De kunst van het loslaten van je ex #63

quote:

Op donderdag 11 september 2008 01:43 schreef Pim26 het volgende:

[..]

Sterkte joh!
Maar weet je, maak je zelf niet gek. De ex zoekt afleiding omzich zelf beter te voelen en gaat rondscharrelen. Want ieder gezond mens zou na het beeindigen van een relatie even tijd nemen voor zich zelf en de rust nemen. Normaal gesproken spring je niet direct in een nieuwe relatie. Want ookal eindigen relaties zovaak, het gevoel van houden van is op dat moment niet weg, hooguit het heilige vuur. Dus zoekt men dat heilige vuur elders... HELAAS voor ons !!

In mijn geval durfde we beiden niet de stap te nemen om het uit te maken, ik wou het fixen en zij durfde het niet uit te maken omdat ik dat niet toe liet denk ik.
Toen ze is verlieft is geworden op een ander werd dat gemakkelijker.

Ik denk niet eens dat mijn ex momenteel niet het vermogen heeft om over haarzelf na te denken omdat ze dat niet wil , en ze dus direct de afleiding had gevonden die ze zocht.
Ook dit zal het niet worden denk ik tenzij je echt wil nadenken over haarzelf en de toekomst.

De relatie tussen haar en mij was er gewoon nog niet klaar voor om de volgende stap te zetten, ik rende figuurlijk voor haar uit toen ik een huis gekocht had, en het dat nog lang kunnen duren voordat zij ook zo ver was, met de 4 jaar verschil tussen ons, en ik al 2 jaar bezig was met het nadenken over op mezelf wonen in een koophuis.

Ik was blijkbaar ook nog niet klaar om samen té wonen omdat mijn beslissingen té veel afhing aan haar, nu gelukkig niet meer

Ik ben het nu er mee eens dat je beiden beter eerst zelfstandig (gewoond) kan zijn/ kan hebben voordat je samen gaat wonen, dat scheelt écht omdat je dan compleet onafhankelijk ben geworden voordat je je (opnieuw) aan een ander vast klingt, en je jezelf altijd onthoud (tenmiste dat hoop ik want dat is mijn valkuil )

Een hoop dingen leer je pas door het te doen en op je bek te gaan helaas
Nu maar genieten en de dingen doen die er op m'n pad komen net als zij nu doet, en dan word je er vanzelfs sterker door.

[ Bericht 8% gewijzigd door Chev op 11-09-2008 09:14:24 ]

djees, wat een vehalen

Ik meld me

Ik ben vaker op dit Fok forum en ik had zo gehoopt dat ik hier nooit hoefde te posten. Ik was namelijk zo gelukkig met hem en daardoor was ik doodsbang om hem kwijt te raken.
Daar gaan we dan:

Sinds gisteravond heeft mij vriend het uitgemaakt. Defenitief. We zijn bijna een jaar samen geweest en ik ken hem goed genoeg om te weten dat als hij iets in zijn hoofd heeft zitten het niet in zijn kont zit. Ik ben er kapt van. Ik had genoeg vertrouwen in ons om het hele huisje, boompje, beestje gedoe voor me te zien. Ik ben 24, hij is bijna 27. Het is uitgegaan omdat zijn gevoelens voor mij verdwenen waren. Hij zag er verder geen heil meer in.
Vanwege problemen in mijn jeugd (gestorven moeder, schizofrene vader, zo'n beetje 8 pleeggezinnen die daarna volgden) was hij mijn eerste liefde. Ik hou ongelooflijk veel van hem en juist vanwege alles wat er in mijn jeugd gebeurd is was ik zo gelukkig. Ik heb een relatie namelijk nooit als iets vanzelfsprekends gezien. Ik heb geleerd om voor mezelf te zorgen en heb een relatie altijd gezien als iets wat je leven compleet kan maken. En zo voelde ik me: Compleet. Ik had alles wat ik me kon wensen en het leek wel alsof hij alles in mij tot leven heeft gebracht wat mijn moeder met haar heeft meegenomen.

Door dit verhaal zou je denken dat ik er weer bovenop moeten komen. Ik heb tenslotte ergere dingen meegemaakt dan een "gebroken hartje door de eerste de beste knul waarmee ik nog geeneens een jaar ben samengeweest".
Toch voel ik me zo kut, zo machteloos en zo klote. Voor de zoveelste keer zal ik moeten afwachten totdat de tijd alle wonden heelt.

Ik ben blij dat ik geen wraakgevoelend heb. Hij is altijd eerlijk tegen me geweest en ik ben er absoluut zeker van dat er geen ander in het spel is en dat hij echt van mij gehouden heeft. Hij heeft het op de meest netste en minst kwetsende manier uitgemaakt. Hopelijk kan ik hem over een tijdje onder ogen komen en gewoon eens met hem praten. Gewoon over hoe het gaat, waar hij zich zoal mee bezig houd maar ook vooral om hem te bedanken voor de geweldige tijd samen en de geweldige herinneringen die we samen hebben gemaakt.

De komende tijd wil ik vooral niet alleen zijn. Vandaag ben ik weer gaan werken, vanavond ga ik trainen, morgenavond ga ik bij mijn pleegouders op bezoek en zaterdagavond ga ik naar mijn beste vriendin toe.

Maar ik ben zo verdrietig

quote:

Op donderdag 11 september 2008 09:55 schreef cmck het volgende:
Door dit verhaal zou je denken dat ik er weer bovenop moeten komen. Ik heb tenslotte ergere dingen meegemaakt dan een "gebroken hartje door de eerste de beste knul waarmee ik nog geeneens een jaar ben samengeweest".
Toch voel ik me zo kut, zo machteloos en zo klote. Voor de zoveelste keer zal ik moeten afwachten totdat de tijd alle wonden heelt.

Hé cmck.. tja het valt niet mee hè, 1 jaar van je leven kwijt (of zo voelt het).

Misschien heb je inderdaad al het een en ander mee te maken maar liefdes verdriet is volgens mij een van de ergste dingen in het leven al heb ik nog niet zoveel meegemaakt moet ik toegeven.

Gelukkig heeft je vriend de moed gehad om het uit te maken en dus sterk was voor zichzelf.

Een van de twee wil in deze situatie altijd meer of minder, en het niet gelukkig zijn is een maf begrip als jij niet degene bent die daar notie van heeft/had.

Tijd die alle wonden heelt, en een littekentje achterlaat, die je herinnerd aan al het goede en het kwade zodat we kunnen leren van het leven, de eerste weken zijn het lastigst denk ik daarna misschien ook nog wel, maar dan is het slepend maar dragelijk.

Zorg goed voor jezelf, slaap genoeg, eet genoeg en doe waar je zin in heb, want het gaat om jou en niet langer om jullie, even geen contact is wel het beste ookal wil je 100x bellen, sms-en of email denk er eerst over na voor het dat doet.

Misschien kan je wel wat troost en tips vinden in deze post of de vorige.

Verwacht van je zelf een zeer onredelijke periode en daarna bezinning dat de dingen in het leven gaan zoals ze behoren te gaan, ookal voelen ze niet goed of zijn ze niet leuk.

Sterkte

Ik vind dat dit liedje een hoop dingen beschrijft:


[ Bericht 8% gewijzigd door Chev op 11-09-2008 11:08:17 ]

quote:

Op donderdag 11 september 2008 10:39 schreef Chev het volgende:

[..]

Hé cmck.. tja het valt niet mee hè, 1 jaar van je leven kwijt (of zo voelt het).

Misschien heb je inderdaad al het een en ander mee te maken maar liefdes verdriet is volgens mij een van de ergste dingen in het leven al heb ik nog niet zoveel meegemaakt moet ik toegeven.

Gelukkig heeft je vriend de moed gehad om het uit te maken en dus sterk was voor zichzelf.

Een van de twee wil in deze situatie altijd meer of minder, en het niet gelukkig zijn is een maf begrip als jij niet degene bent die daar notie van heeft/had.

Tijd die alle wonden heelt, en een littekentje achterlaat, die je herinnerd aan al het goede en het kwade zodat we kunnen leren van het leven, de eerste weken zijn het lastigst denk ik daarna misschien ook nog wel, maar dan is het slepend maar dragelijk.

Zorg goed voor jezelf, slaap genoeg, eet genoeg en doe waar je zin in heb, want het gaat om jou en niet langer om jullie, even geen contact is wel het beste ookal wil je 100x bellen, sms-en of email denk er eerst over na voor het dat doet.

Misschien kan je wel wat troost en tips vinden in deze post of de vorige.

Verwacht van je zelf een zeer onredelijke periode en daarna bezinning dat de dingen in het leven gaan zoals ze behoren te gaan, ookal voelen ze niet goed of zijn ze niet leuk.

Sterkte

Ik vind dat dit liedje een hoop dingen beschrijft:

Limp Bizkit - Boiler

Hey Chev

Dank je wel voor alle tips. Ik ga er zeker wel wat mee doen. Vooral wat je zegt over dat 1 van de 2 altijd meer wil herken ik. Vooral de laatste maand was ik altijd degene die de lieve smsjes stuurde, die "ik hou van je" zei, en die er echt energie in stak. Ik merkte aan heel veel dingen dat hij het niet meer zag zitten. Ik heb hem talloze keren gevraagd wat er was, dat hij me kon vertrouwen en hij kwam aan met een verhaal dat hij toch wel erg inzat over het feit dat we verschillende intresses en karaktereigeschappen hadden. Ik had er alle vertrouwen in dat het tijdelijke twijfels waren en dat we er wel uitkwamen samen, totdat hij gisteravond zei dat zijn gevoel voor mij weg was. Waarschijnlijk zal de waarheid wel ergens in het midden liggen...

Afgelopen nacht heb ik slecht geslapen maar beter als dat ik eigenlijk had verwacht. De komende weken zal nog moeilijker worden, aangezien ik me dan ga realiseren dat het gewoon echt uit is. Toch heb ik het afgelopen uur niet meer gehuild. Dt is op zich al een verbering

Ik heb net even lopen graven en jouw verhaal opgezocht, heb ik niet kunnen vinden, maar ik heb wel iets gelezen over dat jouw ex vrij snel een nieuwe liefde had. Misschien heb je er niks aan, maar dat is klote voor je. Het feit dat je relatie van 4 jaar stukloopt is 1 ding, maar dat het jouw ex-vriendin zo weinig schijnt te doen is 2. Hopelijk ga jij iemand vinden die jouw nog gelukkiger kan maken als dat zij kon. Dat hoop ik ook van mezelf. De komende weken hoef ik geen contact met mij ex. (Ik vind het echt heel moeilijk om hem zo te noemen) Ik wil mezelf eerst weer even van de grond af rapen.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 01:43 schreef Pim26 het volgende:

[..]

Sterkte joh!
Maar weet je, maak je zelf niet gek. De ex zoekt afleiding omzich zelf beter te voelen en gaat rondscharrelen. Want ieder gezond mens zou na het beeindigen van een relatie even tijd nemen voor zich zelf en de rust nemen. Normaal gesproken spring je niet direct in een nieuwe relatie. Want ookal eindigen relaties zovaak, het gevoel van houden van is op dat moment niet weg, hooguit het heilige vuur. Dus zoekt men dat heilige vuur elders... HELAAS voor ons !!

Het is geen afleiding, ik ben al 6 maanden weg, ze hebben al 10 keer gedate en pas na meerdere dates is er iets gebeurd. Het is van haar een welbewuste keuze om hem een kans te geven, net nu het erop ging lijken dat ik voor haar terug zou komen.

CMCK als je in het overzicht OP het mapje klikt kan je hele posts bekijken zonder dat je elke pagina moet doorklikken.

Heb ik hier even voor je gedaan.

De kunst van het loslaten van je ex #59

De kunst van het loslaten van je ex #60

De kunst van het loslaten van je ex #61

De kunst van het loslaten van je ex #52

De kunst van het loslaten van je ex #63 (laatste)

Tja mijn ex en ik.. een appart verhaal even ruim 4 jaar samen, (zoals alle misschien ) zij heeft het uitgemaakt omdat ze verlieft was geworden en het wederzijts was, het niet wou of kon onderdrukken, en het me eerlijk wou vertellen en dus niet vreemd wou gaan.

Ben ik kwaad om geweest, maar had ik het anders gedaan op haar leeftijd met haar weinige ervaring?
Ik zou nu zeggen ja op mijn 27ste, maar op mijn 23ste was ik ook nog niet zó zeker toen ik met haar mijn relatie starte en heb zelf al mogen proeven aan verlieftheid en een relatie voor ik met haar begon, zij niet.

De relatie was al zeker een half jaar niet zo best i.v.m. allerlei zorgen en onzekerheden aan haar kant over samenwonen (mijn koophuis), geld, studie en andere dingen kwa mijn karakter eigenschappen die opeens niet helemaal goed genoeg meer waren na 3 1/2 jaar.

Een reden daarvoor, of voor de verlieftheid heb ik van haar gehoord, veel tegenstrijdige en onlogische, de waarheid ligt ergens in het midden zoals je al zei het is nooit 1 ding, ik was te afhankelijk van haar op het laatst en kende geen grenzen en was ook niet zelfstandig, maar wist wel wat ik wilde en dat ik het kon halen, maar it takes 2 om dat te halen

Soms is het lastig, maar en reden zoeken probeer ik niet meer te doen, er was al té veel gebeurd, en als we toch hadden gaan samenwonen had het waarschijnlijk ook fout gegaan omdat de in verschillende fases van het leven zitten, hoe jammer ik het ook vind, dat kan je niet aan een persoon veranderen.

[i]Soms moet je loslaten om te vinden wat je zoekt[/i], las ik ergens en dat is helemaal waar, ik wens haar geluk toe, en wijsheid want ik denk dat ze nu niet slim bezig is, maar daar komt ze alleen achter door het zelf te doen.

Of er nog een goed gesprek of een vriendschap volgt.. ik sluit het niet uit, nu na bijna 2 1/2 maand uit realiseer ik me alles wat hierboven staat goed.. en voor mij is een vriendschap onmogelijk zolang ze met die kennis van me een relatie heeft.

Het is er niet minder prettig , niet makkelijker en ik ben zeker nog niet op zoek naar een nieuwe relatie voordat ik daar aan toe ben.

Maar ik ben mezelf weer in lange tijd voel me gelukkiger maak standvastigere beslissingen, en op sommige momenten voel ik me bijer dat dat ik tijdens mijn relatie, en ja je mist hem/haar toch nog een beetje.. steeds iets minder.. je zal zelfs op een gegeven moment bang worden om hem/haar te vergeten.

Ik denk zelf dat degene die het uitmaakte, al zal die er al langer me bezig is geweest niet zó harteloos kan zijn om er niet meer aan terug te denken, het verstoppen of overlappen met alcohol, eten, feesten, slapen, drugs, met dingen die je normaal nooit samen zou doen of een rebounder zal helpen, maar op de momenten dat hij/zij alleen is zullen er vast nog wel herinneringen bovenkomen maar dit moet je dus niet vergissen met het behoefte hebben aan contact, want het is beter omdat na een laatste goed gesprek samen even niet té doen denk ik.

Net met de luch had ik ook mooie herinnering van haar, was een mooie, even slikken en weer doorgaan, die tijden zijn geweest, onthoud ze zeg ik dan tegen mezelf, want ze waren dierbaar en mooi en het is voor mij nog vaak moeilijk voor te stellen dat ik ooit weer zo gelukkig zal worden als in die eerste 3 1/2 jaar samen, maar ik zie het wel ergens in de verte, misschien mijn 27 jaren van andermans levens ervaringen

Mijn ouders zijn na ruim 40 jaar nog samen, en dat is mijn hele familie eigenlijk, wij zijn gewoon trouwe honden die onze partners accepteren en er het beste van maken, en dat zal ik blijven doen, met de gegroeide nieuwe, zelfde ik.

edit:
Ohja wat Brain zei: Opposites attact.. ik en mijn ex waren ook exact het tegenovergestelde van elkaar, 2 Rammen (Sterrebeeld) en dat ging best goed, en het bleef intressant, zolang je elkaar kan accepteren voor hun goede en minder goede eigenschappen

[ Bericht 2% gewijzigd door Chev op 11-09-2008 13:04:11 ]

quote:

Op donderdag 11 september 2008 12:58 schreef Chev het volgende:


Tja mijn ex en ik.. een appart verhaal even ruim 4 jaar samen, (zoals alle misschien ) zij heeft het uitgemaakt omdat ze verlieft was geworden en het wederzijts was, het niet wou of kon onderdrukken, en het me eerlijk wou vertellen en dus niet vreemd wou gaan.

Is 4 jaar de magische grens waar bepaald wordt of de relatie voortzet? zo lijkt het ondertussen wel namelijk.

Snoet, tja ik heb daar ook lang over nagedacht ik denk dat de 3, 4 en 5 jaar grens iets erg bepalends is binnen een relatie

Waarom? Misschien omdat je op de 3 jaar in de 'houden van' fase zit, waar het allemaal wat minder spannend word en er echt aan elkaar gewerkt moet blijven worden

Bij de 4 en 5 jaar samen zit je tégen de 5 jaar ofwel meer denken aan trouwen, kinderen, samenwonen, toekomst en dat kan beangstigend zijn.

Ofwel: (blijf ik écht voor de rest van mijn leven bij deze persoon?) Dat heb ik ook gehad na een half jaar en toen we ongeveer 2 jaar samen hadden, die twijfels worden vaak overruled door je zekerheid: TUURLIJK, ik ben toch gelukkig!!

quote:

Op donderdag 11 september 2008 13:06 schreef Chev het volgende:
Snoet, tja ik heb daar ook lang over nagedacht ik denk dat de 3, 4 en 5 jaar grens iets erg bepalends is binnen een relatie

Waarom? Misschien omdat je op de 3 jaar in de 'houden van' fase zit, waar het allemaal wat minder spannend word.

Bij de 4 en 5 jaar samen zit je tégen de 5 jaar ofwel meer denken aan trouwen, kinderen, samenwonen, toekomst en dat kan beangstigend zijn.

Hoor idd van meerdere mensen dat het rond de 4 jaar uitgaat/raakt. Zou je wel goed gelijk in kunnen hebben.

Ik heb me zelf heel erg lang vastgehouden aan de dingen die in het verleden gezegd zijn. "ik wil altijd bij je blijven" "Als het met jou niet lukt hoef ik geen ander". Dan ga je uiteindelijk toch makkelijker denken, en de negatieve signalen druk je weg.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 13:13 schreef PoepSnoet het volgende:
Ik heb me zelf heel erg lang vastgehouden aan de dingen die in het verleden gezegd zijn. "ik wil altijd bij je blijven" "Als het met jou niet lukt hoef ik geen ander". Dan ga je uiteindelijk toch makkelijker denken, en de negatieve signalen druk je weg.

Heel herkenbaar..

Oh ja..

*Zucht* quotes:
"Ik zal altijd van je houden"
"Love you 4ever"
"Voor altijd de jouwe"
"Ik zie een toekomst met je samen"
"Ik wil écht met je trouwen"
"Ik wil met je oud worden en kinderen met je krijgen"
"Niks zal ons uit elkaar krijgen"
"Ik zou niet weten wat ik zonder je moest doen"
"Schatje, moppie, lieverd, lekker ding, en de troetelnaampjes "

Als ik ze allemaal opschrijf doet dat me toch wel wat ja.. het blijft je bij.

En als klap op de vuurpijl:
"Ik ben verlieft op die ander, maar zou er nooit iets mee doen, ik blijf nog liever alleen (yea right)

Ik zou een nieuwe lief nooit het troetelnaam geven die ik haar gaf.. en die mijn vorige mij gegeven hebben neem ik mee in de stilte.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 12:27 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Zoals Chev al zei: de eerste weken zijn het lastigste Zoek vooral geen contact. Probeer goed te eten en te slapen. Na een paar weken wordt het wat draaglijker In het begin zie je nog de goede dingen binnen de relatie en kan je niet begrijpen waardoor het uit is gegaan. Je gaat aan jezelf twijfelen. Dat is een fase waar je doorheen moet

Ik kan me hier helemaal in vinden. Ik snap niet waarom hij het nou weer op moest geven. Misschien hadden we er samen wel uitgekomen. En ik ben er van overtuigd dat er altijd 2 mensen zijn die shuldig zijn als een relatie stuk loopt. Ik heb ook verkeerde dingen gedaan, voelde bepaalde signalen niet goed aan en ik had mee kunnen helpen om te voorkomen dat zijn gevoel voor mij wegging. Er zijn momenten dat ik bij mezelf denk dat ik nooit weer iemand anders tegenkom (laat staan dat ik er evenveel van kan houden). Dat ik voor altijd alleen blijf. Maar ik moet natuurlijk beter weten. Hopelijk valt het allemaal wel mee.

Ik ben het ook eens met dat "opposites attract" gedeelte. Ik denk dat wij elkaar best hadden kunnen aanvullen in bepaalde karaktereigenschappen (Hij was nuchter en maakte zich nergens druk om, ik maakte me wel vaak druk) Hij had mij kunnen helpen om at rustiger te doen en ik hem om wat meer rekening met de gevoelens van anderen te houden. Helaas heeft het niet zo mogen zijn

Chev,

Het is echt te merken dat je al een stuk verder ben met het verwerken van relatie. Ik kan alleen maar zeggen dat ik baal dat ik nog aan het begin ben. Toch merk ik dat ik vergeleken met jou niet veel mag klagen. Ik had wel een (huur)huis (ik ben nog iets teveel starter oom te kopen) maar we woonden niet samen. Hij heeft zijn spullen opgehaald bij mij en is een uur later weer vertrokken.

Overigens heeft hij ook alles meegenomen van van hem was. Ook de cadeautjes die ik van hem kreeg voor mijn verjaardag, kerst en valentijnsdag. Elektrische tandenborstel, een boek en een dvd waar hij volgens mij niks mee moet, zelfs kopjes en glazen die hij vanuit zijn werk voor mij gejat had en bij me in de keukenkast heeft gezet heeft hij meegenomen. Dit had ik hem gevraagd als een laatste gunst. Misschien klinkt het rigoreus, maar ik wil liever niets in mijn huis hebben wat me aan hem doet denken. Dat maakt het alleen maar moeilijker voor mezelf. Ik kan nu tenminste zeggen dat alles wat in mijn huis staat van mij is. Vanochtend heb ik de MSN gespreksgeschiedenis en SMSjes gewist zodat ik daar ook niet verder op kan zwijmelen. Ik heb nog wat kleine spulletjes gevonden. Die stop ik in een envelop en geef ik later aan hem. Ik ben namelijk nog zeker van plan om een keer met hem af te spreken. Niet nu, of volgende week of die week daarna, maar later, als de meeste pijn weg is. Tenslotte is hij altijd goed voor me geweest, heeft hij nooit tegen me gelogen en heeft hij het uitmaken op de meest netste manier gedaan. Misschien kunnen we ooit vrienden worden, maar daar wil ik liever nog niet aan denken. Op dit moment voel ik me alleen maar klote.

Zoals ik net ook al zei, ik ben het ook eens met dat "opposites attract" gedeelte. Ik denk dat wij elkaar best hadden kunnen aanvullen in bepaalde karaktereigenschappen. Kennelijk hechte hij meer waarde aan dat we dingen gemeen hadden.

Ik heb net ook een ander topic geopend hier op fok (maar ben later hier naartoe verwezen waarin ook heel wat opbeurende berichten stonden onder andere dat ik beter niemand kan hebben dan iemand die niet van me houd. Dat klopt ook natuurlijk. Ik zat de laatste maand ook niet lekker in mijn vel puur omdat ik het gevoel had aan het lijntje gehouden te worden omdat mijn vriend zo twijfelde of hij uberhaupt wel bij me wou zijn. Uiteraard kwam hierdoor ook wat frustratie naar boven. Toch vond ik hetgenen wat wij hadden de moeite waard om voor te vechten. Ik vind het zo klote dat het zo heeft moeten aflopen.

Je schrijft 3x
Ik denk dat wij elkaar best hadden kunnen aanvullen in bepaalde karaktereigenschappen
en
2 mensen zijn die shuldig zijn als een relatie stuk loopt.

Ik was in het begin heel verbitterd en verweet haar alles, heb haar weken later wel gesproken en verteld hoe ik er over dacht, dat ik ook fouten heb gemaakt, en dat het beter was dat het nu uit was.
Misschien doe ik dat nog wel een keertje, al heeft dat weinig zin.

Ja je kan elkaar aanvullen, maar alleen als je het beide wil hè, soms als je een tijdje uit elkaar gaat kan het later weer goedkomen, maar ik zou er niet té veel hoop op hebben..

Nu voelt het gewoon als een leegte die ik langzaam zelf opvul met meer van mezelf

Ik, en velen andere waarbij hun partner de relatie heeft verbroken hebben namelijk nog hoop, zelfs al alles kapot is, weken, maanden en soms zelfs jaren blijven ze hoop houden, en dat sloopt je van binnen, dat terwijl je ex wel zal gaan leven op een manier die je niet kan begrijpen.

De eerste weken is een soort crashcourse for jezelf en je hart om je leven weer op gang te brengen, weer te leren lachen om sommige dingen en de zon weer te zien schijnen.

Als een doorstart van een kapotte motor, je zal blijven pruttelen met te weinig olie en brandstof en bij iedere berg of heuvel zal ie janken en steunen, maar eenmaal op de top bent heb je een nieuw uitzicht en weet je dat de motor eigenlijk oersterk is dat ie het gehaald heeft en je niet in de steek zal laten, nooit niet want die motor ben je zelf.

Ik liep zo'n 2 maanden met hoop in mijn hart dat ze terug naar me zou komen, terfegeeft en terrecht omdat dit niet kon.

Daarna dacht ik misschien over 'n tijdje.
Daarna dacht ik misschien over 'n half jaar.
Sinds kort begrijp ik dat dit best wel nooit meer zou kunnen zijn..

En de hoop is nu slechts nog een fluistergeluid die ik niet meer kan horen.

Ik heb mijn ex alle spullen die ze me gegeven heeft ook terug gegeven behalve de kaarten, brieven en een paar foto's.

De honderden euro's die ik uitgegeven heb aan sierraden voor haar... ik heb ze niet terug gevraagt.

Het doet me alleen pijn, niet vanwege het geld, want ik heb het haar graag gegeven in opwellingen van geluk en liefde, maar dat ik het haar nooit meer zal zien dragen, en dat ze ergens in een la zullen liggen weg te kwijnen.

Ik zou 't moeten vergeten maar dat kan ik nog niet helemaal, het was goed en mooi, en toch gaf ik vaak té veel en kreeg er weinig, maar voor mijn doen genoeg, voor terug..

Ze heeft een hoop te leren wat een échte relatie inhoud, als de dat 's leerd, en ik ook misschien wel 'n nieuwe liefde zal verslijten (hoop van niet) dan ... ja dan.. dan hou ik mezelf weer voor de gek

En dat gefrustreerde begrijp ik best hoor, ik ook was een half jaar lang zowat best wel gefrustreerd en gestressed dat alles zo rot verliep, en ik steeds minder aandacht kreeg, zeker de laatste 2-3 maanden.

Ik zou ook willen dat alles anders was, dat zij gelukkig was met mij en ik met het haar, en evenveel kon geven als krijgen binnen de relatie, maar dat zater niet in.

Je kan niet weten hoe het loopt, maar ik heb mezelf gezegt dit jaar geen illusies meer te maken op liefde, en gewoon m'n ding te doen.

Niet zo moeilijk

quote:

Op donderdag 11 september 2008 16:05 schreef ThaBrain het volgende:

[..]



Mooie paint

Heb er ook heel lang aan gezeten er staat immers 'De kunst' in de TT

quote:

Op donderdag 11 september 2008 14:47 schreef cmck het volgende:

[..]

Ik kan me hier helemaal in vinden. Ik snap niet waarom hij het nou weer op moest geven. Misschien hadden we er samen wel uitgekomen. En ik ben er van overtuigd dat er altijd 2 mensen zijn die shuldig zijn als een relatie stuk loopt. Ik heb ook verkeerde dingen gedaan, voelde bepaalde signalen niet goed aan en ik had mee kunnen helpen om te voorkomen dat zijn gevoel voor mij wegging. Er zijn momenten dat ik bij mezelf denk dat ik nooit weer iemand anders tegenkom (laat staan dat ik er evenveel van kan houden). Dat ik voor altijd alleen blijf. Maar ik moet natuurlijk beter weten. Hopelijk valt het allemaal wel mee.

Ik ben het ook eens met dat "opposites attract" gedeelte. Ik denk dat wij elkaar best hadden kunnen aanvullen in bepaalde karaktereigenschappen (Hij was nuchter en maakte zich nergens druk om, ik maakte me wel vaak druk) Hij had mij kunnen helpen om at rustiger te doen en ik hem om wat meer rekening met de gevoelens van anderen te houden. Helaas heeft het niet zo mogen zijn

Ik ben niet van mening dat er twee schuldigen moeten zijn. Het vervelende is dat je in een relatie kunt verliezen zonder iets fout te doen. Misschien kom je later wel tot de ontdekking dat jij alles goed hebt gedaan, en dat hij je dus niet echt verdient.
Maar zover ben ik ook nog niet helemaal.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 17:06 schreef Miesjel het volgende:

[..]

Ik ben niet van mening dat er twee schuldigen moeten zijn. Het vervelende is dat je in een relatie kunt verliezen zonder iets fout te doen. Misschien kom je later wel tot de ontdekking dat jij alles goed hebt gedaan, en dat hij je dus niet echt verdient.
Maar zover ben ik ook nog niet helemaal.

Zolang je geen dingen doet waarmee je de ander kwetst kan je niet spreken over goed en fout vind ik.
Je kunt ook gewoon uit elkaar groeien, dan kun je niemand de schuld geven denk ik.

Dat kan, maar meestal groeit een van de 2 uit elkaar en zit diegene met de brokken... om eerlijk te zijn.

Vandaag mezelf weer gepijlt, ging naar ons Grand Café waar we altijd kwamen.. had het er beste wel moeite mee, 4 biertjes even wat traantjes weggepink en toen kon ik er even over praten met de barvrouw (die het nog niet wist).

Ben er nog niet overheen

Niet lang gepraat, ik had even tijd om te herstellen, en daarna ging het wel weer goed.
Nu 6 biertjes achterover getikt zonder avond eten.. voelt wel even goed eigenlijk..

quote:

Op donderdag 11 september 2008 22:14 schreef Chev het volgende:

Nu 6 biertjes achterover getikt zonder avond eten.. voelt wel even goed eigenlijk..

af en toe voelt dat erg goed idd, als je er niet elke dag naar grijpt.

3 jaar geleden is mijn relatie van 6 jaar op de klippen gelopen. Ze werd verliefd op een ander, maar die ander liet haar weer zitten.

In het begin was ik er helemaal kapot van, ze was ook mijn eerste liefde en ik was dol op haar ondanks alle ups en downs. Na de dag dat ze me verliet heb ik haar ook nooit meer gezien.

Maar nu gaat het al een lange tijd goed met me en kan me die zwarte dagen ook helemaal niet meer voorstellen, ook heb ik in die 3 jaar geen ander gehad om haar te vergeten.

Het slijt helemaal geloof me.

***als je voelt dat er iets niet goed zit in je relatie zit het ook niet goed****
***wat heb je aan eten wat er mooi uitziet, maar nergens naar smaakt***
***als het uit is heeft het ALTIJD een reden***

Ik ben eindelijk er overheen, ik heb haar vannacht gemaild hoe het met de stand van zaken staat wat betreft de gezamelijke rekening en of ze al haar post op haar eigen adres kan laten bezorgen ipv op de mijne..

Ik weet niet of de mail is aangekomen, ( wellicht ook geblokkeerd ) Maar merk wel dat ik veel aan haar denk, maar krijg er geen gevoel meer bij. Ik ben klaar met haar. Gelukkig, zelfs met drank op mis ik haar niet. ONS mis ik wel op sommige momenten, maar ONS kan k ook zijn met iemand anders.
Op dit moment krijg ik genoeg aandacht van 2 andere meisjes, maar ik merk dat het me helemaal niets doe. Ik word zelfs een beetje moe ervan als ik weer een sms krijg...

Maar ik ben blij dat ik weer goed in het leven sta.

Tips voor de nieuwste slachtoffers in de liefde:
Zoek veel afleiding.
Focus je op werk/school.
Ga veel naar vrienden/vriendinnen.
Zoek zeker geen troost in een scharrel.
Probeer op den duur een avond alleen door te brengen.
Zoek geen hulp in drank en drugs. Is makkenlijk om je gevoel uit te schakelen. ( ik heb nu al 3 weken geirriteerde lever en alvleesklier en maag pijn. Mag niet meer drinken voorlopig. Ik dronk dus wel iedere avond minimaal 3 biertjes gedurende een maand en dit heeft met mijn drink verleden een slechte werking op me lichtaam)

Verder geniet van de leuke dingen.
De mooie herinneringen aan je ex komen over een paar weken of maanden wel.
En als laatst, zoek geen contact, heb je helemaal niets aan!!

quote:

Op donderdag 11 september 2008 22:14 schreef Chev het volgende:
Dat kan, maar meestal groeit een van de 2 uit elkaar en zit diegene met de brokken... om eerlijk te zijn.

Vandaag mezelf weer gepijlt, ging naar ons Grand Café waar we altijd kwamen.. had het er beste wel moeite mee, 4 biertjes even wat traantjes weggepink en toen kon ik er even over praten met de barvrouw (die het nog niet wist).

Ben er nog niet overheen

Niet lang gepraat, ik had even tijd om te herstellen, en daarna ging het wel weer goed.
Nu 6 biertjes achterover getikt zonder avond eten.. voelt wel even goed eigenlijk..

Wel goed dat je de stap hebt gezet om die kant op te gaan, jammer dat het je nog wel iets deed. Maar het helpt heel goed met het verwerken van alles.
Ik kan nu eindelijk gewoon weer overal komen zonder moeite te hebben met ONS. Ik zie nog veel grappige situaties voor me van ONS in allerlei cafes en winkels waar we toen de grootste lol hadden.