aanmelden doe je via PM en je 3 voorkeursdagen aan te geven (zie sticky topic)quote:Op vrijdag 18 juli 2008 02:58 schreef MLI het volgende:
Ah. Hiervan wil ik op de hoogte blijven. Hoe meld je je aan eigenlijk?
dat zou kunnen maar we willen een consistent verhaal kreaquote:Op vrijdag 18 juli 2008 08:42 schreef Kreator het volgende:
Gooi 30 van mijn beste kreaties bij elkaar en je hebt een dagboek voor een maand.
Ik las het. Het klinkt mij erg kut en geforceerd in de oren. Het lijkt wel zo'n kansloos 'verhaal, maar 1 woord per user' topic.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 08:44 schreef Re het volgende:
dat zou kunnen maar we willen een consistent verhaal krea
je mag zelf het profiel aanmaken door te stemmen op specifieke Polls dus het is allemaal in handen van de users zelf... dus dat komt wel goed. Ik ga vanmiddag denk ik wat Polls makenquote:Op vrijdag 18 juli 2008 08:47 schreef Kreator het volgende:
[..]
Ik las het. Het klinkt mij erg kut en geforceerd in de oren. Het lijkt wel zo'n kansloos 'verhaal, maar 1 woord per user' topic.
en:quote:De bedoeling is dat we het leven van een typische R&Per gaan volgen voor 1 maand waarbij elke user 1 dag schrijft
De Typische R&P-er heeft geen relatie en is daar wel wanhopig naar op zoek of het is net uit. Wat heb je dan aan zo'n prijs, dat lijkt me alleen maar nutteloos zout in de wonden strooien.quote:Thema.nl heeft 3x het “relatie spel” ter beschikking gesteld, een leuk spel voor 2 personen om je relatie verder uit te diepen.
uhmmmm goed gezien maanvis, maar de prijs is dan ook voor de schrijver, niet voor de hoofdpersoon uit het verhaal...quote:Op vrijdag 18 juli 2008 09:19 schreef Maanvis het volgende:
Deze wedstrijds is kansloos, want:
[..]
en:
[..]
De Typische R&P-er heeft geen relatie en is daar wel wanhopig naar op zoek of het is net uit. Wat heb je dan aan zo'n prijs, dat lijkt me alleen maar nutteloos zout in de wonden strooien.
quote:Op vrijdag 18 juli 2008 10:20 schreef Lord Dreamer het volgende:
Dag 1 - Kras
Dag 2 - kras
Dag 3 - kras
Dag 4 - gedwongen opname.
Dag 5 - Schoenveter biedt uitkomst.
Dag 6 - ....
Dag 7 - Begrafenis.
Klaar
Graag gedaan.. De prijs mag naar de singles, dan kunnen ze wat van leren
Verhalen schrijven op/voor FOK! doe ik al niet meer sinds FOK! het gedeelte sloot wat juist voor verhalen wasquote:Op vrijdag 18 juli 2008 10:45 schreef Re het volgende:
ja erg orgineel enzo, ik zou zeggen, geef je op om eens iets anders dan iets stereotypisch neer te zetten
quote:Op vrijdag 18 juli 2008 10:45 schreef Re het volgende:
ja erg orgineel enzo, ik zou zeggen, geef je op om eens iets anders dan iets stereotypisch neer te zetten
iddquote:Op vrijdag 18 juli 2008 11:38 schreef Maanvis het volgende:
[..]
De bedoeling is dat we het leven van een typische R&Per
Moet het nou wel of niet stereotypisch zijn?quote:
Die komen in de loop van de weekquote:Op vrijdag 18 juli 2008 11:46 schreef Rebubbled het volgende:
Waar zijn de andere profieleigenschappen om op te stemmen?
dat staat helemaal vrij, het profiel moet nog aangemaakt wordenquote:Op vrijdag 18 juli 2008 11:47 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Moet het nou wel of niet stereotypisch zijn?
Oke.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 11:52 schreef Re het volgende:
[..]
dat staat helemaal vrij, het profiel moet nog aangemaakt worden
dan zou ik de definitie van schizofreen nog maar eens een keertje opzoeken, of bedoelde je MPS?quote:Op vrijdag 18 juli 2008 11:56 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Oke.
Nou, mijn voorstel: Maak hem/haar schizofreen. Dan valt het tenminste niet zo op dat iedere dag iemand anders aan het schrijven is.
Euh ja, Guido Weijers heeft me in de war gebrachtquote:Op vrijdag 18 juli 2008 12:01 schreef Re het volgende:
[..]
dan zou ik de definitie van schizofreen nog maar eens een keertje opzoeken, of bedoelde je MPS?
quote:Op vrijdag 18 juli 2008 12:10 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Euh ja, Guido Weijers heeft me in de war gebracht
Hoe callcentermedewerker van je.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 12:16 schreef Re het volgende:
[..]
... maar wat houdt je tegen om je op te geven?
TTK is anders nog steeds open hoor!quote:Op vrijdag 18 juli 2008 11:12 schreef Lord Dreamer het volgende:
[..]
Verhalen schrijven op/voor FOK! doe ik al niet meer sinds FOK! het gedeelte sloot wat juist voor verhalen wasIk zet het stereotypische zodat we dat gehad hebben en anderen dat niet meer hoeven te doen.
Donequote:Op zaterdag 19 juli 2008 13:24 schreef Queen_Bee het volgende:
Kan er geen linkje naar de polls in de OP? En ik wil het wel volgen maar doe niet mee, ik krijg dan geheid een writers block
Err, dag 22 dan als het kan en anders daar ergens in de buurtquote:Op zaterdag 19 juli 2008 13:50 schreef Re het volgende:
Komt goed hoor, mocht er echt een blok zijn dan neemt een ander het gewoon over, of zoals een echt dagboek, wordt er ook wel eens een dagje overgeslagen ...
nog een bepaalde voorkeur... dag 24 oid?
ja, als het goed is worden dus de dagen gewoon in een topic neergezet dus ten tijde dat je moet gaan schrijven is het dagboek tot aan die dag gevuld en online te lezen...quote:Op zaterdag 19 juli 2008 23:21 schreef p-etr-a het volgende:
Krijg je dan van tevoren de hoofdlijn van de dag oid door, bedoel je dat met schema?
Ik wil trouwens wel meedoen, altijd leuk om te schrijven, de dag maakt me niet uit.
hou het wel netjes hequote:Op zondag 20 juli 2008 08:46 schreef Twinky het volgende:
oeh, hij registreert IP. Ik kan dus vaker stemmen
daar hebben we allemaal last vanquote:Op zondag 20 juli 2008 12:07 schreef p-etr-a het volgende:
Kan ze niet gewoon lijden aan koopziekte?
Ik vind dat hij/zij aan nymfomanie moet lijdenquote:Op zondag 20 juli 2008 01:12 schreef Re het volgende:
en Poll 5, de meest interessante Pol over welke psychische aandoening de hoofdpersoon heeft staat er
Dat vraag ik me ook afquote:
Oke, en dat stukje beslaat 1 dag uit het leven van dat gestoorde wijf?quote:Op zondag 20 juli 2008 14:23 schreef Re het volgende:
30 gaat wel lukken ... beetje positief blijven
het is de bedoeling om in die 3 dagen een stukje te schrijven van 500 woorden dus genoeg tijd om wat in elkaar te zetten...
of vent... dat zal nog wel blijken uit de Pollsquote:Op zondag 20 juli 2008 14:24 schreef Giechel_Ho het volgende:
[..]
Oke, en dat stukje beslaat 1 dag uit het leven van dat gestoorde wijf?
Dankzij mijn ziekte zal ik mij in beide goed kunnen inlevenquote:Op zondag 20 juli 2008 14:26 schreef Re het volgende:
[..]
of vent... dat zal nog wel blijken uit de Polls
oh maanvis, forummers zijn niet zo gewend om aan wedstrijdjes mee te doen, maar het komt wel goed... dus geef je op zou ik zeggen, al doe je het niet voor het wedstrijd aspect maar om gewoon leuk mee te doenquote:Op donderdag 24 juli 2008 14:29 schreef Maanvis het volgende:
Volgens mij gaat het niet lukken om hiervoor genoeg mensen te krijgen, of wel?
Idd, mijn prijs mag verloot worden (als ik win danquote:Op donderdag 24 juli 2008 14:50 schreef Re het volgende:
[..]
oh maanvis, forummers zijn niet zo gewend om aan wedstrijdjes mee te doen, maar het komt wel goed... dus geef je op zou ik zeggen, al doe je het niet voor het wedstrijd aspect maar om gewoon leuk mee te doen
Als dit nu een beetje blijkt te lopen... We kunnen het toch ook onafhankelijk daarvan opnieuw organiseren?quote:Op donderdag 24 juli 2008 17:43 schreef Biancavia het volgende:
Ja, voor de prijs doe ik ook niet mee, gewoon voor de leuk.
Misschien als dit nu een beetje blijkt te lopen, dat we dan misschien de TTK-wedstrijd weer eens nieuw leven in kunnen blazen.
Jawel, maar ik dacht een beetje dat mensen die zich hiervoor aan gaan melden, dat die misschien ook wel geïnteresseerd zouden zijn in andere laagdrempelige schrijfwedstrijdjes.quote:Op vrijdag 25 juli 2008 11:12 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Als dit nu een beetje blijkt te lopen... We kunnen het toch ook onafhankelijk daarvan opnieuw organiseren?
Je moet alleen uitkijken dat je niet te veel schrijfwedstrijden naast elkaar hebt lopen. Maar als jullie suggesties hebben, dan zijn die altijd welkom in TTKquote:Op vrijdag 25 juli 2008 11:12 schreef p-etr-a het volgende:
[..]
Als dit nu een beetje blijkt te lopen... We kunnen het toch ook onafhankelijk daarvan opnieuw organiseren?
Aha!quote:Op zondag 27 juli 2008 11:53 schreef Twinky het volgende:
ik heb van drie verschillende ip's mijn wensen opgedrongen
Mooi, jij schrijft ook mee?quote:Op donderdag 31 juli 2008 14:48 schreef Lekiamh het volgende:
Hey, leuk idee.
Ik hou dit topic wel even in de gaten.
Ja, ik doe mee.quote:
dan ga ik vragen of mensen 2 dagen kunnen schrijvenquote:Op donderdag 31 juli 2008 14:33 schreef Rebubbled het volgende:
En wat als je nou niet genoeg schrijvers hebt?
Gezien de gigantische opkomst van wel 11 mensen, zullen sommige 3 keer moeten schrijven.quote:Op donderdag 31 juli 2008 15:09 schreef Re het volgende:
[..]
dan ga ik vragen of mensen 2 dagen kunnen schrijven
we zitten al aan de 14 dus halverwegequote:Op donderdag 31 juli 2008 15:13 schreef Rebubbled het volgende:
[..]
Gezien de gigantische opkomst van wel 11 mensen, zullen sommige 3 keer moeten schrijven.
Ha.. haha, hahaha!
Het is wel een beetje falend.
Erg jammre, want het is een erg leuk idee.
ik heb ook mijn voorraad klonen al aangebodenquote:Op zondag 27 juli 2008 10:20 schreef Biancavia het volgende:
Of degenen die zich nu al hebben aangemeld, die melden zich met nog twee klonen aan.
Erik!quote:Op donderdag 31 juli 2008 16:06 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik heb me aangemeld, en ben erg benieuwd naar hoe het allemaal vorm krijgt straks.
Meer reclame maken , zet de FP in , zet MED in . Site nieuwsblokje. Er zijn zat schrijvers op FOK!quote:Op donderdag 31 juli 2008 15:18 schreef Re het volgende:
[..]
we zitten al aan de 14 dus halverwege... maar er komen vast wel meer users bij als we onderweg zijn hoor
en dat zijn?quote:Op donderdag 31 juli 2008 16:26 schreef Faithy het volgende:
ja, maar jij voldoet aan álle opties uit de laatste 3 polls
hey!quote:Op donderdag 31 juli 2008 16:06 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik heb me aangemeld, en ben erg benieuwd naar hoe het allemaal vorm krijgt straks.
maar natuurlijkquote:Op vrijdag 1 augustus 2008 21:43 schreef Lindytje het volgende:
Kan ik me nog opgeven? Ik wil wel mee schrijven...
quote:Maandag 1 september
Lief Dagboek,
Dit is gewoon niet leuk meer, na 4 weken mentaal proberen me voor te bereiden om het jaar goed te beginnen loop ik gelijk tegen Bas aan. Waarom heb ik het practicum klinische pathologie gewoon niet vorig jaar gehaald. Oh ja, door diezelfde Bas natuurlijk. Eikel, waarom heb je me terug de afgrond ik geflikkerd, en waarom moet je nou uitgerekend daar stage lopen.
Ik ben naar huis gevlucht toen ik hem op het rooster zag, ik ga me niet voor lul zetten, voor ik het weet knal ik weer uit elkaar van schaamte, niet iets om trots op te zijn tegenover die tweedejaars studentjes. Onderweg naar huis kwam ik eindelijk wat tot rust maar toen sloeg de paniek van Bas over naar de paniek over hoe ik nu verder moet. Ik kan dit niet, ben 4 weken bezig geweest met therapie om goed voorbereid weer te gaan studeren. Ik moet dit halen, mag niet falen, ik wil niet terug naar huis, niet terug naar mijn vader die ongetwijfeld zijn teleurstelling in mij zal botvieren op de rest van de familie. Ik wil niet terug naar dat kutdorp met z’n kutmentaliteit. Ik zat laatst op Hyves te kijken en uit mijn eindexamenklas zijn er al 5 meiden die zwanger of al een kind hebben. Ik moet er niet aan denken. Wel grappig om te lezen dat Gerard al compleet onder de plak zit, maar dat zal wel komen door zijn gebrek aan ballen, iets waar de hele populatie van Losser aan lijdt. Die jongen kon toch al niet zoenen.
Maar morgen gelukkig geen practicum, ik kijk wel of ik ga, wil hem niet tegenkomen, misschien naar de studiecoordinator of er een oplossing is want dit kan zo niet verder. Ik durf ook niet naar mijn psycholoog, het is toch beschamend dat wat ik in 4 weken heb opgebouwd binnen 5 minuten compleet was verdwenen. En ik wil al helemaal niet in groepstherapie, stel je voor, the horror! Hoorde laatst van een meisje wat moest vertellen over haar break-up met d’r vriendje, zoiets ga je toch niet openlijk bediscussiëren? Waarom moest die klootzak nou precies met haar vreemdgaan, die bitch ziet er niet uit met d’r cup D, ik was blijkbaar niet vol genoeg ofzo.
Over 2 weken alweer jarig, maar geen zin om er iets voor te doen. Ik wil al helemaal niet naar huis maar kan dat mijn moeder en zusjes niet aandoen, misschien vraag ik wel of ze naar Utrecht komen, kan ik lekker voor ze koken hier (Als dat teringwijf van een Karin die keuken eens opruimt, d’r staan nog steeds pannen van 2 weken geleden met aangekoekte spaghetti).
Ik ga nog ff surfen op het web en dan maar slapen, best eenzaam zo alleen hier maar zo vertrouwd, ik heb net een nieuwe site ontdekt over mensen met een angststoornis, gelukkig ben ik op dat gebied niet alleen.
PS. Waar is Karin eigenlijk?
Ik wil ook meedoenquote:Op zondag 3 augustus 2008 15:01 schreef Re het volgende:
Ik heb de eerste dag geschreven![]()
DaMart mag de komende 3 dagen zich over dag 2 bekommeren
dat kanquote:
Leuke inzending met veel potentiequote:Op zondag 3 augustus 2008 15:02 schreef Re het volgende:
Inzendingen komen trouwens hier
Inzendingen Dagboek van een R&P-er
Nee hoor, Karin leeft:quote:
Aardig idee, maar om in de buurt te komen van het niveau van het origineel (Dagboek van een kindermeisje), mogen de aspirant-dagboekschrijvers er wel een beetje vaart achter zetten. Dit schiet niet op, zo.quote:
wat bedoel je precies met vaart achter zetten?...quote:Op dinsdag 5 augustus 2008 10:01 schreef Revolverheld het volgende:
Aardig idee, maar om in de buurt te komen van het niveau van het origineel (Dagboek van een kindermeisje), mogen de aspirant-dagboekschrijvers er wel een beetje vaart achter zetten. Dit schiet niet op, zo.
Het idee van een internetdagboek is dat er snel en in hoog tempo wordt geschreven, zodat het verhaal tot leven komt en mensen zich ermee kunnen bemoeien/commentaar geven/meeleven. Dynamiek! Lara houdt ons nog niet echt aan 't beeldscherm gekluisterd, zullen we maar zeggen, en met dit trage format gaat dat wrsch ook niet snel gebeuren. Dit is internet, geen cursus schrijfvaardigheid voor beginnersquote:Op dinsdag 5 augustus 2008 10:55 schreef Re het volgende:
wat bedoel je precies met vaart achter zetten?...
Je bedoelt jouw idee van een internetdagboekquote:Op dinsdag 5 augustus 2008 15:20 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Het idee van een internetdagboek
Er zijn ook mensen die werken, en misschien niet uren op één dag hebben om te schrijven. Daarnaast is het ook wel fijn als je je tekst een dag later nog een keertje kunt nalezen en bijschaven. Uiteindelijk is het toch een schrijfwedstrijd, waar mensen zich van hun beste schrijfkant willen laten zien.quote:Op dinsdag 5 augustus 2008 15:20 schreef Revolverheld het volgende:
[..]
Het idee van een internetdagboek is dat er snel en in hoog tempo wordt geschreven, zodat het verhaal tot leven komt en mensen zich ermee kunnen bemoeien/commentaar geven/meeleven. Dynamiek! Lara houdt ons nog niet echt aan 't beeldscherm gekluisterd, zullen we maar zeggen, en met dit trage format gaat dat wrsch ook niet snel gebeuren. Dit is internet, geen cursus schrijfvaardigheid voor beginnersMensen hoeven toch geen dagen te pielen aan één lullig stukkie?
Leuk DaMartquote:Dinsdag 2 september (DaMart)
Lief Dagboek,
Waarom zijn de mensen die zeggen het beste met je voor te hebben, toch altijd de mensen die je leven zo lastig maken? Na een nacht waarin je-weet-wel-wie me niet achtervolgde in mijn dromen, stond ik vol goede moed op. Ik dacht aan van alles, behalve aan hem. Totdat mijn moeder belde.
Ze wilde weten hoe mijn collegedag gisteren was en of het goed met mij ging. Ik loog. Ik kon niet zeggen dat ik het practicum gemist heb. Dan had ik vanavond mijn vader op de stoep gehad, zogezegd bezorgd over mij. Nou ja, over mijn toekomst dan. Want zijn planning daarover is al in de war geschopt. Mijn moeder belde ook niet uit zichzelf, dat weet ik zeker. Ik kon zijn ademhaling en zijn gefluisterde instructies aan mijn moeder op de achtergrond horen. Ik hoop dat hij er geen gewoonte van maakt om mij zo te controleren. Nog een keer zo’n telefoontje en ik neem een ander nummer.
Ook daar kan ik die klootzak dus voor bedanken. Waarom is het leven zo oneerlijk? Bas verneukt mijn leven, en ondertussen bijna alle studentes uit mijn studiejaar, en kan ongestraft naar de toekomst leven. En ik? Ik ben het slachtoffer, maar wordt gestraft met een verleden dat ik als een blok aan mijn been met me mee moet blijven slepen.
Ik wilde vandaag tijdens het inloopspreekuur naar de studiecoördinator gaan. Er stond echter al iemand te wachten. Volgens mij was hij tweedejaars student. Ik durfde niet te blijven. Wat als die jongen mijn nieuwe jaargenoten ging vertellen dat hij mij had gezien? Wat zouden ze wel niet denken?
Toen ik terugkwam, had de studiecoördinator geen tijd meer voor me. Morgenmiddag heb ik nu een afspraak met hem, meteen na de colleges. Hopelijk kom ik Bas dan nergens tegen op de faculteit. Maar wat moet ik eigenlijk tegen de studiecoördinator zeggen? Voor hetzelfde geld wil hij erover praten met Bas. En dan gaat die eikel me ongetwijfeld nog meer ellende bezorgen. Daar is die lul immers goed in.
Thuis brak ik bijna mijn nek over een berg tassen in de gang. Meteen hoorde ik de veel te vrolijke stem van Floor, die samen met haar tachtig paar schoenen terug is. Ze begon meteen te ratelen over haar vakantie in Monaco, waar ze ene Gilbert heeft leren kennen. Wat kan mij dat nou verrotten! Er is meer in het leven dan het “achterlijke leven van Floortje ‘andere-mensen-zijn-stom’”.
Karin is ook thuis geweest. Ik heb haar niet gezien, maar ze had haar telefoon op de bank in de woonkamer laten liggen. Ik kwam erachter toen haar irritante ringtone van Jan Smit begon te blèren. Het is dat Floor binnenkwam, want anders had ik die telefoon door de kamer gesmeten. Ik herkende het nummer. Verdomme! Die klootzak belde haar! Waarom zocht hij contact met Karin? Doet hij het nu met haar?
Ik ga maar proberen te slapen nu. Hopelijk lukt dat met die spanning voor het gesprek van morgen.
nee, p-etr-a zal de volgende schriijven, ik heb de volgorde maar intact gelaten en faithy wat opgeschoven...quote:
Misschien heb je wel wat verborgen talenten die je door mee te doen ontdekt...quote:Op maandag 11 augustus 2008 11:05 schreef ChipsZak. het volgende:
Oke,
Nah, ik ben niet zo'n schrijfster.
ik had het verkeerd begrepen én zit onverwacht ineens in een verhuizingquote:Op maandag 11 augustus 2008 11:03 schreef Re het volgende:
[..]
nee, p-etr-a zal de volgende schriijven, ik heb de volgorde maar intact gelaten en faithy wat opgeschoven...
komt helemaal goed hoor
ook toevallig zin om een dagje te schrijven?
lekker stukje hoorquote:Op dinsdag 12 augustus 2008 21:48 schreef Re het volgende:
Woensdag 3 september (p-etr-a)
LiefBest dagboek,
Ik kwam vandaag totaal afgepeigerd terug van een lange dag op de Uithof. Het verbaast me dat ik zonder kleerscheuren het hele eind naar huis ben gefietst, want mijn hoofd was overal behalve bij de weg. Nadat ik mijn fiets in de gang had neergezet, wilde ik direct doorsjezen naar boven en me opsluiten in mijn kamer.
Uiteraard stak Floor daar een stokje voor. Allemachtig, wie verzint het ook om zomaar voor de lol op een woensdagavond sushi klaar te maken en bij de een of andere toko bamboeplacemats en eetstokjes te halen? Dat kan alleen Floor. Ze had er zo veel moeite in gestoken dat ik niet kon weigeren. Net als Karin, die er overduidelijk even weinig zin in had als ik. De sushi was, in aanmerking genomen dat het om koude rijst en rauwe vis gaat, prima te eten. Ik heb geen moeite met een beetje experimenteren in de keuken, al gaat het bij mij vaak niet verder dan een andere smaak chicken tonight proberen.
Floor was een en al vrolijkheid. Het droop ervanaf, ik overdrijf niet. Het lijkt wel alsof ze in Monaco geen knappe Fransman heeft ontmoet, maar God himself. Nadat ze ongeveer tien minuten over hem en zijn goddelijke glorie had gerateld, kwam mijn verjaardag op tafel. Je bent al bijna jarig, zei ze. Het is pas over twee weken, antwoordde ik. Blijkbaar vindt Floor dat twee weken een krappe termijn is als je nog ‘iets fatsoenlijks’ wilt organiseren. Ze begon over menu, zaalhuur, dj, gastenlijst – alsof het over mijn bruiloft ging in plaats van een suffe verjaardag die ik helemaal niet wilde vieren.
Wilde, ja, want nu ben ik zo’n beetje verplicht om het te doen. Ik probeerde er nog onderuit te komen door te zeggen dat ik mijn verjaardag met familie en vrienden in Losser vier, maar ik geloof niet dat het geloofwaardig overkwam. Floor bood al aan me te helpen met shoppen om een geschikte outfit te vinden waar ik helemaal geen geld voor heb.
Eén lichtpuntje is dat ik het vandaag veel te druk heb gehad om aan Bas te denken. Tot nu toe, dan. ’s Avonds in bed komen alle verdrongen gedachten van de dag naar boven. Het is een foutje in de natuur: juist als je wilt gaan slapen, begint het in je hersens te malen.
Mijn vader heeft nog gebeld en ik heb niet opgenomen. Dat komt me vast duur te staan zodra ik hem weer spreek of zie. Als ik mijn verjaardag al in Losser vier, dan is het alleen omdat de kans groot is dat ik een goedgevulde envelop meekrijg.
Ik denk dat ik voor die tijd maar gewoon verhuis, net zoals mensen die je op televisie ziet. Dan word ik schaapherder in Canada of zo – hebben ze daar schaapskuddes? – en kan ik heerlijk onbezorgd met mijn wollige vriendinnen door de wei dartelen. Dát is pas leven. Wat ik hier doe, komt er niet eens in de buurt.
leest erg lekker we GHquote:donderdag 4 september (Giechel_Ho)
Lief dagboek,
Toch maar niet verhuisd naar Canada. Al sta ik nu op het punt om naar de Noordpool te vertrekken. Vanavond gaf Roos, een vriendin van fleurige Floor, een feestje en ik liet me ompraten om mee te gaan. Niet dat Floor zo'n goede prater is, maar wat ze zei was cliche (dus waar) en klopte gewoon: "Je moet er echt eens even uit!" En dus gingen we gezellig naar Mocro central in Lombok (als ik dat had geweten was ik liever thuisgebleven, maar ach iedereen zegt dat je niet moet geloven wat De Telegraaf schrijft.)
Toen Floor en ik aankwamen waren er al best veel mensen. Roos zag ons al snel en kwam met wijde pupillen naar ons toegelopen. "Ooooooh wat leuk dat jullie er zijn! Straks doen een paar meiden mee aan de wet t-shirt wedstrijd, leuk he! Doen jullie ook mee!!! Jaaaa toch?!" Nog voordat Floor en ik konden antwoorden liep Roos weer weg. "Ach," zei Floor, "maak je niet druk hoor, dat is typisch Roos haha." Typisch Roos, nou dat wordt een gezellige avond.
Floor raakte aan de praat met een leuke jongen (de Franse "God" had haar een prachtige sms gestuurd, hij betuige daarin zijn liefde...aan Felicity, dus Floor ging weer verder met de Hollandse stamppot) en ik besloot een rustig plekje op te zoeken. Wat erg moeilijk was, aangezien overal mensen zaten, stonden en lagen (zo'n feest was het ja). Op weg naar de wc botste ik tegen een jongen aan. Hij draaide zich om en ik schrok me een ongeluk: Bas!!! Mijn hele lichaam prikte en ik werd licht in mijn hoofd, en nee niet van liefde...maar van angst.
Bas had klaarblijkelijk teveel gedronken want hij werd gelijk handtastelijk. Hij zei dat hij het zo jammer vond dat onze relatie was uitgegaan en vroeg zich af waar het was misgegaan. Ik dacht nog: toen jij je pik uit Jacqueline haalde en hem naar links bewoog en in Rachel schoof, maar zei dat niet. Ik zei niets. Ik stond aan de grond genageld terwijl het zweet langs mijn rug liep. "Je bent zo mooi, Lara. Dat weet je toch he? Je bent perfect. Sinds we uit elkaar zijn denk ik constant aan je." Ik wil reageren, iets zeggen, weglopen, iets, maar blijf staan en krijg geen woord over mijn lippen. Dan begint Bas met zijn hand door mijn haar te strijken. "Ik hou van je, Lara. Dat gevoel is nooit weggegaan."
Bas zijn hand gaat omlaag langs mijn schouder naar mijn arm. Ik voel mezelf duizelig worden. "Je bent mijn droommeisje. Ik wil het weer opnieuw met jou proberen," en zijn hand glijdt over mijn rechterborst. Van de volgende seconden weet ik niks meer. Alle spanning en treurnis van dat moment, van mijn leven, kwam eruit. Letterlijk. "Wat flik je me nou, domme hoer!!" Toen ik mijn ogen opendeed zag ik dat Bas onder het kots zat. Mijn eerste gedachte was, dat hij nou ook weer niet zó dronken leek, maar al snel realiseerde ik me dat het mijn kots was (De realisatie kwam toen ik het kots in mijn mond proefde en het zeewier van Floors overgebleven sushi, die ik vanmiddag nog snel had gegeten, aan Bas' kin zag hangen.
Een normaal mens zou lachen, maar ik rende weg, de deur uit en de straat op. Toen ik langs een groepje Marokkaanse hangjochies liep, negeerde ik hun romantische lokroepen. Er waren ergere dingen in mijn leven.
Weet je wat, ik doe wel gewoon mee.quote:
Laat maar weten welke dag je wilt schrijven, dan zet ik je in het overzicht erbij.quote:Op vrijdag 15 augustus 2008 02:36 schreef alwaysthebest het volgende:
[..]
Weet je wat, ik doe wel gewoon mee.Zeg ik om half 3 's nachts.
![]()
Ik zal me morgenmiddag even inlezen in wat precies te doen.
Hm...tis toch minder als je om een compliment moet bedelen.quote:Op vrijdag 15 augustus 2008 18:43 schreef Zhenar het volgende:
Sushikots![]()
!!!!!! Dan wéét je dat een stukje goed is
quote:Vrijdag 5 september (Surveillance-Fiets)
Lief dagboek,
Wat voelde ik me vanmorgen slecht toen ik wakker werd. Moest meteen weer aan gisteravond en dus aan Bas denken. Hoe heb ik mezelf zo voor lul kunnen zetten. Wat moet Floor nu wel niet van me denken!!? Nu sta ik bekend als 'Lara die haar ex onder gekotst heeft'. Wat zullen mijn ouders zeggen als ze het horen? Naja als ze het horen, ik hoop van niet natuurlijk. Ik ben maar drie kwartier onder de douche gaan staan en besloot er maar het beste van te maken vandaag.
Wat zag ik er tegenop om naar school te gaan vandaag zeg. Onderweg naar college kreeg ik een smsje van Floor. Ze vroeg aan me hoe het met mij ging, ik sms'te terug dat ik me goed voelde. Maar eigenlijk ging het slechter dan ooit. Wist Floor niet dat Bas mij betast heeft en dat hij zei dat hij nog van me houdt?! Wat heb ik aan haar als ze dit niet eens weet, ze was er toch zelf bij! Ze moet het wel gezien hebben, dat kan niet anders. Toen ik de collegezaal binnenkwam keek iedereen me aan, kreeg het meteen weer benauwd. Ik besloot maar gewoon te doen alsof ik helemaal alleen was. Dat werkt altijd als ik een paniekaanval op voel komen. Net als vorig jaar, toen papa op de verjaardag van oma aan me vroeg hoe het met mij en Bas ging. Net nadat het uit was.
Van Bas heb ik niets gehoord vandaag, schaamde hij zich voor zijn gedrag of is hij boos op me? Ik vroeg het me de de hele dag af, kon aan niets anders denken terwijl ik niet aan hem wilde denken. Uit pure ellende heb ik maar met papa gebeld. Zoals verwacht werd hij meteen boos omdat ik gisteren niet opnam. Heb hem maar verteld dat ik aan de studie zat. Misschien is het toch maar beter dat ik mijn verjaardag thuis ga vieren. Dan hoef ik ook niet bang te zijn dat ik Bas tegenkom als we uitgaan met de meiden.
Ik kijk wel op tegen maandag, we hebben weer een practicum klinische pathologie. Zou Bas er net zo tegen opzien als ik? Of gaat hij me belachelijk maken, misschien heeft hij wel een foto gemaakt!!? Ik wil er eigenlijk niet aan denken... ga maar vroeg naar bed strakjes ben best wel moe. Morgen lekker uitslapen en dan ga ik maar even de stad in. Moet nog nieuwe kleren kopen, denk dat ik maar een grote coltrui ga kopen waar ik me lekker in kan verschuilen maandag!
Leuke bijdrage weerquote:Zaterdag 6 september (motorbloempje/Faithy)
Hoi Dagboek,
Wat moet ik vertellen over vandaag… Het was een zaterdag zoals alle anderen, of moet ik zeggen, bijna als alle anderen.
Het begon met het geëikte gezeur van Floor of ik nou eens ‘gezellig mee de stad in ging om te shoppen’. Nadat ik dat voor de zoveelste keer met veel ‘maren’ en ‘nee’s’ had afgewimpeld heb ik het mezelf maar even makkelijk gemaakt. Heb een enorme pot thee gemaakt, ben lekker op de bank geploft en besloot mezelf even af te zonderen van al die klotezooi van de laatste week.
Net toen ik dat had besloten en de kussens nog even had opgeschud en een van de magazines van Lotte pakte verdween meteen weer de zogenaamde rust die ik had gevonden: "WAAROM WIL IK MIJN EX TOCH TERUG - na alles wat hij gedaan heeft?"; prijkte er met grote letters op de voorkant van het blad.
Godverdegodver, wáárom moet ik toch bij álles herinnerd worden aan die klootzak? Waarom moet hij zelfs op de dag rust en kalmte die ik mezelf beloofd heb in mijn leven blijven rondspoken als een soort plaaggeest. Hij wéét dat ik m niet zomaar kan vergeten, hij wéét dat ik al mijn vertrouwen aan hem heb gegeven, en dat hij het állemaal heeft weggegooid en dat ik nog steeds niet begrijp waarom? Eén of andere duistere kracht moet dit blad hier neergelegd hebben, het móet wel. Niemand gunt mij m’n dag rust.
Dus, tot zover de kalmte, de rust en de thee waar ik ineens geen trek meer in had. Moedeloos ging ik op de bank zitten en besloot de rest van de dag maar te zwelgen in zelfmedelijden en wie weet als klap op de vuurpijl nog eten voor mezelf te bestellen, er zou toch wel niemand meer thuis zijn. Dácht ik.
Ineens hoorde ik luide voetstappen met een huppelend ritme op de trap. Dat kon niemand anders zijn dan Lotte.
Lotte.. ook al zo iemand die áltijd opgewekt is, áltijd vrolijk. Het lijkt wel alsof zij vooraan stond in de rij met geluk. Die lach is niet van haar gezicht te beitelen en ze is áltijd positief. Ook als je denkt ‘rot toch een teringeind op’. En ja hoor… toen ze het blad op tafel zag liggen en er een korte blik op wierp toen ze naast me op de bank plofte wreef ze het er nog even in. Al had ze dat zelf niet door. Had zij het verhaal van Bas en de kots niet gehoord? Vast wel, maargoed, ze ziet toch in álles het goede… (wat is er goed aan kots? )
“Kommop meis, je hebt je toch niet van je stuk laten brengen door dat? Je wilt hem toch niet écht terug? Je bent zoveel meer waard dan die klojo! Je bent geweldig, lief, aardig, mooi en en en en slim! Slim! En hij is dom! Dat hij je zomaar heeft laten schieten. Kommop meid! Kleed je aan, gaan we ]lekker winkelen en lekker gek doen en dan ben je zo alles weer vergeten! Ik belóóf het je!”
En dat dus allemaal met een prodent-smile… Ik dacht dat ik moest kotsen.. wéér…
Nadat ik me ook van dit onplezierige vooruitzicht heb weten te verlossen onder het mom van studie en een migraine-aanval (ik was écht niet onder de indruk van dat artikel, ik had hem niet eens op tafel gelegd joh! Alles gaat prima!) ben ik terug gegaan naar mijn kamer, zette ik een stemmige CD op van Tori Amos en ben van die achterlijke Amerikaanse high-school-comedies gaan kijken op de laptop. Niet dat het hielp, maar de stomzinnigheid van die films maakte dat ik héél af en toe me meer ergerde aan de blonde barbies die voorbij huppelden dan aan mijn eigen gezwelg. De ranzige afhaalshoarma van die rare man op de hoek maakte het feest compleet.
Het moet toch ooit eens afgelopen zijn? Ooit moet ik mijn vertrouwen toch weer hervinden? Het lijkt wel of hij het in een grote kluis heeft gestopt, en de combinatie van het slot heeft opgegeten…
Kotste hij het maar ’s uit…
Nee die datum is al vergeven aan Zhenarquote:Op vrijdag 22 augustus 2008 00:22 schreef motorbloempje het volgende:
ik heb geen idee... misschien mag ik het laatste stuk schrijven en blijkt ze een psychopatische moordenaar te zin?
FOK!'s Dagboek van een R&P-er schrijfwedstrijdquote:Op vrijdag 22 augustus 2008 14:07 schreef Burdie het volgende:
Kan ik me nog aanmelden? Liefst in september, in oktober ben ik op vakantie.
quote:Op donderdag 17 juli 2008 22:05 schreef Re het volgende:
Dagboekdag Schrijfdatum User
1-- 01-03 Augustus -- Re
2 -- 04-06 Augustus -- DaMart
3 -- 10-12 Augustus -- p-etr-a
4 -- 13-15 Augustus -- Giechel_Ho
5 -- 16-18 Augustus -- Surveillance-Fiets
6 -- 19-21 Augustus -- Faithy
7 -- 22-24 Augustus -- Twinky
8 -- 25-27 Augustus -- Blight
9 -- 28-30 Augustus -- Lindytje
10 -- 31-02 September -- LekiamH
11 -- 03-05 September -- MissBliss
12 -- 06-08 September -- sigme
13 -- 09-11 September
14 -- 12-14 September
15 -- 15-17 September -- fraubitch
16 -- 18-20 September -- Tha_Erik
17 -- 21-23 September -- Rebubbled
18 -- 24-26 September -- Biancavia
19 -- 27-29 September
20 -- 30-02 Oktober
21 -- 03-05 Oktober -- Queen_Bee
22 -- 06-08 Oktober
23 -- 09-11 Oktober
24 -- 12-14 Oktober -- alwaysthebest
25 -- 15-17 Oktober
26 -- 18-20 Oktober
27 -- 21-23 Oktober
28 -- 24-26 Oktober
29 -- 27-29 Oktober -- Zhenar
Ja hoor, zeg maar welke van de openstaande dagen je wil schrijven, en dan zet ik je in het overzicht erbijquote:Op vrijdag 22 augustus 2008 14:07 schreef Burdie het volgende:
Kan ik me nog aanmelden? Liefst in september, in oktober ben ik op vakantie.
Nee hoor. Je hebt 3 dagen de tijd om 1 stuk te schrijven van ongeveer 500 woorden voor dag 13quote:Op vrijdag 22 augustus 2008 17:06 schreef Burdie het volgende:
09-11 September graag.
Moet ik dan drie stukjes schrijven.
quote:Lief dagboek,
Ik ben eruit. Ik heb het helemaal gehad met hem en met de controle die hij over mij heeft. Dit kan zo niet langer! Zometeen bel ik hem gewoon en vertel ik wat ik ervan vind! Maar eerst even een pot thee zetten.
Zo, daar ben ik weer, nu met thee. O god, wat moet ik toch tegen hem zeggen. Dat ik genoeg van hem heb en wil dat hij uit de weg gaat? Voor hem moet dat ook niet zo moeilijk zijn, ik heb verdorie over hem heen gekotst. Of de waarheid, dat ik hem eigenlijk gewoon terugwil. En dat hij met zijn dronken kop me weer helemaal het hoofd op hol brengt? Dronken mensen zijn eerlijk, toch? Dus hij wil mij ook? Maar nee, hij neukt Karin en Marieke en weet ik veel wie, hij hoeft mij niet eens! En groot gelijk heeft hij, zo’n lelijk, dik, kotsend kutwijf hoeft toch niemand. En zie je wel, hij kan iedereen krijgen!
Okay, ik ga eerst maar even douchen en me aankleden enzo. Dit schiet niet echt op. Waarom moet het ook zo moeilijk gaan, kan het niet gewoon duidelijk zijn. Ik haat hem, hou van hem, wil hem naast me, wil hem ver uit mijn buurt. Ik wil dat hij om mij geeft, alleen om mij en niet om al die sletjes. Die prachtige meisjes die toch veel beter zijn dan ik.
Shit, nou zit ik weer te huilen. Waarom heeft hij zoveel macht over me? Over hoe ik me voel? Waarom is het zo’n chaos, kan ik niet iets duidelijks voelen en vinden. O ik haat dit van mezelf.
Bellen gaat het dus ook niet worden. Ik moet eerst maar eens duidelijk krijgen wat ik wil. Of niet wil misschien. De vraag is of hij mij wel wil als ik hem wil. He, die zin klinkt raar. Nouja, dit is tenslotte mijn dagboek, alsof iemand gaat lezen wat voor vreemde zinnen en warrige gedachten ik hier op schrijf.
Ik ga zo toch maar douchen. Zijn shampoo staat trouwens nog steeds in mijn vakje in de badkamerkast zag ik gisteren. Dat deed me toen ook meteen weer denken aan hoe we samen douchten en ik zijn haar inzeepte. En zijn lichaam, zijn prachtige lichaam.
Nee Lara, hou op! Hij is het niet waard dat je zoveel aan hem denkt! Zet je eroverheen! Het is uit!! Hij moet je niet! Je bent niet zo’n domme doos met liefdesverdriet, kom op. Leven met die hap! Niet zo zielig doen!
Al is dat zielig doen toch precies wat ik wil… Gewoon lekker hier op de bank blijven hangen in mijn pyjama met thee. En een dekentje om mee heen want zo warm is het niet. Maar ik geloof dat Floor vanavond weer uit wilde, misschien is het toch slimmer om dat te doen. Anders zit ik zo depressief in mijn eentje. Nouja, ik weet het niet. Ik zie nog wel. In ieder geval ergens toch fijn dat ik het zo van me af kan schrijven. Misschien vanavond meer, anders morgen weer.
Eens. Het zou wel kek zijn als ze ook eens wat zou proberen oid, ipv bij voorbaat iets al niet doen omdat ze zo bang is. Ik snap dat ze zogenaamd zoeen stoornis moet hebben, maar mja.quote:Op zaterdag 23 augustus 2008 13:41 schreef sigme het volgende:
Ik vind dat Lara langzamerhand wel weer wat pit terug mag krijgen.
Ik ben sinds gisterenavond niet heel veel online geweest, dus was er nog niet aan toegekomen. Zal hem zo ook even in de sticky topic zetten!quote:Op zaterdag 23 augustus 2008 13:03 schreef Twinky het volgende:
Dat duurt lang voordat ie hier staat! Dit is het iig:
[..]
Volgens mij heb jij best een leuk idee voor een dag uit het leven van Lara. Ben je echt niet over te halen om er 500 woorden aan te wijden?quote:Op zaterdag 23 augustus 2008 13:42 schreef ChipsZak. het volgende:
[..]
Eens. Het zou wel kek zijn als ze ook eens wat zou proberen oid, ipv bij voorbaat iets al niet doen omdat ze zo bang is. Ik snap dat ze zogenaamd zoeen stoornis moet hebben, maar mja.
Aangepast.quote:Op zondag 24 augustus 2008 12:44 schreef babette21 het volgende:
[..]
oeps, blijkt eigenlijk heel slecht uit te komen. Doe toch maar wat later: 15-17 oktober
quote:Lief dagboek,
Na een kurkentrekker, hier en daar een dubbele looping en een razende versnelling in de achtbaan die ‘mijn emoties’ heet, kwam er vandaag geheel onverwacht een moment van onaangename berusting in mijn leven. Net toen ik dacht dat mijn gevoelens de baan uit zouden vliegen en ik alle controle begon te verliezen, gebeurden er dingen die mij deden beseffen dat die haarspeldbochten en duizelingwekkende pirouettes eigenlijk maar flauwe bochten en kalme rondjes bleken.
Het begon allemaal vanmorgen in de bus, onderweg naar een nieuwe week confrontaties en ongemakkelijke situaties in de collegezaal. Mijn hoofd, als altijd één groot in elkaar gezakt Mikadospel van tegenstrijdige gevoelens, stond werkelijk op ontploffen toen ik opeens vanuit mijn schoudertas werd toegezongen door mijn ook al warrige en drukke ringtone. Het bleek mijn moeder te zijn. Toen ik haar enigszins bedremmelde manier van spreken hoorde bekroop mij direct een naar en ongemakkelijk gevoel. Het bleek terecht. “Het gaat om je vader”, hoorde ik haar zeggen. “Het gaat niet goed met hem. Hij is met spoed opgenomen in het ziekenhuis”. Even laste ze een korte pauze in, in afwachting van mijn reactie, maar ik wist niets te zeggen. “Ik denk dat het hem goed zou doen als je even bij hem langs gaat. Dat zou fijn voor hem zijn”, vervolgde ze zonder een antwoord van mij te hebben gekregen. Nog niet echt wetende wat ik moest denken of voelen vroeg ik aan mam alle gegevens die ik nodig had en stapte ik bij de eerste de beste bushalte naar buiten om mijn weg rechtsomkeert voort te zetten.
Een aantal uur later baande ik mij een weg door de lange, kille en sfeerloze gangen van het ziekenhuis. Bij elke stap die ik dichter bij de kamer van mijn vader kwam voelde ik mijn benen zwaarder worden. Het geluid van mijn hakken op het lichtgrijze ziekenhuiszijl klonk mij aan als loden blokken op een metalen ondergrond. Ik heb het al niet zo op confrontaties, maar als het dan ook nog eens gaat om de man bij wie de onzekerheid eigenlijk allemaal is begonnen, dan wordt het er niet makkelijker op. Voet voor voet naderde ik de ruimte waar ik hem zou moeten vinden en naarmate de passen vorderden dwaalden mijn gedachten steeds meer af naar hoe het vroeger met ons was. Ik herinnerde me de wandelingen zoekende naar dennenappels in het bos. Ik herinnerde me de verjaardagstaarten die pap jaar op jaar voor mij bakte, zo mooi dat ik ze haast niet aan durfde te snijden. Maar in plaats van me af te vragen of ik volgende week weer zoiets van hem zou krijgen kwamen ook die andere herinneringen in mijn naar boven. De herinneringen aan mijn tennislessen en de trotse blik op zijn gezicht als ik weer een wedstrijd had gewonnen, maar ook de herinnering aan de teleurstelling bij hem én mij als ik tijdens een partij de mist in was gegaan. De blikken die mijn vader mij (niet) gaf na een verloren match staan nog steeds op mijn netvlies gebrand. Die beduusdheid in zijn ogen, de onthutsing in zijn stem. Voor papa betekende mijn talenten en het wel of niet benutten daarvan zoveel meer dan ik toen ooit had kunnen begrijpen.
De half geopende luxaflex van de ramen in de steeds langer lijkende gang lieten een flauw zonlicht door. De ruimte werd half belicht wat de hal een gemengde sfeer toe bracht. Het klopte goed bij hoe ik me nu voel. Mijn lieve papa, zo trots op mijn prijzenkast maar zo teleurgesteld in dat ik als tennisster nooit heb kunnen slagen. Mijn lieve papa die diezelfde teleurstelling heeft laten varen omdat hij er van overtuigd is dat ik nu succes zal hebben in de geneeskunde. Mijn lieve papa, die mij, zoals hij zegt, toch stiekem als een oogappeltje ziet, die is nu heel erg ziek. Wat er nu gebeuren gaat met Bas, Floor, Karin, Marieke, de hoogleraar of de kantinejuffrouw, het kan me allemaal even geen reet meer schelen. Ik wil alleen maar dat papa beter wordt, want zoals het nu gaat kan hij mij misschien wel nooit zien slagen..
Ik vind het een interessante ontwikkeling. Leuk stukquote:Op zondag 24 augustus 2008 17:08 schreef Blight het volgende:
Ingestuurd. Beetje een nieuw iets er bij ingezet. Hoop dat het bevalt.
Ja, ook jouw tekst was leukquote:
Zuchtquote:Op maandag 25 augustus 2008 17:18 schreef ChipsZak. het volgende:
Er komt nu iig weer wat schot in waar ik al wat over had gezegd eerder hier,dus da's wel fijn.
Zou fijn zijn alssie overleed, mwehe, want het had allemaal nog wel iets extremer gemogen. Maarja, tis iig iets en verder moeten we zien wat er gebeurd met paps.
Verder;
Eerst dacht ik dat het feit dat het een dagboek zou zijn een grotere rol zou spelen, want de manier waarop door velen geschreven word komt imo niet over met specifiek een dagboek stijl, (behalve 'lief dagboek') maar meer als een gewone stijl zoals in vele boeken. Gedetailleerde beschrijvingen e.d., die je nooit zou zien in een dagboek. Maarja, dat zal wel teveel mierengeneuk zijn.
Okequote:Op maandag 25 augustus 2008 18:34 schreef ChipsZak. het volgende:
Ik heb niet gezegd dat het saai was, want dat was het niet --> anders zou ik het niet lezen. Maar het is gewoon leuker als er iets onverwachts gebeurd, wat nog niet het geval was; en deze gebeurtenis was dan wel onverwacht, maar imo niet zo extreem beschreven waardoor ik dat verrassingseffect een beetje mistte, neemt toch niet weg dat ik het wel fijn vind. Ik had toch ook geen mega kritiek ofzo?Bovendien; daarvoor is dit topic toch, anders moet je niet meedoen.
En ik ga me niet aanmelden, ik zei alleen dat ik iets anders verwachtte gezien 'dagboek', dat zegt niet dat ik het stom vind nu dat niet zo is? Alleen dat ik iets ánders verwachtte, dat hoeft niet per se negatief te zijn.
En zal wel meevallen trouwens met dat ik de eerste zou zijn die zou roepen dat het dan nóg saaier zou zijn, want ik lees vrij veel dagboek-boeken, juist omdat ze me zo aanspreken.
Ouwe geilpijp dat je dr bent!quote:Op zondag 20 juli 2008 13:33 schreef DaMart het volgende:
[..]
Ik vind dat hij/zij aan nymfomanie moet lijden![]()
.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.KSC JUBILEUM topic
"Sleep: A completely inadequate substitute for caffeine"
#TeamHumbug
Heeft patent op Mosterd-Maaltijd situaties
quote:Op maandag 25 augustus 2008 22:50 schreef MPG het volgende:
[..]
Ouwe geilpijp dat je dr bent!
EN mij dan ook nog hiervoor strikkenWat tof dat je je spontaan hebt aangemeld!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.![]()
quote:Dinsdag 9 september (Muck)
Dag Boek,
“Ergens een nachtje over slapen”, het klinkt zo mooi, maar nu ik dat gedaan heb, lijkt alles alleen maar erger dan eerst. Mijn vader… zoals hij daar gister lag, wat leek hij klein in zijn pyjama in dat kille ziekenhuisbed! Ik ken mijn vader alleen als grote strenge man, keurig met een stropdas en een kaarsrechte vouw in zijn broek. En nu ligt hij daar helemaal alleen op een kamer met al die slangetjes in zijn lijf. De machines om hem heen piepten en zoemden de hele tijd, ik werd er een beetje zenuwachtig van eerlijk gezegd.
Ik ben blij dat hij sliep, want ik had echt geen idee wat ik moest zeggen of doen. Ik ben maar stilletjes op de harde, plastic stoel die aan zijn voeteneinde stond gaan zitten. Na een paar minuten deed hij zijn ogen open, glimlachte en pakte mijn hand. “Lara, mijn Laartje, wat ben ik blij dat je er bent” zei hij. Ik glimlachte terug, maar wist nog steeds niets te zeggen. “Hoe gaat het op school meisje? We horen ze weinig van je de laatste tijd.” Zie je, daar begon het gedonder al…. Ik slikte en antwoordde: “Het gaat prima op school pap, ik heb het alleen erg druk met studeren.” “Doe goed je best meisje van me, een goede opleiding is erg belangrijk!” “Dat weet ik pap” antwoordde ik met een brok in mijn keel. “Weet je wel dat je moeder en ik ontzettend trots op je zijn? Jij bent onze grote trots, onze oudste, wijze dochter die volgende week alweer 23 wordt. Je woont op jezelf, je studeert hard en je hebt zo’n leuk vriendje. Er staat je vast een ontzettend mooie toekomst te wachten, dus werk hard, maar geniet ook van het leven, voor je het weet is het voorbij.” Was dit echt mijn vader die ik hoorde praten? De man die mij zoveel jaren gemanipuleerd en gekleineerd heeft? Jarenlang moest ik vechten voor een klein beetje aandacht, en nu dit! Hij moet toch wel behoorlijk ziek zijn…
Na zijn betoog viel hij weer langzaam in slaap, dus ik besloot er weer stilletjes vandoor te gaan, maar niet nadat ik hem heel zachtjes een kus op zijn voorhoofd heb gedrukt.
Vanuit het ziekenhuis ben ik gelijk maar boodschappen gaan doen, zodat ik de rest van de dag lekker thuis kon blijven en de deur niet meer uit hoefde. Het was nog een behoorlijk eind lopen van de bushalte naar huis met die zware tassen zeg!
Ik trok de deur achter me dicht, en voelde dat mijn telefoon begon te trillen, maar omdat ik mijn handen vol had, liet ik hem maar even gaan. Op mijn kamer aangekomen zette ik mijn boodschappen neer, gooide mijn telefoon op mijn bed en begon de boodschappen op te ruimen. Poeh, wat was ik moe en plakkerig van dat gesleep met die spullen! Ik heb eerst maar een lange, uitgebreide douche genomen en ben daarna met een goed boek en een pot muntthee op de bank geploft. Ik moet in slaap gevallen zijn, want toen ik wakker werd, zag ik dat het al donker was.
Waar was ik eigenlijk wakker van geworden? Het was mijn telefoon die weer lag te brommen. Oh ja, helemaal vergeten te kijken wie me nou probeerde te bellen toen ik thuis kwam. In beeld stond de volgende boodschap: “U heft 23 gemiste oproepen van nummer 053-5263481” He? Dat is het nummer van mijn ouders! Ik luisterde mijn voicemail af en hoorde de stem van mijn moeder “Lara, zou je me zo snel mogelijk terug willen bellen? Het gaat om je vader, volgens de artsen gaat hij erg hard achteruit”
Joh, de laatste keer dat ik een verhaaltje schreef was 6 jaar geleden ofzo, voorquote:Op woensdag 27 augustus 2008 18:53 schreef kenwel het volgende:
Ik heb het hele topic doorgelezen en ook alle inzendingen. Zeer boeiend en na iedere inzending wil ik de volgende weer lezen.
Zelf ben ik misschien niet zo handig om zo'n inzending te schrijven. Maar een goed en leuk dagboek om te lezen.
Hallohooo, ik heb Lara heel mooi een R&P-playa actie uit laten voeren hequote:Op woensdag 27 augustus 2008 20:17 schreef babette21 het volgende:
Ik dacht dat het hier één en al bloedvergieten (lees: krassen) zou zijn, maar 't is vooral theegetrut zo te zien. Toch wel jammer dat ik nog een maand moet wachten voor ik Lara een schop onder d'r reet mag geven...
dat kotsen was wel grappig ja, maar op mij kwam dat niet pittig over hoor. Ik bedoel, het was nou niet bepaald een geplande wraakactie toch? kwam tenminste over als 'n combi van onzekerheid, hormonen, alcohol en wat zo meer... lijkt mij nogal gênantquote:
Maar de gemiddelde R&Per is toch ook niet pittig?quote:Op woensdag 27 augustus 2008 20:46 schreef babette21 het volgende:
[..]
dat kotsen was wel grappig ja, maar op mij kwam dat niet pittig over hoor. Ik bedoel, het was nou niet bepaald een geplande wraakactie toch? kwam tenminste over als 'n combi van onzekerheid, hormonen, alcohol en wat zo meer... lijkt mij nogal gênant
Bedoel het overigens niet heel kritisch hoor, heb met lezen alleen meer met hoofdpersonen die wat hulde verdienen ipv wegkwijnen op de bank. Ik weet ook wel dat dat de hele bedoeling is, maar vroeg of laat komt er toch wel wat schot in?!
ja moet ik dat weten, ik kom hier toch nooitquote:Op vrijdag 29 augustus 2008 17:21 schreef Giechel_Ho het volgende:
[..]
Maar de gemiddelde R&Per is toch ook niet pittig?We moeten het doen met wat we hebben aan materiaal, en daar zit geen Batgirl tussen
quote:Woensdag 10 september (Lindytje)
Gisteren heb ik mama meteen teruggebeld. Het ging echt slecht met mijn vader.
Het was te laat om nog naar hem toe te gaan. Waarom heb ik nou verdomme nooit mijn rijbewijs gehaald? Dan had ik ook vast een autootje gehad en meteen naar hem toe kunnen gaan. Dan had ik niet de hele nacht me af hoeven vragen of het niet te laat zou zijn als ik vanochtend de eerste bus en trein naar hem toe pakte…
Altijd weer die stomme angst. De angst om met een man alleen in een auto te zitten een uur lang. De angst dat ik het niet zou kunnen, de angst dat ik nooit mijn rijbewijs zou halen. Die verrotte angst. Als ik die niet had gehad, had ik mijn vader nog kunnen zien. Dan had ik mijn vader nog kunnen zien voordat hij in een kist kwam te liggen.
Papa… hij is gewoon dood. Het mag niet. Hij mag niet dood zijn! Ik had hem nog zo veel willen vragen, nog zo veel willen zeggen. Ik had hem nog willen bewijzen dat ik heus wel iets kan, dat ik mijn opleiding succesvol zou kunnen afronden. Dat ik eindelijk de dochter zou worden die hij zou willen dat ik zou zijn. Maar dat kan niet meer. In zijn ogen ben ik nooit succesvol geweest, heb ik altijd gefaald. Hoe ga ik ooit met dit idee kunnen leven? Heeft het nog wel zin om mijn opleiding af te maken? Te blijven wonen in dit studentenhuis met die stomme wijven die altijd maar vrolijk zijn? Die wijven die geen idee hebben wat er in me om gaat. Lotte, flikker op met je blije muziek!! Snap je dan niet dat ik daar nu helemaal niet op zit te wachten?
Ik zou graag een brief aan papa schrijven. Over de vader die hij voor me was, over de vader die hij had kunnen zijn. De vader die hij eigenlijk nooit geweest is… Ja, hij probeerde het wel, denk ik, maar het lukte hem nooit. Altijd bleef er een ondertoon in zijn woorden zitten waaruit ik op kon maken dat hij nog steeds niet blij was met wie ik ben. Dat ik een loser ben. Dat ik niet goed genoeg was in tennis en ik dat waarschijnlijk ook ergens anders nooit in zal worden. De schaamte voor de familie, de dochter die er niet eens bij was toen haar vader overleed. Voor dat gevoel papa, heb jij voor een groot deel gezorgd. Dat gevoel zal altijd onlosmakelijk verbonden blijven met jou.
Over de doden niks dan goeds, wordt er altijd gezegd. Over deze dode niet, deze dode heeft voor mijn verrotte leven gezorgd. Deze dode zal mijn leven altijd blijven beïnvloeden.
Papa… ik haat je en ik hou van je. Ik wil niet dat je dood bent, ik wil nog met je praten. Ik wil met je praten over vroeger. Ik wil met je praten over wat dat nu nog met me doet. Ik wil zeggen dat ik echt wel van je hou, ondanks wat je hebt gedaan. Ook al heb ik dat nooit tegen je durven zeggen… ik hou van je papa.
Godver Pa. Ik hou van je en ik haat je… hoe kan ik ooit nog verder zonder jou?
bron: Het profiel van de hoofdpersoon dagboek van een R&P-erquote:Dit is Lara Schuitema, dochter van Jan en Aleida Schuitema geboren op 15 September 1985 te Losser Overijssel. Opgevoed onder redelijk conservatieve omstandigheden samen met 2 jongere zusjes Esther en Eva.
Dat zijn we niet vergeten toch?quote:Op zaterdag 30 augustus 2008 08:51 schreef sigme het volgende:
Mag ik het volgende in herinnering brengen?
[..]
bron: Het profiel van de hoofdpersoon dagboek van een R&P-er
Leuk stukje 14.gifquote:Op dinsdag 2 september 2008 23:21 schreef Re het volgende:
Donderdag 11 september (LekiamH)
Lieve Jan,
Ja lief dagboek, vanaf nu heb je een naam. Ik weet niet of ik er goed aan doe, laat staan of ik er emotioneel klaar voor ben. Maar lief dagboek, mijn gedachten zijn op dit moment net zo geordend als ons huisje is. Nog steeds vind ik tassen met schoenen van Floor – ging er bijna weer door op mijn snufferd – en liggen er verspreid door het hele huis heen magazines van Lotte. (Zo zit het ook met mijn emoties en ervaringen…)
Gelukkig zijn Karin en Marieke tot aanstaande zaterdag niet thuis, die maken er helemaal een pestzooi van en dat kan ik echt niet hebben nu. Nina en ik hebben laatst ook al de vaat voor Karin moeten doen, hoelang gaan we dat soort gedrag nog tolereren? Nina durft haar bek wel open te trekken tegen een ander. Al mankeert er ook genoeg aan Nina, zo merkte ik vanochtend.
Toegegeven, dat ik me gisteren heb afgezonderd is een foute beslissing geweest. Helemaal alleen op mijn kamertje, mobieltje uit, laptop uit. Al het contact met de wereld verbroken en met mijn gezicht in m’n kussen gelegen, wenend tot ik uitgeput in slaap viel.
*BOEM* *BOEM* *BOEM* is het eerste wat ik hoor wanneer ik wakker word. Nina, onze eigen DJ Dana die gisteravond weer hier is ingetrokken, aan de ochtendgymnastiek met luid een of andere hardcore dreun op de achtergrond. Of kan ik beter tot in mijn kamer zeggen?
Er ging een steekje los bij mij. Woedend ben ik de kamer uitgerend, Nina aangesproken en kapot gescholden. Ik vrees dat ik haar niet heb verteld waarom ik zo geëmotioneerd was, want ze is weggegaan en tot op dit moment nog niet teruggekeerd.
Ik voelde me nog rotter dan daarvoor. M’n zusje Esther belde wat later ook nog op. Er moest natuurlijk van alles geregeld worden nu pa is overleden. Ze vroeg of ik zo snel mogelijk bij haar wilde komen, maar ik kon het niet aan. ‘Je ziet me wel verschijnen’. Meer duidelijkheid heb ik haar niet gegeven. Wat moest ik doen? Waar moest ik heen? Waarom leek iedereen zich tegen mij te keren? Kwaad was ik, op de wereld, maar ook op mezelf. Vanwege de migraine-aanval die deze gevoelens opleverden ben ik de hele middag op bed gaan liggen.
’s Avonds was mijn migraine weggezakt. Om hem even snel weer terug te krijgen, al was het dit maal maar kort. Want wie stond er voor de deur, net toen ik even wilde uitzakken voor de TV?
Hij.
Met stomheid geslagen stond ik in de deuropening. Weinig kon ik meer verstaan van wat hij me zei. Het enige wat ik verstond was “… en zou ik daarom alsjeblieft even binnen mogen komen?” Zijn gezicht was oprecht bezorgd. Overdonderd als ik was, ben ik langzaam opzij gestapt en zijn we in de woonkamer gaan zitten. TV uit, alles stil op het tikken van klokjes na. Zittend naast elkaar.
Hoelang we daar gezeten hebben weet ik niet. Was het een halfuur, een uur, of zelfs langer? Dat kan ik me niet voorstellen, in ieder geval was elke seconde als een eeuwigheid voor mij.
Tot het moment waarop hij mijn hand aanraakte. De tijd leek stil te staan. Ik ging kapot, opnieuw. Windkracht 10, alle sluizen open. Vol overgave heb ik me laten gaan. En hij was er voor me, nog de hele avond lang.
Het overlijden van mijn vader heeft me geraakt in mijn ziel, alsof er een krater is geslagen in mijn persoonlijkheid. Hoe moet ik hiermee omgaan? Deze mix van emoties en de daarbij behorende stemmingswisselingen worden me nog fataal! Zal iedereen dit hebben, wanneer een persoon met zo’n grote invloed op je leven overlijdt? Laat dat anderen alsjeblieft bespaard blijven!
Ik ben de controle over mezelf kwijt…
Tof stukje!quote:Op vrijdag 5 september 2008 22:33 schreef Re het volgende:
Vrijdag 12 september (MissBliss)
Lieve Jan,
Ik werd vanochtend wakker in de armen van Bas.
De afgelopen weken heb ik hem tot in het diepst van mijn hart gehaat en ik heb nota bene over hem heen gekotst en vanochtend werd ik wakker in zijn armen…
Het eerste moment voelde het heel vertrouwd. Ik keek naar hem terwijl hij nog sliep, hoorde zijn zachte gesnurk, voelde zijn adem… en ik voelde me fijn. Eindelijk weer na al die tijd de vertrouwde armen van Bas om me heen!
En toen drong de waarheid door. Mijn vader is dood en wordt morgen begraven. Ik moet naar mijn moeder en zussen en ik lig hier in de armen van Bas, de vreemdgaande biatch.
Ik ben onder de douche gestapt, heb me enorm goed geschrobd (wie weet waar die handen van Bas allemaal geweest zijn?), heb een kop thee gedronken en heb mijn spullen gepakt om naar huis te gaan. Bas wordt vast wel wakker en vindt de weg naar buiten wel weer. Ik heb nu belangrijker dingen aan mijn hoofd. Ik snap sowieso niet hoe dit heeft kunnen gebeuren en wat hij überhaupt bij mijn kamer te zoeken had! Dacht-ie even misbruik van me te kunnen maken in een zwak moment ofzo? Dat is hem wel gelukt, bah!
Ik heb zo’n 15 minuten voor de voordeur van mijn ouders gestaan. Adem in, adem uit. Blijf rustig, het is je familie. Met bonkend hart heb ik de deur geopend en ik stapte meteen een bomvol huis binnen. Kennelijk wachtte iedereen op me, ik werd van alle kanten vastgegrepen, gezoend en geknuffeld en ik hoorde van alle kanten 'Och, arm kind!' Esther dacht nog even tactisch te zijn door te zeggen dat ik best wel wat eerder had kunnen komen en boven dit alles uit hoorde ik mijn moeder snikken en jammeren op de bank.
Ik had vandaag nog niet gehuild, maar nu gingen alle sluizen open. Ik heb me losgerukt en ben naar boven gerend. Daar heb ik de hele boel bij elkaar gejankt, ik dacht dat mijn ogen eruit knalden! Ik wil dit niet. Ik wil niet dat mijn vader dood is en ik wil niet dat iedereen beneden naar me kijkt en tegen me praat en iets van me wil.
Juist toen ik zat te bedenken hoe ik in godsnaam weer naar beneden zou kunnen gaan zonder in paniek te raken en met een rode kop binnen te komen, klopte er iemand aan mijn deur. Fijn, ze komen me nu zelfs opzoeken!
Het was mijn moeder. Mijn lieve moeder die nu geen man meer heeft. Ze kwam bij me zitten en streelde mijn haar en zei keer op keer: 'Het komt wel goed, meisje, het komt wel goed. Alles komt goed.'
'Nee mam! Het komt helemaal niet goed, snap dat dan!' Maar dat zei ik niet. Mijn moeder zei wel wat, of liever, ze vroeg iets. 'Lieverd, wil jij morgen iets zeggen op de begrafenis? Het lijkt me zo fijn als jij dat doet als oudste dochter!'
Ik was verdoofd en zei ja. Waarom zei ik ja?? Wat moet ik in godsnaam zeggen over mijn vader, van wie ik hou en die ik zoveel haat, tegenover ál die mensen?? Ik heb echt geen idee, maar ik vind het verschrikkelijk eng.
Het is nu 5 uur ’s ochtends en ik heb nog geen oog dicht gedaan.
quote:(wie weet waar die handen van Bas allemaal geweest zijn?)
quote:Op vrijdag 5 september 2008 17:53 schreef MissBliss het volgende:
Ik ben geen goede schrijver, dus niet te kritisch zijn aub![]()
quote:Op zondag 7 september 2008 11:59 schreef Re het volgende:
Ik heb het al gelezen, ik plaats het vandaag
leuk stukjequote:Op zondag 7 september 2008 21:09 schreef Re het volgende:
Zaterdag 13 september (sigme)
Ok, dit was officieel de meest dramatische dag in mijn leven. Hopelijk wordt het nooit overtroffen want dat overleef ik niet.
Vanochtend kwam Eva me wekken. Ik ben uiteindelijk dus in slaap gevallen. Kleine Eva, het nakomertje dat tegen de verwachting in het huwelijk van Pa en Ma verbeterde. Zij moet nu opgroeien zonder vader. Is dat een voordeel of een nadeel?
Ze kwam woordeloos tegen me aan liggen, totdat ik opstond. Het was vroeg en stil en op een of andere manier was ik ook helemaal kalm en stil. Eng kalm, een soort trance, door te weinig slaap en teveel huilen en stress, denk ik. Ik deed de zwarte kleren aan die ik had bijeengeraapt. In de spiegel zag het eruit zoals ik me voelde: raar, emotieloos en stijf. Haar in een wrong en toen zag het er nog stijver uit. Eva keurde de outfit goed door te knikken – ze heeft geen woord gezegd.
We werden opgehaald door van die kraaien met de begrafenisauto. Met de kist naar de kerk. Zoveel mensen, zoveel mensen. Van de kerk, de tennisclub, collega's, familie, kennissen, klasgenoten, zoveel mensen. Tante Clara had de boel geregeld met het uitvaartbedrijf en zij zorgde ervoor dat wij in een kamertje terecht kwamen terwijl de kist in de kerk werd gezet en daarna gingen wij, als familie, als gezin, afscheid nemen van Pa. Ik had nog steeds de rare trance, het leek wel of ik naast of achter mijn eigen lijf stond, alsof ik eigenlijk in gillen zou moeten uitbarsten maar er even niemand in mij thuis was. Ma, Esther, Eva, oma, tante Clara en ik hebben elkaar vastgehouden en zwijgend naar Pa gestaard. Hij zag er zo dood uit, niet alsof hij sliep maar alsof het een beeld was dat op hem leek. Esther ging huilen, en toen Eva natuurlijk ook en Ma ook en ik leek wel bevroren.
Van de dienst herinner ik me niks. Tussen Ma en Esther en toen werd ik naar voren geroepen en ben ik gegaan en ik dacht dat ik ter plekke ook dood zou blijven maar ik heb een speech gehouden en achteraf zei iedereen dat ik het zo goed gedaan had, Lara wat heb je dat weer goed gezegd zo gevoelig en zo raak je vader zou zo trots op je geweest zijn je vader was zo trots op je, en ik heb geen idee wat ik gezegd heb. Aan het eind keek ik op, de kerk in, en toen stond hij daar. Het enige moment dat ik echt keihard iets voelde. Als een blikseminslag, en daarna keerde mijn trance weer en verliet ik het spreekgestoelte en daarna gingen we naar de begraafplaats. We hebben Pa in de grond laten zakken. Nu ligt hij daar! Alleen, in de grond! Het is te raar en te eng om te bevatten.
Toen Ma, Esther, Eva en ik ons opstelden (werden opgesteld eigenlijk) voor de condeolance stond hij opeens achter me. Sloeg z'n arm om me heen en onmiddellijk brak eindelijk mijn enge kalmte. Ik voelde weer leven en daardoor de dood van Pa. Ik huilde even tegen zijn borst en daarna moesten er handen gegeven worden. Hij stond naast mij, alsof hij deel was van het gezin, en ik had hem nodig. Eindeloos gecondoleerd worden, op een rare manier troostte het ons. Zoveel mensen die meeleefden. En toen de mensenmassa opdroogde werden we ons pas bewust van hoe moe we waren, dat we honger hadden, dat het al eind van de middag was. Tante Clara heeft ons naar huis gebracht, waar soep was en broodjes en rust. Bas ging gewoon mee, en iedereen deed of het heel gewoon was. Ma zei dat ze zo blij was dat hij er was, en Eva ging op schoot zitten met haar armen om hem heen en ik zat daar maar verward te zijn. Maar na de soep zei hij gedecideerd tegen iedereen dat hij mij even meenam en toen zijn we buiten in het theehuisje gaan zitten en toen heeft hij het gevraagd. Dat hij zo op Pa gesteld was geweest, dat zijn dood zo'n schok was en dat hij eerder te bang was om zich te binden maar dat hij zich hierdoor had gerealiseerd dat hij bij mij hoort en ik bij hem. Tot de dood ons scheidt.
Pa is dood en Bas wil met me trouwen? Ik weet niet meer of ik moet lachen of huilen maar ik voel me doodongelukkig en het is alleen iets beter als Bas me vasthoudt maar hij is weer weg en ik ben hier bij Ma thuis en zij zei dat ze het mooiste nieuws ooit vindt. 'Had je vader dat maar mee mogen maken.'
Vond ik ook.quote:Op zondag 7 september 2008 21:15 schreef motorbloempje het volgende:
Opzich heel leuk, alleen vind ik het toch een beetje raar dat hij ineens vraagt offie met haar wil trouwen![]()
Ik heb geen commentaar op het schrijven. Lijkt me best moeiliijkquote:Op maandag 8 september 2008 20:54 schreef motorbloempje het volgende:
of geef je tips hoe het wel kan, of bied je je aan om het volgende stukje te schrijven om aan te tonen dat het állemaal veel beter kanen veel leuker
en veel boeiender
Daar ben je zeker niet de enige in, ik had het zelfs een stuk leuker gevonden als ze ook écht een R&P'er zou zijn, dus dat ze zegmaar fictief ook op fok zou komen en in haar dagboek zou schrijven over alle fokkers die ze kent en topics die ze heeft gelezenquote:Op maandag 8 september 2008 21:02 schreef JoeyT het volgende:
[..]
Ik heb geen commentaar op het schrijven. Lijkt me best moeiliijk. Maar vind de onderwerpen totaal niet aanspreken. Ik vind een overleden vader zeer zware kost, en om dat aantrekkelijk te maken moet je wel erg goed kunnen schrijven. Er had mijn inziens wat meer naar R&P gekeken moeten worden, wat de gem. FOK!ker bezig houdt.
Maja miss ben ik de enige hierin.
Pa was ook op hem gesteld - zie het bezoek aan oma:quote:Op maandag 8 september 2008 21:02 schreef Zhenar het volgende:
[..]
Vond ik ook.
Maar ja, we weten ook eigenlijk niet heel veel over haar verleden met Bas. Nu blijkt gewoon dat hij wel meer was dan alleen een vlam. En dat hij haar vader ook kende dus.
En de laatste woorden van Pa:quote:Op maandag 18 augustus 2008 23:26 schreef DaMart het volgende:
Vrijdag 5 september (Surveillance-Fiets)
Net als vorig jaar, toen papa op de verjaardag van oma aan me vroeg hoe het met mij en Bas ging. Net nadat het uit was.
quote:Op woensdag 27 augustus 2008 18:28 schreef DaMart het volgende:
Dinsdag 9 september (Muck)
Ik ben blij dat hij sliep, want ik had echt geen idee wat ik moest zeggen of doen. Ik ben maar stilletjes op de harde, plastic stoel die aan zijn voeteneinde stond gaan zitten. Na een paar minuten deed hij zijn ogen open, glimlachte en pakte mijn hand. “Lara, mijn Laartje, wat ben ik blij dat je er bent” zei hij. Ik glimlachte terug, maar wist nog steeds niets te zeggen. “Hoe gaat het op school meisje? We horen ze weinig van je de laatste tijd.” Zie je, daar begon het gedonder al…. Ik slikte en antwoordde: “Het gaat prima op school pap, ik heb het alleen erg druk met studeren.” “Doe goed je best meisje van me, een goede opleiding is erg belangrijk!” “Dat weet ik pap” antwoordde ik met een brok in mijn keel. “Weet je wel dat je moeder en ik ontzettend trots op je zijn? Jij bent onze grote trots, onze oudste, wijze dochter die volgende week alweer 23 wordt. Je woont op jezelf, je studeert hard en je hebt zo’n leuk vriendje. Er staat je vast een ontzettend mooie toekomst te wachten, dus werk hard, maar geniet ook van het leven, voor je het weet is het voorbij.”
De consistentie!quote:Op maandag 8 september 2008 21:25 schreef sigme het volgende:
[..]
Pa was ook op hem gesteld - zie het bezoek aan oma:
[..]
En de laatste woorden van Pa:
[..]
Mij had het wel wat geleken als elke schrijver drie dagen schrijft, of in drie dagen tijd maximaal drie dagen. Dan kan je wat beter een verhaallijn uitzetten.quote:Op maandag 8 september 2008 21:06 schreef Burdie het volgende:
[..]
Daar ben je zeker niet de enige in, ik had het zelfs een stuk leuker gevonden als ze ook écht een R&P'er zou zijn, dus dat ze zegmaar fictief ook op fok zou komen en in haar dagboek zou schrijven over alle fokkers die ze kent en topics die ze heeft gelezen.
Ik had het zelf ook wel wat meer 'dagboekachtig' gewild, maar dit is waar we het mee moeten doen.
Deel als dank dan minstens wat van het ijs dat je nu aan het eten bent met mij!quote:
heel tof... dan mag je de grote taak op je nemen om het volgende stukje te schrijven en dat is niet de makkelijkste... haar verjaardagquote:Op maandag 8 september 2008 23:20 schreef Detroit het volgende:
Burdie is actief bij mij bezig geweest op MSN om te werven voor het R&P-dagboek en daarom bied ik mij graag aan een stukje te schrijven. Misschien dat ik dit epische drama naar nog grotere hoogten kan tillen..
quote:Op maandag 8 september 2008 @ 23:20 schreef Detroit het volgende:
Burdie is actief bij mij bezig geweest op MSN om te werven voor het R&P-dagboek en daarom bied ik mij graag aan een stukje te schrijven. Misschien dat ik dit epische drama naar nog grotere hoogten kan tillen..
Mooie stijl Burdie... en lekker weggeschrevenquote:Op maandag 8 september 2008 23:57 schreef Re het volgende:
Zondag 14 september (Burdie)
Lief dagboek,
Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan. Ik lag maar in bed te rillen, te denken... aan pap, aan Bas... aan Lotte’s woorden “je bent zoveel meer waard dan die klojo!” Ze heeft gelijk, maar nu lijkt ineens alles anders. Bas leek gisteren ineens echt om me te geven, echt deel uit te maken van de familie. Het voelde weer zo vertrouwd... en tegelijk wekt hij zoveel weerstand in me op! Ik vertrouw ‘m voor geen meter, dus trouw beloven? Ammehoela... dat kan ik niet toch?
Ja, jeetje, wat moet ik nu tegen hem zeggen? En ik kom ‘m vandaag natuurlijk weer tegen, mam heeft hem op visite uitgenodigd voor vanmiddag.
Getsie, nu heb ik echt helemaal geen zin meer in vandaag. Ik denk dat ik nog maar even g
Goed, kennelijk ben ik vanmorgen tijdens het schrijven in slaap gevallen. Mijn ritme is nu officieel naar de knoppen. Ik denk dat ik toch maar naar Canada ga verhuizen ofzo, nu kan het zonder jetlag.
Face it, wat stel ik nou helemaal voor? Ik heb afgelopen jaar maar 14 studiepunten gehaald en geen docent neemt me nog serieus. Ik zie er ook zo stom uit altijd, mijn haar is verschrikkelijk! Wacht, ik maak even een lijstje van dingen die ik morgen ga doen:
- Goede kapper zoeken
- Bas ontlopen (weer niet naar college dus)
- Kamer opruimen
- 15 kilo afvallen
Goed, dat klinkt niet zo moeilijk toch?
Oja, over Bas. Drama vanmiddag. In het bijzijn van mam, Esther en Eva, heb ik hele gemene dingen tegen hem gezegd. Ik zal ze hier maar niet herhalen. Het ergste was nog, dat iedereen nerveus begon te lachen toen ik zei dat ik ‘kotsmisselijk’ van hem werd. Kennelijk is de hele familie op de hoogte van het drama van laatst. Ik zal Esther nog eens in vertrouwen nemen!
Na het eten ben ik maar naar Utrecht gevlucht, in de hoop dat ik daar wat rust zou kunnen krijgen. Niet dus. Karin had er lucht van gekregen dat ik morgen jarig ben, en had een feestje voor me georganiseerd. Kennelijk wist zij niets van de dood van pap. In elk geval zat het halve huis vol met mensen – voornamelijk vriendinnen van Karin. Volgens mij was ze een beetje boos toen ik niet enthousiast reageerde op de visite. Ze heeft ook niet meer gereageerd toen ze me later in bed hoorde huilen. De hele straat heeft het volgens mij gehoord. Vanaf morgen ga ik alleen nog maar naar buiten in burka.
Die zijn nog nodig ja... nog een preferentie of gewoon ergens inplannen?quote:Op woensdag 10 september 2008 16:47 schreef Kugari-Ken het volgende:
Ik wil ook best wel een poging wagen als er nog mensen nodig zijn
Ik heb in ieder geval uit een boel bronnen kunnen putten bij het schrijven van de dagboekdag.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |