Precies 12 jaar geleden kreeg ik hem. Ik werd bijna 11. Ik had na jaren zeuren mijn zin gekregen. Ik kreeg een hond!!
Ik kon mijn lol niet op. Er toen nog niet bij stilstaand dat ik hem ooit kwijt zou raken. Ik zou die lieve kop op een gegeven moment niet meer zien.
Mijn moeder zei : "Hij is van jou. Je hoeft alleen maar van hem te houden."
Heb nooit begrepen waarom ze dat zei. Tot op de dag van vandaag. Maandag aanstaande 2 paasdag en ook mijn verjaardag. Dat is de dag die ik nooit vergeten zal. Ik ga dan met mijn hondje voor de laatste keer naar het strand. Ik ga voor de laatste keer ontroerd kijken als ik hem s'ochtends naar me toe zie lopen.
In de loop der jaren is het lieve dier ouder geworden zijn lichaam ging achteruit. Hij werd een beetje dement en zag dingen niet meer zo goed.
Ik heb me hier jarenlang stil voor gehouden. Ik heb niks gezien. Tot vandaag. Hij moest voor een controle naar de dierenarts. Kijken of de medicijnen nu wel aansloegen.
Niet dus. Ik heb de beslissing moeten nemen om hem in te laten slapen. Ik heb 2e paasdag gekozen omdat ik die dag ALTIJD bewust meemaak. Ik dus zelfs als ik 83 ben nog weet dat mijn hondje er ooit is geweest. Hij zal dus altijd in mijn herrinering blijven. Nooit zal ik mijn hondje vergeten.
Hij heeft nog 1 week. Ik ga nu mijn laatste maandag in met mijn roald. Ik zal nooit meer een voor mij normale dag meemaken. Ik weet wel het slijt maar ik mis de lieverd nu al gigantisch. Ik zit voor het eerst in mijn leven iets te tikken terwijl de tranen over mijn gezicht lopen.
Mijn beste vriend gaat dood!!!
1 ding zeg ik erbij als er hier een opmerking over een chinees komt met betrekking met mijn hond zal ik persoonlijk al je posts van dit hele forum verwijderen
Veel sterkte.
[Dit bericht is gewijzigd door cenobite op 25-03-2002 21:08]
Sterkte!
Wat voor hond heb je?
[Dit bericht is gewijzigd door Soundlevel op 25-03-2002 21:16]
Veel liefs en sterkte,
dolfie
Zal 'm nooit vergeten.
Kut voor je.
Jij bent altijd heel vrolijk, elke dag weer
Je hebt alles over voor de baas, maakt niet uit wanneer
Niets is te gek bij jou en alles kan
Met jou heb ik een bijzondere band
Toen ik het moeilijk had maakte jij mij aan het lachen
Ondanks je ziekte bleef je glimlachen.
Sterkte Knut!
Heel veel sterkte Knut, ik weet hoe moeilijk het voor je is...
Als ik zo je post lees heeft hij een fantastisch leven gehad, houd dat in je achterhoofd.
Ik weet dat het erg moeilijk is, ik heb het vorige maand ook meegemaakt met mijn beste vriendje.
Ik heb daar toen ook een topic over geopend waar zeer veel lieve reacties op kwamen, ik weet zeker dat dat nu ook gaat gebeuren (ik heb er veel aan gehad).
Het is misschien een cliche, maar het is beter zo, denk daar altijd aan.
Heel veel sterkte.
[Dit bericht is gewijzigd door static op 25-03-2002 21:25]
Maak er maar een bijzondere laatste week van met z'n tweetjes.
Heel veel sterkte de komende tijd..
Sterkte Knut. We zullen de komende week stilletjes aan je denken.
ik zal er aan denken op 2e paasdag.
Ook al is het beter voor je hond, het blijft erg. Je zal hem missen maar wel veel goede herinneringen aan hem hebben.
Een gedicht waar je wellicht wat aan hebt. Geen idee wie het geschreven heeft, alleen dat het vaak aan mensen wordt meegegeven:
Als twee bruine ogen je vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
Dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Dit was het beste.
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Vele jaren was hij bij ons,
Elke dag samen was een feest.
En in al die fijne jaren Is hij zelf niet een keer...
EGOÏSTISCH GEWEEST.
------------
Het slijt, en wie weet kom je elkaar ooit nog eens tegen!
~mim
voor jou
en een dikke voor je hond.
Mijn hond kon niet meer lopen na 11 jaar, zijn achterpoten wilden gewoonweg niet meer. Maar tot op het laatst wilde die mafkees nog steeds met zijn tennisbal spelen. De dierenarts is langsgekomen en ik heb hem in de tuin begraven (mag officieel wel niet, maar fuck it, hij moest gewoon onder zijn favoriete boom liggen).
Heb een hele mooie laatste week met je maatje.
ben niet zo'n fanatiek poster maar soms moet het even
Maak er iets leuks van deze week!
Ik zal een moeilijke week krijgen.
Bedankt voor die mooie gedichten. Heb bij zo'n beetje iedere post hier nog harder zitten huilen.
En dat terwijl ik nooit huil...
Mijn hond een 1/2 jaar geleden voor eventueel geintreseerden
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 25-03-2002 22:52]
quote:Jij bent zo zwaar de lul vanaf nu, mannetje.
Op maandag 25 maart 2002 22:48 schreef StefanFM het volgende:
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 25-03-2002 22:53]
-edit-
bedoelde StefanFM het wel zo
Misschien begreep hij het wel gewoon niet ...
quote:Knut,
Op maandag 25 maart 2002 22:46 schreef Knut het volgende:
Allen dank voor jullie reply'sIk zal een moeilijke week krijgen.
Bedankt voor die mooie gedichten. Heb bij zo'n beetje iedere post hier nog harder zitten huilen.
En dat terwijl ik nooit huil...Mijn hond een 1/2 jaar geleden voor eventueel geintreseerden
Als je nou zo'n foto in een mooi lijstje op je bureau zet? Dan is hij toch nog een beetje bij je.
quote:Mooie hond !
Op maandag 25 maart 2002 22:46 schreef Knut het volgende:
Allen dank voor jullie reply'sIk zal een moeilijke week krijgen.
Bedankt voor die mooie gedichten. Heb bij zo'n beetje iedere post hier nog harder zitten huilen.
En dat terwijl ik nooit huil...Mijn hond een 1/2 jaar geleden voor eventueel geintreseerden
[Dit bericht is gewijzigd door Soundlevel op 25-03-2002 22:55]
quote:Edit mijn post even als je wil!
Op maandag 25 maart 2002 22:55 schreef shmoopy het volgende:
Eej Knutkoppie,
wat ontzettend klote voor je.
Ik zal aan jullie allebei denken,
en ik hoop dat je ook nog wat vreugde haalt uit deze week.
Heel veel sterkte.
Onze eerste hond die heel veel impact op ons gezin heeft gehad (mijn ouders hadden haar als eerste en het was echt hun dochter, dat beest deed alles voor ons heeft zelfs onze strontluiers leeggelikt en weet ik niet wat.) hebben we moeten inslapen toen ze op haar dagelijkse wandeling door een vrachtwagen is geraakt.
Onze huidige 2 monstertjes gaat het ook niet zo goed mee. Ze zijn vergiftigd een aantal jaar geleden en hebben dus geen haar meer en hun huid is aan het afsterven. Nou worden ze allebei blind en het mannetje is aan het dementeren. Bij hen zullen we binnenkort ook de beslissing moeten nemen. Maar dit is zo vreselijk moeilijk. Hoe kan je besluiten datgene waar je het meeste van houdt dood te maken, niet meer verder te laten leven? Lijden ze wel? de ene keer denk ik ja, de andere keer zijn ze weer zo vrolijk en blij dat ik denk nee.
Sterkte Knut dit lijkt me echt een vreselijke week voor je.
De vogel van mijn vriendin is vandaag ook overleden, hij is verdronken in het aquarium, vreselijk om een geliefd en trouw huisdier te verliezen...
Het is belangrijk om er over te praten, want op deze manier kun je het verlies het best verwerken.
Veel sterkte nog deze komende paar dagen en verwen hem maar lekker....
ik leef met je mee.
Het volgende gedicht geeft je hopelijk wat steun.
Verdorie, ik schiet altijd vol als ik het lees..........
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge. When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills for
all of our special friends so they can run and play together. There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and
times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind.
They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent; His eager body begins quivers. Suddenly he begins to run from
the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster.
You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again
caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.
Then you cross Rainbow Bridge together....
En alleen maar omdat die foto roaldopbergje.jpg heet... dat vind ik zó zielig voor je... stom he hoe sommige dingen je kunnen raken...
Ik weet hoe het is om een huisdier kwijt te raken waar je erg aan gehecht bent. En of je m nou lang of kort had, of t nou een muisje of een olifant was, het kan soms echt verschrikkelijk zijn.
Heel veel sterkte maandag en denk idd maar aan dat ontzettend ontroerende gedicht over egoïsme.... man!
Sterkte knut
prrrrr
Ik voel helemaal wat jij voelt.
Heb altijd tranen in mijn ogen bij dit soort verhalen. Mijn hond is 17 en zal ook niet zo lang meer hebben.. Heel veel sterkte en weet dat je het beste doet..
Hier nog een gedichtje van iemand anders die zijn hond moest laten inslapen. Ik heb elke keer dat ik het lees weer tranen in mijn ogen.
She looked at me as if to ask
Am I dying?
My words were silent as I tried
Responding to her. I nearly cried
To express, the truth I denied
So, I patted her head and lied.
I cuddled and held her
And told her I knew her pain.
Come now. Lay down and rest.
Her eyes so innocent and unknowing
While mine were red and watery.
She looked at me,
So, tell me Master, dear.
Why am I still lying here?
ik hoop dat ik dit gedicht van de schrijver mag plaatsen, laat even weten als het niet zo is
quote:Idd, het is een hele moeilijke beslissing omdat je niet kunt weten hoe het dier zich voelt
Op maandag 25 maart 2002 23:19 schreef Uiruru het volgende:
Maar dit is zo vreselijk moeilijk. Hoe kan je besluiten datgene waar je het meeste van houdt dood te maken, niet meer verder te laten leven? Lijden ze wel? de ene keer denk ik ja, de andere keer zijn ze weer zo vrolijk en blij dat ik denk nee.
Ik weet wel hoe je je zelf voelt
Knut heel veel sterkte!
quote:
Op maandag 25 maart 2002 22:48 schreef StefanFM het volgende:
-edit-jij bent echt een enorm triest figuur!-edit-
quote:
Op maandag 25 maart 2002 22:51 schreef static het volgende:[..]
Jij bent zo zwaar de lul vanaf nu, mannetje.
quote:ja ik vroeg me af wat dat nou was??? sorry hoor! dat verklaart meteen mijn mailtje... Kenneth Vermaas
Op maandag 25 maart 2002 22:52 schreef Cheiron het volgende:
Echt rot voor je Knut. Ik weet hoe erg je aan een hond gehecht kunt raken. Weet ngo goed toen mijn Doenja dood ging ...
succes in ieder geval... laat hem nog eeen weekje genieten-edit-
bedoelde StefanFM het wel zo
Misschien begreep hij het wel gewoon niet ...
Veel Sterkte Knut.
Heel veel sterkte op tweede paasdag en de dagen die daarop volgen. Hoe zwaar het verlies zal zijn, je kunt je denk ik troosten met de gedachte dat jouw vriend, naar ik aanneem, 12 prachtige jaren heeft gehad en dat hij niet alleen een goede vriend voor jou was, maar jij ook voor hem.
Sterkte,
ludo
wat ontzettend rot voor je
Sterkte!
Sterkte.
Weet natuurlijk niet exact wat er nu allemaal door je heen gaat, maar kan het me wel enigszins voorstellen. Heb exact twee jaar geleden mijn paard verloren na ruim 14 jaar trouwe vriendschap, ook vanaf mijn 11e lief en leed gedeeld.
Koester je herinneringen, ze zijn goud waard.
Heel veel sterkte!
*knuf*
Tis nu afwachten hoelang "Donut" (huidige hond) het nog volhoudt. Ook al sterft het wandelende hoopje lol en liefde, the memories stay 4 ever
I know how you're feeling....sterkte!
[Dit bericht is gewijzigd door Robhimself op 26-03-2002 10:39]
Ik kan dit gevoel niet met je delen daar ik nooit een huisvriend alszodanig hebt gehad, al kan ik me er genoeg bij voorstellen
Vergeet niet te genieten die laatste dagen!
Knuffel
Yvet
quote:Totaal offtopic : Yvet!!!/
Op dinsdag 26 maart 2002 11:35 schreef Yvet het volgende:
Heel veel sterkte Knut. En geef nog een dikke knuffel aan dat beestje van me. Geniet van de laatste dagen, hoe moeilijk dat ook is.Knuffel
Yvet
Heel veel sterkte de komende dagen en maak er nog wat van...
Sterkte komende tijd
Een schamel "sterkte" zal weinig helpen. Misschien zijn alle "sterktes" samen wel een kleine pleister op de wonde.
Sterkte Knut!
Maak er een mooie dag van van de week!
Is het een idee om veel foto's of een video te maken??? ...tis maar een idee.
HEEL veel sterkte!
Een trouwere kameraad kan je je niet wensen en het heengaan doet altijd pijn ..
vervanging is onmogelijk .. hooguit compensatie voor het verlies....
Marjolein
Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
* freud geeft vriendelijke klap op schouder
Sterkte man...
quote:Rivella. Een beetje vreemd, maar wel lekker...
Op dinsdag 26 maart 2002 17:42 schreef Aphrodite het volgende:
Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
Sterkte Knut, lijkt me rot voor je.
Moge al die mooie herinneringen vooraltijd blijven bestaan!
quote:owjee...vind het nu al moeilijk...jemig,wat ben ik toch ook vreemd. Heb het lieve beest 1 keer gezien en maak me er toch druk om
Op dinsdag 26 maart 2002 18:12 schreef freud het volgende:
Sterkte man! Het ziet er naar uit dat ik die beslissing ook binnen niet al te lange tijdmoet nemen over Rusty (mijn hond). Hij is nu ook al weer 13...
Iig heel veel sterkte Knut...kan er verder niet meer over zeggen
Ik weet niet zo goed meer wat ik moet zeggen.....
Sterkte.......
quote:Ik zit zelf zowat te janken terwijl ik dit lees. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies.
Op maandag 25 maart 2002 20:54 schreef Knut het volgende:
En nu heb ik net de beslissing moeten nemen. Ik heb als het ware het doodvonnis getekend van mijn beste vriend ooit.Precies 12 jaar geleden kreeg ik hem. Ik werd bijna 11. Ik had na jaren zeuren mijn zin gekregen. Ik kreeg een hond!!
Ik kon mijn lol niet op. Er toen nog niet bij stilstaand dat ik hem ooit kwijt zou raken. Ik zou die lieve kop op een gegeven moment niet meer zien.Mijn moeder zei : "Hij is van jou. Je hoeft alleen maar van hem te houden."
Heb nooit begrepen waarom ze dat zei. Tot op de dag van vandaag. Maandag aanstaande 2 paasdag en ook mijn verjaardag. Dat is de dag die ik nooit vergeten zal. Ik ga dan met mijn hondje voor de laatste keer naar het strand. Ik ga voor de laatste keer ontroerd kijken als ik hem s'ochtends naar me toe zie lopen.
In de loop der jaren is het lieve dier ouder geworden zijn lichaam ging achteruit. Hij werd een beetje dement en zag dingen niet meer zo goed.
Ik heb me hier jarenlang stil voor gehouden. Ik heb niks gezien. Tot vandaag. Hij moest voor een controle naar de dierenarts. Kijken of de medicijnen nu wel aansloegen.Niet dus. Ik heb de beslissing moeten nemen om hem in te laten slapen. Ik heb 2e paasdag gekozen omdat ik die dag ALTIJD bewust meemaak. Ik dus zelfs als ik 83 ben nog weet dat mijn hondje er ooit is geweest. Hij zal dus altijd in mijn herrinering blijven. Nooit zal ik mijn hondje vergeten.
Hij heeft nog 1 week. Ik ga nu mijn laatste maandag in met mijn roald. Ik zal nooit meer een voor mij normale dag meemaken. Ik weet wel het slijt maar ik mis de lieverd nu al gigantisch. Ik zit voor het eerst in mijn leven iets te tikken terwijl de tranen over mijn gezicht lopen.Mijn beste vriend gaat dood!!!
1 ding zeg ik erbij als er hier een opmerking over een chinees komt met betrekking met mijn hond zal ik persoonlijk al je posts van dit hele forum verwijderen
Succes.
Het is gewoon zwaar klote...
veel sterkte
hij blijft in je hart, dus verlies je hem niet volledig...
Ik weet hoe het voelt, en ik kan alleen maar zeggen heel erg veel sterkte.. en hopen dat je niet zo depri wordt als ik werd.(iedereen heeft het geweten ook dat mn hondje was heengegaan)
Geef hem een aai van me en voor jou een stevige hand van mij
knep, hondenliefhebber in hart en nieren
Everyday I wake up, you welcome me with a smile
Your shining eyes, they aren't shining anymore
When did it change, when did I truly lost you
When was the day your life was catching up
Why go, why leave, we still got a couple of years
The question keeps wondering in your head
The pain still rises, If I just could trade
Trade places, take the pain he's feeling
I want this soul to go on, even though I know it can't
All I can do is give comfort
Just a few days of comfort, that's all I'm good for
I have to watch and see you go, drift away
Just one more day I want with you
Just one more day to see you live
Your time is up and so is mine
I might find another but it will never be the same
tears fill my eyes when the moment comes
but it is not in my power to help you
Sleep well, friend of mine
Someday we will see eachother again.
Sterkte nogmaals knut
quote:En Knut kerel, 't zal zwaar worden maar uiteindelijk weet je dat dit het beste is voor hem. Enorm veel sterkte...
Op woensdag 27 maart 2002 01:55 schreef Havoc het volgende:
Friend of mineEveryday I wake up, you welcome me with a smile
Your shining eyes, they aren't shining anymore
When did it change, when did I truly lost loose you
When was the day your life was catching up
Why go, why leave, we still got a couple of years
The question keeps wondering wandering in your head
He's a good dog
I've had him for years
he used to get up when I'd walk by
now he just lifts up his ears
and he thumps his tail on the floor
when I talk to him
when I talk to long he just ignores me
and goes to sleep again
he's a good dog
I got him as a pup
I tried to teach him all the tricks
then I just gave up
'cause he never acted very bright
though his eyes they've got this glow
and I think he actually knows some things
that actually I don't
and he never barks at strangers
and he never barks at cars
and he howls at the coyotes
while they're howling at the stars
and he scratches at the back door
'til someone lets him in
then he scratches at the other side
'cause he wants back out again
he's a good dog
but one of these days
I'm gonna have to drive him into town
and have him put away
'cause he don't hear that good no more
and he can't hardly walk
but until then I look at him
and I say to him
he's a good dog
quote:Geen verder commentaar nodig...
Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
quote:Sorry, maar dit vind ik redelijk zielig. Ik ben stapeldol op onze honden, maar ik hou nog altijd meer van mijn ouders en zusje. Zeker in het licht dat in mijn omgeving net mensen hun dochtertje van 3 hebben verloren, kan ik zeggen: dit is in mijn omgeving in ieder geval niet waar.
Op dinsdag 26 maart 2002 17:42 schreef Aphrodite het volgende:Liefde voor een huisdier/hond overtreft alle mogelijke soorten liefde!!
On-topic: Knut, veel sterkte. Maar dat wist je al.
Niets of niemand kan nu jouw pijn en verdriet verzachten, maar ik denk dat je wel wat kracht kunt halen uit de wetenschap dat heel veel mensen hier ooit hetzelfde hebben doorgemaakt.
Ik heb ooit op het asfalt gezeten met de kop van mijn lieve hond Boris op m'n schoot. De rest van zijn lijf was kapotgereden. Hij stierf in mijn armen en keek me tot het allerlaatste moment aan, alsof ik er wat aan kon doen dat hij was aangereden. Ik kreeg het halsbandje mee naar huis en mocht het zelf aan m'n ouders gaan vertellen.
Je denkt dat het nooit meer slijt, maar toch gebeurt dat. Nu kan ik weer lachen als ik foto's zie van Boris. Gekke, dolle hond.
Misschien klinkt het nu heel oneerbiedig voor je, maar ik was heel blij dat we snel na Boris een nieuwe hond kregen. Niet als vervanger, dat kan nooit, maar als afleiding. En al snel ga je ook van die nieuwe hond houden.
Roald is gewoon op. Die heeft een heel mooi leven gehad met jou. Zelfs dit doe je voor hem. Het is het beste voor hem en dat weet jij zelf ook.
Anyway, heel veel sterkte.
Onze hond bleek ineens een tumor te hebben. Toen ik terugkom van het sporten was het al gebeurd.
Gebruik deze laatste week goed.
gebeurt me zelden maar ik zit nu heftig m'n best te doen om m'n tranen te verbergen...
Geniet van die laatste wandeling, snuif nog een keer diep de geur van z'n vacht in je neus op....
take care
[Dit bericht is gewijzigd door Gompy58 op 28-03-2002 13:55]
De moedigste en grootmoedigste beslissing die je hebt moeten nemen, de beslissing om niet egoistisch te zijn, maar om je trouwe, liefste vriend een zachte dood te gunnen na een liefdevol leven.
Niets wat ik zou kunnen zeggen kan jouw pijn verzachten, maar ik heb je topic gebookmarkt, omdat ik weet dat ik over niet al te lang waarschijnlijk een soortgelijke beslissing zal moeten nemen.
Ik zal op 2e paasdag bidden voor je vriend en voor jou.
Heel, heel veel sterkte met deze moeilijke stap.
Mijn maatje is alweer bijna een jaar niet meer bij me. 14 jaar en kreeg zware hart problemen. Ik heb het er nog moeilijk mee merk ik wel.
Het is heerlijk weer buiten, dus geniet samen nog van die heerlijke honden momenten!
In your heart forever
heeft brok in keel vanwege eigen hond (een jaar geleden)
Doe deze laatste dagen nog leuke dingen met hem, verwen en knuffel hem nog maar eens lekker. Je mag je blij zijn dat je op deze manier afscheid van hem kunt nemen, het blijft natuurlijk klote.
Een foto of misschien wallpaper van je trouwe viervoeter is altijd nog leuk om als herinnering te hebben op je bureau.
Heel veel sterkte volgende week maandag en de tijd die er na zal volgen. De leegte die hij zal achterlaten kun je het beste vullen met herinneringen aan hem en alles wat jullie samen hebben meegemaakt, op deze manier blijft hij voortleven maar dan in je herinnering, zolang je hem bij je houd in je gedachte zal ie altijd nog een beetje bij je zijn.
Sterkte.
Denk maar terug aan alle leuke dingen die je met je hond hebt kunnen doen, moiie herringerinnen zijn altijd fijn gelukkig. En dat kunnen ze je niet afnemen
Sterkte Man.
Keb 2mnd geleden ook afscheid van m'n labrador moeten nemen en keb er nog steeds verdriet van ! Het zal echt enorm stil worden in huis waar je echt niet aan kunt wennen. Ik kreeg hem toen ik 3 was en nu ... nu ben ik 18. Vijftien jaar voor een labrador ... daar tekent iedereen voor hij had een mooi leven... *snik*
Sterkte !
Ik ben meteen naar huis gegaan en heb haar vastgehouden tot ze er niet meer was.
Het was de laatste keer dat ik heb gehuild als een kind, hoewel ik het er nog steeds af en toe moeilijk mee heb als ik er weer aan terug denk, zoals nu.
Nu ik dit schrijf, besef ik me dat je net als ik toen afscheid moet nemen van een kameraad en dat doet pijn.
Ik wens je veel sterkte, onthoud de mooie momenten!
PrivateRyan.
Hoe dan ook. Ook ik wens je heel erg veel sterkte, plezier en mooie herinneringen toe.
Je hond, die ken ik natuurlijk al helemaal niet, maar ook aan hem, ontzettend veel fijne dingen enzo voor de komende dagen.
Voor wat het waard is: ik leef met jullie beiden mee.
MvdLubbe.
Ik kan me nog herinneren dat mij werd verteld dat mijn hond, Floris, naar de dierenarts zou gaan om in te laten slapen. Wat een moment van verschrikking. Hij had al een tijdje een tumor, maar na een paar maanden was dan toch het moment gekomen dat je moet kiezen: laten lijden of vredig laten sterven. Een vreemd gevoel, die beslissing over leven en dood. Het voelt zo tegenstrijdig, maar je weet dat spijt komt als je egoistisch blijft en je niet los wilt maken van je lieveling. Mijn moeder vertelde het me na een leuke avond in het theater. Expres gewacht tot die avond was geweest, zodat het niet zou worden verpest (ik vraag me af of ik wel wat leuks had willen doen als ik het had geweten). Ook ik had het wel zien aankomen, maar had het genegeerd om mezelf geen pijn te doen. Dan dringt de realiteit zich op en moet je afscheid nemen. We hebben nog een boswandeling gemaakt en mijn god wat heb ik de hele wandeling lopen janken. Janken en lachen. Moet een vreemd gezicht zijn geweest voor anderen in dat bos. Gelukkig heeft Floris voor altijd een plekje in mijn hart en geen enkel dier kan hem ooit vervangen. Ik heb hierna nooit meer een hond willen hebben, hoe bizar het ook lijkt, ik ben bang dat ik dan zijn of haar hele leven bang ben voor dat moment dat het dier sterft. Het deed zo veel pijn. Staat natuurlijk tegenover dat er ook heel veel prachtige momenten zijn geweest en als ik daar aan terugdenk dan geeft me dat een prettig gevoel; de band die we samen hadden. Jullie hebben ook zo'n hechte band, laat dat nooit los, Ken. en een *knuffel* voor een wereldgozer.
Knut, sterkte ...
Je weet wel wie.
Sterkte morgen en figuren zoals jij mogen wat mij betreft altijd huisdieren hebben.
Succes Knut
Ik zal aan je denken
Ik heb mijn hond 4 jaar geleden laten inslapen.
Ik zou proberen er niet te veel aan te denken, je hoeft jezelf niet te verwijten dat je te weinig verdriet voelt, je hoeft jezelf ook helemaal geen verdrietgevoelens op te leggen. Hoe stom het ook klinkt: je moet toch echt zelf verder. Succes!
quote:Hier sluit ik me graag bij aan.
Op maandag 01 april 2002 12:46 schreef Lucille het volgende:
In gedachten leven we vandaag allemaal met je mee. Sterkte Knut.
En wat is de mooie grote tuin zonder bewaker?
En wat is de voorkamer met een lege mand?
Ik had je nog vaker willen zien, heel veel vaker
Waar wij vroeger speelden aan het water,
schrijf ik nu je naam
Met grote letters in het zand
----------------------------------------------
Veel sterkte...je mededeling sloeg nogal aan, ik leef erg met je mee!
Het is zo'n lieverd en ik zal hem zo missen. Ik weet verdomme zelf geeneens meer wat ik moet zeggen of wat ik moet denken. Het enige dat door mijn hoofd spookt is Roald is er niet meer en dat om de 2 seconden. Er is in mijn hoofd helemaal geen ruimte meer over voor wat dan ook. Ik hoor mijn muziek niet en let eigenlijk geeneens op mijn scherm. Hij is er niet meer. Hij zal er nooit meer zijn. Hij slaapt nu ongeveer in. Zijn laatste adem neemt hij tot zich. Zijn hartje slaat voor de laatste keer. En na al die jaren is mijn beste vriend er niet meer ...
quote:Oh God...wat is het moeilijk om dit te lezen. HEEL VEEL sterkte man...ik weet precies hoe jij je voelt..mijn oom en tante hebben heel lang naast ons gewoont, en die hadden een hondje, genaamd Honnie (ja echt). Een paar jaar geleden kreeg hij last van een lekkende hartklep. Hij was 14...ze hebben hem moeten laten inslapen...ik ben nog nooit zo kwaad geweest op mijn oom en tante, maar het was het beste voor hem. Ik heb wekenlang gehuild...ik weet nog dat ik buiten met mijn vriendjes aan t spelen was toen mijn moeder aan kwam lopen. Ze vroeg aan mij of ik Honnie nog een x wilde zien, waarop ik vroeg waarom dat ze dat vroeg. Ze gaan hem laten inslapen zei ze toen. Ik ben op straat flauwgevallen....
Op maandag 01 april 2002 18:01 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan weer. Achter mijn PC. Mijn hond zal ik nooit meer zien. Nooit meer zal ik thuiskomen en hem naar me zien kijken. Nooit meer zal ik zijn lieve koppie zien. Ik zit nu achter mijn PCtje en weet dat hij over enkele minuten helemaal weg is. Ik kon het niet aan om zelf mee te gaan naar de dierenarts. Mijn hart breekt al in duizenden stukjes als ik denk aan het feit dat hij dood gaat. Laat staan dat ik mijn lieve trouwen hondje ook nog dood zou moeten zien. De ziel keek zo lief toen hij weer achterin de auto gezet werd. Vanmorgen ook al alleen gingen we toen genieten van een lange strandwandeling. Ik heb genoten. Eigenlijk is het beestje te oud om er nog echt plezier van te hebben maar hij beet door de zure appel en "rende" in het rond en dook de zee in. Genoten heb ik van hem de afgelopen week. Ieder ogenblik er bewust van geweest dat hij er voor me was voor deze laatste week. Hij leek het zelf ook te snappen. Op een of andere manier heeft het diertje doorgehad dat we afscheid zouden moeten nemen. Hij bleef me vanmiddag maar aankijken toen we terug waren van het strand. Alsof hij wist dat er iets te gebeuren stond.Het is zo'n lieverd en ik zal hem zo missen. Ik weet verdomme zelf geeneens meer wat ik moet zeggen of wat ik moet denken. Het enige dat door mijn hoofd spookt is Roald is er niet meer en dat om de 2 seconden. Er is in mijn hoofd helemaal geen ruimte meer over voor wat dan ook. Ik hoor mijn muziek niet en let eigenlijk geeneens op mijn scherm. Hij is er niet meer. Hij zal er nooit meer zijn. Hij slaapt nu ongeveer in. Zijn laatste adem neemt hij tot zich. Zijn hartje slaat voor de laatste keer. En na al die jaren is mijn beste vriend er niet meer ...
Knut heel veel sterkte kerel...het doet ontzettend veel pijn dat weet ik, maar het wordt minder, echt. NU geloof je dat misschien niet maar je zult zien dat er een moment komt waarop je aan hem kunt denken zonder dat de tranen je over de wangen rollen...
Sterkte man...echt heel veel sterkte...doe gewoon wat je voelt, als je wil slaan, doe dat dan gewoon, breek iets...een glas of erger. Who cares wat anderen zeggen...dit is jou pijn, laat het gaan op een manier die jij wil. Ik hou nu op want onder dat ik dit typ komen alle herinneringen aan mijn lieve kleine Honnie weer voorbij
Wij hebben nu een nieuwe hond, 8 weken oud, en vernoemd naar de hond die we ervoor hadden, maar helaas ook overleed. Zo blijft zij toch nog altijd bij ons in gedachten.
Misschien is dit voor jou ooit ook een manier om dit verlies te verwerken. Op dit moment kan ik je niks anders wensen dan sterkte.
Ik zit met tranen in mijn ogen je stukje te lezen, ik weet niet wat ik zeggen moet. Weet alleen hoe het voelt om je huisdier te moeten zien gaan. Ik kan me indenken dat je er niet bij wilde zijn, ik heb er toen bewust wel voor gekozen om mijn katje Pino in mijn armen te laten sterven.
Ik weet zeker dat Pino lief zal zijn voor Roald!
Maar in ieder geval veel sterkte.
quote:hee Knut, het maakt eik niet uit welke woorden ik nu opschrijf... omdat het je nu allemaal weinig zal helpen
Op maandag 01 april 2002 18:01 schreef Knut het volgende:
-een heel droevig verhaal-
maar toch heel veel sterkte gewenst en houd het hoofd omhoog, je moet zelf ook weer verder...
Hij zal altijd een plekje in je hart hebben.
Maar toch moet het fijn geweest zijn om nog een laatste week zo met hem door te brengen.
* ROEN moest zelf ook ff een traantje wegpinken toen hij het las...
Heel heel heel veel sterkte, je beste vriend verdient het beste, en ik hoop dat hem op deze manier veel pijn bespaart is gebleven. *arm om knut heen slaat plaatje*
Tijdje geleden heb ik samen met twee vrienden waarvan de een een jackie had, het betreffende beestje in laten slapen omdat het in ene heel erg slecht ging. Ik paste op, samen met die andere vriend, en werd tijdens werk gebeld dat het slecht ging, als de brandweer naar toe gegaan (ik reed toen nog taxi) en naar de dierenarts, maar het was te laat. Het hondje was al op leeftijd. Gelukkig hebben we afscheid van hem kunnen nemen, (hij had z'n andere hondje paar weken terug ook al moeten laten inslapen) en heel rustig ademde hij z'n laatste adem uit. Het is maar een hond zullen sommigen zeggen, maar het was niet eens het mijne en toch vond ik het heel moeilijk...
Maar goed hij is heel vredig ingeslapen. Hij heeft geen pijn meer gevoeld. Hij is weg. Ik geloof niet in god en de islam is ook niks voor mij. Hij is gewoon weg.Dood! Niks meer van hem over behalve een lichaam. Dit lichaam wordt morgen begraven. Ja begraven ja. Ik weet dat een hoop mensen hun huisdier laten cremeeren of naar het destructie bedrijf sturen. Dit betekend echter dat ik mijn hond waar ik 12 jaar van gehouden heb en waar ik nog steeds zielsveel van hou in de fik zou moeten laten steken. Ik stoot hier mischien mensen mee voor de kop die wel hun dier/familie laten cremeeren maar ik kan daar neit tegen.
Ik zat daar dus. Tranen rolden over mijn wangen en ik probeerde het uit te spreken. "Dood" dat kreeg ik niet over mijn lippen. Met moeite kon ik het uit mijn mond krijgen "Hij is Weg". Dit werd gevolgd door een huilpartij van een kwartier ongeveer. Ik ben geloof ik uit onmacht in slaap gevallen. Ik had iig het gevoel dat ik wakker werd en het eerste instinct dat mij te binnen schoot was hem te roepen. Dit kon ik niet. Ik besefte meteen dat het niet kon en ik voelde weer tranen over mijn wangen rollen.
Maar nu komt het moeilijkste nog. Ik moet nu aan hem denken en de goede dingen gaan zien. Ik moet het verdriet op een of andere manier gaan verdingen. Ik moet nu het proces van verdriet naar mooie herinneringen in. Dit is voor mij nu nog de moeilijkste opgave
Knut, heel veel sterkte.
maar ik kan me wel voorstellen wat je mee maakt.
sterkte.
Sterkte Knut
Ik heb dat zelden, dat de tranen mij over de wangen lopen als ik iets lees op internet. Maar na het lezen van dit bericht hield ik het niet droog. En dat zeg ik, een jonge vent van 31. Tuurlijk mogen mannen huilen maar mannen staan niet bekend om hun emotie.
Zelf heb ik 2 honden gehad en alleen mensen die een hond hebben gehad weten hoe dat is. Het zijn kameraden voor het leven. De mijne zijn nu al een jaar dood maar denk nog bijna elke dag aan ze. Ook jou verhaal zal me erg lang bijblijven.
Ik wens jou alle sterkte en hoop dat je ook kunt 'genieten' van je verdriet. Dat klinkt misschien raar maar je snapt wel wat ik bedoel, hoop ik. Als je immers geen verdriet gehad zou hebben wat voor mens zou je dan zijn...?
Ik heb vroeger eens een tekenfilm gezien en die heette....
ALL DOGS GO TO HEAVEN
Michiel
en ik weet hoe moeilijk je het nu hebt..
quote:Ik vind het bewonderenswaardig zoals jij je gevoelens beschrijft...
Op maandag 01 april 2002 21:46 schreef Knut het volgende:
Maar nu komt het moeilijkste nog. Ik moet nu aan hem denken en de goede dingen gaan zien. Ik moet het verdriet op een of andere manier gaan verdingen. Ik moet nu het proces van verdriet naar mooie herinneringen in. Dit is voor mij nu nog de moeilijkste opgave
Je schrijft "Ik moet..." Jij moet niets. Je doet het goed (imho) op deze manier. Je voelt je verdriet intens. En dat verdient je vriend ook. Iemand van wie jij 12 jaar lang zo ontzettend veel hebt gehouden verdient het om over te rouwen. En dat doe je. En dat zal heus nog best lang duren.
En ik denk dat dan vanzelf de mooie herinneringen terug komen. Daar zul je niet zo veel moeite voor hoeven doen. Als jouw verdriet nu de ruimte en de tijd krijgt, hoef je het niet te verdringen. Alles op zijn tijd.
Ik wens jou en jouw ouders de komende tijd heel veel sterkte en kracht toe om dit verlies te dragen en te verwerken. Geniet van alle mooie momenten en herinneringen van de de afgelopen 12 jaar en wees trots op jezelf dat je Roald zo'n mooi leven hebt gegeven en dat je zo'n dierenvriend bent. Daar kan een hoop mensen een voorbeeld aan nemen.
sterkte!
quote:Ik vind 't niet zielig. Ook ik beschouw mijn katten als zusjes/broertjes. Hun dood is voor mij net zo onverwerkbaar als dat van een familielid...
Op woensdag 27 maart 2002 13:41 schreef Ripley het volgende:[..]
Sorry, maar dit vind ik redelijk zielig. Ik ben stapeldol op onze honden, maar ik hou nog altijd meer van mijn ouders en zusje. Zeker in het licht dat in mijn omgeving net mensen hun dochtertje van 3 hebben verloren, kan ik zeggen: dit is in mijn omgeving in ieder geval niet waar.
quote:Knut, je moet dus niet je verdriet gaan verdringen. Verdringen is verdriet houden en er niks mee doen. Maar dat is niet echt een goede zaak, want dan blijft het probleem. Wat je zal merken na verloop van tijd is dat de gevoelens van lief en leed die je hebt gedeeld nooit zal verdwijnen (gelukkig maar), en dat dit gewoon een apart plekje blijft innemen in je herinnering. Een kennis van mij zegt altijd dat dit weer een moment is dat je meeneemt in 'je rugzakje met herinneringen die je altijd bij blijven'.
Op maandag 01 april 2002 21:46 schreef Knut het volgende:
Maar nu komt het moeilijkste nog. Ik moet nu aan hem denken en de goede dingen gaan zien. Ik moet het verdriet op een of andere manier gaan verdingen. Ik moet nu het proces van verdriet naar mooie herinneringen in. Dit is voor mij nu nog de moeilijkste opgave
Je kent mijn emailadres Knut, dus als je behoefte hebt om te schrijven, schroom niet.
IK HEB MIJN KIND DOOD OP TAFEL ZIEN LIGGEN, dat is ook geen pretje!!!! En hoewel ik mijn kind altijd belangrijker zal vinden dan mijn huisdier, kan ik jou goed begrijpen
quote:Niet als het je kind is.....nooit!!!! Ik snap jullie allemaal erg goed, ben zelf ook een enorme dierenliefhebber maar een kind verliezen is voor mij zoveel malen erger! Maar dat besef je pas als je een kind hebt en als dat kind bijna sterft zoals ik heb meegemaakt....
Op dinsdag 02 april 2002 17:08 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Ik vind 't niet zielig. Ook ik beschouw mijn katten als zusjes/broertjes. Hun dood is voor mij net zo onverwerkbaar als dat van een familielid...
quote:[offtopic] Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om offtopic te gaan, vergeef me, maar ik moet heel even:
Op dinsdag 02 april 2002 17:52 schreef Muurbloempje het volgende:[..]
Niet als het je kind is.....nooit!!!! Ik snap jullie allemaal erg goed, ben zelf ook een enorme dierenliefhebber maar een kind verliezen is voor mij zoveel malen erger! Maar dat besef je pas als je een kind hebt en als dat kind bijna sterft zoals ik heb meegemaakt....
Muurbloempje, ik weet dat je er heel erg mee zit dat je je kindje bijna dood hebt zien gaan, maar ik denk niet dat Knut hier erg mee geholpen is...
Zoals je zelf al zegt: als je geen kinderen hebt, kun je je dat dus niet voorstellen en sommige mensen houden meer van hun huisdier dan van wat dan ook! [/offtopic]
[ontopic] Ik ben hard op zoek naar het gedicht wat een vriendin van heeft gekregen van haar moeder, toen ze haar hond heeft laten ingeslapen.
Ik vind het een heel mooi en toepasselijk gedicht!
* Little_Missy gaat verder zoeken
Ik reageer meer op anderen...
Mijn oprechte medeleven en veel sterkte voor de komende tijd.
quote:Ik weet niet wat ik moet zeggen hierop, sterkte jongen.
Op maandag 25 maart 2002 20:54 schreef Knut het volgende:
En nu heb ik net de beslissing moeten nemen. Ik heb als het ware het doodvonnis getekend van mijn beste vriend ooit.Precies 12 jaar geleden kreeg ik hem. Ik werd bijna 11. Ik had na jaren zeuren mijn zin gekregen. Ik kreeg een hond!!
Ik kon mijn lol niet op. Er toen nog niet bij stilstaand dat ik hem ooit kwijt zou raken. Ik zou die lieve kop op een gegeven moment niet meer zien.Mijn moeder zei : "Hij is van jou. Je hoeft alleen maar van hem te houden."
Heb nooit begrepen waarom ze dat zei. Tot op de dag van vandaag. Maandag aanstaande 2 paasdag en ook mijn verjaardag. Dat is de dag die ik nooit vergeten zal. Ik ga dan met mijn hondje voor de laatste keer naar het strand. Ik ga voor de laatste keer ontroerd kijken als ik hem s'ochtends naar me toe zie lopen.
In de loop der jaren is het lieve dier ouder geworden zijn lichaam ging achteruit. Hij werd een beetje dement en zag dingen niet meer zo goed.
Ik heb me hier jarenlang stil voor gehouden. Ik heb niks gezien. Tot vandaag. Hij moest voor een controle naar de dierenarts. Kijken of de medicijnen nu wel aansloegen.Niet dus. Ik heb de beslissing moeten nemen om hem in te laten slapen. Ik heb 2e paasdag gekozen omdat ik die dag ALTIJD bewust meemaak. Ik dus zelfs als ik 83 ben nog weet dat mijn hondje er ooit is geweest. Hij zal dus altijd in mijn herrinering blijven. Nooit zal ik mijn hondje vergeten.
Hij heeft nog 1 week. Ik ga nu mijn laatste maandag in met mijn roald. Ik zal nooit meer een voor mij normale dag meemaken. Ik weet wel het slijt maar ik mis de lieverd nu al gigantisch. Ik zit voor het eerst in mijn leven iets te tikken terwijl de tranen over mijn gezicht lopen.Mijn beste vriend gaat dood!!!
1 ding zeg ik erbij als er hier een opmerking over een chinees komt met betrekking met mijn hond zal ik persoonlijk al je posts van dit hele forum verwijderen
Ik weet wat je doormaakt omdat mijn ouders mijn kat een paar weken geleden ook een spuitje hebben laten geven. Ik heb geen afscheid kunnen nemen (ik zit op kamers) en dat vond ik verschrikkelijk.
Hij was mijn vriendje, heb zo zitten janken toen ik het hoorde, moest steeds weer denken aan de manier waarop hij op mijn schoot sprong of me kwam begroeten als ik thuiskwam.
De eerste week had ik het het lastigst. Ik rouwde echt, ook al vonden heel wat mensen in mijn omgeving dat belachelijk. Soms moest ik gewoon op een dwaas moment aan hem denken, en aan het feit dat ik er niet was toen hij stierf.
Knut, ik hoop echt dat je dit verdriet een plaats geeft, net zoals je je hond een plaats hebt gegeven in je leven.
In elk geval heel veel sterkte.
Ik doe het mezelf de eerste tijd niet aan.
quote:sorry voor de kick maar ik zit na dit verhaal ook gewoon weer met tranen in me ogen
Op maandag 1 april 2002 18:17 schreef CoolGuy het volgende:[..]
Oh God...wat is het moeilijk om dit te lezen. HEEL VEEL sterkte man...ik weet precies hoe jij je voelt..mijn oom en tante hebben heel lang naast ons gewoont, en die hadden een hondje, genaamd Honnie (ja echt). Een paar jaar geleden kreeg hij last van een lekkende hartklep. Hij was 14...ze hebben hem moeten laten inslapen...ik ben nog nooit zo kwaad geweest op mijn oom en tante, maar het was het beste voor hem. Ik heb wekenlang gehuild...ik weet nog dat ik buiten met mijn vriendjes aan t spelen was toen mijn moeder aan kwam lopen. Ze vroeg aan mij of ik Honnie nog een x wilde zien, waarop ik vroeg waarom dat ze dat vroeg. Ze gaan hem laten inslapen zei ze toen. Ik ben op straat flauwgevallen....
![]()
Ik heb een pasfoto van hem...jawel..een heuse pasfotoDie heb ik laten uitvergroten en staat ingelijst op mijn bureau hier. Toen ik dit topic las en ik keek naar die foto sprongen de tranen mij in de ogen. Hier zit ik dan...hij is alweer 6 jaar weg maar ik zit hier dus te huilen als een kind
Het was een beetje mijn hondje...elke dag bij elkaar, als ik binnenkwam rende ie van gekkigheid door de kamer...ging ik een minuut weg en kwam ik terug was ie weer net zo blij..gekke kleine Honnie
Knut heel veel sterkte kerel...het doet ontzettend veel pijn dat weet ik, maar het wordt minder, echt. NU geloof je dat misschien niet maar je zult zien dat er een moment komt waarop je aan hem kunt denken zonder dat de tranen je over de wangen rollen...
Sterkte man...echt heel veel sterkte...doe gewoon wat je voelt, als je wil slaan, doe dat dan gewoon, breek iets...een glas of erger. Who cares wat anderen zeggen...dit is jou pijn, laat het gaan op een manier die jij wil. Ik hou nu op want onder dat ik dit typ komen alle herinneringen aan mijn lieve kleine Honnie weer voorbij
Ik heb mijn hondje die we 4 weken geleden hebben gekocht na een week al in moeten laten slapen
Dat je in 8 dagen al zoveel van een hond kan gaan houden zeg. das echt zo raar he.
Het is nu 1 jaar geleden.
Ik mis hem.
Ik wil hem roepen ik wil hem aaien ik wil troost bij hem zoeken.
En dat is alleen nog maar het egoitische gedeelte.
Ik zou zou graag willen dat ik HEM een kroel kon geven. dat ik hem achter zijn oor kon krabben. Dat ik hem blij zag zijn.
De lieve blik als ik de deur binnen kwam lopen.
Dat ultieme "jabaasroephetmaarenikdoehetvoorje".
Eigenlijk ben ik jarig vandaag en dat vind ik we leuk.
Maar als dit gevoel een voorgevoel is voor wat ik op zijn eigenlijke sterfdag 2e paasdag ga voelen dan weet ik niet of ik 2e paasdag wel mee wil maken.
Er vallen 2 grote dikke tranen op mijn toetsenbord.
Ik vang ze maar niet meer op met mijn handen ik kan het toch niet bijhouden.
Roald.
Ik zou alles geven om je weer te zien.
Alles geven om je weer blij te laten zijn.
Ik mis je godverdomme zo ontzettend.
Je bent nog steeds mijn beste vriend ooit. Ik hou van je Altijd.
quote:Wat zou ik je nu graag een knuffel willen geven!
Op dinsdag 1 april 2003 00:12 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan.Het is nu 1 jaar geleden.
Ik mis hem.
Ik wil hem roepen ik wil hem aaien ik wil troost bij hem zoeken.En dat is alleen nog maar het egoitische gedeelte.
Ik zou zou graag willen dat ik HEM een kroel kon geven. dat ik hem achter zijn oor kon krabben. Dat ik hem blij zag zijn.De lieve blik als ik de deur binnen kwam lopen.
Dat ultieme "jabaasroephetmaarenikdoehetvoorje".Eigenlijk ben ik jarig vandaag en dat vind ik we leuk.
Maar als dit gevoel een voorgevoel is voor wat ik op zijn eigenlijke sterfdag 2e paasdag ga voelen dan weet ik niet of ik 2e paasdag wel mee wil maken.Er vallen 2 grote dikke tranen op mijn toetsenbord.
Ik vang ze maar niet meer op met mijn handen ik kan het toch niet bijhouden.Roald.
Ik zou alles geven om je weer te zien.
Alles geven om je weer blij te laten zijn.Ik mis je godverdomme zo ontzettend.
Je bent nog steeds mijn beste vriend ooit. Ik hou van je Altijd.
quote:Schatje toch,
Op dinsdag 1 april 2003 00:12 schreef Knut het volgende:
.
Mijn hond is nu al 13 jaar dood, maar ik mis hem nog steeds...
Ik heb nu 3 katten en ik word gek als ik denk aan de dag dat ik ze moet missen...
Sterkte!!
Zie nu pas hoe oud dit topic isquote:Op donderdag 31 maart 2005 23:46 schreef BlueEyed het volgende:
Flashback..
Heel veel sterkte kerel!
En maak wat van die laatse dagen die je met m hebt!
Knut, heb net de foto bekeken: je hond ziet er inderdaad ontzettend lief en trouw uit. Een soort golden retriever/labrador mix is ie?quote:Op maandag 25 maart 2002 22:46 schreef Knut het volgende:
zo is het idd. Wat een mooi herdenkingstopic is dit geworden, ik heb er een brok van in m'n strot gekregen.quote:Op zondag 2 april 2006 00:21 schreef Walrik het volgende:
[..]
Knut, heb net de foto bekeken: je hond ziet er inderdaad ontzettend lief en trouw uit. Een soort golden retriever/labrador mix is ie?
Ik heb nooit een hond gehad. Wel altijd een gewild. Durf er niet goed aan te beginnen, juist omdat ik bang ben er een beste vriend in te vinden, en die dieren leven maar een decennium of zo. En dat verdriet zoals Knut nu mee moet leven...weet niet of ik dat aan zou kunnen.
Maar Knut, je moet maar zo denken, zoals the saying goes,
"BETTER TO HAVE LOVED & LOST THAN TO NOT HAVE LOVED AT ALL". En zo is het.
Wat cutequote:Op zondag 2 april 2006 00:40 schreef Mirage het volgende:
woorden die mijn zoontje van 6 tegen zijn vader zei toen vorige week zijn opa overleed...
"het is wel heel zielig, maar je moet niet verdrietig zijn hoor. Je moet wel huilen, maar hij gaat toch niet weheg ? Hij zit toch gewoon in je hartje als je aan hem denkt ?
En ook kan hij nu vliegen. Hier op aarde kunnen wij niet alles, maar als je naar de maan en de sterren gaat dan kan je wel alles. Dan kan je ook vliegen.
En dan wordt je blij.."
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 12% gewijzigd door dolfina-chica op 01-04-2012 17:58:10 ]zondag 19 augustus 2007 00:00 schreef Renda het volgende: Je lijkt wel te slim voor je eigen gevoel. :D
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
Cool! Lieve pup!quote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Awww, wat een schat.quote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Wie is wie?quote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
quote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Wat een schattige pup en leuke foto ookquote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Je bent een enorme stoere vent. Mag ik je aanraken? Ik wil ook zo stoer worden!quote:Op vrijdag 26 september 2014 22:44 schreef JoPiDo het volgende:
Halverwegen de OP heb ik een teiltje gepakt, waar ik na het lezen van de grote kick wel 8x in heb zitten braken. Wat een sentiment om een huisdier
Awwwwwwww quelle drôlleke!! Minstens zo leuk als Roald.quote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
quote:Op vrijdag 26 september 2014 08:08 schreef Knut het volgende:
Daar zit ik dan, het is ondertussen 12 jaar na de orginele openingspost, 12 jaar waarin zoveel veranderd is.
Vandaag is toch wel weer een beetje bijzonder, of eigenlijk, gisteren was toch een beetje bijzonder. Gisteren is Voljin bij ons komen wonen. Voljin, de 7 weken oude golden retriever.
Niet voor mezelf, al vind ik het wel heel erg fijn, maar vooral voor mijn kinderen, om hun hetzelfde plezier te geven als jij mij gegeven hebt. Ik denk nog steeds met regelmaat aan je Roald alle pijn is ondertussen weg, het zijn alleen nog maar goede gevoelens, blije gevoelens. En hopelijk krijgen we die straks ook met Voljin!
[ afbeelding ]
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |