KSW Kerstverhalen Schrijfwedstrijd
Doe hier mee met de Kerstverhalen Schrijfwedstrijd, georganiseerd door FOK!. De wedstrijd loopt dit jaar van 7 t/m 17 december. vanaf de 17e bekijkt de jury de ingestuurde verhalen.
Geheel passend in het thema van de officiële wedstrijd, tijd voor samen, is natuurlijk een gezamelijk Kerstverhaal. De bedoeling is dat er een verhaal ontstaat doordat verschillende users er steeds een stuk aan toevoegen. Op die manier komen we met elkaar tot één lang kerstverhaal.
Dit verhaal staat los van de officiële schrijfwedstrijd en is dus gewoon voor de lol, maar natuurlijk zijn hier ook wat regels aan verbonden:
De regels:
Meld in het topic dat je een vervolg wil gaan schrijven, zodat mensen niet tegelijk bezig zijn. Indien na 4 uur geen vervolg gepost is vervalt de beurt.
Quote, om verwarring te voorkomen, de tekst waar jouw alinea op volgt
Schrijf één alinea van maximaal 100 woorden
Iedereen mag één keer per dag meedoen
Het is niet toegestaan om twee keer achter elkaar een vervolg te schrijven
Iedere alinea moet passen binnen het voorgaande verhaal
Overig:
Onzin wordt verwijderd (dus doe leuk mee of doe niet mee)
Reageren op elkaar mag, maar overdadige slowchat wordt verwijderd
Voor het overzicht zullen DaMart en Tha_Erik regelmatig de geschreven alinea's in de OP onder elkaar zetten.
[ Bericht 19% gewijzigd door DaMart op 27-12-2008 22:51:50 ]
Dit verhaal staat los van de officiële schrijfwedstrijd en is dus gewoon voor de lol, maar natuurlijk zijn hier ook wat regels aan verbonden:
De regels: Overig:
quote:Elk jaar hetzelfde liedje. Of beter gezegd, dezelfde liedjes. Sinterklaas is het land nog niet uit of de vertrouwde - inmiddels hopeloos verouderde - kerstliedjes klinken weer in alle winkels, dacht Frank weemoedig terwijl hij in de rij stond bij de kassa van de V&D. In zijn handen hield hij een doos met daarin een gloednieuwe echte nepboom. "Goedemiddagdezevoorumeneer?" en nog voordat Frank zich realiseerde dat hij überhaupt aan de beurt was scande de caissière de doos al en wachtte ongeduldig tot Frank gepind had. "Endebontotziens!Goedemiddagmevrouwdezevooru?" En de vrouw achter Frank drong zich al naar voren.
Met de boom onder zijn arm probeerde Frank zich te oriënteren. Waar is die verdraaide roltrap gebleven? Misschien had hij Janet toch mee moeten nemen. Zij wist altijd feilloos alles te vinden in de warenhuizen. Maar nee, de boom was nou eens een keer zijn territorium. En hij zag zichzelf al staan. Met een boom onder zijn arm, en Janet naast hem, die voor de kinderen kerstondergoed uitzocht. Het hele gezin moest immers in alles kerst uitademen. Ze kon zich druk maken over de kleinste details.
Frank zuchtte. Dit jaar moest het maar eens anders gaan.
Op het moment dat hij het parkeerkaartje in de automaat wilde schuiven, ging de telefoon. Hij had zijn handen vol, maar wilde de grote doos niet op de met zeik doordrenkte vloer neerzetten. Vloekend trok hij het kaartje terug, liep naar een schoner stuk, zette de doos neer en pakte de telefoon. Het was Janet.
"Zou je nog even langs de AH willen gaan?" begon ze enigszins hyperventilerend. "Ik ben de peterselie vergeten. En bij de poelier heb ik nog een bestelling..."
"Verdómme! Ik kap met die onzin!" ontplofte hij. Zijn woorden echoden door de betonnen ruimte.
"Lieverd! Wat -" Klik. Frank kon de stem van zijn vrouw even niet aanhoren. Even nog langs de V&D, even nog langs de supermarkt, even nog langs de poelier, even nog langs zus, even nog langs zo… "Even nog langs Pauline," voegde hij er zelf aan toe. Frank voelde zijn humeur verbeteren bij die naam. Hij betaalde het parkeergeld en reed naar de uitgang. Links richting supermarkt, rechts richting Pauline. "Ach, de supermarkt staat er over anderhalf uur ook nog wel," zei hij tegen zichzelf en knipte de richtingaanwijzer naar rechts aan.
Terwijl hij de auto door het drukke verkeer loodste, gingen zijn gedachten naar Pauline. Hoe lang had hij haar nu al niet gezien? Toch zeker twee weken. Elke keer na een bezoek beloofde hij zichzelf dat hij ermee zou ophouden, maar elke keer bleek haar aantrekkingskracht sterker dan zijn goede voornemen. Frank glimlachte. Wat zou Janet wel niet denken als ze het wist? Met het beeld van zijn vrouw op zijn netvlies draaide Frank de auto de parkeerplaats van het ziekenhuis op, zocht een plekje en sloot de auto af.
Terwijl hij richting de ingang liep en zich tegen de mensenmassa in, die van het bezoekuur terugkwamen, naar binnen worstelde dacht hij ”Ik ben echt volkomen verkeerd bezig, dit is echt niet goed en de laatste keer.” Vloeiend navigeerde hij door het ingewikkeld opgezette ziekenhuis richting de Hartbewaking, de afdeling waar Pauline haar afstudeerstage liep. Hij liep de receptie voorbij en liep de gang helemaal uit, waarschijnlijk zou zij op haar kantoortje zitten. Nou ja er was in ieder geval een bureau met PC neergezet in de verder kale oud-spreekkamer van Dokter Jansen-Van Waarsburgen.
Het kantoor was leeg. Frank was verbaasd. Hij keek nogmaals op zijn horloge om te controleren of hij de tijd wel goed ingeschat had. Misschien was er een noodgeval tussengekomen. Frank liep terug naar de receptie. Hij wist dat het riskant was om te doen, maar hij kon zichzelf niet stoppen. Een vragend vrouwengezicht keek hem aan. "Hallo. Weet u misschien of Pauline..." Frank viel stil. Hij realiseerde zich dat hij niet wist wat haar achternaam was. Zonder nog iets te zeggen haastte hij zich terug naar zijn auto.
Hij opende de portieren met z'n afstandsbediening en stapte in. 'Fout, fout, fout' Dacht hij bij zichzelf en sloeg met z'n hoofd op het stuur. Verdwaast bleef hij enige tijd zitten en staarde voor zich uit. Na vijf minuten, schrok hij van het geluid van z'n mobieltje. Het was weer z'n vrouw. "Frank . . ? Wil je ook nog even . . ." "Nee!" Schreeuwde Frank: "Nu even niet . . ! "en verbrak de verbinding.
"Frank . . ? Fraaank . . ?" Teleurgesteld legde Janet de hoorn weer op de haak. 'Wat was er toch met Frank? Hij was zo kortaf de laatste tijd.' Ze veegde een traan uit haar oog met een punt van haar nieuwe schort en droop af naar de keuken.
Terwijl ze voor zichzelf een dubbele gin inschonk begon ze vast met de eerste voorbereidingen van het Kerstdiner. De marinade van de kalkoen, die zowel binnen haar familie als die van Frank geroemd werd. Een kerstdiner was niet compleet zonder haar marinade. Terwijl ze de kruiden aan het snijden was vroeg ze zich af of ze de laatste tijd niet te veeleisend geweest was tegenover hem. Hij had haar al twee keer afgebekt door de telefoon zonder een duidelijke reden. Ze besloot het aan de kant te zetten en gooide in één keer de gin achterover.
Terwijl de gin zich voelbaar een weg zocht naar haar maag, en Janet haar koksmes weer in de hand nam, bleef er in haar achterhoofd toch iets zoemen.. Frank had blijkbaar echt genoeg van alle jaarlijks terugkerende kerstperikelen. Ze staarde uit het keukenraam, het mes prikte doelloos in de snijplank en liet lelijke kerfjes na.. Hij had geliijk, dacht Janet, zo volkomen gelijk!!!
Ze rukte haar schort af en liep naar de telefoon. Wat was het nummer ook alweer....
Aan de andere kant werd er opgenomen: "Hey, hallo met Janet, alles goed?"
Ineens vastberaden ratelde ze meteen verder zonder op antwoord te wachten. "Hebben jullie die camper nog? En daar zit toch een kachel in nietwaar? Zou het mogelijk zijn dat wij die in de kerstvakantie van jullie lenen? Dan komen we hem vandaag nog oppikken...."
Het bleef lang stil aan de andere kant van de lijn. Janet hoorde haar vader iets wegslikken (vast geen appelsap; ze had het niet van een vreemde) en een paar trekken nemen van iets wat ongetwijfeld zware shag was voordat hij schor begon te spreken. 'Jij durft. Acht jaar horen we niks van jou en die Frans, of Frank, of hoe heet hij. Geen belletje, geen kaartje, niks. We hebben van mevrouw Steeman moeten horen dat we al twee kleinkinderen hebben. En nu heb je iets van ons nodig en zijn we weer goed genoeg.'
Gemopper en geklik van een aansteker. Dan: 'Maar goed. Kom eerst maar eens langs, dan kunnen we altijd nog zien. Over een uur staat de koffie klaar. Ik leg moeder wel op het bed in de woonkamer. Maar Janet...'
Janet hield haar adem in. Ze wist wat er ging komen.
Frank zat nog steeds in de auto op de parkeerplaats van het Sint Jozefgasthuis zijn zonden te overdenken toen er plots op het raampje geklopt werd. Hij schrok zich voorzichtig het apezuur en keek met een paar grote ogen naar buiten, zijn hart maakte een sprongetje. Pauline's glimlach straalde in volle glorie, en met dat winterzonnetje op haar donkerbruine haren leek het net alsof er een engeltje naast hem stond. Hij stapte vlug uit en begroette haar hartelijk. Zijn schoonzuster was weliswaar bijna 20 jaar jonger als zijn vrouw, maar het waren twee druppels water
Toen Janet haar ouderlijk huis betrad, leek het alsof ze 20 jaar terug was gegaan in de tijd.. Het bruine eiken interieur was nog zo bedompt als tijdens haar jeugd en niet veranderd toen ze 8 jaar geleden hier voor het laatst was. Ze volgde haar vader, die aanzienlijk ouder en grijzer was geworden naar de huiskamer waar ze haar moeder zag liggen in een ziekenhuis bed. Hij sprak: ‘Het gaat niet goed met je moeder. Ze is ziek… Ze heeft het aan haar hart..’ Toen onstak hij in woede: “Jullie hebben ons allebei in de steek gelaten!!!”
De walgelijke geur van een alcohol adem kwam haar tegemoet en ze deinsde achteruit. Briesend van woede stond haar vader te schreeuwen over wat ze allemaal wel voor hun hadden gedaan en hoe ondankbaar zij daarvoor waren geweest. Gemakshalve vergat hij het leed wat hij haar had aangedaan in haar jeugd, wat nu weer naar boven kwam.
Moeder keek als een bang vogeltje, vanuit haar ziekbed, toe. Janet zag het verdriet in haar ogen en wist hoeveel ook zij had geleden onder het strenge regime van haar man.
Opeens kreeg ze de moed om vader te onderbreken.
"Gerard" zei ze, "ik vind het verschrikkelijk dat je nu weer zo tegen haar tekeer gaat. Zei is nu degene die de eerste stap gezet heeft en ik vind dat je haar een kant moet geven." Ze had dat beter niet kunnen zeggen want nu was zij zijn mikpunt geworden. "En jij moet helemaal je zieke bek dichthouden! Ik heb je liever gister dood als vandaag!" Op dat moment ging de deurbel. "Gerard vloog de kamer uit en sloeg zowat de deur uit de post toen hij hem achter zich dichttrok. Moeder en dochter hoorde hoe met de mensen bij de deur stond te praten, nu weer op normale toon
"Hoe is het met Paulientje", vroeg moeder Jannie aan Janet, "Zie je haar nog wel eens?"
"Af en toe" zei Janet, "ze loopt stage in het ziekenhuis momenteel, ze is bijna klaar met de opleiding. Ik kan haar niet onder ogen komen. Ik...."
"Weet ze het al? " vroeg Jannie "Natuurlijk niet" siste Janet, "Ben je gek, ik kan haar de waarheid nooit vertellen, ze mag er nooit achter komen dat ze een dochter is van mij en dat papa haar vader is!!"
“Ik kan dit niet meer, Frank.,” Pauline is op de bijrijdersstoel gaan zitten, “Ik kan niet meer liegen tegen mijn zus. Ze moet het weten.”
Frank gaf langzaam gas en de auto reed weg. “Nee. We vertellen haar niets.”
“Binnenkort zal ze het zien.” Pauline wreef over haar buik.
Frank stopte de auto en keek uit het raampje aan de passagierskant. Aan het hek van de bouwplaats hing een bord met de tekst: “Fer Bouw wenst u prettige feestdagen!”
Een glimlach verscheen op het gezicht van Frank toen hij een betonmolen zag staan. “Janet hoeft niets te weten, Pauline. Niemand hoeft iets te weten als we het goed aanpakken.”
"Frank . !?" Pauline keek opzij en zag een mysterieuze grijns op Frank's gezicht. "Je gaat geen domme dingen doen, toch?". "Neuh!" Zei Frank geheimzinnig :"Maar straks zijn onze problemen voorbij, voor jou en mij. Maar, mondje dicht, oké?"
"W . . wa . . maar wat ben je dan van plan?" Hakkelde Pauline. "Dat merk je vanzelf lieverd, maak je maar geen zorgen. Binnen een paar dagen is het alleen nog maar tijd voor samen."
Paul trok op en reed verder, de rest van de rit bleef het angstig stil. Toen ze bijna bij de plaats van bestemming waren vroeg Frank of ze mee wilde naar binnen. Franks vraag werd beantwoord met een tegenvraag. "Wat wil jij dat ik doe?" "Dat moet je helemaal zelf weten schat." zei Frank. Terwijl ze de straat indraaiden zei hij "Je moet wel weten, dat wat je ook beslist ik achter je zal staan." Op dat moment meldde Franks z'n mobiele telefoon zich weer. "Janet" meldde het schermpje. Er bekroop hem een schuldgevoel en hij nam op.
Buiten de auto keek Pauline toe hoe Frank de telefoon beantwoordde. Aan zijn gestamel en roodaangelopen wangen had ze meteen door dat haar zus aan de andere kant van de lijn hing.
Ze kon niet voorkomen dat jaloezie zich meester maakte van haar en vervloekte zichzelf hierom.
De straat waarin ze beland waren kwam haar maar al te bekend voor; hier had ze leren fietsen en met vriendinnetjes gespeeld. Een kleine glimlach krulde zich om haar lippen, die inmiddels stijf op elkaar waren gaan staan.
Die lach verdween als sneeuw voor de zon toen ze de auto van Janet voor haar ouderlijk huis herkende.
Paulines adem stokte in haar keel. Het was een hele tijd geleden dat ze haar zus voor het laatst had gezien. Zeker bij haar ouders was haar oudere zus geen graag geziene gast. En hoe kon ze het geheim dat ze had voor zich houden, zo'n megageheim voor haar zus! Vroeger was het koek en ei, maar nu konden ze nauwelijks met elkaar door een deur. Misschien wist Janet het ook wel van haar en Frank. Zou het? Pauline haalde diep adem en stapte af op de voordeur.
Net toen ze het tuinhekje wilde open duwen zag ze, in het licht van de buitenlamp, haar vader staan. Hij stond te smoezen met twee mannen in lange zwarte regenjassen. Ze zag nog net hoe haar vader een bundeltje geld overhandigde aan één van de mannen en een pakketje aannam van de andere man.
"Dus een paar druppels is genoeg?" Hoorde ze vader zeggen. Eén van de mannen mompelde bevestigend, schudde vaders hand als groet en draaide zich om.
Plotseling voelde Pauline een hand over haar mond en werd ze hardhandig achteruit getrokken.
Pauline werd verdwaasd wakker, ze voelde dat ze aan armen een benen geboeid was. Voorzichtig deed ze haar ogen open, maar ze zag nog steeds niks. Het was donker in de ruimte waar ze zich bevond, en opeens begon deze ook te bewegen. Ze lag achter in een busje of een kleine vrachtwagen die net wegreed. Nadat haar ogen een beetje aan het duister gewend waren ontwaarde ze dat ze niet alleen was. Janet lag naast haar en daarnaast Frank. Aan het andere eind lag nog iemand, maar ze kon niet herkennen wie dat was.
Ze had vreselijke hoofdpijn en een vieze smaak in haar mond.
"Frank? Janet?" fluisterde ze... "Janet?" en ze schudde een beetje aan het lichaam van haar zus. Ze steunde een beetje, maar bewoog niet. "Janet, Janet, wordt wakker!!", riep Pauline een beetje paniekerig.
Langzaam begon Janet een beetje te bewegen en ze mompelde "Wat is er gebeurd, waar ben ik?" Janet keek opzij: "Pauline, kindje, wat doet JIJ hier?"
Pauline begon te vertellen wat ze gezien had bij hun ouderlijk huis en wat ze haar vader had horen zeggen tegen de twee mannen bij de deur. "Janet.... Frank ligt naast je.....en er is nog iemand in de bus"
"Wat doet Frank hier?" vroeg Janet, ze draaide zich om en begon aan Frank te schudden. "Frank.....Frank.....kom op joh, wordt wakker!!" Frank deed zijn ogen open.....
Keek in de ogen van janet en hakkelde: "L . lie . . lieverd, i. . ik kan alles uitleggen' Pas toen drong het tot hem door dat hij ergens anders was dan hij had verwacht. "Waar ben ik?" gilde hij en:"Wat doe jullie hier?"
Plotseling rolden ze allemaal naar de linkerkant van de laadbak en direct daarna weer naar de rechterkant om daarna weer terug te rollen naar de linkerkant. "Kloten rotondes ook . . !" Mopperde Pauline.
Toen ze alle drie weer een beetje bij waren gekomen vroeg Janet:"Wie ligt daar dan?"
Achterin de laadbak lag nog iemand maar die verroerde zich niet. "Ga even kijken dan!" Zei Frank, bang als hij was, tegen Janet. Op handen en voeten, kroop Janet naar achteren en porde voorzichtig in het hoopje mens. "He. . het . . het is . . . ."
"het is Freddy." De constatering zorgde voor een doodse stilte, iedereen keek elkaar aan maar niemand durfde iets te zeggen. Na twee ijzingwekkend lange minuten was het de man achterin die de stilte met een licht gekreun doorbrak. Hij kreunde diep en draaide zijn hoofd bij zodat hij Janet zag zitten.Verbazing maakte zich van zijn gezicht meester. "Jannie?" vroeg hij "Jannie ben jij het?" Het was voor het eerst in ruim 20 jaar dat iemand haar Jannie noemde. Vroeger werd ze altijd zo genoemd, maar sinds haar puberteit wilde ze liever Janet heten en iedereen had daar vrede mee gehad.
"Freddie!" antwoordde Janet, "wat doe jij nou hier" ze keek recht in de ogen van haar vroegere jeugdliefde. "ik dacht dat jij in Spanje zat!". "Klopt," zei Freddy, "Daar was ik ook tot vorige week. Maar nu was ik hier op vakantie, geen idee waarom die boeven me mee hebben genomen!" Janet schrok, waarom waren juist zij meegenomen? Waarom moest Freddie mee met de familie? Wat had hij met alle geheimen te maken?
Het bleef even stil in het busje, tot Frank de held uit ging hangen. "We kunnen met z'n vieren makkelijk die kerels aan", probeerde hij het wat luchtiger te maken. Hij was absoluut niet van plan het geheim prijs te geven....
Met een schok kwam de wagen tot stilstand. Ze hoorden de portieren dichtslaan en voetstappen om het voertuig lopen. Pauline dekte met haar handen haar ogen af, toen het zonlicht vol op haar gezicht scheen, nadat de deur van de laadruimte werd geopend. Buiten hoorde ze kinderen gillen.
Frank kon een glimlach niet onderdrukken toen hij de verbijsterde gezichten van pauline en Janet zag. In de deuropening stond een bebaarde man met rode muts te hohoho’en gebaarde het viertal naar buiten te komen.
"Ho ho ho, merry Christmas" De hele situatie was zo bizar dat Janet niet wist wat ze er mee aan moest. De kerstman gebaarde nogmaals dat ze uit de wagen moesten komen. Toen ze om zich heen keek zag ze allerlei kerstdingen. Een reusachtige kerstboom, reusachtige pakjes, kerstelfen, spelende kinderen... "wat is dit?" vroeg Janet zich hardop af.
"Ah jullie zijn er," bulderde een stem. Janet draaide zich om en zag haar vader staan. "Welkom in het kerstparadijs! Mijn excuses voor de chloroform en de ruwe lift, maar ik dacht dat het wel bij zou dragen aan de verrassing." Hij lachte uitbundig. Janet niet. Ze had het ook wel kunnen verwachten, haar vader met zijn voorliefde voor misdaadfilms. Janet keek naar Pauline. Ze straalde. "Het is net als vroeger!" bracht ze uit, en liep verbouwereerd weg richting de pakjes.
'Miiieeep miiieeep miiiieeep''
'Miiieeep miieeep miiiieeep'
Met een klap slaat Frank de wekker uit en draait zich nog één keer om. Hij probeert de draad van zijn droom weer op te pakken want het werd net spannend. Waar was hij gebleven? Owja bij de pakjes. Maar hoe hij ook bleef denken aan zijn droom, kreeg hij het niet meer te pakken. De droom was weg gevlogen. Ach eigenlijk was het ook maar een rare droom en ook een beetje een nare droom. Die had hij de laatste tijd ook veel te vaak.
'Miiee . . .' Nog voor de wekker z'n geluid kon afmaken, had hij hem alweer uitgemept. Het is twintig over zes en hij moet vandaag optijd komen. Want vandaag heeft hij het nog drukker dan anders. Meestal in december', dan legde zijn werkgever de lat extra hoog. 'Had hij nou over Pauline gedroomt?' Verschrikt schudde hij die gedachte van zich af en stapte uit zijn bed. 'En over Freddy?' Hoofdschuddend stapte hij onder de douche en hoorde nog net de telefoon gaan . . .
Hij vroeg zich af wie er al zo vroeg zou bellen en kwam tot de conclusie dat het belangrijk moest zijn. Terwijl hij de trap af vloog hoorde hij hoe het gerinkel ophield. "Vedomme" vloekte hij. Hij kon absoluut niet uitstaan dat hij telefoontjes mistte. "Dan eerst maar koffie bedacht hij en vervolgde zijn weg op een normaal tempo. Toen hij in de keuken kwam zag hij dat Janet een gesprek beëindigde. "Is goed! Groetjes, doeg!" Waren de laatste woorden. "Wie waren dat?" vroeg hij terwijl hij een mok koffie inschonk. Mijn ouders, ik ga straks gezellig even koffie drinken bij ze. Gaan "Jacqueline en Sven mee?" vroeg hij "En gaan de kids mee de kerstboom halen vanavond?"
"Ja, zij gaan met me mee maar de kerstboom ga je zelf maar halen.". Frank bespeurde een lichte irritatie in haar stem maar zoals altijd negeerde hij die. Hij drukte de senseo aan en opende zijn laptop om de laatste nieuwsberichten te lezen.
Janet ergerde zich dood aan zijn ochtend ritueel, zoals hij daar zat in z'n onderbroek, roerend in z'n koffie, gebukt loerend naar het blauwoplichtende scherm van z'n laptop en totaal geen aandacht voor z'n omgeving. Dat moest veranderen, wat er ook gebeurde. Ze hielp de kinderen in de kleren en dekte de tafel met de ontbijt benodigtheden. Verstoord keek Frank op van z'n bezigheid en zei, geirriteerd:"Mens, moet dat nou met zoveel herrie?"
Terwijl de kinderen op een boterham met Pindakaas zaten te kouwen, vroeg Frank, "Wie heeft er zin om vanavond gezellig meer een kerstboom te gaan halen?" Hij zag het geworstel met de kerstbomen namelijk helemaal niet zitten en een handje van zijn zoon of dochter was altijd handig, maar de enige reactie die van de andere kant van van de tafel kwam was gesmak, en Jacqueline presteerde het om heel erg lang en smerig van haar thee te slurpen. "Jacqeuline!!" riep Janet, dit in combinatie met een boze blik was voldoende. Frank schrok voorzichtig toen hij op de klok keek, hij moest weg. Hij vloog weer naar boven, douchte en scheerde zich in een oogwenk en was de deur uit. Janet bleef jaloers op het tempo van haar man.
Tegen 10.00 uur belde Janet aan bij haar ouderlijk huis, Pauline deed open. "He, gezellig, jij ook hier!" zei Janet enthousiast, "Ben je lekker vrij vrandaag?" "Nee, avonddienst" Zei Pauline, "Kom snel binnen, het is koud!" Janet liep de warme knusse huiskamer binnen waar haar vader met Freddy op de bank zat en haar moeder in het bed in de kamer lag. "Hoe gaat het mama" vroeg ze, terwijl ze haar jas uittrok en haar vader en Freddy een kus gaf. "Niet slecht meisje, ik mag niet klagen." De moeder van Janet en Pauline was pasgeleden geopereerd aan het hart en was nu thuis aan het revalideren, ze zag er erg goed uit. "En na vandaag wordt het alleen maar beter!!" straalde haar moeder en ze keek veel betekenend naar Pauline en Freddy.
Pauline begon te blozen en keek haar man Freddy aan, die knikte even, bijna onopvallend. "Wat, wat is er??" vroeg Janet. "Ik.....wij.....ik..." hakkelde Pauline "Jij wordt tante!!"
" Ooooh, neee . . ! Wat geweldig voor jullie, gefeliciteerd" Gilde Janet verheugd en vloog haar zusje om de hals. Janet voelde wat trillen in haar tas en hoorde de eerste tonen van haar ringtone."Oowh wacht, ik heb telefoon." Ze haalde haar mobieltje uit haar tas, flipte hem open en zag dat het Frank was. "Hoi lieverd" Kreete ze door de telefoon, helemaal vergetend hoe ze vanmorgen afscheid had genomen:"Moet je horen, je wordt oom . . . !" Ze wachte op de reactie van Frank en haar blijde gezicht veranderde ziender ogen naar een treurige blik. "Wat zeg je? Dat meen je niet !? Hoe . . waarom . . . Wat een klotenstreek. Wacht, ik zal hem wel even bellen en zeggen wat ik van hem vind. De hufter, het is vlak voor kerst . . !" Ze luisterde even naar wat Frank te zeggen had en:"Ja wat nou economische crisis, jij verdient bakken met geld voor hem!"
Ze verbrak de verbinding en barste in huilen uit. "Hoe moet dat nou? Het liep net weer lekker na mijn ontslag en nou is Frank ook nog ontslagen."
Vloekend zat Frank in zijn auto. Tien minuten waren het maar. Tien minuten die voor zijn baas aanleiding waren om hem te ontslaan. “Stiptheid is niet vrijblijvend hier, dat zou u toch moeten weten.” Frank sputterde tegen, maar zijn baas was onverbiddelijk.
Zijn gedachten vormden een doolhof in zijn hoofd. Hoe moet het nu verder? Het ontslag zal wel aan te vechten zijn, maar wil hij nog voor die man werken? Hij reed door de binnenstad. Hoe moest het nu met de kerstinkopen? En de kerstboom, hij had het de kinderen beloofd, maar konden ze die boom nog wel betalen?
Zonder het te beseffen nam hij de afslag naar rechts, richting de A1. Terwijl hij het gaspedaal stevig intrapte, probeerde hij z'n gedachten te ordenen. Met een noodgang nam hij de rotonde en met gierende banden nam hij de derde afslag, de oprit op richting Utrecht. Het was redelijk rustig op de weg, de spits was voorbij. Een vrachtwagenchauffeur, die besloot om een collega in te halen, schold hij verrot en met z'n grote licht knipperend wilde hij z'n boosheid kracht bijzetten. 'Waarom? Waarom ik? Waarom nu?' waren de vragen die door z'n hoofd heen schoten.
Z'n geduld was op en hij schoot de beide vrachtwagens voorbij via de vluchtstrook en vol gas stuurde hij direct weer naar de linkerbaan. Matrixborden boven de weg gaven aan dat er geen files waren op de A1 maar wel op de A28. 'Had ik maar zulke borden in m'n leven' Dacht Frank verbitterd. Ze vertellen je precies wat je te wachten staat. Hij haalde het uiterste uit z'n dieseltje en reed met 178 kilometer per uur langs knooppunt Hoevelaken. Hij moest weg, weg van dit alles maar waar heen?
De luchthoorn van een vrachtwagen haalde Frank uit zijn gedachten. De belijning tussen de eerste en tweede baan schoot onder het midden van de auto door. In een reflex stuurde Frank naar links, op een haar na een vrachtwagen ontwijkend. Hij liet het gaspedaal los. Waar was hij mee bezig? Waar ging hij heen? Hij stuurde de auto de eerste de beste parkeerplaats op. Zijn hoofd rustte op zijn handen, terwijl de wanhoop door zijn lichaam gierde. Hij werd opgeschrikt door getik tegen het zijraam van zijn auto. Langzaam kwam Frank omhoog en draaide het raampje open. Een man van in de veertig staarde hem aan. “Sorry dat ik u stoor, maar komt u langs Hilversum?”
Frank fronste. Hilversum was een mogelijke bestemming, maar om nou zomaar een vreemde mee te nemen... De man keek hem nog steeds aan, een vrolijke twinkel in zijn ogen. "Hilversum," herhaalde de man, "ik heb daar een afspraak!". Frank scande de man van boven naar beneden. Geen tas. Een nette broek maar onder de jas een oude trui. "Stap in," zei hij. "Hilversum wordt het vandaag!"
Iets te snel schakelde hij de auto in de tweede versnelling. Verbaast merkte hij op dat hij er zin in had. Naar Hilversum. Kom maar op!
Frank verliet de parkeerplaats en voegde keurig in bij het overige verkeer. "Wat ben ik bkij dat u daar stopte" zei de man: "Ik heb me trouwens nog niet eens voorgesteld. Ik ben Gerhard, Gerhard Vlieger maar iedereen noemt mij Ger."
"Aangenaam" zei Frank: "Ik ben Koos, Koos Werkeloos" volgde met een vleugje sarcasme. "Mijn werkgever heeft, in zijn almacht, vandaag besloten mij te ontslaan . . !" volgde nog sarcastischer. "Ma . . maar waarom bent u dan toch zo vrolijk?" Vroeg Gerhard verbaast. "En neemt u me toch mee naar Hilversum?"
"Kap nu eerst maar eens met dat ge-u, ik ben geen u, ik ben gewoon Frank maar iedereen noemt me Frank dus mag u dat ook doen. Ik ben ontslagen maar nog niet verslagen. Ik ga gewoon aan een nieuw hoofdstuk beginnen." Gerhard lachte luid en zei: "Thats the spirit. dat is precies wat ontbreekt binnen mijn organisatie. Een tegenslag incasseren en toch positief de toekomst in . . ."
"Ach." zei Frank: "Ik heb een gezin, ik heb een hyptheek, ik heb een pee-elletje en dus een verantwoordelijkheid waar ik niet onderuit kan." Een diepe zucht volgde.
"Ja dat ken ik" zei Gerhard en ook uit zijn mond ontsnapte een diepe zucht . . .
Gerhard vervolgde. "Ik heb een eigen zaak en sta op het punt om een enorme opdracht binnen te halen. Ik ben alleen zelf mijn enige werknemer en kan het er niet bij hebben" Gerhard liet een stilte vallen en keek naar Frank. Die concentreerde zich op de A27 die ze ondertussen bereikt hadden. Zijn best doend om geen enthousiasme te laten blijken. "Ik weet echt niet of ik die opdracht ga aannemen." "Waar moet je zijn" zei Frank, het het gesprek een andere wending gevende. "Doe maar richting Station." De rest van de rit verliep in stilte. Toen ze bij de bouwput centraal aangekomen waren vroeg Gerhard of Frank misschien een bak koffie wilde, als dank voor de lift.
Ze gingen naar een café tegenover het station. Gerhard vertelde hoe een jaar geleden zijn bedrijf gestart was en hoe hij gegroeid was in een nog vrij onbetreden markt. Frank luisterde aandachtig en knikte af en toe instemmend. Terwijl hij van zijn espresso nipte, ging zijn mobiele telefoon. In het schermpje zag hij het nummer van Janet. Hij drukte de oproep weg en richtte zijn aandacht weer op Gerhard.
"Hij drukte me weg." Janet kijkt Pauline bezorgd aan. "Wat is er toch met hem aan de hand? Zo ken ik hem niet. Ik ben bang dat hij iets stoms gaat doen."
[ Bericht 19% gewijzigd door DaMart op 27-12-2008 22:51:50 ]
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Eerste deel:
------
Elk jaar hetzelfde liedje. Of beter gezegd, dezelfde liedjes. Sinterklaas is het land nog niet uit of de vertrouwde - inmiddels hopeloos verouderde - kerstliedjes klinken weer in alle winkels, dacht Frank weemoedig terwijl hij in de rij stond bij de kassa van de V&D. In zijn handen hield hij een gloednieuwe echte nepboom.
“Goedemiddagdezevoorumeneer?” en nog voordat Frank zich realiseerde dat hij überhaupt aan de beurt was scande de caissière de doos al en wachtte ongeduldig tot Frank gepind had. “Endebontotziens!” - minuscule adempauze - “Goedemiddagmevrouwdezevooru?” En de vrouw achter Frank drong zich al naar voren.
------
Elk jaar hetzelfde liedje. Of beter gezegd, dezelfde liedjes. Sinterklaas is het land nog niet uit of de vertrouwde - inmiddels hopeloos verouderde - kerstliedjes klinken weer in alle winkels, dacht Frank weemoedig terwijl hij in de rij stond bij de kassa van de V&D. In zijn handen hield hij een gloednieuwe echte nepboom.
“Goedemiddagdezevoorumeneer?” en nog voordat Frank zich realiseerde dat hij überhaupt aan de beurt was scande de caissière de doos al en wachtte ongeduldig tot Frank gepind had. “Endebontotziens!” - minuscule adempauze - “Goedemiddagmevrouwdezevooru?” En de vrouw achter Frank drong zich al naar voren.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Deel 2quote:Op dinsdag 18 november 2008 21:56 schreef Tha_Erik het volgende:
Eerste deel:
------
Elk jaar hetzelfde liedje. Of beter gezegd, dezelfde liedjes. Sinterklaas is het land nog niet uit of de vertrouwde - inmiddels hopeloos verouderde - kerstliedjes klinken weer in alle winkels, dacht Frank weemoedig terwijl hij in de rij stond bij de kassa van de V&D. In zijn handen hield hij een gloednieuwe echte nepboom.
“Goedemiddagdezevoorumeneer?” en nog voordat Frank zich realiseerde dat hij überhaupt aan de beurt was scande de caissière de doos al en wachtte ongeduldig tot Frank gepind had. “Endebontotziens!” - minuscule adempauze - “Goedemiddagmevrouwdezevooru?” En de vrouw achter Frank drong zich al naar voren.
-----------------
Met de boom onder zijn arm probeerde Frank zich te oriënteren. Waar is die verdraaide roltrap gebleven? Misschien had hij Janet toch mee moeten nemen. Zij wist altijd feilloos alles te vinden in de warenhuizen. Maar nee, de boom was nou eens een keer zijn territorium. En hij zag zichzelf al staan. Met een boom onder zijn arm, en Janet naast hem, die voor de kinderen kerstondergoed uitzocht. Het hele gezin moest immers in alles kerst uitademen. Ze kon zich druk maken over de kleinste details.
Frank zuchtte. Dit jaar moest het maar eens anders gaan.
Deel 3quote:Op vrijdag 21 november 2008 18:55 schreef DaMart het volgende:
[..]
Deel 2
-----------------
Met de boom onder zijn arm probeerde Frank zich te oriënteren. Waar is die verdraaide roltrap gebleven? Misschien had hij Janet toch mee moeten nemen. Zij wist altijd feilloos alles te vinden in de warenhuizen. Maar nee, de boom was nou eens een keer zijn territorium. En hij zag zichzelf al staan. Met een boom onder zijn arm, en Janet naast hem, die voor de kinderen kerstondergoed uitzocht. Het hele gezin moest immers in alles kerst uitademen. Ze kon zich druk maken over de kleinste details.
Frank zuchtte. Dit jaar moest het maar eens anders gaan.
Op het moment dat hij het parkeerkaartje in de automaat wilde schuiven, ging de telefoon. Hij had zijn handen vol, maar wilde de grote doos niet op de met zeik doordrenkte vloer neerzetten. Vloekend trok hij het kaartje terug, liep naar een schoner stuk, zette de doos neer en pakte de telefoon. Het was Janet.
"Zou je nog even langs de AH willen gaan?" begon ze enigszins hyperventilerend. "Ik ben de peterselie vergeten. En bij de poelier heb ik nog een bestelling..."
"Verdómme! Ik kap met die onzin!" ontplofte hij. Zijn woorden echoden door de betonnen ruimte.
[ Bericht 47% gewijzigd door dutch-mamma op 21-11-2008 23:17:57 ]
Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)
Dat was vorig jaar ook al een succes! Een verhaal vol met MOORD en DOODSLAG!
Ja, die met de ballen in de bek.
Hij staat in de OP erbij. Wie schrijft deel 4?quote:
Goede ideeën moet je gewoon herhalen dus!quote:Op zaterdag 22 november 2008 02:04 schreef Biancavia het volgende:
Dat was vorig jaar ook al een succes! Een verhaal vol met MOORD en DOODSLAG!
Ja, schiet nou op, dan kan ik verder met vijfquote:Op zaterdag 22 november 2008 12:28 schreef DaMart het volgende:
[..]
Hij staat in de OP erbij. Wie schrijft deel 4?
[..]
Never explain; your friends do not need it and your enemies will not believe you anyway. (Elbert Hubbard, US author, 1856 - 1915)
Deel 4quote:Op vrijdag 21 november 2008 23:02 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Deel 3
Op het moment dat hij het parkeerkaartje in de automaat wilde schuiven, ging de telefoon. Hij had zijn handen vol, maar wilde de grote doos niet op de met zeik doordrenkte vloer neerzetten. Vloekend trok hij het kaartje terug, liep naar een schoner stuk, zette de doos neer en pakte de telefoon. Het was Janet.
"Zou je nog even langs de AH willen gaan?" begon ze enigszins hyperventilerend. "Ik ben de peterselie vergeten. En bij de poelier heb ik nog een bestelling..."
"Verdómme! Ik kap met die onzin!" ontplofte hij. Zijn woorden echoden door de betonnen ruimte.
"Lieverd! Wat -" Klik. Frank kon de stem van zijn vrouw even niet aanhoren. Even nog langs de V&D, even nog langs de supermarkt, even nog langs de poelier, even nog langs zus, even nog langs zo… "Even nog langs Pauline," voegde hij er zelf aan toe. Frank voelde zijn humeur verbeteren bij die naam. Hij betaalde het parkeergeld en reed naar de uitgang. Links richting supermarkt, rechts richting Pauline. "Ach, de supermarkt staat er over anderhalf uur ook nog wel," zei hij tegen zichzelf en knipte de richtingaanwijzer naar rechts aan.
[ Bericht 98% gewijzigd door Tha_Erik op 23-11-2008 12:15:56 ]
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik heb 5 al klaar...quote:Op zaterdag 22 november 2008 17:33 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Ja, schiet nou op, dan kan ik verder met vijf
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Deel 5
Terwijl hij de auto door het drukke verkeer loodste, gingen zijn gedachten naar Pauline. Hoe lang had hij haar nu al niet gezien? Toch zeker twee weken. Elke keer na een bezoek beloofde hij zichzelf dat hij ermee zou ophouden, maar elke keer bleek haar aantrekkingskracht sterker dan zijn goede voornemen. Frank glimlachte. Wat zou Janet wel niet denken als ze het wist? Met het beeld van zijn vrouw op zijn netvlies draaide Frank de auto de parkeerplaats van het ziekenhuis op, zocht een plekje en sloot de auto af.
Terwijl hij de auto door het drukke verkeer loodste, gingen zijn gedachten naar Pauline. Hoe lang had hij haar nu al niet gezien? Toch zeker twee weken. Elke keer na een bezoek beloofde hij zichzelf dat hij ermee zou ophouden, maar elke keer bleek haar aantrekkingskracht sterker dan zijn goede voornemen. Frank glimlachte. Wat zou Janet wel niet denken als ze het wist? Met het beeld van zijn vrouw op zijn netvlies draaide Frank de auto de parkeerplaats van het ziekenhuis op, zocht een plekje en sloot de auto af.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Terwijl hij richting de ingang liep en zich tegen de mensenmassa in, die van het bezoekuur terugkwamen, naar binnen worstelde dacht hij ”Ik ben echt volkomen verkeerd bezig, dit is echt niet goed en de laatste keer.” Vloeiend navigeerde hij door het ingewikkeld opgezette ziekenhuis richting de Hartbewaking, de afdeling waar Pauline haar afstudeerstage liep. Hij liep de receptie voorbij en liep de gang helemaal uit, waarschijnlijk zou zij op haar kantoortje zitten. Nou ja er was in ieder geval een bureau met PC neergezet in de verder kale oud-spreekkamer van Dokter Jansen-Van Waarsburgen.
LOl. Ik had een hele andere twist in mijn hoofd over Pauline...
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Ik moest hieraan denken.quote:Op maandag 24 november 2008 20:25 schreef Lord_Vetinari het volgende:
LOl. Ik had een hele andere twist in mijn hoofd over Pauline...
Niet spannend genoeg dan?Ik ben helemaal niet nieuwsgierig welke kant jij op wilde...
Zo voorspelbaar. Ik hou van rare wendingen. Nu is Pauline al een standaard personage geworden (verpleegster in stage of zo), terwijl er zoveel meer rare bochten te maken waren geweest. Ik heb er over gedacht hem naar de dierentuin te sturen ipv het ziekenhuis, maar ziekenhuis gaf meer mogelijkhedenquote:Op dinsdag 25 november 2008 03:12 schreef JJH het volgende:
[..]
Ik moest hieraan denken.
Ik ben helemaal niet nieuwsgierig welke kant jij op wilde...
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Het is juist leuk dat je probeert het verhaal te sturen, maar dat iemand anders daar dan net weer wat anders van maakt.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Deel 7quote:
Terwijl hij richting de ingang liep en zich tegen de mensenmassa in, die van het bezoekuur terugkwamen, naar binnen worstelde dacht hij ”Ik ben echt volkomen verkeerd bezig, dit is echt niet goed en de laatste keer.” Vloeiend navigeerde hij door het ingewikkeld opgezette ziekenhuis richting de Hartbewaking, de afdeling waar Pauline haar afstudeerstage liep. Hij liep de receptie voorbij en liep de gang helemaal uit, waarschijnlijk zou zij op haar kantoortje zitten. Nou ja er was in ieder geval een bureau met PC neergezet in de verder kale oud-spreekkamer van Dokter Jansen-Van Waarsburgen.
Het kantoor was leeg. Frank was verbaasd. Hij keek nogmaals op zijn horloge om te controleren of hij de tijd wel goed ingeschat had. Misschien was er een noodgeval tussengekomen. Frank liep terug naar de receptie. Hij wist dat het riskant was om te doen, maar hij kon zichzelf niet stoppen. Een vragend vrouwengezicht keek hem aan. "Hallo. Weet u misschien of Pauline..." Frank viel stil. Hij realiseerde zich dat hij niet wist wat haar achternaam was. Zonder nog iets te zeggen haastte hij zich terug naar zijn auto.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Deel 8quote:Op dinsdag 25 november 2008 19:28 schreef Tha_Erik het volgende:
[..]
Deel 7
Het kantoor was leeg. Frank was verbaasd. Hij keek nogmaals op zijn horloge om te controleren of hij de tijd wel goed ingeschat had. Misschien was er een noodgeval tussengekomen. Frank liep terug naar de receptie. Hij wist dat het riskant was om te doen, maar hij kon zichzelf niet stoppen. Een vragend vrouwengezicht keek hem aan. "Hallo. Weet u misschien of Pauline..." Frank viel stil. Hij realiseerde zich dat hij niet wist wat haar achternaam was. Zonder nog iets te zeggen haastte hij zich terug naar zijn auto.
Hij opende de portieren met z'n afstandsbediening en stapte in. 'Fout, fout, fout' Dacht hij bij zichzelf en sloeg met z'n hoofd op het stuur. Verdwaast bleef hij enige tijd zitten en staarde voor zich uit. Na vijf minuten, schrok hij van het geluid van z'n mobieltje. Het was weer z'n vrouw. "Frank . . ? Wil je ook nog even . . ." "Nee!" Schreeuwde Frank: "Nu even niet . . ! "en verbrak de verbinding.
"Frank . . ? Fraaank . . ?" Teleurgesteld legde Janet de hoorn weer op de haak. 'Wat was er toch met Frank? Hij was zo kortaf de laatste tijd.' Ze veegde een traan uit haar oog met een punt van haar nieuwe schort en droop af naar de keuken.
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Deel 9quote:Op woensdag 26 november 2008 01:59 schreef SpiekerJozef het volgende:
[..]
Deel 8
Hij opende de portieren met z'n afstandsbediening en stapte in. 'Fout, fout, fout' Dacht hij bij zichzelf en sloeg met z'n hoofd op het stuur. Verdwaast bleef hij enige tijd zitten en staarde voor zich uit. Na vijf minuten, schrok hij van het geluid van z'n mobieltje. Het was weer z'n vrouw. "Frank . . ? Wil je ook nog even . . ." "Nee!" Schreeuwde Frank: "Nu even niet . . ! "en verbrak de verbinding.
"Frank . . ? Fraaank . . ?" Teleurgesteld legde Janet de hoorn weer op de haak. 'Wat was er toch met Frank? Hij was zo kortaf de laatste tijd.' Ze veegde een traan uit haar oog met een punt van haar nieuwe schort en droop af naar de keuken.
Terwijl ze voor zichzelf een dubbele gin inschonk begon ze vast met de eerste voorbereidingen van het Kerstdiner. De marinade van de kalkoen, die zowel binnen haar familie als die van Frank geroemd werd. Een kerstdiner was niet compleet zonder haar marinade. Terwijl ze de kruiden aan het snijden was vroeg ze zich af of ze de laatste tijd niet te veeleisend geweest was tegenover hem. Hij had haar al twee keer afgebekt door de telefoon zonder een duidelijke reden. Ze besloot het aan de kant te zetten en gooide in één keer de gin achterover
Jawel!! Momentje....quote:
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Deel 10
Terwijl de gin zich voelbaar een weg zocht naar haar maag, en Janet haar koksmes weer in de hand nam, bleef er in haar achterhoofd toch iets zoemen.. Frank had blijkbaar echt genoeg van alle jaarlijks terugkerende kerstperikelen. Ze staarde uit het keukenraam, het mes prikte doelloos in de snijplank en liet lelijke kerfjes na.. Hij had geliijk, dacht Janet, zo volkomen gelijk!!!
Ze rukte haar schort af en liep naar de telefoon. Wat was het nummer ook alweer....
Aan de andere kant werd er opgenomen: "Hey, hallo met Janet, alles goed?"
Ineens vastberaden ratelde ze meteen verder zonder op antwoord te wachten. "Hebben jullie die camper nog? En daar zit toch een kachel in nietwaar? Zou het mogelijk zijn dat wij die in de kerstvakantie van jullie lenen? Dan komen we hem vandaag nog oppikken...."
[ Bericht 1% gewijzigd door ElizabethR op 28-11-2008 12:05:40 ]
Terwijl de gin zich voelbaar een weg zocht naar haar maag, en Janet haar koksmes weer in de hand nam, bleef er in haar achterhoofd toch iets zoemen.. Frank had blijkbaar echt genoeg van alle jaarlijks terugkerende kerstperikelen. Ze staarde uit het keukenraam, het mes prikte doelloos in de snijplank en liet lelijke kerfjes na.. Hij had geliijk, dacht Janet, zo volkomen gelijk!!!
Ze rukte haar schort af en liep naar de telefoon. Wat was het nummer ook alweer....
Aan de andere kant werd er opgenomen: "Hey, hallo met Janet, alles goed?"
Ineens vastberaden ratelde ze meteen verder zonder op antwoord te wachten. "Hebben jullie die camper nog? En daar zit toch een kachel in nietwaar? Zou het mogelijk zijn dat wij die in de kerstvakantie van jullie lenen? Dan komen we hem vandaag nog oppikken...."
[ Bericht 1% gewijzigd door ElizabethR op 28-11-2008 12:05:40 ]
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Ik ben in de war 
. Wie is nou Pauline en wie is nou Janet
. Wie is nou Pauline en wie is nou Janet
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Oeps, sorry, beginnersfoutjequote:Op vrijdag 28 november 2008 12:02 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik ben in de war
Is gewijzigd
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Deel 11quote:
Deel 10
Terwijl de gin zich voelbaar een weg zocht naar haar maag, en Janet haar koksmes weer in de hand nam, bleef er in haar achterhoofd toch iets zoemen.. Frank had blijkbaar echt genoeg van alle jaarlijks terugkerende kerstperikelen. Ze staarde uit het keukenraam, het mes prikte doelloos in de snijplank en liet lelijke kerfjes na.. Hij had geliijk, dacht Janet, zo volkomen gelijk!!!
Ze rukte haar schort af en liep naar de telefoon. Wat was het nummer ook alweer....
Aan de andere kant werd er opgenomen: "Hey, hallo met Janet, alles goed?"
Ineens vastberaden ratelde ze meteen verder zonder op antwoord te wachten. "Hebben jullie die camper nog? En daar zit toch een kachel in nietwaar? Zou het mogelijk zijn dat wij die in de kerstvakantie van jullie lenen? Dan komen we hem vandaag nog oppikken...."
Het bleef lang stil aan de andere kant van de lijn. Janet hoorde haar vader iets wegslikken (vast geen appelsap; ze had het niet van een vreemde) en een paar trekken nemen van iets wat ongetwijfeld zware shag was voordat hij schor begon te spreken. 'Jij durft. Acht jaar horen we niks van jou en die Frans, of Frank, of hoe heet hij. Geen belletje, geen kaartje, niks. We hebben van mevrouw Steeman moeten horen dat we al twee kleinkinderen hebben. En nu heb je iets van ons nodig en zijn we weer goed genoeg.'
Gemopper en geklik van een aansteker. Dan: 'Maar goed. Kom eerst maar eens langs, dan kunnen we altijd nog zien. Over een uur staat de koffie klaar. Ik leg moeder wel op het bed in de woonkamer. Maar Janet...'
Janet hield haar adem in. Ze wist wat er ging komen.
Frank zat nog steeds in de auto op de parkeerplaats van het Sint Jozefgasthuis zijn zonden te overdenken toen er plots op het raampje geklopt werd. Hij schrok zich voorzichtig het apezuur en keek met een paar grote ogen naar buiten, zijn hart maakte een sprongetje. Pauline's glimlach straalde in volle glorie, en met dat winterzonnetje op haar donkerbruine haren leek het net alsof er een engeltje naast hem stond. Hij stapte vlug uit en begroette haar hartelijk. Zijn schoonzuster was weliswaar bijna 20 jaar jonger als zijn vrouw, maar het waren twee druppels water
Omg, de subtiele verdraaiingen van het plot 
. Wat tof.
. Wat tof.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik zit stiekem een beetje één kant op te denken, weet niet of de rest het oppakt....quote:Op vrijdag 28 november 2008 12:49 schreef Tha_Erik het volgende:
Omg, de subtiele verdraaiingen van het plot
Toen Janet haar ouderlijk huis betrad, leek het alsof ze 20 jaar terug was gegaan in de tijd.. Het bruine eiken interieur was nog zo bedompt als tijdens haar jeugd en niet veranderd toen ze 8 jaar geleden hier voor het laatst was. Ze volgde haar vader, die aanzienlijk ouder en grijzer was geworden naar de huiskamer waar ze haar moeder zag liggen in een ziekenhuis bed. Hij sprak: ‘Het gaat niet goed met je moeder. Ze is ziek… Ze heeft het aan haar hart..’ Toen onstak hij in woede: “Jullie hebben ons allebei in de steek gelaten!!!”
(probeerseltje
)
[ Bericht 0% gewijzigd door Poeke op 28-11-2008 21:56:49 (foutje) ]
(probeerseltje
)[ Bericht 0% gewijzigd door Poeke op 28-11-2008 21:56:49 (foutje) ]
Faber quisque fortunae suae.
Uit Eindhoven
Uit Eindhoven
Ik zat met de verhaallijn van Franks kant in mijn hoofd, maar ik mag vandaag niet meer.
Het is trouwens bedompt zie ik net.
Het is trouwens bedompt zie ik net.
Iedereen zit stiekem een beetje één kant op te denken. Ik ook. En dat is niet jouw kantquote:Op vrijdag 28 november 2008 12:52 schreef JJH het volgende:
[..]
Ik zit stiekem een beetje één kant op te denken, weet niet of de rest het oppakt....
Die pik ik dan ook niet op morgen, ik ga weer mijn kant insturen.
Het is ook ontstak in plaats van ontstook
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Deel 13
De walgelijke geur van een alcohol adem kwam haar tegemoet en ze deinsde achteruit. Briesend van woede stond haar vader te schreeuwen over wat ze allemaal wel voor hun hadden gedaan en hoe ondankbaar zij daarvoor waren geweest. Gemakshalve vergat hij het leed wat hij haar had aangedaan in haar jeugd, wat nu weer naar boven kwam.
Moeder keek als een bang vogeltje, vanuit haar ziekbed, toe. Janet zag het verdriet in haar ogen en wist hoeveel ook zij had geleden onder het strenge regime van haar man.
Opeens kreeg ze de moed om vader te onderbreken.
Deel 14quote:Op vrijdag 28 november 2008 19:58 schreef Poeke het volgende:
Toen Janet haar ouderlijk huis betrad, leek het alsof ze 20 jaar terug was gegaan in de tijd.. Het bruine eiken interieur was nog zo bedompt als tijdens haar jeugd en niet veranderd toen ze 8 jaar geleden hier voor het laatst was. Ze volgde haar vader, die aanzienlijk ouder en grijzer was geworden naar de huiskamer waar ze haar moeder zag liggen in een ziekenhuis bed. Hij sprak: ‘Het gaat niet goed met je moeder. Ze is ziek… Ze heeft het aan haar hart..’ Toen onstak hij in woede: “Jullie hebben ons allebei in de steek gelaten!!!”
(probeerseltje
De walgelijke geur van een alcohol adem kwam haar tegemoet en ze deinsde achteruit. Briesend van woede stond haar vader te schreeuwen over wat ze allemaal wel voor hun hadden gedaan en hoe ondankbaar zij daarvoor waren geweest. Gemakshalve vergat hij het leed wat hij haar had aangedaan in haar jeugd, wat nu weer naar boven kwam.
Moeder keek als een bang vogeltje, vanuit haar ziekbed, toe. Janet zag het verdriet in haar ogen en wist hoeveel ook zij had geleden onder het strenge regime van haar man.
Opeens kreeg ze de moed om vader te onderbreken.
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Fuck, jij loopt met ongeveer hetzelfde idee in je hoofd rond als ik. Is in ieder geval een goed verknipte familie....
Ga ik zo maar weer eens de andere kant op.
Ga ik zo maar weer eens de andere kant op.
"Gerard" zei ze, "ik vind het verschrikkelijk dat je nu weer zo tegen haar tekeer gaat. Zei is nu degene die de eerste stap gezet heeft en ik vind dat je haar een kant moet geven." Ze had dat beter niet kunnen zeggen want nu was zij zijn mikpunt geworden. "En jij moet helemaal je zieke bek dichthouden! Ik heb je liever gister dood als vandaag!" Op dat moment ging de deurbel. "Gerard vloog de kamer uit en sloeg zowat de deur uit de post toen hij hem achter zich dichttrok. Moeder en dochter hoorde hoe met de mensen bij de deur stond te praten, nu weer op normale toon
damn.. ik had net zo'n mooie alinea
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nevermind.. misschien ga ik me morgen op de andere kant gooien..
Faber quisque fortunae suae.
Uit Eindhoven
Ben stiekem wel blik dat ik eerder was ben nog wat van plan met paulien namelijk. 
neemt met weg dat het inderdaad een mooie alinea is!
neemt met weg dat het inderdaad een mooie alinea is!
Deel 16quote:Op zaterdag 29 november 2008 00:04 schreef JJH het volgende:
"Gerard" zei ze, "ik vind het verschrikkelijk dat je nu weer zo tegen haar tekeer gaat. Zei is nu degene die de eerste stap gezet heeft en ik vind dat je haar een kant moet geven." Ze had dat beter niet kunnen zeggen want nu was zij zijn mikpunt geworden. "En jij moet helemaal je zieke bek dichthouden! Ik heb je liever gister dood als vandaag!" Op dat moment ging de deurbel. "Gerard vloog de kamer uit en sloeg zowat de deur uit de post toen hij hem achter zich dichttrok. Moeder en dochter hoorde hoe met de mensen bij de deur stond te praten, nu weer op normale toon
"Hoe is het met Paulientje", vroeg moeder Jannie aan Janet, "Zie je haar nog wel eens?"
"Af en toe" zei Janet, "ze loopt stage in het ziekenhuis momenteel, ze is bijna klaar met de opleiding. Ik kan haar niet onder ogen komen. Ik...."
"Weet ze het al? " vroeg Jannie "Natuurlijk niet" siste Janet, "Ben je gek, ik kan haar de waarheid nooit vertellen, ze mag er nooit achter komen dat ze een dochter is van mij en dat papa haar vader is!!"
quote:
[..]
Deel 16
"Hoe is het met Paulientje", vroeg moeder Jannie aan Janet, "Zie je haar nog wel eens?"
"Af en toe" zei Janet, "ze loopt stage in het ziekenhuis momenteel, ze is bijna klaar met de opleiding. Ik kan haar niet onder ogen komen. Ik...."
"Weet ze het al? " vroeg Jannie "Natuurlijk niet" siste Janet, "Ben je gek, ik kan haar de waarheid nooit vertellen, ze mag er nooit achter komen dat ze een dochter is van mij en dat papa haar vader is!!"
Gaaf!!!
Deel 17
“Ik kan dit niet meer, Frank.,” Pauline is op de bijrijdersstoel gaan zitten, “Ik kan niet meer liegen tegen mijn zus. Ze moet het weten.”
Frank gaf langzaam gas en de auto reed weg. “Nee. We vertellen haar niets.”
“Binnenkort zal ze het zien.” Pauline wreef over haar buik.
Frank stopte de auto en keek uit het raampje aan de passagierskant. Aan het hek van de bouwplaats hing een bord met de tekst: “Fer Bouw wenst u prettige feestdagen!”
Een glimlach verscheen op het gezicht van Frank toen hij een betonmolen zag staan. “Janet hoeft niets te weten, Pauline. Niemand hoeft iets te weten als we het goed aanpakken.”
[ Bericht 91% gewijzigd door DaMart op 29-11-2008 13:29:01 ]
“Ik kan dit niet meer, Frank.,” Pauline is op de bijrijdersstoel gaan zitten, “Ik kan niet meer liegen tegen mijn zus. Ze moet het weten.”
Frank gaf langzaam gas en de auto reed weg. “Nee. We vertellen haar niets.”
“Binnenkort zal ze het zien.” Pauline wreef over haar buik.
Frank stopte de auto en keek uit het raampje aan de passagierskant. Aan het hek van de bouwplaats hing een bord met de tekst: “Fer Bouw wenst u prettige feestdagen!”
Een glimlach verscheen op het gezicht van Frank toen hij een betonmolen zag staan. “Janet hoeft niets te weten, Pauline. Niemand hoeft iets te weten als we het goed aanpakken.”
[ Bericht 91% gewijzigd door DaMart op 29-11-2008 13:29:01 ]
quote:Op zaterdag 29 november 2008 12:27 schreef Pooh1978 het volgende:
[..]
Deel 16
"Hoe is het met Paulientje", vroeg moeder Jannie aan Janet, "Zie je haar nog wel eens?"
"Af en toe" zei Janet, "ze loopt stage in het ziekenhuis momenteel, ze is bijna klaar met de opleiding. Ik kan haar niet onder ogen komen. Ik...."
"Weet ze het al? " vroeg Jannie "Natuurlijk niet" siste Janet, "Ben je gek, ik kan haar de waarheid nooit vertellen, ze mag er nooit achter komen dat ze een dochter is van mij en dat papa haar vader is!!"
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
OMG wat ziek. Ik ben benieuwd wat hier nog voor kerstverhaal uit komt.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Volgens mij kan dit nog een mooi kerstverhaal worden hoor, ik kan nog wel wat twists bedenken daarvoorquote:
OMG wat ziek. Ik ben benieuwd wat hier nog voor kerstverhaal uit komt.
.Het verhaal in de OP is tot hier (deel 17) bijgewerkt trouwens.
Precies, al hoeft dat niet per se, natuurlijk.quote:
á la Hollywood film, aan het eind is iedereen blij en gelukkig.
Maar ieder verhaal, ook een kerstverhaal, bestaat uit een of meer conflicten, die al dan niet positief worden opgelost. En wat dat betreft zijn we lekker op weg nu!
.
Deel 18quote:Op zaterdag 29 november 2008 13:13 schreef DaMart het volgende:
Deel 17
“Ik kan dit niet meer, Frank.,” Pauline is op de bijrijdersstoel gaan zitten, “Ik kan niet meer liegen tegen mijn zus. Ze moet het weten.”
Frank gaf langzaam gas en de auto reed weg. “Nee. We vertellen haar niets.”
“Binnenkort zal ze het zien.” Pauline wreef over haar buik.
Frank stopte de auto en keek uit het raampje aan de passagierskant. Aan het hek van de bouwplaats hing een bord met de tekst: “Fer Bouw wenst u prettige feestdagen!”
Een glimlach verscheen op het gezicht van Frank toen hij een betonmolen zag staan. “Janet hoeft niets te weten, Pauline. Niemand hoeft iets te weten als we het goed aanpakken.”
"Frank . !?" Pauline keek opzij en zag een mysterieuze grijns op Frank's gezicht. "Je gaat geen domme dingen doen, toch?". "Neuh!" Zei Frank geheimzinnig :"Maar straks zijn onze problemen voorbij, voor jou en mij. Maar, mondje dicht, oké?"
"W . . wa . . maar wat ben je dan van plan?" Hakkelde Pauline. "Dat merk je vanzelf lieverd, maak je maar geen zorgen. Binnen een paar dagen is het alleen nog maar tijd voor samen."
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Paul trok op en reed verder, de rest van de rit bleef het angstig stil. Toen ze bijna bij de plaats van bestemming waren vroeg Frank of ze mee wilde naar binnen. Franks vraag werd beantwoord met een tegenvraag. "Wat wil jij dat ik doe?" "Dat moet je helemaal zelf weten schat." zei Frank. Terwijl ze de straat indraaiden zei hij "Je moet wel weten, dat wat je ook beslist ik achter je zal staan." Op dat moment meldde Franks z'n mobiele telefoon zich weer. "Janet" meldde het schermpje. Er bekroop hem een schuldgevoel en hij nam op.quote:
[..]
Deel 18
"Frank . !?" Pauline keek opzij en zag een mysterieuze grijns op Frank's gezicht. "Je gaat geen domme dingen doen, toch?". "Neuh!" Zei Frank geheimzinnig :"Maar straks zijn onze problemen voorbij, voor jou en mij. Maar, mondje dicht, oké?"
"W . . wa . . maar wat ben je dan van plan?" Hakkelde Pauline. "Dat merk je vanzelf lieverd, maak je maar geen zorgen. Binnen een paar dagen is het alleen nog maar tijd voor samen."
Deel 20quote:Op zondag 30 november 2008 06:52 schreef JJH het volgende:
[..]
Deel 19
Paul Frank trok op en reed verder, de rest van de rit bleef het angstig stil. Toen ze bijna bij de plaats van bestemming waren vroeg Frank of ze mee wilde naar binnen. Franks vraag werd beantwoord met een tegenvraag. "Wat wil jij dat ik doe?" "Dat moet je helemaal zelf weten schat." zei Frank. Terwijl ze de straat indraaiden zei hij "Je moet wel weten, dat wat je ook beslist ik achter je zal staan." Op dat moment meldde Franks z'n mobiele telefoon zich weer. "Janet" meldde het schermpje. Er bekroop hem een schuldgevoel en hij nam op.
Buiten de auto keek Pauline toe hoe Frank de telefoon beantwoordde. Aan zijn gestamel en roodaangelopen wangen had ze meteen door dat haar zus aan de andere kant van de lijn hing.
Ze kon niet voorkomen dat jaloezie zich meester maakte van haar en vervloekte zichzelf hierom.
De straat waarin ze beland waren kwam haar maar al te bekend voor; hier had ze leren fietsen en met vriendinnetjes gespeeld. Een kleine glimlach krulde zich om haar lippen, die inmiddels stijf op elkaar waren gaan staan.
Die lach verdween als sneeuw voor de zon toen ze de auto van Janet voor haar ouderlijk huis herkende.
[ Bericht 1% gewijzigd door Torio op 30-11-2008 17:47:01 ]
In life you achieve what you thínk you deserve
Deel 21quote:
[..]
Deel 20
Buiten de auto keek Pauline toe hoe Frank de telefoon beantwoordde. Aan zijn gestamel en roodaangelopen wangen had ze meteen door dat haar zus aan de andere kant van de lijn hing.
Ze kon niet voorkomen dat jaloezie zich meester maakte van haar en vervloekte zichzelf hierom.
De straat waarin ze beland waren kwam haar maar al te bekend voor; hier had ze leren fietsen en met vriendinnetjes gespeeld. Een kleine glimlach krulde zich om haar lippen, die inmiddels stijf op elkaar waren gaan staan.
Die lach verdween als sneeuw voor de zon toen ze de auto van Janet voor haar ouderlijk huis herkende.
Paulines adem stokte in haar keel. Het was een hele tijd geleden dat ze haar zus voor het laatst had gezien. Zeker bij haar ouders was haar oudere zus geen graag geziene gast. En hoe kon ze het geheim dat ze had voor zich houden, zo'n megageheim voor haar zus! Vroeger was het koek en ei, maar nu konden ze nauwelijks met elkaar door een deur. Misschien wist Janet het ook wel van haar en Frank. Zou het? Pauline haalde diep adem en stapte af op de voordeur.
quote:
[..]
Deel 16
"Hoe is het met Paulientje", vroeg moeder Jannie aan Janet, "Zie je haar nog wel eens?"
"Af en toe" zei Janet, "ze loopt stage in het ziekenhuis momenteel, ze is bijna klaar met de opleiding. Ik kan haar niet onder ogen komen. Ik...."
"Weet ze het al? " vroeg Jannie "Natuurlijk niet" siste Janet, "Ben je gek, ik kan haar de waarheid nooit vertellen, ze mag er nooit achter komen dat ze een dochter is van mij en dat papa haar vader is!!"
Pauline is toch Janet dochter?quote:
[..]
Deel 21
Paulines adem stokte in haar keel. Het was een hele tijd geleden dat ze haar zus voor het laatst had gezien. Zeker bij haar ouders was haar oudere zus geen graag geziene gast. En hoe kon ze het geheim dat ze had voor zich houden, zo'n megageheim voor haar zus! Vroeger was het koek en ei, maar nu konden ze nauwelijks met elkaar door een deur. Misschien wist Janet het ook wel van haar en Frank. Zou het? Pauline haalde diep adem en stapte af op de voordeur.
Deel 22quote:Op zondag 30 november 2008 19:10 schreef Twinky het volgende:
[..]
Deel 21
Paulines adem stokte in haar keel. Het was een hele tijd geleden dat ze haar zus voor het laatst had gezien. Zeker bij haar ouders was haar oudere zus geen graag geziene gast. En hoe kon ze het geheim dat ze had voor zich houden, zo'n megageheim voor haar zus! Vroeger was het koek en ei, maar nu konden ze nauwelijks met elkaar door een deur. Misschien wist Janet het ook wel van haar en Frank. Zou het? Pauline haalde diep adem en stapte af op de voordeur.
Net toen ze het tuinhekje wilde open duwen zag ze, in het licht van de buitenlamp, haar vader staan. Hij stond te smoezen met twee mannen in lange zwarte regenjassen. Ze zag nog net hoe haar vader een bundeltje geld overhandigde aan één van de mannen en een pakketje aannam van de andere man.
"Dus een paar druppels is genoeg?" Hoorde ze vader zeggen. Eén van de mannen mompelde bevestigend, schudde vaders hand als groet en draaide zich om.
Plotseling voelde Pauline een hand over haar mond en werd ze hardhandig achteruit getrokken.
[ Bericht 25% gewijzigd door SpiekerJozef op 30-11-2008 20:15:52 ]
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Na nog drie keer lezen zie ik het,quote:
[..]
ja, en nu is Pauline zwanger van het kind van de man (?) van Janet.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Deel 22quote:
[..]
Deel 22
Net toen ze het tuinhekje wilde open duwen zag ze, in het licht van de buitenlamp, haar vader staan. Hij stond te smoezen met twee mannen in lange zwarte regenjassen. Ze zag nog net hoe haar vader een bundeltje geld overhandigde aan één van de mannen en een pakketje aannam van de andere man.
"Dus een paar druppels is genoeg?" Hoorde ze vader zeggen. Eén van de mannen mompelde bevestigend, schudde vaders hand als groet en draaide zich om.
Plotseling voelde Pauline een hand over haar mond en werd ze hardhandig achteruit getrokken.
Pauline werd verdwaasd wakker, ze voelde dat ze aan armen een benen geboeid was. Voorzichtig deed ze haar ogen open, maar ze zag nog steeds niks. Het was donker in de ruimte waar ze zich bevond, en opeens begon deze ook te bewegen. Ze lag achter in een busje of een kleine vrachtwagen die net wegreed. Nadat haar ogen een beetje aan het duister gewend waren ontwaarde ze dat ze niet alleen was. Janet lag naast haar en daarnaast Frank. Aan het andere eind lag nog iemand, maar ze kon niet herkennen wie dat was.
Deel 24quote:Deel 23
Pauline werd verdwaasd wakker, ze voelde dat ze aan armen een benen geboeid was. Voorzichtig deed ze haar ogen open, maar ze zag nog steeds niks. Het was donker in de ruimte waar ze zich bevond, en opeens begon deze ook te bewegen. Ze lag achter in een busje of een kleine vrachtwagen die net wegreed. Nadat haar ogen een beetje aan het duister gewend waren ontwaarde ze dat ze niet alleen was. Janet lag naast haar en daarnaast Frank. Aan het andere eind lag nog iemand, maar ze kon niet herkennen wie dat was.
Ze had vreselijke hoofdpijn en een vieze smaak in haar mond.
"Frank? Janet?" fluisterde ze... "Janet?" en ze schudde een beetje aan het lichaam van haar zus. Ze steunde een beetje, maar bewoog niet. "Janet, Janet, wordt wakker!!", riep Pauline een beetje paniekerig.
Langzaam begon Janet een beetje te bewegen en ze mompelde "Wat is er gebeurd, waar ben ik?" Janet keek opzij: "Pauline, kindje, wat doet JIJ hier?"
Pauline begon te vertellen wat ze gezien had bij hun ouderlijk huis en wat ze haar vader had horen zeggen tegen de twee mannen bij de deur. "Janet.... Frank ligt naast je.....en er is nog iemand in de bus"
"Wat doet Frank hier?" vroeg Janet, ze draaide zich om en begon aan Frank te schudden. "Frank.....Frank.....kom op joh, wordt wakker!!" Frank deed zijn ogen open.....
[ Bericht 100% gewijzigd door Pooh1978 op 01-12-2008 13:37:31 ]
Deel 25quote:Op maandag 1 december 2008 13:27 schreef Pooh1978 het volgende:
[..]
Deel 24
Ze had vreselijke hoofdpijn en een vieze smaak in haar mond.
"Frank? Janet?" fluisterde ze... "Janet?" en ze schudde een beetje aan het lichaam van haar zus. Ze steunde een beetje, maar bewoog niet. "Janet, Janet, wordt wakker!!", riep Pauline een beetje paniekerig.
Langzaam begon Janet een beetje te bewegen en ze mompelde "Wat is er gebeurd, waar ben ik?" Janet keek opzij: "Pauline, kindje, wat doet JIJ hier?"
Pauline begon te vertellen wat ze gezien had bij hun ouderlijk huis en wat ze haar vader had horen zeggen tegen de twee mannen bij de deur. "Janet.... Frank ligt naast je.....en er is nog iemand in de bus"
"Wat doet Frank hier?" vroeg Janet, ze draaide zich om en begon aan Frank te schudden. "Frank.....Frank.....kom op joh, wordt wakker!!" Frank deed zijn ogen open.....
Keek in de ogen van janet en hakkelde: "L . lie . . lieverd, i. . ik kan alles uitleggen' Pas toen drong het tot hem door dat hij ergens anders was dan hij had verwacht. "Waar ben ik?" gilde hij en:"Wat doe jullie hier?"
Plotseling rolden ze allemaal naar de linkerkant van de laadbak en direct daarna weer naar de rechterkant om daarna weer terug te rollen naar de linkerkant. "Kloten rotondes ook . . !" Mopperde Pauline.
Toen ze alle drie weer een beetje bij waren gekomen vroeg Janet:"Wie ligt daar dan?"
Achterin de laadbak lag nog iemand maar die verroerde zich niet. "Ga even kijken dan!" Zei Frank, bang als hij was, tegen Janet. Op handen en voeten, kroop Janet naar achteren en porde voorzichtig in het hoopje mens. "He. . het . . het is . . . ."
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
quote:Plotseling rolden ze allemaal naar de linkerkant van de laadbak en direct daarna weer naar de rechterkant om daarna weer terug te rollen naar de linkerkant. "Kloten rotondes ook . . !" Mopperde Pauline.
"het is Freddy." De constatering zorgde voor een doodse stilte, iedereen keek elkaar aan maar niemand durfde iets te zeggen. Na twee ijzingwekkend lange minuten was het de man achterin die de stilte met een licht gekreun doorbrak. Hij kreunde diep en draaide zijn hoofd bij zodat hij Janet zag zitten.Verbazing maakte zich van zijn gezicht meester. "Jannie?" vroeg hij "Jannie ben jij het?" Het was voor het eerst in ruim 20 jaar dat iemand haar Jannie noemde. Vroeger werd ze altijd zo genoemd, maar sinds haar puberteit wilde ze liever Janet heten en iedereen had daar vrede mee gehad.quote:
[..]
Deel 25
Keek in de ogen van janet en hakkelde: "L . lie . . lieverd, i. . ik kan alles uitleggen' Pas toen drong het tot hem door dat hij ergens anders was dan hij had verwacht. "Waar ben ik?" gilde hij en:"Wat doe jullie hier?"
Plotseling rolden ze allemaal naar de linkerkant van de laadbak en direct daarna weer naar de rechterkant om daarna weer terug te rollen naar de linkerkant. "Kloten rotondes ook . . !" Mopperde Pauline.
Toen ze alle drie weer een beetje bij waren gekomen vroeg Janet:"Wie ligt daar dan?"
Achterin de laadbak lag nog iemand maar die verroerde zich niet. "Ga even kijken dan!" Zei Frank, bang als hij was, tegen Janet. Op handen en voeten, kroop Janet naar achteren en porde voorzichtig in het hoopje mens. "He. . het . . het is . . . ."
Omdat men meer heeft aan opbouwende kritiekquote:
Waarom mag ik geen kutverhaal zeggen?
. Dit soort vragen passen trouwens ook prima in ons FB-topic: Kerstverhalenwedstrijd 2008 - wedstrijdinfo- & feedbacktopic
.
ik!quote:
T/m hier (deel 26) is de OP bijgewerkt, wie schrijft deel 27?
deel 27quote:
[..]
[..]
"het is Freddy." De constatering zorgde voor een doodse stilte, iedereen keek elkaar aan maar niemand durfde iets te zeggen. Na twee ijzingwekkend lange minuten was het de man achterin die de stilte met een licht gekreun doorbrak. Hij kreunde diep en draaide zijn hoofd bij zodat hij Janet zag zitten.Verbazing maakte zich van zijn gezicht meester. "Jannie?" vroeg hij "Jannie ben jij het?" Het was voor het eerst in ruim 20 jaar dat iemand haar Jannie noemde. Vroeger werd ze altijd zo genoemd, maar sinds haar puberteit wilde ze liever Janet heten en iedereen had daar vrede mee gehad.
"Freddie!" antwoordde Janet, "wat doe jij nou hier" ze keek recht in de ogen van haar vroegere jeugdliefde. "ik dacht dat jij in Spanje zat!". "Klopt," zei Freddy, "Daar was ik ook tot vorige week. Maar nu was ik hier op vakantie, geen idee waarom die boeven me mee hebben genomen!" Janet schrok, waarom waren juist zij meegenomen? Waarom moest Freddie mee met de familie? Wat had hij met alle geheimen te maken?
Het bleef even stil in het busje, tot Frank de held uit ging hangen. "We kunnen met z'n vieren makkelijk die kerels aan", probeerde hij het wat luchtiger te maken. Hij was absoluut niet van plan het geheim prijs te geven....
quote:
ik roep net om meer structuur, minder bijzondere verhaallijnen, dus ik heb geprobeerd niet aan hem een heel verhaal vast te hangen
quote:
Precies, daarom ben ik meteen weer afgehaakt. Heb niet zo'n zin om een soort van Goede Tijden, Slechte Tijden over de top zieke verhaallijn over incest en mishandeling mee te schrijven.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Het mag inderdaad wel weer wat meer een kerstverhaal worden. Hopelijk wordt het voorzetje opgepikt.
Deel 28
Met een schok kwam de wagen tot stilstand. Ze hoorden de portieren dichtslaan en voetstappen om het voertuig lopen. Pauline dekte met haar handen haar ogen af, toen het zonlicht vol op haar gezicht scheen, nadat de deur van de laadruimte werd geopend. Buiten hoorde ze kinderen gillen.
Frank kon een glimlach niet onderdrukken toen hij de verbijsterde gezichten van pauline en Janet zag. In de deuropening stond een bebaarde man met rode muts te hohoho’en gebaarde het viertal naar buiten te komen.
Deel 28
Met een schok kwam de wagen tot stilstand. Ze hoorden de portieren dichtslaan en voetstappen om het voertuig lopen. Pauline dekte met haar handen haar ogen af, toen het zonlicht vol op haar gezicht scheen, nadat de deur van de laadruimte werd geopend. Buiten hoorde ze kinderen gillen.
Frank kon een glimlach niet onderdrukken toen hij de verbijsterde gezichten van pauline en Janet zag. In de deuropening stond een bebaarde man met rode muts te hohoho’en gebaarde het viertal naar buiten te komen.
Soms moet je, om de impact van het van het eindfeest te vergroten, de spanning en sensatie in het begin wat opvoeren. Incest heeft ook niet mijn voorkeur om over te schrijven maar wie de pen hanteerd heeft de macht.
Zo kan de kerstman zich straks ontpoppen als een schizofrene seriemoordenaar die naast z'n hobby ook nog verwoed kinderpostzegels spaart.
Als je het graag anders had gewild, had je van te voren een verhaallijn moeten vastleggen waar iedere schrijver zich aan te houden heeft. We hebben nog zo'n 225 posts te gaan dus kan er nog van alles gebeuren
en dat maakt dit topic zo leuk.
Zo kan de kerstman zich straks ontpoppen als een schizofrene seriemoordenaar die naast z'n hobby ook nog verwoed kinderpostzegels spaart.
Als je het graag anders had gewild, had je van te voren een verhaallijn moeten vastleggen waar iedere schrijver zich aan te houden heeft. We hebben nog zo'n 225 posts te gaan dus kan er nog van alles gebeuren
en dat maakt dit topic zo leuk.
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Ik vind juist ook het leuke van dit verhaal dat het alle kanten op kan. .Een goed verhaal bevat een conflict, dat gaandeweg het verhaal wordt opgelost, positief of negatief. En conflicten zitten er voldoende in, lijkt me. En er zullen er ook nog wel wat bijkomen, schat ik zo in .
Maar ik kan me ook wel vinden in de kritiek dat het kerstgedeelte wel heel erg naar de achtergrond wordt gedrukt. En daarom heb ik dat in mijn tekst weer een beetje geprobeerd terug te brengen. En de volgende kan er mee doen wat hij of zij wil, al lijkt het mij wel leuk als kerst weer wat nadrukkelijker naar voren komt (en dat kan toch met een psychotische kerstman?).
. Maar ik kan me ook wel vinden in de kritiek dat het kerstgedeelte wel heel erg naar de achtergrond wordt gedrukt. En daarom heb ik dat in mijn tekst weer een beetje geprobeerd terug te brengen. En de volgende kan er mee doen wat hij of zij wil, al lijkt het mij wel leuk als kerst weer wat nadrukkelijker naar voren komt (en dat kan toch met een psychotische kerstman?
).
Idem hier. Ik had hele andere gedachten over Pauline, die veel meer in de Kerstsfeer lagenquote:Op dinsdag 2 december 2008 12:15 schreef ElizabethR het volgende:
[..]
Precies, daarom ben ik meteen weer afgehaakt. Heb niet zo'n zin om een soort van Goede Tijden, Slechte Tijden over de top zieke verhaallijn over incest en mishandeling mee te schrijven.
De pessimist ziet het duister in de tunnel
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
De optimist ziet het licht aan het eind van de tunnel
De realist ziet de trein komen
De machinist ziet drie idioten in het spoor staan....
Deel 29
"Ho ho ho, merry Christmas" De hele situatie was zo bizar dat Janet niet wist wat ze er mee aan moest. De kerstman gebaarde nogmaals dat ze uit de wagen moesten komen. Toen ze om zich heen keek zag ze allerlei kerstdingen. Een reusachtige kerstboom, reusachtige pakjes, kerstelfen, spelende kinderen... "wat is dit?" vroeg Janet zich hardop af.
"Ah jullie zijn er," bulderde een stem. Janet draaide zich om en zag haar vader staan. "Welkom in het kerstparadijs! Mijn excuses voor de chloroform en de ruwe lift, maar ik dacht dat het wel bij zou dragen aan de verrassing." Hij lachte uitbundig. Janet niet. Ze had het ook wel kunnen verwachten, haar vader met zijn voorliefde voor misdaadfilms. Janet keek naar Pauline. Ze straalde. "Het is net als vroeger!" bracht ze uit, en liep verbouwereerd weg richting de pakjes.
"Ho ho ho, merry Christmas" De hele situatie was zo bizar dat Janet niet wist wat ze er mee aan moest. De kerstman gebaarde nogmaals dat ze uit de wagen moesten komen. Toen ze om zich heen keek zag ze allerlei kerstdingen. Een reusachtige kerstboom, reusachtige pakjes, kerstelfen, spelende kinderen... "wat is dit?" vroeg Janet zich hardop af.
"Ah jullie zijn er," bulderde een stem. Janet draaide zich om en zag haar vader staan. "Welkom in het kerstparadijs! Mijn excuses voor de chloroform en de ruwe lift, maar ik dacht dat het wel bij zou dragen aan de verrassing." Hij lachte uitbundig. Janet niet. Ze had het ook wel kunnen verwachten, haar vader met zijn voorliefde voor misdaadfilms. Janet keek naar Pauline. Ze straalde. "Het is net als vroeger!" bracht ze uit, en liep verbouwereerd weg richting de pakjes.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
(Wat is het trouwens lastig om van die absurde verhaallijn weer terug naar kerstig te moeten gaan , geen idee of het verhaal er daadwerkelijk beter op wordt, maar goed, de kerstsfeer is er. Sort of)
, geen idee of het verhaal er daadwerkelijk beter op wordt, maar goed, de kerstsfeer is er. Sort of)
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Jsmmer dat er mensen zijn die het niet eens zijn met het beloop van het verhaal. Zo werkt nu eenmaal een topic als deze. Als je graag een bepaalde kant op wilt met een personage; wees dan duideljker in je eigen stukje! Daarin kan je een boel manupileren, waardoor de volgende schrijver geen andere kant op kan dan die jij voor ogen had. Doe je dat niet, is het niet netjes daarna te "zeuren" over de kant die het verhaal op had moeten gaan!
Ik zat ongeveer in dezelfde richting als erik te denken, maar had het niet zo enthousiast omgegooid denk ik. nu is het verhaal eigenlijk zo goed als af voor mij.quote:
Jsmmer dat er mensen zijn die het niet eens zijn met het beloop van het verhaal. Zo werkt nu eenmaal een topic als deze. Als je graag een bepaalde kant op wilt met een personage; wees dan duideljker in je eigen stukje! Daarin kan je een boel manupileren, waardoor de volgende schrijver geen andere kant op kan dan die jij voor ogen had. Doe je dat niet, is het niet netjes daarna te "zeuren" over de kant die het verhaal op had moeten gaan!
Misschien doe ik vanmiddag nog wel een poging.
Het gaat niet zozeer om het verloop van het verhaal, maar meer om het terugbrengen van het kerstelement. En van topics als deze is inderdaad algemeen bekend dat mensen elkaar gaan overtreffen met wendingen, niets mis mee, zolang het overzicht maar niet kwijtraaktquote:
Jsmmer dat er mensen zijn die het niet eens zijn met het beloop van het verhaal. Zo werkt nu eenmaal een topic als deze. Als je graag een bepaalde kant op wilt met een personage; wees dan duideljker in je eigen stukje! Daarin kan je een boel manupileren, waardoor de volgende schrijver geen andere kant op kan dan die jij voor ogen had. Doe je dat niet, is het niet netjes daarna te "zeuren" over de kant die het verhaal op had moeten gaan!
.Ik weet misschien nog wel een leuke wending, maar heb nu geen tijd om die te schrijven, dus wie wil: ga je gang.quote:
[..]
Ik zat ongeveer in dezelfde richting als erik te denken, maar had het niet zo enthousiast omgegooid denk ik. nu is het verhaal eigenlijk zo goed als af voor mij.
Misschien doe ik vanmiddag nog wel een poging.
Goede middag,voor het eerst dat ik iets post op dit topic.Heel leuk zo'n verhaal te schrijven met z'n allen maar een paar dingen begrijp ik niet.
1..Frank vraagt aan Pauline of zij mee naar binnen wilt?
2..Waarom zouden ze uberhaubt naar Paulines ouderlijk huis gaan?
3..Na de chloroform en de ruwe behandeling lees ik niks over eventuele angst voor Pauline ongeboren kindje.
4..Janet lijkt heel blij,terwijl haar vader net nog hoopte dat haar moeder zou sterven in haar ziekbed?
5..Iedereen is naar een andere bestemming gegaan,zonder die moeder die doodziek in bed ligt?
6..Zitten die kinderen van Frank en Janet alleen thuis?
Succes verder!Ben benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen.
1..Frank vraagt aan Pauline of zij mee naar binnen wilt?
2..Waarom zouden ze uberhaubt naar Paulines ouderlijk huis gaan?
3..Na de chloroform en de ruwe behandeling lees ik niks over eventuele angst voor Pauline ongeboren kindje.
4..Janet lijkt heel blij,terwijl haar vader net nog hoopte dat haar moeder zou sterven in haar ziekbed?
5..Iedereen is naar een andere bestemming gegaan,zonder die moeder die doodziek in bed ligt?
6..Zitten die kinderen van Frank en Janet alleen thuis?
Succes verder!Ben benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen.
Huub heeft het altijd gedaan,ook al heeft ie het niet gedaan.Vergeet dat nooit! :-)
quote:Op donderdag 4 december 2008 16:22 schreef mooiiiiii het volgende:
Goede middag,voor het eerst dat ik iets post op dit topic.Heel leuk zo'n verhaal te schrijven met z'n allen maar een paar dingen begrijp ik niet.
1..Frank vraagt aan Pauline of zij mee naar binnen wilt?
2..Waarom zouden ze uberhaubt naar Paulines ouderlijk huis gaan?
3..Na de chloroform en de ruwe behandeling lees ik niks over eventuele angst voor Pauline ongeboren kindje.
4..Janet lijkt heel blij,terwijl haar vader net nog hoopte dat haar moeder zou sterven in haar ziekbed?
5..Iedereen is naar een andere bestemming gegaan,zonder die moeder die doodziek in bed ligt?
6..Zitten die kinderen van Frank en Janet alleen thuis?
Succes verder!Ben benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen.
dat dus..
Faber quisque fortunae suae.
Uit Eindhoven
Uit Eindhoven
Nee maar kan een logisch gevolg zijn omdat ze bij haar in de straat stoppen?quote:Op donderdag 4 december 2008 16:22 schreef mooiiiiii het volgende:
Goede middag,voor het eerst dat ik iets post op dit topic.Heel leuk zo'n verhaal te schrijven met z'n allen maar een paar dingen begrijp ik niet.
1..Frank vraagt aan Pauline of zij mee naar binnen wilt?
Misschien wordt dat later in het verhaal nog duidelijk.quote:2..Waarom zouden ze uberhaubt naar Paulines ouderlijk huis gaan?
Nog niemand van de familie weet van Paulines zwangerschap dus misschien houdt zij wijzelijk haar mond tot het juiste moment om daarover te beginnen of misschien heeft zij op dat moment andere dingen aan haar hoofd.quote:3..Na de chloroform en de ruwe behandeling lees ik niks over eventuele angst voor Pauline ongeboren kindje.
Overdonderd door hetgeen haar overkomt . . ?quote:4..Janet lijkt heel blij,terwijl haar vader net nog hoopte dat haar moeder zou sterven in haar ziekbed?
Wacht het verhaal nou even af misschien is zij er al.quote:5..Iedereen is naar een andere bestemming gegaan,zonder die moeder die doodziek in bed ligt?
Misschien zijn dat al 16 jarige pubers en wilden die niet mee naar opa's feestje ?quote:6..Zitten die kinderen van Frank en Janet alleen thuis?
We zullen zien, het kan nog alle kanten op . . .quote:Succes verder!Ben benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen.
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Deel 30quote:Op donderdag 4 december 2008 09:11 schreef Tha_Erik het volgende:
Deel 29
"Ho ho ho, merry Christmas" De hele situatie was zo bizar dat Janet niet wist wat ze er mee aan moest. De kerstman gebaarde nogmaals dat ze uit de wagen moesten komen. Toen ze om zich heen keek zag ze allerlei kerstdingen. Een reusachtige kerstboom, reusachtige pakjes, kerstelfen, spelende kinderen... "wat is dit?" vroeg Janet zich hardop af.
"Ah jullie zijn er," bulderde een stem. Janet draaide zich om en zag haar vader staan. "Welkom in het kerstparadijs! Mijn excuses voor de chloroform en de ruwe lift, maar ik dacht dat het wel bij zou dragen aan de verrassing." Hij lachte uitbundig. Janet niet. Ze had het ook wel kunnen verwachten, haar vader met zijn voorliefde voor misdaadfilms. Janet keek naar Pauline. Ze straalde. "Het is net als vroeger!" bracht ze uit, en liep verbouwereerd weg richting de pakjes.
'Miiieeep miiieeep miiiieeep''
'Miiieeep miieeep miiiieeep'
Met een klap slaat Frank de wekker uit en draait zich nog één keer om. Hij probeert de draad van zijn droom weer op te pakken want het werd net spannend. Waar was hij gebleven? Owja bij de pakjes. Maar hoe hij ook bleef denken aan zijn droom, kreeg hij het niet meer te pakken. De droom was weg gevlogen. Ach eigenlijk was het ook maar een rare droom en ook een beetje een nare droom. Die had hij de laatste tijd ook veel te vaak.
'Miiee . . .' Nog voor de wekker z'n geluid kon afmaken, had hij hem alweer uitgemept. Het is twintig over zes en hij moet vandaag optijd komen. Want vandaag heeft hij het nog drukker dan anders. Meestal in december', dan legde zijn werkgever de lat extra hoog. 'Had hij nou over Pauline gedroomt?' Verschrikt schudde hij die gedachte van zich af en stapte uit zijn bed. 'En over Freddy?' Hoofdschuddend stapte hij onder de douche en hoorde nog net de telefoon gaan . . .
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Gelukkig..Dit kon ook niet echt zijn.
Huub heeft het altijd gedaan,ook al heeft ie het niet gedaan.Vergeet dat nooit! :-)
Hij vroeg zich af wie er al zo vroeg zou bellen en kwam tot de conclusie dat het belangrijk moest zijn. Terwijl hij de trap af vloog hoorde hij hoe het gerinkel ophield. "Vedomme" vloekte hij. Hij kon absoluut niet uitstaan dat hij telefoontjes mistte. "Dan eerst maar koffie bedacht hij en vervolgde zijn weg op een normaal tempo. Toen hij in de keuken kwam zag hij dat Janet een gesprek beëindigde. "Is goed! Groetjes, doeg!" Waren de laatste woorden. "Wie waren dat?" vroeg hij terwijl hij een mok koffie inschonk. Mijn ouders, ik ga straks gezellig even koffie drinken bij ze. Gaan "Jacqueline en Sven mee?" vroeg hij "En gaan de kids mee de kerstboom halen vanavond?"quote:
[..]
Deel 30
'Miiieeep miiieeep miiiieeep''
'Miiieeep miieeep miiiieeep'
Met een klap slaat Frank de wekker uit en draait zich nog één keer om. Hij probeert de draad van zijn droom weer op te pakken want het werd net spannend. Waar was hij gebleven? Owja bij de pakjes. Maar hoe hij ook bleef denken aan zijn droom, kreeg hij het niet meer te pakken. De droom was weg gevlogen. Ach eigenlijk was het ook maar een rare droom en ook een beetje een nare droom. Die had hij de laatste tijd ook veel te vaak.
'Miiee . . .' Nog voor de wekker z'n geluid kon afmaken, had hij hem alweer uitgemept. Het is twintig over zes en hij moet vandaag optijd komen. Want vandaag heeft hij het nog drukker dan anders. Meestal in december', dan legde zijn werkgever de lat extra hoog. 'Had hij nou over Pauline gedroomt?' Verschrikt schudde hij die gedachte van zich af en stapte uit zijn bed. 'En over Freddy?' Hoofdschuddend stapte hij onder de douche en hoorde nog net de telefoon gaan . . .
Ik ben eigenlijk nog nooit zo blij geweest met een cheesy anticlimax .
.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Deel 32quote:Op donderdag 4 december 2008 21:39 schreef JJH het volgende:
[..]Deel31
Hij vroeg zich af wie er al zo vroeg zou bellen en kwam tot de conclusie dat het belangrijk moest zijn. Terwijl hij de trap af vloog hoorde hij hoe het gerinkel ophield. "Vedomme" vloekte hij. Hij kon absoluut niet uitstaan dat hij telefoontjes mistte. "Dan eerst maar koffie bedacht hij en vervolgde zijn weg op een normaal tempo. Toen hij in de keuken kwam zag hij dat Janet een gesprek beëindigde. "Is goed! Groetjes, doeg!" Waren de laatste woorden. "Wie waren dat?" vroeg hij terwijl hij een mok koffie inschonk. Mijn ouders, ik ga straks gezellig even koffie drinken bij ze. Gaan "Jacqueline en Sven mee?" vroeg hij "En gaan de kids mee de kerstboom halen vanavond?"
"Ja, zij gaan met me mee maar de kerstboom ga je zelf maar halen.". Frank bespeurde een lichte irritatie in haar stem maar zoals altijd negeerde hij die. Hij drukte de senseo aan en opende zijn laptop om de laatste nieuwsberichten te lezen.
Janet ergerde zich dood aan zijn ochtend ritueel, zoals hij daar zat in z'n onderbroek, roerend in z'n koffie, gebukt loerend naar het blauwoplichtende scherm van z'n laptop en totaal geen aandacht voor z'n omgeving. Dat moest veranderen, wat er ook gebeurde. Ze hielp de kinderen in de kleren en dekte de tafel met de ontbijt benodigtheden. Verstoord keek Frank op van z'n bezigheid en zei, geirriteerd:"Mens, moet dat nou met zoveel herrie?"
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
En ze leefden nog lang en gelukkig . . .
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Nee ,wie kan het verhaal vervolgen svp?quote:Op maandag 8 december 2008 22:35 schreef SpiekerJozef het volgende:
En ze leefden nog lang en gelukkig . . .
Huub heeft het altijd gedaan,ook al heeft ie het niet gedaan.Vergeet dat nooit! :-)
Vond je het nou nodig een beschrijving van mij 's morgens vroeg te geven.quote:
[..]
Deel 32
"Ja, zij gaan met me mee maar de kerstboom ga je zelf maar halen.". Frank bespeurde een lichte irritatie in haar stem maar zoals altijd negeerde hij die. Hij drukte de senseo aan en opende zijn laptop om de laatste nieuwsberichten te lezen.
Janet ergerde zich dood aan zijn ochtend ritueel, zoals hij daar zat in z'n onderbroek, roerend in z'n koffie, gebukt loerend naar het blauwoplichtende scherm van z'n laptop en totaal geen aandacht voor z'n omgeving. Dat moest veranderen, wat er ook gebeurde. Ze hielp de kinderen in de kleren en dekte de tafel met de ontbijt benodigtheden. Verstoord keek Frank op van z'n bezigheid en zei, geirriteerd:"Mens, moet dat nou met zoveel herrie?"
Terwijl de kinderen op een boterham met Pindakaas zaten te kouwen, vroeg Frank, "Wie heeft er zin om vanavond gezellig meer een kerstboom te gaan halen?" Hij zag het geworstel met de kerstbomen namelijk helemaal niet zitten en een handje van zijn zoon of dochter was altijd handig, maar de enige reactie die van de andere kant van van de tafel kwam was gesmak, en Jacqueline presteerde het om heel erg lang en smerig van haar thee te slurpen. "Jacqeuline!!" riep Janet, dit in combinatie met een boze blik was voldoende. Frank schrok voorzichtig toen hij op de klok keek, hij moest weg. Hij vloog weer naar boven, douchte en scheerde zich in een oogwenk en was de deur uit. Janet bleef jaloers op het tempo van haar man.
Ik wou schrijven dat ie al gedouched was,maar ik had het zelf niet goed gelezen.
[ Bericht 53% gewijzigd door mooiiiiii op 09-12-2008 12:58:24 ]
[ Bericht 53% gewijzigd door mooiiiiii op 09-12-2008 12:58:24 ]
Huub heeft het altijd gedaan,ook al heeft ie het niet gedaan.Vergeet dat nooit! :-)
Tegen 10.00 uur belde Janet aan bij haar ouderlijk huis, Pauline deed open. "He, gezellig, jij ook hier!" zei Janet enthousiast, "Ben je lekker vrij vrandaag?" "Nee, avonddienst" Zei Pauline, "Kom snel binnen, het is koud!" Janet liep de warme knusse huiskamer binnen waar haar vader met Freddy op de bank zat en haar moeder in het bed in de kamer lag. "Hoe gaat het mama" vroeg ze, terwijl ze haar jas uittrok en haar vader en Freddy een kus gaf. "Niet slecht meisje, ik mag niet klagen." De moeder van Janet en Pauline was pasgeleden geopereerd aan het hart en was nu thuis aan het revalideren, ze zag er erg goed uit. "En na vandaag wordt het alleen maar beter!!" straalde haar moeder en ze keek veel betekenend naar Pauline en Freddy.
Pauline begon te blozen en keek haar man Freddy aan, die knikte even, bijna onopvallend. "Wat, wat is er??" vroeg Janet. "Ik.....wij.....ik..." hakkelde Pauline "Jij wordt tante!!"
Pauline begon te blozen en keek haar man Freddy aan, die knikte even, bijna onopvallend. "Wat, wat is er??" vroeg Janet. "Ik.....wij.....ik..." hakkelde Pauline "Jij wordt tante!!"
quote:Op dinsdag 9 december 2008 02:39 schreef JJH het volgende:
[..]
Vond je het nou nodig een beschrijving van mij 's morgens vroeg te geven.
Sorry . .
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Deel 35 keuze 1quote:Op woensdag 10 december 2008 13:27 schreef Pooh1978 het volgende: Deel 34
Tegen 10.00 uur belde Janet aan bij haar ouderlijk huis, Pauline deed open. "He, gezellig, jij ook hier!" zei Janet enthousiast, "Ben je lekker vrij vrandaag?" "Nee, avonddienst" Zei Pauline, "Kom snel binnen, het is koud!" Janet liep de warme knusse huiskamer binnen waar haar vader met Freddy op de bank zat en haar moeder in het bed in de kamer lag. "Hoe gaat het mama" vroeg ze, terwijl ze haar jas uittrok en haar vader en Freddy een kus gaf. "Niet slecht meisje, ik mag niet klagen." De moeder van Janet en Pauline was pasgeleden geopereerd aan het hart en was nu thuis aan het revalideren, ze zag er erg goed uit. "En na vandaag wordt het alleen maar beter!!" straalde haar moeder en ze keek veel betekenend naar Pauline en Freddy.
Pauline begon te blozen en keek haar man Freddy aan, die knikte even, bijna onopvallend. "Wat, wat is er??" vroeg Janet. "Ik.....wij.....ik..." hakkelde Pauline "Jij wordt tante!!"
" Ooooh, neee . . ! Wat geweldig voor jullie, gefeliciteerd" Gilde Janet verheugd en vloog haar zusje om de hals. Ze sloeg haar armen warm om haar zusje heen en knuffelde haar stevig. Maar wat was dat nou? Ze voelde het lijf van haar zusje schokken alsof ze aan het huilen was. "Wat is dat nou?" Vroeg Janet: "Waarom moet je nou huilen? Dat is toch hartstikke mooi, dat je een kindje krijgt? "
"Ja." Snikte Pauline:"Dat weet ik ook wel maar we hebben geen cent te makken. En Freddy wordt steeds afgewezen bij sollicitaties omdat z'n handicap te confronterend is voor de meeste mensen. En als ik straks moet stoppen met werken, wat moeten we dan eten?" en ze begon weer met lange uithalen te huilen.
"Rustig nou maar."Zei vader: "Wij zijn er ook nog om te helpen en anders is er nog altijd de voedselbank."
Deel 35 Optie B
" Ooooh, neee . . ! Wat geweldig voor jullie, gefeliciteerd" Gilde Janet verheugd en vloog haar zusje om de hals. Janet voelde wat trillen in haar tas en hoorde de eerste tonen van haar ringtone."Oowh wacht, ik heb telefoon." Ze haalde haar mobieltje uit haar tas, flipte hem open en zag dat het Frank was. "Hoi lieverd" Kreete ze door de telefoon, helemaal vergetend hoe ze vanmorgen afscheid had genomen:"Moet je horen, je wordt oom . . . !" Ze wachte op de reactie van Frank en haar blijde gezicht veranderde ziender ogen naar een treurige blik. "Wat zeg je? Dat meen je niet !? Hoe . . waarom . . . Wat een klotenstreek. Wacht, ik zal hem wel even bellen en zeggen wat ik van hem vind. De hufter, het is vlak voor kerst . . !" Ze luisterde even naar wat Frank te zeggen had en:"Ja wat nou economische crisis, jij verdient bakken met geld voor hem!"
Ze verbrak de verbinding en barste in huilen uit. "Hoe moet dat nou? Het liep net weer lekker na mijn ontslag en nou is Frank ook nog ontslagen."
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Deel 36quote:Op donderdag 11 december 2008 22:42 schreef SpiekerJozef het volgende:
[..]
Deel 35 Optie B
" Ooooh, neee . . ! Wat geweldig voor jullie, gefeliciteerd" Gilde Janet verheugd en vloog haar zusje om de hals. Janet voelde wat trillen in haar tas en hoorde de eerste tonen van haar ringtone."Oowh wacht, ik heb telefoon." Ze haalde haar mobieltje uit haar tas, flipte hem open en zag dat het Frank was. "Hoi lieverd" Kreete ze door de telefoon, helemaal vergetend hoe ze vanmorgen afscheid had genomen:"Moet je horen, je wordt oom . . . !" Ze wachte op de reactie van Frank en haar blijde gezicht veranderde ziender ogen naar een treurige blik. "Wat zeg je? Dat meen je niet !? Hoe . . waarom . . . Wat een klotenstreek. Wacht, ik zal hem wel even bellen en zeggen wat ik van hem vind. De hufter, het is vlak voor kerst . . !" Ze luisterde even naar wat Frank te zeggen had en:"Ja wat nou economische crisis, jij verdient bakken met geld voor hem!"
Ze verbrak de verbinding en barste in huilen uit. "Hoe moet dat nou? Het liep net weer lekker na mijn ontslag en nou is Frank ook nog ontslagen."
Vloekend zat Frank in zijn auto. Tien minuten waren het maar. Tien minuten die voor zijn baas aanleiding waren om hem te ontslaan. “Stiptheid is niet vrijblijvend hier, dat zou u toch moeten weten.” Frank sputterde tegen, maar zijn baas was onverbiddelijk.
Zijn gedachten vormden een doolhof in zijn hoofd. Hoe moet het nu verder? Het ontslag zal wel aan te vechten zijn, maar wil hij nog voor die man werken? Hij reed door de binnenstad. Hoe moest het nu met de kerstinkopen? En de kerstboom, hij had het de kinderen beloofd, maar konden ze die boom nog wel betalen?
Deel 37quote:Op zondag 14 december 2008 20:47 schreef DaMart het volgende:
[..]
Deel 36
Vloekend zat Frank in zijn auto. Tien minuten waren het maar. Tien minuten die voor zijn baas aanleiding waren om hem te ontslaan. “Stiptheid is niet vrijblijvend hier, dat zou u toch moeten weten.” Frank sputterde tegen, maar zijn baas was onverbiddelijk.
Zijn gedachten vormden een doolhof in zijn hoofd. Hoe moet het nu verder? Het ontslag zal wel aan te vechten zijn, maar wil hij nog voor die man werken? Hij reed door de binnenstad. Hoe moest het nu met de kerstinkopen? En de kerstboom, hij had het de kinderen beloofd, maar konden ze die boom nog wel betalen?
Zonder het te beseffen nam hij de afslag naar rechts, richting de A1. Terwijl hij het gaspedaal stevig intrapte, probeerde hij z'n gedachten te ordenen. Met een noodgang nam hij de rotonde en met gierende banden nam hij de derde afslag, de oprit op richting Utrecht. Het was redelijk rustig op de weg, de spits was voorbij. Een vrachtwagenchauffeur, die besloot om een collega in te halen, schold hij verrot en met z'n grote licht knipperend wilde hij z'n boosheid kracht bijzetten. 'Waarom? Waarom ik? Waarom nu?' waren de vragen die door z'n hoofd heen schoten.
Z'n geduld was op en hij schoot de beide vrachtwagens voorbij via de vluchtstrook en vol gas stuurde hij direct weer naar de linkerbaan. Matrixborden boven de weg gaven aan dat er geen files waren op de A1 maar wel op de A28. 'Had ik maar zulke borden in m'n leven' Dacht Frank verbitterd. Ze vertellen je precies wat je te wachten staat. Hij haalde het uiterste uit z'n dieseltje en reed met 178 kilometer per uur langs knooppunt Hoevelaken. Hij moest weg, weg van dit alles maar waar heen?
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
*edit: doe maar niet zo.
[ Bericht 86% gewijzigd door DaMart op 21-12-2008 21:39:36 ]
[ Bericht 86% gewijzigd door DaMart op 21-12-2008 21:39:36 ]
marokkanen zijn ook mensen, net als andere turken. Gehandicapten zijn altijd de schuldigen
Als je het verhaal een vervolg wilt geven, dan wel graag ontopic, aansluitend bij de rest van het verhaal. Normale bijdragen worden dan ook meer gewaardeerd dan wat jij had geplaatst.quote:
hoe weet jij dat wijsneus? dit had nog humorquote:[Normale bijdragen worden dan ook meer gewaardeerd dan wat jij had geplaatst.
marokkanen zijn ook mensen, net als andere turken. Gehandicapten zijn altijd de schuldigen
Nee, dat had het niet. En voor verder commentaar op moderatie in KSW kun je hier terecht: Kerstverhalenwedstrijd 2008 - wedstrijdinfo- & feedbacktopicquote:
[..]
hoe weet jij dat wijsneus? dit had nog humor
.
Deel 38quote:Op vrijdag 19 december 2008 00:46 schreef SpiekerJozef het volgende:
[..]
Deel 37
Zonder het te beseffen nam hij de afslag naar rechts, richting de A1. Terwijl hij het gaspedaal stevig intrapte, probeerde hij z'n gedachten te ordenen. Met een noodgang nam hij de rotonde en met gierende banden nam hij de derde afslag, de oprit op richting Utrecht. Het was redelijk rustig op de weg, de spits was voorbij. Een vrachtwagenchauffeur, die besloot om een collega in te halen, schold hij verrot en met z'n grote licht knipperend wilde hij z'n boosheid kracht bijzetten. 'Waarom? Waarom ik? Waarom nu?' waren de vragen die door z'n hoofd heen schoten.
Z'n geduld was op en hij schoot de beide vrachtwagens voorbij via de vluchtstrook en vol gas stuurde hij direct weer naar de linkerbaan. Matrixborden boven de weg gaven aan dat er geen files waren op de A1 maar wel op de A28. 'Had ik maar zulke borden in m'n leven' Dacht Frank verbitterd. Ze vertellen je precies wat je te wachten staat. Hij haalde het uiterste uit z'n dieseltje en reed met 178 kilometer per uur langs knooppunt Hoevelaken. Hij moest weg, weg van dit alles maar waar heen?
De luchthoorn van een vrachtwagen haalde Frank uit zijn gedachten. De belijning tussen de eerste en tweede baan schoot onder het midden van de auto door. In een reflex stuurde Frank naar links, op een haar na een vrachtwagen ontwijkend. Hij liet het gaspedaal los. Waar was hij mee bezig? Waar ging hij heen? Hij stuurde de auto de eerste de beste parkeerplaats op. Zijn hoofd rustte op zijn handen, terwijl de wanhoop door zijn lichaam gierde. Hij werd opgeschrikt door getik tegen het zijraam van zijn auto. Langzaam kwam Frank omhoog en draaide het raampje open. Een man van in de veertig staarde hem aan. “Sorry dat ik u stoor, maar komt u langs Hilversum?”
Deel 39
Frank fronste. Hilversum was een mogelijke bestemming, maar om nou zomaar een vreemde mee te nemen... De man keek hem nog steeds aan, een vrolijke twinkel in zijn ogen. "Hilversum," herhaalde de man, "ik heb daar een afspraak!". Frank scande de man van boven naar beneden. Geen tas. Een nette broek maar onder de jas een oude trui. "Stap in," zei hij. "Hilversum wordt het vandaag!"
Iets te snel schakelde hij de auto in de tweede versnelling. Verbaast merkte hij op dat hij er zin in had. Naar Hilversum. Kom maar op!
Frank fronste. Hilversum was een mogelijke bestemming, maar om nou zomaar een vreemde mee te nemen... De man keek hem nog steeds aan, een vrolijke twinkel in zijn ogen. "Hilversum," herhaalde de man, "ik heb daar een afspraak!". Frank scande de man van boven naar beneden. Geen tas. Een nette broek maar onder de jas een oude trui. "Stap in," zei hij. "Hilversum wordt het vandaag!"
Iets te snel schakelde hij de auto in de tweede versnelling. Verbaast merkte hij op dat hij er zin in had. Naar Hilversum. Kom maar op!
Deel 40quote:Op maandag 22 december 2008 21:39 schreef Twinky het volgende:
Deel 39
Frank fronste. Hilversum was een mogelijke bestemming, maar om nou zomaar een vreemde mee te nemen... De man keek hem nog steeds aan, een vrolijke twinkel in zijn ogen. "Hilversum," herhaalde de man, "ik heb daar een afspraak!". Frank scande de man van boven naar beneden. Geen tas. Een nette broek maar onder de jas een oude trui. "Stap in," zei hij. "Hilversum wordt het vandaag!"
Iets te snel schakelde hij de auto in de tweede versnelling. Verbaast merkte hij op dat hij er zin in had. Naar Hilversum. Kom maar op!
Frank verliet de parkeerplaats en voegde keurig in bij het overige verkeer. "Wat ben ik bkij dat u daar stopte" zei de man: "Ik heb me trouwens nog niet eens voorgesteld. Ik ben Gerhard, Gerhard Vlieger maar iedereen noemt mij Ger."
"Aangenaam" zei Frank: "Ik ben Koos, Koos Werkeloos" volgde met een vleugje sarcasme. "Mijn werkgever heeft, in zijn almacht, vandaag besloten mij te ontslaan . . !" volgde nog sarcastischer. "Ma . . maar waarom bent u dan toch zo vrolijk?" Vroeg Gerhard verbaast. "En neemt u me toch mee naar Hilversum?"
"Kap nu eerst maar eens met dat ge-u, ik ben geen u, ik ben gewoon Frank maar iedereen noemt me Frank dus mag u dat ook doen. Ik ben ontslagen maar nog niet verslagen. Ik ga gewoon aan een nieuw hoofdstuk beginnen." Gerhard lachte luid en zei: "Thats the spirit. dat is precies wat ontbreekt binnen mijn organisatie. Een tegenslag incasseren en toch positief de toekomst in . . ."
"Ach." zei Frank: "Ik heb een gezin, ik heb een hyptheek, ik heb een pee-elletje en dus een verantwoordelijkheid waar ik niet onderuit kan." Een diepe zucht volgde.
"Ja dat ken ik" zei Gerhard en ook uit zijn mond ontsnapte een diepe zucht . . .
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
Deel 41quote:Op dinsdag 23 december 2008 02:33 schreef SpiekerJozef het volgende:
[..]
Deel 40
Frank verliet de parkeerplaats en voegde keurig in bij het overige verkeer. "Wat ben ik bkij dat u daar stopte" zei de man: "Ik heb me trouwens nog niet eens voorgesteld. Ik ben Gerhard, Gerhard Vlieger maar iedereen noemt mij Ger."
"Aangenaam" zei Frank: "Ik ben Koos, Koos Werkeloos" volgde met een vleugje sarcasme. "Mijn werkgever heeft, in zijn almacht, vandaag besloten mij te ontslaan . . !" volgde nog sarcastischer. "Ma . . maar waarom bent u dan toch zo vrolijk?" Vroeg Gerhard verbaast. "En neemt u me toch mee naar Hilversum?"
"Kap nu eerst maar eens met dat ge-u, ik ben geen u, ik ben gewoon Frank maar iedereen noemt me Frank dus mag u dat ook doen. Ik ben ontslagen maar nog niet verslagen. Ik ga gewoon aan een nieuw hoofdstuk beginnen." Gerhard lachte luid en zei: "Thats the spirit. dat is precies wat ontbreekt binnen mijn organisatie. Een tegenslag incasseren en toch positief de toekomst in . . ."
"Ach." zei Frank: "Ik heb een gezin, ik heb een hyptheek, ik heb een pee-elletje en dus een verantwoordelijkheid waar ik niet onderuit kan." Een diepe zucht volgde.
"Ja dat ken ik" zei Gerhard en ook uit zijn mond ontsnapte een diepe zucht . . .
Gerhard vervolgde. "Ik heb een eigen zaak en sta op het punt om een enorme opdracht binnen te halen. Ik ben alleen zelf mijn enige werknemer en kan het er niet bij hebben" Gerhard liet een stilte vallen en keek naar Frank. Die concentreerde zich op de A27 die ze ondertussen bereikt hadden. Zijn best doend om geen enthousiasme te laten blijken. "Ik weet echt niet of ik die opdracht ga aannemen." "Waar moet je zijn" zei Frank, het het gesprek een andere wending gevende. "Doe maar richting Station." De rest van de rit verliep in stilte. Toen ze bij de bouwput centraal aangekomen waren vroeg Gerhard of Frank misschien een bak koffie wilde, als dank voor de lift.
Deel 42quote:
[..]
Deel 41
Gerhard vervolgde. "Ik heb een eigen zaak en sta op het punt om een enorme opdracht binnen te halen. Ik ben alleen zelf mijn enige werknemer en kan het er niet bij hebben" Gerhard liet een stilte vallen en keek naar Frank. Die concentreerde zich op de A27 die ze ondertussen bereikt hadden. Zijn best doend om geen enthousiasme te laten blijken. "Ik weet echt niet of ik die opdracht ga aannemen." "Waar moet je zijn" zei Frank, het het gesprek een andere wending gevende. "Doe maar richting Station." De rest van de rit verliep in stilte. Toen ze bij de bouwput centraal aangekomen waren vroeg Gerhard of Frank misschien een bak koffie wilde, als dank voor de lift.
Ze gingen naar een café tegenover het station. Gerhard vertelde hoe een jaar geleden zijn bedrijf gestart was en hoe hij gegroeid was in een nog vrij onbetreden markt. Frank luisterde aandachtig en knikte af en toe instemmend. Terwijl hij van zijn espresso nipte, ging zijn mobiele telefoon. In het schermpje zag hij het nummer van Janet. Hij drukte de oproep weg en richtte zijn aandacht weer op Gerhard.
"Hij drukte me weg." Janet kijkt Pauline bezorgd aan. "Wat is er toch met hem aan de hand? Zo ken ik hem niet. Ik ben bang dat hij iets stoms gaat doen."
We hoeven toch niet in elk deel kerst te noemen? Uiteindelijk kan het nog een heel kerstig einde krijgenquote:
jongens, KERSTMIS! er is een vreemdeling binnengelopen, kerstmis!!!
.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |