Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel CXXVII

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 10:34 schreef Cruise.Elroy het volgende:
Ik vond 28 days later een geweldige film, maar 28 weeks later heb ik halverwege uitgezet, wat een enorm stuk bagger was dat zeg.

Helemaal mee eens!
In 28 Days later, liep het verhaal lekkerder, van alleen op de wereld, naar een groepje op de wereld, rustige shots, afgewisseld door horror, geen onmogelijk plotwendingen.
28 Weeks later was een opeenstapeling van omogelijkheden. Kinderen die een langs een zwaar beveiligde grens kunnen kruipen, toevallig hun moeder vinden en natuurlijk wordt hun vader toevallig de superzombie. Bij de uitbraak wordt eerst napalm gebruikt, gevolg is dat de halve stad kapot is en vervolgens wordt er gifgas gebruikt, waarom wordt dat niet gelijk gebruikt om de stad te behouden? Alles voor de explosies. Met je helicopter wiekens zombies hakken, not done En dan het open einde waar ze Duits spreken onder de Eiffeltoren

Nee, het eerste deel was een erg goede film, het vervolg moest teveel zijn en is daardoor zo over de top.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 10:48 schreef Thy... het volgende:

[..]

Helemaal mee eens!
In 28 Days later, liep het verhaal lekkerder, van alleen op de wereld, naar een groepje op de wereld, rustige shots, afgewisseld door horror, geen onmogelijk plotwendingen.
28 Weeks later was een opeenstapeling van omogelijkheden. Kinderen die een langs een zwaar beveiligde grens kunnen kruipen, toevallig hun moeder vinden en natuurlijk wordt hun vader toevallig de superzombie. Bij de uitbraak wordt eerst napalm gebruikt, gevolg is dat de halve stad kapot is en vervolgens wordt er gifgas gebruikt, waarom wordt dat niet gelijk gebruikt om de stad te behouden? Alles voor de explosies. Met je helicopter wiekens zombies hakken, not done En dan het open einde waar ze Duits spreken onder de Eiffeltoren

Nee, het eerste deel was een erg goede film, het vervolg moest teveel zijn en is daardoor zo over de top.

Het ging idd he-le-maal nergens over. Het mooiste vond ik nog wel dat de zombies alle secure deuren konden bypassen door er tegenaan te rijen, en dat de gehele bevolking in een soort ondergronds hok werd opgesloten waar de zombies vrij toegang tot hadden. En dat alles in een omgeving die volledig was gebouwd als veilige bunker tegen zombies

Of nee, het mooiste was dat alle lichten "for security reasons" uitgingen zodra het alarm afging. Ik snap wel dat het in het donker enger is, maar verzin dan iets beters

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 10:53 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Een zombiefilm onrealistisch noemen
Deel 2 zat goed in elkaar dat jij over zulke details valt en niet the big picture ziet is dan weer jammer, goede shots, goede muziek, aardig verhaal, niet veel slechter dan die van 1 athans. Maar dat is mijn mening natuurlijk.

Ooit gehoord van Suspension of Disbelief? http://en.wikipedia.org/wiki/Suspension_of_disbelief
Een goede horrorfilm neemt één onmogelijk feit die de kijker voor waar aanneemt. (In dit geval de mogelijkheid van het bestaan van het virus in een lab ergens) en de film laat een aannemelijk scenario zien hoe dit feit de rest van de wereld beinvloed.

Fahrenheit 911.

Het wordt voor mij hier allemaal een beetje meer duidelijk. Behoorlijk confronterend ! Wel een leuke docu om met vrienden te discussiëren.

Krijgt van mij een 8

The Ruins.
Leuke horrorfilm. Beetje ongeloofwaardig hier en daar, maar origineel concept en zeer vermakelijk. Krijgt van mij een 7,5.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 14:24 schreef Mutsaers__78 het volgende:
The Ruins.
Leuke horrorfilm. Beetje ongeloofwaardig hier en daar, maar origineel concept en zeer vermakelijk. Krijgt van mij een 7,5.

Een beetje ongeloofwaardig maar ?! Heb nog nooit gehoord van planten die een telefoon na kunnen doen

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 14:59 schreef linebear het volgende:
Een beetje ongeloofwaardig maar ?! Heb nog nooit gehoord van planten die een telefoon na kunnen doen

Ja, als het zo bekijkt kun je alle fantasy / horror / science fiction / etc. als ongeloofwaardig beschouwen.

Ik doelde meer op bepaalde keuzes die ze maken:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Zulk soort ongeloofwaardigheden dus

Ik zit nu The Water Horse te kijken.

Prachtige film, alhoewel ik mij meer zit te vergapen op het huis waar de film zich ook afspeelt...

Kataude mashin gâru - Machine Girl
Die Japanners weten toch altijd weer de meest geweldige geweldadige films te maken! Echt mijn favoriete genre.

Het slaat allemaal nergens op natuurlijk, verhaaltje in het kort: broer van meisje wordt vermoord door zoon van Yakuza lid en zint op wraak. De meest idiote manieren om iemand te vermoorden/pijnigen komen voorbij.

De "drillbra" is wel het meest idiote wapen dat ik ooit heb gezien


Aanrader voor fans van het genre.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 22:21 schreef Karina het volgende:
Kataude mashin gâru - Machine Girl
....
Aanrader voor fans van het genre.

Dat het verhaaltje onnozel is, hoort erbij en dat het acteerwerk triest is ook. Dat geldt ook voor the over-the-top bloederigheid en de knullige effecten. Daar heb ik allemaal geen problemen mee.

Maar waarom duurt het altijd zolang voor zo'n film echt ontploft en is de opbouw tot dat moment altijd zo ongelooflijk saai? . Toegegeven, de tweede helft is erg leuk en dat blijft het meeste hangen, maar tot halverwege heb ik erg vaak zitten zuchten of geeuwen.

Definitely, Maybe (2008, VS, Adam Brooks)
Aardige romcom, die zich van de massa onderscheidt doordat er meerdere (mogelijke) liefdes zijn. Daardoor volgt het niet helemaal van begin tot eind de standaard plotlijn. Dat je hart verliest aan Elizabeth Banks, Rachel Weisz, en voornamelijk Isla Fisher kan ik begrijpen. Op Ryan Reynolds heb ik niet veel aan te merken. Waar Abigail Breslin in Little Miss Sunshine nog schattig betweterig was, hier is ze gewoon stomweg irritant.
cijfer: 7

The Unbearable Lightness of Being
Tijdens een vakantie zo'n vijf jaar geleden raadde mijn tante me het gelijknamige boek van Milan Kundera aan. Erg prettig om te lezen hoor wist ik nog, maar ik was het allang vergeten waar allemaal over ging. Wat biedt een film dan uitkomst zeg, het blijft een handig medium! Goed, ik herkende uiteraard niks meer van het boek, zulke dingen gebeuren nu eenmaal.
De film en de driehoeksverhouding tussen de quasi-lullo DDL, de sterk voorkomende Lena Olin en de charmant naïeve Juliette Binoche is erg intrigerend. De eerste helft van de film vliegt voorbij (misschien iets te veel hak-op-de-tak!), de tweede helft kent lang uitgesponnen zeer knappe scenes, waar onderwijl ook nog eens Derek de Lint gepwnd wordt. Wat wil je nog meer? Nou, die accenten mochten wel een tikkeltje minder. Cijfer: 8

Huozhe
Oke Chinees drama. Andere films van Yimou Zhang vind ik visueel indrukwekkender. In het begin zijn die poppenspelscenes prachtig, wat een feest is dat om te zien, lijkt me. Maar daarna houdt het wel op met de mooie plaatjes en wordt er vooral de aandacht gevestigd op het familiedrama. Goed gedaan hoor, maar nooit dacht ik naar iets heel uitzonderlijks te kijken. Cijfer: 7

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 13:19 schreef Edwinuss het volgende:
Fahrenheit 911.

Het wordt voor mij hier allemaal een beetje meer duidelijk. Behoorlijk confronterend ! Wel een leuke docu om met vrienden te discussiëren.

Krijgt van mij een 8

Moet je nagaan dat deze docu extreem oppervlakkig is, halve waarheden en pertinente onjuistenheden bevat. En eigenlijk zelfs pro-Bush is. Toen ik destijds Fahrenheit 911 had gezien was ik ook onthutst. Maar tegenwoordig zou ik de docu van Moore een onvoldoende waarderen.

Je kunt beter naar deze documentaires kijken :

Terrorstorm - bekijk

End Game - bekijk

Martial Law, Rise of the Police State -bekijk

Power of Nightmares bekijk deel 1 / 2 / 3

Zeitgeist - bekijk

[ Bericht 1% gewijzigd door Lambiekje op 28-06-2008 10:06:47 ]

Fahrenheit oppervlakkig en vol halve waarheden noemen (wat natuurlijk waar is), maar dan met alternatieven als Zeitgeist komen

Gewoon 9/11 van de gebroeders Naudet kijken wanneer je een docu wil zien over 11 september. Daar zijn tenminste alleen maar echte beelden gebruikt.

Of je pakt een biertje en je maakt je even niet zo druk.

Sowieso is de opkomst van documentaires (samen met tv-series) in dit topic omgekeerd evenredig met het niveau. Net alsof je in een discussie over literatuur de krant gaat aanhalen. DE FICTIEVE WERELD IS ZOVEEL MOOIER.

Of je komt niet elke keer met die troep aanzetten als iemand Fahrenheit 911 of iets dergelijks kijkt. Hou dat lekker in TRU.

U2: Rattle and Hum (Phil Joanou, 1988)
Best mooi geschoten muziek documentaire over U2. De zwart-wit beelden zijn sfeervol. Helaas is de film niet veel meer dan een serie optredens. De korte interviewtjes met de bandleden vond ik totaal niet interessant. Ik ben niet echt fan van U2, hoewel ik Sunday Bloody Sunday en With or Without You best goede nummers vind en die worden hier goed uitgevoerd. ***

Alles wat mijn top 1000 gehaald heeft heb ik inmiddels ingehaald. Er zijn echter nog 50 films waar ik nog niets over geschreven heb, dus we gaan vrolijk verder...
23-3-2008
Wristcutters: A Love Story (Goran Dukic, 2007)
Leuke zwarte comedy met een origineel uitgangspunt. Na het leven niet meer te zien zitten pleegt Zia zelfmoord en komt in een hiernamaals terecht waar alleen mensen zijn die zelfmoord gepleegt hebben. De film ontvouwt zich als een roadmovie terwijl Zia op zoek gaat naar de gezaghebbenden. Veel bijzondere mensen komt hij tegen en dat levert leuke situaties op. Tom Waits duikt nog even op in een leuk bijrolletje. De Kroatische roots van de regisseur komen trouwens ook nog regelmatig naar boven en de film doet soms dan ook aan het werk van Kusturica denken. ***½

The Darjeeling Limited

Een mooie film van Wes Anderson, met Owen Wilson, Adrien Brody en Jason Schwartzman als 3 broers die samen een treinreis door India ondernemen om de banden onderling weer wat dichter bij elkaar te brengen na het overlijden van hun vader. De film heeft een erg langzaam tempo, maar de sfeer is goed, mede door het prachtige kleurenpalet van de Indiase trein en zijn passagiers. De afwisseling van humor, drama, leuke dialogen en avontuur is redelijk en alleen aan het eind lijkt het verhaal wat langdradig over te komen, wanneer de broers hun eigenlijke bestemming bereiken. De muziek en het beeld blijven je echter de hele film verrassen.