
Docu: BBC Horizon - Homeopathy, The Test
[ Bericht 34% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 09-12-2009 23:48:34 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-02-2010
Een tumor achterin de hersenen verwijderen maakt spiritueler
De plekken waar tumorverwijdering de patiënt spiritueler maakt. Neuron
Het gevoel dat er meer is tussen hemel en aarde. Dat alles met alles in verbinding staat, in een onbegrensde, tijdloze ruimte waarvan je zelf tot je grote geluk deel uitmaakt – evenals troostrijke goddelijke of spirituele krachten. Zulke gevoelens nemen fors toe bij een deel van de mensen bij wie een hersentumor operatief is verwijderd. Dat is geen psychologische reactie op het overleven van zo’n operatie: het gebeurt alleen als de tumor op een specifieke plek achterin de hersenen zat en als daar dus hersenweefsel is weggesneden. Anders worden mensen niet spiritueler nadat hun hersentumor is verwijderd, blijkt uit onderzoek van een team Italiaanse neurowetenschappers, psychologen en filosofen (Neuron, 11 februari).
De Italianen onderzochten 88 mensen bij wie verschillende soorten hersentumoren operatief werden verwijderd. Alle deelnemers aan het onderzoek vulden voor en na de operatie een persoonlijkheidsvragenlijst in.
Mensen bij wie de tumor ofwel onderin de linker pariëtaalkwab, ofwel in de rechter gyrus angularis (vlakbij de pariëtaalkwab) had gezeten, scoorden na de operatie significant hoger op de vragen naar spiritualiteit dan voor de operatie (toen scoorden ze trouwens ook al hoger dan mensen met een tumor vóór in het hoofd).
In de pariëtaalkwabben wordt zintuiglijke informatie geïntegreerd, en informatie over waar de eigen lichaamsdelen zich bevinden. Als deze hersengebieden niet goed meer werken doordat er weefsel is verwijderd, kunnen mensen spirituele ervaringen krijgen, omdat hun beleving verandert als het gaat om waar en hoe het eigen lichaam zich in de ruimte bevindt, schrijven de onderzoekers. Mensen kunnen zich dan bijvoorbeeld ‘één voelen met het universum’.
Dit onderzoek laat zien dat spirituele ideeën ontstaan als bepaalde delen van de hersenen niet goed functioneren. Die biologische basis werd al wel verwacht: spiritualiteit is deels erfelijk, en mensen met schizofrenie en sommige persoonlijkheidsstoornissen zijn ook vaak spiritueler.
De onderzoekers denken dat de spirituele ommezwaai na de operatie langdurig is, omdat mensen met een teruggekeerde tumor achterin de hersenen erg spiritueel waren, maar na verwijdering daarvan niet nog spiritueler werden. Die hadden hun spirituele revolutie kennelijk de vorige keer al gehad.
Overigens is spiritualiteit niet alleen maar een defect van de hersenen – het kan ook handig zijn. De minst spirituele mensen met een tumor vóór in het hoofd waren duidelijk het wanhopigst.
(nrc)
Een tumor achterin de hersenen verwijderen maakt spiritueler
De plekken waar tumorverwijdering de patiënt spiritueler maakt. Neuron
Het gevoel dat er meer is tussen hemel en aarde. Dat alles met alles in verbinding staat, in een onbegrensde, tijdloze ruimte waarvan je zelf tot je grote geluk deel uitmaakt – evenals troostrijke goddelijke of spirituele krachten. Zulke gevoelens nemen fors toe bij een deel van de mensen bij wie een hersentumor operatief is verwijderd. Dat is geen psychologische reactie op het overleven van zo’n operatie: het gebeurt alleen als de tumor op een specifieke plek achterin de hersenen zat en als daar dus hersenweefsel is weggesneden. Anders worden mensen niet spiritueler nadat hun hersentumor is verwijderd, blijkt uit onderzoek van een team Italiaanse neurowetenschappers, psychologen en filosofen (Neuron, 11 februari).
De Italianen onderzochten 88 mensen bij wie verschillende soorten hersentumoren operatief werden verwijderd. Alle deelnemers aan het onderzoek vulden voor en na de operatie een persoonlijkheidsvragenlijst in.
Mensen bij wie de tumor ofwel onderin de linker pariëtaalkwab, ofwel in de rechter gyrus angularis (vlakbij de pariëtaalkwab) had gezeten, scoorden na de operatie significant hoger op de vragen naar spiritualiteit dan voor de operatie (toen scoorden ze trouwens ook al hoger dan mensen met een tumor vóór in het hoofd).
In de pariëtaalkwabben wordt zintuiglijke informatie geïntegreerd, en informatie over waar de eigen lichaamsdelen zich bevinden. Als deze hersengebieden niet goed meer werken doordat er weefsel is verwijderd, kunnen mensen spirituele ervaringen krijgen, omdat hun beleving verandert als het gaat om waar en hoe het eigen lichaam zich in de ruimte bevindt, schrijven de onderzoekers. Mensen kunnen zich dan bijvoorbeeld ‘één voelen met het universum’.
Dit onderzoek laat zien dat spirituele ideeën ontstaan als bepaalde delen van de hersenen niet goed functioneren. Die biologische basis werd al wel verwacht: spiritualiteit is deels erfelijk, en mensen met schizofrenie en sommige persoonlijkheidsstoornissen zijn ook vaak spiritueler.
De onderzoekers denken dat de spirituele ommezwaai na de operatie langdurig is, omdat mensen met een teruggekeerde tumor achterin de hersenen erg spiritueel waren, maar na verwijdering daarvan niet nog spiritueler werden. Die hadden hun spirituele revolutie kennelijk de vorige keer al gehad.
Overigens is spiritualiteit niet alleen maar een defect van de hersenen – het kan ook handig zijn. De minst spirituele mensen met een tumor vóór in het hoofd waren duidelijk het wanhopigst.
(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Waarzeggerij is iets van alle tijden.
Mensen voelen zich nou eenmaal aangetrokken tot dit soort zaken. Daarbij wil ik niet zeggen dat hier niet ontiegelijk misbruik van gemaakt wordt. Mensen hebben nou eenmaal de vrijheid (gelukkig) om te kijken wat ze willen en te geloven wat ze willen. Er zullen mensen zijn die ondanks deze info toch naar bijv. Char zullen blijven kijken. Zoals je zegt net als met goochelen, mensen weten misschien wel dat het een truc is, maar in hun beleving blijft het 'magisch'.
Mensen voelen zich nou eenmaal aangetrokken tot dit soort zaken. Daarbij wil ik niet zeggen dat hier niet ontiegelijk misbruik van gemaakt wordt. Mensen hebben nou eenmaal de vrijheid (gelukkig) om te kijken wat ze willen en te geloven wat ze willen. Er zullen mensen zijn die ondanks deze info toch naar bijv. Char zullen blijven kijken. Zoals je zegt net als met goochelen, mensen weten misschien wel dat het een truc is, maar in hun beleving blijft het 'magisch'.
Volg je hart, gebruik je verstand.
In hun beleving blijft het entertainment en daar gaat het dus om bij goochelen (naast het feit dat het "magisch" is)... Ik denk dat bij goochelen de entertainment voorop staat...quote:Op woensdag 17 februari 2010 09:10 schreef heartz het volgende:
Waarzeggerij is iets van alle tijden.
Mensen voelen zich nou eenmaal aangetrokken tot dit soort zaken. Daarbij wil ik niet zeggen dat hier niet ontiegelijk misbruik van gemaakt wordt. Mensen hebben nou eenmaal de vrijheid (gelukkig) om te kijken wat ze willen en te geloven wat ze willen. Er zullen mensen zijn die ondanks deze info toch naar bijv. Char zullen blijven kijken. Zoals je zegt net als met goochelen, mensen weten misschien wel dat het een truc is, maar in hun beleving blijft het 'magisch'.
Ik vind het in het geval van char weinig entertainment... het goochelen wordt in een ander jasje gepresenteerd..
Daar heb je gelijk in, natuurlijk als er emoties van mensen bij betrokken zijn, is het voor de gekhouderij gevoeliger. Het is persoonlijk. En mensen zoals Char die daar schijt aan hebben en alleen winst willen maken, zijn dan het tegenovergestelde van wat ze laten zien. Daarom zeg ik dat hier ook misbruikt van gemaakt wordt.quote:Op woensdag 17 februari 2010 09:12 schreef Flammie het volgende:
[..]
In hun beleving blijft het entertainment en daar gaat het dus om bij goochelen (naast het feit dat het "magisch" is)... Ik denk dat bij goochelen de entertainment voorop staat...
Ik vind het in het geval van char weinig entertainment... het goochelen wordt in een ander jasje gepresenteerd..
Volg je hart, gebruik je verstand.
Wat mij betreft moet volksverlakkerij als waarzeggerij enzo gewoon strafbaar worden, tenzij men bereid is eerst simpelweg officieel te bewijzen dat men kan wat men beweert.
Elke claim is immers prima te bewijzen - als het (zoals sommigen graag zeggen) onmogelijk is om een claim te bewijzen heeft een claim namelijk geen enkele waarde omdat het dan dus blijkbaar onmogelijk is om onderscheid te maken tussen complete onzin en het resultaat van die claim.
Artsen, advocaten, politie-agenten - iedereen moet eerst bewijzen dat ie capabel is voor ie z'n beroep mag uitvoeren.
Dus waarom zouden we dat in dit geval niet eisen ?
Elke claim is immers prima te bewijzen - als het (zoals sommigen graag zeggen) onmogelijk is om een claim te bewijzen heeft een claim namelijk geen enkele waarde omdat het dan dus blijkbaar onmogelijk is om onderscheid te maken tussen complete onzin en het resultaat van die claim.
Artsen, advocaten, politie-agenten - iedereen moet eerst bewijzen dat ie capabel is voor ie z'n beroep mag uitvoeren.
Dus waarom zouden we dat in dit geval niet eisen ?
zzz
Dat vind ik echt een brug te ver gaan
Doek dan bijvoorbeeld ook politieke partijen op, zij geven ook niet wat ze hebben beloofd over volksverlakkerij gesproken
Doek dan bijvoorbeeld ook politieke partijen op, zij geven ook niet wat ze hebben beloofd over volksverlakkerij gesproken
The truth was in here.
Ik vind daar een vaardigheidstest (politicologie) ook wel op z'n plaats ja.quote:
Dat vind ik echt een brug te ver gaan
Doek dan bijvoorbeeld ook politieke partijen op, zij geven ook niet wat ze hebben beloofd over volksverlakkerij gesproken
zzz
Tja, bde's, lastige materie.
De wetenschap zegt nu het heeft te maken met een stofje uit de pijnappelklier en bla bla bla bla, maar daarbij zeggen ze gelijk, kijk, we hebben gevonden wat de hersenen doen dan, dus het is nep wordt er dan gezegd, maar kan je die bewering wel zo ineens doortrekken?
Ik zag laatst time warp, leuk programma, zeker als je kinderen hebt, meer dan de moeite waard.
Daar werd met een rota stok op iemand geslagen, wat opviel was dat de slag echt al voorbij was toen de reactie pas kwam, het signaaltje moest eerst naar de hersenen en weer terug, prachtig weergegeven zo.
Is die reactie nep omdat hij in de hersenen plaatsvind, maakt dat ineens dat die buik niet echt wegtrok en die pijnreactie nep was?
Nee, die hersenactiviteit eromheen bewijst juist dat het echt is, waarom wordt dan bij bde's het tegenovergestelde beweerd?
Het bewijst niet dat de "ziel" niet buiten het lichaam kan, het bewijst alleen dat er wat gebeurd in die hersenen en dat wat er gebeurd verdomd veel te maken heeft met dingen zien en ervaren.
Het roept bij mij alleen maar meer vragen op, waarom die pijnappelklier die al zoveel eeuwen met die ziel in verband wordt gebracht, die al eeuwen met spiritualiteit in verband wordt gebracht?
Waarom komt die bv in actie met dat betreffende stofje als je dood gaat, niet als je pijn ligt te lijden en langzaam af ligt te sterven, nee als je echt doodgaat, in die laatste momenten?
Er wordt gezegd dat is om het overgaan makkelijker te maken, maar waarom, want dood ga je toch en de pijn en angst daarvoor die je dus bewust mee moet maken wordt niet verminderd, pas als het echt afgelopen is komt dat stofje in dat laatste moment om de hoek kijken, wanneer je eigenlijk niet meer bij bewustzijn bent.
Ik vind het meer da super dat het serieus onderzocht wordt en dat er nu dat verband is met oa die pijnappelklier, maar ipv opgelost kan in de kast zijn er eigenlijk alleen maar meer vragen ontstaan waar misschien ooit nog wel een antwoord op komt, maar waar we nu nog niet zijn.
De wetenschap zegt nu het heeft te maken met een stofje uit de pijnappelklier en bla bla bla bla, maar daarbij zeggen ze gelijk, kijk, we hebben gevonden wat de hersenen doen dan, dus het is nep wordt er dan gezegd, maar kan je die bewering wel zo ineens doortrekken?
Ik zag laatst time warp, leuk programma, zeker als je kinderen hebt, meer dan de moeite waard.
Daar werd met een rota stok op iemand geslagen, wat opviel was dat de slag echt al voorbij was toen de reactie pas kwam, het signaaltje moest eerst naar de hersenen en weer terug, prachtig weergegeven zo.
Is die reactie nep omdat hij in de hersenen plaatsvind, maakt dat ineens dat die buik niet echt wegtrok en die pijnreactie nep was?
Nee, die hersenactiviteit eromheen bewijst juist dat het echt is, waarom wordt dan bij bde's het tegenovergestelde beweerd?
Het bewijst niet dat de "ziel" niet buiten het lichaam kan, het bewijst alleen dat er wat gebeurd in die hersenen en dat wat er gebeurd verdomd veel te maken heeft met dingen zien en ervaren.
Het roept bij mij alleen maar meer vragen op, waarom die pijnappelklier die al zoveel eeuwen met die ziel in verband wordt gebracht, die al eeuwen met spiritualiteit in verband wordt gebracht?
Waarom komt die bv in actie met dat betreffende stofje als je dood gaat, niet als je pijn ligt te lijden en langzaam af ligt te sterven, nee als je echt doodgaat, in die laatste momenten?
Er wordt gezegd dat is om het overgaan makkelijker te maken, maar waarom, want dood ga je toch en de pijn en angst daarvoor die je dus bewust mee moet maken wordt niet verminderd, pas als het echt afgelopen is komt dat stofje in dat laatste moment om de hoek kijken, wanneer je eigenlijk niet meer bij bewustzijn bent.
Ik vind het meer da super dat het serieus onderzocht wordt en dat er nu dat verband is met oa die pijnappelklier, maar ipv opgelost kan in de kast zijn er eigenlijk alleen maar meer vragen ontstaan waar misschien ooit nog wel een antwoord op komt, maar waar we nu nog niet zijn.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Niet kunnen denken hoeft niet te betekenen dat je geen bewustzijn hebt. Wellicht een andere vorm van 'bewustzijn' die wij ons niet kunnen voorstellen? Een soort 'bewustzijn' zonder vorm?quote:Op woensdag 17 februari 2010 10:56 schreef erodome het volgende:
Tja, bde's, lastige materie.
De wetenschap zegt nu het heeft te maken met een stofje uit de pijnappelklier en bla bla bla bla, maar daarbij zeggen ze gelijk, kijk, we hebben gevonden wat de hersenen doen dan, dus het is nep wordt er dan gezegd, maar kan je die bewering wel zo ineens doortrekken?
Ik zag laatst time warp, leuk programma, zeker als je kinderen hebt, meer dan de moeite waard.
Daar werd met een rota stok op iemand geslagen, wat opviel was dat de slag echt al voorbij was toen de reactie pas kwam, het signaaltje moest eerst naar de hersenen en weer terug, prachtig weergegeven zo.
Is die reactie nep omdat hij in de hersenen plaatsvind, maakt dat ineens dat die buik niet echt wegtrok en die pijnreactie nep was?
Nee, die hersenactiviteit eromheen bewijst juist dat het echt is, waarom wordt dan bij bde's het tegenovergestelde beweerd?
Het bewijst niet dat de "ziel" niet buiten het lichaam kan, het bewijst alleen dat er wat gebeurd in die hersenen en dat wat er gebeurd verdomd veel te maken heeft met dingen zien en ervaren.
Het roept bij mij alleen maar meer vragen op, waarom die pijnappelklier die al zoveel eeuwen met die ziel in verband wordt gebracht, die al eeuwen met spiritualiteit in verband wordt gebracht?
Waarom komt die bv in actie met dat betreffende stofje als je dood gaat, niet als je pijn ligt te lijden en langzaam af ligt te sterven, nee als je echt doodgaat, in die laatste momenten?
Er wordt gezegd dat is om het overgaan makkelijker te maken, maar waarom, want dood ga je toch en de pijn en angst daarvoor die je dus bewust mee moet maken wordt niet verminderd, pas als het echt afgelopen is komt dat stofje in dat laatste moment om de hoek kijken, wanneer je eigenlijk niet meer bij bewustzijn bent.
Ik vind het meer da super dat het serieus onderzocht wordt en dat er nu dat verband is met oa die pijnappelklier, maar ipv opgelost kan in de kast zijn er eigenlijk alleen maar meer vragen ontstaan waar misschien ooit nog wel een antwoord op komt, maar waar we nu nog niet zijn.
Klinkt misschien vreemd
Volg je hart, gebruik je verstand.
Dat de hersenactiviteit in het geval van die klap volgt op een sensorische input van een gebeurtenis impliceert helemaal niet dat je voortaan kunt stellen dat als er hersenactiviteit is dat DUS het gevolg moet zijn van een echte gebeurtenis - dat hoeft helemaal niet.quote:
Is die reactie nep omdat hij in de hersenen plaatsvind, maakt dat ineens dat die buik niet echt wegtrok en die pijnreactie nep was?
Nee, die hersenactiviteit eromheen bewijst juist dat het echt is, waarom wordt dan bij bde's het tegenovergestelde beweerd?
Het verklaart WEL waarom we iets als 'echt' kunnen ervaren als de hersenen dus bepaalde activiteit vertonen - omdat we nou eenmaal zo in elkaar zitten. Maar wat als die activiteit dus niet door een echte gebeurtenis / input komt, maar door een 'storing' in de hersenen ?
Neuronen die willekeurig vuren doordat er iets niet klopt of mis gaat in de hersenen ?
zzz
